7.6.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 149/1

---

VERORDENING (EG) Nr. 503/2008 VAN DE COMMISSIE

van 6 juni 2008

tot vaststelling van forfaitaire invoerwaarden voor de bepaling van de invoerprijzen van bepaalde soorten groenten en fruit

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1580/2007 van de Commissie van 21 december 2007 tot vaststelling van bepalingen voor de uitvoering van de Verordeningen (EG) nr. 2200/96, (EG) nr. 2201/96 en (EG) nr. 1182/2007 van de Raad in de sector groenten en fruit (1), en met name op artikel 138, lid 1,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

In Verordening (EG) nr. 1580/2007 zijn op grond van de multilaterale handelsbesprekingen in het kader van de Uruguayronde de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in de bijlage bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)	Op grond van de bovenvermelde criteria moeten de forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld op de in de bijlage bij deze verordening vermelde niveaus,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

De in artikel 138 van Verordening (EG) nr. 1580/2007 bedoelde forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld zoals aangegeven in de tabel in de bijlage bij deze verordening.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op 7 juni 2008.

---

(1)  PB L 350 van 31.12.2007, blz. 1.

---

---

7.6.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 149/3

---

VERORDENING (EG) Nr. 504/2008 VAN DE COMMISSIE

van 6 juni 2008

ter uitvoering van de Richtlijnen 90/426/EEG en 90/427/EEG van de Raad wat betreft methoden voor de identificatie van paardachtigen

(Voor de EER relevante tekst)

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Richtlijn 90/426/EEG van de Raad van 26 juni 1990 tot vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften voor het verkeer van paardachtigen en de invoer van paardachtigen uit derde landen (1), en met name op artikel 4, lid 4,

Gelet op Richtlijn 90/427/EEG van de Raad van 26 juni 1990 tot vaststelling van zoötechnische en genealogische voorschriften voor het intracommunautaire handelsverkeer in paardachtigen (2), en met name op artikel 4, lid 2, onder c) en d), artikel 6, lid 2, tweede streepje, en artikel 8, punt 1, eerste alinea,

Gelet op Richtlijn 94/28/EG van de Raad van 23 juni 1994 tot vaststelling van de beginselen inzake de zoötechnische en genealogische voorschriften voor de invoer uit derde landen van dieren, alsmede van sperma, eicellen en embryo's en tot wijziging van Richtlijn 77/504/EEG betreffende raszuivere fokrunderen (3), en met name op artikel 3, lid 4,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Bij Beschikking 93/623/EEG van de Commissie van 20 oktober 1993 tot vaststelling van het identificatiedocument (paspoort) dat geregistreerde paardachtigen moet vergezellen (4) werd een identificatiemethode geïntroduceerd voor geregistreerde paardachtigen tijdens hun vervoer in verband met de diergezondheid.

(2)

In Beschikking 2000/68/EG van de Commissie van 22 december 1999 houdende wijziging van Beschikking 93/623/EEG en tot vaststelling van de identificatievoorschriften voor als fok- en gebruiksdier gehouden paardachtigen (5) worden de regels vastgelegd voor het identificatiedocument dat paardachtigen moet vergezellen tijdens hun vervoer.

(3)

De Beschikkingen 93/623/EEG en 2000/68/EG zijn door de lidstaten op verschillende manieren ten uitvoer gelegd. Bovendien is de identificatiemethode voor paardachtigen in deze beschikkingen gerelateerd aan hun vervoer, terwijl in de communautaire wetgeving betreffende andere veesoorten de identificatiemethode, onder andere in verband met maatregelen op het gebied van dierziektebestrijding, losstaat van de vervoerssituatie. Vanwege dit tweeledige systeem, met enerzijds de als fok- en gebruiksdier gehouden paardachtigen, en anderzijds de geregistreerde paardachtigen, is het daarnaast nog mogelijk dat voor een en hetzelfde dier meer dan één identificatiedocument wordt verstrekt, wat uitsluitend tegengegaan kan worden door ten tijde van de eerste identificatie op het dier een onuitwisbaar, maar niet noodzakelijkerwijs zichtbaar, merkteken aan te brengen.

(4)

De ingetekende schets die is opgenomen in het identificatiedocument in Beschikking 93/623/EEG, is niet volledig uitwisselbaar met de gegevens die worden voorgeschreven door internationale organisaties die paardachtigen voor wedstrijden en races gebruiken en door de Werelddiergezondheidsorganisatie (OIE). In deze verordening dient derhalve een schets te worden opgesteld die aan de eisen van de Gemeenschap voldoet en in overeenstemming is met die internationaal aanvaarde voorschriften.

(5)

De invoer van paardachtigen dient nog steeds te voldoen aan de voorwaarden van Richtlijn 90/426/EEG en met name van Beschikking 93/196/EEG van de Commissie van 5 februari 1993 inzake veterinairrechtelijke voorschriften en veterinaire certificering voor de invoer van voor de slacht bestemde paardachtigen (6) en Beschikking 93/197/EEG van de Commissie van 5 februari 1993 inzake veterinairrechtelijke voorschriften en veterinaire certificering voor de invoer van geregistreerde paardachtigen en van als fok- en gebruiksdier gehouden paardachtigen (7).

(6)

Wanneer de douaneregelingen van Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad van 12 oktober 1992 tot vaststelling van het communautair douanewetboek (8) worden toegepast, dient hiernaast ook Verordening (EEG) nr. 706/73 van de Raad van 12 maart 1973 betreffende de communautaire regeling voor de Kanaaleilanden en het eiland Man inzake het handelsverkeer in landbouwproducten (9) in aanmerking te worden genomen. In Verordening (EEG) nr. 706/73 staat dat vanaf 1 september 1973 de communautaire regeling in de veterinaire sector van toepassing is, met uitzondering van de zoötechnische wetgeving van de Gemeenschap. Deze verordening dient Verordening (EEG) nr. 706/73 onverlet te laten.

(7)

In Verordening (EG) nr. 1760/2000 van het Europees Parlement en de Raad van 17 juli 2000 tot vaststelling van een identificatie- en registratieregeling voor runderen en inzake de etikettering van rundvlees en rundvleesproducten (10) wordt een definitie gegeven van een houder van dieren. In contrast hiermee wordt in artikel 4, lid 2, van Richtlijn 90/426/EEG verwezen naar de eigenaar of fokker van het dier. In Richtlijn 92/35/EEG van de Raad van 29 april 1992 tot vaststelling van controlevoorschriften en van maatregelen ter bestrijding van paardenpest (11) wordt een gecombineerde definitie gegeven van eigenaar en houder. Aangezien overeenkomstig de communautaire en nationale wetgeving de eigenaar van een paardachtige niet noodzakelijkerwijs ook de verantwoordelijke persoon voor het dier is, moet worden verduidelijkt dat met name de houder van de paardachtige, die tevens de eigenaar kan zijn, verantwoordelijk dient te zijn voor de identificatie van paardachtigen overeenkomstig deze verordening.

(8)

Omwille van de consistentie van de communautaire wetgeving dienen de identificatiemethoden voor paardachtigen in deze verordening te gelden onverminderd Beschikking 96/78/EG van de Commissie van 10 januari 1996 tot vaststelling van de criteria voor de inschrijving en de registratie van paardachtigen in de stamboeken voor de fokkerij (12).

(9)

Deze methoden dienen overeen te komen met de beginselen die zijn vastgesteld door stamboekorganisaties die zijn erkend overeenkomstig Beschikking 92/353/EEG van de Commissie van 11 juni 1992 tot vaststelling van de criteria voor de erkenning van organisaties en verenigingen die stamboeken voor geregistreerde paardachtigen bijhouden of aanleggen (13). Overeenkomstig die beschikking draagt de organisatie of vereniging die het oorspronkelijke stamboek van het ras bijhoudt, de verantwoordelijkheid voor het vaststellen van de beginselen voor het opzetten van een identificatiesysteem voor paardachtigen, voor de indeling van het stamboek in klassen en voor de in het stamboek ingevoerde gegevens over de voorouders.

(10)

Bovendien dienen in het in artikel 4, lid 2, onder d), van Richtlijn 90/427/EEG bedoelde certificaat van oorsprong dat bijgesloten moet zijn bij het identificatiedocument, alle gegevens te staan die nodig zijn om paardachtigen bij het overzetten naar een ander stamboek in de juiste klasse te kunnen indelen op basis van de vastgestelde criteria.

(11)

Overeenkomstig artikel 1, derde streepje, van Beschikking 96/510/EG van de Commissie van 18 juli 1996 tot vaststelling van de stamboek- en fokkerijcertificaten voor de invoer van fokdieren en van sperma, eicellen en embryo's daarvan (14) dienen de stamboek- en fokkerijcertificaten voor geregistreerde paardachtigen te voldoen aan de eisen voor een identificatiedocument van Beschikking 93/623/EEG. Derhalve moet ter verduidelijking worden vermeld dat elke verwijzing naar Beschikking 93/623/EEG, maar ook naar Beschikking 2000/68/EG, geldt als een verwijzing naar deze verordening.

(12)

Aangezien alle paardachtigen die in de Gemeenschap zijn geboren of zijn ingevoerd overeenkomstig deze verordening, door middel van één identificatiedocument dienen te worden geïdentificeerd, zijn er speciale bepalingen nodig voor het omzetten van de status van het dier van als fok- en gebruiksdier gehouden paardachtige naar geregistreerde paardachtige zoals gedefinieerd in artikel 2, onder c), van Richtlijn 90/426/EEG.

(13)	Omwille van de consistentie met artikel 2, tweede alinea, van Richtlijn 92/35/EEG moeten de lidstaten in staat worden gesteld specifieke systemen op te zetten om paardachtigen te identificeren die in duidelijk omschreven gebieden, waaronder natuurreservaten, in het wild of half in het wild leven.

(14)

Elektronische identificatiemiddelen („transponders”) voor paardachtigen wordt op internationaal niveau al wijdverbreid gebruikt. Deze technologie dient te worden gebruikt om te zorgen voor een nauwe samenhang tussen de paardachtige en het identificatiemiddel. Paardachtigen moeten worden voorzien van een transponder, ofschoon alternatieve methoden ter controle van de identificatie van het dier ook mogelijk moeten zijn, mits die alternatieve methoden gelijkwaardige garanties bieden ter voorkoming van het meervoudig verstrekken van identificatiedocumenten.

(15)

Overeenkomstig de communautaire wetgeving moeten paardachtigen altijd vergezeld gaan van hun identificatiedocument, maar van deze eis moet kunnen worden afgeweken ingeval het onmogelijk of onpraktisch is het identificatiedocument gedurende het hele leven van de paardachtige te behouden, of ingeval er geen identificatiedocument is verstrekt omdat het dier, voordat het de vereiste maximumleeftijd voor identificatie bereikt, zal worden geslacht.

(16)

Dergelijke afwijkingen dienen te worden toegepast onverminderd artikel 14 van Richtlijn 2003/85/EG van de Raad van 29 september 2003 tot vaststelling van communautaire maatregelen voor de bestrijding van mond-en-klauwzeer (15), waarin wordt toegestaan voor geïdentificeerde paardachtigen af te wijken van bepaalde ziektebestrijdingsmaatregelen op bedrijven waar een uitbraak van deze ziekte is vastgesteld.

(17)

Tevens dienen de lidstaten de mogelijkheid te krijgen een vereenvoudigd identificatiedocument te gebruiken voor paardachtigen die binnen hun grondgebied worden verplaatst. Op diverse gebieden worden plastic kaarten met computerchips („smartcards”) gebruikt voor de opslag van gegevens. Dergelijke smartcards zouden verstrekt moeten kunnen worden als extra optie naast het identificatiedocument en onder bepaalde omstandigheden ter vervanging kunnen dienen om de paardachtigen te vergezellen, ingeval deze binnen een lidstaat worden verplaatst.

(18)

Overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EG) nr. 2076/2005 van de Commissie van 5 december 2005 tot vaststelling van overgangsregelingen voor de uitvoering van de Verordeningen (EG) nr. 853/2004, (EG) nr. 854/2004 en (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad (16) dienen de voorschriften voor informatie over de voedselketen voor wat betreft paardachtigen eind 2009 te zijn ingevoerd.

(19)

Er zijn bepalingen nodig voor het geval het oorspronkelijke overeenkomstig deze verordening voor het hele leven afgegeven identificatiedocument kwijtgeraakt is. Die bepalingen moeten voor zover mogelijk uitsluiten dat iemand onrechtmatig over meer dan één identificatiedocument beschikt, zodat de status van het dier als bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie correct wordt beschreven. Wanneer er voldoende verifieerbare informatie beschikbaar is, moet een duplicaat van het document worden afgegeven dat als zodanig gekenmerkt is en waarbij in de regel uitgesloten wordt dat het dier in de voedselketen terechtkomt; in andere gevallen moet een vervangend document worden afgegeven, dat ook als zodanig is gekenmerkt en waarbij een dier dat eerder de status van geregistreerde paardachtige had nu de status van als fok- en gebruiksdier gehouden paardachtige krijgt.

(20)

Overeenkomstig de artikelen 4 en 5 van Richtlijn 90/426/EEG dient het identificatiedocument ook als hulpmiddel bij het blokkeren van het vervoer van de paardachtigen, ingeval er een ziekte uitbreekt op het bedrijf waar zij worden gehouden of gefokt. Er dient derhalve ook te kunnen worden overgegaan tot schorsing van de geldigheid van het document voor vervoersdoeleinden ingeval er een bepaalde ziekte uitbreekt, door middel van een daartoe strekkende aantekening in het identificatiedocument.

(21)

Bij het overlijden van de paardachtige op een andere manier dan door slachting in een slachthuis dient het identificatiedocument aan de instantie van afgifte te worden teruggestuurd door de instantie die toeziet op de verwerking van het dode dier overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1774/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 3 oktober 2002 tot vaststelling van gezondheidsvoorschriften inzake niet voor menselijke consumptie bestemde dierlijke bijproducten (17), en verder dient te worden gewaarborgd dat de transponder of alternatieve methoden, waaronder herkenningsmerken, ter identificatie van de paardachtige, niet kunnen worden hergebruikt.

(22)

Om te voorkomen dat transponders in de voedselketen terechtkomen, dient vlees van dieren waarvan de transponder tijdens de slacht niet kon worden verwijderd ongeschikt te worden verklaard voor menselijke consumptie overeenkomstig sectie II, hoofdstuk V, van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 854/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke voorschriften voor de organisatie van de officiële controles van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong (18).

(23)	Het standaardiseren van de plek waar de transponder wordt geïmplanteerd en het vastleggen van deze plek in het identificatiedocument maken het eenvoudiger de geïmplanteerde transponder te lokaliseren.

(24)

Overeenkomstig artikel 2 van Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 28 januari 2002 tot vaststelling van de algemene beginselen en voorschriften van de levensmiddelenwetgeving, tot oprichting van een Europese Autoriteit voor voedselveiligheid en tot vaststelling van procedures voor voedselveiligheidsaangelegenheden (19) vallen levende dieren die gereedgemaakt worden om in de handel te worden gebracht voor menselijke consumptie onder de definitie van „levensmiddel”. In die verordening krijgen de exploitanten van levensmiddelenbedrijven vergaande verantwoordelijkheden in alle verschillende stadia van de voedselproductie, inclusief wat betreft de traceerbaarheid van voedselproducerende dieren.

(25)

Paardachtigen die als fok- en gebruiksdier worden gehouden en geregistreerde paardachtigen kunnen op een bepaald moment van hun leven als slachtdieren gehouden paardachtigen worden zoals gedefinieerd in artikel 2, onder d), van Richtlijn 90/426/EEG. Het vlees van eenhoevigen, een synoniem voor paardachtigen, wordt gedefinieerd in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 853/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong (20).

(26)

Overeenkomstig sectie III, punt 7, van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 853/2004 dient de exploitant van het slachthuis informatie over de voedselketen, waaronder details over de oorsprong, het verleden en de verzorging van dieren die bestemd zijn voor voedselproductie, te ontvangen en te controleren en daar actief gebruik van te maken. De bevoegde autoriteit mag toestaan dat de informatie betreffende de voedselketen over eenhoevige landbouwhuisdieren gelijktijdig met de dieren naar het slachthuis wordt gestuurd, in plaats van vooraf. Het identificatiedocument dat paardachtigen voor de slacht vergezelt, dient derhalve deel uit te maken van de informatie over de voedselketen.

(27)

Overeenkomstig sectie II, hoofdstuk III, punt 1, van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 854/2004 dient de officiële dierenarts na te gaan of de exploitant van het levensmiddelenbedrijf voldoet aan zijn verplichting om dieren die geaccepteerd zijn voor menselijke consumptie te worden geslacht, naar behoren worden geïdentificeerd.

(28)

Overeenkomstig sectie III, punt 8, van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 853/2004 dienen exploitanten van een levensmiddelenbedrijf de paspoorten van eenhoevige landbouwhuisdieren te controleren om zich ervan te vergewissen dat het dier bestemd is voor de slacht voor menselijke consumptie en indien zij het dier voor slachting aanvaarden, moeten zij het paspoort aan de officiële dierenarts overhandigen.

(29)

Onverminderd Verordening (EEG) nr. 2377/90 van de Raad van 26 juni 1990 houdende een communautaire procedure tot vaststelling van maximumwaarden voor residuen van geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik in levensmiddelen van dierlijke oorsprong (21) en Richtlijn 96/22/EG van de Raad van 29 april 1996 betreffende het verbod op het gebruik, in de veehouderij, van bepaalde stoffen met hormonale werking en van bepaalde stoffen met thyreostatische werking, alsmede van β-agonisten (22) is Richtlijn 2001/82/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 november 2001 tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik (23) van toepassing op geneesmiddelen die aan paardachtigen worden toegediend.

(30)

Op basis van artikel 10, leden 2 en 3, van Richtlijn 2001/82/EG kan specifiek voor paardachtigen worden afgeweken van artikel 11 van die richtlijn wat betreft het behandelen van voedselproducerende dieren met geneesmiddelen waarvoor een maximumwaarde voor residuen is vastgesteld voor andere diersoorten dan de soort die behandeld wordt, of die zijn toegelaten voor een andere aandoening, mits deze paardachtigen geïdentificeerd zijn overeenkomstig de communautaire wetgeving en in hun identificatiedocument speciaal vermeld wordt dat zij niet bestemd zijn voor de slacht voor menselijke consumptie, of dat zij pas voor menselijke consumptie worden geslacht na een wachttijd van ten minste zes maanden volgend op hun behandeling met stoffen die vermeld staan in Verordening (EG) nr. 1950/2006 van de Commissie van 13 december 2006 tot vaststelling, overeenkomstig Richtlijn 2001/82/EG van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik, van een lijst van stoffen die essentieel zijn voor de behandeling van paardachtigen (24).

(31)

Om controle te houden over de verstrekking van identificatiedocumenten moet een minimale hoeveelheid gegevens betreffende de verstrekking van dergelijke documenten worden opgenomen in een database. Er dient wat betreft het beheer van de databases van de verschillende lidstaten te worden samengewerkt overeenkomstig Richtlijn 89/608/EEG van de Raad van 21 november 1989 betreffende wederzijdse bijstand tussen de administratieve autoriteiten van de lidstaten en samenwerking tussen deze autoriteiten en de Commissie, met het oog op de juiste toepassing van de veterinaire en zoötechnische wetgeving (25), om de uitwisseling van gegevens te vergemakkelijken.

(32)

De belangrijkste paardenfok- en wedstrijdorganisaties zijn het Universal Equine Life Number-(UELN)-systeem overeengekomen. Dit is ontwikkeld op verzoek van de World Breeding Federation for Sport Horses (WBFSH), het International Stud-Book Committee (ISBC), de World Arabian Horse Organization (WAHO), de European Conference of Arabian Horse Organisations (ECAHO), de Conférence Internationale de l’Anglo-Arabe (CIAA), de Fédération Equestre Internationale (FEI) en de Union Européenne du Trot (UET), en informatie over dit systeem is verkrijgbaar op de UELN-website (26).

(33)

Het UELN-systeem is geschikt om zowel geregistreerde paardachtigen als paardachtigen die als fok- of gebruiksdier worden gehouden, te registreren en kan op computernetwerken geleidelijk worden geïnstalleerd, zodat in geval van geregistreerde paardachtigen de identiteit van dieren gecontroleerd kan blijven worden overeenkomstig artikel 6 van Richtlijn 90/427/EEG.

(34)

Indien er een nieuwe code aan een database wordt toegevoegd, mogen deze code en het formaat van de opgeslagen identificatienummers van individuele dieren op geen enkele wijze in conflict komen met het vastgestelde UELN-systeem. Alvorens een nieuwe code aan een database toe te voegen dient derhalve eerst de lijst van vastgestelde UELN-codes te worden geraadpleegd.

(35)

In artikel 7, lid 3 van Richtlijn 90/426/EEG staat dat de officiële dierenarts het identificatienummer of het identificatiedocumentnummer van de geslachte paardachtige in een register dient aan te tekenen en desgevraagd aan de bevoegde autoriteit van de plaats van verzending een verklaring dient toe te zenden waarin wordt bevestigd dat de paardachtigen zijn geslacht. Overeenkomstig artikel 4, lid 4, onder i), van die richtlijn dient na het slachten van een geregistreerde paardachtige het identificatiedocument daarvan te worden teruggegeven aan de instantie die het heeft afgegeven. Deze eisen dienen ook te gelden voor identificatiedocumenten die zijn afgegeven voor paardachtigen die als fok- of gebruiksdier worden gehouden. Door een levensnummer vast te leggen dat compatibel is met het UELN, en door aan de hand van dit nummer aan te geven welke instantie of welk orgaan het identificatiedocument heeft verstrekt, kan eenvoudiger aan deze eisen worden voldaan. Voor zover mogelijk dienen de lidstaten gebruik te maken van de contactinstanties die zij hebben aangewezen overeenkomstig artikel 35 van Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn (27).

(36)

Het veterinaire toezicht dat nodig is voor de diergezondheidsgaranties overeenkomstig de artikelen 4 en 5 van Richtlijn 90/426/EEG, kan uitsluitend worden uitgeoefend indien het bedrijf, zoals gedefinieerd in artikel 2, onder a), van die richtlijn, bekend is bij de bevoegde autoriteit. Vergelijkbare eisen zijn het gevolg van de toepassing van de levensmiddelenwetgeving op paardachtigen als voedselproducerende dieren. Gelet op de regelmaat waarmee paardachtigen worden verplaatst vergeleken met andere veesoorten, zouden er echter geen pogingen moeten worden ondernomen om tot een realtime traceerbaarheid van paardachtigen te komen. De identificatie van paardachtigen dient derhalve een eerste stap te zijn in de richting van een systeem voor identificatie en registratie van paardachtigen dat binnen het kader van het nieuwe Gemeenschapsbeleid voor diergezondheid zal worden voltooid.

(37)

Met het oog op een uniforme toepassing van de communautaire wetgeving inzake de identificatie van paardachtigen in de lidstaten en om ervoor te zorgen dat die wetgeving duidelijk en transparant is, moeten de Beschikkingen 93/623/EEG en 2000/68/EG ingetrokken en door deze verordening vervangen worden.

(38)	Er dienen overgangsmaatregelen te komen om de lidstaten in staat te stellen zich aan de bepalingen van deze verordening aan te passen.

(39)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid en het Permanent Zoötechnisch Comité,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ONDERWERP, TOEPASSINGSGEBIED EN DEFINITIES

Artikel 1

Onderwerp en toepassingsgebied

1.   Deze verordening stelt bepalingen vast voor de identificatie van paardachtigen:

a)	die geboren zijn in de Gemeenschap, of

b)	die in het vrije verkeer van de Gemeenschap zijn gebracht overeenkomstig de douaneregeling zoals bedoeld in artikel 4, punt 16, onder a), van Verordening (EEG) nr. 2913/92.

2.   Deze verordening geldt onverminderd:

a)	Verordening (EEG) nr. 706/73 en Beschikking 96/78/EG, en

b)	door de lidstaten genomen maatregelen om houderijen te registreren die paardachtigen houden.

Artikel 2

Definities

1.   Voor de toepassing van deze verordening gelden de in artikel 2, onder a), c) tot en met f), h) en i), van Richtlijn 90/426/EEG en artikel 2, onder c), van Richtlijn 90/427/EEG vastgestelde definities.

2.   Voorts wordt verstaan onder:

a)

„houder”: elke natuurlijke of rechtspersoon die het eigendomsrecht heeft over of in het bezit is van een paardachtige of belast is met het houden ervan, al dan niet tegen financiele vergoeding, zowel permanent als tijdelijk, ook tijdens het vervoer, op markten of tijdens wedstrijden, races of culturele evenementen;

b)	„transponder”: een passief read-only radiofrequentie-identificatiemiddel: i) dat voldoet aan ISO-norm 11784 en is gebaseerd op HDX- of FDX-B-technologie, en ii) dat door een uitleesapparaat dat voldoet aan ISO-norm 11785, kan worden gelezen op een minimumafstand van 12 cm;

c)	„paardachtigen”: wilde of gedomesticeerde eenhoevige zoogdieren van alle soorten binnen het geslacht Equus van de familie der paardachtigen en hun kruisingen;

d)

„uniek levensnummer”: een unieke alfanumerieke code van 15 tekens waarin gegevens zijn verwerkt over de individuele paardachtige en de database en het land waarin dergelijke gegevens voor het eerst werden opgeslagen overeenkomstig het coderingssysteem van het Universal Equine Life Number (UELN) en bestaande uit: i) een identificatiecode van zes tekens die compatibel is met het UELN, bestemd voor de in artikel 21, lid 1 bedoelde database, gevolgd door ii) een individueel identificatienummer van negen tekens dat is toegekend aan de paardachtige.

e)	„smartcard”: een plastic kaartje met ingebedde computerchip die gegevens kan opslaan en verzenden naar een compatibel computersysteem.

HOOFDSTUK II

IDENTIFICATIEDOCUMENT

Artikel 3

Algemene principes en de verplichting om paardachtigen te identificeren

1.   Paardachtigen zoals bedoeld in artikel 1, lid 1, worden niet gehouden tenzij zij overeenkomstig deze verordening zijn geïdentificeerd.

2.   Indien de houder geen eigendomsrecht heeft over de paardachtige, handelt hij binnen het kader van deze verordening namens en in overeenstemming met de natuurlijke of rechtspersoon die het eigendomsrecht over de paardachtige heeft („de eigenaar”).

3.   Voor de toepassing van deze verordening bestaat het identificatiesysteem voor paardachtigen uit de volgende onderdelen:

a)	één identificatiedocument voor het hele leven;

b)	een methode om een eenduidige koppeling te waarborgen tussen het identificatiedocument en de paardachtige;

c)	een database waarin de identificatiegegevens betreffende het dier waarvoor een identificatiedocument aan een in die database geregistreerde persoon werd verstrekt, onder een uniek identificatienummer worden geregistreerd.

Artikel 4

Instanties van afgifte van identificatiedocumenten voor paardachtigen

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat het in artikel 5, lid 1, bedoelde identificatiedocument voor geregistreerde paardachtigen wordt verstrekt door de volgende instanties („instanties van afgifte”):

a)

de organisatie of vereniging die officieel is erkend door de lidstaat, of de officiële dienst van de betrokken lidstaat, zoals bedoeld in artikel 2, onder c), eerste streepje, van Richtlijn 90/427/EEG, die het stamboek voor het ras van dat dier bijhoudt, zoals omschreven in artikel 2, onder c), van Richtlijn 90/426/EEG, of

b)	een filiaal van een internationale vereniging of organisatie waarvan het hoofdkantoor in een lidstaat is gevestigd, en die paarden beheert met het oog op wedstrijden of paardenrennen, zoals bedoeld in artikel 2, onder c), van Richtlijn 90/426/EEG.

2.   Een identificatiedocument dat is verstrekt door een autoriteit uit een derde land, die stamboekcertificaten afgeeft overeenkomstig artikel 1, derde streepje, van Beschikking 96/510/EG, wordt beschouwd als in overeenstemming met deze verordening voor geregistreerde paardachtigen zoals bedoeld in artikel 1, lid 1, onder b).

3.   De instantie van afgifte van het in artikel 5, lid 1, bedoelde identificatiedocument voor als fok- en gebruiksdier gehouden paardachtigen wordt door de bevoegde autoriteit aangewezen.

4.   De in leden 1, 2 en 3 bedoelde instanties van afgifte handelen in overeenstemming met deze verordening en met name met de artikelen 5, 8 tot en met 12, 14, 16, 17, 21 en 23.

5.   De lidstaten stellen een lijst van instanties van afgifte op, actualiseren deze regelmatig en stellen deze gegevens op een website beschikbaar voor de andere lidstaten en het publiek.

De informatie over de instanties van afgifte omvat minimaal de nodige contactgegevens om aan de eisen van artikel 19 te kunnen voldoen.

Om de lidstaten te ondersteunen bij het openbaar maken van de geactualiseerde lijsten stelt de Commissie een website beschikbaar waarop iedere lidstaat een snelkoppeling naar zijn nationale website zet.

6.   De lijsten van instanties van afgifte in derde landen zoals bedoeld in lid 2, worden samengesteld en geactualiseerd overeenkomstig de volgende voorschriften:

a)

de bevoegde autoriteit van het derde land waarin de instantie van afgifte is gevestigd, geeft de garantie dat: i) de instantie van afgifte voldoet aan lid 2; ii) een instantie van afgifte die is erkend overeenkomstig Richtlijn 94/28/EG voldoet aan de informatieverplichting van artikel 21, lid 3, van deze verordening; iii) lijsten van instanties van afgifte worden opgesteld, worden geactualiseerd en naar de Commissie worden gestuurd;

b)

de Commissie: i) stelt de lidstaten regelmatig in kennis van nieuwe of geactualiseerde lijsten die zij overeenkomstig het bepaalde onder a) iii) van de bevoegde autoriteiten van betrokken derde landen heeft ontvangen; ii) draagt zorg voor geactualiseerde versies van dergelijke lijsten die voor het publiek beschikbaar worden gesteld; iii) plaatst zo nodig de kwestie van de lijst van instanties van afgifte in derde landen onverwijld op de agenda van het Permanent Zoötechnisch Comité, zodat hierover volgens de in artikel 11, lid 2, van Richtlijn 88/661/EEG van de Raad (28) bedoelde procedure kan worden beslist.

Artikel 5

Identificatie van in de Gemeenschap geboren paardachtigen

1.   Paardachtigen die in de Gemeenschap zijn geboren, worden geïdentificeerd door middel van een enkel identificatiedocument overeenkomstig het voorbeeld van een identificatiedocument dat is opgenomen in bijlage I („identificatiedocument” of „paspoort”). Het document wordt voor de gehele levensduur van de paardachtige afgegeven.

Het identificatiedocument is een gedrukt, ondeelbaar document waarin de vereiste gegevens voor de verschillende secties kunnen worden opgenomen zoals hieronder aangegeven:

a)	in geval van geregistreerde paardachtigen: de secties I tot en met X;

b)	in geval van als fok- of gebruiksdier gehouden paardachtigen: ten minste de secties I, III, IV en VI tot en met IX.

2.   De instantie van afgifte ziet erop toe dat er pas een identificatiedocument voor een paardachtige wordt afgegeven als ten minste sectie I ervan naar behoren is ingevuld.

3.   Onverminderd artikel 1, lid 1, van Beschikking 96/78/EG en niettegenstaande de bepalingen van lid 1, onder a), en lid 2, van dit artikel worden geregistreerde paardachtigen in het identificatiedocument geïdentificeerd overeenkomstig de regels van de in artikel 4, lid 1 of 2, van deze verordening bedoelde instanties van afgifte.

4.   Voor geregistreerde paardachtigen vult de in artikel 4, lid 1, onder a), en lid 2, bedoelde instantie van afgifte in sectie II van het identificatiedocument de gegevens van het in artikel 4, lid 2, onder d), van Richtlijn 90/427/EEG bedoelde certificaat van oorsprong in.

In overeenstemming met de beginselen van de erkende stamboekvereniging die het oorspronkelijke stamboek van het ras van de betrokken geregistreerde paardachtige bijhoudt, bevat het certificaat van oorsprong de volledige stamboekgegevens, alsmede de sectie van het stamboek, zoals bedoeld in artikel 2 of 3 van Beschikking 96/78/EG, en, indien vastgesteld, de klasse van de hoofdsectie waarin de paardachtige is ingedeeld.

5.   Om een identificatiedocument te verkrijgen dient de houder, of, indien dit specifiek vereist is door de wetgeving van de lidstaat waar het dier geboren is, de eigenaar, binnen de in lid 6 van dit artikel en artikel 7, lid 1, genoemde termijnen een aanvraag voor het in lid 1 van dit artikel bedoelde identificatiedocument in bij de in artikel 4, lid 1, 2 of 3, bedoelde instantie van afgifte, en verstrekt hij alle gegevens die nodig zijn om aan deze verordening te voldoen.

6.   Onverminderd artikel 13, lid 1, worden in de Gemeenschap geboren paardachtigen overeenkomstig deze verordening geïdentificeerd vóór 31 december van het jaar waarin de paardachtige is geboren, of binnen zes maanden na de geboorte, indien dit later is.

In afwijking van de eerste alinea kan een lidstaat ertoe besluiten de maximaal toegestane periode ter identificatie van paardachtigen te verkorten tot zes maanden.

Lidstaten die gebruikmaken van de in de tweede alinea genoemde afwijking stellen de Commissie en de andere lidstaten hiervan in kennis.

7.   De volgorde van de secties en de nummering ervan worden in het identificatiedocument ongewijzigd overgenomen, met uitzondering van sectie I, die in het midden van het document mag worden geplaatst.

8.   Behalve in de in artikelen 16 en 17 genoemde gevallen mag er geen duplicaat van het identificatiedocument of vervangend identificatiedocument worden afgegeven.

Artikel 6

Afwijking van de invulling van sectie I van het identificatiedocument

Indien er een transponder is geïmplanteerd overeenkomstig artikel 11 of indien er een individueel, onuitwisbaar en zichtbaar alternatief herkenningsmerk is aangebracht overeenkomstig artikel 12, hoeven, in afwijking van artikel 5, lid 2, de gegevens in sectie I, deel A, punt 3, onder b) tot en met g), en in de punten 12 tot en met 18 in de schets in sectie I, deel B, van het identificatiedocument niet te worden ingevuld of mag een foto of afdruk worden gebruikt waarop voldoende details zichtbaar zijn om de paardachtige te kunnen identificeren, in plaats van de schets in te tekenen.

De in de eerste alinea genoemde afwijking laat de regels betreffende de identificatie van paardachtigen die zijn vastgesteld door de in artikel 4, leden 1, 2 en 3, bedoelde instanties van afgifte onverlet.

Artikel 7

Afwijkingen betreffende de identificatie van bepaalde in het wild of half in het wild levende paardachtigen

1.   In afwijking van artikel 5, leden 1, 3 en 5, kan de bevoegde autoriteit besluiten om paardachtigen die welomschreven populaties vormen en in het wild of half in het wild leven in een door die autoriteit te bepalen gebied, zoals een natuurreservaat, uitsluitend te identificeren indien zij uit dergelijke gebieden worden verwijderd of worden gedomesticeerd.

2.   Lidstaten die van plan zijn van de afwijking in lid 1 gebruik te maken, stellen de Commissie van deze populaties en gebieden in kennis:

a)	binnen zes maanden na de datum van inwerkingtreding van deze verordening, of

b)	voordat zij van die afwijking gebruikmaken.

Artikel 8

Identificatie van ingevoerde paardachtigen

1.   De houder, of, indien dit specifiek vereist is door de wetgeving van de lidstaat waar het dier is ingevoerd, de eigenaar, dient binnen dertig dagen na afsluiting van de douaneregeling zoals bedoeld in artikel 4, punt 16, onder a), van Verordening (EEG) nr. 2913/92, een aanvraag in voor een identificatiedocument of voor het opnemen van het bestaande identificatiedocument in de database van de toepasselijke instantie van afgifte overeenkomstig artikel 21, indien:

a)	paardachtigen in de Gemeenschap worden ingevoerd, of

b)	een tijdelijke toelating, zoals omschreven in artikel 2, onder i), van Richtlijn 90/426/EEG, wordt omgezet in een definitieve toelating overeenkomstig artikel 19, onder iii), van die richtlijn.

2.   Indien een paardachtige als bedoeld in lid 1 vergezeld gaat van documenten die niet voldoen aan artikel 5, lid 1, of waaraan gegevens ontbreken die volgens deze verordening vereist zijn, neemt de instantie van afgifte op verzoek van de houder, of, indien dit specifiek vereist is door de wetgeving van de lidstaat waar het dier is ingevoerd, de eigenaar, de volgende maatregelen:

a)	zij vult dergelijke documenten aan zodat deze voldoen aan de voorschriften van artikel 5, en

b)	zij neemt de identificatiegegevens van deze paardachtige en de aanvullende gegevens in de database op overeenkomstig artikel 21.

3.   Indien de documenten van paardachtigen als bedoeld in lid 1 niet zodanig kunnen worden aangevuld dat zij voldoen aan de voorschriften van artikel 5, leden 1 en 2, worden zij als ongeldig beschouwd voor de identificatiedoeleinden overeenkomstig deze verordening.

Indien de in de eerste alinea bedoelde documenten worden overgedragen aan of ongeldig verklaard door de instantie van afgifte, wordt dit in de in artikel 21 bedoelde database geregistreerd en worden de paardachtigen geïdentificeerd overeenkomstig artikel 5.

HOOFDSTUK III

VOORGESCHREVEN CONTROLES VOORAFGAAND AAN DE AFGIFTE VAN IDENTIFICATIEDOCUMENTEN EN TRANSPONDERS

Artikel 9

Controle van de uniciteit van identificatiedocumenten voor paardachtigen

Voordat een identificatiedocument wordt afgegeven, neemt de instantie van afgifte, of de persoon die namens haar optreedt, alle nodige maatregelen om:

a)	te controleren of voor de betrokken paardachtige een dergelijk identificatiedocument nog niet is afgegeven;

b)	te voorkomen dat frauduleuze afgifte van meerdere identificatiedocumenten voor dezelfde paardachtige plaatsvindt.

Tot deze maatregelen behoren op zijn minst het raadplegen van de toepasselijke documenten en beschikbare elektronische bestanden, het nagaan of het dier tekens of merken heeft die wijzen op een eerdere identificatie, en het toepassen van de in artikel 10 genoemde maatregelen.

Artikel 10

Maatregelen om te achterhalen of al eerder herkenningsmerken bij paardachtigen zijn aangebracht

1.   Tot de in artikel 9 bedoelde maatregelen behoren op zijn minst maatregelen ter opsporing van:

a)

een transponder die in het verleden geïmplanteerd is, door gebruik te maken van een uitleesapparaat dat voldoet aan ISO-norm 11785 en in staat is HDX- en FDX-B-transponders te lezen, ten minste als het uitleesapparaat op de plek waar normaal gesproken een transponder geïmplanteerd hoort te zijn, in direct contact met de huid wordt gebracht;

b)	klinische tekenen die erop wijzen dat een in het verleden geïmplanteerde transponder via een chirurgische ingreep is verwijderd;

c)	alternatieve herkenningsmerken die overeenkomstig artikel 12, lid 3, onder b), op het dier zijn aangebracht.

2.   Indien de in lid 1 genoemde maatregelen wijzen op de aanwezigheid van een in het verleden geïmplanteerde transponder of op een alternatief herkenningsmerk dat is aangebracht overeenkomstig artikel 12, lid 3, onder b), neemt de instantie van afgifte de volgende maatregelen:

a)	ingeval de paardachtige in een lidstaat is geboren, geeft zij een duplicaat of vervangend identificatiedocument af overeenkomstig de artikelen 16 en 17;

b)	ingeval de paardachtige is ingevoerd, handelt zij overeenkomstig artikel 8, lid 2.

3.   Indien de in lid 1, onder b), genoemde maatregelen wijzen op een in het verleden geïmplanteerde transponder of de in lid 1, onder c), genoemde maatregelen wijzen op de aanwezigheid van alternatieve herkenningsmerken, vermeldt de instantie van afgifte deze informatie op adequate wijze in deel A en in de schets in deel B van sectie I van het identificatiedocument.

4.   Indien kan worden bevestigd dat bij een in de Gemeenschap geboren paardachtige een ongedocumenteerde verwijdering van een transponder of alternatief herkenningsmerk, als bedoeld in lid 3, heeft plaatsgevonden, geeft de in artikel 4, lid 1 of 3, bedoelde instantie van afgifte een vervangend identificatiedocument af overeenkomstig artikel 17.

Artikel 11

Elektronische methoden om de identiteit te controleren

1.   De instantie van afgifte zorgt ervoor dat paardachtigen bij eerste identificatie actief worden gemerkt door implantatie van een transponder.

De lidstaten bepalen welke minimumkwalificaties vereist zijn voor de in de eerste alinea bedoelde ingreep, of wijzen een persoon of beroepsgroep aan waaraan het uitvoeren van dergelijke ingrepen kan worden toevertrouwd.

2.   De transponder wordt parenteraal onder aseptische omstandigheden geïmplanteerd tussen nek en schoft in het midden van de hals, waar zich het ligamentum nuchae bevindt.

De bevoegde autoriteit kan evenwel toestaan de transponder op een andere plek in de nek van de paardachtige te implanteren, mits deze alternatieve implantatie het welzijn van het dier niet schaadt en er geen verhoogd risico is op verplaatsing van de transponder in vergelijking met de in de eerste alinea bedoelde methode.

3.   Nadat de transponder overeenkomstig de leden 1 en 2 is geïmplanteerd, noteert de instantie van afgifte de volgende gegevens in het identificatiedocument:

a)

in sectie I, deel A, punt 5, minimaal de laatste 15 tekens van de code die na implantatie door de transponder wordt uitgezonden en door het uitleesapparaat wordt weergegeven tezamen met, indien nodig, een zelfklevende sticker met een barcode of een afdruk van deze barcode die minimaal bestaat uit de laatste 15 tekens van de door de transponder uitgezonden code;

b)	in sectie I, deel A, punt 11, de handtekening en het stempel van de in lid 1 bedoelde persoon die de identificatie en de implantatie van de transponder heeft uitgevoerd;

c)	in punt 12 of 13 van de ingetekende schets in sectie I, deel B, afhankelijk van de zijde waaraan de transponder is geïmplanteerd, de plek waar de transponder in de paardachtige werd ingebracht.

4.   Ingeval de in artikel 26, lid 2, genoemde maatregelen worden toegepast op een paardachtige waarbij in het verleden een transponder is geïmplanteerd die niet voldoet aan de normen van artikel 2, lid 2, onder b), wordt in afwijking van lid 3, onder a), van dit artikel in sectie I, deel A, punt 5, van het identificatiedocument de naam van de fabrikant of van het uitleessysteem ingevuld.

5.   Indien een lidstaat voorschriften vaststelt om, overeenkomstig de in artikel 2, lid 2, onder b), bedoelde normen, de uniciteit te waarborgen van de codes van de transponders die zijn geïmplanteerd door de in artikel 4, lid 1, onder a), bedoelde instanties van afgifte die overeenkomstig Beschikking 92/353/EEG door de bevoegde autoriteit van die lidstaat zijn erkend, worden die voorschriften toegepast zonder afbreuk te doen aan het identificatiesysteem dat is vastgelegd door de instantie van afgifte van een andere lidstaat die of een derde land dat de identificatie overeenkomstig deze verordening heeft uitgevoerd op verzoek van de houder, of, indien dit specifiek vereist is door de wetgeving van de lidstaat waar het dier geboren is, de eigenaar.

Artikel 12

Alternatieve identificatiemethoden

1.   In afwijking van artikel 11, lid 1, kan een lidstaat identificatie van paardachtigen door middel van geschikte alternatieve methoden, waaronder herkenningsmerken, toestaan, die — alleen of in combinatie met andere methoden — een vergelijkbare wetenschappelijke garantie bieden dat de identiteit van de paardachtige kan worden gecontroleerd en dat op effectieve wijze kan worden voorkomen dat een identificatiedocument meermaals wordt afgegeven („alternatieve methode”).

De instantie van afgifte zorgt ervoor dat het identificatiedocument voor een paardachtige pas wordt afgegeven, als de alternatieve methode zoals bedoeld in de eerste alinea, in sectie I, deel A, punt 6 of 7, van het identificatiedocument is genoteerd en overeenkomstig artikel 21, lid 1, onder f), in de database is opgenomen.

2.   Indien een alternatieve methode wordt gebruikt, verstrekt de houder de middelen om toegang tot deze gegevens te krijgen, of neemt hij, indien van toepassing, de kosten op zich om de identiteit van het dier te controleren.

3.   De lidstaten zorgen ervoor dat:

a)	alternatieve methoden niet als enige manier van identiteitscontrole worden gebruikt voor het merendeel van de paardachtigen die overeenkomstig deze verordening worden geïdentificeerd;

b)	de zichtbare herkenningsmerken voor als fok- of gebruiksdier gehouden paardachtigen niet kunnen worden verward met merken die binnen hun grondgebied zijn gereserveerd voor geregistreerde paardachtigen.

4.   Lidstaten die van plan zijn gebruik te maken van de afwijking in lid 1 verstrekken deze informatie aan de Commissie, de andere lidstaten en het publiek via een website.

Om de lidstaten te ondersteunen bij het openbaar maken van deze informatie stelt de Commissie een website beschikbaar waarop iedere lidstaat een snelkoppeling naar zijn nationale website zet.

HOOFDSTUK IV

VERPLAATSING EN VERVOER VAN PAARDACHTIGEN

Artikel 13

Verplaatsing en vervoer van geregistreerde paardachtigen en als fok- en gebruiksdier gehouden paardachtigen

1.   Geregistreerde paardachtigen en als fok- en gebruikdier gehouden paardachtigen gaan te allen tijde vergezeld van hun identificatiedocument.

2.   In afwijking van lid 1 hoeven de in dat lid bedoelde paardachtigen niet vergezeld te gaan van hun identificatiedocument ingeval zij:

a)	zich in een stal of in de wei bevinden, en de houder onverwijld het identificatiedocument kan laten zien;

b)

tijdelijk lopend worden verplaatst: i) naar een plek in de nabijheid van het bedrijf binnen een lidstaat zodanig dat het identificatiedocument binnen drie uur kan worden getoond, of ii) tijdens het verweiden van paardachtigen naar en van zomergraasweiden waarbij het identificatiedocument op het bedrijf van vertrek kan worden getoond;

c)	niet gespeend zijn en vergezeld worden door hun moeder- of zoogmerrie;

d)	deelnemen aan een training of test voor een paardenwedstrijd of -evenement, waardoor zij het wedstrijd- of evenementterrein moeten verlaten;

e)	worden verplaatst of vervoerd vanwege een noodsituatie met betrekking tot de paardachtigen zelf of, onverminderd artikel 14, lid 1, tweede alinea, van Richtlijn 2003/85/EG, het bedrijf waar de paardachtigen worden gehouden.

Artikel 14

Afwijking voor verplaatsing of vervoer zonder of met vereenvoudigde identificatiedocumenten

1.   In afwijking van artikel 13, lid 1, kan de bevoegde autoriteit verplaatsing of vervoer toestaan van de in dat lid bedoelde paardachtigen binnen dezelfde lidstaat zonder dat deze vergezeld gaan van hun identificatiedocument, mits zij vergezeld gaan van een smartcard die is afgegeven door de instantie die hun identificatiedocument heeft verstrekt, en waarop de in bijlage II vermelde gegevens staan.

2.   Lidstaten die gebruikmaken van de afwijking in lid 1, kunnen elkaar afwijkingen toestaan betreffende verplaatsing of vervoer van in artikel 13, lid 1, bedoelde paardachtigen binnen hun eigen grondgebied.

Zij stellen de Commissie op de hoogte van hun voornemen om dergelijke afwijkingen toe te staan.

3.   De instantie van afgifte geeft een tijdelijk document af waarin ten minste een verwijzing staat naar het unieke levensnummer en, indien beschikbaar, de transpondercode, en op basis waarvan de paardachtige binnen dezelfde lidstaat mag worden verplaatst of vervoerd voor een periode die niet langer is dan 45 dagen, gedurende welke het identificatiedocument is overgedragen aan de instantie van afgifte of de bevoegde autoriteit om de identificatiegegevens te actualiseren.

4.   Indien een paardachtige gedurende de in lid 3 bedoelde periode wordt vervoerd naar een andere lidstaat of via een andere lidstaat naar een derde land, moet het dier, ongeacht de registratiestatus, in aanvulling op het tijdelijke document, voorzien zijn van een gezondheidscertificaat overeenkomstig bijlage C bij Richtlijn 90/426/EEG. Indien het dier niet van een transponder voorzien is en evenmin overeenkomstig artikel 12 van deze verordening met een alternatieve methode geïdentificeerd is, moet dat gezondheidscertificaat worden aangevuld met een beschrijving overeenkomstig sectie I van het identificatiedocument.

Artikel 15

Verplaatsing en vervoer van als slachtdieren gehouden paardachtigen

1.   Als slachtdieren gehouden paardachtigen gaan tijdens hun verplaatsing of vervoer naar het slachthuis vergezeld van het identificatiedocument dat is afgegeven overeenkomstig artikel 5, lid 1 of artikel 8.

2.   In afwijking van lid 1 kan de bevoegde autoriteit toestemming verlenen om een als slachtdier gehouden paardachtige die niet is geïdentificeerd overeenkomstig artikel 5, rechtstreeks te vervoeren van zijn bedrijf van geboorte naar het slachthuis binnen dezelfde lidstaat, mits:

a)	de paardachtige jonger is dan 12 maanden en zichtbare tandsterren heeft in de tijdelijke hoeksnijtanden;

b)	er een ononderbroken traceerbaarheid is van het bedrijf van geboorte tot het slachthuis;

c)	de paardachtige tijdens het vervoer naar het slachthuis individueel identificeerbaar is overeenkomstig de artikelen 11 en 12;

d)	de lading vergezeld gaat van informatie over de voedselketen overeenkomstig sectie III van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 853/2004, waarin tevens een verwijzing is opgenomen naar de onder c) bedoelde individuele identificatie.

3.   Artikel 19, lid 1, onder b), c) en d), is niet van toepassing in geval van verplaatsing of vervoer van als slachtdier gehouden paardachtigen overeenkomstig lid 2 van dit artikel.

HOOFDSTUK V

DUPLICATEN, VERVANGING EN SCHORSING VAN IDENTIFICATIEDOCUMENTEN

Artikel 16

Duplicaten van identificatiedocumenten

1.   Indien het originele identificatiedocument is kwijtgeraakt, maar de identiteit van de paardachtige kan worden vastgesteld, met name door de door de transponder verzonden code of de alternatieve methode, en een eigendomsverklaring beschikbaar is, geeft de instantie van afgifte als bedoeld in artikel 4, lid 1, met verwijzing naar het unieke levensnummer een duplicaat identificatiedocument af, dat duidelijk als zodanig is aangeduid („duplicaat van het identificatiedocument”).

In dergelijke gevallen wordt de paardachtige in sectie IX, deel II, van het duplicaat van het identificatiedocument ingedeeld als niet bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie.

De gegevens van het afgegeven duplicaat van het identificatiedocument en de in sectie IX opgenomen indeling van de paardachtige worden onder vermelding van het unieke levensnummer in de in artikel 21 bedoelde database opgenomen.

2.   In afwijking van lid 1, tweede alinea, kan de bevoegde autoriteit besluiten om de status van de paardachtige als bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie voor een periode van zes maanden te schorsen, indien de houder binnen dertig dagen na de datum waarop het identificatiedocument als vermist werd opgegeven, afdoende kan aantonen dat de status van de paardachtige als bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie niet is aangetast door een behandeling met geneesmiddelen.

Hiertoe vult de bevoegde autoriteit de begindatum van de schorsingsperiode van zes maanden in de eerste kolom van deel III van sectie IX van het duplicaat van het identificatiedocument in en vult zij tevens de derde kolom in.

3.   Indien het kwijtgeraakte originele identificatiedocument was afgegeven door een instantie van afgifte in een derde land zoals bedoeld in artikel 4, lid 2, wordt het duplicaat van het identificatiedocument afgegeven door dezelfde instantie van afgifte en doorgezonden naar de houder, of, indien dit specifiek vereist is volgens de wetgeving van de lidstaat waar het dier zich bevindt, de eigenaar, via de instantie van afgifte of de bevoegde autoriteit in die lidstaat.

In dergelijke gevallen wordt de paardachtige in sectie IX, deel II, van het duplicaat van het identificatiedocument ingedeeld als niet bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie en wordt de vermelding in de database als bedoeld in artikel 21, lid 1, onder l), dienovereenkomstig aangepast.

Het duplicaat van het identificatiedocument mag echter ook worden afgegeven door een in artikel 4, lid 1, onder a), bedoelde instantie van afgifte die paardachtigen van het betrokken ras registreert, of door een in artikel 4, lid 1, onder b), bedoelde instantie van afgifte die paardachtigen voor dit doel registreert in de lidstaat waar de paardachtige zich bevindt, mits de oorspronkelijke instantie van afgifte in het derde land hiermee akkoord gaat.

4.   Indien het kwijtgeraakte originele identificatiedocument was afgegeven door een niet meer bestaande instantie van afgifte, wordt het identificatiedocument overeenkomstig lid 1 afgegeven door een instantie van afgifte in de lidstaat waar de paardachtige zich bevindt.

Artikel 17

Vervanging van een identificatiedocument

Indien het originele identificatiedocument is kwijtgeraakt en de identiteit van de paardachtige niet meer kan worden vastgesteld, geeft de in artikel 4, lid 3, bedoelde instantie van afgifte in de lidstaat waar de paardachtige zich bevindt, een vervangend identificatiedocument af („vervangend identificatiedocument”), dat duidelijk als zodanig wordt aangeduid en aan de voorschriften van artikel 5, lid 1, onder b), voldoet.

In dergelijke gevallen wordt de paardachtige in deel II van sectie IX van het vervangend identificatiedocument ingedeeld als niet bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie.

De gegevens van het afgegeven vervangend identificatiedocument en de registratiestatus en indeling van de paardachtige in sectie IX worden dienovereenkomstig in de in artikel 21 bedoelde database verwerkt onder vermelding van het unieke levensnummer.

Artikel 18

Schorsing van identificatiedocumenten ten behoeve van verplaatsing

De officiële dierenarts schorst de geldigheid voor vervoersdoeleinden van een identificatiedocument door een daartoe strekkende vermelding in sectie VIII ervan op te nemen, indien een paardachtige wordt gehouden op of afkomstig is van een bedrijf:

a)	waarvoor een in artikel 4, lid 5, van Richtlijn 90/426/EEG bedoelde verbodsmaatregel geldt, of

b)	dat zich in een lidstaat of deel daarvan bevindt dat niet vrij is van paardenpest.

HOOFDSTUK VI

DOOD VAN PAARDACHTIGEN EN PAARDACHTIGEN BESTEMD VOOR DE SLACHT VOOR MENSELIJKE CONSUMPTIE EN REGISTRATIE VAN DE TOEGEDIENDE MEDICATIE

Artikel 19

Dood van paardachtigen

1.   Bij slachting of dood van de paardachtige worden de volgende maatregelen genomen:

a)	de transponder wordt tegen toekomstig frauduleus gebruik beschermd, met name door deze te recupereren, te vernietigen of ter plaatse te verwijderen;

b)	het identificatiedocument wordt ongeldig gemaakt door op zijn minst op de eerste pagina een stempel met „ongeldig” erin aan te brengen;

c)

er wordt een verklaring gestuurd naar de instantie van afgifte, hetzij rechtstreeks, hetzij via een in artikel 23, lid 4, bedoeld contactpunt, waarin onder vermelding van het unieke levensnummer van de paardachtige wordt aangegeven dat de paardachtige is geslacht, gedood, of gestorven, met de datum waarop dit is gebeurd, en

d)	het ongeldig gemaakte identificatiedocument wordt vernietigd.

2.   De in lid 1 genoemde maatregelen worden uitgevoerd door of onder toezicht van:

a)	de officiële dierenarts: i) in het geval van het slachten of doden in verband met maatregelen op het gebied van dierziektebestrijding, overeenkomstig artikel 4, lid 4, onder i), van Richtlijn 90/426/EEG, of ii) na het slachten, overeenkomstig artikel 7, lid 3, van Richtlijn 90/426/EEG, of

b)	de bevoegde autoriteit zoals omschreven in artikel 2, lid 1, onder i), van Verordening (EG) nr. 1774/2002, in geval van het verwijderen of verwerken van het karkas overeenkomstig artikel 4 of 5 van die verordening.

3.   Indien de transponder niet, zoals vereist in lid 1, onder a), kan worden verwijderd bij een paardachtige die is geslacht voor menselijke consumptie, verklaart de officiële dierenarts het vlees of het gedeelte van het vlees waarin zich de transponder bevindt, ongeschikt voor menselijke consumptie overeenkomstig sectie II, hoofdstuk V, punt 1, onder n), van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 854/2004.

4.   In afwijking van lid 1, onder d), en onverminderd de bepalingen die de instantie van afgifte in het identificatiedocument heeft aangebracht, kunnen de lidstaten procedures invoeren om het ongeldig gemaakte document naar de instantie van afgifte terug te sturen.

5.   In alle gevallen waarbij paardachtigen, anders dan bedoeld in dit artikel, zijn gestorven of verdwenen, stuurt de houder binnen dertig dagen na de dood of het verdwijnen van het dier het identificatiedocument naar de desbetreffende instantie van afgifte als bedoeld in artikel 4, lid 1, 2 of 3, terug.

Artikel 20

Voor de slacht voor menselijke consumptie bestemde paardachtigen en registratie van toegediende medicatie

1.   Een paardachtige wordt geacht bestemd te zijn voor de slacht voor menselijke consumptie, tenzij onherroepelijk is verklaard dat de paardachtige hiervoor niet bestemd is, wat moet worden bekrachtigd in deel II van sectie IX van het identificatiedocument door ondertekening:

a)	door de houder of eigenaar op basis van zijn/haar eigen beslissing, of

b)	door de houder en de verantwoordelijke dierenarts, handelend in overeenstemming met artikel 10, lid 2, van Richtlijn 2001/82/EG.

2.   Voorafgaand aan behandelingen overeenkomstig artikel 10, lid 2, van Richtlijn 2001/82/EG of met een geneesmiddel dat op grond van artikel 6, lid 3, van die richtlijn is toegelaten, stelt de verantwoordelijke dierenarts vast wat de status van de paardachtige is: bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie (het normale geval), of niet bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie, zoals aangegeven in deel II van sectie IX van het identificatiedocument.

3.   Indien de in lid 2 bedoelde behandeling niet is toegestaan voor een paardachtige die bestemd is voor de slacht voor menselijke consumptie, zorgt de verantwoordelijke dierenarts ervoor dat overeenkomstig de in artikel 10, lid 2, van Richtlijn 2001/82/EG genoemde afwijking de desbetreffende paardachtige onherroepelijk als niet bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie wordt verklaard door:

a)	het invullen en ondertekenen van deel II van sectie IX van het identificatiedocument, en

b)	het ongeldig maken van deel III van sectie IX van het identificatiedocument.

4.   Indien een paardachtige onder in artikel 10, lid 3, van Richtlijn 2001/82/EG bedoelde omstandigheden moet worden behandeld, vermeldt de verantwoordelijke dierenarts in deel III van sectie IX van het identificatiedocument de vereiste gegevens van de stoffen in het geneesmiddel die essentieel zijn voor de behandeling van paardachtigen en vermeld staan in Verordening (EG) nr. 1950/2006.

De verantwoordelijke dierenarts vermeldt de datum van de laatste toediening, zoals voorgeschreven, van dit geneesmiddel en deelt de houder overeenkomstig artikel 11, lid 4, van Richtlijn 2001/82/EG mee op welke datum de wachttijd die is vastgesteld overeenkomstig artikel 10, lid 3, van die richtlijn zal verstrijken.

HOOFDSTUK VII

REGISTRATIE EN SANCTIES

Artikel 21

Database

1.   Bij het afgeven van het identificatiedocument of het registreren van eerder afgegeven identificatiedocumenten slaat de instantie van afgifte minimaal de volgende gegevens betreffende de paardachtige in haar database op:

a)	het unieke levensnummer;

b)

de soort;

c)	het geslacht;

d)

de kleur;

e)	de geboortedatum (dag, maand en jaar);

f)

indien van toepassing ten minste de laatste 15 tekens van de code die door de transponder wordt uitgezonden, of de code die wordt uitgezonden door een radiofrequentie-identificatiemiddel dat niet aan de in artikel 2, lid 2, onder b), genoemde norm voldoet, tezamen met informatie over het vereiste uitleessysteem, of de alternatieve methode;

g)	het land van geboorte;

h)	de datum van afgifte en van eventuele wijzigingen van het identificatiedocument;

i)	de naam en het adres van de persoon aan wie het identificatiedocument is afgegeven;

j)	de status „geregistreerde paardachtige” of „als fok- of gebruiksdier gehouden paardachtige”;

k)	de naam van het dier (naam bij geboorte en, indien van toepassing, de commerciële naam);

l)	de status „niet bestemd voor de slacht voor menselijke consumptie”, indien dit bekend is;

m)	informatie betreffende duplicaten en vervangende identificatiedocumenten overeenkomstig de artikelen 16 en 17;

n)	de gemelde datum waarop het dier is gestorven.

2.   De instantie van afgifte bewaart de in lid 1 bedoelde gegevens gedurende ten minste 35 jaar of ten minste twee jaar na de overeenkomstig artikel 19, lid 1, onder c), gemelde dood van de paardachtige in haar database.

3.   Onmiddellijk nadat zij de in lid 1 bedoelde gegevens heeft opgeslagen, stuurt de instantie van afgifte de onder a) tot en met f) en n) van dat lid bedoelde gegevens naar de centrale database van de lidstaat waarin de paardachtige is geboren, indien een dergelijke database overeenkomstig artikel 23 beschikbaar is gesteld.

Artikel 22

Communiceren over codes van databases van instanties van afgifte

De lidstaten maken de namen, adressen, inclusief contactgegevens, en met het UELN compatibele identificatiecodes van zes tekens van de databases van de instanties van afgifte op een website beschikbaar voor de andere lidstaten en voor het publiek.

Om de lidstaten te ondersteunen bij het openbaar maken van dergelijke informatie stelt de Commissie een website beschikbaar waarop iedere lidstaat een snelkoppeling naar zijn nationale website zet.

Artikel 23

Centrale databases en hun onderlinge samenwerking en contactpunten

1.   Een lidstaat mag besluiten dat de instantie van afgifte de in artikel 21 bedoelde gegevens betreffende paardachtigen die zijn geboren of geïdentificeerd op zijn grondgebied, dient toe te voegen aan een centrale database of dat de database van deze instantie van afgifte dient te worden gekoppeld aan die centrale database („de centrale database”).

2.   De lidstaten werken bij het gebruiken van hun centrale databases samen overeenkomstig Richtlijn 89/608/EEG.

3.   De lidstaten maken de naam, het adres en de met het UELN compatibele identificatiecode van zes tekens van hun centrale database op een website beschikbaar voor de andere lidstaten en voor het publiek.

Om de lidstaten te ondersteunen bij het openbaar maken van dergelijke informatie stelt de Commissie een website beschikbaar waarop iedere lidstaat een snelkoppeling naar zijn nationale website zet.

4.   De lidstaten stellen een contactpunt beschikbaar dat de in artikel 19, lid 1, onder c), bedoelde verklaring in ontvangst kan nemen en deze verder kan distribueren naar de respectievelijke instanties van afgifte op hun grondgebied.

Dit contactpunt mag de in artikel 35 van Verordening (EG) nr. 882/2004 bedoelde contactinstantie zijn.

De gegevens van het contactpunt, die in de centrale database mogen worden opgeslagen, worden op een website beschikbaar gemaakt voor de andere lidstaten en het publiek.

Om de lidstaten te ondersteunen bij het openbaar maken van dergelijke informatie stelt de Commissie een website beschikbaar waarop iedere lidstaat een snelkoppeling naar zijn nationale website zet.

Artikel 24

Sancties

De lidstaten stellen de regels vast voor de sancties die van toepassing zijn op inbreuken op deze verordening, en nemen alle maatregelen om ervoor te zorgen dat zij worden toegepast. De sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

De lidstaten stellen de Commissie uiterlijk 30 juni 2009 van die regels in kennis. Zij delen haar onverwijld alle latere wijzigingen van die regels mee.

HOOFDSTUK VIII

OVERGANGS- EN SLOTBEPALINGEN

Artikel 25

Intrekking

De Beschikkingen 93/623/EEG en 2000/68/EG worden ingetrokken met ingang van 1 juli 2009.

Verwijzingen naar de ingetrokken beschikkingen gelden als verwijzingen naar deze verordening.

Artikel 26

Overgangsbepalingen

1.   Paardachtigen die uiterlijk 30 juni 2009 zijn geboren en uiterlijk op die datum overeenkomstig Beschikking 93/623/EEG of Beschikking 2000/68/EG zijn geïdentificeerd, worden beschouwd als geïdentificeerd overeenkomstig deze verordening.

Uiterlijk 31 december 2009 moeten de identificatiedocumenten voor deze paardachtigen zijn geregistreerd overeenkomstig artikel 21, lid 1, van deze verordening.

2.   Paardachtigen die uiterlijk op 30 juni 2009 zijn geboren, maar op die datum nog niet overeenkomstig Beschikking 93/623/EEG of Beschikking 2000/68/EG zijn geïdentificeerd, worden uiterlijk 31 december 2009 overeenkomstig deze verordening geïdentificeerd.

Artikel 27

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing vanaf 1 juli 2009.

---

(1)  PB L 224 van 18.8.1990, blz. 42. Richtlijn laatstelijk gewijzigd bij Richtlijn 2006/104/EG (PB L 363 van 20.12.2006, blz. 352).

(2)  PB L 224 van 18.8.1990, blz. 55.

(3)  PB L 178 van 12.7.1994, blz. 66.

(4)  PB L 298 van 3.12.1993, blz. 45. Beschikking gewijzigd bij Beschikking 2000/68/EG (PB L 23 van 28.1.2000, blz. 72).

(5)  PB L 23 van 28.1.2000, blz. 72.

(6)  PB L 86 van 6.4.1993, blz. 7. Beschikking laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1792/2006 (PB L 362 van 20.12.2006, blz. 1).

(7)  PB L 86 van 6.4.1993, blz. 16. Beschikking laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1792/2006.

(8)  PB L 302 van 19.10.1992, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1791/2006 (PB L 363 van 20.12.2006, blz. 1).

(9)  PB L 68 van 15.3.1973, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EEG) nr. 1174/86 (PB L 107 van 24.4.1986, blz. 1).

(10)  PB L 204 van 11.8.2000, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1791/2006.

(11)  PB L 157 van 10.6.1992, blz. 19. Richtlijn laatstelijk gewijzigd bij Beschikking 2007/729/EG van de Commissie (PB L 294 van 13.11.2007, blz. 26).

(12)  PB L 19 van 25.1.1996, blz. 39.

(13)  PB L 192 van 11.7.1992, blz. 63.

(14)  PB L 210 van 20.8.1996, blz. 53. Beschikking gewijzigd bij Beschikking 2004/186/EG (PB L 57 van 25.2.2004, blz. 27).

(15)  PB L 306 van 22.11.2003, blz. 1. Richtlijn laatstelijk gewijzigd bij Richtlijn 2006/104/EG.

(16)  PB L 338 van 22.12.2005, blz. 83. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1246/2007 (PB L 281 van 25.10.2007, blz. 21).

(17)  PB L 273 van 10.10.2002, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1432/2007 van de Commissie (PB L 320 van 6.12.2007, blz. 13).

(18)  PB L 139 van 30.4.2004, blz. 206; rectificatie in PB L 226 van 25.6.2004, blz. 83. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1791/2006.

(19)  PB L 31 van 1.2.2002, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 575/2006 van de Commissie (PB L 100 van 8.4.2006, blz. 3).

(20)  PB L 139 van 30.4.2004, blz. 55; rectificatie in PB L 226 van 25.6.2004, blz. 22. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1243/2007 van de Commissie (PB L 281 van 25.10.2007, blz. 8).

(21)  PB L 224 van 18.8.1990, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 61/2008 van de Commissie (PB L 22 van 25.1.2008, blz. 8).

(22)  PB L 125 van 23.5.1996, blz. 3. Richtlijn gewijzigd bij Richtlijn 2003/74/EG van het Europees Parlement en de Raad (PB L 262 van 14.10.2003, blz. 17).

(23)  PB L 311 van 28.11.2001, blz. 1. Richtlijn laatstelijk gewijzigd bij Richtlijn 2004/28/EG (PB L 136 van 30.4.2004, blz. 58).

(24)  PB L 367 van 22.12.2006, blz. 33.

(25)  PB L 351 van 2.12.1989, blz. 34.

(26)  http://www.ueln.net

(27)  PB L 165 van 30.4.2004, blz. 1; rectificatie in PB L 191 van 28.5.2004, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1791/2006.

(28)  PB L 382 van 31.12.1988, blz. 36.

---

---

---

7.6.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 149/33

---

VERORDENING (EG) Nr. 505/2008 VAN DE COMMISSIE

van 6 juni 2008

tot verlening van een vergunning voor een nieuwe toepassing van 3-fytase (Natuphos) als toevoegingsmiddel voor diervoeding

(Voor de EER relevante tekst)

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1831/2003 van het Europees Parlement en de Raad van 22 september 2003 betreffende toevoegingsmiddelen voor diervoeding (1), en met name op artikel 9, lid 2,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)	De toelating van toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de toelatingsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)	Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag voor een vergunning voor het in de bijlage opgenomen preparaat ingediend. De krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste gegevens en bescheiden zijn bij de aanvraag verstrekt.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor een nieuwe toepassing van het enzympreparaat 3-fytase (Natuphos 5000, Natuphos 5000 G, Natuphos 5000 L, Natuphos 10000 G en Natuphos 10000 L), geproduceerd door Aspergillus niger (CBS 101.672), als toevoegingsmiddel in de categorie „zoötechnische toevoegingsmiddelen” voor zeugen.

(4)

Het gebruik van dat preparaat is toegestaan voor biggen (gespeend), mestvarkens en mestkippen bij Verordening (EG) nr. 243/2007 van de Commissie (2), voor legkippen en mestkalkoenen bij Verordening (EG) nr. 1142/2007 van de Commissie (3) en voor eenden bij Verordening (EG) nr. 165/2008 van de Commissie (4).

(5)

Er zijn nieuwe gegevens ingediend tot staving van de aanvraag van een vergunning voor zeugen. De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 15 juni 2006 (5) geconcludeerd dat het enzympreparaat Natuphos (3-fytase), geproduceerd door Aspergillus niger (CBS 101.672), geen ongunstige gevolgen heeft voor de consumenten, de gebruikers of het milieu en doeltreffend is voor de verbetering van de verteerbaarheid van diervoeders. In haar advies van 12 december 2007 (6) heeft de EFSA geconcludeerd dat het gebruik van dat preparaat veilig is voor zeugen. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het rapport over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde communautaire referentielaboratorium was ingediend.

(6)	Uit de beoordeling van het preparaat blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van dat preparaat zoals omschreven in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(7)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Voor het in de bijlage beschreven preparaat, dat behoort tot de categorie „zoötechnische toevoegingsmiddelen” en de functionele groep „verteringsbevorderaars”, wordt onder de in die bijlage vastgestelde voorwaarden een vergunning voor gebruik als toevoegingsmiddel voor diervoeding verleend.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

---

(1)  PB L 268 van 18.10.2003, blz. 29. Verordening gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 378/2005 van de Commissie (PB L 59 van 5.3.2005, blz. 8).

(2)  PB L 73 van 13.3.2007, blz. 4.

(3)  PB L 256 van 2.10.2007, blz. 20.

(4)  PB L 50 van 23.2.2008, blz. 8.

(5)  Opinion of the Scientific Panel on Additives and Products or Substances used in Animal Feed and of the Scientific Panel on genetically Modified Organisms on the safety and efficacy of the enzyme preparation Natuphos (3-phytase) produced by Aspergillus niger. The EFSA Journal (2006) 369, 1-19.

(6)  Scientific Opinion of the Panel on Additives and Products or Substances used in Animal Feed on „Safety of the enzymatic preparation of Natuphos (3-phytase) for sows”. The EFSA Journal (2007) 614, 1-5.

---

---

7.6.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 149/36

---

VERORDENING (EG) Nr. 506/2008 VAN DE COMMISSIE

van 6 juni 2008

tot wijziging van bijlage IV bij Verordening (EG) nr. 708/2007 van de Raad inzake het gebruik van uitheemse en plaatselijk niet-voorkomende soorten in de aquacultuur

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 708/2007 van de Raad van 11 juni 2007 inzake het gebruik van uitheemse en plaatselijk niet-voorkomende soorten in de aquacultuur (1), en met name op artikel 24, leden 1, 5 en 6,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 708/2007 is een kader tot stand gebracht voor de praktijken in de aquacultuur met betrekking tot uitheemse en plaatselijk niet-voorkomende soorten om de mogelijke impact van deze soorten en in hetzelfde ecosysteem levende niet-doelsoorten op de aquatische habitats te evalueren en tot een minimum te beperken.

(2)	In bijlage IV bij Verordening (EG) nr. 708/2007 is een lijst vastgesteld van soorten waarop sommige bepalingen van die verordening niet van toepassing zijn. De lidstaten kunnen de Commissie verzoeken om soorten aan die bijlage toe te voegen.

(3)	Voordat de betrokken verordening in werking trad, hebben sommige lidstaten verzocht om toevoeging van bepaalde soorten aan bijlage IV. Frankrijk heeft voorgesteld met betrekking tot de ultraperifere gebieden bepaalde soorten in een apart deel aan die bijlage toe te voegen.

(4)	De Commissie heeft op 7 november 2007 en op 30 en 31 januari 2008 een groep van deskundigen bijeengeroepen om te beoordelen welke soorten aan bijlage IV bij Verordening (EG) nr. 708/2007 moeten worden toegevoegd. Daartoe is een nieuwe lijst van soorten vastgesteld.

(5)	Bijlage IV bij Verordening (EG) nr. 708/2007 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de visserij en de aquacultuur,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Bijlage IV bij Verordening (EG) nr. 708/2007 wordt vervangen door de tekst in de bijlage bij deze verordening.

Artikel 2

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

---

(1)  PB L 168 van 28.6.2007, blz. 1.

---

---

7.6.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 149/38

---

VERORDENING (EG) Nr. 507/2008 VAN DE COMMISSIE

van 6 juni 2008

tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen voor Verordening (EG) nr. 1673/2000 van de Raad houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector vezelvlas en -hennep

(Gecodificeerde versie)

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1673/2000 van de Raad van 27 juli 2000 houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector vezelvlas en -hennep (1), en met name op artikel 9,

Gelet op Verordening (EG) nr. 2799/98 van de Raad van 15 december 1998 tot vaststelling van het agromonetaire stelsel voor de euro (2), en met name op artikel 3,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Verordening (EG) nr. 245/2001 van de Commissie van 5 februari 2001 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen voor Verordening (EG) nr. 1673/2000 van de Raad houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector vezelvlas en -hennep (3) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd (4). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze verordening te worden overgegaan.

(2)

Bij Verordening (EG) nr. 1673/2000 zijn onder meer maatregelen voor de interne markt in de sector vezelvlas en -hennep vastgesteld die voorzien in de toekenning van steun aan de erkende eerste verwerkers van vlas- en hennepstro of aan de landbouwers die het stro voor eigen rekening laten verwerken, voor welke maatregelen uitvoeringsbepalingen moeten worden vastgesteld.

(3)

Bepaald dienen te worden enerzijds de voorwaarden voor erkenning van de eerste verwerkers, en anderzijds de verplichtingen van de landbouwers die het stro voor eigen rekening laten verwerken. Tevens moet nader worden aangegeven welke essentiële gegevens dienen te worden vermeld in het aankoop-verkoopcontract voor het stro, de verwerkingsverbintenis en het contract voor loonverwerking als bedoeld in artikel 2, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1673/2000.

(4)

Sommige eerste verwerkers van vlasstro produceren hoofdzakelijk lange vlasvezels, maar als bijproduct ook korte vlasvezels met een hoog percentage onzuiverheden en scheven. Omdat zij niet over geschikte apparatuur voor de schoning van dit bijproduct beschikken, laten zij een loonschoning van de korte vezels uitvoeren door een ander bedrijf. Onder de bovenbedoelde omstandigheden dient de loonschoning te worden beschouwd als een verrichting van de erkende eerste verwerker die de korte vlasvezels produceert. Bijgevolg moeten de voorwaarden worden vastgesteld waaraan de betrokken bedrijven moeten voldoen, vooral met het oog op de controles.

(5)

Om te waarborgen dat de betrokken producten voor de steun in aanmerking komen, is het noodzakelijk om voor het betrokken verkoopseizoen een verzamelaanvraag in te dienen zoals bedoeld in hoofdstuk I van titel II van deel II van Verordening (EG) nr. 796/2004 van de Commissie van 21 april 2004 houdende uitvoeringsbepalingen inzake de randvoorwaarden, de modulatie en het geïntegreerde beheers- en controlesysteem waarin is voorzien bij Verordening (EG) nr. 1782/2003 van de Raad tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingen inzake rechtstreekse steunverlening in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers (5).

(6)

Om een goed administratief beheer mogelijk te maken en zich tegelijk aan de specifieke omstandigheden op de vlas- en hennepmarkten aan te passen, is het wenselijk de periode te omschrijven waarin het stro van vezelvlas en -hennep mag worden verwerkt en in voorkomend geval in de handel mag worden gebracht.

(7)

Voor het geval de lidstaat besluit de steun toe te kennen voor korte vlasvezels of hennepvezels met een hoger percentage onzuiverheden en scheven dan 7,5 %, dient te worden gepreciseerd op welke wijze de berekening moet worden uitgevoerd om de geproduceerde hoeveelheid te verlagen tot een overeenkomstige hoeveelheid met slechts 7,5 % onzuiverheden en scheven.

(8)

Om de goede werking van het stabilisatiemechanisme te vergemakkelijken dient te worden bepaald dat de hoeveelheden vezels waarvoor de verwerkingssteun voor een verkoopseizoen kan worden toegekend, worden beperkt tot de uitkomst van de vermenigvuldiging van het aantal onder een contract of verwerkingsverbintenis vallende hectaren met een hoeveelheid per hectare. Deze hoeveelheid per hectare moet door de lidstaat worden bepaald op basis van de vastgestelde gegarandeerde nationale hoeveelheden en de beteelde hectaren.

(9)

Gezien de veranderingen in omvang die de gegarandeerde nationale hoeveelheden kunnen ondergaan als gevolg van de flexibiliteit waarin artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1673/2000 voorziet, dienen de nadere regels te worden aangegeven om die gegarandeerde nationale hoeveelheden voor elk verkoopseizoen te kunnen vaststellen, zulks echter met inachtneming van de aanpassingen die eventueel nodig zullen zijn om een passende verdeling van de gegarandeerde nationale hoeveelheden over de begunstigden van de verwerkingssteun mogelijk te maken.

(10)

De verwerkingssteun kan slechts worden toegekend als een van de contracten of de verbintenis als bedoeld in artikel 2 van Verordening (EG) nr. 1673/2000 is gesloten of aangegaan. Voorts moeten de overdrachten tussen gegarandeerde nationale hoeveelheden en de hoeveelheden per hectare tijdig door de lidstaat worden vastgesteld op basis van de onder een contract of verbintenis vallende oppervlakten. Voorgeschreven dient te worden dat de betrokkenen de relevante gegevens over deze contracten of verbintenissen aan het begin van de verwerkingsactiviteiten aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat moeten verstrekken. Om enige flexibiliteit voor de betrokken handel mogelijk te maken, dienen beperkte mogelijkheden voor het overdragen van de contracten tussen erkende eerste verwerkers te worden geboden.

(11)	Om een goed beheer van de steunregeling mogelijk te maken, dient te worden aangegeven welke gegevens de betrokkenen aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat moeten verstrekken en welke gegevens de lidstaten op hun beurt aan de Commissie moeten meedelen.

(12)

Voor het beheer van een regeling waarbij het gaat om steun die wordt toegekend op basis van de gedurende een periode van 22 maanden geproduceerde hoeveelheden vezels, is het dienstig te bepalen dat aan het begin van de verwerkingsactiviteiten voor een verkoopseizoen een steunaanvraag moet worden ingediend voor de vezels die zullen worden verkregen en waarvan de hoeveelheden vervolgens periodiek zullen worden meegedeeld.

(13)

Wegens de mogelijke aanpassingen van de gegarandeerde nationale hoeveelheden en van de hoeveelheden per hectare zullen de totale hoeveelheden vezels waarvoor de steun kan worden toegekend, pas na afloop van de verwerkingsactiviteiten bekend zijn. Daarom moet worden bepaald dat aan de erkende eerste verwerkers voorschotten op de steun kunnen worden uitgekeerd op basis van de hoeveelheden vezels die periodiek worden verkregen. Om te garanderen dat bij geconstateerde onregelmatigheden de verschuldigde bedragen worden betaald, dient de uitkering van die voorschotten afhankelijk te worden gesteld van het stellen van een zekerheid. Die zekerheden moeten in overeenstemming zijn met sommige bepalingen van Verordening (EEG) nr. 2220/85 van de Commissie van 22 juli 1985 tot vaststelling van gemeenschappelijke uitvoeringsbepalingen inzake de regeling voor het stellen van zekerheden voor landbouwproducten (6).

(14)

De in artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde aanvullende steun wordt slechts toegekend voor de oppervlakten waarvan de stroproductie in aanmerking is genomen voor steun bij de verwerking tot lange vlasvezels. Het is derhalve dienstig een minimumopbrengst aan lange vezels per onder een contract of verbintenis vallende hectare vast te stellen om te kunnen aangeven in welke gevallen aan die voorwaarde is voldaan.

(15)

Een systeem van administratieve controles en controles ter plaatse is onmisbaar om de regelmatigheid van de verrichtingen te waarborgen. Gepreciseerd dient te worden welke essentiële elementen moeten worden geverifieerd, en ook dient het minimumaantal controles ter plaatse dat per verkoopseizoen moet worden verricht, te worden vastgesteld.

(16)	Bepaald dient te worden welke consequenties eventueel geconstateerde onregelmatigheden zullen hebben. Deze consequenties moeten voldoende afschrikkingseffect sorteren om elk onwettig gebruik van de communautaire steun te voorkomen, en moeten tegelijk aan het proportionaliteitsbeginsel voldoen.

(17)

Opdat het tijdstip waarop de vezels worden verkregen, dicht genoeg zal liggen bij het ontstaansfeit dat de voor de voorschotten en de verwerkingssteun te gebruiken wisselkoers bepaalt, moet dit ontstaansfeit plaatsvinden op de laatste dag van elk van de perioden waarvoor de verkregen hoeveelheden vezels moeten worden meegedeeld.

(18)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor natuurlijke vezels,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Onderwerp en verkoopseizoen

1.   Deze verordening bevat uitvoeringsbepalingen voor de bij Verordening (EG) nr. 1673/2000 vastgestelde gemeenschappelijke ordening der markten in de sector vezelvlas en -hennep.

2.   Het verkoopseizoen loopt van 1 juli tot en met 30 juni.

Artikel 2

Begripsomschrijvingen

Voor de toepassing van deze verordening wordt verstaan onder:

a)	„met een verwerker gelijkgestelde teler”: een landbouwer die overeenkomstig artikel 2, lid 1, derde alinea, onder b), van Verordening (EG) nr. 1673/2000 met een erkende eerste verwerker een contract voor loonverwerking heeft gesloten ter verkrijging van vezels uit stro waarvan hij de eigenaar is;

b)

„lange vlasvezels”: de door een volledige scheiding van de vezels en de houtige bestanddelen van de stengel verkregen vlasvezels die bij het verlaten van de zwingelinrichting bestaan uit technische vezels met een gemiddelde lengte van ten minste 50 cm die evenwijdig liggen in een bundel, laag of lint;

c)	„korte vlasvezels”: de andere vlasvezels dan de onder b) bedoelde vezels, die zijn verkregen door een op zijn minst gedeeltelijke scheiding van de vezels en de houtige bestanddelen van de stengel;

d)	„hennepvezels”: de hennepvezels die zijn verkregen door een op zijn minst gedeeltelijke scheiding van de vezels en de houtige bestanddelen van de stengel.

Artikel 3

Erkenning van eerste verwerkers

1.   Om te worden erkend moet een eerste verwerker bij de bevoegde autoriteit een aanvraag indienen waarin ten minste zijn opgenomen:

a)	een beschrijving van de onderneming en van het volledige scala van de producten die er door verwerking van vlas- en hennepstro worden verkregen;

b)

een beschrijving van de verwerkingsinstallaties en -machines met vermelding van de locatie ervan en van de technische specificaties betreffende: i) het energieverbruik ervan en de maximumhoeveelheden vlas- en hennepstro die per uur en per jaar kunnen worden verwerkt, ii) de maximumhoeveelheden lange vlasvezels, korte vlasvezels en hennepvezels die per uur en per jaar kunnen worden verkregen, iii) de indicatieve hoeveelheden vlas- en hennepstro die nodig zijn om 100 kg van elk van de onder a) bedoelde producten te produceren;

c)	een beschrijving van de opslaginrichtingen met vermelding van de locatie en de opslagcapaciteit in tonnen stro en vezels van vlas of hennep.

2.   In de erkenningsaanvraag is een verbintenis opgenomen om vanaf de datum van indiening van de aanvraag:

a)

te zullen zorgen voor een gescheiden bewaring, per verkoopseizoen waarin de oogst van het betrokken stro wordt afgezet en per lidstaat waar dit stro is geoogst, van de voorraden vlasstro, hennepstro, lange vlasvezels, korte vlasvezels en hennepvezels die corresponderen: i) met het totaal van de aankoop-verkoopcontracten en verwerkingsverbintenissen, ii) met elk van de contracten voor loonverwerking die met een verwerker gelijkgestelde telers zijn gesloten, iii) met het totaal van de andere leveranciers en, in voorkomend geval, met de partijen vezels die worden verkregen uit stro dat bij het in punt i) bedoelde stro is ingedeeld, maar die niet voor een steunaanvraag zijn bestemd;

b)

ervoor te zullen zorgen dat een dagelijks of per partij bijgewerkte en regelmatig aan de financiële boekhouding gekoppelde voorraadadministratie wordt gevoerd en een documentatie wordt bijgehouden die voldoen aan de voorschriften van lid 5, en dat ook de door de lidstaat voor de controles verlangde bewijsstukken worden bijgehouden;

c)	de bevoegde autoriteit in kennis te zullen stellen van elke verandering van de in lid 1 bedoelde gegevens;

d)	medewerking te zullen verlenen aan elke controle die in het kader van de toepassing van de bij Verordening (EG) nr. 1673/2000 vastgestelde steunregeling wordt verricht.

3.   Na controle ter plaatse om na te gaan of de in lid 1, bedoelde gegevens in overeenstemming zijn met de werkelijkheid, verleent de bevoegde autoriteit de eerste verwerker een erkenning voor de typen vezels die kunnen worden geproduceerd onder de voorwaarden om voor de steun in aanmerking te komen, en kent zij hem een erkenningsnummer toe.

De erkenning wordt verleend binnen twee maanden na de maand waarin de aanvraag is ingediend.

In geval van een wijziging van een of meer van de in lid 1 bedoelde gegevens gaat de bevoegde autoriteit, zo nodig na controle ter plaatse, in de maand na die waarin kennis van de verandering is gegeven, over tot bevestiging of aanpassing van de erkenning. Aanpassing van de typen vezels waarvoor de erkenning wordt verleend, kan evenwel eerst met ingang van het volgende verkoopseizoen plaatsvinden.

4.   In het kader van de erkenning van een eerste verwerker voor lange vlasvezels en tegelijk voor korte vlasvezels kan de lidstaat, indien hij de omstandigheden voor controle bevredigend acht, op de in dit lid bepaalde voorwaarden toestemming verlenen voor loonschoning van de korte vlasvezels om het in artikel 2, lid 3, onder b), van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde maximum aan onzuiverheden en scheven in acht te nemen.

In dit geval maakt de eerste verwerker in zijn in lid 1 bedoelde aanvraag om erkenning zijn voornemen om van het bepaalde in dit lid gebruik te maken kenbaar.

De toestemming kan slechts worden verleend voor ten hoogste twee schoners van korte vlasvezels per erkende eerste verwerker en per verkoopseizoen.

Voor elk verkoopseizoen legt de erkende eerste verwerker vóór 1 februari aan de bevoegde autoriteit een contract voor loonschoning over waarin ten minste zijn opgenomen:

a)	de datum waarop het contract is gesloten, en het verkoopseizoen waarop de oogst van het stro waaruit de vezels worden verkregen, betrekking heeft;

b)	het erkenningsnummer van de eerste verwerker en, wat de schoner van korte vlasvezels betreft, naam, firmanaam, adres en locatie van de installaties;

c)

de vermelding dat de schoner van korte vlasvezels zich ertoe verbindt: i) te zullen zorgen voor een gescheiden bewaring, per contract voor loonschoning, van de voorraden geschoonde en niet-geschoonde korte vlasvezels, ii) een dagelijkse voorraadboekhouding te zullen bijhouden waarin, afzonderlijk voor elk contract voor loonschoning, aantekening wordt gehouden van de binnengekomen hoeveelheden niet-geschoonde korte vlasvezels en de verkregen hoeveelheden geschoonde korte vlasvezels, alsmede van de respectieve hoeveelheden in voorraad, iii) de door de lidstaat met het oog op de controles voorgeschreven bewijsstukken te zullen bewaren en medewerking te zullen verlenen aan elke controle die in het kader van de toepassing van deze verordening wordt verricht.

De onder c) bedoelde verbintenis van de schoner wordt beschouwd als een verbintenis van de eerste verwerker in het kader van zijn erkenning.

5.   De voorraadboekhouding van de erkende eerste verwerkers bevat per dag of per partij en voor elk van de categorieën stro en elk van de typen vezels waarvan de voorraden gescheiden worden bewaard, een opgave van:

a)	de hoeveelheden die in de onderneming zijn binnengekomen voor elk van de contracten of verbintenissen als bedoeld in artikel 5 en in voorkomend geval elk van de andere leveranciers;

b)	de verwerkte hoeveelheden stro en de verkregen hoeveelheden vezels;

c)	een schatting van en een verklaring voor de verliezen en de vernietigde hoeveelheden;

d)	de hoeveelheden die de onderneming hebben verlaten, uitgesplitst naar ontvanger;

e)	de stand van de voorraden per opslaginrichting.

Voor het stro en de vezels die de onderneming zijn binnengekomen of hebben verlaten en die niet onder een contract of verbintenis als bedoeld in artikel 5 vallen, moet de erkende eerste verwerker voor elke partij beschikken over een leverings- of overnameattest van de betrokken leverancier of ontvanger dan wel over welk ander gelijkwaardig document dan ook dat door de lidstaat wordt aanvaard. De erkende eerste verwerker bewaart voor elk van de betrokken leveranciers en ontvangers informatie die hun naam, firmanaam en adres bevat.

6.   Een partij is een bepaalde hoeveelheid strovlas of hennepstro die wordt genummerd bij de inslag in de in lid 1 bedoelde verwerkingsinstallaties, respectievelijk opslaginrichtingen.

Een partij kan betrekking hebben op slechts één aankoop-verkoopcontract voor het stro, één enkele verwerkingsverbintenis of één enkel contract voor loonverwerking, als bedoeld in artikel 5.

Artikel 4

Verplichtingen van een met een verwerker gelijkgestelde teler

Een met een verwerker gelijkgestelde teler moet:

a)	beschikken over een contract voor loonverwerking dat met een erkende eerste verwerker is gesloten voor lange vlasvezels, korte vlasvezels en/of hennepvezels;

b)

een register bijhouden waarin vanaf het begin van het betrokken verkoopseizoen voor elke betrokken dag worden opgetekend: i) voor elk contract voor loonverwerking, de verkregen hoeveelheden stro van vezelvlas of -hennep en die welke zijn geleverd, ii) de verkregen hoeveelheden lange vlasvezels, korte vlasvezels en/of hennepvezels, iii) de verkochte of overgedragen hoeveelheden lange vlasvezels, korte vlasvezels en/of hennepvezels, met vermelding van de naam en het adres van de ontvanger;

c)	de door de lidstaat met het oog op de controles voorgeschreven bewijsstukken bewaren, en

d)	zich ertoe verbinden medewerking te zullen verlenen aan elke controle die in het kader van de toepassing van deze steunregeling wordt verricht.

Artikel 5

Contracten

1.   Het aankoop-verkoopcontract voor het stro, de verwerkingsverbintenis en het contract voor loonverwerking als bedoeld in artikel 2, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bevatten ten minste de volgende gegevens:

a)	de datum waarop het contract is gesloten of de verbintenis is aangegaan, en het verkoopseizoen waarop de oogst betrekking heeft;

b)	het erkenningsnummer van de eerste verwerker, het identificatienummer van de landbouwer in het geïntegreerde beheers- en controlesysteem zoals bedoeld in Verordening (EG) nr. 1782/2003 van de Raad (7) en naam en adres van de eerste verwerker en van de landbouwer;

c)	de identificatie van het betrokken perceel of de betrokken percelen landbouwgrond volgens het identificatiesysteem voor de percelen landbouwgrond in het kader van het geïntegreerde beheers- en controlesysteem;

d)	de betrokken oppervlakten met vezelvlas, respectievelijk vezelhennep.

2.   Vóór 1 januari van het betrokken verkoopseizoen kan het aankoop-verkoopcontract voor het stro of het contract voor loonverwerking aan een andere erkende eerste verwerker dan die welke oorspronkelijk het contract heeft gesloten, worden overgedragen door middel van de ondertekende goedkeuring van de landbouwer en van de overdragende en de overnemende erkende eerste verwerker.

Na 1 januari van het betrokken verkoopseizoen kan de in de eerste alinea bedoelde overdracht van de contracten slechts plaatsvinden indien zich uitzonderlijke omstandigheden voordoen die naar behoren worden aangetoond, en nadat de lidstaat er toestemming voor heeft verleend.

Artikel 6

Door de betrokkenen te verstrekken gegevens

1.   De erkende eerste verwerkers en de met een verwerker gelijkgestelde telers dienen vóór de door de lidstaat vastgestelde datum en uiterlijk op 20 september na het begin van het betrokken verkoopseizoen het volgende bij de bevoegde autoriteit in:

a)

de lijst voor dat verkoopseizoen, afzonderlijk voor vlas en voor hennep, van de aankoop-verkoopcontracten, verwerkingsverbintenissen en contracten voor loonverwerking als bedoeld in artikel 5, in welke lijst voor elk daarvan het identificatienummer van de landbouwer in het geïntegreerd beheers- en controlesysteem en de desbetreffende percelen zijn vermeld, en

b)	een aangifte van de totale oppervlakten vlas en de totale oppervlakten hennep waarop de aankoop-verkoopcontracten, de verwerkingsverbintenissen en de contracten voor loonverwerking betrekking hebben.

De lidstaat kan evenwel in plaats van de in de eerste alinea, onder a), bedoelde lijst een kopie van elk van de betrokken documenten verlangen.

In het geval dat bepaalde contracten of verwerkingsverbintenissen betrekking hebben op oppervlakten in een andere lidstaat dan die waar de eerste verwerker is erkend, worden voor de desbetreffende oppervlakten de in de eerste alinea bedoelde gegevens door de belanghebbende tevens meegedeeld aan de lidstaat waar de oogst heeft plaatsgevonden.

2.   Voor de eerste periode van zes maanden van het verkoopseizoen en vervolgens per periode van vier maanden doen de erkende eerste verwerkers en de met een verwerker gelijkgestelde telers vóór het einde van de daaropvolgende maand voor elk van de categorieën waarvan de voorraden gescheiden worden bewaard, aan de bevoegde autoriteit aangifte van:

a)	de geproduceerde hoeveelheden vezels waarvoor de steun wordt aangevraagd;

b)	de geproduceerde hoeveelheden andere vezels;

c)	de gecumuleerde totale hoeveelheid in de onderneming binnengebracht stro;

d)	de stand van de voorraden;

e)	in voorkomend geval, een overeenkomstig lid 1, onder a), opgestelde lijst van de aankoop-verkoopcontracten voor het stro en contracten voor loonverwerking die overeenkomstig artikel 5, lid 2, eerste alinea, zijn overgedragen, met vermelding van de naam van de overnemer en van de overdrager.

Voor elk van de betrokken perioden legt een met een verwerker gelijkgestelde teler samen met de in de eerste alinea bedoelde aangifte het bewijsmateriaal over waaruit blijkt dat de vezels waarvoor de steun wordt aangevraagd, in de handel zijn gebracht. Dit bewijsmateriaal wordt door de lidstaat bepaald en omvat op zijn minst kopieën van de verkoopfacturen voor de vlas- en hennepvezels alsmede een certificaat van de erkende eerste verwerker die het stro heeft verwerkt, waarin de verkregen hoeveelheden en typen vezels worden bevestigd.

In het geval dat de aanvoerverrichtingen, uitslagverrichtingen en verwerkingen voor een verkoopseizoen definitief zijn beëindigd, kunnen de erkende eerste verwerker en de met een verwerker gelijkgestelde teler de in dit lid bedoelde serie aangiften onderbreken na de lidstaat daarvan in kennis te hebben gesteld.

3.   Vóór 1 mei volgende op het betrokken verkoopseizoen delen de erkende eerste verwerkers de bevoegde autoriteit de belangrijkste gebruiksdoeleinden mee waarvoor de verkregen vezels en andere producten zijn bestemd.

Artikel 7

Recht op de steun

1.   Voor de in artikel 2 van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde steun voor de verwerking van vlas- en hennepstro komen uitsluitend vlas- of hennepvezels in aanmerking die:

a)

afkomstig zijn van stro dat valt onder een aankoop-verkoopcontract, een verwerkingsverbintenis of een contract voor loonverwerking zoals bedoeld in artikel 5 voor met vezelvlas of -hennep beteelde percelen waarvoor voor het jaar waarin het verkoopseizoen begint, een verzamelaanvraag zoals bedoeld in hoofdstuk I van titel II van deel II van Verordening (EG) nr. 796/2004 is ingediend, en

b)	vóór 1 mei volgende op het einde van het betrokken verkoopseizoen door een erkende eerste verwerker zijn verkregen en, in het geval van een met een verwerker gelijkgestelde teler, vóór de genoemde datum in de handel zijn gebracht.

2.   In het geval dat de lidstaat overeenkomstig artikel 2, lid 3, onder b), van Verordening (EG) nr. 1673/2000 besluit de steun toe te kennen voor korte vlasvezels of hennepvezels die maximaal een bepaald percentage onzuiverheden en scheven bevatten dat hoger is dan 7,5 %, wordt de hoeveelheid „Q” waarvoor de steun wordt toegekend berekend volgens de formule:

Q = P* [(100 – x) / (100 – 7,5)]

waarin „P” overeenkomt met de verkregen hoeveelheid in aanmerking komende vezels die een percentage onzuiverheden en scheven bevat dat niet hoger is dan het toegestane percentage „x”.

Artikel 8

Gegarandeerde nationale hoeveelheden

1.   Vóór 16 november wordt voor het lopende verkoopseizoen de in artikel 3, lid 2, onder b), van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde verdeling van 5 000 ton korte vlasvezels en hennepvezels in gegarandeerde nationale hoeveelheden uitgevoerd op basis van de volgende gegevens die de betrokken lidstaten vóór 16 oktober aan de Commissie meedelen:

a)	de oppervlakten die vallen onder een aankoop-verkoopcontract, een verwerkingsverbintenis of een contract voor loonverwerking dat of die overeenkomstig artikel 6 van deze verordening is meegedeeld, en

b)	een schatting van de opbrengsten aan stro en vezels van vlas en hennep.

2.   Ten behoeve van de vaststelling van de nationale hoeveelheden waarvoor de bedragen aan verwerkingssteun voor een verkoopseizoen kunnen worden toegekend, bepalen de lidstaten vóór 1 januari van het betrokken verkoopseizoen de overdrachten van gegarandeerde nationale hoeveelheden overeenkomstig artikel 3, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1673/2000.

Met het oog op de toepassing van lid 4 van dit artikel kan de lidstaat de overgedragen hoeveelheden evenwel vóór 1 augustus volgende op de bij artikel 7, lid 1, onder b), van deze verordening vastgestelde uiterste datum aanpassen.

3.   Met het oog op de toepassing van artikel 2, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 wordt de hoeveelheid lange vlasvezels, korte vlasvezels en hennepvezels waarvoor voor een verkoopseizoen de verwerkingssteun kan worden toegekend aan een erkende eerste verwerker of aan een met een verwerker gelijkgestelde teler, beperkt tot het aantal hectaren van de onder een aankoop-verkoopcontract of verwerkingsverbintenis dan wel een contract voor loonverwerking vallende percelen, vermenigvuldigd met een vast te stellen hoeveelheid per hectare.

De lidstaat stelt vóór 1 januari van het lopende verkoopseizoen voor zijn hele grondgebied en voor elk van de betrokken drie typen vezels de in de eerste alinea bedoelde hoeveelheid per hectare vast.

4.   In het geval dat voor bepaalde erkende eerste verwerkers of bepaalde met een verwerker gelijkgestelde telers de voor de steun in aanmerking komende hoeveelheden vezels kleiner zijn dan de limieten die op grond van lid 3 voor hen gelden, kan de lidstaat, na alle in artikel 6, lid 2, onder a), bedoelde aangiften voor het betrokken verkoopseizoen te hebben ontvangen, de in lid 3 van dit artikel bedoelde hoeveelheden per hectare zo verhogen dat de beschikbare hoeveelheden worden herverdeeld over de overige erkende eerste verwerkers of met een verwerker gelijkgestelde telers wier voor de steun in aanmerking komende hoeveelheden hun eigen limieten overschrijden.

Artikel 9

Steunaanvraag

1.   Om de steun voor de verwerking van het stro te ontvangen dient een erkende eerste verwerker bij de bevoegde autoriteit een steunaanvraag in voor de lange vlasvezels, korte vlasvezels en hennepvezels die vóór de bij artikel 7, lid 1, onder b), vastgestelde uiterste datum zullen worden geproduceerd uit stro van het betrokken verkoopseizoen. De aanvraag wordt uiterlijk op de in artikel 6, lid 1, bedoelde datum ingediend.

In het geval dat de verkregen vezels gedeeltelijk afkomstig zullen zijn van stro dat is geproduceerd in een andere lidstaat dan die waar de eerste verwerker is erkend, wordt de steunaanvraag ingediend bij de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar het stro is geoogst, en wordt een kopie ervan toegezonden aan de lidstaat waar de eerste verwerker is erkend.

2.   Om de steun voor de verwerking van het stro te ontvangen dient een met een verwerker gelijkgestelde teler bij de bevoegde autoriteit een steunaanvraag in voor de lange vlasvezels, korte vlasvezels en hennepvezels die vóór de bij artikel 7, lid 1, onder b), vastgestelde uiterste datum uit stro van het betrokken verkoopseizoen zullen worden geproduceerd en in de handel zullen worden gebracht. De aanvraag wordt uiterlijk op de in artikel 6, lid 1, bedoelde datum ingediend.

3.   De steunaanvraag bevat ten minste de volgende gegevens:

a)	naam, adres en handtekening van de aanvrager alsmede, naar gelang van het geval, het erkenningsnummer van de eerste verwerker of het identificatienummer van de met een verwerker gelijkgestelde teler in het geïntegreerd beheers- en controlesysteem;

b)	de vermelding dat voor de hoeveelheden lange vlasvezels, korte vlasvezels en hennepvezels waarvoor de steun wordt aangevraagd, de in artikel 6, lid 2, onder a), bedoelde aangiften zullen worden gedaan.

Voor de toekenning van de steun maken de in artikel 6, lid 2, onder a), bedoelde aangiften een integrerend deel van de steunaanvraag uit.

Artikel 10

Steunvoorschot

1.   In het geval dat de in artikel 6, lid 2, onder a), bedoelde aangifte van de geproduceerde vezels vergezeld gaat van een verzoek om een voorschot, wordt het voorschot aan de erkende eerste verwerker uitgekeerd vóór het einde van de maand volgende op die waarin de aangifte is ingediend, voorzover overeenkomstig artikel 9 een steunaanvraag is ingediend. Onverminderd de in artikel 8, lid 3, bedoelde limiet, is het voorschot gelijk aan 80 % van de steun voor de aangegeven hoeveelheden vezels.

2.   Het voorschot wordt slechts uitbetaald indien bij de aanvrager in het kader van de in artikel 13 bedoelde controles geen enkele onregelmatigheid voor het betrokken verkoopseizoen is geconstateerd en een zekerheid is gesteld.

Behalve wanneer het gaat om het schonen van korte vlasvezels in loonwerkverband, is voor iedere erkende eerste verwerker en voor elke soort vezels de zekerheid gelijk aan 35 % van het steunbedrag voor de hoeveelheid vezels die door de in artikel 8, lid 3, eerste alinea, bedoelde vermenigvuldiging wordt verkregen.

De lidstaat kan evenwel bepalen dat het bedrag van de zekerheid wordt berekend op basis van productieramingen. In dat geval:

a)	kan de zekerheid noch geheel, noch gedeeltelijk worden vrijgegeven vóór de toekenning van de steun;

b)

kan de zekerheid, onverminderd het bepaalde in de vijfde alinea, niet minder bedragen dan, in procenten van het totale bedrag van de uitbetaalde voorschotten: — 110 % tot en met 30 april van het betrokken verkoopseizoen, — 75 % tussen 1 mei van het betrokken verkoopseizoen en 31 augustus daaropvolgend, — 50 % tussen 1 september volgend op het betrokken verkoopseizoen en de datum van betaling van het saldo van de steun.

Wanneer het gaat om het schonen van korte vlasvezels in loonwerkverband is de zekerheid gelijk aan 110 %:

—	van het steunbedrag voor de hoeveelheid vezels die wordt verkregen door de in artikel 8, lid 3, eerste alinea, bedoelde vermenigvuldiging, of

—	ingeval de lidstaat de derde alinea van dit lid toepast, van het totale bedrag van de voor het betrokken verkoopseizoen betaalde voorschotten.

De zekerheid wordt tussen de eerste en de tiende dag na die waarop de steun is toegekend, vrijgegeven naar gelang van de hoeveelheden waarvoor de lidstaat de verwerkingssteun heeft toegekend.

3.   Artikel 3 en de titels II, III en VI van Verordening (EEG) nr. 2220/85 zijn van toepassing op de in dit artikel bedoelde zekerheden.

Artikel 11

Aanvullende steun

De in artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde aanvullende steun wordt aan de erkende eerste verwerker die lange vlasvezels produceert, toegekend voor de oppervlakten die in de in de bijlage bij die verordening genoemde gebieden liggen en vallen onder de overeenkomstig artikel 6, lid 1, van deze verordening meegedeelde aankoop-verkoopcontracten en verbintenissen.

De oppervlakte waarvoor de aanvullende steun wordt toegekend, wordt evenwel beperkt tot een maximum dat gelijk is aan de hoeveelheid lange vlasvezels waarvoor aan de voorwaarden voor het recht op de verwerkingssteun is voldaan en die uit hoofde van het betrokken verkoopseizoen zijn verkregen, gedeeld door een opbrengst van 680 kg lange vlasvezels per hectare.

Artikel 12

Betaling van de steun

1.   De verwerkingssteun en, in voorkomend geval, de aanvullende steun worden toegekend nadat alle voorgeschreven controles zijn verricht en voor het betrokken verkoopseizoen de definitieve in aanmerking komende hoeveelheden vezels zijn bepaald.

2.   De verwerkingssteun en, in voorkomend geval, de aanvullende steun worden vóór 15 oktober volgende op de bij artikel 7, lid 1, onder b), vastgestelde uiterste datum uitgekeerd door de lidstaat op het grondgebied waarvan het vlas- of hennepstro is geoogst.

Artikel 13

Controles

1.   De controles worden zo verricht dat de inachtneming van de voorwaarden voor de toekenning van de steun wordt gewaarborgd, en omvatten met name:

a)	verificatie van de nakoming van de voorwaarden voor erkenning van de eerste verwerkers en van de verplichtingen van de met een verwerker gelijkgestelde telers;

b)	vergelijking van de gegevens over de percelen landbouwgrond die in de aankoop-verkoopcontracten, de verwerkingsverbintenissen en de contracten voor loonverwerking zijn vermeld, met die welke overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1782/2003 zijn geconstateerd;

c)	verificatie van het bewijsmateriaal voor de hoeveelheden waarvoor de erkende eerste verwerkers en de met een verwerker gelijkgestelde telers de steun aanvragen.

De controles die door de bevoegde autoriteiten van een lidstaat bij een erkende eerste verwerker worden verricht, hebben betrekking op de verwerking van al het in de Gemeenschap geproduceerde stro van vezelvlas of -hennep.

2.   De verificaties ter plaatse voor de in lid 1 bedoelde controledoeleinden worden door de bevoegde autoriteit, met name op basis van een risicoanalyse, zo bepaald dat voor elk verkoopseizoen ten minste 75 % van de erkende eerste verwerkers en 10 % van de met een verwerker gelijkgestelde telers worden gecontroleerd. Het aantal controles ter plaatse in een lidstaat mag echter in geen geval kleiner zijn dan de uitkomst van de deling door 750 van de totale oppervlakte vlas en hennep in hectaren in die lidstaat.

De verificaties ter plaatse betreffen eveneens alle schoners van korte vlasvezels die contracten voor loonschoning met erkende eerste verwerkers hebben gesloten.

3.   De controles ter plaatse omvatten met name een onderzoek van:

a)	de installaties, de voorraden en de verkregen vezels;

b)	de voorraad- en financiële boekhoudingen;

c)	het energieverbruik van de verschillende productiemiddelen en de documenten betreffende de ingeschakelde arbeidskrachten, en

d)	alle voor de controle nuttige handelsdocumenten.

In geval van twijfel betreffende de vraag of de vezels voor de steun in aanmerking komen, en met name betreffende het gehalte aan onzuiverheden van de korte vlasvezels of de hennepvezels, wordt uit de aan twijfel onderhevige partijen een representatief monster genomen en worden de betrokken kenmerken nauwkeurig bepaald. In voorkomend geval bepaalt de lidstaat aan de hand van de situatie welke betrokken hoeveelheden van alle hoeveelheden waarvoor de steun is aangevraagd, niet voor de steun in aanmerking komen.

In het in artikel 3, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde geval deelt de lidstaat die de controle verricht, de resultaten van die controle onverwijld mee aan de lidstaat die de steun moet uitkeren.

Artikel 14

Sancties

1.   Indien bij de controle blijkt dat de in de erkenningsaanvraag aangegane verbintenissen niet worden nageleefd, wordt de erkenning onverwijld ingetrokken en kan aan de eerste verwerker wiens erkenning is ingetrokken, in afwijking van artikel 3, lid 3, niet vóór het tweede verkoopseizoen dat begint na de datum van de controle of van de constatering dat die verbintenissen niet worden nageleefd, een nieuwe erkenning worden verleend.

2.   Is opzettelijk of door grove nalatigheid een onjuiste aangifte gedaan of zijn door de eerste verwerker aankoop-verkoopcontracten voor het stro gesloten of verwerkingsverbintenissen aangegaan voor een aantal hectaren dat onder normale omstandigheden een beduidend grotere productie zou opleveren dan die welke volgens de in zijn erkenning vermelde technische specificaties kan worden verwerkt, dan wordt de erkende eerste verwerker of de met een verwerker gelijkgestelde teler voor het betrokken verkoopseizoen en voor het daaropvolgende verkoopseizoen uitgesloten van toepassing van de regeling inzake verwerkingssteun en, in voorkomend geval, van de in artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde regeling inzake aanvullende steun.

3.   Wanneer voor één van de in artikel 6, lid 2, bedoelde perioden wordt geconstateerd dat de hoeveelheden lange vlasvezels, korte vlasvezels of hennepvezels waarvoor de steun wordt aangevraagd, groter zijn dan de aan de voorwaarden voor het recht op de steun beantwoordende hoeveelheden die daadwerkelijk zijn verkregen, wordt, onverminderd het bepaalde in artikel 8, lid 3, de steun die voor elk type vezels kan worden toegekend, berekend op basis van de hoeveelheden die daadwerkelijk in aanmerking komen voor het betrokken verkoopseizoen, verminderd met tweemaal het geconstateerde verschil.

4.   Behoudens overmacht worden bij te late indiening van de in artikel 9 bedoelde steunaanvraag of te late verstrekking of aangifte van de in artikel 6 bedoelde gegevens de aangevraagde steunbedragen waarop de belanghebbende bij tijdige indiening, verstrekking of aangifte recht zou hebben gehad, verlaagd met 1 % per werkdag vertraging. In geval van een vertraging van meer dan 25 dagen kunnen de steunaanvraag en de in artikel 6, lid 1, bedoelde gegevens niet in behandeling worden genomen.

5.   In voorkomend geval wordt de in artikel 11 bedoelde aanvullende steun verlaagd met hetzelfde percentage als de procentuele vermindering van het totaalbedrag van de voor het betrokken verkoopseizoen toegekende verwerkingssteun.

Artikel 15

Mededelingen

1.   In de tweede maand volgende op het einde van elk van de in artikel 6, lid 2, eerste alinea, bedoelde perioden delen de lidstaten de Commissie de volgende gegevens mee:

a)	de totale hoeveelheden lange vlasvezels, korte vlasvezels en hennepvezels, in voorkomend geval aangepast overeenkomstig artikel 7, lid 2, waarvoor uit hoofde van de betrokken periode een steunaanvraag is ingediend;

b)	de per maand verkochte hoeveelheden en de corresponderende prijzen die op de belangrijkste markten in het productiestadium konden worden geconstateerd voor de voor de markt meest representatieve kwaliteiten vezels van oorsprong uit de Gemeenschap;

c)	per verkoopseizoen, de verzamelstaat met de uit stro van oorsprong uit de Gemeenschap verkregen hoeveelheden lange vlasvezels, korte vlasvezels en hennepvezels die aan het einde van de betrokken periode waren opgeslagen.

2.   Uiterlijk op 31 januari delen de lidstaten de Commissie de volgende gegevens mee voor het lopende verkoopseizoen:

a)	de overdrachten van gegarandeerde nationale hoeveelheden overeenkomstig artikel 3, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 en de uit die overdrachten voortvloeiende gegarandeerde nationale hoeveelheden;

b)	een overzicht van de oppervlakten vezelvlas en -hennep waarvoor contracten of verbintenissen als bedoeld in artikel 2, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 zijn gesloten of aangegaan;

c)	de overeenkomstig artikel 8, lid 3, van deze verordening vastgestelde hoeveelheden per hectare;

d)	de geschatte productie van stro en vezels van vlas en hennep;

e)	het aantal erkende verwerkende ondernemingen en de totale verwerkingscapaciteit voor de onderscheiden typen vezels voor het lopende verkoopseizoen;

f)	in voorkomend geval, het aantal loonschoners van korte vlasvezels.

3.   Uiterlijk op 15 december van elk jaar delen de lidstaten de Commissie de volgende gegevens mee met betrekking tot het voorlaatste verkoopseizoen:

a)

een overzicht van de totale hoeveelheden lange vlasvezels, korte vlasvezels en hennepvezels waarvoor de steun is aangevraagd en waarvoor respectievelijk: i) het recht op de in artikel 2, lid l, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde verwerkingssteun is toegekend, ii) het recht op de verwerkingssteun niet is erkend, onder vermelding van de hoeveelheden die van de steun zijn uitgesloten wegens overschrijding van de uit artikel 8 van deze verordening voortvloeiende gegarandeerde nationale hoeveelheden, iii) de in artikel 10 van deze verordening bedoelde zekerheid is verbeurdverklaard;

b)

de door de erkende eerste verwerkers en de met een verwerker gelijkgestelde telers verkregen totale hoeveelheden korte vlasvezels of hennepvezels die niet in aanmerking kwamen wegens een hoger percentage onzuiverheden dan het in artikel 2, lid 3, onder b), van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde maximum;

c)	een overzicht van het in gebied I, respectievelijk gebied II als omschreven in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 1673/2000 gelegen aantal hectaren waarvoor de in artikel 4 van die verordening bedoelde aanvullende steun is toegekend;

d)	in voorkomend geval, de gegarandeerde nationale hoeveelheden en de hoeveelheden per hectare die zijn voortgevloeid uit de in artikel 8, lid 2, tweede alinea, en artikel 8, lid 4, van deze verordening bedoelde aanpassingen;

e)	de aantallen sancties als bedoeld in artikel 14, leden 1, 2 en 3, van deze verordening waartoe is besloten, en de in onderzoek zijnde sancties;

f)	in voorkomend geval, een verslag over de toepassing van artikel 3, lid 4, van deze verordening en over de betrokken controles en hoeveelheden.

4.   Indien de lidstaat overeenkomstig artikel 2, lid 3, onder b), tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 besluit de steun toe te kennen voor korte vlasvezels of hennepvezels met een hoger percentage onzuiverheden en scheven dan 7,5 %, stelt hij de Commissie uiterlijk op 31 januari van het lopende verkoopseizoen daarvan in kennis met vermelding van de betrokken traditionele afzet.

In dit geval voegt de lidstaat aan de in lid 1, onder a), bedoelde gegevens de uitsplitsing toe van de niet-aangepaste werkelijke hoeveelheden korte vlasvezels en hennepvezels met een hoger percentage onzuiverheden en scheven dan 7,5 waarvoor de steun is aangevraagd.

Artikel 16

Ontstaansfeit

Voor elk van de in artikel 6, lid 2, bedoelde perioden is het ontstaansfeit dat de voor de omrekening van het voorschot en de verwerkingssteun voor de betrokken hoeveelheid te gebruiken wisselkoers van de euro bepaalt, het in artikel 2, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1913/2006 bedoelde ontstaansfeit.

Artikel 17

Ingevoerde hennep

1.   Het in artikel 5, lid 2, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde certificaat wordt opgesteld op formulieren volgens het model in bijlage I bij deze verordening. Het certificaat wordt slechts afgegeven indien ten genoegen van de lidstaat van invoer is aangetoond dat aan alle gestelde voorwaarden is voldaan.

Onverminderd het bepaalde in lid 2, stellen de betrokken lidstaten de voorwaarden vast waaraan ten aanzien van aanvraag, afgifte en gebruik van het certificaat moet worden voldaan. De vakken 1, 2, 4, 14, 15, 16, 17, 18, 20, 24 en 25 van het certificaatformulier moeten evenwel verplicht worden ingevuld.

De certificaten mogen overeenkomstig door de bevoegde autoriteiten vastgestelde nadere voorschriften met behulp van computersystemen worden afgegeven en gebruikt. De inhoud van dergelijke certificaten moet dezelfde zijn als die van de in de eerste en de tweede alinea bedoelde certificaten op papier. In de lidstaten waar dergelijke computersystemen niet voorhanden zijn, kan de importeur alleen het papieren certificaatformulier gebruiken.

Elke betrokken lidstaat stelt de in artikel 5, lid 2, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 bedoelde controleregeling vast.

2.   Met het oog op de toepassing van artikel 5, lid 2, derde streepje, van Verordening (EG) nr. 1673/2000 zetten de betrokken lidstaten hun systeem op voor de erkenning van de importeurs van niet voor inzaai bestemd hennepzaad. Dit systeem omvat meer in het bijzonder de erkenningsvoorwaarden, een controleregeling en de bij onregelmatigheden op te leggen sancties.

Bij invoer van hennepzaad als bedoeld in de eerste alinea mag het in lid 1 van dit artikel bedoelde certificaat slechts worden afgegeven als de erkende importeur zich ertoe verbindt aan de bevoegde autoriteiten binnen de termijn en volgens de voorwaarden die worden vastgesteld door de lidstaat de nodige documenten over te leggen waarin wordt verklaard dat het hennepzaad waarvoor het certificaat wordt afgegeven, uiterlijk twaalf maanden na de uitgifte van het certificaat:

a)	zich in een zodanige situatie bevindt dat het van uitzaai uitgesloten wordt;

b)	voor de bereiding van diervoeder met ander zaad dan hennepzaad gemengd is, waarbij het hennepzaad ten hoogste 15 % van de totale hoeveelheid zaad uitmaakt, of bij wijze van uitzondering in sommige gevallen, ten hoogste 25 % wanneer de erkende importeur daartoe een gemotiveerd verzoek indient, of

c)	weer naar een derde land uitgevoerd is.

Als echter een deel van het zaad waarop het certificaat betrekking heeft niet binnen de voorgeschreven termijn van twaalf maanden aan een van de in de tweede alinea bepaalde voorwaarden voldoet, kan de lidstaat op een met redenen omkleed verzoek van de erkende importeur de bedoelde termijn met een of twee periodes van zes maanden verlengen.

De in de tweede alinea bedoelde verklaringen worden opgesteld door de marktdeelnemers die de betrokken werkzaamheden hebben uitgevoerd en bevatten ten minste:

a)	naam, volledig adres, lidstaat en handtekening;

b)	een beschrijving van de betrokken werkzaamheden die aan het bepaalde in de tweede alinea voldoen en de datum van uitvoering;

c)	de betrokken hoeveelheid hennepzaad in kilogram.

3.   Aan de hand van een risicoanalyse controleert elke betrokken lidstaat de juistheid van de verklaringen betreffende de op zijn grondgebied uitgevoerde in lid 2, tweede alinea, bedoelde werkzaamheden.

In voorkomend geval zendt de lidstaat van invoer de betrokken lidstaat een afschrift van de door de erkende importeurs verschafte verklaringen betreffende de op diens grondgebied verrichte werkzaamheden. Wanneer bij de in de eerste alinea bedoelde controles onregelmatigheden aan het licht komen, stelt de lidstaat van bestemming de bevoegde autoriteit van de lidstaat van invoer daarvan in kennis.

4.   De lidstaten delen de Commissie de bepalingen mee die zij op grond van de leden 1 en 2 hebben vastgesteld.

Uiterlijk op 31 januari van elk jaar delen de lidstaten de Commissie de sancties of maatregelen mee die zijn genomen op grond van in het voorafgaande verkoopseizoen geconstateerde onregelmatigheden.

De lidstaten zenden de lijst met de namen en adressen van de autoriteiten die bevoegd zijn voor de afgifte van de certificaten en voor de in dit artikel bedoelde controles, aan de Commissie, die deze aan de overige lidstaten meedeelt.

Artikel 18

Verordening (EG) nr. 245/2001 wordt ingetrokken.

Verwijzingen naar de ingetrokken verordening gelden als verwijzingen naar de onderhavige verordening en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage III.

Artikel 19

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

---

(1)  PB L 193 van 29.7.2000, blz. 16. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 953/2006 (PB L 175 van 29.6.2006, blz. 1). Verordening (EG) nr. 1673/2000 wordt met ingang van 1 juli 2008 vervangen door Verordening (EG) nr. 1234/2007 (PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1).

(2)  PB L 349 van 24.12.1998, blz. 1.

(3)  PB L 35 van 6.2.2001, blz. 18. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1913/2006 (PB L 365 van 21.12.2006, blz. 52).

(4)  Zie bijlage II.

(5)  PB L 141 van 30.4.2004, blz. 18. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 319/2008 (PB L 95 van 8.4.2008, blz. 63).

(6)  PB L 205 van 3.8.1985, blz. 5. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1913/2006.

(7)  PB L 270 van 21.10.2003, blz. 1.

---

---

---

---

7.6.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 149/55

---

VERORDENING (EG) Nr. 508/2008 VAN DE COMMISSIE

van 6 juni 2008

betreffende de voor de toekenning van de restitutie bij uitvoer geldende definitie van gepelde granen en geparelde granen

(Gecodificeerde versie)

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten („integrale-GMO-verordening”) (1), en met name op artikel 170, eerste alinea, juncto artikel 4,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Verordening (EEG) nr. 821/68 van de Commissie van 28 juni 1968 betreffende de voor de toekenning van de restitutie bij uitvoer geldende definitie van gepelde granen en geparelde granen (2) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd (3). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze verordening te worden overgegaan.

(2)

De restitutie bij uitvoer moet rekening houden met de kwaliteit van het verwerkte graanproduct waarvoor deze restitutie geldt, teneinde te vermijden dat overheidsgelden bijdragen tot de uitvoer van producten van mindere kwaliteit. Het is in verband hiermede noodzakelijk een nauwkeurige, in elke lidstaat geldende, definitie vast te stellen voor de granen die in aanmerking komen voor de restitutie welke wordt toegekend voor „gepelde granen” en „geparelde granen”.

(3)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Voor de toekenning van de restitutie bij uitvoer zijn geparelde granen en gepelde granen die welke beantwoorden aan de in bijlage I opgenomen kenmerken.

Artikel 2

Verordening (EEG) nr. 821/68 wordt ingetrokken.

Verwijzingen naar de ingetrokken verordening gelden als verwijzingen naar de onderhavige verordening en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage III.

Artikel 3

Deze verordening treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 juli 2008.

---

(1)  PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 361/2008 (PB L 121 van 7.5.2008, blz. 1).

(2)  PB L 149 van 29.6.1968, blz. 46. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 39/2007 (PB L 11 van 18.1.2007, blz. 11).

(3)  Zie bijlage II.

---

---

---

---

7.6.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 149/59

---

VERORDENING (EG) Nr. 509/2008 VAN DE COMMISSIE

van 6 juni 2008

houdende vaststelling, voor het verkoopseizoen 2007/2008, van de definitieve aanvullende hoeveelheid ruwe rietsuiker van oorsprong uit de ACS-staten en India voor de voorziening van raffinaderijen

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 318/2006 van de Raad van 20 februari 2006 houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector suiker (1), en met name op artikel 29, lid 4, tweede alinea,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

In artikel 29, lid 4, van Verordening (EG) nr. 318/2006 is bepaald dat de toepassing van de invoerrechten voor ruwe rietsuiker van oorsprong uit de in bijlage VI bij die verordening genoemde staten wordt geschorst voor de aanvullende hoeveelheid die nodig is om voor elk van de verkoopseizoenen 2006/2007, 2007/2008 en 2008/2009 een toereikende voorziening van de voltijdraffinaderijen mogelijk te maken.

(2)

Deze aanvullende hoeveelheid moet worden berekend overeenkomstig artikel 19 van Verordening (EG) nr. 950/2006 van de Commissie van 28 juni 2006 tot vaststelling, voor de verkoopseizoenen 2006/2007, 2007/2008 en 2008/2009, van de uitvoeringsbepalingen voor de invoer en de raffinage van suikerproducten in het kader van bepaalde tariefcontingenten en preferentiële overeenkomsten (2), op basis van een exhaustieve geraamde voorzieningsbalans voor de Gemeenschap voor ruwe suiker.

(3)

Voor het verkoopseizoen 2007/2008 is uit die balans gebleken dat een aanvullende hoeveelheid voor raffinage bestemde ruwe suiker van 286 597 ton, uitgedrukt in wittesuikerequivalent, moet worden ingevoerd om aan de behoeften van de raffinaderijen in de Gemeenschap te voldoen. Deze aanvullende hoeveelheid is mede gebaseerd op een raming van de invoercertificaataanvragen in de laatste maanden van het verkoopseizoen 2007/2008, met betrekking tot invoer als bedoeld in artikel 3, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1100/2006 van de Commissie van 17 juli 2006 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen voor de opening en het beheer van tariefcontingenten voor ruwe rietsuiker bestemd om te worden geraffineerd, van oorsprong uit de minst ontwikkelde landen, en van uitvoeringsbepalingen voor de invoer van producten van tariefpost 1701, van oorsprong uit de minst ontwikkelde landen, voor de verkoopseizoenen 2006/2007, 2007/2008 en 2008/2009 (3).

(4)

Bij Verordening (EG) nr. 1545/2007 van de Commissie van 20 december 2007 tot vaststelling van de aanvullende hoeveelheid ruwe rietsuiker van oorsprong uit de ACS-staten en India voor de voorziening van raffinaderijen in de periode van 1 oktober 2007 tot en met 30 september 2008 (4) en Verordening (EG) nr. 97/2008 van de Commissie van 1 februari 2008 houdende vaststelling, voor het verkoopseizoen 2007/2008, van een aanvullende hoeveelheid ruwe rietsuiker van oorsprong uit de ACS-staten en India voor de voorziening van raffinaderijen (5) zijn reeds aanvullende hoeveelheden van respectievelijk 80 000 ton en 120 000 ton vastgesteld. Het is derhalve dienstig de definitieve aanvullende hoeveelheid suiker voor het verkoopseizoen 2007/2008 vast te stellen op 86 597 ton.

(5)

Een adequate voorziening van de raffinaderijen kan enkel worden gegarandeerd indien de traditionele uitvoerovereenkomsten tussen de begunstigde landen worden nageleefd. Daarom moet een opsplitsing worden gemaakt naar begunstigde landen of groepen van landen. Voor India wordt een hoeveelheid van 6 000 ton geopend, waardoor de totale hoeveelheid voor het verkoopseizoen 2007/2008 voor India op 20 000 ton komt, wat wordt beschouwd als een hoeveelheid die op economisch verantwoorde wijze kan worden verscheept. De resterende hoeveelheid moet worden vastgesteld voor de ACS-staten, die er zich collectief toe hebben verbonden de procedures voor de toewijzing van hoeveelheden in onderling overleg ten uitvoer te leggen teneinde de adequate voorziening van de raffinaderijen te garanderen.

(6)

Voorafgaand aan de invoer van deze aanvullende hoeveelheid suiker dienen de raffinaderijen met de begunstigde landen en de betrokken handelaren de nodige leverings- en verzendingsregelingen te treffen. Om de betrokkenen de gelegenheid te geven de nodige schikkingen te treffen voor het tijdig aanvragen van de invoercertificaten, moet deze verordening in werking treden op de datum van bekendmaking ervan.

(7)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Bovenop de in Verordening (EG) nr. 1545/2007 en Verordening (EG) nr. 97/2008 vastgestelde hoeveelheden wordt, voor het verkoopseizoen 2007/2008, een definitieve hoeveelheid van 86 597 ton aanvullende ruwe rietsuiker, uitgedrukt in wittesuikerequivalent, vastgesteld, verdeeld als volgt:

a)	80 597 ton wittesuikerequivalent van oorsprong uit de in bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 318/2006 genoemde landen, met uitzondering van India;

b)	6 000 ton wittesuikerequivalent van oorsprong uit India.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op de dag van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

---

(1)  PB L 58 van 28.2.2006, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1260/2007 (PB L 283 van 27.10.2007, blz. 1).

(2)  PB L 178 van 1.7.2006, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 371/2007 (PB L 92 van 3.4.2007, blz. 6).

(3)  PB L 196 van 18.7.2006, blz. 3.

(4)  PB L 337 van 21.12.2007, blz. 67.

(5)  PB L 29 van 2.2.2008, blz. 3.

---

7.6.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 149/61

---

VERORDENING (EG) Nr. 510/2008 VAN DE COMMISSIE

van 6 juni 2008

houdende wijziging van bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad voor het verkoopseizoen 2008/2009

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten (integrale-GMO-verordening) (1), en met name op artikel 59, lid 1, juncto artikel 4,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)	In bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 zijn de nationale en regionale quota voor de productie van suiker, isoglucose en inulinestroop vastgesteld. Voor het verkoopseizoen 2008/2009 moeten deze quota worden aangepast.

(2)	Deze aanpassingen vloeien voort uit de toekenning van extra en aanvullende isoglucosequota.

(3)

Met eventuele aanvullende isoglucosequota die op een latere datum voor het verkoopseizoen 2008/2009 worden toegekend op verzoek van erkende ondernemingen in Italië, Litouwen en Zweden, zal rekening worden gehouden bij de volgende aanpassing, vóór eind februari 2009, van de in bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 vastgestelde quota.

(4)

De aanpassingen vloeien ook voort uit de toepassing van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 320/2006 van de Raad van 20 februari 2006 tot instelling van een tijdelijke regeling voor de herstructurering van de suikerindustrie in de Europese Gemeenschap en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1290/2005 betreffende de financiering van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (2), waarin is voorzien in herstructureringssteun voor ondernemingen die afstand doen van quota, alsmede uit de toepassing van artikel 4 bis, lid 4, van die verordening, waarin is voorzien in de definitieve verlaging van de aan ondernemingen toegekende quota indien de telers een aanvraag voor herstructureringssteun hebben ingediend. Daarom moet rekening worden gehouden met de quota waarvan afstand is gedaan en met de quota die zijn verlaagd in verband met de door telers voor het verkoopseizoen 2008/2009 ingediende aanvragen in het kader van de herstructureringsregeling.

(5)	Bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt vervangen door de bijlage bij de onderhavige verordening.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op de derde dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

---

(1)  PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 361/2008 (PB L 121 van 7.5.2008, blz. 1).

(2)  PB L 58 van 28.2.2006, blz. 42. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1261/2007 (PB L 283 van 27.10.2007, blz. 8).

---

---