20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/1

(1)

De Commissie heeft bij Beschikking nr. 2730/2000/EGKS (2) een definitief antidumpingrecht ingesteld op de invoer van cokes van steenkool in stukken met een diameter van meer dan 80 mm, ingedeeld onder GN-code ex 2704 00 19 (TARIC-code 2704001910), van oorsprong uit de Volksrepubliek China (hierna „het betrokken land” of „de VRC”) genoemd. De hoogte van het antidumpingrecht is gelijk aan het vastgestelde bedrag van 32,6 EUR per ton netto drooggewicht.

(2)

Gezien het aflopen van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal op 23 juli 2002 heeft de Raad bij Verordening (EG) nr. 963/2002 (3), besloten dat de antidumpingmaatregelen die waren goedgekeurd ingevolge Beschikking nr. 2277/96/EGKS en die op 23 juli 2002, nog steeds van kracht waren, zullen worden voortgezet en beheerst door de bepalingen van de basisverordening, zulks met ingang van 24 juli 2002.

(3)

Op 11 december 2002 heeft de Commissie met een bericht in het Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen  (4), de inleiding aangekondigd van een tussentijdse herziening van de definitieve antidumpingmaatregelen die van toepassing waren op de invoer van cokes van steenkool in stukken met een diameter van meer dan 80 mm (hierna „cokes 80+” dan wel „het betrokken product”) van oorsprong uit de VRC, in overeenstemming met artikel 11, lid 3), van de basisverordening en is zij met een onderzoek begonnen.

(4)

De procedure was ingeleid na een verzoek daartoe van Eucoke-EEIG (de „verzoeker”) namens producenten die een groot deel vertegenwoordigen van de totale productie in de Gemeenschap van cokes van steenkool in stukken met een diameter van meer dan 80 mm. Verzoeker had betoogd dat de dumping van de zijde van de VRC was voortgezet en zelfs was toegenomen en dat de bestaande maatregelen niet langer toereikend waren tegen de schadelijke gevolgen van de dumping. Het bewijsmateriaal in het verzoek om een herziening werd toereikend geacht om de inleiding van het onderzoek te rechtvaardigen.

(5)

De Commissie heeft de producenten/exporteurs, de importeurs en de gebruikers van wie bekend was dat zij betrokken waren, de vertegenwoordigers van het land van uitvoer in kwestie, de klagende bedrijfstak van de Gemeenschap en de andere bekende EU-producenten in kennis gesteld van de inleiding van de tussentijdse herziening. Belanghebbende partijen kregen de gelegenheid hun standpunt schriftelijk kenbaar te maken en binnen de in het bericht van inleiding gestelde termijn te verzoeken om te worden gehoord.

(6)

Er zij aan herinnerd dat gedurende het onderzoek van de onderhavige procedure een aantal belanghebbende partijen informatie had verstrekt over een wijziging in de marktomstandigheden na beëindiging van het onderzoektijdvak (1 oktober 2001 tot en met 30 september 2002), waarmee de voorwaarden werden vervuld die gesteld waren krachtens artikel 14, lid 4), van de basisverordening om de schorsing van de thans geldende maatregelen te rechtvaardigen.

(7)

Uit het onderzoek is gebleken dat aan alle vereisten voor het schorsen van de antidumpingmaatregelen was voldaan. Daarom werd bij Besluit nr. 264/2004/EG van de Commissie (5) het antidumpingrecht dat van toepassing was op de invoer van cokes van steenkool in stukken met een diameter van meer dan 80 mm uit de VRC voor de tijd van negen maanden geschortst.

(8)

Bij schrijven van 15 december 2003 aan de Commissie trok Eucoke-EEIG haar verzoek formeel in.

(9)

Met betrekking tot het feit dat uit het onderzoek geen enkele overweging naar voren is gekomen dat een dergelijke beëindiging strijdig met het belang van de Gemeenschap zou zijn, werd overwogen dat de onderhavige procedure, in overeenstemming met artikel 9, onder 1) van de basisverordening mocht worden beëindigd.

(10)

Gedurende het onderzoek was evenwel geconstateerd dat er behoefte aan bestond over het bereik van de toepassing van de bestaande maatregelen duidelijkheid te verschaffen vanwege de moeilijkheden voor een marktpartij met betrekking tot de toepassing van de van kracht zijnde maatregelen. Er werd namelijk geconstateerd dat de douaneautoriteiten van een lidstaat antidumpingrechten hieven op zendingen cokes bestemd voor gebruik in hoogovens waarvoor de antidumpingmaatregelen niet gelden en die slechts een gering gedeelte van het betrokken product omvatten. Teneinde de maatregelen efficiënter en uniformer te kunnen afdwingen, wordt de vrijstelling, verleend in Beschikking nr. 2730/2000/EGKS voor uitvoer die bestaat uit een mengsel van cokes van steenkool in stukken van niet meer dan 100 mm, vervangen door een vrijstelling die een mengsel bestrijkt waarin het aandeel cokes van meer dan 80 mm niet meer dan 20 % van de gemengde zending vormt. Bovendien zou voor het meten daarvan de ISO-norm moeten worden gehanteerd.

(11)

De tussentijdse herziening dient te worden beëindigd. Er dient duidelijkheid te komen over het bereik van de toepassing van de bestaande maatregelen.

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/4

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 950/2001 (2) van de Raad werd een definitief antidumpingrecht ingesteld op de invoer in de Gemeenschap van aluminiumfolie („het betrokken product”) uit onder meer Rusland. Bij Besluit 2001/381/EG van de Commissie van 16 mei 2001 (3) werd een verbintenis van de Russische producent/exporteur „United Company Siberian Aluminium” aanvaard.

(2)

Het toepasselijke recht op de nettoprijs, franco grens Gemeenschap, voor inklaring, werd bij Verordening (EG) nr. 950/2001 vastgesteld op 14,9 % voor de invoer van het betrokken product uit Rusland.

(3)

Op 20 maart 2004 kondigde de Commissie in het Publicatieblad van de Europese Unie  (4) aan dat zij overeenkomstig artikel 11, lid 3, en artikel 22, onder c), van de basisverordening een reeks procedures inleidde voor de gedeeltelijke tussentijdse herziening van de antidumpingmaatregelen die van toepassing zijn op de invoer van bepaalde producten uit de Volksrepubliek China, de Russische Federatie, Oekraïne en de Republiek Belarus. Het antidumpingrecht dat werd ingesteld op de invoer van aluminiumfolie uit Rusland, is een van de maatregelen die onder deze herziening vallen („de maatregelen”).

(4)

De herziening werd ingeleid op initiatief van de Commissie, die wilde onderzoeken of het dienstig was de maatregelen naar aanleiding van de uitbreiding van de Europese Unie op 1 mei 2004 („de uitbreiding”) aan te passen.

(5)

Aangezien een bepaalde hoeveelheid van de invoer van het betrokken product uit Rusland thans onderworpen is aan een prijsverbintenis, werd de herziening van de maatregelen ingeleid om te onderzoeken of deze verbintenis, die werd opgesteld op basis van gegevens voor een Gemeenschap van 15 lidstaten, moet worden aangepast om rekening te houden met de uitbreiding.

(6)

De Commissie heeft alle haar bekende belanghebbende partijen, waaronder de bedrijfstak van de Gemeenschap, de organisaties van producenten en verwerkende bedrijven in de Gemeenschap, de producenten/exporteurs in de betrokken landen, de importeurs en organisaties van importeurs, de bevoegde autoriteiten van de betrokken landen alsmede de belanghebbenden in de tien nieuwe lidstaten die op 1 mei 2004 tot de Europese Unie zijn toegetreden („EU10”), in kennis gesteld van de inleiding van het onderzoek en zij heeft hen de mogelijkheid gegeven hun standpunt schriftelijk uiteen te zetten, informatie te verstrekken en bewijsmateriaal toe te zenden binnen de in het bericht van inleiding genoemde termijn. Alle belanghebbenden die aantoonden dat er redenen waren om te worden gehoord en een daartoe strekkend verzoek indienden, werden gehoord.

(7)

In dit verband hebben de volgende belanghebbende partijen hun standpunt uiteengezet:

(8)

De procedure heeft betrekking op bladaluminium met een dikte van 0,009 mm of meer maar niet meer dan 0,018 mm, niet op een drager, enkel gewalst, op rollen met een breedte van niet meer dan 650 mm, thans ingedeeld onder GN-code ex 7607 11 10. Het product wordt doorgaans aluminiumfolie voor huishoudelijk gebruik genoemd („AFH”).

(9)

AFH wordt vervaardigd door aluminium blokken of folie-halffabrikaten tot de gewenste dikte te walsen. Na het walsen wordt de folie in het kader van een thermisch proces gegloeid om ze plooibaar te maken. Na het walsen en gloeien wordt de AFH op rollen met een breedte van maximaal 650 mm gewikkeld. De breedte van deze rol is bepalend voor het gebruik omdat de verwerkers van dit product („de spoolers” of „rewinders”) de AFH op kleine rollen wikkelen die voor de detailhandel bestemd zijn. De op kleine rollen gewikkelde AFH is verpakkingsmateriaal met een korte levensduur dat voor vele doelen wordt aangewend (meestal wordt AFH gebruikt in de huishouding, de horeca, de levensmiddelenindustrie en in de bloemenhandel).

(10)

De Russische producent/exporteur voor wie de prijsverbintenis geldt, stelde dat het importvolume waarop de prijsverbintenis van toepassing is, was bepaald op basis van zijn verkoop op de markt van de EU15 en dat de verbintenis derhalve moest worden herzien om op passende wijze rekening te houden met de markt van de EU25. Hij verklaarde dat een dergelijke herziening absoluut noodzakelijk was om te vermijden dat de andere exporteurs van het betrokken product naar de EU zouden worden bevoordeeld.

(11)

De lidstaten hebben hun standpunt uiteengezet en de meerderheid is voorstander van een aanpassing van de maatregelen om rekening te houden met de uitbreiding.

(12)

Er werd een analyse van de beschikbare gegevens en informatie verricht, waaruit bleek dat de invoer van het betrokken product uit Rusland in de EU10 omvangrijk was. Aangezien het importvolume waarop de huidige prijsverbintenis van toepassing is, werd bepaald op basis van de invoer in de Gemeenschap van 15 lidstaten, wordt geen rekening gehouden met de groei van de markt naar aanleiding van de uitbreiding.

(13)

Gelet op het bovenstaande wordt geconcludeerd dat het in het licht van de uitbreiding dienstig is de maatregelen aan te passen en het extra importvolume op de markt van de EU10 in aanmerking te nemen.

(14)

Het oorspronkelijke importvolume waarop de prijsverbintenis voor de EU15 van toepassing is, was berekend op basis van de uitvoer van de Russische producent van wie een verbintenis werd aanvaard, naar de Gemeenschap gedurende het oorspronkelijke onderzoektijdvak. De verhoging van het importvolume waarvoor de prijsverbintenis geldt, werd volgens dezelfde methode berekend.

(15)

Dienovereenkomstig wordt het passend geacht dat de Commissie een voorstel voor een gewijzigde verbintenis mag aanvaarden die rekening houdt met de situatie na de uitbreiding en gebaseerd is op de in overweging 14 beschreven methode,

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/7

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1531/2002 (2) van de Raad werd een definitief antidumpingrecht ingesteld op de invoer in de Gemeenschap van kleurentelevisietoestellen („het betrokken product”) uit onder meer de Volksrepubliek China („China”). Bij Besluit 2002/683/EG van de Commissie (3) werd een verbintenis aanvaard voor zeven exporteurs in China: Haier Electrical Appliances Corporation Ltd, Hisense Import & Export Co., Ltd, Konka Group Co., Ltd, Sichuan Changhong Electric Co. Ltd, Skyworth Multimedia International (Shenzhen) Co., Ltd, TCL King Electrical Appliances (HuiZhou) Co., Ltd en Xiamen Overseas Chinese Electronic Co, Ltd.

(2)

Het toepasselijke recht op de nettoprijs, franco grens Gemeenschap, voor inklaring, werd bij Verordening (EG) nr. 1531/2002 vastgesteld op 44,6 % voor de invoer van het betrokken product uit China.

(3)

Op 20 maart 2004 kondigde de Commissie in het Publicatieblad van de Europese Unie  (4) aan dat zij overeenkomstig artikel 11, lid 3, en artikel 22, onder c), van de basisverordening een reeks procedures inleidde voor de gedeeltelijke tussentijdse herziening van de antidumpingmaatregelen die van toepassing zijn op de invoer van bepaalde producten uit de Volksrepubliek China, de Russische Federatie, Oekraïne en de Republiek Belarus. Het antidumpingrecht dat werd ingesteld op de invoer van kleurentelevisietoestellen uit China, is een van de maatregelen die onder deze herziening vallen („de maatregelen”).

(4)

De herziening werd ingeleid op initiatief van de Commissie, die wilde onderzoeken of het dienstig was de maatregelen naar aanleiding van de uitbreiding van de Europese Unie op 1 mei 2004 („de uitbreiding”) aan te passen.

(5)

Aangezien een bepaalde hoeveelheid van de invoer van het betrokken product uit China thans onderworpen is aan een prijsverbintenis, werd de herziening van de maatregelen ingeleid om te onderzoeken of deze verbintenis, die werd opgesteld op basis van gegevens voor een Gemeenschap van 15 lidstaten, moet worden aangepast om rekening te houden met de uit¬breiding.

(6)

De Commissie heeft alle haar bekende belanghebbende partijen, waaronder de bedrijfstak van de Gemeenschap, de organisaties van producenten en afnemers in de Gemeenschap, de producenten/exporteurs in de betrokken landen, de importeurs en organisaties van importeurs, de bevoegde autoriteiten van de betrokken landen alsmede de belanghebbenden in de tien nieuwe lidstaten die op 1 mei 2004 tot de Europese Unie zijn toegetreden („EU10”), in kennis gesteld van de inleiding van de procedure en zij heeft hen de mogelijkheid gegeven hun standpunt schriftelijk uiteen te zetten, informatie te verstrekken en bewijsmateriaal toe te zenden binnen de in het bericht van inleiding genoemde termijn. Alle belanghebbenden die aantoonden dat er redenen waren om te worden gehoord en een daartoe strekkend verzoek indienden, werden gehoord.

(7)

In dit verband hebben de volgende belanghebbende partijen hun standpunt uiteengezet:

(8)

De procedure heeft betrekking op ontvangtoestellen voor kleurentelevisie met een beeldschermdiagonaal van meer dan 15,5 cm, al dan niet met ingebouwd radio-ontvangtoestel en/of klok. Dit product is momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 8528 12 52, 8528 12 54, 8528 12 56, 8528 12 58, ex 8528 12 62 en 8528 12 66.

(9)

De Chinese kamer van koophandel voor de in- en uitvoer van machines en elektronische apparaten (CCCME), die optreedt namens de ondernemingen waarvan de samen met de CCCME aangeboden verbintenis was aanvaard, verklaarde dat het importvolume waarop de prijsverbintenis van toepassing is, was bepaald op basis van een aandeel in het zichtbare verbruik in de EU van 15 lidstaten. Zij stelde dat de verbintenis derhalve moest worden herzien om op passende wijze rekening te houden met de markt van de EU van 25 lidstaten. Een dergelijke herziening was volgens de CCCME absoluut noodzakelijk om te vermijden dat de andere exporteurs van het betrokken product naar de EU zouden worden bevoordeeld.

(10)

De lidstaten hebben hun standpunt uiteengezet en de meerderheid is voorstander van een aanpassing van de maatregelen om rekening te houden met de uitbreiding.

(11)

Er werd een analyse van de beschikbare gegevens en informatie verricht, waaruit bleek dat de invoer van het betrokken product uit China in de EU10 omvangrijk was. Aangezien het importvolume waarop de huidige prijsverbintenis van toepassing is, werd bepaald uitgaande van de EU van 15 lidstaten, wordt geen rekening gehouden met de groei van de markt naar aanleiding van de uitbreiding.

(12)

Gelet op het bovenstaande wordt geconcludeerd dat het in het licht van de uitbreiding dienstig is de maatregelen aan te passen en het extra importvolume op de markt van de EU10 in aanmerking te nemen.

(13)

Het oorspronkelijke importvolume waarop de prijsverbintenis voor de EU van 15 lidstaten van toepassing is, was berekend als een toenemende hoeveelheid die uiteindelijk in het vijfde jaar van de verbintenis een bepaald aandeel in het zichtbare verbruik in de EU moest uitmaken. De verhoging van het importvolume waarvoor de prijsverbintenis geldt, kan volgens dezelfde methode worden berekend.

(14)

Dienovereenkomstig wordt het passend geacht dat de Commissie een voorstel voor een gewijzigde verbintenis mag aanvaarden die rekening houdt met de situatie na de uitbreiding en gebaseerd is op de in overweging 13 beschreven methode,

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/10

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 990/2004 (3) heeft de Raad Verordening (EG) nr. 151/2003 (4) tot instelling van een definitief antidumpingrecht op bepaalde elektroplaten met georiënteerde korrel („het betrokken product”) uit de Russische Federatie (Rusland) gewijzigd. Het toepasselijke recht op de nettoprijs, franco grens Gemeenschap, voor inklaring, werd voor de invoer van het betrokken product vastgesteld op 40,1 % voor door Novolipetsk Iron & Steel Corporation vervaardigde producten en op 14,7 % voor door OOO Viz Stal vervaardigde producten.

(2)

Op 20 maart 2004 kondigde de Commissie in het Publicatieblad van de Europese Unie  (5) aan dat zij overeenkomstig artikel 11, lid 3, en artikel 22, onder c), van de basisverordening een procedure voor de gedeeltelijke tussentijdse herziening van de geldende maatregelen („de maatregelen”) inleidde.

(3)

De herziening werd ingeleid op initiatief van de Commissie, die wilde onderzoeken of het dienstig was, naar aanleiding van de uitbreiding van de Europese Unie op 1 mei 2004 („de uitbreiding”) en rekening houdende met het belang van de Gemeenschap, de maatregelen aan te passen om een plotse en overdreven negatieve impact op alle belanghebbenden, waaronder de verwerkende bedrijven, distributiebedrijven en consumenten, te vermijden.

(4)

De Commissie heeft alle belanghebbende partijen, waaronder de bedrijfstak van de Gemeenschap, de organisaties van producenten en verwerkende bedrijven in de Gemeenschap, de producenten/exporteurs in de betrokken landen, de importeurs en organisaties van importeurs, de bevoegde autoriteiten van de betrokken landen alsmede de belanghebbenden in de tien nieuwe lidstaten die op 1 mei 2004 tot de Europese Unie zijn toegetreden („EU10”), in kennis gesteld van de inleiding van de procedure en zij heeft hen de mogelijkheid gegeven hun standpunt schriftelijk uiteen te zetten, informatie te verstrekken en bewijsmateriaal toe te zenden binnen de in het bericht van inleiding genoemde termijn. Alle belanghebbenden die aantoonden dat er redenen waren om te worden gehoord en een daartoe strekkend verzoek indienden, werden gehoord.

(5)

Zoals toegelicht in Verordening (EG) nr. 990/2004 van de Raad luidde de conclusie van het onderzoek dat een aanpassing van de bestaande maatregelen het belang van de Gemeenschap dient, mits het gewenste niveau van handelsbescherming er niet noemenswaardig door wordt ondergraven.

(6)

In overeenstemming met de conclusies van Verordening (EG) nr. 990/2004 stelde de Commissie overeenkomstig artikel 8, lid 2, van de basisverordening verbintenissen voor aan de betrokken ondernemingen. Als reactie daarop werden verbintenissen aangeboden door (i) één producent/exporteur van het betrokken product in Rusland (Novolipetsk Iron & Steel Corporation) samen met een onderneming in Zwitserland (Stinol A.G.), en (ii) een tweede producent/exporteur van het betrokken product in Rusland (OOO Viz Stal) samen met haar verbonden onderneming Duferco S.A. in Zwitserland.

(7)

Er zij op gewezen dat deze verbintenissen krachtens artikel 22, onder c), van de basisverordening als bijzondere maatregelen worden beschouwd, omdat zij overeenkomstig de conclusies van Verordening (EG) nr. 990/2004 niet volledig gelijkstaan aan een antidumpingrecht.

(8)

In overeenstemming met Verordening (EG) nr. 990/2004 verplichten de verbintenissen iedere producent/exporteur er niettemin toe de invoerplafonds in acht te nemen. Met het oog op het toezicht op de verbintenissen hebben de producenten/exporteurs er ook mee ingestemd om globaal genomen niet af te wijken van hun traditionele verkoop aan hun individuele afnemers in de EU10. Zij zijn er zich eveneens van bewust dat indien wordt vastgesteld dat deze verkooppatronen sterk wijzigen of het toezicht op hun verbintenissen om welke reden dan ook moeilijk of onmogelijk wordt, de Commissie de aanvaarding van de verbintenis van de onderneming mag intrekken, wat tot gevolg heeft dat definitieve antidumpingrechten worden geheven, of dat zij het plafond mag aanpassen dan wel anderszins corrigerend mag optreden.

(9)

De verbintenissen omvatten ook de voorwaarde dat wanneer zij op enigerlei wijze worden geschonden, de Commissie het recht heeft de aanvaarding ervan in te trekken, wat tot gevolg heeft dat definitieve antidumpingrechten worden geheven.

(10)

De ondernemingen moeten de Commissie tevens op gezette tijden gedetailleerde gegevens over hun uitvoer naar de Gemeenschap verstrekken, zodat de Commissie effectief toezicht op de verbintenissen kan uitoefenen.

(11)

Om de Commissie in staat te stellen effectief toezicht uit te oefenen op de naleving van de verbintenissen door de ondernemingen, kunnen de goederen waarop een verbintenis betrekking heeft, pas worden vrijgesteld van het recht wanneer bij de aangifte voor het vrije verkeer bij de bevoegde douaneautoriteiten ook een factuur wordt overgelegd die ten minste de in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 990/2004 van de Raad vermelde gegevens bevat. Aan de hand van deze gegevens kunnen de douaneautoriteiten tevens nagaan of de zending met de handelsdocumenten overeenstemt. Wanneer een dergelijke factuur niet wordt overgelegd, of wanneer deze niet met de aangeboden goederen overeenstemt, is het toepasselijke antidumpingrecht verschuldigd.

(12)

Gezien het bovenstaande worden de aangeboden verbintenissen aanvaardbaar geacht.

(13)

De aanvaarding van de verbintenissen is beperkt tot een aanvankelijke periode van zes maanden, doet geen afbreuk aan de normale looptijd van de maatregelen en vervalt na deze periode, tenzij de Commissie het dienstig acht de toepassing van de bijzondere maatregelen met nog eens zes maanden te verlengen.

(14)

Gezien de ongewone omstandigheden en het inherente risico van schending van de verbintenissen ingevolge de prijsverschillen tussen de EU10 en de EU15 alsmede de korte looptijd van de verbintenissen worden er voldoende redenen geacht te bestaan om bepaalde importen van het betrokken product overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening gedurende een periode van ten hoogste negen maanden aan registratie te onderwerpen.

(15)

De douaneautoriteiten wordt derhalve de instructie gegeven de nodige maatregelen te nemen voor de registratie van de invoer in de Gemeenschap van het betrokken product uit Rusland voorzover dit wordt uitgevoerd door de ondernemingen die een aanvaardbare verbintenis hebben aangeboden, en vrijstelling van de antidumpingrechten wordt gevraagd.

(16)

Indien wordt vastgesteld dat een verbintenis werd geschonden, kunnen met terugwerkende kracht rechten worden geheven op de goederen die in het vrije verkeer in de Gemeenschap zijn gebracht, vanaf de datum waarop de verbintenis werd geschonden,

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/13

(1)

Naar aanleiding van een tussentijdse herzieningsprocedure en een herzieningsprocedure bij het vervallen van de antidumpingmaatregelen heeft de Raad bij Verordening (EG) nr. 658/2002 (3) een definitief antidumpingrecht ingesteld op ammoniumnitraat uit Rusland en bij Verordening (EG) nr. 132/2001 (4) een definitief antidumpingrecht op ammoniumnitraat uit Oekraïne. Bij Verordening (EG) nr. 993/2004 (5) heeft de Raad Verordening (EG) nr. 658/2002 en Verordening (EG) nr. 132/2001 gewijzigd.

(2)

Het ingestelde antidumpingrecht is een specifiek recht van 47,07 EUR/t voor Rusland en van 33,25 EUR/t voor Oekraïne.

(3)

Op 20 maart 2004 heeft de Commissie een bericht bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (6) waarbij zij een tussentijdse procedure inleidde voor de herziening van bovengenoemde antidumpingmaatregelen op grond van artikel 11, lid 3, en artikel 22, onder c), van de basisverordening.

(4)

De Commissie heeft deze herzieningsprocedure op eigen initiatief ingeleid om te onderzoeken of het nodig was de antidumpingmaatregelen aan te passen aan de uitbreiding van de Europese Unie op 1 mei 2004, rekening houdend met het aspect „belang van de Gemeenschap”, om te voorkomen dat belanghebbenden, waaronder bedrijven die ammoniumnitraat als grondstof gebruiken, distributeurs en de consument, plotseling buitengewoon nadelige gevolgen zouden ondervinden.

(5)

Alle belanghebbenden, waaronder de EG-producenten, organisaties van EG-producenten, producenten/exporteurs in Rusland en Oekraïne alsmede belanghebbenden in de tien nieuwe lidstaten van de Europese Unie per 1 mei 2004 (hierna „de EU10” genoemd) werden van de opening van het onderzoek in kennis gesteld en konden binnen de in het bericht van inleiding vermelde termijn hun standpunt uiteenzetten, informatie verstrekken en bewijsmateriaal voorleggen. Alle belanghebbenden die om een onderhoud verzochten en aantoonden dat zij hiervoor redenen hadden, werden gehoord.

(6)

Zoals vermeld in Verordening (EG) nr. 993/2004 van de Raad was de conclusie van het onderzoek dat het in het belang van de Gemeenschap is de bestaande antidumpingmaatregelen aan te passen, mits deze aanpassing geen aanmerkelijke vermindering van het gewenste niveau van handelsbescherming met zich brengt.

(7)

Gelet op de conclusies van Verordening (EG) nr. 993/2004 heeft de Commissie, overeenkomstig artikel 8, lid 2, van de basisverordening, voorgesteld dat de betrokken ondernemingen verbintenissen zouden aanbieden. Hierop werden verbintenissen voorgesteld door i) een producent/exporteur van ammoniumnitraat in Oekraïne (OJSC „Azot”), ii) een producent/exporteur in Rusland (CJSC MCC Eurochem voor ammoniumnitraat dat wordt vervaardigd in de fabriek van JSC Nak Azot, Rusland), tezamen met de gelieerde onderneming (Cumberland Sound Ltd, Britse Maagdeneilanden), iii) twee gelieerde producenten/exporteurs in Rusland (OAO „Kirovo — Chepetsky Chimkombinat” en JSC „Azot”) afzonderlijk en iv) twee gelieerde producenten/exporteurs tezamen – Joint Stock Company „Acron”, Rusland, en Joint Stock Company „Dorogubuzh”, Rusland.

(8)

Uit de door OAO „Kirovo — Chepetsky Chimkombinat” ingediende stukken en de voor iedereen toegankelijke informatie op het internet heeft de Commissie kunnen opmaken dat JSC „Azot” en OAO „Kirovo — Chepetsky Chimkombinat” met elkaar verbonden zijn via het agrochemiebedrijf „Azot”, dat aanzienlijk meer bezit dan 5 % van het kapitaal van elke onderneming. Daarom beschouwt de Commissie JSC „Azot” en OAO „Kirovo — Chepetsky Chimkombinat” als verbonden partijen overeenkomstig artikel 2 van de basisverordening en de definitie van verbonden partijen zoals vastgesteld in artikel 143 van Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie (7), laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 2286/2003 (8). De abnormale toename van de hoeveelheden die in de eerste maanden van 2004 door een van deze twee producenten/exporteurs, OAO „Kirovo — Chepetsky Chimkombinat”, naar de EU10 zijn uitgevoerd, was groter dan de gecombineerde traditionele exportvolumes naar de EU10 van JSC „Azot” en OAO „Kirovo — Chepetsky Chimkombinat” samen. Bijgevolg worden de door deze twee producenten/exporteurs aangeboden verbintenissen afgewezen omdat het in de verbintenissen vastgestelde plafond voor de twee producenten/exporteurs samen, berekend als de traditionele exportvolumes naar de EU10 in 2001 en 2002 min de abnormale toename van de exportvolumes naar de EU10 in de eerste maanden van 2004, negatief is.

(9)

Op grond van artikel 22, onder c), van de basisverordening zijn de in het kader van deze verordening aanvaarde verbintenissen bijzondere maatregelen daar zij, overeenkomstig de conclusies van Verordening (EG) nr. 993/2004, niet rechtstreeks gelijkwaardig zijn met een antidumpingrecht.

(10)

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 993/2004 mogen afzonderlijke producenten/exporteurs van wie een verbintenis is aanvaard, een bepaald exportvolume niet overschrijden en moeten zij minimuminvoerprijzen in acht nemen. Om de Commissie in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de naleving van de verbintenis moeten deze producenten/exporteurs er ook voor zorgen dat geen aanmerkelijke wijzigingen optreden in de traditionele handelsstromen bij verkoop aan afzonderlijke afnemers in de EU10. De betrokken producenten/exporteurs is eveneens meegedeeld dat, indien deze traditionele handelsstromen aanmerkelijke wijzigingen ondergaan of wanneer het op de een of andere manier moeilijk of onmogelijk wordt toezicht uit te oefenen op de naleving van de verbintenis, de Commissie het recht heeft de aanvaarding van de verbintenis in te trekken en in de plaats ervan definitieve antidumpingrechten in te stellen, het maximumexportvolume bij te stellen of andere corrigerende maatregelen te nemen.

(11)

Een voorwaarde van de verbintenissen is ook dat, indien zij op de een of andere manier niet worden nageleefd, de Commissie de aanvaarding van de verbintenis kan intrekken en in de plaats daarvan definitieve antidumpingrechten kan instellen.

(12)

De ondernemingen moeten de Commissie ook regelmatig nauwkeurige informatie doen toekomen over hun export naar de Gemeenschap zodat de Commissie doeltreffend toezicht kan uitoefenen op de verbintenissen.

(13)

Om ervoor te zorgen dat de Commissie doeltreffend toezicht kan uitoefenen op de naleving van een verbintenis wanneer in het kader van die verbintenis een aangifte voor het vrije verkeer bij de douane wordt ingediend, is vrijstelling van het antidumpingrecht afhankelijk van de overlegging van een factuur die ten minste de gegevens bevat zoals vermeld in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 993/2004. Deze gegevens moeten ook worden verstrekt om de douane in staat te stellen met voldoende nauwkeurigheid na te gaan dat de goederen met de handelsdocumenten overeenstemmen. Indien een dergelijke factuur niet wordt overgelegd of wanneer deze niet overeenstemt met de bij de douane aangeboden goederen, wordt het desbetreffende antidumpingrecht verschuldigd.

(14)

Gelet op het voorgaande worden de verbintenissen die worden aangeboden door OJSC „Azot”, CJSC MCC Eurochem voor ammoniumnitraat dat wordt vervaardigd in de fabriek van JSC Nak Azot, Rusland, en Joint Stock Company „Acron” samen met Joint Stock Company „Dorogubuzh”, aanvaardbaar geacht.

(15)

De aanvaarding van de verbintenissen is beperkt tot een eerste periode van zes maanden zonder afbreuk te doen aan de normale duur van de maatregelen. Zes maanden na de aanvaarding van de verbintenissen zal de Commissie onderzoeken of die aanvaarding kan worden voortgezet, waarbij zij zal nagaan of de uitzonderlijke, ongunstige omstandigheden voor eindgebruikers in de EU10, die tot de aanvaarding van de verbintenissen hebben geleid, nog aanwezig zijn. Gelet op de korte termijn van de verbintenissen en de uitzonderlijke omstandigheden waarin deze zijn aanvaard, kunnen de diensten van de Commissie, na raadpleging van het Raadgevend Comité, voorwaarden van de verbintenissen aanpassen, indien na een redelijke termijn wordt vastgesteld dat de verbintenissen het beoogde doel niet bereiken, namelijk de voortzetting van de traditionale exportstromen naar de EU10. Bij aanpassing van de voorwaarden van de verbintenissen moet er echter voor worden gezorgd dat deze in aanmerkelijke mate tot het wegnemen van schade bijdragen.

(16)

Gelet op de ongewone omstandigheden van dit geval en het inherente risico van een niet-naleving van de verbintenissen vanwege het prijsverschil tussen de EU10 en de EU15 en de korte termijn gedurende welke de verbintenissen geldig zijn, wordt geoordeeld dat er voldoende redenen zijn om de invoer van ammoniumnitraat uit Rusland en Oekraïne, overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening, te registreren voor een periode van ten hoogste negen maanden.

(17)

De douaneautoriteiten wordt daarom opgedragen de nodige maatregelen te nemen om de invoer te registreren van ammoniumnitraat uit Oekraïne en Rusland dat wordt uitgevoerd door ondernemingen die aanvaardbare verbintenissen hebben aangeboden en waarvoor vrijstelling van het antidumpingrecht wordt aangevraagd.

(18)

Indien een verbintenis wordt geschonden, kunnen met terugwerkende kracht antidumpingrechten worden geheven van de goederen die vanaf de datum van schending van de verbintenis in de Gemeenschap in het vrije verkeer zijn gebracht,

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/16

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 969/2000 van de Raad (3) werden de antidumpingmaatregelen ten aanzien van kaliumchloride uit Oekraïne, Rusland en Wit-Rusland die waren ingesteld bij Verordening (EG) nr. 3068/92 van de Raad (4), gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 643/94 (5) en Verordening (EG) nr. 449/98 (6), gewijzigd en verlengd. De Raad heeft laatstgenoemde verordening gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 992/2004 (7).

(2)

De ingestelde antidumpingrechten zijn rechten in de vorm van een vast bedrag, per categorie en kwaliteit, gaande van 19,61 EUR/t tot 48,19 EUR/t voor Oekraïne, van 19,61 EUR/t tot 40,63 EUR/t voor Rusland en van 19,51 EUR/t tot 48,19 EUR/t voor Wit-Rusland,

(3)

Op 20 maart 2004 heeft de Commissie een bericht bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (8) waarmee zij een tussentijdse procedure inleidde voor de herziening van bovengenoemde antidumpingmaatregelen op grond van artikel 11, lid 3, en artikel 22, onder c), van de basisverordening.

(4)

De Commissie heeft deze herzieningsprocedure op eigen initiatief ingeleid om te onderzoeken of het nodig was de antidumpingmaatregelen aan te passen aan de uitbreiding van de Europese Unie op 1 mei 2004, rekening houdend met het aspect „belang van de Gemeenschap”, om te voorkomen dat belanghebbenden, waaronder bedrijven die kaliumchloride als grondstof gebruiken, distributeurs en de consument, plotseling buitengewoon nadelige gevolgen zouden ondervinden.

(5)

Alle belanghebbenden, waaronder de EG-producenten, organisaties van EG-producenten, producenten/exporteurs in Rusland en Oekraïne alsmede belanghebbenden in de tien staten die op 1 mei 2004 tot de Europese Unie zouden toetreden (hierna „de EU10” genoemd) werden van de opening van het onderzoek in kennis gesteld en konden binnen de in het bericht van inleiding vermelde termijn hun standpunt uiteenzetten, informatie verstrekken en bewijsmateriaal voorleggen. Alle belanghebbenden die om een onderhoud verzochten en aantoonden dat zij hiervoor redenen hadden, werden gehoord.

(6)

Zoals vermeld in Verordening (EG) nr. 992/2004 van de Raad was de conclusie van het onderzoek dat het in het belang van de Gemeenschap was de bestaande antidumpingmaatregelen aan te passen, mits deze aanpassing geen aanmerkelijke vermindering van het gewenste niveau van handelsbescherming met zich brengt.

(7)

Gelet op de conclusies van Verordening (EG) nr. 992/2004 heeft de Commissie, overeenkomstig artikel 8, lid 2, van de basisverordening, voorgesteld dat de betrokken ondernemingen verbintenissen zouden aanbieden. Hierop werden verbintenissen aangeboden door i) een producent/exporteur van kaliumchloride in Wit-Rusland (Republican Unitary Enterprise Production Amalgamation Belaruskali) tezamen met zijn gelieerde ondernemingen in Rusland (JSC International Potash Company), Oostenrijk (Belurs Handelsgesellschaft m.b.H.) en Litouwen (UAB Baltkalis), ii) een producent/exporteur in Rusland (JSC Silvinit) tezamen met zijn gelieerde ondernemingen in Rusland (JSC International Potash Company) en Oostenrijk (Belurs Handelsgesellschaft m.b.H) en iii) een andere producent/exporteur in Rusland (JSC Uralkali) tezamen met een onderneming in Cyprus (Fertexim Ltd).

(8)

Volgens artikel 22, onder c), van de basisverordening zijn verbintenissen bijzondere maatregelen daar zij, overeenkomstig de conclusies van Verordening (EG) nr. 992/2004, niet rechtstreeks gelijkwaardig zijn met een antidumpingrecht.

(9)

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 992/2004 mogen afzonderlijke producenten/exporteurs van wie een verbintenis is aanvaard, een bepaald exportvolume niet overschrijden en moeten zij minimuminvoerprijzen in acht nemen. Om de Commissie in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de naleving van de verbintenis moeten deze producenten/exporteurs er ook voor zorgen dat geen aanmerkelijke wijzigingen optreden in de traditionele handelsstromen bij verkoop aan afzonderlijke afnemers in de EU10. De betrokken producenten/exporteurs is eveneens meegedeeld dat, indien deze traditionele handelsstromen aanmerkelijke wijzigingen ondergaan of wanneer het op de een of andere manier moeilijk of onmogelijk wordt toezicht uit te oefenen op de naleving van de verbintenis, de Commissie het recht heeft de aanvaarding van de verbintenis in te trekken en in de plaats daarvan definitieve antidumpingrechten in te stellen, het maximumexportvolume bij te stellen of andere corrigerende maatregelen te nemen.

(10)

Een voorwaarde van de verbintenissen is ook dat, indien zij op de een of andere manier niet worden nageleefd, de Commissie de aanvaarding van de verbintenis kan intrekken en in de plaats daarvan definitieve antidumpingrechten kan instellen.

(11)

De ondernemingen moeten de Commissie ook regelmatig nauwkeurige informatie doen toekomen over hun export naar de Gemeenschap zodat de Commissie doeltreffend toezicht kan uitoefenen op de verbintenissen.

(12)

Om ervoor te zorgen dat de Commissie doeltreffend toezicht kan uitoefenen op de naleving van een verbintenis wanneer in het kader van die verbintenis een aangifte voor het vrije verkeer bij de douane wordt ingediend, is vrijstelling van het antidumpingrecht afhankelijk van de overlegging van een factuur die ten minste de gegevens bevat zoals vermeld in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 992/2004. Deze gegevens moeten ook worden verstrekt om de douane in staat te stellen met voldoende nauwkeurigheid na te gaan dat de goederen met de handelsdocumenten overeenstemmen. Indien een dergelijke factuur niet wordt overgelegd of wanneer deze niet overeenstemt met de bij de douane aangeboden goederen, wordt het desbetreffende antidumpingrecht verschuldigd.

(13)

Gelet op het voorgaande worden de aangeboden verbintenissen aanvaardbaar geacht.

(14)

De aanvaarding van de verbintenissen is beperkt tot een eerste periode van twaalf maanden zonder afbreuk te doen aan de normale duur van de maatregelen. Zes maanden na de aanvaarding van de verbintenissen zal de Commissie onderzoeken of die aanvaarding kan worden voortgezet, waarbij zij zal nagaan of de uitzonderlijke en ongunstige omstandigheden voor eindgebruikers in de EU10 die tot de aanvaarding van de verbintenissen hebben geleid, nog aanwezig zijn.

(15)

Gelet op de ongewone omstandigheden van dit geval en het inherente risico van een niet-naleving van de verbintenissen vanwege het prijsverschil tussen de EU10 en de EU15 en de korte termijn gedurende welke de verbintenissen geldig zijn, wordt geoordeeld dat er voldoende redenen zijn om de invoer van kaliumchloride uit Rusland en Oekraïne, overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening, te registreren voor een periode van ten hoogste negen maanden.

(16)

De douaneautoriteiten wordt daarom opgedragen de nodige maatregelen te nemen om de invoer te registreren van kaliumchloride uit Rusland en Wit-Rusland dat wordt uitgevoerd door ondernemingen die aanvaardbare verbintenissen hebben aangeboden en waarvoor vrijstelling van het antidumpingrecht wordt aangevraagd.

(17)

Indien een verbintenis wordt geschonden, kunnen met terugwerkende kracht antidumpingrechten worden geheven op de goederen die vanaf de datum van schending van de verbintenis in de Gemeenschap in het vrije verkeer zijn gebracht,

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/20

(1)

In Verordening (EG) nr. 3223/94 zijn op grond van de multilaterale handelsbesprekingen in het kader van de Uruguayronde de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de periodes die in de bijlage bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

Op grond van de bovenvermelde criteria moeten de forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld op de in de bijlage bij deze verordening vermelde niveaus,

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/22

(1)

In de artikelen 173 tot en met 177 van Verordening (EEG) nr. 2454/93 is bepaald dat de Commissie periodieke eenheidswaarden vaststelt voor de producten die zijn omschreven in de in bijlage 26 van genoemde verordening opgenomen klasse-indeling.

(2)

De toepassing van de regels en maatstaven bepaald in voornoemde artikelen op de gegevens die overeenkomstig het bepaalde in artikel 173, lid 2, van voornoemde verordening aan de Commissie zijn medegedeeld, leidt ertoe voor de betrokken producten de eenheidswaarden vast te stellen die zijn vermeld in de bijlage bij de onderhavige verordening,

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/28

(1)

Haver is een product dat onder de gemeenschappelijke marktordening voor granen valt. Haver maakt evenwel geen deel uit van de in artikel 4 van Verordening (EEG) nr. 1766/92 vermelde basisgraansoorten, waarvoor interventieaankopen mogelijk zijn.

(2)

Haver is voor Finland en Zweden een belangrijke en traditionele teelt die goed geschikt is voor het klimaat in deze landen. De productie overschrijdt de vraag van deze landen ruimschoots, zodat zij de overschotten in derde landen moesten afzetten. Deze situatie is door de toetreding van beide landen tot de Gemeenschap niet gewijzigd.

(3)

Een eventuele inkrimping van de haverteelt in Finland en Zweden zou leiden tot een toename van het areaal van andere graansoorten die voor interventie in aanmerking komen, en met name van gerst. Zowel in beide landen als in de rest van de Gemeenschap is er een overproductie van gerst. Deze overschotsituatie zou door overschakeling van de teelt van haver op de teelt van gerst nog worden verergerd. Het is derhalve dienstig ervoor te zorgen dat de haver naar derde landen kan worden blijven uitgevoerd.

(4)

Voor haver kan de in artikel 13 van Verordening (EEG) nr. 1766/92 bedoelde restitutie worden toegekend. Finland en Zweden hebben wegens hun geografische ligging minder gunstige uitvoermogelijkheden dan andere lidstaten. De vaststelling van een restitutie op basis van voornoemd artikel 13 komt in de eerste plaats ten goede aan de uitvoer uit deze andere lidstaten. Derhalve mag worden verwacht dat de teelt van haver in Finland en Zweden steeds meer zal worden vervangen door de teelt van gerst. Bijgevolg mag ook worden verwacht dat in de komende verkoopseizoenen op grond van artikel 4 van Verordening (EEG) nr. 1766/92 in Finland en Zweden aanzienlijke hoeveelheden gerst voor interventie zullen worden aangeboden, die alleen kunnen worden afgezet door uitvoer naar derde landen. Deze uitvoer uit interventievoorraden komt voor de begroting van de Gemeenschap duurder uit dan directe uitvoer.

(5)

Deze extra uitgaven kunnen worden voorkomen door een bijzondere interventiemaatregel als bedoeld in artikel 6 van Verordening (EEG) nr. 1766/92. Er kan worden gekozen voor een interventiemaatregel die de druk op de markt voor haver in Finland en Zweden verlicht. In dat verband is toekenning van een restitutie, waarvan het bedrag bij openbare inschrijving wordt bepaald, en die alleen geldt voor haver die is geproduceerd in en uitgevoerd wordt uit deze beide landen, de meest geschikte maatregel.

(6)

Gezien de aard en de doeleinden van de betrokken maatregel, is het dienstig over te gaan tot toepassing, mutatis mutandis, van artikel 13 van Verordening (EEG) nr. 1766/92, alsmede van de verordeningen die ten uitvoer van dit artikel zijn vastgesteld, met name Verordening (EG) nr. 1501/95 van de Commissie van 29 juni 1995 tot vaststelling van enkele toepassingsbepalingen van Verordening (EEG) nr. 1766/92 van de Raad voor wat de toekenning, in de graansector, van uitvoerrestituties en van bij verstoring van de graanmarkt te treffen maatregelen betreft (2).

(7)

In Verordening (EG) nr. 1501/95 is bepaald dat een van de verplichtingen van de inschrijver aan wie is toegewezen, bestaat in het indienen van een aanvraag om een uitvoercertificaat en het stellen van een zekerheid. Het bedrag van deze zekerheid dient te worden vastgesteld.

(8)

De betrokken granen moeten daadwerkelijk worden uitgevoerd uit de lidstaat waarvoor een bijzondere interventiemaatregel ten uitvoer is gelegd. Dan moet ook worden bepaald dat de uitvoercertificaten alleen mogen worden gebruikt voor uitvoer uit de lidstaat waar het certificaat is aangevraagd, en alleen voor in Finland of in Zweden geteelde haver.

(9)

Om alle gegadigden een gelijke behandeling te waarborgen, moet de geldigheidsduur van de afgegeven certificaten gelijk zijn.

(10)

Voor een goed verloop van een inschrijvingsprocedure voor de uitvoer dienen de minimumhoeveelheid waarvoor de offertes moeten worden gedaan, en voorts de termijn waarbinnen en de vorm waarin de bij de bevoegde diensten ingediende offertes moeten worden doorgegeven, te worden vastgesteld.

(11)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor granen,

a)

zij betrekking heeft op minstens 1 000 ton;

b)

zij vergezeld gaat van de schriftelijke verbintenis van de inschrijver dat ze uitsluitend betrekking heeft op haver die in Finland of in Zweden is geteeld en die uit Finland of Zweden zal worden uitgevoerd.

—

Asetus (EY) N:o …/2004 – Todistus on voimassa ainoastaan Suomessa ja Ruotsissa,

—

Förordning (EG) nr …/2004 – Licensen giltig endast i Finland och Sverige.

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/31

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/32

(1)

De invoerrechten in de sector rijst zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 963/2004 van de Commissie (3).

(2)

In artikel 4, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1503/96 is bepaald dat, indien in de loop van een toepassingsperiode het berekende gemiddelde van de invoerrechten 10 ecu per ton verschilt van het vastgestelde recht, een overeenkomstige aanpassing wordt uitgevoerd. Dit verschil zich heeft voorgedaan. De in Verordening (EG) nr. 963/2004 vastgestelde invoerrechten derhalve moeten worden aangepast,

20.5.2004   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 183/35

(1)

Op 21 augustus 2003 maakte de Commissie in een bericht („bericht van inleiding”) in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3) bekend dat een antisubsidieprocedure zou worden ingeleid betreffende de invoer in de Gemeenschap van grafietelektrodesystemen uit India.

(2)

De procedure werd ingeleid naar aanleiding van een klacht die in juli 2003 door de European Carbon and Graphite Association (ECGA) werd ingediend namens producenten die een groot deel, in dit geval meer dan 50 %, vertegenwoordigen van de productie van bedoelde grafietelektrodesystemen in de Gemeenschap. Het bij de klacht gevoegde bewijsmateriaal dat grafietelektrodesystemen uit India werden gesubsidieerd en dat door de invoer van dit product aanmerkelijke schade was ontstaan, werd voldoende geacht om tot de inleiding van een antisubsidieprocedure over te gaan.

(3)

Voorafgaand aan de inleiding van de procedure heeft de Commissie overeenkomstig artikel 10, lid 9, van Verordening (EG) nr. 2026/97 van de Raad de Indiase overheid ervan in kennis gesteld dat zij een met bewijsmateriaal gestaafde klacht had ontvangen dat bepaalde gesubsidieerde grafietelektrodesystemen uit India in de Gemeenschap werden ingevoerd en dat de bedrijfstak van de Gemeenschap hierdoor aanmerkelijke schade leed. De Indiase overheid werd uitgenodigd om de in de klacht beschreven situatie toe te lichten en een voor alle partijen aanvaardbare oplossing te vinden. Omdat de Indiase overheid niet om overleg verzocht, heeft de Commissie nota genomen van de opmerkingen van de Indiase overheid over de beweringen in de klacht betreffende de invoer van gesubsidieerde producten en de aanmerkelijke schade die de bedrijfstak van de Gemeenschap hierdoor had geleden

(4)

Op dezelfde datum verscheen in het Publicatieblad van de Europese Unie  (4) ook een bericht over de inleiding van de parallelle antidumpingprocedure betreffende de invoer van hetzelfde product uit hetzelfde land.

(5)

De Commissie heeft de EG-producenten die de klacht hebben ingediend en de andere haar bekende EG-producenten evenals de haar bekende belanghebbende producenten/exporteurs, importeurs, gebruikers en leveranciers van de inleiding van de procedure in kennis gesteld. Belanghebbenden werd gelegenheid gegeven binnen de in het bericht van inleiding gestelde termijn hun standpunt schriftelijk kenbaar te maken en te verzoeken om te worden gehoord.

(6)

De twee producenten/exporteurs in India en de Indiase overheid, alsmede de EG-producenten, de gebruikers en de importeurs/handelaren maakt hun standpunt schriftelijk duidelijk. Alle partijen die binnen de gestelde termijn het verzoek hadden ingediend te worden gehoord en die hadden aangegeven dat zij hiertoe bijzondere redenen hadden, werden gehoord.

(7)

Gezien het grote aantal niet-gelieerde importeurs in de Gemeenschap werd het wenselijk geacht om te onderzoeken of overeenkomstig artikel 27 van de basisverordening een steekproef moest worden samengesteld. Daartoe heeft de Commissie alle haar bekende niet-gelieerde importeurs, overeenkomstig artikel 27, lid 2, van de basisverordening, verzocht binnen twee weken na de publicatie van het bericht van inleiding contact met haar op te nemen en haar de in dit bericht gevraagde gegevens te verstrekken voor de periode van 1 april 2002 tot en met 31 maart 2003. Slechts twee niet-gelieerde importeurs waren bereid in de steekproef te worden opgenomen en hebben de gevraagde basisinformatie binnen de gestelde termijn verstrekt. Op grond hiervan werd besloten dat een steekproef voor deze procedure niet noodzakelijk was.

(8)

De Commissie heeft een vragenlijst toegezonden aan alle haar bekende belanghebbenden, de twee eerdergenoemde niet-gelieerde importeurs en alle andere ondernemingen die zich binnen de in het bericht van inleiding vermelde termijn hadden aangemeld, alsmede aan de Indiase overheid.

(9)

Antwoorden op de vragenlijsten werden ontvangen van twee Indiase producenten/exporteurs, de twee klagende EG-producenten, acht verwerkende bedrijven en de twee eerdergenoemde niet-gelieerde importeurs. Daarnaast stuurde één verwerkend bedrijf een schriftelijke verklaring met enkele kwantitatieve inlichtingen en hebben twee organisaties van gebruikers de Commissie opmerkingen toegezonden.

(10)

De Commissie verzamelde en verifieerde alle gegevens die zij voor de voorlopige vaststelling van de subsidiëring, de daaruit voortvloeiende schade en het belang van de Gemeenschap nodig had. Bij de volgende bedrijven werd ter plaatse een controle uitgevoerd:

(11)

Het onderzoek naar subsidiëring en schade had betrekking op de periode van 1 april 2002 tot en met 31 maart 2003 („het onderzoektijdvak”). Het onderzoek naar de trends die relevant waren voor de schadebeoordeling had betrekking op de periode van 1999 tot het eind van het onderzoektijdvak („de beoordelingsperiode”).

(12)

De procedure heeft betrekking op grafietelektroden en/of nippels voor deze elektroden, ongeacht of deze tezamen of afzonderlijk worden ingevoerd. Een grafietelektrode is een keramisch gevormde of geëxtrudeerde grafietstaaf. Aan de uiteinden van deze cilinder is een conische schroefdraadverbinding aangebracht waardoor van twee of meer elektroden een kolom kan worden gemaakt. De twee uiteinden worden samengevoegd door middel van een koppelstuk, eveneens van grafiet. Dit koppelstuk wordt „nippe” genoemd. Zowel de grafietelektrode als de nippel worden normaal gesproken samen geleverd als „grafietelektrodesysteem”.

(13)

Grafietelektroden en nippels daarvoor worden gemaakt uit petroleumcokes, een nevenproduct van de olie-industrie, en koolteerpek. Het productieproces bestaat uit zes stappen: vormen, bakken, impregnatie, herbakken, grafitiseren en verspanend bewerken. Tijdens de grafitisering wordt het product elektrisch verhit tot meer dan 3 000o C en fysisch omgezet in grafiet, de kristallijne vorm van koolstof, een uniek materiaal met een laag elektrisch geleidingsvermogen, maar een groot warmtegeleidingsvermogen. Het materiaal is zeer sterk en bestand tegen hoge temperaturen, wat het geschikt maakt voor toepassing in elektrische vlamboogovens. Het productieproces van grafietelektrodesystemen duurt ongeveer twee maanden. Er bestaan geen alternatieven voor grafietelektrodesystemen.

(14)

Grafietelektrodesystemen worden gebruikt in de staalindustrie in elektrische vlamboogovens, ook wel “mini mills” genoemd, als stroomvoerende geleiders voor de productie van staal uit hergebruikt schroot. Dit onderzoek richt zich uitsluitend op grafietelektroden en de daarvoor gebruikte nippels met een schijnbare dichtheid van minimaal 1,65 g/cm3 en een soortelijke elektrische weerstand van maximaal 6,0 μΩ.m. Grafietelektrodesystemen die aan deze technische vereisten voldoen, kunnen een hoge stroom voeren

(15)

Een Indiase exporteur verklaarde dat hij het product soms vervaardigde zonder gebruik te maken van “premium needle coke”, een topkwaliteit petroleumcokes die volgens deze onderneming door de indieners van de klacht onmisbaar geacht wordt voor de productie volgens de in punt 12, 14 en 14 beschreven kenmerken. Deze exporteur beweerde daarom dat grafietelektroden en nippels daarvoor zonder “premium needle coke” buiten dit onderzoek zouden moeten vallen. Er kunnen inderdaad verschillende kwaliteiten petroleumcokes gebruikt worden voor de productie van grafietelektrodesystemen. Het product wordt echter gedefinieerd op grond van de fysische en technische basiskenmerken van het eindproduct en de toepassingen, ongeacht de gebruikte grondstoffen. Als grafietelektroden en nippels daarvoor die afkomstig zijn uit India en in de Gemeenschap ingevoerd worden, voldoen aan de in de productomschrijving genoemde fysische en technische basiskenmerken, worden zij beschouwd als betrokken product. Het verzoek werd daarom afgewezen.

(16)

Het product dat vanuit India naar de Gemeenschap wordt uitgevoerd, het op de binnenlandse markt van India geproduceerde en verkochte product alsmede het door de EG-producenten in de Gemeenschap geproduceerde en verkochte product bleken in wezen dezelfde chemische en technische kenmerken en dezelfde toepassingen te hebben en zijn derhalve soortgelijke producten in de zin van artikel 1, lid 5, van de basisverordening.

(17)

Op basis van de informatie in de klacht en de antwoorden op de vragenlijst van de Commissie werd een onderzoek ingesteld naar de volgende vijf regelingen van het Indiase overheid die subsidieverlening zouden inhouden:

(18)

De regelingen (i), (ii), (iii) en (iv) zijn gebaseerd op de Wet Buitenlandse Handel (ontwikkeling en regulering) van 1992 (nr. 22 van 1992) die op 7 augustus 1992 in werking trad. Deze wet geeft de Indiase overheid berichten te publiceren over het invoer- en uitvoerbeleid te bepalen. Deze worden samengevat in de documenten „invoer- en uitvoerbeleid” die het Ministerie van Handel om de vijf jaar uitgeeft en die jaarlijks worden bijgewerkt. Het in- en uitvoerbeleidsdocument voor het onderzoektijdvak van deze procedure is het vijfjarenplan voor de periode 1 april 2002-31 maart 2007. Bovendien heeft de Indiase overheid de procedures in verband met haar beleid op het gebied van de buitenlandse handel bekendgemaakt in het „Handboek van Procedures” - 1 april 2002 - 31 maart 2007 (Deel 1), dat ook regelmatig wordt bijgewerkt.

(19)

Uit dit document betreffende de periode 1 april 2002 - 31 maart 2007 blijkt dat vergunningen/certificaten die vóór de aanvang van deze periode zijn verleend geldig blijven voor het doel waarvoor zij werden verleend, tenzij anders bepaald.

(20)

Verdere verwijzingen naar de rechtsgrond voor bovengenoemde regelingen (i) tot en met (iv) hebben betrekking op het document „invoer- en uitvoerbeleid” voor de periode 1 april 2002 - 31 maart 2007 en het „Handboek van Procedures - 1 april 2002 tot 31 maart 2007” (Deel 1).

(21)

De hierboven vermelde regeling Vrijstelling Vennootschapsbelasting (v) is gebaseerd op de Wet Vennootschapsbelasting van 1961 die jaarlijks bij de begrotingswet wordt gewijzigd.

(22)

Op grond van artikel 14, lid 5, onder b) vervalt de de minimis subsidiedrempel van 3% voor bepaalde ontwikkelingslanden, te weten ontwikkelingslanden die lid zijn van de WTO en vermeld worden in bijlage VII van de overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen (de Subsidieovereenkomst) alsmede voor de ontwikkelingslanden die lid zijn van de WTO en die uitvoersubsidies volledig hebben afgeschaft, acht jaar na de inwerkingtreding van de WTO-overeenkomst. Aangezien de Subsidieovereenkomst op 1 januari 1995 in werking trad, geldt deze subsidiedrempel niet langer. Nu geldt voor de invoer uit alle ontwikkelingslanden een de minimis drempel van 2 %, overeenkomstig artikel 14, lid 5, onder a) van de basisverordening. Parallel aan deze de minimis drempel van 3 % voor de in bijlage VII van de Subsidieovereenkomst vermelde landen, kende de EG aan deze landen een de minimis drempel van 0,3 % per individuele subsidieregeling toe. Aangezien de de minimis drempel die eerder voor de in bijlage VII van de Subsidieovereenkomst vermelde landen niet langer van toepassing is, zou de drempel voor individuele regelingen ook niet meer moeten gelden

(23)

De DEPB-regeling trad op 1 april 1997 in werking op grond van douanebericht 34/97. De punten 4.3.1 tot en met 4.3.4 van het document „in- en uitvoerbeleid” en de punten 4.37 tot en met 4.53 van het „Handboek van Procedures” bevatten een uitvoerige beschrijving van de regeling. De DEPB-regeling is de opvolger van de Passbook-regeling, die op 31 maart 1997 werd beëindigd. Deze regeling bestaat uit twee varianten, de DEPB-pre-exportregeling en de DEPB-post-exportregeling.

(24)

Volgens de Indiase overheid was de DEPB-pre-exportregeling op 1 april 2000 afgeschaft en dus niet van toepassing in het onderzoektijdvak. Vastgesteld werd dat geen van de ondernemingen geprofiteerd had van de DEPB-pre-exportregeling en dat het is daarom niet noodzakelijk om na te gaan of deze regeling aanleiding geeft tot compenserende maatregelen. De volgende analyse heeft dus alleen betrekking op de DEPB-post-exportregeling.

(25)

De DEPB-post-exportregeling is bestemd voor producenten/exporteurs of handelaren/exporteurs (d.w.z. handelaars).

(26)

Elke exporteur die aan de voorwaarden voldoet, kan kredietpunten aanvragen die een percentage zijn van de waarde van de uitgevoerde eindproducten. De Indiase autoriteiten hebben voor de meeste producten, waaronder het betrokken product, DEPB-percentages berekend aan de hand van de „Standard Input-Output Norms” (SION). De vergunning waarop de toegekende kredietpunten zijn vermeld, wordt automatisch afgegeven.

(27)

De toegekende kredietpunten kunnen worden gebruikt ter compensatie van de geldende douanerechten bij de latere invoer van goederen, mits daarop geen verboden of beperkingen van toepassing zijn. Deze ingevoerde goederen kunnen vervolgens op de binnenlandse markt worden verkocht (waar zij aan omzetbelasting zijn onderworpen) of op andere wijze worden gebruikt.

(28)

DEPB-vergunningen zijn vrij overdraagbaar en worden daarom vaak verkocht. De DEPB-vergunning, waarvoor een aanvraagvergoeding van 0,5 % van het krediet betaald moet worden, is vanaf de datum van afgifte twaalf maanden geldig. Vergunningen die werden afgegeven tussen 1 april 2001 en 31 maart 2003 konden waren derhalve geldig in het onderzoektijdvak en konden verkocht worden of gebruikt worden om invoerrechten te compenseren.

(29)

Voorafgaand aan het onderzoektijdvak, dat wil zeggen tot 31 maart 2002, kon op vertoon van een DEPB-vergunning het normale invoerrecht tot de nominale waarde van de vergunning gecompenseerd worden. Daarnaast was met een DEPB-vergunning ook vrijstelling van een ander recht, het zogenaamde „bijzondere aanvullende recht” (SAD). Dit bijzondere aanvullende recht bedraagt 4 % van de douanewaarde inclusief rechten van de meeste goederen die in India ingevoerd worden, waaronder het betrokken product. Hoewel in het kader van deze regeling vrijstelling van het bijzondere aanvullende recht gold op vertoon van een DEPB-vergunning, werd het aldus bespaarde bedrag niet verrekend met de in de vergunning verleende kredietpunten. Daarom behelst deze DEPB-regeling een extra voordeel, naast de nominale waarde van de vergunning.

(30)

Aan het begin van het onderzoektijdvak (1 april 2002) schafte de Indiase overheid de vrijstelling van het bijzondere aanvullende recht in het kader van de DEPB-regeling af. In het onderzoektijdvak werd een eventuele compensatie van het bijzondere aanvullende recht derhalve rechtstreeks afgetrokken van de kredietpunten van de DEPB-vergunning van de importeur. Om rekening te houden met deze verandering van de regeling en exporteurs te compenseren voor de voordelen die ze aanvankelijk genoten vanwege de vrijstelling van het bijzondere aanvullende recht, verhoogde de Indiase overheid de DEPB-percentages vanaf 1 april 2002 door een wijziging van de SION voor het betrokken product. Op verzoek verstrekte de Indiase overheid ook aanvullende kredieten voor bestaande vergunningen (die voor 1 april 2002 waren afgegeven), om het krediet op hetzelfde niveau te brengen als het herziene DEPB-percentage.

(31)

Wanneer een bedrijf goederen uitvoert, verkrijgt het kredietpunten die gebruikt kunnen worden om rechten te betalen bij de toekomstige invoer van goederen of die kunnen worden verkocht op de vrije markt.

(32)

De kredietpunten worden automatisch berekend aan de hand van de SION-normen. Daarbij wordt geen rekening gehouden met het feit of de inputs werden ingevoerd, of daarover invoerrechten werden betaald, of de input daadwerkelijk bij de vervaardiging van exportproducten werden gebruikt, noch met de hoeveelheden. Een bedrijf kan een vergunning aanvragen, ongeacht of het goederen invoert of ingevoerde goederen uit andere bronnen betrekt. De DEPB-kredietpunten worden beschouwd als een financiële bijdrage omdat zij worden geschonken. De regeling houdt een rechtstreekse overdracht van middelen in omdat de kredietpunten kunnen worden verkocht en dus omgezet in liquide middelen of kunnen worden gebruikt voor de betaling van invoerrechten waardoor de Indiase autoriteiten invoerrechten derven.

(33)

Artikel 2, lid 1, onder a) ii), van de basisverordening voorziet in een uitzondering voor onder meer terugbetalings- en kwijtscheldingsregelingen, mits deze in overeenstemming zijn met de voorwaarden van bijlage I, punt i), bijlage II (richtsnoeren voor terugbetalingsregelingen) en bijlage III (richtsnoeren voor terugbetalingsregelingen voor vervangende inputs).

(34)

De exporteur is niet verplicht de goederen die vrij van rechten zijn ingevoerd te gebruiken bij de vervaardiging van het exportproduct en de kredietpunten worden niet afgeleid van de gebruikte inputs.

(35)

Voorts is er geen systeem of procedure met behulp waarvan kan worden nagegaan of de inputs bij de vervaardiging van het exportproduct zijn gebruikt of dat een te hoog bedrag aan invoerrechten is terugbetaald in de zin van punt i) van bijlage I en de bijlagen II en III van de basisverordening.

(36)

Tot slot komen exporteurs in aanmerking voor de DEPB-regeling ongeacht of zij enige inputs invoeren. Om in aanmerking te komen voor de regeling hoeft een exporteur alleen goederen uit te voeren zonder aan te tonen dat enig inputmateriaal was ingevoerd. Zelfs exporteurs die al hun inputs plaatselijk aankopen en geen goederen invoeren die als inputs kunnen worden gebruikt, komen in aanmerking voor de DEPB-regeling. De DEPB op post-exportbasis voldoet derhalve niet aan de criteria van de bijlagen I, II en III van de basisverordening.

(37)

Omdat i) noch de eis wordt gesteld dat de ingevoerde inputs worden gebruikt bij het productieproces; ii) noch sprake is van een verificatiesysteem zoals vereist op grond van bijlage II van de basisverordening, kan de DEPB-post-exportregeling niet worden beschouwd als een terugbetalings- of kwijtscheldingsregeling (bijlage III) die is toegestaan op grond van artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening.

(38)

Omdat de hierboven vermelde uitzondering op de subsidiedefinitie voor terugbetalings- en kwijtscheldingsregelingen als bedoeld in punt 33 niet van toepassing is, is de kwestie van een te hoge kwijtschelding niet relevant en bestaat het voordeel dat aanleiding geeft tot compenserende rechten uit de kwijtgescholden invoerrechten.

(39)

Deze financiële bijdrage betekent een voordeel voor deze exporteurs en de Indiase overheid derft hierdoor inkomsten. De DEPB-regeling is daarom een subsidie. Daar uitsluitend exporteurs de subsidie kunnen verkrijgen, is deze rechtens afhankelijk van exportprestaties in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening. De subsidie wordt als een specifieke subsidie beschouwd waartegen compenserende maatregelen kunnen worden genomen.

(40)

Het voordeel voor de ondernemingen werd berekend op basis van het aantal kredietpunten die tijdens het onderzoektijdvak werden gebruikt of overgedragen (verkocht). Om het bedrag aan gederfde inkomsten zo nauwkeurig mogelijk te bepalen, moet onderscheid gemaakt worden tussen in het onderzoektijdvak toegekende en gebruikte kredietpunten, in het onderzoektijdvak toegekende en overgedragen kredietpunten, kredietpunten die voorafgaand aan het onderzoektijdvak werden toegekend en gedurende die periode werden gebruikt en kredietpunten die voorafgaand aan het onderzoektijdvak werden toegekend en gedurende die periode werden overgedragen.

(41)

Wanneer de kredietpunten werden toegekend in het onderzoektijdvak en door de producent/exporteur werden gebruikt om goederen in te voeren met vrijstelling van de toepasselijke invoerrechten (met inbegrip van bijzondere aanvullende rechten) werd het voordeel berekend op basis van de totale gederfde invoerrechten, zoals afgetrokken van het creditsaldo van de betreffende DEPB-vergunning.

(42)

Wanneer de kredietpunten in het onderzoektijdvak werden toegekend en overgedragen (verkocht), werd het voordeel berekend op basis van de in de vergunning verleende kredietpunten (nominale waarde), onafhankelijk van de verkoopprijs, omdat de verkoop een louter commercieel besluit is dat niet van invloed is op het voordeel (overdracht van middelen door de Indiase overheid) dat op grond van de regeling werd verkregen.

(43)

Wanneer de kredietpunten werden toegekend voorafgaand aan het onderzoektijdvak en tijdens het onderzoektijdvak door de producent/exporteur werden gebruikt om goederen in te voeren met vrijstelling van de toepasselijke invoerrechten (met inbegrip van bijzondere aanvullende rechten) werd het voordeel berekend op basis van de totale gederfde invoerrechten, zoals afgetrokken van het creditsaldo van de betreffende DEPB-vergunning. Bij het bepalen van het door de Indiase overheid gederfde bedrag werd ook rekening gehouden met de zoals hierboven beschreven toegekende aanvullende kredietpunten, voor zover deze gebruikt werden om te betalen rechten te compenseren.

(44)

Wanneer de kredietpunten voorafgaand aan het onderzoektijdvak werden toegekend en tijdens het onderzoektijdvak werden overgedragen (verkocht), bleek dat deze voor een hogere prijs verkocht werden dan hun nominale waarde. Dit verschil wordt verklaard door het feit dat de houder ook vrijgesteld is van bijzondere aanvullende rechten, zoals eerder beschreven. Het is niet mogelijk het volledige door de Indiase overheid gederfde bedrag te vast te stellen zonder te weten welke producten werden ingevoerd door de kopers van de vergunningen. Volgens een voorzichtige schatting moet dit bedrag minimaal gelijk zijn geweest aan de verkoopprijs van de vergunning, aangezien het economisch onlogisch is een vergunning voor minder dan de werkelijke waarde te verkopen. De winst werd derhalve berekend op basis van de verkoopprijs van de vergunning.

(45)

Zoals beschreven in punt 26 zijn de kredietpunten in het kader van de DEPB-regeling gebaseerd op de waarde van de uitgevoerde eindproducten, en worden ze niet toegekend op grond van de geproduceerde, geëxporteerde of vervoerde hoeveelheden. Het subsidiebedrag werd aan de gehele exportomzet in het onderzoektijdvak toegerekend overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening. De vergoedingen die betaald moesten worden om de subsidie te verkrijgen, werden hiervan afgetrokken, overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a) van de basisverordening.

(46)

De ondernemingen stelden dat de kosten voor gespecialiseerde agenten, verkoopcommissies en verschillende andere kosten in mindering moesten worden gebracht bij de berekening van het voordeel. Wanneer evenwel derden worden ingeschakeld voor de (ver)koop van vergunningen, is dit een louter commercieel besluit dat niet van invloed is op de kredietpunten van de vergunningen. Alleen de kosten die noodzakelijkerwijze moeten worden gemaakt om de subsidie te verkrijgen, kunnen worden afgetrokken overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening. Omdat de hierboven vermelde kosten niet noodzakelijk zijn om in aanmerking te komen voor subsidie werd het verzoek afgewezen.

(47)

De ondernemingen verklaarden daarnaast dat de verkoop van hun DEPB-vergunningen extra inkomen genereerde, zodat zij meer belasting verschuldigd waren, met name vennootschapsbelasting. Het uit de DEPB-regeling voortvloeiende voordeel moest volgens hen in mindering worden gebracht op de verschuldigde vennootschapsbelasting.

(48)

Hoe een onderneming het voordeel in het kader van de subsidieregeling wenst te benutten, in dit geval door de kredietpunten te gebruiken ter compensatie van de invoerrechten of door de vergunningen te verkopen, kan fiscale gevolgen hebben voor de onderneming. Het is niet de taak van de onderzoeksautoriteit te onderzoek wat de mogelijke gevolgen zijn van een dergelijk voordeel voor de fiscale situatie van die onderneming. Dit verzoek werd derhalve van de hand gewezen.

(49)

Beide meewerkende ondernemingen verkregen in het onderzoektijdvak voordelen van deze regelingen en ontvingen subsidies van 14,5 % tot 20,4 %.

(50)

Deze regeling werd op 1 april 1992 ingevoerd. In het onderzoektijdvak waren de douaneberichten 28/1997 en 29/1997 van toepassing, die op 1 april 1997 in werking traden. Over deze regelingen wordt nadere uitleg gegeven in hoofdstuk 5 van het document „In- en uitvoerbeleid 2002-2007” en in hoofdstuk 5 van het Handboek van procedures

(51)

De regeling is bestemd voor producenten/exporteurs (d.w.z. iedere producent in India die exporteert) of handelaars/exporteurs die „gelieerd zijn” aan ondersteunende fabrikanten.

(52)

Om voor de regeling in aanmerking te komen moet de onderneming de betrokken autoriteiten gegevens verstrekken over de soort en de waarde van de in te voeren kapitaalgoederen. Afhankelijk van de exportprestaties waartoe de onderneming zich verbindt, mag deze kapitaalgoederen tegen een nulrecht of een verminderd recht invoeren. De uitgevoerde goederen moeten met behulp van de ingevoerde kapitaalgoederen zijn vervaardigd. Een vergunning voor de invoer tegen een voorkeurstarief wordt op verzoek van de exporteur afgegeven. Om de vergunning te verkrijgen moet een vergoeding worden betaald.

(53)

De EK-vergunninghouder kan de kapitaalgoederen ook in eigen land aankopen. In dat geval kan de Indiase producent van kapitaalgoederen vrijstelling van invoerrechten verkrijgen bij de invoer van onderdelen die nodig zijn voor de vervaardiging van die kapitaalgoederen. Wanneer een Indiase producent kapitaalgoederen levert aan een EK-vergunninghouder, kan dit ook worden beschouwd als export.

(54)

Om in aanmerking te komen voor de EK-regeling is uitvoer verplicht. Aan deze verplichting moet voldaan worden door met de kapitaalgoederen vervaardigde goederen te exporteren, en de waarde van deze export moet hoger zijn dan het gemiddelde niveau van de export van hetzelfde product dat de onderneming in de drie jaar voorafgaand aan de vergunning behaalde.

(55)

De voorwaarden om in aanmerking te komen voor de regeling zijn onlangs veranderd wat betreft de exportverplichting. Op grond van de nieuwe voorschriften moeten de ondernemingen binnen een periode van acht jaar voldoen aan de exportverplichting (het waarde van de uitvoer dient tenminste zesmaal hoger te zijn dan de waarde van de totale vrijstelling van rechten voor de ingevoerde kapitaalgoederen). Deze wijziging leidt echter niet tot een fundamentele verandering van de regeling.

(56)

Wanneer een exporteur lagere of geen invoerrechten behoeft te betalen, is dit een voordeel voor die exporteur en een financiële bijdrage van de Indiase overheid omdat deze hierdoor inkomsten derft. De vergunning kan niet worden verkregen zonder dat de verplichting wordt aangegaan goederen uit te voeren. De subsidie is rechtens afhankelijk van exportprestaties in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening en wordt zij geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen.

(57)

Het voordeel voor de ondernemingen werd berekend door het bedrag aan niet-betaalde douanerechten op de ingevoerde kapitaalgoederen te spreiden over een periode die overeenstemt met de normale afschrijvingsperiode van die kapitaalgoederen in de betrokken sector, overeenkomstig artikel 7, lid 3, van de basisverordening. Overeenkomstig de vaste praktijk werd het aldus berekende bedrag voor het onderzoektijdvak aangepast door toevoeging van de rente tijdens het onderzoektijdvak om de waarde van het voordeel over de tijd weer te geven en zo het volledige voordeel van de regeling voor de ontvanger. Gezien de aard van deze subsidie, die neerkomt op een eenmalige gift, werd gebruik gemaakt van de commerciële rente voor bedrijven die in het onderzoektijdvak in India van toepassing was (naar raming 10%). Zoals beschreven in punt 54 zijn de kredietpunten in het kader van de EK-regeling gebaseerd op de waarde van de uitgevoerde eindproducten, en worden ze niet toegekend op grond van de geproduceerde, geëxporteerde of vervoerde hoeveelheden. Het subsidiebedrag werd aan de gehele exportomzet in het onderzoektijdvak toegerekend overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening.

(58)

Beide meewerkende exporteurs verkregen in het onderzoektijdvak voordelen van deze regelingen en ontvingen subsidies van 0,1 % tot 0,3 %.

(59)

Deze regeling is sedert 1977-78 in werking. Over deze regeling wordt nadere uitleg gegeven in de punten 4.1.1 tot 4.1.7 van het document „in- en uitvoerbeleid” en delen van hoofdstuk 4 van het Handboek van procedures.

(60)

Exporteurs, producenten/exporteurs en handelaars/exporteurs die gelieerd zijn aan ondersteunende fabrikanten komen in aanmerking voor voorafgaande vergunningen om inputs voor de productie van exportgoederen vrij van rechten in te voeren.

(61)

Uit hoofde van deze regeling kan een hoeveelheid inputs vrij van rechten worden ingevoerd die een percentage is van de hoeveelheid uitgevoerde eindproducten. De toegestane invoer wordt in hoeveelheid en in waarde uitgedrukt. In beide gevallen wordt het percentage dat vrij van rechten kan worden ingevoerd voor de meeste producten, met inbegrip van het betrokken product, vastgesteld aan de hand van de „Standard Input-Output Norms”. De in de „voorafgaande vergunningen” genoemde inputs zijn materialen die bij de productie van het uitgevoerde eindproduct zijn gebruikt.

(62)

Voorafgaande vergunningen kunnen worden verstrekt voor:

(63)

Bij de controle werd vastgesteld dat in het onderzoektijdvak slechts de bij i) vermelde voorafgaande vergunningen (fysieke export) waren gebruikt en dit slechts door één producent/exporteur. Er behoeft dan ook niet te worden onderzocht of de categorieën ii), iii) en iv) van de regeling „voorafgaande vergunningen” aanleiding geven tot compenserende maatregelen.

(64)

Alleen ondernemingen die exporteren, kunnen bedoelde vergunningen verkrijgen die kunnen worden gebruikt om rechten bij invoer te compenseren. Deze regeling is dan ook afhankelijk van exportprestaties.

(65)

Zoals hierboven vermeld werd de regeling voorafgaande vergunningen, „fysieke export”, in het onderzoektijdvak slechts door één onderneming gebruikt. Deze onderneming gebruikte de voorafgaande vergunning voor de invoer met vrijstelling van rechten van inputs voor exportgoederen.

(66)

De Indiase overheid voerde aan dat de regeling voorafgaande vergunningen een op kwantiteit gebaseerde regeling is en dat de vergunning afhankelijk is van de geëxporteerde hoeveelheid. De inputs die in het kader van deze regeling worden ingevoerd, moeten worden gebruikt bij de vervaardiging van de exportproducten of voor het aanvullen van de voorraden die zijn gebruikt bij de vervaardiging van de reeds uitgevoerde producten. Volgens de Indiase overheid moeten de ingevoerde inputs door de exporteur worden gebruikt en kunnen deze niet worden verkocht of overgedragen.

(67)

Er bestaat echter geen systeem of procedure om na te gaan of en welke inputs gebruikt worden in het productieproces van exportgoederen. Het systeem laat alleen zien dat de goederen die vrij van rechten zijn ingevoerd bij het productieproces zijn gebruikt zonder dat onderscheid wordt gemaakt tussen de bestemming van de goederen (binnenland of export).

(68)

Artikel 2, lid 1, onder a) ii), van de basisverordening voorziet in een uitzondering voor onder meer terugbetalings- en kwijtscheldingsregelingen, mits deze in overeenstemming zijn met de voorwaarden van bijlage I, punt i), bijlage II (richtsnoeren voor terugbetalingsregelingen) en bijlage III (richtsnoeren voor terugbetalingsregelingen voor vervangende inputs).

(69)

Aangezien er geen systeem of procedure is aan de hand waarvan kan worden bevestigd of en welke inputs zijn gebruikt bij de productie van de uitgevoerde goederen en of een hoger bedrag aan invoerrechten werd kwijtgescholden of terugbetaald dan het bedrag aan invoerrechten op de ingevoerde inputs in de zin van bijlage I, punt i) en de bijlagen II en III van de basisverordening, kan de ALS-regeling niet worden beschouwd als een terugbetalings- of kwijtscheldingsregeling die is toegestaan op grond van artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening.

(70)

Omdat de hierboven vermelde uitzondering op de subsidiedefinitie voor terugbetalings- en kwijtscheldingsregelingen als bedoeld in punt 68 niet van toepassing is, is de kwestie van een te hoge kwijtschelding niet relevant en bestaat het voordeel dat aanleiding geeft tot compenserende rechten uit de kwijtgescholden invoerrechten.

(71)

Het voordeel voor de onderneming werd berekend op basis van het aantal kredietpunten die tijdens het onderzoektijdvak werden gebruikt. Zoals beschreven in punt 61 is het voordeel in het kader van de ALS-regeling gebaseerd op zowel de hoeveelheid als de waarde van de uitgevoerde eindproducten. Het subsidiebedrag werd aan de gehele exportomzet in het onderzoektijdvak toegerekend overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening. De vergoedingen die betaald moesten worden om de subsidie te verkrijgen, werden hiervan afgetrokken, overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a) van de basisverordening. De subsidie werd aldus vastgesteld op 0,2 %.

(72)

Geen van beide producenten/exporteurs is gevestigd in een exportproductiezone of is een exportgeoriënteerd bedrijf. Deze regeling kan derhalve verder buiten beschouwing gelaten bij dit onderzoek.

(73)

De Wet Vennootschapsbelasting van 1961 is de rechtsgrond van de VV-regeling. Deze wet, die elk jaar bij de begrotingswet wordt gewijzigd, omschrijft de beginselen van de belastingheffing en van de verschillende vrijstellingen/verminderingen die kunnen worden aangevraagd. Bedrijven kunnen onder meer vrijstelling aanvragen op grond van de afdelingen 10A, 10B en 80HHC van de wet die voorzien in de vrijstelling van de vennootschapsbelasting op exportwinsten.

(74)

De Indiase overheid verklaarde dat de vrijstelling vennootschapsbelasting op „31 maart 2003” werd afgeschaft, en staafde deze verklaring met bewijs. Hoewel deze regeling voordeel in het onderzoektijdvak opleverde voor de exporteurs, was dit na genoemde datum niet meer het geval. Daarom is het overeenkomstig artikel 15, lid 1, van de basisverordening niet noodzakelijk om vast te stellen of de vrijstelling vennootschapsbelasting aanleiding geeft tot compenserende maatregelen.

(75)

Overeenkomstig de bepalingen van de basisverordening bedraagt de ad valorem subsidiemarge voor de onderzochte producenten/exporteurs 14,6 % en 20,9 %. Omdat de medewerking in India over het algemeen hoog was (100% van de export van het betrokken product vanuit India naar de Gemeenschap) werd de residuele subsidiemarge voor alle overige ondernemingen vastgesteld op het niveau van de onderneming met de hoogste individuele marge, d.w.z. 20,9 %.

(76)

Binnen de Gemeenschap wordt het betrokken product vervaardigd door SGL AG („SGL”) en verschillende dochterondernemingen van UCAR SA („UCAR”), namelijk UCAR SNC, UCAR Electrodos Ibérica SL en Graftech SpA, namens wie de klacht werd ingediend. De fabrieken van SGL en UCAR bevinden zich in België, Duitsland, Frankrijk, Italië, Oostenrijk en Spanje.

(77)

Naast de twee klagende EG-producenten, SGL en UCAR, werd het soortgelijke product in de periode tussen 1999 en het onderzoektijdvak in de Gemeenschap door nog twee andere producenten vervaardigd. Bij een van deze twee producenten, die failliet ging, werd een curator aangesteld volgens de Duitse faillissementswetgeving. Deze producent stopte in november 2002 met het vervaardigen van het betrokken product. Beide ondernemingen verklaarden achter de klacht te staan, maar gingen niet in op de uitnodiging van de Commissie om actief mee te werken aan het onderzoek. Geconcludeerd wordt dat deze vier producenten de productie van de Gemeenschap vertegenwoordigen in de zin van artikel 9, lid 1, van de basisverordening.

(78)

De twee klagende EG-producenten beantwoordden de vragenlijsten en verleenden volledige medewerking aan het onderzoek. Zij waren in het onderzoektijdvak verantwoordelijk voor meer dan 80 % van de productie in de Gemeenschap.

(79)

Zij worden derhalve als de bedrijfstak van de Gemeenschap in de zin van artikel 9, lid 1, en artikel 10, lid 8, van de basisverordening beschouwd en zullen hierna „de bedrijfstak van de Gemeenschap” worden genoemd

(80)

Aangezien er slechts twee Indiase producenten/exporteurs van het betrokken product zijn en de bedrijfstak van de Gemeenschap eveneens uit slechts twee producenten bestaat, moesten de gegevens over de invoer van het betrokken product uit India of over de bedrijfstak van de Gemeenschap in indexvorm weergegeven worden ter bescherming van vertrouwelijke gegevens in de zin van artikel 29 van de basisverordening.

(81)

Het verbruik in de Gemeenschap werd vastgesteld op basis van cijfers over de verkoop van de bedrijfstak van de Gemeenschap op de interne markt, de verkoop van de andere EG-producenten op de interne markt, geschat op basis van de beschikbare gegevens, de verkoop van de twee Indiase meewerkende producenten/exporteurs op de interne markt, de verkoop van het betrokken product uit Polen, bekend uit de gegevens van SGL, en Eurostatcijfers voor de overige invoer in de Gemeenschap, zonodig gecorrigeerd.

(82)

Het aldus berekende verbruik in de Gemeenschap steeg van 1999 tot het einde van het onderzoektijdvak met 9 %. Het verbruik nam tussen 1999 en 2000 met 14 % toe, daalde met zeven procentpunten in 2001 en nog eens met één procentpunt in 2002 en nam in het onderzoektijdvak weer met drie procentpunten toe. Omdat het betrokken product voornamelijk in de elektrostaalindustrie gebruikt wordt, moet de ontwikkeling van het verbruik bezien worden in het licht van de conjunctuur in deze sector, die in 2000 sterk steeg, en na 2001 een daling vertoonde.

(83)

De omvang van de invoer van het betrokken product uit India steeg van 1999 tot en met het onderzoektijdvak met 76 %. De invoer uit India nam tussen 1999 en 2000 met 45 % toe, in 2001 nog eens met 31 procentpunten en bleef in 2002 en in het onderzoektijdvak vrijwel stabiel.

(84)

Het marktaandeel van de Indiase exporteurs nam met 3,4 procentpunten toe (ofwel met 61 %) en bedroeg in het onderzoektijdvak 8 tot 10 %. Van 1999 op 2000 steeg het marktaandeel met 1,5 procentpunt, in 2001 nam het met 2 procentpunten toe en bleef stabiel op dit niveau in 2002 en in het onderzoektijdvak. In dit verband dient opgemerkt te worden dat van 1999 tot het einde van het onderzoektijdvak de stijging van de invoer uit India en de toename van het marktaandeel samenviel met een stijging van het verbruik met 9 %.

(85)

De gemiddelde prijs van het betrokken product uit India steeg met 2 % in 2000 en met 8 procentpunten in 2001 en daalde met 9 procentpunten in 2002. In het onderzoektijdvak bleef de prijs op dat niveau. In het onderzoektijdvak was de gemiddelde invoerprijs 1 % hoger dan in 1999.

(86)

Er werd een vergelijking gemaakt tussen de gemiddelde verkoopprijzen in de EG van vergelijkbare soorten van het betrokken product uit India en van de bedrijfstak van de Gemeenschap. Voor de vergelijking werden de prijzen af fabriek gebruikt van de bedrijfstak van de Gemeenschap bij levering aan niet-gelieerde afnemers, na aftrek van kortingen en belastingen, en de prijzen van de Indiase producenten/exporteurs, cif grens Gemeenschap, gecorrigeerd voor kosten na invoer. Uit deze vergelijking bleek dat in het onderzoektijdvak het betrokken product uit India met een prijsonderbieding van 6,5 % tot 12,2 % ten opzichte van de prijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap werd verkocht.

(87)

Deze prijsonderbiedingsmarges geven evenwel niet de volle omvang weer van de gevolgen van de gesubsidieerde invoer uit India voor de bedrijfstak van de Gemeenschap, aangezien de prijzen in de Gemeenschap onder druk stonden en noodzakelijke prijsverhogingen niet konden worden toegepast, zoals bleek uit het feit dat bedrijfstak van de Gemeenschap in het onderzoektijdvak relatief weinig winstgevend was; als er geen subsidies waren verstrekt zou de winstgevendheid naar verwachting groter geweest zijn.

(88)

Overeenkomstig artikel 8, lid 5, van de basisverordening heeft de Commissie alle relevante economische factoren en indicatoren onderzocht die verband houden met de toestand van de bedrijfstak van de Gemeenschap.

(89)

Om bepaalde schade-indicatoren goed te kunnen beoordelen, was het noodzakelijk om sommige gegevens met betrekking tot UCAR samen te voegen met gegevens over zijn productieondernemingen in de Gemeenschap (zie punt 76).

(90)

De Commissie besteedde bijzondere aandacht aan alle mogelijke gevolgen voor de schade-indicatoren van het eerdere concurrentieverstorende optreden van de twee klagende EG-producenten. De Commissie merkte op dat er aan het begin van de schadebeoordeling (1999) geen sprake was van concurrentieverstorende praktijken (zie punt 121, 122 en 125). Bij het vaststellen van de kosten en de winstgevendheid van de bedrijfstak van de Gemeenschap heeft de Commissie expliciet verzocht om de directe en eventuele indirecte kosten (waaronder financieringskosten) in verband met door mededingingsautoriteiten opgelegde boetes buiten beschouwing te laten, en heeft zij gecontroleerd of dit inderdaad ook is gebeurd, zodat een duidelijk beeld ontstond van de winst zonder deze buitengewone uitgaven.

(91)

De productie van de bedrijfstak van de Gemeenschap nam in 2000 met 14 % toe, daalde in 2001 met zestien procentpunten en met vier procentpunten in 2002 en steeg met vijf procentpunten in het onderzoektijdvak. De sterke stijging in 2000 werd veroorzaakt door de gunstige conjunctuur en leidde dat jaar ook tot een stijging van de bezettingsgraad.

(92)

De productiecapaciteit nam in 2000 met ongeveer 2 % af en bleef in 2001 op dat niveau. In 2002 en in het onderzoektijdvak nam de productiecapaciteit met respectievelijk vijf en twee procentpunten af. In het onderzoektijdvak was de productiecapaciteit 9 % lager dan in 1999, voornamelijk als gevolg van het feit dat een fabriek van een EG-producent gedurende het hele onderzoektijdvak buiten gebruik was.

(93)

De bezettingsgraad bedroeg 70 % in 1999 en nam in 2000 als gevolg van de grote vraag, met name vanuit de elektrostaalindustrie, toe tot 81 %. In 2001 en 2002 daalde de bezettingsgraad naar 70 % om in het onderzoektijdvak toe te nemen tot 76 %.

(94)

Uit het onderzoek bleek dat er verschillende oorzaken aan te wijzen zijn voor de economische problemen waarmee de buiten gebruik gestelde fabriek te kampen heeft. De belangrijkste zijn (i) de hoge productiekosten als gevolg van de elektriciteitsprijs in het betrokken land, en (ii) de concurrentie van de gesubsidieerde invoer uit India. Omdat moeilijk te bepalen is wat het precieze gevolg is van elke oorzaak, onderzocht de Commissie hoe de productie en de bezettingsgraad zich in 2002 en het onderzoektijdvak ontwikkeld zouden hebben als de fabriek niet buiten gebruik gesteld zou zijn. Uit deze simulatie bleek dat de omvang van de productie niet veranderd zou zijn omdat de andere fabrieken van deze EG-producent hun productie opvoerden om de kloof te overbruggen. Was de fabriek niet buiten gebruik gesteld, dan zouden productie en bezettingsgraad van de bedrijfstak van de Gemeenschap in zijn geheel in het onderzoektijdvak min of meer gelijk zijn geweest aan het niveau van 1999, zoals blijkt uit onderstaande tabel.

(95)

In het onderzoektijdvak vormde de voorraad eindproducten ongeveer 3 % van de totale productie van de bedrijfstak van de Gemeenschap. Tijdens de beoordelingsperiode namen de eindejaarsvoorraden van de bedrijfstak van de Gemeenschap toe en deze waren in het onderzoektijdvak ongeveer vijf keer groter dan in 1999. Uit het onderzoek bleek echter dat de ontwikkeling van de voorraad niet beschouwd wordt als een bijzonder relevante indicator voor de economische situatie van de EG-producenten, aangezien zij doorgaans op bestelling produceren en de voorraden dus bestaan uit goederen die nog niet aan de afnemers zijn verzonden.

(96)

Van 1999 tot het einde van het onderzoektijdvak daalde de verkoop van de eigen productie van de bedrijfstak van de Gemeenschap aan niet-gelieerde afnemers in de Gemeenschap met 1 %. In 2000 steeg de verkoop met 16 %, in 2001 nam de verkoop met zeventien procentpunten af en in 2002 met vijf procentpunten, om in het onderzoektijdvak weer met vijf procentpunten te stijgen. De ontwikkeling van de verkoop vormt een goede afspiegeling van de economische ontwikkeling in de elektrostaalindustrie, die na de hausse in 2000 gevolgd werd door een achteruitgang in 2001 en 2002.

(97)

Nadat het marktaandeel van de bedrijfstak van de Gemeenschap in 2000 met één procentpunt was toegenomen, daalde het tot 2002 aanzienlijk. De bedrijfstak van de Gemeenschap verloor 6,5 procentpunt marktaandeel in 2001 en 2,8 procentpunt in 2002, maar won in het onderzoektijdvak weer 1,9 procentpunt terug. Vergeleken met 1999 was het marktaandeel van de bedrijfstak van de Gemeenschap in het onderzoektijdvak 6,3 procentpunt lager (9 % bij indexatie).

(98)

Van 1999 tot het einde van het onderzoektijdvak steeg het verbruik in de Gemeenschap met 9 %, terwijl de omvang van de verkoop van de bedrijfstak van de Gemeenschap met 1 % daalde. De bedrijfstak van de Gemeenschap verloor 6,3 procentpunten aan marktaandeel, zoals hierboven beschreven, terwijl het betrokken product uit India in diezelfde periode 3,4 aan procentpunten marktaandeel won.