5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/1

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/3

(1)

De representatieve prijzen en aanvullende invoerrechten voor witte suiker, ruwe suiker en bepaalde stropen voor het verkoopseizoen 2008/2009 zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 945/2008 van de Commissie (3). Deze prijzen en rechten zijn laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 348/2009 van de Commissie (4).

(2)

Naar aanleiding van de gegevens waarover de Commissie momenteel beschikt, dienen deze bedragen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 951/2006 te worden gewijzigd,

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/5

(1)

Verordening (EG) nr. 1698/2005, waarbij het juridische kader voor de steunverlening uit het ELFPO voor plattelandsontwikkeling in de hele Gemeenschap is vastgesteld, is gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 74/2009 van de Raad van 19 januari 2009 tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1698/2005 inzake steun voor plattelandsontwikkeling uit het Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling (ELFPO) (2). Daarom moet Verordening (EG) nr. 1974/2006 van de Commissie (3) met de nodige nieuwe uitvoeringsbepalingen worden aangevuld.

(2)

In verband met het verstrijken van de geldigheidsduur van de melkquotaregeling die is vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten („Integrale-GMO-verordening”) (4), moeten de melkveehouders specifieke inspanningen leveren. Daarom dient de beperking van de investeringssteun voor melkveebedrijven tot steun waarbij de productie van het betrokken individuele melkveebedrijf binnen de grenzen van de aan dat bedrijf toegekende productiequota zal blijven, met ingang van het begin van de programmeringsperiode te worden ingetrokken.

(3)

Bij Verordening (EG) nr. 74/2009 is een herziening van de nationale strategische plannen verplicht gesteld. De minimale inhoud van die herziening moet worden bepaald.

(4)

Wegens het belang van de bij artikel 16 bis van Verordening (EG) nr. 1698/2005 vastgestelde prioriteiten dienen de herzieningen van de programma's voor plattelandsontwikkeling naar aanleiding van de eerste tenuitvoerlegging van dat artikel als herzieningen overeenkomstig artikel 19, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1698/2005 te worden beschouwd en te worden goedgekeurd bij beschikking van de Commissie.

(5)

Verordening (EG) nr. 74/2009 bevat een lijst van potentiële effecten die worden beoogd met de concrete acties in verband met de bij artikel 16 bis van Verordening (EG) nr. 1698/2005 vastgestelde prioriteiten. Die lijst draagt geen uitputtend karakter en dus kunnen de lidstaten voorstellen om aanvullende potentiële effecten na te streven met dergelijke concrete acties. Ter wille van de coherentie enerzijds met de reeds aangegeven potentiële effecten, en anderzijds met het algemene doel van versterking van de op de nieuwe uitdagingen gerichte concrete acties, dient de mogelijkheid voor de lidstaten om aanvullende potentiële effecten voor te stellen evenwel afhankelijk te worden gesteld van een beoordeling door de Commissie en van het advies van het Comité voor plattelandsontwikkeling. Daarom moeten wijzigingen waarbij een nieuw potentieel effect wordt ingevoerd, worden goedgekeurd bij beschikking van de Commissie

(6)

Gezien het grote aantal herzieningen waarbij het gaat om een minder belangrijke uitzondering op de beginselen inzake de afbakening tussen de gemeenschappelijke marktordeningen en de plattelandsontwikkeling, en ter beperking van de administratieve rompslomp, behoort de Commissie niet langer beschikkingen te geven over herzieningen die veranderingen aanbrengen wat de in artikel 5, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1698/2005 bedoelde uitzonderingen betreft. Derhalve dient deze categorie herzieningen te worden geschrapt uit de bij artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1974/2006 vastgestelde lijst.

(7)

Met betrekking tot de steun aan bedrijven die ten gevolge van de hervorming van een gemeenschappelijke marktordening worden geherstructureerd, dient te worden aangegeven wat de inhoud moet zijn van de in dit verband in te dienen bedrijfsplannen en aan welke criteria die plannen moeten voldoen.

(8)

Nu bij Verordening (EG) nr. 73/2009 van de Raad van 19 januari 2009 tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingen inzake rechtstreekse steunverlening aan landbouwers in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers, tot wijziging van Verordeningen (EG) nr. 1290/2005, (EG) nr. 247/2006, (EG) nr. 378/2007 en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 1782/2003 (5) de braakleggingsmaatregel is afgeschaft, moeten de bepalingen die betrekking hebben op die maatregel, worden aangepast.

(9)

Om de uitvoering van investeringsprojecten in de context van de aan de gang zijnde economische en financiële crisis te vergemakkelijken, dient het maximumpercentage dat voor de betaling van een voorschot is vastgesteld, voor de jaren 2009 en 2010 te worden verhoogd.

(10)

De bepalingen inzake staatssteun die sommige door het ELFPO medegefinancierde maatregelen en sommige aanvullende nationale financiering betreffen, dienen te worden aangepast om het toepassingsgebied ervan te verduidelijken en om rekening te houden met de bij Verordening (EG) nr. 74/2009 ingevoerde nieuwe maatregel voor bedrijven die ten gevolge van de hervorming van een gemeenschappelijke marktordening worden geherstructureerd.

(11)

Het begrip „substantiële wijzigingen” in artikel 78, onder f), van Verordening (EG) nr. 1698/2005 moet worden gedefinieerd.

(12)

Ten behoeve van het toezicht op de acties die verband houden met de bij artikel 16 bis van Verordening (EG) nr. 1698/2005 vastgestelde prioriteiten, dienen de outputindicatoren en de desbetreffende streefwaarden die deel uitmaken van het in artikel 80 van die verordening bedoelde gemeenschappelijk toezicht- en evaluatiekader, te worden gespecificeerd per soort van concrete acties.

(13)

De lidstaten moeten in hun herziene programma's gegevens verstrekken over de soorten van concrete acties die verband houden met de bij artikel 16 bis van Verordening (EG) nr. 1698/2005 vastgestelde prioriteiten, waarbij zij dienen aan te geven welke van die concrete acties zijn gebaseerd op nieuwe maatregelen, d.w.z. maatregelen die nog niet als onderdeel van het programma voor plattelandsontwikkeling werden goedgekeurd. Bovendien moet de indicatieve ELFPO-bijdrage voor de periode 2010-2013 worden vermeld. Daartoe moeten de bijlagen bij Verordening (EG) nr. 1974/2006 worden gewijzigd.

(14)

Met het oog op coherentie met de datum waarop Verordening (EG) nr. 74/2009, waarop de onderhavige verordening een aanvulling vormt, van toepassing is geworden, dient de onderhavige verordening van toepassing te zijn met ingang van 1 januari 2009. Deze toepassing met terugwerkende kracht mag geen afbreuk doen aan het beginsel van rechtszekerheid voor de betrokken begunstigden.

(15)

Verordening (EG) nr. 1974/2006 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(16)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor plattelandsontwikkeling,

1.

In artikel 2 komt lid 3 als volgt te luiden:

„3.   Behalve wat de zuivelsector betreft, geldt dat, indien in het kader van een uit het Europees Landbouwgarantiefonds (ELGF) gefinancierde gemeenschappelijke marktordening, inclusief de regelingen inzake rechtstreekse steunverlening, productiebeperkingen of beperkingen op communautaire steunverlening gelden op het niveau van individuele landbouwers, landbouwbedrijven of verwerkende bedrijven, er in het kader van Verordening (EG) nr. 1698/2005 geen steun wordt verleend voor investeringen waardoor de productie zou uitkomen boven het op grond van die beperkingen toegestane niveau.”.

2.

Het volgende artikel 3 bis wordt ingevoegd:

„Artikel 3 bis

De herzieningen van nationale strategische plannen overeenkomstig artikel 12 bis van Verordening (EG) nr. 1698/2005 houden een herziening in van de relevante in artikel 11, lid 3, van die verordening genoemde elementen die verband houden met de bij artikel 16 bis, lid 1, van die verordening vastgestelde prioriteiten, en met name van de belangrijkste gekwantificeerde doelstellingen.

De nationale strategie geeft de benaderende en indicatieve ELFPO-bijdrage als bedoeld in artikel 69, lid 5 bis, van Verordening (EG) nr. 1698/2005 aan die in de lidstaat aan elk van de bij artikel 16 bis, lid 1, van die verordening vastgestelde prioriteiten wordt toegewezen, en bevat de dienstige uitleg over de toewijzing.”.

3.

In artikel 5, lid 1, komt de eerste alinea als volgt te luiden:

„De inhoud van de programma's voor plattelandsontwikkeling als bedoeld in de artikelen 16 en 16 bis van Verordening (EG) nr. 1698/2005 wordt bepaald overeenkomstig bijlage II bij de onderhavige verordening.”.

4.

In artikel 7 wordt lid 1 als volgt gewijzigd:

5.

In artikel 9 komt lid 1 als volgt te luiden:

„1.   De in artikel 6, lid 1, onder c), bedoelde veranderingen van programma's door de lidstaten kunnen bestaan uit veranderingen van financiële uitsplitsingen over maatregelen binnen assen en uit niet-financiële veranderingen die betrekking hebben op de toevoeging van nieuwe maatregelen en soorten van concrete acties, de intrekking van bestaande maatregelen en soorten van concrete acties, de in artikel 5, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1698/2005 bedoelde uitzonderingen of het verschaffen van informatie over en de beschrijving van bestaande maatregelen van het programma.”.

6.

Het volgende artikel 24 bis wordt ingevoegd:

„Artikel 24 bis

Het in artikel 35 bis van Verordening (EG) nr. 1698/2005 bedoelde bedrijfsplan:

7.

In artikel 27, lid 6, wordt de eerste alinea geschrapt.

8.

Aan artikel 46 wordt de volgende alinea toegevoegd:

„Dit artikel geldt ook voor de verbintenissen waarvoor de afschaffing van de braaklegging door de inwerkingtreding van Verordening (EG) nr. 73/2009 gevolgen heeft. Op verzoek van de begunstigde kunnen ook in het geval dat niet in een herzieningsclausule is voorzien, aanpassingen van dergelijke verbintenissen worden toegestaan.”.

9.

Aan artikel 56, lid 2, eerste alinea, wordt de volgende zin toegevoegd:

„Voor investeringen waarvoor het individuele besluit tot steunverlening in 2009 of in 2010 wordt genomen, kan het bedrag van de voorschotten tot maximaal 50 % van de overheidssteun voor de betrokken investering worden verhoogd.”.

10.

In artikel 57 komt lid 2 als volgt te luiden:

„2.   Programma's voor plattelandsontwikkeling kunnen alleen dan voorzien in buiten de werkingssfeer van artikel 36 van het Verdrag vallende betalingen van de lidstaat voor plattelandsontwikkeling ten behoeve van maatregelen als bedoeld in de artikelen 25, 43 tot en met 49 en 52 van Verordening (EG) nr. 1698/2005 en concrete acties in het kader van maatregelen als bedoeld in de artikelen 21, 24, 28, 29, 30 en 35 bis van die verordening of in buiten de werkingssfeer van artikel 36 van het Verdrag vallende aanvullende nationale financiering ten behoeve van maatregelen als bedoeld in de artikelen 25, 27, 43 tot en met 49 en 52 van Verordening (EG) nr. 1698/2005 en concrete acties in het kader van maatregelen als bedoeld in de artikelen 21, 24, 28, 29, 30 en 35 bis van die verordening, indien de staatssteun overeenkomstig punt 9, onder B, van bijlage II bij de onderhavige verordening wordt geïdentificeerd.”.

11.

In afdeling 4 „Toezicht en evaluatie” wordt het volgende artikel 59 bis ingevoegd:

„Artikel 59 bis

Voor de doeleinden van artikel 78, onder f), van Verordening (EG) nr. 1698/2005 gaat het bij de „voorstellen inzake substantiële wijzigingen” om de veranderingen waarvoor een beschikking van de Commissie verplicht is, en voorts om de in artikel 9, lid 1, van de onderhavige verordening bedoelde veranderingen behalve die welke betrekking hebben op de in artikel 5, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1698/2005 bedoelde uitzonderingen of op het verschaffen van informatie over en de beschrijving van bestaande maatregelen van het programma.”.

12.

Aan artikel 62, lid 1, wordt de volgende alinea toegevoegd:

„Voor maatregelen die soorten van concrete acties als bedoeld in artikel 16 bis van Verordening (EG) nr. 1698/2005 bevatten, worden de outputindicatoren en de indicatieve streefwaarden voor de outputindicatoren uitgesplitst naar de soorten van concrete acties.”.

13.

In artikel 63, lid 8, komt de eerste alinea als volgt te luiden:

„In gevallen van overmacht of uitzonderlijke omstandigheden, en met name bij een storing in het systeem of het ontbreken van een stabiele verbinding, kan de lidstaat de stukken op papier of met andere adequate elektronische middelen aan de Commissie toezenden. Een dergelijke toezending op papier of met andere elektronische middelen moet vooraf aan de Commissie worden gemeld.”.

14.

De bijlagen I, II, VII en VIII worden gewijzigd overeenkomstig de bijlage bij de onderhavige verordening.

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/13

(1)

De invoerrechten in de sector granen die van toepassing zijn vanaf 1 mei 2009, zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 360/2009 van de Commissie (3).

(2)

Aangezien het berekende gemiddelde van de invoerrechten 5 EUR per ton verschilt van het vastgestelde recht, moet een overeenkomstige aanpassing van de bij Verordening (EG) nr. 360/2009 vastgestelde invoerrechten plaatsvinden.

(3)

Verordening (EG) nr. 360/2009 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/16

(1)

De inhoud van Richtlijn 91/250/EEG van de Raad van 14 mei 1991 betreffende de rechtsbescherming van computerprogramma's (3) is gewijzigd (4). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)

Voor de ontwikkeling van computerprogramma's moeten belangrijk menselijk en technisch potentieel en aanzienlijke financiële middelen worden ingezet, terwijl zij kunnen worden gekopieerd voor een fractie van de kosten die moeten worden besteed om deze programma's zelfstandig te ontwikkelen.

(3)

Computerprogramma's spelen in een groot aantal sectoren van het bedrijfsleven een steeds belangrijkere rol. De technologie voor computerprogramma's kan dan ook als van fundamenteel belang voor de industriële ontwikkeling van de Gemeenschap worden beschouwd.

(4)

Verschillen in de door de wetgeving der lidstaten voor computerprogramma's geboden rechtsbescherming hebben een rechtstreekse en negatieve invloed op de werking van de interne markt voor computerprogramma's.

(5)

Verschillen die een dergelijke invloed hebben, dienen te worden weggenomen, en er moet worden voorkomen dat zich nieuwe verschillen zullen voordoen, terwijl omgekeerd verschillen die de werking van de interne markt niet noemenswaardig beïnvloeden, niet behoeven te worden weggenomen, noch behoeft te worden voorkomen dat er nieuwe ontstaan.

(6)

Het communautaire juridische kader op het stuk van de bescherming van computerprogramma's kan in eerste instantie dan ook worden beperkt tot de regel dat de lidstaten computerprogramma's op grond van het auteursrecht als werk van letterkunde dienen te beschermen en tot voorschriften waarin wordt geregeld wie en wat moet worden beschermd, op grond van welke exclusieve rechten beschermde personen hun toestemming voor bepaalde handelingen kunnen verlenen of deze kunnen verbieden, alsmede de duur van de bescherming.

(7)

Voor de toepassing van deze richtlijn moet de term „computerprogramma” alle programma's in gelijk welke vorm omvatten, met inbegrip van programma's die in de apparatuur zijn ingebouwd. Deze term moet eveneens het desbetreffende voorbereidende ontwerp-materiaal omvatten dat tot het vervaardigen van een programma leidt, op voorwaarde dat dit voorbereidende materiaal van dien aard is dat het later tot zulk een programma kan leiden.

(8)

Bij de vaststelling of een computerprogramma een oorspronkelijk werk is, mogen geen criteria worden toegepast met betrekking tot de kwalitatieve of esthetische waarde van het programma.

(9)

De Gemeenschap zet zich volledig in voor de bevordering van internationale standaardisering.

(10)

Een computerprogramma moet de communicatie en wisselwerking met andere componenten van een computersysteem en met gebruikers ervan verzorgen en hiervoor is een logische en, waar nodig, fysieke koppeling en interactie vereist, waardoor tussen alle elementen van de programmatuur en apparatuur in alle door deze te vervullen functies enerzijds en andere programmatuur en apparatuur, alsmede de gebruikers anderzijds een passende wisselwerking mogelijk is. De onderdelen van het programma die koppeling en interactie tussen componenten van een systeem verzekeren, worden algemeen met de term „interfaces” aangeduid. Die functionele koppeling en interactie wordt algemeen met de term „interoperabiliteit” aangeduid. Een dergelijke interoperabiliteit kan worden omschreven als „het vermogen om informatie uit te wisselen en om deze uitgewisselde informatie onderling te gebruiken”.

(11)

Onzekerheid dient te worden vermeden en er moet dus duidelijk worden gesteld dat alleen de uitdrukkingswijze van een computerprogramma wordt beschermd, en dat ideeën en beginselen die aan enig element van een programma — inclusief de bijhorende interfaces — ten grondslag liggen, niet overeenkomstig deze richtlijn door het auteursrecht worden beschermd. Ideeën en beginselen worden overeenkomstig dat principe van het auteursrecht niet uit hoofde van deze richtlijn beschermd, in zoverre logica, algoritmen en programmeertalen uit deze ideeën en beginselen zijn opgebouwd. De uitdrukking van die ideeën en beginselen moet overeenkomstig de wetgeving en de rechtspraak van de lidstaten en de internationale auteursrechtconventies door het auteursrecht worden beschermd.

(12)

Voor de toepassing van deze richtlijn wordt onder „verhuur” verstaan het voor een beperkte tijdsduur en met winstoogmerk voor gebruik beschikbaar stellen van een computerprogramma of kopieën daarvan. Deze term omvat niet openbare uitlening, die derhalve buiten het toepassingsgebied van deze richtlijn valt.

(13)

Op de exclusieve rechten van de auteur moet, om de ongeoorloofde reproductie van zijn werk te verhinderen, een beperkte uitzondering worden gemaakt in het geval van een computerprogramma, teneinde de reproductie toe te laten die technisch noodzakelijk is voor het gebruik van dat programma door de rechtmatige verkrijger. Dit betekent dat het laden of in beeld brengen, dat noodzakelijk is voor het gebruik van een rechtmatig verkregen kopie van een programma, alsmede het corrigeren van fouten, niet bij overeenkomst mag worden verboden. Bij gebreke van uitdrukkelijke contractuele bepalingen, ook wanneer een kopie van het programma verkocht is, kan elke andere handeling die nodig is voor het gebruik van de kopie van een programma, door een rechtmatige verkrijger van die kopie worden verricht overeenkomstig het ermee beoogde doel.

(14)

Een persoon die het recht heeft een computerprogramma te gebruiken mag niet worden belet om de handelingen te verrichten die noodzakelijk zijn om de werking van het programma waar te nemen, te bestuderen of te testen, voor zover die handelingen het auteursrecht in dat programma niet schenden.

(15)

De ongeoorloofde reproductie, vertaling, bewerking en omzetting van de codevorm waarin een kopie van een computerprogramma ter beschikking wordt gesteld, vormt een inbreuk op de exclusieve rechten van de auteur. Er kunnen zich echter omstandigheden voordoen waarin een dergelijke reproductie van de code en vertaling van de vorm van die code onmisbaar is om de noodzakelijke gegevens te verkrijgen voor het tot stand brengen van de interoperabiliteit van een onafhankelijk gemaakt programma met andere programma's. Alleen in deze zeldzame gevallen moet de uitvoering van de handelingen van reproductie en vertaling door of voor een persoon die het recht heeft een kopie van het programma te gebruiken als rechtmatig worden beschouwd en in overeenstemming met normale praktijken, en daarom moet worden geacht geen toestemming van de rechthebbende te vereisen. Deze uitzondering heeft onder meer ten doel het mogelijk te maken alle componenten van een computersysteem, ook die van verschillende fabrikanten, aan elkaar te koppelen, zodat die systemen samen kunnen functioneren. Van die uitzondering op de exclusieve rechten van de auteur mag geen gebruik worden gemaakt op een wijze die de gerechtvaardigde belangen van de rechthebbende in gevaar brengt of die tegen een normaal gebruik van het programma indruist.

(16)

De bescherming van computerprogramma's mag op grond van het auteursrecht geen afbreuk doen aan de toepassing, waar dit geboden is, van andere vormen van bescherming. Elk contractueel beding dat in strijd is met de bepalingen van deze richtlijn inzake decompilatie of met de in deze richtlijn bedoelde uitzonderingen inzake het maken van een reservekopie of het observeren, bestuderen of uittesten van de werking van een programma, is nietig.

(17)

De bepalingen van deze richtlijn doen geen afbreuk aan de toepassing van de mededingingsregels van de artikelen 81 en 82 van het Verdrag ingeval een dominante leverancier weigert de informatie beschikbaar te stellen welke noodzakelijk is voor de interoperabiliteit, zoals gedefinieerd in deze richtlijn.

(18)

De bepalingen van deze richtlijn dienen geen te afbreuk doen aan reeds vastgestelde, specifieke vereisten van het Gemeenschapsrecht met betrekking tot de publicatie van interfaces in de telecommunicatiesector noch aan beschikkingen van de Raad met betrekking tot de normalisatie op het gebied van informatietechnologie en telecommunicatie.

(19)

Deze richtlijn laat de overeenkomstig de Berner Conventie in de nationale wetgevingen opgenomen afwijkingen onverlet voor wat betreft de niet door de richtlijn bestreken onderwerpen.

(20)

Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage I, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

a)

de permanente of tijdelijke reproductie voor een deel of het geheel van een computerprogramma, ongeacht op welke wijze en in welke vorm. Voor zover voor het laden of in beeld brengen, of de uitvoering, transmissie of opslag van een computerprogramma deze reproductie van het programma noodzakelijk is, is voor deze handelingen toestemming van de rechthebbende vereist;

b)

het vertalen, bewerken, arrangeren of anderszins veranderen van een programma, en de reproductie van het resultaat daarvan, onverminderd de rechten van degene die het programma verandert;

c)

elke vorm van distributie, met inbegrip van het verhuren, van een oorspronkelijk computerprogramma of kopieën daarvan onder het publiek.

a)

deze handelingen worden verricht door de licentiehouder of door een ander die het recht heeft om een kopie van het programma te gebruiken, of voor hun rekening door een daartoe gemachtigde persoon;

b)

de gegevens die nodig zijn om de interoperabiliteit tot stand te brengen nog niet eerder snel en gemakkelijk beschikbaar zijn gesteld voor de onder a) bedoelde personen, en

c)

deze handelingen beperkt blijven tot die onderdelen van het oorspronkelijke programma die voor het tot stand brengen van interoperabiliteit noodzakelijk zijn.

a)

voor een ander doel dan het tot stand brengen van de interoperabiliteit van het onafhankelijk gecreëerde programma wordt gebruikt;

b)

aan derden wordt meegedeeld, tenzij dat noodzakelijk is met het oog op de interoperabiliteit van het onafhankelijk gecreëerde programma, of

c)

wordt gebruikt voor de ontwikkeling, productie of het in de handel brengen van een qua uitdrukkingswijze in grote lijnen gelijk programma, of voor andere handelingen waarmee inbreuk op het auteursrecht wordt gemaakt.

a)

in het verkeer brengen van een kopie van een computerprogramma terwijl zij weten of redelijkerwijs kunnen vermoeden dat het een onrechtmatige kopie is;

b)

bezit voor commerciële doeleinden van een kopie van een computerprogramma terwijl zij weten of redelijkerwijs kunnen vermoeden dat het een onrechtmatige kopie is;

c)

in het verkeer brengen of bezit voor commerciële doeleinden van middelen die uitsluitend bestemd zijn om de ongeoorloofde verwijdering of ontwijking van enigerlei technische voorziening te vergemakkelijken die voor de bescherming van een programma getroffen mocht zijn.

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/23

(1)

Bij brief van 30 mei 2006, die op dezelfde dag bij de Commissie werd ingeschreven, stelde Duitsland op grond van artikel 88, lid 3, van het EG-Verdrag de Commissie in kennis van het eerste deel van de maatregel, dat als steunmaatregel N 339/06 werd geregistreerd.

(2)

Bij schrijven van 22 juni 2006 verzocht de Commissie om aanvullende inlichtingen. Duitsland antwoordde bij schrijven van 13 juli 2006. Bij schrijven van 31 augustus 2006 verzocht de Commissie om aanvullende informatie, die Duitsland bij schrijven van 22 september 2006 deed toekomen. Op 11 oktober 2006 vroeg de Commissie om nadere inlichtingen, die door Duitsland bij schrijven van 6 november 2006 werden verstrekt.

(3)

Bij brief van 9 november 2006, die op dezelfde dag bij de Commissie werd ingeschreven, meldde Duitsland het tweede deel van de maatregel aan, dat door de Commissie als steunmaatregel N 729/06 werd geregistreerd. Aangezien de onderwerpen waarop beide kennisgevingen betrekking hadden (N 339/06 en N 729/06) elkaar overlapten, stelde de Commissie bij schrijven van 6 december 2006 voor de twee zaken samen te voegen en de gehele correspondentie op beide zaken van toepassing te verklaren, en verzocht zij met betrekking tot beide zaken om aanvullende inlichtingen. Duitsland antwoordde bij schrijven van 23 januari 2007.

(4)

Op 28 februari 2007 verzocht de Commissie om nadere informatie. Na een verlenging van de termijn antwoordde Duitsland bij schrijven van 11 april 2007. Op 4 mei 2007 vroeg de Commissie om aanvullende inlichtingen. Na een verlenging van de termijn reageerde Duitsland bij brief van 29 juni 2007.

(5)

Bij schrijven van 30 augustus 2007 stelde de Commissie Duitsland in kennis van haar besluit de procedure van artikel 88, lid 2, van het EG-Verdrag in te leiden ten aanzien van deze steun (hierna „besluit tot inleiding van de procedure” genoemd). Het besluit tot inleiding van de procedure werd in het Publicatieblad van de Europese Unie  (2) bekendgemaakt. De Commissie nodigde Duitsland en de belanghebbenden uit hun opmerkingen over de betrokken steunmaatregel te maken.

(6)

Duitsland reageerde bij schrijven van 19 oktober 2007 op het besluit tot inleiding van de procedure. Na een verlenging van de termijn ontving de Commissie bij schrijven van 10 december 2007 opmerkingen van een belanghebbende, de IBG Beteiligungsgesellschaft Sachsen-Anhalt mbH (hierna „IBG-Fonds” genoemd). De Commissie zond deze bij schrijven van 21 januari 2008 voor een reactie door naar Duitsland. Duitsland reageerde daarop bij brief van 14 februari 2008.

(7)

De Commissie verzocht bij schrijven van 18 april 2008 en door middel van e-mails van 28 april 2008 en 11 juni 2008 om nadere inlichtingen. Duitsland heeft bij schrijven van 5 juni 2008 en in een e-mail van 13 juni 2008 aanvullende informatie verstrekt.

(8)

Het IBG-fonds is een risicokapitaalfonds van de overheid, dat is opgericht en wordt gefinancierd door de deelstaat Saksen-Anhalt. Doel van het IBG-fonds is om risicokapitaal beschikbaar te stellen voor technologisch georiënteerde innovatieve kmo’s in Saksen-Anhalt die zich in de begin- en groeifase van hun ontwikkeling bevinden. Saksen-Anhalt is een steungebied in de zin van artikel 87, lid 3, onder a), van het EG-Verdrag (3).

(9)

Sinds 1 juli 2007 wordt het IBG-fonds beheerd door de beheermaatschappij GOODVENT Beteiligungsmanagement GmbH & Co. KG (hierna „fondsbeheerder” genoemd), die door middel van een openbare niet-discriminerende aanbestedingsprocedure werd geselecteerd. De overheidsfinanciering bedraagt in totaal ongeveer 130 miljoen EUR. De steunmaatregel is van kracht tot 31 december 2013.

(10)

Het IBG-fonds biedt de volgende investeringen aan:

(11)

Met betrekking tot de derdenbelangen en de omzettingsmaatregelen constateerde de Commissie in het besluit tot inleiding van de procedure dat er geen sprake is van staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag ten gunste van de investeerders (4) of de fondsbeheerder (5). Dat er sprake is van staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag ten gunste van het IBG-fonds (6) of de doelondernemingen, kon niet worden uitgesloten. De Commissie concludeerde echter dat de maatregel in overeenstemming is met de communautaire richtsnoeren inzake staatssteun ter bevordering van risicokapitaalinvesteringen in kleine en middelgrote ondernemingen (7) (hierna „richtsnoeren” genoemd) en volgens artikel 87, lid 3, onder c), van het EG-Verdrag verenigbaar is met de gemeenschappelijke markt.

(12)

De derdenbelangen van het IBG-fonds werden in het besluit tot inleiding van de procedure aan een apart onderzoek onderworpen, aangezien deze volgens Duitsland als marktconforme kredietinstrumenten konden worden beschouwd en dus geen staatssteun inhielden in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag, terwijl de Commissie twijfelde of de derdenbelangen van het IBG-fonds in economische zin als kredietinstrumenten of als eigenvermogensinstrumenten moesten worden gekwalificeerd.

(13)

De Commissie heeft de formele onderzoeksprocedure ingeleid om duidelijkheid te verkrijgen over de vraag of de derdenbelangen van het IBG-fonds in economische zin als kredietinstrumenten — wat naar de mening van Duitsland het geval is — of als eigenvermogensinstrumenten moeten worden gekwalificeerd. Voor de beantwoording van de vraag of de derdenbelangen van het IBG-fonds staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag ten gunste van de doelondernemingen inhouden, moest de Commissie zich — indien het inderdaad om kredietinstrumenten zou gaan — baseren op de mededeling van de Commissie over de methode waarmee de referentie- en disconteringspercentages worden vastgesteld (8) (hierna „mededeling van 1997” genoemd), die als meetinstrument voor de marktrentevoet moet worden gehanteerd (9).

(14)

In het besluit tot inleiding van de procedure stelde de Commissie zich op het standpunt dat de derdenbelangen van het IBG-fonds, indien ze als kredietinstrumenten moesten worden gekwalificeerd, voor de begunstigde ondernemingen geen voordeel zouden opleveren in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag, aangezien ze in dat geval volgens de mededeling van 1997 marktconform zouden zijn. Zouden de derdenbelangen van het IBG-fonds evenwel als eigen vermogen moeten worden gekwalificeerd, dan zou niet kunnen worden uitgesloten dat er sprake is van staatssteun ten gunste van de doelondernemingen, aangezien met de maatregel een falen van de risicokapitaalmarkt zou kunnen worden verholpen.

(15)

Voor de beantwoording van de vraag of het bij de derdenbelangen van het IBG-fonds om krediet- dan wel om eigenvermogensinstrumenten ging, werd in het besluit tot inleiding van de procedure conform punt 4.3.3 van de richtsnoeren de economische inhoud van de instrumenten onderzocht, waarbij rekening werd gehouden met de omvang van het risico dat de investeerder loopt, de potentiële verliezen voor de investeerder, het grotere gewicht van de winstafhankelijke vergoeding ten opzichte van de vaste vergoeding, de mate waarin de investeerder bij faillissement is achtergesteld en de behandeling die voor het instrument geldt ingevolge de toepasselijke nationale wettelijke, bestuursrechtelijke, financiële en boekhoudkundige regels.

(16)

Bij het onderzoek naar het economische karakter van de derdenbelangen van het IBG-fonds constateerde de Commissie de volgende mogelijke verschillen tussen traditionele kredietinstrumenten en de derdenbelangen van het IBG-fonds:

a)   Achterstelling: bij faillissement van de doelonderneming zijn de derdenbelangen van het IBG-fonds bevoorrecht ten opzichte van eigen vermogen, maar achtergesteld ten opzichte van leningen en overig vreemd vermogen.

b)   Zekerheden: voor de derdenbelangen van het IBG-fonds zijn ten dele (voor ten minste 10 %) zekerheden gesteld, doch ver beneden het niveau dat voor externe financiering is vereist.

c)   Aflossing: de derdenbelangen van het IBG-fonds worden tweemaal per jaar afgelost, terwijl bij traditionele kredietinstrumenten het kapitaal exclusief rente in de regel maandelijks wordt afgelost.

d)   Informatie- en zeggenschapsrechten: er werden verschillen geconstateerd met betrekking tot de informatie- en zeggenschapsrechten, hoewel ook traditionele kredietovereenkomsten soms clausules inzake eigendom en zeggenschap bevatten.

e)   Recht van opzegging: er leek sprake te zijn van bepaalde verschillen ten aanzien van het beëindigen van de overeenkomst.

f)   Vergoeding: ten aanzien van de op winst gerichte eenmalige uitstapvergoeding kon niet met honderd procent zekerheid worden vastgesteld dat de vaste vergoeding de belangrijkste vergoedingscomponent is.

(17)

De Commissie betwijfelde daarom of de derdenbelangen van het IBG-fonds als kredietinstrumenten konden worden gekwalificeerd en verzocht de belanghebbenden hun opmerkingen daarover kenbaar te maken.

(18)

Overeenkomstig artikel 20, lid 2, van Verordening (EG) nr. 659/1999 van de Raad van 22 maart 1999 tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 93 van het EG-Verdrag (10) ontving de Commissie naar aanleiding van de bekendmaking in het Publicatieblad (11) opmerkingen van een belanghebbende, namelijk van het IBG-fonds, waarin uitvoerig werd beargumenteerd dat de derdenbelangen van het IBG-fonds als kredietinstrumenten moeten worden gekwalificeerd.

(19)

Het IBG-fonds geeft een toelichting op de achterstelling van de derdenbelangen. De achterstelling wordt volgens het IBG-fonds op vrijwillige basis overeengekomen en is niet wettelijk voorgeschreven. Het is, aldus het IBG-fonds, in principe niet ongebruikelijk om aan kredietinstrumenten een verschillende rang toe te kennen. Bij de financiering van overnames van ondernemingen worden de vorderingen vrijwel altijd onderverdeeld in bevoorrechte en achtergestelde vorderingen. Het IBG-fonds wijst er in zijn opmerkingen op dat de derdenbelangen weliswaar achtergesteld kunnen zijn ten opzichte van kredieten en overig vreemd vermogen, maar altijd bevoorrecht zijn ten opzichte van eigen vermogen en in geen geval delen in de verliezen van de doelondernemingen.

(20)

Het IBG-fonds licht toe dat de derdenbelangen voor 10 % tot 30 % van hun waarde zijn gedekt door garanties van de aandeelhouders van de doelondernemingen. De precieze hoogte van de dekking is afhankelijk van het concrete geval, met name van de activa die de aandeelhouders van tevoren hebben ingebracht in de onderneming, bijvoorbeeld in de vorm van eigen vermogen of intellectuele-eigendomsrechten. Kredietinstrumenten kunnen volgens het IBG-fonds van geval tot geval verschillende vormen aannemen. In de praktijk komt zelfs een dekking voor van 0 % (bij het zogeheten blanco krediet), hetgeen het kredietinstrument niet automatisch tot een eigenvermogensinstrument maakt.

(21)

Volgens het IBG-fonds zijn de aflossingsmodaliteiten bij de derdenbelangen van het IBG-fonds vergelijkbaar met die bij kredietinstrumenten. Bij traditionele leningen wordt het kapitaal exclusief rente afhankelijk van de liquiditeit van de onderneming niet noodzakelijkerwijs maandelijks afgelost. Aflossing op halfjaarlijkse of kwartaalbasis is volgens het IBG-fonds even gebruikelijk als maandelijkse aflossingen. Het IBG-fonds stelt dat volgens het Duits burgerlijk wetboek (BGB) de rente telkens na afloop van een jaar moet worden betaald, maar dat ook een andere regeling kan worden overeengekomen.

(22)

Voor de aflossing van het kapitaal verwijst het IBG-fonds naar het BGB, volgens welke de terugbetaling zou moeten geschieden bij opzegging van de lening, tenzij in de overeenkomst een afwijkende regeling is opgenomen. De derdenbelangen van het IBG-fonds zouden aan de bepalingen van het BGB voldoen en geen regelingen bevatten die daarvan afwijken.

(23)

Het IBG-fonds voert voorts argumenten aan voor de analogie tussen de clausules inzake informatie, eigendom en zeggenschap van de derdenbelangen van het IBG-fonds en de clausules van kredietinstrumenten. Het zou gebruikelijk zijn in kredietovereenkomsten clausules inzake eigendom en zeggenschap op te nemen. Vooral bij bankkredieten en bij de financiering van projecten en bedrijfsovernames zouden de schuldeisers daarop staan. Volgens het IBG-fonds hebben deze kredietvormen en de derdenbelangen van het IBG-fonds gemeen dat ze een lange looptijd hebben en pas bij opzegging moeten worden afgelost. Als tegenprestatie eisen de schuldeisers zeer uitgebreide afspraken, die hun het recht geven de kredietovereenkomst voortijdig op te zeggen indien de schuldenaar in strijd met de afspraken handelt.

(24)

Volgens het IBG-fonds heeft de Bundesverband deutscher Banken, de overkoepelende organisatie van de Duitse particuliere banken, voor bankkredieten een speciale modelovereenkomst opgesteld met een uitvoerige clausule inzake eigendom en zeggenschap. Ten aanzien van de financiering van projecten en bedrijfsovernames verwijst het IBG-fonds naar verscheidene daarop betrekking hebbende commentaren, waarin uitvoerige clausules inzake zeggenschap voor de schuldeiser worden behandeld en ook worden erkend.

(25)

Het IBG-fonds voert tevens argumenten aan voor de analogie tussen de derdenbelangen van het IBG-fonds en de kredietinstrumenten met betrekking tot de voorwaarden voor opzegging van de overeenkomst. Bij schending van de overeenkomst, niet-naleving van de overeengekomen voorwaarden, onjuiste informatie of wijziging van de zeggenschap kan zowel de doelonderneming als het IBG-fonds de overeenkomst opzeggen. Voor zover de specifieke terminologie voor het beëindigen van de overeenkomst bij de derdenbelangen van het IBG-fonds afwijkt van de terminologie bij traditionele leningen, vloeit zulks uitsluitend voort uit de specifieke kenmerken van dit instrument ten opzichte van een traditionele lening.

(26)

Het IBG-fonds geeft een toelichting op het vergoedingensysteem van de derdenbelangen van het IBG-fonds en stelt dat de vaste vergoeding de belangrijkste component is van de jaarlijkse totale vergoeding van 13 %. Deze bestaat uit een component met een vaste rentevoet, die aan de hand van de kredietrisicobeoordeling voor de doelonderneming wordt berekend en onafhankelijk van de rendabiliteit van de investering wordt betaald, en uit een winstafhankelijke component, die bij overschrijding van bepaalde rendabiliteitsbenchmarks wordt uitbetaald. De winstafhankelijke component ligt, aldus het IBG-fonds, altijd ten minste 250 basispunten onder de component met vaste rentevoet. Bovenop de jaarlijkse totale vergoeding van 13 % wordt een eenmalige vaste uitstapvergoeding betaald, die berekend wordt als percentage van het nominale bedrag van het derdenbelang en niet gerelateerd is aan de rendabiliteit van de investering.

(27)

Het IBG-fonds zet uitvoerig uiteen dat de derdenbelangen van het IBG-fonds volgens Duits recht (burgerlijk wetboek, boekhoud- en belastingwetgeving) en de internationale standaarden voor financiële verslaglegging (IFRS, IAS) als typische derdenbelangen en daardoor als kredietinstrumenten worden beschouwd.

(28)

Overeenkomstig artikel 20, lid 2, van Verordening (EG) nr. 659/1999 ontving de Commissie naar aanleiding van de bekendmaking in het Publicatieblad (12) opmerkingen van Duitsland. De derdenbelangen van het IBG-fonds zijn naar de opvatting van Duitsland typische derdenbelangen en moeten derhalve als kredietinstrumenten worden beschouwd. Duitsland voert daarvoor de volgende argumenten aan:

(29)

In zijn reactie op de opmerkingen van de belanghebbende sluit Duitsland zich aan bij de opvatting van het IBG-fonds en herhaalt het de conclusies uit zijn opmerkingen naar aanleiding van het besluit tot inleiding van de procedure. Voorts benadrukt Duitsland dat de derdenbelangen van het IBG-fonds tegen marktvoorwaarden worden verstrekt en geen staatssteun inhouden, daar zij volgens Duitsland in overeenstemming zijn met de mededeling van de Commissie over de herziening van de methode waarmee de referentie- en disconteringspercentages worden vastgesteld (13) (hierna „mededeling van 2008” genoemd).

(30)

In de vervolgcorrespondentie met de Commissie gaf Duitsland een toelichting op het door PricewaterhouseCoopers geverifieerde ratingsysteem van het IBG-fonds, op basis waarvan de doelondernemingen een rating krijgen van „zeer goed” (AAA) tot „slecht/financiële moeilijkheden” (CCC), waarbij CCC-ondernemingen geen financiering ontvangen. Bij de beoordeling van het kredietrisico van de doelondernemingen wordt rekening gehouden met de geringe dekking en de rang van de derdenbelangen van het IBG-fonds.

(31)

Het ratingsysteem is volgens Duitsland de basis voor de vaststelling van de bij het risico passende rentevoeten. De derdenbelangen worden altijd vergoed tegen een vaste rentevoet, die is samengesteld uit de IBOR en een redelijke marge. Deze kan afhankelijk van de rating van de onderneming tussen 100 en 650 basispunten liggen. Op ondernemingen die niet in het ratingsysteem van het IBG-fonds kunnen worden opgenomen, wordt een marge van ten minste 400 basispunten toegepast, die echter in geen geval lager is dan de marge die op de moedermaatschappij van toepassing is.

(32)

Duitsland heeft de maatregel vóór de tenuitvoerlegging aangemeld en heeft daarmee voldaan aan zijn verplichting ex artikel 88, lid 3, van het EG-Verdrag. De maatregel treedt pas na de goedkeuring door de Commissie in werking.

(33)

Voor de beantwoording van de vraag of het bij de derdenbelangen van het IBG-fonds in economische zin om krediet- of eigenvermogensinstrumenten gaat, moesten deze instrumenten aan de hand van de richtsnoeren worden beoordeeld. In punt 2.2 van de richtsnoeren worden hybride kapitaalinstrumenten en schuldinstrumenten als volgt gedefinieerd:

—   „hybride kapitaalinstrumenten”: instrumenten waarvan het rendement voor de houder (investeerder/leninggever) in hoofdzaak gebaseerd is op de winst of het verlies van de onderliggende doelonderneming; de instrumenten zijn ongedekt bij niet-nakoming. Deze definitie is gebaseerd op het beginsel dat het wezen boven de vorm gaat.

—   „schuldinstrumenten”: leningen en andere financieringsinstrumenten die de leninggever/investeerder een grotendeels vaste minimumvergoeding geven en waarvoor ten minste ten dele zekerheden zijn gesteld. Deze definitie is gebaseerd op het beginsel dat het wezen boven de vorm gaat.

(34)

Conform punt 4.3.3 van de richtsnoeren „richt de Commissie haar aandacht eerder op de economische inhoud dan op de naam en de kwalificatie die de investeerders hieraan toekennen [en houdt zij] met name rekening met de omvang van het risico dat de investeerder met zijn investering in de doel-kmo loopt, de potentiële verliezen van de investeerder, het grotere gewicht van de winstafhankelijke vergoeding ten opzichte van de vaste vergoeding, en de mate waarin de investeerder bij faillissement is achtergesteld [en] met de behandeling die voor het instrument geldt ingevolge de toepasselijke nationale wettelijke, bestuursrechtelijke, financiële en boekhoudkundige regels, indien deze samenhangend zijn en relevant voor de kwalificatie.”.

(35)

Na toetsing van de door Duitsland naar voren gebrachte argumenten en van de informatie die door de belanghebbende (IBG-fonds) in zijn opmerkingen naar aanleiding van het besluit tot inleiding van de procedure werd verstrekt, kan het volgende worden vastgesteld.

(36)

Aan de hand van de richtsnoeren werd de omvang van het risico en van de potentiële verliezen voor het IBG-fonds berekend. Daarbij werd rekening gehouden met het feit dat de derdenbelangen van het IBG-fonds niet het volledige exitrisico lopen zoals dat bij een investeerder het geval zou zijn (14). De derdenbelangen van het IBG-fonds delen in geen geval in de verliezen van de doelondernemingen, zoals bij deelname in het aandelenkapitaal het geval zou zijn; dit wordt in punt 4.3.3 van de richtsnoeren expliciet als criterium genoemd ter onderscheiding van eigenvermogens- en kredietinstrumenten. Evenals bij kredietinstrumenten moet volgens de contractuele bepalingen voor de derdenbelangen van het IBG-fonds het kapitaal exclusief rente en inclusief de winstafhankelijke component uit de cashflow van de onderneming worden afgelost. De derdenbelangen van het IBG-fonds kunnen daarom, waar het gaat om de omvang van het risico en de potentiële verliezen voor de investeerder, als schuldinstrumenten worden beschouwd.

(37)

Overeenkomstig de richtsnoeren moest rekening worden gehouden met de mate waarin de investeerder bij faillissement is achtergesteld. De derdenbelangen van het IBG-fonds zijn achtergesteld ten opzichte van kredieten en overig vreemd vermogen, maar bevoorrecht ten opzichte van eigen vermogen. Ze delen in geen geval in de verliezen van de doelondernemingen, wat een typisch kenmerk is van kredietinstrumenten. De achterstelling van niet of ten dele gedekte schulden ten opzichte van vorderingen van bevoorrechte schuldeisers is gebruikelijk. Weliswaar is aan de achtergestelde derdenbelangen van het IBG-fonds inderdaad een groter risico verbonden dan aan niet-achtergestelde schulden, maar dit vindt zijn weerslag in het bij het risico passende rendement. Om deze redenen leidt de achterstelling ten opzichte van andere schuldeisers als zodanig niet tot een kwalificatie van de derdenbelangen van het IBG-fonds als hybride instrumenten.

(38)

Voor een kredietinstrument moeten volgens de richtsnoeren ten minste ten dele zekerheden zijn gesteld. In aanmerking moet worden genomen dat de derdenbelangen van het IBG-fonds voor 10 % tot 30 % van hun waarde zijn gedekt door garanties van de aandeelhouders van de doelondernemingen. De geringe eisen die aan de dekking worden gesteld, kunnen worden verklaard uit het feit dat snel groeiende technologisch geörienteerde kmo’s over onvoldoende hoogwaardige zekerheden beschikken. Ook met het oog op de lage rang van de derdenbelangen van het IBG-fonds lijkt een gedeeltelijke dekking redelijk. De achterstelling en de gedeeltelijke dekking van de derdenbelangen van het IBG-fonds zijn voldoende verdisconteerd in de hoogte van de vergoeding. Er moet daarom worden geconstateerd dat voor de derdenbelangen van het IBG-fonds conform de richtsnoeren ten dele zekerheden zijn gesteld.

(39)

Bij een kredietinstrument moet volgens de richtsnoeren een vaste vergoeding de belangrijkste vergoedingscomponent zijn. Bij de derdenbelangen van het IBG-fonds ligt de winstafhankelijke component altijd 250 basispunten onder de component met vaste rentevoet. Doordat bovenop de totale vergoeding van 13 % een eenmalige vaste uitstapvergoeding wordt betaald, wordt de vaste-vergoedingscomponent nog vergroot. Daarmee is bij de derdenbelangen van het IBG-fonds de component met vaste rentevoet conform de richtsnoeren de belangrijkste vergoedingscomponent.

(40)

Na toetsing van de uitvoerige informatie die door de belanghebbende is verstrekt, komt de Commissie tot de slotsom dat de clausules van de derdenbelangen van het IBG-fonds inzake informatie, eigendom en zeggenschap lijken op de clausules van achtergestelde kredietinstrumenten die niet of ten dele zijn gedekt. Bij dergelijke kredietinstrumenten is in de regel een intensief toezicht vereist, moet uitvoerige en onmiddellijke informatie over de economische ontwikkeling van de onderneming worden verstrekt en worden er speciale financiële indicatoren of afspraken vastgelegd waaraan de onderneming zich moet houden. De derdenbelangen van het IBG-fonds kunnen derhalve gezien hun clausules inzake informatie, eigendom en zeggenschap als kredietinstrumenten worden beschouwd.

(41)

In het besluit tot inleiding van de procedure erkende de Commissie dat de voorwaarden van het IBG-fonds voor de opzegging van de overeenkomst inzake een derdenbelang in zoverre lijken op die van kredietinstrumenten, dat de investering bij schending van de overeenkomst, niet-naleving van de overeengekomen voorwaarden, onjuiste informatie of wijziging van de zeggenschap kan worden beëindigd. De Commissie nam in aanmerking dat de verschillen in terminologie uitsluitend voortvloeien uit de specifieke kenmerken die de derdenbelangen van het IBG-fonds ten opzichte van traditionele kredietinstrumenten hebben. Afgezien van de terminologische verschillen lijken de opzeggingsbepalingen inzake de derdenbelangen van het IBG-fonds derhalve in principe op die van traditionele kredietinstrumenten.

(42)

De Commissie constateert dat de derdenbelangen van het IBG-fonds, zoals Duitsland en het IBG-fonds hebben aangetoond, volgens de toepasselijke Duitse wettelijke regels (burgerlijk wetboek, boekhoud- en belastingwetgeving) en de internationale standaarden voor financiële verslaglegging (IAS) typische derdenbelangen zijn en daarom als kredietinstrumenten worden beschouwd.

(43)

Na toetsing van het economische karakter van de derdenbelangen van het IBG-fonds en gezien de wettelijke, boekhoudkundige en fiscale behandeling van deze instrumenten moet worden vastgesteld dat de derdenbelangen van het IBG-fonds in economische zin als kredietinstrumenten kunnen worden gekwalificeerd.

(44)

De Commissie heeft de derdenbelangen van het IBG-fonds beoordeeld aan de hand van artikel 87 van het EG-Verdrag. Volgens artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag „zijn steunmaatregelen van de staten of in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd, die de mededinging door begunstiging van bepaalde ondernemingen of bepaalde producties vervalsen of dreigen te vervalsen, onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt, voor zover deze steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig beïnvloedt.”. Wil een maatregel vallen onder artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag, dan moet er aan vier criteria zijn voldaan:

(45)

In haar besluit tot inleiding van de procedure concludeerde de Commissie dat de derdenbelangen van het IBG-fonds, indien deze als kredietinstrumenten kunnen worden gekwalificeerd, volgens de mededeling van 1997 als marktconforme kredietinstrumenten moeten worden beschouwd. Het instrument is ook volgens de mededeling van 2008 marktconform, aangezien het IBG-fonds het kredietrisico, inclusief de achterstelling bij faillissement en de hoogte van de dekking, bij iedere onderneming beoordeelt en bij het risico passende renten hanteert.

(46)

Dienovereenkomstig moet worden geconcludeerd dat de derdenbelangen van het IBG-fonds geen staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag ten gunste van de doelondernemingen inhouden,

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/31

(1)

Op 30 augustus 2007 heeft de onderneming Vitatene bij de bevoegde autoriteiten van het Verenigd Koninkrijk een verzoek ingediend om lycopeen uit Blakeslea trispora als nieuw voedselingrediënt in de handel te brengen; op 17 oktober 2007 heeft de bevoegde Britse instantie voor de beoordeling van voedingsmiddelen haar verslag van de eerste beoordeling uitgebracht. In dat verslag kwam zij tot de conclusie dat, in het licht van andere in behandeling zijnde aanvragen betreffende lycopeen, een aanvullende beoordeling nodig is om ervoor te zorgen dat een vergunning voor het gebruik van verschillende lycopenen als nieuwe voedselingrediënten onder dezelfde voorwaarden wordt verleend.

(2)

De Commissie heeft het verslag van de eerste beoordeling op 11 februari 2008 aan alle lidstaten toegezonden.

(3)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) is geraadpleegd en heeft haar advies op 4 december 2008 uitgebracht.

(4)

In haar advies kwam de EFSA tot de conclusie dat, omdat lycopeen oxidatieve veranderingen kan ondergaan, het moet worden geformuleerd als suspensies in spijsolie, direct comprimeerbare of in water dispergeerbare poeders. Er moet voor een toereikende antioxidatieve bescherming worden gezorgd.

(5)

De EFSA heeft ook geconcludeerd dat de consumptie van lycopeen door de gemiddelde gebruiker onder de aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) zal blijven, maar dat bij sommige gebruikers van lycopeen de ADI kan worden overschreden. Daarom lijkt het ook dienstig dat na de verlening van de vergunning gedurende een aantal jaren innamegegevens worden verzameld om deze vergunning opnieuw te bekijken in het licht van nadere informatie over de veiligheid van lycopeen en de consumptie daarvan. Er moet bijzondere aandacht worden besteed aan de verzameling van gegevens over de lycopeengehalten in ontbijtgranen. Dit voorschrift uit hoofde van deze beschikking is echter alleen van toepassing op het gebruik van lycopeen als nieuw voedselingrediënt en niet op het gebruik van lycopeen als levensmiddelenkleurstof, dat valt onder de werkingssfeer van Richtlijn 89/107/EEG van de Raad van 21 december 1988 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten inzake levensmiddelenadditieven die in voor menselijke voeding bestemde waren mogen worden gebruikt (2).

(6)

Op basis van de wetenschappelijke beoordeling is vastgesteld dat lycopeen uit Blakeslea trispora voldoet aan de in artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 258/97 vastgestelde criteria.

(7)

De onderneming Vitatene heeft haar instemming betuigd met de intrekking van Beschikking 2006/721/EG van de Commissie (3).

(8)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/35

(1)

Op basis van de door Tsjechië, Estland, Cyprus, Letland, Litouwen, Hongarije, Malta, Polen, Slovenië en Slowakije ingediende jaarrekeningen betreffende de uitgaven in kwestie op het gebied van maatregelen voor plattelandsontwikkeling, vergezeld van de nodige gegevens, moeten de rekeningen van de betrokken betaalorganen in de zin van artikel 6, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 worden goedgekeurd. Bij de goedkeuring worden de volledigheid, de juistheid en de waarheidsgetrouwheid van de ingediende rekeningen beoordeeld in het licht van de door de certificerende instanties opgestelde rapporten.

(2)

De termijn waarover Tsjechië, Estland, Cyprus, Letland, Litouwen, Hongarije, Malta, Polen, Slovenië en Slowakije op grond van artikel 7, lid 2, van Verordening (EG) nr. 885/2006 van de Commissie van 21 juni 2006 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad met betrekking tot de erkenning van de betaalorganen en andere instanties en de goedkeuring van de rekeningen inzake het ELGF en het ELFPO (2), beschikten voor de indiening bij de Commissie van de stukken zoals bedoeld in artikel 8, lid 1, onder c), van Verordening (EG) nr. 1290/2005 en in artikel 7, lid 1, van Verordening (EG) nr. 885/2006, is verstreken.

(3)

De Commissie heeft de verstrekte gegevens gecontroleerd en heeft Tsjechië, Estland, Cyprus, Letland, Litouwen, Hongarije, Malta, Polen, Slovenië en Slowakije vóór 31 maart 2009 in kennis gesteld van de resultaten van haar verificaties en van de aan te brengen wijzigingen.

(4)

Voor de door het ELGF gefinancierde uitgaven voor plattelandsontwikkeling die vallen onder artikel 7, lid 2, van Verordening (EG) nr. 27/2004 van de Commissie van 5 januari 2004 houdende overgangsbepalingen voor de toepassing van Verordening (EG) nr. 1257/1999 van de Raad met betrekking tot de financiering door het EOGFL, afdeling Garantie, van de maatregelen voor plattelandsontwikkeling in Tsjechië, Estland, Cyprus, Letland, Litouwen, Hongarije, Malta, Polen, Slovenië en Slowakije (3), moet het resultaat van de goedkeuringsbeschikking worden afgetrokken van of opgeteld bij de latere betalingen die door de Commissie worden verricht.

(5)

De verrichte verificaties in aanmerking genomen, stellen voor sommige betaalorganen de jaarrekeningen en de begeleidende stukken de Commissie in staat om een besluit te nemen over de volledigheid, de juistheid en de waarheidsgetrouwheid van de ingediende rekeningen. Nadere bijzonderheden over de betrokken bedragen zijn te vinden in het syntheseverslag dat samen met deze beschikking aan het Comité voor de landbouwfondsen werd voorgelegd.

(6)

De verrichte verificaties in aanmerking genomen, zijn de door sommige betaalorganen verstrekte gegevens van dien aard dat nog aanvullend onderzoek nodig is, zodat de rekeningen van die betaalorganen niet bij deze beschikking kunnen worden goedgekeurd.

(7)

Voor de uitgaven voor plattelandsontwikkeling die onder Verordening (EG) nr. 27/2004 vallen, moeten de op grond van de beschikking tot boekhoudkundige goedkeuring van de rekeningen in te vorderen of te betalen bedragen worden afgetrokken van of opgeteld bij de latere betalingen.

(8)

Overeenkomstig artikel 30, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 staat de onderhavige beschikking niet in de weg aan latere beschikkingen van de Commissie waarbij uitgaven die niet overeenkomstig de communautaire voorschriften blijken te zijn gedaan, alsnog aan communautaire financiering worden onttrokken,

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/44

(1)

Overeenkomstig artikel 30 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 keurt de Commissie de rekeningen van de in artikel 6 van die verordening bedoelde betaalorganen goed op basis van de door de lidstaten ingediende jaarrekeningen, vergezeld van de voor de goedkeuring van de rekeningen benodigde gegevens en van de accountantsverklaringen over de volledigheid, de juistheid en de waarheidsgetrouwheid van de rekeningen en de accountantsrapporten die door de certificerende instanties werden opgesteld.

(2)

Op grond van artikel 5, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 883/2006 van de Commissie van 21 juni 2006 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad met betrekking tot het bijhouden van de rekeningen van de betaalorganen, de declaraties van uitgaven en ontvangsten en de voorwaarden voor de vergoeding van uitgaven in het kader van het ELGF en het ELFPO (2) worden voor het begrotingsjaar 2008 de uitgaven in aanmerking genomen die de lidstaten hebben gedaan in de periode van 16 oktober 2007 tot en met 15 oktober 2008.

(3)

De Commissie heeft de door de lidstaten verstrekte gegevens gecontroleerd en heeft de lidstaten vóór 31 maart 2009 in kennis gesteld van de resultaten van haar verificaties en van de aan te brengen wijzigingen.

(4)

Voor sommige betaalorganen stellen de jaarrekeningen en de begeleidende stukken de Commissie in staat een besluit te nemen over de volledigheid, de juistheid en de waarheidsgetrouwheid van de ingediende jaarrekeningen. Bijlage I geeft een overzicht van de goedgekeurde bedragen per lidstaat en van de bij de lidstaten in te vorderen of aan de lidstaten te betalen bedragen.

(5)

De door sommige andere betaalorganen verstrekte gegevens zijn van dien aard dat nog aanvullend onderzoek nodig is, zodat de rekeningen van die betaalorganen niet bij deze beschikking kunnen worden goedgekeurd. Bijlage II bevat de lijst van de betrokken betaalorganen.

(6)

Overeenkomstig artikel 9, lid 4, van Verordening (EG) nr. 883/2006 moet met eventuele overschrijdingen van betalingstermijnen in de maanden augustus, september en oktober rekening worden gehouden in de beschikking tot boekhoudkundige goedkeuring van de rekeningen. Een deel van de door sommige lidstaten voor die maanden van het jaar 2008 gedeclareerde uitgaven was na de uiterste betalingsdatum verricht. Daarom moeten de desbetreffende verlagingen bij deze beschikking worden vastgesteld.

(7)

De Commissie heeft reeds op grond van artikel 17 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 en artikel 9 van Verordening (EG) nr. 883/2006 een aantal van de als uitgaven voor het begrotingsjaar 2008 te boeken maandelijkse betalingen verlaagd of geschorst. Om te voorkomen dat de betrokken bedragen te vroeg of slechts tijdelijk worden vergoed, is het dienstig die bedragen niet bij deze beschikking te erkennen en ze verder te onderzoeken volgens de bij artikel 31 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 vastgestelde procedure tot conformiteitsgoedkeuring van rekeningen.

(8)

Overeenkomstig artikel 32, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 worden de financiële gevolgen van het achterwege blijven van een in verband met onregelmatigheden te verrichten invordering voor 50 % door de betrokken lidstaat gedragen, indien invordering niet heeft plaatsgevonden binnen vier jaar na de datum van het eerste administratieve of gerechtelijke proces-verbaal, of binnen acht jaar na die datum als over de terugvordering een zaak is aangespannen bij nationale rechtbanken. In artikel 32, lid 3, van die verordening is bepaald dat de lidstaten de Commissie bij de indiening van de jaarrekeningen een samenvattend overzicht van de in verband met onregelmatigheden ingeleide terugvorderingsprocedures moeten bezorgen. Uitvoeringsbepalingen met betrekking tot de verplichting voor de lidstaten de nog niet teruggekregen bedragen mee te delen, zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 885/2006 van de Commissie van 21 juni 2006 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad met betrekking tot de erkenning van de betaalorganen en andere instanties en de goedkeuring van de rekeningen inzake het ELGF en het ELFPO (3). In bijlage III bij die verordening is de tabel opgenomen die de lidstaten in 2009 moesten indienen. Op basis van de door de lidstaten ingevulde tabellen moet de Commissie een beschikking geven over de financiële gevolgen van het na respectievelijk vier of acht jaar nog steeds achterwege blijven van invordering van in verband met onregelmatigheden terug te betalen bedragen. Een dergelijke beschikking staat niet in de weg aan latere conformiteitsbeschikkingen op grond van artikel 32, lid 8, van Verordening (EG) nr. 1290/2005.

(9)

Overeenkomstig artikel 32, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 kunnen de lidstaten besluiten de terugvordering niet voort te zetten. Een dergelijk besluit kan alleen worden genomen indien het totaal van de reeds gemaakte en de nog te verwachten terugvorderingskosten hoger is dan het terug te vorderen bedrag of indien de invordering onmogelijk blijkt als gevolg van de overeenkomstig het nationale recht geconstateerde en erkende insolventie van de debiteur of van de personen die juridisch aansprakelijk zijn voor de onregelmatigheid. Als dat besluit is genomen binnen vier jaar na de datum van het eerste administratieve of gerechtelijke proces-verbaal, of binnen acht jaar na die datum indien over de terugvordering een zaak is aangespannen bij nationale rechtbanken, worden de financiële gevolgen van het achterwege blijven van de invordering voor 100 % door de Gemeenschapsbegroting gedragen. De bedragen waarvoor de lidstaten hebben besloten de terugvordering niet voort te zetten, en de redenen voor dat besluit moeten worden vermeld in het in artikel 32, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 bedoelde samenvattende overzicht. Die bedragen worden niet ten laste van de betrokken lidstaten gebracht en worden bijgevolg gedragen door de Gemeenschapsbegroting. De desbetreffende beschikking staat niet in de weg aan latere conformiteitsbeschikkingen op grond van artikel 32, lid 8, van de genoemde verordening.

(10)

Overeenkomstig artikel 30, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1290/2005 staat de onderhavige beschikking niet in de weg aan latere beschikkingen van de Commissie waarbij uitgaven die niet overeenkomstig de communautaire voorschriften blijken te zijn gedaan, alsnog aan communautaire financiering worden onttrokken,

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 111/50

(1)

De Commissie moet de bedragen vaststellen die aan elke betrokken lidstaat worden toegekend voor de in artikel 6 van Verordening (EG) nr. 320/2006 bedoelde steun voor diversificatie en de in artikel 7 van die verordening bedoelde aanvullende steun voor diversificatie.

(2)

Overeenkomstig artikel 13, lid 2, van Verordening (EG) nr. 968/2006 moeten de bedragen van de steun voor diversificatie en de aanvullende steun voor diversificatie worden berekend op basis van het aantal tonnen suikerquotum waarvan in de betrokken lidstaat in het verkoopseizoen 2009/2010 afstand is gedaan,

5.5.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie