2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/1

(1)

Bij schrijven van 13 september 2005 (2) heeft Denemarken de Commissie in kennis gesteld van een wijziging van de Deense tonnagebelastingregeling, die oorspronkelijk was goedgekeurd bij besluit van 12 maart 2002 (3) (maatregel N 563/01).

(2)

Deze wijziging is ingeschreven als aangemelde steun onder referentie N 469/05. De aangemelde wijziging is ingevoerd bij Wet nr. 408 van 1 juni 2005.

(3)

Bij schrijven van 28 oktober 2005, 19 mei en 29 augustus 2006 (4) heeft de Commissie de Deense autoriteiten om aanvullende informatie gevraagd. Denemarken heeft deze informatie verstrekt bij schrijven van 22 november 2005 en 30 juni en 29 september 2006 (5).

(4)

Bij besluit van 7 februari 2007 heeft de Commissie de formele onderzoeksprocedure ingeleid (hierna het „inleidingsbesluit” genoemd) overeenkomstig artikel 4, lid 4, van Verordening (EG) nr. 659/1999 van de Raad van 22 maart 1999 tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 93 van het EG-Verdrag (6) (hierna de „verordening inzake staatssteunprocedures” genoemd). Bij besluit van 4 april 2007 heeft de Commissie op verzoek van de Deense overheid een rectificatie goedgekeurd tot wijziging van het inleidingsbesluit. Een samenvatting van het besluit en de volledige inhoud van de brief in de officiële taal — en de gerectificeerde versie — zijn bekendgemaakt in het PB C 135 van 19 juni 2007, bladzijde 6  (7).

(5)

Bij schrijven van 7 maart 2007 (8) gaf Denemarken opmerkingen op het inleidingsbesluit. Slechts één betrokken partij maakte opmerkingen bij schrijven van 19 juli 2007 (9).

(6)

De aangemelde maatregel is omschreven in het inleidingsbesluit en wordt in dit punt in herinnering gebracht.

(7)

De commerciële transacties tussen twee bedrijven die tot dezelfde groep behoren, moeten plaatsvinden op basis van het armlengtebeginsel. Dit beginsel bestaat erin te controleren of bij transacties tussen filialen van eenzelfde ondernemingsgroep marktconforme prijzen worden gehanteerd. Om de fiscale administratie in staat te stellen te controleren of aan dit beginsel is voldaan, moeten de bedrijven alle noodzakelijke informatie verstrekken over hun commerciële transacties met filialen die tot dezelfde groep behoren.

(8)

Bij Wet nr. 408 van 1 juni 2005 worden Deense scheepvaartondernemingen die onder de Deense tonnagebelastingregeling (10) vallen, vrijgesteld van de verplichting de fiscale instanties alle nodige informatie te verstrekken over hun financiële transacties met buitenlandse ondernemingen die tot dezelfde groep behoren.

(9)

In artikel 1, lid 9, van die wet wordt bepaald dat de leden 1 tot en met 8 niet van toepassing zijn op bedrijven e.d. die hun inkomsten declareren in het kader van de tonnagebelastingwet, betreffende gecontroleerde transacties met buitenlandse rechtspersonen of vaste inrichtingen (zie lid 1, punten 2 tot en met 4), waar de inkomsten uit die transacties worden toegewezen aan inkomsten die aan tonnagebelasting onderworpen zijn. De leden 1 tot en met 8 waarnaar in het artikel wordt verwezen, behoren tot artikel 3B, punt 9, van de wet fiscaal beheer (geconsolideerde Wet 869 van 12 augustus 2004, als laatst gewijzigd bij artikel 1 van Wet 1441 van 22 december 2004). Deze leden hebben bektrekking op twee grote verplichtingen die worden opgelegd aan alle Deense bedrijven die in Denemarken actief zijn, met name:

(10)

De aangemelde wijzigingen voorzien met name in vrijstelling voor tonnagebelastingbedrijven van beide verplichtingen met betrekking tot hun grensoverschrijdende transacties, terwijl zij wel blijven gelden voor transacties tussen filialen binnen Denemarken.

(11)

De aangemelde maatregel zal derhalve gevolgen hebben voor het „armlengtebeginsel” als bedoeld in punt 2.11.1 van het inleidingsbesluit van 12 maart 2002 tot goedkeuring van de Deense tonnagebelastingregeling (11), aangezien hij wijzigingen met zich meebrengt in de verplichting om informatie en verslagen te verstrekken voor bedrijven die baat hebben bij de tonnagebelasting in het kader van hun grensoverschrijdende transacties.

(12)

De vrijstelling van de verplichting om informatie en verslagen te verstrekken, geldt specifiek voor bedrijven die aan de tonnagebelasting onderworpen zijn.

(13)

De tonnagebelastingregeling is beschreven in de beschikkingen van de Commissie van 12 maart 2002 in zaak N 563/01 en van 7 februari 2007 in zaak N 469/05. De belangrijkste kenmerken ervan worden in dit deel in herinnering gebracht.

(14)

De inkomsten uit alle activiteiten die in aanmerking komen en waarop een tonnagebelasting wordt geheven, worden uitgedrukt in de vorm van een vast bedrag dat, ongeacht de reële winst van de scheepvaartonderneming, overeenstemt met de som van de voor elk vaartuig overeenkomstig de tonnage als volgt vastgestelde bedragen:

(15)

Op de aldus berekende inkomsten wordt de gebruikelijke aanslagvoet van de vennootschapsbelasting toegepast.

(16)

De regeling is sinds 1 januari 2001 van kracht en is toegankelijk voor alle in Denemarken belastingplichtige ondernemingen (ondernemingen met een vaste vestiging in Denemarken) die scheepvaartdiensten aanbieden. De regeling is ook toegankelijk voor buitenlandse ondernemingen die zich in Denemarken laten registreren door er hun administratieve zetel te vestigen. Alleen inkomsten uit scheepvaartactiviteiten komen in aanmerking voor deze regeling.

(17)

Scheepvaartondernemingen zijn vrij al dan niet aan de regeling deel te nemen. De keuze dient uiterlijk te worden gemaakt bij de indiening van de belastingaangifte voor het jaar waarin voor het eerst gebruik is gemaakt van de tonnagebelastingregeling. De beslissing al dan niet deel te nemen aan de tonnagebelastingregeling is bindend voor een periode van tien jaar. Deense scheepvaartondernemingen die tot dezelfde groep behoren, dienen met betrekking tot deelname aan de tonnagebelastingregeling dezelfde keuze te maken. Wanneer een scheepvaartonderneming opteert voor de tonnagebelastingregeling, geldt de regeling voor al haar activiteiten en vaartuigen die aan de voorwaarden voldoen.

(18)

Voor zover de Commissie weet, past Denemarken op dit moment, naast de tonnagebelastingregeling, slechts één andere regeling toe ten gunste van scheepvaartmaatschappijen: scheepseigenaars zijn vrijgesteld van inkomstenbelasting en sociale bijdragen voor hun zeevaarders die werken aan boord van bepaalde schepen (de zogenaamde DIS-regeling) (12).

(19)

Zoals herhaald in het besluit van 7 februari 2007 heeft de Deense overheid er zich per brief van 14 februari 2006 toe verbonden om de aangemelde wijziging binnen 10 jaar opnieuw aan te melden. De onderzochte maatregel wordt derhalve geacht eind 2015 af te lopen.

(20)

Zoals herhaald in het besluit van 7 februari 2007 heeft de Deense overheid aangegeven dat deze wijziging geen gevolgen voor de begroting van de bestaande regeling heeft. De voorgestelde wijziging heeft geen gevolgen voor individuele steundossiers.

(21)

In het inleidingsbesluit heeft de Commissie twee belangrijke bedenkingen geformuleerd met betrekking tot de aangemelde maatregel.

(22)

De Commissie herinnert eraan dat afschermingsmaatregelen cruciaal zijn om ervoor te zorgen dat de tonnagebelastingregelingen waterdicht zijn.

(23)

Zonder een doelmatige tenuitvoerlegging van de desbetreffende maatregelen kunnen, zowel in de betrokken lidstaat als in andere landen, ook andere sectoren dan de scheepvaart de vennootschapsbelasting ontwijken door handelstransacties met een filiaal dat in de betrokken lidstaat onder de tonnagebelastingregeling valt.

(24)

De Commissie vreest bovendien dat de aanpassing van de afschermingsmaatregel door de aangemelde maatregel tot gevolg zal hebben dat in andere landen belastbare activiteiten, die niet onder de Deense tonnagebelasting vallen, onterecht van deze regeling gebruik zullen maken via transacties tegen oneerlijke prijzen met Deense filialen die onder de tonnagebelasting vallen.

(25)

De Commissie merkt op dat de Deense fiscale instanties wel over de mogelijkheid blijven beschikken om achteraf controles uit te voeren van intragroeptransacties waarbij alleen Deense tonnagebelastingbedrijven betrokken zijn.

(26)

Bij schrijven van 15 maart 2007 (14) heeft de Deense overheid gereageerd op het inleidingsbesluit door aan te geven dat zij geen verdere opmerkingen hebben en dat zij derhalve verwijzen naar de antwoorden die zij eerder hebben gegeven bij schrijven van 22 november 2005, 30 juni 2006 en 29 september 2006.

(27)

In de brief van 22 november 2005 staat: „De aangemelde regeling impliceert geen overdracht van staatsmiddelen aan de begunstigde bedrijven. Het betreft een versoepeling van de rapporterings- en documentatieplicht die op zich geen economische waarde heeft. De aangemelde regeling impliceert derhalve ook geen extra financiële of fiscale voordelen, enz. in vergelijking met de eerder door de Commissie goedgekeurde regelingen. De scheepvaartmaatschappijen die onder de tonnagebelasting vallen, moeten het armlengtebeginsel naleven bij al hun gecontroleerde transacties. De aangemelde regeling verandert daar niets aan. De regeling omvat enkel een versoepeling van de vereisten inzake documentatie betreffende de naleving van het armlengtebeginsel voor bepaalde gecontroleerde transacties.”.

(28)

In haar brief van 30 juni 2006 wijst de Deense overheid erop dat de verplichting om informatie en verslagen te verstrekken, vóór de inwerkingtreding van Wet 408 van 1 juni 2005 slechts van toepassing is op grensoverschrijdende transacties tussen filialen. Via de wet in kwestie is deze verplichting uitgebreid tot transacties tussen een Deens tonnagebelastingbedrijf en één filiaal dat niet onder de tonnagebelasting valt, maar wel belastingplichtig is in Denemarken.

(29)

In haar brief van 29 september 2006 maakte de Deense overheid de volgende opmerkingen met betrekking tot de vraag of andere landen, waaronder de andere lidstaten, de lasten moeten dragen voor de controle van alle grensoverschrijdende transacties met ondernemingen die onder de Deense tonnagebelasting vallen:

„De belastinginstanties van een land hebben de plicht de inkomensaangiftes van de in dat land belastingplichtige bedrijven en personen te controleren. In het kader van internationale verplichtingen kan het ook noodzakelijk zijn om — spontaan of op verzoek — informatie te bezorgen aan andere landen.

De belastingsinstantie van de lidstaat moet zelf kunnen beslissen hoe zij haar controletaken uitvoert. Het is van essentieel belang voor de Deense belastingsinstanties dat de Deense belastingsinkomsten veilig worden gesteld, rekening houdend met de beschikbare middelen. Dit betekent ook dat de controles voornamelijk worden toegespitst op belastbare entiteiten waarvan een risicobeoordeling heeft aangetoond dat het aangewezen is er nauwgezet toezicht op te houden.

De voorgestelde wijziging van de Deense tonnagebelastingregeling wijzigt die stand van zaken niet. Zij kan echter wel tot gevolg hebben dat de mogelijkheden van de Deense belastingsinstanties om te voldoen aan verzoeken om informatie van de belastingsinstanties van andere landen in het gedrang komen.

Met name wat betreft de verrekeningsprijzen kan het moeilijk worden om na de feiten het noodzakelijke bewijsmateriaal te verkrijgen dat de interne groepstransacties zijn uitgevoerd overeenkomstig het armlengtebeginsel. Vaak zal de basis voor vergelijking die voor de beoordeling moet worden gebruikt, niet volledig zijn. Daarom is het aanzienlijk eenvoudiger om de noodzakelijke verslagen te verkrijgen op het moment dat de interne groepstransactie wordt uitgevoerd. De verplichting om verslagen te verstrekken is een duidelijke en permanente aansporing om materiaal te beveiligen ter ondersteuning van de conclusie dat de interne transacties overeenkomstig het armlengtebeginsel zijn uitgevoerd.

De aangemelde wijziging is bedoeld om aan de tonnagebelasting onderworpen bedrijven vrij te stellen van de verplichting verslagen te verstrekken, indien de transacties betrekking hebben op buitenlandse ondernemingen die tot dezelfde groep behoren. Via die vrijstelling zijn dergelijke entiteiten niet onderworpen aan dezelfde vereiste om materiaal doorlopend te beveiligen of om de conclusie te ondersteunen dat de transacties met die groepsondernemingen overeenkomstig het armlengtebeginsel zijn uitgevoerd. Aan een verzoek om informatie van een ander land kan worden voldaan als het materiaal, bijvoorbeeld de bedrijfsboekhouding met bewijsstukken, voorhanden is. De Deense belastingsinstanties kunnen echter niet eisen dat nieuw bewijsmateriaal wordt opgemaakt dat alleen bestemd is voor gebruik door de belastingsinstanties van een ander land. Als een belastbare entiteit niet onderworpen is aan de verplichting verslagen te verstrekken, zal het bijvoorbeeld niet mogelijk zijn te vereisen dat die entiteit een vergelijkende analyse opmaakt ten bate van een ander land. In dat opzicht kan de vrijstelling in het nadeel van andere landen spelen.”.

(30)

In dezelfde brief van 29 september 2006 wordt het volgende gemeld met betrekking tot de vraag of de afschermingsmaatregelen na de invoering van de aangemelde maatregel bestand zouden blijven tegen eventuele pogingen tot belastingontwijking door buitenlandse filialen van scheepvaartmaatschappijen die onder de Deense tonnagebelasting vallen:

„Om dat te kunnen garanderen zouden alle aan tonnagebelasting onderworpen entiteiten met buitenlandse groepsbedrijven ten minste ieder jaar moeten worden gecontroleerd, alsmede alle desbetreffende transacties tussen de twee partijen. Dat is echter compleet onrealistisch. De Deense belastingsinstanties moeten prioriteiten stellen voor de aanwending van hun middelen en proberen hun controleactiviteiten te optimaliseren.

De van toepassing zijnde regels vormen een bewijs van het feit dat pogingen zijn ondernomen om de best mogelijke afschermingsmaatregelen tegen belastingontwijking te treffen. De aangemelde wijziging — vrijstelling van de verplichting om informatie en verslagen te verstrekken — zal die afscherming licht verzwakken. Vandaar de melding aan de Commissie.”.

(31)

Nog in dezelfde brief geeft de Deense overheid aan dat de wijziging de afschermingsmaatregel licht zal afzwakken, maar benadrukt zij dat „licht” ook daadwerkelijk „licht” betekent. Volgens de Deense overheid „zal de wijziging geen enkele invloed hebben, indien de andere lidstaat die bij een grensoverschrijdende transactie betrokken is, ook over een tonnagebelastingregeling beschikt. Er kunnen zich alleen problemen voordoen met landen die niet over een dergelijke tonnagebelastingregeling beschikken. Van belang is hierbij of het land zelf een verplichting om verslagen te verstrekken heeft ingevoerd dan wel het niet noodzakelijk achtte een dergelijke verplichting aan zijn belastingplichtigen op te leggen”.

(32)

Op de vraag hoe een ongelijke behandeling tussen de aan de Deense tonnagebelastingregeling onderworpen ondernemingen en die welke er niet aan onderworpen zijn (maar wel aan de Deense vennootschapsbelasting), met name betreffende de verplichting om informatie en verslagen te verstrekken, kan worden gerechtvaardigd, antwoordde de Deense overheid dat de speciale inkomstenaangifte, inclusief het niet beschikbaar zijn van verminderingen, betekent dat de verplichting om informatie en verslagen te verstrekken van minder belang is voor personen die onder de tonnagebelasting vallen.

(33)

Slechts één belanghebbende partij, de Deense scheepseigenaarsvereniging Danmarks Rederiforening, heeft gereageerd op de bekendmaking in het PB van de samenvatting van het inleidingsbesluit.

(34)

Bij schrijven van 19 juli 2007 (15) wijst de Deense scheepseigenaarsvereniging erop dat een Deense scheepvaartmaatschappij, zoals voorheen, bij de uitvoering van haar activiteiten het armlengtebeginsel moet respecteren, zowel intern tussen tonnagebelastingactiviteiten en algemene activiteiten, als extern wat betreft buitenlandse groepsbedrijven. De onderneming moet ook nog steeds bewijsmateriaal kunnen voorleggen voor de gebruikte prijzen.

(35)

De Deense scheepseigenaarsvereniging benadrukt dat de ondernemingen onder de aangemelde maatregel niet verplicht zijn vooraf informatie met betrekking tot commerciële transacties van buitenlandse filialen te verstrekken, maar alleen op verzoek.

(36)

Met betrekking tot de vraag of het wettig is bedrijven via verschillende administratieve procedures te behandelen, wijst de Deense scheepseigenaarsvereniging erop dat de Commissie toch niet van mening kan zijn dat bepaalde bedrijven onnodige administratieve lasten moeten dragen, die hen slechts worden opgelegd om hen gelijk te behandelen wat betreft de mededinging met andere bedrijven waarvoor de autoriteiten van mening zijn dat de procedures in kwestie noodzakelijk zijn.

(37)

Denemarken heeft geen opmerkingen geformuleerd over de door de Deense scheepseigenaarsvereniging ingediende opmerkingen.

(38)

Krachtens artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag worden steunmaatregelen van de staten of in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd, die de mededinging door begunstiging van bepaalde ondernemingen of bepaalde producties vervalsen of dreigen te vervalsen, als onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt beschouwd, voor zover deze steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig beïnvloedt.

(39)

Via de tonnagebelastingregeling kent de Deense overheid een voordeel toe, door een verlaging van de vennootschapsbelasting die deze sector anders moet betalen, gefinancierd met staatsmiddelen, waardoor bepaalde bedrijven worden bevoordeeld, aangezien de maatregel specifiek van toepassing is voor de internationale scheepvaartsector. Dergelijke subsidies dreigen de mededinging te verstoren en kunnen het handelsverkeer tussen de lidstaten beïnvloeden aangezien de scheepvaart een markt is die vooral op wereldschaal functioneert.

(40)

De Commissie is van oordeel dat de aangemelde maatregel de beoordeling van de regeling als staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag onverlet laat.

(41)

Het komt er hier vooral op aan te bepalen of de beoogde maatregel de in de beschikking van de Commissie van 12 maart 2002 (16) wat betreft de verenigbaarheid van de regeling met de interne markt gemaakte beoordeling zou wijzigen.

(42)

Op grond van artikel 87, lid 3, onder c), van het EG-Verdrag kunnen steunmaatregelen om de ontwikkeling van bepaalde vormen van economische bedrijvigheid te vergemakkelijken als verenigbaar met de gemeenschappelijke markt worden beschouwd, mits de voorwaarden waaronder het handelsverkeer plaatsvindt daardoor niet zodanig worden veranderd dat het gemeenschappelijk belang wordt geschaad. In onderhavig geval is de Commissie van mening dat de aangemelde maatregel moet worden onderzocht in het kader van artikel 87, lid 3, onder c), van het EG-Verdrag.

(43)

Steun ten gunste van de scheepvaartsector moet met name worden getoetst aan de communautaire richtsnoeren van 2004 betreffende staatssteun voor het zeevervoer (17) (hierna „de richtsnoeren” genoemd).

(44)

Zoals herhaald in het inleidingsbesluit is een van de belangrijkste voorwaarden voor de verenigbaarheid van de tonnagebelastingregelingen met de gemeenschappelijke markt de tenuitvoerlegging van afschermingsmaatregelen die met de regelingen gepaard gaan. Deze voorwaarde is met name bepaald in punt 3.1, laatste alinea, van de richtsnoeren, waarin is bepaald dat „wanneer een rederij ook bij andere commerciële activiteiten betrokken is, een transparante boekhouding wordt vereist om te voorkomen dat de faciliteiten naar andere activiteiten dan het zeevervoer zouden „doorsijpelen””.

(45)

De afschermingsmaatregelen, die integraal deel uitmaken van de regeling, zijn bedoeld om ervoor te zorgen dat geen andere activiteiten dan zeevervoer, in de lidstaat in kwestie of in een andere lidstaat of derde land, indirect voordeel zouden halen uit de regeling. Indien de gewijzigde tonnagebelastingregeling zou leiden tot niet-maritieme activiteiten die van de Deense tonnagebelastingregeling profiteren, wordt de verenigbaarheid ervan in vraag gesteld.

(46)

Een van de belangrijkste maatregelen tegen misbruik is controle - op basis van het armlengtebeginsel - op handelstransacties tussen ondernemingen die onder de tonnagebelasting vallen en hun eventuele, zowel binnen- als buitenlandse, filialen (of delen van de betrokken bedrijven die onder de normale vennootschapsbelasting vallen).

(47)

Zelfs als de Deense overheid van mening is dat een rapporterings- en documentatievereiste op zich geen economische waarde heeft, heeft die vereiste niettemin betrekking op financiële transacties die van nature een economisch karakter hebben; zonder efficiënte tenuitvoerlegging van de afschermingsmaatregel betreffende commerciële transacties, kunnen andere sectoren dan het zeevervoer, hetzij in de lidstaat in kwestie hetzij in andere landen, gebruikmaken van de mogelijkheid om vennootschapsbelasting te ontlopen via commerciële transacties met een filiaal dat onder de tonnagebelastingregeling van de lidstaat in kwestie valt, zonder dat dit gerechtvaardigd is door een legitieme doelstelling van gemeenschappelijk belang.

(48)

Bovendien is de Commissie van mening dat, wanneer afschermingsmaatregelen ondoeltreffend blijken of waarschijnlijk ondoeltreffend zullen zijn, de tonnagebelastingregeling kan leiden tot belastingontwijking ten nadele van andere lidstaten of EER-landen.

(49)

Reeds om deze redenen moet de versoepeling van de afschermingsmaatregelen worden beschouwd als een handeling die de voorwaarden waaronder het handelsverkeer plaatsvindt, zodanig verandert dat het gemeenschappelijk belang wordt geschaad. Onder deze omstandigheden zou de regeling onverenigbaar zijn met de gemeenschappelijke markt.

(50)

De Commissie begrijpt dat de Deense autoriteiten overeenkomstig de afschermingsmaatregelen op basis van het armlengtebeginsel, net als in het verleden, controle zullen blijven uitoefenen op transacties tussen twee filialen van een onderneming waarvan er één onder de tonnagebelasting valt, doch uitsluitend wanneer beide filialen belastingplichtig zijn in Denemarken.

(51)

Hoewel de controle van binnenlandse transacties met een bedrijf dat onder de tonnagebelasting valt, onder het toezicht en de verantwoordelijkheid van de Deense fiscale overheid zou blijven, zou de controle van grensoverschrijdende transacties tussen een Deens bedrijf dat onder de tonnagebelasting valt en een buitenlands filiaal, aan de verantwoordelijkheid van het derde betrokken land worden toegekend, wat zou leiden tot een gebrek aan controle en toezicht op internationale financiële transacties.

(52)

Het gevolg is dat de aangemelde maatregel de door de Commissie in 2002 goedgekeurde (18) Deense tonnagebelastingregeling wijzigt, aangezien tonnagebelastingbedrijven worden vrijgesteld van de vereisten die in 2002 golden. Andere activiteiten dan zeevervoer, die in een andere lidstaat of EER-land worden uitgevoerd door een filiaal van een onderneming die onder de Deense tonnagebelasting valt, zouden eenvoudiger kunnen profiteren van de Deense tonnagebelasting en ontkomen aan de normale vennootschapsbelasting in de lidstaat of het EER-land in kwestie. Dit wordt ook door de Deense overheid erkend, wanneer zij verklaart dat de afschermingsmaatregel in kwestie „een beetje” wordt versoepeld. De beginselen van non-discriminatie en gelijke behandeling van alle bedrijven in de sector moeten echter worden gerespecteerd; de Deense overheid gaat ervan uit dat fraude en belastingontwijking bij commerciële transacties ongewoon zijn, maar zelfs indien dat het geval zou zijn, blijkt controle noodzakelijk om een accurate praktijk bij internationale transacties te garanderen.

(53)

De Commissie is van mening dat de afschermingsmaatregel voor intragroeptransacties bescherming moet bieden tegen verstoringen van de gemeenschappelijke markt die zich voordoen door het toekennen van voordelen aan filialen in de betrokken lidstaat en in de andere lidstaten. Anders zouden de gevolgen van belastingontwijking door een tonnagebelastingbedrijf het functioneren van de gemeenschappelijke markt ernstig beïnvloeden.

(54)

Bijgevolg is de Commissie van mening dat de lidstaat die een tonnagebelastingregeling heeft ingevoerd, grensoverschrijdende intragroeptransacties (grensoverschrijdende transacties die filialen in een andere lidstaat of EER-land voordeel kunnen opleveren) moet behandelen alsof deze transacties dergelijke bedrijven op zijn eigen grondgebied ten goede kwamen. Anders gezegd, een lidstaat moet voor de tenuitvoerlegging van de afschermingsmaatregel voor intragroeptransacties, dezelfde normen hanteren voor transacties van een tonnagebelastingbedrijf met een buitenlands filiaal als voor transacties met een nationaal filiaal dat niet onder de tonnagebelasting valt.

(55)

In het kader van de beginselen van non-discriminatie en gelijke behandeling moet de lidstaat die de tonnagebelasting oplegt, in het kader van de afschermingsmaatregel in kwestie, dezelfde verplichting van informatie en verslaglegging opleggen voor binnenlandse transacties (die in het nadeel spelen van deze lidstaat) en voor grensoverschrijdende transacties (die in het nadeel spelen van andere lidstaten of EER-landen). Deze informatie is met name essentieel voor het controleren van de verrekeningsprijzen binnen een groep bedrijven.

(56)

Door de versoepeling van de controles die de Deense overheid moet uitvoeren op transacties tussen een bedrijf dat onder de Deense tonnagebelastingregeling valt en een buitenlands filiaal daarvan, komt Denemarken de beginselen van non-discriminatie en gelijke behandeling niet na. Daardoor schuift Denemarken ten minste een deel van de last van de controles op de naleving van de doelstellingen van het systeem, en bijgevolg een eventuele verstoring van de gemeenschappelijke markt, door naar de andere lidstaat en het EER-land waar het bij de transactie betrokken filiaal dat niet onder de tonnagebelasting valt, wordt belast.

(57)

Bijgevolg concludeert de Commissie dat de aangemelde maatregel een aanzienlijke verzwakking van de afschermingsmaatregel van een andere lidstaat of een EER-land tot gevolg zal hebben.

(58)

Voorts beschouwt de Commissie de ongelijke behandeling wat betreft de verplichting tot informatie en verslaglegging tussen begunstigden die enkel nationale filialen hebben die niet onder de tonnagebelasting vallen en begunstigden die ook buitenlandse filialen hebben, als ongerechtvaardigd. De maatregel zou leiden tot een ongerechtvaardigde verstoring van de mededinging tussen bedrijven die buitenlandse filialen hebben en bedrijven die geen buitenlandse filialen hebben.

(59)

De gevolgen van de aangemelde maatregel zijn dusdanig dat zij de voorwaarden waaronder het handelsverkeer plaatsvindt zodanig veranderen dat het gemeenschappelijk belang wordt geschaad in de zin van artikel 87, lid 3, onder c), van het EG-Verdrag en de vereiste van punt 3.1, laatste alinea, van de richtsnoeren, niet naleven. Bijgevolg moet de maatregel in kwestie onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt worden verklaard in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag.

(60)

Samengevat is de Commissie van mening dat de aangemelde maatregel zou leiden tot verstoringen die het gemeenschappelijk belang schaden in de zin van artikel 87, lid 3, onder c), van het EG-Verdrag en aldus de Deense tonnagebelastingregeling onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt zou maken in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/8

(1)

In Richtlijn 2003/85/EG worden de minimumbestrijdingsmaatregelen vastgesteld die bij het uitbreken van mond-en-klauwzeer moeten worden toegepast, alsook bepaalde preventieve maatregelen om ervoor te zorgen dat de bevoegde autoriteiten en de landbouwgemeenschap zelf beter bedacht zijn op mond-en-klauwzeer.

(2)

Artikel 65 van Richtlijn 2003/85/EG bepaalt dat de lidstaten erop moeten toezien dat met levend mond-en-klauwzeervirus voor onderzoek, diagnose of productie alleen wordt gewerkt in erkende laboratoria die in bijlage XI bij die richtlijn zijn opgenomen en ten minste functioneren volgens de in bijlage XII vastgestelde normen inzake bioveiligheid.

(3)

Deel A van bijlage XI bij Richtlijn 2003/85/EG bevat de lijst van nationale laboratoria die met levend mond-en-klauwzeervirus mogen werken voor onderzoek en diagnose. Deel B van die bijlage bevat de lijst van de laboratoria die met levend mond-en-klauwzeervirus mogen werken voor de productie van vaccins.

(4)

Frankrijk heeft de Commissie er officieel van in kennis gesteld dat een van zijn nationale referentielaboratoria en een vaccinproducerend laboratorium niet langer beschouwd worden als laboratoria die voldoen aan de normen inzake bioveiligheid, als bedoeld in artikel 65, onder d), van Richtlijn 2003/85/EG.

(5)

Nederland heeft de Commissie officieel in kennis gesteld van een verdere naamsverandering van zijn nationaal diagnoselaboratorium dat met levend mond-en-klauwzeervirus mag werken, en van de overname door het privébedrijf „Lelystad Biologicals BV, Lelystad” van dat deel van het voormalige Centraal Instituut voor Dierziektecontrole (CIDC-Lelystad) dat met levend mond-en-klauwzeervirus mag werken voor de productie van vaccins.

(6)

De lijst van laboratoria die met levend mond-en-klauwzeervirus mogen werken, als vastgesteld in bijlage XI bij Richtlijn 2003/85/EG, moet daarom worden gewijzigd.

(7)

In punt 1 van bijlage XII bij Richtlijn 2003/85/EG worden de bioveiligheidsnormen vastgesteld voor laboratoria die met levend mond-en-klauwzeervirus mogen werken. Het bepaalt dat deze laboratoria ten minste moeten voldoen aan de minimumvoorwaarden die zijn vastgesteld in „Minimumnormen voor laboratoria die in vitro en in vivo werken met het mond-en-klauwzeervirus”, Commissie voor de bestrijding van mond-en-klauwzeer — 26e vergadering, Rome, april 1985, als gewijzigd in 1993.

(8)

Punt 1 van bijlage XV bij Richtlijn 2003/85/EG bepaalt dat alle laboratoria in de lidstaten die met levend mond-en-klauwzeervirus werken, moeten voldoen aan de strenge veiligheidsvoorwaarden die zijn vastgesteld in „Minimumnormen voor laboratoria die in vitro en in vivo werken met mond-en-klauwzeervirus”, Commissie voor de bestrijding van mond-en-klauwzeer — 26e vergadering, Rome, april 1985, gewijzigd bij aanhangsel 6 (ii) bij het verslag van de 30e vergadering, Rome, 1993.

(9)

Bovendien bepaalt punt 7 van bijlage XVI bij Richtlijn 2003/85/EG dat het communautaire referentielaboratorium functioneert overeenkomstig erkende strenge veiligheidsvoorwaarden ten aanzien van de ziekte, die zijn vastgesteld in „Minimumnormen voor laboratoria die in vitro en in vivo werken met het mond-en-klauwzeervirus”, Commissie voor de bestrijding van mond-en-klauwzeer — 26e vergadering, Rome, april 1985, gewijzigd bij aanhangsel 6 (ii) van het verslag van de 30e vergadering van de Commissie voor de bestrijding van mond-en-klauwzeer 1993, als bedoeld in bijlage XII bij die richtlijn.

(10)

Ingevolge een uitbraak van mond-en-klauwzeer in 2007 in een lidstaat, die verband hield met de ontsnapping van het mond-en-klauwzeervirus uit een laboratorium, zijn die „Minimumnormen voor laboratoria die in vitro en in vivo werken met het mond-en-klauwzeervirus” („bioveiligheidsnormen”) gewijzigd. Ingevolge discussies over de bioveiligheidsnormen met de lidstaten in het kader van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid is de gewijzigde versie van die normen op 29 april 2009 goedgekeurd tijdens de 38e algemene vergadering van de Commissie voor de bestrijding van mond-en-klauwzeer (2) en opgenomen in het verslag van de 38e algemene vergadering van de Commissie voor de bestrijding van mond-en-klauwzeer, Rome, 28-30 april 2009 („het verslag”). Zij vervangt de in 1985 vastgestelde en in 1993 gewijzigde bioveiligheidsnormen. De bijlagen XII, XV en XVI bij Richtlijn 2003/85/EG moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(11)

Richtlijn 2003/85/EG moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(12)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/11

(1)

Bij Beschikking 2009/821/EG van de Commissie van 28 september 2009 tot opstelling van een lijst van erkende grensinspectieposten, tot vaststelling van bepaalde voorschriften voor door veterinaire deskundigen van de Commissie uitgevoerde inspecties en tot vaststelling van de veterinaire eenheden in Traces (3) is een lijst van overeenkomstig de Richtlijnen 91/496/EEG en 97/78/EG erkende grensinspectieposten vastgesteld. Die lijst is in bijlage I bij die beschikking opgenomen.

(2)

De inspectiedienst van de Commissie, het Voedsel- en Veterinair Bureau (VVB), heeft een inspectie in de grensinspectiepost op de luchthaven van Kopenhagen in Denemarken uitgevoerd. De resultaten van de inspectie waren bevredigend. Een bijkomend inspectiecentrum moet daarom voor die grensinspectiepost worden toegevoegd aan de lijst in bijlage I bij Beschikking 2009/821/EG.

(3)

Ingevolge mededelingen van Denemarken, Frankrijk, Italië en Portugal moeten bepaalde categorieën van dieren of producten van dierlijke oorsprong die kunnen worden gecontroleerd in bepaalde grensinspectieposten die reeds overeenkomstig Beschikking 2009/821/EG zijn erkend, worden toegevoegd aan de lijst van de grensinspectieposten voor die lidstaten, als vastgesteld in bijlage I bij die beschikking.

(4)

Ingevolge de resultaten van VVB-inspecties overeenkomstig Beschikking 2009/821/EG en mededelingen van Frankrijk, Ierland en Italië moeten bepaalde categorieën van dieren of producten van dierlijke oorsprong die kunnen worden gecontroleerd in bepaalde grensinspectieposten die reeds overeenkomstig Beschikking 2009/821/EG zijn erkend, worden verwijderd uit de lijst van de grensinspectieposten voor die lidstaten, als vastgesteld in bijlage I bij die beschikking.

(5)

Ingevolge een mededeling van Letland moet de lijst van grensinspectieposten voor die lidstaat worden gewijzigd om rekening te houden met de afschaffing van een van zijn grensinspectieposten.

(6)

Ingevolge mededelingen van België, Duitsland en Frankrijk moeten bepaalde grensinspectieposten van die lidstaten worden geschrapt uit de lijst van grensinspectieposten van bijlage I bij Beschikking 2009/821/EG.

(7)

Ingevolge een mededeling van Italië moet de lijst van grensinspectieposten voor die lidstaat worden gewijzigd om rekening te houden met de verandering van de benaming van een van zijn grensinspectieposten.

(8)

Bovendien heeft België meegedeeld dat de OCHZ-faciliteit in de grensinspectiepost in Zeebrugge is gesloten en een nieuwe inspectiefaciliteit is opgericht.

(9)

Beschikking 2009/821/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/15

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1085/2006 zijn de doelstellingen en de hoofdbeginselen met betrekking tot de pretoetredingssteun voor kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten voor de periode van 2007 tot en met 2013 vastgesteld en wordt de verantwoordelijkheid voor de tenuitvoerlegging van die steun bij de Commissie gelegd.

(2)

De artikelen 11, 12, 13, 14, 18 en 186 van Verordening (EG) nr. 718/2007 bieden de Commissie de mogelijkheid beheersbevoegdheden aan het begunstigde land toe te kennen en bevatten voorschriften voor een dergelijke toekenning op het gebied van afdeling V — Landbouw en plattelandsontwikkeling — van het instrument voor pretoetredingssteun.

(3)

Krachtens artikel 7 van Verordening (EG) nr. 718/2007 moeten de Commissie en het begunstigde land een kaderovereenkomst sluiten waarin de regels voor de samenwerking met betrekking tot de financiële steun van de Europese Gemeenschap aan het begunstigde land worden vastgesteld. Indien nodig kan deze kaderovereenkomst worden aangevuld met één of meer sectorale overeenkomsten die bepalingen voor een specifieke component bevatten.

(4)

Aan het begunstigde land kunnen slechts beheersbevoegdheden worden toegekend als wordt voldaan aan artikel 53 quater en artikel 56, lid 2, van het Financieel Reglement en aan artikel 35 van de uitvoeringsvoorschriften.

(5)

De kaderovereenkomst tussen de regering van de Republiek Kroatië en de Commissie van de Europese Gemeenschappen betreffende de regels voor de samenwerking met betrekking tot de financiële steun van de Europese Gemeenschap aan de Republiek Kroatië in het kader van de uitvoering van de steun uit hoofde van het instrument voor pretoetredingssteun (IPA) is gesloten op 17 december 2007.

(6)

Het programma voor landbouw en plattelandsontwikkeling van de Republiek Kroatië in het kader van IPA (hierna „het IPARD-programma” genoemd), dat overeenkomstig artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1085/2006 en artikel 184 van Verordening (EG) nr. 718/2007 is goedgekeurd bij Besluit C(2008) 690 van de Commissie van 25 februari 2008, bevat een plan voor de jaarlijkse bijdragen van de Gemeenschap, alsmede een financieringsovereenkomst.

(7)

De sectorale overeenkomst die op 12 januari 2009 is gesloten tussen de Commissie van de Europese Gemeenschap, welke voor of namens de Europese Gemeenschap optreedt, en de regering van de Republiek Kroatië, welke namens de Republiek Kroatië optreedt, vormt een aanvulling op de kaderovereenkomst en bevat specifieke voorschriften voor de implementatie en de uitvoering van het IPARD-programma voor landbouw en plattelandsontwikkeling van de Republiek Kroatië uit hoofde van het instrument voor pretoetredingssteun (IPA).

(8)

Op 10 september 2009 is het IPARD-programma laatstelijk gewijzigd bij Besluit C(2009) 6770 van de Commissie.

(9)

Op grond van artikel 21 van Verordening (EG) nr. 718/2007 van de Commissie moet het begunstigde land de voor de uitvoering van het IPARD-programma verantwoordelijke instanties en autoriteiten aanwijzen: de voor de erkenning bevoegde functionaris, de nationale ordonnateur, het nationaal fonds, de beheersautoriteit, het IPARD-agentschap en de auditautoriteit.

(10)

De regering van Kroatië heeft het departement „nationaal fonds”, een organisatorische eenheid van de Schatkist binnen het ministerie van Financiën, aangewezen als nationaal fonds dat wordt belast met de in bijlage I bij de sectorale overeenkomst vastgestelde functies en verantwoordelijkheden.

(11)

De regering van Kroatië heeft het directoraat voor Markt- en structuursteun in de landbouw, een organisatorische eenheid van het ministerie van Landbouw, Visserij en Plattelandsontwikkeling, aangewezen als IPARD-agentschap dat wordt belast met de in bijlage I bij de sectorale overeenkomst vastgestelde functies en verantwoordelijkheden.

(12)

De regering van Kroatië heeft de beheersautoriteit voor het programma Sapard/IPARD van het directoraat voor Plattelandsontwikkeling van het ministerie van Landbouw, Visserij en Plattelandsontwikkeling aangewezen als beheersautoriteit die wordt belast met de in bijlage I bij de sectorale overeenkomst vastgestelde functies en verantwoordelijkheden.

(13)

Op 12 november 2008 heeft de voor de erkenning bevoegde functionaris de Commissie overeenkomstig artikel 12, lid 3, van Verordening (EG) nr. 718/2007 in kennis gesteld van de erkenning van de nationale ordonnateur en van het nationaal fonds.

(14)

De nationale ordonnateur heeft de Commissie op 12 november 2008 overeenkomstig artikel 13, lid 3, van Verordening (EG) nr. 718/2007 in kennis gesteld van de erkenning van de operationele structuur voor het beheer en de uitvoering van IPA — afdeling V — Plattelandsontwikkeling.

(15)

Het directoraat voor Markt- en structuursteun in de landbouw, in de hoedanigheid van IPARD-agentschap, en de beheersautoriteit voor het programma Sapard/IPARD van het directoraat voor Plattelandsontwikkeling, in de hoedanigheid van beheersautoriteit, zullen verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van de drie van de zeven maatregelen van het IPARD-programma die door de nationale ordonnateur zijn erkend: 101 „Investeringen in landbouwbedrijven met het oog op herstructurering en aanpassing aan de communautaire normen”, 103 „Investeringen in de verwerking en de afzet van landbouw- en visserijproducten met het oog op de herstructurering van deze activiteiten en de aanpassing ervan aan de communautaire normen” en 301 „Verbetering en ontwikkeling van de plattelandsinfrastructuur” als omschreven in het programma.

(16)

Op 16 maart 2009 hebben de Kroatische autoriteiten overeenkomstig artikel 32, lid 3, van de sectorale overeenkomst de lijst van voor steun in aanmerking komende uitgaven aan de Commissie voorgelegd. De Commissie heeft deze lijst op 8 april 2009 goedgekeurd.

(17)

Om rekening te houden met de eisen van artikel 19, lid 1, van de kaderovereenkomst, komen de krachtens dit besluit gemaakte uitgaven slechts voor cofinanciering door de Gemeenschap in aanmerking als zij niet vóór de datum van het besluit tot toekenning van de beheersbevoegdheden zijn betaald, met uitzondering van de algemene kosten als bedoeld in artikel 172, lid 3, onder c), van Verordening (EG) nr. 718/2007. De uitgaven zijn subsidiabel als zij stroken met de beginselen van goed financieel beheer, met name zuinigheid en kosteneffectiviteit.

(18)

Op grond van Verordening (EG) nr. 718/2007 mag de in artikel 18, lid 2, van die verordening vereiste goedkeuring vooraf worden afgeschaft op basis van een analyse per geval waaruit blijkt dat de betrokken beheers- en controlesystemen naar behoren functioneren, en bij die verordening zijn nadere voorschriften voor de uitvoering van die analyse vastgesteld.

(19)

Overeenkomstig de artikelen 14 en 18 van Verordening (EG) nr. 718/2007 zijn de in de artikelen 11, 12 en 13 van die verordening bedoelde erkenningen beoordeeld en zijn de procedures en structuren van de betrokken instanties en autoriteiten, zoals omschreven in de door de nationale ordonnateur ingediende aanvraag, onderzocht, onder meer via controles ter plaatse.

(20)

Dit neemt niet weg dat de door de Commissie verrichte controles voor maatregel 101 „Investeringen in landbouwbedrijven met het oog op herstructurering en aanpassing aan de communautaire normen” en maatregel 103 „Investeringen in de verwerking en de afzet van landbouw- en visserijproducten met het oog op de herstructurering van deze activiteiten en de aanpassing ervan aan de communautaire normen” zijn gebaseerd op een systeem dat weliswaar voor alle betrokken elementen operationeel is, maar nog niet wordt toegepast.

(21)

Hoewel dit besluit geen betrekking heeft op de auditautoriteit op zich, is aan de hand van controles ter plaatse beoordeeld of deze autoriteit klaar is om als een functioneel onafhankelijke auditinstantie op te treden vanaf het ogenblik dat het pakket te erkennen maatregelen met betrekking tot de overdracht van het beheer bij de Commissie wordt ingediend.

(22)

De inachtneming door Kroatië van artikel 56, lid 2, van het Financieel Reglement en van de artikelen 11, 12 en 13 van Verordening (EG) nr. 718/2007 is via controles ter plaatse beoordeeld.

(23)

Uit de beoordeling is gebleken dat Kroatië aan de vereisten voldoet wat betreft de maatregelen 101 en 103. Het directoraat voor Markt- en structuursteun in de landbouw, dat optreedt als IPARD-agentschap, heeft evenwel nog niet naar behoren uitvoering gegeven aan de erkenningscriteria voor de functies die het moet vervullen in het kader van de uitvoering van maatregel 301 van het programma voor Kroatië.

(24)

Het is dan ook passend de vereiste goedkeuring vooraf als bedoeld in artikel 18, lid 1, van Verordening (EG) nr. 718/2007 en artikel 165 van het Financieel Reglement af te schaffen en aan de nationale ordonnateur, het nationaal fonds, het IPARD-agentschap en de beheersautoriteit op een gedecentraliseerde basis beheersbevoegdheden toe te kennen met betrekking tot de maatregelen 101 en 103 van het programma voor Kroatië,

a)

de nationale ordonnateur;

b)

het nationaal fonds;

c)

de operationele structuur voor IPA — afdeling V:

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/18

(1)

De Commissie wees in haar witboek „Samen werken aan gezondheid: een EU-strategie voor 2008-2013” (1), die zij op 23 oktober 2007 in het kader van de verdere ontwikkeling van de EU-gezondheidsstrategie heeft goedgekeurd, zeldzame ziekten aan als een gebied dat in aanmerking kwam voor prioritaire maatregelen.

(2)

Eveneens op 23 oktober 2007 hebben het Europees Parlement en de Raad Besluit nr. 1350/2007/EG tot vaststelling van een tweede communautair actieprogramma op het gebied van gezondheid (2008-2013) (2) goedgekeurd. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van en de bijlage bij dat besluit moeten de acties om informatie en kennis over de gezondheid te genereren en verspreiden in nauwe samenwerking met de lidstaten worden uitgevoerd door de ontwikkeling van raadplegingsmechanismen en participatieprocessen.

(3)

Op 11 november 2008 heeft de Commissie de Mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s over zeldzame ziekten — De uitdagingen waar Europa voor staat (3) („de mededeling van de Commissie”) goedgekeurd en op 8 juni 2009 heeft de Raad een Aanbeveling van de Raad betreffende een optreden op het gebied van zeldzame ziekten (4) („de aanbeveling van de Raad”) aangenomen.

(4)

De voorbereiding en uitvoering van de activiteiten van de Gemeenschap op het gebied van zeldzame ziekten vergen een nauwe samenwerking met de gespecialiseerde instanties in de lidstaten en met de belanghebbende partijen.

(5)

Daarom is er een kader nodig voor geregeld overleg met die instanties, de leiders van door de Commissie ondersteunde projecten op het gebied van onderzoek en volksgezondheid en andere in aanmerking komende spelers op dit gebied.

(6)

In Mededeling COM(2008) 679 definitief over zeldzame ziekten werd erop gewezen dat een dergelijk kader noodzakelijk was. In punt 7 van die mededeling werd aanbevolen dat de Commissie moet worden bijgestaan door een Raadgevend EU-comité voor zeldzame ziekten.

(7)

Het comité zal niet fungeren als een comité in de zin van Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (5),

a)

staat het comité de Commissie terzijde bij het toezicht op en de evaluatie en verspreiding van de resultaten van maatregelen op communautair en nationaal niveau op het gebied van zeldzame ziekten;

b)

draagt het bij aan de tenuitvoerlegging van communautaire acties op dit gebied, in het bijzonder door het onderzoeken van de resultaten daarvan en door het voorstellen van verbeteringen van de genomen maatregelen;

c)

draagt het bij tot de opstelling van de verslagen van de Commissie over de uitvoering van de mededeling van de Commissie en de aanbeveling van de Raad;

d)

brengt het, hetzij op verzoek van de Commissie, hetzij op eigen initiatief, adviezen uit, doet het aanbevelingen of dient het verslagen in;

e)

staat het de Commissie terzijde bij de internationale samenwerking ten aanzien van aangelegenheden in verband met zeldzame ziekten;

f)

staat het de Commissie terzijde bij de opstelling van richtsnoeren, de formulering van aanbevelingen en bij alle andere in de mededeling van de Commissie en de aanbeveling van de Raad omschreven maatregelen;

g)

legt het de Commissie een jaarverslag over zijn werkzaamheden voor.

a)

per lidstaat één vertegenwoordiger van de voor zeldzame ziekten verantwoordelijke ministeries of overheidsinstanties; deze vertegenwoordiger wordt door de regering van de desbetreffende lidstaat benoemd;

b)

vier vertegenwoordigers van patiëntenorganisaties;

c)

vier vertegenwoordigers van de farmaceutische industrie;

d)

negen vertegenwoordigers van lopende en/of vroegere communautaire projecten betreffende zeldzame ziekten, gefinancierd uit communautaire actieprogramma’s op het gebied van de gezondheid (8), onder wie drie leden van de proefprojecten voor Europese referentienetwerken op het gebied van zeldzame ziekten;

e)

zes vertegenwoordigers van de lopende en/of vroegere projecten betreffende zeldzame ziekten, gefinancierd uit de kaderprogramma’s van de Gemeenschap voor onderzoek en technologische ontwikkeling (9);

f)

één vertegenwoordiger van het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (ECDC), waaraan overeenkomstig Verordening (EG) nr. 851/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 tot oprichting van een Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (10) onder meer activiteiten met betrekking tot nieuwe zeldzame besmettelijke ziekten zijn opgedragen.

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/22

(1)

In Richtlijn 89/556/EEG worden de veterinairrechtelijke voorwaarden vastgesteld die van toepassing zijn op het intracommunautaire handelsverkeer in verse en diepgevroren embryo’s van als huisdier gehouden runderen en de invoer daarvan uit derde landen.

(2)

In Beschikking 2006/168/EG van de Commissie van 4 januari 2006 tot vaststelling van de veterinairrechtelijke voorschriften en de voorschriften inzake veterinaire certificering voor de invoer van runderembryo’s in de Gemeenschap (2) wordt bepaald dat de lidstaten de invoer moeten toestaan van embryo’s van als huisdier gehouden runderen die in een in bijlage I bij die beschikking genoemd derde land zijn verzameld of geproduceerd door in de lijst van de bijlage bij Beschikking 92/452/EEG van de Commissie van 30 juli 1992 houdende vaststelling van lijsten van embryoteams die in derde landen zijn erkend met het oog op de uitvoer van runderembryo’s naar de Gemeenschap (3) opgenomen erkende embryoteams en embryoproductieteams.

(3)

Beschikking 2008/155/EG van de Commissie van 14 februari 2008 tot vaststelling van een lijst van embryoteams en embryoproductieteams in derde landen, die zijn erkend voor de invoer van runderembryo’s in de Gemeenschap (4) heeft Beschikking 92/452/EEG ingetrokken en vervangen. Beschikking 2008/155/EG bepaalt dat de lidstaten embryo’s uit derde landen alleen mogen invoeren als zij zijn verzameld, behandeld en opgeslagen door een embryoteam of een embryoproductieteam dat is opgenomen in de lijst in de bijlage bij die beschikking.

(4)

Richtlijn 2008/73/EG van de Raad van 15 juli 2008 tot vereenvoudiging van de procedures voor het opstellen en publiceren van lijsten met informatie op veterinair en zoötechnisch gebied en tot wijziging van de Richtlijnen 64/432/EEG, 77/504/EEG, 88/407/EEG, 88/661/EEG, 89/361/EEG, 89/556/EEG, 90/426/EEG, 90/427/EEG, 90/428/EEG, 90/429/EEG, 90/539/EEG, 91/68/EEG, 91/496/EEG, 92/35/EEG, 92/65/EEG, 92/66/EEG, 92/119/EEG, 94/28/EG en 2000/75/EG, Beschikking 2000/258/EG en de Richtlijnen 2001/89/EG, 2002/60/EG en 2005/94/EG (5) heeft Richtlijn 89/556/EEG gewijzigd en een vereenvoudigde procedure ingevoerd voor de opstelling en de bekendmaking van de lijst van embryo- en embryoproductieteams in derde landen die zijn erkend voor de invoer van runderembryo’s in de Gemeenschap. Volgens die nieuwe procedure, die geldt vanaf 1 januari 2010, ligt de bevoegdheid voor de vaststelling van de lijst niet langer bij de Commissie. De lijst van embryo- en embryoproductieteams die de bevoegde autoriteit van het derde land heeft erkend overeenkomstig de voorwaarden van Richtlijn 89/556/EEG en waaruit embryo’s naar de Gemeenschap mogen worden verzonden, hoeft alleen nog maar te worden meegedeeld aan de Commissie die haar ter informatie bekend moet maken.

(5)

Ingevolge de bij Richtlijn 2008/73/EG ingevoerde nieuwe procedure zal Beschikking 2008/155/EG van toepassing zijn tot en met 31 december 2009.

(6)

Beschikking 2006/168/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/24

(1)

Richtlijn 2003/23/EG van de Commissie (2) bevat een fout betreffende de minimale zuiverheid van de werkzame stof oxasulfuron. Die fout moet worden gecorrigeerd.

(2)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/25

(1)

Krachtens Verordening (EG) nr. 689/2008 moet de Commissie voor elke aan de PIC-procedure (procedure van voorafgaande geïnformeerde toestemming) onderworpen chemische stof namens de Gemeenschap besluiten of de invoer daarvan in de Gemeenschap al dan niet wordt toegestaan.

(2)

Het Milieuprogramma (UNEP) en de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) van de Verenigde Naties zijn aangewezen voor de verzorging van het secretariaat voor het functioneren van de PIC-procedure die is vastgesteld bij het Verdrag van Rotterdam inzake de procedure van voorafgaande geïnformeerde toestemming (PIC) voor bepaalde gevaarlijke chemische stoffen en pesticiden in de internationale handel, hierna het „Verdrag van Rotterdam” te noemen, dat door de Gemeenschap is goedgekeurd bij Besluit 2006/730/EG van de Raad (3).

(3)

De Commissie, die optreedt als gemeenschappelijke aangewezen instantie, dient de invoerbesluiten over aan de PIC-procedure onderworpen chemische stoffen namens de Gemeenschap en haar lidstaten toe te zenden aan het secretariaat van het Verdrag van Rotterdam.

(4)

Tributyltinverbindingen vormen een groep chemische stoffen die bij besluit RC.4/5 van de vierde vergadering van de Conferentie van de Partijen als pesticiden aan de PIC-procedure zijn toegevoegd en waarvoor de Commissie van het secretariaat van het Verdrag van Rotterdam informatie heeft ontvangen in de vorm van een leidraad voor een besluit. Tributyltinverbindingen vallen binnen de werkingssfeer van Verordening (EG) nr. 1907/2006 en behoren tot de organische tinverbindingen die voor gebruik als stoffen en bestanddelen van preparaten die als biocide fungeren, aan strenge beperkingen onderworpen zijn.

(5)

De werkzame stof bis(tributyltin)oxide valt binnen de werkingssfeer van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 1998 betreffende het op de markt brengen van biociden (4). Bis(tributyltin)oxide behoort tot de groep tributyltinverbindingen en werd als houtconserveringsmiddel gebruikt totdat dit nog resterende gebruik werd verboden bij Verordening (EG) nr. 1048/2005 van de Commissie van 13 juni 2005 houdende wijziging van Verordening (EG) nr. 2032/2003 inzake de tweede fase van het in artikel 16, lid 2, van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende het op de markt brengen van biociden bedoelde tienjarige werkprogramma (5).

(6)

Derhalve dient er een definitief invoerbesluit voor tributyltinverbindingen te worden vastgesteld,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/30

(1)

Bij Beschikking 2004/512/EG van de Raad van 8 juni 2004 betreffende het opzetten van het Visuminformatiesysteem (VIS) (2) is het VIS ingesteld als een systeem voor de uitwisseling tussen de lidstaten van informatie op het gebied van visa en is de Commissie belast met de ontwikkeling van het VIS.

(2)

In Verordening (EG) nr. 767/2008 worden, teneinde de behandeling van visumaanvragen en de daarmee samenhangende beslissingen te vergemakkelijken, het doel en de functies van het VIS alsmede de verantwoordelijkheden met betrekking tot het VIS omschreven en de voorwaarden en procedures voor de uitwisseling van informatie op het gebied van visa tussen de lidstaten vastgesteld.

(3)

In artikel 45, lid 2, van Verordening (EG) nr. 767/2008 wordt bepaald dat de maatregelen die vereist zijn voor de technische uitvoering van het centrale VIS, de nationale interfaces en de communicatie-infrastructuur tussen het centrale VIS en de nationale interfaces overeenkomstig de in artikel 49, lid 2, bedoelde procedure worden goedgekeurd.

(4)

Bij Beschikking 2009/377/EG van de Commissie (3) worden maatregelen vastgesteld voor de tenuitvoerlegging van het raadplegingsmechanisme en de procedures bedoeld in artikel 16 van Verordening (EG) nr. 767/2008. Bij Beschikking 2009/756/EG van de Commissie (4) zijn specificaties vastgesteld voor de resolutie en het gebruik van vingerafdrukken voor biometrische identificatie en verificatie in het Visuminformatiesysteem.

(5)

Overeenkomstig artikel 45, lid 2, van Verordening (EG) nr. 767/2008 moeten maatregelen voor de technische uitvoering van het VIS worden vastgesteld, met betrekking tot de invoer van gegevens en de koppeling van aanvragen, de toegang tot gegevens, de wijziging, verwijdering en vervroegde verwijdering van gegevens, alsmede de registratie van gegevensverwerkende handelingen en de toegang tot de aldus geregistreerde informatie.

(6)

Er dient een technisch concept betreffende gegevenseigendom te worden ingevoerd teneinde te waarborgen dat gegevens in het VIS uitsluitend kunnen worden bijgehouden door de visumautoriteiten van de lidstaat die verantwoordelijk is voor de invoer van die gegevens in het VIS.

(7)

De maatregelen voor de technische uitvoering van het VIS die bij deze beschikking worden ingevoerd, moeten worden aangevuld met de Detailed Technical Specifications en het Interface Control Document van het VIS.

(8)

Overeenkomstig artikel 2 van het Protocol betreffende de positie van Denemarken, dat aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap is gehecht, heeft Denemarken niet deelgenomen aan de aanneming van Verordening (EG) nr. 767/2008 en is deze derhalve niet bindend voor, noch van toepassing in deze lidstaat. Aangezien Verordening (EG) nr. 767/2008 voortbouwt op het Schengenacquis uit hoofde van de bepalingen van titel IV van het derde deel van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, heeft Denemarken echter overeenkomstig artikel 5 van genoemd protocol bij brief van 13 oktober 2008 kennis gegeven van de omzetting van dit acquis in zijn nationale wetgeving. Denemarken is daarom krachtens internationaal recht verplicht deze beschikking uit te voeren.

(9)

Overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad van 29 mei 2000 betreffende het verzoek van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis (5) heeft het Verenigd Koninkrijk niet deelgenomen aan de vaststelling van Verordening (EG) nr. 767/2008 en is deze niet bindend voor, noch van toepassing in het Verenigd Koninkrijk, aangezien zij een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis inhoudt. Deze beschikking is derhalve niet tot het Verenigd Koninkrijk gericht.

(10)

Overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad van 28 februari 2002 betreffende het verzoek van Ierland deel te mogen nemen aan bepalingen van het Schengen-acquis (6) heeft Ierland niet deelgenomen aan de vaststelling van Verordening (EG) nr. 767/2008 en is deze niet bindend voor, noch van toepassing op Ierland, aangezien zij een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis vormt. Deze beschikking is derhalve niet tot Ierland gericht.

(11)

Deze beschikking is een rechtsbesluit dat op het Schengenacquis voortbouwt of op een andere wijze daaraan is gerelateerd, zoals bedoeld in artikel 3, lid 2, van de Toetredingsakte van 2003 en artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2005.

(12)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, houdt deze beschikking een ontwikkeling in van bepalingen van het Schengenacquis, in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie, de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (7), die betrekking hebben op het gebied bedoeld in artikel 1, onder B, van Besluit 1999/437/EG van de Raad van 17 mei 1999 inzake bepaalde toepassingsbepalingen van de door de Raad van de Europese Unie, de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen gesloten overeenkomst inzake de wijze waarop deze twee staten worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (8).

(13)

Wat Zwitserland betreft, houdt deze beschikking een ontwikkeling in van bepalingen van het Schengenacquis, in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis, die betrekking hebben op het gebied bedoeld in artikel 1, punt B, van Besluit 1999/437/EG, gelezen in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (9) betreffende de sluiting van die overeenkomst namens de Europese Gemeenschap.

(14)

Wat Liechtenstein betreft, houdt deze beschikking een ontwikkeling in van bepalingen van het Schengenacquis, in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis, die betrekking hebben op het gebied bedoeld in artikel 1, punt B, van Besluit 1999/437/EG, gelezen in samenhang met artikel 3 van de Besluit 2008/261/EG van de Raad (10) betreffende de ondertekening, namens de Europese Gemeenschap, en de voorlopige toepassing van enkele bepalingen van genoemd protocol.

(15)

De maatregelen waarin deze beschikking voorziet, zijn in overeenstemming met het advies van het comité dat is ingesteld bij artikel 51, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1987/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 betreffende de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II) (11),

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/35

(1)

Op 2 juni 2008 heeft de VN-Veiligheidsraad Resolutie 1816(2008) aangenomen, waarbij alle staten worden opgeroepen samen te werken bij de bepaling van de rechtsmacht en het onderzoek naar en vervolging van personen die zich schuldig maken aan piraterij en gewapende overvallen in de Somalische wateren. Deze bepalingen zijn bij Resolutie 1846(2008) van de VN-Veiligheidsraad hernieuwd.

(2)

Op 10 november 2008 heeft de Raad Gemeenschappelijk Optreden 2008/851/GBVB aangenomen inzake de militaire operatie van de Europese Unie teneinde bij te dragen tot het ontmoedigen, het voorkomen en bestrijden van piraterij en gewapende overvallen voor de Somalische kust (1) (operatie „Atalanta”).

(3)

Krachtens artikel 12 van Gemeenschappelijk Optreden 2008/851/GBVB worden in de territoriale wateren van Somalië gevangengenomen personen die daden van piraterij of gewapende overvallen hebben begaan of hiervan verdacht worden, alsmede de goederen die tot uitvoering van deze daden gediend hebben, met het oog op de uitoefening van rechterlijke bevoegdheden overgedragen aan een derde staat die rechtsmacht wil uitoefenen ten aanzien van de bovengenoemde personen of goederen, mits de voorwaarden voor deze overdracht die met deze derde staat zijn overeengekomen, zijn vastgesteld overeenkomstig het toepasselijke internationale recht, daaronder begrepen het internationale recht inzake de mensenrechten, om in het bijzonder te waarborgen dat deze personen niet worden onderworpen aan de doodstraf, foltering of andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling.

(4)

Overeenkomstig artikel 24 van het Verdrag heeft het voorzitterschap, bijgestaan door de secretaris-generaal/hoge vertegenwoordiger (SG/HV), onderhandeld over een overeenkomst in de vorm van briefwisseling tussen de Europese Unie en de regering van de Seychellen betreffende de voorwaarden en nadere bepalingen voor de overdracht door EUNAVFOR aan de Republiek der Seychellen van personen die van piraterij of gewapende roofovervallen worden verdacht, en voor de behandeling van deze personen na de overdracht.

(5)

De overeenkomst in de vorm van een briefwisseling dient te worden ondertekend en voorlopig te worden toegepast, onder voorbehoud van sluiting op een latere datum,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/44

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/46

(1)

Artikel 4 van het Protocol betreffende de overgangsbepalingen bepaalt dat, tot de inwerkingtreding van het in artikel 16, lid 6, eerste alinea, van het Verdrag betreffende de Europese Unie bedoelde besluit van de Europese Raad inzake de lijst van Raadsformaties, deze lijst, in aanvulling op de Raad Algemene Zaken en Buitenlandse Zaken, met gewone meerderheid van stemmen moet worden vastgesteld door de Raad Algemene Zaken.

(2)

De lijst van Raadsformaties werd op 22 juli 2002 vastgesteld door de Raad Algemene Zaken als onderdeel van bijlage I bij het reglement van orde van de Raad, op grond van de lijst die de Europese Raad van Sevilla op 21 en 22 juni 2002 heeft vastgesteld.

(3)

Ter naleving van de bepalingen van de Verdragen moet deze lijst, die moet worden opgenomen in het reglement van orde van de Raad, worden aangepast,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/48

(1)

Bij het Verdrag van Lissabon wordt de nieuwe functie van voorzitter van de Europese Raad ingesteld.

(2)

De voorzitter van de Europese Raad moet worden verkozen,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/49

(1)

Bij het Verdrag van Lissabon wordt de nieuwe functie van hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid ingesteld.

(2)

Overeenkomstig artikel 5 van het protocol (nr. 36) betreffende de overgangsbepalingen en als bepaald in verklaring nr. 12, gevoegd bij de Slotakte van de Intergouvernementele Conferentie die het Verdrag van Lissabon heeft vastgesteld, dient de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid die tijdens de ambtstermijn van een Commissie wordt benoemd, lid van de Commissie te worden voor de verdere duur van de ambtstermijn van de Commissie.

(3)

De hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid dient te worden benoemd,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/50

(1)

Verklaring 9, gehecht aan de Slotakte van de Intergouvernementele Conferentie die het Verdrag van Lissabon heeft aangenomen, bepaalt dat de Europese Raad, op de dag van de inwerkingtreding van het verdrag, het besluit aanneemt waarvan de tekst in genoemde verklaring staat.

(2)

Dit besluit moet bijgevolg worden aangenomen,

2.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 315/51

(1)

Bij het Verdrag van Lissabon is de Europese Raad een instelling van de Europese Unie geworden.

(2)

Het is derhalve aangewezen dat de Europese Raad zijn reglement van orde vaststelt.

(3)

Teneinde het reglement van orde te kunnen vaststellen op de dag waarop het Verdrag van Lissabon in werking treedt, dient dit besluit te voorzien in de mogelijkheid dat de Europese Raad voor de aanneming van genoemd reglement van orde de schriftelijke procedure van artikel 7 daarvan gebruikt,