(1)

Uit de praktische uitvoering van Verordening (EU) nr. 952/2013, in combinatie met Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 van de Commissie (2), is gebleken dat die uitvoeringsverordening op een aantal punten moet worden gewijzigd om deze beter af te stemmen op de behoeften van marktdeelnemers en douaneautoriteiten en om rekening te houden met de verschuiving van papieren documenten naar elektronische gegevensuitwisseling, wat betreft de bewijsmiddelen voor de douanestatus van Uniegoederen en bepaalde aspecten van de regelingen Uniedouanevervoer.

(2)

Wat de bewijsmiddelen voor de douanestatus van Uniegoederen betreft, moeten de bepalingen die moeten worden vermeld voor Uniegoederen waarvan de verpakking niet de douanestatus van Uniegoederen heeft, worden geactualiseerd. Bovendien mag de afgifte achteraf van dergelijke bewijsmiddelen alleen in naar behoren gemotiveerde gevallen worden toegestaan en moet worden bepaald gedurende welke periode die bewijsmiddelen achteraf kunnen worden afgegeven.

(3)

Op grond van artikel 128 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2446 van de Commissie (3) kan de afgifte van een T2L- of T2LF-document worden vrijgesteld van de visering van dat T2L- of T2LF-document met het bewijs van de douanestatus van Uniegoederen. Een dergelijke facilitering mag alleen van toepassing zijn in de lidstaat waar de afgever overeenkomstig artikel 128 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2446 een toelating heeft gekregen om het T2L- of T2LF-document af te geven. Dergelijke bewijzen moeten worden geregistreerd in het DWU Bewijs van Uniestatus (PoUS)-systeem als bedoeld in de bijlage bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2019/2151 van de Commissie (4).

(4)

Voorts moet worden gespecificeerd dat het T2L- of T2LF-document slechts eenmaal kan worden gebruikt, namelijk voor de eerste aanbrenging van de goederen om hun douanestatus als Uniegoederen vast te stellen, en dat voor alle resterende goederen, in geval van gedeeltelijk gebruik van de bewijsmiddelen voor de douanestatus van Uniegoederen, een nieuw bewijsmiddel moet worden afgegeven.

(5)

Om beter tegemoet te komen aan de gangbare economische behoeften, moet de persoon die de goederen bij het douanekantoor van vertrek aanbrengt, net als de houder van de regeling, het douanekantoor van vertrek kunnen verzoeken hem een begeleidingsdocument voor douanevervoer of een begeleidingsdocument douanevervoer/veiligheid te verstrekken.

(6)

Om te zorgen voor een gefaciliteerde maar geharmoniseerde aanpak in de hele Unie en in de landen die deelnemen aan het gemeenschappelijk douanevervoer, moeten overladingen van containers en soortgelijke intermodale vervoerseenheden onder bepaalde voorwaarden niet worden opgenomen in de lijst van voorvallen die optreden van de douane vereisen.

(7)

Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

1)

In artikel 199 worden de leden 4 en 5 vervangen door:

2)

In artikel 200 wordt lid 3 vervangen door:

3)

Het volgende artikel 200 bis wordt ingevoegd:

4)

In artikel 205 wordt lid 1 vervangen door:

5)

In artikel 303 wordt lid 4 vervangen door:

6)

In artikel 305, lid 1, worden de volgende tweede en derde alinea toegevoegd:

“In de in de eerste alinea, punten c) en f), bedoelde gevallen waarin goederen in een en dezelfde intermodale vervoerseenheid worden vervoerd, de vervoerswijze wordt gewijzigd zonder de goederen zelf te behandelen en de intermodale vervoerseenheid een uniek identificatienummer draagt, wordt die wijziging voor de toepassing van de eerste alinea niet als een voorval beschouwd.

Voor de toepassing van de tweede alinea is een intermodale vervoerseenheid bijvoorbeeld een container, wissellaadbak of oplegger. De tweede alinea is ook van toepassing op een beladen voertuig dat zelf met een actief vervoermiddel wordt vervoerd.”.