(1)

De Unie en de lidstaten hebben zich ten doel gesteld de maatregelen vast te stellen die noodzakelijk zijn voor het gebruik van de euro als munteenheid. Die maatregelen omvatten de bescherming van de euro tegen valsemunterij en daarmee verband houdende fraude, teneinde de doeltreffendheid van de economie van de Unie te waarborgen en de houdbaarheid van de overheidsfinanciën veilig te stellen.

(2)

Verordening (EG) nr. 1338/2001 van de Raad (3) voorziet in de uitwisseling van informatie, samenwerking en wederzijdse bijstand waardoor een geharmoniseerd kader wordt geschapen voor de bescherming van de euro. De werking van die verordening werd bij Verordening (EG) nr. 1339/2001 van de Raad (4) uitgebreid tot de lidstaten die de euro niet als munteenheid hebben aangenomen, teneinde in de hele Unie een gelijkwaardig niveau van bescherming van de euro te bieden.

(3)

Acties ter bevordering van de uitwisseling van informatie en personeel en van technische en wetenschappelijke bijstand en gespecialiseerde opleiding dragen wezenlijk bij tot de bescherming van de munteenheid van de Unie tegen valsemunterij en daarmee verband houdende fraude en derhalve tot het realiseren van een hoog en gelijkwaardig beschermingsniveau in de hele Unie, terwijl wordt aangetoond dat de Unie in staat is om ernstige vormen van georganiseerde criminaliteit aan te pakken. Dergelijke acties kunnen ook helpen bij de aanpak van de gemeenschappelijke uitdagingen op het gebied van de bestrijding van georganiseerde criminaliteit, waaronder het witwassen van geld.

(4)

Een programma voor de bescherming van de euro tegen valsemunterij draagt bij tot de bewustmaking van burgers van de Unie, vergroot hun vertrouwen in de euro en verbetert de bescherming ervan, in het bijzonder door de voortdurende verspreiding van resultaten van door dat programma ondersteunde acties.

(5)

Gedegen bescherming van de euro tegen valsemunterij is een belangrijk onderdeel van een veilige en concurrerende economie van de Unie en houdt rechtstreeks verband met de doelstelling van de Unie om een doeltreffende werking van de economische en monetaire unie te bevorderen.

(6)

Eerdere steun voor dergelijke acties, door middel van de Besluiten 2001/923/EG (5) en 2001/924/EG (6) van de Raad, naderhand gewijzigd en verlengd bij de Besluiten 2006/75/EG (7), 2006/76/EG (8), 2006/849/EG (9) en 2006/850/EG (10) van de Raad en Verordening (EU) nr. 331/2014 van het Europees Parlement en de Raad (11), heeft het mogelijk gemaakt om de acties van de Unie en de lidstaten op het gebied van de bescherming van de euro tegen valsemunterij te versterken. De doelstellingen van het programma voor de bescherming van de euro tegen valsemunterij voor de voorafgaande periode zijn met succes verwezenlijkt.

(7)

In 2017 heeft de Commissie een tussentijdse evaluatie van het bij Verordening (EU) nr. 331/2014 vastgestelde meerjarig actieprogramma (het “Pericles 2020-programma”) verricht, ondersteund door een onafhankelijk verslag. Het verslag was in het algemeen positief over het Pericles 2020-programma, maar er heerste ongerustheid over het beperkte aantal bevoegde autoriteiten dat aanvragen indiende om acties uit hoofde van het Pericles 2020-programma uit te voeren en over de kwaliteit van de belangrijkste prestatie-indicatoren die gebruikt werden om de resultaten van het Pericles 2020-programma te meten. In haar mededeling aan het Europees Parlement en de Raad over de tussentijdse evaluatie van het Pericles 2020-programma, en haar evaluatie vooraf in de vorm van het werkdocument dat haar voorstel vergezelt, is de Commissie, gezien de conclusies en aanbevelingen van de tussentijdse evaluatie, tot de conclusie gekomen dat de voortzetting van het Pericles 2020-programma na 2020 moet worden ondersteund, gezien de toegevoegde waarde ervan voor de Unie, het langetermijneffect ervan en de duurzaamheid van de acties ervan alsmede de bijdrage ervan aan het bestrijden van georganiseerde misdaad.

(8)

Het advies in de tussentijdse evaluatie luidde dat de in het kader van het Pericles 2020-programma gefinancierde acties moeten worden voortgezet, daarbij tegemoetkomend aan de behoefte om de indiening van aanvragen te vereenvoudigen, de differentiatie van begunstigden alsook de deelname van een zo groot mogelijk aantal bevoegde autoriteiten uit diverse landen aan de Pericles 2020-programma-activiteiten aan te moedigen, zich te blijven richten op nieuwe en terugkerende bedreigingen van namaak en de belangrijkste prestatie-indicatoren te stroomlijnen.

(9)

Er zijn vervalsingshotspots ontdekt in derde landen en vervalsing van de euro krijgt een steeds grotere internationale dimensie. Capaciteitsopbouw en opleidingsactiviteiten waaraan wordt deelgenomen door de bevoegde autoriteiten van derde landen moeten derhalve van essentieel belang worden geacht als het gaat om doeltreffende bescherming van de euro, en verder worden gestimuleerd in het kader van het voortzetten van het Pericles 2020-programma.

(10)

Er moet een nieuw programma voor de periode 2021-2027 (het “Pericles IV-programma”) worden vastgesteld. Er dient voor te worden gezorgd dat het Pericles IV-programma in overeenstemming is met andere relevante programma’s en acties, en deze aanvult. Voor de toepassing van het Pericles IV-programma dient de Commissie derhalve, in het kader van het in Verordening (EG) nr. 1338/2001 vermelde comité, het nodige overleg te plegen met de belangrijkste betrokken actoren, met name de door de lidstaten aangewezen bevoegde nationale autoriteiten, de Europese Centrale Bank (ECB), en Europol, ter evaluatie van de behoeften op het gebied van de bescherming van de euro, in het bijzonder met betrekking tot uitwisselingen, bijstand en opleiding. Bovendien moet de Commissie bij de tenuitvoerlegging van het Pericles IV-programma gebruikmaken van de ruime ervaring van de ECB wat betreft het geven van opleidingen en het verstrekken van informatie over valse eurobiljetten.

(11)

De horizontale financiële regels die het Europees Parlement en de Raad op grond van artikel 322 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) hebben vastgesteld, zijn op deze verordening van toepassing. Deze regels zijn neergelegd in Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (12) (het Financieel Reglement) en bepalen met name de procedure voor het opstellen en uitvoeren van de begroting door middel van subsidies, aanbestedingen, prijzen en indirecte uitvoering, en voorzien in controles op de verantwoordelijkheid van financiële actoren. De op grond van artikel 322 VWEU vastgestelde regels omvatten ook een algemeen conditionaliteitsregime ter bescherming van de Uniebegroting.

(12)

Aangezien de doelstellingen van deze verordening, namelijk de samenwerking bevorderen tussen de lidstaten onderling en tussen de Commissie en de lidstaten, met het oog op de bescherming van de euro tegen valsemunterij, zonder afbreuk te doen aan de verantwoordelijkheden van de lidstaten en met een efficiënter gebruik van middelen dan op nationaal niveau mogelijk zou zijn, de lidstaten ondersteunen bij de collectieve bescherming van de euro en het gebruik aanmoedigen van gemeenschappelijke Uniestructuren ter versterking van de samenwerking en de tijdige en uitgebreide uitwisseling van informatie tussen de bevoegde autoriteiten, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar vanwege de omvang en de gevolgen ervan beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstellingen te verwezenlijken.

(13)

Het Pericles IV-programma moet worden uitgevoerd in overeenstemming met het meerjarig financieel kader dat is vastgesteld bij Verordening (EU, Euratom) 2020/2093 van de Raad (13).

(14)

Om eenvormige voorwaarden voor de uitvoering van het Pericles IV-programma te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. De Commissie dient jaarlijkse werkprogramma’s vast te stellen waarin de prioriteiten, de verdeling van de begrotingsmiddelen en de beoordelingscriteria voor de subsidies voor acties worden bepaald. De uitzonderlijke en naar behoren gemotiveerde gevallen waarin een verhoging van het medefinancieringspercentage noodzakelijk is om de lidstaten meer economische flexibiliteit te bieden opdat zij de projecten ter bescherming en vrijwaring van de euro naar tevredenheid kunnen uitvoeren en voltooien, moeten een onderdeel zijn van de jaarlijkse werkprogramma’s.

(15)

Bij deze verordening worden de financiële middelen voor het Pericles IV-programma vastgesteld, die voor het Europees Parlement en de Raad in de loop van de jaarlijkse begrotingsprocedure het voornaamste referentiebedrag vormen in de zin van punt 18 van het Interinstitutioneel Akkoord van 16 december 2020 (14).

(16)

Teneinde de voortgang van het Pericles IV-programma richting de verwezenlijking van de doelstellingen ervan effectief te kunnen meten, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen om de bijlage te wijzigen met betrekking tot de indicatoren wanneer dit noodzakelijk wordt geacht voor de evaluatie, alsook om deze verordening aan te vullen met bepalingen over de vaststelling van een monitoring- en evaluatiekader. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadplegingen overgaat, onder meer op deskundigenniveau, en dat die raadplegingen gebeuren in overeenstemming met de beginselen die zijn vastgelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven (15). Met name om te zorgen voor gelijke deelname aan de voorbereiding van gedelegeerde handelingen ontvangen het Europees Parlement en de Raad alle documenten op hetzelfde tijdstip als de deskundigen van de lidstaten, en hebben hun deskundigen systematisch toegang tot de vergaderingen van de deskundigengroepen van de Commissie die zich bezighouden met de voorbereiding van de gedelegeerde handelingen.

(17)

Overeenkomstig het Financieel Reglement, Verordening (EU, Euratom) nr. 883/2013 van het Europees Parlement en de Raad (16) en Verordeningen (EG, Euratom) nr. 2988/95 (17), (EG, Euratom) nr. 2185/96 (18) en (EU) 2017/1939 (19) van de Raad moeten de financiële belangen van de Unie worden beschermd door middel van evenredige maatregelen, onder meer op het gebied van preventie, opsporing, correctie en onderzoek van onregelmatigheden, onder meer maatregelen met betrekking tot fraude, terugvordering van verloren gegane, ten onrechte betaalde of onjuist bestede financiële middelen en, waar passend, met betrekking tot het opleggen van administratieve sancties. Met name heeft het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) overeenkomstig Verordeningen (EG, Euratom) nr. 2185/96 en (EU, Euratom) nr. 883/2013 de bevoegdheid administratieve onderzoeken uit te voeren, met inbegrip van controles en verificaties ter plaatse, om vast te stellen of er sprake is van fraude, corruptie of andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad.

Het Europees Openbaar Ministerie (EOM) is overeenkomstig Verordening (EU) 2017/1939 bevoegd over te gaan tot onderzoek en vervolging van strafbare feiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad als bepaald in Richtlijn (EU) 2017/1371 van het Europees Parlement en de Raad (20). Personen of entiteiten die financiële middelen van de Unie ontvangen, moeten overeenkomstig het Financieel Reglement ten volle meewerken aan de bescherming van de financiële belangen van de Unie, de nodige rechten en toegang verlenen aan de Commissie, OLAF, het EOM — wat betreft de lidstaten die deelnemen aan nauwere samenwerking overeenkomstig Verordening (EU) 2017/1939 — en de Europese Rekenkamer, en ervoor zorgen dat derden die betrokken zijn bij de uitvoering van financiële middelen van de Unie gelijkwaardige rechten verlenen.

(18)

De Commissie moet aan het Europees Parlement en de Raad een tussentijds evaluatieverslag over de uitvoering van het Pericles IV-programma uitbrengen, alsmede een definitief evaluatieverslag over de verwezenlijking van de doelstellingen van het programma. Overeenkomstig de punten 22 en 23 van het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven moet het Pericles IV-programma worden geëvalueerd op basis van overeenkomstig specifieke monitoringvoorschriften verzamelde informatie, waarbij echter administratieve lasten, in het bijzonder voor de lidstaten, en overregulering moeten worden vermeden. Die voorschriften moeten, waar passend, meetbare indicatoren omvatten als maatstaf om de effecten van het Pericles IV-programma in de praktijk te evalueren.

(19)

Verordening (EU) nr. 331/2014 moet daarom worden ingetrokken.

(20)

Om ervoor te zorgen dat de steun voor het betrokken beleidsgebied ononderbroken doorloopt en dat de uitvoering van start kan gaan vanaf het begin van het meerjarig financieel kader 2021-2027, moet deze verordening met spoed in werking treden en met terugwerkende kracht van toepassing zijn vanaf 1 januari 2021,

(1)

Artikel 30 van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 640/2014 van de Commissie (2) bevat voorschriften voor de vaststelling van het aantal geconstateerde dieren met het oog op de verlening van vrijwillige gekoppelde steun op basis van steunaanvragen voor vee in het kader van steunregelingen voor dieren of plattelandsontwikkelingsbijstand op basis van betalingsaanvragen in het kader van diergebonden bijstandsmaatregelen. Met name bevat dat artikel regels voor niet-nalevingen met betrekking tot de identificatie- en registratieregeling voor runderen en voor schapen en geiten. In Verordening (EG) nr. 21/2004 van de Raad (3) is bepaald dat de lidstaten een identificatie- en registratieregeling voor schapen en geiten moeten vaststellen. Aangezien die identificatie- en registratieregeling voorschriften bevat die vergelijkbaar zijn met die van de identificatie- en registratieregeling voor runderen zoals vastgesteld in Verordening (EG) nr. 1760/2000 van het Europees Parlement en de Raad (4), is het passend de regels voor het in aanmerking nemen van niet-nalevingen met betrekking tot de identificatie- en registratieregeling voor die drie categorieën dieren op elkaar af te stemmen. In die context is het passend de verwijzing naar “oormerken” in overeenstemming met die twee verordeningen te vervangen door een verwijzing naar “identificatiemiddelen”.

(2)

Rekening houdend met de ontwikkeling van het geïntegreerd beheers- en controlesysteem en met het oog op vereenvoudiging is het passend de in artikel 31 van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 640/2014 vastgestelde administratieve sancties met betrekking tot de steunregelingen voor dieren en de diergebonden bijstandsmaatregelen aan te passen door maximaal drie als niet-geconstateerd aangemerkte dieren vrij te stellen van de toepassing van administratieve sancties voor zover zij individueel kunnen worden geïdentificeerd aan de hand van identificatiemiddelen of bewijsstukken, en door het niveau van de toe te passen sancties aan te passen indien meer dan drie dieren als niet-geconstateerd worden aangemerkt.

(3)

Op grond van artikel 53, lid 4, van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 639/2014 van de Commissie (5) moeten de lidstaten, wanneer de gekoppelde steunmaatregel betrekking heeft op runderen en/of schapen en geiten, als een van de subsidiabiliteitsvoorwaarden voor de steun vaststellen dat de eisen inzake identificatie en registratie van dieren waarin respectievelijk Verordening (EG) nr. 1760/2000 en Verordening (EG) nr. 21/2004 van de Raad voorzien, in acht moeten worden genomen. Voorts moeten gebeurtenissen in verband met dieren, zoals geboorten, sterftes en verplaatsingen, overeenkomstig die verordeningen binnen bepaalde termijnen aan het geautomatiseerde gegevensbestand worden gemeld. Niet-naleving van die termijnen wordt beschouwd als een niet-naleving met betrekking tot het dier in kwestie. Met het oog op evenredigheid en onverminderd andere door de lidstaat vastgestelde subsidiabiliteitsvoorwaarden moeten runderen, schapen en geiten echter worden geacht voor steun of bijstand in aanmerking te komen zonder toepassing van administratieve sancties voor zover een te late melding van een gebeurtenis in verband met een dier plaatsvond vóór het begin van een aanhoudperiode of vóór een bepaalde door de lidstaat overeenkomstig artikel 53, lid 4, van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 639/2014 vastgestelde referentiedatum.

(4)

Ter wille van de duidelijkheid en de vereenvoudiging moet de formulering van artikel 31, lid 3, van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 640/2014 voor het op aanvragen gebaseerde systeem en het aanvraagloze systeem op één lijn worden gebracht.

(5)

Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 640/2014 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

Om de lidstaten voldoende tijd te geven om hun systemen aan te passen met het oog op de uitvoering van de gewijzigde voorschriften, moet deze verordening van toepassing zijn op steunaanvragen, bijstandsaanvragen en betalingsaanvragen die worden ingediend voor de aanvraagjaren of premieperioden die ingaan op of na 1 januari 2021,

(1)

Verordening (EG) nr. 1925/2006 harmoniseert de nationale voorschriften van de lidstaten betreffende de toevoeging van vitaminen en mineralen en bepaalde andere stoffen aan levensmiddelen.

(2)

In Uitvoeringsverordening (EU) nr. 307/2012 van de Commissie (2) worden met name uitvoeringsvoorschriften vastgesteld voor de toepassing van de in artikel 8, leden 4 en 5, van Verordening (EG) nr. 1925/2006 bedoelde procedure met betrekking tot de veiligheidsbeoordeling door de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) van de in deel C van bijlage III bij die verordening opgenomen stoffen die worden onderzocht.

(3)

Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad (3) is gewijzigd bij Verordening (EU) 2019/1381 van het Europees Parlement en de Raad (4). Die wijzigingen zijn gericht op het vergroten van de transparantie en de duurzaamheid van de EU-risicobeoordeling op alle gebieden van de voedselketen waar de EFSA een wetenschappelijke risicobeoordeling uitvoert.

(4)

Bij de wijzigingen van Verordening (EG) nr. 178/2002 zijn nieuwe bepalingen ingevoerd met betrekking tot onder meer algemeen advies van het personeel van de EFSA voorafgaand aan de indiening op verzoek van een potentiële aanvrager en de verplichting om kennis te geven van studies die exploitanten van bedrijven hebben verricht of hebben laten verrichten ter ondersteuning van een aanvraag en de gevolgen in geval van niet-naleving van die verplichting. Ook werden bij de wijzigingen bepalingen ingevoerd over de openbaarmaking door de EFSA van alle wetenschappelijke gegevens, studies en andere informatie ter ondersteuning van aanvragen, met uitzondering van naar behoren gemotiveerde vertrouwelijke informatie, in een vroeg stadium van het risicobeoordelingsproces, gevolgd door een raadpleging van derden.

(5)

Hoewel Verordening (EU) 2019/1381 geen bepalingen bevat betreffende de risicobeoordeling van de in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1925/2006 opgenomen stoffen of ingrediënten, zijn de bepalingen ervan rechtstreeks relevant voor die procedure, zoals uiteengezet in artikel 8, leden 4 en 5, van Verordening (EG) nr. 1925/2006. Deze bepalingen hebben betrekking op de fase voorafgaand aan de indiening, wat het advies voorafgaand aan de indiening en de kennisgeving van bestelde studies betreft, alsook op de risicobeoordelingsfase, wat de transparantie- en vertrouwelijkheidsvoorschriften en openbare raadplegingen betreft. Zij regelen hoofdzakelijk door exploitanten van levensmiddelenbedrijven geïnitieerde op aanvragen gebaseerde processen.

(6)

Op grond van Verordening (EG) nr. 1925/2006 krijgen niet alleen exploitanten van levensmiddelenbedrijven, maar ook andere belanghebbenden, zoals branche- of consumentenorganisaties, een belangrijke rol bij het aantonen van de veiligheid van bepaalde in deel C van bijlage III bij die verordening opgenomen stoffen die worden onderzocht. Zo is het voor de beoordeling van een onderzochte stof niet vereist dat een specifieke aanvrager een aanvraag indient, maar kunnen alle belanghebbende exploitanten van bedrijven en andere belanghebbenden met dat doel gegevens en informatie indienen.

(7)

Er moet voor worden gezorgd dat voor de procedure voor de veiligheidsbeoordeling van de in deel C van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1925/2006 opgenomen stof die wordt onderzocht, bepalingen gelden die vergelijkbaar zijn met die van Verordening (EU) 2019/1381, zowel voor de fase voorafgaand aan de indiening als voor de risicobeoordelingsfase.

(8)

Gezien het bovenstaande moet Uitvoeringsverordening (EU) nr. 307/2012 in overeenstemming worden gebracht met de bij Verordening (EU) 2019/1381 ingevoerde wijzigingen van Verordening (EG) nr. 178/2002, met name wat betreft i) de in artikel 32 bis bedoelde mogelijkheid om voorafgaand aan de indiening bij het personeel van de EFSA advies in te winnen, wanneer de EFSA verplicht is of wordt verzocht om advies te verstrekken; ii) de in artikel 32 ter vastgestelde verplichting om de EFSA in kennis te stellen van relevante studies; iii) de in artikel 32 quater vastgestelde verplichting van de EFSA om derden te raadplegen, iv) de in artikel 39 septies vastgestelde verplichtingen met betrekking tot de vorm van de indieningen, en v) de in artikel 39 vastgestelde vertrouwelijkheidsvoorschriften.

(9)

Het op verzoek verstrekken door de EFSA van advies voorafgaand aan de indiening over de voorschriften die van toepassing zijn op de indiening van dossiers ter staving van de veiligheid van een in deel C van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1925/2006 opgenomen stof die wordt onderzocht, alsook over de vereiste inhoud van dergelijke dossiers, kan de kwaliteit van de ingediende informatie verbeteren en aldus leiden tot een betere veiligheidsbeoordeling. Het kan echter gebeuren dat exploitanten van levensmiddelenbedrijven en andere belanghebbenden wegens de uiterste termijn voor de indiening van hun dossiers niet ten volle kunnen gebruikmaken van het advies voorafgaand aan de indiening. In het belang van een betere wetenschappelijke beoordeling moeten exploitanten van levensmiddelenbedrijven en andere belanghebbenden voorafgaand aan een mogelijke indiening advies kunnen vragen vanaf de dag waarop de EFSA uit hoofde van artikel 8, lid 2, punt b), van Verordening (EG) nr. 1925/2006 een advies uitbrengt waarin wordt vastgesteld dat de inname van een stof schadelijke gevolgen voor de gezondheid kan hebben, maar wordt erkend dat er nog wetenschappelijke onzekerheid daaromtrent bestaat.

(10)

De studies die nodig zijn om de veiligheid van een in deel C van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1925/2006 opgenomen stof die wordt onderzocht, aan te tonen, houden rekening met een aantal factoren en kunnen derhalve aanzienlijk verschillen. Door de termijn die exploitanten van levensmiddelenbedrijven of belanghebbenden hebben om dossiers in te dienen, te verlengen van 18 tot 24 maanden vanaf de datum van opname van een stof in deel C van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1925/2006, kunnen dossiers beter worden voorbereid en wordt de indiening ervan vergemakkelijkt, wat de veiligheidsbeoordeling ten goede komt.

(11)

De in artikel 32 ter van Verordening (EG) nr. 178/2002 vastgestelde verplichting tot kennisgeving van relevante studies moet ook gelden voor exploitanten van levensmiddelenbedrijven of belanghebbenden die voornemens zijn het in artikel 2 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 307/2012 omschreven dossier ter beoordeling in te dienen. Een verdere aanpassing aan de procedure van artikel 32 ter van Verordening (EG) nr. 178/2002 is echter noodzakelijk. De procedurele gevolgen van artikel 32 ter van Verordening (EG) nr. 178/2002 in geval van niet-naleving van de bepalingen daarvan leiden tot vertragingen bij de beoordeling van het dossier. Gezien de in artikel 8, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1925/2006 voorgeschreven dwingende termijn van vier jaar, zouden vertragingen bij de beoordeling er echter toe kunnen leiden dat de voorgeschreven termijn niet wordt nageleefd. Deze procedurele gevolgen zijn dan ook niet gewenst in het kader van de beoordelingsprocedure voor stoffen in deel C van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1925/2006 en mogen niet worden vastgesteld. Om te waarborgen dat de Commissie binnen de vereiste termijn een besluit kan nemen over een in deel C van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 1925/2006 opgenomen stof die wordt onderzocht, mag alleen rekening worden gehouden met dossiers die binnen 24 maanden na de datum waarop een stof in die bijlage is opgenomen, zijn ingediend.

(12)

Verordening (EU) 2019/1381 is van toepassing vanaf 27 maart 2021. Om de rechtszekerheid en duidelijkheid met betrekking tot de transparantievereisten voor de procedure uit hoofde van artikel 8, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1925/2006 te waarborgen en een uniforme uitvoering van de transparantie- en vertrouwelijkheidsvoorschriften voor de EU-risicobeoordeling voor alle betrokken sectoren mogelijk te maken, moet deze verordening derhalve in werking treden op de derde dag na die van de bekendmaking ervan. Omwille van de rechtszekerheid moet deze verordening van toepassing zijn op de dossiers die vanaf die datum bij de EFSA worden ingediend.

(13)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Bij Richtlijn 2003/23/EG van de Commissie (2) is cyazofamide in bijlage I bij Richtlijn 91/414/EEG van de Raad (3) opgenomen als werkzame stof.

(2)

De in bijlage I bij Richtlijn 91/414/EEG opgenomen werkzame stoffen worden geacht te zijn goedgekeurd krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009 en zijn opgenomen in deel A van de bijlage bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 van de Commissie (4).

(3)

De goedkeuring van de in de bijlage, deel A, bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 vermelde werkzame stof cyazofamide vervalt op 31 juli 2021.

(4)

Er is een aanvraag tot verlenging van de goedkeuring van cyazofamide ingediend overeenkomstig artikel 1 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 844/2012 van de Commissie (5), binnen de in dat artikel vermelde termijn.

(5)

De aanvrager heeft de vereiste aanvullende dossiers overeenkomstig artikel 6 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 844/2012 ingediend. De lidstaat-rapporteur heeft vastgesteld dat de aanvraag volledig was.

(6)

De lidstaat-rapporteur heeft in overleg met de lidstaat-corapporteur een ontwerpbeoordelingsverslag over de verlenging opgesteld en dit verslag op 23 juni 2015 bij de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) en de Commissie ingediend.

(7)

De EFSA heeft het aanvullende beknopte dossier toegankelijk gemaakt voor het publiek. De EFSA heeft het ontwerpbeoordelingsverslag over de verlenging voor opmerkingen tevens aan de aanvrager en de lidstaten doorgestuurd en heeft een openbare raadpleging hierover gehouden. De EFSA heeft de ontvangen opmerkingen aan de Commissie doorgestuurd.

(8)

Op 23 mei 2016 heeft de EFSA de Commissie haar conclusie (6) meegedeeld met betrekking tot de vraag of cyazofamide naar verwachting zal voldoen aan de goedkeuringscriteria van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1107/2009. De EFSA heeft haar conclusie op 28 juli 2020 geactualiseerd (7) na een mandaat van de Commissie wegens onzekerheden met betrekking tot geleedpotigen die niet tot de doelsoorten behoren. De Commissie heeft op 3 december 2020 een verslag over de verlenging voor cyazofamide aan het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders voorgelegd, en op 26 januari 2021 een ontwerpverordening.

(9)

Wat betreft de criteria voor de identificatie van hormoonontregelende eigenschappen die bij Verordening (EU) 2018/605 (8) van de Commissie zijn vastgesteld, blijkt uit de conclusie van de EFSA dat het, op basis van de wetenschappelijke gegevens, zeer onwaarschijnlijk is dat cyazofamide een hormoonontregelaar is via de oestrogene, androgene, steroïdogene of schildkliermodaliteiten. Op basis van de in de conclusie van de EFSA samengevatte huidige kennis en beschikbare gegevens zijn geen schadelijke effecten die mogelijk verband houden met een hormoonontregelende werking waargenomen. De Commissie concludeert daarom dat aan cyazofamide geen hormoonontregelende eigenschappen mogen worden toegeschreven.

(10)

De Commissie heeft de aanvrager verzocht zijn opmerkingen in te dienen over de conclusie van de EFSA en, overeenkomstig artikel 14, lid 1, derde alinea, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 844/2012, over de verlengingsverslagen. De aanvrager heeft zijn opmerkingen ingediend en deze zijn zorgvuldig onderzocht.

(11)

Er is met betrekking tot één of meer representatieve toepassingen van minstens één gewasbeschermingsmiddel dat de werkzame stof cyazofamide bevat, vastgesteld dat aan de goedkeuringscriteria van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1107/2009 is voldaan.

(12)

De risicobeoordeling voor de verlenging van de goedkeuring van cyazofamide is gebaseerd op een beperkt aantal representatieve gebruiksdoeleinden, die echter geen beperking inhouden van de gebruiksdoeleinden waarvoor gewasbeschermingsmiddelen die cyazofamide bevatten, mogen worden toegelaten. Het is dan ook passend de beperking tot gebruik als fungicide niet te handhaven.

(13)

Het is daarom passend de goedkeuring van cyazofamide te verlengen.

(14)

Overeenkomstig artikel 14, lid 1, in samenhang met artikel 6, van Verordening (EG) nr. 1107/2009 en in het licht van de huidige wetenschappelijke en technische kennis is het echter noodzakelijk bepaalde voorwaarden vast te stellen. Het is met name passend nadere bevestigende informatie te verlangen.

(15)

Om het vertrouwen in de conclusie dat cyazofamide geen hormoonontregelende eigenschappen heeft te vergroten, moet de aanvrager — overeenkomstig bijlage II, punt 2.2, b), bij Verordening (EG) nr. 1107/2009 — zorgen voor een geactualiseerde beoordeling van de criteria die zijn vastgesteld in bijlage II, punten 3.6.5 en 3.8.2, bij Verordening (EG) nr. 1107/2009 zoals gewijzigd bij Verordening (EU) 2018/605, en in overeenstemming met de richtsnoeren voor de identificatie van hormoonontregelende stoffen (9).

(16)

Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(17)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/869 (10) van de Commissie is de goedkeuringsperiode voor cyazofamide verlengd tot en met 31 juli 2021 opdat de verlengingsprocedure vóór het verstrijken van de goedkeuringsperiode van die werkzame stof kan worden voltooid. Aangezien de datum van inwerkingtreding van deze verordening dicht bij de vervaldatum van de goedkeuring van cyazofamide zou liggen, moet deze verordening van toepassing zijn vanaf de dag na de datum waarop de goedkeuring van cyazofamide verstrijkt.

(18)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Op 12 juni 2020 heeft de Europese Commissie (“de Commissie”) een antisubsidieonderzoek geopend met betrekking tot de invoer van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal (“het onderzochte product”) van oorsprong uit Turkije. De Commissie heeft daartoe een bericht van inleiding bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie (“het bericht van inleiding”) (2).

(2)

Het onderzochte product betreft bepaalde gewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal, ook indien opgerold (waaronder op maat gesneden producten en producten uit “bandstaal”), niet verder bewerkt dan warmgewalst, en niet geplateerd noch bekleed, van oorsprong uit Turkije.

Dit onderzoek heeft geen betrekking op de volgende producten:

(3)

Het onderzoek werd geopend naar aanleiding van een klacht die was ingediend door de European Steel Association (“Eurofer” of “de klager”) namens producenten die samen meer dan 25 % van de totale productie van het onderzochte product in de Unie voor hun rekening nemen. Het bij de klacht gevoegde bewijsmateriaal inzake subsidiëring en als gevolg daarvan geleden schade werd voldoende geacht om het onderzoek te openen.

(4)

In het bericht van inleiding werden de belanghebbenden verzocht om met de Commissie contact op te nemen om aan het onderzoek mee te werken. Daarnaast heeft de Commissie specifiek de klagers, andere haar bekende producenten in de Unie, de haar bekende producenten-exporteurs en de Turkse autoriteiten, de haar bekende importeurs, leveranciers en gebruikers, handelaren, alsmede de haar bekende betrokken verenigingen op de hoogte gebracht van de opening van het onderzoek en hen verzocht daaraan mee te werken.

(5)

Alle belanghebbenden werden in de gelegenheid gesteld om binnen de in het bericht van inleiding genoemde termijn opmerkingen over de opening van het onderzoek in te dienen en een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures aan te vragen.

(6)

Op 24 maart 2021 heeft de klager de Commissie laten weten de klacht in te trekken.

(7)

Overeenkomstig artikel 14, lid 1, van Verordening (EU) 2016/1037 kan de procedure worden beëindigd wanneer de klacht wordt ingetrokken, tenzij die beëindiging niet het belang van de Unie dient.

(8)

Bij het onderzoek is uit niets gebleken dat verdere behandeling van de zaak in het belang van de Unie zou zijn.

(9)

De Commissie is derhalve tot de conclusie gekomen dat een antisubsidieprocedure betreffende de invoer van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal van oorsprong uit Turkije moet worden beëindigd zonder dat maatregelen worden ingesteld.

(10)

De belanghebbenden zijn hiervan op de hoogte gebracht en in de gelegenheid gesteld opmerkingen te maken. Er zijn geen opmerkingen ontvangen.

(11)

Het besluit is in overeenstemming met het advies van het bij artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) 2016/1036 van het Europees Parlement en de Raad ingestelde comité (3),

(1)

Overeenkomstig artikel 12 van Richtlijn 2014/34/EU van het Europees Parlement en de Raad (2) worden producten die in overeenstemming zijn met geharmoniseerde normen of delen daarvan waarvan de referentienummers in het Publicatieblad van de Europese Unie zijn bekendgemaakt, geacht in overeenstemming te zijn met de in bijlage II bij die richtlijn beschreven essentiële veiligheids- en gezondheidseisen die door die normen of delen daarvan worden bestreken.

(2)

Bij brief BC/CEN/46-92 — BC/CLC/05-92 van 12 december 1994 heeft de Commissie een verzoek ingediend bij het Europees Comité voor normalisatie (CEN) en het Europees Comité voor elektrotechnische normalisatie (Cenelec) voor het opstellen en herzien van geharmoniseerde normen ter ondersteuning van Richtlijn 94/9/EG van het Europees Parlement en de Raad (3) Die richtlijn is vervangen door Richtlijn 2014/34/EU zonder dat de in bijlage II bij Richtlijn 94/9/EG beschreven essentiële veiligheids- en gezondheidseisen zijn veranderd.

(3)

Het CEN en het Cenelec werden met name verzocht een norm op te stellen voor het ontwerp en de beproeving van apparaten bedoeld voor gebruik op plaatsen waar ontploffingsgevaar kan heersen als vermeld in hoofdstuk I van het door het CEN en het Cenelec en de Commissie overeengekomen normalisatieprogramma en bij verzoek BC/CEN/46-92 — BC/CLC/05-92 gevoegd. Het CEN en het Cenelec werden eveneens verzocht de bestaande normen te herzien teneinde ze in overeenstemming te brengen met de essentiële veiligheids- en gezondheidseisen van Richtlijn 94/9/EG.

(4)

Op basis van verzoek BC/CEN/46-92 — BC/CLC/05-92 heeft het CEN norm EN 15188:2007 betreffende de bepaling van het zelfontstekingsgedrag van stofophopingen herzien. Naar aanleiding van deze herziening heeft het CEN norm EN 15188:2020 aan de Commissie voorgelegd.

(5)

De Commissie heeft samen met het CEN beoordeeld of de door het CEN opgestelde norm EN 15188:2020 voldoet aan verzoek BC/CEN/46-92 — BC/CLC/05-92.

(6)

Norm EN 15188:2020 voldoet aan de beoogde eisen die beschreven zijn in bijlage II bij Richtlijn 2014/34/EU. Het is derhalve aangewezen de referentie van die norm bekend te maken in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(7)

Norm EN 15188:2020 vervangt norm EN 15188:2007. Daarom moet de referentie van norm EN 15188:2007 uit het Publicatieblad van de Europese Unie worden geschrapt.

(8)

Om fabrikanten voldoende tijd te geven om hun producten aan te passen aan de herziene versie van norm EN 15188:2007, is het noodzakelijk om de schrapping van de verwijzing naar die norm uit te stellen.

(9)

De referenties van de geharmoniseerde normen die ter ondersteuning van Richtlijn 2014/34/EU zijn opgesteld, zijn bekendgemaakt in Uitvoeringsbesluit (EU) 2019/1202 van de Commissie (4). Om ervoor te zorgen dat de referenties van geharmoniseerde normen die ter ondersteuning van Richtlijn 2014/34/EU zijn opgesteld in één handeling worden vermeld, moeten de referenties van de normen EN 15188:2020 en EN 15188:2007 in dat uitvoeringsbesluit worden opgenomen.

(10)

Uitvoeringsbesluit (EU) 2019/1202 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(11)

Door naleving van een geharmoniseerde norm wordt vanaf de datum van bekendmaking van de verwijzing naar deze norm in het Publicatieblad van de Europese Unie een vermoeden van conformiteit gevestigd met de overeenkomstige essentiële eisen die in de harmonisatiewetgeving van de Unie zijn opgenomen. Dit besluit moet derhalve in werking treden op de datum van de bekendmaking ervan,