29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/1

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 713/2005 (2), heeft de Raad definitieve compenserende rechten ingesteld op bepaalde soorten breedspectrumantibiotica, namelijk amoxicillinetrihydraat, ampicillinetrihydraat en cefalexine, niet opgemaakt in afgemeten doses of in vormen of verpakkingen voor de detailhandel, ingedeeld onder de GN-codes ex 2941 10 10, ex 2941 10 20 en ex 2941 90 00 („het betrokken product”) uit India. Voor met name genoemde exporteurs werd een recht van 17,3 % tot 30,3 % ingesteld, terwijl voor alle andere exporteurs een residueel recht van 32 % werd ingesteld.

(2)

Na de instelling van de definitieve compenserende rechten heeft de Indiase overheid opmerkingen ingediend die inhouden dat de omstandigheden voor twee subsidieregelingen (de Duty Entitlement Passbook Scheme („Passbook-regeling”) en de Export Income Tax Exemption Scheme van afdeling 80 HHC van de Inkomstenbelastingwet („EITES”)) zijn veranderd en dat deze veranderingen van blijvende aard zijn. Dientengevolge werd het waarschijnlijk geacht dat de mate van subsidiëring was afgenomen en moesten de maatregelen die gedeeltelijk op basis van deze regelingen waren ingesteld, derhalve worden herzien.

(3)

De Commissie heeft het bewijsmateriaal onderzocht dat de Indiase overheid heeft overgelegd en achtte dit toereikend om een nieuw onderzoek te openen overeenkomstig de bepalingen van artikel 19 van de basisverordening. Na overleg in het Raadgevend Comité heeft de Commissie met een bericht in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3), ambtshalve een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek van Verordening (EG) nr. 713/2005 geopend.

(4)

Het doel van het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek was om in alle gevallen waarin voldoende bewijsmateriaal was overgelegd, overeenkomstig de relevante bepalingen van het bericht van inleiding te beoordelen of de bestaande maatregelen ten aanzien van de ondernemingen die hebben geprofiteerd van één of beide gewijzigde subsidieregelingen moesten worden voortgezet, afgeschaft of gewijzigd. Afhankelijk van de bevindingen van het onderzoek zou ook worden nagegaan of de maatregelen die gelden voor andere ondernemingen die hebben meegewerkt aan het onderzoek op grond waarvan de huidige maatregelen en/of de residuele maatregel die geldt voor alle overige ondernemingen zijn vastgesteld, moeten worden herzien.

(5)

Het onderzoek had betrekking op de periode van 1 april 2006 tot en met 31 maart 2007 („het nieuwe onderzoektijdvak”).

(6)

De Commissie heeft de Indiase overheid en de Indiase producenten/exporteurs die hebben meegewerkt aan het vorige onderzoek, die in Verordening (EG) nr. 713/2005 en in het bericht van inleiding werden genoemd en waarvan is gebleken dat ze hebben geprofiteerd van een van beide subsidieregelingen die zouden zijn gewijzigd, evenals de communautaire producenten, officieel in kennis gesteld van de opening van het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek. Belanghebbenden werden in de gelegenheid gesteld om hun standpunt schriftelijk bekend te maken en een verzoek in te dienen om te worden gehoord. Met de schriftelijke en mondelinge reacties van de partijen werd, waar nodig, rekening gehouden.

(7)

Daar kennelijk een groot aantal partijen betrokken was bij dit onderzoek, werd overwogen voor het onderzoek naar de subsidiëring een steekproef samen te stellen overeenkomstig artikel 27 van de basisverordening.

(8)

Slechts twee producenten/exporteurs maakten zichzelf kenbaar en verstrekten de voor een steekproef benodigde informatie. Daarom werd het gebruik van steekproefmethoden niet nodig geacht.

(9)

Een van deze producenten/exporteurs antwoordde echter in het kader van de steekproef dat hij geen voordelen ontving in het kader van de twee subsidieregelingen die zouden zijn gewijzigd (de Passbook-regeling en de EITES van afdeling 80 HHC van de Inkomstenbelastingwet), noch tijdens het onderzoektijdvak dat had geleid tot de geldende maatregelen, noch tijdens het nieuwe onderzoektijdvak. Bovendien had deze onderneming niet meegewerkt aan het oorspronkelijke onderzoek en werd het niet noodzaak geacht om de residuele maatregel die van toepassing was op alle andere ondernemingen, waaronder deze, aan te passen. De onderneming voldeed daarom niet aan de voorwaarden voor deelname aan het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek als uiteengezet in punt 4 van het bericht van inleiding en kon daarom niet deelnemen aan dit onderzoek. De onderneming in kwestie werd daarvan op de hoogte gesteld.

(10)

De Commissie heeft vragenlijsten gezonden naar de enige medewerkende producent/exporteur die in aanmerking kwam voor deelname aan dit onderzoek (Ranbaxy Laboratories Ltd) en naar de Indiase overheid. Zowel van genoemde producent als van de Indiase overheid werd antwoord ontvangen.

(11)

De Commissie heeft alle informatie ingewonnen en onderzocht die zij voor de bepaling van de mate van subsidiëring nodig achtte. Bij de volgende belanghebbenden werd een controle ter plaatse verricht:

(12)

De Indiase overheid en andere belanghebbenden werden in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op basis waarvan werd overwogen om de hoogte van het recht dat van toepassing is op de enige medewerkende Indiase producent, te wijzigen en de bestaande maatregelen voor alle andere ondernemingen die niet aan dit gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek meewerkten te verlengen. Deze partijen konden hierover binnen een bepaalde termijn opmerkingen maken. Met alle standpunten en opmerkingen werd zoals hierna uiteengezet rekening gehouden.

(13)

Dit onderzoek heeft betrekking op hetzelfde product als waarop Verordening (EG) nr. 713/2005 betrekking heeft, namelijk amoxicillinetrihydraat, ampicillinetrihydraat en cefalexine, niet opgemaakt in afgemeten doses of in vormen of verpakkingen voor de detailhandel, ingedeeld onder de GN-codes ex 2941 10 10, ex 2941 10 20 en ex 2941 90 00 van oorsprong uit India.

(14)

Op basis van de door de Indiase overheid en de enige medewerkende producent/exporteur verstrekte gegevens en de antwoorden op de vragenlijst van de Commissie werden de volgende regelingen, in het kader waarvan er sprake zou zijn van subsidiëring, onderzocht:

(15)

De regelingen a) tot en met d) zijn gebaseerd op de Foreign Trade (Development and Regulation) Act van 1992 (nr. 22), die op 7 augustus 1992 in werking is getreden. Deze wet geeft de Indiase overheid het recht mededelingen te doen in verband met het in- en uitvoerbeleid. Deze worden samengevat in documenten met betrekking tot het in- en uitvoerbeleid die het ministerie van Handel om de vijf jaar uitgeeft en die regelmatig worden bijgewerkt. Een van deze documenten is relevant voor het nieuwe onderzoektijdvak, namelijk het vijfjarenprogramma voor de periode van 1 september 2004 tot en met 31 maart 2009 („EXIM-policy 04-09”). Bovendien heeft de Indiase overheid de procedures voor haar in- en uitvoerbeleid in deze periode vastgesteld in het procedurehandboek — 1 september 2004-31 maart 2009, deel I („HOP I 04-09”). Het procedurehandboek wordt ook regelmatig bijgewerkt.

(16)

De onder e) genoemde inkomstenbelastingregelingen zijn gebaseerd op de Inkomstenbelastingwet van 1961, die jaarlijks bij de begrotingswet wordt aangepast.

(17)

De onder f) genoemde regeling voor exportkredieten is gebaseerd op de afdelingen 21 en 35A van de Bankwet van 1949, die de Reserve Bank of India machtigt handelsbanken instructies te geven op het gebied van exportkredieten.

(18)

In overeenstemming met artikel 11, lid 10, van de basisverordening heeft de Commissie de Indiase overheid verzocht om aanvullend overleg over zowel de gewijzigde als de ongewijzigde regelingen teneinde opheldering te krijgen over de feitelijke situatie inzake de betrokken regelingen en om tot een voor beide partijen aanvaardbare oplossing te komen. Na dit overleg, dat niet tot een voor beide partijen aanvaardbare oplossing voor deze regelingen heeft geleid, heeft de Commissie al deze regelingen opgenomen in het onderzoek naar subsidiëring.

(19)

Een gedetailleerde beschrijving van de regeling is te vinden in de paragrafen 4.1.1 tot en met 4.1.14 van het document EXIM-policy 04-09 en in de hoofdstukken 4.1 tot en met 4.30 van het HOP I 04-09. Deze regeling heette Advance Licence Scheme tijdens het vorige onderzoek, dat heeft geleid tot de instelling, op grond van Verordening (EG) nr. 713/2005, van de definitieve compenserende rechten die op dit moment gelden.

(20)

De VV-regeling bestaat uit zes subregelingen die in overweging 21 nader worden beschreven. Deze subregelingen verschillen onder meer wat de voorwaarden betreft. Producenten/exporteurs en handelaren/exporteurs die banden hebben met ondersteunende fabrikanten komen in aanmerking voor de VV-regeling voor fysieke uitvoer en voor de VV-regeling voor jaarlijkse behoeften. Producenten/exporteurs die optreden als leverancier van de uiteindelijke exporteur komen als tussenleverancier in aanmerking voor de VV-regeling. Hoofdcontractanten die in paragraaf 8.2 van het document EXIM-policy 04-09 vermelde categorieën „met uitvoer gelijkgestelde verkoop” leveren, zoals de leveranciers van exportgerichte ondernemingen, komen in aanmerking voor de VV-regeling voor „met uitvoer gelijkgestelde verkoop”. Toeleveranciers van producenten/exporteurs komen in aanmerking voor de voordelen die gelden voor „met uitvoer gelijkgestelde verkoop” dankzij de regeling Advance Release Order (ARO) en voor de regeling „back to back inland letter of credit”.

(21)

Voorafgaande vergunningen kunnen worden verstrekt voor:

(22)

Na de instelling op grond van Verordening (EG) nr. 713/2005 van de huidige definitieve compenserende rechten heeft de Indiase overheid het controlesysteem dat van toepassing is op de VV-regeling gewijzigd. Concreet betekent dit dat ten behoeve van de controle door de Indiase overheid een houder van een voorafgaande vergunning wettelijk verplicht is om „een waarheidsgetrouwe boekhouding van het verbruik en de benutting van rechtenvrij ingevoerde/binnenlands aangeschafte goederen” in een voorgeschreven vorm (hoofdstukken 4.26, 4.30 en aanhangsel 23 van het HOP I 04-09), ofwel een register van het daadwerkelijke verbruik bij te houden. Dit verbruiksregister moet worden gecontroleerd door een externe accountant, die een certificaat afgeeft waarin wordt verklaard dat de voorgeschreven registers en de relevante documentatie zijn onderzocht en dat de op grond van aanhangsel 23 verstrekte informatie in alle opzichten waarheidsgetrouw en correct is. Deze bepalingen zijn echter alleen van toepassing op de voorafgaande vergunningen die op of na 13 mei 2005 zijn afgegeven. Voor alle voorafgaande vergunningen die voor die datum zijn afgegeven, geldt dat de houders ervan wordt verzocht om de controlebepalingen die voor genoemde datum van toepassing waren na te leven, ofwel om een waarheidsgetrouwe boekhouding in een voorgeschreven vorm te voeren waaruit het verbruik en de benutting van de onder de vergunning vallende ingevoerde goederen blijkt (hoofdstuk 4.30 en aanhangsel 18 van het HOP I 02-07).

(23)

Voor de subregelingen waarvan tijdens het nieuwe onderzoektijdvak door de enige medewerkende producent/exporteur gebruik is gemaakt, namelijk fysieke uitvoer en leveranties van halffabricaten, legt de Indiase overheid in de vergunning de omvang en de waarde vast van zowel de toegestane invoer als de verplichte uitvoer. Bovendien moeten de desbetreffende transacties op het moment van in- en uitvoer door overheidsambtenaren op de vergunning worden vermeld. Voor de hoeveelheden die in het kader van deze regelingen mogen worden ingevoerd, baseert de Indiase overheid zich op „standaard input-outputnormen” („SION’s”). Er bestaan SION’s voor de meeste producten, waaronder het betrokken product. Deze zijn gepubliceerd in het HOP II 04-09. Na de instelling op grond van Verordening (EG) nr. 713/2005 van het huidige definitieve compenserende recht waren de SION’s voor het betrokken product slechts tot september 2005 van toepassing. Er zijn nieuwe normen uitgevaardigd in september 2006 (voor amoxicillinetrihydraat) en in april 2007 (voor ampicillinetrihydraat en cefalexine). In de tussentijd zijn ad-hocnormen toegepast.

(24)

Ingevoerde inputs zijn niet overdraagbaar en moeten voor de vervaardiging van het exportproduct worden gebruikt. De uitvoer moet plaatsvinden binnen een bepaalde termijn na de afgifte van de vergunning (24 maanden met twee mogelijke verlengingen van telkens zes maanden).

(25)

Uit het nieuwe onderzoek bleek dat de grondstoffen op basis van verschillende vergunningen en verschillende SION’s werden ingevoerd en vervolgens werden gemengd en fysiek werden verwerkt in het productieproces van hetzelfde uitgevoerde product. Daardoor was het niet mogelijk om te bepalen of er meer inputs rechtenvrij werden ingevoerd dan op basis van de in specifieke vergunningen vastgestelde SION’s nodig was om de referentiehoeveelheid van het resulterende exportproduct te vervaardigen.

(26)

Uit het nieuwe onderzoek bleek ook dat de door de Indiase overheid gestelde controle-eisen ofwel niet werden gerespecteerd, ofwel nog niet in de praktijk werden getest. Voor de voorafgaande vergunningen die voor 13 mei 2005 waren afgegeven, bestonden de vereiste verbruiks- en voorraadregisters (aanhangsel 18) niet. Voor de voorafgaande vergunningen die na 13 mei 2005 zijn afgegeven, werden de vereiste verbruiks- en voorraadregisters wel gebruikt, maar had de Indiase overheid nog niet gecontroleerd of deze registers voldeden aan de eisen van het in- en uitvoerbeleid. In dit laatste geval werden de registers alleen gecontroleerd door een externe registeraccountant, zoals vereist door de in overweging 22 genoemde relevante Indiase wetgeving. Noch de onderneming, noch de registeraccountant hield echter schriftelijk bij hoe dit certificeringsproces plaatsvond. Er was geen auditplan of ander bewijsmateriaal voor de uitgevoerde audit beschikbaar en evenmin geregistreerde informatie over de gebruikte methode en de specifieke eisen die waren gesteld aan dit nauwgezette werk, waarvoor gedetailleerde technische kennis over productieprocessen, de eisen van het in- en uitvoerbeleid en boekhoudkundige procedures nodig is. Gezien deze situatie wordt geoordeeld dat de onderzochte exporteur niet kon aantonen dat werd voldaan aan de relevante bepalingen van het in- en uitvoerbeleid.

(27)

De enige medewerkende producent diende opmerkingen in over de VV-regeling. De onderneming beweerde dat het ondanks de in overweging 24 beschreven situatie mogelijk was te bepalen of er meer inputs rechtenvrij werden ingevoerd dan nodig volgens de in specifieke vergunningen op basis van SION’s vastgestelde vereisten om de referentiehoeveelheid van het resulterende exportproduct te vervaardigen en dat de onderneming wel degelijk zeer nauwgezet verbruiksregisters bijhield. In dit verband bevestigden de aanwezige productieregisters dat het niet mogelijk was een betrouwbare benchmark per afgegeven vergunning vast te stellen (m.a.w. benodigde inputs om de referentiehoeveelheid te vervaardigen), gezien de verschillende van toepassing zijnde SION’s en het onsamenhangende mengsel van grondstoffen dat in het productieproces werd gebruikt. Bovendien bleken de grondstoffen waarop de regeling betrekking had ook te worden gebruikt voor andere producten dan het betrokken product. Daardoor was het vrijwel onmogelijk om rendementen voor het onderzochte product te berekenen. Bovendien voerde de onderneming, in strijd met de relevante bepalingen van de Indiase overheid, niet het in het kader van het in- en uitvoerbeleid verplichte verbruiksregister (aanhangsel 18), dat bedoeld is om het daadwerkelijke verbruik op een transparante wijze te kunnen monitoren en controleren. De onderneming voerde voorts aan dat artikel 26, lid 1, van de basisverordening de Commissie niet de bevoegdheid geeft om de documentatie van de onafhankelijke registeraccountant te onderzoeken. Volgens de onderneming moet het certificaat worden geaccepteerd, tenzij er gronden zijn om aan te nemen dat de registeraccountant een vals certificaat heeft afgegeven. In dit verband wordt eraan herinnerd dat de controle door de registeraccountant en de afgifte van het relevante certificaat deel uitmaken van het controlesysteem dat de Indiase overheid heeft vastgesteld in haar in- en uitvoerbeleid, zoals beschreven in overweging 22. De Commissie was derhalve verplicht om te onderzoeken of het genoemde controlesysteem daadwerkelijk werd toegepast. Bovendien moest de Commissie, in overeenstemming met artikel 11, lid 8, van de basisverordening, de tijdens het onderzoek verstrekte informatie waarop de bevindingen worden gebaseerd onderzoeken.

Uit het feit dat noch de onderneming, noch de extreme accountant beschikt over documentatie over de controles die zijn uitgevoerd om het in het kader van het in- en uitvoerbeleid vereiste certificaat te kunnen afgeven, blijkt dat de onderneming niet kon bewijzen dat aan de relevante bepalingen van het in- en uitvoerbeleid werd voldaan. De onderneming bestreed dat de Indiase overheid de naleving van de bepalingen van het in- en uitvoerbeleid inzake het bijhouden van registers nog niet had gecontroleerd, maar legde daarvoor geen concreet bewijsmateriaal over. Voorts werd aangevoerd dat het daadwerkelijke verbruik van de enige medewerkende producent hoger was geweest dan de SION’s voor elke input en dat er geen sprake was van een teveel aan kwijtgescholden rechten. Gezien de situatie ter plaatse (een mengsel van grondstoffen en vervaardigde producten, het gebruik van verschillende SION’s, het ontbreken van de in het kader van het in- en uitvoerbeleid vereiste verbruiksregisters) en in afwachting van de uitvoering van de laatste controlestappen door de Indiase overheid, was een berekening van het verbruik en als gevolg daarvan het teveel aan kwijtgescholden rechten per vergunning en SION ondoenlijk. Bovengenoemde argumenten werd daarom afgewezen. Tot slot diende de onderneming opmerkingen in over een berekeningsfout, die gegrond werden verklaard en in aanmerking werden genomen bij de berekening van het subsidiebedrag.

(28)

De vrijstelling van invoerrechten is een subsidie in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), en artikel 2, lid 2, van de basisverordening, dat wil zeggen een financiële bijdrage van de Indiase overheid waardoor de onderzochte exporteurs een voordeel hebben verkregen.

(29)

Daar de VV-subregelingen „fysieke uitvoer” en „leveranties van halffabricaten” rechtens afhankelijk zijn van uitvoerprestaties, zijn zij specifiek en geven zij aanleiding tot compenserende maatregelen overeenkomstig artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening. Een onderneming kan niet van deze regelingen gebruikmaken zonder zich tot uitvoer te verplichten.

(30)

Geen van beide subregelingen waarvan in dit geval gebruik werd gemaakt, kan beschouwd worden als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of voor vervangende inputs in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zij beantwoorden namelijk niet aan de strikte voorwaarden van bijlage I, punt i), bijlage II (definitie van en regels voor terugbetaling voor inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening. De Indiase overheid heeft haar controlesysteem of -procedure niet daadwerkelijk toegepast om na te gaan of, en in welke mate, de inputs bij de vervaardiging van het exportproduct zijn verbruikt (bijlage II, punt II.4, van de basisverordening en, in het geval van terugbetalingsregelingen voor vervangende inputs, bijlage III, punt II.2, van de basisverordening). De SION’s zelf kunnen niet als een controlesysteem voor het daadwerkelijke verbruik worden beschouwd, aangezien inputs die rechtenvrij worden ingevoerd op basis van vergunningen met verschillende SION-rendementen worden gemengd in hetzelfde productieproces voor een exportproduct. Dit type proces maakt het voor de Indiase overheid onmogelijk om voldoende nauwkeurig te controleren hoeveel inputs er zijn verbruikt in de exportproductie en met welke SION-benchmark deze hoeveelheid moet worden vergeleken. Bovendien heeft de Indiase overheid geen daadwerkelijke controle verricht aan de hand van een correct gevoerd verbruiksregister ofwel deze controle nog niet voltooid. De Indiase overheid verrichtte ook geen verder onderzoek naar de gebruikte inputs, hoewel dit onderzoek had moeten plaatsvinden bij gebrek aan een daadwerkelijk toegepast controlesysteem (bijlage II, punt II.5, en bijlage III, punt II.3, van de basisverordening). Tot slot heeft het feit dat registeraccountants bij het controleproces betrokken waren niet tot een verbetering van het controlesysteem geleid, aangezien er geen gedetailleerde voorschriften bestaan voor de wijze waarop registeraccountants de hun toevertrouwde taken moeten uitvoeren en uit de tijdens het onderzoek overgelegde informatie niet is gebleken dat aan de voorschriften in de basisverordening is voldaan.

(31)

Deze twee subregelingen geven derhalve aanleiding tot compenserende maatregelen.

(32)

Daar de onderzochte subsidieregelingen geen toegestane terugbetalingsregelingen voor inputs of voor vervangende inputs zijn, bestaat het tot compenserende maatregelen aanleiding gevende voordeel uit het bedrag aan kwijtgescholden invoerrechten dat in normale omstandigheden bij invoer van de inputs verschuldigd zou zijn geweest. In dit verband voorziet de basisverordening niet alleen in compenserende rechten voor een „teveel” aan kwijtgescholden rechten. Volgens artikel 2, lid 1, onder a) ii), en bijlage I, punt i), van de basisverordening kunnen compenserende maatregelen slechts worden genomen ten aanzien van het teveel aan kwijtgescholden rechten indien aan de voorwaarden van de bijlagen II en III van de basisverordening is voldaan. Aan deze voorwaarden is in dit geval niet voldaan. Indien niet kan worden aangetoond dat een daadwerkelijk controlesysteem aanwezig is, geldt de bovenstaande uitzondering inzake terugbetalingsregelingen niet en geldt de normale regel, waarbij het totale bedrag aan niet-betaalde rechten (gederfde inkomsten) tot compenserende maatregelen aanleiding geeft, en niet alleen het kwijtgescholden bedrag dat het bedrag van de invoerrechten overschrijdt. Volgens bijlage II, punt II, en bijlage III, punt II, van de basisverordening is het niet de taak van de onderzoekende autoriteit om het kwijtgescholden bedrag te berekenen dat het bedrag van de invoerrechten overschrijdt. Integendeel, volgens artikel 2, lid 1, onder a) ii), van de basisverordening moet deze autoriteit alleen aantonen dat er geen daadwerkelijk controlesysteem is.

(33)

De hoogte van de subsidies die in het kader van de VV-regeling zijn toegekend, werd berekend op basis van de gederfde invoerrechten (gewone douanerechten en bijzondere aanvullende douanerechten) op de op grond van beide subregelingen ingevoerde materialen die in het nieuwe onderzoektijdvak voor het betrokken product werden gebruikt (de teller). Overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening worden kosten die moeten worden gemaakt om de subsidie te verkrijgen van de totale subsidie afgetrokken indien verzoeken daartoe gerechtvaardigd zijn. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag omgeslagen over de uitvoer van het betrokken product in het nieuwe onderzoektijdvak (de noemer) omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(34)

Het subsidiepercentage dat voor deze regeling tijdens het nieuwe onderzoektijdvak voor de enige medewerkende producent werd vastgesteld, is 8,2 %.

(35)

De Passbook-regeling is beschreven in paragraaf 4.3 van het document EXIM-policy 04-09 en in hoofdstuk 4 van het HOP I 04-09.

(36)

Alle producenten/exporteurs of handelaren/exporteurs kunnen voor deze regeling in aanmerking komen.

(37)

Een exporteur die aan de voorwaarden voldoet, kan in het kader van de Passbook-regeling om de toekenning van „punten” verzoeken die berekend worden in verhouding tot de waarde van de in het kader van deze regeling uitgevoerde producten. De punten worden door de Indiase autoriteiten voor de meeste producten, waaronder het betrokken product, vastgesteld op basis van SION’s, waarbij wordt uitgegaan van een bepaalde hoeveelheid inputs die zouden zijn ingevoerd en in het exportproduct verwerkt, en van de op die veronderstelde invoer toepasselijke douanerechten, ongeacht of deze invoerrechten daadwerkelijk werden betaald.

(38)

Om voor de voordelen van deze regeling in aanmerking te komen, moet een onderneming exporteren. Op het ogenblik dat de uitvoertransactie plaatsvindt, moet de exporteur de Indiase autoriteiten een verklaring voorleggen dat de uitvoer in het kader van de Passbook-regeling plaatsvindt. De Indiase douane geeft bij verzending een document af waarin onder meer het aantal Passbook-punten wordt vermeld dat voor de exporttransactie is toegekend. Op dat moment weet de exporteur welk voordeel hij zal ontvangen. Zodra de douane dat document heeft afgegeven, heeft de Indiase overheid geen zeggenschap meer over de toekenning van de punten in het kader van de Passbook-regeling. Het Passbook-percentage dat in aanmerking wordt genomen om het voordeel te berekenen, wordt vastgesteld op het ogenblik waarop de aangifte ten uitvoer wordt opgesteld. Het voordeel kan derhalve niet met terugwerkende kracht worden gewijzigd.

(39)

De Passbook-punten zijn vrij overdraagbaar en zijn vanaf de toekenning twaalf maanden geldig. Zij kunnen worden gebruikt om de douanerechten te betalen bij de latere invoer van goederen waarop geen invoerbeperking rust, met uitzondering van kapitaalgoederen. Met dergelijke punten ingevoerde goederen kunnen op de binnenlandse markt worden verkocht (waar zij aan omzetbelasting zijn onderworpen) of op een andere wijze worden gebruikt.

(40)

Verzoeken om toekenning van Passbook-punten kunnen elektronisch worden ingediend en kunnen op een onbeperkt aantal exporttransacties betrekking hebben. De facto zijn er geen strikte termijnen voor het indienen van verzoeken om Passbook-punten. Het elektronische systeem dat wordt gebruikt voor het beheer van de Passbook-regeling sluit niet automatisch exporttransacties uit die worden ingediend na afloop van de in hoofdstuk 4.47 van het HOP I 04-09 genoemde termijnen. Bovendien kunnen verzoeken om Passbook-punten die worden ontvangen na afloop van de termijnen voor de indiening van verzoeken, altijd in overweging worden genomen tegen betaling van een kleine boete (10 % van het recht), zoals duidelijk wordt bepaald in hoofdstuk 9.3 van het HOP I 04-09.

(41)

De enige medewerkende producent/exporteur diende opmerkingen in over de Passbook-regeling. De onderneming voerde aan dat voordelen in het kader van de Passbook-regeling geen aanleiding tot compenserende maatregelen mochten geven, omdat voor het betrokken product uit deze regeling geen voordeel werd verkregen. De onderneming voerde echter geen enkel argument aan waarmee de toepassing van de regeling in de praktijk als uiteengezet in de overwegingen 37 tot met 40 kon worden bestreden. De onderneming voerde voorts aan dat alleen de punten van de exporten die tijdens het nieuwe onderzoektijdvak waren gerealiseerd voor de berekening van het toegekende voordeel konden worden gebruikt, maar onderbouwde daarbij niet waarom de tijdens dit en het voorgaande onderzoek gebruikte berekeningsmethode die tot de instelling van de bestaande maatregelen heeft geleid, niet in overeenstemming is met de bepalingen van de basisverordening. Dit argument moet dus worden afgewezen. Tot slot diende de onderneming opmerkingen in over een berekeningsfout, die gegrond werden verklaard en in aanmerking werden genomen bij de berekening van het subsidiebedrag.

(42)

In het kader van de Passbook-regeling worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), en lid 2, van de basisverordening. De punten die in het kader van de Passbook-regeling worden toegekend zijn een financiële bijdrage van de Indiase overheid, aangezien deze punten uiteindelijk zullen worden gebruikt om invoerrechten te betalen, waardoor de Indiase overheid inkomsten derft die haar anders zouden toekomen. Verder verkrijgt de exporteur door de Passbook-punten een voordeel, omdat zijn liquiditeit hierdoor verbetert.

(43)

Bovendien is de Passbook-regeling rechtens afhankelijk van uitvoerprestaties en wordt zij dus geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(44)

Deze regeling kan niet worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of voor vervangende inputs in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zij voldoet niet aan de strikte criteria die zijn vastgesteld in bijlage I, punt i), bijlage II (definitie van en regels voor terugbetaling voor inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening. De exporteur is niet verplicht de goederen die rechtenvrij werden ingevoerd ook daadwerkelijk te verbruiken tijdens het productieproces en de punten worden niet toegekend in verhouding tot de werkelijk gebruikte inputs. Bovendien is er geen systeem of procedure aan de hand waarvan kan worden vastgesteld welke inputs bij de vervaardiging van het exportproduct werden gebruikt, dan wel of te veel invoerrechten werden betaald in de zin van bijlage I, punt i), en de bijlagen II en III van de basisverordening. Ten slotte kan een exporteur voor de voordelen van de Passbook-regeling in aanmerking komen ook al voert hij geen inputs in. Om voor de regeling in aanmerking te komen, is het voldoende dat hij goederen uitvoert; hij hoeft niet aan te tonen dat inputs werden ingevoerd. Zo komen zelfs exporteurs die al hun inputs op de binnenlandse markt aankopen en die geen goederen invoeren die als inputs kunnen worden gebruikt, toch voor de Passbook-regeling in aanmerking.

(45)

Overeenkomstig artikel 2, lid 2, en artikel 5 van de basisverordening en de berekeningsmethode die in Verordening (EG) nr. 713/2005 voor deze regeling is gebruikt, werd het tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidiebedrag berekend aan de hand van het voordeel voor de verkrijger in het nieuwe onderzoektijdvak. Er werd van uitgegaan dat het voordeel werd verkregen op het ogenblik waarop een uitvoertransactie in het kader van deze regeling plaatsvond. Op dat ogenblik derft de Indiase overheid de douanerechten, hetgeen betekent dat zij een financiële bijdrage levert in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zodra de douane de ladingsbrief heeft afgegeven — waarin onder meer het aantal Passbook-punten is vermeld dat voor de exporttransactie wordt toegekend — heeft de Indiase overheid geen zeggenschap meer over het al dan niet verlenen van de subsidie en evenmin over het subsidiebedrag. Een wijziging van het Passbook-tarief na de uitvoer, maar vóór de afgifte van een Passbook-vergunning, heeft geen gevolgen met terugwerkende kracht voor de omvang van het voordeel. Bovendien heeft de enige medewerkende producent/exporteur de Passbook-punten geboekt als inkomsten op het ogenblik dat de uitvoer plaatsvond.

(46)

Indien dit gerechtvaardigd werd geacht, werden de kosten die gemaakt moesten worden om de subsidie te verkrijgen, afgetrokken van het op deze wijze vastgestelde bedrag aan Passbook-punten om het bedrag van de subsidie vast te stellen (de teller) overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag omgeslagen over de totale uitvoer in het nieuwe onderzoektijdvak (de noemer), omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(47)

Het subsidiepercentage dat voor deze regeling tijdens het nieuwe onderzoektijdvak voor de enige medewerkende producent werd vastgesteld, is 2,1 %.

(48)

De regeling exportbevordering kapitaalgoederen is beschreven in hoofdstuk 5 van het document EXIM-policy 04-09 en in hoofdstuk 5 van het HOP I 04-09.

(49)

Producenten/exporteurs, handelaren/exporteurs die banden hebben met ondersteunende fabrikanten, en dienstverleners komen voor deze regeling in aanmerking.

(50)

Indien een onderneming zich tot uitvoer verplicht, mag zij kapitaalgoederen (nieuwe en sedert april 2003 ook tweedehandse kapitaalgoederen die niet ouder zijn dan tien jaar) tegen een verlaagd recht invoeren. Hiertoe geeft de Indiase overheid op verzoek en na betaling van een vergoeding een vergunning voor exportbevordering van kapitaalgoederen af. Sinds april 2000 geldt een verlaagd invoerrecht van 5 % voor alle kapitaalgoederen die in het kader van de regeling worden ingevoerd. Tot 31 maart 2000 gold een recht van 11 % (inclusief 10 % toeslag) en voor goederen met een hoge waarde een nulrecht. Om de verplichting tot uitvoer na te komen, moeten de ingevoerde kapitaalgoederen worden gebruikt om in een bepaalde periode een bepaalde hoeveelheid exportgoederen te vervaardigen.

(51)

De houder van een vergunning voor exportbevordering van kapitaalgoederen mag de kapitaalgoederen ook op de binnenlandse markt aankopen. In dat geval geniet de binnenlandse fabrikant van de kapitaalgoederen het voordeel van de rechtenvrije invoer van de onderdelen die nodig zijn om deze kapitaalgoederen te vervaardigen. Een andere mogelijkheid is dat de binnenlandse fabrikant in aanmerking komt voor de regeling voor „met uitvoer gelijkgestelde verkoop” voor de levering van kapitaalgoederen aan de houder van een vergunning voor exportbevordering kapitaalgoederen.

(52)

De enige medewerkende producent/exporteur diende opmerkingen in over de regeling exportbevordering kapitaalgoederen. De onderneming voerde aan dat op basis van algemeen aanvaarde boekhoudkundige beginselen kapitaalgoederen worden verbruikt in het productieproces. De onderneming onderbouwde dit argument niet door deze zogeheten algemeen aanvaarde boekhoudkundige beginselen expliciet te noemen en een analyse te verstrekken van de relevante bepalingen van het in- en uitvoerbeleid met betrekking tot de regeling exportbevordering kapitaalgoederen, evenals een omschrijving van de in het productieproces verbruikte inputs, zoals uiteengezet in bijlage II bij de basisverordening. De onderneming voerde voorts aan dat de afschrijvingstermijn van de onderneming had moeten worden gebruikt als de normale afschrijvingstermijn. Een dergelijke aanpak is echter in strijd met de relevante bepaling van artikel 7, lid 3, van de basisverordening. Dit argument moet dus worden afgewezen. Tot slot diende de onderneming opmerkingen in over een berekeningsfout, die gegrond werden verklaard en in aanmerking werden genomen bij de berekening van het subsidiebedrag.

(53)

In het kader van de regeling exportbevordering kapitaalgoederen worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), en artikel 2, lid 2, van de basisverordening. De verlaagde rechten zijn een financiële bijdrage van de Indiase overheid, daar deze hierdoor inkomsten derft. Bovendien heeft de exporteur door deze rechtenverlaging een voordeel verkregen, omdat zijn liquiditeit door het niet betalen van rechten is verbeterd.

(54)

Bovendien is de regeling exportbevordering kapitaalgoederen rechtens afhankelijk van uitvoerprestaties, aangezien vergunningen in het kader van deze regeling niet kunnen worden verkregen zonder zich tot uitvoer te verplichten. Daarom wordt deze regeling geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen overeenkomstig artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(55)

De regeling kan ten slotte niet worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), van de basisverordening. Kapitaalgoederen vallen niet onder deze toelaatbare regelingen, zoals bepaald in bijlage I, punt i), van de basisverordening, omdat zij niet worden verbruikt bij de vervaardiging van het exportproduct.

(56)

Het subsidiebedrag werd overeenkomstig artikel 7, lid 3, van de basisverordening berekend door de niet-betaalde douanerechten op ingevoerde kapitaalgoederen te spreiden over een periode die overeenstemt met de normale afschrijvingstermijn voor die goederen in de antibiotica-industrie. Overeenkomstig de vaste praktijk werd het aldus berekende bedrag aan het nieuwe onderzoektijdvak toegerekend en gecorrigeerd door de toevoeging van de rente over dit onderzoektijdvak om het volledige voordeel in die periode vast te stellen. Voor de toegevoegde rente werd het commerciële rentetarief toegepast dat in India in het nieuwe onderzoektijdvak gold. Indien verzoeken daartoe gerechtvaardigd waren, werden de kosten die moesten worden gemaakt om de subsidie te verkrijgen overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening van dit bedrag afgetrokken, waarna het subsidiebedrag als teller van de breuk diende. Overeenkomstig artikel 7, leden 2 en 3, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag omgeslagen over de uitvoer in het nieuwe onderzoektijdvak (de noemer), omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(57)

Het subsidiepercentage dat voor deze regeling tijdens het nieuwe onderzoektijdvak voor de enige medewerkende producent werd vastgesteld, is 0,1 %.

(58)

Deze regeling is beschreven in Master Circular DBOD nr. DIR.(Exp). BC 01/04.02.02/2007-08 van de Reserve Bank of India („RBI”), die alle handelsbanken in India hebben ontvangen.

(59)

Producenten/exporteurs en handelaren/exporteurs komen voor deze regeling in aanmerking.

(60)

De RBI stelt maximumrentevoeten voor exportkredieten vast in Indiase roepies of in vreemde valuta die handelsbanken in rekening kunnen brengen aan exporteurs. De regeling exportkredieten bestaat uit twee subregelingen, een voor exportkrediet voorafgaand aan verzending (Pre-Shipment Export Credit Scheme), dat vóór de uitvoer aan exporteurs wordt verstrekt voor de financiering van de aankoop, verwerking, productie, verpakking en/of verzending van goederen, en een voor exportkrediet na verzending (Post-Shipment Export Credit Scheme), waarbij bedrijfsleningen worden gegeven voor de financiering van vorderingen op buitenlandse debiteuren. De RBI geeft de banken ook opdracht om een bepaald gedeelte van hun nettobankkrediet voor exportfinanciering beschikbaar te stellen.

(61)

Dankzij deze Master Circulars van de RBI kunnen de exporteurs exportkredieten verkrijgen tegen een voordeliger tarief dan dat voor gewone handelskredieten (kaskredieten), waarvoor marktvoorwaarden gelden. Er kan een lagere rente worden berekend aan ondernemingen met een goede kredietwaardigheid. Deze zouden op die manier op dezelfde voorwaarden exportkredieten en kaskredieten kunnen verkrijgen.

(62)

De enige medewerkende producent/exporteur diende opmerkingen in over de regeling exportkredieten. De onderneming voerde aan dat i) het toekennen van exportkredieten in vreemde valuta geen overheidsfinanciering inhoudt, ii) de lage tarieven voor exportkredieten in vreemde valuta het gevolg waren van de hoge kredietwaardigheid van de onderneming en iii) het rentetarief dat als benchmark voor kredieten in vreemde valuta wordt gebruikt niet hetzelfde dient te zijn als het tarief voor kredieten in Indiase roepies. In dit verband wordt opgemerkt dat zowel de exportkredieten in Indiase roepies als die in vreemde valuta vallen onder dezelfde Master Circular van de RBI, waarvan de toepassing in de praktijk is beschreven in de overwegingen 60 en 61, en waarvan de gedetailleerde en restrictieve bepalingen aantonen dat de financiering van exportkredieten in vreemde valuta en de geheven rentevoeten verband houden met duidelijke overheidsinstructies. Wat het benchmarktarief betreft wordt opgemerkt dat dit door de onderneming is gemeld als een krediet in Indiase roepies en dat exporteurs, in overeenstemming met de beleidinstructies als uiteengezet in de Master Circular van de RBI, voor dezelfde exporttransactie vrijelijk kunnen overstappen van een krediet in Indiase roepies op een krediet in vreemde valuta. Om die reden wordt het passend geacht om de enige door de onderneming gemelde rentevoet als haar normale Indiase rentevoet te gebruiken. Deze argumenten moeten dus worden afgewezen. Tot slot diende de onderneming opmerkingen in over een berekeningsfout, die gegrond werden verklaard en in aanmerking werden genomen bij de berekening van het subsidiebedrag.

(63)

De voordelige rentevoeten voor exportkredieten volgens de instructies van de in overweging 58 genoemde Master Circulars van de RBI kunnen tot lagere rentekosten voor de exporteur leiden dan een lening tegen marktvoorwaarden en in dat geval verkrijgt de exporteur een voordeel in de zin van artikel 2, lid 2, van de basisverordening. Exportfinanciering is op zich niet veiliger dan binnenlandse financiering. Doorgaans wordt exportfinanciering zelfs als riskanter beschouwd en de zekerheid die voor een bepaald krediet wordt verlangd is, ongeacht het financieringsobject, een zuiver commerciële beslissing van de handelsbank. Rentevoetverschillen tussen verschillende banken vloeien voort uit het feit dat de RBI voor iedere handelsbank afzonderlijk maximumpercentages heeft vastgesteld. Bovendien zouden handelsbanken niet verplicht zijn om gunstigere rentevoeten voor exportfinanciering in vreemde valuta aan hun klanten door te berekenen.

(64)

Hoewel deze voordelige exportkredieten in het kader van de regeling exportkredieten worden verleend door handelsbanken, gaat het hierbij om een financiële bijdrage van de overheid in de zin van artikel 2, punt 1, onder a) iv), van de basisverordening. Om tot de conclusie te komen dat het om een subsidie gaat, is het volgens artikel 2, lid 1, onder a) iv), van de basisverordening en de WTO-overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen niet vereist dat gebruik is gemaakt van overheidsmiddelen, bijvoorbeeld in de vorm van een terugbetaling door de Indiase overheid aan de handelsbanken. Het is voldoende dat de overheid de opdracht heeft gegeven om functies te vervullen die zijn vermeld in punt i), ii) of iii) van artikel 2, lid 1, onder a), van de basisverordening. De RBI is een overheidsorgaan en valt dus onder de definitie van „overheid” in artikel 1, lid 3, van de basisverordening. Deze bank is voor 100 % in het bezit van de overheid, streeft doelstellingen na van het overheidsbeleid, bijvoorbeeld het monetaire beleid, en de directieleden worden door de Indiase overheid benoemd. De RBI heeft zeggenschap over particuliere instellingen in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) iv), tweede streepje, van de basisverordening omdat de handelsbanken zich aan de instructies van de RBI moeten houden, onder meer de instructies in de Master Circular betreffende maximumrentevoeten voor exportkredieten en de bepalingen van de RBI dat de handelsbanken een bepaald bedrag van hun nettobankkrediet voor exportfinanciering moeten bestemmen. Hierdoor zijn handelsbanken verplicht functies te vervullen die zijn vermeld in artikel 2, lid 1, onder a) i), van de basisverordening, in dit geval om exportkredieten te verstrekken tegen gunstige voorwaarden. Een dergelijke rechtstreekse overdracht van middelen in de vorm van kredietverlening op bepaalde voorwaarden zou normalerwijze een taak van de overheid zijn en deze praktijk verschilt in werkelijkheid niet van de praktijken die overheden normalerwijze toepassen in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) iv), van de basisverordening. Deze subsidie wordt geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen, daar de gunstige rentevoeten slechts gelden voor de financiering van exporttransacties en derhalve van uitvoerprestaties afhankelijk zijn in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(65)

Het subsidiebedrag is berekend op basis van het verschil tussen de rente die is betaald voor de tijdens het nieuwe onderzoektijdvak gebruikte exportkredieten en het rentetarief dat de enige medewerkende producent/exporteur zou hebben betaald voor gewone commerciële kredieten. Dit subsidiebedrag (de teller) werd omgeslagen over de totale uitvoer in het nieuwe onderzoektijdvak overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening, omdat de subsidie afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(66)

Het subsidiepercentage dat voor deze regeling tijdens het nieuwe onderzoektijdvak voor de enige medewerkende producent/exporteur werd vastgesteld, is 1,3 %.

(67)

In het kader van deze regeling kunnen exporteurs profiteren van het voordeel van een gedeeltelijke vrijstelling van de inkomstenbelasting op winsten uit export. De rechtsgrondslag voor deze vrijstelling is afdeling 80 HHC van de Inkomstenbelastingwet.

(68)

Deze bepaling werd vanaf het aangiftejaar 2005-2006 opgeheven (d.w.z. voor het boekjaar van 1 april 2004 tot en met 31 maart 2005) en afdeling 80 HHC van de Inkomstenbelastingwet verleent derhalve na 31 maart 2004 geen voordelen meer. De enige medewerkende producent/exporteur heeft tijdens het nieuwe onderzoektijdvak uit deze regeling geen voordeel verkregen. Aangezien de regeling is ingetrokken, geeft deze geen aanleiding tot compenserende maatregelen, in overeenstemming met artikel 15, lid 1, van de basisverordening.

(69)

Deze regeling is beschreven in afdeling 35 (2AB) van de Inkomstenbelastingwet.

(70)

Ondernemingen die zich bezighouden met biotechnologie of met het vervaardigen van geneesmiddelen, farmaceutische of chemische producten, elektronische apparatuur, computers, telecommunicatieapparatuur of andere, nog vast te stellen goederen of zaken, komen voor deze regeling in aanmerking.

(71)

Voor uitgaven voor onderzoek- en ontwikkelingsvoorzieningen binnen de onderneming die werden goedgekeurd door het Indiase ministerie voor Wetenschappelijk en Industrieel Onderzoek (met uitzondering van uitgaven voor grond of gebouwen), kan een bedrag van 150 % van de werkelijke uitgaven van het belastbare bedrag worden afgetrokken. Door 50 % fictieve kosten (ofwel kosten die niet daadwerkelijk zijn gemaakt) aftrekbaar te maken, wordt de heffingsgrondslag voor de inkomstenbelasting en bijgevolg de inkomstenbelasting zelf kunstmatig verlaagd.

(72)

Er werden geen opmerkingen ingediend over de vrijstelling van inkomstenbelasting ter bevordering van onderzoek en ontwikkeling.

(73)

In het kader van deze regeling worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), en lid 2, van de basisverordening. De kunstmatige verlaging van de heffingsgrondslag voor de inkomstenbelasting overeenkomstig afdeling 35 (2AB) van de Inkomstenbelastingwet is een financiële bijdrage van de Indiase overheid, daar deze hierdoor inkomsten derft. Bovendien verkrijgt de onderneming door de lagere inkomstenbelasting een voordeel, omdat haar liquiditeit hierdoor verbetert.

(74)

Uit de tekst van afdeling 35 (2AB) van de Inkomstenbelastingwet blijkt duidelijk dat deze regeling rechtens specifiek is in de zin van artikel 3, lid 2, onder a), van de basisverordening en tot compenserende maatregelen aanleiding geeft. Of een onderneming voor deze regeling in aanmerking komt, hangt niet af van objectieve criteria, dat wil zeggen criteria die neutraal zijn in de zin van artikel 3, lid 2, onder b), van de basisverordening. De voordelen van deze regeling zijn alleen beschikbaar voor bepaalde bedrijfstakken, omdat de Indiase overheid deze regeling niet heeft opengesteld voor alle sectoren. Deze beperking houdt „specificiteit” in, aangezien de term „groep van bedrijfstakken” in artikel 3, lid 2, van de basisverordening synoniem is met „beperkt tot bepaalde bedrijfstakken”. Deze beperking is niet economisch van aard en horizontaal van toepassing zoals een beperking van het aantal werknemers of de ondernemingsgrootte.

(75)

Het subsidiebedrag is berekend op basis van het verschil tussen de inkomstenbelasting die in het nieuwe onderzoektijdvak verschuldigd was met en zonder toepassing van afdeling 35 (2AB) van de Inkomstenbelastingwet. Het subsidiebedrag (de teller) werd omgeslagen over de totale omzet in het nieuwe onderzoektijdvak, overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening, omdat de subsidie betrekking had op de gehele — binnenlandse en buitenlandse — verkoop en niet werd verleend op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(76)

Het subsidiepercentage dat voor deze regeling tijdens het nieuwe onderzoektijdvak voor de enige medewerkende producent/exporteur werd vastgesteld, is 0,1 %.

(77)

De regeling focusmarkten is beschreven in hoofdstuk 3.9 van het document EXIM-policy 04-09 en in hoofdstuk 3.20 van het HOP I 04-09.

(78)

Alle producenten/exporteurs of handelaren/exporteurs kunnen voor deze regeling in aanmerking komen.

(79)

Op basis van deze regeling kunnen voor exporten van alle producten naar landen die worden genoemd in aanhangsel 37-C van het HOP I 04-09, kredietpunten worden verkregen ter waarde van 2,5 % van de fob-waarde van de in het kader van deze regeling uitgevoerde producten. Bepaalde soorten exportactiviteiten zijn van deze regeling uitgesloten, zoals de uitvoer van ingevoerde goederen of overgescheepte goederen, met uitvoer gelijkgestelde verkoop, uitvoer van diensten en omzet uit uitvoer die wordt behaald door ondernemingen die in speciale economische zones actief zijn/exportondernemingen. Ook uitgesloten van de regeling zijn bepaalde soorten producten, zoals diamanten, edele metalen, ertsen, graanproducten, suiker en aardolieproducten.

(80)

De kredietpunten die in het kader van de regeling focusmarkten kunnen worden verkregen, zijn vrij verhandelbaar en zijn geldig voor een periode van 24 maanden vanaf de datum van afgifte van het relevante kredietpuntencertificaat. Zij kunnen worden gebruikt om de douanerechten te betalen bij de latere invoer van inputs of goederen, met inbegrip van kapitaalgoederen.

(81)

Het kredietpuntencertificaat wordt afgegeven vanuit de haven vanwaar de uitvoer heeft plaatsgevonden en na de daadwerkelijke uitvoer of de verzending van de goederen. Indien de aanvrager de autoriteiten kopieën van alle relevante uitvoerdocumenten verstrekt (bv. exportorder, facturen, ladinglijsten, bankcertificaten) heeft de Indiase overheid geen zeggenschap over de toekenning van de punten.

(82)

De enige medewerkende producent/exporteur diende opmerkingen in over de regeling exportbevordering focusmarkten. De onderneming voerde aan dat de regeling geografisch gezien betrekking heeft op andere landen en geen aanleiding kan zijn voor compenserende maatregelen door de Europese Gemeenschap. De onderneming voerde echter geen enkel argument aan waarmee de toepassing in de praktijk van de regeling en de wijze waarop het uit de regeling voortkomende voordeel wordt gebruikt, zoals uiteengezet in de overwegingen 79 tot en met 81, kon worden bestreden. Dit argument moest daarom worden afgewezen. Tot slot diende de onderneming opmerkingen in over een berekeningsfout, die gegrond werden verklaard en in aanmerking werden genomen bij de berekening van het subsidiebedrag.

(83)

In het kader van de regeling focusmarkten worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), en artikel 2, lid 2, van de basisverordening. De kredietpunten die in het kader van de regeling focusmarkten worden toegekend zijn een financiële bijdrage van de Indiase overheid, aangezien deze punten uiteindelijk zullen worden gebruikt om invoerrechten te betalen, waardoor de Indiase overheid inkomsten derft die haar anders zouden toekomen. Verder verkrijgt de exporteur door de focusmarktpunten een voordeel, omdat zijn liquiditeit hierdoor verbetert.

(84)

Bovendien is de regeling focusmarkten rechtens afhankelijk van uitvoerprestaties; derhalve wordt zij geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(85)

Deze regeling kan niet worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of voor vervangende inputs in de zin van artikel 2, lid 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zij voldoet niet aan de strikte voorschriften die zijn vastgesteld in bijlage I, punt i), bijlage II (definitie van en regels voor terugbetaling voor inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening. De exporteur is niet verplicht de goederen die rechtenvrij werden ingevoerd ook daadwerkelijk te verbruiken tijdens het productieproces en de punten worden niet toegekend in verhouding tot de werkelijk gebruikte inputs. Bovendien is er geen systeem of procedure aan de hand waarvan kan worden vastgesteld welke inputs bij de vervaardiging van het exportproduct werden gebruikt, dan wel of te veel invoerrechten werden betaald in de zin van bijlage I, punt i), en de bijlagen II en III van de basisverordening. Ten slotte kan een exporteur voor de voordelen van de regeling focusmarkten in aanmerking komen ook al voert hij geen inputs in. Om voor de regeling in aanmerking te komen, is het voldoende dat hij goederen uitvoert; hij hoeft niet aan te tonen dat inputs werden ingevoerd. Zo komen zelfs exporteurs die al hun inputs op de binnenlandse markt aankopen en die geen goederen invoeren die als inputs kunnen worden gebruikt, toch voor de regeling focusmarkten in aanmerking. Bovendien kan een exporteur de punten van de regeling focusmarkten gebruiken om kapitaalgoederen in te voeren, hoewel kapitaalgoederen niet binnen het toepassingsgebied van de toelaatbare terugbetalingsregelingen in de zin van bijlage I, punt i), van de basisverordening vallen, omdat zij niet worden verbruikt bij de vervaardiging van de exportproducten.

(86)

Het subsidiebedrag dat aanleiding geeft tot compenserende maatregelen werd berekend op basis van het voordeel voor de verkrijger in het nieuwe onderzoektijdvak als geboekt door de medewerkende producent/exporteur in de vorm van inkomsten op het ogenblik dat de uitvoertransactie plaatsvond. Overeenkomstig artikel 7, leden 2 en 3, van de basisverordening werd het subsidiebedrag (de teller) omgeslagen over de uitvoer in het nieuwe onderzoektijdvak, omdat de subsidie afhankelijk is van exportprestaties en niet van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(87)

Het subsidiepercentage dat voor deze regeling tijdens het nieuwe onderzoektijdvak voor de enige medewerkende producent/exporteur werd vastgesteld, is 0,1 %.

(88)

Er wordt aan herinnerd dat in Verordening (EG) nr. 713/2005 het bedrag aan tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies voor de enige aan dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek medewerkende producent/exporteur 35,1 % ad valorem bedroeg.

(89)

Tijdens dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek werd het bedrag aan tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies vastgesteld op 11,9 % ad valorem, zoals hieronder berekend:

(90)

Gezien het bovenstaande wordt geconcludeerd dat de subsidiemarge voor de enige medewerkende producent/exporteur is afgenomen.

(91)

Overeenkomstig artikel 19 van de basisverordening en de gronden van dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek die worden genoemd in punt 3 van het bericht van inleiding, wordt bepaald dat de subsidiemarge voor de enige medewerkende producent/exporteur is afgenomen van 35,1 % tot 11,9 % en dat het compenserende recht dat voor deze producent/exporteur is ingesteld op grond van Verordening (EG) nr. 713/2005, dienovereenkomstig moet worden gewijzigd.

(92)

In dit verband wordt eraan herinnerd dat op grond van Verordening (EG) nr. 713/2005 de subsidiemarge van Ranbaxy Laboratories Ltd hoger was dan de schademarge. Overeenkomstig artikel 15, lid 1, van de basisverordening werd het lagere recht dat een afspiegeling van de schademarge was, voldoende geacht om een eind te maken aan de schade voor de bedrijfstak van de Gemeenschap en werd het op de invoer van Ranbaxy Laboratories Ltd toepasselijke compenserende recht derhalve vastgesteld op 30,3 %.

(93)

Gezien het bovenstaande en gegeven het feit dat de subsidiemarge nu lager is dan de schademarge, wordt het op de invoer van de enige medewerkende producent/exporteur, Ranbaxy Laboratories Ltd, toepasselijke compenserende recht voor afzonderlijke ondernemingen vastgesteld op 11,9 %.

(94)

Met betrekking tot alle andere ondernemingen die niet hebben meegewerkt aan dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek wordt opgemerkt dat de huidige modaliteiten van de onderzochte regelingen niet zijn veranderd ten opzichte van het vorige onderzoek. Er is derhalve geen reden om de subsidies en rechten voor de ondernemingen die niet hebben meegewerkt aan dit gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek, te herberekenen. Dientengevolge blijven de rechten die van toepassing zijn op alle andere partijen dan Ranbaxy Laboratories Ltd die worden genoemd in artikel 12, lid 2, van Verordening (EG) nr. 713/2005, ongewijzigd.

(95)

De in deze verordening gespecificeerde compenserende rechten voor specifieke ondernemingen weerspiegelen de tijdens het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek vastgestelde situatie. Deze rechten zijn dus uitsluitend van toepassing op de invoer van het betrokken product dat door deze ondernemingen is vervaardigd. Producten van andere ondernemingen die niet specifiek in het dispositief van deze verordening zijn vermeld, met inbegrip van ondernemingen die banden hebben met de specifiek vermelde ondernemingen, komen voor deze rechten niet in aanmerking. Op deze producten is het recht van toepassing dat voor „alle andere ondernemingen” geldt.

(96)

Verzoeken in verband met de toepassing van een individueel compenserend recht (bijvoorbeeld na een naamswijziging van de onderneming of na de oprichting van een nieuwe productie- of handelsmaatschappij) moeten onverwijld aan de Commissie (4) worden gericht en vergezeld gaan van alle relevante gegevens, met name over wijzigingen in de activiteiten van de onderneming die verband houden met de productie, de binnenlandse verkoop en de uitvoer die bijvoorbeeld tot die naamswijziging of de oprichting van een productie- of handelsmaatschappij hebben geleid. Indien heeft de Commissie hierbij de bevoegdheid om de verordening na overleg in het Raadgevend Comité te wijzigen door de lijst van de ondernemingen waarop individuele rechten van toepassing zijn te actualiseren,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/14

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/16

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1165/98 is een gemeenschappelijk kader voor de productie van communautaire kortetermijnstatistieken over de conjunctuurcyclus vastgesteld.

(2)

Verordening (EG) nr. 1503/2006 van de Commissie van 28 september 2006 tot uitvoering en wijziging van Verordening (EG) nr. 1165/98 van de Raad inzake kortetermijnstatistieken, wat de definitie van variabelen, de lijst van variabelen en de frequentie van de samenstelling van de gegevens betreft (2), verschafte methodologische definities van variabelen die in kortetermijnstatistieken worden gebruikt.

(3)

Verordening (EG) nr. 657/2007 van de Commissie van 14 juni 2007 tot uitvoering van Verordening (EG) nr. 1165/98 van de Raad inzake kortetermijnstatistieken, wat het opzetten van Europese steekproefprogramma's betreft (3), stelde de voorschriften en voorwaarden vast voor de gegevensverstrekking door lidstaten die deelnemen aan Europese steekproefprogramma's voor kortetermijnstatistieken.

(4)

De lijst van variabelen, de indelings- en aggregatieniveaus voor bepaalde variabelen en de voorschriften en voorwaarden voor de Europese steekproefprogramma's moeten worden aangepast naar aanleiding van de vaststelling van Verordening (EG) nr. 1893/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 tot vaststelling van de statistische classificatie van economische activiteiten NACE Rev. 2 en tot wijziging van Verordening (EEG) nr. 3037/90 van de Raad en enkele EG-verordeningen op specifieke statistische gebieden (4), en Verordening (EG) nr. 451/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2008 tot vaststelling van een nieuwe statistische classificatie van producten gekoppeld aan activiteiten (CPA) en tot intrekking van Verordening (EEG) nr. 3696/93 van de Raad (5).

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité statistisch programma,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/21

(1)

In Richtlijn 2002/94/EG van de Commissie (2) zijn nadere voorschriften voor de uitvoering van sommige bepalingen van Richtlijn 2008/55/EG vastgesteld. De ervaring heeft evenwel geleerd dat een richtlijn juridisch gezien niet het meest efficiënte wetgevingsinstrument is om een uniforme regeling voor wederzijdse bijstand tot stand te brengen. Het is derhalve passend die richtlijn door een verordening te vervangen.

(2)

Teneinde de uitwisseling van inlichtingen tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten te vergemakkelijken, dienen alle verzoeken om bijstand en alle bijbehorende documenten en gegevens zoveel mogelijk langs elektronische weg te worden doorgegeven.

(3)

Teneinde te garanderen dat de passende gegevens en inlichtingen worden verstrekt, dienen modelformulieren te worden opgesteld voor de verzoeken om wederzijdse bijstand die de nationale autoriteiten van de lidstaten aan elkaar richten. Het moet mogelijk zijn om de structuur en de lay-out van deze elektronische formulieren bij te werken zonder de modellen zelf te wijzigen zodat zij kunnen worden aangepast aan de vereisten en de mogelijkheden van het elektronische communicatiesysteem, op voorwaarde dat de verzoeken de vereiste gegevens en inlichtingen bevatten.

(4)

Teneinde de Commissie in staat te stellen op regelmatige basis het effect en de doeltreffendheid van de in Richtlijn 2008/55/EG vastgestelde procedures te evalueren, moet worden bepaald dat de lidstaten de Commissie elk jaar bepaalde gegevens dienen te verstrekken.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de invordering,

1.

verzending „langs elektronische weg”: verzending door middel van elektronische apparatuur voor gegevensverwerking (met inbegrip van digitale compressie), met gebruikmaking van kabels, radio, optische technologie of andere elektromagnetische middelen;

2.

„CCN/CSI-netwerk”: het op het gemeenschappelijke communicatienetwerk (CCN) met gemeenschappelijke interface (CSI) gebaseerde gemeenschappelijke platform dat de Gemeenschap ontwikkeld heeft voor het elektronische berichtenverkeer tussen autoriteiten die bevoegd zijn op het gebied van douane en belastingen.

1.

de schuldenaar;

2.

elke persoon die ertoe gehouden is de schuldvordering te voldoen krachtens de wetgeving die van toepassing is in de lidstaat waar de verzoekende autoriteit is gevestigd (hierna „de lidstaat van de verzoekende autoriteit”);

3.

een derde houder van activa die aan één van de onder 1 of 2 bedoelde personen toebehoren.

a)

kennis te geven van de ontvangst van het verzoek;

b)

de verzoekende autoriteit te vragen het verzoek te vervolledigen indien dit niet de in artikel 7 van Richtlijn 2008/55/EG bedoelde informatie of andere gegevens bevat.

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/44

(1)

Verordening (EG) nr. 2584/2000 van de Commissie van 24 november 2000 tot instelling van een meldingssysteem voor de mededeling van gegevens betreffende bepaalde leveringen van met bestemming Russische Federatie vervoerd rund- en varkensvlees (2) is ingrijpend gewijzigd (3). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze verordening te worden overgegaan.

(2)

In artikel 2 van Protocol nr. 2 betreffende wederzijdse administratieve bijstand voor de correcte toepassing van de douanewetgeving dat is gehecht aan de Overeenkomst inzake partnerschap en samenwerking waarbij een partnerschap tot stand wordt gebracht tussen de Europese Gemeenschappen en hun lidstaten, enerzijds, en de Russische Federatie, anderzijds (4), is bepaald dat de partijen elkaar bijstand moeten verlenen met het oog op de correcte toepassing van de douanewetgeving, in het bijzonder wat de preventie, de opsporing en het onderzoek van overtredingen van deze wetgeving betreft. Voor de tenuitvoerlegging van deze administratieve bijstand hebben de Commissie, vertegenwoordigd door het Europees Bureau voor fraudebestrijding (hierna OLAF genoemd) en de Russische autoriteiten een overeenkomst gesloten over de instelling van een meldingssysteem betreffende het verkeer van goederen tussen de Gemeenschap en de Russische Federatie.

(3)

In het kader van deze administratieve bijstand is het dienstig meer in het bijzonder ten aanzien van het vervoer van producten van de sectoren rundvlees en varkensvlees met bestemming Russische Federatie vast te stellen welke gegevens de marktdeelnemers aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaten moeten meedelen, en volgens welk meldingssysteem deze gegevens moeten worden uitgewisseld tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten, OLAF en de Russische autoriteiten.

(4)

Met deze gegevens en het meldingssysteem dient het mogelijk te zijn de uitvoer van de betrokken producten naar de Russische Federatie te volgen en eventuele gevallen aan het licht te brengen waarin de restitutie ten onrechte is uitgekeerd en deze moet worden teruggevorderd.

(5)

De bepalingen van deze verordening zullen, na geruime tijd te zijn toegepast, worden geëvalueerd. Op grond van die evaluatie zou eventueel het toepassingsgebied van deze bepalingen kunnen worden verruimd tot de uitvoer van andere producten en ook kunnen er eventueel financiële consequenties worden verbonden aan naleving of niet-naleving van de vastgestelde verplichtingen.

(6)

In artikel 16, lid 4, van Verordening (EG) nr. 800/1999 van de Commissie van 15 april 1999 houdende gemeenschappelijke uitvoeringsbepalingen van het stelsel van restituties bij uitvoer voor landbouwproducten (5), is vastgesteld dat de Commissie in bepaalde bijzondere gevallen kan bepalen dat het bewijs van de invoer kan worden geleverd door overlegging van een bijzonder document of anderszins. Bijgevolg zou de door de Russische autoriteiten verstrekte informatie voor de in deze verordening vastgestelde uitvoer moeten worden beschouwd als een nieuw bewijsmiddel naast de bestaande bewijsmiddelen.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

a)

het nummer van de uitvoeraangifte, het douanekantoor bij uitvoer en de datum van vervulling van de douaneformaliteiten bij uitvoer;

b)

de omschrijving van de producten, waarbij de achtcijferige productcodes uit de gecombineerde nomenclatuur moeten worden aangegeven;

c)

de nettohoeveelheid in kg;

d)

het nummer van het carnet TIR of het referentienummer van het Russische document voor intern douanevervoer DKD of het nummer van de aangifte ten verbruike in Rusland TD1/IM40;

e)

het nummer van de container, indien van toepassing;

f)

het identificatienummer en/of de naam van het vervoermiddel bij het binnenkomen van de levering in Rusland;

g)

het nummer van de vergunning van het onder douanetoezicht staande entrepot in Rusland waar het product is afgeleverd;

h)

de datum van aflevering van het product bij het onder douanetoezicht staande entrepot in Rusland.

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/47

(1)

In artikel 5, lid 2, van Verordening (EG) nr. 616/2007 van de Commissie (3) is bepaald dat bij de indiening van een certificaataanvraag een zekerheid van 50 euro per 100 kg moet worden gesteld.

(2)

Gelet op de nieuwe voorwaarden die van toepassing zijn op de invoer van producten van oorsprong uit Brazilië is het dienstig het bedrag van de zekerheid voor het certificaat op een passend niveau vast te stellen om ervoor te zorgen dat de tariefcontingenten adequaat worden beheerd en dat zij toegankelijk zijn voor de marktdeelnemers.

(3)

Gelet op de verlaging van de zekerheid en ter wille van een adequaat beheer is het dienstig de maximumhoeveelheid die elke marktdeelnemer voor contingenten van groep 1 mag aanvragen, te verhogen.

(4)

Verordening (EG) nr. 616/2007 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

Aangezien de periode voor de indiening van aanvragen voor de volgende deelperiode ingaat op 1 december 2008, dient de onderhavige verordening op die datum van toepassing te worden.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/49

(1)

Op grond van artikel 28 van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt steun verleend voor de particuliere opslag van boter.

(2)

De ontwikkelingen van de boterprijzen en de voorraden boter op de markt wijzen op een verstoring van het evenwicht die geheel of gedeeltelijk die zou kunnen worden verholpen door seizoensopslag. Met het oog op de huidige marktsituatie is het passend met ingang van 1 januari 2009 steun te verlenen voor boter.

(3)

Bij Verordening (EG) nr. 826/2009 van 20 augustus 2008 tot vaststelling van gemeenschappelijke bepalingen inzake de verlening van steun voor de particuliere opslag van bepaalde landbouwproducten (2) zijn gemeenschappelijke bepalingen vastgesteld voor de uitvoering van de steunregeling voor particuliere opslag.

(4)

Overeenkomstig artikel 6 van Verordening (EG) nr. 826/2008 wordt een vooraf vastgesteld steunbedrag verleend overeenkomstig de in hoofdstuk III van die verordening bedoelde nadere bepalingen en voorwaarden.

(5)

Om de uitvoering van de onderhavige maatregel te vergemakkelijken, rekening houdend met de bestaande praktijk in de lidstaten, moet artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 826/2008 uitsluitend betrekking hebben op producten die reeds volledig zijn opgeslagen. Bijgevolg moet van dat artikel worden afgeweken.

(6)

Overeenkomstig artikel 29 van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt het steunbedrag vastgesteld met inachtneming van de opslagkosten en de verwachte ontwikkeling van de prijs voor verse boter en koelhuisboter.

(7)

Daarom moet een steunbedrag worden vastgesteld voor de kosten voor het in- en uitslaan van de betrokken producten en voor de dagelijkse kosten voor de opslag in een koelhuis en de financiering.

(8)

Om redenen van administratieve doelmatigheid en vereenvoudiging kan, wanneer de vereiste precieze informatie betreffende de opslag reeds in de steunaanvraag is opgenomen, worden afgezien van de in artikel 20, eerste alinea, onder a), van Verordening (EG) nr. 826/2008 vervatte eis om na de sluiting van het contract kennis te geven van diezelfde informatie.

(9)

Om redenen van vereenvoudiging en logistieke doelmatigheid kan worden afgezien van de eis om het contractnummer op elke opgeslagen eenheid aan te brengen, wanneer het contractnummer is opgenomen in het register van de opslagplaats.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

—

15,62 euro per opgeslagen ton voor de vaste opslagkosten,

—

0,44 euro per ton per dag contractuele opslag.

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/51

(1)

Verordening (EG) nr. 1019/2002 van de Commissie (2) voorziet in een regeling voor het aanbrengen van facultatieve vermeldingen voor olijfolie. Overeenkomstig artikel 5, onder c), van die verordening mogen de organoleptische eigenschappen van olijfolie van eerste persing alleen op het etiket worden vermeld als zij gebaseerd zijn op de resultaten van een analysemethode die is vastgesteld in Verordening (EEG) nr. 2568/91 van de Commissie van 11 juli 1991 inzake de kenmerken van olijfoliën en oliën uit afvallen van olijven en de desbetreffende analysemethoden (3). Overeenkomstig artikel 12, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1019/2002 dient deze bepaling van toepassing te zijn met ingang van 30 november 2008.

(2)

Het onderzoek van de Internationale Olijfolieraad naar nieuwe methoden voor de organoleptische beoordeling, dat moet uitmonden in een uitbreiding van het aantal positieve vermeldingen voor de beschrijving van olijfolie van eerste persing, is in november 2007 afgerond. De aanpassing van de communautaire regelgeving aan de herziene methode van de Internationale Olijfolieraad impliceert dat artikel 5, onder c), van Verordening (EG) nr. 1019/2002 wordt gewijzigd. Deze aanpassing is onderdeel van de wijziging van een aantal voorschriften inzake de etikettering van olijfolie die op 1 juli 2009 in werking zullen treden. Met name voor marktdeelnemers die de etikettering van hun producten zullen moeten aanpassen, zou het derhalve ongelegen komen indien zij de huidige bepalingen van artikel 5, onder c), zouden moeten toepassen voor een beperkte periode van 30 november 2008 tot en met 30 juni 2009.

(3)

De toepassingsdatum van artikel 5, onder c), van Verordening (EG) nr. 1019/2002 dient derhalve te worden verschoven naar 1 juli 2009.

(4)

Verordening (EG) nr. 1019/2002 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/52

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 40/2008 van de Raad van 16 januari 2008 tot vaststelling, voor 2008, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de wateren van de Gemeenschap en, voor vaartuigen van de Gemeenschap, in andere wateren met vangstbeperkingen van toepassing zijn, en tot vaststelling van de bij de visserij in acht te nemen voorschriften (3) zijn quota voor 2008 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2008 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Derhalve moet het worden verboden op dit bestand te vissen en vis uit dit bestand aan boord te houden, over te laden en aan te voeren,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/54

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1579/2007 van de Raad van 20 december 2007 tot vaststelling, voor 2008, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de Zwarte Zee van toepassing zijn, en tot vaststelling van de bij de visserij in acht te nemen voorschriften (3) zijn quota voor 2008 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2008 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Derhalve moet het worden verboden op dit bestand te vissen en vis uit dit bestand aan boord te houden, over te laden en aan te voeren,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/56

(1)

In artikel 136, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat het invoerrecht voor de producten van de GN-codes 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 [zachte tarwe van hoge kwaliteit], 1002, ex 1005 met uitzondering van hybriden voor zaaidoeleinden, en ex 1007 met uitzondering van hybriden voor zaaidoeleinden, gelijk is aan de interventieprijs voor deze producten bij de invoer, verhoogd met 55 % en verminderd met de cif-invoerprijs voor de betrokken zending. Dit invoerrecht mag echter niet hoger zijn dan het recht van het gemeenschappelijk douanetarief.

(2)

In artikel 136, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat voor de berekening van het in lid 1 van dat artikel bedoelde invoerrecht regelmatig representatieve cif-invoerprijzen voor de betrokken producten worden vastgesteld.

(3)

Overeenkomstig artikel 2, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1249/96 is de prijs die in aanmerking moet worden genomen voor de berekening van het invoerrecht voor de producten van de GN-codes 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (zachte tarwe van hoge kwaliteit), 1002 00, 1005 10 90, 1005 90 00 en 1007 00 90, de dagelijkse representatieve cif-invoerprijs die wordt bepaald volgens de methode van artikel 4 van die verordening.

(4)

Er dienen invoerrechten te worden vastgesteld voor de periode vanaf 1 december 2008, die van toepassing zullen zijn totdat een nieuwe vaststelling in werking treedt.

(5)

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 608/2008 van de Commissie van 26 juni 2008 houdende tijdelijke opschorting van de douanerechten bij invoer van bepaalde granen voor het verkoopseizoen 2008/2009 (3) wordt de toepassing van bepaalde bij de onderhavige verordening vastgestelde rechten evenwel opgeschort,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/59

(1)

Het in Beschikking nr. 1692/96/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 juli 1996 betreffende communautaire richtsnoeren voor de ontwikkeling van een trans-Europees vervoersnet (3) gedefinieerde trans-Europese vervoersnet is van het grootste belang om de Europese integratie en samenhang te ondersteunen en om een hoog welzijnsniveau te garanderen. Met name een hoog niveau van veiligheid moet worden gewaarborgd.

(2)

In het Witboek van 12 september 2001„Het Europese vervoersbeleid tot het jaar 2010: tijd om te kiezen” heeft de Commissie aangegeven dat verkeersveiligheidseffectbeoordelingen en verkeersveiligheidsaudits van wegen moeten worden uitgevoerd om gedeelten van wegen met een hoog aantal verkeersongevallen in de Gemeenschap te identificeren en te beheren. In dat witboek stelt de Commissie zich ook tot doel het aantal slachtoffers op de wegen in de Europese Unie tussen 2001 en 2010 te halveren.

(3)

In haar Mededeling van 2 juni 2003„Europees actieprogramma voor verkeersveiligheid — Terugdringing van het aantal verkeersslachtoffers in de Europese Unie met de helft in de periode tot 2010: een gedeelde verantwoordelijkheid” heeft de Commissie vastgesteld dat wegeninfrastructuur de derde pijler van het verkeersveiligheidsbeleid vormt. De wegeninfrastructuur moet een belangrijke bijdrage leveren tot de beoogde vermindering van het aantal ongevallen in de Gemeenschap.

(4)

De laatste jaren is er sterke vooruitgang geboekt op het gebied van het ontwerp van voertuigen (verkeersveiligheidsvoorzieningen, ontwerp en toepassing van nieuwe technologieën), hetgeen heeft bijgedragen tot het terugdringen van het aantal verkeersslachtoffers. Om het voor 2010 gestelde streefdoel te bereiken, zijn echter maatregelen ook op andere terreinen vereist. Het beheer van verkeersveiligheid van de weginfrastructuur biedt hier een aanzienlijke ruimte voor verbeteringen, waarvan gebruik moet worden gemaakt.

(5)

Het vaststellen van passende procedures is van essentieel belang voor het verbeteren van de verkeersveiligheid van de weginfrastructuur van het trans-Europese vervoersnet. Uit veiligheidseffectbeoordelingen van wegen moet blijken, op een strategisch niveau, welke gevolgen verschillende alternatieven voor de planning van een infrastructuurproject hebben op de verkeersveiligheid en deze beoordelingen moeten een belangrijke rol spelen bij de keuze van een tracé. De resultaten van verkeersveiligheidseffectbeoordelingen kunnen in een aantal verschillende documenten worden vastgelegd. Verkeersveiligheidsaudits van wegen moeten bovendien een gedetailleerd overzicht van onveilige kenmerken van een wegeninfrastructuurproject opleveren. Daarom lijkt het zinvol procedures voor dergelijke effectbeoordelingen en audits te ontwikkelen, teneinde de veiligheid van de wegeninfrastructuur van het trans-Europese vervoersnet te verbeteren, met uitzondering van wegtunnels, die onder Richtlijn 2004/54/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake minimumveiligheidseisen voor tunnels in het trans-Europese wegennet (4) vallen.

(6)

Een aantal lidstaten bezit reeds goed functionerende systemen voor beheer van de verkeersveiligheid van weginfrastructuur. Deze lidstaten zouden in de gelegenheid moeten worden gesteld hun bestaande methoden verder te gebruiken, voor zover deze in overeenstemming zijn met de doelstellingen van deze richtlijn.

(7)

Onderzoek is wezenlijk om de verkeersveiligheid op de wegen in de Europese Unie te verbeteren. Het ontwikkelen en demonstreren van componenten, maatregelen en methoden (inclusief telematica) en het verspreiden van onderzoeksresultaten dragen in belangrijke mate bij tot het verhogen van de verkeersveiligheid van de weginfrastructuur.

(8)

Het veiligheidsniveau van bestaande wegen moet worden verbeterd door de investeringen te richten op de weggedeelten met het hoogste aantal ongevallen en/of het grootste potentieel om het aantal ongevallen te doen afnemen. De bestuurders moeten worden gewaarschuwd wanneer ze zich begeven op een gedeelte van een weg met een hoog aantal ongevallen, zodat ze hun gedrag kunnen aanpassen en de verkeersregels, en met name de snelheidsbeperkingen, nog beter kunnen naleven.

(9)

Het classificeren van de verkeersveiligheid van het wegennet heeft meteen na de tenuitvoerlegging ervan een groot effect. Zodra gedeelten van wegen met een hoog aantal ongevallen zijn aangepakt en er verbeteringsmaatregelen zijn genomen, zou het belang van veiligheidsinspecties als preventieve maatregel toe moeten nemen. Regelmatige inspecties zijn een doeltreffend instrument om gevaren te voorkomen voor alle weggebruikers, inclusief de zwakke weggebruikers, ook bij wegenwerken.

(10)

Opleiding en certificering van veiligheidspersoneel aan de hand van door de lidstaten gevalideerde opleidingscurricula en kwalificatiehulpmiddelen verzekeren dat de personen die betrokken zijn bij de praktische uitvoering de nodige actuele kennis kunnen verwerven.

(11)

Om de veiligheid op de wegen in de Europese Unie te vergroten, moet worden gezorgd voor een frequentere en meer samenhangende uitwisseling van beste praktijken tussen de lidstaten.

(12)

Teneinde een hoog niveau van verkeersveiligheid op de wegen in de Europese Unie te verzekeren, moeten de lidstaten richtsnoeren inzake veiligheidsbeheer toepassen. De mededeling van deze richtsnoeren aan de Commissie en de regelmatige rapportering over de tenuitvoerlegging ervan moet de weg banen voor de systematische verbetering van de infrastructuurveiligheid op communautair niveau. Bovendien wordt op basis daarvan in de loop van de tijd naar een doeltreffender systeem worden geëvolueerd. De rapportering over de tenuitvoerlegging van de richtsnoeren dient andere lidstaten bovendien in staat te stellen de meest doeltreffende oplossingen te identificeren en de systematische verzameling van gegevens van voor/na-studies moet het mogelijk maken de meest doeltreffende maatregel te selecteren met het oog op toekomstige acties.

(13)

De bepalingen van deze richtlijn die betrekking hebben op investeringen in verkeersveiligheid dienen van toepassing te zijn onverminderd de bevoegdheden van de lidstaten op het vlak van investeringen in het onderhoud van het wegennet.

(14)

Daar de doelstelling van deze richtlijn, namelijk de vaststelling van procedures om een consequent hoog niveau van verkeersveiligheid op het trans-Europese wegennet te verzekeren, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve, wegens het effect van de maatregelen, beter door de Gemeenschap kan worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken.

(15)

De maatregelen die nodig zijn voor de tenuitvoerlegging van deze richtlijn moeten worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (5).

(16)

In het bijzonder moet de Commissie de bevoegdheid worden gegeven om de voor de verbetering van de veiligheidsbeheerspraktijken en de aanpassing van de bijlagen aan de technische vooruitgang noodzakelijke criteria vast te stellen. Daar het maatregelen van algemene strekking betreft tot wijziging van niet-essentiële onderdelen van deze richtlijn onder meer door haar aan te vullen met nieuwe niet-wezenlijke onderdelen, moeten zij worden vastgesteld volgens de in artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG bepaalde regelgevingsprocedure met toetsing.

(17)

Voldoende parkeerterreinen langs wegen zijn niet alleen voor het voorkomen van criminaliteit, maar ook voor de verkeersveiligheid van groot belang. Parkeerterreinen stellen bestuurders van voertuigen in staat tijdig te rusten en met volle aandacht de reis te vervolgen. Het opnemen van voldoende veilige parkeerterreinen dient daarom integraal onderdeel te zijn van het beheer van de veiligheid van weginfrastructuur.

(18)

In overeenstemming met punt 34 van het Interinstitutioneel Akkoord inzake beter wetgeven (6) worden de lidstaten ertoe aangespoord voor zichzelf en in het belang van de Gemeenschap hun eigen tabellen op te stellen, die, voor zover mogelijk, het verband weergeven tussen deze richtlijn en hun omzettingsmaatregelen, en deze openbaar te maken,

1.

„trans-Europees wegennet”: het wegennet, beschreven in deel 2 van bijlage I bij Beschikking nr. 1692/96/EG;

2.

„bevoegde instantie”: alle publieke of private organisaties op nationaal, regionaal of lokaal niveau die ingevolge hun bevoegdheden betrokken zijn bij de tenuitvoerlegging van deze richtlijn, met inbegrip van de als bevoegde instanties aangewezen instanties die reeds vóór de inwerkingtreding van deze richtlijn bestonden, mits zij voldoen aan de eisen van deze richtlijn;

3.

„verkeersveiligheidseffectbeoordeling van een weg”: een strategische vergelijkende beoordeling van het effect dat een nieuwe weg of een grondige wijziging van het bestaande weggenet hebben op het verkeersveiligheidsniveau van het wegennet;

4.

„verkeersveiligheidsaudit van een weg”: een onafhankelijke, gedetailleerde, systematische en technische verkeersveiligheidscontrole van de ontwerpkenmerken van een infrastructuurproject, in alle fasen van het project, van planning tot eerste gebruik;

5.

„classificeren van gedeelten met een hoog aantal verkeersongevallen”: methode voor het identificeren, analyseren en classificeren van gedeelten van het wegennet die meer dan drie jaar in gebruik zijn en waarop een groot aantal verkeersongevallen met dodelijke afloop heeft plaatsgevonden;

6.

„classificatie van de verkeersveiligheid van het wegennet”: een methode voor het afbakenen, analyseren en indelen van gedeelten van het bestaande wegennet volgens hun potentieel voor de ontwikkeling van de verkeersveiligheid en het besparen van de kosten van ongevallen;

7.

„verkeersveiligheidsinspectie”: een gewone periodieke beoordeling van de kenmerken en gebreken waarvoor onderhoudswerkzaamheden nodig zijn met het oog op de verkeersveiligheid;

8.

„richtsnoeren”: door de lidstaten vastgestelde maatregelen waarin is bepaald welke stappen moeten worden genomen en welke elementen in overweging moeten worden genomen bij de toepassing van de in deze richtlijn uiteengezette verkeersveiligheidsprocedures;

9.

„infrastructuurproject”: een project voor de bouw van nieuwe weginfrastructuur of voor de grondige wijziging van het bestaande wegennet met gevolgen voor de hoeveelheid verkeersstroom.

a)

ze hebben relevante ervaring of opleiding op het gebied van wegenontwerp, wegenverkeersveiligheidstechnieken en ongevalsanalyse;

b)

twee jaar nadat de lidstaten overeenkomstig artikel 8 richtsnoeren hebben vastgesteld, mogen verkeersveiligheidsaudits alleen nog worden uitgevoerd door auditoren, of teams waar auditoren deel van uitmaken, die aan de in de leden 2 en 3 bedoelde eisen voldoen;

c)

de auditors mogen gedurende de audit niet betrokken zijn bij het ontwerp of de exploitatie van het infrastructuurproject waarop de door hen uitgevoerde audit betrekking heeft.

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/68

(1)

Bijlage IV bij Richtlijn 2000/29/EG bevat bijzondere eisen voor in de Gemeenschap binnengebracht verpakkingsmateriaal van hout en hout dat wordt gebruikt om andere ladingen dan hout vast te zetten of te ondersteunen. Die eisen zijn gebaseerd op de Internationale Norm nr. 15 van de FAO voor fytosanitaire maatregelen (ISPM nr. 15) inzake „Guidelines for regulating wood packaging material in international trade” (2).

(2)

Naast de krachtens ISPM nr. 15 goedgekeurde eisen bevat bijlage IV bij Richtlijn 2000/29/EG een eis dat ingevoerd verpakkingsmateriaal van hout moet gemaakt zijn van hout dat van bast ontdaan is. De toepassing van die eis is tweemaal uitgesteld.

(3)

De Gemeenschap heeft gevraagd dat ISPM nr. 15 op internationaal niveau opnieuw wordt bekeken om er een eis in op te nemen die tegemoet komt aan de bezorgdheid van de Gemeenschap over het risico dat verbonden is aan de aanwezigheid van bast in dergelijk verpakkingsmateriaal van hout in het internationale handelsverkeer.

(4)

Het Technical Panel on Forest Quarantine (TPFQ), dat onder auspiciën van het Internationaal Verdrag voor de bescherming van planten (IPPC) is opgericht en bestaat uit internationaal erkende bosbouwdeskundigen, heeft de beschikbare onderzoeksgegevens omtrent het fytosanitaire risico van bast in verpakkingsmateriaal van hout nu geanalyseerd. Het TPFQ heeft geconcludeerd dat het technisch gerechtvaardigd is om te eisen dat verpakkingsmateriaal van hout in het internationale handelsverkeer van bast ontdaan is, met een nauwkeurig omschreven tolerantie voor de aanwezigheid van kleine bastdeeltjes zodat het fytosanitaire risico op een aanvaardbaar niveau wordt gehouden, en dat die eis in de herziene ISPM nr. 15 moet worden opgenomen.

(5)

Om het grondgebied van de Gemeenschap tegen het binnenbrengen van schadelijke organismen te beschermen moeten de communautaire eisen betreffende de aanwezigheid van bast in verpakkingsmateriaal van hout en stuwmateriaal in overeenstemming gebracht worden met de technische conclusies van het TPFQ zonder de goedkeuring van een herziene ISPM nr. 15 door de Commissie voor fytosanitaire maatregelen van het IPPC af te wachten.

(6)

De eis inzake de verwijdering van bast moet daarom worden aangepast aan de technisch gerechtvaardigde tolerantie voor de aanwezigheid van bast.

(7)

Bijlage IV bij Richtlijn 2000/29/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

De eis dat verpakkingsmateriaal van hout wordt gemaakt van rondhout zonder bast, die bij Richtlijn 2006/14/EG tot wijziging van bijlage IV bij Richtlijn 2000/29/EG (3) is ingevoerd, geldt vanaf 1 januari 2009. De in deze richtlijn vervatte maatregelen moeten daarom ook vanaf 1 januari 2009 gelden. Om derde landen in staat te stellen de nodige aanpassingen te doen, moet echter worden bepaald dat de eis inzake bast vanaf 1 juli 2009 van toepassing is.

(9)

De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Plantenziektekundig Comité,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/71

(1)

Op grond van Richtlijn 2000/29/EG mogen pootaardappelen van oorsprong uit Canada niet in de Gemeenschap worden ingevoerd. De richtlijn voorziet evenwel in de mogelijkheid om van deze regel af te wijken, wanneer er geen gevaar is voor verspreiding van schadelijke organismen.

(2)

Beschikking 2003/61/EG van de Commissie (2) staat onder specifieke voorwaarden afwijkingen toe voor de invoer van pootaardappelen van oorsprong uit bepaalde provincies van Canada in Griekenland, Spanje, Italië, Cyprus, Malta en Portugal.

(3)

Portugal heeft om een verlenging van die afwijking gevraagd.

(4)

De redenen voor deze afwijking zijn onveranderd en de afwijking moet daarom van toepassing blijven.

(5)

Beschikking 2003/61/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Plantenziektekundig Comité,

1.

Artikel 1, lid 2, onder c), wordt vervangen door:

2.

In artikel 15 wordt „31 maart 2008” vervangen door „31 maart 2011”.

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/73

(1)

De invoering van de euro door Slowakije op 1 januari 2009 betekent dat met ingang van die datum reserveverplichtingen gelden voor in Slowakije gevestigde kredietinstellingen en bijkantoren van kredietinstellingen.

(2)

De integratie van deze entiteiten in het stelsel van reserveverplichtingen van het Eurosysteem noopt tot het aannemen van overgangsbepalingen, teneinde een soepele integratie te waarborgen, zonder dat zulks een onevenredige last met zich meebrengt voor de kredietinstellingen in deelnemende lidstaten, met inbegrip van Slowakije.

(3)

Artikel 5 van de ESCB-statuten, in samenhang met artikel 10 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, houdt voor lidstaten een verplichting in om op nationaal niveau alle passende maatregelen uit te werken en te implementeren voor het verzamelen van statistische gegevens die nodig zijn om te voldoen aan de statistische rapportagevereisten van de ECB, en om de tijdige voorbereiding op statistisch gebied te verzekeren voor het aannemen van de euro,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/76

(1)

Krachtens artikel 12, lid 1, van de statuten van het ESCB, keurt de Raad van bestuur de richtsnoeren goed en neemt het de besluiten die nodig zijn om de tenuitvoerlegging van de aan het Eurosysteem toevertrouwde taken te garanderen. De Raad van bestuur is dienovereenkomstig bevoegd te besluiten betreffende de organisatie van hulpdiensten, zoals de aanschaf van goederen en diensten die nodig zijn om de taken van het Eurosysteem te vervullen.

(2)

De wetgeving van de Europese Gemeenschap betreffende aanbestedingen voorziet in de gezamenlijke aankoop van goederen en diensten door meerdere aanbestedende overheden. Dit principe wordt weergegeven in overweging 15 van artikel 11 van Richtlijn 2004/18/EG van het Europees Parlement en de Raad van 31 maart 2004 betreffende de coördinatie van de procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten voor werken, leveringen en diensten (1), dat voorziet in bepaalde centrale aankooptechnieken.

(3)

De Europese Centrale Bank (ECB) is gecommitteerd aan het beginsel van een gunstige kosten/batenverhouding en doelmatigheid en streeft naar de beste prijs-kwaliteitverhouding bij de aanschaf van goederen en diensten. De Raad van bestuur ziet de gezamenlijke aanschaf van goederen en diensten als een instrument waarmee deze doelstellingen kunnen bereikt worden door synergieën en schaalvoordelen te benutten.

(4)

Met de vestiging van een kader voor de gezamenlijke aanschaf voor het Eurosysteem, wil de Europese Centrale Bank (ECB) de deelname van de ECB en de nationale centrale banken van de lidstaten die de euro aangenomen hebben aan een dergelijke gezamenlijke aanschaf stimuleren.

(5)

De Raad van bestuur creëerde een Eurosysteem Coördinatiecomité voor aanbestedingen van het Eurosysteem (Eurosystem Procurement Coordination Office, kort EPCO) om de gezamenlijke aanschaf te coördineren. De Raad van bestuur duidde de Centrale Bank van Luxemburg aan als gastheer van EPCO voor de periode van 1 januari 2008 tot en met 31 december 2012.

(6)

Dit besluit laat de mogelijkheid voor de nationale centrale banken die de euro aangenomen hebben onverlet om EPCO te vragen hen bij te staan in verband met de aanschaf van goederen en diensten die buiten de reikwijdte van dit besluit vallen.

(7)

De nationale centrale banken van de lidstaten die de euro nog niet aangenomen hebben, kunnen er belang bij hebben deel te nemen aan de activiteiten van EPCO en aan de procedures van gezamenlijke aanschaf, en weliswaar onder dezelfde voorwaarden als geldend voor de centrale banken,

a)

„Eurosysteem”: de ECB en de nationale centrale banken van lidstaten die de euro hebben aangenomen;

b)

„taken van het Eurosysteem”: de aan het Eurosysteem toevertrouwde taken overeenkomstig het Verdrag en de statuten van het ESCB;

c)

„centrale bank”: de ECB of de nationale centrale bank van een lidstaat die de euro heeft aangenomen;

d)

„leidinggevende centrale bank”: de centrale bank die verantwoordelijk is voor het voeren van de gezamenlijke tenderprocedure;

e)

„ontvangende centrale bank”: de centrale bank die door de Raad van bestuur werd aangeduid om EPCO te huisvesten;

f)

„EPCO-stuurcomité”: het door de Raad van bestuur opgerichte stuurcomité om de activiteiten van EPCO te sturen. Het EPCO-stuurcomité is samengesteld uit één lid van elke centrale bank, te selecteren uit de personeelsleden op senior niveau met kennis en ervaring in organisatorische en strategische aangelegenheden binnen de respectieve instellingen en experts in aanbestedingen. Het EPCO-stuurcomité brengt via de directie verslag uit aan de Raad van bestuur. Het voorzitterschap en het secretariaat van de EPCO-stuurgroep wordt door de ECB verzorgd door de ECB;

g)

„gezamenlijke tenderprocedure”: de procedure voor de gezamenlijke aanschaf van goederen en diensten die wordt gevoerd door de leidinggevende centrale bank voor aan de gezamenlijke tenderprocedure deelnemende centrale banken.

a)

de aanneming van de beste aanbestedingspraktijken binnen het Eurosysteem bevorderen;

b)

de nodige infrastructuur ontwikkelen (bv. functionele instrumenten, informatiesystemen, processen) voor de gezamenlijke aanbesteding;

c)

de mogelijke gevallen voor een gezamenlijke aanbesteding binnen of buiten de reikwijdte van dit besluit identificeren op basis van de nood aan een aanbesteding die de centrale banken aan EPCO richten;

d)

een jaarlijks aanbestedingsplan voor de gezamenlijke tenderprocedures op basis van de onder c) omschreven analyse voorbereiden en indien nodig bijwerken;

e)

samen met de centrale banken die deelnemen aan een gezamenlijke tenderprocedure de gezamenlijke vereisten voorbereiden;

f)

de centrale banken bijstaan bij de gezamenlijke tenderprocedures;

g)

op verzoek van de centrale bank die het project leidt de centrale banken bijstaan bij de aanbesteding betreffende gezamenlijke projecten van het Europees Stelsel van centrale banken.

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/79

(1)

In artikel 10, lid 1, van Gemeenschappelijk Optreden 2008/736/GBVB is bepaald dat het PVC gemachtigd is om overeenkomstig artikel 25 van het Verdrag de nodige besluiten te nemen met het oog op het politieke toezicht op en de strategische aansturing van de EUMM Georgië, met inbegrip van een besluit tot benoeming van het hoofd van de missie.

(2)

De secretaris-generaal/hoge vertegenwoordiger heeft voorgesteld Hansjörg HABER te benoemen tot hoofd van de EUMM Georgië,

29.11.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 319/80

(1)

Op grond van artikel 6 van Gemeenschappelijk Optreden 2004/570/GBVB heeft de Raad het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) gemachtigd verdere besluiten te nemen inzake de benoeming van de commandant van de EU-strijdkrachten.

(2)

Bij Besluit BiH/11/2007 van het PVC van 25 september 2007 (2) is generaal-majoor Ignacio MARTÍN VILLALAÍN benoemd tot commandant van de EU-strijdkrachten voor de militaire operatie van de Europese Unie in Bosnië en Herzegovina.

(3)

De operationeel commandant van de Europese Unie heeft aanbevolen brigadegeneraal Stefano CASTAGNOTTO te benoemen tot de nieuwe commandant van de EU-strijdkrachten voor de militaire operatie van de Europese Unie in Bosnië en Herzegovina.

(4)

Het Militair Comité van de Europese Unie heeft zijn steun voor deze aanbeveling uitgesproken.

(5)

Overeenkomstig artikel 6 van het Protocol betreffende de positie van Denemarken dat is gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, neemt Denemarken niet deel aan de uitwerking en de uitvoering van besluiten en acties van de Europese Unie die gevolgen hebben op defensiegebied.

(6)

De Europese Raad van Kopenhagen van 12 en 13 december 2002 heeft een verklaring aangenomen volgens welke de Berlijn-Plusregeling en de uitvoering daarvan slechts van toepassing zijn op de lidstaten van de Europese Unie die ook ofwel NAVO-lid zijn ofwel partij bij het partnerschap voor de vrede, en die derhalve bilaterale veiligheidsovereenkomsten met de NAVO hebben gesloten,