(1)

Op grond van Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1) moeten instandhoudingsmaatregelen worden aangenomen met inachtneming van het beschikbare wetenschappelijke, technische en economische advies, met inbegrip van, waar relevant, verslagen van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV) en van andere adviesinstanties, en adviezen die zijn ontvangen van adviesraden.

(2)

Het is aan de Raad om maatregelen aan te nemen inzake de vaststelling en verdeling van de vangstmogelijkheden, inclusief, waar nodig, functioneel daarmee verbonden voorwaarden. Op grond van artikel 16, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 moeten de vangstmogelijkheden worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 2, lid 2, van die verordening genoemde doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB). Daarnaast moeten voor bestanden die onder een meerjarenplan vallen, totale toegestane vangsten (TAC’s) worden vastgesteld in overeenstemming met de streefcijfers en maatregelen van die plannen. Overeenkomstig artikel 16, lid 1, van die Verordening moeten de vangstmogelijkheden zodanig aan de lidstaten worden toegewezen dat de relatieve stabiliteit van de visserijactiviteiten van iedere lidstaat voor elk visbestand of elke visserij gewaarborgd is.

(3)

TAC’s moeten overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1380/2013 worden vastgesteld op basis van het beschikbare wetenschappelijke advies, met inachtneming van zowel de biologische en sociaal-economische aspecten als de verplichting tot gelijke behandeling van de visserijsectoren, en in het licht van de standpunten die naar voren zijn gekomen tijdens de raadpleging van de belanghebbenden, met name op de bijeenkomsten van de betrokken adviesraden. TAC’s moeten ook overeenkomstig de desbetreffende meerjarenplannen worden vastgesteld.

(4)

Uit hoofde van artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 vallen alle bestanden waarvoor vangstbeperkingen gelden, sinds 1 januari 2019 onder de aanlandingsverplichting, hoewel er bepaalde vrijstellingen van toepassing kunnen zijn. Op basis van gezamenlijke aanbevelingen van de lidstaten en overeenkomstig artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft de Commissie een aantal gedelegeerde verordeningen vastgesteld met nadere uitvoeringsbepalingen voor de aanlandingsverplichting in de vorm van teruggooiplannen voor specifieke visserijen.

(5)

Bij het vaststellen van de vangstmogelijkheden voor bestanden die onder de aanlandingsverplichting vallen, moet er rekening mee worden gehouden dat teruggooi in principe niet meer is toegestaan. De vangstmogelijkheden moeten derhalve worden gebaseerd op de adviescijfers voor de totale vangsten (in plaats van die voor de aanlandingen oftewel de gewenste vangsten) die door de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) worden aangeleverd. De hoeveelheden die bij wijze van vrijstelling van de aanlandingsverplichting nog wel mogen worden teruggegooid, moeten in mindering worden gebracht op die adviescijfers voor de totale vangsten.

(6)

Voor bepaalde bestanden beveelt de ICES nulvangsten aan. Echter, indien de TAC’s voor die bestanden op het aanbevolen niveau worden vastgesteld, zou de verplichting tot aanlanding van alle vangsten, inclusief bijvangsten van die bestanden in gemengde visserijen, resulteren in het verschijnsel van “choke species” (knelsoorten of verstikkingssoorten). Om een evenwicht te vinden tussen de instandhouding van de visserijen, in het licht van de mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen als dat niet zou gebeuren, en de noodzaak om een goede biologische toestand van die bestanden te bereiken, rekening houdend met de moeilijkheid om alle bestanden in een gemengde visserij op het niveau van de maximale duurzame opbrengst (MDO) te bevissen, moeten voor die bestanden specifieke TAC’s voor bijvangsten worden vastgesteld. Die TAC’s moeten worden vastgesteld op een niveau dat de sterfte voor die bestanden doet afnemen en stimulansen biedt om de selectiviteit te verbeteren en bijvangsten van die bestanden te voorkomen. Ter vermindering van de vangsten van de bestanden waarvoor bijvangst-TAC’s zijn vastgesteld, moeten de vangstmogelijkheden voor visserijen waarbij vis uit deze bestanden wordt gevangen, worden vastgesteld op niveaus die de biomassa van kwetsbare bestanden weer op een duurzaam peil helpen brengen. Ook moeten technische en controlemaatregelen die intrinsiek verbonden zijn met de vangstmogelijkheden, worden vastgesteld om illegale teruggooi te voorkomen.

(7)

Om er zo veel mogelijk voor te zorgen dat de vangstmogelijkheden in gemengde visserijen overeenkomstig artikel 16, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 worden benut, moet een quotumruilsysteem worden opgezet voor de lidstaten die geen quotum hebben voor hun onvermijdelijke bijvangsten.

(8)

Het meerjarenplan voor de Noordzee is ingevoerd bij Verordening (EU) 2018/973 van het Europees Parlement en de Raad (2) en trad in 2018 in werking. Het meerjarenplan voor de westelijke wateren is ingevoerd bij Verordening (EU) 2019/472 van het Europees Parlement en de Raad (3) en trad in 2019 in werking. De vangstmogelijkheden voor de in artikel 1, lid 1, van die verordeningen vermelde bestanden moeten worden vastgesteld overeenkomstig de bandbreedte van visserijsterftewaarden die de MDO opleveren (“FMDO-bandbreedte”) en de vrijwaringsmaatregelen van die verordeningen. De FMDO-bandbreedten zijn vermeld in de desbetreffende ICES-adviezen. Indien geen degelijke wetenschappelijke informatie beschikbaar is, moeten de vangstmogelijkheden voor de bijvangstbestanden worden vastgesteld conform de voorzorgsbenadering, zoals aangegeven in die verordeningen.

(9)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EU) 2018/973 en artikel 8 van Verordening (EU) 2019/472 moeten, indien uit wetenschappelijk advies blijkt dat de paaibiomassa van een van de in artikel 1, lid 1, van die verordening genoemde bestanden lager is dan het grensreferentiepunt voor biomassa (Blim) (4), extra herstelmaatregelen worden genomen om te waarborgen dat het betrokken bestand snel weer boven een niveau komt dat de MDO kan opleveren. In het bijzonder kunnen deze herstelmaatregelen inhouden dat de gerichte visserij op het bestand in kwestie wordt geschorst en de vangstmogelijkheden voor die of andere bestanden in de betrokken visserijen voldoende worden verlaagd.

(10)

De TAC’s voor blauwvintonijn (Thunnus thynnus) in het oostelijke deel van de Atlantische Oceaan en in de Middellandse Zee moeten worden vastgesteld overeenkomstig Verordening (EU) 2016/1627 van het Europees Parlement en de Raad (5).

(11)

Voor bestanden waarvoor niet voldoende betrouwbare gegevens voorhanden zijn waarop ramingen van de omvang ervan kunnen worden gebaseerd, moeten de beheersmaatregelen en de TAC-niveaus worden vastgesteld volgens de voorzorgsbenadering voor het visserijbeheer zoals gedefinieerd in artikel 4, lid 1, punt 8, van Verordening (EU) nr. 1380/2013, en met inachtneming van bestandspecifieke factoren, en met name de beschikbare informatie over de ontwikkelingen van de bestanden en overwegingen betreffende gemengde visserijen.

(12)

Krachtens het bij Verordening (EU) 2019/472 ingevoerde meerjarenplan voor de westelijke wateren moet het streefcijfer voor visserijsterfte voor de in artikel 1, lid 1, van die verordening genoemde bestanden binnen de in artikel 2, punt 2), van die verordening gedefinieerde FMDO-bandbreedten blijven, zulks overeenkomstig artikel 4 van die verordening. De totale visserijsterfte voor zeebaars (Dicentrarchus labrax) in de ICES-sectoren 8a en 8b moet daarom overeenkomstig het MDO-advies van de ICES en de FMDO-puntwaarde worden vastgesteld, waarbij rekening wordt gehouden met de commerciële vangsten, met inbegrip van aanlandingen en teruggooi, en de recreatieve vangsten. De FMDO-puntwaarde is de visserijsterfte die de langetermijn-MDO oplevert. De betrokken lidstaten (Frankrijk en Spanje) moeten passende maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat de visserijsterfte bij hun vloten en recreatievissers niet hoger is dan de FMDO-puntwaarde, conform artikel 4, lid 3, van Verordening (EU) 2019/472.

(13)

De maatregelen voor de recreatievisserij op zeebaars in de ICES-sectoren 8a en 8b moeten worden gehandhaafd, gezien de grote impact van die visserij op dat bestand. De meeneemlimiet moet worden gehandhaafd in lijn met het wetenschappelijk advies. Vaste netten moeten worden uitgesloten omdat deze niet selectief genoeg zijn en er waarschijnlijk meer exemplaren mee worden gevangen dan de vastgestelde grenswaarden. Gezien de ecologische, sociale en economische situatie, en met name de afhankelijkheid van de commerciële vissers in de kustgemeenschappen van de bestanden in kwestie, is met de maatregelen voor zeebaars een goed evenwicht gevonden tussen de belangen van de commerciële vissers en van de recreatievissers. Met die maatregelen kunnen recreatievissers vis vangen doordat rekening wordt gehouden met het effect ervan op de bestanden.

(14)

Op 4 november 2021 adviseerde de ICES dat er, bij toepassing van de voorzorgsbenadering, voor 2022 in het hele natuurlijke verspreidingsgebied, in alle habitats en in alle levensfasen nulvangsten van Europese aal (Anguilla anguilla) moesten zijn. Dat advies geldt voor zowel de recreatieve als de commerciële vangsten en heeft ook betrekking op vangsten van glasalen voor uitzetting en kweek. De ICES erkende ook dat vangsten die uitsluitend met het oog op latere vrijlating plaatsvinden, deel van de instandhoudingsmaatregelen kunnen uitmaken indien die maatregelen de totale overlevingskansen vergroten. De Commissie raadpleegde de adviesraden en de regionale groepen van lidstaten over de wijze waarop dit ICES-advies het best kon worden uitgevoerd. Voorts merkte de ICES op 30 mei 2022 op dat, ondanks de inspanningen van de lidstaten, over het geheel genomen geen vooruitgang werd geboekt bij de doelstelling dat in de hele Unie 40 % van de biomassa aan schieraal naar zee moet kunnen ontsnappen, conform artikel 2, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1100/2007 van de Raad (6), en dat geen duidelijke sterftepatronen werden waargenomen. Ook adviseerde de ICES dat de inspanningen gericht moeten zijn op instandhoudingsmaatregelen die per definitie een grote kans maken om de sterfte terug te dringen en het ontsnappingspercentage te verhogen.

(15)

Tijdens haar 45e jaarvergadering in 2022 heeft de Algemene Visserijcommissie voor de Middellandse Zee (GFCM) aanbeveling GFCM/45/2022/1 tot versterking van de beheersmaatregelen voor Europese aal in de Middellandse Zee (de geografische deelgebieden 1 tot en met 27 van de GFCM), die voorheen zijn vastgesteld in aanbeveling GFCM/42/20218/1, aangenomen. Die maatregelen omvatten een jaarlijkse sluitingsperiode van zes maanden die door elke verdragsluitende partij moet worden vastgesteld overeenkomstig het beheersplan of de beheersplannen voor aal en de temporele migratiepatronen van aal in de verdragsluitende partijen, alsmede een verbod op recreatievisserij. De verdragsluitende partijen kunnen besluiten een sluitingsperiode van zes opeenvolgende maanden vast te stellen, of een sluitingsperiode van 1 januari tot en met 31 maart en drie aanvullende maanden naar keuze tussen 1 april en 30 november. Overeenkomstig Aanbeveling GFCM/45/2022/1 moet de sluitingsperiode voor commerciële activiteiten en het verbod op recreatievisserij gelden voor alle mariene wateren van de Middellandse Zee en voor brakke wateren zoals estuaria, kustlagunes en overgangswateren. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd. Aangezien Aanbeveling GFCM/45/2022/1 niet geldt voor de Zwarte Zee en aangezien de Zwarte Zee en de daarmee verbonden riviersystemen geen natuurlijke habitat voor Europese aal vormen met het oog op de toepassing van Verordening (EG) nr. 1100/2007 (7), mogen de maatregelen betreffende aal niet gelden voor de Zwarte Zee (geografisch deelgebied 29 van de GFCM).

(16)

Op 3 november 2022 heeft de ICES voor 2023 zijn nulvangstadvies voor aal in alle habitats herhaald. Op basis van dat advies en rekening houdend met de feedback die tijdens de raadpleging van de belanghebbenden is ontvangen, is het passend de sluitingsperiode uit te breiden tot zes maanden voor alle aalvisserijactiviteiten in de wateren van de Unie in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan. Een sluitingsperiode van zes maanden moet het bestand beter beschermen dan de huidige nationale en Uniemaatregelen. De uitgebreide sluitingsperiode, waarin uitzettingsmaatregelen mogelijk blijven, zal het aalbestand helpen herstellen en zo bijdragen aan de verwezenlijking van de doelstelling van Verordening (EG) nr. 1100/2007 van de Raad dat ten minste 40 % van de volwassen alen naar zee moet kunnen ontsnappen.

(17)

De periode van migratie van aal wordt in alle relevante wateren beïnvloed door een breed scala aan milieu- en biologische factoren en kan dus variëren naargelang de levensfase van aal en afhankelijk van de habitat en het geografische gebied, met name zeestraten. Daarom kan het passend zijn verschillende sluitingsperioden vast te stellen, met name voor de verschillende visserijgebieden van een lidstaat en voor verschillende visserijen binnen die visserijgebieden, teneinde rekening te houden met die elementen en met de temporele en geografische migratiepatronen van aal in de levensfase van respectievelijk glasaal en schieraal. De betrokken lidstaten moeten op basis van die elementen de desbetreffende sluitingsperiode(n) vaststellen.

(18)

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1100/2007 van de Raad is het uitzetten van glasaal een instandhoudingsmaatregel die bepaalde lidstaten in hun beheersplannen voor aal hebben opgenomen. Voor de uitvoering van deze instandhoudingsmaatregel door die lidstaten moet er op bepaalde momenten van het jaar glasaal worden gevangen. Om de economische levensvatbaarheid van de visserij op glasaal te waarborgen, moet het vangen van bepaalde glasaal ook voor andere doeleinden worden toegestaan. Ten slotte is het, gezien de toestand van het aalbestand, passend de recreatievisserij op aal te verbieden.

(19)

Het wetenschappelijk advies voor bestanden Elasmobranchii (roggen en haaien) is een nulvangst wegens de slechte staat van instandhouding ervan. Bovendien betekent de hoge overlevingskans dat teruggooi, in plaats van aanlanding van de vangsten, bevorderlijk is voor de instandhouding van die bestanden, aangezien teruggooi niet wordt geacht de visserijsterfte aanzienlijk te verhogen. Het vissen op die soorten moet derhalve worden verboden. Op grond van artikel 15, lid 4, punt a), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 geldt de aanlandingsverplichting niet voor soorten waarop niet mag worden gevist.

(20)

Voor sommige soorten, zoals bepaalde haaiensoorten, kan zelfs een beperkte visserijactiviteit een ernstig risico voor de instandhouding ervan meebrengen. Voor dergelijke soorten moeten de vangstmogelijkheden derhalve tot nul worden gereduceerd door middel van een totaalverbod op de visserij daarop.

(21)

Tijdens de 12e Conferentie van de partijen bij het Verdrag inzake de bescherming van trekkende wilde diersoorten (Manilla, 23-28 oktober 2017) is een aantal diersoorten toegevoegd aan de lijsten van beschermde soorten in de Aanhangsels I en II van dat verdrag. Daarom is het passend te bepalen dat vissersvaartuigen van de Unie die actief zijn in om het even welke wateren en vaartuigen van buiten de Unie die actief zijn in de wateren van de Unie, de beschermde status van die soorten in acht moeten nemen.

(22)

Om de benutting van de vangstmogelijkheden te maximaliseren, is het passend de mogelijkheid te bieden om tussen bepaalde TAC-gebieden met hetzelfde biologische bestand een flexibele regeling toe te passen.

(23)

Verordening (EG) nr. 847/96 van de Raad (8) heeft aanvullende voorwaarden geïntroduceerd voor het meerjarenbeheer van de TAC’s, waaronder flexibiliteitsbepalingen voor voorzorgs- en analytische TAC’s (artikelen 3 en 4). Krachtens artikel 2 van die verordening moet de Raad bij de vaststelling van de TAC’s op basis van met name hun biologische toestand bepalen voor welke bestanden de artikelen 3 en 4 van die verordening niet gelden. Bij artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 is een jaarflexibiliteitsmechanisme ingevoerd voor alle onder de aanlandingsverplichting vallende bestanden. Om te voorkomen dat excessieve flexibiliteit afbreuk doet aan het beginsel van rationele en verantwoorde exploitatie van de biologische rijkdommen van de zee, aan de verwezenlijking van de GVB-doelstellingen en aan de biologische toestand van de bestanden, mogen de artikelen 3 en 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 alleen van toepassing zijn op analytische TAC’s wanneer geen gebruik wordt gemaakt van de jaarflexibiliteit waarin artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 voorziet.

(24)

Indien een TAC aan slechts één lidstaat wordt toegewezen, moet die lidstaat overeenkomstig artikel 2, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) worden gemachtigd om die TAC te bepalen. Er moet worden gewaarborgd dat de lidstaat bij het bepalen van het TAC-niveau volledig in overeenstemming met de beginselen en voorschriften van het GVB handelt.

(25)

De maxima voor de visserijinspanning voor 2023 moeten worden vastgesteld overeenkomstig de artikelen 5, 6, 7 en 9 van en bijlage I bij Verordening (EU) 2016/1627.

(26)

De in deze verordening vermelde vangstmogelijkheden voor vissersvaartuigen van de Unie moeten worden gebruikt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad (9), en met name de artikelen 33 en 34 van die verordening, betreffende de registratie van de vangsten en de visserijinspanning, respectievelijk de melding van gegevens over de uitputting van de vangstmogelijkheden. Derhalve moet worden gepreciseerd welke codes de lidstaten moeten gebruiken wanneer zij bij de Commissie gegevens over aanlandingen van onder deze verordening vallende bestanden indienen.

(27)

De Visserijcommissie voor het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan (NEAFC) heeft tijdens haar jaarvergadering van 2022 de instandhoudingsmaatregelen bevestigd voor de twee roodbaarsbestanden (Sebastes mentella), met name ondiep pelagisch en diep pelagisch, in de Irminger Zee en daaraan grenzende wateren, waarbij gerichte visserij op die bestanden alsook ondersteunende activiteiten worden verboden. Bovendien stelde de NEAFC een verbod in op visserijactiviteiten in het gebied waar roodbaarzen samenkomen, teneinde bijvangsten ervan tot een minimum te beperken. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd. De NEAFC heeft geen aanbevelingen aangenomen voor roodbaars en Groenlandse heilbot/zwarte heilbot in de ICES-deelgebieden 1 en 2. De quota van de Unie moeten derhalve worden vastgesteld in lijn met het in de NEAFC ingenomen standpunt van de Unie. Gezien de lopende besprekingen over de uitvoering van het politiek akkoord tussen de Unie en Noorwegen met betrekking tot de visserij in de ICES-gebieden 1 en 2, is het echter passend dat de Unie na 31 maart 2023 de TAC voor roodbaars in de internationale wateren van de ICES-deelgebieden 1 en 2 vaststelt, omdat de visserij beperkt is tot de periode van 1 juli tot en met 31 december 2023, en dat de Unie een voorlopig quotum van de Unie voor Groenlandse heilbot/zwarte heilbot in de internationale wateren van de ICES-deelgebieden 1 en 2 voor het eerste kwartaal van 2023 vaststelt op 25 % van het totale quotum van de Unie van 1 711 ton, wat overeenkomt met 9,25 % van de TAC zoals voorgesteld door de EU tijdens de jaarvergadering van de NEAFC (18 494 ton).

(28)

De Internationale Commissie voor de instandhouding van Atlantische tonijnen (Iccat) is tijdens haar jaarvergadering van 2022 overeengekomen de in 2022 vastgestelde TAC’s voor mediterrane en Noord-Atlantische zwaardvis (Xiphias gladius), mediterrane witte tonijn (Thunnus alalunga), blauwe marlijn (Makaira nigricans), witte marlijn (Tetrapturus albidus), geelvintonijn (Thunnus albacares), grootoogtonijn (Thunnus obesus) en blauwe haai (Prionace glauca) te behouden voor 2023. De Iccat heeft voor 2023 ook TAC’s vastgesteld voor blauwvintonijn (Thunnus thynnus) en voor Zuid-Atlantische zwaardvis van respectievelijk 40 570 en 10 000 ton. De Iccat heeft ook toegewezen quota voor mediterrane witte tonijn voor 2023 en 2024 vastgesteld. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd.

(29)

Voor het eerst heeft de Iccat ook een beheersprocedure voor Atlantische blauwvintonijn vastgesteld. Deze maatregel is erop gericht duurzame en winstgevende visserij op lange termijn tot stand te brengen voor zowel het westelijke bestand als het bestand in het oostelijke deel van de Atlantische Oceaan en in de Middellandse Zee. De beheersprocedure draagt bij tot de verwezenlijking van de beheersdoelstellingen voor oostelijke en westelijke blauwvintonijn, onder meer door de vaststelling van beheerscycli van drie jaar en een uitvoeringsschema tot en met 2028. De TAC op grond van de beheersprocedure voor de periode 2023-2025 bedraagt 40 570 ton per jaar voor de bestanden van het oostelijke deel van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Deze maatregelen moeten derhalve worden geïmplementeerd in het recht van de Unie.

(30)

De Iccat heeft een beheersplan vastgesteld voor Zuid-Atlantische kortvinmakreelhaaien (Isurus oxyrinchus) die als bijvangst bij andere door de Iccat beheerde visserijen worden gevangen, om, met ingang van 2023, de overbevissing onmiddellijk tegen te gaan en geleidelijk een biomassaniveau te bereiken dat de MDO kan opleveren. Dit plan voorziet in het aan boord houden van bijvangsten van Zuid-Atlantische kortvinmakreelhaaien voor een totaal van 1 295 ton, wat overeenkomt met 503 ton voor de Unie. Volgens de Iccat-aanbeveling vormt de beperkte hoeveelheid bijvangsten die aan boord mag worden gehouden, geen duurzaam recht en laat zij toekomstige toewijzingen onverlet. Deze maatregel moet derhalve in het recht van de Unie worden geïmplementeerd door een bijvangst-TAC en een overeenkomstig Unie-quotum vast te stellen.

(31)

Om de visserijsterfte van jonge grootoogtonijnen en geelvintonijnen te beperken, heeft de Iccat voor 2023 ook een maximum van 300 visaantrekkende voorzieningen (FAD’s) per vissersvaartuig behouden, evenals een sluitingsperiode van 72 dagen voor het gebruik van FAD’s. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd.

(32)

De Iccat heeft tijdens haar jaarvergadering van 2021 eveneens een 15-jarig herstelplan (voor 2022-2036) aangenomen voor mediterrane witte tonijn. Voor 2023 heeft de Iccat de TAC voor mediterrane witte tonijn op 2 500 ton vastgesteld. Bovendien heeft de Iccat voor Noord-Atlantische witte tonijn een TAC van 37 801 ton vastgesteld voor de periode 2022-2023, op grond van de vangstcontroleregeling en met het oog op de vaststelling van een procedure voor het langetermijnbeheer van dit bestand. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd.

(33)

Op grond van verscheidene aanbevelingen van de Iccat kan de Unie op verzoek een percentage van haar ongebruikte quotum van Iccat-bestanden gedurende de periode van twee jaar overdragen. Deze aanbevelingen moeten zo spoedig mogelijk in het recht van de Unie worden geïmplementeerd op basis van het voorstel van de Commissie van 2 april 2022 (10), zodat de lidstaten de door de Iccat voor 2023 vastgestelde quota van de Unie voor Iccat-bestanden in hun geheel kunnen gebruiken. In afwachting van de implementatie van die aanbevelingen in het recht van de Unie, moeten voor bepaalde bestanden quota voor de afzonderlijke lidstaten worden vastgesteld op basis van het totale quotum van de Unie voor 2023, zoals dat is overeengekomen door de Iccat vóór de aanpassingen wegens overbevissing of onderbevissing door de lidstaten. De quota van de afzonderlijke lidstaten voor 2023 moeten later met eventuele door de Iccat toegepaste verlagingen in overeenstemming worden gebracht op basis van de regels van de Unie voor verlagingen op grond van artikel 105 van Verordening (EG) nr. 1224/2009 en rekening houdend met de mededeling van de Commissie over de richtsnoeren voor de verlaging van quota op grond van artikel 105, leden 1, 2 en 5, van die verordening (11).

(34)

De Commissie voor de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren (CCAMLR) heeft tijdens haar jaarvergadering van 2022 vangstbeperkingen voor zowel doelsoorten als bijvangstsoorten aangenomen voor de periode van 1 december 2022 tot en met 30 november 2023. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd.

(35)

De Commissie voor de tonijnvisserij in de Indische Oceaan (IOTC) heeft tijdens haar jaarvergadering van 2022 de eerder vastgestelde maatregelen die van toepassing waren in het IOTC-bevoegdheidsgebied, gehandhaafd. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie geïmplementeerd blijven.

(36)

De jaarvergadering van de Regionale Organisatie voor het visserijbeheer in het zuidelijke deel van de Stille Oceaan (SPRFMO) vindt plaats van 6 tot en met 15 februari 2023. In afwachting van die jaarvergadering en de vaststelling van de TAC’s voor 2023 moeten de huidige maatregelen voor het SPRFMO-verdragsgebied die functioneel met de TAC’s verbonden zijn, voorlopig worden gehandhaafd.

(37)

De Inter-Amerikaanse Commissie voor tropische tonijn (IATTC) heeft tijdens haar jaarvergadering van 2022 besloten de huidige maatregelen voor het verdragsgebied te handhaven. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd.

(38)

De Commissie voor de instandhouding van de zuidelijke blauwvintonijn (CCSBT) heeft tijdens haar jaarvergadering van 2022 de TAC voor zuidelijke blauwvintonijn (Thunnus maccoyii) voor 2023, zoals vastgesteld tijdens de jaarvergadering van 2020 voor een periode van drie jaar (2021-2023), bevestigd. Die maatregel moet in het recht van de Unie worden geïmplementeerd.

(39)

De Visserijorganisatie voor het zuidoostelijk deel van de Atlantische Oceaan (Seafo) heeft tijdens haar jaarvergadering van 2022 besloten om in 2023 het merendeel van de TAC’s voor 2022 voor de onder haar bevoegdheid vallende soorten te behouden tot haar volgende jaarvergadering in 2023.

(40)

De Commissie voor de visserij in de westelijke en centrale Stille Oceaan (WCPFC) heeft tijdens haar jaarvergadering van 2022 besloten de huidige maatregelen voor het WCPFC-verdragsgebied te handhaven. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd.

(41)

De Visserijorganisatie voor het noordwestelijke deel van de Atlantische Oceaan (NAFO) heeft tijdens haar 44e jaarvergadering in 2022 een aantal vangstmogelijkheden voor 2023 vastgesteld voor bepaalde bestanden in de deelgebieden 1 tot en met 4 van het NAFO-verdragsgebied. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd.

(42)

Tijdens de negende jaarvergadering van de Visserijovereenkomst voor de Zuid-Indische Oceaan (Siofa) in 2022 werd besloten de eerder vastgestelde vangstmogelijkheden voor de onder die overeenkomst vallende bestanden te behouden. Die maatregelen moeten in het recht van de Unie geïmplementeerd blijven.

(43)

Uit hoofde van artikel 498, lid 2, van de Handels- en samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie, enerzijds, en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, anderzijds (12) (de “handels- en samenwerkingsovereenkomst”), moeten de Unie en het Verenigd Koninkrijk jaarlijks overleg houden om, uiterlijk op 10 december van elk jaar, de TAC’s voor het volgende jaar overeen te komen voor de in bijlage 35 bij de handels- en samenwerkingsovereenkomst vermelde bestanden. Indien zulke TAC’s niet uiterlijk op 10 december zijn overeengekomen, moeten de partijen het overleg onmiddellijk voortzetten met het blijvende doel de TAC’s overeen te komen, zoals vereist op grond van artikel 499, lid 1, van de Handels- en samenwerkingsovereenkomst.

(44)

In 2022 hebben de Unie, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen trilateraal overleg gehouden over zes gedeelde en gezamenlijk beheerde bestanden in de gebieden onder de jurisdictie van alle drie de partijen, om overeenstemming te bereiken over het beheer van die bestanden, met inbegrip van de vangstmogelijkheden voor 2023. Dat overleg vond plaats tussen 3 november en 9 december 2022, op basis van het door de Raad op 20 oktober 2022 bekrachtigde standpunt van de Unie. Het resultaat van het overleg werd vastgelegd in goedgekeurde notulen, die op 9 december 2022 werden ondertekend door de delegatiehoofden van de Unie, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen. De desbetreffende vangstmogelijkheden moeten derhalve worden vastgesteld op het met het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen overeengekomen niveau, samen met de andere bepalingen van de goedgekeurde notulen.

(45)

Ten behoeve van het herstel en duurzame langetermijnbeheer van kabeljauw in de Noordzee in overeenstemming met artikel 13 van Verordening (EU) 2018/973, moeten de met het VK en Noorwegen in 2022 overeengekomen herstelmaatregelen voor dit bestand worden gehandhaafd.

(46)

De Unie houdt jaarlijks bilateraal overleg met Noorwegen over twee gedeelde en gezamenlijk beheerde bestanden in het Skagerrak, om overeenstemming te bereiken over het beheer van die bestanden, met inbegrip van de vangstmogelijkheden voor het volgende jaar, alsook de uitwisseling van quota en toegangsregelingen.

(47)

De Unie houdt multilateraal overleg met de kuststaten over de vaststelling van vangstmogelijkheden voor grote pelagische bestanden, waaronder makreel, blauwe wijting en Atlantisch-Scandinavische haring, en over een verdelingsregeling voor makreel.

(48)

Aangezien het bilaterale overleg met Noorwegen nog niet is afgerond, moet de Raad, met volledige inachtneming van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee (Unclos), voorlopige TAC’s vastleggen voor de Uniewateren en de internationale wateren, en de wateren waartoe vissersvaartuigen van de Unie toegang krijgen, en Noorwegen daarvan in kennis stellen. Deze voorlopige TAC’s zijn gebaseerd op een verlenging van de TAC’s die door de Raad zijn vastgesteld voor 2022, waarbij een verhouding van 25 % wordt toegepast op die TAC-niveaus voor 2022 om zo het eerste kwartaal van 2023 te bestrijken.

(49)

De voorlopige TAC’s moeten zorgen voor rechtszekerheid voor exploitanten uit de Unie en voor voortzetting van duurzame visserijactiviteiten totdat het overleg is afgerond overeenkomstig het rechtskader en de internationale verplichtingen van de Unie of totdat, indien het overleg mislukt, de Raad unilaterale TAC’s voor de Unie vaststelt.

(50)

Op 16 december 2022 heeft de Unie met het Verenigd Koninkrijk overeenstemming bereikt over de vaststelling van een groot aantal TAC’s voor 2023 voor in bijlage 35 bij de Handels- en samenwerkingsovereenkomst vermelde bestanden. Het resultaat van het overleg werd vastgelegd in het schriftelijk verslag, dat op 20 december 2022 door de Raad is goedgekeurd en door de vertegenwoordiger van de Commissie namens de Unie en door het hoofd van de delegatie van het Verenigd Koninkrijk en is ondertekend overeenkomstig artikel 498, lid 6, van de Handels- en samenwerkingsovereenkomst en Besluit (EU) 2021/1875 van de Raad (13). Het schriftelijk verslag is het resultaat van het overleg dat de Unie met het Verenigd Koninkrijk heeft gevoerd overeenkomstig artikel 498, leden 2, 4 en 6, van de Handels- en samenwerkingsovereenkomst, de doelstellingen en beginselen van de artikelen 2, 3, 28 en 33 van Verordening (EU) nr. 1380/2013, de artikelen 4 en 5 van de meerjarenplannen voor de westelijke wateren en voor de Noordzee, en Besluit (EU) 2021/1875 van de Raad. Het standpunt van de Unie tijdens het overleg was gebaseerd op die doelstellingen en beginselen en op het beste beschikbare wetenschappelijke advies, voornamelijk dat van de ICES overeenkomstig artikel 494, lid 3, punt c), van de Handels- en samenwerkingsovereenkomst. De desbetreffende vangstmogelijkheden moeten worden vastgesteld op het niveau dat in dat schriftelijk verslag is aangegeven, en de overige, ook in dat verslag opgenomen maatregelen die functioneel met de vangstmogelijkheden verbonden zijn, moeten in het recht van de Unie worden geïmplementeerd.

(51)

Voor bepaalde gedeelde bestanden die gezamenlijk met het Verenigd Koninkrijk worden beheerd, heeft de ICES na de toetsing ervan aan de MDO in zijn wetenschappelijk advies nulvangsten aanbevolen. Indien de TAC’s voor die bestanden op het in dergelijk advies aanbevolen niveau worden vastgesteld, zou de verplichting om in gemengde visserijen alle vangsten in de wateren van zowel de Unie als het Verenigd Koninkrijk, met inbegrip van bijvangsten van die bestanden, aan te landen, leiden tot het verschijnsel van zogenaamde “choke species” (knelsoorten of verstikkingssoorten). Om een evenwicht te vinden tussen de noodzaak tot voortzetting van die gemengde visserijen — gelet op de mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen van volledige onderbreking van die visserijen — en de noodzaak om een goede biologische toestand van die bestanden te bereiken, en rekening houdend met de moeilijkheid om alle bestanden in een gemengde visserij tegelijkertijd op MDO-niveau te bevissen, zijn de Unie en het Verenigd Koninkrijk het erover eens geworden dat het wenselijk is om voor die bestanden specifieke TAC’s voor bijvangsten vast te stellen. Die TAC’s moeten worden vastgesteld op een niveau dat de sterfte voor die bestanden doet afnemen en stimulansen biedt om de selectiviteit te verbeteren en bijvangsten van die bestanden te voorkomen. Het niveau van de vangstmogelijkheden voor deze bestanden moet conform het schriftelijk verslag worden vastgesteld om een gelijk speelveld voor de marktdeelnemers in de Unie te waarborgen en tegelijkertijd te zorgen voor een duidelijk herstel van de biomassa van deze bestanden.

(52)

Aangezien de biomassa van de bestanden blauwe leng in de internationale wateren van ICES 1 en 2 (BLI/12INT-), blauwe leng in de Noordzee (BLI/24-), blauwe leng in het Skagerrak (BLI/03/A-), kabeljauw in de Ierse Zee (COD/07A), kabeljauw ten westen van Schotland (COD/5BE6A), kabeljauw in de Keltische Zee (COD/7XAD34), haring in de Keltische Zee (HER/7G-K), horsmakreel (westelijke wateren) (JAX/2A-14) (14), zeebrasem 6, 7 en 8 (SBR/678-) en wijting in de Ierse Zee (WHG/07A) onder de biomassareferentiepunten (Blim) liggen, zijn de Unie en het Verenigd Koninkrijk overeengekomen dat het bij wijze van aanvullende herstelmaatregel noodzakelijk is dat voor die bestanden geen jaarflexibiliteit mag worden gebruikt voor overdrachten van 2022 naar 2023, zodat de vangsten in 2023 de voor die bestanden vastgestelde TAC niet overschrijden. Daarom hebben de betrokken lidstaten een verklaring opgesteld waarin zij zich ertoe verbinden die flexibiliteit niet te gebruiken voor die bestanden. Onder die verklaring valt ook kabeljauw in het Kattegat (COD/03AS.), rondneusgrenadier in het Skagerrak, het Kattegat en de Baltische Zee (RNG/03-), Noordse garnaal in de Noordzee (PRA/2AC4-C), tong ten westen van Schotland (SOL/56-14) en horsmakreel (zuidelijke wateren) (JAX/08C.), autonome bestanden waarvoor de biomassa ook beneden Blim ligt.

(53)

Gezien de waargenomen verbetering in de toestand van het doornhaaibestand (Squalus acanthias) zijn de Unie en het Verenigd Koninkrijk overeengekomen dat dit bestand niet langer een verboden soort moet zijn, maar dat, ter bescherming van een onderdeel van dit bestand dat bijzonder kwetsbaar is voor visserijsterfte, gerichte visserij op scholen volwassen vrouwtjes moet worden ontmoedigd. Daartoe zijn de Unie en het Verenigd Koninkrijk overeengekomen dat bij het vissen op doornhaai een maximale grootte van 100 cm in acht moet worden genomen. Een dergelijke maatregel is functioneel verbonden met de TAC voor het bestand, aangezien zonder die maatregel het TAC-niveau alleen niet voldoende bescherming biedt voor paaiende vrouwtjes, die een bijzonder kwetsbaar deel van de populatie vormen. Die maximumgrootte moet niet langer van toepassing zijn op de datum waarop een gedelegeerde handeling tot invoering van overeenkomstige maatregelen en tot regeling van de behandeling van vangsten van die bestanden van meer dan 100 cm van toepassing wordt.

(54)

De Unie en het Verenigd Koninkrijk zijn wederkerige toegang in 2023 overeengekomen om in hun exclusieve economische zones een initieel totaal van 280 ton Noord-Atlantische witte tonijn te vissen. Dit sluit de toegang tot gebieden die onder artikel 5, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 vallen, uit.

(55)

De lijst van bestanden waarvoor in het geval van een verlenging van de TAC een hoger percentage dan 25 % geldt, is gebaseerd op de analyse van het quotumgebruik door de lidstaten in het eerste kwartaal van de laatste drie jaar waarvoor gegevens beschikbaar zijn (2018-2021). Deze verhoogde voorlopige TAC’s zijn in overeenstemming met het ICES-advies, het toepasselijke rechtskader van de Unie en de Handels- en samenwerkingsovereenkomst. Daarmee kunnen de vissersvaartuigen van de Unie de vangstmogelijkheden benutten waarop zij recht hebben en die zij anders mis zouden lopen vanwege de seizoensgebondenheid van de visserij op de betrokken bestanden.

(56)

Dit niveau zou, ten minste tot en met 31 maart 2023, toereikend moeten zijn voor de vissersvaartuigen van de Unie.

(57)

De Unie zal de betrokken derde landen in kennis stellen van de voorlopige TAC’s.

(58)

Seizoenssluitingen voor de visserij op zandspieringen met bepaald gesleept vistuig in de ICES-sectoren 2a en 3a, en in ICES-deelgebied 4, worden gehandhaafd om de paaiplaatsen te beschermen en vangsten van jonge zandspieringen te beperken.

(59)

Volgens de procedure in de Partnerschapsovereenkomst inzake duurzame visserij tussen de Europese Unie, enerzijds, en de regering van Groenland en de regering van Denemarken, anderzijds, en het protocol tot uitvoering van die overeenkomst (15) heeft het gemengd comité de vangstmogelijkheden vastgesteld waarover de Unie in 2023 in de Groenlandse wateren kan beschikken. Het niveau van de vangstmogelijkheden voor de Unie in de Groenlandse wateren in 2023 is vastgelegd in de notulen van de vergadering van het gemengd comité van 23 en 24 november 2022 in Brussel. De betrokken vangstmogelijkheden moeten derhalve worden vastgesteld op het in die notulen vastgestelde niveau, rekening houdend met de verwachte overdrachten aan Noorwegen in het kader van de jaarlijkse uitwisseling van vangstmogelijkheden.

(60)

De vangstmogelijkheden voor lodde (Mallotus villosus) in de Groenlandse wateren van 5 en 14 voor de vangstperiode van 15 oktober 2022 tot en met 15 april 2023 zijn in Verordening (EU) 2022/109 van de Raad aangegeven als “Nog vast te stellen”. Op 5 oktober 2022 hebben de Groenlandse autoriteiten de Unie het loddequotum meegedeeld dat voor het visseizoen 2022-2023 aan de Unie wordt aangeboden in het kader van de Partnerschapsovereenkomst inzake duurzame visserij en het bijbehorende uitvoeringsprotocol, en dat 7 760 ton bedraagt. Overeenkomstig de goedgekeurde notulen van het visserijoverleg tussen de Unie en Noorwegen voor 2022, die op 10 december 2021 zijn ondertekend, moet deze hoeveelheid voor het visseizoen 2022-2023 aan Noorwegen worden overgedragen. De vangstmogelijkheden moeten derhalve dienovereenkomstig worden vastgesteld.

(61)

Wat de vangstmogelijkheden voor sneeuwkrab (Chionoecetes spp.) rond de Spitsbergen-archipel betreft, verleent het Verdrag van 9 februari 1920 betreffende Spitsbergen (Svalbard) (het “Verdrag van Parijs van 1920”) alle partijen bij dat verdrag gelijkelijk en zonder onderscheid toegang tot de hulpbronnen rond Spitsbergen, ook wat visserij betreft. De Unie heeft haar standpunt aangaande dat toegangsrecht met betrekking tot de visserij op sneeuwkrab op het continentaal plat rond de Spitsbergen-archipel uiteengezet in verschillende nota’s-verbaal aan Noorwegen, meest recentelijk op 26 februari 2021, 28 juni 2021 en 1 augustus 2022.Teneinde te garanderen dat de exploitatie van sneeuwkrabben rond de Spitsbergen-archipel in overeenstemming is met de niet-discriminerende beheersregels die kunnen worden vastgesteld door Noorwegen, dat overeenkomstig de desbetreffende bepalingen van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee (Unclos) en het Verdrag van Parijs van 1920 soevereiniteit en jurisdictie over het gebied heeft, is het passend te bepalen hoeveel vaartuigen tot deze visserij worden toegelaten. De verdeling van deze vangstmogelijkheden onder de lidstaten geldt alleen voor 2023. Er wordt aan herinnerd dat in de Unie de primaire verantwoordelijkheid voor de naleving van de toepasselijke wetgeving bij de vlaggenlidstaten ligt.

(62)

Met betrekking tot de vangstmogelijkheden voor kabeljauw in de wateren van de Spitsbergen-archipel verleent het Verdrag van Parijs van 1920 alle partijen bij dat verdrag gelijkelijk en zonder onderscheid toegang tot de hulpbronnen rond de Spitsbergen-archipel, ook wat visserij betreft. De Raad moet derhalve het quotum van de Unie voor kabeljauw in de wateren rond de Spitsbergen-archipel en de internationale wateren van ICES-deelgebied 1 en -sector 2b vaststellen op basis van de referentie-TAC voor kabeljauw in het noordoostelijke deel van het noordpoolgebied en de historische visrechten van de Unie. Overeenkomstig het politieke akkoord van 29 april 2022 tussen de Unie en Noorwegen met betrekking tot de visserij in de ICES-deelgebieden 1 en 2 moet Noorwegen het kabeljauwquotum voor vaartuigen van de Unie die in de wateren van de Spitsbergen-archipel op kabeljauw vissen, in zijn wetgeving vaststellen op 2,8274 % van de referentie-TAC, hetgeen ook overeenstemt met de rechten van de Unie krachtens het Verdrag van Parijs van 1920. Aangezien de besprekingen over de uitvoering van het politieke akkoord tussen de Unie en Noorwegen nog gaande zijn, is het passend dat de Unie voor het eerste kwartaal van 2023 een voorlopig quotum van de Unie voor kabeljauw in de wateren van de Spitsbergen-archipel en de internationale wateren van ICES-deelgebied 1 en -sector 2b vaststelt. Rekening houdend met het historische aandeel van de Unie voor kabeljauw in de wateren van de Spitsbergen-archipel, moet dat voorlopige quotum van de Unie worden vastgesteld op 3 907 ton. Bovendien is Noorwegen voornemens in zijn wetgeving voor de Unie een voorlopig quotum voor kabeljauw in de wateren van de Spitsbergen-archipel op dat niveau vast te stellen voor de periode van 1 januari tot en met 31 maart 2023. De voorlopige quota moeten aan de lidstaten worden toegewezen overeenkomstig Besluit 87/277/EEG van de Raad (16), met de nodige aanpassingen als gevolg van de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk uit de Unie, en met de verhouding tussen de hoogte van het voorlopige quotum van de Unie en het aandeel van de Unie in het bestand.

(63)

Overeenkomstig de verklaring van de Unie aan de Bolivariaanse Republiek Venezuela over de toekenning van vangstmogelijkheden in de wateren van de Unie aan vissersvaartuigen die de vlag van Venezuela voeren in de exclusieve economische zone voor de kust van Frans-Guyana (17), moet worden bepaald welke vangstmogelijkheden voor snappers in de wateren van de Unie ter beschikking van Venezuela worden gesteld.

(64)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend tot machtiging van individuele lidstaten om toegewezen visserijinspanningen te beheren volgens een systeem van kilowatt per dag, tot toekenning van extra zeedagen voor de definitieve beëindiging van visserijactiviteiten en voor de versterkte aanwezigheid van wetenschappelijke waarnemers, en tot opstelling van spreadsheetformats voor het verzamelen en doorsturen van informatie over overdrachten van zeedagen tussen vissersvaartuigen die de vlag van eenzelfde lidstaat voeren. De Commissie moet die bevoegdheden uitoefenen in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (18).

(65)

Aangezien sommige bepalingen continu moeten worden toegepast, en teneinde een gebrek aan rechtszekerheid in de periode tussen het einde van het vorige jaar en de datum van inwerkingtreding van de verordening tot vaststelling van de vangstmogelijkheden voor het volgende jaar te voorkomen, moet deze verordening wat de verbodsbepalingen en de bepalingen inzake seizoenssluitingen betreft, begin 2024 van toepassing blijven tot aan de inwerkingtreding van de verordening tot vaststelling van de vangstmogelijkheden voor 2024. Voorts moeten dergelijke bepalingen die van 1 januari 2023 tot en met 31 december 2024 van toepassing zijn, begin 2025 van toepassing blijven tot de inwerkingtreding van de verordening tot vaststelling van de vangstmogelijkheden voor 2025.

(66)

Om ervoor te zorgen dat de visserijactiviteiten niet worden onderbroken en de bestaansmiddelen van de vissers van de Unie worden veiliggesteld, moet deze verordening met ingang van 1 januari 2023 van toepassing zijn, met uitzondering van de bepalingen inzake de beperkingen van de visserijinspanning, die van toepassing moeten zijn met ingang van 1 februari 2023, en sommige bepalingen voor bijzondere gebieden, waarvoor een specifieke toepassingsdatum moet gelden. Gezien de urgentie moet deze verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden.

(67)

Bepaalde internationale maatregelen waarbij vangstmogelijkheden voor de Unie worden ingesteld of beperkt, zijn eind 2022 door de betrokken ROVB’s vastgesteld en zijn vóór de inwerkingtreding van deze verordening van toepassing geworden. De bepalingen waarbij die maatregelen in het recht van de Unie worden geïmplementeerd, moeten derhalve met terugwerkende kracht van toepassing zijn. Aangezien het visseizoen in het CCAMLR-verdragsgebied van 1 december tot en met 30 november loopt en bepaalde vangstmogelijkheden of -verboden in het CCAMLR-verdragsgebied worden vastgesteld voor een periode die ingaat op 1 december 2022, moeten de desbetreffende bepalingen van deze verordening met ingang van die datum van toepassing zijn. Voorts loopt het visseizoen voor ijsheken (Dissostichus spp.) in het Siofa-overeenkomstgebied van 1 december tot en met 30 november, en aangezien de TAC’s voor die soortengroep worden vastgesteld voor een periode die ingaat op 1 december 2022, moeten de TAC’s met ingang van die datum van toepassing zijn. Deze toepassing met terugwerkende kracht doet geen afbreuk aan het beginsel van gewettigd vertrouwen, aangezien het voor vissersvaartuigen die de vlag van een verdrag- of overeenkomstsluitende partij voeren, verboden is om zonder machtiging te vissen in het CCAMLR-verdragsgebied of het Siofa-overeenkomstgebied. Verder moeten de lidstaten er overeenkomstig de Iccat-regels op toezien dat hun vissersvaartuigen gedurende de 15 dagen vóór het begin van de sluitingsperiode, dus vanaf 17 december 2022, geen FAD’s uitzetten,