(1)

Diervoeders en levensmiddelen moeten veilig en gezond zijn. De communautaire wetgeving bevat een stelsel van voorschriften die moeten verzekeren dat deze doelstelling wordt verwezenlijkt. Deze voorschriften bestrijken ook de productie en het in de handel brengen van diervoeders en levensmiddelen.

(2)

De basisregels met betrekking tot wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen zijn vastgelegd in Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 28 januari 2002 tot vaststelling van de algemene beginselen en voorschriften van de levensmiddelenwetgeving, tot oprichting van een Europese Autoriteit voor voedselveiligheid en tot vaststelling van procedures voor voedselveiligheidsaangelegenheden (4).

(3)

Naast deze basisvoorschriften is er ook een meer specifieke wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen, die verschillende terreinen bestrijkt, zoals diervoeding (ook met medicinale werking), diervoeder- en voedselhygiëne, zoönosen, dierlijke bijproducten, residuen en verontreinigende stoffen, controle en uitroeiing van dierziekten die van invloed kunnen zijn op de volksgezondheid, etikettering van diervoeders en levensmiddelen, pesticiden, diervoeder- en levensmiddelenadditieven, vitaminen, minerale zouten, sporenelementen en andere additieven, materiaal dat met levensmiddelen in aanraking is geweest, kwaliteit en eisen betreffende de samenstelling, drinkwater, ionisering, nieuwe levensmiddelen en genetisch gemodificeerde organismen (GGO's).

(4)

De communautaire wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen is gebaseerd op het beginsel dat de exploitanten van diervoeder- en levensmiddelenbedrijven ervoor moeten zorgen dat de diervoeders en levensmiddelen in alle stadia van de productie, verwerking en distributie in de bedrijven onder hun beheer voldoen aan de voorschriften van de diervoeder- en levensmiddelenwetgeving die van toepassing zijn op hun bedrijvigheid.

(5)

Diergezondheid en dierenwelzijn zijn belangrijke factoren die bijdragen tot de kwaliteit en de veiligheid van levensmiddelen, het voorkomen van de verspreiding van dierenziekten en een humane behandeling van dieren. De daarop van toepassing zijnde voorschriften zijn neergelegd in verschillende rechtsbesluiten. Daarin wordt bepaald aan welke verplichtingen inzake diergezondheid en dierenwelzijn natuurlijke en rechtspersonen moeten voldoen, alsook welke taken de bevoegde autoriteiten hebben.

(6)

De lidstaten handhaven de diervoeder- en levensmiddelenwetgeving en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn en gaan na of de exploitanten van bedrijven de toepasselijke bepalingen daarvan in alle stadia van de productie, verwerking en distributie naleven. Daartoe moeten officiële controles worden uitgevoerd.

(7)

Op communautair niveau dient derhalve een geharmoniseerd kader van algemene voorschriften voor de organisatie van die controles gecreëerd te worden. In het licht van de ervaring moet worden nagegaan of dat algemene kader naar behoren functioneert, met name op het gebied van diergezondheid en dierenwelzijn. De Commissie zou derhalve een verslag moeten voorleggen, zo nodig vergezeld van een voorstel.

(8)

In het algemeen moet dit communautaire kader geen officiële controles omvatten met betrekking tot voor planten en plantaardige producten schadelijke organismen, aangezien deze controles reeds voldoende bestreken worden door Richtlijn 2000/29/EG van de Raad van 8 mei 2000 betreffende de beschermende maatregelen tegen het binnenbrengen en de verspreiding in de Gemeenschap van voor planten en voor plantaardige producten schadelijke organisme (5). Bepaalde aspecten van deze verordening moeten echter ook van toepassing zijn op de sector gezondheid van planten, in het bijzonder aspecten die verband houden met het opstellen van meerjarige nationale controleplannen en het opzetten van communautaire inspecties in de lidstaten en in derde landen. Derhalve is het aangewezen Richtlijn 2000/29/EG dienovereenkomstig aan te passen.

(9)

Verordening (EEG) nr. 2092/91 van de Raad van 24 juni 1991 inzake de biologische productiemethode en aanduidingen dienaangaande op landbouwproducten en levensmiddelen (6), Verordening (EEG) nr. 2081/92 van de Raad van 14 juli 1992 inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen (7) en Verordening (EEG) nr. 2082/92 van de Raad van 14 juli 1992 inzake de specificiteitscertificering voor landbouwproducten en levensmiddelen (8) bevatten specifieke maatregelen voor het toezicht op de naleving van de erin vervatte vereisten. Deze vereisten van deze verordening moeten flexibel genoeg zijn om rekening te houden met de specifieke aard van deze gebieden.

(10)

Voor het toezicht op de naleving van de regelgeving die in het kader van de gemeenschappelijke landbouwmarkt (bv. voor landbouwgewassen, wijn, olijfolie, groenten en fruit, hopplanten, melk en zuivelproducten, rund- en kalfsvlees, schapenvlees, geitenvlees en honing) van kracht is, bestaat reeds een goed functionerend specifiek controlesysteem. Om die reden moet deze verordening niet op die gebieden van toepassing zijn, temeer daar deze verordening andere doelstellingen heeft dan de controlemechanismen die van toepassing zijn op de gemeenschappelijke landbouwmarkt.

(11)

De voor officiële controles bevoegde autoriteiten moeten aan een aantal operationele criteria voldoen die hun doeltreffendheid en onpartijdigheid moeten garanderen. Zij dienen over voldoende goed opgeleide en ervaren medewerkers te beschikken, alsmede over de nodige faciliteiten en uitrusting om hun taken naar behoren te kunnen vervullen.

(12)

De officiële controles moeten worden uitgevoerd met aangepaste, daartoe ontwikkelde methoden en zij omvatten de controles in het kader van de normale bewaking en meer intensieve controles zoals inspecties, verificaties, audits, bemonstering en onderzoek van monsters. De correcte toepassing van deze methoden vereist een aangepaste opleiding van het met de officiële controles belaste personeel. Opleiding is ook noodzakelijk om te verzekeren dat de bevoegde autoriteiten op uniforme wijze beslissingen nemen, in het bijzonder inzake de toepassing van de HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points)-beginselen.

(13)

De frequentie van de officiële controles moet regelmatig zijn en in verhouding staan tot het risico, rekening houdende met de resultaten van de controles van exploitanten van diervoeder- en levensmiddelenbedrijven in het kader van op HACCP-gebaseerde controleprogramma's of programma's voor kwaliteitsborging, voorzover deze bedoeld zijn voor de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn. Indien er een vermoeden bestaat dat de wetgeving niet wordt nageleefd, moeten er ad-hoccontroles worden uitgevoerd. Voorts kunnen ad-hoccontroles op ieder moment worden uitgevoerd, ook als er geen vermoeden bestaat dat de wetgeving niet wordt nageleefd.

(14)

De officiële controles moeten plaatsvinden op basis van gedocumenteerde procedures met het oog op uniformiteit en een constante hoge kwaliteit ervan.

(15)

De bevoegde autoriteiten zien erop toe dat, wanneer, bij het uitvoeren van de controles, meer diensten betrokken zijn, gezorgd wordt voor adequate coördinatieprocedures.

(16)

De bevoegde autoriteiten moeten er ook voor zorgen dat er, waar de bevoegdheid tot het uitvoeren van officiële controles door het centrale niveau aan een regionaal of lokaal niveau is gedelegeerd, een doeltreffende en efficiënte coördinatie plaatsvindt tussen het centrale niveau en het regionale of lokale niveau.

(17)

Laboratoria die betrokken zijn bij de analyse van officiële monsters, dienen internationaal goedgekeurde procedures of op criteria gebaseerde prestatienormen te volgen en zo veel mogelijk gevalideerde analysemethoden te gebruiken. Die laboratoria moeten met name over een uitrusting beschikken die een correcte bepaling van de in de communautaire wetgeving vervatte normen, zoals maximumgehalten aan residuen, mogelijk maakt.

(18)

De aanwijzing van communautaire en nationale referentielaboratoria moet bijdragen tot een hoge kwaliteit en uniformiteit van de analyseresultaten. Dit doel kan worden bereikt door de toepassing van gevalideerde analysemethoden, door te zorgen voor referentiemateriaal, het opzetten van vergelijkende tests en de opleiding van laboratoriumpersoneel.

(19)

De activiteiten van de referentielaboratoria moeten alle aspecten van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen alsook inzake diergezondheid en dierenwelzijn beslaan, in het bijzonder die gebieden waar behoefte is aan precieze analytische en diagnostische resultaten.

(20)

Voor een aantal activiteiten die verband houden met officiële controles, heeft de Europese Commissie voor Normalisatie (CEN) Europese normen (EN) ontwikkeld die geschikt zijn voor de doeleinden van deze verordening. Deze Europese normen (EN) hebben voornamelijk betrekking op de werking en de evaluatie van de onderzoekslaboratoria en op de werking en de erkenning van de controleorganen. Ook door de Internationale Organisatie voor Normalisatie (ISO) en de Internationale Vereniging voor Theoretische en Toegepaste Scheikunde (IUPAC) zijn internationale normen opgesteld. Deze normen kunnen in bepaalde goed gedefinieerde gevallen passen voor de doelstellingen van deze verordening, rekening houdend met het feit dat in de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen criteria voor de prestaties zijn vastgesteld om flexibiliteit en kosteneffectiviteit te verzekeren.

(21)

Er dienen regelingen getroffen te worden voor het delegeren van bevoegdheden inzake het verrichten van specifieke controleopdrachten van de bevoegde autoriteit naar een controleorgaan, en betreffende de voorwaarden waaronder deze delegatie kan plaatsvinden.

(22)

Er dienen passende procedures te zijn voor samenwerking tussen de bevoegde autoriteiten in de lidstaten, met name indien bij officiële controles blijkt dat diervoeder- en levensmiddelenproblemen zich tot meerdere lidstaten uitstrekken. Om deze samenwerking te vergemakkelijken, dienen de lidstaten één of meer contactinstanties aan te wijzen die tot taak hebben het doorgeven en behandelen van verzoeken om bijstand te coördineren.

(23)

Overeenkomstig artikel 50 van Verordening (EG) nr. 178/2002 stellen de lidstaten de Commissie in kennis van elke beschikbare informatie inzake een ernstig direct of indirect risico voor de gezondheid van de mens verband houdend met levensmiddelen of diervoeders.

(24)

Het is van belang uniforme procedures in te stellen voor de controle van de invoer naar het grondgebied van de Gemeenschap van diervoeders en levensmiddelen uit derde landen, rekening houdende met het feit dat er reeds geharmoniseerde invoerprocedures bestaan voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong die vallen onder Richtlijn 97/78/EG van de Raad (9) en levende dieren die vallen onder Richtlijn 91/496/EEG van de Raad (10).

Deze bestaande procedures functioneren goed en dienen gehandhaafd te blijven.

(25)

De in Richtlijn 97/78/EG bedoelde controles op diervoeders en levensmiddelen uit derde landen beperken zich tot de veterinaire aspecten. Het is noodzakelijk deze controles aan te vullen met officiële controles die niet-veterinaire aspecten bestrijken, zoals controles van additieven, etikettering, traceerbaarheid, bestraling van levensmiddelen en van materiaal dat met levensmiddelen in aanraking is geweest.

(26)

De communautaire wetgeving voorziet ook in procedures voor de controle van geïmporteerde diervoeders krachtens Richtlijn 95/53/EG van de Raad van 25 oktober 1995 tot vaststelling van de beginselen inzake de organisatie van de officiële controles op het gebied van diervoeding (11). Deze richtlijn omvat beginselen en procedures die door de lidstaten voor het in het vrije verkeer brengen van geïmporteerde diervoeders moeten worden toegepast.

(27)

Het is passend om communautaire voorschriften op te stellen om te verzekeren dat diervoeders en levensmiddelen uit derde landen officieel gecontroleerd worden voordat zij in de Gemeenschap vrij op de markt komen. Er dient speciaal aandacht te worden besteed aan invoercontroles op diervoeders en levensmiddelen waarvoor eventueel een verhoogd besmettingsrisico bestaat.

(28)

Er dient ook te worden voorzien in de organisatie van officiële controles van diervoeders en levensmiddelen die naar het grondgebied van de Gemeenschap worden ingevoerd onder andere douaneprocedures dan vrij verkeer, en in het bijzonder onder de douaneprocedures die vermeld worden in artikel 4, punt 16, onder b) tot en met f), van Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad van 12 oktober 1992 tot vaststelling van het communautair douanewetboek (12), of die in vrije zones of vrije entrepots worden ingevoerd. Hieronder valt ook de invoer van diervoeders en levensmiddelen uit derde landen door passagiers van internationale vervoermiddelen en door pakjes die per post zijn verzonden.

(29)

Voor officiële controles van diervoeders en levensmiddelen moet het grondgebied van de Gemeenschap worden gedefinieerd waarbinnen de regelgeving van toepassing is, zodat wordt gegarandeerd dat diervoeders en levensmiddelen die naar dat grondgebied worden ingevoerd, onderworpen worden aan de in deze verordening voorgeschreven controles. Dit grondgebied is niet noodzakelijk identiek met het grondgebied zoals bedoeld in artikel 299 van het Verdrag, of zoals bedoeld in artikel 3 van Verordening (EEG) nr. 2913/92.

(30)

Om een meer efficiënte organisatie van de officiële controles van diervoeders en levensmiddelen uit derde landen te verzekeren en om de handelsstromen te vergemakkelijken kan het nodig zijn specifieke punten van binnenkomst aan te wijzen voor diervoeders en levensmiddelen uit derde landen die naar het grondgebied van de Gemeenschap worden ingevoerd. Zo kan het ook noodzakelijk zijn voorafgaande kennisgeving te verlangen van de aankomst van goederen op het grondgebied van de Gemeenschap. Gewaarborgd moet worden dat elk specifiek punt van binnenkomst toegang heeft tot adequate faciliteiten om controles binnen een redelijke tijdslimiet te verrichten.

(31)

Bij het vaststellen van regelgeving voor de officiële controles van diervoeders en levensmiddelen uit derde landen moet worden verzekerd dat de bevoegde autoriteiten en de douaneautoriteiten samenwerken, rekening houdend met de terzake reeds bestaande regelgeving van Verordening (EEG) nr. 339/93 van de Raad van 8 februari 1993 betreffende controles op de overeenstemming van uit derde landen ingevoerde producten met de op het gebied van de productveiligheid toepasselijke voorschriften (13).

(32)

Voor de organisatie van officiële controles moeten passende financiële middelen ter beschikking worden gesteld. De bevoegde autoriteiten van de lidstaten moeten derhalve vergoedingen of kostenbijdragen kunnen innen ter dekking van de kosten van die officiële controles. Daarbij staat het de bevoegde autoriteiten van de lidstaten vrij de vergoedingen en kostenbijdragen vast te stellen als vaste bedragen op basis van de gedragen kosten en rekening houdend met de specifieke situatie van de inrichtingen. Indien een vergoeding wordt gevraagd van exploitanten, moeten daarvoor gemeenschappelijke criteria worden toegepast. Het is derhalve passend criteria vast te stellen voor het bepalen van de hoogte van de inspectievergoeding. Wat de vergoedingen voor invoercontroles betreft, is het met het oog op een uniforme toepassing en om handelsverstoringen te vermijden noodzakelijk voor de voornaamste invoerproducten de tarieven rechtstreeks vast te stellen.

(33)

De communautaire wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen voorziet in de registratie of erkenning van bepaalde diervoeder- en levensmiddelenbedrijven door de bevoegde autoriteit. Dit geldt met name voor Verordening (EG) nr. 852/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake levensmiddelenhygiëne (14), Verordening (EG) nr. 853/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong (14), Richtlijn 95/69/EG van de Raad van 22 december 1995 houdende vaststelling van de voorwaarden en bepalingen voor de erkenning en registratie van bedrijven en tussenpersonen in de sector diervoeding (15) en de toekomstige verordening inzake diervoederhygiëne.

Er moet worden gezorgd voor procedures om deze registratie en erkenning van diervoeder- en levensmiddelenbedrijven op een efficiënte en transparante manier te laten gebeuren.

(34)

Om een globale en uniforme aanpak van officiële controles te verzekeren, moeten de lidstaten aan de hand van de algemene richtsnoeren die op communautair niveau zijn opgesteld, meerjarige nationale controleplannen instellen en toepassen. Deze richtsnoeren moeten een samenhangende nationale aanpak bevorderen, in het licht van de risico's prioriteiten vaststellen en de meest efficiënte controleprocedures bepalen. Een communautaire strategie moet een alomvattende, geïntegreerde aanpak van de uitvoering van de controles mogelijk maken. Gezien het niet-bindende karakter van sommige technische richtsnoeren is het passend deze via de procedure van een raadgevend comité vast te stellen.

(35)

De meerjarige nationale controleplannen moeten de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen bestrijken en ook de wetgeving inzake diergezondheid en dierenwelzijn.

(36)

De meerjarige nationale controleplannen moeten een solide basis bieden voor de inspecties in de lidstaten door de inspectiediensten van de Commissie. Deze controleplannen moeten de inspectiediensten van de Commissie in staat stellen na te gaan of de officiële controles in de lidstaten georganiseerd zijn overeenkomstig de in deze verordening vastgelegde criteria. Waar nodig, en met name in gevallen waar de audits van de lidstaten tekortkomingen of fouten in de meerjarige nationale controleplannen aan het licht brengen, moeten gedetailleerde inspecties en audits worden verricht.

(37)

De lidstaten dienen jaarlijks bij de Commissie een verslag in met informatie over de uitvoering van de meerjarige nationale controleplannen. Dit verslag dient de resultaten van de officiële controles en de audits van het voorafgaande jaar te bevatten en, indien nodig, de aanpassingen van het oorspronkelijke controleprogramma naar aanleiding van deze resultaten.

(38)

De communautaire controles in de lidstaten moeten de inspectiediensten van de Commissie in staat stellen na te gaan of de diervoeder- en levensmiddelenwetgeving en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn in heel de Gemeenschap op een uniforme en correcte manier worden uitgevoerd.

(39)

Communautaire controles in derde landen zijn vereist om na te gaan of de communautaire wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en, in voorkomend geval, dierenwelzijn, of wetgeving van een vergelijkbaar niveau, worden nageleefd. Derde landen kan tevens worden verzocht informatie te verstrekken over hun controlesystemen. Deze informatie, die overeenkomstig de communautaire richtsnoeren moet worden opgesteld, moet de basis vormen voor de daaropvolgende inspecties door de Commissie, die moeten worden uitgevoerd in een multidisciplinair kader dat de voornaamste naar de Europese Unie exporterende sectoren bestrijkt. Deze ontwikkeling moet een vergemakkelijking van de huidige regeling mogelijk maken, een efficiënte samenwerking voor de controle bevorderen en daardoor de handelsstromen begunstigen.

(40)

Om voor geïmporteerde goederen de naleving van of de gelijkwaardigheid met de communautaire wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen te verzekeren, zijn procedures nodig om invoervoorwaarden en, indien nodig, certificeringsvereisten vast te stellen.

(41)

Inbreuken op de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en op de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn kunnen een bedreiging vormen voor de gezondheid van mens en dier en voor het dierenwelzijn. In deze gevallen moeten daarom in heel de Gemeenschap doeltreffende, afschrikkende en evenredige strafmaatregelen worden getroffen op nationaal niveau.

(42)

Deze maatregelen moeten administratieve maatregelen van de bevoegde autoriteiten in de lidstaten omvatten die daarvoor over de passende procedures moeten beschikken. Deze procedures hebben het voordeel dat snelle actie mogelijk is om de situatie weer in orde te brengen.

(43)

Exploitanten moeten het recht hebben beroep aan te tekenen tegen de beslissingen die de bevoegde autoriteit op grond van de officiële controles neemt; zij moeten van dit recht in kennis worden gesteld.

(44)

Het is passend om speciaal rekening te houden met de problemen van ontwikkelingslanden, en in het bijzonder van de minst ontwikkelde landen, en dienovereenkomstig maatregelen te treffen. De Commissie moet de ontwikkelingslanden steunen wat betreft de veiligheid van diervoeders en levensmiddelen, die een belangrijk aspect van de volksgezondheid en handelsontwikkeling vormt. Die steun moet georganiseerd worden in het kader van het ontwikkelingssamenwerkingsbeleid van de Gemeenschap.

(45)

De in deze verordening opgenomen voorschriften onderbouwen de geïntegreerde en horizontale benadering die noodzakelijk is voor de uitvoering van een coherent controlebeleid inzake de veiligheid van diervoeders en levensmiddelen, diergezondheid en dierenwelzijn. Er moet evenwel enige ruimte worden gelaten voor de vaststelling van eventueel noodzakelijke specifieke controlevoorschriften, bijvoorbeeld wat betreft het op communautair niveau bepalen van maximumgehaltes aan residuen voor bepaalde verontreinigende stoffen. Evenzo dienen de meer specifieke voorschriften die op het gebied van de controle van diervoeders en levensmiddelen alsmede diergezondheid en dierenwelzijn bestaan, te worden gehandhaafd.

Hiermee worden onder meer de volgende rechtsinstrumenten bedoeld: Richtlijn 96/22/EG (16), Richtlijn 96/23/EG (17), Verordening (EG) nr. 854/2004 (18), Verordening (EG) nr. 999/2001 (19), Verordening (EG) nr. 2160/2003 (20), Richtlijn 86/362/EEG (21), Richtlijn 90/642/EEG (22) en de uitvoeringsbepalingen daarvan, Richtlijn 92/1/EEG (23), Richtlijn 92/2/EEG (24) en regelingen inzake de controle van dierziekten zoals mond- en klauwzeer, varkenspest, enz. alsmede vereisten voor de officiële controles op dierenwelzijn.

(46)

Deze verordening omvat gebieden die reeds in bepaalde momenteel van kracht zijnde rechtsbesluiten worden bestreken. Het is daarom zinvol in het bijzonder de hierna genoemde rechtsinstrumenten inzake controles op diervoeders en levensmiddelen in te trekken en te vervangen door de voorschriften van deze verordening: Richtlijn 70/373/EEG (25); Richtlijn 85/591/EEG (26); Richtlijn 89/397/EEG (27); Richtlijn 93/99/EEG (28); Beschikking 93/383/EEG (29); Richtlijn 95/53/EG; Richtlijn 96/43/EG (30); Beschikking 98/728/EG (31) en Beschikking 1999/313/EG (32).

(47)

De Richtlijnen 96/23/EG, 97/78/EG en 2000/29/EG moeten in het licht van deze verordening worden aangepast.

(48)

Aangezien de doelstellingen van deze verordening (een geharmoniseerde aanpak van controles) niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt en derhalve vanwege zijn complexe aard en zijn grensoverschrijdend en (met betrekking tot de invoer van diervoeders en levensmiddelen) internationaal karakter beter door de Gemeenschap kunnen worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel, gaat deze verordening niet verder dan wat nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(49)

De maatregelen die voor de uitvoering van deze verordening noodzakelijk zijn, moeten overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdhede (33) worden getroffen,

a)

het voorkomen, wegnemen of tot een aanvaardbaar niveau terugbrengen van rechtstreekse of door het milieu veroorzaakte risico's voor mens en dier,

en

b)

het zorgen voor eerlijke praktijken in de handel in levensmiddelen en diervoeders en het beschermen van de belangen van de consument, onder meer door de etikettering van diervoeders en levensmiddelen en andere vormen van consumentenvoorlichting.

1.

„officiële controle”: elke vorm van controle die door de bevoegde autoriteit of door de Gemeenschap wordt uitgevoerd om na te gaan of de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn worden nageleefd;

2.

„verificatie”: toetsen, via onderzoek en het in aanmerking nemen van objectief bewijsmateriaal, of aan specifieke vereisten is voldaan;

3.

„diervoederwetgeving”: de wetten, verordeningen en administratieve bepalingen met betrekking tot diervoeders in het algemeen, en de veiligheid van diervoeders in het bijzonder, zowel op communautair als nationaal niveau; zij bestrijkt elk stadium van de productie, de verwerking, de distributie en het gebruik van diervoeders;

4.

„bevoegde autoriteit”: de centrale autoriteit van een lidstaat die bevoegd is officiële controles te organiseren, of elke andere autoriteit waaraan die bevoegdheid is gedelegeerd; dit begrip omvat tevens, in voorkomend geval, de overeenkomstige autoriteit van een derde land;

5.

„controleorgaan”: een onafhankelijke derde partij waaraan de bevoegde autoriteit bepaalde controletaken heeft gedelegeerd;

6.

„audit”: een systematisch en onafhankelijk onderzoek om te bepalen of de activiteiten en de resultaten daarvan aansluiten bij de gemaakte plannen en of deze plannen op een doeltreffende manier worden uitgevoerd en geschikt zijn om de gestelde doelen te bereiken;

7.

„inspectie”: het onderzoeken van elk aspect van diervoeders, levensmiddelen, diergezondheid en dierenwelzijn, teneinde na te gaan of deze aspecten voldoen aan de voorschriften van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn;

8.

„monitoring”: het uitvoeren van een gestructureerde reeks waarnemingen of metingen teneinde een overzicht te krijgen van de mate waarin de wetgeving inzake diervoeders of levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn worden nageleefd;

9.

„bewaking”: een nauwkeurige waarneming van één of meer diervoeder- of levensmiddelenbedrijven, van de exploitanten van diervoeder- of levensmiddelenbedrijven of van hun activiteiten;

10.

„niet-naleving”: niet-naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen, en de voorschriften inzake de bescherming van de diergezondheid en het dierenwelzijn;

11.

„bemonstering voor analyse”: het wegnemen van een diervoeder of een levensmiddel of een andere stof (ook uit het milieu) die van belang is voor de productie, verwerking of distributie van diervoeders of levensmiddelen dan wel voor de gezondheid van dieren, teneinde aan de hand van een analyse na te gaan of de wetgeving inzake diervoeders of levensmiddelen dan wel de voorschriften inzake diergezondheid wordt nageleefd;

12.

„officiële certificering”: de procedure waarmee de bevoegde autoriteit of de controleorganen die bevoegd zijn in die hoedanigheid op te treden, een schriftelijke, elektronische of gelijkwaardige verzekering aangaande de naleving geeft/geven;

13.

„officiële inbewaringneming”: de procedure die de bevoegde autoriteit volgt om te verhinderen dat diervoeders of levensmiddelen worden verplaatst of dat ermee wordt geknoeid in afwachting van het besluit over de verdere bestemming ervan; deze procedure omvat de opslag van de diervoeders of levensmiddelen door de exploitant van het betrokken diervoeder- of levensmiddelenbedrijf overeenkomstig de instructies van de bevoegde autoriteit;

14.

„gelijkwaardigheid”: de mogelijkheid van verschillende methoden of maatregelen om er dezelfde doelstellingen mee te bereiken; verschillende systemen of maatregelen zijn „gelijkwaardig” als daarmee dezelfde doelstellingen bereikt kunnen worden;

15.

„invoer”: het in het vrije verkeer brengen van diervoeders of levensmiddelen, dan wel het voornemen om diervoeders of levensmiddelen in het vrije verkeer te brengen, in de zin van artikel 79 van Verordening (EEG) nr. 2913/92, op een van de in bijlage I genoemde grondgebieden;

16.

„binnenbrengen”: betekent zowel „invoer” zoals gedefinieerd in punt 15, als het onderwerpen van goederen aan de douaneprocedures van artikel 4, punt 16, onder b) tot en met f), van Verordening (EEG) nr. 2913/92, alsook het binnenbrengen in vrije zones of vrije entrepots;

17.

„documentencontrole”: een onderzoek van de handelsdocumenten en, indien daar aanleiding toe is, van de documenten die overeenkomstig de wetgeving inzake diervoeders of levensmiddelen de zending moeten vergezellen;

18.

„overeenstemmingscontrole”: een visuele inspectie om na te gaan of de certificaten of andere begeleidende documenten wel degelijk overeenstemmen met de etikettering en de inhoud van de zending;

19.

„materiële controle”: controle van de diervoeders of levensmiddelen zelf, die controles van de transportmiddelen, verpakking, etikettering, temperatuur, bemonstering voor analyse en laboratoriumonderzoek kan omvatten, en alle overige controles die nodig zijn om na te gaan of de wetgeving inzake diervoeders of levensmiddelen wordt nageleefd;

20.

„controleplan”: een beschrijving opgesteld door de bevoegde autoriteit met algemene informatie over de structuur en de organisatie van haar officiële controlesystemen.

a)

vastgestelde risico's die verband houden met dieren, diervoeders of levensmiddelen, diervoeder- of levensmiddelenbedrijven, het gebruik van diervoeders of levensmiddelen, of processen, materialen, substanties, activiteiten of werkzaamheden die invloed kunnen hebben op de veiligheid van diervoeders of levensmiddelen, de diergezondheid of het dierenwelzijn;

b)

de antecedenten van de exploitanten van diervoeder- of levensmiddelenbedrijven wat betreft de naleving van de wetgeving inzake diervoeders of levensmiddelen en van de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn;

c)

de betrouwbaarheid van de eigen controles die reeds zijn uitgevoerd,

en

d)

alle informatie die zou kunnen wijzen op niet-naleving.

a)

de doeltreffendheid en relevantie van de officiële controles van levende dieren, diervoeders en levensmiddelen in alle stadia van de productie, de verwerking en de distributie en van het gebruik van diervoeders gegarandeerd is;

b)

het personeel dat de officiële controles verricht vrij is van elke belangenverstrengeling;

c)

zij over een aangepaste laboratoriumcapaciteit voor tests en over voldoende personeel met passende kwalificaties en ervaring beschikken, of daarop een beroep kunnen doen, om de officiële controles en controletaken doelmatig en correct te kunnen uitvoeren;

d)

zij over passende en goed onderhouden inrichtingen en uitrustingen beschikken, opdat het personeel de officiële controles doelmatig en correct kan uitvoeren;

e)

zij over de nodige wettelijke bevoegdheden beschikken om de officiële controles uit te voeren en de maatregelen te nemen waarin deze verordening voorziet;

f)

zij over uitgewerkte rampenplannen beschikken en gereed zijn die in noodsituaties uit te voeren;

g)

de exploitanten van diervoeders- en levensmiddelenbedrijven alle overeenkomstig deze verordening uitgevoerde inspecties ondergaan en het personeel van de bevoegde autoriteit in de uitvoering van hun taken bijstaan.

a)

er is een nauwkeurige beschrijving voorhanden van de taken die het controleorgaan mag uitvoeren, en ook van de voorwaarden waaronder die taken kunnen worden uitgevoerd;

b)

het bewijs is geleverd dat het controleorgaan:

c)

het controleorgaan verricht zijn werkzaamheden en is geaccrediteerd overeenkomstig de Europese norm EN 45004 (algemene criteria voor het functioneren van verschillende soorten instellingen die keuringen uitvoeren) en/of een andere norm indien deze een grotere relevantie heeft voor de gedelegeerde taken;

d)

bij het verrichten van hun taken nemen de laboratoria de in artikel 12, lid 2, genoemde normen in acht;

e)

het controleorgaan meldt de resultaten van de verrichte controles regelmatig aan de bevoegde autoriteit, en wanneer deze daarom verzoekt. Indien de resultaten van de controles wijzen op niet-naleving of op waarschijnlijke niet-naleving, stelt het controleorgaan de bevoegde autoriteit daarvan onverwijld in kennis;

f)

er is een efficiënte en doelmatige coördinatie tussen de delegerende bevoegde autoriteit en het controleorgaan.

a)

de bevoegde autoriteit die de taak delegeert;

b)

de taak die zij delegeert;

en

c)

het controleorgaan waaraan de taak wordt gedelegeerd.

a)

voor hun bevoegdheidsgebied een passende opleiding ontvangen, die hen in staat stelt om hun taken op bekwame wijze en de officiële controles op consequente wijze uit te voeren. Deze opleiding dient, waar nodig, de in bijlage II, hoofdstuk I, genoemde terreinen te bestrijken;

b)

op de hoogte blijven van de ontwikkelingen op het terrein dat onder hun bevoegdheid valt, en, waar nodig, geregeld bijscholing ontvangen;

en

c)

in staat zijn tot multidisciplinaire samenwerking.

a)

informatie over de controleactiviteiten van de bevoegde autoriteiten en de doeltreffendheid daarvan, alsmede;

b)

informatie op grond van artikel 10 van Verordening (EG) nr. 178/2002.

—

het vertrouwelijke karakter van een vooronderzoek of van een lopende juridische procedure;

—

persoonlijke gegevens;

—

documenten die vallen onder een uitzondering van Verordening (EG) nr. 1049/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 30 mei 2001 inzake de toegang van het publiek tot documenten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie (35);

—

informatie die beschermd is op grond van de nationale en communautaire wetgeving betreffende, met name, het beroepsgeheim, het vertrouwelijke karakter van beraadslagingen, internationale betrekkingen en nationale defensieaangelegenheden.

a)

de doeltreffendheid te toetsen van de officiële controles die zij uitvoeren;

en

b)

ervoor te zorgen dat corrigerend wordt opgetreden waar nodig en dat de in lid 1 bedoelde documentatie naar behoren bijgehouden wordt.

a)

op de tenuitvoerlegging van de HACCP-beginselen;

b)

van de beheerssystemen die de exploitanten van diervoeder- of levensmiddelenbedrijven toepassen om aan de eisen van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen te voldoen;

c)

van de microbiologische, fysische en chemische veiligheid van diervoeders en levensmiddelen.

a)

analyse van de controlesystemen die de diervoeder- en levensmiddelenbedrijven al hebben ingesteld en van de geboekte resultaten;

b)

inspectie van:

c)

controles van de hygiënetoestand in de diervoeder- en levensmiddelenbedrijven;

d)

evaluatie van de procedures inzake goede fabricagepraktijken, goede hygiënepraktijken, goede landbouwpraktijken, en HACCP, rekening houdende met het gebruik van richtsnoeren die daartoe in overeenstemming met de communautaire wetgeving zijn opgesteld;

e)

onderzoek van schriftelijk bewijsmateriaal en andere documentatie die van belang kunnen zijn om na te gaan of de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen is nageleefd;

f)

gesprekken met de exploitanten van diervoeder- en levensmiddelenbedrijven en met hun personeel;

g)

aflezen van de door meetinstrumenten van het diervoeder- of levensmiddelenbedrijf geregistreerde waarden;

h)

controles door de bevoegde autoriteit, met eigen instrumenten, van de door de exploitant van het diervoeder- of levensmiddelenbedrijf verrichte metingen;

i)

elke andere activiteit die wordt verricht om ervoor te zorgen dat de doelstellingen van deze verordening worden bereikt.

a)

bij gebreke hiervan, met internationaal erkende regels of protocollen, bijvoorbeeld die welke door de CEN zijn goedgekeurd of die welke deel uitmaken van de nationale wetgeving,

of

b)

als deze evenmin bestaan, met andere, voor het gestelde doel geschikte of overeenkomstig wetenschappelijke protocollen ontwikkelde methoden.

a)

de bemonsterings- en analysemethoden, inclusief de bevestigings- of referentiemethoden die bij betwistingen moeten worden gebruikt,

b)

de prestatiecriteria, de bij de analyse gebruikte parameters, de foutenmarge voor de metingen en de procedures voor de validering van de onder a) bedoelde methoden, en de voorschriften met betrekking tot de interpretatie van de resultaten.

a)

EN ISO/IEC 17025 „Algemene eisen voor de competentie van beproevings- en kalibratielaboratoria”;

b)

EN 45002 „Algemene criteria voor de beoordeling van beproevingslaboratoria”;

c)

EN 45003 „Accreditatiesystemen voor kalibratie- en beproevingslaboratoria - Algemene eisen voor bedrijf en erkenning”,

a)

welke administratieve overheden erbij betrokken zijn;

b)

hoe de bevoegdheden en verantwoordelijkheden verdeeld zijn;

en

c)

welke de kanalen en procedures zijn voor het delen van informatie door de betrokken partijen.

a)

die vallen onder één van de douaneregelingen van artikel 4, punt 16, onder b) tot en met f), van Verordening (EEG) nr. 2913/92,

of

b)

die moeten worden behandeld in vrije zones of vrije entrepots als bedoeld in artikel 4, punt 15, onder b), van Verordening (EEG) nr. 2913/92,

doen geen afbreuk aan de verplichting voor de exploitanten van diervoeder- of levensmiddelenbedrijven om ervoor te zorgen dat de diervoeders en levensmiddelen, zodra ze in het vrije verkeer worden gebracht, voldoen aan de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en beletten niet dat er verdere officiële controles van de betrokken diervoeders of levensmiddelen worden verricht.

a)

die vallen onder één van de douaneregelingen van artikel 4, punt 16, onder b) tot en met f), van Verordening (EEG) nr. 2913/92,

of

b)

die moeten worden binnengebracht in vrije zones of vrije entrepots als omschreven in artikel 4, punt 15, onder b), van Verordening (EEG) nr. 2913/92.

a)

de risico's die zijn verbonden aan de verschillende types diervoeders en levensmiddelen;

b)

de manier waarop in het verleden aan de eisen voor het betrokken product uit het derde land is voldaan door de inrichting van oorsprong van het product, en door de exploitant van het diervoeder- of levensmiddelenbedrijf dat het product invoert of uitvoert;

c)

de controles die zijn verricht door het diervoeder- of levensmiddelenbedrijf dat het product invoert;

d)

de waarborgen die zijn verstrekt door de bevoegde autoriteit van het derde land van oorsprong.

—

specifieke punten van binnenkomst op hun grondgebied aanwijzen die toegang hebben tot de passende controlefaciliteiten voor de verschillende soorten diervoeders en levensmiddelen;

en

—

van de exploitanten van de diervoeder- en levensmiddelenbedrijven die verantwoordelijk zijn voor de zendingen, een voorafgaande kennisgeving eisen van elke aankomende zending en van de aard daarvan.

a)

opdragen dat de diervoeders of levensmiddelen worden vernietigd, overeenkomstig artikel 20 aan een speciale behandeling worden onderworpen, of overeenkomstig artikel 21 worden teruggestuurd uit de Gemeenschap; ook kunnen andere passende maatregelen worden genomen, zoals de diervoeders en levensmiddelen aanwenden voor andere doeleinden dan die waarvoor zij oorspronkelijk waren bedoeld;

b)

indien de diervoeders of levensmiddelen al in de handel zijn gebracht, monitoren of, indien nodig, opdracht geven tot het terugroepen, uit de handel nemen of vernietigen ervan, alvorens een van de bovengenoemde maatregelen te nemen;

c)

nagaan of de diervoeders of levensmiddelen geen negatieve gevolgen hebben voor de gezondheid van mens en dier, hetzij rechtstreeks, hetzij via het milieu, gedurende de looptijd of in afwachting van de implementatie van de in onder a) en b) bedoelde maatregelen.

a)

de in de artikelen 14 en 15 bedoelde officiële controles uitwijzen dat een zending negatieve gevolgen heeft voor de gezondheid van mens of dier of onveilig is, wordt de betrokken zending door de bevoegde autoriteit in officiële inbewaringneming geplaatst in afwachting van vernietiging of elke andere passende maatregel om de gezondheid van mens en dier te beschermen;

b)

diervoeders of levensmiddelen van niet-dierlijke oorsprong die overeenkomstig artikel 15, lid 5, het voorwerp zijn van versterkte controles, niet ter officiële controle worden aangeboden of niet worden aangeboden overeenkomstig de eventuele specifieke eisen van artikel 17, draagt de bevoegde autoriteit op dat zij onverwijld worden teruggeroepen en in officiële inbewaringneming geplaatst en vervolgens worden vernietigd of teruggestuurd overeenkomstig artikel 21.

a)

een behandeling of verwerking om de diervoeders of levensmiddelen in overeenstemming te brengen met de eisen van de communautaire wetgeving, of met de eisen van een derde land in geval van terugsturen, met inbegrip van desinfectering, indien noodzakelijk, maar met uitsluiting van verdunning;

b)

verwerking op enige andere passende manier voor andere doeleinden dan menselijke of dierlijke consumptie.

a)

de bestemming overeengekomen is met de exploitant van het diervoeder- of levensmiddelenbedrijf die voor de zending verantwoordelijk is,

en

b)

de exploitant van het diervoeder- of levensmiddelenbedrijf eerst de bevoegde autoriteit van het derde land van oorsprong, of het derde land van bestemming, indien verschillend, in kennis heeft gesteld van de redenen en omstandigheden waarom de betrokken diervoeders of levensmiddelen niet in de Gemeenschap in de handel kunnen worden gebracht,

en

c)

het derde land van bestemming niet het derde land van oorsprong is, de bevoegde autoriteit van het derde land van bestemming de bevoegde autoriteit heeft meegedeeld bereid te zijn de zending te aanvaarden.

a)

uit een communautaire audit is gebleken dat de naar de Gemeenschap uitgevoerde diervoeders of levensmiddelen voldoen aan de communautaire of daaraan gelijkwaardige vereisten;

b)

de in het derde land vóór de verzending verrichte controles als voldoende doeltreffend en efficiënt worden beschouwd om de door de communautaire wetgeving voorgeschreven documenten, overeenstemming en materiële controle te vervangen of te beperken.

a)

diervoeders en levensmiddelen die worden ingevoerd of vallen onder een van de douaneregelingen van in artikel 4, punt 16, onder b) tot en met f), van Verordening (EEG) nr. 2913/92, of die worden behandeld in vrije zones of vrije entrepots zoals bedoeld in artikel 4, punt 15, onder b), van Verordening (EEG) nr. 2913/92;

b)

levensmiddelen voor de bevoorrading van de bemanning en de passagiers van internationale vervoermiddelen;

c)

diervoeders en levensmiddelen die op afstand worden besteld (bijvoorbeeld per post, per telefoon of via het internet) en die aan de consument worden geleverd;

d)

diervoeders voor huisdieren en paarden en levensmiddelen die passagiers en bemanning van internationale vervoermiddelen bij zich hebben;

e)

specifieke voorwaarden of uitzonderingen voor bepaalde grondgebieden zos bedoeld in artikel 3 van Verordening (EEG) nr. 2913/92, om rekening te houden met de natuurlijke beperkingen die deze grondgebieden eigen zijn;

f)

de consistentie van de besluiten van de bevoegde autoriteiten betreffende diervoeders en levensmiddelen uit derde landen in het kader van artikel 19;

g)

zendingen van oorsprong uit de Gemeenschap die uit een derde land worden teruggestuurd;

h)

documenten waarvan de zendingen vergezeld moeten gaan indien er monsters zijn genomen.

a)

mogen niet hoger zijn dan de door de verantwoordelijke bevoegde autoriteiten gedragen kosten in verband met de in bijlage VI vermelde zaken;

en

b)

kunnen op vaste bedragen worden vastgesteld op basis van de door de bevoegde autoriteiten gedurende een bepaalde periode gedragen kosten of, indien van toepassing, de bedragen die zijn vastgesteld in bijlage IV, afdeling B, of in bijlage V, afdeling B.

a)

het type bedrijf en de daaraan verbonden risicofactoren;

b)

de belangen van bedrijven met een geringe productie;

c)

de traditionele methoden die worden gebruikt voor de productie, -verwerking en -distributie;

d)

de behoeften van bedrijven die gelegen zijn in gebieden met bijzondere geografische beperkingen.

a)

het betrokken type diervoeder of levensmiddelen of de betrokken activiteit;

b)

de controles die in het betrokken diervoeder- of levensmiddelenbedrijf worden uitgevoerd,

en

c)

welke methode voor de berekening van de vergoeding is toegepast.

a)

de omstandigheden waarin officiële certificering vereist is;

b)

de modellen van de certificaten;

c)

de kwalificaties van de certificerende ambtenaren;

d)

de principes die in acht moeten worden genomen om een betrouwbare certificering te waarborgen, met inbegrip van elektronische certificering;

e)

de procedures die gevolgd dienen te worden bij het intrekken van certificaten en het afgeven van vervangende certificaten;

f)

zendingen die in kleinere eenheden worden gesplitst of met andere zendingen worden vermengd;

g)

de documenten die de goederen moeten vergezellen na het beëindigen van de officiële controles.

a)

er een verband bestaat tussen het certificaat en de zending;

b)

de gegevens op het certificaat juist en authentiek zijn.

1.

2.

a)

het verstrekken van inlichtingen over de analysemethoden, met inbegrip van de referentiemethoden, aan de nationale referentielaboratoria;

b)

het coördineren van de toepassing door de nationale referentielaboratoria van de onder a) bedoelde methoden, in het bijzonder door het organiseren van vergelijkende tests en door te zorgen voor een passende follow-up daarvan, zo mogelijk overeenkomstig internationaal erkende protocollen;

c)

het coördineren, op hun bevoegdheidsterrein, van de praktische regelingen die nodig zijn voor de toepassing van nieuwe analysemethoden en om de nationale referentielaboratoria op de hoogte te houden van de ter zake geboekte vooruitgang;

d)

het organiseren van opleidings- en bijscholingscursussen voor het personeel van de nationale referentielaboratoria en voor deskundigen uit ontwikkelingslanden;

e)

het verlenen van technische en wetenschappelijke bijstand aan de Commissie, met name wanneer lidstaten de resultaten van de analysen betwisten;

f)

de samenwerking met laboratoria die in derde landen belast zijn met de analyse van diervoeders en levensmiddelen.

a)

coördinatie van de in de lidstaten toegepaste methoden voor de diagnose van de ziekten;

b)

actieve steun bij het diagnosticeren van ziekten die in de lidstaten uitbreken door het onderzoeken van geïsoleerde ziekteverwekkers die worden toegezonden voor bevestiging van de diagnose, karakterisering en epizoötiologisch onderzoek;

c)

bevordering van de opleiding en de na- en bijscholing van de deskundigen op het gebied van laboratoriumdiagnose met het oog op de harmonisatie van de diagnosetechnieken in de hele Gemeenschap;

d)

samenwerking op het gebied van diagnosemethoden voor onder hun bevoegdheid vallende dierziekten met de bevoegde laboratoria in de derde landen waar die ziekten heersen;

e)

organisatie van opleidings- en bijscholingscursussen voor het personeel van de nationale referentielaboratoria en voor deskundigen uit ontwikkelingslanden.

a)

beschikken over gekwalificeerd personeel met voldoende kennis van de op hun bevoegdheidsdomein toegepaste diagnose- en analytische technieken;

b)

beschikken over de apparatuur en producten die nodig zijn voor het uitvoeren van de hun toegewezen taken;

c)

beschikken over een adequate administratieve infrastructuur;

d)

ervoor instaan dat hun personeel het vertrouwelijk karakter van bepaalde onderwerpen, resultaten en mededelingen eerbiedigt;

e)

voldoende kennis bezitten van de internationale normen en praktijken;

f)

indien nodig, beschikken over een bijgewerkte lijst van de beschikbare referentiestoffen en reagentia, en een bijgewerkte lijst van de producenten en leveranciers daarvan;

g)

rekening houden met de onderzoeksactiviteiten op nationaal en communautair niveau;

h)

opgeleid personeel ter beschikking hebben voor noodsituaties in de Gemeenschap.

a)

op hun bevoegdheidsterrein samenwerken met het communautaire referentielaboratorium;

b)

voor hun bevoegdheidsterrein de werkzaamheden van de officiële laboratoria die overeenkomstig artikel 11 belast zijn met de analyse van monsters coördineren;

c)

indien nodig, vergelijkende tests tussen de officiële nationale laboratoria organiseren en zorgen voor een passend vervolgtraject voor die vergelijkende tests;

d)

ervoor zorgen dat de door het communautaire referentielaboratorium verstrekte informatie aan de bevoegde autoriteit en de officiële nationale laboratoria wordt doorgegeven;

e)

wetenschappelijke en technische steun verlenen aan de bevoegde autoriteit voor de uitvoering van de gecoördineerde controleplannen die overeenkomstig artikel 53 zijn aangenomen;

f)

zorgen voor de uitvoering van andere specifieke taken waartoe is besloten volgens de procedure van artikel 62, lid 3, onverminderd bestaande aanvullende verplichtingen op nationaal niveau.

a)

wanneer deze activiteiten in verscheidene lidstaten vertakkingen hebben of zouden kunnen hebben;

b)

wanneer soortgelijke activiteiten klaarblijkelijk al in verscheidene lidstaten hebben plaatsgevonden,

of

c)

wanneer de lidstaten geen overeenstemming kunnen bereiken over passende maatregelen om de niet-naleving aan te pakken.

a)

in samenwerking met de betrokken lidstaat een inspectieteam sturen voor een officiële controle ter plaatse;

b)

de bevoegde autoriteit van de lidstaat van verzending verzoeken haar officiële controles terzake op te voeren en te rapporteren over de getroffen maatregelen.

a)

voeren het in artikel 41 genoemde plan uiterlijk 1 januari 2007 voor de eerste maal uit,

en

b)

stellen het in het licht van de ontwikkelingen regelmatig bij,

en

c)

leggen desgevraagd de meest recente versie van dit plan aan de Commissie voor.

a)

de strategische doeleinden van het plan en de manier waarop deze tot uiting komen in de prioriteiten van de controle en de toewijzing van middelen;

b)

de indeling in risicocategorieën van de betrokken activiteiten;

c)

de aanwijzing van de bevoegde autoriteiten en hun taken op centraal, regionaal en lokaal niveau, en de ter beschikking van deze autoriteiten staande middelen;

d)

de algemene organisatie en het beheer van de systemen voor officiële controles op nationaal, regionaal en lokaal niveau, met inbegrip van officiële controles in afzonderlijke inrichtingen;

e)

de controlesystemen voor de verschillende sectoren en de coördinatie tussen de verschillende diensten van de bevoegde autoriteiten die belast zijn met de officiële controles in deze sectoren;

f)

indien van toepassing, het delegeren van taken aan controle-organen;

g)

de methoden om de naleving van de in artikel 4, lid 2, bedoelde operationele criteria te garanderen;

h)

de opleiding van het met de officiële controles belaste personeel zoals bedoeld in artikel 6;

i)

de in de artikelen 8 en 9 bedoelde schriftelijk vastgelegde procedures;

j)

de organisatie en werking van de rampenplannen bij het uitbreken van een door dieren of levensmiddelen overgedragen ziekte, gevallen van diervoeder- en levensmiddelenbesmetting en andere risico's voor de menselijke gezondheid;

k)

de organisatie van samenwerking en wederzijdse bijstand.

a)

nieuwe wettelijke bepalingen;

b)

het verschijnen van nieuwe ziekten en andere risico's voor de gezondheid;

c)

belangrijke veranderingen in de structuur, het beheer of de werking van de nationale bevoegde autoriteiten;

d)

de resultaten van door de lidstaten verrichte officiële controles;

e)

de resultaten van de overeenkomstig artikel 45 verrichte communautaire controles;

f)

wijzigingen van de in artikel 43 bedoelde richtsnoeren;

g)

wetenschappelijke bevindingen;

h)

de resultaten van door een derde land in een lidstaat uitgevoerde audits.

a)

een consistente, alomvattende en geïntegreerde aanpak te bevorderen van officiële controles op de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen, diergezondheid en dierenwelzijn, die alle productiesectoren en alle schakels van de diervoeders- en de levensmiddelenketen bestrijkt, met inbegrip van de invoer en het binnenbrengen;

b)

op risico's gebaseerde prioriteiten en criteria voor de indeling in risicocategorieën van de betrokken activiteiten vast te stellen, alsmede de meest doeltreffende controleprocedures;

c)

andere prioriteiten en de meest doeltreffende controleprocedures vast te stellen;

d)

de fasen tijdens de productie, verwerking en distributie van diervoeders en levensmiddelen, en tijdens het gebruik van diervoeders aan te wijzen die de meest betrouwbare en duidelijke informatie kunnen bieden om na te gaan of de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen wordt nageleefd;

e)

de toepassing van optimale praktijken op alle niveaus van het controlesysteem aan te moedigen;

f)

de ontwikkeling van doeltreffende controles van traceerbaarheidssystemen te stimuleren;

g)

advies te verstrekken over het opzetten van systemen om de goede werking en de resultaten van controleacties te registreren;

h)

de neerslag te vormen van normen en aanbevelingen van de bevoegde internationale organen met betrekking tot de organisatie en werking van officiële diensten;

i)

criteria vast te stellen voor het uitvoeren van de in artikel 4, lid 6, bedoelde audits;

j)

de structuur van en de informatie voor de in artikel 44 bedoelde jaarverslagen vast te stellen;

k)

aan te geven welke voornaamste prestatie-indicatoren moeten worden toegepast bij de beoordeling van de meerjarige nationale controleplannen.

a)

alle wijzigingen die zijn aangebracht in de meerjarige nationale controleplannen om rekening te houden met de in artikel 42, lid 3, bedoelde factoren;

b)

de resultaten van de controles en audits die in het voorgaande jaar overeenkomstig de voorschriften van het meerjarig nationale controleplan zijn verricht;

c)

het soort en aantal overtredingen die zijn vastgesteld;

d)

de maatregelen om ervoor te zorgen dat de meerjarige nationale controleplannen doeltreffend functioneren, met inbegrip van maatregelen met het oog op de handhaving en de resultaten daarvan.

a)

mogelijke verbeteringen van de officiële controle- en auditsystemen in de lidstaten, met inbegrip van hun reikwijdte, beheer en uitvoering,

b)

specifieke controlemaatregelen met betrekking tot sectoren en activiteiten die door de meerjarige nationale controleplannen al dan niet worden bestreken,

c)

gecoördineerde plannen om vraagstukken van bijzonder belang aan te pakken.

a)

de uitvoering te verifiëren van het meerjarige nationale controleplan, van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen, alsmede van de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn; zij kunnen eventueel inspectiebezoeken ter plaatse van de officiële diensten en van de voorzieningen die met de gecontroleerde sector verband houden, omvatten;

b)

de werking en organisatie van de bevoegde autoriteiten te controleren;

c)

ernstige of herhaaldelijk optredende problemen in de lidstaten te onderzoeken;

d)

noodsituaties, opkomende problemen of nieuwe ontwikkelingen in de lidstaten te onderzoeken.

a)

zorgen voor een correcte follow-up van de aanbevelingen die voortvloeien uit de communautaire controles;

b)

verstrekken de nodige bijstand, alsook alle documentatie en technische hulp waarom de deskundigen van de Commissie verzoeken om de controles doelgericht en doeltreffend te kunnen uitvoeren;

c)

zien erop toe dat de deskundigen van de Commissie toegang hebben tot alle gebouwen of delen van gebouwen en tot alle informatie, met inbegrip van computersystemen, die relevant zijn voor het uitvoeren van hun taken.

a)

de wetgeving van het derde land;

b)

de organisatie van de bevoegde autoriteiten van het derde land, hun bevoegdheden en onafhankelijkheid, het toezicht dat erop wordt uitgeoefend, en het gezag dat zij hebben om de toepasselijke wetgeving daadwerkelijk te handhaven;

c)

de opleiding van het personeel dat belast is met de uitvoering van officiële controles;

d)

de voorzieningen waarover de bevoegde autoriteiten beschikken, met inbegrip van keuringsinstallaties;

e)

het bestaan en de werking van schriftelijk vastgelegde controleprocedures en op prioriteiten gebaseerde controlesystemen;

f)

indien van toepassing, de situatie met betrekking tot diergezondheid, zoönosen en plantengezondheid, en de procedures voor kennisgeving, aan de Commissie en de bevoegde internationale organen, van uitbraken van dieren- en plantenziekten;

g)

de reikwijdte en werking van officiële controles op de invoer van dieren, planten en daarvan afgeleide producten;

h)

de garanties die het derde land kan geven ten aanzien van de naleving van of de gelijkwaardigheid met de communautaire vereisten.

a)

een risico-evaluatie van de producten die naar de Gemeenschap worden uitgevoerd;

b)

het bepaalde in de communautaire wetgeving;

c)

de hoeveelheid en aard van de invoer uit het betrokken derde land;

d)

de resultaten van de controles die de Commissie of andere inspectieorganen al hebben uitgevoerd;

e)

de resultaten van door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten verrichte invoercontroles of andere controles;

f)

informatie van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid of vergelijkbare organen;

g)

informatie van internationaal erkende organen zoals de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), de Commissie van de Codex Alimentarius en de Wereldorganisatie voor de gezondheid van dieren (IOE), of van andere bronnen;

h)

aanwijzingen van nieuwe ziektesituaties of andere omstandigheden die zouden kunnen betekenen dat uit derde landen ingevoerde levende dieren, levende planten, diervoeder of levensmiddelen een gezondheidsrisico's vormen;

i)

de noodzaak om onderzoek te verrichten over of te reageren op een noodsituatie in bepaalde derde landen.

a)

de controles in derde landen in het kader van een bilaterale overeenkomst;

b)

de controles in andere derde landen.

a)

alle sanitaire of fytosanitaire maatregelen die op het grondgebied van het derde land zijn genomen of gepland;

b)

de controle- en inspectieprocedures, productie- en quarantainebehandeling, tolerantie voor bestrijdingsmiddelen, procedures voor de goedkeuring van levensmiddelenadditieven die op het grondgebied van het derde land gelden;

c)

procedures voor risico-evaluatie, factoren waarmee rekening wordt gehouden, alsook de vaststelling van het passende niveau van sanitaire of fytosanitaire bescherming;

d)

waar nodig, follow-up van de aanbevelingen naar aanleiding van de in artikel 46 genoemde controles.

a)

de resultaten van de nationale controles die zijn verricht op de goederen die voor uitvoer naar de Gemeenschap zijn bestemd;

b)

belangrijke wijzigingen die zijn aangebracht in de structuur en werking van de controlesystemen, in het bijzonder om tegemoet te komen aan de communautaire eisen en aanbevelingen.

a)

de opstelling van een lijst van derde landen waaruit specifieke producten mogen worden ingevoerd in één van de in de bijlage I bedoelde grondgebieden;

b)

de opstelling van modellen van certificaten die de zendingen vergezellen;

c)

speciale invoervoorwaarden, naar gelang van het product of het dier en de eventueel daaraan verbonden risico's.

a)

de wetgeving van het derde land voor de betrokken sector;

b)

de structuur en organisatie van de bevoegde autoriteit van het derde land en van de controlediensten, alsook de bevoegdheden die zij hebben en de garanties die zij kunnen bieden inzake de toepassing van de betreffende wetgeving;

c)

het bestaan van adequate officiële controles;

d)

de regelmaat en spoed waarmee het derde land informatie verstrekt over het bestaan van risico's in verband met diervoeders, levensmiddelen en levende dieren;

e)

de waarborgen die het derde land biedt dat:

a)

de aard en inhoud van de certificaten waarvan de producten vergezeld moeten gaan;

b)

specifieke vereisten voor invoer in de Gemeenschap;

c)

indien nodig, de procedures voor de opstelling en aanpassing van de lijsten van regio's of inrichtingen van waaruit invoer is toegestaan.

a)

de invoering in fasen van de in de artikelen 47 en 48 bedoelde voorschriften voor naar de Gemeenschap uitgevoerde producten. De vorderingen in de naleving van deze voorschriften worden beoordeeld en er wordt rekening mee gehouden wanneer wordt bepaald of gespecificeerde, in de tijd beperkte uitzonderingen op het geheel of een deel van de voorschriften nodig zijn. Bij de invoering in fasen wordt ook rekening gehouden met de vorderingen in de opbouw van de in lid 2 bedoelde institutionele capaciteit;

b)

bijstand bij het opstellen van de in artikel 47 genoemde gegevens, indien nodig door deskundigen van de Gemeenschap;

c)

de bevordering van gezamenlijke projecten tussen ontwikkelingslanden en de lidstaten;

d)

het uitwerken van richtsnoeren om de ontwikkelingslanden te helpen bij het organiseren van officiële controles van producten die naar de Gemeenschap worden uitgevoerd;

e)

het sturen van deskundigen van de Gemeenschap naar de ontwikkelingslanden, om aldaar te assisteren bij de organisatie van officiële controles;

f)

deelname van de controleurs van ontwikkelingslanden aan de in artikel 51 bedoelde opleidingen.

a)

de communautaire wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn;

b)

controlemethoden en -technieken zoals de beoordeling van systemen die de exploitanten opzetten om de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn na te leven;

c)

controles van goederen die in de Gemeenschap worden ingevoerd;

d)

methoden en technieken voor de productie, verwerking en afzet van diervoeders en levensmiddelen.

a)

het verduidelijken van de communautaire wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn;

b)

het verstrekken van op communautair niveau beschikbare informatie en gegevens die nuttig kunnen zijn voor de controle die het derde land verricht;

c)

het verzekeren van de uniformiteit van de door derde landen verrichte controles.

a)

jaarlijks georganiseerd overeenkomstig een programma,

en

b)

indien nodig geacht, op een ad-hocbasis georganiseerd, in het bijzonder om de ruime aanwezigheid van risico's in diervoeders, levensmiddelen of dieren vast te stellen.

a)

de invoering van hygiëneprocedures of andere noodzakelijk geachte maatregelen om de veiligheid van diervoeders of levensmiddelen, dan wel de naleving van de desbetreffende wetgeving en van de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn te garanderen;

b)

het beperken of verbieden van het op de markt brengen, invoeren of uitvoeren van diervoeders, levensmiddelen of dieren;

c)

monitoring en, waar nodig, het terugroepen, uit de handel nemen en/of vernietigen van diervoeders of levensmiddelen;

d)

de machtiging om de diervoeders en levensmiddelen aan te wenden voor andere doeleinden dan die waarvoor zij oorspronkelijk waren bedoeld;

e)

schorsing of sluiting van het betrokken bedrijf, hetzij geheel, hetzij gedeeltelijk, voor een bepaalde periode;

f)

schorsing of intrekking van de erkenning van de inrichting;

g)

de in artikel 19 bedoelde maatregelen inzake zendingen uit derde landen;

h)

een andere maatregel die de bevoegde autoriteit passend acht.

a)

een schriftelijke kennisgeving van haar besluit met betrekking tot de overeenkomstig lid 1 te nemen maatregelen en de redenen daarvoor,

en

b)

informatie over de rechtsmiddelen die voor hem openstaan en over de terzake geldende procedures en termijnen.

a)

de Commissie beschikt over bewijzen van een ernstige tekortkoming in de controlesystemen van een lidstaat,

en

b)

deze tekortkomingen mogelijk een aanzienlijk risico inhouden voor de gezondheid van mens en dier of voor het dierenwelzijn, hetzij rechtstreeks, hetzij via het milieu.

a)

communautaire controles hebben aangetoond en gerapporteerd is dat de communautaire wetgeving niet is nageleefd,

en

b)

de betrokken lidstaat na een verzoek daartoe de situatie niet binnen de door de Commissie gestelde termijn heeft rechtgezet.

1.

Artikel 14, lid 2, wordt vervangen door de volgende tekst:

„2.   De communautaire referentielaboratoria zijn de laboratoria genoemd in het betreffende deel van bijlage VII van Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn (38)

2.

In artikel 30 wordt dat deel van lid 1 dat begint met de woorden: „Wanneer uit deze nieuwe controles…” en eindigt met de woorden: „… of gebruik ervan voor andere, door de communautaire wetgeving toegestane doeleinden, en dit zonder enige vergoeding of compensatie”, vervangen door de volgende tekst:

„Wanneer uit controles de aanwezigheid van niet-toegestane stoffen of producten blijkt, of wanneer de maximale grenswaarden zijn overschreden, zijn de bepalingen van de artikelen 19 tot en met 22 van Verordening (EG) nr. 882/2004 van toepassing.”.

3.

Bijlage V wordt geschrapt.

1.

De tekst van artikel 1 wordt vervangen door:

„De lidstaten verrichten de veterinaire controles voor producten uit derde landen die op een van de in bijlage I vermelde grondgebieden worden binnengebracht, overeenkomstig het bepaalde in deze richtlijn en in Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn (39).

2.

Artikel 2, lid 2, onder a), wordt vervangen door:

3.

In artikel 7, lid 3, worden de woorden „de in Richtlijn 85/73/EEG van de Raad van 29 januari 1985 inzake de financiering van de keuringen en veterinaire controles van dierlijke producten zoals bedoeld in de Richtlijnen 89/662/EEG, 90/425/EEG, 90/675/EEG en 91/496/EEG (gewijzigd en gecodificeerd) bedoelde inspectiekosten” vervangen door:

„de in Verordening (EG) nr. 882/2004”.

4.

In artikel 10, lid 1, onder b), worden de volgende woorden geschrapt: „of, in geval van overeenkomstig Beschikking 95/408/EG van de Raad van 22 juni 1995 tot vaststelling van voorschriften voor het opstellen, voor een overgangsperiode, van voorlopige lijsten van inrichtingen in derde landen waaruit de lidstaten bepaalde producten van dierlijke oorsprong, visserijproducten en levende tweekleppige weekdieren mogen invoeren, goedgekeurde inrichtingen, uit een inrichting die een nationale of een communautaire inspectie heeft ondergaan.”

5.

In artikel 12 wordt lid 9 geschrapt.

6.

In artikel 15 wordt lid 5 geschrapt.

7.

Aan artikel 16 wordt het volgende lid 4 toegevoegd:

„4.   Gedetailleerde regels voor het binnenbrengen van producten van dierlijke oorsprong ten behoeve van de bemanning en de passagiers van internationale vervoermiddelen, en van producten van dierlijke oorsprong die op afstand worden besteld (bijvoorbeeld per post, per telefoon of via het internet) en die aan de consument worden geleverd, worden vastgesteld overeenkomstig artikel 25 van Verordening (EG) nr. 882/2004.”

8.

Artikel 21 wordt geschrapt.

9.

Artikel 23 wordt geschrapt.

10.

In artikel 24, lid 1, tweede streepje, worden de woorden: „overeenkomstig artikel 17, lid 2, onder a) en b),” vervangen door: „overeenkomstig artikel 17”.

1.

Aan artikel 1 wordt het volgende lid 1 bis toegevoegd:

„1 bis.   Deze verordening is van toepassing naast Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn (44).

2.

In artikel 2:

3.

In artikel 3:

4.

Artikel 9 wordt geschrapt.

5.

Artikel 10 wordt vervangen door:

„Artikel 10

Om ervoor te zorgen dat de in artikel 11 van Verordening (EG) nr. 178/2002 en in titel VI, hoofdstuk II, van Verordening (EG) nr. 882/2004 vervatte beginselen en voorwaarden op uniforme wijze worden toegepast, zijn de in dit hoofdstuk vastgestelde procedures van toepassing.”.

6.

In artikel 11:

7.

Artikel 14, lid 2, onder b), wordt vervangen door:

8.

In artikel 18 worden de punten 17 tot en met 20 geschrapt.

a)

het delegeren van controletaken aan in artikel 5 bedoelde controleorganen, indien het controleorganen betreft die al voor de inwerkingtreding van deze verordening werkzaam waren;

b)

elke wijziging van de in artikel 12, lid 2, bedoelde normen;

c)

niet-naleving zoals bedoeld in artikel 28 welke aanleiding geeft tot uitgaven die voortvloeien uit aanvullende officiële controles;

d)

uitgaven die uit hoofde van artikel 54 zijn gedaan;

e)

voorschriften inzake microbiologische, fysieke en/of chemische analyses bij officiële controles, met inbegrip van microbiologische, fysieke en/of chemische veiligheid van uit een derde land ingevoerde producten;

f)

het bepalen van de diervoeders die in het kader van deze richtlijn als voeders van dierlijke oorsprong moeten worden beschouwd.

1.

de bijlagen bij deze verordening, met uitzondering van de bijlagen I, IV en V, onverminderd artikel 27, lid 3, bijgewerkt worden, met name om rekening te houden met administratieve wijzigingen en de wetenschappelijke en/of technische vooruitgang;

2.

de verwijzingen naar de Europese normen in deze verordening bijgewerkt worden, indien deze door het CEN worden gewijzigd.

a)

herevaluatie van de werkingssfeer met betrekking tot diergezondheid en dierenwelzijn;

b)

ervoor zorgen dat ook andere sectoren officiële controles mee financieren, door uitbreiding van de lijst van activiteiten in bijlage IV, afdeling A, en bijlage V, afdeling A, en met name rekening houdend met de impact van de communautaire diervoeders- en levensmiddelenhygiënewetgeving na de aanneming ervan;

c)

actualiseren van de in bijlage IV, afdeling B, en bijlage V, afdeling B bedoelde minimumvergoedingen, met name rekening houdend met de risicofactoren.

a)

de reis- en verblijfskosten die de deskundigen van de lidstaten maken ten gevolge van hun aanwijzing door de Commissie om haar deskundigen bij te staan, overeenkomstig artikel 45, lid 1, en artikel 46, lid 1;

b)

de opleiding van controleurs overeenkomstig artikel 51;

c)

de financiering van andere maatregelen om de toepassing van deze verordening te garanderen,

1.

Het grondgebied van het Koninkrijk België.

2.

Het grondgebied van het Koninkrijk Denemarken, met uitzondering van de Faeröer-eilanden en Groenland.

3.

Het grondgebied van de Bondsrepubliek Duitsland.

4.

Het grondgebied van het Koninkrijk Spanje, met uitzondering van Ceuta en Melilla.

5.

Het grondgebied van de Helleense Republiek.

6.

Het grondgebied van de Franse Republiek.

7.

Het grondgebied van Ierland.

8.

Het grondgebied van de Italiaanse Republiek.

9.

Het grondgebied van het Groothertogdom Luxemburg.

10.

Het Europese grondgebied van het Koninkrijk der Nederlanden.

11.

Het grondgebied van de Portugese Republiek.

12.

Het grondgebied van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland.

13.

Het grondgebied van de Republiek Oostenrijk.

14.

Het grondgebied van de Republiek Finland.

15.

Het grondgebied van het Koninkrijk Zweden.

1.

Diverse controletechnieken, zoals auditing, bemonstering, inspectie.

2.

Controleprocedures.

3.

De wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen.

4.

De verschillende stadia van de productie, de verwerking en de distributie, alsmede de mogelijke risico's voor de menselijke gezondheid en, waar van toepassing, voor de gezondheid van dieren, planten en milieu.

5.

Evaluatie van de niet-naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen.

6.

Gevaren bij het fokken van dieren en de productie van diervoeders en levensmiddelen.

7.

De evaluatie van de toepassing van de HACCP-procedures.

8.

Beheerssystemen zoals kwaliteitsborgingsprogramma's die door de diervoeder- en levensmiddelenbedrijven worden toegepast en de beoordeling daarvan, voorzover deze programma's relevant zijn voor de eisen van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen.

9.

Officiële certificeringssystemen.

10.

Plannen voor noodsituaties, inclusief de communicatie tussen de lidstaten en de Commissie.

11.

Wettelijke procedures en implicaties van de officiële controle.

12.

Onderzoek van schriftelijk bewijsmateriaal en andere documentatie, met inbegrip van documentatie inzake het testen van de deskundigheid, de accreditering en de risico-evaluatie, die van belang kunnen zijn om na te gaan of de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen is nageleefd; hieronder kunnen financiële en commerciële aspecten vallen.

13.

Ieder ander thema, inclusief diergezondheid en dierenwelzijn, dat noodzakelijk is om ervoor te zorgen dat de officiële controles worden uitgevoerd overeenkomstig deze verordening.

1.

De organisatie van de bevoegde autoriteit en de verhouding tussen de centrale bevoegde autoriteiten en de autoriteiten waaraan deze de opdracht voor het verrichten van officiële controles hebben gedelegeerd.

2.

De verhouding tussen de bevoegde autoriteiten en de controle-instanties waaraan deze de opdracht voor het verrichten van bepaalde taken in verband met officiële controles hebben gedelegeerd.

3.

Een verklaring over de te bereiken doelstellingen.

4.

Taken, verantwoordelijkheden en plichten van het personeel.

5.

Bemonsteringsprocedures, controlemethoden en -technieken, interpretatie van resultaten en aansluitende beslissingen.

6.

Monitorings- en bewakingsprogramma's.

7.

Wederzijdse bijstand ingeval voor de officiële controles maatregelen van meer dan één lidstaat zijn vereist.

8.

Naar aanleiding van officiële controles te ondernemen actie.

9.

Samenwerking met andere diensten of departementen die terzake wellicht verantwoordelijkheden hebben.

10.

Verificatie van de geschiktheid van bemonsteringmethoden, analysemethoden en detectietests.

11.

Elke andere activiteit of informatie die nodig is voor een efficiënte werking van de officiële controles.

1.

Bij analysemethoden moeten de volgende criteria gehanteerd worden:

2.

De in punt 1, onder e), bedoelde precisiewaarden worden ofwel verkregen aan de hand van een ringonderzoek, uitgevoerd volgens een internationaal erkend protocol inzake ringonderzoeken (bv. ISO 5725: 1994 of het International Harmonised Protocol van de IUPAC (Internationale Unie voor zuivere en toegepaste chemie)), ofwel, wanneer voor analysemethoden criteria voor de prestaties zijn vastgesteld, op basis van proeven op het naleven van de criteria. De waarden voor de herhaalbaarheid en de reproduceerbaarheid worden uitgedrukt in een internationaal erkende vorm (bv. 95 %-betrouwbaarheidsintervallen, zoals gedefinieerd in ISO 5725: 1994 of de IUPAC). De resultaten van het ringonderzoek worden gepubliceerd en zijn voor iedereen vrij toegankelijk.

3.

Aan analysemethoden die uniform van toepassing zijn op verschillende groepen producten, wordt de voorkeur gegeven boven methoden die slechts op individuele producten kunnen worden toegepast.

4.

In situaties waar analysemethoden in slechts één laboratorium gevalideerd kunnen worden, dient dat te gebeuren overeenkomstig de geharmoniseerde richtsnoeren van bijvoorbeeld de IUPAC, ofwel, wanneer voor analysemethoden criteria voor de prestaties zijn vastgesteld, op basis van proeven op het naleven van de criteria.

5.

De op grond van deze verordening vastgestelde analysemethoden moeten worden geformuleerd conform de genormaliseerde presentatie van analysemethoden die is aanbevolen door de ISO.

1.

De onder de Richtlijnen 89/662/EEG, 90/425/EEG, 93/119/EG en 96/23/EG vallende activiteiten waarvoor de lidstaten op grond van Richtlijn 85/73/EEG thans vergoedingen innen.

2.

De erkenning van inrichtingen voor diervoerders.

—

1 EUR/t voor de eerste 30 t

en

—

0,5 EUR voor elke volgende ton.

a)

Voor het eerst op de markt brengen van visserij- en aquacultuurproducten:

b)

eerste verkoop op de vismarkt:

c)

eerste verkoop bij ontbreken van of met een ontoereikende aanduiding voor versheid en/of grootte overeenkomstig de Verordeningen (EEG) nr. 103/76 en (EEG) nr. 104/76:

—

55 EUR per zending tot 6 t,

en

—

9 EUR voor elke volgende ton tot 46 t,

of

—

420 EUR per zending van meer dan 46 t.

1.

De minimumvergoeding voor de officiële controle op de invoer van een zending visserijproducten wordt vastgesteld op:

2.

Bovenstaand maximumbedrag voor de officiële controle op de invoer van een zending visserijproducten, vervoerd als break-bulklading, bedraagt:

3.

Op visserijproducten die in hun natuurlijke milieu zijn gevangen en direct zijn aangeland door een vissersvaartuig dat de vlag van een derde land voert, zijn de bepalingen van bijlage IV, afdeling B, hoofdstuk V, onder a), van toepassing.

1.

De minimumvergoeding voor de officiële controle op de invoer van een zending andere dan de in de hoofdstukken I en II genoemde producten van dierlijke oorsprong of een zending bijproducten van dierlijke oorsprong of een zending diervoeders is vastgesteld op:

2.

Bovenstaand bedrag voor de officiële controle op de invoer van een zending andere dan de in de hoofdstukken I en II genoemde producten van dierlijke oorsprong of een zending bijproducten van dierlijke oorsprong of een zending diervoeders, vervoerd als break-bulklading, bedraagt:

1.

De vergoeding voor de officiële controle op de invoer van een zending levende dieren wordt als volgt vastgesteld:

2.

Op verzoek van een lidstaat kan voor de invoer uit bepaalde derde landen een lagere vergoeding worden aangerekend, mits het verzoek vergezeld gaat van deugdelijke ondersteunende documentatie en de procedure van artikel 18 van Richtlijn 89/662/EEG wordt gevolgd.

1.

De salarissen van het personeel dat betrokken is bij de officiële controles.

2.

De kosten voor het personeel dat betrokken is bij de uitvoering van de officiële controles, inclusief kosten voor installaties, instrumenten, uitrusting, opleiding, alsmede reis- en daarmee verband houdende kosten.

3.

De kosten voor bemonstering en laboratoriumonderzoek.

1.

Communautair referentielaboratorium voor melk en zuivelproducten

2.

Communautaire referentielaboratoria voor de analyse en de controle van zoönosen (Salmonella)

3.

Communautair referentielaboratorium voor de controle op mariene biotoxines

4.

Communautair referentielaboratorium voor de controle op bacteriologische en virale besmettingen bij tweekleppige weekdieren

Het laboratorium van het Centre for Environment, Fisheries and Aquaculture Science, Weymouth, Verenigd Koninkrijk

5.

Communautaire referentielaboratoria voor residuen

6.

Communautair referentielaboratorium voor overdraagbare spongiforme encefalopathieën (TSE's)

Het laboratorium bedoeld in bijlage X, hoofdstuk B, van Verordening (EG) nr. 999/2001.

7.

Communautair referentielaboratorium voor in diervoeding gebruikte toevoegingsmiddelen

Het laboratorium bedoeld in bijlage II van Verordening (EG) nr. 1831/2003 van het Europees Parlement en de Raad van 22 september 2003 betreffende toevoegingsmiddelen voor diervoeding (46).

8.

Communautair referentielaboratorium voor genetisch gemodificeerde organismen (GGO's)

Het laboratorium bedoeld in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 1829/2003 van het Europees Parlement en de Raad van 22 september 2003 inzake genetisch gemodificeerde levensmiddelen en diervoeders (47).

9.

Communautair referentielaboratorium voor materiaal dat bestemd is om in contact te komen met levensmiddelen

Het Gemeenschappelijk Centrum voor onderzoek van de Commissie

1.

Uitvoeringsbepalingen gebaseerd op Richtlijn 70/373/EEG betreffende de invoering van gemeenschappelijke bemonsterings- en analysemethoden voor de officiële controle van veevoeders.

2.

Uitvoeringsbepalingen gebaseerd op Richtlijn 95/53/EG van de Raad van 25 oktober 1995 tot vaststelling van de beginselen inzake de organisatie van de officiële controles op het gebied van diervoeding

Richtlijn 98/68/EG van de Commissie van 10 september 1998 tot vaststelling van het in artikel 9, lid 1, van Richtlijn 95/53/EG van de Raad bedoelde modeldocument en van controlevoorschriften bij de invoer van diervoeder uit derde landen in de Gemeenschap (65).