(1)

De in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering aangenomen Overeenkomst van Parijs, die op 5 oktober 2016 door de Unie is goedgekeurd (2), heeft als doel de reactie op de klimaatverandering te versterken, onder meer door investeringsstromen in lijn te brengen met een traject naar broeikasgasarme emissies en klimaatveerkrachtige ontwikkeling.

(2)

Op 11 december 2019 heeft de Commissie haar mededeling aan het Europees Parlement, de Europese Raad, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s “De Europese Green Deal” goedgekeurd (3). Die Europese Green Deal omvat een nieuwe groeistrategie die de EU moet omvormen tot een eerlijke en welvarende samenleving met een moderne, hulpbronnenefficiënte en concurrerende economie, waar vanaf 2050 netto geen broeikasgassen meer worden uitgestoten en de economische groei is losgekoppeld van het gebruik van hulpbronnen. Bij de uitvoering van de Europese Green Deal moeten beleggers duidelijke, op de lange termijn gerichte signalen krijgen om gestrande activa te voorkomen en duurzame financiering aan te trekken.

(3)

Volgens Verordening (EU) 2016/1011 moeten benchmarkbeheerders in de benchmarkverklaring toelichten op welke wijze in elke aangeboden en gepubliceerde benchmark of benchmarkgroep ecologische, sociale en governancefactoren (ESG-factoren) worden weerspiegeld.

(4)

Wanneer op verschillende manieren zou worden toegelicht hoe ESG-factoren worden weerspiegeld, zou dit leiden tot een gebrek aan vergelijkbaarheid tussen benchmarks en een gebrek aan duidelijkheid over de reikwijdte en doelstellingen van de ESG-factoren. Het is dan ook noodzakelijk de inhoud van die toelichting nader te omschrijven en een model vast te stellen dat moet worden gebruikt.

(5)

Om de informatie beter op de beleggers af te stemmen, moet de vereiste om toe te lichten hoe de ESG-factoren in elke aangeboden en gepubliceerde benchmark of benchmarkgroep worden weerspiegeld, rekening houden met de onderliggende activa waarop de benchmarks zijn gebaseerd. Deze verordening dient niet van toepassing te zijn op benchmarks die geen onderliggende activa met gevolgen voor de klimaatverandering hebben, zoals rentevoetbenchmarks en valutawisselingsbenchmarks.

(6)

De toelichting over de wijze waarop ESG-factoren worden weerspiegeld, moet de score van de desbetreffende ESG-factoren weergeven ten opzichte van de benchmark, tegen een geaggregeerde gewogen gemiddelde waarde. Een dergelijke score mag niet openbaar worden gemaakt voor elk onderdeel van de benchmarks. Waar nodig en passend moeten benchmarkbeheerders aanvullende ESG-informatie kunnen verstrekken.

(7)

Vanwege hun kenmerken en doelstellingen moeten specifieke openbaarmakingsvereisten worden vastgesteld voor EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks, alsook voor significante obligatie- en aandelenbenchmarks.

(8)

Om benchmarkgebruikers van nauwkeurige en actuele informatie te voorzien, moeten benchmarkbeheerders de verstrekte informatie actualiseren om eventuele in de benchmarkverklaring aangebrachte wijzigingen te weerspiegelen, en daarbij vermelden waarom en op welke data de informatie is geactualiseerd,

(1)

De in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering aangenomen Overeenkomst van Parijs, die op 5 oktober 2016 door de Unie is goedgekeurd (2), heeft als doel de reactie op de klimaatverandering te versterken, onder meer door investeringsstromen in lijn te brengen met een traject naar broeikasgasarme emissies en klimaatveerkrachtige ontwikkeling.

(2)

Op 11 december 2019 heeft de Commissie haar mededeling aan het Europees Parlement, de Europese Raad, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s “De Europese Green Deal” goedgekeurd (3). De Europese Green Deal omvat een nieuwe groeistrategie die de EU moet omvormen tot een eerlijke en welvarende samenleving met een moderne, hulpbronnenefficiënte en concurrerende economie, waar vanaf 2050 netto geen broeikasgassen meer worden uitgestoten en de economische groei is losgekoppeld van het gebruik van hulpbronnen. Bij de uitvoering van de Europese Green Deal moeten beleggers duidelijke, op de lange termijn gerichte signalen krijgen om gestrande activa te voorkomen en duurzame financiering aan te trekken.

(3)

Volgens Verordening (EU) 2016/1011 moeten benchmarkbeheerders toelichten hoe voor elke aangeboden en gepubliceerde benchmark de essentiële aspecten van de methodologie ecologische, sociale en governancefactoren (ESG-factoren) weerspiegelen.

(4)

Wanneer voor elke benchmark of benchmarkgroep op verschillende wijze zou worden toegelicht hoe de essentiële aspecten van de benchmarkmethodologie ESG-factoren weerspiegelen, zou dit leiden tot een gebrek aan vergelijkbaarheid tussen benchmarks en een gebrek aan duidelijkheid over de reikwijdte en doelstellingen van de ESG-factoren. Het is derhalve noodzakelijk de minimuminhoud van dergelijke toelichtingen vast te stellen, alsook een model dat moet worden gebruikt.

(5)

Om de informatie beter op de beleggers af te stemmen, moet de vereiste om toe te lichten hoe de essentiële aspecten van de methodologie voor elke aangeboden en gepubliceerde benchmark of benchmarkgroep de ESG-factoren weerspiegelen, rekening houden met de onderliggende activa waarop de benchmarks zijn gebaseerd. Deze verordening dient niet van toepassing te zijn op benchmarks die geen onderliggende activa hebben met gevolgen voor de klimaatverandering, zoals rentevoetbenchmarks en valutawisselingsbenchmarks. Overeenkomstig artikel 19 van Verordening (EU) 2016/1011 dient deze verordening niet van toepassing te zijn op grondstoffenbenchmarks.

(6)

De toelichting over de wijze waarop essentiële aspecten van de benchmarkmethodologie ESG-factoren weerspiegelen, moet betrekking hebben op een geaggregeerde gewogen gemiddelde waarde en mag niet openbaar worden gemaakt voor elk onderdeel van de benchmarks. Waar nodig en passend, moeten benchmarkbeheerders aanvullende ESG-informatie kunnen verstrekken.

(7)

Om benchmarkgebruikers van nauwkeurige en actuele informatie te voorzien, moeten benchmarkbeheerders de in het model verstrekte informatie actualiseren om eventuele in de methodologie aangebrachte wijzigingen te weerspiegelen, en daarbij vermelden waarom en op welke data de informatie is geactualiseerd.

(8)

Om beleggers maximale transparantie te bieden, moeten benchmarkbeheerders duidelijk vermelden of zij al dan niet ESG-doelstellingen nastreven,

(1)

De in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering aangenomen Overeenkomst van Parijs, die op 5 oktober 2016 door de Unie is goedgekeurd (2), heeft als doel de reactie op de klimaatverandering te versterken, onder meer door investeringsstromen in lijn te brengen met een traject naar broeikasgasarme emissies en klimaatveerkrachtige ontwikkeling.

(2)

Op 11 december 2019 heeft de Commissie haar mededeling aan het Europees Parlement, de Europese Raad, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s “De Europese Green Deal” goedgekeurd (3). De Europese Green Deal omvat een nieuwe groeistrategie die de EU moet omvormen tot een eerlijke en welvarende samenleving met een moderne, hulpbronnenefficiënte en concurrerende economie, waar vanaf 2050 netto geen broeikasgassen meer worden uitgestoten en de economische groei is losgekoppeld van het gebruik van hulpbronnen. Bij de uitvoering van de Europese Green Deal moeten beleggers duidelijke, op de lange termijn gerichte signalen krijgen om gestrande activa te voorkomen en duurzame financiering aan te trekken.

(3)

Bij Verordening (EU) 2016/1011 zijn EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks ingevoerd. De methodologie van die benchmarks is gebaseerd op de verbintenissen van de Overeenkomst van Parijs. Het is noodzakelijk voor beide soorten benchmarks minimumnormen vast te stellen. EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks hebben vergelijkbare doelstellingen maar verschillen qua ambitieniveau. De meeste minimumnormen moeten derhalve voor beide soorten benchmarks gelden, maar de drempels moeten per soort benchmark variëren.

(4)

Er zijn momenteel niet voldoende gegevens om de koolstofvoetafdruk te beoordelen die het gevolg is van beslissingen van overheidsentiteiten. Uitgiften van overheidsentiteiten moeten derhalve geen onderdeel van EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks kunnen vormen.

(5)

Omdat de methodologie van EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks gebaseerd is op de verbintenissen van de Overeenkomst van Parijs, moet het 1,5 °C-scenario, zonder of met een beperkte overschrijding, worden gebruikt als bedoeld in het speciaal verslag van de Intergouvernementele Werkgroep inzake klimaatverandering (Intergovernmental Panel on Climate Change — IPCC) over de opwarming van de aarde met 1,5 °C (4) (hierna “IPCC-scenario” genoemd). Dat IPCC-scenario strookt met de in de Europese Green Deal opgenomen doelstelling van de Commissie om tegen 2050 een nettonuluitstoot van broeikasgassen te bewerkstelligen. Om met het IPCC-scenario te stroken, moeten beleggingen in activiteiten die van fossiele brandstoffen afhankelijk zijn, worden verplaatst naar groene of hernieuwbare activiteiten en moet het klimaateffect van die beleggingen elk jaar verbeteren.

(6)

De in de secties A tot en met H en sectie L van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1893/2006 van het Europees Parlement en de Raad (5) genoemde sectoren, waaronder de olie-, gas-, mijnbouw- en vervoersector, dragen in hoge mate bij aan klimaatverandering. Om ervoor te zorgen dat EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks een realistisch beeld geven van de reële economie, inclusief sectoren die de broeikasgasemissies actief moeten reduceren om de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs haalbaar te maken, mag de blootstelling van die benchmarks aan die sectoren niet minder zijn dan de blootstelling van hun onderliggende beleggingsuniversum. Die vereiste moet echter alleen gelden voor EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks die aandelenbenchmarks zijn, om ervoor te zorgen dat aandelenbeleggers die de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs steunen, via betrokkenheid en stemming invloed houden op de transitie van de onderneming naar duurzamere activiteiten.

(7)

De berekening van broeikasgasemissies moet vergelijkbaar en consistent zijn. Het is derhalve noodzakelijk regels vast te stellen over de frequentie waarmee die berekeningen moeten worden geactualiseerd en, in voorkomend geval, over de te gebruiken valuta.

(8)

Een alleen op Scope 1 en Scope 2-broeikasgasemissies gebaseerde decarbonisatie zou tot contra-intuïtieve resultaten kunnen leiden. Daarom moet worden verduidelijkt dat de minimumnormen voor EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks niet alleen rekening moeten houden met directe emissies van ondernemingen, maar ook met emissies op basis van levenscyclus, die dus ook Scope 3-broeikasgasemissies omvatten. Gezien de ontoereikende kwaliteit van de gegevens die momenteel voor Scope 3-broeikasgasemissies beschikbaar zijn, is het noodzakelijk een passend tijdschema voor de infasering vast te stellen en het gebruik van fossielebrandstofreserves gedurende een beperkte periode toe te staan. Dat tijdschema voor de infasering moet gebaseerd zijn op de lijst van economische activiteiten in Verordening (EG) nr. 1893/2006.

(9)

Benchmarkbeheerders moeten de mogelijkheid hebben aan sommige ondernemingen meer gewicht toe te kennen op grond van de decarbonisatiedoelstellingen van die ondernemingen. Er moeten dus specifieke regels worden vastgesteld met betrekking tot de door afzonderlijke ondernemingen gerapporteerde decarbonisatiedoelstellingen.

(10)

EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks moeten hun vermogen aantonen om zichzelf van jaar tot jaar te decarboniseren. Dat minimumdecarbonisatietraject moet worden berekend aan de hand van het IPCC-scenario. Voorts moeten, om groenwassen te voorkomen, voorwaarden worden gespecificeerd voor afwijking van het decarbonisatietraject en voor het recht om een benchmark als EU-klimaattransitiebenchmark of op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmark te blijven aanmerken.

(11)

De belangrijkste parameter voor de berekening van het decarbonisatietraject moet de broeikasgasintensiteit zijn, omdat die parameter de vergelijkbaarheid tussen sectoren waarborgt en geen afzonderlijke sectoren bevoordeelt of benadeelt. Om de broeikasgasintensiteit te berekenen is de marktkapitalisatie van de betrokken onderneming nodig. Wanneer benchmarks betrekking hebben op vastrentende door ondernemingen uitgegeven instrumenten, is de marktkapitalisatie wellicht niet beschikbaar voor ondernemingen die geen beursgenoteerde effecten met een aandelenkarakter hebben. Er moet dus worden bepaald dat wanneer EU-klimaattransitiebenchmarks of op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks betrekking hebben op vastrentende door ondernemingen uitgegeven instrumenten, benchmarkbeheerders de mogelijkheid moeten hebben om broeikasgasemissies te gebruiken die zijn berekend in absolute cijfers in plaats van op basis van broeikasgasintensiteit.

(12)

Om de vergelijkbaarheid en consistentie van gegevens over broeikasgasemissies te waarborgen, moeten regels over de wijze van berekening van veranderingen in broeikasgasintensiteit of absolute broeikasgasemissies worden vastgesteld.

(13)

Om de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs te halen, is het nodig dat zowel EU-klimaattransitiebenchmarks als op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks een procentuele basisreductie in blootstelling aan broeikasgasintensieve activa hebben ten opzichte van de moederbenchmarks of onderliggende beleggingsuniversums. Die procentuele reductie moet echter significanter zijn voor op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks, die qua opzet ambitieuzer zijn dan EU-klimaattransitiebenchmarks.

(14)

Op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks mogen er niet toe bijdragen dat beleggingen worden gestimuleerd in financiële instrumenten van ondernemingen die wereldwijde normen overtreden als de beginselen van het Global Compact van de Verenigde Naties (UNGC). Het is dus noodzakelijk specifieke uitsluitingscriteria vast te stellen die gebaseerd zijn op klimaatgerelateerde of andere ESG-overwegingen. EU-klimaattransitiebenchmarks moeten uiterlijk op 31 december 2022 aan die uitsluitingscriteria voldoen, overeenkomstig het in Verordening (EU) 2016/1011 opgenomen tijdschema.

(15)

Om een afname in het gebruik van vervuilende energiebronnen en een echte transitie naar hernieuwbare bronnen te stimuleren, is het ook passend dat ondernemingen die meer dan een bepaald percentage van hun inkomsten uit kolen, olie of gas halen, worden uitgesloten van de op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks. Met de veranderingen in het aandeel van die energiebronnen in de wereldwijde primaire energievoorziening van 2020 tot 2050, zoals verwacht in het IPCC-scenario, moet rekening worden gehouden bij de vaststelling van die specifieke uitsluitingen. Volgens tabel 2.6 van het speciaal verslag over de opwarming van de aarde met 1,5 °C van de IPCC zal het gebruik van kolen naar verwachting met 57 % tot 99 % en het gebruik van olie met 9 % tot 93 % dalen, terwijl het gebruik van gas naar verwachting zal stijgen met 85 % of dalen met 88 %. Gas kan tijdens de transitie naar een koolstofarme economie worden gebruikt, met name als vervanging van kolen, wat de meer uiteenlopende ontwikkelingsrange verklaart, hoewel de verwachte mediane afname van het gebruik 40 % is. Om dezelfde reden is het noodzakelijk ondernemingen uit te sluiten die meer dan een bepaald percentage van hun inkomsten uit elektriciteitsopwekkingsactiviteiten halen.

(16)

Om de transparantie over de methodologie voor EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks te waarborgen, is het passend regels vast te stellen inzake de noodzakelijke openbaarmaking met betrekking tot het decarbonisatietraject en de gegevensbronnen voor beide categorieën benchmarks. Om dezelfde reden is het passend openbaarmakingsvereisten vast te stellen voor benchmarkbeheerders die ramingen voor gegevens over broeikasgasemissies gebruiken, ongeacht of die door externe gegevensverstrekkers worden verstrekt.

(17)

Om de harmonisatie van de methodologie voor EU-klimaattransitiebenchmarks en op de Overeenkomst van Parijs afgestemde EU-benchmarks te ondersteunen, is het passend regels vast te stellen voor de kwaliteit en de nauwkeurigheid van gegevensbronnen,

(1)

Bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 bevat een EU-lijst van voor gebruik in levensmiddelen goedgekeurde levensmiddelenadditieven en de desbetreffende gebruiksvoorwaarden.

(2)

Die lijst kan volgens de in artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1331/2008 van het Europees Parlement en de Raad (2) bedoelde uniforme procedure worden bijgewerkt, hetzij op initiatief van de Commissie, hetzij ingevolge een aanvraag.

(3)

Op grond van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008, zoals gewijzigd bij Verordening (EU) nr. 232/2012 van de Commissie (3), is het gebruik van zonnegeel FCF/oranjegeel S (E 110) en ponceau 4R, cochenillerood A (E 124) als levensmiddelenadditief momenteel toegestaan in levensmiddelencategorie 09.2 “Verwerkte vis en visserijproducten, inclusief schaal- en weekdieren” in een maximale concentratie van 200 mg/kg en alleen in zalmimitaties op basis van Theragra chalcogramma en Pollachius virens. Op 15 juli 2014 en 23 september 2009 heeft de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) adviezen uitgebracht waarin zij de aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) voor zonnegeel FCF/oranjegeel S (E 110) heeft vastgesteld op 4 mg/kg lichaamsgewicht/dag (4) en die voor ponceau 4R, cochenillerood A (E 124) op 0,7 mg/kg lichaamsgewicht/dag (5). In haar adviezen van 15 juli 2014 en 21 april 2015 (6) heeft de EFSA geconcludeerd dat de blootstellingsschattingen voor die levensmiddelenadditieven hun respectieve ADI in geen enkele bevolkingsgroep overschrijden.

(4)

Op 4 februari 2019 is een aanvraag ingediend tot wijziging van de gebruiksvoorwaarden voor zonnegeel FCF/oranjegeel S (E 110) en ponceau 4R, cochenillerood A (E 124) in levensmiddelencategorie 09.2 “Verwerkte vis en visserijproducten, inclusief schaal- en weekdieren” om het gebruik van die stoffen in zalmimitaties op basis van Clupea harengus toe te staan. In de aanvraag wordt het huidige maximumgehalte van 200 mg/kg vereist, maar wordt verduidelijkt dat de feitelijke gebruiksniveaus veel lager zijn en voor beide stoffen tussen een en twee tiende van het maximumgehalte bedragen. De aanvraag is krachtens artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1331/2008 toegankelijk gemaakt voor de lidstaten.

(5)

Wanneer zonnegeel FCF/oranjegeel S (E 110) en ponceau 4R, cochenillerood A (E 124) als kleurstof worden gebruikt, geven zij de gewenste stabiele schakering, verbeteren zij de organoleptische eigenschappen en maken zij zalmimitaties op basis van Clupea harengus visueel aantrekkelijker.

(6)

Krachtens artikel 3, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1331/2008 moet de Commissie voor het bijwerken van de EU-lijst van levensmiddelenadditieven in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 het advies van de EFSA inwinnen, tenzij de bijwerking geen gevolgen voor de gezondheid van de mens kan hebben.

(7)

Het gebruik van zonnegeel FCF/oranjegeel S (E 110) en ponceau 4R, cochenillerood A (E 124) is toegestaan voor een uitgebreid gamma levensmiddelen. De meest recente blootstellingsschattingen van de EFSA, zoals bedoeld in overweging 3, hebben bevestigd dat de totale blootstelling ver onder de ADI ligt, zelfs in het regelgevingsscenario met de meest conservatieve maximumgehalten. Die blootstellingsschattingen omvatten het toegestane gebruik in zalmimitaties op basis van Theragra chalcogramma en Pollachius virens. Aangezien zalmimitaties op basis van Clupea harengus als alternatief voor zalmimitaties op basis van Theragra chalcogramma en Pollachius virens bedoeld zijn, zou de consumptie van zalmimitaties door de consument niet noemenswaardig mogen veranderen. Bovendien zijn de gebruiksconcentraties van zonnegeel FCF/oranjegeel S (E 110) en ponceau 4R, cochenillerood A (E 124) die nodig zijn om het gewenste effect te bereiken in zalmimitaties op basis van Clupea harengus, aanzienlijk lager dan de toegestane maximumconcentraties. Bijgevolg zal het voorgestelde gebruik naar verwachting geen noemenswaardige gevolgen hebben voor de totale blootstelling van de consument aan die levensmiddelenadditieven, die dus onder de ADI zou moeten blijven.

(8)

In de vermeldingen voor groep II, groep III en lycopeen (E 160d) in levensmiddelencategorie 09.2 “Verwerkte vis en visserijproducten, inclusief schaal- en weekdieren” wordt momenteel alleen naar “zalmimitatie” verwezen. Om duidelijkheid en rechtszekerheid te verschaffen wat deze uitdrukking betreft, moet de bewoording van die vermeldingen worden gewijzigd om aan te geven dat het toegestane gebruik betrekking heeft op zalmimitaties op basis van de vissoorten Theragra chalcogramma, Pollachius virens of Clupea harengus.

(9)

Derhalve moet levensmiddelencategorie 09.2 “Verwerkte vis en visserijproducten, inclusief schaal- en weekdieren” in bijlage II, deel E, bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 worden gewijzigd om het gebruik van zonnegeel FCF/oranjegeel S (E 110) en ponceau 4R, cochenillerood A (E 124) in zalmimitaties op basis van Clupea harengus toe te staan en om in de vermeldingen voor groep II, groep III en lycopeen (E 160d) de vissoorten op te nemen waarop de zalmimitaties gebaseerd mogen zijn.

(10)

Bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(11)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Bij Verordening (EU) 2015/2283 is vastgesteld dat alleen nieuwe voedingsmiddelen die zijn toegelaten en in de Unielijst zijn opgenomen, in de Unie in de handel mogen worden gebracht.

(2)

Overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EU) 2015/2283 is Uitvoeringsverordening (EU) 2017/2470 van de Commissie (2) vastgesteld met een Unielijst van toegelaten nieuwe voedingsmiddelen.

(3)

Op 20 december 2018 heeft de onderneming Kemin Foods L.C. (“de aanvrager”) overeenkomstig artikel 10, lid 1, van Verordening (EU) 2015/2283 bij de Commissie een aanvraag ingediend om gedroogde hele cellen Euglena gracilis als nieuw voedingsmiddel in de Unie in de handel te brengen. De aanvraag betrof het gebruik van gedroogde hele cellen Euglena gracilis als nieuw voedingsmiddel in de volgende levensmiddelencategorieën voor de algemene bevolking: ontbijt-, granola- en eiwitrepen; yoghurt; yoghurtdranken; vruchtensappen, -smoothies en -nectars, groentesappen; dranken met vruchtensmaak; maaltijdvervangende dranken. De aanvrager verzocht tevens het gebruik van gedroogde hele cellen Euglena gracilis toe te laten in voedingssupplementen zoals gedefinieerd in Richtlijn 2002/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (3), met uitzondering van voedingssupplementen voor zuigelingen, en in de dagelijkse voeding volledig vervangende producten voor gewichtsbeheersing zoals gedefinieerd in Verordening (EU) nr. 609/2013 van het Europees Parlement en de Raad (4), met uitzondering van de dagelijkse voeding volledig vervangende producten voor gewichtsbeheersing voor zuigelingen.

(4)

De aanvrager heeft de Commissie ook verzocht om bescherming van door eigendomsrechten beschermde gegevens voor een aantal studies die ter ondersteuning van de aanvraag zijn ingediend, te weten in-vitrofermentatieonderzoek (5), een terugmutatietest met bacteriën (6), een in-vivomicronucleustest (7), een acute-toxiciteitsproef bij ratten (8), een 14-daagse studie naar toxiciteit bij opname via voedsel/smakelijkheid bij ratten (9) en een 90-daagse studie naar toxiciteit bij opname via voedsel bij ratten (10).

(5)

Overeenkomstig artikel 10, lid 3, van Verordening (EU) 2015/2283 heeft de Commissie de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) op 13 mei 2019 verzocht een wetenschappelijk advies uit te brengen op basis van de beoordeling van gedroogde Euglena gracilis als nieuw voedingsmiddel.

(6)

Op 25 maart 2020 heeft de EFSA haar wetenschappelijk advies over “Safety of dried whole cell Euglena gracilis as a novel food pursuant to Regulation (EU) 2015/2283” (11) uitgebracht. Dat advies voldoet aan de vereisten van artikel 11 van Verordening (EU) 2015/2283.

(7)

In dat advies heeft de EFSA geconcludeerd dat gedroogde Euglena gracilis bij de voorgestelde toepassingen en gebruiksconcentraties veilig is. Derhalve worden in het advies van de EFSA voldoende redenen gegeven om vast te stellen dat gedroogde Euglena gracilis onder de beoordeelde gebruiksvoorwaarden voldoet aan artikel 12, lid 1, van Verordening (EU) 2015/2283.

(8)

Overeenkomstig Gedelegeerde Verordening (EU) 2017/1798 van de Commissie (12) zijn de dagelijkse voeding volledig vervangende producten voor gewichtsbeheersing bestemd voor gezonde volwassenen met overgewicht of obesitas die een gewichtsvermindering voor ogen hebben. Daarom mag gedroogde Euglena gracilis alleen worden toegelaten voor gebruik in de dagelijkse voeding volledig vervangende producten voor gewichtsbeheersing voor volwassenen, en niet voor zuigelingen, kinderen en adolescenten.

(9)

In haar advies heeft de EFSA opgemerkt dat de gegevens van de 90-daagse studie naar toxiciteit bij opname via voedsel bij ratten als basis voor de vaststelling van de veiligheid van het nieuwe voedingsmiddel hebben gediend. Daarom is geoordeeld dat de conclusies over de veiligheid van gedroogde Euglena gracilis niet mogelijk waren geweest zonder de gegevens van de ongepubliceerde verslagen van die studie.

(10)

De Commissie heeft de aanvrager verzocht de rechtvaardiging voor zijn verzoek om gegevensbescherming voor de 90-daagse studie naar toxiciteit bij opname via voedsel bij ratten nader toe te lichten en zijn claim op het exclusieve recht om naar die studie te verwijzen, zoals bedoeld in artikel 26, lid 2, punt b), van Verordening (EU) 2015/2283, te verduidelijken.

(11)

De aanvrager heeft aangevoerd dat hij op het moment van de indiening van de aanvraag op grond van nationaal recht het exclusieve eigendomsrecht om naar die studie te verwijzen bezat en dat derden dus geen rechtmatige toegang tot die studie kunnen hebben, er geen rechtmatig gebruik van kunnen maken of rechtmatig naar die gegevens mogen verwijzen.

(12)

De Commissie heeft alle door de aanvrager ingediende informatie beoordeeld en heeft geoordeeld dat de aanvrager de vervulling van de voorschriften van artikel 26, lid 2, van Verordening (EU) 2015/2283 voldoende heeft onderbouwd. De in het dossier van de aanvrager opgenomen 90-daagse studie naar toxiciteit bij ratten mag derhalve gedurende vijf jaar vanaf de datum van inwerkingtreding van deze verordening niet door de EFSA worden gebruikt ten behoeve van latere aanvragers. Het in de Unie in de handel brengen van gedroogde Euglena gracilis moet derhalve gedurende die periode tot de aanvrager worden beperkt.

(13)

De beperking van de toelating van Euglena gracilis en van het verwijzen naar de studie in het dossier van de aanvrager tot uitsluitend de aanvrager verhindert evenwel niet dat andere aanvragers kunnen vragen om toelating om hetzelfde nieuwe voedingsmiddel in de handel te brengen, op voorwaarde dat hun aanvraag is gebaseerd op rechtmatig verkregen gegevens ter ondersteuning van de toelating krachtens Verordening (EU) 2015/2283.

(14)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Bij Verordening (EU) 2015/2283 is vastgesteld dat alleen nieuwe voedingsmiddelen die zijn toegelaten en in de Unielijst zijn opgenomen, in de Unie in de handel mogen worden gebracht.

(2)

Overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EU) 2015/2283 is Uitvoeringsverordening (EU) 2017/2470 van de Commissie (2) vastgesteld met een Unielijst van toegelaten nieuwe voedingsmiddelen.

(3)

De Commissie moet ingevolge artikel 12 van Verordening (EU) 2015/2283 een ontwerpuitvoeringshandeling tot toelating van het in de Unie in de handel brengen van een nieuw voedingsmiddel en tot bijwerking van de Unielijst indienen.

(4)

Op 7 juni 2018 heeft de onderneming NuLiv Science (“de aanvrager”) overeenkomstig artikel 10, lid 1, van Verordening (EU) 2015/2283 bij de Commissie een aanvraag ingediend om een extract van Panax notoginseng en Astragalus membranaceus als nieuw voedingsmiddel in de Unie in de handel te brengen. De aanvrager verzocht het gebruik van een extract van Panax notoginseng en Astragalus membranaceus toe te laten als nieuw voedingsmiddel in voedingssupplementen in de zin van Richtlijn 2002/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (3) voor de algemene volwassen bevolking, behalve in voedingssupplementen voor zwangere vrouwen. De aanvrager heeft de Commissie ook verzocht om bescherming van door eigendomsrechten beschermde gegevens die ter ondersteuning van de aanvraag zijn ingediend.

(5)

Overeenkomstig artikel 10, lid 3, van Verordening (EU) 2015/2283 heeft de Commissie de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) op 22 oktober 2018 verzocht een wetenschappelijk advies uit te brengen op basis van de beoordeling van een extract van Panax notoginseng en Astragalus membranaceus als nieuw voedingsmiddel.

(6)

Op 24 maart 2020 heeft de EFSA haar wetenschappelijk advies over “Safety of a botanical extract derived from Panax notoginseng and Astragalus membranaceus (AstraGinTM) as a novel food pursuant to Regulation (EU) 2015/2283” (4) uitgebracht. Dat advies voldoet aan de vereisten van artikel 11 van Verordening (EU) 2015/2283.

(7)

De EFSA heeft in haar advies geconcludeerd dat een extract van Panax notoginseng en Astragalus membranaceus veilig is bij een innameniveau van 0,5 mg/kg lichaamsgewicht per dag wat overeenkomt met een maximuminname van 35 mg/dag voor de doelpopulatie, d.w.z. volwassenen met uitzondering van zwangere vrouwen.

(8)

In het advies van de EFSA worden voldoende redenen gegeven om vast te stellen dat extract van Panax notoginseng en Astragalus membranaceus onder de beoordeelde gebruiksvoorwaarden voldoet aan artikel 12, lid 1, van Verordening (EU) 2015/2283.

(9)

In haar advies heeft de EFSA opgemerkt dat de toxicologische gegevens van het onderzoek naar orale toxiciteit van AstraGinTM bij herhaalde toediening per sonde gedurende 28 dagen bij ratten (5), van de terugmutatietest met bacteriën (Ames-test) met AstraGinTM (6), van de 90-daagse studie naar orale toxiciteit bij herhaalde toediening van Astragin® bij wistarratten (7), van de in‐vitromicronucleustest in CHO‐K1-cellen van het gepatenteerde extract van Panax notoginseng (8) en van de in‐vitromicronucleustest in CHO‐K1-cellen van het extract van Astragalus membranaceus (9) als basis dienden om de veiligheid van het nieuwe voedingsmiddel vast te stellen. Daarom is geoordeeld dat de conclusies over de veiligheid van extract van Panax notoginseng en Astragalus membranaceus niet mogelijk waren geweest zonder de gegevens van de niet-gepubliceerde verslagen van die studies.

(10)

Naar aanleiding van het advies van de EFSA heeft de Commissie de aanvrager verzocht de rechtvaardiging voor zijn verzoek om gegevensbescherming voor het onderzoek naar orale toxiciteit van AstraGinTM bij herhaalde toediening per sonde gedurende 28 dagen bij ratten, de terugmutatietest met bacteriën (Ames-test) met AstraGinTM, de 90‐daagse studie naar orale toxiciteit bij herhaalde toediening van Astragin® bij wistarratten, de in‐vitromicronucleustest in CHO‐K1-cellen van het gepatenteerde extract van Panax notoginseng en de in‐vitromicronucleustest in CHO‐K1-cellen van het extract van Astragalus membranaceus nader toe te lichten en zijn claim op het exclusieve recht om naar die gegevens te verwijzen, zoals bedoeld in artikel 26, lid 2, onder b), van Verordening (EU) 2015/2283, te verduidelijken.

(11)

De aanvrager heeft aangevoerd dat hij op het moment van de indiening van de aanvraag het exclusieve eigendomsrecht om naar die studies te verwijzen bezat en dat derden dus geen rechtmatige toegang tot die studies kunnen hebben, er geen rechtmatig gebruik van kunnen maken of rechtmatig naar die gegevens mogen verwijzen.

(12)

De Commissie heeft alle door de aanvrager ingediende informatie beoordeeld en heeft geoordeeld dat de aanvrager de vervulling van de voorschriften van artikel 26, lid 2, van Verordening (EU) 2015/2283 voldoende heeft onderbouwd. De toxicologische gegevens uit de onderzoeken in het dossier van de aanvrager die voor de EFSA als basis dienden om de veiligheid van het nieuwe voedingsmiddel vast te stellen en haar conclusies te trekken over de veiligheid van extract van Panax notoginseng en Astragalus membranaceus, en zonder welke het nieuwe voedingsmiddel niet door de EFSA had kunnen worden beoordeeld, mogen derhalve gedurende een periode van vijf jaar vanaf de datum van inwerkingtreding van deze verordening niet door de EFSA ten voordele van een volgende aanvrager worden gebruikt. Het in de Unie in de handel brengen van een extract van Panax notoginseng en Astragalus membranaceus moet derhalve gedurende die periode tot de aanvrager worden beperkt.

(13)

De beperking van de toelating van een extract van Panax notoginseng en Astragalus membranaceus en van het verwijzen naar de studies in het dossier van de aanvrager tot uitsluitend de aanvrager verhindert evenwel niet dat andere aanvragers kunnen vragen om toelating om hetzelfde nieuwe voedingsmiddel in de handel te brengen, op voorwaarde dat hun aanvraag is gebaseerd op rechtmatig verkregen gegevens ter ondersteuning van de toelating krachtens Verordening (EU) 2015/2283.

(14)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Bij Verordening (EU) 2015/2283 is vastgesteld dat alleen nieuwe voedingsmiddelen die zijn toegelaten en in de Unielijst zijn opgenomen, in de Unie in de handel mogen worden gebracht.

(2)

Overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EU) 2015/2283 is Uitvoeringsverordening (EU) 2017/2470 van de Commissie (2) vastgesteld met een Unielijst van toegelaten nieuwe voedingsmiddelen.

(3)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2019/760 van de Commissie (3) is overeenkomstig Verordening (EU) 2015/2283 het in de handel brengen van biomassa van de gist Yarrowia lipolytica als nieuw voedingsmiddel voor gebruik in voedingssupplementen zoals gedefinieerd in Richtlijn 2002/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) toegelaten, met uitzondering van voedingssupplementen voor zuigelingen en peuters.

(4)

Op 22 augustus 2018 heeft de onderneming Skotan SA (“de aanvrager”) overeenkomstig artikel 10, lid 1, van Verordening (EU) 2015/2283 bij de Commissie een aanvraag ingediend om met chroom verrijkte biomassa van de gist Yarrowia lipolytica als nieuw voedingsmiddel in de Unie in de handel te brengen. De aanvrager verzocht met chroom verrijkte biomassa van de gist Yarrowia lipolytica toe te laten als nieuw voedingsmiddel in voedingssupplementen, behalve in voedingssupplementen voor zuigelingen en peuters. De door de aanvrager voorgestelde maximale gebruiksconcentraties bedragen 2 g per dag voor kinderen van 3 tot en met 9 jaar en 4 g per dag voor adolescenten en volwassenen.

(5)

Overeenkomstig artikel 10, lid 3, van Verordening (EU) 2015/2283 heeft de Commissie de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) op 18 februari 2019 verzocht een wetenschappelijk advies uit te brengen op basis van de beoordeling van biomassa van chroomhoudende gist (Yarrowia lipolytica) als nieuw voedingsmiddel.

(6)

Op 23 januari 2020 heeft de EFSA haar wetenschappelijk advies over “Safety of chromium-enriched biomass of Yarrowia lipolytica as a novel food pursuant to Regulation (EU) 2015/2283” (5) uitgebracht. Dat advies voldoet aan de vereisten van artikel 11 van Verordening (EU) 2015/2283.

(7)

De EFSA heeft in haar advies geconcludeerd dat biomassa van chroomhoudende gist (Yarrowia lipolytica) bij de voorgestelde toepassingen en gebruiksconcentraties veilig is bij gebruik in voedingssupplementen voor de algemene bevolking vanaf de leeftijd van drie jaar.

(8)

In het advies van de EFSA worden voldoende redenen gegeven om vast te stellen dat biomassa van chroomhoudende gist (Yarrowia lipolytica) onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden voldoet aan artikel 12, lid 1, van Verordening (EU) 2015/2283.

(9)

Verordening (EU) 2017/2470 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Verordening (EG) nr. 1331/2008 stelt de procedurele regelingen vast voor de bijwerking van de lijst van stoffen die in de Unie in de handel mogen worden gebracht overeenkomstig de Verordeningen (EG) nr. 1333/2008 (2), (EG) nr. 1332/2008 (3) en (EG) nr. 1334/2008 van het Europees Parlement en de Raad (4) (hierna de “sectorale levensmiddelenwetten” genoemd).

(2)

Verordening (EU) nr. 234/2011 van de Commissie (5) bevat bepalingen betreffende de inhoud, de opstelling en de indiening van aanvragen tot bijwerking van de Unielijsten in het kader van elke sectorale levensmiddelenwet. Die verordening voorziet in gedetailleerde regelingen voor de controle van de geldigheid van aanvragen voor levensmiddelenadditieven, voedingsenzymen en levensmiddelenaroma’s en de aard van de informatie die in het advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) moet worden opgenomen.

(3)

Bij Verordening (EU) 2019/1381 van het Europees Parlement en de Raad (6) zijn Verordening (EG) nr. 178/2002 (7) en Verordening (EG) nr. 1331/2008 gewijzigd. Die wijzigingen zijn gericht op het vergroten van de transparantie en de duurzaamheid van de EU-risicobeoordeling op alle gebieden van de voedselketen waar de EFSA een wetenschappelijke risicobeoordeling uitvoert, onder meer op het gebied van levensmiddelenadditieven, voedingsenzymen en levensmiddelenaroma’s.

(4)

Met betrekking tot het in de handel brengen van levensmiddelenadditieven, voedingsenzymen en levensmiddelenaroma’s en ingrediënten met aromatiserende eigenschappen voor gebruik in en op levensmiddelen zijn bij de wijzigingen van Verordening (EG) nr. 178/2002 nieuwe bepalingen ingevoerd met betrekking tot onder meer: algemeen advies van het personeel van de EFSA voorafgaand aan de indiening op verzoek van een potentiële aanvrager en de verplichting om kennis te geven van studies die exploitanten van bedrijven hebben verricht of hebben laten verrichten ter ondersteuning van een aanvraag en de gevolgen van niet-naleving van die verplichting. Ook werden bepalingen ingevoerd over de openbaarmaking door de EFSA van alle wetenschappelijke gegevens, studies en andere informatie ter ondersteuning van aanvragen, met uitzondering van vertrouwelijke informatie, in een vroeg stadium van het risicobeoordelingsproces, gevolgd door een raadpleging van derden. De wijzigingen bevatten ook specifieke procedurele voorschriften voor de indiening van verzoeken om vertrouwelijke behandeling en de beoordeling daarvan door de EFSA met betrekking tot de door een aanvrager ingediende informatie, wanneer de Commissie om een advies van de EFSA verzoekt.

(5)

Verordening (EU) 2019/1381 omvatte ook wijzigingen van Verordening (EG) nr. 1331/2008 om daarin bepalingen op te nemen ter waarborging van de samenhang met de aanpassingen van Verordening (EG) nr. 178/2002 en om specifieke sectorale aspecten van vertrouwelijke informatie in aanmerking te nemen.

(6)

Gezien het toepassingsgebied en de toepassing van al die wijzigingen moet Verordening (EU) nr. 234/2011 worden aangepast om rekening te houden met de wijzigingen met betrekking tot de inhoud, de opstelling en de indiening van aanvragen tot bijwerking van de Unielijsten in het kader van elke sectorale levensmiddelenwet, de regelingen voor de controle van de geldigheid van aanvragen en de informatie die in de adviezen van de EFSA moet worden opgenomen. In Verordening (EU) nr. 234/2011 moet met name worden verwezen naar de gestandaardiseerde gegevensformaten en moet worden vereist dat de aanvragen informatie bevatten waaruit blijkt dat wordt voldaan aan de kennisgevingsverplichting van artikel 32 ter van Verordening (EG) nr. 178/2002. In die verordening moet ook worden verduidelijkt dat de beoordeling van de naleving van de kennisgevingsverplichting deel uitmaakt van de verificatie van de geldigheid van een aanvraag.

(7)

Voorts moet de Commissie, rekening houdend met het feit dat de EFSA verantwoordelijk is voor het beheer van de gegevensbank van studies overeenkomstig artikel 32 ter van Verordening (EG) nr. 178/2002, de EFSA kunnen raadplegen in het kader van de verificatie van de geldigheid van aanvragen om zich ervan te vergewissen dat de aanvraag aan de desbetreffende eisen van dat artikel voldoet.

(8)

Wanneer tijdens de risicobeoordeling overeenkomstig artikel 32 quater, lid 2, van Verordening (EG) nr. 178/2002 openbare raadplegingen worden gehouden, moet het advies van de EFSA ook de resultaten van die raadplegingen bevatten, in overeenstemming met de transparantievereisten waaraan de EFSA is onderworpen.

(9)

Deze verordening moet van toepassing zijn met ingang van 27 maart 2021 en op aanvragen die vanaf die datum, te weten de datum van toepassing van Verordening (EU) 2019/1381, worden ingediend.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Verordening (EU) 2015/2283 stelt voorschriften vast voor het in de handel brengen en het gebruik van nieuwe voedingsmiddelen in de Unie.

(2)

Uitvoeringsverordening (EU) 2017/2468 van de Commissie (2) stelt administratieve en wetenschappelijke voorschriften vast voor traditionele levensmiddelen uit derde landen.

(3)

Bij Verordening (EU) 2019/1381 van het Europees Parlement en de Raad (3) zijn Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad (4) en Verordening (EU) 2015/2283 gewijzigd. Die wijzigingen zijn gericht op versterking van de transparantie en duurzaamheid van de EU-risicobeoordeling op alle gebieden van de voedselketen waar de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) een wetenschappelijke risicobeoordeling uitvoert, onder meer op het gebied van traditionele levensmiddelen uit derde landen.

(4)

Bij de wijzigingen van Verordening (EG) nr. 178/2002 werden nieuwe bepalingen geïntroduceerd inzake het in de handel brengen van traditionele voedingsmiddelen uit derde landen met betrekking tot onder andere de volgende kwesties: algemeen advies van het personeel van de EFSA voorafgaand aan de indiening op verzoek van een potentiële aanvrager of kennisgever en de verplichting om kennis te geven van studies die exploitanten van bedrijven hebben verricht of hebben laten verrichten ter ondersteuning van een aanvraag of kennisgeving en de gevolgen van niet-naleving van die verplichting. Ook werden bepalingen ingevoerd over de openbaarmaking door de EFSA van alle wetenschappelijke gegevens, studies en andere informatie ter ondersteuning van aanvragen, met uitzondering van vertrouwelijke informatie, in een vroeg stadium van het risicobeoordelingsproces, gevolgd door een raadpleging van derden. De wijzigingen bevatten ook specifieke procedurele voorschriften voor de indiening van verzoeken om vertrouwelijke behandeling en de beoordeling daarvan door de EFSA met betrekking tot de door een aanvrager ingediende informatie, wanneer de Commissie om een advies van de EFSA verzoekt.

(5)

Verordening (EU) 2019/1381 omvatte ook wijzigingen van Verordening (EU) 2015/2283 om bepalingen vast te stellen betreffende de openbaarmaking door de EFSA van kennisgevingen indien zij daartegen naar behoren met redenen omklede bezwaren in verband met de veiligheid indient, alsmede om daarin bepalingen op te nemen ter waarborging van de samenhang met de aanpassingen van Verordening (EG) nr. 178/2002 en om specifieke sectorale aspecten van vertrouwelijke informatie in aanmerking te nemen.

(6)

Gezien het toepassingsgebied en de toepassing van al die wijzigingen moet Uitvoeringsverordening (EU) 2017/2468 worden aangepast om rekening te houden met de wijzigingen met betrekking tot de inhoud, de opstelling en de indiening van kennisgevingen en aanvragen als bedoeld in de artikelen 14 en 16 van Verordening (EU) 2015/2283, de regelingen voor de controle van de geldigheid van kennisgevingen en aanvragen en de informatie die in de adviezen van de EFSA moet worden opgenomen. In Uitvoeringsverordening (EU) 2017/2468 moet met name worden verwezen naar de gestandaardiseerde gegevensformaten en moet worden vereist dat de aanvragen informatie bevatten waaruit blijkt dat wordt voldaan aan de kennisgevingsverplichting van artikel 32 ter van Verordening (EG) nr. 178/2002. In die verordening moet ook worden verduidelijkt dat de beoordeling van de naleving van de kennisgevingsverplichting deel uitmaakt van de verificatie van de geldigheid van een aanvraag.

(7)

Voorts moet de Commissie, rekening houdend met het feit dat de EFSA verantwoordelijk is voor het beheer van de gegevensbank van studies overeenkomstig artikel 32 ter van Verordening (EG) nr. 178/2002, de EFSA kunnen raadplegen in het kader van de verificatie van de geldigheid van kennisgevingen en aanvragen om zich ervan te vergewissen dat de kennisgeving of aanvraag aan de desbetreffende eisen van dat artikel voldoet.

(8)

Wanneer tijdens de risicobeoordeling overeenkomstig artikel 32 quater, lid 2, van Verordening (EG) nr. 178/2002 openbare raadplegingen worden gehouden, moet het advies van de EFSA ook de resultaten van die raadplegingen bevatten, in overeenstemming met de transparantievereisten waaraan de EFSA is onderworpen.

(9)

Deze verordening moet van toepassing zijn met ingang van 27 maart 2021 en op kennisgevingen en aanvragen die vanaf die datum, te weten de datum van toepassing van Verordening (EU) 2019/1381, worden ingediend.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Een lijst van planten, plantaardige producten en andere materialen waarvan het binnenbrengen op het grondgebied van de Unie verboden is, en van de derde landen, groepen van derde landen of specifieke gebieden van derde landen waarop het verbod van toepassing is, als bedoeld in artikel 40, lid 2, van Verordening (EU) 2016/2031, is vastgesteld in artikel 7 van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/2072 van de Commissie (2), in samenhang met bijlage VI bij die verordening.

(2)

Een lijst van planten, plantaardige producten en andere materialen van oorsprong uit derde landen, en de overeenkomstige bijzondere voorschriften voor het binnenbrengen ervan op het grondgebied van de Unie, als bedoeld in artikel 41, lid 2, van Verordening (EU) 2016/2031, is vastgesteld in artikel 8, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/2072 van de Commissie, in samenhang met bijlage VII bij die verordening.

(3)

Een lijst van planten, plantaardige producten en andere materialen van oorsprong uit het grondgebied van de Unie en de overeenkomstige bijzondere voorschriften voor het verkeer ervan binnen het grondgebied van de Unie, als bedoeld in artikel 41, lid 2, van Verordening (EU) 2016/2031, is vastgesteld in artikel 8, lid 2, van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/2072 van de Commissie, in samenhang met bijlage VIII bij die verordening.

(4)

Sinds de vaststelling van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/2072 is duidelijk geworden dat in bepaalde uitzonderlijke gevallen bepaalde uitvoeringshandelingen tot vaststelling van tijdelijke verbodsbepalingen of bijzondere voorschriften voor het binnenbrengen in of het verkeer binnen het grondgebied van de Unie van bepaalde planten, plantaardige producten of andere materialen moeten worden vastgesteld overeenkomstig artikel 28, lid 1, artikel 30, lid 1, artikel 40, lid 2, artikel 41, lid 2, artikel 42, leden 3 en 4, of artikel 49, lid 1, van Verordening (EU) 2016/2031 om specifieke fytosanitaire risico’s die niet voldoende zijn beoordeeld, aan te pakken. Op die manier kunnen de fytosanitaire risico’s die met die verbodsbepalingen of bijzondere voorschriften worden aangepakt, verder worden beoordeeld om de fytosanitaire status ervan te bepalen.

(5)

De artikelen 7 en 8 van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/2072 moeten derhalve bepalen dat de respectieve verbodsbepalingen of bijzondere voorschriften onverminderd die handelingen moeten worden toegepast.

(6)

Uitvoeringsverordening (EU) 2019/2072 moet bijgevolg dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Op grond van artikel 6, lid 1, van Gemeenschappelijk Optreden 2008/851/GBVB heeft de Raad het Politiek en Veiligheidscomité gemachtigd om de noodzakelijke besluiten te nemen houdende benoeming van de commandant van de EU-strijdkrachten voor de militaire operatie van de Europese Unie teneinde bij te dragen tot het ontmoedigen, voorkomen en bestrijden van piraterij en gewapende overvallen voor de Somalische kust (“Atalanta”).

(2)

Het Politiek en Veiligheidscomité heeft op 25 juni 2020 Besluit (GBVB) 2020/895 (2) vastgesteld, waarbij schout-bij-nacht Riccardo MARCHIÒ tot commandant van Atalanta werd benoemd.

(3)

De operationeel commandant van de EU heeft aanbevolen kapitein Diogo ARROTEIA met ingang van 3 december 2020 te benoemen tot nieuwe commandant van de EU-strijdkrachten van Atalanta.

(4)

Het Militair Comité van de EU heeft op 22 oktober 2020 zijn steun voor die aanbeveling uitgesproken.

(5)

Besluit (GBVB) 2020/895 moet derhalve worden ingetrokken.

(6)

Overeenkomstig artikel 5 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de uitwerking en de uitvoering van besluiten en acties van de Europese Unie die gevolgen hebben op defensiegebied,

(1)

Op 28 november 2014 heeft de Commissie een formele klacht ontvangen van de Duitse glasproducent GMB Glasmanufaktur Brandenburg GmbH (GMB) en van zijn Luxemburgse moedermaatschappij Interfloat Corporation (Interfloat) (hierna tezamen “klager” genoemd). Volgens klager zou zijn directe concurrent Ducatt nv (hierna “Ducatt” genoemd) onrechtmatige en met de interne markt onverenigbare staatssteun hebben ontvangen van het Vlaams Gewest (België).

(2)

Bij brief van 19 mei 2016 heeft de Commissie België meegedeeld dat zij had besloten de procedure van artikel 108, lid 2, eerste alinea, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (hierna “VWEU” genoemd) in te leiden ten aanzien van de mogelijke steun aan Ducatt (hierna “het inleidingsbesluit” genoemd).

(3)

Het inleidingsbesluit is in het Publicatieblad van de Europese Unie bekendgemaakt (2). De Commissie heeft belanghebbenden uitgenodigd hun opmerkingen te maken over de in het inleidingsbesluit beschreven maatregelen.

(4)

Op 20 juni 2016 (3) en 19 juli 2016 hebben de Belgische autoriteiten hun opmerkingen bij het inleidingsbesluit gemaakt.

(5)

Op 17 juni 2016, 18 augustus 2016, 13 september 2016 en 6 oktober 2016 heeft de Commissie van klager opmerkingen ontvangen. Zij heeft deze doorgeleid naar de Belgische autoriteiten, die bij brief van 23 januari 2017 opmerkingen hebben gemaakt.

(6)

Op 30 januari 2017 heeft de Commissie België om aanvullende informatie verzocht, die op 27 maart 2017 door de Belgische autoriteiten is verschaft.

(7)

Op 14 juni 2017 hebben de Belgische autoriteiten de Commissie geïnformeerd over het faillissement van Ducatt per 20 mei 2017, waarna de Commissie op 23 juni 2017 een bijeenkomst met de vertegenwoordigers van België heeft gehad.

(8)

Op 5 juli 2017 heeft de Commissie een bijeenkomst gehad met klager en diens raadslieden.

(9)

Op 10 juli 2017 hebben de Belgische autoriteiten de Commissie de aanvullende informatie verschaft waar deze op de bijeenkomst van 23 juni 2017 om had gevraagd.

(10)

De Commissie heeft België op 20 november 2017, 22 juni 2018 en 31 januari 2020 om aanvullende informatie verzocht. De Belgische autoriteiten hebben op 15 december 2017, 27 augustus 2018, 4 maart en 12 mei 2020 geantwoord.

(11)

De Commissie heeft ook de curatoren van het faillissement van Ducatt om verdere informatie verzocht op 18 juli 2017, 25 juli 2017, 7 en 9 maart 2018, 16 mei 2018 en 28 januari 2019. De curatoren van het faillissement van Ducatt hebben geantwoord op 22 juli 2017, 6 maart 2018, 9 maart 2018, 30 maart 2018, 30 mei 2018 en 29 januari 2019.

(12)

De Commissie had ook de volgende communicatie met klager: zij ontving brieven van klager op 3 april 2018, 2 april 2019 en 26 januari 2020, waarop zij op 24 april 2018, 6 mei 2019 en 10 februari 2020 heeft geantwoord. De Commissie heeft ook twee telefoongesprekken gevoerd met klager, op 26 juli 2018 en op 27 maart 2019.

(13)

Op 26 maart 2020 heeft de Commissie van klager een brief ontvangen met een formeel verzoek om te handelen in overeenstemming met de tweede alinea van artikel 265 VWEU.

(14)

Ducatt is een spin-off van Emgo nv (“Emgo”), een 50/50-gemeenschappelijke onderneming van Philips en Osram die in 1966 is opgericht als producent van glasballonnen voor de productie van gloeilampen en glasbuizen voor de productie van buislampen. Ducatt is in november 2010 opgericht door de (toenmalige) Innovation Manager bij Emgo (via Vercundus bvba) en de (toenmalige) Finance & Accounting Manager bij Emgo (via ArsiCO bvba).

(15)

Door veranderingen in Uniewetgeving, waardoor de verkoop van gloeilampen na 1 september 2009 werd verboden, werd de afdeling glasballonnen van Emgo afgesplitst en in januari 2011 gefuseerd met Ducatt, om de werkgelegenheid en knowhow in de sector glasproductie veilig te stellen. Het management van Ducatt had de ambitie om de markt voor zonneglas te betreden en investeerde vanaf 2011 zwaar in de machines daarvoor.

(16)

Naast de twee stichtende ondernemingen, Verecundus bvba en ArsiCo bvba, is of was Ducatt eigendom van de volgende rechtspersonen: Limburgse Reconversie Maatschappij (“LRM”), Participatie Maatschappij Vlaanderen (“PMV”), Capricorn Cleantech Fund (CCF), Quest for Growth (QFG), Belfius, VF Capital (VFC), VMF en Aro. Daarnaast werd een deel van de aandelen van de onderneming gedurende een bepaalde tijd gehouden door een privépersoon, […] (1).

(17)

Klager is een producent van zonneglas en een directe concurrent van de begunstigde van de mogelijke steun, Ducatt. Klager stelt dat Ducatt rond 70 miljoen EUR aan onrechtmatige en met de interne markt onverenigbare staatssteun toegekend had gekregen van staatsbank Belfius en van LRM en PMV, twee investeringsmaatschappijen van het Vlaams Gewest.

(18)

Volgens klager had de mogelijke steun de vorm van leningen en kapitaalverhogingen die op niet-marktconforme voorwaarden zijn toegekend sedert de oprichting van Ducatt in 2011 en werden gebruikt om de onderneming en haar productie op te starten en om haar verliezen te blijven dekken.

(19)

De Commissie heeft de formele onderzoekprocedure ingeleid om na te gaan of de volgende maatregelen ten faveure van Ducatt staatssteun vormden in de zin van artikel 107, lid 1, VWEU en, zo ja, of deze met de interne markt verenigbaar waren.

(20)

In het inleidingsbesluit was er twijfel of de volgende kapitaalverhogingen waarop LRM en PMV voor in totaal […] EUR hebben ingeschreven, op marktvoorwaarden waren toegekend:

(21)

In het inleidingsbesluit was er twijfel of, naast de reeds genoemde leningen die nadien, zoals in overweging (20) is vermeld, in aandelenkapitaal zijn omgezet, de volgende leningen die door LRM en PMV voor […] EUR zijn toegekend, op marktvoorwaarden zijn verstrekt:

(22)

In het inleidingsbesluit was er verder twijfel of de kapitaalverhoging en de herschikking van aandeelhoudersleningen in november 2015 op marktvoorwaarden hadden plaatsgevonden. Hierbij ging het, enerzijds, om de kapitaalverhoging waarop LRM voor […] EUR heeft ingeschreven (naast de omzetting van de […] EUR van lening nr. 13) en, anderzijds, de overname door LRM van de uitstaande delen van lening nr. 10 van andere partijen en de afschrijving door LRM van delen van de hoofdsom en de rente van de leningen nrs. 10, 11 en 12.

(23)

Op 11 mei 2017 geraakte het faillissement bekend van Solarworld, de belangrijkste klant van Ducatt; de verkopen aan deze klant waren goed voor zo’n 30 % van de inkomsten van Ducatt.

(24)

Vervolgens besloot de raad van bestuur van Ducatt op 20 mei 2017 de faillissementsprocedure in te leiden voor Ducatt. Ducatt werd per 20 mei 2017 in staat van faillissement verklaard door het faillissementsvonnis van de Rechtbank van Koophandel van Hasselt van 23 mei 2017; in dat vonnis werden ook drie curatoren van het faillissement aangesteld.

(25)

Tegen juli 2017 waren alle economische activiteiten van Ducatt onherroepelijk gestaakt nadat contracten met alle arbeiders van Ducatt waren opgezegd en de productie was stopgezet (4).

(26)

Toen er in augustus 2017 geen biedingen waren gekomen voor de verkoop van de activiteiten van Ducatt “in going concern”, hebben de curatoren de activa van Ducatt die niet voor de productie dienden (meubilair, computers, reserveonderdelen, vervoersuitrusting, voorraden, verpakkingsmateriaal, schoonmaakmachines enz.) via een onlineveiling verkocht aan talrijke verschillende kopers.

(27)

De belangrijkste productieactiva van Ducatt werden door Ducatt geleased van derden, die als gevolg van het faillissement van Ducatt deze productieactiva hebben gerevindiceerd. Meer bepaald heeft LRM Lease nv de bedrijfsgebouwen en een deel van de machines (productiehal met de glasoven, kantoren en logistieke gebouwen) gerevindiceerd, terwijl ING Equipment Lease, KBC Lease en ES Finance de lijnen voor de behandeling van het glas (voor glas dat uit de glasoven komt) hebben gerevindiceerd.

(28)

Volgens de door België verstrekte informatie staan de productiehallen en de kantoren momenteel leeg, terwijl delen van de logistieke gebouwen als opslagruimte zijn verhuurd aan diverse logistieke ondernemingen. Het voornemen is om de productiehal samen met de kantoren te slopen, de onderliggende gronden te herontwikkelen en de gebouwen die momenteel aan logistieke ondernemingen zijn verhuurd, te behouden. De glasoven is uit de productiehal weggehaald en is ontmanteld, waarbij de stenen onderdelen van de oven via een onlineveiling aan de hoogste bieders zijn verkocht, en de overige onderdelen van de oven zijn verschroot na mislukte pogingen om deze via een onlineveiling te verkopen.

(29)

België heeft aangetoond dat de passiva van Ducatt in staat van faillissement circa 33,8 miljoen EUR bedragen, waarvan de verplichtingen tegenover bevoorrechte schuldeisers (vooral personeel, sociale zekerheid, banken en leasemaatschappijen) 14,3 miljoen EUR bedragen, terwijl de activa van Ducatt in staat van faillissement circa 3,6 miljoen EUR bedragen.

(30)

Voorts zou, mocht de Commissie tot de bevinding komen dat door België onrechtmatige en met de interne markt onverenigbare staatssteun aan Ducatt is verleend en zij de terugvordering van die staatssteun zou gelasten, de Belgische eis tot terugvordering van staatssteun in de faillissementsprocedure van Ducatt volgens het Belgische faillissementsrecht niet-bevoorrecht zou zijn. Aangezien activa om de bevoorrechte schuldeisers terug te betalen veruit ontoereikend zijn, bestaat er geen realistische kans dat niet-bevoorrechte vorderingen kunnen worden voldaan, zelfs niet gedeeltelijk.

(31)

De onvermijdelijke vereffening van Ducatt wordt alleen vertraagd door diverse lopende juridische procedures, die verband houden met vorderingen van schuldeisers en een deel van de werknemers. De uitkomst van deze procedures zal niets afdoen aan het feit dat de bevoorrechte vorderingen hoger uitkomen dan de activa van Ducatt.

(32)

De Commissie herhaalt dat de overeenkomstig de artikelen 107 en 108 VWEU aan de Commissie verleende bevoegdheden zijn bedoeld om te voorkomen dat met de interne markt onverenigbare steun wordt toegekend. Wat terugvordering betreft, heeft het Hof van Justitie steeds verklaard dat de bevoegdheid van de Commissie om de lidstaten te gelasten door de Commissie als onverenigbaar met de interne markt beschouwde steun terug te vorderen, is bedoeld om de toestand te herstellen zoals die vóór de toekenning van de met de interne markt onverenigbare staatssteun bestond (5).

(33)

Met andere woorden, een van de doelstellingen van het staatssteuntoezicht is te voorkomen dat onrechtmatige of met de interne markt onverenigbare staatssteun wordt toegekend. De andere doelstelling is om ervoor te zorgen dat de situatie wordt hersteld zoals die bestond vóór de door de met de interne markt onverenigbare staatssteun veroorzaakte verstoring van de mededinging.

(34)

In het onderhavige geval kan niet langer steun aan Ducatt worden toegekend. Een besluit waarin wordt verklaard dat de reeds toegekende maatregelen staatssteun vormen die onverenigbaar is met de interne markt en waarin de terugvordering daarvan wordt gelast, resulteert niet in een terugvordering (terugvordering is vanzelfsprekend onmogelijk) en zou geen invloed hebben op het voldoen van de vorderingen van andere schuldeisers.

(35)

Meer bepaald constateert de Commissie dat de economische activiteiten van Ducatt onomkeerbaar zijn stopgezet als gevolg van i) de opzegging van alle contracten met de arbeiders van Ducatt, van wie de meesten nu in dienst zijn bij andere werkgevers, en ii) de ontmanteling van de productiefaciliteiten van Ducatt en de verkoop van alle niet-productieactiva van Ducatt aan talrijke verschillende kopers.

(36)

Voorts tekent de Commissie aan dat het belangrijkste productieactief van Ducatt — de glasoven die LRM Lease heeft gerevindiceerd — is ontmanteld en dus niet meer aan enige marktdeelnemer kan worden aangeboden, terwijl de panden die LRM Lease heeft gerevindiceerd, niet worden gebruikt voor doeleinden die verband houden met de economische activiteiten van Ducatt. Ten slotte merkt de Commissie op dat de lijnen voor de behandeling van het glas eigendom zijn van particuliere ondernemingen, die onafhankelijk zijn van Ducatt en het Vlaams Gewest, en wier bedrijfsstrategie erin bestaat activa te leasen — en niet productieactiviteiten uit te oefenen die vergelijkbaar zijn met die van Ducatt. Om de bovenstaande redenen is de Commissie van oordeel dat enige kans dat een andere onderneming de economische activiteiten van Ducatt voortzet, is uitgesloten.

(37)

Voorts tekent de Commissie aan dat een terugvorderingsbevel geen invloed zou hebben op het voldoen van de staatssteunvorderingen, noch op enige andere vordering. Naar Belgisch faillissementsrecht zou de vordering om staatssteun terug te eisen in het geval van een negatief besluit van de Commissie waarin terugvordering wordt gelast, als een vordering van een niet-bevoorrechte schuldeiser worden opgenomen op de lijst van schuldvorderingen op Ducatt. De bevoorrechte vorderingen van de schuldeisers van Ducatt in de faillissementsprocedure zijn aanzienlijk hoger dan het bedrag van de activa van Ducatt in staat van faillissement. Daarom zou, zelfs al zou de Commissie tot de bevinding komen dat Ducatt onrechtmatige en met de interne markt onverenigbare staatssteun had ontvangen, de terugvordering op grond van dat besluit onmogelijk zijn en hoe dan ook niet van invloed zijn op de uitkomst van de terugbetaling van de vorderingen van de niet-bevoorrechte schuldeisers van Ducatt.

(38)

De enige reden dat Ducatt blijft voortbestaan, zonder enige economische activiteit, is dat de uitkomst wordt afgewacht van diverse aanhangige juridische procedures met betrekking tot vorderingen van schuldeisers en werknemers. Zodra deze procedures zijn afgesloten, zal Ducatt onvermijdelijk worden vereffend en uit het ondernemingsregister worden geschrapt.

(39)

Onder deze omstandigheden zou een besluit van de Commissie over de kwalificatie van de betrokken maatregelen als met de interne markt onverenigbare steun geen praktisch effect hebben, en is de formele onderzoekprocedure die op grond van artikel 108, lid 2, eerste alinea, VWEU ten aanzien van de betrokken maatregelen is ingeleid, zonder voorwerp geraakt,