(1)

In het kader van de evoluerende uitdagingen op het gebied van migratie, die de noodzaak met zich meebrengen solide opvang-, asiel-, integratie- en migratiesystemen in de lidstaten te ondersteunen, situaties waarin sprake is van druk te voorkomen en die op een adequate en solidaire manier aan te pakken, en irreguliere en onveilige binnenkomsten te vervangen door legale en veilige routes, is het van cruciaal belang dat wordt geïnvesteerd in een doeltreffend en gecoördineerd migratiebeheer in de Unie, opdat de doelstelling van de Unie om een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht tot stand te brengen, overeenkomstig artikel 67, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), wordt gerealiseerd.

(2)

Het belang van een gecoördineerde aanpak door de Unie en de lidstaten komt tot uitdrukking in de Europese migratieagenda van 13 mei 2015, waarin de noodzaak werd benadrukt van een consistent en duidelijk gemeenschappelijk beleid tot herstel van het vertrouwen in het vermogen van de Unie om Europese en nationale inspanningen te bundelen teneinde op doeltreffende wijze het migratieprobleem aan te pakken en samen te werken, in overeenstemming met het beginsel van solidariteit en een billijke verdeling van de verantwoordelijkheid tussen de lidstaten als vastgelegd in artikel 80 VWEU; dat werd bevestigd in de tussentijdse evaluatie van 27 september 2017 en de voortgangsverslagen van 14 maart 2018 en 16 mei 2018.

(3)

In zijn conclusies van 19 oktober 2017 bevestigde de Europese Raad andermaal de noodzaak van een alomvattende, pragmatische en resolute aanpak van het migratiebeheer die erop is gericht de controle over de buitengrenzen te waarborgen, irreguliere binnenkomsten te verminderen en het aantal sterfgevallen op zee terug te dringen; die aanpak moet worden gebaseerd op het flexibele en gecoördineerde gebruik van alle instrumenten waarover de Unie en de lidstaten beschikken. De Europese Raad riep er voorts toe op de terugkeer sterk te intensiveren door middel van maatregelen op het niveau van zowel de Unie als de lidstaten, zoals doeltreffende overnameovereenkomsten en -regelingen.

(4)

Ter ondersteuning van de inspanningen om te zorgen voor een alomvattende aanpak van het migratiebeheer op basis van wederzijds vertrouwen, solidariteit en een billijke verdeling van de verantwoordelijkheid tussen de lidstaten en de Unie-instellingen, met het oogmerk een gemeenschappelijk, duurzaam Uniebeleid inzake asiel en immigratie tot stand te brengen, moet een Fonds voor asiel, migratie en integratie (het “fonds”) worden opgericht dat de lidstaten van voldoende financiële middelen voorziet.

(5)

Alle uit hoofde van het fonds gefinancierde acties, met inbegrip van de acties in derde landen, moeten worden uitgevoerd met volledige inachtneming van de rechten en beginselen die zijn verankerd in het acquis van de Unie en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (het “Handvest”), en moeten in overeenstemming zijn met de internationale verplichtingen van de Unie en de lidstaten die voortvloeien uit de internationale instrumenten waarbij zij partij zijn, met name door ervoor te zorgen dat de beginselen van gendergelijkheid, non-discriminatie en het belang van het kind worden nageleefd.

(6)

Het belang van het kind moet een primaire overweging zijn bij alle acties of beslissingen met betrekking tot migrerende kinderen, met inbegrip van terugkeer, waarbij ten volle rekening moet worden gehouden met het recht van het kind om zijn mening te uiten.

(7)

Het fonds moet voortbouwen op de resultaten die zijn bereikt en investeringen die zijn gemaakt met steun van zijn voorgangers, namelijk het Europees Vluchtelingenfonds dat werd ingesteld bij Beschikking nr. 573/2007/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) voor de periode 2008-2013, het Europees Fonds voor de integratie van onderdanen van derde landen dat werd opgericht bij Beschikking 2007/435/EG van de Raad (5) voor de periode 2007-2013, het Europees Terugkeerfonds dat werd opgericht bij Beschikking nr. 575/2007/EG van het Europees Parlement en de Raad (6) voor de periode 2008-2013, en het Fonds voor asiel, migratie en integratie dat werd opgericht bij Verordening (EU) nr. 516/2014 van het Europees Parlement en de Raad (7) voor de periode 2014-2020. Daarbij moet het ook rekening houden met alle relevante nieuwe ontwikkelingen.

(8)

Het fonds moet steun verstrekken voor solidariteit en de billijke verdeling van verantwoordelijkheid tussen de lidstaten en het doeltreffend beheer van migratiestromen, onder andere door gemeenschappelijke maatregelen op asielgebied te bevorderen, met inbegrip van de inspanningen van de lidstaten voor de opvang van personen die internationale bescherming nodig hebben, via hervestiging, toelating op humanitaire gronden en overbrenging tussen lidstaten van verzoekers om internationale bescherming of personen die internationale bescherming genieten, door kwetsbare asielzoekers zoals kinderen beter te beschermen, door integratiestrategieën te ondersteunen en door een beleid inzake legale migratie te ontwikkelen en te versterken, bijvoorbeeld door te voorzien in veilige en wettelijke mogelijkheden voor toegang tot de Unie, hetgeen ook moet helpen het concurrentievermogen van de Unie op lange termijn en de toekomst van haar sociaal model te waarborgen en de prikkels voor irreguliere migratie te reduceren via een duurzaam terugkeer- en overnamebeleid.

(9)

Gezien de interne aard van het fonds en het feit dat het fonds het voornaamste financieringsinstrument voor asiel en migratie op het niveau van de Unie is, moet het fonds in de eerste plaats acties ondersteunen die ten dienste staan van het interne beleid van de Unie inzake asiel en migratie, in overeenstemming met de doelstellingen van het fonds. Aangezien echter bepaalde buiten de Unie ondernomen acties bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van het fonds en onder bepaalde omstandigheden een meerwaarde voor de Unie kunnen opleveren, moet het fonds de versterking van de samenwerking en het partnerschap met derde landen met het oog op migratiebeheer ondersteunen om legale migratiemogelijkheden te versterken, effectieve, veilige en waardige terugkeer en overname te bevorderen en de eerste fase van de re-integratie in derde landen te stimuleren. De uit hoofde van het fonds verstrekte steun zou geen afbreuk doen aan het huidige vrijwillige karakter van hervestiging en herplaatsing van verzoekers om internationale bescherming en personen die internationale bescherming genieten uit hoofde van het juridisch kader van het gemeenschappelijk Europees asielstelsel dat ten tijde van de vaststelling van deze verordening van toepassing is.

(10)

Om gebruik te kunnen maken van de deskundigheid van de relevante gedecentraliseerde agentschappen, moet de Commissie ervoor zorgen dat bij de ontwikkeling van de programma’s van de lidstaten rekening wordt gehouden met hun kennis en ervaring wat betreft hun bevoegdheden. Voorts moet het fonds de volgende activiteiten die door het bij Verordening (EU) nr. 439/2010 van het Europees Parlement en de Raad (8) opgerichte Europees Ondersteuningsbureau voor asielzaken (EASO) worden gesteund, kunnen aanvullen om de werking van het gemeenschappelijk Europees asielstelsel te faciliteren en te verbeteren: de praktische samenwerking versterken, met name de uitwisselingen van informatie inzake asiel en goede praktijken; het recht van de Unie en het internationaal recht bevorderen en bijdragen tot de uniforme toepassing van het recht van de Unie inzake asiel, op basis van hoge normen voor internationale beschermingsprocedures, voor opvangvoorzieningen en voor de beoordeling van beschermingsbehoeften in de hele Unie; de duurzame en billijke verdeling van de verzoeken om internationale bescherming mogelijk maken; convergentie bij de beoordeling van verzoeken om internationale bescherming in de Unie faciliteren; de hervestigingsinspanningen van de lidstaten ondersteunen; en operationele en technische bijstand aan de lidstaten bieden voor het beheer van hun asiel- en opvangstelsels, met name die lidstaten waarvan de systemen onder onevenredige druk staan.

(11)

Het fonds moet steun verstrekken voor de inspanningen van de Unie en de lidstaten om de lidstaten meer capaciteit te bieden om hun asielbeleid te ontwikkelen, te monitoren en te toetsen aan hun verplichtingen uit hoofde van het recht van de Unie.

(12)

Het fonds moet de inspanningen van de lidstaten en van de Unie steunen om het gemeenschappelijk Europees asielstelsel, met inbegrip van de externe dimensie ervan, volledig uit te voeren en verder te ontwikkelen.

(13)

Partnerschappen en samenwerking met derde landen vormen een essentieel onderdeel van het migratiebeheerbeleid van de Unie. Het fonds moet ertoe bijdragen dat onderdanen van derde landen of staatloze personen die internationale bescherming behoeven, niet langer op onveilige en irreguliere wijze, maar legaal en veilig op het grondgebied van de lidstaten aankomen, dat er solidariteit wordt betuigd met de landen in regio’s waarnaar of waarin een groot aantal personen die internationale bescherming behoeven, verdreven zijn, zulks door te helpen de druk op die landen te verlichten, en het moet daadwerkelijk bijdragen tot mondiale hervestigingsinitiatieven, waarbij de Unie en de lidstaten met één stem spreken op internationale fora en ten aanzien van derde landen. Het fonds moet, in de vorm van financiële stimulansen, steun verlenen voor de inspanningen van de lidstaten om internationale bescherming en een duurzame oplossing te bieden aan vluchtelingen en ontheemden die zijn toegelaten in het kader van programma’s voor hervestiging of voor toelating op humanitaire gronden.

(14)

Gezien de migratiestromen naar de Unie en het belang van integratie en inclusie voor mensen die naar Europa komen, voor lokale gemeenschappen en voor het welzijn van onze samenlevingen op lange termijn en de stabiliteit van onze economieën, is het van cruciaal belang het beleid van de lidstaten voor de integratie van legaal verblijvende onderdanen van derde landen te ondersteunen, onder meer op de prioritaire gebieden die zijn vermeld in het actieplan voor integratie en inclusie 2021-2027. Het fonds moet integratiemaatregelen ondersteunen die zijn toegesneden op de behoeften van onderdanen van derde landen, alsook horizontale maatregelen die erop gericht zijn lidstaten beter in staat te stellen integratiestrategieën te ontwikkelen, uitwisseling en samenwerking op te voeren, en de onderlinge contacten, constructieve dialoog en acceptatie tussen onderdanen van derde landen en de gastsamenleving te bevorderen.

(15)

Om het optreden ter bevordering van de integratie van onderdanen van derde landen doeltreffender te maken, en daarbij zo veel mogelijk meerwaarde voor de Unie te creëren en samenhang te waarborgen, moeten acties die uit het fonds worden gefinancierd in overeenstemming zijn met en een aanvulling vormen op acties die uit andere instrumenten van de Unie, met name externe instrumenten, het Europees Sociaal Fonds Plus (ESF+) dat werd opgericht bij Verordening (EU) 2021/1057 van het Europees Parlement en de Raad (9), en het Europees Fonds voor Regionale ontwikkeling (EFRO) dat werd opgericht bij Verordening (EU) 2021/1058 van het Europees Parlement en de Raad (10), worden gefinancierd. Het fonds moet maatregelen ondersteunen die zijn toegesneden op de behoeften van onderdanen van derde landen en die in het algemeen in de vroegste stadia van integratie worden uitgevoerd, alsook horizontale maatregelen ter ondersteuning van de capaciteiten van de lidstaten op het gebied van integratie, terwijl optreden ten behoeve van onderdanen van derde landen met een effect op langere termijn uit het ESF+ en het EFRO moet worden gefinancierd. In dat verband moeten de met de uitvoering van het fonds belaste autoriteiten van de lidstaten worden verplicht samen te werken en te coördineren met de autoriteiten die door de lidstaten zijn aangewezen voor het beheer van het optreden van het ESF+ en het EFRO en zo nodig samen te werken en te coördineren met hun beheerautoriteiten en de beheerautoriteiten van andere fondsen van de Unie die bijdragen tot de integratie van onderdanen van derde landen.

(16)

De integratiemaatregelen moeten ook gelden voor personen die internationale bescherming genieten, om met inachtneming van de bijzondere kenmerken van die doelgroep een brede aanpak van integratie te waarborgen. Indien integratiemaatregelen met opvang worden gecombineerd, moeten waar nodig ook asielzoekers in de acties kunnen worden opgenomen.

(17)

Bij de uitvoering van het fonds op het gebied van integratie moeten de gemeenschappelijke basisbeginselen van de Unie inzake integratie, die zijn vastgelegd in het actieplan voor integratie en inclusie 2021-2027, in acht worden genomen.

(18)

Voor lidstaten die dat wensen, moet het mogelijk zijn om in hun programma’s integratiemaatregelen op te nemen om ook de naaste verwanten van onderdanen van derde landen onder die maatregelen op te nemen, en zo de eenheid van het gezin te ondersteunen, voor zover dat nodig is om de doeltreffende uitvoering van die maatregelen. Onder “naaste verwanten” moeten worden verstaan de echtgenoten, partners, alsmede alle personen die rechtstreekse familiebanden in opgaande of neergaande lijn hebben met de onderdaan van een derde land voor wie de integratiemaatregelen bedoeld zijn en die anders niet onder het toepassingsgebied van het fonds zouden vallen.

(19)

Gezien de cruciale rol die de autoriteiten van de lidstaten en maatschappelijke organisaties op het gebied van integratie spelen en ter facilitering van toegang voor die entiteiten tot financiering op het niveau van de Unie, moet het fonds de uitvoering van acties op het gebied van integratie door nationale, regionale en lokale autoriteiten en maatschappelijke organisaties faciliteren, onder meer door gebruik te maken van de thematische faciliteit en door middel van een hoger medefinancieringspercentage voor die acties. In dat verband moet ten minste 5 % van de initiële toewijzing aan de thematische faciliteit gericht zijn op de uitvoering van integratiemaatregelen door lokale en regionale overheden.

(20)

De lidstaten worden aangemoedigd om, naast het medefinancieringspercentage van het fonds voor projecten, financiering uit de begrotingen van hun overheidsinstanties te verstrekken wanneer die financiering essentieel is voor de uitvoering van een project, met name wanneer het project door een maatschappelijke organisatie wordt uitgevoerd.

(21)

Gezien de economische en demografische uitdagingen waarvoor de Unie zich op lange termijn gesteld ziet, alsook de steeds mondialere aard van migratie, is het van cruciaal belang goed functionerende legale kanalen voor migratie naar de Unie tot stand te brengen, zodat de Unie een aantrekkelijke bestemming voor reguliere migratie blijft, in overeenstemming met de economische en sociale behoeften van de lidstaten, de houdbaarheid van de socialezekerheidsstelsels en duurzame groei van de economie van de Unie te waarborgen, en tegelijk arbeidsmigranten tegen uitbuiting te beschermen.

(22)

Het fonds moet de lidstaten steun verstrekken bij het opzetten van strategieën en het versterken en ontwikkelen van beleid inzake legale migratie, en bij het opvoeren van hun capaciteit voor het ontwikkelen, uitvoeren, monitoren en evalueren van strategieën, beleidsinitiatieven en maatregelen inzake immigratie en integratie van legaal verblijvende onderdanen van derde landen, met name juridische instrumenten van de Unie voor legale migratie. Het fonds moet ook steun verstrekken voor de uitwisseling van informatie en beste praktijken en voor de samenwerking tussen verschillende administratieve bestuursdiensten en -niveaus en tussen de lidstaten.

(23)

Een doeltreffend en waardig terugkeerbeleid maakt integraal deel uit van de alomvattende migratieaanpak die de Unie en haar lidstaten nastreven. Het fonds moet voorzien in steun en stimulansen voor de inspanningen van de lidstaten om de gemeenschappelijke terugkeernormen, met name de normen in Richtlijn 2008/115/EG van het Europees Parlement en de Raad (11), waarbij de nadruk op vrijwillige terugkeer ligt, en een geïntegreerde en gecoördineerde aanpak van het terugkeerbeleid daadwerkelijk toe te passen en verder te ontwikkelen. Voor een duurzaam terugkeerbeleid moet het fonds ook steun verstrekken voor maatregelen op dat gebied in derde landen, zoals maatregelen om een veilige en waardige terugkeer en overname, evenals de duurzame re-integratie van teruggekeerde personen, te faciliteren en te waarborgen, met inbegrip van de verstrekking van steun in geld of in natura.

(24)

De lidstaten moeten de voorkeur geven aan vrijwillige terugkeer en moeten zorgen voor een effectieve, veilige en waardige terugkeer. Om vrijwillige terugkeer te bevorderen, moeten de lidstaten nadenken over prikkels, zoals een voorrangsbehandeling in de vorm van extra ondersteuning bij de terugkeer en voor de eerste fase van de re-integratie. Uit het oogpunt van kosteneffectiviteit is dat soort vrijwillige terugkeer in het belang van zowel personen die terugkeren als autoriteiten.

(25)

Vrijwillige terugkeer moet weliswaar voorrang krijgen op gedwongen terugkeer, maar beide zijn niettemin met elkaar verbonden, met een wederzijds versterkend effect, en daarom moeten de lidstaten worden aangemoedigd om de complementariteit tussen beide vormen van terugkeer te versterken. De mogelijkheid tot verwijdering is een belangrijk element dat bijdraagt tot de integriteit van de stelsels voor asiel en legale migratie. Daarom moet het fonds steun verstrekken voor acties van lidstaten ter facilitering en uitvoering van verwijderingen volgens in het Unierecht vastgelegde normen, voor zover van toepassing, en met volledige inachtneming van de grondrechten en de waardigheid van de personen die terugkeren.

(26)

Specifieke maatregelen in de lidstaten en in de landen van terugkeer ter ondersteuning van personen die terugkeren, met bijzondere aandacht voor hun humanitaire en beschermingsbehoeften, kunnen de omstandigheden waaronder zij terugkeren en de re-integratie van personen die terugkeren, verbeteren. Bijzondere aandacht moet uitgaan naar kwetsbare personen.

(27)

De effectieve overname van illegaal verblijvende onderdanen van derde landen door derde landen vormt een integraal onderdeel van het terugkeerbeleid van de Unie en is een centraal instrument voor het doeltreffend beheer van migratiestromen, aangezien dit de vlotte terugkeer van irreguliere migranten faciliteert. Samenwerking op het gebied van overname speelt een belangrijke rol in het kader van dialoog en samenwerking met derde landen van herkomst en doorreis van irreguliere migranten, en voor de uitvoering ervan in derde landen moet steun worden verstrekt ten behoeve van een doeltreffend terugkeerbeleid op nationaal en Unieniveau.

(28)

Het fonds moet, naast steun voor de terugkeer van personen zoals bepaald in deze verordening, ook steun verstrekken voor andere maatregelen om irreguliere immigratie en de migrantensmokkel te bestrijden en om het naleven van de regelgeving inzake legale migratie te bevorderen, en zodoende de integriteit van de immigratiestelsels van de lidstaten te waarborgen.

(29)

De tewerkstelling van irreguliere migranten ondermijnt de ontwikkeling van een arbeidsmobiliteitsbeleid op basis van regelingen voor legale migratie en brengt de rechten van arbeidsmigranten in gevaar, waardoor zij kwetsbaar worden voor schendingen van hun rechten en misbruik. Het fonds moet lidstaten daarom, direct of indirect, steunen bij hun uitvoering van Richtlijn 2009/52/EG van het Europees Parlement en de Raad (12), die de tewerkstelling van illegaal verblijvende onderdanen van derde landen verbiedt en voorziet in sancties tegen werkgevers die dat verbod overtreden.

(30)

Het fonds moet lidstaten, direct of indirect, steunen bij hun uitvoering van Richtlijn 2011/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (13), die bepalingen bevat inzake het bijstaan, ondersteunen en beschermen van slachtoffers van mensenhandel. Bij die maatregelen, met inbegrip van maatregelen voor de vroege identificatie van slachtoffers van mensenhandel en hun doorverwijzing naar gespecialiseerde diensten, moet rekening worden gehouden met de genderspecifieke aard van mensenhandel en kinderslachtoffers.

(31)

Het fonds moet een aanvulling vormen op de activiteiten op terugkeergebied van het Europees Grens- en kustwachtagentschap, dat onder Verordening (EU) 2019/1896 van het Europees Parlement en de Raad (14) valt, zonder te voorzien in een aanvullende financieringsstroom voor dat agentschap.

(32)

Overeenkomstig het beginsel van doeltreffendheid moet worden gestreefd naar synergieën en consistentie met andere Uniefondsen, en overlapping tussen acties moet worden vermeden.

(33)

Om een maximale meerwaarde van gedeeltelijk of geheel uit de Uniebegroting gefinancierde investeringen te genereren, moet naar synergie worden gestreefd, met name tussen het fonds en andere programma’s van de Unie, waaronder de programma’s in gedeeld beheer. Om die synergie zo groot mogelijk te maken, moet worden gezorgd voor belangrijke faciliteringsmechanismen, onder meer cumulatieve financiering van een actie uit hoofde van het fonds en uit hoofde van een ander programma van de Unie. Dergelijke cumulatieve financiering mag de totale subsidiabele kosten van die actie niet overschrijden. Daartoe moeten in deze verordening passende regels worden vastgelegd, met name betreffende de mogelijkheid om dezelfde kosten of uitgaven zowel uit hoofde van het fonds als uit hoofde van een ander programma van de Unie pro rata te declareren.

(34)

De uit hoofde van het fonds gesteunde acties in of met betrekking tot derde landen moeten worden uitgevoerd in synergie en samenhang met andere activiteiten buiten de Unie die door de externe financieringsinstrumenten van de Unie worden ondersteund. Bij de uitvoering van die acties moet met name worden gestreefd naar volledige samenhang met de beginselen en algemene doelstellingen van het externe beleid van de Unie, met het beginsel van beleidscoherentie voor ontwikkeling en samenhang met de strategische programmeringsdocumenten voor het land of de regio in kwestie, en met de internationale verplichtingen van de Unie. Wat de externe dimensie betreft, moet het fonds zich toespitsen op het ondersteunen van acties die niet op ontwikkeling zijn gericht en het belang van het interne beleid van de Unie dienen, en moeten ze stroken met de binnen de Unie ondernomen activiteiten. Het fonds moet op gebieden die van belang zijn voor het migratiebeleid van de Unie, gerichte steun verstrekken ter versterking van de samenwerking met derde landen en van belangrijke aspecten van migratiebeheer.

(35)

De financiering uit de Uniebegroting moet worden geconcentreerd op acties waarbij het optreden van de Unie voor een meerwaarde kan zorgen ten opzichte van acties door de lidstaten alleen. De in het kader van deze verordening verstrekte financiële steun moet met name bijdragen tot het versterken van de nationale en Uniecapaciteiten op het gebied van asiel en migratie, overeenkomstig artikel 80 VWEU.

(36)

Bij het promoten van door het fonds ondersteunde acties moeten de ontvangers van Uniefinanciering informatie verstrekken in de taal of talen van de doelgroep. Om de zichtbaarheid van de Uniefinanciering te waarborgen, moeten de ontvangers van die financiering de oorsprong ervan vermelden wanneer zij over de actie communiceren. Daartoe moeten de ontvangers ervoor zorgen dat in al het communicatiemateriaal dat tot de media en het grote publiek is gericht, het embleem van de Unie wordt weergegeven en uitdrukkelijk wordt vermeld dat de acties financieel door de Unie worden ondersteund.

(37)

De Commissie moet financiële middelen uit het fonds kunnen gebruiken om beste praktijken en de uitwisseling van informatie over de uitvoering van het fonds te bevorderen.

(38)

De Commissie moet tijdig informatie publiceren over de door de thematische faciliteit in direct of indirect beheer verleende steun en moet dergelijke informatie waar passend actualiseren. Het moet mogelijk zijn de gegevens te sorteren naar specifieke doelstelling, naam van de begunstigde, wettelijk vastgelegd bedrag en aard en doel van de maatregel.

(39)

Een lidstaat kan worden geacht niet aan het toepasselijke acquis van de Unie te voldoen, onder meer wat betreft het gebruik van operationele steun in het kader van het fonds, indien hij zijn verplichtingen uit hoofde van de Verdragen op de gebieden van asiel en terugkeer niet is nagekomen, indien er bij het uitvoeren van het acquis inzake asiel en terugkeer een duidelijk gevaar is voor een ernstige schending van Uniewaarden door die lidstaat, of indien in een evaluatieverslag in het kader van het in Verordening (EU) nr. 1053/2013 van de Raad (15) vastgestelde Schengenmechanisme voor evaluatie en toezicht tekortkomingen op het betrokken gebied zijn geconstateerd.

(40)

Het fonds moet ervoor zorgen dat de middelen eerlijk en transparant worden verdeeld ter verwezenlijking van de doelstellingen van deze verordening. Om aan de vereisten op het gebied van transparantie te voldoen, moet de Commissie informatie over de jaarlijkse en meerjarige werkprogramma’s van de thematische faciliteit publiceren. Overeenkomstig Verordening (EU) 2021/1060 van het Europees Parlement en de Raad (16) moet elke lidstaat binnen zes maanden na de goedkeuring van zijn programma zorgen voor een website waarop informatie over zijn programma beschikbaar is, met inbegrip van informatie over de doelstellingen, activiteiten, beschikbare financieringsmogelijkheden en verwezenlijkingen van het programma.

(41)

In deze verordening moeten de initiële, voor de programma’s van de lidstaten bestemde bedragen worden vastgesteld, die bestaan uit een vast bedrag als bepaald in bijlage I en een bedrag dat wordt berekend op basis van de in die bijlage vastgestelde criteria, en die een weerspiegeling vormen van de behoeften van de verschillende lidstaten en de druk die zij ondervinden op het gebied van asiel, migratie, integratie en terugkeer. Gelet op de speciale behoeften van de lidstaten waar in 2018 en 2019 het hoogste aantal asielverzoeken per hoofd van de bevolking werd ingediend, is het passend de vaste bedragen voor Cyprus, Malta en Griekenland te verhogen.

(42)

De initiële bedragen voor de programma’s van de lidstaten moeten de basis vormen voor langetermijninvesteringen van de lidstaten. Om rekening te houden met veranderingen in migratiestromen, te voorzien in de behoeften inzake het beheer van asiel- en opvangstelsels en inzake de integratie van legaal verblijvende onderdanen van derde landen, en om legale migratie te ontwikkelen en irreguliere migratie tegen te gaan door middel van een effectieve, veilige en waardige terugkeer, moet halverwege de programmeringsperiode een aanvullend bedrag aan de lidstaten worden toegekend volgens objectieve criteria. Dat bedrag moet worden gebaseerd op statistische gegevens, overeenkomstig bijlage I, zodat de wijzigingen in de uitgangssituatie van de lidstaten worden meegenomen.

(43)

Om bij te dragen tot de verwezenlijking van de beleidsdoelstelling van het fonds, moeten de lidstaten ervoor zorgen dat hun programma’s acties omvatten die gericht zijn op de specifieke doelstellingen van het fonds, dat de gekozen prioriteiten in overeenstemming zijn met de in bijlage II beschreven uitvoeringsmaatregelen, en dat de verdeling van middelen over de doelstellingen waarborgt dat de algemene beleidsdoelstelling kan worden bereikt. Daartoe moeten de lidstaten in beginsel zorgen voor een minimumtoewijzing voor het versterken en ontwikkelen van het gemeenschappelijk Europees asielstelsel, voor het versterken en ontwikkelen van legale migratie naar de lidstaten, overeenkomstig hun economische en sociale behoeften, en voor het bevorderen van en bijdragen tot de daadwerkelijke integratie en sociale inclusie van onderdanen van derde landen.

(44)

Omdat de uitdagingen op het gebied van migratie voortdurend evolueren, moet de toewijzing van de financiële middelen worden aangepast aan de veranderingen in migratiestromen. Om tegemoet te komen aan dringende behoeften van en veranderingen in het beleid en de prioriteiten van de Unie, en om de financiering toe te spitsen op acties met een hoge meerwaarde voor de Unie, moet een deel van de financiering periodiek worden toegewezen, via een thematische faciliteit, aan specifieke acties, aan acties van de Unie, aan acties van lokale en regionale autoriteiten, aan noodhulp, aan hervestiging en toelating op humanitaire gronden, en aan aanvullende steun voor lidstaten die bijdragen tot solidariteits- en verantwoordelijkheidsinspanningen. De thematische faciliteit biedt flexibiliteit bij het beheer van het fonds en kan ook door middel van programma’s van de lidstaten worden uitgevoerd.

(45)

De lidstaten moeten worden aangemoedigd om een deel van de aan hun programma toegewezen middelen te gebruiken voor de in bijlage IV opgenomen acties waarvoor een grotere bijdrage van de Unie geldt.

(46)

Een deel van de beschikbare middelen van het fonds kan worden toegewezen aan programma’s van de lidstaten voor de uitvoering van specifieke acties, in aanvulling op de initiële toewijzing. Die specifieke acties moeten worden vastgesteld op het niveau van de Unie en moeten acties betreffen die samenwerking vereisen of die nodig zijn om te reageren op ontwikkelingen in de Unie waarvoor aan een of meer lidstaten extra financiële middelen ter beschikking moeten worden gesteld.

(47)

Het fonds moet bijdragen tot het ondersteunen van de operationele kosten in verband met de specifieke doelstellingen van het fonds, om de lidstaten zodoende in staat te stellen capaciteiten te handhaven die cruciaal zijn voor taken en diensten die een openbaredienstverlening ten bate van de hele Unie vormen. Die ondersteuning moet bestaan in de volledige terugbetaling van specifieke kosten die verband houden met de doelstellingen van het fonds en moet integraal deel uitmaken van de programma’s van de lidstaten.

(48)

Als aanvulling op de verwezenlijking van de beleidsdoelstelling van het fonds op nationaal niveau via programma’s van de lidstaten, moet het fonds ook steun verstrekken voor acties op het niveau van de Unie. Met die acties moeten algemene strategische doelen binnen de werkingssfeer van het fonds worden nagestreefd in verband met beleidsanalyse en innovatie, transnationale vormen van wederzijds leren en partnerschappen, en het testen van nieuwe initiatieven en acties in de hele Unie.

(49)

Om de Unie beter in staat te stellen om onmiddellijk te reageren op uitzonderlijke situaties op het gebied van migratie in een of meer lidstaten in de vorm van een grote of disproportionele toestroom van onderdanen van derde landen, die de opvang- en detentievoorzieningen en de asiel- en migratiebeheerstelsels en -procedures van die lidstaten onder aanzienlijke en acute druk zetten, of om onmiddellijk te reageren op uitzonderlijke situaties op het gebied van migratie in derde landen ten gevolge van politieke ontwikkelingen of conflicten, moet het mogelijk zijn om noodhulp te bieden overeenkomstig het in deze verordening beschreven kader.

(50)

Deze verordening moet ervoor zorgen dat het bij Beschikking 2008/381/EG van de Raad (17) opgezette Europees migratienetwerk blijft bestaan en dat de financiële bijstand aansluit bij de doelstellingen en taken van dat migratienetwerk.

(51)

De beleidsdoelstelling van het fonds zal mede worden gerealiseerd via financieringsinstrumenten en begrotingsgaranties in het kader van de beleidscomponenten van het programma InvestEU dat werd vastgesteld bij Verordening (EU) 2021/523 van het Europees Parlement en de Raad (18). Financiële steun moet worden gebruikt om tekortkomingen van de markt of suboptimale investeringssituaties op proportionele wijze aan te pakken, en de acties mogen particuliere financiering niet overlappen of verdringen, noch de concurrentie op de interne markt verstoren. De acties moeten een duidelijke meerwaarde voor de Unie hebben.

(52)

Blendingverrichtingen zijn vrijwillig van aard en zijn door de Uniebegroting ondersteunde verrichtingen die een combinatie vormen van niet terug te betalen vormen van steun, terug te betalen vormen van steun, of beide, uit de Uniebegroting, en terug te betalen vormen van steun van stimulerings-, ontwikkelings- of andere openbare financiële instellingen, alsmede steun van commerciële financiële instellingen en investeerders.

(53)

In deze verordening worden de financiële middelen voor de gehele duur van het fonds vastgelegd die in het kader van de jaarlijkse begrotingsprocedure voor het Europees Parlement en de Raad het voornaamste referentiebedrag vormen in de zin van punt 18 van het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 tussen het Europees Parlement, de Raad van de Europese Unie en de Europese Commissie betreffende de begrotingsdiscipline, de samenwerking in begrotingszaken en een goed financieel beheer, alsmede betreffende nieuwe eigen middelen, met inbegrip van een routekaart voor de invoering van nieuwe eigen middelen (19).

(54)

Het fonds valt onder Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (20) (het “Financieel Reglement”). Het Financieel Reglement stelt regels vast voor de uitvoering van de Uniebegroting, waaronder regels voor subsidies, prijzen, aanbestedingen, indirect beheer, financieringsinstrumenten, begrotingsgaranties, financiële bijstand en de vergoeding van externe deskundigen.

(55)

Voor het uitvoeren van acties in gedeeld beheer moet het fonds deel uitmaken van een samenhangend kader bestaande uit deze verordening, het Financieel Reglement en Verordening (EU) 2021/1060.

(56)

Verordening (EU) 2021/1060 stelt het kader vast voor actie door het EFRO, het ESF+, het Cohesiefonds, het Europees Fonds voor maritieme zaken, visserij en aquacultuur, het Fonds voor een rechtvaardige transitie, het Fonds voor asiel, migratie en integratie, het Fonds voor interne veiligheid en het instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visumbeleid, als onderdeel van het Fonds voor geïntegreerd grensbeheer, en bepaalt met name de regels inzake programmering, monitoring en evaluatie, beheer en controle voor in gedeeld beheer uitgevoerde fondsen van de Unie. Daarnaast moeten in deze verordening de doelstellingen van het fonds worden omschreven en moeten specifieke bepalingen worden vastgelegd betreffende acties die uit het fonds kunnen worden gefinancierd.

(57)

Bij Verordening (EU) 2021/1060 is voor het fonds voorzien in een voorfinancieringsregeling en in deze verordening is een specifiek voorfinancieringspercentage vastgesteld. Daarnaast is het passend een specifiek voorfinancieringspercentage voor noodhulp op te nemen opdat ervoor wordt gezorgd dat er onmiddellijk op noodsituaties kan worden gereageerd. De voorfinancieringsregeling moet ervoor zorgen dat lidstaten over de middelen beschikken om begunstigden al vanaf het begin van de uitvoering van hun programma’s steun te verstrekken.

(58)

Zowel de vorm van financiering als de wijze van uitvoering in het kader van deze verordening moet worden gekozen op basis van de geschiktheid ervan om de specifieke doelstellingen van de acties te verwezenlijken en om resultaten te boeken, rekening houdend met, in het bijzonder, de kosten van controles, administratieve lasten en het risico van niet-naleving. Bij het maken van die keuze moet worden overwogen gebruik te maken van vaste bedragen, vaste percentages en eenheidskosten, en van financiering die niet gekoppeld is aan kosten, zoals bedoeld in artikel 125, lid 1, van het Financieel Reglement.

(59)

Om optimaal gebruik te maken van het beginsel van één enkele audit, is het passend specifieke regels vast te stellen voor de controle en audit van projecten waarbij internationale organisaties waarvan de interne controlesystemen door de Commissie positief zijn beoordeeld, de begunstigden zijn. Voor dergelijke projecten moeten beheerautoriteiten de mogelijkheid hebben om hun beheersverificaties te beperken, mits de begunstigde tijdig alle nodige gegevens en informatie over de voortgang van het project en over de subsidiabiliteit van de onderliggende uitgaven verstrekt. Wanneer een door een dergelijke internationale organisatie uitgevoerd project deel uitmaakt van een controlesteekproef, moet het voor de auditautoriteit bovendien mogelijk zijn haar werkzaamheden uit te voeren overeenkomstig de beginselen van de internationale standaard inzake aanverwante diensten (ISRS) 4400 “Opdrachten tot het verrichten van overeengekomen specifieke werkzaamheden met betrekking tot financiële informatie”.

(60)

Overeenkomstig het Financieel Reglement, Verordening (EU, Euratom) nr. 883/2013 van het Europees Parlement en de Raad (21) en Verordeningen (EG, Euratom) nr. 2988/95 (22), (Euratom, EG) nr. 2185/96 (23) en (EU) 2017/1939 (24) van de Raad moeten de financiële belangen van de Unie worden beschermd door middel van evenredige maatregelen, onder meer maatregelen met betrekking tot preventie, opsporing, correctie en onderzoek van onregelmatigheden, waaronder fraude, met betrekking tot de terugvordering van verloren gegane, ten onrechte betaalde of onjuist bestede financiële middelen en, waar passend, met betrekking tot het opleggen van administratieve sancties. Met name heeft het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) overeenkomstig Verordeningen (Euratom, EG) nr. 2185/96 en (EU, Euratom) nr. 883/2013 de bevoegdheid administratieve onderzoeken uit te voeren, met inbegrip van controles en verificaties ter plaatse, om vast te stellen of er sprake is van fraude, corruptie of andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad.

Het Europees Openbaar Ministerie (EOM) is overeenkomstig Verordening (EU) 2017/1939 bevoegd over te gaan tot het onderzoeken en vervolgen van strafbare feiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad in de zin van Richtlijn (EU) 2017/1371 van het Europees Parlement en de Raad (25). Personen of entiteiten die middelen van de Unie ontvangen, moeten overeenkomstig het Financieel Reglement volledig meewerken aan de bescherming van de financiële belangen van de Unie, de nodige rechten en toegang verlenen aan de Commissie, OLAF, de Rekenkamer, en, ten aanzien van de lidstaten die deelnemen aan nauwere samenwerking op grond van Verordening (EU) 2017/1939, het EOM, alsmede ervoor zorgen dat derden die betrokken zijn bij de uitvoering van financiële middelen van de Unie gelijkwaardige rechten verlenen. De lidstaten moeten ten volle samenwerken en de instellingen, organen en instanties van de Unie alle nodige assistentie verlenen met betrekking tot de bescherming van de financiële belangen van de Unie.

(61)

Een derde land dat met de Unie een overeenkomst heeft gesloten over de criteria en mechanismen voor de vaststelling van de staat die verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek dat in een lidstaat of in dat derde land wordt ingediend, moet aan het fonds kunnen deelnemen, mits aan bepaalde voorwaarden is voldaan.

(62)

De horizontale financiële regels die het Europees Parlement en de Raad op basis van artikel 322 VWEU hebben vastgesteld, zijn op deze verordening van toepassing. Die regels zijn neergelegd in het Financieel Reglement en bepalen met name de procedure voor het opstellen en uitvoeren van de begroting door middel van subsidies, aanbestedingen, prijzen en indirecte uitvoering, en voorzien in controles op de verantwoordelijkheid van financiële actoren. De op basis van artikel 322 VWEU vastgestelde regels omvatten ook een algemeen conditionaliteitsregime ter bescherming van de Uniebegroting.

(63)

Op grond van Besluit 2013/755/EU van de Raad (26) komen in landen of gebieden overzee gevestigde personen en entiteiten in aanmerking voor financiering, met inachtneming van de voorschriften en doelstellingen van het fonds en eventuele regelingen die van toepassing zijn op de lidstaat waarmee het desbetreffende land of gebied overzee banden heeft.

(64)

Op grond van artikel 349 VWEU en conform de mededeling van de Commissie van 24 oktober 2017 met de titel: “Een nieuw en sterker strategisch partnerschap met de ultraperifere gebieden van de EU”, waarvoor de Raad zijn steun heeft uitgesproken in zijn conclusies van 12 april 2018, moeten de betrokken lidstaten erop toezien dat de specifieke uitdagingen waarmee de ultraperifere regio’s worden geconfronteerd bij migratiebeheer, in hun nationale strategieën en programma’s aan de orde komen. Het fonds moet die lidstaten met passende middelen steunen om die regio’s te helpen migratie duurzaam te beheren en eventuele situaties waarin sprake is van druk aan te pakken.

(65)

Op grond van de punten 22 en 23 van het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (27) moet het fonds worden geëvalueerd op basis van overeenkomstig specifieke monitoringvoorschriften verzamelde informatie, waarbij administratieve lasten, in het bijzonder voor de lidstaten, en overregulering moeten worden vermeden. Die voorschriften moeten, waar passend, meetbare indicatoren omvatten als maatstaf om de effecten van het fonds in de praktijk te evalueren. Om de resultaten van het fonds te kunnen meten, moeten voor elke specifieke doelstelling van het fonds indicatoren en bijbehorende streefdoelen worden vastgesteld. Die indicatoren moeten kwalitatieve en kwantitatieve indicatoren omvatten.

(66)

Via indicatoren en de financiële verslaglegging moeten de Commissie en de lidstaten de uitvoering van het fonds monitoren overeenkomstig de relevante bepalingen van Verordening (EU) 2021/1060 en deze verordening. Vanaf 2023 moeten de lidstaten bij de Commissie jaarlijkse prestatieverslagen over het laatste boekjaar indienen. Die verslagen moeten informatie bevatten over de voortgang bij de uitvoering van de programma’s van de lidstaten. De lidstaten moeten ook samenvattingen van die verslagen bij de Commissie indienen. De Commissie moet die samenvattingen in alle officiële talen van de Unie vertalen en op haar website openbaar maken, samen met de links naar de websites van de lidstaten als bedoeld in Verordening (EU) 2021/1060.

(67)

Om recht te doen aan het belang van de strijd tegen de klimaatverandering, overeenkomstig de toezeggingen van de Unie om de Overeenkomst van Parijs die is aangenomen in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (28) uit te voeren en de duurzameontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties te verwezenlijken, moeten de acties uit hoofde van deze verordening bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstelling 30 % van alle uitgaven in het kader van het meerjarig financieel kader aan te wenden voor het integreren van klimaatdoelstellingen in beleid, en tot de ambitie om in 2024 7,5 % en in 2026 en 2027 10 % van de begroting te besteden aan biodiversiteitsdoelstellingen, daarbij rekening houdend met de bestaande overlappingen tussen klimaat- en biodiversiteitsdoelstellingen. Het fonds moet activiteiten ondersteunen die de normen en prioriteiten van de Unie op klimaat- en milieugebied eerbiedigen en geen ernstige afbreuk aan de milieudoelstellingen doen in de zin van artikel 17 van Verordening (EU) 2020/852 van het Europees Parlement en de Raad (29).

(68)

Verordening (EU) nr. 514/2014 van het Europees Parlement en de Raad (30) en elke andere handeling die van toepassing is op de programmeringsperiode 2014-2020 moet van toepassing blijven op de programma’s en projecten die uit hoofde van het fonds zijn ondersteund tijdens de programmeringsperiode 2014-2020. Aangezien de uitvoeringsperiode van Verordening (EU) nr. 514/2014 overlapt met de programmeringsperiode die door deze verordening wordt bestreken, en ter waarborging van de continuïteit in de uitvoering van bepaalde bij die verordening goedgekeurde projecten, moeten er bepalingen inzake de fasering van projecten worden vastgelegd. Iedere afzonderlijke fase van het project moet worden uitgevoerd overeenkomstig de regels van de programmeringsperiode in het kader waarvan financiering wordt verkregen.

(69)

Teneinde niet-essentiële elementen van deze verordening aan te vullen en te wijzigen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen ten aanzien van de in bijlage III opgenomen lijst van acties die voor steun in aanmerking komen; de in bijlage IV opgenomen lijst van acties die in aanmerking komen voor een hoger medefinancieringspercentage; operationele steun uit hoofde van bijlage VII en de verdere ontwikkeling van het monitoring- en evaluatiekader. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven. Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

(70)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (31). De onderzoeksprocedure moet worden toegepast voor de vaststelling van uitvoeringshandelingen die gemeenschappelijke verplichtingen voor de lidstaten vaststellen, met name verplichtingen inzake het verstrekken van informatie aan de Commissie, en de raadplegingsprocedure moet worden toegepast voor de vaststelling van uitvoeringshandelingen betreffende de gedetailleerde regelingen voor het verstrekken van informatie aan de Commissie in het kader van de programmering en verslaglegging, gelet op de zuiver technische aard ervan. De Commissie moet onmiddellijk toepasselijke uitvoeringshandelingen in verband met de vaststelling van besluiten tot verlening van de noodhulp uit deze verordening vaststellen indien dat, in naar behoren gemotiveerde gevallen die verband houden met de aard en het doel van die noodhulp, om dwingende redenen van urgentie vereist is.

(71)

Daar de doelstellingen van deze verordening niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstellingen te verwezenlijken.

(72)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 21 betreffende de positie van het Verenigd Koninkrijk en Ierland ten aanzien van de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht, gehecht aan het VEU en het VWEU, en onverminderd artikel 4 van dat protocol, neemt Ierland niet deel aan de vaststelling van deze verordening en is deze niet bindend voor, noch van toepassing op die lidstaat.

(73)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het VEU en het VWEU, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van deze verordening en is deze niet bindend voor, noch van toepassing op die lidstaat.

(74)

Overeenkomstig artikel 193, lid 2, van het Financieel Reglement kan subsidiëring van reeds begonnen acties worden toegestaan indien de aanvrager kan aantonen dat het noodzakelijk was met de actie te beginnen vóór de ondertekening van de subsidieovereenkomst. Vóór de datum van indiening van de subsidieaanvraag gemaakte kosten komen evenwel niet in aanmerking voor Uniefinanciering, tenzij in naar behoren gemotiveerde uitzonderlijke gevallen. Om te voorkomen dat Uniefinanciering onderbroken wordt en de belangen van de Unie aldus mogelijk geschaad worden, moet het gedurende een beperkte periode aan het begin van het meerjarig financieel kader 2021-2027 mogelijk zijn om kosten die gemaakt zijn in verband met reeds begonnen acties die uit hoofde van deze verordening in direct beheer worden ondersteund, met ingang van 1 januari 2021 als voor Uniefinanciering in aanmerking komend te beschouwen, zelfs indien die kosten vóór de indiening van de subsidieaanvraag of het verzoek om bijstand gemaakt zijn.

(75)

Het is passend de toepassingstermijn van deze verordening af te stemmen op die van Verordening (EU, Euratom) 2020/2093 van de Raad (32).

(76)

Om ervoor te zorgen dat de steun voor het betrokken beleidsgebied ononderbroken doorloopt en de uitvoering van start kan gaan vanaf het begin van het meerjarig financieel kader 2021-2027, moet deze verordening met spoed in werking treden, en met terugwerkende kracht van toepassing zijn vanaf 1 januari 2021,

(1)

Het doel van de Unie om binnen de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht een hoog niveau van veiligheid te waarborgen overeenkomstig artikel 67, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) moet onder meer worden bereikt door gezamenlijke maatregelen inzake de overschrijding van de binnengrenzen door personen en inzake grenscontrole aan de buitengrenzen en het gemeenschappelijk visumbeleid, waarbij het delicate evenwicht tussen enerzijds het vrije verkeer van personen en anderzijds de veiligheid in stand moet worden gehouden.

(2)

Krachtens artikel 80 VWEU moeten de beginselen van solidariteit en billijke verdeling van de verantwoordelijkheid tussen de lidstaten, ook op financieel vlak, ten grondslag liggen aan het beleid van de Unie inzake grenscontroles, asiel en immigratie en de uitvoering ervan.

(3)

De leiders van 27 lidstaten hebben in de op 25 maart 2017 ondertekende Verklaring van Rome bevestigd toe te willen werken naar een veilig en zeker Europa en een Unie te willen bouwen waar alle burgers zich veilig voelen en zich vrij kunnen bewegen, een Unie waarvan de buitengrenzen beveiligd zijn, een Unie met een efficiënt, verantwoord en duurzaam migratiebeleid met eerbied voor de internationale normen, en een Europa dat vastbesloten is het terrorisme en de georganiseerde criminaliteit te bestrijden.

(4)

Alle uit hoofde van het bij deze verordening ingestelde Instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visumbeleid (“het instrument”) gefinancierde acties, met inbegrip van de acties in derde landen, moeten worden uitgevoerd met volledige inachtneming van de rechten en beginselen die zijn verankerd in het acquis van de Unie en het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (“het Handvest”), en moeten in overeenstemming zijn met de internationale verplichtingen van de Unie en de lidstaten die voortvloeien uit de internationale instrumenten waarbij zij partij zijn, met name door ervoor te zorgen dat de beginselen van non-discriminatie en non-refoulement worden nageleefd.

(5)

Beleidsdoel van het instrument is een sterk en doeltreffend Europees geïntegreerd grensbeheer aan de buitengrenzen te ontwikkelen en in te voeren en aldus bij te dragen tot het waarborgen van een hoog niveau van interne veiligheid in de Unie, met inachtneming van het vrije verkeer van personen binnen de Unie en met volledige eerbiediging van het relevante acquis van de Unie en de internationale verplichtingen van de Unie en de lidstaten die voortvloeien uit de internationale instrumenten waarbij zij partij zijn.

(6)

Europees geïntegreerd grensbeheer, zoals in de praktijk gebracht door de Europese grens- en kustwacht, die is opgericht bij Verordening (EU) 2019/1896 van het Europees Parlement en de Raad (3), is een gedeelde verantwoordelijkheid van het Europees Grens- en kustwachtagentschap en de nationale autoriteiten die verantwoordelijk zijn voor grensbeheer, inclusief de kustwachten voor zover deze taken op het gebied van grenstoezicht uitoefenen. Het Europees geïntegreerd grensbeheer moet een bijdrage leveren aan het faciliteren van legale grensoverschrijdingen, het voorkomen en opsporen van illegale immigratie en grensoverschrijdende criminaliteit en het in goede banen leiden van migratiestromen.

(7)

Gunstige voorwaarden scheppen voor legaal reizen, en tegelijk irreguliere-migratie- en veiligheidsrisico’s tegengaan, is in de mededeling van de Commissie van 23 september 2020 over een nieuw migratie- en asielpact gepresenteerd als een van de belangrijkste doelstellingen van de aanpak van de Unie.

(8)

Om het Europees geïntegreerd grensbeheer in de praktijk te brengen is financiële steun uit de begroting van de Unie onontbeerlijk om de lidstaten, die met volledige inachtneming van de grondrechten handelen, te ondersteunen bij het efficiënt beheer van de overschrijding van de buitengrenzen en bij de aanpak van toekomstige uitdagingen aan die grenzen, wat zou bijdragen tot de bestrijding van zware criminaliteit met een grensoverschrijdende dimensie.

(9)

De lidstaten moeten voldoende financiële steun van de Unie krijgen om de uitvoering van het Europees geïntegreerd grensbeheer te bevorderen en ervoor te zorgen dat het Europees geïntegreerd grensbeheer in de praktijk operationeel wordt. Het Europees geïntegreerd grensbeheer omvat onder meer de volgende in Verordening (EU) 2019/1896 vastgestelde onderdelen: grenstoezicht; opsporings- en reddingsoperaties tijdens grensbewakingsoperaties; risicoanalyse; samenwerking tussen de lidstaten, met inbegrip van door het Europees Grens- en kustwachtagentschap gecoördineerde steun; samenwerking tussen instanties, met inbegrip van regelmatige uitwisseling van informatie; samenwerking met derde landen; technische en operationele maatregelen binnen het Schengengebied die samenhangen met grenstoezicht en bedoeld zijn om illegale immigratie beter aan te pakken en grensoverschrijdende criminaliteit beter te bestrijden; gebruik van geavanceerde technologie; een kwaliteitscontrolemechanisme en solidariteitsmechanismen.

(10)

Het instrument moet de lidstaten de nodige steun kunnen bieden voor de toepassing van gemeenschappelijke minimumnormen voor de bewaking van de buitengrenzen, overeenkomstig de respectieve bevoegdheden van de lidstaten, het Europees Grens- en kustwachtagentschap en de Commissie.

(11)

Aangezien de douaneautoriteiten van de lidstaten een toenemend aantal taken op zich hebben genomen, die zich dikwijls tot het gebied van beveiliging uitstrekken en aan de buitengrenzen worden verricht, is het belangrijk om de samenwerking tussen instanties te bevorderen in het kader van het Europees geïntegreerd grensbeheer, overeenkomstig Verordening (EU) 2019/1896. Complementariteit in de uitvoering van grenstoezicht en douanecontrole aan de buitengrenzen moet worden gewaarborgd door voldoende financiële steun van de Unie aan de lidstaten te verlenen. Door samenwerking tussen instanties worden niet alleen de douanecontroles versterkt ter bestrijding van alle vormen van smokkel, maar worden ook legale handel en reizen vergemakkelijkt; het draagt tevens bij tot een veilige en doelmatige douane-unie.

(12)

Als opvolger van het bij Verordeningen (EU) nr. 513/2014 (4) en (EU) nr. 515/2014 (5) van het Europees Parlement en de Raad vastgestelde Fonds voor interne veiligheid 2014-2020 moet onder andere een Fonds voor geïntegreerd grensbeheer (het “fonds”) worden opgezet.

(13)

Vanwege de juridische bijzonderheden van titel V van het VWEU en de verschillende toepasselijke rechtsgrondslagen voor het beleid inzake buitengrenzen respectievelijk douanecontrole, is het juridisch niet mogelijk om het fonds als één enkel instrument op te richten.

(14)

Het fonds moet derhalve worden opgezet als een breed kader voor financiële steun van de Unie op het gebied van grensbeheer en visumbeleid, bestaande uit het bij deze verordening ingestelde instrument en het bij Verordening (EU) 2021/1077 van het Europees Parlement en de Raad (6) vastgestelde Instrument voor financiële steun voor douanecontroleapparatuur. Dit kader moet worden aangevuld met Verordening (EU) 2021/1060 van het Europees Parlement en de Raad (7), waarnaar deze verordening moet verwijzen wat betreft de voorschriften voor gedeeld beheer.

(15)

Het instrument moet voortbouwen op de resultaten en investeringen van zijn voorgangers, te weten voor de periode 2007-2013 het Buitengrenzenfonds, ingesteld bij Beschikking nr. 574/2007/EG van het Europees Parlement en de Raad (8) en voor de periode 2014-2020 het instrument voor financiële steun voor buitengrenzen en visa, als onderdeel van het Fonds voor interne veiligheid, vastgesteld bij Verordening (EU) nr. 515/2014, en moet met het oog op nieuwe ontwikkelingen een bredere opzet krijgen.

(16)

Om voor uniform en hoogwaardig toezicht aan de buitengrenzen te zorgen en legale grensoverschrijdingen aan de buitengrenzen te faciliteren, moet het instrument bijdragen tot het ontwikkelen van een Europees geïntegreerd grensbeheer dat maatregelen in verband met beleid, wetgeving, systematische samenwerking, lastenverdeling, beoordeling van de situatie en veranderende omstandigheden met betrekking tot grensposten voor irreguliere migranten, personeel, uitrusting en technologie omvat die op verschillende niveaus kunnen worden genomen door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten en het Europees Grens- en kustwachtagentschap, in samenwerking met andere actoren zoals andere organen en instanties van de Unie, met name het Agentschap van de Europese Unie voor het operationeel beheer van grootschalige IT-systemen op het gebied van vrijheid, veiligheid en recht (eu-LISA), opgericht bij Verordening (EU) 2018/1726 van het Europees Parlement en de Raad (9), het Agentschap van de Europese Unie voor samenwerking op het gebied van rechtshandhaving (Europol), opgericht bij Verordening (EU) 2016/794 van het Europees Parlement en de Raad (10) en, indien van toepassing, derde landen en internationale organisaties.

(17)

Het instrument moet bijdragen tot meer efficiëntie bij de behandeling van visumaanvragen wat betreft het vereenvoudigen van de visumprocedures voor bonafide reizigers en wat betreft het opsporen en beoordelen van veiligheidsrisico’s en irreguliere-migratierisico’s. Het instrument moet met name financiële bijstand verstrekken ter ondersteuning van de digitalisering van de behandeling van visumaanvragen met het oog op snelle, veilige en klantvriendelijke visumprocedures, waar zowel visumaanvragers als consulaten belang bij hebben. Ook moet het instrument wereldwijd ruime vertegenwoordiging van consulaire diensten waarborgen. De eenvormige toepassing en de modernisering van het gemeenschappelijk visumbeleid, alsmede de maatregelen uit hoofde van Verordening (EG) nr. 767/2008 van het Europees Parlement en de Raad (11) moeten eveneens in het instrument aan bod komen, net als de bijstand aan de lidstaten voor de afgifte van visa, waaronder visa met territoriaal beperkte geldigheid die zijn afgegeven op humanitaire gronden, om redenen van nationaal belang of vanwege internationale verplichtingen overeenkomstig het acquis van de Unie met betrekking tot visa.

(18)

Het instrument moet steun verstrekken voor maatregelen die verband houden met het toezicht aan de buitengrenzen op het grondgebied van de landen die het Schengenacquis toepassen, als onderdeel van de uitvoering van een Europees geïntegreerd grensbeheersysteem, wat het algemene functioneren van het Schengengebied versterkt.

(19)

Teneinde het beheer van de buitengrenzen te verbeteren, legaal reizen te vergemakkelijken en een bijdrage te leveren aan het voorkomen en bestrijden van irreguliere grensoverschrijding, aan de uitvoering van het gemeenschappelijk visumbeleid en aan een hoog niveau van veiligheid in de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht van de Unie, moet het instrument steun verstrekken voor het ontwikkelen van grootschalige IT-systemen overeenkomstig het recht van de Unie op het gebied van grensbeheer. Ook moet het instrument ondersteunen dat er, zoals vastgelegd in de Verordeningen (EU) 2019/817 (12) en (EU) 2019/818 (13) van het Europees Parlement en de Raad, in de lidstaten interoperabiliteit wordt gecreëerd tussen de informatiesystemen van de Unie, namelijk het inreis-uitreissysteem (EES), dat is ingesteld bij Verordening (EU) 2017/2226 van het Europees Parlement en de Raad (14) het Visuminformatiesysteem (VIS), dat is ingesteld bij Verordening (EG) nr. 767/2008, het Europees Systeem voor reisinformatie en -autorisatie (Etias), dat is ingesteld bij Verordening (EU) 2018/1240 van het Europees Parlement en de Raad (15), Eurodac, dat is ingesteld bij Verordening (EU) nr. 603/2013 van het Europees Parlement en de Raad (16), het Schengeninformatiesysteem (SIS), dat is ingesteld bij Verordeningen (EU) 2018/1860 (17), (EU) 2018/1861 (18) en (EU) 2018/1862 (19) van het Europees Parlement en de Raad, en het gecentraliseerd systeem voor de vaststelling welke lidstaten over informatie beschikken inzake veroordelingen van onderdanen van derde landen en staatlozen (Ecris-TCN), dat is ingesteld bij Verordening (EU) 2019/816 van het Europees Parlement en de Raad (20), zodat deze informatiesystemen van de Unie en de gegevens daarin elkaar kunnen aanvullen. Dit instrument moet ook bijdragen tot ontwikkelingen op nationaal niveau die noodzakelijk zijn wegens de invoering van de interoperabiliteitscomponenten op centraal niveau, namelijk het Europees zoekportaal (ESP), een gezamenlijke dienst voor biometrische matching (gezamenlijke BMS), een gemeenschappelijk register van identiteitsgegevens (CIR) en een detector van meerdere identiteiten (MID).

(20)

Om te kunnen profiteren van de kennis en deskundigheid van de gedecentraliseerde agentschappen met bevoegdheden op het gebied van grensbeheer, visumbeleid en grootschalige IT-systemen, moet de Commissie tijdig relevante instanties bij de werkzaamheden van het bij deze verordening ingestelde Comité voor fondsen van binnenlandse zaken betrekken, met name aan het begin van en halverwege de programmeringsperiode. De Commissie moet de relevante organen en instanties van de Unie, waar nodig, ook kunnen betrekken bij monitoring- en evaluatietaken, met name om ervoor te zorgen dat de met steun uit het instrument uitgevoerde acties stroken met het relevante acquis van de Unie en met de overeengekomen prioriteiten van de Unie. Dit instrument moet de activiteiten met het oog op het in de praktijk brengen van Europees geïntegreerd grensbeheer aanvullen en versterken, overeenkomstig de twee pijlers van de Europese grens- en kustwacht, namelijk de beginselen van gedeelde verantwoordelijkheid en solidariteit tussen de lidstaten en het Europees Grens- en kustwachtagentschap. Dit betekent met name dat de lidstaten bij het opstellen van hun programma’s die onder gedeeld beheer worden uitgevoerd rekening moeten houden met de door het Europees Grens- en kustwachtagentschap ontwikkelde analyse-instrumenten, operationele en technische richtsnoeren, alsook met de door het agentschap ontwikkelde opleidingsprogramma’s, zoals het gemeenschappelijke basisprogramma voor de opleiding van grenswachters, inclusief de onderdelen van die leerprogramma’s die betrekking hebben op de grondrechten en toegang tot internationale bescherming. Teneinde complementariteit te ontwikkelen tussen deze taken en de verantwoordelijkheden van de lidstaten voor het toezicht aan de buitengrenzen, en om consistentie en kostenefficiëntie te waarborgen, moet het Europees Grens- en kustwachtagentschap door de Commissie tijdig worden geraadpleegd over de door de lidstaten ingediende ontwerpen van programma’s, voor zover die onder de bevoegdheden van het agentschap vallen, en in het bijzonder met betrekking tot de in het kader van operationele steun gefinancierde activiteiten.

(21)

Voor zover de getroffen lidstaten hierom verzoeken, moet het instrument steun verstrekken voor de toepassing van de hotspotaanpak die is beschreven in de mededeling van de Commissie van 13 mei 2015 getiteld “Een Europese migratieagenda” en bevestigd door de Europese Raad van 25 en 26 juni 2015 en nader omschreven in Verordening (EU) 2019/1896. Met de hotspotaanpak wordt operationele steun verstrekt aan de lidstaten die te maken hebben met disproportionele migratie-uitdagingen aan de buitengrenzen. Daarbij wordt in een geest van solidariteit en gedeelde verantwoordelijkheid geïntegreerde, brede en gerichte bijstand geboden.

(22)

In de geest van solidariteit en gedeelde verantwoordelijkheid voor het beschermen van de buitengrenzen, moet, indien kwetsbaarheden of risico’s worden vastgesteld, met name naar aanleiding van een Schengenevaluatie overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1053/2013 van de Raad (21), de betrokken lidstaat de kwestie adequaat aanpakken door de in het kader van zijn programma beschikbare middelen te gebruiken om uitvoering te geven aan aanbevelingen die zijn uitgebracht op grond van die verordening en overeenkomstig kwetsbaarheidsbeoordelingen die het Europees Grens- en kustwachtagentschap conform Verordening (EU) 2019/1896 verricht.

(23)

Het instrument moet financiële bijstand verstrekken aan de lidstaten die de bepalingen van het Schengenacquis inzake de buitengrenzen en visa onverkort toepassen, alsmede aan die lidstaten die zich voorbereiden op een volledige deelname aan Schengen, en moet door de lidstaten worden aangewend in het belang van het gemeenschappelijke beleid van de Unie voor het beheer van de buitengrenzen.

(24)

Hoewel het instrument ondersteuning biedt aan investeringen van lidstaten in grensbeheer, mag het niet voorzien in financiering voor nieuwe, permanente infrastructuur en gebouwen aan binnengrenzen waar de controles nog niet zijn opgeheven. Aan die grenzen moet het instrument echter investeringen ondersteunen in mobiele infrastructuur voor grenstoezicht en onderhoud, en beperkte modernisering of vervanging van de bestaande infrastructuur, die nodig zijn om te blijven voldoen aan Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad (22).

(25)

Overeenkomstig Protocol nr. 5 bij de Toetredingsakte van 2003 betreffende de doorreis van personen over land tussen de regio Kaliningrad en andere delen van de Russische Federatie moet het instrument alle extra kosten dragen voor de toepassing van de specifieke bepalingen van het acquis van de Unie in verband met deze doorreis, namelijk Verordeningen (EG) nr. 693/2003 van de Raad (23) en (EG) nr. 694/2003 van de Raad (24). De behoefte aan verdere financiële steun voor gederfde leges moet echter afhankelijk worden gesteld van de vigerende visumregeling van de Unie met de Russische Federatie.

(26)

Om bij te dragen tot het verwezenlijken van de beleidsdoelstelling van het instrument, moeten de lidstaten ervoor zorgen dat hun programma’s maatregelen omvatten ter verwezenlijking van alle specifieke doelstellingen van het instrument en dat de verdeling van middelen over de specifieke doelstellingen waarborgt dat die doelstellingen kunnen worden bereikt.

(27)

Overeenkomstig het beginsel van doeltreffendheid moet worden gestreefd naar synergieën en consistentie met andere Uniefondsen, en overlapping tussen acties moet worden vermeden.

(28)

De terugkeer van onderdanen van derde landen voor wie een door een lidstaat uitgevaardigd terugkeerbesluit geldt, is één van de onderdelen van het Europees geïntegreerd grensbeheer als bepaald in Verordening (EU) 2019/1896. Naar aard en doelstelling vallen maatregelen op het gebied van terugkeer echter niet onder het toepassingsgebied van de steun in het kader van het instrument, maar onder Verordening (EU) 2021/1147 van het Europees Parlement en de Raad (25).

(29)

Om recht te doen aan de belangrijke rol die de douaneautoriteiten van de lidstaten aan de buitengrenzen vervullen en te waarborgen dat zij over voldoende middelen beschikken voor het uitvoeren van hun brede takenpakket aan die grenzen, dient het Instrument voor financiële steun voor douanecontroleapparatuur die nationale autoriteiten te voorzien van de noodzakelijke financiering om te investeren in apparatuur voor douanecontroles en in uitrusting die behalve voor douanecontrole ook voor andere doeleinden, zoals grenstoezicht, kan worden gebruikt.

(30)

De meeste douanecontroleapparatuur en informatie- en communicatietechnologiesystemen (ICT-systemen) kunnen ook, volledig of gedeeltelijk, geschikt zijn voor controles op de naleving van andere rechtshandelingen van de Unie, zoals bepalingen inzake grensbeheer, visa of politiële samenwerking. Het Fonds bestaat dan ook uit twee complementaire onderdelen, met onderscheiden doch aanvullende mogelijkheden voor de aankoop van uitrusting. Enerzijds zal het instrument financiële steun verstrekken voor uitrusting en ICT-systemen waarvan het hoofddoel geïntegreerd grensbeheer is, en die ook kunnen worden gebruikt in het complementair gebied van de douanecontrole. Anderzijds zal het instrument voor douanecontroleapparatuur financiële steun verstrekken voor uitrusting die hoofdzakelijk voor douanecontroles is bestemd, en ook kan worden gebruikt voor andere doeleinden, zoals grenstoezicht en -beveiliging. Een dergelijke rolverdeling bevordert samenwerking tussen instanties in het kader van het Europees geïntegreerd grensbeheer, zoals voorzien in Verordening (EU) 2019/1896, en dat zorgt ervoor dat douane- en grensautoriteiten kunnen samenwerken en dat de Uniebegroting zo veel mogelijk effect sorteert via gedeelde en interoperabele controleapparatuur.

(31)

Grensbewaking op zee is één van de taken die de kunstwacht vervult binnen het maritiem gebied van de Unie. De nationale kustwachtautoriteiten zijn ook belast met een breed spectrum van taken, zoals onder meer, doch niet uitsluitend, maritieme veiligheid, beveiliging, opsporing- en reddingsoperaties, grenstoezicht, visserijcontrole, douanetoezicht, algemene rechtshandhaving en milieubescherming. Doordat kustwachttaken zo breed zijn, vallen zij onder verschillende beleidsterreinen van de Unie. Het is dan ook zaak synergie na te streven om op doeltreffender en doelmatiger wijze resultaten te behalen.

(32)

Bij de uitvoering van in het kader van het instrument gefinancierde acties die verband houden met de bewaking van de zeegrenzen moeten de lidstaten bijzondere aandacht besteden aan hun internationale verplichtingen inzake opsporing- en reddingsoperaties op zee. In dat opzicht moeten uit het instrument gefinancierde uitrusting en systemen ook kunnen worden ingezet bij opsporings- en reddingsoperaties die zich kunnen voordoen tijdens een grensbewakingsoperatie op zee.

(33)

Naast de samenwerking binnen de Unie inzake kustwachttaken tussen het Europees Grens- en kustwachtagentschap het Europees Agentschap voor maritieme veiligheid, opgericht bij Verordening (EG) nr. 1406/2002 van het Europees Parlement en de Raad (26) en het Communautair Bureau voor visserijcontrole, opgericht bij Verordening (EU) 2019/473 van het Europees Parlement en de Raad (27), moet de samenhang van de activiteiten op maritiem gebied ook op nationaal niveau worden verbeterd. De synergie tussen de verschillende actoren op het gebied van maritieme zaken moet aansluiten bij de strategieën voor Europees geïntegreerd grensbeheer en maritieme veiligheid.

(34)

Om maritieme activiteiten meer complementair en consistenter te maken, dubbel werk te voorkomen en de budgettaire beperkingen op het gebied van maritiem beleid — dat kostbare activiteiten betreft — te verlichten, moet het ook mogelijk zijn het instrument aanvullend te gebruiken om steun te verstrekken aan multifunctionele maritieme operaties.

(35)

Uitrusting en ICT-systemen die in het kader van het instrument worden gefinancierd, moeten ook kunnen worden gebruikt voor de verwezenlijking van de doelstellingen van het Fonds voor interne veiligheid, dat is opgericht bij Verordening (EU) 2021/1149 van het Europees Parlement en de Raad (28), en van het Fonds voor asiel, migratie en integratie, dat is opgericht bij Verordening (EU) 2021/1147. Dergelijke uitrusting en ICT-systemen moeten beschikbaar en inzetbaar blijven voor doeltreffend en veilig grenstoezicht, en het gebruik van dergelijke uitrusting en ICT-systemen voor de doelstellingen van het Fonds van interne veiligheid en het Fonds voor asiel, migratie en integratie moet beperkt zijn in de tijd.

(36)

Het instrument moet, in overeenstemming met de specifieke doelstellingen ervan, in de eerste plaats ten dienste staan van het interne beleid van de Unie. Tegelijkertijd moet het, indien nodig, steun kunnen verstrekken voor acties overeenkomstig de prioriteiten van de Unie in en met betrekking tot derde landen. Die acties moeten worden uitgevoerd in volledige synergie en samenhang met en een aanvulling vormen op andere acties buiten de Unie die door de externe financieringsinstrumenten van de Unie worden ondersteund. Dergelijke acties moeten met name worden uitgevoerd op een wijze die volledige samenhang waarborgt met het externe beleid van de Unie, het beginsel van beleidssamenhang op het gebied van ontwikkelingssamenwerking eerbiedigt en strookt met de strategische programmeringsdocumenten voor de regio of het land in kwestie. Dergelijke acties moeten zich ook toespitsen op maatregelen die niet op ontwikkeling zijn gericht, het belang van het interne beleid van de Unie dienen en consistent zijn met de binnen de Unie ondernomen activiteiten. In haar tussentijdse en retrospectieve evaluaties moet de Commissie bijzondere aandacht besteden aan de uitvoering van acties in of met betrekking tot derde landen.

(37)

Financiering uit de begroting van de Unie moet worden geconcentreerd op acties waarbij het optreden van de Unie voor een meerwaarde kan zorgen ten opzichte van acties door de lidstaten alleen. Aangezien de Unie beter in staat is dan de lidstaten om een kader te bieden voor het tonen van solidariteit binnen de Unie met betrekking tot grensbeheer en het gemeenschappelijk visumbeleid en een platform te bieden voor de ontwikkeling van gemeenschappelijke grootschalige IT-systemen ter ondersteuning van die beleidsterreinen, moet financiële steun die in het kader van deze verordening wordt verstrekt, in het bijzonder bijdragen aan grotere nationale en Unie-capaciteiten op deze gebieden.

(38)

Bij het promoten van door het instrument ondersteunde acties moeten de ontvangers van Uniefinanciering informatie verstrekken in de taal of talen van de doelgroep. Om de zichtbaarheid van de Uniefinanciering te waarborgen, moeten de ontvangers van die financiering de oorsprong ervan vermelden wanneer zij over de actie communiceren. Daartoe moeten de ontvangers ervoor zorgen dat in al het communicatiemateriaal dat tot de media en het grote publiek is gericht, het embleem van de Unie wordt weergegeven en uitdrukkelijk wordt vermeld dat de acties financieel door de Unie worden ondersteund.

(39)

De Commissie moet financiële middelen uit het instrument kunnen gebruiken om beste praktijken en informatie uit te wisselen in verband met de uitvoering van het instrument te bevorderen.

(40)

De Commissie moet tijdig informatie publiceren over de door de thematische faciliteit in direct of indirect beheer verleende steun en dergelijke informatie waar nodig actualiseren. Het moet mogelijk zijn de gegevens te sorteren naar specifieke doelstelling, naam van de begunstigde, wettelijk vastgelegd bedrag en aard en doel van de maatregel.

(41)

Een lidstaat kan worden geacht niet aan het toepasselijke acquis van de Unie te voldoen, onder meer wat betreft het gebruik van operationele steun in het kader van het instrument, indien hij zijn verplichtingen op grond van de Verdragen op de gebieden van grensbeheer en visumbeleid, waaronder verplichtingen inzake grondrechten, niet is nagekomen, indien er bij het uitvoeren van het acquis inzake grensbeheer en visumbeleid een duidelijk gevaar is voor een ernstige schending van de waarden van de Unie door die lidstaat of indien in een evaluatieverslag in het kader van het in Verordening (EU) nr. 1053/2013 opgenomen Schengenmechanisme voor evaluatie en toezicht tekortkomingen op het betrokken gebied zijn geconstateerd.

(42)

Het instrument moet ervoor zorgen dat de middelen eerlijk en transparant worden verdeeld ter verwezenlijking van de doelstellingen van deze verordening. Om aan de vereisten op het gebied van transparantie te voldoen, 0moet de Commissie informatie over de jaarlijkse en meerjarige werkprogramma’s van de thematische faciliteit publiceren. Overeenkomstig Verordening (EU) 2021/1060 moet elke lidstaat binnen zes maanden na de goedkeuring van zijn programma zorgen voor een website waarop informatie over zijn programma beschikbaar is, met inbegrip van informatie over de doelstellingen, activiteiten, beschikbare financieringsmogelijkheden en verwezenlijkingen van zijn programma.

(43)

In deze verordening moeten de initiële, voor de programma’s van de lidstaten bestemde bedragen worden vastgelegd, die bestaan uit vaste bedragen als opgenomen in bijlage I en een bedrag dat wordt berekend op basis van de in die bijlage vastgestelde criteria, en die een weerspiegeling vormen van de lengte en de impactniveaus van de land- en zeegrenssegmenten, de werklast op de luchthavens en de consulaten, en het aantal consulaten. Gelet op de speciale behoeften van de lidstaten waar in 2018 en 2019 het hoogste aantal asielaanvragen per hoofd van de bevolking werd ingediend, is het passend de vaste bedragen voor Cyprus, Malta en Griekenland te verhogen.

(44)

De initiële bedragen voor de programma’s van de lidstaten moeten de basis vormen voor de langetermijninvesteringen van de lidstaten. Om rekening te houden met veranderingen in de uitgangssituatie, zoals de druk op de buitengrenzen en de werklast aan de buitengrenzen en op de consulaten, moet halverwege de programmeringsperiode een aanvullend bedrag aan de lidstaten worden toegekend, dat moet worden gebaseerd op de statistische gegevens, overeenkomstig bijlage I, rekening houdend met de stand van uitvoering van hun programma.

(45)

De Commissie dient een tussentijdse evaluatie van deze verordening uit te voeren. Die tussentijdse evaluatie moet worden gebruikt om de effectiviteit en de meerwaarde van het instrument voor de Unie te beoordelen en om een transparant overzicht te geven van de wijze waarop het instrument is uitgevoerd.

(46)

Omdat uitdagingen op het gebied van grensbeheer en visumbeleid voortdurend veranderen, moet de toewijzing van de financiële middelen worden aangepast aan de veranderingen in de prioriteiten voor visumbeleid en grensbeheer, onder meer wijzigingen als gevolg van de toegenomen druk op de grenzen, en moet de financiering worden toegespitst op de prioriteiten met de hoogste meerwaarde voor de Unie. Om tegemoet te komen aan dringende behoeften en veranderingen in het beleid en de prioriteiten van de Unie, en om de financiering toe te spitsen op acties met een hoge meerwaarde voor de Unie, moet een deel van de financiering periodiek worden toegewezen aan specifieke acties, acties van de Unie en noodhulp, via een thematische faciliteit. De thematische faciliteit biedt flexibiliteit bij het beheer van het instrument en moet ook door middel van programma’s van de lidstaten worden uitgevoerd.

(47)

De lidstaten moeten worden aangemoedigd om een deel van de aan hun programma toegewezen middelen te gebruiken voor de in bijlage IV opgenomen acties waarvoor een grotere bijdrage van de Unie geldt.

(48)

Het instrument moet bijdragen tot het ondersteunen van de operationele kosten in verband met grensbeheer, gemeenschappelijk visumbeleid en grootschalige IT-systemen, om de lidstaten zodoende in staat stellen capaciteiten te handhaven die cruciaal zijn voor de hele Unie. Deze ondersteuning moet bestaan in de volledige terugbetaling van specifieke kosten in verband met de doelstellingen van het instrument en moet integraal deel uitmaken van de programma’s van de lidstaten.

(49)

Een deel van de beschikbare middelen van het instrument kan worden toegewezen aan programma’s van de lidstaten voor de uitvoering van specifieke acties, in aanvulling op de initiële toewijzing. Die specifieke acties moeten op het niveau van de Unie worden bepaald; daarbij moet het gaan om acties met een meerwaarde voor de Unie die samenwerking van de lidstaten vergen of die nodig zijn om te reageren op ontwikkelingen in de Unie waarvoor aan één of meer lidstaten extra financiering ter beschikking moet worden gesteld, zoals de aankoop via de programma’s van de lidstaten van technische uitrusting die het Europees Grens- en kustwachtagentschap nodig heeft voor het uitvoeren van zijn operationele activiteiten, de modernisering van de behandeling van visumaanvragen, de ontwikkeling van grootschalige IT-systemen en de totstandbrenging van interoperabiliteit tussen die systemen. De Commissie dient die specifieke acties in haar werkprogramma’s op te nemen.

(50)

Als aanvulling op de verwezenlijking van de beleidsdoelstelling van het instrument op nationaal niveau via programma’s van de lidstaten moet het instrument ook steun verstrekken voor acties op het niveau van de Unie. Met die acties moeten algemene strategische doelen binnen de werkingssfeer van het instrument worden nagestreefd in verband met beleidsanalyse en innovatie, transnationale vormen van wederzijds leren en partnerschappen en het testen van nieuwe initiatieven en acties in de hele Unie.

(51)

Om de Unie beter in staat te stellen om onmiddellijk in te spelen op dringende en specifieke behoeften in geval van een noodsituatie, zoals een grote of disproportionele toestroom van onderdanen van derde landen, met name aan de grenssegmenten waaraan krachtens Verordening (EU) 2019/1896 een hoog of kritiek impactniveau is toegekend, of andere situaties waarvoor naar behoren is aangetoond dat onmiddellijk optreden aan de buitengrenzen vereist is, moet het mogelijk zijn om noodhulp te bieden overeenkomstig het in deze verordening ingestelde kader.

(52)

In deze verordening worden de financiële middelen voor de gehele duur van het instrument vastgelegd, die voor het Europees Parlement en de Raad in het kader van de jaarlijkse begrotingsprocedure het voornaamste referentiebedrag vormen in de zin van punt 18 van het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 tussen het Europees Parlement, de Raad van de Europese Unie en de Europese Commissie betreffende begrotingsdiscipline, samenwerking in begrotingszaken en goed financieel beheer, alsmede betreffende nieuwe eigen middelen, met inbegrip van een routekaart voor de invoering van nieuwe eigen middelen (29). Het voornaamste referentiebedrag dat aan het instrument wordt toegewezen, wordt verhoogd met een aanvullend bedrag van 1 miljard EUR in prijzen van 2018, zoals gespecificeerd in bijlage II bij Verordening (EU, Euratom) 2020/2093 van de Raad (30).

(53)

Het fonds valt onder Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (31) (“het Financieel Reglement”). Het Financieel Reglement stelt regels vast voor de uitvoering van de Uniebegroting, waaronder regels voor subsidies, prijzen, aanbestedingen, indirect beheer, financieringsinstrumenten, begrotingsgaranties, financiële steun en de vergoeding van externe deskundigen.

(54)

Voor het uitvoeren van acties in gedeeld beheer moet het instrument deel uitmaken van een samenhangend kader bestaande uit de onderhavige verordening, het Financieel Reglement en Verordening (EU) 2021/1060.

(55)

Verordening (EU) 2021/1060 stelt het kader vast voor actie door het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling, het Europees Sociaal Fonds Plus, het Cohesiefonds, het Europees Fonds voor maritieme zaken, visserij en aquacultuur, het Fonds voor rechtvaardige transitie, het Fonds voor asiel, migratie en integratie, het Fonds voor interne veiligheid en het Instrument voor financiële steun voor grensbeheer en visumbeleid in het kader van het Fonds voor geïntegreerd grensbeheer, en bepaalt met name de regels inzake programmering, monitoring en evaluatie, beheer en controle voor in gedeeld beheer uitgevoerde fondsen van de Unie. Daarnaast moeten in deze verordening de doelstellingen van het instrument met betrekking tot grensbeheer en visumbeleid worden omschreven en moeten specifieke bepalingen worden vastgelegd betreffende acties die uit het instrument kunnen worden gefinancierd.

(56)

In Verordening (EU) 2021/1060 is voor het instrument een voorfinancieringsregeling opgenomen en in de onderhavige verordening is een specifiek voorfinancieringspercentage vastgesteld. Daarnaast is het passend een specifiek voorfinancieringspercentage voor noodhulp op te nemen opdat onmiddellijk op noodsituaties kan worden gereageerd. De voorfinancieringsregeling moet ervoor zorgen dat de lidstaten over de middelen beschikken om begunstigden al vanaf het begin van de uitvoering van hun programma’s steun te verstrekken.

(57)

Zowel de vorm van financiering als de wijze van uitvoering in het kader van deze verordening moet worden bepaald op basis van de geschiktheid ervan om de specifieke doelstellingen van de acties te bereiken en om resultaten te boeken, rekening houdend met, in het bijzonder, de kosten van controles, de administratieve lasten en het risico van niet-naleving. Wanneer die keuze wordt gemaakt, moet worden overwogen gebruik te maken van vaste bedragen, vaste percentages en eenheidskosten, en van financiering die niet gekoppeld is aan kosten, zoals bedoeld in artikel 125, lid 1, van het Financieel Reglement.

(58)

Overeenkomstig artikel 193, lid 2, van het Financieel Reglement kan subsidiëring van reeds begonnen acties worden toegestaan indien de aanvrager kan aantonen dat het noodzakelijk was met de actie te beginnen vóór de ondertekening van de subsidieovereenkomst. Vóór de datum van indiening van de subsidieaanvraag gemaakte kosten komen evenwel niet in aanmerking voor Uniefinanciering, tenzij in naar behoren gemotiveerde uitzonderlijke gevallen. Om te voorkomen dat Uniefinanciering onderbroken wordt en de belangen van de Unie aldus mogelijk worden geschaad, moet het mogelijk zijn om gedurende een beperkte periode aan het begin van het meerjarig financieel kader 2021-2027, kosten die zijn gemaakt voor acties die in het kader van deze verordening in direct beheer worden ondersteund en reeds van start zijn gegaan, vanaf 1 januari 2021 als in aanmerking komend voor Uniefinanciering te beschouwen, zelfs indien die kosten vóór de indiening van de subsidieaanvraag of het verzoek om bijstand werden gemaakt.

(59)

Om optimaal gebruik te maken van het beginsel van één enkele audit moeten specifieke regels worden vastgesteld voor de controle en audit van projecten waarbij internationale organisaties waarvan de internecontrolesystemen door de Commissie positief zijn beoordeeld, de begunstigden zijn. Voor dergelijke projecten moeten beheersautoriteiten de mogelijkheid hebben om hun beheersverificaties te beperken, mits de begunstigde tijdig alle nodige gegevens en informatie over de voortgang van het project en de subsidiabiliteit van de onderliggende uitgaven verstrekt. Wanneer een door een dergelijke internationale organisatie uitgevoerd project deel uitmaakt van een controlesteekproef, moet het voor de auditautoriteit bovendien mogelijk zijn haar werkzaamheden uit te voeren overeenkomstig de beginselen van de internationale standaard inzake aanverwante diensten (ISRS) 4400 “Opdrachten tot het verrichten van overeengekomen specifieke werkzaamheden met betrekking tot financiële informatie”.

(60)

Overeenkomstig het Financieel Reglement, Verordening (EU, Euratom) nr. 883/2013 van het Europees Parlement en de Raad (32) en Verordeningen (EG, Euratom) nr. 2988/95 (33), (Euratom, EG) nr. 2185/96 (34) en (EU) 2017/1939 van de Raad (35) moeten de financiële belangen van de Unie worden beschermd door middel van evenredige maatregelen, waaronder maatregelen met betrekking tot de voorkoming, opsporing, correctie en onderzoek van onregelmatigheden, waaronder fraude, met betrekking tot de terugvordering van verloren gegane, onverschuldigd betaalde of onjuist bestede financiële middelen alsmede, in voorkomend geval, met betrekking tot de oplegging van administratieve sancties. In het bijzonder heeft het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) overeenkomstig Verordeningen (Euratom, EG) nr. 2185/96 en (EU, Euratom) nr. 883/2013 de bevoegdheid om administratieve onderzoeken uit te voeren, met inbegrip van controles en verificaties ter plaatse, om vast te stellen of er sprake is van fraude, corruptie of andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie zijn geschaad. Het Europees Openbaar Ministerie (EOM) is overeenkomstig Verordening (EU) 2017/1939 bevoegd tot het onderzoeken en vervolgen van strafbare feiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad in de zin van Richtlijn (EU) 2017/1371 van het Europees Parlement en de Raad (36). Personen of entiteiten die middelen van de Unie ontvangen, moeten overeenkomstig het Financieel Reglement ten volle meewerken aan de bescherming van de financiële belangen van de Unie, de nodige rechten en toegang verlenen aan de Commissie, OLAF, de Rekenkamer en, ten aanzien van de lidstaten die deelnemen aan de nauwere samenwerking overeenkomstig Verordening (EU) 2017/1939, het EOM, alsmede ervoor zorgen dat derden die betrokken zijn bij de uitvoering van middelen van de Unie gelijkwaardige rechten verlenen. De lidstaten moeten ten volle samenwerken en de instellingen, organen en instanties van de Unie alle nodige assistentie verlenen met betrekking tot de bescherming van de financiële belangen van de Unie.

(61)

De horizontale financiële regels die het Europees Parlement en de Raad op grond van artikel 322 VWEU hebben vastgesteld, zijn op deze verordening van toepassing. Deze regels zijn neergelegd in het Financieel Reglement en bepalen met name de procedure voor het opstellen en uitvoeren van de begroting door middel van subsidies, aanbestedingen, prijzen en indirecte uitvoering, en voorzien in controles op de verantwoordelijkheid van financiële actoren. De op grond van artikel 322 VWEU vastgestelde regels omvatten ook een algemeen conditionaliteitsregime ter bescherming van de Uniebegroting.

(62)

Overeenkomstig Besluit 2013/755/EU van de Raad (37) komen in landen of gebieden overzee gevestigde personen en entiteiten in aanmerking voor financiering, overeenkomstig de voorschriften en doelstellingen van het instrument en eventuele regelingen die van toepassing zijn op de lidstaat waarmee het desbetreffende land of gebied overzee banden heeft.

(63)

Overeenkomstig artikel 349 VWEU en conform de mededeling van de Commissie van 24 oktober 2017 met de titel “Een nieuw en sterker strategisch partnerschap met de ultraperifere gebieden van de EU”, waarvoor de Raad zijn steun heeft uitgesproken in zijn conclusies van 12 april 2018, moeten de betrokken lidstaten erop toezien dat de opkomende dreigingen waarmee de ultraperifere regio’s worden geconfronteerd, in hun programma’s aan de orde komen. Het instrument moet deze lidstaten ondersteunen met adequate middelen om de ultraperifere regio’s op gepaste wijze te helpen.

(64)

Op grond van de punten 22 en 23 van het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (38), moet het instrument worden geëvalueerd op basis van overeenkomstig specifieke monitoringvoorschriften verzamelde informatie, waarbij echter administratieve lasten, in het bijzonder voor de lidstaten, en overregulering moeten worden vermeden. Die voorschriften moeten, waar passend, meetbare indicatoren omvatten als maatstaf om de effecten van het instrument in de praktijk te evalueren. Om de resultaten van het instrument te kunnen meten, moeten voor elke specifieke doelstelling van het instrument indicatoren en bijbehorende streefdoelen worden vastgesteld. Deze indicatoren moeten kwalitatieve en kwantitatieve indicatoren omvatten.

(65)

Om recht te doen aan het belang van de strijd tegen de klimaatverandering, overeenkomstig de toezeggingen van de Unie om de Overeenkomst van Parijs, vastgesteld in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (39), en de duurzameontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties te implementeren, moeten de acties uit hoofde van deze verordening bijdragen tot de verwezenlijking van een algemene doelstelling om 30 % van alle uitgaven van het meerjarig financieel kader aan te wenden voor het integreren van klimaatdoelen in beleid, en tot de ambitie om in 2024 7,5 % en in 2026 en 2027 10 % van de begroting te besteden aan biodiversiteitsdoelstellingen, daarbij rekening houdend met de bestaande overlappingen tussen klimaat- en biodiversiteitsdoelstellingen. Het instrument moet activiteiten ondersteunen die de normen en prioriteiten van de Unie op klimaat- en milieugebied eerbiedigen en geen ernstige afbreuk doen aan milieudoelstellingen in de zin van artikel 17 van Verordening (EU) 2020/852 van het Europees Parlement en de Raad (40).

(66)

Verordening (EU) nr. 514/2014 van het Europees Parlement en de Raad (41) en elke andere handeling die van toepassing is op de programmeringsperiode 2014-2020 moet van toepassing blijven op de programma’s en projecten die uit hoofde van het instrument zijn ondersteund tijdens de programmeringsperiode 2014-2020. Aangezien de uitvoeringsperiode van Verordening (EU) nr. 514/2014 overlapt met de programmeringsperiode die door deze verordening wordt bestreken, en ter waarborging van de continuïteit van de uitvoering van bepaalde bij die verordening goedgekeurde projecten, moeten er bepalingen inzake de fasering van projecten worden vastgelegd. Iedere afzonderlijke fase van het project moet worden uitgevoerd overeenkomstig de regels van de programmeringsperiode in het kader waarvan financiering wordt verkregen.

(67)

Via indicatoren en de financiële verslaglegging moeten de Commissie en de lidstaten de uitvoering van het instrument monitoren overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van Verordening (EU) 2021/1060 en de onderhavige verordening. Vanaf 2023 moeten de lidstaten bij de Commissie jaarlijkse prestatieverslagen over het laatste boekjaar indienen. Die verslagen moeten informatie bevatten over de voortgang bij de uitvoering van de programma’s van de lidstaten. De lidstaten moeten ook samenvattingen van deze verslagen bij de Commissie indienen. De Commissie moet die samenvattingen in alle officiële talen van de Unie vertalen en op haar website openbaar maken, samen met links naar de websites van de lidstaten als bedoeld in Verordening (EU) 2021/1060.

(68)

Teneinde niet-essentiële elementen van deze verordening aan te vullen en te wijzigen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen ten aanzien van de in bijlage III opgenomen lijst van acties, de in bijlage IV opgenomen lijst van acties die in aanmerking komen voor een hoger niveau van medefinancieringspercentage, operationele steun uit hoofde van bijlage VII en de verdere ontwikkeling van het monitoring- en evaluatiekader. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven. Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

(69)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (42). De onderzoeksprocedure moet worden gevolgd voor de vaststelling van uitvoeringshandelingen die gemeenschappelijke verplichtingen voor de lidstaten vaststellen, met name verplichtingen inzake het verstrekken van informatie aan de Commissie, en de raadplegingsprocedure moet worden toegepast voor de vaststelling van uitvoeringshandelingen betreffende de gedetailleerde regelingen voor het verstrekken van informatie aan de Commissie in het kader van de programmering en verslaglegging, gelet op de zuiver technische aard ervan. De Commissie dient onmiddellijk toepasselijke uitvoeringshandelingen vast te stellen met betrekking tot de vaststelling van besluiten tot toekenning van de in deze verordening bedoelde noodhulp, wanneer, in naar behoren gemotiveerde gevallen die verband houden met de aard en het doel van die bijstand, dwingende redenen van urgentie dat vereisen.

(70)

Deelname van een lidstaat aan het instrument mag niet samenvallen met deelname aan een tijdelijk financieringsinstrument van de Unie dat de begunstigde lidstaten moet helpen bij de financiering van onder meer acties aan nieuwe buitengrenzen van de Unie met het oog op de toepassing van het Schengenacquis inzake grenzen en visa en toezicht aan de buitengrenzen.

(71)

Daar de doelstellingen van deze verordening niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(72)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (43), die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punten A en B, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (44).

(73)

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (45) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punten A en B, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (46).

(74)

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (47) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punten A en B, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (48).

(75)

Ter bepaling van de aard en de vormen van deelname aan het instrument van landen die betrokken zijn bij de uitvoering, toepassing en ontwikkeling van het Schengenacquis, moeten nadere regelingen worden getroffen tussen de Unie en die landen krachtens de desbetreffende bepalingen in hun associatieovereenkomsten. Die regelingen moeten internationale overeenkomsten zijn in de zin van artikel 218 VWEU. Om ervoor te zorgen dat er zo weinig mogelijk tijd ligt tussen het moment waarop het instrument bindend wordt voor het betrokken land en de inwerkingtreding van de regelingen, moeten de onderhandelingen over die regelingen zo spoedig mogelijk van start gaan nadat het betreffende land de Raad en de Commissie in kennis heeft gesteld van zijn besluit de inhoud van het instrument te aanvaarden en het in zijn interne rechtsorde om te zetten. Deze regelingen moeten worden vastgesteld nadat het betrokken land schriftelijk heeft bevestigd dat het al zijn interne voorschriften is nagekomen.

(76)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het VEU en het VWEU, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van deze verordening; deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat. Aangezien deze verordening voortbouwt op het Schengenacquis, moet Denemarken overeenkomstig artikel 4 van het bovengenoemde protocol binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad heeft beslist over deze verordening, beslissen of het deze verordening in zijn nationale wetgeving zal omzetten.

(77)

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad (49). Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van deze verordening, en deze is niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(78)

De toepassingstermijn van deze verordening moet worden afgestemd op die van Verordening (EU, Euratom) 2020/2093.

(79)

Om ervoor te zorgen dat de steun voor het betrokken beleidsgebied ononderbroken doorloopt en de uitvoering van start kan gaan vanaf het begin van het meerjarig financieel kader 2021-2027 mogelijk te maken, moet deze verordening met spoed in werking treden, en met terugwerkende kracht van toepassing zijn vanaf 1 januari 2021,