Wanneer de Commissie een lidstaat voor het Hof van Justitie van de Europese Unie (“het Hof”) daagt wegens niet-nakoming van een krachtens de Verdragen op hem rustende verplichting, kan zij het Hof op grond van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (“VWEU”) voorstellen om die lidstaat financiële sancties op te leggen in twee situaties:

In beide gevallen kan de door het Hof opgelegde sanctie bestaan uit een forfaitaire som, als gevolg van de voortzetting van de niet-nakoming tot de uitspraak van het arrest of tot de volledige nakoming, indien deze eerder wordt bereikt, en een dagelijkse dwangsom als stimulans voor de betrokken lidstaat om de niet-nakoming zo spoedig mogelijk na de uitspraak van het arrest te beëindigen. De Commissie stelt het Hof de bedragen voor de financiële sancties voor, maar het is aan het Hof om, in de uitoefening van zijn beoordelingsvrijheid (2), de bedragen aldus vast te stellen dat zij enerzijds in overeenstemming zijn met de omstandigheden en anderzijds evenredig zijn aan de vastgestelde inbreuk en aan de draagkracht van de betrokken lidstaat.

De beginselen en de methode die de Commissie hanteert voor de berekening van de financiële sancties die zij aan het Hof voorstelt, zijn vastgesteld in haar mededeling “Financiële sancties in inbreukprocedures”  (3) (hierna “mededeling van 2022”).

Deze actualisering is gebaseerd op de ontwikkeling van de inflatie, de bevolking en het bruto binnenlands product (bbp) van elke lidstaat. De relevante statistieken die moeten worden gebruikt met betrekking tot het inflatiepercentage, de bevolking en het bbp, zijn de statistieken die twee jaar vóór de actualisering zijn opgesteld (“t-2-regel”), d.w.z. 2022.

De geactualiseerde factoren n, de forfaitaire minimumbedragen en de forfaitaire bedragen zijn opgenomen in de bijlage bij deze mededeling.

De Commissie zal de geactualiseerde cijfers vanaf de bekendmaking van deze mededeling in het Publicatieblad toepassen op besluiten die zij neemt om op grond van artikel 260 VWEU een zaak aanhangig te maken bij het Hof van Justitie.

(1)  Of wanneer de lidstaat niet het nodige heeft gedaan om gevolg te geven aan een arrest waarbij een niet-nakoming van een besluit inzake staatssteun is vastgesteld op grond van artikel 108, lid 2, VWEU.

(2)  Deze beoordelingsvrijheid is beperkt in zaken op grond van artikel 260, lid 3, VWEU, waarin het Hof geen hogere som kan opleggen dan die welke de Commissie heeft aangegeven.

(3)  Mededeling van de Commissie “Financiële sancties in niet-nakomingsprocedures”, C/2022/9973, PB C 2 van 4.1.2023, blz. 1.