(1)

Het Fiscalis 2020-programma, dat is vastgesteld bij Verordening (EU) nr. 1286/2013 van het Europees Parlement en de Raad (3) en wordt uitgevoerd door de Commissie in samenwerking met de lidstaten en geassocieerde landen, alsmede de voorlopers van dat programma, hebben de samenwerking tussen de belastingautoriteiten in de Unie aanzienlijk vergemakkelijkt en versterkt. De meerwaarde van die programma’s, onder meer voor de bescherming van de financiële en economische belangen van de lidstaten en de belastingplichtigen, wordt door de belastingautoriteiten van de deelnemende landen onderkend. Aan de uitdagingen van het komende decennium kan slechts het hoofd worden geboden als de lidstaten verder kijken dan de grenzen van hun eigen bestuursgebieden en nauw samenwerken met hun tegenhangers.

(2)

Het Fiscalis 2020-programma biedt de lidstaten een Uniekader waarbinnen zij samenwerkingsactiviteiten kunnen ontplooien. Dat kader is kosteneffectiever dan wanneer elke lidstaat afzonderlijk zijn eigen samenwerkingskader op bilaterale of multilaterale basis zou opzetten. Het is derhalve passend de voortzetting van het Fiscalis 2020-programma te waarborgen door op hetzelfde gebied een nieuw programma, het Fiscalis-programma (het “programma”), vast te stellen.

(3)

Door te voorzien in een actiekader dat de interne markt ondersteunt, het concurrentievermogen van de Unie bevordert en de financiële en economische belangen van de Unie en haar lidstaten beschermt, moet het programma helpen om: het belastingbeleid en de uitvoering van het Unierecht met betrekking tot belastingen te ondersteunen; belastingfraude, belastingontduiking, agressieve belastingplanning en dubbele niet-belastingheffing te voorkomen en te bestrijden; onnodige administratieve lasten voor burgers en bedrijven bij grensoverschrijdende transacties te voorkomen en te beperken; rechtvaardigere en efficiëntere belastingstelsels te bevorderen; de mogelijkheden van de interne markt optimaal te benutten en eerlijke concurrentie in de Unie te bevorderen; een gemeenschappelijk optreden van de Unie in internationale fora te ondersteunen; de opbouw van de bestuurlijke capaciteit van de belastingautoriteiten te ondersteunen, onder meer door de rapportage- en audittechnieken te moderniseren, en de training van het personeel van de belastingautoriteiten op dat gebied te ondersteunen.

(4)

In deze verordening worden voor het programma de financiële middelen vastgelegd die voor het Europees Parlement en de Raad in de loop van de jaarlijkse begrotingsprocedure het voornaamste referentiebedrag vormen in de zin van punt 18 van het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 tussen het Europees Parlement, de Raad van de Europese Unie en de Europese Commissie betreffende begrotingsdiscipline, samenwerking in begrotingszaken en goed financieel beheer, alsmede betreffende nieuwe eigen middelen, met inbegrip van een routekaart voor de invoering van nieuwe eigen middelen (4).

(5)

Ter ondersteuning van het toetredings- en associatieproces van derde landen moet deelname aan het programma ook openstaan voor toetredingslanden en kandidaat-lidstaten alsmede voor potentiële kandidaten en partnerlanden van het Europese nabuurschapsbeleid, mits aan bepaalde voorwaarden is voldaan. De deelname zou ook kunnen openstaan voor andere derde landen, overeenkomstig de voorwaarden die in specifieke overeenkomsten tussen de Unie en die landen zijn vastgesteld met betrekking tot hun deelname aan programma’s van de Unie.

(6)

Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (5) (het “Financieel Reglement”) is op dit programma van toepassing. Het Financieel Reglement stelt regels voor de uitvoering van de Uniebegroting vast, waaronder regels voor subsidies, prijzen, aanbestedingen, indirect beheer, financieringsinstrumenten, begrotingsgaranties, financiële bijstand en de vergoeding van externe deskundigen.

(7)

De acties in het kader van het Fiscalis 2020-programma dienen te worden behouden omdat zij hun waarde hebben bewezen. Om de uitvoering van het programma eenvoudiger en flexibeler te maken en zo de doelstellingen ervan beter te kunnen verwezenlijken, mogen de acties alleen worden gedefinieerd in de vorm van algemene categorieën, met een lijst van voorbeelden ter illustratie van concrete activiteiten, zoals bijeenkomsten en soortgelijke ad-hocevenementen, met inbegrip van, in voorkomend geval, aanwezigheid in de administratieve bureaus en deelname aan administratieve onderzoeken, op projecten gebaseerde gestructureerde samenwerking, met inbegrip van, in voorkomend geval, gezamenlijke audits, en IT-capaciteitsopbouw, met inbegrip van, in voorkomend geval, toegang van belastingautoriteiten tot onderling gekoppelde registers. In voorkomend geval moeten de acties ook gericht zijn op het aanpakken van prioritaire thema’s om de doelstellingen van het programma te verwezenlijken. Door middel van samenwerking en capaciteitsopbouw moet het programma tevens de benutting en hefboomwerking van innovatie bevorderen en ondersteunen om de kernprioriteiten inzake belastingen nog beter te kunnen verwezenlijken.

(8)

Gelet op de toenemende mobiliteit van belastingplichtigen, het aantal grensoverschrijdende transacties, de internationalisering van financiële instrumenten en het daaruit voortvloeiende verhoogde risico op belastingfraude, belastingontduiking en agressieve belastingplanning, die de grenzen van de Unie allemaal ruim overstijgen, kunnen aanpassingen of uitbreidingen van Europese elektronische systemen voor samenwerking met derde landen die niet met het programma geassocieerd zijn, en met internationale organisaties, van belang zijn voor de Unie of de lidstaten. Dergelijke aanpassingen of uitbreidingen zouden met name de administratieve lasten en de kosten vermijden die gepaard gaan met de ontwikkeling en exploitatie van twee soortgelijke elektronische systemen voor de uitwisseling van inlichtingen binnen de Unie en internationaal. Daarom moeten kosten voor dergelijke aanpassingen of uitbreidingen, indien dat belang voldoende onderbouwd is, in aanmerking komen voor financiering uit het programma.

(9)

Gelet op het belang van de mondialisering en van de bestrijding van belastingfraude, belastingontduiking en agressieve belastingplanning moet het programma de mogelijkheid bieden om een beroep te doen op externe deskundigen in de zin van artikel 238 van het Financieel Reglement. Dergelijke externe deskundigen moeten voornamelijk vertegenwoordigers zijn van overheidsinstanties, ook van niet-geassocieerde derde landen, waaronder de minst ontwikkelde landen, alsmede vertegenwoordigers van internationale organisaties, van marktdeelnemers, van belastingplichtigen en van het maatschappelijk middenveld. In die context moet onder “minst ontwikkeld land” worden verstaan een derde land of een gebied buiten de EU dat in aanmerking komt voor officiële ontwikkelingshulp overeenkomstig de relevante lijst die openbaar is gemaakt door de Commissie voor ontwikkelingsbijstand van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling en op basis van de definitie van “minst ontwikkelde landen” van de Verenigde Naties. De selectie van deskundigen in deskundigengroepen moet worden gebaseerd op het besluit van de Commissie van 30 mei 2016 tot vaststelling van horizontale regels voor de oprichting en het functioneren van haar deskundigengroepen. Wat betreft deskundigen die op persoonlijke titel worden benoemd om onafhankelijk en in het algemeen belang te kunnen optreden, moet de Commissie waarborgen dat die deskundigen onpartijdig zijn, dat zij geen mogelijke belangenconflicten hebben met hun beroepsverantwoordelijkheden en dat informatie over hun selectie en deelname openbaar is.

(10)

In overeenstemming met de toezegging van de Commissie om te zorgen voor de samenhang en vereenvoudiging van de financieringsprogramma’s, vervat in haar mededeling van 19 oktober 2010 De evaluatie van de EU-begroting, moeten de middelen worden gedeeld met andere financieringsinstrumenten van de Unie indien de beoogde acties in het kader van het programma doelstellingen nastreven die gemeen zijn aan verschillende financieringsinstrumenten, zonder dat deze activiteiten dubbel kunnen worden gefinancierd. Acties uit hoofde van het programma moeten zorgen voor samenhang in het gebruik van de middelen van de Unie ter ondersteuning van het fiscaal beleid en de belastingautoriteiten.

(11)

Met het oog op kosteneffectiviteit moet het programma mogelijke synergieën met andere Uniemaatregelen op verwante terreinen, zoals het bij Verordening (EU) 2021/444 van het Europees Parlement en de Raad (6) vastgestelde douaneprogramma, het bij Verordening (EU) 2021/785 van het Europees Parlement en de Raad (7) vastgestelde fraudebestrijdingsprogramma van de Unie, het bij Verordening (EU) 2021/690 van het Europees Parlement en de Raad (8) vastgestelde programma voor de interne markt, de bij Verordening (EU) 2021/241 van het Europees Parlement en de Raad (9) vastgestelde herstel- en veerkrachtfaciliteit en het bij Verordening (EU) 2021/240 van het Europees Parlement en de Raad (10) vastgestelde instrument voor technische ondersteuning, benutten.

(12)

Het grootste deel van de begroting van het programma zal worden besteed aan acties ten behoeve van capaciteitsopbouw op het gebied van informatietechnologie (IT). Daarom moeten de gemeenschappelijke en de nationale componenten van de Europese elektronische systemen in specifieke bepalingen worden beschreven en onderscheiden. Bovendien moeten de reikwijdte van de acties en de verantwoordelijkheden van de Commissie en de lidstaten duidelijk worden omschreven. Voor zover mogelijk moet er interoperabiliteit zijn tussen de gemeenschappelijke en de nationale componenten van de Europese elektronische systemen, en moet sprake zijn van synergieën met andere elektronische systemen van relevante Unieprogramma’s.

(13)

Momenteel bestaat er geen verplichting om een strategisch meerjarenplan voor belastingen op te stellen voor de totstandbrenging van een samenhangende en interoperabele elektronische omgeving voor belastingen in de Unie. Om ervoor te zorgen dat de acties ten behoeve van IT-capaciteitsopbouw samenhangend zijn en gecoördineerd verlopen, moet het programma voorzien in de verplichting om een dergelijk plan op te stellen, te weten een planningsinstrument dat moet voldoen aan en niet verder mag gaan dan de verplichtingen die voortvloeien uit de desbetreffende rechtshandelingen van de Unie.

(14)

Deze verordening dient door middel van werkprogramma’s te worden uitgevoerd. Gelet op het middellange- tot langetermijnkarakter van de nagestreefde doelstellingen en voortbouwend op de in de loop der tijd opgedane ervaring moeten de werkprogramma’s meerdere jaren kunnen bestrijken. Een overschakeling van jaarlijkse naar meerjarige werkprogramma’s, die elk niet meer dan drie jaar mogen bestrijken, zou de administratieve lasten voor zowel de Commissie als de lidstaten verlichten.

(15)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (11).

(16)

Op grond van de punten 22 en 23 van het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (12) moet dit programma worden geëvalueerd op basis van overeenkomstig specifieke monitoringvoorschriften verzamelde informatie, waarbij administratieve lasten, in het bijzonder voor de lidstaten, en overregulering moeten worden vermeden. Die voorschriften moeten, waar passend, meetbare indicatoren omvatten als maatstaf om de effecten van het programma in de praktijk te evalueren. De tussentijdse evaluatie en de eindevaluatie, die uiterlijk vier jaar na de aanvang van uitvoering respectievelijk na de voltooiing van het programma moeten worden verricht, moeten bijdragen aan het besluitvormingsproces van de volgende meerjarige financiële kaders. In de tussentijdse en eindevaluaties moet ook aandacht worden besteed aan de resterende belemmeringen voor de verwezenlijking van de doelstellingen van het programma en moeten voorstellen voor beste praktijken worden gedaan. Naast de tussentijdse evaluatie en de eindevaluatie, als onderdeel van het prestatieverslagleggingssysteem, moeten er jaarlijkse voortgangsverslagen worden opgesteld om de geboekte vooruitgang te volgen. Die verslagen moeten een samenvatting bevatten van de lessen die zijn geleerd en, in voorkomend geval, van de belemmeringen die zijn ondervonden in het kader van de activiteiten van het programma die in het betrokken jaar hebben plaatsgevonden.

(17)

De Commissie moet regelmatig seminars voor belastingautoriteiten organiseren waarbij vertegenwoordigers van de begunstigde lidstaten actuele kwesties bespreken en mogelijke verbeteringen voorstellen met betrekking tot de doelstellingen van het programma, waaronder de uitwisseling van informatie tussen belastingautoriteiten.

(18)

Teneinde op passende wijze in te spelen op veranderingen in de fiscale beleidsprioriteiten, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) handelingen vast te stellen om de lijst van indicatoren te wijzigen waarmee de verwezenlijking van de specifieke doelstellingen van het programma moet worden gemeten en om deze verordening aan te vullen met bepalingen inzake de opstelling van een monitoring- en evaluatiekader. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren overeenkomstig de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven. Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

(19)

Overeenkomstig het Financieel Reglement, Verordening (EU, Euratom) nr. 883/2013 van het Europees Parlement en Raad (13) en Verordeningen (EG, Euratom) nr. 2988/95 (14), (Euratom, EG) nr. 2185/96 (15) en (EU) 2017/1939 (16) van de Raad moeten de financiële belangen van de Unie worden beschermd door middel van evenredige maatregelen, onder meer maatregelen met betrekking tot preventie, opsporing, correctie en onderzoek van onregelmatigheden, waaronder fraude, met betrekking tot terugvordering van verloren gegane, ten onrechte betaalde of onjuist bestede financiële middelen en, waar passend, met betrekking tot het opleggen van administratieve sancties. Met name heeft het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) overeenkomstig Verordeningen (Euratom, EG) nr. 2185/96 en (EU, Euratom) nr. 883/2013 de bevoegdheid administratieve onderzoeken uit te voeren, met inbegrip van controles en verificaties ter plaatse, om vast te stellen of er sprake is van fraude, corruptie of andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad. Het Europees Openbaar Ministerie (EOM) is overeenkomstig Verordening (EU) 2017/1939 bevoegd over te gaan tot onderzoek en vervolging van strafbare feiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad als bepaald in Richtlijn (EU) 2017/1371 van het Europees Parlement en de Raad (17). Personen of entiteiten die middelen van de Unie ontvangen, moeten overeenkomstig het Financieel Reglement volledig meewerken aan de bescherming van de financiële belangen van de Unie, de nodige rechten en toegang verlenen aan de Commissie, OLAF, de Rekenkamer en, ten aanzien van de lidstaten die deelnemen aan nauwere samenwerking op grond van Verordening (EU) 2017/1939, het EOM, alsmede ervoor zorgen dat derden die betrokken zijn bij de uitvoering van financiële middelen van de Unie gelijkwaardige rechten verlenen.

(20)

Derde landen die lid zijn van de Europese Economische Ruimte (EER), kunnen aan programma’s van de Unie deelnemen in het kader van de samenwerking die is ingesteld uit hoofde van de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte (18), waarin is bepaald dat de programma’s worden uitgevoerd op basis van een uit hoofde van die overeenkomst vastgesteld besluit. Derde landen kunnen ook deelnemen op basis van andere rechtsinstrumenten. Er moet een specifieke bepaling in deze verordening worden opgenomen die derde landen verplicht om de verantwoordelijke ordonnateur, OLAF en de Rekenkamer de nodige rechten en toegang te verlenen zodat deze hun respectieve bevoegdheden ten volle kunnen uitoefenen.

(21)

De horizontale financiële regels die het Europees Parlement en de Raad op grond van artikel 322 VWEU hebben vastgesteld, zijn op deze verordening van toepassing. Die regels zijn neergelegd in het Financieel Reglement en bepalen met name de procedure voor de opstelling en uitvoering van de begroting door middel van subsidies, aanbestedingen, prijzen en indirecte uitvoering, en voorzien in controles op de verantwoordelijkheid van financiële actoren. De op grond van artikel 322 VWEU vastgestelde regels omvatten ook een algemeen conditionaliteitsregime ter bescherming van de Uniebegroting.

(22)

De financieringsvormen en de uitvoeringsmethoden uit hoofde van deze verordening dienen te worden gekozen op basis van de mogelijkheden die zij bieden om de specifieke doelstellingen van de acties te verwezenlijken en resultaten te behalen, met name rekening houdend met de kosten van controles, de administratieve lasten en het verwachte risico van niet-naleving. Bij het maken van die keuze moet het gebruik van vaste bedragen, van financiering volgens een vast percentage en van eenheidskosten in overweging worden genomen, alsook van financiering die niet gekoppeld is aan kosten zoals bedoeld in artikel 125, lid 1, van het Financieel Reglement. De in aanmerking komende kosten moeten worden bepaald aan de hand van de aard van de in aanmerking komende acties. Het dekken van de reis-, accommodatie- en verblijfkosten van deelnemers aan bijeenkomsten en vergelijkbare ad-hocevenementen alsmede van de kosten in verband met de organisatie van evenementen is uiterst belangrijk teneinde de deelname van nationale deskundigen en belastingautoriteiten aan gezamenlijke acties te waarborgen.

(23)

Overeenkomstig artikel 193, lid 2, van het Financieel Reglement kan subsidiëring van reeds begonnen acties slechts worden toegestaan indien de aanvrager kan aantonen dat het noodzakelijk was met de actie te beginnen vóór de ondertekening van de subsidieovereenkomst. Vóór de datum van indiening van de subsidieaanvraag gemaakte kosten zijn evenwel niet subsidiabel, tenzij in naar behoren gemotiveerde uitzonderlijke gevallen. Om te voorkomen dat Uniefinanciering onderbroken wordt en de belangen van de Unie aldus mogelijk worden geschaad, moet het mogelijk zijn om gedurende een beperkte periode aan het begin van het meerjarig financieel kader 2021-2027, en uitsluitend in naar behoren gemotiveerde gevallen, bij financieringsbesluit te voorzien in subsidiabiliteit van activiteiten en kosten vanaf het begin van het begrotingsjaar 2021, zelfs indien deze activiteiten verricht werden en deze kosten gemaakt werden vóór indiening van de subsidieaanvraag.

(24)

Daar de doelstelling van deze verordening niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt, maar vanwege de omvang en de gevolgen ervan, beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken.

(25)

Verordening (EU) nr. 1286/2013 moet daarom worden ingetrokken.

(26)

Om ervoor te zorgen dat de steun op het betrokken beleidsgebied ononderbroken doorloopt en de uitvoering van start kan gaan vanaf het begin van het meerjarig financieel kader 2021-2027, moet deze verordening met spoed in werking treden, en met terugwerkende kracht van toepassing zijn vanaf 1 januari 2021,

(1)

De Raad heeft op 18 januari 2012 Verordening (EU) nr. 36/2012 vastgesteld.

(2)

Op basis van een evaluatie van de maatregelen in Verordening (EU) nr. 36/2012 moeten de vermeldingen betreffende 25 natuurlijke personen en drie entiteiten in de lijst van natuurlijke personen en rechtspersonen, entiteiten of lichamen in bijlage II bij Verordening (EU) nr. 36/2012 worden geactualiseerd.

(3)

De vermeldingen betreffende vijf overleden personen moeten worden geschrapt van de lijst van natuurlijke personen en rechtspersonen, entiteiten of lichamen in bijlage II bij Verordening (EU) nr. 36/2012.

(4)

Bijlage II bij Verordening (EU) nr. 36/2012 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

(1)

Bijlage VI, deel 3, tabel 3, bij Verordening (EG) nr. 1272/2008 bevat de lijst van gevaarlijke stoffen met hun geharmoniseerde indeling en etikettering op basis van de criteria in bijlage I, delen 2 tot en met 5, bij die verordening.

(2)

Op grond van artikel 37 van Verordening (EG) nr. 1272/2008 zijn bij het Europees Agentschap voor chemische stoffen (ECHA) voorstellen ingediend om met betrekking tot bepaalde stoffen de geharmoniseerde indeling en etikettering op te nemen en met betrekking tot bepaalde andere stoffen de geharmoniseerde indeling en etikettering bij te werken of te schrappen. Het Comité risicobeoordeling van het ECHA (RAC) heeft adviezen over deze voorstellen (2) uitgebracht, waarbij rekening is gehouden met de opmerkingen van de betrokken partijen. Deze adviezen van het RAC zijn:

(3)

Acute toxiciteitsschattingen (ATE’s) worden voornamelijk gebruikt met het oog op de indeling voor acute toxiciteit voor de mens van mengsels die stoffen bevatten die zijn ingedeeld voor acute toxiciteit. De opneming van geharmoniseerde ATE-waarden in de vermeldingen in bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1272/2008 komt de harmonisatie van de indeling van mengsels ten goede en ondersteunt de handhavingsautoriteiten. Na verdere wetenschappelijke beoordelingen van sommige stoffen heeft het ECHA ATE-waarden afgeleid voor dikoperoxide, dikoperchloridetrihydroxide, tetrakoperhexahydroxidesulfaat en tetrakoperhexahydroxidesulfaathydraat, koperschilfers (gecoat met alifatisch zuur), koper(II)carbonaat--koper(II)hydroxide (1:1), koperdihydroxide; koper (II)hydroxide, Bordeauxse pap; reactieproducten van kopersulfaat met calciumdihydroxide en kopersulfaat-pentahydraat, naast de waarden die worden voorgesteld in de adviezen van het RAC voor andere stoffen. Die ATE-waarden moeten in bijlage VI, deel 3, tabel 3, voorlaatste kolom, bij Verordening (EG) nr. 1272/2008 worden toegevoegd.

(4)

De Commissie heeft aanvullende informatie ontvangen als weerwoord op de wetenschappelijke beoordeling zoals uiteengezet in de adviezen van het RAC van 15 maart 2019 over mancozeb, van 20 september 2019 over 4-methylpentaan-2-on en van 20 september 2019 betreffende dimethomorf. Deze informatie is door de Commissie beoordeeld en ontoereikend bevonden om twijfel te doen rijzen over de wetenschappelijke analyse in de adviezen van het RAC.

(5)

De Commissie acht het daarom passend de geharmoniseerde indeling en etikettering van bepaalde stoffen in te voeren, bij te werken of te schrappen.

(6)

Verordening (EG) nr. 1272/2008 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

Naleving van de nieuwe of bijgewerkte geharmoniseerde indelingen mag niet onmiddellijk verplicht worden gesteld, aangezien er een bepaalde tijd nodig zal zijn om leveranciers in staat te stellen de etikettering en verpakking van stoffen en mengsels aan de nieuwe of herziene indelingen aan te passen en bestaande voorraden, waarop de vorige wettelijke voorschriften van toepassing waren, te verkopen. Die periode is ook noodzakelijk om de leveranciers voldoende tijd te gunnen zodat ze de nodige maatregelen kunnen nemen om te blijven voldoen aan andere wettelijke vereisten ingevolge de wijzigingen krachtens deze verordening. De vereisten van artikel 22, lid 1, onder f), van Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad (3) en van artikel 50 van Verordening (EU) nr. 528/2012 van het Europees Parlement en de Raad (4) zijn voorbeelden van die andere wettelijke vereisten. Leveranciers moeten echter de mogelijkheid hebben om de nieuwe of bijgewerkte geharmoniseerde indelingen toe te passen en de etikettering en verpakking dienovereenkomstig aan te passen, op vrijwillige basis vóór de datum van toepassing van deze verordening en vanaf de datum van inwerkingtreding, teneinde een hoog niveau van bescherming van de menselijke gezondheid en het milieu te waarborgen en leveranciers voldoende flexibiliteit te bieden.

(1)

Verordening (EG) nr. 1272/2008 van het Europees Parlement en de Raad (2) voorziet in een geharmoniseerde indeling van stoffen als kankerverwekkend, mutageen of giftig voor de voortplanting (CMR) op basis van een advies van het Comité risicobeoordeling van het Europees Agentschap voor chemische stoffen. De stoffen worden ingedeeld als CMR van categorie 1A, CMR van categorie 1B, of CMR van categorie 2, afhankelijk van het bewijsniveau voor hun CMR-eigenschappen.

(2)

In artikel 15 van Verordening (EG) nr. 1223/2009 is bepaald dat het gebruik in cosmetische producten van stoffen die als CMR van categorie 1A, categorie 1B of categorie 2 zijn ingedeeld in bijlage VI, deel 3, bij Verordening (EG) nr. 1272/2008 (hierna “CMR-stoffen” genoemd) verboden is. Een CMR-stof mag echter in cosmetische producten worden gebruikt, indien aan de in artikel 15, lid 1, tweede zin, of artikel 15, lid 2, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1223/2009 genoemde voorwaarden wordt voldaan.

(3)

Om het verbod op CMR-stoffen binnen de interne markt op uniforme wijze ten uitvoer te leggen, de rechtszekerheid te waarborgen, met name voor de marktdeelnemers en de nationale bevoegde instanties, en te zorgen voor een hoog niveau van bescherming van de menselijke gezondheid, moeten CMR-stoffen in de lijst van verboden stoffen of, naargelang van het geval, beperkte stoffen in respectievelijk bijlage II of bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 worden opgenomen en, in voorkomend geval, uit de lijsten van stoffen waarvan het gebruik aan beperkingen is onderworpen of is toegestaan in de bijlagen III tot en met VI bij die verordening worden geschrapt. Indien aan de voorwaarden van artikel 15, lid 1, tweede zin, of artikel 15, lid 2, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1223/2009 wordt voldaan, moeten de lijsten van stoffen waarvan het gebruik aan beperkingen is onderworpen of is toegestaan in de bijlagen III tot en met VI bij die verordening dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/217 van de Commissie (3), die met ingang van 1 oktober 2021 van toepassing zal zijn, zijn bepaalde stoffen ingedeeld als CMR-stoffen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1272/2008. Daarom moet het gebruik van die CMR-stoffen in cosmetische producten vanaf dezelfde datum worden verboden.

(5)

Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/217 voorziet met name in een indeling van de stof TiO2 (INCI-naam: titanium dioxide) als “kankerverwekkend categorie 2 (inademing)”, die van toepassing is op titanium dioxide in de vorm van poeder dat 1 % of meer deeltjes met een aerodynamische diameter ≤ 10 μm bevat.

(6)

Titanium dioxide is momenteel opgenomen in vermelding 143 van bijlage IV bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 en mag als kleurstof in cosmetische producten worden verwerkt, mits het voldoet aan de zuiverheidscriteria van vermelding E 171 (titanium dioxide) van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 231/2012 van de Commissie (4). Titanium dioxide is in de vermeldingen 27 en 27a (nano) van bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 ook opgenomen als uv-filter en is alleen toegestaan in cosmetische producten in concentraties van maximaal 25 %. Bovendien is titanium dioxide (nano) toegestaan in gebruiksklare producten, behalve in toepassingen die door inademing tot blootstelling van de longen van de eindgebruiker kunnen leiden en mits in overeenstemming met de in de vermelding genoemde kenmerken.

(7)

Naar aanleiding van de indeling van titanium dioxide als CMR is op 28 januari 2020 een verzoek ingediend voor het gebruik ervan bij wijze van uitzondering in cosmetische producten overeenkomstig artikel 15, lid 1, tweede zin, van Verordening (EG) nr. 1223/2009.

(8)

Op 6 oktober 2020 heeft het Wetenschappelijk Comité voor consumentenveiligheid (WCCV) een wetenschappelijk advies over titanium dioxide uitgebracht (5) (“het WCCV-advies”) met het oog op de vaststelling van de nodige maatregelen overeenkomstig artikel 15, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1223/2009. In het WCCV-advies, dat betrekking had op titanium dioxide (inhaleerbaar) in de vorm van poeder dat 1 % of meer deeltjes met een aerodynamische diameter ≤ 10 μm bevat, werd, op basis van de beschikbare gegevens, geconcludeerd dat TiO2 veilig was voor de algemene consument bij gebruik in gezichtsproducten in losse poedervorm tot een maximumconcentratie van 25 % en in haarproducten in sprays tot een maximumconcentratie van 1,4 %. Wat professioneel gebruik betreft, werd TiO2 als veilig beschouwd bij gebruik in haarproducten in sprays tot een maximumconcentratie van 1,1 %.

(9)

Ten slotte heeft het WCCV geconcludeerd dat deze resultaten afkomstig waren van cosmetische producten op basis van slechts één type titanium dioxide-materiaal (pigmentair) en dat bij gebrek aan meer informatie niet kon worden vastgesteld of die resultaten ook van toepassing zouden zijn op andere cosmetische toepassingen die andere soorten titanium dioxide bevatten die niet uitdrukkelijk in het WCCV-advies aan bod kwamen.

(10)

In het licht van de conclusies van het WCCV mag titanium dioxide in de vorm van poeder dat 1 % of meer deeltjes met een aerodynamische diameter ≤ 10 μm bevat, niet worden toegestaan voor gebruik in toepassingen die kunnen leiden tot blootstelling van de eindgebruiker door inademing en moet de stof derhalve worden toegevoegd aan de lijst van stoffen waarvoor beperkingen gelden in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 en mag het gebruik ervan alleen worden toegestaan in gezichtsproducten in losse poedervorm en in haarproducten in sprays, zoals aangegeven in die conclusies. Naast de opneming van titanium dioxide in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 moet worden bepaald dat het gebruik van titanium dioxide als kleurstof overeenkomstig vermelding 143 van bijlage IV bij die verordening en het gebruik van titanium dioxide als uv-filter overeenkomstig vermelding 27 van bijlage VI bij die verordening moet worden toegestaan onverminderd het beperkte gebruik ervan uit hoofde van bijlage III bij die verordening. Daartoe moet een verwijzing naar het beperkte gebruik van titanium dioxide uit hoofde van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 worden toegevoegd aan de desbetreffende vermeldingen in de bijlagen IV en VI bij die verordening. Wat het gebruik van titanium dioxide (nano) als uv-filter overeenkomstig vermelding 27a van bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 betreft, zijn geen aanvullende maatregelen vereist, aangezien vermelding 27a reeds bepaalt dat titanium dioxide (nano) niet mag worden gebruikt in toepassingen die door inademing tot blootstelling van de longen van de eindgebruiker kunnen leiden.

(11)

Voor andere stoffen dan titanium dioxide die bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/217 zijn ingedeeld als CMR in de zin van Verordening (EG) nr. 1272/2008 is geen verzoek voor gebruik bij wijze van uitzondering in cosmetische producten ingediend. Dit betreft kobalt, metaldehyde (ISO), methylkwikchloride, benzo[rst]pentafeen, dibenzo[b,def]chryseen; dibenzo[a,h]pyreen, ethanol, 2,2’-iminobis-, N-(C13-15-vertakte en niet-vertakte alkyl)-derivaten, cyflumetofen (ISO), diisohexylftalaat, halosulfuron-methyl (ISO), 2-methylimidazool, metaflumizone (ISO), dibutylbis(pentaan-2,4-dionato-O,O”)tin, nikkelbis(sulfamidaat), 2-benzyl-2-dimethylamino-4’-morfolinobutyrofenon en ethyleenoxide. Voor die stoffen gelden momenteel noch de in bijlage III vastgestelde beperkingen, noch een vergunning overeenkomstig de bijlagen IV, V of VI bij Verordening (EG) nr. 1223/2009. Drie van die stoffen, namelijk nikkelbis(sulfamidaat), ethyleenoxide en 2-benzyl-2-dimethylamino-4’-morfolinobutyrofenon, zijn momenteel opgenomen in bijlage II bij die verordening. De stoffen die nog niet in de lijst in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 zijn opgenomen, moeten in die bijlage worden toegevoegd aan de lijst van stoffen die in cosmetische producten verboden zijn.

(12)

Bij Verordening (EU) 2019/1966 van de Commissie (6), die is vastgesteld om op uniforme wijze uitvoering te geven aan het bij Verordening (EU) 2018/1480 van de Commissie (7) ingestelde verbod op stoffen die overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1272/2008 als CMR zijn ingedeeld, is vermelding 98 van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 gewijzigd met betrekking tot de stof benzoëzuur, 2-hydroxy- (INCI-naam: salicylic acid). Om deze wijzigingen volledig af te stemmen op de conclusie van het oorspronkelijke WCCV-advies (8), is het passend het gebruik van die stof voor andere doeleinden dan de conserveerfunctie toe te staan in bodylotion, oogschaduw, mascara, eyeliner, lippenstift en deodorant in rollers in een concentratie van maximaal 0,5 %. Vermelding 98 in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(13)

Daarnaast is de stof nikkelbis(tetrafluorboraat) (CAS-nummer: 14708-14-6) bij vergissing tweemaal ingevoerd in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1223/2009 (de vermeldingen 1401 en 1427), bij Verordening (EU) 2019/831 van de Commissie (9), die is vastgesteld om op uniforme wijze uitvoering te geven aan het bij Verordening (EU) 2017/776 van de Commissie (10) ingestelde verbod op stoffen die overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1272/2008 als CMR zijn ingedeeld. De tweede van die vermeldingen is derhalve overbodig en moet worden geschrapt.

(14)

Verordening (EG) nr. 1223/2009 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd en gerectificeerd.

(15)

De in deze verordening vastgestelde wijzigingen van Verordening (EG) nr. 1223/2009 die zijn gebaseerd op de indeling van de betrokken stoffen als CMR bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/217 moeten op dezelfde datum als die gedelegeerde verordening van toepassing worden.

(16)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor cosmetische producten,

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1484/95 van de Commissie (3) zijn voor de sectoren slachtpluimvee en eieren, en voor ovalbumine, bepalingen voor de toepassing van de aanvullende invoerrechten, alsmede de representatieve prijzen vastgesteld.

(2)

Uit de regelmatige controle van de gegevens die als basis worden gebruikt voor het bepalen van de representatieve prijzen voor de producten van de sectoren slachtpluimvee en eieren, alsmede voor ovalbumine, blijkt dat de representatieve prijzen voor de invoer van bepaalde producten moeten worden gewijzigd met inachtneming van de naargelang van de oorsprong optredende prijsverschillen.

(3)

Verordening (EG) nr. 1484/95 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Om ervoor te zorgen dat deze maatregel zo snel mogelijk na de terbeschikkingstelling van de bijgewerkte gegevens van toepassing wordt, dient de onderhavige verordening in werking te treden op de dag van de bekendmaking ervan,

(1)

De handels- en samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie, enerzijds, en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, anderzijds (hierna “de overeenkomst” genoemd) (3), is op 29 december 2020 namens de Unie ondertekend. Deze overeenkomst wordt sinds 1 januari 2021 op voorlopige basis toegepast.

(2)

Bij Verordening (EG) nr. 32/2000 wordt voorzien in de opening en het beheer van de in de GATT geconsolideerde communautaire tariefcontingenten en van enkele andere communautaire tariefcontingenten, worden de voorwaarden voor de wijziging of aanpassing van die contingenten vastgesteld en wordt Verordening (EG) nr. 1808/95 van de Raad (4) ingetrokken.

(3)

Bij Verordening (EG) nr. 847/2006 (5) van de Commissie wordt voorzien in de opening en het beheer van communautaire tariefcontingenten voor bepaalde bereidingen en conserven van vis.

(4)

In de overeenkomst is bepaald dat producten van oorsprong uit het Verenigd Koninkrijk niet in aanmerking komen voor invoer in de Unie in het kader van bestaande WTO-tariefcontingenten zoals omschreven in de overeenkomst. De overeenkomst verwijst naar de tariefcontingenten die tussen de partijen zijn toebedeeld overeenkomstig onderhandelingen in het kader van artikel XXVIII van de GATT die door de Unie zijn geïnitieerd in WTO-document G/SECRET/42/Add.2 (6) en door het VK in WTO-document G/SECRET/44 (7) en zoals bepaald in de respectieve interne wetgeving van elke partij. In de overeenkomst is ook bepaald dat de oorsprongsstatus van de goederen moet worden vastgesteld aan de hand van de niet-preferentiële oorsprongsregels die in de partij van invoer van toepassing zijn.

(5)

Met “bestaande WTO-tariefcontingenten” zoals omschreven in de overeenkomst wordt verwezen naar de WTO-concessies van de Unie die zijn opgenomen in de EU28-ontwerplijst van concessies en verbintenissen in het kader van de GATT 1994, die bij de WTO is ingediend in document G/MA/TAR/RS/506 (8), als gewijzigd bij de documenten G/MA/TAR/RS/506/Add.1 en G/MA/TAR/RS/506/Add.2 (9).

(6)

Verordeningen (EG) nr. 32/2000 en (EG) nr. 847/2006 zijn momenteel van toepassing op bovengenoemde invoer van oorsprong uit het Verenigd Koninkrijk. Om in overeenstemming met de overeenkomst te zijn, moeten die verordeningen worden gewijzigd om de invoer van producten van oorsprong uit het Verenigd Koninkrijk uit te sluiten van de bestaande WTO-tariefcontingenten.

(7)

De overeenkomst wordt sinds 1 januari 2021 op voorlopige basis toegepast. Daarom moet ook de invoer van producten van oorsprong uit het Verenigd Koninkrijk worden uitgesloten van de toepassing van tariefcontingenten waarvan de contingentperiode vóór 1 januari 2021 van start is gegaan en op die datum nog niet was verstreken, wat betreft de invoer van producten die op of na 1 januari 2021 plaatsvond.

(8)

Om in overeenstemming met de overeenkomst te zijn, moet deze verordening met spoed in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie en toepassing vinden vanaf 1 januari 2021, de datum van toepassing van de overeenkomst.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

(1)

Bij Richtlijn 2008/113/EG van de Commissie (2) is Streptomyces K61 (vroeger S. griseoviridis) in bijlage I bij Richtlijn 91/414/EEG van de Raad (3) opgenomen als werkzame stof.

(2)

De betrokken werkzame stof is een bacterie die aanvankelijk “Streptomyces griseoviridis” heette. Vervolgens is deze naam om wetenschappelijke redenen gewijzigd in Streptomyces K61. Onlangs is de naam opnieuw veranderd; de huidige naam is Streptomyces stam K61.

(3)

De in bijlage I bij Richtlijn 91/414/EEG opgenomen werkzame stoffen worden geacht te zijn goedgekeurd krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009 en zijn opgenomen in deel A van de bijlage bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 van de Commissie (4).

(4)

De goedkeuring van de werkzame stof Streptomyces stam K61, zoals vermeld in deel A van de bijlage bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011, vervalt op 30 april 2022.

(5)

Er is een aanvraag tot verlenging van de goedkeuring van de werkzame stof Streptomyces stam K61 ingediend overeenkomstig artikel 1 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 844/2012 van de Commissie (5) binnen de in dat artikel vastgestelde termijn.

(6)

De aanvrager heeft de overeenkomstig artikel 6 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 844/2012 vereiste aanvullende dossiers ingediend. De lidstaat-rapporteur heeft vastgesteld dat de aanvraag volledig was.

(7)

De lidstaat-rapporteur heeft in overleg met de lidstaat-corapporteur een ontwerpbeoordelingsverslag over de verlenging opgesteld en dit verslag op 15 januari 2019 bij de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) en de Commissie ingediend.

(8)

De EFSA heeft het ontwerpbeoordelingsverslag over de verlenging voor opmerkingen aan de aanvrager en de lidstaten doorgestuurd en de ontvangen opmerkingen aan de Commissie doen toekomen. De EFSA heeft het aanvullende beknopte dossier ook voor het publiek toegankelijk gemaakt.

(9)

Op 19 juni 2020 heeft de EFSA de Commissie haar conclusie (6) meegedeeld betreffende de vraag of Streptomyces stam K61 naar verwachting aan de goedkeuringscriteria van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1107/2009 zal voldoen. De Commissie heeft op 3 december 2020 een verslag over de verlenging en op 25 januari 2021 een ontwerpverordening betreffende Streptomyces stam K61 aan het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders voorgelegd.

(10)

De Commissie heeft de aanvrager verzocht zijn opmerkingen in te dienen over de conclusie van de EFSA en, overeenkomstig artikel 14, lid 1, derde alinea, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 844/2012, over het verslag over de verlenging. De aanvrager heeft zijn opmerkingen ingediend en deze zijn zorgvuldig onderzocht.

(11)

Er is met betrekking tot een of meer representatieve toepassingen van minstens één gewasbeschermingsmiddel dat de werkzame stof Streptomyces stam K61 bevat, vastgesteld dat aan de goedkeuringscriteria van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1107/2009 is voldaan. Het is daarom passend de goedkeuring van Streptomyces stam K61 te verlengen.

(12)

De risicobeoordeling voor de verlenging van de goedkeuring van de werkzame stof Streptomyces stam K61 is gebaseerd op een beperkt aantal representatieve gebruiksdoeleinden, die echter geen beperking inhouden van de gebruiksdoeleinden waarvoor gewasbeschermingsmiddelen die Streptomyces stam K61 bevatten, mogen worden toegelaten. Het is daarom passend de beperking tot gebruik als fungicide niet te handhaven.

(13)

Overeenkomstig artikel 20, lid 3, in samenhang met artikel 13, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1107/2009, moet de bijlage bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(14)

De goedkeuringsperiode voor Streptomyces stam K61 is bij Uitvoeringsverordening (EU) 2021/566 van de Commissie (7) verlengd tot en met 30 april 2022, opdat de verlengingsprocedure vóór het verstrijken van die periode kan worden voltooid. Aangezien er echter vóór de vervaldatum van die verlengde goedkeuringsperiode een besluit over de verlenging wordt genomen, moet deze verordening vóór die datum van toepassing worden.

(15)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Op 30 september 2020 heeft de Europese Commissie (“de Commissie”) op grond van artikel 5 van Verordening (EU) 2016/1036 van het Europees Parlement en de Raad een antidumpingonderzoek geopend met betrekking tot de invoer van koudgewalste platte producten van roestvrij staal (“stainless steel cold-rolled flat products”, hierna ook: “SSCR” of “het onderzochte product”) van oorsprong uit India en Indonesië (“de betrokken landen”). De Commissie heeft daartoe een bericht van inleiding gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie (2) (“Bericht van inleiding”).

(2)

De Commissie heeft het onderzoek geopend naar aanleiding van een klacht die op 17 augustus 2020 werd ingediend door de European Steel Association (“Eurofer” of “de klager”) namens producenten die meer dan 25 % van de totale productie van koudgewalste platte producten van roestvrij staal in de Unie vertegenwoordigen. Het bij de klacht gevoegde bewijsmateriaal over dumping vanuit de betrokken landen en aanmerkelijke schade als gevolg daarvan werd voldoende geacht om het onderzoek te openen.

(3)

Naar aanleiding van een met het vereiste bewijsmateriaal gestaafd verzoek van de klager heeft de Commissie de invoer van het betrokken product overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening bij Uitvoeringsverordening (EU) 2021/370 van de Commissie (3) aan registratie onderworpen.

(4)

In het bericht van inleiding werden de belanghebbenden uitgenodigd om met de Commissie contact op te nemen om aan het onderzoek mee te werken. Daarnaast heeft de Commissie de klager, de haar bekende producenten-exporteurs in de betrokken landen en de autoriteiten van de betrokken landen alsook de haar bekende importeurs en gebruikers in de Unie specifiek van de opening van het onderzoek in kennis gesteld en hen verzocht mee te werken.

(5)

De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld om opmerkingen te maken over de opening van het onderzoek en te verzoeken om een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures. De Commissie heeft een hoorzitting gehouden met de klager, één producent-exporteur en één gebruiker in de Unie. De Commissie ontving opmerkingen die worden behandeld onder punten 2.3, 5.2 en 7.2.

(6)

In het bericht van inleiding heeft de Commissie verklaard dat zij mogelijk steekproeven van de belanghebbenden zou samenstellen overeenkomstig artikel 17 van de basisverordening.

(7)

In het bericht van inleiding stelde de Commissie dat zij had besloten het aantal te onderzoeken producenten in de Unie tot een redelijk aantal te beperken door gebruik te maken van een steekproef en dat zij een voorlopige steekproef van producenten in de Unie had samengesteld. De Commissie stelde de voorlopige steekproef samen op basis van de productie en de verkoopvolumes in de Unie zoals door de producenten in de Unie gemeld in het kader van het representativiteitsonderzoek voorafgaand aan de opening, daarbij tevens hun geografische locatie in aanmerking nemend. De aldus samengestelde voorlopige steekproef bestond uit drie producenten in de Unie die goed waren voor meer dan 60 % van de productie en ongeveer 70 % van de verkoop in de Unie van het soortgelijke product en die in vier verschillende lidstaten gevestigd waren. De informatie over deze voorlopige steekproef is opgenomen in het dossier dat door belanghebbenden kon worden ingezien en waarover zij opmerkingen konden indienen. De Commissie heeft geen opmerkingen ontvangen.

(8)

Als gevolg daarvan werd de voorlopige steekproef van producenten in de Unie bevestigd. Het betrof Aperam Stainless Europe (“Aperam”), Acciai Speciali Terni S.p.A. (“AST”) en Outokumpu Stainless Oy (“OTK”). De definitieve steekproef is representatief voor de bedrijfstak van de Unie.

(9)

Om te kunnen beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, deze te kunnen samenstellen, heeft de Commissie alle haar bekende niet-verbonden importeurs verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken.

(10)

Drie niet-verbonden importeurs hebben zich gemeld als belanghebbende en hebben de verlangde informatie verstrekt. Gezien het geringe aantal ontvangen antwoorden was een steekproef niet noodzakelijk. Er werden geen opmerkingen over dit besluit ingediend. De importeurs werden uitgenodigd om een vragenlijst in te vullen.

(11)

Rekening houdend met het potentieel grote aantal producenten-exporteurs in de betrokken landen voorzag het bericht van inleiding in een steekproef voor India en Indonesië; om die reden heeft de Commissie alle haar bekende producenten-exporteurs in India en Indonesië verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken om te beslissen of een steekproef noodzakelijk was en zo ja, om deze te kunnen samenstellen.

(12)

Daarnaast heeft de Commissie de vertegenwoordiging van India bij de Europese Unie en de ambassade van de Republiek Indonesië te Brussel verzocht mogelijke andere producenten-exporteurs die geïnteresseerd zouden kunnen zijn in medewerking aan het onderzoek, op te sporen en/of contact met hen op te nemen.

(13)

Bij de opening van het onderzoek heeft de Commissie contact opgenomen met zeven potentiële producenten-exporteurs in India. Twee producenten-exporteurs in India verstrekten de voor de samenstelling van de steekproef benodigde informatie; zij vertegenwoordigden alle uitvoer van het betrokken product naar de Unie. De Commissie heeft daarom afgezien van samenstelling van een steekproef van producenten-exporteurs in India.

(14)

Bij de opening van het onderzoek heeft de Commissie contact opgenomen met 14 potentiële producenten-exporteurs in Indonesië. Drie producenten-exporteurs hebben de vragen in verband met een steekproef beantwoord en verkoop naar de Unie gemeld. Volgens de informatie in de steekproefformulieren vertegenwoordigde hun verkoop 72 % van de Indonesische uitvoer naar de Unie. Op grond daarvan werd ook voor Indonesië afgezien van de steekproef.

(15)

De klacht bevatte voldoende voorlopig bewijsmateriaal waaruit blijkt dat er op de grondstoffenmarkt voor het betroffen product in India en Indonesië verstoringen zijn. Derhalve had het onderzoek, zoals aangekondigd in het bericht van inleiding, betrekking op deze verstoringen van de grondstoffenmarkt om te bepalen of artikel 7, leden 2 bis en 2 ter, van de basisverordening moesten worden toegepast op India en Indonesië. Om deze reden heeft de Commissie de overheden van India en Indonesië hierover een aanvullende vragenlijst gestuurd.

(16)

De Commissie heeft vragenlijsten gestuurd naar de drie in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, de klager, de drie niet-verbonden importeurs en de vijf producenten-exporteurs in de betrokken landen. Dezelfde vragenlijsten waren op de dag van de opening van het onderzoek ook online beschikbaar gesteld (4).

(17)

Er zijn antwoorden op de vragenlijst ontvangen van de drie in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, de klager, twee niet-verbonden importeurs, de twee producenten-exporteurs in India en drie producenten-exporteurs in Indonesië. Er zijn ook antwoorden van de Indiase overheid en de Indonesische overheid op de vragenlijst ontvangen.

(18)

Gezien de uitbraak van COVID-19 en de inperkingsmaatregelen die door verschillende lidstaten en door verschillende derde landen zijn genomen, kon de Commissie in de voorlopige fase geen controlebezoeken op grond van artikel 16 van de basisverordening verrichten. In plaats daarvan heeft de Commissie alle informatie die zij voor haar voorlopige vaststellingen nodig achtte, kruislings op afstand getoetst in overeenstemming met haar mededeling over de gevolgen van de uitbraak van COVID-19 voor antidumping- en antisubsidieonderzoeken (5).

(19)

De Commissie heeft kruislingse controles op afstand verricht bij de volgende ondernemingen/belanghebbenden:

(20)

Met betrekking tot de procedure van artikel 7, leden 2 bis en 2 ter, van de basisverordening vonden kruislingse controles op afstand plaats bij de Indiase en met de Indonesische overheid.

(21)

Het onderzoek naar dumping en schade had betrekking op de periode van 1 juli 2019 tot en met 30 juni 2020 (“het onderzoektijdvak” of “OT”). Het onderzoek naar ontwikkelingen die relevant zijn voor de schadebeoordeling had betrekking op de periode van 1 januari 2017 tot aan het einde van het onderzoektijdvak (“de beoordelingsperiode”).

(22)

Dit onderzoek heeft betrekking op gewalste platte producten van roestvrij staal, enkel koud gewalst, momenteel ingedeeld onder de GN-codes 7219 31 00, 7219 32 10, 7219 32 90, 7219 33 10, 7219 33 90, 7219 34 10, 7219 34 90, 7219 35 10, 7219 35 90, 7219 90 20, 7219 90 80, 7220 20 21, 7220 20 29, 7220 20 41, 7220 20 49, 7220 20 81, 7220 20 89, 7220 90 20 en 7220 90 80, van oorsprong uit India en Indonesië. De GN-codes worden slechts ter informatie vermeld.

(23)

Uit het onderzoek is gebleken dat de volgende producten dezelfde fysische, chemische en technische basiseigenschappen hebben en voor dezelfde basisdoeleinden worden gebruikt:

(24)

De Commissie heeft in dit stadium beslist dat die producten derhalve soortgelijke producten zijn in de zin van artikel 1, lid 4, van de basisverordening.

(25)

Zeer laat in de voorlopige fase van het onderzoek heeft één gebruiker in de Unie zich als belanghebbende kenbaar gemaakt en opmerkingen over de productomschrijving ingediend. De onderneming verzocht om producten van staalkwaliteit 200 (“200-SSCRP’s”) van de productomschrijving uit te sluiten, aangezien er voor deze producten volgens de onderneming sprake is van geen of zeer beperkte productie in de Unie en deze producten een specifiek en niche-eindgebruik hebben. Volgens de onderneming zou de uitsluiting van 200-SSCRP op basis van de staalkwaliteit en het eindgebruik ervan geen risico van ontwijking van andere productsoorten inhouden.

(26)

De indiener van de klacht betwistte deze stelling. Eurofer benadrukte dat de 200-SSCRP’s door ten minste twee van de producenten in de Unie worden geproduceerd. Bovendien voerde Eurofer aan dat zij gemakkelijk kunnen worden vervangen door andere staalkwaliteiten bij eindgebruik, en dat zij als zodanig rechtstreeks met deze productsoorten concurreren. Bovendien hebben de 200-SSCRP’s dezelfde fysische, chemische en technische basiseigenschappen en distributiekanalen als andere staalkwaliteiten en kunnen zij niet gemakkelijk worden geïdentificeerd zonder gespecialiseerde tests — wat volgens de klager duidelijk ontwijking mogelijk maakt. Gezien de argumenten van Eurofer heeft de Commissie voorlopig geconcludeerd dat de productsoorten onderling verwisselbaar zijn.

(27)

Gezien de zeer late indiening van het verzoek in verband met de productomschrijving, het feit dat er 200-SSCRP’s in de Unie worden geproduceerd en de onderlinge verwisselbaarheid van 200-SSCRP’s met andere productsoorten, wordt het verzoek tot uitsluiting van producten voorlopig afgewezen.

(28)

Gezien het beperkte aantal medewerkende partijen in zowel India als Indonesië zijn de details van bepaalde bevindingen inzake dumping vertrouwelijk en derhalve alleen in de bilaterale mededelingen opgenomen.

(29)

De twee medewerkende producenten-exporteurs in India waren Chromeni Steels Private Limited en de Jindal Group.

(30)

Chromeni Steels Private Limited produceerde het betrokken product in India en verkocht het op de binnenlandse markt, hoofdzakelijk aan niet-verbonden en aan enkele verbonden afnemers. Alle uitvoer naar de Unie vond rechtstreeks naar niet-verbonden afnemers plaats.

(31)

De volgende ondernemingen die door de Jindal Group uitdrukkelijk werden genoemd als betrokken bij de productie en verkoop van het betrokken product, waren voorwerp van het onderzoek en de kruislingse controles op afstand:

(32)

Uit de kruislingse controle op afstand bleek dat een verbonden onderneming van de Jindal Group in een derde land betrokken was bij de verkoop van het betrokken product naar de Unie. De relevante rol van deze partij met betrekking tot het onderzochte product was echter niet als zodanig vermeld in de correspondentie van de Jindal Group, ook niet in de antwoorden op de vragenlijst. Bijgevolg heeft de Commissie de Jindal Group bij brief van 23 maart 2021 ervan in kennis gesteld dat zij voornemens was artikel 18 van de basisverordening toe te passen en gebruik te maken van de beschikbare gegevens met betrekking tot de niet bekendgemaakte informatie over de rol van de verbonden onderneming. Naar aanleiding van die brief heeft de in een derde land gevestigde verbonden onderneming op 29 maart 2021 opmerkingen ingediend. Met haar opmerkingen heeft de Jindal group ook het antwoord van de verbonden onderneming op de bijlage bij de vragenlijst ingediend.

(33)

Deze opmerkingen werden herhaald tijdens een hoorzitting met de raadadviseur-auditeur op 16 april 2021.

(34)

De opmerkingen van de Jindal Group over de brief van 23 maart werden naar behoren beoordeeld, maar hebben de beoordeling van de feiten door de Commissie niet gewijzigd. In het bijzonder kon het antwoord op de bijlage bij de vragenlijst dat in antwoord op de brief van de Commissie van 23 maart 2021 werd ingediend, niet kruislings op afstand worden gecontroleerd, zodat de Commissie de volledigheid van de namens die partij verstrekte informatie niet kon beoordelen.

(35)

Bijgevolg heeft de Commissie haar voornemen bevestigd om artikel 18 van de basisverordening in dit stadium toe te passen.

(36)

Eerst heeft de Commissie onderzocht of de totale omvang van de binnenlandse verkoop van elke medewerkende producent-exporteur representatief was in de zin van artikel 2, lid 2, van de basisverordening. De binnenlandse verkoop is representatief als de totale hoeveelheid van de binnenlandse verkoop van het soortgelijke product aan onafhankelijke afnemers op de binnenlandse markt per producent-exporteur tijdens het onderzoektijdvak ten minste 5 % van zijn totale naar de Unie uitgevoerde hoeveelheid van het betrokken product bedroeg.

(37)

Op basis hiervan werd het totale verkoopvolume op de binnenlandse markt van het soortgelijke product door elke medewerkende producent-exporteurs representatief geacht.

(38)

Vervolgens is de Commissie nagegaan welke productsoorten die op de binnenlandse markt waren verkocht, identiek waren aan of vergelijkbaar waren met de naar de Unie uitgevoerde productsoorten.

(39)

Daarna heeft de Commissie onderzocht of de productsoorten die door elke medewerkende producent-exporteur op zijn binnenlandse markt werden verkocht in vergelijking met de productsoorten die naar de Unie werden uitgevoerd representatief waren in de zin van artikel 2, lid 2, van de basisverordening. De binnenlandse verkoop van een productsoort is representatief als de totale binnenlandse verkoop van die productsoort aan onafhankelijke afnemers in het onderzoektijdvak ten minste 5 % bedraagt van de totale verkoop ten uitvoer van de identieke of vergelijkbare productsoort naar de Unie.

(40)

Verder heeft de Commissie voor elke productsoort het aandeel van de winstgevende verkoop aan onafhankelijke afnemers op de binnenlandse markt in het onderzoektijdvak bepaald om uit te maken of zij de werkelijke binnenlandse verkopen kon gebruiken voor de berekening van de normale waarde, of dat zij de verkoop die buiten het kader van normale handelstransacties heeft plaatsgevonden wegens de prijs buiten beschouwing zou laten, overeenkomstig artikel 2, lid 4, van de basisverordening.

(41)

De normale waarde wordt gebaseerd op de werkelijke binnenlandse prijs per productsoort, ongeacht of die verkoop winstgevend is, indien:

(42)

In dit geval is de normale waarde het gewogen gemiddelde van de prijzen van alle binnenlandse verkopen van die productsoort in het onderzoektijdvak.

(43)

De normale waarde is gelijk aan de werkelijke binnenlandse prijs per productsoort van uitsluitend de winstgevende binnenlandse verkopen van de productsoorten in het onderzoektijdvak indien:

(44)

Wanneer meer dan 80 % van de binnenlandse verkoop per productsoort tijdens het onderzoektijdvak winstgevend was, en de gewogen gemiddelde verkoopprijs ten minste gelijk was aan de gewogen gemiddelde productiekosten per eenheid, werd de normale waarde berekend als een gewogen gemiddelde van de prijzen van alle werkelijke binnenlandse verkoop tijdens het onderzoektijdvak in de situatie als beschreven in overweging 42. Anders werd de normale waarde berekend als gewogen gemiddelde van de prijzen van de winstgevende verkoop in de situatie als beschreven in overweging 43.

(45)

Wanneer een productsoort niet in representatieve hoeveelheden of helemaal niet op de binnenlandse markt werd verkocht, en wanneer er geen of onvoldoende verkoop van een productsoort van het soortgelijke product in het kader van normale handelstransacties voorhanden was, zoals bepaald in artikel 2, leden 2 en 4, van de basisverordening, heeft de Commissie de normale waarde door berekening vastgesteld overeenkomstig artikel 2, leden 3 en 6, van de basisverordening.

(46)

De normale waarde werd door berekening vastgesteld per productsoort, door de gemiddelde productiekosten van het soortgelijke product van de onderzochte producenten-exporteurs tijdens het onderzoektijdvak te vermeerderen met:

(47)

Voor de productsoorten waarvan de op de binnenlandse markt verkochte hoeveelheden niet representatief waren, werden de gemiddelde VAA-kosten en de gemiddelde winst op transacties in het kader van normale handelstransacties op de binnenlandse markt erbij opgeteld. Voor productsoorten die helemaal niet op de binnenlandse markt werden verkocht of waarvan geen verkopen in het kader van normale handelstransacties bekend waren, werd het gewogen gemiddelde van de VAA-kosten en de winst van alle transacties in het kader van normale handelstransacties op de binnenlandse markt erbij opgeteld.

(48)

De uitvoer naar de Unie door de producenten-exporteurs vond hetzij rechtstreeks naar onafhankelijke afnemers, hetzij via verbonden ondernemingen plaats.

(49)

Voor de producenten-exporteurs die het betrokken product rechtstreeks naar onafhankelijke afnemers in de Unie hadden uitgevoerd, en voor producenten-exporteurs die het betrokken product via in een derde land gevestigde verbonden ondernemingen naar de Unie hadden uitgevoerd, was de uitvoerprijs overeenkomstig artikel 2, lid 8, van de basisverordening de voor het betrokken product met het oog op uitvoer naar de Unie werkelijk betaalde of te betalen prijs.

(50)

Voor de producenten-exporteurs die het betrokken product via als importeur optredende verbonden ondernemingen naar de Unie hadden uitgevoerd, werd de uitvoerprijs overeenkomstig artikel 2, lid 9, van de basisverordening vastgesteld op basis van de prijs waartegen het ingevoerde product voor het eerst aan onafhankelijke afnemers in de Unie was doorverkocht. In dit geval zijn prijscorrecties toegepast voor alle tussen invoer en doorverkoop gemaakte kosten, met inbegrip van VAA-kosten en een redelijke winst.

(51)

De Commissie heeft de normale waarde en de uitvoerprijs van de producenten-exporteurs vergeleken in het stadium af fabriek.

(52)

Waar dat met het oog op een billijke vergelijking gerechtvaardigd was, heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening op de normale waarde en/of de uitvoerprijs een correctie toegepast voor verschillen die van invloed zijn op de prijzen en de vergelijkbaarheid van de prijzen. De uitvoerprijs werd gecorrigeerd voor commissies van de verbonden handelaar in een derde land (zie overweging 49). Op de normale waarde en de uitvoerprijs werden correcties toegepast voor de kosten van vervoer, verzekering, verpakking, lading, overlading, lossing en aanverwante kosten, kredietkosten, bankkosten en wisselkosten, indien van toepassing, en kortingen, met inbegrip van uitgestelde kortingen, voor zover deze van invloed waren op de vergelijkbaarheid van de prijzen.

(53)

De Jindal Group diende uit hoofde van artikel 2, lid 10, punt b), van de basisverordening een verzoek in voor een correctie voor de terugbetaling van rechten met betrekking tot de normale waarde, op grond dat het bestaan van een forfaitaire regeling voor de terugbetaling van rechten impliceert dat al haar binnenlandse verkoop een indirecte belasting zou omvatten in vergelijking met de verkoop ten uitvoer. De Jindal Group heeft echter niet aangetoond dat de gevraagde bedragen verband hielden met de invoer van verwerkte grondstoffen of met de ten aanzien daarvan betaalde rechten. Het argument werd derhalve afgewezen.

(54)

Gezien de bevindingen uit de kruislingse controles op afstand met betrekking tot de in een derde land gevestigde verbonden onderneming van Jindal, zoals uiteengezet in de overwegingen 32 tot en met 35, heeft de Commissie bepaalde informatie met betrekking tot de correcties voor de verkoopprijzen van Jindal Group bij uitvoer naar de Unie overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening vervangen door beschikbare gegevens.

(55)

Voor de producenten-exporteurs heeft de Commissie de gewogen gemiddelde normale waarde van elke soort van het soortgelijke product vergeleken met de gewogen gemiddelde uitvoerprijs van de overeenkomstige soort van het betrokken product, zoals bepaald in artikel 2, leden 11 en 12, van de basisverordening.