(1)

Geurstoffen zijn organische verbindingen met karakteristieke, meestal aangename geuren. Zij worden op grote schaal gebruikt in parfums en andere geparfumeerde cosmetische producten, maar ook in veel andere producten zoals wasmiddelen, wasverzachters en andere huishoudelijke producten.

(2)

Contactallergie is een levenslange gewijzigde specifieke reactiviteit van het menselijke immuunsysteem. Bij hernieuwde blootstelling aan een voldoende hoeveelheid allergeen kan eczeem (allergische contactdermatitis) ontstaan. Wanneer een persoon al voor een allergeen is gesensibiliseerd, is een veel lagere concentratie ervan al genoeg om symptomen van een allergie uit te lokken. Het percentage van de populatie van de Unie dat allergisch is voor allergene geurstoffen kan op 1-9 % (2) worden geschat.

(3)

Aan de hand van verschillende maatregelen kan de hele bevolking worden beschermd tegen het ontwikkelen van allergieën voor geurstoffen (primaire preventie) en kunnen gesensibiliseerde personen worden beschermd tegen het ontwikkelen van allergische symptomen (secundaire preventie).

(4)

Met het oog op primaire preventie kan een beperking voor allergene geurstoffen volstaan. Gesensibiliseerde personen kunnen echter al symptomen ontwikkelen wanneer zij worden blootgesteld aan lagere concentraties van een allergeen dan de maximaal toelaatbare niveaus. Daarom is het, als secundaire preventiemaatregel, belangrijk om informatie over de aanwezigheid van afzonderlijke allergene geurstoffen in cosmetische producten te verstrekken, zodat gesensibiliseerde personen contact met de stof waarvoor zij allergisch zijn, kunnen vermijden.

(5)

Overeenkomstig artikel 19, lid 1, punt g), van Verordening (EG) nr. 1223/2009 wordt een cosmetisch product slechts op de markt van de Unie aangeboden indien op de verpakking een lijst van ingrediënten is aangebracht. Bovendien is in dit artikel bepaald dat parfum- en aromacomposities en grondstoffen daarvan in de lijst van ingrediënten worden aangegeven door de termen “parfum” of “aroma”, aangevuld met stoffen waarvan de vermelding in de kolom “Andere” in bijlage III bij die verordening voorgeschreven is. Momenteel moeten 24 allergene geurstoffen, die onder de vermeldingen 45 en 67 tot en met 92 in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 zijn opgenomen, in de lijst van ingrediënten worden vermeld (afzonderlijk vermeld op het etiket).

(6)

In antwoord op het verzoek van de Commissie om de lijst van afzonderlijk op etikettering te vermelden allergene geurstoffen te actualiseren, heeft het Wetenschappelijk Comité voor consumentenveiligheid (WCCV) een advies goedgekeurd tijdens zijn plenaire vergadering van 26-27 juni 2012 (3). Daarin heeft het WCCV bevestigd dat de allergene geurstoffen in de vermeldingen 45 en 67 tot en met 92 van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 nog steeds relevant zijn. Bovendien heeft het WCCV nog eens 56 allergene geurstoffen aangewezen die duidelijk allergieën bij mensen hebben veroorzaakt en die momenteel niet afzonderlijk op etikettering hoeven te worden vermeld.

(7)

Gezien het advies van het WCCV kan worden geconcludeerd dat het gebruik van de overige door het WCCV aangewezen allergene geurstoffen een mogelijk risico voor de menselijke gezondheid inhoudt en dat consumenten over de aanwezigheid van deze allergene geurstoffen moeten worden geïnformeerd. Daarom moet in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 een verplichting worden opgenomen om die allergene geurstoffen afzonderlijk op etikettering te vermelden wanneer de concentratie ervan meer dan 0,001 % bedraagt in producten die niet worden af-, uit- of weggespoeld, en meer dan 0,01 % in producten die worden af-, uit- of weggespoeld. Bovendien moeten geurstoffen als prehaptenen en prohaptenen die door oxidatie aan de lucht of bioactivering in bekende contactallergenen kunnen worden omgezet, als gelijkwaardig aan allergene geurstoffen worden behandeld en aan dezelfde beperkingen en andere wettelijke voorschriften worden onderworpen.

(8)

Omwille van de consistentie en de duidelijkheid moeten ook bepaalde bestaande vermeldingen voor allergene geurstoffen in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 worden bijgewerkt om de gemeenschappelijke benaming van de stoffen af te stemmen op die van de meest recente versie van de in artikel 33 van die verordening bedoelde woordenlijst van gemeenschappelijke benamingen van ingrediënten, en om soortgelijke stoffen onder één vermelding te groeperen. Bovendien moet wanneer voor een stof meerdere gemeenschappelijke benamingen van ingrediënten kunnen worden gebruikt, in de voorschriften voor afzonderlijke vermelding op etikettering worden vermeld welke naam moet worden gebruikt voor de in artikel 19, lid 1, punt g), bedoelde lijst van ingrediënten, teneinde de etikettering te stroomlijnen en consumentvriendelijker te maken, en om het werk van de marktdeelnemers en de nationale autoriteiten te vergemakkelijken.

(9)

Omwille van de volledigheid en de duidelijkheid moeten daarnaast bepaalde bestaande vermeldingen voor allergene geurstoffen in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 worden bijgewerkt om isomeren toe te voegen en de respectieve CAS- en EG-nummers aan te vullen en te wijzigen, om zo het werk van de marktdeelnemers en de nationale autoriteiten te vergemakkelijken.

(10)

Aangezien de bijgewerkte lijst van allergene geurstoffen er waarschijnlijk toe zal leiden dat onder bepaalde vermeldingen in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 bestaande en nieuwe beperkingen worden gecombineerd, moet worden bepaald dat de marktdeelnemers enerzijds de bestaande beperkingen moeten blijven toepassen en anderzijds een redelijke termijn moeten krijgen om aan nieuwe beperkingen te voldoen.

(11)

Met betrekking tot de nieuwe beperkingen moeten marktdeelnemers voldoende tijd krijgen om hun productformuleringen en recipiënten erop aan te passen, zodat deze aan de nieuwe voorschriften voldoen en alleen cosmetische producten die met de nieuwe voorschriften in overeenstemming zijn, in de handel worden gebracht. Marktdeelnemers moeten ook voldoende tijd krijgen om cosmetische producten die niet met de nieuwe voorschriften in overeenstemming zijn en die in de handel zijn gebracht voordat de nieuwe etiketteringsbepalingen van toepassing worden, uit de handel te nemen. Gezien het relatief lage en stabiele percentage consumenten dat allergische contactdermatitis ontwikkelt, het grote aantal nieuwe allergene geurstoffen dat afzonderlijk op etikettering moet worden vermeld en het aanzienlijke aantal betrokken cosmetische producten, moet een overgangsperiode van respectievelijk drie en vijf jaar worden vastgesteld.

(12)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor cosmetische producten,

(1)

Overeenkomstig artikel 50, lid 2, punt a), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 is de aanvraag van Frankrijk tot registratie van de namen “Pancetta de l’Ile de Beauté/Panzetta de l’Ile de Beauté” (PGI-FR-02427) (2), “Saucisson sec de l’Ile de Beauté/Salciccia de l’Ile de Beauté” (PGI-FR-02431) (3), “Bulagna de l’Ile de Beauté” (PGI-FR-02429) (4) en “Figatelli de l’Ile de Beauté/Figatellu de l’Ile de Beauté” (PGI-FR-02432) (5) als beschermde geografische aanduidingen (BGA’s) bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(2)

Met betrekking tot bovengenoemde aanvragen zijn drie bezwaarschriften ontvangen, namelijk van Italië, Spanje en een in Zwitserland gevestigde internationale organisatie.

(3)

De Commissie heeft de met redenen omklede bezwaarschriften onderzocht en ontvankelijk verklaard, waarna zij overeenkomstig artikel 51, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 de indieners van een bezwaar heeft verzocht op gepaste wijze overleg te plegen om tot overeenstemming te komen.

(4)

Het overleg tussen Frankrijk en de indieners van een bezwaar werd beëindigd zonder dat overeenstemming werd bereikt. Daarom moet de Commissie overeenkomstig de procedure van artikel 52, lid 3, punt b), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 een besluit nemen over de registratie, waarbij zij rekening moet houden met de resultaten van dat overleg.

(5)

Ten eerste hebben de indieners van een bezwaar aangevoerd dat de BGA-aanvragen voor “Pancetta de l’Ile de Beauté/Panzetta de l’Ile de Beauté”, “Saucisson sec de l’Ile de Beauté/Salciccia de l’Ile de Beauté”, “Bulagna de l’Ile de Beauté” en “Figatelli de l’Ile de Beauté/Figatellu de l’Ile de Beauté” niet voldoen aan de voorwaarden van artikel 5 van Verordening (EU) nr. 1151/2012.

Volgens de indieners van een bezwaar is namelijk niet voldaan aan de definitie van een beschermde geografische aanduiding uit hoofde van voornoemd artikel, omdat de producten waarop de huidige BGA-aanvragen betrekking hebben, volgens hen geen specifieke kenmerken bezitten die in verband kunnen worden gebracht met het betrokken geografische gebied. Ook werd erop gewezen dat voor de betrokken vleeswaren industriële productiemethoden, zoals roken, zouden worden gebruikt, wat volgens de indieners van een bezwaar een extra indicatie is voor het ontbreken van een verband met het geografische gebied.

(6)

Voorts voerden de indieners van een bezwaar aan dat de naam “Ile de Beauté” ten tijde van de indiening van de BGA-aanvragen niet in de handel werd gebruikt, wat in strijd zou zijn met artikel 7, lid 1, punt a), van Verordening (EU) nr. 1151/2012.

(7)

De indieners van een bezwaar wezen voorts op een mogelijke schending van de regels van artikel 6, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 inzake homonymie, gezien het bestaan van de volgende BOB’s van Corsica: “Lonzo de Corse/Lonzo de Corse — Lonzu”, “Jambon sec de Corse/Jambon sec de Corse — Prisuttu” en “Coppa de Corse/Coppa de Corse — Coppa di Corsica”. In dit verband werpen de indieners van een bezwaar de vraag op of, gelet op het specifieke doel dat met genoemd artikel wordt nagestreefd, er alleen sprake is van homonymie wanneer het gaat om identieke termen of ook wanneer het gaat om synonieme uitdrukkingen.

(8)

Voorts voerden de indieners van een bezwaar aan dat de registratie van de voorgestelde BGA’s schade zou toebrengen aan het bestaan van de bovengenoemde BOB’s in de zin van artikel 10, lid 1, punt c), van Verordening (EU) nr. 1151/2012. In dit verband wezen zij erop dat de namen in de vier BGA-aanvragen verwijzen naar producten die zijn geproduceerd in een geografisch gebied dat nagenoeg identiek is aan dat van andere vleeswaren waarvan de namen reeds zijn erkend als de bovengenoemde BOB’s. Hoewel de namen in de vier BGA-aanvragen uit lexicaal oogpunt lijken te verschillen van de bovengenoemde BOB’s, wordt “Ile de Beauté” door de consument doorgaans opgevat als synoniem voor de term “Corse” (Corsica), die deel uitmaakt van deze BOB’s.

Volgens de indieners van een bezwaar kan de consument bijgevolg ten onrechte de indruk krijgen dat er een verband bestaat tussen “Pancetta de l’Ile de Beauté/Panzetta de l’Ile de Beauté”, “Saucisson sec de l’Ile de Beauté/Salciccia de l’Ile de Beauté”, “Bulagna de l’Ile de Beauté” en “Figatelli de l’Ile de Beauté/Figatellu de l’Ile de Beauté” en de geregistreerde BOB’s “Lonzo de Corse/Lonzo de Corse — Lonzu”, “Jambon sec de Corse/Jambon sec de Corse — Prisuttu” en “Coppa de Corse/Coppa de Corse — Coppa di Corsica”. Volgens de indieners van een bezwaar is de kans op verwarring mogelijk groter omdat alle producten met de bovenvermelde BGA’s en BOB’s tot dezelfde productcategorie behoren (vleeswaren).

(9)

De Commissie heeft de argumenten van de indieners van een bezwaar beoordeeld in het licht van de bepalingen van Verordening (EU) nr. 1151/2012 en heeft rekening gehouden met de resultaten van het gepaste overleg tussen de aanvrager en de indieners van een bezwaar.

(10)

Met betrekking tot de bewering dat de BGA-aanvragen niet zouden voldoen aan de voorwaarden van artikel 5 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 wegens het ontbreken van specifieke kenmerken die in verband kunnen worden gebracht met het betrokken geografische gebied, moet het volgende in aanmerking worden genomen.

(11)

Met betrekking tot de bewering dat er geen bewijs is van het eerdere of commerciële gebruik van de naam “Ile de Beauté” voor de betrokken vleeswaren, moet worden herhaald dat artikel 7, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 geen specifieke duur van het voorafgaande gebruik van de te beschermen namen vereist of veronderstelt.

De aanvrager heeft gewezen op het gevestigde gebruik van de BGA’s in de afgelopen jaren en op verschillende communicatie- of marketingactiviteiten die sinds 2015 hebben plaatsgevonden om het gebruik van de namen te bevorderen.

Gezien het voorgaande moet de in artikel 7, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 bedoelde voorwaarde voor het gebruik van de naam in de handel worden geacht te zijn vervuld.

(12)

De argumenten betreffende een vermoedelijke of mogelijke schending van artikel 6, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 in geval van registratie van de betrokken BGA’s moeten worden afgewezen, omdat de voornoemde bepaling uitsluitend regels bevat voor gedeeltelijke of volledige homoniemen en dus niet van toepassing is op de onderhavige zaak. Homoniemen worden gewoonlijk opgevat als woorden met dezelfde spelling of uitspraak, maar een verschillende betekenis en herkomst. “Ile de Beauté” en “Corse/Corsica” worden duidelijk zowel verschillend gespeld als uitgesproken en kunnen dus niet als homoniemen worden beschouwd. Ook zijn de delen van de namen die verwijzen naar soorten vleeswaren in de BGA’s en de BOB’s, totaal verschillend. Als zodanig zijn de voor registratie voorgestelde BGA’s niet geheel of gedeeltelijk homoniem met de geregistreerde BOB’s “Lonzo de Corse/Lonzo de Corse — Lonzu”, “Jambon sec de Corse/Jambon sec de Corse — Prisuttu” en “Coppa de Corse/Coppa de Corse — Coppa di Corsica”.

(13)

Met betrekking tot de argumenten van de indieners van een bezwaar dat de registratie van de voorgestelde BGA’s schade zou toebrengen aan het bestaan van de bovengenoemde BOB’s in de zin van artikel 10, lid 1, punt c), van Verordening (EU) nr. 1151/2012, is de Commissie van oordeel dat het risico op een dergelijk negatief effect onwaarschijnlijk is. De BGA’s waarop de onderhavige aanvragen betrekking hebben, verschillen voldoende van de geregistreerde BOB’s en de daaronder vallende producten. Het naast elkaar bestaan van die producten op de markt zou dus noch misleidend zijn voor de consumenten, noch negatieve gevolgen hebben voor de beschermde BOB’s.

De term “Ile de Beauté” is inderdaad een gebruikelijke omschrijving, die met name voor de Franse consument “Corsica” betekent, en de term wordt gebruikt om naar Corsica te verwijzen, met name op toeristische websites. Daarom kan ervan worden uitgegaan dat deze twee termen door consumenten worden gezien als synoniemen.

Uit lexicaal oogpunt echter is verwarring bij de consument, zoals hierboven uiteengezet, onwaarschijnlijk. Zowel de BGA’s als de BOB’s in kwestie zijn samengestelde namen die de plaats van oorsprong en het type product aangeven. De concrete termen pancetta/panzetta, saucisson sec/salciccia, bulagna of figatelli/figatellu worden geassocieerd met specifieke soorten vleeswaren die verschillen van producten die worden aangeduid als lonzo/lonzu, jambon sec/prisuttu of coppa. Een gemiddelde consument moet geen deskundigheid hebben op het gebied van vleeswaren om te kunnen concluderen dat de verschillende termen betrekking hebben op verschillende producten met verschillende kenmerken.

Ook visuele aspecten en de vorm waarin producten op de markt worden aangeboden (presentatie van het product aan de eindverbruiker — uiterlijk, afmetingen, vorm enz.) spelen een belangrijke rol in het onderscheid dat wordt gemaakt tussen de producten.

Gezien de verschillen tussen de BGA-en de BOB-producten en tussen hun namen is de Commissie van mening dat de registratie van de vier betrokken BGA’s geen negatieve gevolgen zou hebben voor de producten met de BOB’s “Lonzo de Corse/Lonzo de Corse — Lonzu”, “Jambon sec de Corse/Jambon sec de Corse — Prisuttu” en “Coppa de Corse/Coppa de Corse — Coppa di Corsica”. De BGA-producten en de BOB-producten zouden naast elkaar kunnen bestaan, aangezien de consument ze op de markt van elkaar kan onderscheiden en bewuste aankoopkeuzen kan maken. Dit leidt tot de conclusie dat de registratie van de voorgestelde BGA’s niet de in artikel 10, lid 1, punt c), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 bedoelde gevolgen zou hebben.

(14)

In het licht van het bovenstaande moeten de namen “Pancetta de l’Ile de Beauté/Panzetta de l’Ile de Beauté”, “Saucisson sec de l’Ile de Beauté/Salciccia de l’Ile de Beauté”, “Bulagna de l’Ile de Beauté” en “Figatelli de l’Ile de Beauté/Figatellu de l’Ile de Beauté” worden ingeschreven in het register van beschermde oorsprongsbenamingen en beschermde geografische aanduidingen.

(15)

De maatregelen van deze verordening zijn in overeenstemming met het advies van het Comité kwaliteitsbeleid inzake landbouwproducten,

(1)

Overeenkomstig artikel 50, lid 2, punt a), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 is de aanvraag van het Verenigd Koninkrijk tot registratie van de naam “Gower Salt Marsh Lamb” als beschermde oorsprongsbenaming bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie (2).

(2)

Op 8 maart 2022 ontving de Commissie van Frankrijk een aankondiging van bezwaar. De Commissie zond de aankondiging van bezwaar op 10 maart 2022 door naar het Verenigd Koninkrijk. Op 6 mei 2022 diende Frankrijk bij de Commissie een met redenen omkleed bezwaarschrift in.

(3)

De Commissie onderzocht het met redenen omklede bezwaarschrift en verklaarde het ontvankelijk, waarna zij overeenkomstig artikel 51, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk bij brief van 30 juni 2022 verzocht op gepaste wijze overleg te plegen om tot een akkoord te komen.

(4)

Op 28 september 2022 verlengde de Commissie de overlegtermijn op verzoek van het Verenigd Koninkrijk met een maand. Het overleg tussen het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk werd beëindigd zonder dat een akkoord werd bereikt.

(5)

Daarom moet de Commissie overeenkomstig de procedure van artikel 52, lid 3, punt b), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 een besluit nemen over de registratie, waarbij zij rekening moet houden met de resultaten van dat overleg.

(6)

De voornaamste argumenten van Frankrijk, zoals uiteengezet in zijn met redenen omkleed bezwaarschrift en in het overleg met het Verenigd Koninkrijk, kunnen als volgt worden samengevat.

(7)

Volgens Frankrijk moet op grond van artikel 7, lid 1, punt e), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 worden gespecificeerd of het vlees mag worden ingevroren. De opposant stelde dat, indien bevriezing wordt toegestaan, dit kan leiden tot destabilisering van de markt voor de twee Franse beschermde oorsprongsbenamingen (BOB’s) “Prés-salés de la baie de Somme” en “Prés-salés du Mont-Saint-Michel”, die slechts van juli tot november op de markt verkrijgbaar zijn, en tot oneerlijke concurrentie. Volgens de productdossiers van deze producten is het niet toegestaan het vlees in te vriezen en te ontdooien.

(8)

Voorts moeten volgens de opposant de bepalingen ter omschrijving van de zoutmoerassen in het productdossier ook worden opgenomen in het enig document, aangezien het verband tussen een product waarvoor een BOB wordt aangevraagd en het afgebakende geografische gebied overeenkomstig artikel 8, lid 1, punt c), ii), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 in het enig document moet worden omschreven.

(9)

Het Verenigd Koninkrijk specificeerde dat het vlees bij voorkeur vers moet worden verkocht en gegeten, hoewel het mag worden ingevroren. Zodra het vlees is ingevroren, moet het bevroren worden verkocht. Zowel het productdossier als het enig document zijn dienovereenkomstig aangepast.

(10)

Het Verenigd Koninkrijk heeft de kaarten en de gps-coördinaten ter afbakening van de zoutmoerassen ook opgenomen in het enig document.

(11)

Frankrijk achtte die wijzigingen ontoereikend om aan zijn eisen te voldoen en vroeg ook verduidelijking van de periode waarin het product bevroren op de markt verkrijgbaar is. Wat de omschrijving van de zoutmoerassen betreft, verzocht Frankrijk om bepaalde delen van het productdossier in het enig document op te nemen, met name de gedetailleerde definitie van “zoutmoeras” en de bijbehorende specifieke eisen.

(12)

De Commissie heeft de argumenten in het met redenen omklede bezwaarschrift van Frankrijk getoetst aan Verordening (EU) nr. 1151/2012, waarbij zij rekening heeft gehouden met de resultaten van het overleg tussen de aanvrager en de opposant, en zij is tot de volgende conclusie gekomen.

(13)

Wat betreft de bewering dat de BOB-aanvraag niet in overeenstemming is met de voorwaarden van artikel 7, lid 1, punt e), van Verordening (EU) nr. 1151/2012, is het invriezen van het vlees op zich geen werkwijze voor het verkrijgen van het product. Artikel 7, lid 1, punt e), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 vereist niet dat een specifiek voorschrift wordt opgenomen over de mogelijkheid om het vlees in te vriezen, noch over de periode waarin het product bevroren kan worden verkocht. Het staat de aanvrager vrij om dergelijke voorschriften al dan niet op te nemen. Naar aanleiding van het bezwaar heeft de aanvrager ervoor gekozen de regeling voor het bevroren product te specificeren. Voorschriften met betrekking tot het invriezen van het product zijn relevant voor de beschrijving van het product.

Gezien het voorgaande moet de voorwaarde van artikel 7, lid 1, punt e), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 als vervuld worden beschouwd.

(14)

Wat de beweerde niet-naleving van artikel 8, lid 1, punt c), ii), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 betreft, wordt in het enig document “het verband tussen het product en de geografische omgeving of de geografische oorsprong” correct en uitputtend beschreven.

Twee belangrijke factoren dragen bij tot de kenmerken en de kwaliteit van het product, waaronder het natuurlijke dieet van de lammeren, dat bestaat uit de unieke vegetatie van de zoutmoerassen aan de noordkust van Gower. In het enig document wordt verder gespecificeerd dat de zoutmoerassen een unieke verscheidenheid aan halofyten vertonen, met vooral plantengemeenschappen in de middelhoge en hoge delen van de moerassen, waarin twee typen uit bijlage 1 bij de habitatrichtlijn van de EU sterk vertegenwoordigd zijn: Atlantische kwelders en schorren en Salicornia en andere eenjarige pioniersoorten van slik- en zandgebieden. Als antwoord op de eisen van Frankrijk heeft de aanvrager in het enig document ook een kaart en gps-coördinaten opgenomen van het gebied waarin deze zoutmoerassen gelegen zijn.

Het enig document is een samenvatting van het productdossier. De aanvullende elementen die volgens de opposant moeten worden opgenomen, zijn niet essentieel voor een goed begrip van de productiemethode.

In het licht van het voorgaande moet worden aangenomen dat aan de vereisten van artikel 8, lid 1, punt c), ii), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 is voldaan.

(15)

In het kader van het overleg tussen de partijen zijn zowel het enig document als het productdossier gewijzigd. Aangezien die wijzigingen niet als ingrijpend worden beschouwd, heeft de Commissie het onderzoek van de aanvraag overeenkomstig artikel 51, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 niet herhaald en heeft zij geconcludeerd dat aan de voorwaarden voor registratie is voldaan.

(16)

In het licht van het voorgaande moet de naam “Gower Salt Marsh Lamb” worden opgenomen in het register van beschermde oorsprongsbenamingen en beschermde geografische aanduidingen. De geconsolideerde versie van het enig document moet uitsluitend ter informatie worden bekendgemaakt.

(17)

De maatregelen van deze verordening zijn in overeenstemming met het advies van het Comité kwaliteitsbeleid inzake landbouwproducten,

(1)

Het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering voor ontslagen werknemers (EFG) heeft tot doel solidariteit te betonen en fatsoenlijke en duurzame werkgelegenheid in de Unie te bevorderen door steun te verlenen aan ontslagen werknemers en zelfstandigen die hun werkzaamheden hebben beëindigd als gevolg van grote herstructureringen en hen te helpen zo snel mogelijk weer fatsoenlijk en duurzaam werk te vinden.

(2)

Overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EU, Euratom) 2020/2093 van de Raad (3), mag het EFG een jaarlijks maximumbedrag van 186 miljoen EUR (in prijzen van 2018) niet overschrijden.

(3)

Overeenkomstig Verordening (EU) 2021/691 kan elk jaar op initiatief van de Commissie maximaal 0,5 % van het jaarlijkse maximumbedrag voor het EFG voor technische bijstand worden gebruikt.

(4)

Deze bijstand is noodzakelijk om te voldoen aan de bij artikel 11 van Verordening (EU) 2021/691 opgelegde verplichtingen bij de uitvoering van het EFG, met name wat betreft monitoring, gegevensverzameling, communicatiemaatregelen en maatregelen die de zichtbaarheid van het EFG vergroten.

(5)

Er moet daarom 190 000 EUR uit het EFG beschikbaar worden gesteld voor technische bijstand op initiatief van de Commissie,

(1)

De ambtstermijn van een van de huidige plaatsvervangend uitvoerend directeurs van Europol verstrijkt op 31 juli 2023. Bijgevolg moet een nieuwe plaatsvervangend uitvoerend directeur worden benoemd.

(2)

In het besluit van de raad van bestuur van Europol van 1 mei 2017 worden de selectie, de verlenging van de ambtstermijn en de ambtsontheffing van de uitvoerend directeur en van de plaatsvervangend uitvoerend directeurs van Europol geregeld.

(3)

Een van de ambten van plaatsvervangend uitvoerend directeur van Europol wordt geacht vacant te zijn sinds 1 november 2022 krachtens artikel 3, lid 1, punt b), van het besluit van de raad van bestuur van Europol van 1 mei 2017. Een kennisgeving van vacature voor het ambt van plaatsvervangend uitvoerend directeur van Europol is op 31 oktober 2022 bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie (2).

(4)

Overeenkomstig artikel 54, lid 2, van Verordening (EU) 2016/794 is een shortlist opgesteld door een door de raad van bestuur opgericht selectiecomité (het “selectiecomité”). Het selectiecomité heeft op 13 maart 2023 een met redenen omkleed rapport opgesteld en ingediend bij de raad van bestuur.

(5)

Op basis van het rapport van het selectiecomité en overeenkomstig Verordening (EU) 2016/794 en het besluit van de raad van bestuur van 1 mei 2017 heeft de raad van bestuur op 22 maart 2023 een met redenen omkleed advies uitgebracht over de benoeming van een nieuwe plaatsvervangend uitvoerend directeur van Europol, met voor de Raad een shortlist van drie geschikte kandidaten.

(6)

Op 24 april 2023 heeft de Raad de heer Ștefan-Andrei LINȚĂ geselecteerd als de nieuwe plaatsvervangend uitvoerend directeur en heeft de Raad de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken van het Europees Parlement (“commissie LIBE”), die de bevoegde commissie is voor de toepassing van artikel 54, lid 2, vierde alinea, van Verordening (EU) 2016/794, in kennis gesteld van die selectie.

(7)

Op 23 mei 2023 is de heer Ștefan-Andrei LINȚĂ verschenen voor de commissie LIBE. Op 1 juni 2023 heeft de commissie LIBE advies uitgebracht, conform artikel 54, lid 2, vierde alinea, van Verordening (EU) 2016/794,

(1)

Op grond van artikel 300, lid 3, van het Verdrag bestaat het Comité van de Regio’s uit vertegenwoordigers van de regionale en lokale gemeenschappen die in een regionaal of lokaal lichaam gekozen zijn of politiek verantwoording verschuldigd zijn aan een gekozen vergadering.

(2)

Op 10 december 2019 heeft de Raad Besluit (EU) 2019/2157 (2) houdende benoeming van de leden en plaatsvervangers van het Comité van de Regio’s voor de periode van 26 januari 2020 tot en met 25 januari 2025 vastgesteld.

(3)

In het Comité van de Regio’s komt op 3 augustus 2023 een zetel van plaatsvervanger vrij vanwege het einde van het nationale mandaat op grond waarvan de heer Peter KURZ werd voorgedragen.

(4)

De Duitse regering heeft de heer Wolfram LEIBE, vertegenwoordiger van een lokale gemeenschap die in een lokaal lichaam is gekozen, Oberbürgermeister der Stadt Trier (burgemeester van Trier), voorgedragen als plaatsvervanger in het Comité van de Regio’s voor de periode van 1 september 2023 tot het einde van de ambtstermijn op 25 januari 2025,

(1)

Bij brief, ingekomen bij de Commissie op 10 november 2022, heeft Duitsland verzocht om een machtiging voor een bijzondere maatregel die afwijkt van de artikelen 218 en 232 van Richtlijn 2006/112/EG, zodat het voor alle transacties tussen op het Duitse grondgebied gevestigde belastingplichtigen elektronische facturering kan verplichten (de “bijzondere maatregel”).

(2)

Bij brief, ingekomen bij de Commissie op 8 februari 2023, heeft Duitsland gespecificeerd dat de gevraagde datum van inwerkingtreding van de bijzondere maatregel 1 januari 2025 is.

(3)

Overeenkomstig artikel 395, lid 2, tweede alinea, van Richtlijn 2006/112/EG heeft de Commissie bij brieven van 22 februari 2023 het verzoek aan de andere lidstaten toegezonden. Bij brief van 23 februari 2023 heeft de Commissie Duitsland meegedeeld dat ze over alle gegevens beschikte die zij nodig achtte voor de beoordeling van het verzoek.

(4)

Duitsland is voornemens de bijzondere maatregel in te voeren als een eerste stap naar de implementatie van een op transacties gebaseerd rapportagesysteem. Een dergelijk rapportagesysteem zou de bestrijding van btw-fraude en -ontduiking ten goede komen. Het zou de belastingautoriteiten in staat stellen sneller btw-fraudeketens in kaart te brengen. Het zou de belastingautoriteiten ook in staat stellen tijdig en automatisch na te gaan of de aangegeven en de verschuldigde btw met elkaar overeenstemmen. Het op transacties gebaseerd rapportagesysteem zou het mogelijk maken dat dergelijke discrepanties in een vroeg stadium opgespoord en gecontroleerd worden. Voorts verwacht Duitsland dat de belastingautoriteiten, door tijdig toegang te krijgen tot factuurgegevens, geen omslachtige verzoeken om facturen meer zullen moeten doen, wat de strijd tegen btw-fraude zal versnellen en vergemakkelijken.

(5)

Duitsland meent dat de invoering van de bijzondere maatregel geen bijzondere zware last zal vormen voor belastingplichtigen, aangezien het gebruik van elektronische facturen al ingeburgerd is in talrijke sectoren van de economie in Duitsland en verplicht is op het gebied van overheidsopdrachten. Bovendien zou de bijzondere maatregel belastingplichtigen ten goede komen door de digitalisering van processen en de administratieve lastenverlichting. Ten slotte zou het gebruik van elektronische facturen besparingen op de lange termijn opleveren als gevolg van het wegvallen van papieren facturen, waardoor de kosten voor het uitreiken, verzenden, verwerken en bewaren van facturen zouden dalen.

(6)

Op 8 december 2022 heeft de Commissie een voorstel voor een richtlijn van de Raad tot wijziging van Richtlijn 2006/112/EG wat betreft de btw-regels voor het digitale tijdperk aangenomen. De Commissie stelt voor om artikel 218 van Richtlijn 2006/112/EG te wijzigen en artikel 232 van die richtlijn te schrappen. Het is dan ook mogelijk dat een richtlijn tot wijziging van die artikelen vastgesteld zal worden, waardoor de lidstaten elektronische facturering verplicht kunnen maken en zij niet langer om verdere bijzondere maatregelen voor afwijkingen van Richtlijn 2006/112/EG moeten verzoeken. Vanaf de datum waarop de lidstaten verplicht zouden zijn om nationale bepalingen tot omzetting van de richtlijn waarbij die artikelen gewijzigd worden, toe te passen, mag dit besluit derhalve niet langer van toepassing zijn.

(7)

Gezien het brede toepassingsgebied en het vernieuwende karakter van de bijzondere maatregel is het belangrijk het effect ervan op de bestrijding van btw-fraude en -ontduiking en op belastingplichtigen te evalueren. Indien Duitsland een verlenging van de bijzondere maatregel nodig acht, moet het bij de Commissie dan ook een verslag met een evaluatie van de doeltreffendheid van de bijzondere maatregel inzake bestrijding van btw-fraude en -ontduiking en inzake vereenvoudiging van de belastinginning indienen, samen met het verzoek om verlenging.

(8)

De bijzondere maatregel mag geen afbreuk doen aan het recht van afnemers om een factuur op papier te ontvangen in het geval van intracommunautaire transacties.

(9)

De bijzondere maatregel moet beperkt zijn in de tijd om nadien te kunnen beoordelen of hij passend en effectief was in het licht van de doelstellingen ervan.

(10)

De bijzondere maatregel staat in verhouding tot de beoogde doelstellingen aangezien hij beperkt is in de tijd en reikwijdte. Voorts houdt de bijzondere maatregel niet het risico in dat de fraude zal verschuiven naar andere sectoren of andere lidstaten.

(11)

De bijzondere maatregel zal geen nadelige gevolgen hebben voor de totale belastingopbrengst in het stadium van het eindverbruik, noch voor de eigen middelen van de Unie uit de btw,

(1)

Bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2015/1401 van de Raad (2) werd Italië, tot en met 31 december 2017, gemachtigd te bepalen dat de belasting over de toegevoegde waarde (btw) die is verschuldigd over prestaties aan overheden, door die overheden op een aparte en geblokkeerde bankrekening van de belastingdienst gestort moest worden (de “bijzondere maatregel”). De bijzondere maatregel vormde een afwijking van de artikelen 206 en 226 van Richtlijn 2006/112/EG met betrekking tot de betaling en de facturering van de btw.

(2)

Bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2017/784 van de Raad (3) werd Italië gemachtigd de bijzondere maatregel toe te passen tot en met 30 juni 2020, en het toepassingsgebied van de bijzondere maatregel werd daarbij uitgebreid tot leveringen van goederen en diensten aan bepaalde ondernemingen die onder de zeggenschap van een overheid staan, en aan beursgenoteerde ondernemingen die zijn opgenomen in de Financial Times Stock Exchange Milano Indice di Borsa-index (“FTSE-MIB-index”). De bijzondere maatregel werd nadien bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2020/1105 van de Raad (4) verlengd tot en met 30 juni 2023.

(3)

Bij brief, ingekomen bij de Commissie op 26 september 2022, heeft Italië om machtiging verzocht om de bijzondere maatregel tot en met 31 december 2026 te mogen blijven toepassen. Bij brief, ingekomen bij de Commissie op 8 mei 2023, heeft Italië verzocht om het toepassingsgebied van de bijzondere maatregel met ingang van 1 juli 2025 te beperken tot leveringen van goederen en diensten aan overheden en aan bepaalde ondernemingen die onder de zeggenschap van een overheid staan.

(4)

Overeenkomstig artikel 395, lid 2, tweede alinea, van Richtlijn 2006/112/EG heeft de Commissie bij brief van 11 mei 2023 het verzoek van Italië aan de andere lidstaten toegezonden. Bij brief van 12 mei 2023 heeft de Commissie Italië meegedeeld dat ze over alle gegevens beschikte die zij nodig achtte voor de beoordeling van het verzoek.

(5)

De bijzondere maatregel maakt deel uit van een pakket maatregelen dat Italië ingevoerd heeft om belastingfraude en -ontduiking tegen te gaan. Dat pakket maatregelen, waaronder verplichte elektronische facturering waarvoor bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/593 van de Raad (5) machtiging verleend is, is in de plaats gekomen van andere controlemaatregelen en stelt de Italiaanse belastingdienst in staat om verschillende, door belastingplichtigen aangegeven transacties kruislings te controleren en toezicht uit te oefenen op hun btw-betalingen.

(6)

Italië is van mening dat in het kader van het uitgevoerde pakket maatregelen de tijd die de belastingdienst nodig heeft om een potentieel geval van belastingfraude of -ontduiking op het spoor te komen, verkort wordt door de verplichte elektronische facturering. Italië is echter eveneens van mening dat het zonder het mechanisme van gesplitste betaling dat door middel van de bijzondere maatregel ingevoerd is, zou kunnen gebeuren dat de verschuldigde btw, nadat de kruiscontrole verricht is, bij belastingplichtigen die betrokken zijn bij belastingfraude of -ontduiking niet geïnd kan worden omdat die belastingplichtigen ondertussen insolvabel geworden kunnen zijn. Het mechanisme van gesplitste betaling bleek in dat opzicht, als een maatregel vooraf, heel doeltreffend en een aanvulling op de verplichte elektronische facturering, die een maatregel achteraf is.

(7)

Italië heeft herhaaldelijk toegezegd niet te verzoeken om hernieuwing van de bijzondere maatregel na volledige uitvoering van het pakket maatregelen. Italië is echter van mening dat, gezien de doeltreffendheid van de bijzondere maatregel en de synergieën ervan met andere toegepaste maatregelen, met name de verplichte elektronische facturering, de bijzondere maatregel verlengd moet worden om te voorkomen dat de inspanningen om het totale verschil tussen de verwachte btw-inkomsten en het werkelijk geïnde bedrag in Italië te verkleinen, tenietgedaan worden. Om te voldoen aan zijn toezegging om de bijzondere maatregel geleidelijk af te schaffen, heeft Italië niettemin zijn verzoek gewijzigd om leveringen van goederen en diensten aan beursgenoteerde ondernemingen die opgenomen zijn in de FTSE-MIB-index, met ingang van 1 juli 2025 van het toepassingsgebied van de bijzondere maatregel uit te sluiten. Die termijn zal belastingplichtigen die door de beperking van het toepassingsgebied van de bijzondere maatregel getroffen worden, in staat stellen de nodige operationele aanpassingen aan te brengen. Die termijn zal de Italiaanse belastingdienst ook in staat stellen toezicht te houden op de doeltreffendheid van de bijzondere maatregel en mogelijke alternatieve maatregelen naar behoren te evalueren.

(8)

Een van de gevolgen van de bijzondere maatregel is dat leveranciers van goederen en diensten belastingplichtig zijn en de btw die zij zelf betaald hebben op de goederen en diensten die ze inkopen, niet kunnen verrekenen met de btw die zij ontvangen voor de door hen verrichte prestaties. Dergelijke leveranciers kunnen daardoor constant in een crediteurenpositie verkeren en moeten de belastingdienst daarom misschien vragen om daadwerkelijke teruggaaf van de btw die zij betaald hebben op hun inkopen. Volgens de door Italië verstrekte informatie kunnen belastingplichtigen die transacties verrichten die onder de bijzondere maatregel vallen, bij voorrang aanspraak maken op betaling van de desbetreffende btw-kredieten, binnen de grenzen van het krediet dat met die transacties opgebouwd is. Die praktijk houdt in dat teruggaafverzoeken die betrekking hebben op de bijzondere maatregel, met voorrang afgewikkeld worden, zowel tijdens de fase van het vooronderzoek als wanneer de verschuldigde bedragen in verband met niet-prioritaire teruggaven betaald worden.

(9)

De gevraagde verdere verlenging van de machtiging om de bijzondere maatregel toe te passen moet beperkt zijn in de tijd om nadien te kunnen beoordelen of de bijzondere maatregel passend en doeltreffend was. De machtiging om de bijzondere maatregel toe te passen, moet derhalve tot en met 30 juni 2026 verlengd worden. Dat zou voldoende tijd moeten geven om te beoordelen of de maatregelen die door Italië uitgevoerd zijn om de belastingontduiking in de betrokken sectoren te beperken, doeltreffend waren.

(10)

Teneinde de nodige follow-up in het kader van de bijzondere maatregel te waarborgen, en met name het effect op de btw-teruggaaf aan de onder de bijzondere maatregel vallende belastingplichtigen te beoordelen, moet Italië verplicht worden uiterlijk in september 2024 bij de Commissie een verslag in te dienen. In dat verslag moet ingegaan worden op de algemene situatie in verband met de btw-teruggaaf aan belastingplichtigen, en met name de tijd die daarvoor gemiddeld nodig is, en op de doeltreffendheid van de bijzondere maatregel en van eventuele andere maatregelen die door Italië uitgevoerd zijn om de belastingontduiking in de betrokken sectoren te beperken. In dat verslag moet ook een lijst van die maatregelen opgenomen worden, samen met de datum van hun inwerkingtreding.

(11)

De bijzondere maatregel staat in verhouding tot de beoogde doelstellingen aangezien hij beperkt is in de tijd en uitsluitend geldt voor sectoren waarin een aanzienlijk risico op belastingontduiking bestaat. De bijzondere maatregel houdt ook niet het risico in dat de belastingontduiking zal verschuiven naar andere sectoren of naar andere lidstaten.

(12)

De bijzondere maatregel zal geen nadelige gevolgen hebben voor de totale belastingopbrengst in het stadium van het eindverbruik, noch voor de eigen middelen van de Unie uit de btw.

(13)

Teneinde ervoor te zorgen dat de door de bijzondere maatregel beoogde doelstellingen verwezenlijkt worden, met inbegrip van de ononderbroken toepassing van de bijzondere maatregel, en dat rechtszekerheid over het belastingtijdvak geboden wordt, is het passend machtiging te verlenen voor de verlenging van de bijzondere maatregel met ingang van 1 juli 2023. Aangezien Italië op 26 september 2022 om machtiging verzocht heeft om de bijzondere maatregel te mogen blijven toepassen en het met ingang van 1 juli 2023 de in zijn nationale recht op basis van Uitvoeringsbesluit (EU) 2017/784 vastgestelde wettelijke regeling is blijven toepassen, worden de gewettigde verwachtingen van de betrokken personen naar behoren geëerbiedigd.

(14)

Uitvoeringsbesluit (EU) 2017/784 moet daarom dienovereenkomstig gewijzigd worden,

(1)

Bij brief, ingekomen bij de Commissie op 14 januari 2022, heeft Roemenië verzocht om een machtiging voor een bijzondere maatregel die afwijkt van de artikelen 178, 218 en 232 van Richtlijn 2006/112/EG, zodat het voor alle transacties tussen op het Roemeense grondgebied gevestigde belastingplichtigen elektronische facturering kan verplichten (de “bijzondere maatregel”). De bijzondere maatregel werd gevraagd voor de periode van 1 juli 2022 tot en met 31 december 2025.

(2)

Bij brief, ingekomen bij de Commissie op 30 september 2022, heeft Roemenië de Commissie meegedeeld dat het de gevraagde afwijking van artikel 178 van Richtlijn 2006/112/EG niet langer nodig heeft. Daarnaast heeft Roemenië gevraagd de machtiging te verlenen voor de periode van 1 januari 2024 tot en met 31 december 2026 en niet voor de periode die het oorspronkelijk gevraagd had.

(3)

Overeenkomstig artikel 395, lid 2, tweede alinea, van Richtlijn 2006/112/EG heeft de Commissie bij brieven van 8 december 2022 het verzoek van Roemenië aan de andere lidstaten toegezonden. Bij brief van 9 december 2022 heeft de Commissie Roemenië meegedeeld dat zij over alle gegevens beschikte die zij nodig achtte voor de beoordeling van het verzoek.

(4)

Roemenië stelt dat verplichte elektronische facturering voor transacties tussen in Roemenië gevestigde belastingplichtigen, in combinatie met de verplichting om de gegevens over die transacties aan de belastingdienst te rapporteren, de bestrijding van btw-fraude en -ontduiking ten goede zou komen. Het zou de belastingautoriteiten in staat stellen tijdig en automatisch na te gaan of de aangegeven en de verschuldigde btw met elkaar overeenstemmen. Dergelijke automatische verificatie zou het analytische vermogen van de Roemeense belastingautoriteiten sterk verbeteren. Met de invoering van verplichte elektronische facturering zouden de belastingautoriteiten ook een krachtig instrument krijgen om frauduleuze btw-ketens in real time te volgen, waardoor zij onmiddellijk actie zouden kunnen ondernemen om de bij dergelijke frauduleuze activiteiten betrokken belastingplichtigen te identificeren en tegen te houden.

(5)

Roemenië meent dat de invoering van de bijzondere maatregel ook belastingplichtigen ten goede zou komen door de digitalisering van factureringsprocessen en de verlichting van hun administratieve lasten, terwijl tegelijkertijd eerlijke concurrentie tussen belastingplichtigen gewaarborgd wordt. De digitalisering van factureringsprocessen zou leiden tot snellere betalingen, lagere verzendkosten, snelle en goedkope verwerking van factuurgegevens en lagere archiveringskosten voor belastingplichtigen. De invoering van de bijzondere maatregel zou leiden tot afschaffing van de huidige verplichting om informatie over binnenlandse prestaties te verstrekken, en zodoende tot minder administratieve lasten voor belastingplichtigen.

(6)

Op 8 december 2022 heeft de Commissie een voorstel voor een richtlijn van de Raad tot wijziging van Richtlijn 2006/112/EG wat betreft de btw-regels voor het digitale tijdperk aangenomen. De Commissie stelt voor om artikel 218 van Richtlijn 2006/112/EG te wijzigen en artikel 232 van die richtlijn te schrappen. Het is dan ook mogelijk dat een richtlijn tot wijziging van die artikelen vastgesteld zal worden, waardoor de lidstaten elektronische facturering verplicht kunnen maken en zij niet langer om verdere bijzondere maatregelen voor afwijkingen van Richtlijn 2006/112/EG moeten verzoeken. Vanaf de datum waarop de lidstaten verplicht zouden zijn om nationale bepalingen tot omzetting van de richtlijn waarbij die artikelen gewijzigd worden, toe te passen, mag dit besluit derhalve niet langer van toepassing zijn.

(7)

Gezien het brede toepassingsgebied en het vernieuwende karakter van de bijzondere maatregel is het belangrijk het effect ervan op de bestrijding van btw-fraude en -ontduiking en op belastingplichtigen te evalueren. Indien Roemenië verlenging van de bijzondere maatregel nodig acht, moet het bij de Commissie dan ook een verslag met een evaluatie van de doeltreffendheid van de bijzondere maatregel inzake bestrijding van btw-fraude en -ontduiking en inzake vereenvoudiging van de belastinginning indienen, samen met het verzoek om verlenging.

(8)

De bijzondere maatregel mag geen afbreuk doen aan het recht van afnemers om een factuur op papier te ontvangen in het geval van intracommunautaire transacties.

(9)

De bijzondere maatregel moet beperkt zijn in de tijd om nadien te kunnen beoordelen of hij passend en doeltreffend is geweest in het licht van de doelstellingen ervan.

(10)

De bijzondere maatregel staat in verhouding tot de beoogde doelstellingen aangezien hij beperkt is in de tijd en reikwijdte. Voorts houdt de bijzondere maatregel niet het risico in dat de fraude zal verschuiven naar andere sectoren of andere lidstaten.

(11)

De bijzondere maatregel zal geen nadelige gevolgen hebben voor de totale belastingopbrengst in het stadium van het eindverbruik, noch voor de eigen middelen van de Unie uit de btw,

(1)

Afrikaanse varkenspest is een infectieuze virale ziekte bij gehouden en in het wild levende varkens en kan ernstige gevolgen hebben voor de betrokken dierpopulatie en de rentabiliteit van de landbouw, waardoor de verplaatsingen van zendingen van die dieren en producten daarvan binnen de Unie en de uitvoer naar derde landen worden verstoord.

(2)

Bij uitbraken van Afrikaanse varkenspest bij in het wild levende varkens bestaat een ernstig risico op verspreiding van die ziekte naar andere in het wild levende varkens of naar inrichtingen van gehouden varkens.

(3)

Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/687 van de Commissie (2) vormt een aanvulling op de regels voor de bestrijding van de in de lijst opgenomen ziekten als bedoeld in artikel 9, lid 1, punten a), b) en c), van Verordening (EU) 2016/429 en gedefinieerd als ziekten van categorie A, B en C in Uitvoeringsverordening (EU) 2018/1882 van de Commissie (3). Meer bepaald wordt in de artikelen 63 tot en met 66 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/687 voorzien in bepaalde maatregelen die moeten worden genomen bij officiële bevestiging van een uitbraak van een ziekte van categorie A bij wilde dieren, bijvoorbeeld van Afrikaanse varkenspest bij in het wild levende varkens. In die bepalingen wordt met name voorzien in de vaststelling van een besmette zone en een verbod op de verplaatsing van wilde dieren van in de lijst opgenomen soorten en daarvan verkregen producten.

(4)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2023/594 van de Commissie (4) zijn bijzondere maatregelen ter bestrijding van Afrikaanse varkenspest vastgesteld. Meer bepaald is in artikel 3, punt b), van die uitvoeringsverordening voorzien in vaststelling van een besmette zone overeenkomstig artikel 63 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/687 in geval van een uitbraak van die ziekte bij in het wild levende varkens. Tevens is in artikel 6 van die uitvoeringsverordening bepaald dat het desbetreffende gebied als beperkingszone II in deel II van bijlage I bij die uitvoeringsverordening moet worden opgenomen, en dat de besmette zone die overeenkomstig artikel 63 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/687 is vastgesteld onverwijld moet worden aangepast zodat deze ten minste de beperkingszone II omvat. De bijzondere maatregelen ter bestrijding van Afrikaanse varkenspest van Uitvoeringsverordening (EU) 2023/594 betreffen onder meer verboden inzake verplaatsingen van zendingen van in een beperkingszone II gehouden varkens en producten daarvan buiten die beperkingszones.

(5)

Kroatië heeft de Commissie in kennis gesteld van de bevestiging een uitbraak van Afrikaanse varkenspest bij een in het wild levend varken in de provincie Karlovac op 13 juli 2023. De bevoegde autoriteit van die lidstaat heeft derhalve overeenkomstig Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/687 en Uitvoeringsverordening (EU) 2023/594 een besmette zone vastgesteld.

(6)

Om te voorkomen dat de handel in de Unie onnodig wordt verstoord en dat derde landen ongerechtvaardigde handelsbelemmeringen opwerpen, moet de besmette zone voor Afrikaanse varkenspest in Kroatië in samenwerking met die lidstaat op het niveau van de Unie worden omschreven.

(7)

Om te voorkomen dat de Afrikaanse varkenspest zich verder verspreid in afwachting van de opname van het door de recente uitbraken bij in het wild levende varkens getroffen gebied van Kroatië als beperkingszone II in deel II van bijlage I bij Uitvoeringsverordening (EU) 2023/594, moeten de in die uitvoeringsverordening vervatte bijzondere maatregelen ter bestrijding van Afrikaanse varkenspest, die van toepassing zijn op verplaatsingen van zendingen van in beperkingszone II gehouden varkens en producten daarvan buiten die beperkingszones, ook van toepassing zijn op de verplaatsing van dergelijke zendingen vanuit de door Kroatië naar aanleiding van de recente uitbraak vastgestelde besmette zone, in aanvulling op de maatregelen van de artikelen 63 tot en met 66 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/687.

(8)

Die besmette zone moet dienovereenkomstig worden opgenomen in de bijlage bij dit besluit en moet worden onderworpen aan de bijzondere maatregelen ter bestrijding van Afrikaanse varkenspest van Uitvoeringsverordening (EU) 2023/594 die gelden voor beperkingszone II. Vanwege deze nieuwe epidemiologische situatie met betrekking tot Afrikaanse varkenspest en het toegenomen rechtstreekse risico van verdere verspreiding van de ziekte, mogen verplaatsingen van zendingen van gehouden varkens en producten daarvan van de besmette zone naar andere lidstaten en derde landen overeenkomstig die uitvoeringsverordening echter niet worden toegestaan. Eveneens moet in dit besluit de duur van deze indeling in zones worden vastgesteld.

(9)

Om de risico’s als gevolg van de recente uitbraak van Afrikaanse varkenspest bij in het wild levende varkens in Kroatië te beperken, moet in dit besluit worden bepaald dat Kroatië verplaatsingen van zendingen van in de besmette zone gehouden varkens en producten daarvan naar andere lidstaten en derde landen tot de vervaldatum van dit besluit niet mag toestaan.

(10)

Gezien de urgentie van de epidemiologische situatie in de Unie wat de verspreiding van Afrikaanse varkenspest betreft, is het belangrijk dat de in dit uitvoeringsbesluit vastgestelde maatregelen zo spoedig mogelijk van toepassing zijn.

(11)

In afwachting van het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders, moet de besmette zone in Kroatië daarom onmiddellijk worden vastgesteld en opgenomen in de bijlage bij dit besluit, en moet de duur van die indeling in zones worden vastgesteld.

(12)

Dit besluit moet opnieuw worden bekeken tijdens de volgende vergadering van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Overeenkomstig artikel 25, lid 2, van Richtlijn (EU) 2017/2397 registreren de lidstaten kwalificatiecertificaten, dienstboekjes en logboeken op accurate wijze en onverwijld in de gegevensbanken van de Commissie met het oog op de uitvoering, handhaving en evaluatie van Richtlijn (EU) 2017/2397 voor de instandhouding van de veiligheid en het navigatiecomfort, alsook voor statistische doeleinden, en om de uitwisseling van informatie tussen de autoriteiten die deze richtlijn uitvoeren, te vergemakkelijken. Daartoe heeft de Commissie de Europese bemanningendatabank (European Crew Database — ECDB) voor kwalificatiecertificaten en dienstboekjes en de Europese scheepsrompendatabank (European Hull Database — EHDB) voor logboeken opgericht, door de vaststelling van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/473 van de Commissie (2).

(2)

In artikel 25, lid 2, van Richtlijn (EU) 2017/2397 en artikel 1 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/473 is voorts bepaald dat gegevens in verband met kwalificatiecertificaten, dienstboekjes en logboeken die overeenkomstig artikel 10, lid 2, van Richtlijn (EU) 2017/2397 zijn erkend, in de databanken van de Commissie moeten worden opgenomen. Artikel 10, lid 2, van Richtlijn (EU) 2017/2397 verwijst naar kwalificatiecertificaten, dienstboekjes of logboeken die zijn afgegeven overeenkomstig het Reglement betreffende het scheepvaartpersoneel op de Rijn (3). Deze zijn geldig op de binnenwateren van de Unie indien de voorschriften van dat reglement identiek zijn aan die van Richtlijn (EU) 2017/2397 en indien het derde land van afgifte binnen zijn rechtsgebied documenten van de Unie erkent overeenkomstig Richtlijn (EU) 2017/2397.

(3)

Zwitserland geeft kwalificatiecertificaten, dienstboekjes of logboeken af op basis van het Reglement betreffende het scheepvaartpersoneel op de Rijn volgens dezelfde voorschriften als die van Richtlijn (EU) 2017/2397 en aanvaardt overeenkomstige documenten van de Unie in zijn rechtsgebied, zodat Zwitserse kwalificatiecertificaten geldig zijn op de binnenwateren van de Unie overeenkomstig artikel 10, lid 2, van Richtlijn (EU) 2017/2397.

(4)

Overeenkomstig artikel 2.01 van het Reglement betreffende het scheepvaartpersoneel op de Rijn, dat is vastgesteld overeenkomstig Besluit (EU) 2022/1912 van de Raad (4), is Zwitserland ook verplicht elk door een bevoegde instantie afgegeven kwalificatiecertificaat, dienstboekje en logboek en de daarin opgenomen gegevens op te nemen in het nationale register dat overeenkomstig artikel 25 van Richtlijn (EU) 2017/2397 moet worden bijgehouden, en zijn nationale registers te koppelen aan het register dat door de Commissie wordt bijgehouden overeenkomstig de voorschriften van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/473.

(5)

Op 20 oktober 2021 heeft Zwitserland bij de Commissie een verzoek ingediend om toegang te krijgen tot de databanken van de Commissie.

(6)

Overeenkomstig artikel 25, lid 4, van Richtlijn (EU) 2017/2397 kunnen autoriteiten van derde landen die kwalificatiecertificaten, dienstboekjes of logboeken afgeven op basis van het Reglement betreffende het scheepvaartpersoneel op de Rijn, toegang krijgen tot de databank voor zover dit noodzakelijk is voor de in artikel 25, lid 2, van Richtlijn (EU) 2017/2397 genoemde doeleinden, mits wordt voldaan aan de vereisten inzake gegevensbescherming van artikel 9 van Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad (5), het derde land de toegang van de lidstaten of de Commissie tot zijn overeenkomstige databank niet beperkt en de Commissie ervoor zorgt dat het derde land de gegevens niet zonder de uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de Commissie en onder de door de Commissie vastgestelde voorwaarden aan een ander derde land of een internationale organisatie doorgeeft.

(7)

De Commissie heeft erkend dat Zwitserland een passend niveau van gegevensbescherming biedt (6). Voorts heeft Zwitserland bij officiële brief verzekerd dat het toegang zal verlenen tot zijn overeenkomstige databanken en dat het geen gegevens aan een ander derde land of een internationale organisatie zal doorgeven zonder de uitdrukkelijke schriftelijke toestemming van de Commissie en onder de door de Commissie vastgestelde voorwaarden.

(8)

Ten slotte moet de toegang tot de databanken van de Commissie noodzakelijk zijn voor de in artikel 25, lid 2, van Richtlijn (EU) 2017/2397 genoemde doeleinden van uitvoering, handhaving en evaluatie van de richtlijn, voor de instandhouding van de veiligheid en het navigatiecomfort, alsook voor statistische doeleinden, en om de uitwisseling van informatie tussen de relevante autoriteiten te vergemakkelijken.

(9)

Rekening houdend met het feit dat bemanningsleden met Zwitserse kwalificaties regelmatig actief zijn op de binnenwateren van de Unie en dat de door Zwitserland afgegeven kwalificatiecertificaten, dienstboekjes of logboeken moeten voldoen aan eisen die identiek zijn aan die van Richtlijn (EU) 2017/2397, is een uitwisseling van relevante informatie tussen de lidstaten en Zwitserland nodig voor de uitvoering, handhaving en evaluatie van Richtlijn (EU) 2017/2397, waarbij wordt gezorgd voor ononderbroken, veilige en rechtmatige scheepvaart op de binnenwateren van de Unie. Bovendien zal het verlenen van toegang tot de ECDB en de EHDB aan Zwitserland de Commissie in staat stellen een volledig register van relevante bemanningsgegevens bij te houden, en statistische doeleinden ondersteunen. Daarom is het voor de in artikel 25, lid 2, van Richtlijn (EU) 2017/2397 genoemde doeleinden noodzakelijk om de bevoegde autoriteiten van Zwitserland toegang te verlenen tot de ECDB en de EHDB.

(10)

Na beoordeling van het verzoek van Zwitserland is de Commissie van mening dat het passend is de autoriteiten van Zwitserland toegang te verlenen tot de ECDB en de EHDB,

(1)

Op 31 maart 2020 heeft de Raad Besluit (GBVB) 2020/472 vastgesteld, waarbij voor de periode tot en met 31 maart 2021 een militaire operatie van de Europese Unie in het Middellandse Zeegebied (EUNAVFOR MED IRINI) werd opgezet en gestart.

(2)

In artikel 8, lid 3, van Besluit (GBVB) 2020/472 is bepaald dat, niettegenstaande die termijn, de machtiging voor de operatie om de vier maanden wordt bevestigd en dat het Politiek en Veiligheidscomité de operatie verlengt, tenzij uit met bewijsmateriaal gestaafde informatie die volgens de in het operatieplan opgenomen criteria is verzameld, blijkt dat de inzet van maritieme activa van de operatie een aanzuigend effect op de migratie heeft.

(3)

Op 20 maart 2023 heeft de Raad Besluit (GBVB) 2023/653 (2) vastgesteld, waarbij de operatie tot en met 31 maart 2025 werd verlengd, onder voorbehoud van dezelfde bevestigingsprocedure.

(4)

De operationeel commandant heeft maandelijks verslag uitgebracht over de aanzuigende werking.

(5)

De machtiging voor de operatie moet voor de elfde deelperiode van vier maanden van het mandaat worden bevestigd, en de operatie moet dienovereenkomstig worden verlengd,

1.

2.