(1)

Volgens Richtlijn (EU) 2016/798 van het Europees Parlement en de Raad (3) dienen de lidstaten een nationale veiligheidsinstantie in te stellen die wordt belast met de taken die verband houden met de spoorwegveiligheid. Overeenkomstig die richtlijn kan een nationale veiligheidsinstantie een orgaan zijn dat eenzijdig door de betrokken lidstaat is ingesteld, of een orgaan dat door verschillende lidstaten met die taken is belast om te zorgen voor een uniforme veiligheidsregeling.

(2)

Bij het Verdrag tussen de Franse Republiek en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland betreffende de bouw en de exploitatie door privéconcessionarissen van een vaste kanaalverbinding, ondertekend te Canterbury op 12 februari 1986 (“het Verdrag van Canterbury”), is een intergouvernementele commissie ingesteld om toe te zien op alle kwesties met betrekking tot de bouw en de exploitatie van de vaste kanaalverbinding (“de intergouvernementele commissie”).

(3)

Tot het einde van de overgangsperiode die is vastgesteld bij het akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (4) (“de overgangsperiode”), is de intergouvernementele commissie de nationale veiligheidsinstantie in de zin van Richtlijn (EU) 2016/798 van het Europees Parlement en de Raad die verantwoordelijk is voor de vaste kanaalverbinding (“Kanaaltunnel”).

(4)

Aan het einde van de overgangsperiode wordt de intergouvernementele commissie een orgaan dat is ingesteld bij een internationale overeenkomst tussen een lidstaat, namelijk Frankrijk, en een derde land, namelijk het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland (“het Verenigd Koninkrijk”). Tenzij anders bepaald in een voor het Verenigd Koninkrijk bindende internationale overeenkomst, zal zij geen nationale veiligheidsinstantie meer zijn krachtens het Unierecht en zal het Unierecht niet langer van toepassing zijn op het deel van de Kanaaltunnel dat onder de jurisdictie van het Verenigd Koninkrijk valt.

(5)

Om de veilige en efficiënte exploitatie van de Kanaaltunnel te waarborgen, is het passend de intergouvernementele commissie als enige verantwoordelijke veiligheidsinstantie voor de gehele Kanaaltunnel te behouden.

(6)

Daartoe wordt Frankrijk bij Besluit (EU) 2020/1531 van het Europees Parlement en de Raad (5) onder bepaalde voorwaarden gemachtigd om te onderhandelen over een internationale overeenkomst ter aanvulling van het Verdrag van Canterbury, uit hoofde waarvan de intergouvernementele commissie wordt behouden als de enige veiligheidsinstantie die bevoegd is voor de toepassing van het Unierecht in de Kanaaltunnel, en om die overeenkomst te ondertekenen en te sluiten.

(7)

Daartoe moeten nadere regels worden vastgesteld betreffende specifieke veiligheidsinstanties alsmede betreffende de taken van de betrokken lidstaat om alle nodige maatregelen te nemen om te waarborgen dat het Unierecht te allen tijde wordt toegepast door de specifieke veiligheidsinstantie of, bij gebreke daarvan, door zijn nationale veiligheidsinstantie.

(8)

Geschillenbeslechting tussen de betrokken lidstaat en het derde land op het gebied van spoorwegveiligheid kan aanleiding geven tot vragen over de uitlegging van het Unierecht. Bijgevolg moet het Hof van Justitie van de Europese Unie de bevoegdheid te krijgen om over dergelijke vragen een uitspraak te doen bij wijze van prejudiciële beslissing.

(9)

Richtlijn (EU) 2016/798 dient daarom dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

(10)

Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk de veilige en efficiënte exploitatie van de Kanaaltunnel garanderen na afloop van de overgangsperiode, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt, maar vanwege de omvang en de gevolgen van het voorgestelde optreden beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om die doelstelling te verwezenlijken.

(11)

Deze verordening moet met spoed in werking treden op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

(1)

Bij het Verdrag tussen de Franse Republiek en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland betreffende de bouw en de exploitatie door privéconcessionarissen van een vaste kanaalverbinding, ondertekend te Canterbury op 12 februari 1986 (“het Verdrag van Canterbury”), is een intergouvernementele commissie (“intergouvernementele commissie”) ingesteld om toe te zien op alle kwesties met betrekking tot de bouw en de exploitatie van de vaste kanaalverbinding.

(2)

Tot het einde van de overgangsperiode die is bepaald bij het Akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (3) (“de overgangsperiode”) is de Intergouvernementele Commissie als orgaan door verschillende lidstaten belast met de taken op het gebied van de spoorwegveiligheid betreffende de vaste kanaalverbinding. Te dien aanzien is de intergouvernementele commissie derhalve de nationale veiligheidsinstantie in de zin van Richtlijn (EU) 2016/798 van het Europees Parlement en de Raad (4). In die hoedanigheid past zij de bepalingen van het Unierecht toe die van belang zijn voor de spoorwegveiligheid en, uit hoofde van Richtlijn (EU) 2016/797 van het Europees Parlement en de Raad (5), voor de spoorweginteroperabiliteit.

(3)

Op het einde van de overgangsperiode zal de intergouvernementele commissie een orgaan worden dat is opgericht bij een internationale overeenkomst tussen een lidstaat, namelijk Frankrijk, en een derde land, namelijk het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland (het “Verenigd Koninkrijk”). Voorts zal, tenzij anders bepaald in een voor het Verenigd Koninkrijk bindende internationale overeenkomst, het Unierecht na afloop van de overgangsperiode niet langer van toepassing zijn op het deel van de vaste kanaalverbinding dat onder de jurisdictie van het Verenigd Koninkrijk valt.

(4)

Een internationale overeenkomst met een derde land betreffende de toepassing van regels inzake spoorwegveiligheid en -interoperabiliteit in grensoverschrijdende situaties kan gevolgen hebben voor een gebied dat grotendeels wordt bestreken door het Unierecht, met name Verordening (EU) 2016/796 van het Europees Parlement en de Raad (6) en Richtlijnen (EU) 2016/797 en (EU) 2016/798. Een dergelijke overeenkomst valt derhalve onder de exclusieve externe bevoegdheid van de Unie. De lidstaten mogen alleen over een dergelijke overeenkomst onderhandelen, of een dergelijke overeenkomst sluiten, als zij daartoe overeenkomstig artikel 2, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) door de Unie zijn gemachtigd. Vanwege de wisselwerking met bestaande Uniewetgeving, moet een dergelijke machtiging door de Uniewetgever worden verleend overeenkomstig de in artikel 91 VWEU bedoelde wetgevingsprocedure.

(5)

Bij brief van 16 juli 2020 heeft Frankrijk de Unie om machtiging verzocht om met het Verenigd Koninkrijk te onderhandelen over een internationale overeenkomst ter aanvulling op het Verdrag van Canterbury en die overeenkomst te sluiten.

(6)

Om de veilige en efficiënte exploitatie van de vaste kanaalverbinding te waarborgen, is het passend ervoor te zorgen dat de intergouvernementele commissie als enige veiligheidsinstantie verantwoordelijk blijft voor die gehele infrastructuur. Gezien de bijzondere positie van de vaste kanaalverbinding als spoorverbinding door één enkel complex kunstwerk dat gedeeltelijk op het grondgebied van respectievelijk Frankrijk en gedeeltelijk op het grondgebied van een derde land is gelegen, is het passend Frankrijk te machtigen met het Verenigd Koninkrijk een internationale overeenkomst te onderhandelen, ondertekenen en sluiten betreffende de toepassing van de spoorwegveiligheidsregels van de Unie op de vaste kanaalverbinding teneinde een uniform veiligheidsregime in stand te houden, onder voorbehoud van bepaalde vereisten.

(7)

De intergouvernementele commissie is in staat de rol te vervullen van nationale veiligheidsinstantie die verantwoordelijk is voor het deel van de vaste kanaalverbinding dat onder de jurisdictie van Frankrijk valt, mits Richtlijn (EU) 2016/798 wordt gewijzigd en bepaalde voorwaarden zijn vervuld.

(8)

De intergouvernementele commissie moet voor de gehele vaste kanaalverbinding dezelfde regels toepassen. Die regels dienen de relevante bepalingen van het Unierecht te zijn, en met name Verordening (EU) 2016/796 en Richtlijnen (EU) 2016/797 en (EU) 2016/798, zoals gewijzigd of vervangen, alsook de op basis van die rechtshandelingen vastgestelde handelingen.

(9)

Overeenkomstig het Verdrag van Canterbury worden geschillen tussen Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk over de uitlegging of toepassing van dat Verdrag beslecht door een scheidsgerecht. Wanneer dergelijke geschillen aanleiding geven tot vragen over de uitlegging van Unierecht, dient het scheidsgerecht, teneinde de correcte toepassing van het Unierecht te waarborgen, over dergelijke vragen het Hof van Justitie van de Europese Unie (“Hof van Justitie”) om een prejudiciële beslissing te verzoeken en aan die beslissing gebonden te zijn.

(10)

Het is noodzakelijk specifieke regels vast te stellen voor de toepassing van het Unierecht op het deel van de vaste kanaalverbinding dat onder de jurisdictie van Frankrijk valt, om ervoor te zorgen dat het Unierecht te allen tijde correct wordt toegepast en dat de Commissie toezicht kan houden op de toepassing ervan onder de controle van het Hof van Justitie, ook in spoedeisende gevallen of wanneer de intergouvernementele commissie een beslissing van het scheidsgerecht naast zich neerlegt. Daartoe dient Frankrijk het recht te behouden om, waar nodig, eenzijdig op te treden om voor dat deel van de vaste kanaalverbinding dat onder zijn jurisdictie valt de volledige, correcte en onverwijlde toepassing van het Unierecht te waarborgen.

(11)

Om een effectieve rechtsbescherming op de onder het Unierecht vallende gebieden te verzekeren, dienen de gerechten waarop artikel 19, lid 1, van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) van toepassing is, uitsluitend bevoegd te zijn voor verzoeken van concessionarissen en gebruikers van de vaste kanaalverbinding tegen besluiten van de intergouvernementele commissie.

(12)

De in de overwegingen 8 tot en met 11 beschreven elementen moeten in de internationale overeenkomsten tussen Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot de vaste kanaalverbinding weerslag vinden. Die internationale overeenkomsten moeten in alle opzichten verenigbaar zijn met het Unierecht,

(1)

Bij Besluit 87/369/EEG van de Raad (1) heeft de Unie haar goedkeuring gehecht aan het Internationaal Verdrag betreffende het geharmoniseerde systeem inzake de omschrijving en de codering van goederen (2), alsmede aan het daarbij behorende protocol van wijziging (3) (het GS-verdrag), waarbij het Comité voor het geharmoniseerd systeem (HSC) is ingesteld.

(2)

Overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder b) en c), van het GS-verdrag is het HSC onder meer verantwoordelijk voor het opstellen van toelichtingen, indelingsadviezen, andere adviezen voor de interpretatie van het geharmoniseerde systeem en voor de voorbereiding van aanbevelingen teneinde de uniformiteit in de interpretatie en de toepassing van het geharmoniseerde systeem te verzekeren.

(3)

Naar verwachting zal het Comité voor het HSC besluiten over indelingsadviezen, indelingsbesluiten, wijzigingen van de toelichting bij of andere adviezen over de interpretatie van het geharmoniseerde systeem en besluiten over aanbevelingen, teneinde de uniformiteit in de interpretatie van het geharmoniseerde systeem in het kader van het GS-Verdrag tijdens zijn zitting in september 2020 te verzekeren.

(4)

Er zij aan herinnerd dat volgens vaste rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie, in het belang van de rechtszekerheid en van een gemakkelijke controle, het beslissende criterium voor de tariefindeling van goederen in de regel moet worden gezocht in de objectieve kenmerken en eigenschappen ervan, zoals deze in de tekst van de GN-posten en van de aantekeningen op de afdelingen en hoofdstukken zijn omschreven.

(5)

Met het oog op de indelingsadviezen, indelingsbesluiten, wijzigingen van de toelichting en andere adviezen voor de interpretatie van het geharmoniseerde systeem, en op aanbevelingen teneinde de uniformiteit in de interpretatie van het geharmoniseerde systeem in het kader van het Verdrag te verzekeren, is het passend het standpunt te bepalen dat namens de Unie moet worden ingenomen omdat, na de vaststelling ervan, deze indelingsadviezen, en bepaalde van deze indelingsbesluiten en wijzigingen worden bekendgemaakt in een mededeling van de Commissie uit hoofde van artikel 34, lid 7, onder a), iii), van Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en van de Raad (4) en in de lidstaten van toepassing worden. Het standpunt zal in het HSC kenbaar worden gemaakt,

(6)

Dit besluit vormt een aanvulling op Besluit (EU) 2020/1410 van de Raad (5),