(1)

Wegens overbevissing van het makreelquotum in 2009 heeft de Commissie in 2013 Uitvoeringsverordening (EU) nr. 185/2013 (2) vastgesteld tot verlaging van het in 2013 en de daaropvolgende jaren aan Spanje toegewezen makreelquotum in ICES-sector 8c, de ICES-deelgebieden 9 en 10 en de wateren van de Unie van Cecaf 34.1.1 en van het ansjovisquotum in ICES-deelgebied 8.

(2)

Uitvoeringsverordening (EU) nr. 185/2013 is bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/1244 van de Commissie (3) gewijzigd wat betreft de verlagingen van aan Spanje toegewezen vangstquota voor 2020 en 2023. Spanje had gevraagd dat de in 2019 niet-gevangen hoeveelheid van 3 341 ton zou worden gebruikt voor de verlaging voor 2019 en in mindering zou worden gebracht op de bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 185/2013 voor de jaren 2020 en 2023 vastgestelde verlagingen. De verlaging die moest worden toegepast op het betrokken makreelquotum voor 2019, zoals vastgesteld in de bijlage bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/1244, had met die niet-gevangen hoeveelheid van 3 341 ton moeten worden verhoogd. Aangezien die toevoeging onbedoeld is weggelaten, moet de hoeveelheid voor de verlaging voor 2019 worden gerectificeerd. Spanje heeft 114 ton van het betrokken makreelquotum voor 2020 niet gebruikt, en oefent op die manier een lagere visserijdruk uit op dat bestand dan maximaal is toegestaan op grond van de voor dat jaar toegewezen vangstmogelijkheden. Spanje heeft gevraagd dat die niet-gevangen hoeveelheid wordt gebruikt voor de verlaging voor 2020 en dienovereenkomstig in mindering wordt gebracht op de bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 185/2013 voor het jaar 2023 vastgestelde verlaging. De bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 185/2013 vastgestelde hoeveelheden voor de verlagingen voor 2020 en 2023 moeten worden aangepast.

(3)

Ook met de gewijzigde verlaging van de makreelquota voor 2023 wordt ervoor gezorgd dat de vangstmogelijkheden voor die soorten niet worden overschreden, in overeenstemming met de doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid.

(4)

Uitvoeringsverordening (EU) nr. 185/2013 moet daarom dienovereenkomstig worden gerectificeerd en gewijzigd.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de visserij en de aquacultuur,

(1)

Bij Verordening (EU) nr. 142/2011 van de Commissie (2) zijn volksgezondheidsvoorschriften en veterinairrechtelijke voorschriften voor het in de handel brengen en de uitvoer van afgeleide producten vastgesteld.

(2)

Door de snelle ontwikkeling van de insectenproductiesector wordt een aanzienlijke hoeveelheid uitwerpselen van insecten geproduceerd, die de lidstaten, bij gebrek aan geharmoniseerde Unievoorschriften, op verschillende wijze verwijderen. Om ervoor te zorgen dat uitwerpselen van insecten als meststof worden gebruikt, moeten Unievoorschriften worden vastgesteld.

(3)

Voor de toepassing van Verordening (EU) nr. 142/2011 moet “insectenmest” worden gedefinieerd als het mengsel van uitwerpselen van insecten met delen van dode insecten en de voedingsbodem. Insectenlarven, die doorgaans worden gebruikt voor de productie van verwerkt dierlijk eiwit of voor menselijke consumptie, leven in die insectenmest. Er moet een definitie van “insectenmest” in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 142/2011 worden opgenomen om de vereisten voor het behandelen en in de handel brengen van insectenmest in overeenstemming te brengen met de vereisten voor verwerkte mest. Bijlage I bij Verordening (EU) nr. 142/2011 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Het tijdig ophalen van afzonderlijke karkassen van niet-herkauwende landbouwhuisdieren is niet altijd economisch haalbaar, met name als het gaat om karkassen die bij kleine landbouwbedrijven worden opgehaald. Daarom voorziet hoofdstuk V van bijlage IX bij Verordening (EU) nr. 142/2011 in methoden van compostering in cellen om de veilige opslag van bepaalde dode niet-herkauwende landbouwhuisdieren te waarborgen totdat deze worden opgehaald. De methode voor compostering in cellen “Hydrolyse gevolgd door verwijdering” mag momenteel alleen voor karkassen van varkens worden gebruikt. Het is passend dat die methode voor compostering in cellen ook wordt toegestaan voor karkassen van pluimvee en gekweekte haasachtigen. Hoofdstuk V, afdeling 2, punt B), 2), van bijlage IX bij Verordening (EU) nr. 142/2011 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

Overeenkomstig het Akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (hierna “het terugtrekkingsakkoord” genoemd), en met name artikel 5, lid 4, van het Protocol inzake Ierland/Noord-Ierland, in samenhang met bijlage 2 bij dat protocol, zijn Verordening (EG) nr. 1069/2009 en de daarop gebaseerde handelingen van de Commissie na het einde van de in het terugtrekkingsakkoord bedoelde overgangsperiode van toepassing op en in het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot Noord-Ierland.

(6)

Aangezien de in het terugtrekkingsakkoord vastgestelde overgangsperiode op 31 december 2020 is afgelopen, moet hoofdstuk V, afdeling 2, punt B), 1), van bijlage IX bij Verordening (EU) nr. 142/2011 worden gewijzigd om de verwijzing naar het Verenigd Koninkrijk in de lijst van lidstaten die de methode voor compostering in cellen mogen toepassen te vervangen door een verwijzing naar het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot Noord-Ierland. Bovendien moeten de verwijzingen naar het Verenigd Koninkrijk uit hoofdstuk V, afdeling 2, punt A), van bijlage IX bij Verordening (EU) nr. 142/2011 en uit hoofdstuk II, afdeling 11, tabel 3, van bijlage XIV bij die verordening worden geschrapt.

(7)

Op 8 oktober 2015 heeft de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) een wetenschappelijk advies uitgebracht inzake een risicoprofiel met betrekking tot de productie en de consumptie van insecten als levensmiddelen en als diervoeders (3). De EFSA heeft, naast andere insectensoorten, zijderupsen als mogelijke bron voor de productie van verwerkt dierlijk eiwit beoordeeld. Bepaalde regio’s van de Unie kennen een lange traditie van zijdecultuur. Aangezien gecultiveerde zijderupsen enkel bladeren van moerbei (Morus alba en Morus nigra) eten, is er geen sprake van een risico op verontreiniging met diervoeders van dierlijke oorsprong die niet voor het voeren van insecten zijn toegelaten. Daarom moet worden toegestaan dat zijderupsen, nadat de zijde is geoogst, worden gebruikt als verwerkt dierlijk eiwit, bestemd voor de productie van diervoeders voor landbouwhuisdieren. Het is passend om zijderupsen (Bombyx mori) toe te voegen aan de lijst van insectensoorten die mogen worden gebruikt voor de vervaardiging van verwerkte dierlijke eiwitten voor de productie van voeder voor landbouwhuisdieren. Bijlage X bij Verordening (EU) nr. 142/2011 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

In bijlage XI bij Verordening (EU) nr. 142/2011 zijn de vereisten voor het in de handel brengen van mest vastgesteld. Na de opname van een definitie van “insectenmest” in bijlage I bij die verordening moeten de vereisten voor het in de handel brengen van verwerkte insectenmest waarborgen dat de handel in verwerkte insectenmest veilig verloopt. Daarom moeten de in die bijlage vastgestelde vereisten ook gelden voor insectenmest. Bijlage XI bij Verordening (EU) nr. 142/2011 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

Lidstaten die momenteel nationale maatregelen voor het verwerken van insectenmest toepassen, moeten hun nationale maatregelen afstemmen op de methode als vastgesteld in bijlage XI bij Verordening (EU) nr. 142/2011, zoals gewijzigd bij deze verordening. Deze verordening moet voorzien in een overgangsperiode van twaalf maanden.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Overeenkomstig artikel 15, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 van de Commissie (2) kan de Commissie op verzoek van een derde land de controles met betrekking tot de naleving van handelsnormen erkennen die door dat derde land vóór invoer in de Unie worden verricht.

(2)

Naar aanleiding van de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk uit de Unie op 1 februari 2020 en met het oog op het verstrijken op 31 december 2020 van de overgangsperiode waarin was voorzien in het Akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (hierna “het Terugtrekkingsakkoord” genoemd), had het Verenigd Koninkrijk de Commissie verzocht de controles met betrekking tot de naleving van specifieke handelsnormen die het Verenigd Koninkrijk vóór invoer in de Unie verricht, te erkennen. Meer bepaald had het Verenigd Koninkrijk zich ertoe verbonden om na afloop van de overgangsperiode aan de voorschriften voor het in de handel brengen van groenten en fruit te voldoen en had het de in artikel 15, lid 2, tweede alinea, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 bedoelde officiële autoriteit en controle-instanties aangewezen.

(3)

Op basis daarvan zijn bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/2102 van de Commissie (3) de door het Verenigd Koninkrijk verrichte controles met betrekking tot de naleving van de handelsnormen voor groenten en fruit erkend, is de officiële autoriteit vastgesteld onder verantwoordelijkheid waarvan die controles worden verricht, alsmede de controle-instanties die belast zijn met de uitvoering van de adequate controles in Groot-Brittannië, en is het Verenigd Koninkrijk met een voetnoot opgenomen in bijlage IV bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011.

(4)

Hoewel Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 overeenkomstig artikel 6, lid 3, en artikel 7, lid 1, van het Terugtrekkingsakkoord en artikel 5, lid 4, en artikel 13, lid 1, van het Protocol inzake Ierland/Noord-Ierland bij dat akkoord, in samenhang met bijlage 2 bij dat protocol, van toepassing is op en in het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot Noord-Ierland, is in artikel 7, lid 3, eerste alinea, van dat protocol bepaald dat met betrekking tot de erkenning in een lidstaat van door de autoriteiten van een andere lidstaat of door een in een andere lidstaat gevestigde instantie afgegeven of uitgevoerde technische voorschriften, beoordelingen, registraties, certificaten, goedkeuringen en vergunningen, verwijzingen naar lidstaten in bepalingen van het recht van de Unie die krachtens dat protocol van toepassing zijn geworden, niet zodanig mogen worden gelezen dat ten aanzien van door de autoriteiten van het Verenigd Koninkrijk of door een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde instantie afgegeven of uitgevoerde technische voorschriften, beoordelingen, registraties, certificaten, goedkeuringen en vergunningen, het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot Noord-Ierland daaronder valt. Bijgevolg moeten de controles met betrekking tot de naleving van de handelsnormen die worden verricht door de controle-instantie voor Noord-Ierland, worden beschouwd als door een derde land verrichte controles, onverminderd artikel 7, lid 3, vierde alinea, van dat protocol.

(5)

Daarom moet de Commissie ook de met de adequate controles voor Noord-Ierland belaste controle-instantie vaststellen, zoals die op 9 april 2020 door het Verenigd Koninkrijk is aangemeld, en de tekst met betrekking tot het Verenigd Koninkrijk in bijlage IV bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 verduidelijken.

(6)

Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

Ter wille van de duidelijkheid en de rechtszekerheid moet Uitvoeringsverordening (EU) 2020/2102 worden ingetrokken.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

(1)

Bij Richtlijn 66/402/EEG zijn regels vastgesteld voor de productie en het in de handel brengen van zaaigranen in de Unie. Met betrekking tot zaaizaad van hybriden van tarwe zijn kruising en chemische hybridisatie de enige technieken voor de productie van hybride zaad waarin die richtlijn voorziet.

(2)

In de afgelopen jaren is cytoplasmatische mannelijke steriliteit (CMS) wereldwijd echter aanvaard als kweektechniek voor de teelt van hybriden van zaaigraanrassen. Voor gerst zijn reeds relevante regels betreffende de productietechniek CMS in werking, aangezien de productie van hybride zaaizaden met CMS al sinds enkele jaren in de praktijk wordt gebracht.

(3)

Gerst en tarwe zijn zelfbestuivend en worden geteeld in een mengteeltsysteem. Gezien de technische overeenkomsten tussen de productie van zaaizaad van hybriden van gerst en tarwe en de behoeften van de gebruikers van hybride zaaizaad, is het wenselijk om voor zaaizaad van hybriden van tarwe voorwaarden vast te stellen die vergelijkbaar zijn met de voorwaarden voor zaaizaad van hybriden van gerst. Uit ervaring is gebleken dat, wanneer de CMS-techniek wordt toegepast, voor het specifieke mengteeltsysteem van hybride tarwesoorten als Triticum aestivum subsp. aestivum, Triticum turgidum subsp. durum of Triticum aestivum subsp. spelta dat in het veld wordt toegepast, in combinatie met de weergerelateerde risico’s tijdens de bloeiperiode, een verlaging van de raszuiverheidsnorm tot 85 % noodzakelijk is om in minder gunstige weersomstandigheden een stabiele zaadproductie mogelijk te maken. Derhalve is het wenselijk voor met CMS geproduceerde zaaizaden van hybride tarwe een lager niveau van raszuiverheid toe te staan dan voor andere hybriden vereist is.

(4)

Uit de ervaring met andere zaaizaden van met CMS geproduceerde hybriden is gebleken dat het belangrijk is om de geldende technische voorschriften aan het begin van een nieuw productieschema te testen. De voorschriften voor rassen moeten derhalve tijdelijk van toepassing zijn tot en met 31 augustus 2029, teneinde kwekers in staat te stellen zich aan te passen aan de teelt van hybride tarwe in een mengteeltsysteem. Een dergelijke aanpak is noodzakelijk om eventuele aan dit teeltschema verbonden risico’s tot een minimum te beperken en landbouwers te voorzien van een nieuwe soort tarweras. Die termijn moet voldoende zijn om kwekers en certificeringsdiensten in staat te stellen de nodige kennis te vergaren voor de toepassing van de technische voorschriften voor de teelt van zaden van hybride tarwe en die voorschriften te herzien.

(5)

Teneinde de Commissie en de lidstaten in staat te stellen de nodige kennis te vergaren over de toepassing van CMS en om tijd te gunnen voor de herziening van de desbetreffende regels, moet de verantwoordelijke certificeringsdienst tot en met 28 februari 2030 elk jaar bij de Commissie en de overige lidstaten verslag uitbrengen over de resultaten van het voorgaande jaar wat betreft de hoeveelheid geproduceerde hybride zaden en het percentage van de partijen zaden dat is afgewezen wegens ontoereikende kwaliteitsparameters.

(6)

De bijlagen I en II bij Richtlijn 66/402/EEG moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,