(1)

De Unie is exclusief bevoegd voor monetaire en wisselkoersaangelegenheden voor de lidstaten die de euro als munt hebben. Wanneer in de Verdragen op een bepaald gebied een exclusieve bevoegdheid aan de Unie wordt toegedeeld, kan alleen de Unie wetgevend optreden en juridisch bindende handelingen vaststellen, en kunnen de lidstaten zulks slechts zelf doen als zij daartoe door de Unie gemachtigd zijn.

(2)

Overeenkomstig artikel 219, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie moet de Raad beslissen over de passende regelingen voor de onderhandelingen over en de sluiting van overeenkomsten inzake aangelegenheden betreffende het monetaire of wisselkoersregime.

(3)

Vóór de introductie van de euro heeft Frankrijk overeenkomsten inzake wisselkoersaangelegenheden gesloten met de Economische en Monetaire Unie van West-Afrika (Union économique et monétaire ouest-africaine, de “Uemoa”), de Economische en Monetaire Gemeenschap van Centraal-Afrika (Communauté économique et monétaire de l'Afrique Centrale, de “Cemac”) en de Comoren, waarmee werd beoogd de converteerbaarheid van de CFA-frank en de Comoren-frank tegen de Franse frank met een vaste pariteit te garanderen (2). Na de vervanging van de Franse frank door de euro op 1 januari 1999 heeft de Raad Frankrijk gemachtigd dergelijke overeenkomsten die op die datum van kracht waren (“de bestaande overeenkomsten”) voort te zetten op grond van het kader dat is vastgesteld in Beschikking 98/683/EG (3).

(4)

In de artikelen 4 en 5 van Beschikking 98/683/EG zijn uiteenlopende procedures vastgelegd inzake de onderhandelingen over en de wijziging van de bestaande overeenkomsten, afhankelijk van de vraag of de de aard of het toepassingsgebied van die overeenkomsten al dan niet gewijzigd moet worden.

(5)

Frankrijk en de Uemoa-staten zijn bezig hun bestaande overeenkomst van 4 december 1973 te vervangen door een nieuwe samenwerkingsovereenkomst inzake wisselkoersaangelegenheden. Die nieuwe samenwerkingsovereenkomst is op 21 december 2019 ondertekend en gaat vergezeld van een nieuwe, met de Centrale Bank van de Uemoa-staten te sluiten garantieovereenkomst. Op 22 mei 2020 heeft de Franse regering bij de Franse Nationale Vergadering een wetsontwerp ingediend om de nieuwe samenwerkingsovereenkomst te ratificeren.

(6)

De vervanging van de bestaande overeenkomsten inzake wisselkoersaangelegenheden tussen Frankrijk en de Uemoa, de Cemac en de Comoren valt niet onder het toepassingsgebied van de artikelen 4 en 5 van Beschikking 98/683/EG. Dat is niet het geval hoewel de aard en het toepassingsgebied van dergelijke nieuwe samenwerkingsovereenkomsten ongewijzigd blijven, namelijk om te zorgen voor een converteerbaarheid tussen de euro en de valuta’s van de Uemoa, de Cemac en de Comoren met een vaste pariteit, ondersteund door een budgettaire verplichting van Frankrijk.

(7)

Frankrijk moet de bevoegdheid krijgen om de bestaande overeenkomsten met de Uemoa, de Cemac en de Comoren te vervangen. Overeenkomstig Beschikking 98/683/EG moeten de uiteenlopende procedures van toepassing blijven, afhankelijk van de vraag of de vervanging al dan niet van invloed is op de aard of het toepassingsgebied van die overeenkomsten. Met betrekking tot beide procedures zal het nodig zijn de bevoegde organen van de Unie bij het proces te betrekken overeenkomstig de bestaande regeling voor informatie-uitwisseling en goedkeuring, al naargelang het geval, voordat de bestaande overeenkomsten door nieuwe samenwerkingsovereenkomsten vervangen worden.

(8)

Beschikking 98/683/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

(1)

Op grond van artikel 287, punt 8, van Richtlijn 2006/112/EG kan Estland vrijstelling van de belasting over de toegevoegde waarde (btw) verlenen aan belastingplichtigen met een jaaromzet die ten hoogste gelijk is aan de tegenwaarde van 16 000 EUR in de nationale munteenheid tegen de op de dag van zijn toetreding geldende omrekeningskoers.

(2)

Bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2017/563 van de Raad (2) werd Estland gemachtigd om een bijzondere maatregel in te voeren die afwijkt van artikel 287, punt 8, van Richtlijn 2006/112/EG (de “derogatiemaatregel”), teneinde belastingplichtigen met een jaaromzet van niet meer dan 40 000 EUR van de btw vrij te stellen. Estland werd gemachtigd de derogatiemaatregel toe te passen van 1 januari 2018 tot en met 31 december 2020, dan wel de datum van inwerkingtreding van een richtlijn tot wijziging van de artikelen 281 tot en met 294 van Richtlijn 2006/112/EG, indien deze datum eerder valt.

(3)

Op 18 februari 2020 heeft de Raad Richtlijn (EU) 2020/285 (3) vastgesteld tot wijziging van de artikelen 281 tot en met 294 van Richtlijn 2006/112/EG wat betreft de bijzondere regeling voor kleine ondernemingen en tot vaststelling van nieuwe regels voor kleine ondernemingen, met inbegrip van de maximumdrempel van de jaaromzet van de lidstaten van 85 000 EUR of de tegenwaarde daarvan in de nationale munteenheid.

(4)

Bij brief, ingekomen bij de Commissie op 9 oktober 2020, heeft Estland verzocht om de derogatiemaatregel waarvoor het land machtiging had gekregen, tot 31 december 2024 te mogen blijven toepassen.

(5)

Bij brief van 15 oktober 2020 heeft de Commissie de overige lidstaten overeenkomstig artikel 395, lid 2, tweede alinea, van Richtlijn 2006/112/EG van het verzoek van Estland in kennis gesteld. Bij brief van 19 oktober 2020 heeft de Commissie Estland meegedeeld dat zij over alle gegevens beschikte die zij nodig achtte voor de beoordeling van het verzoek.

(6)

De derogatiemaatregel is in overeenstemming met de doelstellingen van de mededeling van de Commissie van 25 juni 2008 getiteld “Denk eerst klein” — Een “Small Business Act” voor Europa”.

(7)

Op basis van de door Estland verstrekte gegevens blijkt dat de derogatiemaatregel geen noemenswaardige invloed zal hebben op de totale belastingopbrengst in Estland in het stadium van het eindverbruik. Belastingplichtigen zullen nog altijd voor het normale btw-stelsel kunnen kiezen overeenkomstig artikel 290 van Richtlijn 2006/112/EG.

(8)

De derogatiemaatregel zal geen negatieve gevolgen hebben voor de eigen middelen van de Unie uit de btw omdat Estland een compensatieberekening zal verrichten overeenkomstig artikel 6 van Verordening (EEG, Euratom) nr. 1553/89 van de Raad (4).

(9)

Gezien het mogelijke positieve effect van de derogatiemaatregel op de vereenvoudiging van btw-verplichtingen door de vermindering van de administratieve lasten en kosten voor kleine ondernemingen, moet Estland worden gemachtigd de derogatiemaatregel gedurende een nieuwe periode te blijven toe te passen.

(10)

De machtiging voor de toepassing van de derogatiemaatregel moet in de tijd worden beperkt. De periode moet lang genoeg zijn om te kunnen evalueren of de drempel doeltreffend en passend is. Bovendien vereist Richtlijn (EU) 2020/285 dat de lidstaten uiterlijk op 31 december 2024 de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen vaststellen en bekendmaken om aan artikel 1 van die richtlijn te voldoen en dat zij deze bepalingen met ingang van 1 januari 2025 toepassen. Het is derhalve passend Estland te machtigen de derogatiemaatregel toe te passen tot en met 31 december 2024.

(11)

Ter voorkoming van verstorende effecten moet Estland worden toegestaan de derogatiemaatregel zonder onderbreking toe te passen. De gevraagde machtiging moet daarom met ingang van 1 januari 2021 worden verleend en daarmee naadloos aansluiten op de eerdere regeling overeenkomstig Uitvoeringsbesluit (EU) 2017/563.

(12)

Uitvoeringsbesluit (EU) 2017/563 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

(1)

Bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2016/2266 van de Raad (2) was Nederland in overeenstemming met artikel 19 van Richtlijn 2003/96/EG gemachtigd om tot en met 31 december 2020 een verlaagd belastingtarief toe te passen op elektriciteit die wordt geleverd aan laadpalen waar elektrische voertuigen rechtstreeks worden opgeladen.

(2)

Op 30 maart 2020 heeft Nederland verzocht om machtiging om een verlaagd belastingtarief voor aan laadpalen voor elektrische voertuigen geleverde elektriciteit te blijven toepassen van 1 januari 2021 tot 1 januari 2025. Op verzoek van de Commissie heeft Nederland op 20 november 2020 aanvullende informatie in verband met zijn aanvraag verstrekt.

(3)

Het verlaagde belastingtarief strekt ertoe het gebruik van elektrische voertuigen verder te bevorderen door de kosten voor de elektriciteit waarmee deze voertuigen worden aangedreven, te verlagen.

(4)

Het gebruik van elektrische voertuigen leidt niet tot de emissie van luchtverontreinigende stoffen die het gevolg zijn van de verbranding van benzine en diesel of andere fossiele brandstoffen, en draagt zo bij aan de verbetering van de luchtkwaliteit in steden. Het gebruik van elektrische voertuigen kan bovendien CO2-emissies verminderen, met name wanneer de gebruikte elektriciteit wordt opgewekt uit hernieuwbare energiebronnen. Er wordt bijgevolg verwacht dat de toepassing van een verlaagd belastingtarief voor aan laadpalen voor elektrische voertuigen geleverde elektriciteit zal bijdragen aan de doelstellingen van het milieu-, gezondheids- en klimaatbeleid van de Unie.

(5)

Nederland heeft benadrukt dat het verlaagde belastingtarief geldt voor de levering van elektriciteit aan laadpalen voor elektrische voertuigen met een rechtstreekse aansluiting op het elektriciteitsnet, daaronder begrepen publieke laadpalen en een aantal private of semipublieke laadpalen.

(6)

Nederland heeft verzocht om het verlaagde belastingtarief voor elektriciteit alleen toepassing te laten vinden op laadpalen waar de elektriciteit wordt gebruikt om rechtstreeks elektrische voertuigen op te laden, en niet op elektriciteit die wordt geleverd via accuwisselstations.

(7)

Een verlaagd belastingtarief voor elektriciteit die via laadpalen aan elektrische voertuigen wordt geleverd, zal de businesscase voor publiek toegankelijke laadpalen in Nederland verbeteren, wat het gebruik van elektrische auto’s aantrekkelijker zal maken en de luchtkwaliteit ten goede zal komen.

(8)

Gelet op het relatief beperkte aantal elektrische voertuigen en het feit dat de belasting op elektriciteit die via laadpalen aan elektrische voertuigen wordt geleverd voor zakelijk gebruik, boven het in artikel 10 van Richtlijn 2003/96/EG vastgestelde minimumbelastingniveau zal liggen, zal het verlaagde belastingtarief gedurende de gevraagde machtigingsperiode waarschijnlijk niet tot verstoringen van de mededinging leiden en derhalve geen negatieve gevolgen hebben voor de goede werking van de interne markt.

(9)

Het belastingniveau voor elektriciteit die via laadpalen aan elektrische voertuigen wordt geleverd voor niet-zakelijk gebruik, zal boven het in artikel 10 van Richtlijn 2003/96/EG vastgestelde minimumbelastingniveau voor niet-zakelijk gebruik liggen.

(10)

Overeenkomstig artikel 19, lid 1, van Richtlijn 2003/96/EG verleende machtigingen dienen strikt beperkt in de tijd te zijn. Om te garanderen dat de machtiging lang genoeg geldt om de betrokken marktdeelnemers er niet van te weerhouden de noodzakelijke investeringen te doen, is het passend de machtiging voor de gevraagde termijn te verlenen. De machtiging komt echter te vervallen vanaf de datum van toepassing van algemene bepalingen betreffende belastingvoordelen voor aan elektrische voertuigen geleverde elektriciteit die de Raad op grond van artikel 113 of een andere bepaling van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie zou vaststellen, indien die bepalingen vóór 1 januari 2025 van toepassing worden.

(11)

Om een mogelijke toename van administratieve lasten voor elektriciteitsdistributeurs of -herdistributeurs als gevolg van veranderingen in de toepasselijke belastingtarieven te voorkomen, moet Nederland het verlaagde belastingtarief voor aan elektrische voertuigen geleverde elektriciteit zonder onderbreking kunnen toepassen. De gevraagde machtiging moet daarom worden verleend met ingang van 1 januari 2021 zodat zij naadloos aansluit op de eerdere bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2016/2266 gemachtigde regeling.

(12)

Dit besluit laat de toepassing van de Unieregels betreffende staatssteun onverlet,

(1)

Verordening (EU) 2020/1042 bevat tijdelijke maatregelen met betrekking tot het Europees burgerinitiatief om organisatoren van burgerinitiatieven, nationale overheden en de instellingen van de Unie bij te staan bij de problemen die zij ondervinden sinds de Wereldgezondheidsorganisatie in maart 2020 aankondigde dat de COVID-19-uitbraak een wereldwijde pandemie was geworden. In de maanden na die aankondiging hebben de lidstaten beperkende maatregelen genomen om de volksgezondheidscrisis te bestrijden. Daardoor viel het openbare leven in bijna alle lidstaten volledig stil. Met Verordening (EU) 2020/1042 werden daarom bepaalde termijnen verlengd die zijn vastgesteld in Verordening (EU) 2019/788.

(2)

Verordening (EU) 2020/1042 verleent de Commissie de bevoegdheid om de verzamelperiode met drie maanden te verlengen voor initiatieven waarvoor de verzamelperiode nog steeds loopt op het moment van een nieuwe uitbraak van COVID-19 in bepaalde omstandigheden. De voorwaarden voor een verdere verlenging zijn vergelijkbaar met die welke hebben geleid tot de eerste verlenging na de COVID-19-uitbraak in maart 2020, namelijk dat ten minste een kwart van de lidstaten of een aantal lidstaten die samen meer dan 35 % van de bevolking van de Unie vertegenwoordigen, maatregelen in antwoord op de COVID-19-pandemie toepassen die het voor organisatoren aanzienlijk moeilijker maken steunbetuigingen op papier te verzamelen en het publiek over hun lopende initiatieven te informeren.

(3)

Sinds de vaststelling van Verordening (EU) 2020/1042 in juli 2020 heeft de Commissie de situatie in de lidstaten nauwlettend gevolgd.

(4)

Op 17 december 2020 heeft de Commissie een verdere verlenging van drie maanden toegekend voor initiatieven waarvoor op 1 november 2020 (3) steunbetuigingen werden verzameld, na uit haar beoordeling te hebben geconcludeerd dat aan de voorwaarden voor een dergelijke verlenging uit hoofde van Verordening (EU) 2020/1042 was voldaan. Een evenredige verlenging werd toegekend voor initiatieven waarvoor de verzamelperiode is begonnen tussen 1 november en 17 december 2020.

(5)

Sinds 1 november 2020 is de situatie met betrekking tot de COVID-19-pandemie in tal van lidstaten niet wezenlijk veranderd. Eind januari 2021 golden in een aanzienlijk aantal lidstaten nog steeds maatregelen om het vrije verkeer van burgers op hun grondgebied te beperken teneinde de overdracht van COVID-19 te stoppen of te vertragen. Vijf lidstaten meldden dat zij op 1 februari 2021 nog nationale inperkingsmaatregelen toepasten waardoor burgers zich niet of veel minder vrij op hun grondgebied konden verplaatsen. Elf lidstaten meldden dat zij nog lokale inperkingsmaatregelen toepasten. Die inperkingsmaatregelen zijn gecombineerd met aanvullende maatregelen met gelijkaardige beperkende gevolgen voor het openbare leven op het grondgebied, of toch belangrijke delen daarvan, waaronder beperkingen op de toegankelijkheid van openbare ruimten, de sluiting of beperkte opening van winkels, restaurants en cafés, strenge capaciteitsbeperkingen voor openbare en particuliere bijeenkomsten en het opleggen van een avondklok. De combinatie van die maatregelen heeft ook aanzienlijke gevolgen voor de mogelijkheden van organisatoren om steunbetuigingen op papier te verzamelen en het publiek over hun lopende initiatieven te informeren. Op basis van de momenteel beschikbare informatie zullen deze maatregelen of maatregelen met een vergelijkbaar effect nog gedurende ten minste drie maanden van kracht blijven.

(6)

De betrokken lidstaten vertegenwoordigen ten minste een kwart van de lidstaten en meer dan 35 % van de bevolking van de Unie.

(7)

Bijgevolg kan worden geconcludeerd dat aan de voorwaarden voor een verlenging van de verzamelperiode is voldaan voor initiatieven waarvoor de verzamelperiode op 1 februari 2021 nog liep. Deze verzamelperioden moeten daarom met drie maanden worden verlengd.

(8)

Voor initiatieven waarvoor de verzamelperiode van start is gegaan tussen 1 februari 2021 en de datum van vaststelling van dit besluit, moet de verzamelperiode worden verlengd tot en met 1 mei 2022.

(9)

Voor initiatieven waarvoor de verzamelperiode is geëindigd tussen 1 februari 2021 en de datum van vaststelling van dit besluit, moet dit besluit met terugwerkende kracht worden toegepast,

(1)

Batrachochytrium salamandrivorans (Bsal) is een bij salamanders voorkomende ziekteverwekkende schimmel die gehouden en wilde salamanderpopulaties treft en bij deze populaties tot hoge ziekte- en sterftecijfers kan leiden. Bsal is dodelijk voor sommige salamandersoorten; andere soorten zijn volledig of gedeeltelijk resistent, maar kunnen Bsal op de huid meedragen en als reservoir en bron van infectie voor andere salamandersoorten fungeren of hun omgeving besmetten.

(2)

Volgens gegevens die in het kader van en volgend op het Europese project “Mitigating a new infectious disease in salamanders to counteract the loss of European biodiversity” (2) zijn verzameld, hebben zich in België, Duitsland, Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Spanje zowel bij gehouden als in het wild levende salamanderpopulaties Bsal-infecties voorgedaan. Van Bsal wordt gedacht dat het uit Oost-Azië afkomstig is en daar wijdverbreid is, en Bsal is in ieder geval endemisch in Japan, Thailand en Vietnam. Tegelijkertijd is er echter weinig informatie over de verspreidingsgraad in de Unie en andere delen van de wereld. De handel in besmette salamanders of salamanders die drager zijn, draagt bij tot de verspreiding van Bsal en de ziekte vormt een belangrijk risico voor de biodiversiteit in de gebieden die zij koloniseert.

(3)

In Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/320 van de Commissie (3), zoals gewijzigd bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2019/1998 van de Commissie (4), zijn de maatregelen ter bescherming van de diergezondheid voor de handel binnen de Unie in zendingen salamanders en het binnenbrengen in de Unie van dergelijke zendingen vastgelegd. Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/320 is vastgesteld op basis van een wetenschappelijk advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid van 25 oktober 2017 (5) (“EFSA-advies”) en de wetenschappelijke en technische bijstand van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid van 21 februari 2017 (6) (“wetenschappelijke en technische bijstand van de EFSA”). Dat besluit is van toepassing tot en met 20 april 2021.

(4)

In het EFSA-advies, de technische bijstand van de EFSA en recentere wetenschappelijke publicaties (7) is ook op talrijke lacunes en onzekerheden in de kennis over vele aspecten van de aard van Bsal gewezen. De internationale handelsnormen van de Wereldorganisatie voor diergezondheid (OIE) zijn, wat de diagnosemethoden voor Bsal betreft, nog niet volledig ontwikkeld en zijn, wat aanbevelingen voor de internationale handel in salamanders betreft, niet herzien.

(5)

Bsal is opgenomen in bijlage II bij Verordening (EU) 2016/429 en valt bijgevolg voor de toepassing van Verordening (EU) 2016/429 onder de definitie van een in de lijst opgenomen ziekte. Bsal valt ook onder de definitie van ziekten van categorie D, zoals vastgelegd in Uitvoeringsverordening (EU) 2018/1882 van de Commissie (8) voor dieren van de orde Caudata, waartoe ook salamanders behoren. De voorschriften van de Unie betreffende verplaatsingen binnen de Unie en de binnenkomst in de Unie van zendingen landdieren en waterdieren die zijn vastgelegd in overeenkomstig Verordening (EU) 2016/429 vastgestelde gedelegeerde en uitvoeringshandelingen van de Commissie, zijn echter niet op Caudata van toepassing, aangezien Caudata in die verordening onder de definitie van “andere dieren” vallen. Gezien het huidige gebrek aan kennis over vele aspecten van de aard van Bsal en het ontbreken van passende internationale richtsnoeren en aanbevelingen betreffende de handel in die dieren, zijn er voor Caudata nog geen gedelegeerde en uitvoeringshandelingen van de Commissie vastgesteld, terwijl deze wel voor land- en waterdieren zijn vastgesteld.

(6)

De Commissie heeft samen met de bevoegde autoriteiten van de lidstaten de diergezondheidssituatie ten aanzien van Bsal in de Unie en de maatregelen ter bescherming van de diergezondheid van Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/320 opnieuw bezien. Aangezien de in Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/320 vastgelegde maatregelen passend werden geacht, hebben de lidstaten geen aanvullende handelsmaatregelen ter bestrijding van Bsal genomen. Hoewel uitbraken van Bsal momenteel tot bepaalde regio’s van bepaalde lidstaten beperkt lijken te blijven, vormt de verdere verspreiding van Bsal door handel binnen de Unie een aanzienlijk risico.

(7)

Daarom is het passend op het niveau van de Unie noodmaatregelen vast te stellen om de verspreiding van Bsal te voorkomen en ongerechtvaardigde verstoringen van de handel in salamanders te voorkomen. Rekening houdend met de doeltreffendheid van de maatregelen van Uitvoeringsbesluit (EU) 2018/320 is het passend met ingang van 21 april 2021 voor een beperkte periode soortgelijke maatregelen voor verplaatsingen binnen de Unie en de binnenkomst in de Unie van zendingen salamanders vast te stellen in afwachting van de vaststelling van meer permanente diergezondheidsmaatregelen, zoals het geval is voor ziekten die land- en waterdieren treffen.

(8)

Bsal kan tussen inheemse salamandersoorten naar verschillende regio’s worden overgebracht en in verschillende inrichtingen van exploitanten die salamanders houden en uitwisselen, kan kruisbesmetting plaatsvinden. Dit verhoogt het risico van overdracht van Bsal door verhandelde salamanders, ongeacht de gezondheidsstatus van hun plaats van herkomst en hun gezondheidssituatie in het wild. Derhalve moeten voor zendingen salamanders die voor verplaatsingen tussen lidstaten of voor binnenkomst in de Unie bestemd zijn, maatregelen worden genomen om dat risico te beperken. Die maatregelen mogen echter niet op het niet-commerciële verkeer van als gezelschapsdier gehouden salamanders van toepassing zijn, aangezien dit niet-commerciële verkeer onder de regels van Verordening (EU) nr. 576/2013 van het Europees Parlement en de Raad (9) valt. Dat niet-commerciële verkeer heeft betrekking op en is beperkt tot dieren die onder de hoede staan van hun eigenaar of gemachtigde personen en die vergezellen, en houden geen eigendomsoverdracht in. Derhalve vormt het niet-commerciële verkeer van als gezelschapsdieren gehouden salamanders een verwaarloosbaar risico voor de verspreiding van Bsal naar verhandelde salamanders of naar in het wild levende salamanders.

(9)

Salamanders die alleen worden uitgewisseld tussen geconsigneerde inrichtingen die overeenkomstig Verordening (EU) 2016/429 door de bevoegde autoriteit zijn erkend, hoeven niet in quarantaine te worden gehouden of te worden getest, aangezien de biobeveiligingsmaatregelen in die geconsigneerde inrichtingen passend zijn om het risico van verspreiding van Bsal te beperken.

(10)

Zendingen salamanders die de Unie zijn binnengekomen, al in quarantaine zijn gehouden en met een negatief resultaat zijn getest, of die na binnenkomst in de Unie in een geschikte inrichting een bevredigende behandeling hebben ondergaan, hoeven niet opnieuw in quarantaine te worden geplaatst of te worden getest, indien zij bestemd zijn om naar een andere lidstaat te worden verplaatst, op voorwaarde dat zij geïsoleerd zijn gehouden van salamanders met een andere gezondheidsstatus.

(11)

Er is een gebrek aan informatie over de technische capaciteit van veterinaire diensten en laboratoria wereldwijd om op Bsal te testen, terwijl verschillende organen in de Europese Unie voorlopers op het gebied van de diagnose en behandeling van Bsal zijn. Het is daarom passend dat zendingen salamanders die de Unie binnenkomen, in een geschikte inrichting in quarantaine worden geplaatst en na binnenkomst in de Unie worden getest en behandeld.

(12)

Alleen derde landen en gebieden die lid zijn van de OIE en derhalve verplicht zijn de internationale normen voor het afgeven van diergezondheidscertificaten na te leven, mogen voor het afgeven van diergezondheidscertificaten voor de binnenkomst in de Unie van zendingen salamanders worden goedgekeurd.

(13)

Er moeten behandelingen worden gespecificeerd die stroken met de protocollen die reeds in de in de wetenschappelijke en technische bijstand van de EFSA genoemde collegiaal getoetste wetenschappelijke literatuur zijn beschreven, of met vergelijkbare protocollen.

(14)

De bevoegde autoriteit van de grenscontrolepost van aankomst in de Unie mag de binnenkomst in de Unie van zendingen salamanders alleen toestaan als die autoriteit een verklaring ontvangt van de natuurlijke of rechtspersoon die voor de inrichting van bestemming verantwoordelijk is, waarin wordt bevestigd dat de zendingen zullen worden aanvaard.

(15)

De noodmaatregelen waarin dit besluit voorziet, moeten van toepassing zijn vanaf de datum van toepassing van Verordening (EU) 2016/429 en moeten, rekening houdend met de ernst van de epidemiologische situatie als gevolg van nieuwe ontwikkelingen en de jaarlijkse verslaglegging door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten, opnieuw worden bekeken.

(16)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,