23.3.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/1

(1)

In Verordening (EG) nr. 3223/94 zijn op grond van de multilaterale handelsbesprekingen in het kader van de Uruguayronde de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de periodes die in de bijlage bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

Op grond van de bovenvermelde criteria moeten de forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld op de in de bijlage bij deze verordening vermelde niveaus,

23.3.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/3

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1063/2005 van de Commissie (2) is een permanente inschrijving geopend voor de uitvoer van 275 911 ton zachte tarwe die in het bezit is van het Tsjechische interventiebureau.

(2)

Tsjechië heeft de Commissie ervan in kennis gesteld dat zijn interventiebureau voornemens is de hoeveelheid waarvoor de inschrijving voor uitvoer wordt gehouden, met 120 000 ton te verhogen. Gezien de beschikbare hoeveelheden en de situatie op de markt is het dienstig op dit verzoek van Tsjechië in te gaan.

(3)

Verordening (EG) nr. 1063/2005 moet bijgevolg worden gewijzigd.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor granen,

23.3.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/4

(1)

In artikel 10, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1445/95 van de Commissie van 26 juni 1995 houdende uitvoeringsbepalingen voor de invoer- en uitvoercertificatenregeling in de sector rundvlees en tot intrekking van Verordening (EEG) nr. 2377/80 (2) is bepaald dat de uitvoercertificaten worden afgegeven op de vijfde werkdag na de dag waarop de aanvraag is ingediend, tenzij de Commissie in die periode bijzondere maatregelen heeft genomen.

(2)

Sommige feestdagen in 2006 zullen een onregelmatige verschijning van het Publicatieblad van de Europese Unie tot gevolg hebben, waardoor de bovenbedoelde termijn van vijf werkdagen te kort zal zijn om een deugdelijk marktbeheer te kunnen garanderen, en daarom moet voor die gevallen de wachttijd worden verlengd.

(3)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor rundvlees,

23.3.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/6

(1)

Krachtens artikel 3, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1518/2003 van de Commissie van 28 augustus 2003 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen inzake de regeling van uitvoercertificaten in de sector varkensvlees (2), worden de uitvoercertificaten afgegeven op de eerste woensdag na de week waarin de certificaataanvragen zijn ingediend, voorzover intussen door de Commissie geen bijzondere maatregel is getroffen.

(2)

Gezien de feestdagen in 2006 en de onregelmatige publicatie van het Publicatieblad van de Europese Unie in die perioden, is de tijd tussen de dag waarop de aanvragen worden ingediend en die waarop de certificaten worden afgegeven, te krap om de markt goed te kunnen beheren. Die tijdspanne moet derhalve worden verlengd.

(3)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor varkensvlees,

23.3.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/8

(1)

In hoofdstuk II van de basisverordening zijn procedures vastgesteld voor de bijwerking van de communautaire lijst van luchtvaartmaatschappijen waaraan een exploitatieverbod is opgelegd in de Gemeenschap, alsook procedures die de lidstaten in bepaalde gevallen de mogelijkheid bieden uitzonderingsmaatregelen te nemen waarbij op hun grondgebied een exploitatieverbod wordt opgelegd.

(2)

Er is behoefte aan uitvoeringsmaatregelen om gedetailleerde regels op te stellen met betrekking tot deze procedures.

(3)

In die uitvoeringsmaatregelen moet met name worden gespecificeerd welke informatie de lidstaten moeten verstrekken wanneer zij de Commissie overeenkomstig artikel 4, lid 2, van de basisverordening verzoeken de communautaire lijst aan te passen door een nieuw exploitatieverbod op te leggen, een bestaand verbod op te heffen of de bijbehorende voorwaarden te wijzigen.

(4)

Het is eveneens noodzakelijk vast te stellen over welke rechten de luchtvaartmaatschappijen waarop de beslissingen van de Commissie tot aanpassing van de communautaire lijst van toepassing zijn, beschikken om zich tegen die beslissingen te verweren.

(5)

In de basisverordening is bepaald dat de Commissie bij het bijwerken van de communautaire lijst rekening moet houden met de behoefte aan een vlotte besluitvorming en, waar nodig, moet voorzien in een procedure voor dringende gevallen.

(6)

Wanneer de lidstaten overeenkomstig de in artikel 6, leden 1 en 2, van de basisverordening vastgestelde uitzonderingsmaatregelen exploitatieverboden opleggen, moet de Commissie daarvan in kennis worden gesteld.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité inzake veiligheid van de luchtvaart (2),

23.3.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/14

(1)

In hoofdstuk II van Verordening (EG) nr. 2111/2005 (hierna „de basisverordening” genoemd) zijn procedures vastgesteld voor het opstellen van de communautaire lijst van luchtvaartmaatschappijen waaraan een exploitatieverbod is opgelegd in de Gemeenschap, alsook procedures die de lidstaten in bepaalde omstandigheden de mogelijkheid bieden uitzonderingsmaatregelen te nemen waarbij op hun grondgebied een exploitatieverbod wordt opgelegd.

(2)

Overeenkomstig artikel 3, lid 3, van de basisverordening heeft elke lidstaat de Commissie meegedeeld aan welke luchtvaartmaatschappijen een exploitatieverbod op zijn nationaal grondgebied is opgelegd, samen met de redenen waarom het verbod is opgelegd en andere relevante informatie.

(3)

De Commissie heeft alle betrokken luchtvaartmaatschappijen rechtstreeks of, wanneer dit praktisch niet mogelijk was, via de autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht, in kennis gesteld van de essentiële feiten en overwegingen die aan de basis liggen van haar beslissing om aan deze luchtvaartmaatschappijen een exploitatieverbod op te leggen in de Gemeenschap.

(4)

Overeenkomstig artikel 7 van de basisverordening heeft de Commissie de betrokken luchtvaartmaatschappijen de gelegenheid geboden de door de lidstaten verstrekte documenten in te zien, schriftelijke opmerkingen te maken en (binnen 10 werkdagen) een mondelinge toelichting te geven aan de Commissie en het Comité inzake veiligheid van de luchtvaart (2).

(5)

De gemeenschappelijke criteria voor het om veiligheidsredenen opleggen van een exploitatieverbod op communautair niveau zijn uiteengezet in de bijlage bij de basisverordening.

(6)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij bepaalde luchtvaartuigen van de vloot van Air Bangladesh. Deze tekortkomingen zijn vastgesteld tijdens platforminspecties die door Duitsland zijn uitgevoerd in het kader van het SAFA-programma (3).

(7)

Air Bangladesh heeft niet tijdig en adequaat gereageerd op een vraag van de Duitse burgerluchtvaartautoriteiten in verband met de veiligheid van zijn activiteiten. Het feit dat de luchtvaartmaatschappij geen antwoord heeft gegeven op de correspondentie van Duitsland wijst op een gebrek aan transparantie en communicatie. Duitsland heeft tot op heden nog niet de gelegenheid gehad na te gaan of de veiligheidstekortkomingen zijn verholpen.

(8)

De autoriteiten van Bangladesh die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op Air Bangladesh hebben nagelaten om, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Chicago, adequaat toezicht te houden op een specifiek luchtvaartuig dat door deze luchtvaartmaatschappij wordt gebruikt.

(9)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat een strikte exploitatiebeperking moet worden opgelegd aan Air Bangladesh en dat deze luchtvaartmaatschappij moet worden opgenomen in bijlage B.

(10)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij Air Koryo. Deze tekortkomingen zijn door Frankrijk en Duitsland vastgesteld tijdens in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspecties (4).

(11)

Tijdens andere in het kader van het SAFA-programma (5) uitgevoerde platforminspecties is aan het licht gekomen dat Air Koryo aanhoudend verzuimt om tekortkomingen te verhelpen die eerder door Frankrijk zijn vastgesteld.

(12)

Door Frankrijk meegedeelde gegronde en bevestigde aanwijzingen in verband met ernstige voorvallen wijzen op latente systematische veiligheidstekortkomingen bij Air Koryo.

(13)

Air Koryo heeft blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om deze veiligheidstekortkomingen te verhelpen.

(14)

Air Koryo heeft niet tijdig en adequaat gereageerd op een vraag van de burgerluchtvaartautoriteiten van Frankrijk in verband met de veiligheid van zijn activiteiten. Het feit dat de luchtvaartmaatschappij geen antwoord heeft gegeven op een vraag van Frankrijk wijst op een gebrek aan transparantie en communicatie.

(15)

Het actieplan met corrigerende maatregelen dat Air Koryo heeft opgesteld naar aanleiding van de vraag van Frankrijk, is ongeschikt en ontoereikend om de geconstateerde ernstige veiligheidstekortkomingen te corrigeren.

(16)

De autoriteiten van de Democratische Volksrepubliek Korea die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op Air Koryo, hebben nagelaten om, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Chicago, adequaat toezicht te houden op deze luchtvaartmaatschappij.

(17)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat Air Koryo niet voldoet aan de geldende veiligheidsnormen.

(18)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij bepaalde luchtvaartuigen die door Ariana Afghan Airlines worden geëxploiteerd. Deze tekortkomingen zijn door Duitsland vastgesteld tijdens in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspecties (6).

(19)

Ariana Afghan Airlines heeft blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om deze veiligheidstekortkomingen te verhelpen.

(20)

Ariana Afghan Airlines heeft niet tijdig en adequaat gereageerd op een vraag van de Duitse burgerluchtvaartautoriteiten in verband met de veiligheid van zijn activiteiten. Het feit dat de maatschappij geen adequaat antwoord heeft gegeven op de correspondentie van Duitsland wijst op een gebrek aan communicatie.

(21)

De bevoegde autoriteiten van Afghanistan, waar de door Ariana Afghan Airlines gebruikte luchtvaartuigen zijn geregistreerd, hebben nagelaten om, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Chicago, volledig toezicht te houden op de door deze luchtvaartmaatschappij gebruikte luchtvaartuigen.

(22)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat geen enkel door Ariana Afghan Airlines geëxploiteerd luchtvaartuig voldoet aan de geldende veiligheidsnormen, met uitzondering van de A310 met registratienummer F-GYYY, die in Frankrijk is geregistreerd en onder toezicht van de Franse autoriteiten staat.

(23)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij BGB Air. Deze tekortkomingen zijn door Italië vastgesteld tijdens in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspecties (7).

(24)

BGB Air heeft blijk gegeven van een gebrek aan vermogen of bereidheid om de veiligheidstekortkomingen te verhelpen. Dit blijkt uit het feit dat de maatschappij, op basis van de door Italië ter beschikking gestelde Foreign Operator Check List, een zelfbeoordeling volgens de ICAO-normen heeft ingediend die niet bleek te beantwoorden aan de bevindingen van de latere SAFA-inspecties.

(25)

BGB Air heeft niet adequaat gereageerd op een vraag van de Italiaanse burgerluchtvaartautoriteiten in verband met de veiligheid van zijn activiteiten. Het feit dat de maatschappij geen antwoord heeft gegeven op bepaalde correspondentie van Italië wijst op een gebrek aan transparantie en communicatie.

(26)

Niets wijst er op dat BGB Air, als reactie op de vraag van Italië, een adequaat actieplan met corrigerende maatregelen voor het verhelpen van de ernstige veiligheidstekortkomingen heeft uitgevoerd.

(27)

De autoriteiten van Kazachstan die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op BGB Air hebben niet volledig meegewerkt met de burgerluchtvaartautoriteiten van Italië toen deze hun bezorgdheid uitten over de veiligheid van de activiteiten van het in Kazachstan geregistreerde BGB Air, hetgeen blijkt uit het feit dat ze geen antwoord hebben gegeven op de correspondentie van Italië.

(28)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat BGB Air niet voldoet aan de geldende veiligheidsnormen.

(29)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij de vrachtactiviteiten van Buraq Air. Deze tekortkomingen zijn door Zweden en Nederland vastgesteld tijdens in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspecties (8).

(30)

Buraq Air heeft niet tijdig en adequaat gereageerd op een vraag van de Duitse burgerluchtvaartautoriteiten in verband met de veiligheid van de door die maatschappij uitgevoerde vrachtactiviteiten. Het feit dat de maatschappij geen antwoord heeft gegeven op de correspondentie van Duitsland wijst op een gebrek aan transparantie en communicatie.

(31)

De Libische autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op Buraq Air hebben nagelaten om, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Chicago, adequaat toezicht te houden op de vrachtactiviteiten van deze luchtvaartmaatschappij.

(32)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat strikte exploitatiebeperkingen moeten worden opgelegd aan Buraq Air en dat deze luchtvaartmaatschappij moet worden opgenomen in bijlage B.

(33)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij Air Service Comores. Deze tekortkomingen zijn door een lidstaat, Frankrijk, vastgesteld tijdens een in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspectie (9).

(34)

Niets wijst er op dat Air Service Comores, als reactie op de vraag van Frankrijk, een adequaat actieplan met corrigerende maatregelen voor het verhelpen van de vastgestelde ernstige veiligheidstekortkomingen heeft uitgevoerd.

(35)

De autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor het regelgevend toezicht op Air Service Comores hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om veiligheidstekortkomingen te verhelpen.

(36)

De autoriteiten van de Comoren die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben niet tijdig meegewerkt met de burgerluchtvaartautoriteiten van Frankrijk toen deze hun bezorgdheid uitten over de veiligheid van de activiteiten van een in de Comoren geregistreerde luchtvaartmaatschappij.

(37)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat Air Service Comores niet voldoet aan de geldende veiligheidsnormen.

(38)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij GST Aero Air Company. Deze tekortkomingen zijn door Italië vastgesteld tijdens in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspecties (10).

(39)

GST Aero Air Company heeft blijk gegeven van een gebrek aan vermogen of bereidheid om veiligheidstekortkomingen te verhelpen.

(40)

GST Aero Air Company heeft niet tijdig en adequaat gereageerd op een vraag van de Italiaanse burgerluchtvaartautoriteiten in verband met de veiligheid van zijn activiteiten. Het feit dat de maatschappij geen antwoord heeft gegeven op de correspondentie van Italië wijst op een gebrek aan transparantie en communicatie.

(41)

Niets wijst er op dat GST Aero Air Company, als reactie op de vraag van Italië, een adequaat actieplan met corrigerende maatregelen voor het verhelpen van de vastgestelde ernstige veiligheidstekortkomingen heeft uitgevoerd.

(42)

De Kazachse autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op GST Aero Air Company hebben niet volledig meegewerkt met de burgerluchtvaartautoriteiten van Italië toen deze hun bezorgdheid uitten over de veiligheid van de activiteiten van een in Kazachstan geregistreerde luchtvaartmaatschappij, hetgeen blijkt uit het feit dat ze geen volledig antwoord hebben gegeven op de correspondentie van Italië.

(43)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat GST Aero Air Company niet voldoet aan de geldende veiligheidsnormen.

(44)

De autoriteiten van Kirgizië die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben blijk gegeven van onvoldoende vermogen om de geldende veiligheidsnormen toe te passen en te handhaven met betrekking tot Phoenix Aviation. Hoewel het Air Operator's Certificate van Phoenix Aviation is afgegeven door Kirgizië, zijn er aanwijzingen dat het hoofdkantoor van deze luchtvaartmaatschappij in de Verenigde Arabische Emiraten is gevestigd, wat in strijd is met bijlage 6 van het Verdrag van Chicago. In het feitenverslag van het onderzoek van de National Transportation Safety Board van de VS (11) naar een ongeval met Kam Air vlucht 904, die werd geëxploiteerd door Phoenix Aviation, wordt gesteld dat het hoofdkantoor van Phoenix Aviation in de Verenigde Arabische Emiraten is gevestigd.

(45)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat Phoenix Aviation niet voldoet aan de geldende veiligheidsnormen.

(46)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij Phuket Airlines. Deze tekortkomingen zijn door lidstaten, het Verenigd Koninkrijk en Nederland, vastgesteld tijdens in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspecties (12).

(47)

Phuket Airlines heeft blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om deze veiligheidstekortkomingen tijdig en adequaat te verhelpen.

(48)

De Thaise autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben niet volledig meegewerkt met de burgerluchtvaartautoriteiten van Nederland toen deze hun bezorgdheid uitten over de veiligheid van het in Thailand geregistreerde Phuket Airlines, hetgeen blijkt uit het feit dat ze geen relevant antwoord hebben gegeven op de correspondentie van Nederland.

(49)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat Phuket Airlines niet voldoet aan de geldende veiligheidsnormen.

(50)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij Reem Air. Deze tekortkomingen zijn voor het eerst vastgesteld door Nederland tijdens in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspecties (13).

(51)

Nederland heeft bevestigd dat uit latere in het kader van het SAFA-programma (14) uitgevoerde platforminspecties van een specifiek luchtvaartuig is gebleken dat Reem Air aanhoudend verzuimt aan de tekortkomingen te verhelpen.

(52)

Reem Air heeft blijk gegeven van een gebrek aan vermogen of bereidheid om veiligheidstekortkomingen te verhelpen.

(53)

Reem Air heeft niet tijdig en adequaat gereageerd op een vraag van de Nederlandse burgerluchtvaartautoriteiten naar de veiligheid van zijn activiteiten. Het feit dat geen antwoord werd gegeven op de correspondentie van Nederland, wijst op een gebrek aan transparantie of communicatie.

(54)

Niets wijst er op dat Reem Air, als reactie op de vraag van Nederland, een adequaat actieplan met corrigerende maatregelen voor het verhelpen van de vastgestelde ernstige veiligheidstekortkomingen heeft uitgevoerd.

(55)

De autoriteiten van Kirgizië die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op Reem Air hebben nagelaten om, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Chicago, adequaat toezicht te houden op deze luchtvaartmaatschappij, hetgeen blijkt uit de aanhoudende veiligheidstekortkomingen. Uit informatie die Reem Air tijdens de toegestane hoorzitting aan de Commissie heeft meegedeeld blijkt bovendien dat het hoofdkantoor van Reem Air in de Verenigde Arabische Emiraten is gevestigd, terwijl het Air Operator's Certificate van deze luchtvaartmaatschappij is afgegeven door Kirgizië. Dit is in strijd met de voorschriften van bijlage 6 van het Verdrag van Chicago.

(56)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat Reem Air niet voldoet aan de geldende veiligheidsnormen.

(57)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij Silverback Cargo Freighters. Deze tekortkomingen zijn vastgesteld door België tijdens een in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspectie (15).

(58)

Silverback Cargo Freighters, dat ook instaat voor het onderhoud (A&B-controles) van zijn eigen luchtvaartuigen, heeft niet adequaat geantwoord op een vraag van de Belgische burgerluchtvaartautoriteiten naar de veiligheid van zijn activiteiten. Het feit dat geen relevant antwoord werd gegeven op de vragen van België wijst op een gebrek aan transparantie of communicatie.

(59)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat Silverback Cargo Freighters niet voldoet aan de geldende veiligheidsnormen.

(60)

Ondanks de geleverde inspanningen hebben de autoriteiten van de Democratische Republiek Congo die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht te kampen met aanhoudende problemen om de geldende veiligheidsnormen toe te passen en te handhaven, zoals blijkt uit het door ICAO-USOAP opgestelde auditverslag van het directoraat voor burgerluchtvaart van de Democratische Republiek Congo (Kinshasa, 11-18 juni 2001). Er bestaat met name geen systeem voor de certificering van luchtvaartexploitanten.

(61)

De autoriteiten van de Democratische Republiek Congo die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben vervolgens ook blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om adequaat toezicht te houden op de veiligheid.

(62)

Aan Central Air Express is een exploitatieverbod opgelegd wegens aangetoonde tekortkomingen op het vlak van de internationale veiligheidsnormen en wegens niet-samenwerking met een lidstaat.

(63)

België (16) en Hewa Bora Airways (HBA) hebben informatie verstrekt waaruit blijkt dat, in het geval van HBA, de in het verleden door de Belgische autoriteiten vastgestelde tekortkomingen in aanzienlijke mate zijn verholpen met betrekking tot bepaalde luchtvaartuigen. België heeft de Commissie ervan in kennis gesteld dat ze voornemens is systematisch platforminspecties van HBA uit te voeren. Hieruit wordt besloten dat deze luchtvaartmaatschappij de toelating moet krijgen haar huidige activiteiten voort te zetten.

(64)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat alle in de Democratische Republiek Congo geregistreerde luchtvaartmaatschappijen in bijlage A moeten worden opgenomen, met uitzondering van Hewa Bora Airways (HBA), dat in bijlage B moet worden opgenomen.

(65)

De autoriteiten van Equatoriaal-Guinea die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben niet volledig meegewerkt met de burgerluchtvaartautoriteiten van het Verenigd Koninkrijk (VK) toen deze hun bezorgdheid uitten over de veiligheid van de activiteiten van in dat land geregistreerde luchtvaartmaatschappijen. Op 27 maart 2002 heeft het VK schriftelijk contact opgenomen met de voor burgerluchtvaart bevoegde directeur-generaal van Equatoriaal-Guinea (17) en om verduidelijking gevraagd met betrekking tot de volgende punten:

In die brief stelde het VK de voor burgerluchtvaart bevoegde directeur-generaal er ook van in kennis dat het VK op zijn grondgebied geen toestemming meer kon geven voor commerciële activiteiten van luchtvaartmaatschappijen uit Equatoriaal-Guinea zolang niet tot tevredenheid van de autoriteiten van het VK werd aangetoond dat afdoende regelgevend toezicht op die luchtvaartmaatschappijen wordt uitgeoefend. Equatoriaal-Guinea heeft geen antwoord gegeven op deze brief.

(66)

De autoriteiten van Equatoriaal-Guinea die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om de relevante veiligheidsnormen toe te passen en te handhaven, zoals blijkt uit de in het kader van ICAO's Universal Safety Oversight Audit Programme (USOAP) uitgevoerde audits en daarmee gepaard gaande actieplannen met corrigerende maatregelen. Uit het verslag van de USOAP-audit (18) van Equatoriaal-Guinea die in mei 2001 plaatshad, blijkt dat de burgerluchtvaartautoriteit op het ogenblik van de audit niet in staat was adequaat toezicht te houden op zijn luchtvaartmaatschappijen en te garanderen dat ze de ICAO-normen naleven. Tijdens de audit werd onder meer het volgende vastgesteld:

Bovendien heeft het directoraat-generaal voor burgerluchtvaart van Equatoriaal-Guinea tot op heden bij ICAO nog geen actieplan ingediend om de tijdens de audit vastgestelde tekortkomingen te verhelpen (19). Daarom heeft nog geen follow-up van de audit plaatsgevonden.

(67)

De autoriteiten van Equatoriaal-Guinea die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Chicago, de relevante veiligheidsnormen toe te passen en te handhaven. Het hoofdkantoor van sommige houders van een door Equatoriaal-Guinea afgegeven Air Operator Certificate (AOC) is bovendien niet in Equatoriaal-Guinea gevestigd, hoewel dit vereist is overeenkomstig bijlage 6 bij het Verdrag van Chicago (20).

(68)

De autoriteiten van Equatoriaal-Guinea die bevoegd zijn voor regelgevend toezicht op de volgende luchtvaartmaatschappijen hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om adequaat veiligheidstoezicht te houden op deze maatschappijen: Air Consul SA, Avirex Guinée Equatoriale, COAGE — Compagnie Aeree de Guinée Equatorial, Ecuato Guineana de Aviación, Ecuatorial Cargo, GEASA — Guinea Ecuatorial Airlines SA, GETRA — Guinea Ecuatorial de Transportes Aéreos, Jetline Inc., King Transavia Cargo, Prompt Air GE SA, UTAGE — Unión de Transporte Aéreo de Guinea Ecuatorial.

(69)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat aan alle in Equatoriaal-Guinea geregistreerde luchtvaartmaatschappijen een exploitatieverbod moet worden opgelegd en dat deze luchtvaartmaatschappijen in bijlage A moeten worden opgenomen.

(70)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij het in Liberia geregistreerde International Air Services. Deze tekortkomingen zijn vastgesteld door Frankrijk tijdens in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspecties (21).

(71)

De autoriteiten van Liberia die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben niet volledig meegewerkt met de burgerluchtvaartautoriteiten van het Verenigd Koninkrijk (VK) toen deze hun in kennis stelden van ernstige veiligheidstekortkomingen die zijn vastgesteld tijdens een op 5 maart 1996 door de burgerluchtvaartautoriteiten van het VK uitgevoerde platforminspectie (22) van een in Liberia geregistreerd luchtvaartuig. Op 12 maart 1996 stelde de burgerluchtvaartautoriteiten van het VK de Liberiaanse DCA ervan in kennis dat alle aanvragen van in Liberia geregistreerde luchtvaartuigen om commerciële diensten naar het VK te exploiteren zouden worden geweigerd tot de Liberiaanse autoriteiten aantoonden over een doeltreffend regelgevend systeem te beschikken om de luchtwaardigheid van in Liberia geregistreerde luchtvaartuigen te garanderen. De Liberiaanse autoriteiten hebben nooit geantwoord. Zij hebben ook niet volledig meegewerkt met de burgerluchtvaartautoriteit van Frankrijk. Zij hebben immers geweigerd antwoord te geven toen deze hun bezorgdheid uitten over de veiligheid van de activiteiten van een in Liberia geregistreerde luchtvaartmaatschappij.

(72)

De autoriteiten van Liberia die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om de relevante veiligheidsnormen toe te passen en te handhaven. De regering van Liberia heeft in 1996 (23) zelf toegegeven dat ze wegens de burgeroorlog niet in staat was regelgevend toezicht uit te oefenen op in Liberia geregistreerde luchtvaartuigen. Hoewel in 2003 een uitgebreide vredesovereenkomst is ondertekend en de VN en de nationale overgangsregering van Liberia stilaan maatregelen nemen om de veiligheid te verbeteren, is het weinig waarschijnlijk dat het vermogen van de regering om haar register in orde te brengen sinds 1996 is verbeterd. Wegens de veiligheidssituatie heeft ICAO nog geen USOAP-audit van Liberia uitgevoerd.

(73)

De autoriteiten van Liberia die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op de volgende luchtvaartmaatschappijen hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om adequaat veiligheidstoezicht te houden op deze luchtvaartmaatschappijen: International Air Services Inc., Satgur Air Transport Corp., Weasua Air Transport Co. Ltd.

(74)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat aan alle in Liberia geregistreerde luchtvaartmaatschappijen een exploitatieverbod moet worden opgelegd en dat deze luchtvaartmaatschappijen in bijlage A moeten worden opgenomen.

(75)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij Air Universal Ltd. Deze tekortkomingen zijn vastgesteld door Zweden tijdens een in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspectie (24).

(76)

De autoriteiten van Sierra Leone die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben niet volledig meegewerkt met de burgerluchtvaartautoriteiten van Zweden toen deze hun bezorgdheid uitten over de veiligheid van het in Sierra Leone geregistreerde Air Universal Ltd, hetgeen blijkt uit het feit dat ze geen antwoord hebben gegeven op de correspondentie van Zweden.

(77)

De exploitatievergunning of technische vergunning van alle luchtvaartmaatschappijen onder toezicht van Sierra Leone zijn in het verleden geweigerd of ingetrokken door het Verenigd Koninkrijk.

(78)

Hoewel het Air Operator's Certificate van Air Universal Ltd is afgegeven door Sierra Leone, zijn er aanwijzingen dat het hoofdkantoor van de luchtvaartmaatschappij tegenwoordig in Jordanië is gevestigd, wat in strijd is met de voorschriften van bijlage 6 van het Verdrag van Chicago.

(79)

De autoriteiten van Sierra Leone die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op Air Universal Ltd hebben nagelaten om, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Chicago, adequaat toezicht uit te oefenen op deze luchtvaartmaatschappij.

(80)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat Air Universal Ltd niet voldoet aan de geldende veiligheidsnormen.

(81)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij luchtvaartmaatschappijen die in Sierra Leone zijn geregistreerd. Deze tekortkomingen zijn vastgesteld door drie lidstaten, het VK, Malta en Zweden tijdens in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspecties (25).

(82)

De autoriteiten van Sierra Leone die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben niet volledig meegewerkt met de burgerluchtvaartautoriteiten van Zweden en Malta toen deze hun bezorgdheid uitten over de veiligheid van de activiteiten van het in Sierra Leone geregistreerde Air Universal Ltd, hetgeen blijkt uit het feit dat ze geen antwoord hebben gegeven op de correspondentie van deze lidstaten.

(83)

De autoriteiten van Sierra Leone die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om, overeenkomstig hun verplichtingen uit hoofde van het Verdrag van Chicago, de geldende veiligheidsnormen toe te passen en te handhaven. Sierra Leone heeft geen passend systeem om toezicht te houden op zijn exploitanten en luchtvaartuigen en beschikt niet over de technische capaciteiten en middelen om deze taak te vervullen. Het hoofdkantoor van sommige houders van een door Sierra Leone afgegeven Air Operator Certificate is niet in Sierra Leone gevestigd, wat in strijd is met de voorschriften van bijlage 6 van het Verdrag van Chicago.

(84)

Het door Sierra Leone opgestelde actieplan met corrigerende maatregelen wordt ongeschikt (of onvoldoende) geacht om de vastgestelde ernstige veiligheidstekortkomingen te verhelpen. De burgerluchtvaartautoriteiten van Sierra Leone hebben een overeenkomst gesloten met een privé-onderneming, International Aviation Surveyors (IAS), om bepaalde toezichtactiviteiten in hun naam uit te voeren. De overeenkomst tussen beide partijen, die is vastgelegd in een intentieverklaring (26), voorziet echter niet in een adequaat systeem voor toezicht op de in Sierra Leone geregistreerde luchtvaartuigen omdat:

(85)

De autoriteiten van Sierra Leone die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om adequaat toezicht te houden op de veiligheid van op de volgende luchtvaartmaatschappijen: Aerolift Co. Ltd, Afrik Air Links, Air Leone Ltd, Air Rum Ltd, Air Salone Ltd, Air Universal Ltd, Destiny Air Services Ltd, First Line Air (SL) Ltd, Heavylift Cargo, Paramount Airlines Ltd, Star Air Ltd, Teebah Airways, West Coast Airways Ltd.

(86)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat aan alle in Sierra Leone geregistreerde luchtvaartmaatschappijen een exploitatieverbod moet worden opgelegd en dat deze luchtvaartmaatschappijen moeten worden opgenomen in bijlage A.

(87)

Er zijn geverifieerde aanwijzingen voor ernstige veiligheidstekortkomingen bij Jet Africa, een in Swaziland geregistreerde luchtvaartmaatschappij. Deze tekortkomingen zijn vastgesteld door Nederland tijdens een in het kader van het SAFA-programma uitgevoerde platforminspectie (27).

(88)

Jet Africa heeft niet tijdig en adequaat gereageerd op een vraag van de Nederlandse burgerluchtvaartautoriteiten in verband met de veiligheid van zijn activiteiten. Het feit dat geen antwoord werd gegeven op de correspondentie van Nederland wijst op een gebrek aan transparantie of communicatie.

(89)

Niets wijst er op dat Jet Africa, als reactie op de vraag van Nederland, een actieplan met corrigerende maatregelen heeft opgesteld om de ernstige veiligheidstekortkomingen te verhelpen.

(90)

De autoriteiten van Swaziland die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om de relevante veiligheidsnormen toe te passen en te handhaven, zoals met name blijkt uit een USOAP-audit van maart 1999. Het auditverslag (28) komt tot de conclusie dat Swaziland ten tijde van de audit niet in staat was om de taken met betrekking tot het veiligheidstoezicht op zijn luchtvaartmaatschappijen en register van luchtvoertuigen tot een goed einde te brengen. Het auditverslag vermeldt ook dat het niet mogelijk was het aantal luchtvaartuigen in het register te bepalen omdat het register niet goed was bijgehouden. Het auditteam kon evenmin vaststellen hoeveel door de DCA afgegeven personeelsvergunningen nog steeds geldig waren aangezien de archieven niet waren bijgewerkt. Aangezien Swaziland ICAO geen informatie heeft verstrekt over de voortgang bij de tenuitvoerlegging van het actieplan met corrigerende maatregelen om de tijdens de audit vastgestelde tekortkomingen te verhelpen, heeft geen follow-up van de USOAP-audit plaatsgevonden.

(91)

De autoriteiten van Swaziland die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht hebben blijk gegeven van een gebrek aan vermogen om adequaat toezicht te houden op de volgende luchtvaartmaatschappijen: Aero Africa (Pty) Ltd, African International Airways (Pty) Ltd, Airlink Swaziland Ltd, Northeast Airlines (Pty) Ltd, Scan Air Charter Ltd, Swazi Express Airways, Jet Africa.

(92)

Op basis van de gemeenschappelijke criteria wordt hieruit geconcludeerd dat aan alle in Swaziland geregistreerde luchtvaartmaatschappijen een exploitatieverbod moet worden opgelegd en dat deze luchtvaartmaatschappijen in bijlage A moeten worden opgenomen.

(93)

Aangezien dit de veiligheid niet in het gedrang brengt, mogen alle hierboven vermelde luchtvaartmaatschappijen vliegtuigen met bemanning huren („wet lease”) of gebruik maken van een luchtvaartmaatschappij waaraan geen exploitatieverbod is opgelegd om hun verkeersrechten uit te oefenen, voorzover de geldende veiligheidsnormen worden nageleefd.

(94)

Telkens dit vereist is moet de communautaire lijst op basis van aanvullend bewijsmateriaal of uitgevoerde corrigerende maatregelen zo snel mogelijk worden bijgewerkt teneinde rekening te houden met de ontwikkeling van de veiligheidssituatie van de betrokken luchtvaartmaatschappijen.

(95)

Uit de informatie die verstrekt is door Tuninter en de Tunesische autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht en die bevestigd is door Italië wordt geconcludeerd dat is aangetoond dat Tuninter de veiligheidstekortkomingen die tijdens twee inspecties ter plaatse door de Italiaanse autoriteiten waren vastgesteld, heeft verholpen.

(96)

Uit de door Duitsland verstrekte informatie wordt geconcludeerd dat er geen aanwijzingen meer zijn van een gebrek aan vermogen of bereidheid vanwege de autoriteiten van Tadzjikistan die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op luchtvaartuigen die in dat land zijn geregistreerd.

(97)

Uit de aan België verstrekte informatie, waaruit blijkt dat de tekortkomingen die geleid hebben tot een nationaal verbod voor I.C.T.T.P.W. en South Airlines volledig zijn verholpen, wordt geconcludeerd dat er geen bevestigde aanwijzingen meer zijn dat deze luchtvaartmaatschappijen te kampen hebben met aanhoudende ernstige veiligheidstekortkomingen.

(98)

Uit de door Duitsland verstrekte informatie, waaruit blijkt dat het luchtvaartuig dat aanleiding gaf tot het opleggen van een exploitatieverbod aan Atlant Soyuz geen deel meer uitmaakt van de vloot van die luchtvaartmaatschappij, wordt geconcludeerd dat er geen bevestigde aanwijzingen meer zijn dat deze luchtvaartmaatschappij te kampen heeft met aanhoudende ernstige veiligheidstekortkomingen.

(99)

Uit de op dit ogenblik beschikbare informatie wordt geconcludeerd dat er geen bevestigde aanwijzingen meer zijn van niet-gecorrigeerde ernstige veiligheidstekortkomingen bij Air Mauritanie. Desondanks moet het vermogen van de autoriteiten van Mauritanië die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op deze luchtvaartmaatschappij verder worden beoordeeld. Daarom zal de Commissie, bijgestaan door de autoriteiten van belanghebbende lidstaten, binnen 2 maanden een beoordeling opstellen van de autoriteiten van Mauritanië die verantwoordelijk zijn voor regelgevend toezicht op deze luchtvaartmaatschappij en op de ondernemingen die onder deze luchtvaartmaatschappij vallen.

(100)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het comité inzake veiligheid van de luchtvaart,

23.3.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/29

(1)

Bij artikel 9 van Verordening (EG) nr. 1159/2003 zijn de voorwaarden vastgesteld voor de bepaling van de leveringsverplichtingen tegen nulrecht van de producten van GN-code 1701, uitgedrukt in wittesuikerequivalent, voor invoer van oorsprong uit de landen die het ACS-protocol en de overeenkomst met India hebben ondertekend.

(2)

Bij artikel 16 van Verordening (EG) nr. 1159/2003 zijn de voorwaarden vastgesteld voor de bepaling van de tariefcontingenten tegen nulrecht van de producten van GN-code 1701 11 10, uitgedrukt in wittesuikerequivalent, voor invoer van oorsprong uit de landen die het ACS-protocol en de overeenkomst met India hebben ondertekend.

(3)

Bij artikel 22 van Verordening (EG) nr. 1159/2003 zijn tariefcontingenten tegen een recht van 98 EUR per ton geopend voor de invoer van producten van GN-code 1701 11 10 uit Brazilië, Cuba en andere derde landen.

(4)

Overeenkomstig artikel 5, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1159/2003 zijn in de week van 13 tot en met 17 maart 2006 bij de bevoegde instanties aanvragen ingediend voor de afgifte van invoercertificaten voor een totale hoeveelheid die groter is dan de overeenkomstig artikel 9 van Verordening (EG) nr. 1159/2003 per land vastgestelde verplicht te leveren hoeveelheid voor preferentiële suiker ACS-India.

(5)

De Commissie moet derhalve een verlagingscoëfficiënt vaststellen voor de afgifte van certificaten naar rato van de beschikbare hoeveelheid en melden dat de betrokken maximumhoeveelheid is bereikt,

23.3.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/31

(1)

In de artikelen 173 tot en met 177 van Verordening (EEG) nr. 2454/93 is bepaald dat de Commissie periodieke eenheidswaarden vaststelt voor de producten die zijn omschreven in de in bijlage 26 van genoemde verordening opgenomen klasse-indeling.

(2)

De toepassing van de regels en maatstaven bepaald in voornoemde artikelen op de gegevens die overeenkomstig het bepaalde in artikel 173, lid 2, van voornoemde verordening aan de Commissie zijn medegedeeld, leidt ertoe voor de betrokken producten de eenheidswaarden vast te stellen die zijn vermeld in de bijlage bij de onderhavige verordening,

23.3.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/37

(1)

Bij brief van 7 januari 2003 (op 10 januari 2003 geregistreerd onder nummer A/30189) heeft Nederland exploitatiesteun ten gunste van AVR Nutsbedrijf Gevaarlijk Afval BV (hierna „AVR Nuts” genoemd) ten behoeve van de verwerking in Nederland van voor verwijdering bestemd gevaarlijk afval aangemeld. Het grootste deel van de steun betrof de verbranding van dit soort afval in twee draaitrommelovens (hierna „DTO's” genoemd). Nederland heeft de toepassing van artikel 86, lid 2, van het Verdrag ingeroepen en heeft de Commissie verzocht te besluiten dat de maatregel geen staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het Verdrag vormt, omdat het om een passende compensatie gaat voor de verplichting een dienst van algemeen economisch belang in de zin van artikel 86, lid 2, van het Verdrag te verlenen. De zaak werd als Steunmaatregel nr. N 43/2003 geregistreerd.

(2)

Bij brieven van 7 februari (met referentie D/50847) en 22 april 2003 (met referentie D/52566) heeft de Commissie om aanvullende inlichtingen verzocht. Nederland heeft aanvullende informatie verstrekt bij brieven van 24 maart 2003 (op 28 maart 2003 geregistreerd onder nummer A/32279) en 19 juni 2003 (op 25 juni geregistreerd onder nummer A/34394). Vertegenwoordigers van Nederland en de diensten van de Commissie hadden op 21 mei 2003 een bijeenkomst. Twee concurrenten hebben bij brief van 2 mei 2003 (op 5 mei 2003 geregistreerd onder nummer A/33155) een gezamenlijke klacht tegen de steun ingediend. Bij brief van 20 mei 2003 (diezelfde dag nog geregistreerd onder nummer A/33548) hebben zij de Commissie meegedeeld dat een dochteronderneming van een van hen zich bij deze klacht aansloot.

(3)

Bij besluit C(2003) 1763 van 24 juni 2003 heeft de Commissie de procedure van artikel 88, lid 2, van het Verdrag ten aanzien van de aangemelde steunmaatregel ingeleid. De zaak werd als Steunmaatregel nr. C 43/2003 geregistreerd. Het besluit is Nederland bij brief van 26 juni 2003 (met referentie D/230250) meegedeeld. Dit besluit werd in het Publicatieblad van de Europese Unie van 20 augustus 2003 bekendgemaakt (2). De Commissie heeft opmerkingen ontvangen van vier belanghebbenden (geregistreerd onder nummers A/36309, A/36463, A/36645, A/36679, A/36870, A/37077, A/37480 en A/37569), onder wie ook een van de beide concurrenten die voordien in mei een klacht hadden ingediend; deze klacht was ook ingediend namens nog een andere onderneming die deel uitmaakt van het concern waartoe een van de beide oorspronkelijke klagende concurrenten behoort (hierna worden deze vier entiteiten samen „de twee gezamenlijk agerende concurrenten” genoemd). De Commissie heeft deze opmerkingen aan Nederland doorgezonden bij brieven van 1 oktober (met referentie D/56129), 29 oktober (met referentie D/56898), 7 november (met referentie D/57120) en 12 november 2003 (met referentie D/57185). Deze brieven bevatten ook een aantal verdere vragen van de Commissie.

(4)

Bij brief van 13 augustus 2003 (op 14 augustus 2003 geregistreerd onder nummer A/35706) hebben de twee gezamenlijk agerende concurrenten de Commissie meegedeeld dat een deel van de steun aan AVR Nuts was uitgekeerd en hebben zij de Commissie verzocht beschikkingen te geven op grond van artikel 11 van Verordening (EG) nr. 659/1999 van de Raad van 22 maart 1999 tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 93 van het EG-Verdrag (3) om Nederland te gelasten verdere betalingen op te schorten en de uitgekeerde steun voorlopig terug te vorderen. Op verzoek van de Commissie van 20 augustus 2003 (brief met referentie D/55321) heeft Nederland bij brief van 25 september 2003 (op 30 september 2003 geregistreerd onder nummer A/36690) bevestigd dat de aangemelde steun voor wat betreft het jaar 2002 en het eerste kwartaal van 2003 aan AVR Nuts was uitbetaald. Bij brief van 20 oktober 2003 (met referentie D/56735) heeft de Commissie de twee gezamenlijk agerende concurrenten meegedeeld dat zij niet voornemens was de gevraagde beschikkingen te geven. De twee gezamenlijk agerende concurrenten herhaalden hun verzoek met aandrang bij brief van 14 november 2003 (op 17 november 2003 geregistreerd onder nummer A/37909) en bij brief van 1 december 2003 (op 2 december 2003 geregistreerd onder nummer A/38325). Deze laatste brief kruiste in feite het antwoord van de Commissie van 24 november 2003 (met referentie D/57541), waarin deze haar standpunt bevestigde.

(5)

Na een verzoek om uitstel (bij brief van 14 juli 2003, op 18 juli 2003 onder nummer A/35109 geregistreerd, en bij brief van 29 oktober 2003, op 5 november 2003 geregistreerd onder nummer A/37568), dat bij brief van 23 juli 2003 (met referentie D/54737) werd ingewilligd, heeft Nederland bij brief van 18 december 2003 (op 8 januari 2004 geregistreerd onder nummer A/30088) opmerkingen ten aanzien van het besluit van de Commissie gemaakt. Nederland heeft opmerkingen ten aanzien van de van belanghebbenden ontvangen opmerkingen gemaakt bij brief van 23 december 2003 (op 8 januari 2004 geregistreerd onder nummer A/30090), van 23 januari 2004 (op 29 januari 2004 geregistreerd onder nummer A/30621), van 25 februari 2004 (op 27 februari 2004 geregistreerd onder nummer A/31451) en van 23 april 2004 (op 30 april 2004 geregistreerd onder nummer A/33118). Met deze beide laatste brieven heeft Nederland de Commissie ook over de lopende ontwikkelingen bij AVR Nuts geïnformeerd. Omdat de toenemende tekorten steeds hogere steunbedragen zouden vergen, werd besloten één van de beide DTO's per 1 juli 2004 te sluiten. Een eventuele sluiting van de tweede DTO was nog in overweging. Het bleek dat de oorspronkelijke steunovereenkomst bepalingen bevatte op grond waarvan Nederland een zekere vergoeding voor de sluitingskosten zou toekennen.

(6)

Gelet op de nieuwe informatie heeft de Commissie besluit C(2004) 2640 definitief van 17 juli 2004 genomen om de procedure van artikel 88, lid 2, van het Verdrag uit te breiden tot de vergoeding voor de kosten van de (eventuele) sluiting van de DTO's. Dit besluit werd op 16 juli 2004 aan Nederland gezonden, dat verzocht om een verlenging van de termijn om ten aanzien van dit besluit opmerkingen te maken, alsmede om een bijeenkomst om de lopende ontwikkelingen te bespreken (bij brief van 30 juli 2003, op 4 augustus 2004 geregistreerd onder nummer A/35996). Op 23 augustus 2004 vond een bijeenkomst tussen vertegenwoordigers van Nederland en van de Commissie plaats. Op 26 augustus 2004 vond een verdere bijeenkomst tussen de diensten van de Commissie en de twee gezamenlijk agerende concurrenten plaats. Overigens vertegenwoordigde het advocatenkantoor nog een andere concurrent. Nederland heeft ten aanzien van het besluit van de Commissie opmerkingen gemaakt bij brief van 10 september 2004 (op 17 september 2004 geregistreerd onder nummer A/36999). De Commissie verzocht om verdere informatie bij brief van 30 september 2004 (met referentie D/56902), die Nederland heeft verschaft bij brief van 22 oktober 2004 (op 27 oktober 2004 geregistreerd onder nummer A/38271). In deze brief heeft Nederland bevestigd dat verdere steun voor de rest van 2003, de drie eerste kwartalen van 2004 en de sluiting van een van de installaties aan de begunstigde was uitbetaald.

(7)

Het besluit tot uitbreiding van de procedure werd in het Publicatieblad van de Europese Unie van 9 oktober 2004 bekendgemaakt (4). De Commissie ontving opmerkingen van de twee gezamenlijk agerende concurrenten (brieven van 16 en 19 november 2004, geregistreerd onder nummer A/38860 en A/38978). De Commissie heeft deze opmerkingen aan Nederland gezonden bij brief van 22 november 2004 (met referentie D/58307). Nederland heeft opmerkingen gemaakt bij deze opmerkingen en heeft de vragen van de Commissie beantwoord bij brieven van 22 december 2004 (op 5 januari 2005 geregistreerd onder nummer A/30171) en 12 januari 2005 (op 17 januari 2005 geregistreerd onder nummer A/30525). In deze brieven heeft Nederland de Commissie niet alleen van het besluit de resterende DTO te sluiten, maar ook van de overeenkomstige vergoeding voor de sluitingskosten in kennis gesteld.

(8)

Ten slotte hebbende de twee gezamenlijk agerende concurrenten hun verzet tegen de steun bevestigd bij brieven van 25 april 2005 (diezelfde dag nog geregistreerd onder nummer A/33476) en 2 mei 2005 (op 12 mei 2005 geregistreerd onder nummer A/33884). Na deze brieven vond op 26 mei 2005 nog een bijeenkomst tussen de diensten van de Commissie en de twee gezamenlijk agerende concurrenten plaats. Andermaal vertegenwoordigde het advocatenkantoor ook dezelfde derde concurrent (hierna worden deze concurrent en de twee overige concurrenten tezamen „de drie gezamenlijk agerende concurrenten” genoemd). Op deze bijeenkomst werd een document overgelegd dat suggereerde dat verdere steun voor 2004 aan AVR Nuts was betaald.

(9)

In artikel 5, lid 1, van Richtlijn 75/442/EEG van de Raad van 15 juli 1975 betreffende afvalstoffen (5) is bepaald dat „de lidstaten, wanneer dat noodzakelijk of dienstig blijkt te zijn in samenwerking met andere lidstaten, de nodige maatregelen [nemen] om een geïntegreerd en toereikend net van verwijderingsinstallaties op te zetten, waarbij rekening wordt gehouden met de beste beschikbare technologieën die geen overmatig hoge kosten veroorzaken. Met dit net moet de Gemeenschap als geheel zelfverzorgend op het gebied van afvalverwijdering kunnen worden en moeten de lidstaten afzonderlijk naar dit doel kunnen streven, waarbij rekening wordt gehouden met geografische omstandigheden of met de behoefte aan speciale installaties voor bepaalde soorten afval”. In artikel 5, lid 2, van diezelfde richtlijn is bepaald dat „met dit net het bovendien mogelijk [moet] zijn afvalstoffen te verwijderen in een van de meest nabije, daartoe geschikte installaties met behulp van de meest geschikte methoden en technologieën om een hoog niveau van bescherming van het milieu en de volksgezondheid te waarborgen”.

(10)

Begin jaren 1990 werden, met het oog op deze doelstellingen, in Nederland een speciale deponie (hierna „de C2-deponie” genoemd) en DTO's in bedrijf genomen. De C2-deponie wordt gebruikt voor de geschikte verwijdering van gevaarlijk afval dat niet kan worden verbrand (hierna „C2-afval” genoemd). De DTO's worden gebruikt voor de geschikte verwijdering van gevaarlijk afval dat, ondanks zijn lage calorische waarde, toch nog via verbranding kan worden verwerkt (6) (hierna „DTO-afval” genoemd). Voor deze verbranding is bijstoken nodig en in de praktijk is de meest kostenefficiënte brandstof gevaarlijk afval met een hoogcalorische waarde.

(11)

Lidstaten kunnen, overeenkomstig artikel 8, lid 3, van Richtlijn 75/442/EG en artikel 4, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 259/93 van de Raad van 1 februari 1993 betreffende toezicht en controle op de overbrenging van afvalstoffen binnen, naar en uit de Europese Gemeenschap (7), de uitvoer van „voor verwijdering bestemde afvalstoffen” verbieden. Enkel na uitvoering van diverse controles mag dergelijk afval worden verhandeld. Lidstaten mogen evenwel niet algemeen de uitvoer van „voor nuttige toepassing bestemd afval” naar andere lidstaten verbieden. (8) De begrippen „voor verwijdering bestemd afval” en „voor nuttige toepassing bestemd afval” zijn in diverse arresten van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen verduidelijkt. (9) Als gevolg daarvan moet, in vergelijking met de interpretatie die tot dusver door Nederland werd gehanteerd, een geringer volume gevaarlijk afval als „voor verwijdering bestemd afval” worden beschouwd en meer afval als „voor nuttige toepassing bestemd afval”. Dit onderscheid is niet afhankelijk van de stookwaarde van het afval, doch eerder van de primaire doelstelling van de installatie waarin het afval wordt verwerkt, en van de aard van het afval.

(12)

C2- en DTO-afval wordt door ondernemingen uit alle economische sectoren aangeleverd. Belangrijke sectoren zijn onder meer de metaalsector, zakelijke en overheidsdiensten, (petro-)chemische sector, transport en delfstofwinning. Het meeste afval wordt opgehaald door gespecialiseerde tussenpersonen van wie de dienstverlening doorgaans de diverse soorten afval van een onderneming betreft: C2- en DTO-afval, ander gevaarlijk afval, en niet-gevaarlijk afval. Deze diensten zijn natuurlijk grotendeels gebonden aan de plaats waar het afval wordt geproduceerd, maar de meer specifieke soorten afval worden over langere afstanden getransporteerd. Diverse grote industriële afvalondernemingen zijn internationaal actief, met vestigingen in meerdere landen.

(13)

De afgelopen jaren zijn de mogelijkheden voor nuttige toepassing van gevaarlijk afval verder ontwikkeld. Steeds grotere volumes worden gebruikt in de cementindustrie (met name in België) of om gesloten mijnen op te vullen (met name in Duitsland). De strikte uitlegging door het Hof van het begrip „voor verwijdering bestemd afval” heeft deze ontwikkeling bevorderd. Terzelfder tijd hebben producenten de productie van afval verder beperkt. Binnen wettelijke grenzen kunnen zij, althans in zekere mate, een deel ervan mengen met minder gevaarlijk afval, hetgeen een goedkopere verwijdering of nuttige toepassing mogelijk maakt. Daardoor daalde het aanbod DTO-afval van zo'n 80 000/100 000 ton in 1995 tot zo'n 34 000 ton in 2002. In 2002 werd nog verwacht dat zo'n 38 500 ton per jaar zou worden geproduceerd. Midden 2004 raamde AVR Nuts dat zij slechts 16 000 ton DTO-afval per jaar aangeboden zou krijgen (10). Het aanbod C2-afval daalde van zo'n 6 000 ton in 2000 tot zo'n 4 000 ton in 2002. De uitvoer van in Nederland geproduceerd gevaarlijk afval is gestegen tot zo'n 36 000 ton, waarvan zo'n 4 000 ton DTO-afval, hetgeen in de verwijderingsinstallaties overcapaciteit deed ontstaan. Dit fenomeen doet zich op ruimere schaal voor, en treft bijvoorbeeld ook het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en België.

(14)

De C2-deponie en de diverse DTO's waren aanvankelijk opgezet door AVR Chemie CV (hierna „AVR Chemie” genoemd), waarin de Staat een belang van 30 % en Holding AVR Bedrijven NV (hierna „AVR Holding” of kortweg „AVR” genoemd) een belang van 70 % heeft. AVR is een belangrijke speler op de Nederlandse afvalmarkt. Momenteel is de Gemeente Rotterdam voor 100 % aandeelhouder van AVR, maar de gemeente heeft onlangs haar voornemen aangekondigd haar aandelen in AVR te verkopen. Vanaf het midden van de jaren 1990 maakte AVR Chemie verliezen (10,9 miljoen EUR in 2000 en 7,2 miljoen EUR in 2001). Daarom wilde AVR de drie DTO's die zij op dat tijdstip in bedrijf had, sluiten. Nederland heeft echter een overeenkomst over een herstructurering bereikt. Daarbij werd AVR Chemie opgesplitst. AVR Nuts werd opgericht om na sluiting van één van de drie DTO's de verwerking van C2- en DTO-afval voort te zetten. AVR-Industrial Waste Services Rotterdam BV (hierna „AVR IW” genoemd) werd opgericht voor de resterende activiteiten op de markten voor (gevaarlijk) afval waarop AVR om haar eigen, commerciële redenen actief wilde blijven. Beide zijn volledig in handen van AVR. De enige resterende activiteit van AVR Chemie is de verhuring van faciliteiten aan AVR Nuts. AVR Nuts en AVR IW werken nauw samen. Een dienstenovereenkomst bepaalt dat het grootste deel van de directie- en de commerciële taken van AVR Nuts door AVR IW worden uitgevoerd.

(15)

De capaciteit van de beide DTO's waarvoor AVR een vergunning heeft, bedraagt 100 000 ton gevaarlijk afval per jaar. De theoretisch beschikbare capaciteit is 80-85 % van de toegestane capaciteit. AVR verwerkte 84 880 ton gevaarlijk afval (DTO-afval en ander) in 2001, 81 274 ton in 2002 en 78 297 ton in 2003. Voor de verbranding van DTO-afval is min of meer dezelfde hoeveelheid ander gevaarlijk afval als brandstof nodig. Het volume DTO-afval dat daadwerkelijk in de DTO's wordt verwerkt, bedraagt naar raming 19 000 ton in 2002 en 23 000 ton in 2003. Bepaalde soorten DTO-afval kunnen overigens ook in verbrandingsinstallaties voor huishoudelijk afval die op een lagere stooktemperatuur functioneren, worden verwerkt.

(16)

AVR Nuts is verplicht een gescheiden boekhouding te voeren in overeenstemming met Richtlijn 80/723/EEG van de Commissie van 25 juni 1980 betreffende de doorzichtigheid in de financiële betrekkingen tussen lidstaten en openbare bedrijven (11).

(17)

De steun en de activiteiten waarvoor deze wordt toegekend, zijn omschreven in een concessiebesluit van de minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer van 3 juli 2002 en in een concessieovereenkomst tussen Nederland, AVR Holding, AVR Nuts, AVR IW en enkele andere dochterondernemingen die op 10 juli 2002 werd ondertekend. Met het concessiebesluit verleent de Staat „aan AVR Nuts het exclusieve recht om voor een periode van vijf jaar de deponie van C2-afval en de verwerking van gevaarlijk afval in draaitrommelovens te exploiteren onder de verplichting de deponie van C2-afval en de verwerking van gevaarlijk afval in draaitrommelovens als diensten van algemeen economisch belang aan het publiek aan te bieden tegen redelijke, transparante en non-discriminatoire voorwaarden en maatschappelijk aanvaardbare tarieven, zulks met inachtneming van de voorwaarden en bepalingen zoals nader worden vastgelegd in de concessieovereenkomst”. De overeenkomst legt in detail de voorwaarden voor de bedrijfsvoering van AVR Nuts vast. De overeenkomst zou van 1 januari 2002 tot en met 31 december 2006 lopen.

(18)

De steun bedraagt 100 % van het vooraf bepaalde exploitatietekort, dat op basis van een door een onafhankelijke accountant vastgestelde methodiek wordt berekend. In het geval van een vooraf vastgesteld exploitatieoverschot zal 70 % daarvan worden gebruikt om de steun die in voorgaande jaren is toegekend, terug te betalen. Het vooraf bepaalde exploitatietekort bedraagt 1,5 miljoen EUR in 2002 en 2,8 miljoen EUR in 2003. In bijlage I bij deze beschikking wordt een samenvatting van deze methodiek en de toepassing ervan voor 2002, 2003 en 2004 gegeven. De meeste steun betreft de DTO's. Voor de C2-deponie bedroeg bijvoorbeeld in 2003 het vooraf berekende tekort 370 000 EUR.

(19)

Volgens de dienstenovereenkomst voert AVR IW het grootste deel van de administratieve en operationele taken van AVR Nuts uit. Daarvoor ontvangt zij een vergoeding die in het vooraf bepaalde tekort is verrekend. Verrekening vindt op basis van kostprijs („activity based costing”) plaats. In de praktijk betekende dit dat voor de periode 2002-2004 gemiddeld 30 % van de overheadkosten van AVR aan AVR Nuts werd toegerekend.

(20)

Eén additionele kostenpost die in het vooraf bepaalde budget is opgenomen en waarvoor AVR Nuts steun ontvangt die zij aan AVR IW doorgeeft, betreft acquisitie van afval. Gezien het grote aandeel van de vaste kosten werd actieve acquisitie van afval noodzakelijk geacht om de capaciteit maximaal te benutten en de exploitatiekosten aldus zo laag mogelijk te houden. De vooraf bepaalde en de daadwerkelijke kosten worden in tabel 1 gepresenteerd.

Tabel 1:

Vooraf bepaalde en daadwerkelijke acquisitiekosten

(21)

Aanvankelijk zou het tekort naar verwachting stijgen tot 3,8 miljoen EUR in 2006, maar de markt- en exploitatievoorwaarden bleken veel moeilijker te zijn dan verwacht, met geringe hoop op verbetering. Over de periode 2002-2003 leed AVR Nuts, naast het vooraf bepaalde tekort, 12 miljoen EUR verlies. Verwacht werd dat het vooraf bepaalde tekort voor 2004 en de jaren nadien veel hoger dan voorzien zou uitvallen; zo bedroeg voor 2004 het vooraf bepaalde tekort 8,898 miljoen EUR (12). Bij deze berekening werd met het besluit de DTO's te sluiten rekening gehouden.

(22)

Gezien de toenemende exploitatietekorten heeft Nederland, zoals reeds in overwegingen 5 en 7 werd aangegeven, zijn beleid herzien. Eind 2003 werd besloten één van de beide DTO's per 1 juli 2004 te sluiten. In de zomer 2004 werd besloten de tweede DTO per 1 januari 2005 te sluiten. Voor de resterende jaren zijn de vooraf bepaalde verliezen voor het ophalen van C2-afval naar verwachting gering.

(23)

Volgens de concessieovereenkomst zou de Staat AVR financieel vergoeden voor de resterende boekwaarde van de nog niet afgeschreven investeringen die gedurende de looptijd van de overeenkomst met goedkeuring van de Staat ten behoeve van AVR Nuts zijn uitgevoerd. Door te anticiperen op de toepassing van deze clausule, zijn de Nederlandse autoriteiten bij hun berekeningen uitgekomen op een vergoeding van 8 670 108 EUR voor de sluitingskosten van de eerste DTO. Dit bedrag betreft verschillende investeringen die met 50 % werden afgeboekt in het geval zij beide DTO’s betroffen en met 100 % in het geval zij specifiek voor de DTO die gesloten werd, waren gedaan. De belangrijkste bestanddelen van dit bedrag zijn 1,9 miljoen EUR voor investeringen in brandbeveiliging, 3,3 miljoen EUR voor een homogenisatie-installatie, 1,5 miljoen EUR voor de vervanging van cokes-trechters en 0,5 miljoen EUR voor een trommeleind en Steffersonring. Voor de sluiting van de tweede DTO omvat de calculatie 11 151 000 EUR voor de resterende boekwaarde van de installaties en van de materiële vaste activa. Dit bedrag bevat de andere 50 % van de resterende boekwaarde van de bovengenoemde investeringen die met instemming van de Staat zijn gedaan en 100 % van de resterende boekwaarde van de investeringen die met instemming van de Staat zijn gedaan die alleen de tweede DTO betreffen. Dit laatste onderdeel bevat in het bijzonder de investering in de algehele revisie van de resterende DTO, die gedurende 2004 werd doorgevoerd. Met deze revisie waren 3 273 000 EUR aan kosten gemoeid, hetgeen hoger was dan voorzien. Achteraf gezien bleek dit een ongelukkige investering.

(24)

Aangezien Nederland bovendien in beginsel door de concessieovereenkomst verplicht was de budgettekorten tot en met 2006 te compenseren, moest de Staat met AVR onderhandelen over een vergoeding voor de additionele kosten van de sluiting van de tweede DTO per 1 januari 2004 - in plaats van op het oorspronkelijke tijdstip waarop de overeenkomst zou aflopen. Zodoende omvat de compensatie de volgende bijkomende bedragen:

(25)

Bij deze onderhandelingen werd Nederland bijgestaan door een onafhankelijke accountant, wiens verslag de Commissie beschikbaar is gesteld. In totaal bedroeg de overeengekomen vergoeding voor sluiting van de tweede DTO 27,85 miljoen EUR. Dit bedrag ligt ver onder het bedrag van AVR's eigen ramingen, dat uitkwam op 58,544 miljoen EUR (of 46,828 miljoen EUR wanneer de additionele verliezen van AVR Nuts over 2002 en 2003 niet worden meegenomen). Nederland legde uit dat, ingeval de overblijvende DTO tot eind 2006 in bedrijf was gebleven, de som van de geraamde exploitatietekorten voor 2005 en 2006 en de vergoeding voor de kosten van de sluiting eind 2006 op 31 miljoen EUR uitkwamen. De overeenkomst over de vervroegde sluiting leidde dus tot een verlaging van de kosten voor de Staat.

(26)

Door deze vergoeding voor sluiting komt de totale steun voor de periode 2002-2004 uit op 49 718 108 EUR, zoals uit het overzicht in tabel 2 blijkt.

Tabel 2:

Overzicht van de vergoeding voor AVR

(27)

Nederland erkende dat aan AVR voor 19 543 608 EUR steun is betaald. De aan de sluiting van de tweede DTO verbonden vergoeding is op een geblokkeerde rekening gestort.

(28)

De concessieovereenkomst bevat ook de garantie dat, indien AVR Chemie wordt geliquideerd, de Staat maximaal 30 % van de amoverings- en nazorgkosten die zullen moeten worden gemaakt ter zake van de verwijdering en schoonmaak van de installaties, zal betalen. Dit percentage komt overeen met het belang van de Staat in AVR Chemie.

(29)

Voordat de concessieovereenkomst werd gesloten, had AVR Chemie haar acceptatietarieven al verhoogd tot 700 NLG/ton (317,6 EUR/ton). Nog hogere tarieven zouden, volgens Nederland, tot ontwijkgedrag leiden zoals „wegmengen” in andere afvalstromen en illegale dumping, en zouden dus niet doeltreffend zijn voor het verminderen van het exploitatietekort. De acceptatietarieven zijn hoog in vergelijking met die in buurlanden, hetgeen mogelijk wordt gemaakt door het Nederlandse beleid om de uitvoer van voor verwijdering bestemd afval te verbieden. Doel van de steunmaatregelen was de tarieven op het bestaande niveau te handhaven - niet deze te verlagen. Daartoe bevat de concessieovereenkomst een bijlage „Kaders Tariefstructuur, tariefdrager en berekening gebruikerstarieven”. De Nederlandse autoriteiten hebben controle over de hoogte van de tarieven aangezien zij vooraf moeten instemmen met het vooraf bepaalde budgettekort, en de tarieven natuurlijk een cruciaal element bij de calculatie daarvan zijn.

(30)

Acceptatietarieven voor hoogcalorisch gevaarlijk afval dat als brandstof wordt gebruikt, liggen veel lager dan die voor DTO-afval. AVR Nuts betrekt de eerste categorie afval tegen marktconforme tarieven, namelijk tegen tarieven die bij verwerking in bijvoorbeeld DTO's in het buitenland of in de cementindustrie zouden worden berekend.

(31)

Aangezien de vaste kosten in vergelijking met de variabele kosten erg hoog liggen, probeert AVR Nuts, om haar verliezen zo gering mogelijk te houden, haar capaciteit maximaal te benutten. Daarom worden de acceptatietarieven die aanbieders van gevaarlijk afval in rekening worden gebracht, verlaagd wanneer het jaarlijks aangeboden volume groter is. Deze „staffelkortingen” worden vooraf vastgesteld en gelden wanneer, samen met het DTO-afval, minstens 75 % van hetzelfde volume hoogcalorisch afval wordt aangeboden.

(32)

Alle tarieven zijn voor de hele concessieperiode vooraf vastgesteld (13) en zij gelden zowel voor AVR's concurrenten als voor AVR IW. Vanaf de aanvang van de concessieovereenkomst waren de tarieven voor C2- en DTO-afval openbaar en beschikbaar voor iedere aanbieder. Vanaf begin 2004 was dit ook het geval voor hoogcalorisch gevaarlijk afval.

(33)

Om haar capaciteitsbenutting te kunnen plannen, vraagt AVR IW haar aanbieders jaarlijks op te geven hoeveel afval zij denken te gaan aanbieden en in de loop van het jaar worden acceptatietarieven berekend op basis van de overeenkomstige staffelkorting. Ingeval het daadwerkelijk geleverde volume aan het einde van het jaar hoger of lager ligt dan opgegeven, volgt terugbetaling of wordt een aanvullende heffing berekend, om op basis van het daadwerkelijk geleverde volume de correcte staffelkorting in rekening te brengen. De overeenkomsten bevatten doorgaans geen verplichting om de overeengekomen hoeveelheid te leveren.

(34)

In haar besluit tot inleiding van de procedure van artikel 88, lid 2, van het Verdrag heeft de Commissie ten aanzien van de volgende punten twijfel geuit.

(35)

Allereerst betwijfelde de Commissie of de activiteiten van AVR Nuts wel degelijk als een dienst van algemeen economisch belang in de zin van artikel 86, lid 2, van het Verdrag konden worden aangemerkt, omdat bijvoorbeeld niet duidelijk was of AVR de enige onderneming zou zijn die in staat was dit soort diensten tegen dezelfde of vergelijkbare voorwaarden aan te bieden. Voorts betwijfelde de Commissie of Nederland de juiste procedure had gevolgd om AVR Nuts te selecteren. Daarnaast betwijfelde de Commissie of onder alle omstandigheden inbreuk op het beginsel „de vervuiler betaalt” werd vermeden, omdat producenten van de betrokken afvalstoffen acceptatietarieven moeten betalen die als normale kosten kunnen worden beschouwd.

(36)

Ten tweede had de Commissie twijfel ten aanzien van de eventuele „overcompensatie” met het risico op spill-over naar andere segmenten van de afvalmarkt. De Commissie vreesde namelijk dat overcompensatie ook kon resulteren uit het feit dat de steun op een vooraf gemaakte berekening was gebaseerd, waarbij AVR Nuts een deel van het eventuele positieve saldo tussen daadwerkelijke en vooraf bepaalde overschotten of tekorten mocht behouden.

(37)

Ten derde betwijfelde de Commissie of, indien de maatregel aan artikel 87 zou worden getoetst, de communautaire kaderregeling inzake staatssteun ten behoeve van het milieu (14) (hierna „het milieusteunkader” genoemd) een grond kon bieden om de steun met de gemeenschappelijke markt verenigbaar te verklaren.

(38)

In haar besluit om de procedure van artikel 88, lid 2, van het Verdrag uit te breiden, zette de Commissie uiteen dat zij vergelijkbare twijfel had ten aanzien van het aanzienlijk hogere steunbedrag voor 2004 en de vergoeding voor de versnelde sluiting van de DTO's.

(39)

Vier belanghebbenden hebben hun opmerkingen toegezonden na het besluit van de Commissie om de procedure van artikel 88, lid 2, van het Verdrag in te leiden.

(40)

De eerste belanghebbende betoogde dat de maatregel de concurrentie op de Ierse markt zou verstoren, omdat AVR - via haar 50 %-belang in een gemeenschappelijke onderneming met de Ierse onderneming Safeway Warehousing / South Coast Transport - tarieven onder de kostprijs en fors onder de normale marktprijzen op de Ierse markt zou kunnen berekenen.

(41)

Ook de tweede belanghebbende wijst op het oneerlijke concurrentievoordeel voor de gemeenschappelijke onderneming van AVR en Safeway. Grote hoeveelheden gevaarlijk afval worden uit Ierland ingevoerd. Deze belanghebbende betoogde ook dat de maatregel de concurrentie op de internationale markt voor „turnkey schoonmaakprojecten” van pcb's, pesticiden en ander gevaarlijk organisch afval verstoorde.

(42)

De derde belanghebbende, Edelchemie, wees op de binnenlandse markt. Deze onderneming heeft haar eigen technologie ontwikkeld voor de behandeling van afvalstoffen van galvanische bedrijven en fotografische processen („eco-optie”) en voor het terugwinnen van waardevolle materialen uit deze afvalstoffen (o.a. edele metalen en obsidiaan). De maatregelen ten gunste van AVR zouden de onderneming niet alleen zakelijk schaden, maar zouden ook de technologische ontwikkeling afremmen. De opmerkingen van Edelchemie betreffen AVR Nuts, AVR Chemie en haar voorgangers tot in 1963; daarbij worden details over het Nederlandse gevaarlijkeafvalstoffenbeleid gedurende al die jaren verstrekt.

(43)

Ten slotte hebben de drie gezamenlijk agerende concurrenten gewezen op de binnenlandse markt voor DTO-afval. Zowel in Nederland als in andere lidstaten zou capaciteit bestaan die aan de DTO's van AVR gelijkwaardig is. De uitbreiding van AVR's activiteiten zou overcapaciteit op de Nederlandse markt voor DTO-afval hebben veroorzaakt en de gegevens over DTO-afval zouden geen volledig en juist beeld geven. In het midden van de jaren 1990 heeft AVR een van haar DTO's gesloten en toen al kon worden verwacht dat het aanbod gevaarlijk afval verder zou dalen. Gezien deze verwachtingen was het passend geweest om één van de beide overblijvende DTO's te sluiten. Tijdens de bijeenkomst van 26 mei 2005 verklaarde een vertegenwoordiger letterlijk dat „de juiste beslissing [in 2002] was geweest één DTO te sluiten”. Bovendien zou AVR haar machtspositie misbruiken door hoge tarieven te berekenen, door te eisen dat de DTO's tegelijk ook hoogcalorisch afval geleverd krijgen en door de tariefstructuur die niet transparant en openbaar zou zijn. Daardoor zou AVR IW ook voor bepaalde soorten DTO-afval tarieven kunnen berekenen en dit afval vervolgens op de roosterovens van de verbrandingsinstallaties voor huishoudelijk afval kunnen verwerken, hetgeen lagere exploitatiekosten zou opleveren, aangezien deze ovens op een lagere temperatuur mogen functioneren.

(44)

De maatregel zou onverenigbare exploitatiesteun vormen. De dienst zou geen dienst van algemeen economisch belang vormen en de vier criteria van het Altmark-arrest om te bepalen of een compensatie al dan niet staatssteun is (15), zouden niet zijn vervuld. Mocht de Commissie (een deel van) de steun goedkeuren, dan zou dat onder diverse voorwaarden moeten gebeuren om kruissubsidiëring, verplicht gekoppelde afname van afval (tying) en prijsdiscriminatie te voorkomen. Voorts zou Nederland de maatregel niet met nog eens tien jaar mogen verlengen.

(45)

De twee gezamenlijk agerende concurrenten hebben ook opmerkingen ingezonden nadat de Commissie had besloten de procedure uit te breiden. Zij handhaafden alle punten uit hun eerste verklaring en verschaften aanvullende documenten die moeten aantonen dat er van kruissubsidiëring sprake is. Daarnaast werden ook de volgende punten naar voren gebracht.

(46)

Ten eerste wekt het verbazing het dat, ondanks de sluiting van een van de DTO's, het vooraf bepaalde exploitatietekort zo veel hoger ligt dan aanvankelijk was voorzien. Indien het vierde criterium van het Altmark-arrest (efficiëntie) was nageleefd, had het exploitatietekort moeten dalen.

(47)

Ten tweede maken zij bezwaar tegen de steun ter vergoeding van de sluiting van de DTO's. Daaraan is voor AVR geen tegenprestatie gekoppeld. Deze vergoeding zou geen schadevergoeding mogen worden genoemd en is niet gerechtvaardigd, onder meer omdat de investeringen werden uitgevoerd om tien jaar in bedrijf te zijn, terwijl zij minder dan drie jaar zijn gebruikt. Zij hebben ook vragen bij de details van deze berekeningen, met name het af te schrijven bedrag, de afvloeiingskosten en de doorlopende vaste kosten. Het totaalbedrag is erg hoog en ligt ook veel hoger dan de 2 miljoen EUR waarvan in artikel 21.2 van de concessieovereenkomst sprake is. Voorts werd in een kamerstuk aangegeven dat „bij het vaststellen van de aan Afvalverwerking Rijnmond toegekende schadevergoeding t.b.v. het sluiten van de draaitrommelovens, ook een akkoord [is] bereikt over een nog openstaande vordering van VROM op AVR i.v.m. vervuiling van de Lickebaertpolder met dioxine”. Als gevolg daarvan heeft het Ministerie een niet voor 2004 geraamd bedrag van 2,5 miljoen EUR ontvangen. De drie gezamenlijk agerende concurrenten vrezen dat de afwikkeling van dit geschil, de berekening van de compensatie mogelijk heeft „vervuild”. Dit geeft hun het gevoel dat „dingen worden toegedekt”.

(48)

Ten derde maken zij bezwaren tegen verdere voordelen voor AVR op grond van artikel 21.5 van de concessieovereenkomst, met name het feit dat, indien AVR Chemie wordt geliquideerd, de Staat 30 % van de amoverings- en kosten van de verwijdering van de verontreiniging van de installaties betaalt. In het licht van de staatssteunregels had de Staat nooit dergelijke verplichtingen mogen aangaan.

(49)

Ten vierde zou er geen sprake zijn van een dienst van algemeen economisch belang, met name omdat een dergelijke dienst niet noodzakelijk is in het licht van diverse alternatieven die bestaan, zoals pyrolyse, verwerking in de cementindustrie, het storten in zoutmijnen of de verwijdering in energie-installaties en buitenlandse DTO's. De desbetreffende activiteiten werden alleen als dienst van algemeen economisch belang aangemerkt omdat zij verliesgevend werden. De concessieovereenkomst was gesloten uitsluitend met het doel de investeringen te financieren in de DTO's waarvoor AVR Nuts een uitsluitend recht had verkregen. Voorts betwijfelen de twee gezamenlijk agerende concurrenten of de steun betaalbare prijzen voor deze diensten garandeert, aangezien de acceptatietarieven van AVR hoger liggen dan die in de buurlanden. De hoge tarieven zouden zijn te verklaren door AVR's praktijken van tying en kruissubsidiëring ten aanzien van hoogcalorisch afval dat als brandstof wordt gebruikt. De tarieven zouden niet transparant en niet openbaar zijn. De winsten zouden bij AVR IW worden geboekt en de verliezen bij AVR Nuts. Daardoor zou AVR IW voor DTO-afval hogere acceptatietarieven kunnen berekenen. Voorts zou AVR weigeren DTO-afval te accepteren indien geen hoogcalorisch afval wordt meegeleverd, en zodoende inbreuk maken op haar verplichtingen uit hoofde van de concessieovereenkomst door de diensten niet aan alle klanten aan te bieden. Ten slotte wordt, in tegenstelling tot andere alternatieven, de kwaliteit van de dienstverlening niet behouden of verbeterd.

(50)

Ten vijfde zou de steun niet aan de Altmark-criteria voldoen. Er heeft geen openbare aanbestedingsprocedure plaatsgevonden voor het toewijzen van de concessie en de steun is niet bepaald op basis van de kosten van een gemiddelde, goed beheerde onderneming. De steun werd niet op basis van vooraf op objectieve en doorzichtige wijze vastgestelde criteria bepaald; hij zou hoger liggen dan noodzakelijk is en er zou spill-over naar andere markten zijn. DTO's in het buitenland zouden - zonder staatssteun - lagere tarieven kunnen berekenen. Evenmin werd met goedkopere verwijderingsmethoden rekening gehouden. Voorts mag AVR een deel van de winst behouden indien zij beter dan verwacht functioneert.

(51)

Ten slotte merken de twee gezamenlijk agerende concurrenten op dat Nederland voornemens is de inbreuk op de staatssteunregels voort te zetten, aangezien de Nederlandse autoriteiten, in het geval van een ongunstige beschikking van de Commissie, deze met AVR zullen bespreken en naar een oplossing zullen zoeken voor de financiële problemen die AVR van een en ander kan ondervinden.

(52)

Aangezien het de lidstaten door communautaire wetgeving is toegestaan de uitvoer van voor verwijdering bestemde afvalstoffen te verbieden, zou de steun de mededinging tussen lidstaten niet verstoren.

(53)

Nederland betoogde dat de steun uitsluitend wordt toegekend voor een dienst van algemeen economisch belang die door AVR Nuts wordt verricht. Een openbare aanbesteding werd niet passend geacht, aangezien AVR Nuts de enige onderneming in Nederland was die in staat en bereid zou zijn om alle betrokken C2- en DTO-afval te verwerken. De concessie werd evenwel in de Staatscourant bekendgemaakt, waarna eventuele belanghebbenden de mogelijkheid hadden beroep in te stellen. Dit is niet gebeurd. Voorts hadden de Nederlandse autoriteiten, vóór hun besluit de DTO's te sluiten, reeds de nodige schikkingen getroffen om voor een verlenging eventueel een openbare aanbesteding te kunnen organiseren.

(54)

De maatregel zou aan de Altmark-criteria voldoen en dient derhalve niet als staatssteun te worden aangemerkt. Zo werd bijvoorbeeld de Staat, bij het vooraf bepalen van de tekorten, bijgestaan door een onafhankelijk accountantskantoor. De maatregel zou geen inbreuk maken op het beginsel „de vervuiler betaalt”, aangezien de tarieven hoger liggen dan in de buurlanden.

(55)

Het zou absoluut onjuist zijn dat AVR Nuts alleen DTO-afval wilde accepteren indien dat samen met hoogcalorisch afval werd aangeboden. Ook is uitdrukkelijk bepaald dat de tarieven die andere AVR-ondernemingen voor de behandeling van ander afval in rekening werden gebracht, dezelfde moesten zijn als die voor derden (16). Nederland heeft een accountantskantoor om advies gevraagd over de mogelijkheden om de transparantie in verband met de overeenkomsten tussen AVR Nuts en AVR IW te vergroten. De voorgestelde aanbevelingen werden geaccepteerd en zijn ten uitvoer gelegd.

(56)

Wat de resultaten van AVR Nuts betreft, merkte Nederland op dat bij de berekening van het exploitatietekort met geen enkele winstmarge rekening werd gehouden. In het niet te verwachten geval van een vooraf bepaald exploitatieoverschot, zou de winst beperkt blijven tot slechts 30 % van het overschot, totdat alle steun uit het verleden is terugbetaald.

(57)

Nederland merkte op dat in de opmerkingen niet wordt onderbouwd hoe steun een effect op de kostprijs van de gemeenschappelijke onderneming van AVR en Safeways kan hebben. Deze onderneming zou voor de verwerking in Rotterdam dezelfde tarieven moeten betalen als die welke voor de binnenlandse aanbieders van afval gelden. Bovendien zou slechts één derde van het door de gemeenschappelijke onderneming opgehaalde afval in Rotterdam worden verwerkt en zou van dat afval slechts een klein gedeelte C2- en DTO-afval in de zin van de concessieovereenkomst zijn. Concurrerende prijzen kunnen door diverse andere factoren worden verklaard: 1) Safeway is de enige onderneming in Ierland die over een overslagstation beschikt waar afval doeltreffend wordt gesorteerd en gescheiden vooraleer het naar de meest geschikte verwerkingsfaciliteit wordt verzonden; 2) er is een directe band met de vervoeronderneming Southcoast, hetgeen logistieke voordelen en kostenbesparingen oplevert, en 3) in Ierland was het tariefniveau in het verleden betrekkelijk hoog door het ontbreken van concurrentie.

(58)

Voor de verwerking van afval afkomstig van turnkey schoonmaakprojecten zou AVR tarieven berekenen die hoger liggen dan die voor binnenlandse leveranciers. Het gemiddelde tarief voor alle afvalstromen uit andere landen zou iets hoger liggen dan het gemiddelde tarief dat binnenlands wordt berekend. Voorts zouden lagere tarieven niet in meer steun resulteren, aangezien de steun van het vooraf bepaalde exploitatietekort afhankelijk is.

(59)

Op het tijdstip dat de concessieovereenkomst werd ondertekend, werkten beide DTO's op hun volle capaciteit. Gezien de ruime voorraden werd volledige capaciteitsbenutting verwacht. Het huidige capaciteitsoverschot werd waarschijnlijk niet veroorzaakt door een toegenomen marktaandeel van concurrenten, maar eerder door een toegenomen hergebruik van afval, bijvoorbeeld na de wettelijk toegestane verdunning met andere soorten afval.

(60)

Wat pyrolyse betreft, merkte Nederland op dat de tarieven van AVR hoger liggen dan die welke worden berekend door de enige onderneming in Nederland die over pyrolyse-installaties beschikt.

(61)

Nederland verklaarde dat een deel van de steun werd uitgekeerd wegens de financiële problemen van AVR Nuts, in het licht van het Altmark-arrest en de tijd die nodig was om de formele onderzoekprocedure van artikel 88, lid 2, van het Verdrag af te ronden.

(62)

Nederland merkte op dat Edelchemie in hoofdzaak actief was op het gebied van gevaarlijke afvalstoffen van fotografische processen, die om efficiencyredenen niet door AVR kunnen worden verwerkt. De onderneming heeft diverse faciliteiten, waarvan de pyrolyseoven voor deze zaak het meest van belang is. In tegenstelling tot de installaties van AVR zou deze technologie echter niet voor alle soorten DTO-afval geschikt zijn. Volgens de milieuvergunning mag in deze oven slechts tot 10 000 ton worden verwerkt, hetgeen volkomen ontoereikend is voor de stromen gevaarlijk afval in Nederland. Nederland ziet niet in hoe de steun de belangen van Edelchemie kan schaden, aangezien AVR geen afval van fotografische processen verwerkt en marktconforme tarieven berekent. De technologische ontwikkeling wordt aangemoedigd door bijvoorbeeld specifieke stimuleringsprogramma's en door bij de toekenning van milieuvergunningen het gebruik van de best beschikbare technologie op te leggen. De looptijd van deze vergunningen is beperkt tot vijf jaar. Eventuele steun uit het verleden valt buiten de tienjaarstermijn van artikel 15 van Verordening (EG) nr. 659/1999, en aangezien de installaties op tien jaar zijn afgeschreven, zouden er in ieder geval geen gevolgen zijn voor de berekening van de verwachte exploitatietekorten van AVR.

(63)

Nederland betoogde dat er geen overcompensatie heeft plaatsgevonden, ten gunste van AVR Nuts noch ten gunste van AVR IW. AVR IW fungeerde als tussenpersoon, maar had niet de mogelijkheid deze positie te gebruiken om overcompensatie te verkrijgen, en heeft dat ook niet gedaan. Zo werd bijvoorbeeld het afval dat door concurrenten bij AVR Nuts werd aangeleverd, zelfs wanneer het op papier door AVR IW namens AVR Nuts werd ontvangen, niet in aanmerking genomen bij het berekenen van de staffelkortingen op de tarieven van het door AVR IW zelf verworven afval. Dit afval werd rechtstreeks bij de DTO's geleverd - niet op de locatie van AVR IW - aangezien dit niet de additionele logistieke kosten waard zou zijn.

(64)

De steun om de kosten voor de acquisitie van afval te vergoeden, is terecht. Actieve acquisitie van DTO-afval zou nodig zijn omdat de mogelijkheid om dit soort afval te verdunnen of de verpakking ervan aan te passen - waarna dit soort afval niet langer als DTO-afval geldt - in toenemende mate zijn gebruikt. Zonder dergelijke acquisitie had AVR Nuts haar marktaandeel zien krimpen en had zij marktaandeel aan alternatieve verwerkingsopties, met name in het buitenland, verloren. Daardoor zou de capaciteitsbenutting zijn gedaald en zouden de verliezen zijn gestegen. De vergoeding aan AVR IW voor acquisitiekosten van hoogcalorisch gevaarlijk afval werd verklaard door de noodzaak om over voldoende hoeveelheden van dat soort afval als brandstof te kunnen beschikken. De uitsplitsing van de acquisitiekosten tussen AVR Nuts en AVR IW is hierop gebaseerd. Door de sluiting van de DTO's zullen de zeven banen die met de berekende kosten overeenstemmen, verloren gaan. Dit zou bewijzen dat deze zeven banen de additionele acquisitiekosten vormen die uitsluitend in het belang van AVR Nuts worden gemaakt.

(65)

De Nederlandse autoriteiten hebben een studie verstrekt over de toekomstige ontwikkelingen van alternatieven voor verwijdering en nuttige toepassing van de desbetreffende afvalstoffen in Nederland en in de buurlanden; naar deze studie wordt in overweging 13 verwezen. Uit deze studie blijkt dat voor de toekomst voldoende alternatieven zijn gepland om een veilige en passende verwijdering en nuttige toepassing van dit soort afval te waarborgen.

(66)

Nederland heeft ook een economische analyse overgelegd die een consultant, op verzoek van AVR, van de concessieovereenkomst en de potentiële overcompensatie had gemaakt. In de studie wordt onder meer opgemerkt dat, in de eerste plaats, de belangrijke concurrenten van AVR allen de mogelijkheid hadden hogere staffelkortingen te genieten, maar dat zij kennelijk de voorkeur eraan gaven een deel van het opgehaalde afval aan buitenlandse alternatieven voor verwijdering of nuttige toepassing te leveren. Ten tweede ligt de vergoeding die Nederland voor de sluiting van de DTO's daadwerkelijk zal toekennen, aanzienlijk lager dan de door AVR zelf berekende kosten van 45 miljoen EUR en dan de kosten zoals die door een onafhankelijke accountant op bijna 40 miljoen EUR waren berekend. Het belangrijkste verschil resulteert uit de verschillende kostencalculaties voor personeelsafvloeiingen.

(67)

Nederland heeft de gedetailleerde berekening van het budgettekort over 2004 verstrekt. Het ligt, ondanks de sluiting van één DTO, hoger dan in voorgaande jaren, omdat de situatie op de markt is verslechterd, met name doordat de tarieven voor het hoogcalorische gevaarlijk afval zijn gedaald.

(68)

Over de betaling voor de ontmanteling en follow-up bij een liquidatie van AVR Chemie moeten besprekingen plaatsvinden tussen de Staat en AVR, aangezien de Staat een 30 %-belang in AVR Chemie heeft. Over een eventuele ongunstige beschikking van de Commissie ten aanzien van de aangemelde steun zullen natuurlijk ook besprekingen plaatsvinden, en er zal naar oplossingen worden gezocht, doch niet zonder rekening te houden met het oordeel van de Commissie.

(69)

Overeenkomstig artikel 87, lid 1, van het Verdrag zijn „steunmaatregelen van de staten of in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd, die de mededinging door begunstiging van bepaalde ondernemingen of bepaalde producties vervalsen of dreigen te vervalsen, onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt, voorzover deze steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig beïnvloedt”.

(70)

De exploitatiesteun en de vergoeding voor de kosten verbonden met de sluiting van de DTO’s ten gunste van AVR Nuts zoals die in de overwegingen 17 tot en met 27 zijn beschreven, worden door de Staat toegekend en worden rechtstreeks uit staatsmiddelen gefinancierd. Deze maatregelen zijn selectief, omdat zij in de eerste plaats AVR, AVR Nuts en AVR IW beïnvloeden. Deze ondernemingen bieden hun diensten op de markt van voor verwijdering bestemd afval en die van voor nuttige toepassing bestemd afval aan. Hetzelfde geldt voor betalingen door de Staat van de amoverings- en nazorgkosten waarvoor de Staat een garantie tot 30 % heeft gegeven.

(71)

De maatregelen moeten worden geacht het handelsverkeer tussen lidstaten ongunstig te beïnvloeden. De markten van voor verwijdering bestemd afval en die van voor nuttige toepassing bestemd afval zijn onderling onlosmakelijk verbonden en, ondanks het regelgevingskader en strenge controles op voor verwerking bestemd afval, is handel tussen lidstaten een courante praktijk op deze beide markten. Bij wijze van voorbeeld: na de aankondiging van de sluiting van de DTO's is het aantal aanvragen voor vergunningen om afval naar andere lidstaten te exporteren sterk gestegen. Hieruit leidt de Commissie af dat steun om de DTO's verder in bedrijf te houden, een beperkend effect op het handelsverkeer tussen lidstaten heeft gehad.

(72)

De maatregelen zijn geen begunstiging van de aanbieders van gevaarlijk afval. De acceptatietarieven voor hoogcalorisch afval dat als brandstof werd gebruikt, zijn, in vergelijking met de in Nederland en buurlanden berekende tarieven, op marktniveau vastgesteld. De acceptatietarieven voor C2- en DTO-afval zijn, uit beleidsoverwegingen, op een maatschappelijk aanvaardbaar niveau vastgesteld, maar lagen hoger dan die in de buurlanden. Dit was mogelijk door de uitvoerbeperkingen op voor verwijdering bestemd afval. Hogere tarieven zouden onder normale marktomstandigheden geen haalbare en realistische optie zijn, aangezien meer afval zou worden uitgevoerd, in andere afvalstromen zou worden weggemengd, of legaal dan wel illegaal zou worden gedumpt, hetgeen dus de inkomsten van AVR Nuts niet zou doen stijgen. Door de sluiting van de DTO's werd het voor aanbieders namelijk eenvoudiger om de lagere acceptatietarieven in België en Duitsland te genieten. Zonder de steun zouden de DTO's eerder zijn gesloten en waren er ook sneller ruimere mogelijkheden gekomen om voor verwijdering bestemd afval, in overeenstemming met Verordening (EEG) nr. 259/93, uit te voeren. Dit wordt door de prijs- en volumeontwikkelingen na de sluiting van de tweede DTO bevestigd. Om die redenen is de Commissie van oordeel dat de maatregel de aanbieders van gevaarlijk afval niet heeft bevrijd van de kosten die normaalgesproken op hun budget hadden gedrukt.

(73)

Onverminderd de toetsing van de maatregel aan artikel 86, lid 2, van het Verdrag, is de Commissie van mening dat niet aan het vierde criterium van het Altmark-arrest is voldaan. Ten eerste is AVR Nuts niet geselecteerd na een openbare aanbestedingsprocedure en kan de bekendmaking van het concessiebesluit in de Staatscourant - waarna belanghebbenden gedurende een periode van zes weken bezwaar konden maken - geen open en transparante aanbestedingsprocedure vervangen. Ten tweede is de compensatie niet vastgesteld op basis van de kosten die een gemiddelde, goed beheerde onderneming, die naar behoren met afvalverwerkingscapaciteit is uitgerust, had gemaakt. Gezien de unieke positie van de C2-deponie en DTO's in het land, lijkt een dergelijke gemiddelde onderneming in Nederland namelijk niet te bestaan. Het vooraf bepaalde budgettekort is veeleer de weerspiegeling van de bijzondere voorwaarden waaronder AVR Nuts deze installaties exploiteert en de kosten van vergelijkbare installaties in het buitenland zijn niet in aanmerking genomen. Het is duidelijk dat AVR niet behoorlijk met verwerkingscapaciteit was uitgerust: overcapaciteit resulteerde in onderbenutting van de DTO's en uiteindelijk in sluiting. Een en ander vond zijn weerslag in de steunmaatregelen, met name het tekort over 2004 en de sluitingsvergoedingen. Onder die omstandigheden moeten de maatregelen worden geacht een selectief voordeel aan AVR Nuts op te leveren, en niet louter een compensatie te zijn die andere ondernemingen in een gelijksoortige situatie op vergelijkbare voorwaarden hadden ontvangen, mochten zij met de uitvoering van deze dienstverplichting zijn belast.