(1)

De Overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en de Russische Federatie inzake de versoepeling van de afgifte van visa aan burgers van de Europese Unie en de Russische Federatie (1) (“de Overeenkomst”) trad in werking op 1 juni 2007, op hetzelfde tijdstip als de Overnameovereenkomst tussen de Russische Federatie en de Europese Gemeenschap (2).

(2)

De Overeenkomst is bedoeld om op basis van wederkerigheid de afgifte van visa voor een voorgenomen verblijf van ten hoogste 90 dagen per periode van 180 dagen aan burgers van de Europese Unie en de Russische Federatie te versoepelen. De wens om in het belang van een gestage ontwikkeling van economische, humanitaire, culturele, wetenschappelijke en andere banden de contacten tussen mensen te vergemakkelijken, wordt in de preambule van de Overeenkomst onderstreept.

(3)

Overeenkomstig artikel 15, lid 5, van de Overeenkomst kan elk van beide partijen de Overeenkomst geheel of gedeeltelijk opschorten in verband met de openbare orde, de bescherming van de nationale veiligheid of de bescherming van de volksgezondheid. Het besluit tot opschorting moet uiterlijk 48 uur vóór de inwerkingtreding ervan worden meegedeeld aan de andere partij.

(4)

Naar aanleiding van de illegale annexatie door de Russische Federatie van de Autonome Republiek Krim en de stad Sevastopol in 2014 en het aanhoudende destabiliserende optreden van Rusland in het oosten van Oekraïne heeft de Europese Unie economische sancties ingesteld in verband met de acties van Rusland die de situatie in Oekraïne destabiliseren, gekoppeld aan de volledige uitvoering van de akkoorden van Minsk, evenals sancties in verband met acties die de territoriale integriteit, de soevereiniteit en de onafhankelijkheid van Oekraïne ondermijnen of bedreigen, en sancties naar aanleiding van de illegale annexatie van de Autonome Republiek Krim en de stad Sevastopol door de Russische Federatie.

(5)

Het besluit van de Russische Federatie om de niet onder het gezag van de regering vallende gebieden in de oblasten Donetsk en Luhansk van Oekraïne te erkennen als onafhankelijke entiteiten en het daaruit voortvloeiende besluit om Russische troepen naar deze gebieden te sturen, vormde een verdere ondermijning van de soevereiniteit en onafhankelijkheid van Oekraïne en een ernstige inbreuk op het internationale recht en een aantal internationale overeenkomsten, waaronder het Handvest van de Verenigde Naties, de Slotakte van Helsinki, het Handvest van Parijs en het Memorandum van Boedapest.

(6)

Als ondertekenaar van de akkoorden van Minsk draagt Rusland een duidelijke en rechtstreekse verantwoordelijkheid om in de geest van de daarin vervatte beginselen te werken aan een vreedzame oplossing van het conflict. Door het besluit te nemen tot erkenning van de niet onder het gezag van de regering vallende gebieden in het oosten van Oekraïne als onafhankelijke entiteiten, heeft de Russische Federatie onmiskenbaar gehandeld in strijd met de akkoorden van Minsk, die bepalen dat deze gebieden weer volledig onder het gezag van de Oekraïense regering moeten worden gebracht.

(7)

Gebeurtenissen die zich voordoen in een buurland van de Unie, zoals de gebeurtenissen in Oekraïne die de aanleiding zijn voor de beperkende maatregelen, kunnen een rechtvaardiging vormen voor maatregelen ter bescherming van de vitale veiligheidsbelangen van de Unie en de lidstaten. De genoemde acties van de Russische Federatie vormen een inbreuk op de grondbeginselen van het internationale recht. De acties van de Russische Federatie kunnen ook aanleiding geven tot migratiebewegingen als gevolg van handelingen die krachtens internationaal recht illegaal zijn.

(8)

In het licht van de ernst van de situatie is de Raad van oordeel dat de toepassing van enkele bepalingen van de Overeenkomst die voorzien in versoepelingen voor bepaalde categorieën burgers van de Russische Federatie die een visum voor kort verblijf aanvragen, namelijk leden van officiële delegaties van de Russische Federatie, leden van nationale en regionale regeringen en parlementen van de Russische Federatie en leden van het Constitutioneel Hof van de Russische Federatie en het Hooggerechtshof van de Russische Federatie in de uitoefening van hun functie, alsmede burgers van de Russische Federatie die houder zijn van een geldig diplomatiek paspoort en zakenlieden en vertegenwoordigers van bedrijfsorganisaties, moet worden opgeschort.

(9)

Dit besluit vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG; Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van dit besluit en dit is niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(10)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, dat aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie is gehecht, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van dit besluit en is dit niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat,