(1)

Op 14 juni 2017 heeft Dow Europe GmbH (de aanvrager) overeenkomstig artikel 43, lid 1, van Verordening (EU) nr. 528/2012 bij het Europees Agentschap voor chemische stoffen (het agentschap) een aanvraag ingediend voor een toelating van de Unie voor een biocidefamilie met als naam “CMIT/MIT SOLVENT BASED”, behorende tot productsoort 6 als omschreven in bijlage V bij die verordening, voor conservering van luchtvaartbrandstof, ruwe olie en middendestillaatbrandstof, tezamen met de schriftelijke bevestiging dat de bevoegde autoriteit van Frankrijk ermee heeft ingestemd de aanvraag te beoordelen. De aanvraag is in het biocidenregister geregistreerd onder zaaknummer BC-NN032576-24. Op 16 april 2020 heeft de aanvrager de aanvraag ingetrokken wat het gebruik van “CMIT/MIT SOLVENT BASED” in luchtvaartbrandstoffen betreft. Op 31 oktober 2020 heeft de aanvrager het verzoek overgedragen aan Nutrition & Biosciences Netherlands B.V.

(2)

De biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” omvat producten voor de conservering van ontwaterde ruwe olie en geraffineerde producten (midden- en lichte destillaatbrandstoffen) die 5-chloor-2-methylisothiazol-3(2H)-on en 2-methylisothiazol-3(2H)-on (“C(M)IT/MIT”) bevatten als werkzame stof, die zijn opgenomen in de EU-lijst van goedgekeurde werkzame stoffen als bedoeld in artikel 9, lid 2, van Verordening (EU) nr. 528/2012.

(3)

Op 28 augustus 2019 heeft de beoordelende bevoegde autoriteit overeenkomstig artikel 44, lid 1, van Verordening (EU) nr. 528/2012 een beoordelingsrapport en de conclusies van haar beoordeling bij het agentschap ingediend.

(4)

Op 7 april 2020 heeft het agentschap bij de Commissie zijn advies (2) ingediend dat overeenkomstig artikel 44, lid 3, van Verordening (EU) nr. 528/2012 de ontwerpsamenvatting van de productkenmerken van “CMIT/MIT SOLVENT BASED” en het definitieve beoordelingsrapport betreffende de biocidefamilie bevat.

(5)

In het advies wordt geconcludeerd dat “CMIT/MIT SOLVENT BASED” een biocidefamilie is als bedoeld in artikel 3, lid 1, punt s), van Verordening (EU) nr. 528/2012, dat de biocidefamilie in aanmerking komt voor een toelating van de Unie overeenkomstig artikel 42, lid 1, van die verordening en dat de biocidefamilie, onder voorbehoud van overeenstemming met de ontwerpsamenvatting van de productkenmerken van het biocide, voldoet aan de in artikel 19, leden 1 en 6, van die verordening gestelde voorwaarden. Het advies bevatte een minderheidsstandpunt van het door Duitsland benoemde lid, dat concludeerde dat het gebruik van “CMIT/MIT SOLVENT BASED” als conserveermiddel in brandstoffen in strijd is met de nationale wetgeving van die lidstaat (10e federale verordening inzake emissiebeheersing, § 2 (1) en (2)), die verbiedt dat brandstoffen voor motorvoertuigen voor de weg additieven bevatten met chloor- of broomverbindingen en dat additieven die chloor of broom bevatten in de handel worden gebracht, aangezien deze verbindingen tijdens de verbranding van brandstof de vorming van dioxinen veroorzaken.

(6)

Op 15 januari 2021 heeft het agentschap, in overeenstemming met artikel 44, lid 4, van Verordening (EU) nr. 528/2012, de ontwerpsamenvatting van de productkenmerken van het biocide in alle officiële talen van de Unie aan de Commissie doen toekomen.

(7)

Voor de aanpak van de in het minderheidsstandpunt over het advies geuite kwestie inzake de vorming van dioxinen, heeft de Commissie het agentschap op 24 juli 2020 overeenkomstig artikel 75, lid 1, punt g), van Verordening (EU) nr. 528/2012 verzocht advies uit te brengen met een raming van de hoeveelheid gevormde dioxinen en de totale bijdrage aan de dioxine-emissies als gevolg van het gebruik van de biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” in brandstoffen voor het vervoer over de weg en over water. De Commissie heeft het agentschap ook verzocht het niveau van de risico’s voor het milieu en de menselijke gezondheid vanwege de blootstelling aan dioxinen via het milieu als gevolg van het gebruik van de biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” te verduidelijken.

(8)

Op 5 juli 2021 heeft het agentschap het gevraagde advies bij de Commissie ingediend (3), waarin werd geconcludeerd dat, hoewel de mogelijke gevolgen van het gebruik van C(M)IT/MIT als conserveermiddel in olie en brandstof niet kunnen worden verwaarloosd, het niet mogelijk is conclusies te trekken over de omvang van de potentiële bijdrage van het gebruik van C(M)IT/MIT in brandstoffen met betrekking tot de blootstelling aan dioxinen, noch over de mogelijke gevolgen voor de menselijke gezondheid en het milieu van chlooradditieven zoals C(M)IT/MIT in brandstoffen.

(9)

De doelstellingen van het Verdrag van Stockholm inzake persistente organische verontreinigende stoffen (“Verdrag van Stockholm”) (4) en Verordening (EU) 2019/1021 van het Europees Parlement en de Raad (5) zijn de bescherming van de menselijke gezondheid en het milieu tegen persistente organische verontreinigende stoffen (POP’s), waaronder dioxinen. De Commissie is van mening dat de weigering van de toelating van de Unie voor de biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” niet zou leiden tot een significante daling van de dioxine-emissies ten opzichte van een verlening van de toelating, aangezien de lidstaten toestaan dat dezelfde of soortgelijke chloorhoudende additieven momenteel op grond van de overgangsmaatregelen van Verordening (EU) nr. 528/2012 op de markt worden aangeboden of kunnen worden toegelaten op grond van nationale toelatingen die zijn verleend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 528/2012. Als gevolg van de ambities van de Europese Green Deal (6) en Verordening (EU) 2021/1119 van het Europees Parlement en de Raad (7) (“Europese klimaatwet” (8))) om tegen 2050 klimaatneutraliteit te bereiken, zal de totale hoeveelheid brandstof die mogelijk met de biocidefamilie kan worden behandeld en in motoren of verwarmingssystemen kan worden verbrand, de komende decennia naar verwachting aanzienlijk afnemen. Bijgevolg zal de mogelijke vorming van dioxinen in verband met het gebruik van de biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” dienovereenkomstig afnemen, hetgeen zal bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van het Verdrag van Stockholm en Verordening (EU) 2019/1021.

(10)

Op 16 november 2021 heeft Denemarken de Commissie overeenkomstig artikel 44, lid 5, tweede alinea, van Verordening (EU) nr. 528/2012 verzocht om de toelating van de Unie voor de biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” niet toe te passen op zijn grondgebied, op grond van de in artikel 37, lid 1, punten a) en c), van die verordening genoemde redenen, aangezien de aanwezigheid van gehalogeneerde organische verbindingen zoals C(M)IT/MIT in brandstof kan leiden tot de vorming van dioxinen tijdens de verbranding van brandstof, alternatieven voor brandstofconservering zonder gehalogeneerde verbindingen beschikbaar zijn en conserveermiddelen voor brandstoffen niet worden gebruikt door raffinaderijen of benzinestations in Denemarken.

(11)

Op 12 december 2021 heeft Duitsland de Commissie overeenkomstig artikel 44, lid 5, tweede alinea, van Verordening (EU) nr. 528/2012 verzocht de voorwaarden van de toelating van de Unie voor de biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” op zijn grondgebied aan te passen op basis van de in artikel 37, lid 1, punten a) en c), van die verordening genoemde gronden, zodat het gebruik ervan voor de conservering van brandstoffen voor motorvoertuigen die bestemd zijn voor gebruik op de weg en niet op het spoor niet wordt toegestaan, behalve voor onderzoek, ontwikkeling of analyse overeenkomstig de nationale wetgeving zoals vastgesteld in de 10e federale verordening inzake emissiebeheersing (9) in combinatie met de Duitse wet inzake het wegverkeer (Straßenverkehrsgesetz) (10).

(12)

Op 15 juli 2022 heeft België de Commissie overeenkomstig artikel 44, lid 5, tweede alinea, van Verordening (EU) nr. 528/2012 verzocht om de toelating van de Unie voor de biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” niet toe te passen op zijn grondgebied, op grond van de in artikel 37, lid 1, punten a) en c), van die verordening genoemde redenen, aangezien die lidstaat van oordeel is dat de aanwezigheid van gehalogeneerde organische verbindingen zoals C(M)IT/MIT in brandstof kan leiden tot de vorming van dioxinen tijdens de verbranding van brandstof, dat de vorming van dioxinen tot een minimum moet worden beperkt en, waar mogelijk, in België volledig moet worden teruggedrongen, en dat alternatieven voor brandstofconservering zonder gehalogeneerde verbindingen beschikbaar zijn.

(13)

De Commissie is van oordeel dat het verzoek van Duitsland om de voorwaarden aan te passen en de verzoeken van België en Denemarken om de toelating van de Unie voor de biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” overeenkomstig artikel 44, lid 5, tweede alinea, van Verordening (EU) nr. 528/2012 op de respectieve grondgebieden van die lidstaten niet toe te passen, gerechtvaardigd kunnen worden geacht uit hoofde van de bescherming van het milieu en de bescherming van de gezondheid en het leven van mensen overeenkomstig artikel 37, lid 1, punten a) en c), van die verordening, aangezien de aanwezigheid in brandstof van gehalogeneerde organische verbindingen, zoals C(M)IT/MIT, tijdens de verbranding van brandstof kan leiden tot de vorming van dioxinen.

(14)

Daarom mag de biocidefamilie “CMIT/MIT SOLVENT BASED” niet worden toegelaten voor gebruik in België en Denemarken en mag zij in Duitsland niet worden gebruikt voor de conservering van brandstoffen voor motorvoertuigen die bestemd zijn voor gebruik op de weg en niet op het spoor, behalve voor onderzoek, ontwikkeling of analyse.

(15)

De Commissie is het derhalve eens met het advies van het agentschap en acht het passend een toelating van de Unie te verlenen voor “CMIT/MIT SOLVENT BASED”, met de overeenkomstig artikel 44, lid 5, tweede alinea, van Verordening (EU) nr. 528/2012 gevraagde aanpassingen voor België, Duitsland en Denemarken.

(16)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor biociden,

(1)

Bij de praktische uitvoering van Verordening (EU) nr. 952/2013 (“het wetboek”) in samenhang met Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 van de Commissie (2) is gebleken dat de uitvoeringsverordening op een aantal punten moet worden gewijzigd om deze beter af te stemmen op de behoeften van de marktdeelnemers en de douanediensten, en om rekening te houden met de ontwikkelingen in verband met de naderende uitrol van de releases 2 en 3 van het invoercontrolesysteem (ICS2).

(2)

Artikel 36 van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 voorziet in het gebruik van het douanerisicobeheersysteem voor de uitwisseling van risicogerelateerde informatie tussen de douaneautoriteiten van de lidstaten en de Commissie, en tussen de douaneautoriteiten onderling, en voor de opslag van dergelijke informatie. Naar aanleiding van de uitrol van de veiligheidsanalysemodellen in ICS2 moet dat artikel worden gewijzigd om de lidstaten en de Commissie ook in staat te stellen specifieke informatie uit te wisselen die nodig is voor veiligheidsrisicoanalyse vóór aankomst met behulp van ICS2.

(3)

Artikel 184 van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 bevat verplichtingen met betrekking tot de indiening van gegevens van de summiere aangifte bij binnenbrengen bij de douaneautoriteiten door andere personen dan de vervoerder. Met ingang van de in deel II van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2019/2151 van de Commissie (3) vastgestelde datum voor de uitrol van release 2 van ICS2 zal voor goederen die het douanegebied van de Unie door de lucht binnenkomen, een summiere aangifte bij binnenbrengen moeten worden ingediend via het ICS2-systeem. Daarom moet de vervoerder worden verplicht de douaneautoriteiten te informeren wanneer een postaanbieder in een derde land hem de voor de summiere aangifte bij binnenbrengen vereiste gegevens niet verstrekt.

(4)

Met ingang van de in deel II van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2019/2151 vastgestelde datum voor de uitrol van release 3 van ICS2 zal ook voor goederen die het douanegebied van de Unie via het spoor binnenkomen, een summiere aangifte bij binnenbrengen moeten worden ingediend via het ICS2-systeem. Daarom moet de vervoerder worden verplicht de douaneautoriteiten te informeren indien een persoon die een vrachtbrief afgeeft voor goederen die het douanegebied van de Unie per spoor binnenkomen, hem de voor de summiere aangifte bij binnenbrengen vereiste gegevens niet verstrekt, en moet de persoon die de vrachtbrief afgeeft, worden verplicht de andere partijen bij de desbetreffende vervoersovereenkomst te informeren. Artikel 184 van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 moet derhalve worden gewijzigd.

(5)

De bijlagen 32-01, 32-02 en 32-03 en deel II, hoofdstukken VI en VII, van bijlage 72-04 bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 moeten in overeenstemming worden gebracht met de Overeenkomst betreffende een gemeenschappelijke regeling inzake douanevervoer (4) om rekening te houden met de toetreding van Oekraïne tot die overeenkomst, overeenkomstig Besluit nr. 3/2022 van de Gemengde Commissie EU-CTC (5). Om evenwel de bestaande voorraad formulieren voor de verbintenis van de borg te kunnen opgebruiken, moeten de in de bijlagen 32-01, 32-02 en 32-03 vastgestelde modellen die geldig zijn op de dag vóór de inwerkingtreding van deze verordening, toepassing blijven vinden tot en met 1 april 2024, mits in punt 1 van die bijlagen de nodige geografische aanpassingen worden aangebracht en in punt 4 van die bijlagen de naam en de woonplaatskeuze van de lasthebber in Oekraïne worden vermeld.

(6)

Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

(1)

De Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie en hun lidstaten, enerzijds, en Oekraïne, anderzijds (1) (“de overeenkomst”) is op 1 september 2017 in werking getreden.

(2)

In de preambule van de overeenkomst erkennen de partijen hun wens te streven naar vorderingen in de hervormingen en het toenaderingsproces van Oekraïne om zo bij te dragen tot geleidelijke economische integratie en verdieping van de politieke associatie, alsook tot de verwezenlijking van economische integratie door een uitgebreide aanpassing van de regelgeving.

(3)

In artikel 1, lid 2, punt d), van de overeenkomst wordt verwezen naar de doelstelling om de inspanningen van Oekraïne te ondersteunen om de overgang naar een goed functionerende markteconomie te voltooien, onder meer door de wetgeving geleidelijk af te stemmen op de Uniewetgeving.

(4)

Op grond van artikel 459, lid 1, van de overeenkomst voeren de partijen de steun uit volgens de beginselen van goed financieel beheer en werken zij samen om de financiële belangen van de Europese Unie en van Oekraïne te beschermen, zoals beschreven in bijlage XLIII bij de overeenkomst. De partijen nemen doeltreffende maatregelen om fraude, corruptie en andere illegale activiteiten te voorkomen en te bestrijden, onder andere door middel van wederzijdse administratieve en juridische bijstand op de terreinen waarop de overeenkomst van toepassing is.

(5)

Op grond van artikel 459, lid 2, stemt Oekraïne zijn wetgeving ook geleidelijk af op de bepalingen van bijlage XLIV bij de overeenkomst.

(6)

Artikel 474 van de overeenkomst bevat een algemene verbintenis van Oekraïne om zijn wetgeving geleidelijk af te stemmen op de EU-wetgeving, op basis van de verbintenissen die onder meer in titel VI van de overeenkomst worden genoemd. De in titel VI van de overeenkomst genoemde verbintenissen betreffende het geleidelijk afstemmen van de Oekraïense wetgeving op de EU-wetgeving omvatten de bescherming van de financiële belangen van de EU en van Oekraïne in de context van financiële bijstand die wordt verleend via de desbetreffende financieringsmechanismen en -instrumenten van de EU om de doelstellingen van de overeenkomst te verwezenlijken, rekening houdend met de behoeften van Oekraïne, de capaciteit per sector en de vooruitgang bij de hervormingen.

(7)

Op grond van artikel 463, leden 1 en 3, van de overeenkomst heeft de Associatieraad de bevoegdheid besluiten te nemen met het oog op de verwezenlijking van de doelstellingen van de overeenkomst. Met name kan de Associatieraad de bijlagen bij de overeenkomst actualiseren of wijzigen, rekening houdend met de ontwikkeling van de EU-wetgeving en toepasselijke normen die worden vastgesteld in internationale instrumenten die de partijen relevant achten.

(8)

Sinds de afronding van de onderhandelingen over de overeenkomst werd de EU-wetgeving betreffende de bescherming van de financiële belangen van de Europese Unie, waarvan bepalingen in bijlage XLIV bij de overeenkomst zijn opgenomen, vervangen door Richtlijn (EU) 2017/1371 van het Europees Parlement en de Raad (2) en bijgevolg zijn ook de verplichtingen van Oekraïne in het kader van de uitvoering van de overeenkomst gewijzigd. Die wijzigingen van de EU-wetgeving moeten tot uiting komen in bijlage XLIV bij de overeenkomst, die bijgevolg dient te worden gewijzigd.

(9)

De Associatieraad moet derhalve bijlage XLIV bij de overeenkomst wijzigen en de uitvoeringstermijn van de in die bijlage genoemde bepalingen aanpassen om rekening te houden met de nieuwe wijzigingen in de EU-wetgeving.

(10)

Het is passend het standpunt te bepalen dat namens de Unie moet worden ingenomen in de Associatieraad, wat betreft de wijziging van bijlage XLIV bij de overeenkomst,

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1005/2008 (de “IOO-verordening”) is een systeem van de Unie vastgesteld om illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij (IOO-visserij) te voorkomen, tegen te gaan en te beëindigen.

(2)

Hoofdstuk VI van de IOO-verordening heeft betrekking op de identificatie (ook wel “aanmerking” genoemd) van niet-meewerkende derde landen, de stappen ten aanzien van die landen, de vaststelling van een lijst van die landen, de schrapping van landen van die lijst, de bekendmaking van die lijst en eventuele noodmaatregelen.

(3)

Op 24 maart 2014 heeft de Raad Uitvoeringsbesluit 2014/170/EU (2) tot vaststelling van een lijst van derde landen die niet meewerken bij de bestrijding van IOO-visserij op grond van Verordening (EG) nr. 1005/2008 houdende de totstandbrenging van een communautair systeem om illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij te voorkomen, tegen te gaan en te beëindigen, vastgesteld.

(4)

Overeenkomstig artikel 32 van de IOO-Verordening heeft de Commissie bij besluit van 17 februari 2021 (3) (“het besluit van 17 februari 2021”) de Republiek Kameroen (“Kameroen”) in kennis gesteld van de mogelijkheid dat zij wordt aangemerkt als een land dat de Commissie als niet-meewerkend derde land beschouwt.

(5)

In haar besluit van 17 februari 2021 heeft de Commissie de informatie opgenomen over de essentiële feiten en overwegingen die aan een dergelijke aanmerking ten grondslag liggen.

(6)

Het besluit van 17 februari 2021 is ter kennis gebracht van Kameroen, samen met een brief waarin het land wordt verzocht in nauwe samenwerking met de Commissie een actieplan uit te voeren om de geconstateerde tekortkomingen in het kader van de IOO-verordening te verhelpen.

(7)

Met haar besluit van 17 februari 2021 heeft de Commissie een dialoog met Kameroen geopend.

(8)

De Commissie heeft Kameroen met name verzocht alle nodige maatregelen te nemen om de acties die zijn vervat in het door de Commissie voorgestelde actieplan uit te voeren en de uitvoering daarvan te beoordelen.

(9)

Kameroen heeft de gelegenheid gekregen om te reageren op het besluit van 17 februari 2021 en op andere door de Commissie meegedeelde informatie ter zake, en om bewijsmateriaal in te dienen om de in dat besluit geopperde feiten te weerleggen of aan te vullen. Kameroen kon gebruikmaken van zijn recht om aanvullende informatie te vragen of te verstrekken.

(10)

De Commissie is doorgegaan met het verzamelen en verifiëren van alle desbetreffende informatie. De mondelinge en schriftelijke reacties van Kameroen op het besluit van 17 februari 2021 werden in overweging en in aanmerking genomen en Kameroen en de Commissie hielden een virtuele vergadering om desbetreffende zaken te bespreken. Kameroen werd mondeling dan wel schriftelijk op de hoogte gehouden van de overwegingen van de Commissie.

(11)

Op basis van de verzamelde informatie concludeerde de Commissie dat de in het besluit van 17 februari 2021 beschreven aandachtspunten en tekortkomingen niet voldoende waren aangepakt door Kameroen. Bovendien concludeerde de Commissie dat de maatregelen die waren voorgesteld in het actieplan, niet ten volle waren uitgevoerd.

(12)

Daarom heeft de Commissie op 5 januari 2023 een uitvoeringsbesluit vastgesteld waarbij Kameroen is aangemerkt als derde land dat niet meewerkt bij de bestrijding van IOO-visserij (het “uitvoeringsbesluit van 5 januari 2023”).

(13)

Op basis van het onderzoek dat de Commissie heeft verricht en de dialoog die zij heeft gevoerd, met inbegrip van de briefwisseling en de vergaderingen, en de redenen die ten grondslag liggen aan het besluit van 17 februari 2021 en het uitvoeringsbesluit van 5 januari 2023, dient Kameroen op de lijst te worden geplaatst van derde landen die niet meewerken bij de bestrijding van IOO-visserij.

(14)

In het besluit van 17 februari 2021 heeft de Commissie de taken van Kameroen geanalyseerd en heeft zij beoordeeld of het land zijn internationale verplichtingen als vlaggen-, haven-, kust- of marktstaat is nagekomen. Bij die beoordeling heeft de Commissie rekening gehouden met de criteria die zijn opgenomen in artikel 31, leden 4 tot en met 7, van de IOO-verordening.

(15)

In lijn met de bevindingen in het besluit van 17 februari 2021 en rekening houdend met de desbetreffende door Kameroen verstrekte informatie, het voorgestelde actieplan en de maatregelen die zijn genomen om de situatie te verhelpen, heeft de Commissie beoordeeld of Kameroen zijn verplichtingen is nagekomen.

(16)

De voornaamste tekortkomingen die door de Commissie zijn geconstateerd, hadden betrekking op het niet-nakomen van diverse uit het internationaal recht voortvloeiende verplichtingen; met name was er geen toereikend en bijgewerkt rechtskader vastgesteld, bestonden er geen duidelijke en transparante registratie- en vergunningsprocedures en was er sprake van een gebrek aan een doeltreffende en adequate monitoring van vissersvaartuigen. De vastgestelde tekortkomingen hielden meer in het algemeen verband met de vastgestelde voorwaarden voor de registratie van vissersvaartuigen en de controle daarvan uit hoofde van het internationaal recht. Ook werd een gebrek aan consistentie vastgesteld met aanbevelingen en resoluties van relevante instanties, zoals het internationale actieplan tegen illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij van de Voedsel- en Landbouworganisatie (Food and Agriculture Organization — FAO) van de Verenigde Naties (IAP-IOO) en de vrijwillige FAO-richtsnoeren over de prestaties van de vlaggenstaat. Het gebrek aan consistentie van de Kameroense procedures met niet-bindende aanbevelingen en resoluties is echter slechts als ondersteunend bewijsmateriaal in aanmerking genomen en niet als grond voor de aanmerking.

(17)

In het uitvoeringsbesluit van 5 januari 2023 heeft de Commissie Kameroen daarom aangemerkt als niet-meewerkend derde land op grond van de IOO-verordening.

(18)

Gezien de mogelijke beperkingen waarmee Kameroen als ontwikkelingsland wordt geconfronteerd, dient opgemerkt te worden dat de ontwikkelingsstatus en de globale prestaties van het land op het gebied van visserij niet worden geschaad door het algemene ontwikkelingsniveau van Kameroen.

(19)

Gezien het besluit van 17 februari 2021 en het uitvoeringsbesluit van 5 januari 2023 en gezien de dialoog die de Commissie met Kameroen heeft gevoerd alsook het resultaat daarvan, wordt geconcludeerd dat de door Kameroen in het kader van zijn verplichtingen als vlaggenstaat ondernomen stappen ontoereikend zijn om te voldoen aan de artikelen 91, 92, 94, 117 en 118 van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee.

(20)

Kameroen heeft zich daarom niet gekweten van de taken die het krachtens internationaal recht als vlaggenstaat dient te vervullen om IOO-visserij te voorkomen, tegen te gaan en te beëindigen.

(21)

Gezien de conclusies met betrekking tot Kameroen dient dat land overeenkomstig artikel 33 van de IOO-verordening te worden toegevoegd aan de lijst van niet-meewerkende derde landen die is opgesteld bij Uitvoeringsbesluit 2014/170/EU. Dit besluit moet derhalve worden gewijzigd.

(22)

De opneming van Kameroen in de lijst van landen die niet meewerken bij de bestrijding van IOO-visserij, leidt tot toepassing van de maatregelen die zijn vastgelegd in artikel 38 van de IOO-verordening. Overeenkomstig artikel 38, lid 1, van de IOO-verordening is het verboden visserijproducten in te voeren die zijn gevangen door vaartuigen die de vlag van een niet-meewerkend derde land voeren. Voor Kameroen moet dat verbod gelden voor alle bestanden en soorten die zijn gedefinieerd in artikel 2, punt 8, van de IOO-verordening, aangezien het gebrek aan passende maatregelen tegen IOO-visserij dat heeft geleid tot de aanmerking van Kameroen als niet-meewerkend derde land, niet beperkt blijft tot een bepaald bestand of een bepaalde soort.

(23)

Opgemerkt wordt dat IOO-visserij onder meer visbestanden uitdunt, habitats in zeegebieden vernietigt, de instandhouding en het duurzame gebruik van mariene rijkdommen ondermijnt, de concurrentie verstoort, de voedselveiligheid in gevaar brengt, in regel zijnde vissers benadeelt en kustgemeenschappen verzwakt. Gezien de omvang van de problemen van IOO-visserij wordt het noodzakelijk geacht dat de Unie de acties ten aanzien van Kameroen als niet-meewerkend derde land onverwijld uitvoert. Daarom moet dit besluit in werking treden op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(24)

Overeenkomstig artikel 34, lid 1, van de IOO-verordening dient de Raad Kameroen, op voorstel van de Commissie en met gekwalificeerde meerderheid van stemmen, van de lijst van niet-meewerkende derde landen te schrappen indien dat land aantoont dat de situatie die de opneming in de lijst rechtvaardigde, is verholpen. Bij het nemen van een dergelijk besluit tot schrapping dient ook in aanmerking te worden genomen of Kameroen concrete maatregelen heeft vastgesteld die een blijvende verbetering van de situatie kunnen bewerkstelligen,

1.

2.

1.

2.

“i)

de vermelding “alcoholvrij” indien het effectief alcoholvolumegehalte van het product ten hoogste 0,5 % bedraagt, of”,

“i)

de vermelding “gedealcoholiseerd” indien het effectief alcoholvolumegehalte van het product ten hoogste 0,5 % bedraagt, of”.