(1)

Deel 3, tabel 3, van bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1272/2008 bevat de lijst van gevaarlijke stoffen met hun geharmoniseerde indeling en etikettering op basis van de criteria in de delen 2 tot en met 5 van bijlage I bij die verordening.

(2)

Op grond van artikel 37 van Verordening (EG) nr. 1272/2008 zijn bij het Europees Agentschap voor chemische stoffen (ECHA) voorstellen ingediend om met betrekking tot bepaalde stoffen de geharmoniseerde indeling en etikettering op te nemen en met betrekking tot bepaalde andere stoffen de geharmoniseerde indeling en etikettering bij te werken of te schrappen. Het Comité risicobeoordeling van het ECHA (RAC) heeft na bestudering van de opmerkingen van de betrokken partijen de volgende adviezen (2) over deze voorstellen uitgebracht:

(3)

De Commissie heeft aanvullende informatie ontvangen als weerwoord op de wetenschappelijke beoordeling zoals uiteengezet in de adviezen van het RAC van 11 juni 2020 betreffende 2-ethylhexaanzuur en zouten daarvan; van 11 juni 2020 betreffende een nieuwe beoordeling op verzoek van de Europese Commissie van de ontwikkelingstoxiciteit van N-carboxymethyliminobis(ethyleennitrilo)tetra(azijnzuur) (DTPA) en de pentanatrium- en pentakaliumzouten daarvan; van 8 oktober 2020 betreffende ammoniumbromide; van 10 december 2020 betreffende divanadiumpentaoxide; van 10 december 2020 betreffende een nieuwe beoordeling op verzoek van de Europese Commissie van de nieuwe informatie over acute toxiciteit bij inademing van 2-butoxyethanol; ethyleenglycolmonobutylether (EGBE), en van 10 december 2020 betreffende melamine.

(4)

Deze aanvullende informatie is door de Commissie beoordeeld en ontoereikend bevonden om twijfel te doen rijzen over de wetenschappelijke analyse in de adviezen van het RAC. Daarom is het passend de geharmoniseerde indeling en etikettering van de betrokken stoffen op basis van de in die adviezen gemaakte beoordeling in te voeren, bij te werken of te schrappen.

(5)

Nadat het RAC-advies aan de Commissie was toegezonden is aanvullende informatie ontvangen met betrekking tot de acute toxiciteit bij inademing van silaanamine, 1,1,1-trimethyl-N-(trimethylsilyl)-, hydrolyseproducten met silica en pyrogeen, synthetisch amorf, nano siliciumdioxide met behandeld oppervlak. De indeling van silaanamine, 1,1,1-trimethyl-N-(trimethylsilyl)-, hydrolyseproducten met silica en pyrogeen, synthetisch amorf, nano siliciumdioxide met behandeld oppervlak als acuut toxisch bij inademing van categorie 2 die in het RAC-advies van 5 december 2019 werd aanbevolen, moet niet in bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1272/2008 worden opgenomen, aangezien de nieuwe wetenschappelijke informatie door de Commissie is beoordeeld en toen werd geconcludeerd dat verdere beoordeling door het RAC noodzakelijk is. De indeling van deze stof als STOT RE 2 die in het advies van het RAC van 5 december 2019 werd aanbevolen moet wel in bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1272/2008 worden opgenomen, aangezien er geen nieuwe informatie is ontvangen die een verdere beoordeling voor die indeling vereist.

(6)

Verordening (EG) nr. 1272/2008 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

Naleving van de nieuwe of bijgewerkte geharmoniseerde indelingen mag niet onmiddellijk verplicht worden gesteld, aangezien er een bepaalde tijd nodig zal zijn om leveranciers in staat te stellen de etikettering en verpakking van stoffen en mengsels aan de nieuwe of bijgewerkte indelingen aan te passen en bestaande voorraden, waarop de vorige wettelijke voorschriften van toepassing waren, te verkopen. Die periode is ook noodzakelijk om de leveranciers voldoende tijd te gunnen zodat ze de nodige maatregelen kunnen nemen om te blijven voldoen aan andere wettelijke vereisten ingevolge de wijzigingen krachtens deze verordening. Leveranciers moeten echter de mogelijkheid hebben om de nieuwe of bijgewerkte geharmoniseerde indelingen toe te passen en de etikettering en verpakking dienovereenkomstig aan te passen, op vrijwillige basis vóór de datum van toepassing van deze verordening, teneinde een hoog niveau van bescherming van de menselijke gezondheid en het milieu te waarborgen en leveranciers voldoende flexibiliteit te bieden,

(1)

De Republiek Vanuatu wordt vermeld in de in bijlage II bij Verordening (EU) 2018/1806 opgenomen lijst van derde landen waarvan de onderdanen bij overschrijding van de buitengrenzen van de lidstaten van de visumplicht zijn vrijgesteld voor een verblijf van maximaal 90 dagen binnen een periode van 180 dagen. De vrijstelling van de visumplicht voor onderdanen van Vanuatu is van toepassing sinds 28 mei 2015, de datum waarop de Overeenkomst tussen de Europese Unie en de Republiek Vanuatu inzake de vrijstelling van de visumplicht voor kort verblijf (2) (hierna “de overeenkomst” genoemd) werd ondertekend en voorlopig van toepassing werd overeenkomstig artikel 8, lid 1, van de overeenkomst. De overeenkomst is op 1 april 2017 in werking getreden.

(2)

Op 3 maart 2022 heeft de Raad Besluit (EU) 2022/366 (3) betreffende de gedeeltelijke opschorting van de toepassing van de Overeenkomst tussen de Europese Unie en de Republiek Vanuatu inzake de vrijstelling van de visumplicht voor kort verblijf vastgesteld, overeenkomstig artikel 8, lid 4, van de overeenkomst. De opschorting van de toepassing van de overeenkomst is beperkt tot gewone paspoorten die zijn afgegeven vanaf 25 mei 2015, toen het aantal succesvolle aanvragers in het kader van de Vanuataanse burgerschapsregelingen voor investeerders sterk begon te stijgen.

(3)

De Overeenkomst tussen de Europese Unie en de Republiek Vanuatu inzake de vrijstelling van de visumplicht voor kort verblijf is opgeschort bij Besluit (EU) 2022/366, maar de opschorting van de vrijstelling van de visumplicht dient eveneens te worden vastgesteld op het niveau van het recht van de Unie.

(4)

Wanneer de Commissie beschikt over concrete en betrouwbare informatie dat de in artikel 8, lid 2, punt d), bedoelde omstandigheden, met name “een toegenomen risico voor of een onmiddellijke bedreiging van de openbare orde of de binnenlandse veiligheid van de lidstaten, gestaafd door objectieve, concrete en relevante informatie en gegevens van bevoegde autoriteiten” zich voordoen, moet zij overeenkomstig artikel 8, leden 3 en 6, van Verordening (EU) 2018/1806 een uitvoeringshandeling vaststellen waarbij de vrijstelling van de visumplicht tijdelijk voor een periode van negen maanden wordt opgeschort.

(5)

Op grond van de burgerschapsregelingen voor investeerders die Vanuatu sinds 25 mei 2015 toepast, kunnen onderdanen van derde landen die anders visumplichtig zijn, in ruil voor investeringen het burgerschap van Vanuatu verwerven, waardoor zij visumvrije toegang tot de Unie krijgen.

(6)

Deze regelingen bevatten geen vereisten wat het fysieke verblijf of de fysieke aanwezigheid van de aanvragers in Vanuatu betreft. Doordat de aanvraagprocedure wordt beheerd door gespecialiseerde agentschappen die buiten Vanuatu (bv. in Dubai, Thailand of Maleisië) gevestigd zijn, hoeft de aanvrager geen rechtstreeks contact te hebben met de Vanuataanse autoriteiten. Doordat een fysiek onderhoud niet verplicht is, hebben de Vanuataanse autoriteiten minder gelegenheid om de aanvrager naar behoren te beoordelen of om de in de aanvraag verstrekte informatie onder meer op echtheid en geloofwaardigheid te toetsen. De regelingen worden doorgaans geadverteerd als een manier om de Schengenvisumprocedure te omzeilen en gemakkelijk visumvrije toegang tot de EU te krijgen (4). Commercieel gezien is de aantrekkelijkheid van de Vanuataanse regelingen terug te voeren op de snelle screeningprocedures en de lakse controles op de herkomst van de middelen.

(7)

Zoals bevestigd door de autoriteiten van Vanuatu, worden de aanvragen binnen zeer korte termijnen behandeld (5). Het is niet mogelijk om vóór verlening van het burgerschap binnen deze behandelingstermijnen een behoorlijke veiligheidsscreening uit te voeren en informatie uit te wisselen met het land van herkomst van de aanvragers of het land waar zij eerder hun hoofdverblijfplaats hadden. Vanwege deze korte behandelingstermijnen en het ontbreken van systematische uitwisseling van informatie met het land van herkomst van de aanvragers, heeft Vanuatu het staatsburgerschap verleend aan personen tegen wie een strafrechtelijk onderzoek liep en zelfs aan personen die in de databanken van Interpol waren geregistreerd.

(8)

Het afwijzingspercentage is extreem laag en bevestigt de Commissie in haar beoordeling van de veiligheidslacunes en de geringe betrouwbaarheid van het screeningproces. Volgens de op 14 juni 2021 door de dienst Paspoorten van Vanuatu verstrekte informatie heeft Vanuatu tot maart 2021 meer dan 10 500 paspoorten afgegeven in ruil voor investeringen in het kader van de regelingen en hebben de autoriteiten van Vanuatu in de periode tot eind 2020 slechts één aanvraag afgewezen.

(9)

Bovendien is een aantal succesvolle aanvragers afkomstig uit landen die doorgaans zijn uitgesloten van andere burgerschapsregelingen, zoals Iran en Afghanistan, en uit andere landen waarvan de onderdanen voor een kort verblijf in de EU een visum nodig hebben, zoals Nigeria, Jemen, Syrië, Pakistan en Libië.

(10)

De veiligheidsrisico’s worden nog groter door de lakse wetgeving inzake naamswijzigingen. Zoals de autoriteiten van Vanuatu tijdens de technische vergadering van 15 april 2021 hebben bevestigd, kunnen personen van wie de aanvraag in het kader van een burgerschapsregeling voor investeerders is ingewilligd, ook een identiteitswijziging aanvragen.

(11)

Uit de hierboven beschreven omstandigheden blijkt dat de Vanuataanse burgerschapsregelingen voor investeerders, zoals deze momenteel zijn vormgegeven en werken, indruisen tegen de doelstellingen van het visumbeleid van de Unie, op grond waarvan onderdanen van visumplichtige derde landen moeten worden getoetst aan de criteria die zijn vastgelegd in artikel 21 van Verordening (EG) nr. 810/2009 (6) en, wanneer het lidstaten betreft waar Verordening (EG) nr. 810/2009 nog niet volledig van toepassing is, aan de criteria die zijn vastgelegd in gelijkwaardige nationale wetgeving. De relevante individuele controles worden uitgevoerd aan de hand van criteria die onder meer verband houden met de openbare orde en veiligheid. Door de wijze waarop deze regelingen ten uitvoer worden gelegd, wordt zowel de procedure van de Unie inzake visa voor kort verblijf als de daarmee verbonden beoordeling van de veiligheids- en migratierisico’s omzeild.

(12)

Tijdens contacten tussen de Commissie en de Vanuataanse autoriteiten in oktober 2017, november 2019, juni 2020 en maart 2021 heeft de Commissie zich zeer bezorgd getoond over de verlening van het burgerschap aan in Interpol-databanken geregistreerde personen, het ontbreken van vereisten op het gebied van fysieke aanwezigheid of fysiek verblijf, de korte behandelingstermijnen voor de regelingen en het gebrek aan systematische uitwisseling van informatie met het land van herkomst van de aanvragers of het land waar zij eerder hun hoofdverblijfplaats hadden. De Commissie heeft de regering van Vanuatu bij die gelegenheden gewaarschuwd dat wederinvoering van de visumplicht tot de mogelijkheden behoorde. De door Vanuatu verstrekte uitleg volstond niet om die bezorgdheid weg te nemen.

(13)

Rekening houdend met de hierboven bedoelde informatie, gegevens, verslagen en statistieken, en overeenkomstig artikel 8, lid 2, punt d), en artikel 8, leden 3 en 6, van Verordening (EU) 2018/1806, concludeert de Commissie dat de verlening van het burgerschap door Vanuatu in het kader van de Vanuataanse burgerschapsregelingen voor investeerders een toegenomen risico vormt voor de openbare orde en de binnenlandse veiligheid van de lidstaten, en besluit de Commissie dat moet worden opgetreden.

(14)

Het toegenomen risico voor de openbare orde en de binnenlandse veiligheid dat verbonden is aan onderdanen van Vanuatu die op grond van de burgerschapsregelingen voor investeerders het burgerschap hebben verkregen, kan alleen worden beperkt door de vrijstelling van de visumplicht gedeeltelijk op te schorten.

(15)

Overeenkomstig artikel 8, lid 6, van Verordening (EU) 2018/1806 moet de Commissie, op basis van de beschikbare informatie, categorieën opnemen die voldoende ruim zijn om efficiënt bij te dragen tot het verhelpen van de omstandigheden, met inachtneming van het evenredigheidsbeginsel. Aangezien Vanuatu geen onderscheid maakt tussen paspoorten die zijn afgegeven in het kader van burgerschapsregelingen voor investeerders en andere paspoorten, moet de opschorting gelden voor alle gewone paspoorten die zijn afgegeven vanaf 25 mei 2015, de datum waarop Vanuatu is begonnen met de afgifte van een groot aantal paspoorten in ruil voor investeringen.

(16)

Onderdanen van Vanuatu die de EU zijn binnengekomen vóór de datum van inwerkingtreding van deze verordening, moeten hun verblijf in de EU kunnen voortzetten en de EU kunnen verlaten zonder visum. Dit mag niet gelden voor het overschrijden van tijdelijke buitengrenzen tussen lidstaten, zoals omschreven in artikel 2, punt c), van Verordening (EU) nr. 515/2014 van het Europees Parlement en de Raad (7).

(17)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt B, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (8).

(18)

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punten B en C, van Besluit 1999/437/EG van de Raad, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (9).

(19)

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punten B en C, van Besluit 1999/437/EG van de Raad, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (10).

(20)

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad (11). Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van deze verordening en deze is niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(21)

Deze verordening vormt een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van respectievelijk artikel 3, lid 1, van de Toetredingsakte van 2003, artikel 4, lid 1, van de Toetredingsakte van 2005 en artikel 4, lid 1, van de Toetredingsakte van 2011.

(22)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 11, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1806 ingestelde comité,

(1)

Verordening (EG) nr. 1071/2009 is gewijzigd bij Verordening (EU) 2020/1055 van het Europees Parlement en de Raad (2), waarbij nieuwe ernstige inbreuken met betrekking tot het recht dat van toepassing is op contractuele verplichtingen, cabotage en detachering van werknemers in het wegvervoer, zijn toegevoegd aan de lijst van inbreuken die kunnen leiden tot verlies van de betrouwbaarheidsstatus als bedoeld in artikel 3, lid 1, punt b), van Verordening (EG) nr. 1071/2009.

(2)

Bij Verordening (EU) 2020/1055 is ook de vermelding van het risico van verstoring van de concurrentie op de wegvervoersmarkt ingevoegd als een aanvullend criterium waarmee de Commissie rekening moet houden bij het bepalen van de ernst van ernstige inbreuken.

(3)

Verordening (EU) 2020/1055 wijzigde Verordening (EG) nr. 1071/2009 ook in die zin dat de Commissie bij de vaststelling van de frequentie waarboven herhaalde inbreuken als ernstiger moeten worden beschouwd, rekening moet houden met het aantal voertuigen dat voor het vervoer wordt gebruikt en niet met het aantal bestuurders.

(4)

Bij Verordening (EU) 2020/1054 van het Europees Parlement en de Raad (3) zijn nieuwe bepalingen ingevoerd met betrekking tot inbreuken die het risico op ernstig letsel, overlijden of verstoring van de concurrentie op de wegvervoersmarkt met zich meebrengen. Die inbreuken moeten worden toegevoegd aan de lijst van ernstige inbreuken op de regelgeving van de Unie als bedoeld in artikel 6, lid 1, derde alinea, punt b), van Verordening (EG) nr. 1071/2009, die een invloed kunnen hebben op de betrouwbaarheidsstatus van de wegvervoersonderneming of de vervoersmanager.

(5)

Verordening (EU) 2016/403 van de Commissie (4) moet derhalve worden gewijzigd om de nieuwe inbreuken erin op te nemen en rekening te houden met de nieuwe criteria voor het bepalen van de ernst en de frequentie van de inbreuken.

(6)

De in deze verordening opgenomen maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor het wegvervoer,

1)

Bijlage I wordt gewijzigd overeenkomstig bijlage I bij deze verordening.

2)

Bijlage II wordt vervangen door de tekst in bijlage II bij deze verordening.

(1)

Een doeltreffende en kostenefficiënte handhaving van de Uniewetgeving inzake het wegvervoer is uitermate belangrijk om de verkeersveiligheid en de arbeidsomstandigheden en sociale bescherming van bestuurders te verbeteren en eerlijke concurrentie tussen wegvervoersondernemingen te waarborgen.

(2)

De nationale risicoclassificatiesystemen die de lidstaten hebben ingevoerd om ondernemingen met een hoog risico doelgerichter te controleren, zijn gebaseerd op verschillende nationale berekeningsmethoden. Dit belemmert de vergelijkbaarheid en uitwisseling van informatie over risicoscores in het kader van grensoverschrijdende handhaving.

(3)

Op grond van artikel 9, lid 1, tweede alinea, van Richtlijn 2006/22/EG dient de Commissie door middel van uitvoeringshandelingen een gemeenschappelijke formule vast te stellen voor de berekening van de risicoclassificatie van een onderneming.

(4)

Bij het vaststellen van deze formule dient de Commissie rekening te houden met alle inbreuken die de risicoclassificatie van een onderneming kunnen beïnvloeden, waaronder inbreuken op Verordening (EG) nr. 561/2006 (2) van het Europees Parlement en de Raad, op Verordening (EU) nr. 165/2014 (3) van het Europees Parlement en de Raad, op de nationale bepalingen tot omzetting van Richtlijn 2002/15/EG (4) van het Europees Parlement en de Raad en de in artikel 6 van Verordening (EG) nr. 1071/2009 (5) van het Europees Parlement en de Raad gespecificeerde inbreuken.

(5)

Die gemeenschappelijke formule moet rekening houden met het aantal, de ernst en de frequentie van de inbreuken, met de resultaten van controles waarbij geen inbreuken worden vastgesteld, en met de vraag of alle voertuigen van een vervoersonderneming al dan niet zijn uitgerust met een slimme tachograaf overeenkomstig hoofdstuk II van Verordening (EU) nr. 165/2014.

(6)

De gemeenschappelijke formule voor de berekening van de risicoclassificatie van een onderneming moet aanzienlijk bijdragen tot de harmonisatie van de handhavingspraktijken in de hele Unie door ervoor te zorgen dat alle bestuurders en vervoersondernemingen gelijk worden behandeld wat betreft controles en sancties in het kader van de toepasselijke EU-regelgeving.

(7)

Wanneer de maatregelen waarin deze verordening voorziet de verwerking van persoonsgegevens met zich meebrengen, moet die verwerking gebeuren overeenkomstig het recht van de Unie inzake de bescherming van persoonsgegevens en de persoonlijke levenssfeer, en met name Verordening (EU) 2016/679 (6) van het Europees Parlement en de Raad en, voor zover van toepassing, Richtlijn 2002/58/EG (7) van het Europees Parlement en de Raad.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) nr. 165/2014 ingestelde comité,

(1)

Bij Richtlijn 91/676/EEG zijn regels vastgesteld voor de bescherming van water tegen verontreiniging door nitraten uit agrarische bronnen.

(2)

In punt 2 van bijlage III bij Richtlijn 91/676/EEG is bepaald dat lidstaten die voornemens zijn meer dierlijke mest dan 170 kg stikstof per hectare (ha) op of in de bodem te brengen, hoeveelheden moeten vaststellen, zodanig dat geen afbreuk wordt gedaan aan het bereiken van de in artikel 1 van die richtlijn genoemde doelstellingen. Deze hoeveelheden moeten worden gemotiveerd aan de hand van objectieve criteria.

(3)

Op 22 oktober 2007 heeft de Commissie Beschikking 2007/697/EG (2) vastgesteld, waarbij een door Ierland gevraagde afwijking krachtens Richtlijn 91/676/EEG wordt toegestaan met als doel de aanwending van dierlijke mest tot een maximum van 250 kg stikstof/ha per jaar onder bepaalde voorwaarden toe te staan op landbouwbedrijven met ten minste 80 % grasland, in de context van het Ierse actieprogramma zoals door Ierland uitgevoerd door middel van de European Communities (Good Agricultural Practice for Protection of Waters) Regulations 2006 (3).

(4)

Op 24 februari 2011 heeft de Commissie Besluit 2011/127/EU (4) vastgesteld tot wijziging van Beschikking 2007/697/EG en tot verlenging van de afwijking tot en met 31 december 2013, in de context van het Ierse actieprogramma zoals door Ierland uitgevoerd door middel van de European Communities (Good Agricultural Practice for Protection of Waters) Regulations 2010 (5).

(5)

Op 27 februari 2014 heeft de Commissie Uitvoeringsbesluit 2014/112/EU (6) vastgesteld, waarbij een door Ierland gevraagde afwijking krachtens Richtlijn 91/676/EEG wordt toegestaan met als doel de aanwending van dierlijke mest tot een maximum van 250 kg stikstof/ha per jaar onder bepaalde voorwaarden toe te staan op landbouwbedrijven met ten minste 80 % grasland, in de context van het Ierse actieprogramma zoals door Ierland uitgevoerd door middel van de European Union (Good Agricultural Practice for Protection of Waters) Regulations 2014 (7).

(6)

Op 8 februari 2018 heeft de Commissie Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/209 (8) vastgesteld, waarbij een door Ierland gevraagde afwijking krachtens Richtlijn 91/676/EEG wordt toegestaan met als doel de aanwending van dierlijke mest tot een maximum van 250 kg stikstof/ha per jaar onder bepaalde voorwaarden toe te staan op landbouwbedrijven met ten minste 80 % grasland, in de context van het Ierse actieprogramma zoals door Ierland uitgevoerd door middel van de European Union (Good Agricultural Practice for Protection of Waters) Regulations 2017 (9). Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/209 is op 31 december 2021 vervallen.

(7)

De bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/209 toegestane afwijking betrof in 2020 6 016 bedrijven, wat ongeveer 4,9 % van het totale aantal bedrijven met grazende dieren, 15,9 % van het totale aantal grootvee-eenheden, en 9,6 % van het totale nettolandbouwoppervlak in Ierland vertegenwoordigt.

(8)

Op 14 oktober 2021 heeft Ierland bij de Commissie een verzoek tot verlenging van de afwijking krachtens punt 2, derde alinea, van bijlage III bij Richtlijn 91/676/EEG ingediend.

(9)

Overeenkomstig de European Union (Good Agricultural Practice for Protection of Waters) Regulations 2022 (10) heeft Ierland een nieuw actieprogramma vastgesteld met aanvullende en verscherpte maatregelen om aan de doelstellingen van Richtlijn 91/676/EEG te voldoen.

(10)

Overeenkomstig artikel 5, lid 2, van Richtlijn 91/676/EEG past Ierland op zijn hele grondgebied een actieprogramma toe.

(11)

Uit de gegevens die Ierland in het kader van de verslagleggingsverplichting krachtens artikel 10 van Richtlijn 91/676/EEG heeft verstrekt, blijkt dat, voor de periode 2016-2019, het water over het algemeen van goede kwaliteit is. In dit verband had 98,5 % van alle meetstations voor grondwater in Ierland gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 50 mg/l en had 81,5 % van die meetstations gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 25 mg/l. Alle meetstations voor oppervlaktewater in Ierland hadden gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 50 mg/l en 99,2 % van die meetstations had gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 25 mg/l. Bovendien rapporteerde 14 % van de meetstations voor oppervlaktewater eutrofiëring en rapporteerde 10 % een eutrofiëringsrisico. Wat de trends betreft, rapporteerde 37,5 % van de grondwatermeetstations een stijging van de nitraatconcentraties, 45,5 % stabiele trends en 17 % dalende trends. Wat het oppervlaktewater betreft, rapporteerde 11,1 % van de meetstations een stijging van de nitraatconcentraties, 86,2 % stabiele trends en 2,8 % dalende trends.

(12)

De omvang van de veestapel in Ierland is de afgelopen jaren toegenomen. Van de periode 2012-2015 tot de periode 2016-2019 zijn de aantallen runderen, varkens en schapen met respectievelijk 4,78 %, 2,81 % en 0,54 % gestegen, waarmee de stijgende trends van de vorige verslagleggingsperiode werden voortgezet. De gemiddelde stikstofbelasting door dierlijke mest bedroeg in de periode 2016-2018 117 kg stikstof/ha, tegenover 104 kg stikstof/ha in de periode 2012-2015. De gemiddelde fosforbelasting bedroeg in de periode 2016-2018 14 kg fosfor/ha, tegenover 15 kg fosfor/ha in de periode 2012-2015. De gemiddelde bemesting met chemische stikstofhoudende meststoffen steeg in de periode 2016-2019 met 13 % ten opzichte van de periode 2012-2015. De gemiddelde bemesting met chemische fosforhoudende meststoffen steeg in de periode 2016-2019 met 24 % ten opzichte van de periode 2012-2015. Het gemiddelde fosforoverschot bedroeg in de periode 2016-2018 23,1 kg fosfor/ha, tegenover 20 kg fosfor/ha in de periode 2012-2015. Het gemiddelde stikstofoverschot bedroeg in de periode 2016-2018 62,3 kg stikstof/ha, tegenover 44,8 kg stikstof/ha in de periode 2012-2015.

(13)

In Ierland wordt 92 % van de landbouwgrond als grasland gebruikt. Over het geheel gezien wordt 67 % van het oppervlak gebruikt voor extensieve landbouw met een relatief lage veebezetting en een lage mestgift; 33 % valt onder milieuprogramma’s voor de landbouw en slechts 14 % valt onder de intensieve landbouw. Akkerbouw vertegenwoordigt 6,6 % van het gebruik. Het gemiddelde gebruik van chemische meststoffen op grasland bedraagt 78,3 kg stikstof/ha en 8,6 kg fosfor/ha.

(14)

Het Ierse klimaat wordt gekenmerkt door een gelijkmatig over het jaar verdeelde regenval en betrekkelijk kleine temperatuurverschillen door het jaar heen, wat bevorderlijk is voor een lange groeiperiode voor gras, die varieert van 330 dagen per jaar in het zuidwesten tot ongeveer 250 dagen per jaar in het noordoosten (11).

(15)

Uit de door Ierland ingediende ondersteunende informatie blijkt dat de voorgestelde hoeveelheid van 250 kg stikstof/ha per jaar op bedrijven met ten minste 80 % grasland gerechtvaardigd is op basis van objectieve criteria zoals lange groeiperioden en een hoge opbrengst van gras met hoge stikstofopname.

(16)

Na bestudering van het verzoek van Ierland overeenkomstig punt 2, derde alinea, van bijlage III bij Richtlijn 91/676/EEG en in het licht van het Ierse actieprogramma in combinatie met de ervaring die is opgedaan met de afwijking waarin Beschikking 2007/697/EG en de Uitvoeringsbesluiten 2014/112/EU en (EU) 2018/209 voorzien, is de Commissie van oordeel dat de door Ierland voorgestelde hoeveelheid dierlijke mest, die overeenkomt met 250 kg stikstof/ha per jaar, de verwezenlijking van de doelstellingen van Richtlijn 91/676/EEG niet in de weg zal staan, op voorwaarde dat bepaalde strenge voorwaarden gelden voor landbouwers die onder een vergunning vallen.

(17)

In het licht van de in de overwegingen 11 tot en met 13 bedoelde gegevens moeten de in dit besluit vastgestelde voorwaarden worden aangescherpt ten opzichte van die van Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/209. De vastgestelde voorwaarden en de monitoring- en controlesystemen moeten voldoende zijn om ervoor te zorgen dat deze afwijking in overeenstemming is met de juridisch bindende streefcijfers van de kaderrichtlijn water (12), de aangescherpte ambities van de verordening inzake de verdeling van de inspanningen (13) en de ambitieuze doelstellingen van de Europese Green Deal met betrekking tot nutriëntenverontreiniging.

(18)

Er moeten aanvullende maatregelen worden genomen met betrekking tot het op of in de bodem brengen van dierlijke mest en andere meststoffen. Deze maatregelen moeten bijdragen tot de verbetering van het nutriëntenbeheer door middel van een optimale bemesting en een beperkt gebruik van meststoffen. De in dit besluit genoemde maatregelen moeten een aanvulling vormen op de maatregelen die reeds worden toegepast in het kader van de code van goede landbouwpraktijken.

(19)

De jaarlijkse administratieve controles en inspecties ter plaatse moeten worden uitgebreid tot 10 % van de bedrijven waaraan een vergunning is verleend. De inspecties ter plaatse moeten gebaseerd zijn op een deugdelijke methodologie, met inbegrip van risicobeoordeling, aselecte controles en de resultaten van de controles in voorgaande jaren. De nationale autoriteiten moeten het door de plaatselijke autoriteiten uitgevoerde inspectieprogramma voor de landbouw evalueren en nagaan welke middelen nodig zijn om de inspecties uit te voeren. Er moeten afschrikkende sancties (ook van economische aard) worden toegepast. Klachten of meldingen van niet-naleving die worden ingediend door burgers, niet-gouvernementele organisaties of klokkenluiders moeten worden opgevolgd.

(20)

In 2023 moeten de Ierse autoriteiten een tweejaarlijkse evaluatie uitvoeren van de waterkwaliteit, met inbegrip van de nitraatconcentratie en de staat van eutrofiëring. In gebieden waar uit monitoringgegevens blijkt dat er sprake is van een verslechterende trend of van verontreiniging of een risico op verontreiniging wat betreft nitraatconcentraties of eutrofiëring, moet vanaf 2024 de maximale hoeveelheid dierlijke mest die op of in de bodem mag worden gebracht, worden verlaagd tot 220 kg stikstof/ha.

(21)

De monitoringvoorschriften met betrekking tot de nitraatconcentratie en de staat van eutrofiëring overeenkomstig Richtlijn 91/676/EEG blijven van toepassing. De tweejaarlijkse evaluatie moet gebaseerd zijn op de door deze monitoring verkregen gegevens. Er zal aanvullende monitoring en jaarlijkse verslaglegging nodig zijn op de gebieden die onder de afwijking vallen.

(22)

Richtlijn 2007/2/EG van het Europees Parlement en de Raad (14) stelt algemene regels vast voor de oprichting van een infrastructuur voor ruimtelijke informatie in de Unie, ter ondersteuning van het milieubeleid van de Unie en beleidsmaatregelen of activiteiten die van invloed kunnen zijn op het milieu. Voor zover van toepassing, moet de uit hoofde van dit besluit verzamelde ruimtelijke informatie in overeenstemming zijn met de bepalingen van die richtlijn. Met het oog op minder administratieve lasten en meer coherente gegevens moet Ierland bij het verzamelen van de vereiste gegevens in het kader van dit besluit gebruikmaken van de informatie die is gegenereerd in het kader van het geïntegreerd beheers- en controlesysteem dat is opgezet uit hoofde van titel V, hoofdstuk II, van Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad (15).

(23)

De afwijking waarin dit besluit voorziet, doet geen afbreuk aan de verplichtingen van Ierland om Richtlijn 92/43/EEG van de Raad (16) toe te passen, met inbegrip van het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie in zaak C-293/17, Coöperatie Mobilisation for the Environment en Vereniging Leefmilieu (17), met name wat betreft de interpretatie van artikel 6, lid 3, van die richtlijn.

(24)

De in de artikelen 6 tot en met 9 van dit besluit vastgestelde voorwaarden zijn verplichte voorwaarden voor alle graslandbedrijven waaraan in het kader van de afwijking een vergunning is verleend. Deze voorwaarden worden daarom beschouwd als dwingende normen en voorschriften van het nationale recht voor deze entiteiten in de zin van de artikelen 12 en 13 van Verordening (EU) 2021/2115 van het Europees Parlement en de Raad (18).

(25)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 9 van Richtlijn 91/676/EEG ingestelde Nitraatcomité,

a)

“gras”: blijvend grasland of tijdelijk weiland dat gedurende minder dan vier jaar in stand wordt gehouden;

b)

“graslandbedrijven”: landbouwbedrijven waar 80 % of meer van de landbouwgrond die voor het op- of inbrengen van mest beschikbaar is, grasland is;

c)

“graasvee”: runderen (met uitzondering van mestkalveren), schapen, herten, geiten en paarden;

d)

“perceel”: een afzonderlijk veld of een groep velden, die qua gewas, bodemtype en bemestingspraktijken homogeen zijn;

e)

“bemestingsplan”: een voorafgaande berekening van het geplande gebruik en de beschikbaarheid van nutriënten;

f)

“mestboekhouding”: de nutriëntenbalans op basis van het werkelijke gebruik en de opname van nutriënten;

g)

“gemeenschappelijke grond”: een perceel grond dat in het bezit is van twee of meer personen, die er elk een bepaald aandeel in hebben of het gezamenlijk in bezit hebben, en dat oorspronkelijk is gekocht van de Irish Land Commission op grond van de Land Purchase ACTS, met inbegrip van grond waarop twee of meer personen weide- of turfrecht hebben.

a)

kaarten met voor elk graafschap de percentages onder vergunningen vallende graslandbedrijven, dieren en landbouwgrond, alsook kaarten van het lokale bodemgebruik zoals bedoeld in artikel 10, lid 1;

b)

de resultaten van de monitoring van het grond- en oppervlaktewater, onder zowel afwijkings- als niet-afwijkingsomstandigheden, wat nitraat- en fosforconcentraties betreft, met inbegrip van informatie over waterkwaliteitstrends, alsook de impact van de in dit besluit verleende afwijking op de waterkwaliteit zoals bedoeld in artikel 10, lid 2;

c)

de resultaten van de monitoring van de bodem, onder zowel afwijkings- als niet-afwijkingsomstandigheden, wat stikstof- en fosforconcentraties in het bodemwater en mineraal stikstof in het bodemprofiel betreft, zoals bedoeld in artikel 10, lid 2;

d)

een overzicht en een evaluatie van de met de in artikel 10, lid 4, bedoelde intensievere watermonitoring verkregen gegevens;

e)

de resultaten van de onderzoeken naar het lokale bodemgebruik, de vruchtwisseling en de landbouwpraktijken zoals bedoeld in artikel 10, lid 5;

f)

de resultaten van de modelmatige berekeningen van de omvang van de nitraat- en fosforverliezen zoals bedoeld in artikel 10, lid 6;

g)

een evaluatie van de resultaten van de administratieve controles en inspecties ter plaatse zoals bedoeld in artikel 11, leden 1 en 2;

h)

trends inzake de omvang van de veestapel en de mestproductie voor elke categorie vee en op graslandbedrijven waaraan een vergunning is verleend;

i)

een vergelijkende analyse tussen de controles van graslandbedrijven die onder vergunningen vallen en die van graslandbedrijven die niet onder vergunningen vallen, met inbegrip van gegevens over: