(1)

Op 6 december 2018 heeft de Raad de Commissie machtiging verleend tot het openen van onderhandelingen overeenkomstig artikel XXVIII van de Algemene Overeenkomst betreffende Tarieven en Handel (“GATT”) 1994 over passende compensatie naar aanleiding van de beslissing van Zwitserland om de tariefconcessie in lijst LIX — Zwitserland-Liechtenstein te wijzigen voor “vlees, alleen gekruid”.

(2)

De onderhandelingen zijn succesvol afgerond en op 17 juli 2019 is een overeenkomst in de vorm van een briefwisseling tussen de Europese Unie en de Zwitserse Bondstaat in verband met de onderhandelingen in het kader van artikel XXVIII van de GATT 1994 over wijziging van de WTO-concessies van Zwitserland voor gekruid vlees (“de overeenkomst”), geparafeerd.

(3)

Onderhavig besluit van de Raad heeft uitsluitend betrekking op het handelsbeleid van de Unie en geeft uitvoering aan een overeenkomst naar aanleiding van onderhandelingen in het kader van artikel XXVIII van de GATT 1994, een recht van de Unie uit hoofde van de Overeenkomst tot oprichting van de Wereldhandelsorganisatie (WTO).

(4)

De overeenkomst moet derhalve worden ondertekend,

(1)

De Roemeense taalversie van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35 van de Commissie (2) bevat een fout in bijlage XVII, deel F, punt 2, onder g), wat betreft een zin met een tegengestelde betekenis.

(2)

Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35 moet derhalve dienovereenkomstig worden gerectificeerd. Deze rectificatie heeft geen betrekking op de overige taalversies,

(1)

Ingevolge artikel 32, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1286/2014 zijn beheermaatschappijen als omschreven in artikel 2, lid 1, onder b), van Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad (2), beleggingsmaatschappijen van artikel 27 daarvan en personen die advies verlenen over rechten van deelneming in icbe’s, of rechten van deelneming in icbe’s verkopen, als bedoeld in artikel 1, lid 2, daarvan van de verplichtingen op grond van deze verordening vrijgesteld tot 31 december 2019. Wanneer een lidstaat voorschriften betreffende het format en de inhoud van het essentiële-informatiedocument, als vastgesteld in de artikelen 78 tot en met 81 van Richtlijn 2009/65/EG, toepast op niet-icbe-fondsen die aan retailbeleggers worden aangeboden, geldt de vrijstelling in artikel 32, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1286/2014 voor beheermaatschappijen, beleggingsmaatschappijen en personen die retailbeleggers over rechten van deelneming in dergelijke fondsen advies verlenen of dergelijke rechten van deelneming verkopen. Met het oog op een consistente wettelijke overgangsregeling voor deze fondsen mogen producenten van verpakte retailbeleggingsproducten en verzekeringsgebaseerde beleggingsproducten (“PRIIP-producenten”) op grond van artikel 18, derde alinea, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2017/653 van de Commissie (3) dergelijke in overeenstemming met deze artikelen opgesteld documenten blijven gebruiken tot en met 31 december 2019 indien ten minste één van de onderliggende beleggingsopties een icbe- of niet-icbe-fonds is.

(2)

Verordening (EU) nr. 1286/2014 is gewijzigd om de overgangsregelingen van artikel 32 daarvan te verlengen tot en met 31 december 2021 (4). Opdat PRIIP-producenten hun verplichtingen met zekerheid kunnen bepalen, moet de datum in artikel 18, derde alinea, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2017/653 dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(3)

Gedelegeerde Verordening (EU) 2017/653 moet dan ook dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Deze verordening is gebaseerd op ontwerpen van technische reguleringsnormen die bij de Commissie zijn ingediend door de Europese Bankautoriteit, de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen en de Europese Autoriteit voor effecten en markten (Europese toezichthoudende autoriteiten of “ETA’s”).

(5)

De Europese toezichthoudende autoriteiten hebben geen open publieke raadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, en hebben evenmin een analyse gemaakt van de mogelijke gerelateerde kosten en baten, aangezien er al een effectbeoordeling is uitgevoerd voor de technische reguleringsnormen in Gedelegeerde Verordening (EU) 2017/653. Deze verordening wijzigt de inhoud van Gedelegeerde Verordening (EU) 2017/653 niet, noch schept zij nieuwe verplichtingen voor PRIIP’s-producenten of personen die advies verlenen over PRIIP’s of PRIIP’s verkopen, inclusief die van artikel 32 van Verordening (EU) nr. 1286/2014. De Europese toezichthoudende autoriteiten hebben het advies ingewonnen van de Stakeholdersgroep bankwezen die is opgericht overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (5), de Stakeholdergroep verzekeringen en herverzekeringen die is opgericht overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad (6), en de Stakeholdergroep effecten en markten die is opgericht overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad (7),

(1)

Om het gebruik van de financiële middelen van het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling (“EFRO”), het Europees Sociaal Fonds (“ESF”), het Cohesiefonds, het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling (“Elfpo”) en het Europees Fonds voor maritieme zaken en visserij (“EFMZV”) te vereenvoudigen en zowel de administratieve lasten als het foutenrisico te verminderen, is het passend een vast percentage vast te stellen voor de vergoeding van de kosten aan een of meer begunstigden van in het kader van technische bijstand ondersteunde concrete acties, zonder dat het percentage hoeft te worden gerechtvaardigd. Dat geldt ook voor gevallen waarin de managementautoriteit of het betaalorgaan of een andere instantie concrete acties inzake technische bijstand uitvoert.

(2)

Het vaste percentage is gebaseerd op de maxima en de werkelijke toewijzing voor technische bijstand in programma’s en op absorptiegegevens van eerdere programmeringsperioden. Het gebruik van forfaitaire vergoedingen heeft geen gevolgen voor de financiële toewijzing voor technische bijstand in de goedgekeurde programma’s. Forfaitaire vergoedingen kunnen ook worden gebruikt bij programma’s die door meer dan één fonds worden ondersteund, ook al ontvangt de prioriteit technische bijstand steun uit een ander fonds dan het fonds dat steun verleent voor andere prioriteiten dan technische bijstand in hetzelfde programma.

(3)

Om het financieel beheer binnen de bestaande programmeringsregelingen te vergemakkelijken, moet voor het EFRO, het ESF, het Cohesiefonds en het EFMZV ook worden gespecificeerd dat de basis voor de toepassing van het percentage gevormd wordt door de subsidiabele uitgaven in het kader van andere prioriteitsassen dan de prioriteitsas technische bijstand van het programma waarbij deze forfaitaire vergoedingen worden toegepast. Dit vaste percentage mag dus niet worden gebruikt wanneer een programma uitsluitend technische bijstand dekt. Bovendien is voor de bovenvermelde fondsen geen wijziging van het programma vereist wanneer deze forfaitaire vergoedingen worden toegepast.

(4)

Er moet worden gespecificeerd dat de basis voor de toepassing van het vaste percentage wordt gevormd door de subsidiabele uitgaven waarvoor de managementautoriteit of het betrokken controleorgaan de beheersverificaties of, in het geval van het Elfpo, de relevante administratieve controles heeft voltooid.

(5)

Om het risico van dubbele financiering te vermijden wanneer de lidstaten van deze mogelijkheid gebruikmaken, mag de forfaitaire financiering alleen worden toegepast op uitgaven die na de inwerkingtreding van deze verordening en vervolgens tot het einde van de subsidiabiliteitsperiode aan beheersverificatie zijn onderworpen. Om dezelfde reden mag de forfaitaire financiering voor het Elfpo alleen worden toegepast op uitgaven die vanaf het begin van het landbouwbegrotingsjaar, zoals bepaald in artikel 39 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2), dat ingaat op 16 oktober 2019 of van elk volgend landbouwbegrotingsjaar en vervolgens tot het einde van de subsidiabiliteitsperiode, aan administratieve controles zijn onderworpen. Met het oog op goed financieel beheer moeten de lidstaten ervoor zorgen dat de in de vorm van forfaitaire financiering vergoede bedragen worden berekend op basis van de wettige en regelmatige uitgaven voor projecten voor niet-technische bijstand.

(6)

Het mechanisme van forfaitaire financiering kan enkel worden gebruikt voor boekjaren die op de datum van inwerkingtreding van deze verordening nog niet afgesloten zijn. Om — in het kader van artikel 9 en artikel 47 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 — controles van de grondslag voor de berekening van de forfaitaire financiering mogelijk te maken, mag het mechanisme van forfaitaire financiering voor het Elfpo alleen worden gebruikt voor uitgaven vanaf het begin van het landbouwbegrotingsjaar dat ingaat op 16 oktober 2019 of vanaf enig daaropvolgend landbouwbegrotingsjaar.

(7)

Om een snelle toepassing van de in deze verordening vastgestelde maatregelen mogelijk te maken, moet deze verordening in werking treden op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie, zodat ze tijdig tijdens het lopende boekjaar — en voor het Elfpo tijdens het landbouwbegrotingsjaar dat ingaat op 16 oktober 2019 — kan worden toegepast,

(1)

Sinds 2012 worden emissierechten geveild overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1031/2010 van de Commissie (2). De emissierechten worden door een gemeenschappelijk veilingplatform voor 25 lidstaten en 3 EER-EVA-staten en door een klein aantal “opt-out”-platforms geveild.

(2)

Richtlijn 2003/87/EG is gewijzigd bij Richtlijn (EU) 2018/410 van het Europees Parlement en de Raad (3) om vanaf 2021 via het systeem voor de handel in broeikasgasemissierechten in de Unie (EU-ETS) kosteneffectieve emissiereducties en koolstofarme investeringen te bevorderen. De veiling van emissierechten is de algemene regel voor de van emissierechten gebleven waarbij het aandeel te veilen emissierechten 57 % van de totale hoeveelheid emissierechten moet zijn.

(3)

De bij Richtlijn (EU) 2018/410 ingevoerde nieuwe elementen in verband met de bepaling van de jaarlijks te veilen hoeveelheid emissierechten moeten in Verordening (EU) nr. 1031/2010 worden opgenomen. Er moet met name rekening worden gehouden met de mogelijkheid om de hoeveelheid te veilen emissierechten met maximaal 3 % van de totale hoeveelheid emissierechten te verminderen om de hoeveelheid kosteloos toe te wijzen emissierechten (buffer voor kosteloze toewijzing) te vergroten. Bovendien maakt de herziening van Richtlijn 2003/87/EG wijzigingen mogelijk in de jaarlijks te veilen hoeveelheden als gevolg van: vrijwillige annulering van emissierechten door de lidstaten in geval van sluiting van capaciteit voor de opwekking van elektriciteit; de herinvoering in het EU-ETS van installaties die minder dan 2 500 ton kooldioxide uitstoten; en de flexibiliteit tussen de ETS- en niet-ETS-sectoren om het de lidstaten gemakkelijker te maken de nationale reductiestreefcijfers in niet-ETS-sectoren te behalen zoals bepaald in artikel 6 van Verordening (EU) 2018/842 van het Europees Parlement en de Raad (4).

(4)

Bij Richtlijn 2003/87/EG is het moderniseringsfonds opgericht om de energie-efficiëntie te verbeteren en de energiesystemen van bepaalde lidstaten te moderniseren, en is het innovatiefonds opgericht om investeringen in innovatieve technologieën te ondersteunen. Beide fondsen worden gefinancierd door de veiling van emissierechten op het gemeenschappelijk veilingplatform door de Europese Investeringsbank (EIB). Derhalve moet de EIB de veiler voor de twee fondsen worden zonder deel uit te maken van de gezamenlijke aanbestedingsprocedure voor het gemeenschappelijke veilingplatform. De desbetreffende hoeveelheden emissierechten moeten op dezelfde veilingen worden geveild als de hoeveelheden die de lidstaten en de EER-EVA-staten die aan het gemeenschappelijke veilingplatform deelnemen, veilen.

(5)

Met het oog op het moderniseringsfonds is in Richtlijn 2003/87/EG bepaald dat 2 % van de totale hoeveelheid emissierechten moeten worden geveild en dat de in aanmerking komende lidstaten daarnaast overeenkomstig artikel 10, lid 2, onder b), en artikel 10 quater van Richtlijn 2003/87/EG emissierechten aan dit fonds mogen toevoegen. Van de EIB wordt gevraagd te waarborgen dat die emissierechten in overeenstemming met de beginselen en modaliteiten van het veilingproces worden geveild, waarbij de gelijke verdeling van veilinghoeveelheden een belangrijk element is.

(6)

Teneinde de beschikbaarheid van fondsen voor innovatie in koolstofarme technologieën en de goede werking van de koolstofmarkt te waarborgen, moeten de hoeveelheden van het innovatiefonds in beginsel in gelijke jaarlijkse hoeveelheden worden geveild. De Commissie moet echter om de twee jaar de verdeling van voor het innovatiefonds te veilen emissierechten aanpassen en daarbij rekening houden met de resultaten van elke oproep tot het indienen van voorstellen. De eerste aanpassing moet uiterlijk op 30 juni 2022 plaatsvinden.

(7)

Om het mogelijk te maken dat een lidstaat in geval van sluiting van capaciteit voor de opwekking van elektriciteit op zijn grondgebied emissierechten uit zijn hoeveelheid te veilen rechten kan annuleren, moet een kennisgevingsprocedure worden ingesteld. De desbetreffende lidstaat moet de Commissie via een uniform model in kennis stellen van zijn voornemen emissierechten te annuleren waarbij bewijsstukken en informatie over de gesloten installatie, de geplande hoeveelheid en het tijdstip van de annulering worden verstrekt. Om de werking van de bij Besluit (EU) 2015/1814 van het Europees Parlement en de Raad (5) ingestelde marktstabiliteitsreserve te behouden, moet de hoeveelheid van de annulering pas van de veilinghoeveelheden van de lidstaat worden afgetrokken nadat de aanpassingen uit hoofde van de marktstabiliteitsreserve voor het respectieve jaar zijn gedaan. Om de transparantie te waarborgen, moet de Commissie de overeenkomstig het model door de lidstaten verstrekte informatie bekendmaken, tenzij het om beschermde, vertrouwelijke informatie gaat.

(8)

Om de integriteit van de koolstofmarkt te versterken, worden emissierechten krachtens Richtlijn 2014/65/EU van het Europees Parlement en de Raad (6) sinds 2018 als financiële instrumenten geclassificeerd. Voorheen werden krachtens Richtlijn 2004/39/EG van het Europees Parlement en de Raad (7) alleen derivaten van emissierechten als financiële instrumenten erkend. Door de nieuwe classificatie komt de spothandel op de secundaire markt voor emissierechten onder het toepassingsgebied van onder meer Richtlijn 2014/65/EU, Verordening (EU) nr. 596/2014 van het Europees Parlement en de Raad (8), en Verordening (EU) nr. 600/2014 van het Europees Parlement en de Raad (9) te vallen. Het proces van het veilen van emissierechten (primaire markt) blijft echter uitsluitend het toepassingsgebied van Verordening (EU) nr. 596/2014.

(9)

Om de veiling van emissierechten op het nieuwe regelgevingskader voor financiële markten af te stemmen, moet het systeem dat voor de bewaking en rapportage van veilingen is ingesteld, worden herzien. Aangezien het toepassingsgebied van Verordening (EU) nr. 596/2014 is uitgebreid en ook op de veiling van emissierechten van toepassing is, zijn de functies van de bewaking en de preventie van marktmisbruik betreffende veilingen de verantwoordelijkheid van de bevoegde nationale autoriteiten. Krachtens Verordening (EU) nr. 596/2014 moeten de bevoegde nationale autoriteiten actief gevallen van marktmisbruik opsporen en onderzoeken. De noodzakelijke functies ter bewaking van veilingen moeten worden uitgevoerd door de veilingplatforms, de Commissie, de lidstaten en de bevoegde nationale autoriteiten en de bepalingen waarin de verplichting is vastgelegd een veilingtoezichthouder te benoemen, moeten worden geschrapt. Aangezien Verordening (EU) nr. 596/2014 rechtstreeks op veilingen van toepassing is, zijn bovendien de specifieke bepalingen over marktmisbruik van Verordening (EU) nr. 1031/2010 overbodig geworden en moeten deze worden geschrapt.

(10)

Om de bevoegde nationale autoriteiten die voor het toezicht op marktmisbruik verantwoordelijk zijn, op een kostenefficiënte en evenredige wijze van de benodigde meldingsgegevens te voorzien, moet Verordening (EU) nr. 1031/2010 de benodigde verplichtingen voor de melding van transacties weerspiegelen die in Verordening (EU) nr. 600/2014 zijn vastgelegd, en ervoor zorgen dat deze, wat de melding van veilingtransacties betreft, op veilingplatforms van toepassing zijn. Dit is nodig omdat bij Verordening (EU) nr. 596/2014 die nu op veilingen van toepassing is, geen op zichzelf staand mechanisme voor de melding van transacties is ingesteld, maar wordt teruggegrepen op de verzameling van gegevens krachtens Verordening (EU) nr. 600/2014.

(11)

Het is essentieel om een competitief aanbestedingsproces voor veilingplatforms te garanderen en om de relevante criteria dienovereenkomstig vast te stellen. Wat de door de succesvolle bieders te betalen vergoedingen betreft, moet het mogelijk zijn het huidige maximumvergoedingsniveau beperkt te verhogen indien de aanbestedingsprocedure hierin voorziet en de jaarlijks te veilen hoeveelheden als gevolg van de werking van de marktstabiliteitsreserve met meer dan 200 miljoen emissierechten worden verminderd.

(12)

Bij de aanbesteding van het gemeenschappelijke veilingplatform kan ervoor worden gezorgd dat de selectiecriteria ook worden uitgebreid tot gereglementeerde markten van energieproducten waar nog geen secundaire markt voor emissierechten tot stand is gebracht. Indien een dergelijke gereglementeerde markt wordt geselecteerd om veilingplatform te worden, moet worden vereist dat dit platform ten minste zestig handelsdagen vóór de eerste veiling in werking treedt. Dit is noodzakelijk om de prijs van de secundaire markt op het tijdstip van de veilingen (“reserveringsprijs”) vast te stellen in geval van annulering van veilingen en de vergoeding van de bieder vast te stellen, die is gekoppeld aan de vergelijkbare vergoeding die op de secundaire markt wordt betaald. Daarnaast moeten de Commissie en deelnemende lidstaten in omstandigheden die een zorgvuldige aanbestedende dienst niet kon voorzien, de huidige maximumduur van contracten van vijf jaar tot zeven jaar kunnen verlengen overeenkomstig de bepalingen van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (10) (“het Financieel Reglement”). Om de marktomstandigheden te verifiëren en de nieuwe aanbestedingen tijdens de looptijd van het contract voor te bereiden, moet de Commissie overeenkomstig het Financieel Reglement een voorafgaande marktconsultatie kunnen uitvoeren.

(13)

Om het veilingproces te vereenvoudigen, moet de vaststelling van de jaarlijks te veilen hoeveelheden flexibeler worden, voor het geval wijzigingen van maximaal 50 000 emissierechten noodzakelijk zijn. Eventuele wijzigingen onder deze drempelwaarde mogen niet leiden tot een wijziging van het veilingvolume van het daaropvolgende jaar, tenzij een lidstaat daar uitdrukkelijk om verzoekt. Bovendien moet de procedure voor de vaststelling en bekendmaking van veilingkalenders worden vereenvoudigd in die zin dat de Commissie hierover niet langer advies hoeft te geven. De veilingkalender moet echter bekend worden gemaakt nadat de Commissie krachtens de overeenkomstig artikel 19, lid 3, van Richtlijn 2003/87/EG vastgestelde gedelegeerde handelingen een intern besluit over de met de veilingkalender overeenkomende veilingtabel heeft genomen.

(14)

Om de hernieuwde aanwijzing van “opt-out”-platforms te vereenvoudigen, moet bijlage III bij Verordening (EU) nr. 1031/2010 uitsluitend worden gewijzigd voor wat betreft de opneming van nieuwe entiteiten op de lijst van “opt-out”-platforms, of wat betreft een hernieuwde opneming onder andere voorwaarden. Indien hetzelfde “opt-out”-platform onder dezelfde voorwaarden door zijn lidstaat wordt aangewezen, moet de opneming ervan derhalve onder dezelfde voorwaarden en verplichtingen als de eerste opneming worden verlengd zonder wijziging van bijlage III bij Verordening (EU) nr. 1031/2010. Hiertoe is wel een bevestiging van de lidstaat en de Commissie nodig dat aan de eisen van deze verordening en de doelstellingen van artikel 10, lid 4, van Richtlijn 2003/87/EG is voldaan.

(15)

Om cumulatie van geannuleerde hoeveelheden in geval van meerdere geannuleerde veilingen te voorkomen, moet het mogelijk worden gemaakt de geannuleerde hoeveelheden gelijkmatig te verspreiden over die volgende veilingen die geen geannuleerde hoeveelheden van eerder geannuleerde veilingen bevatten.

(16)

Verordening (EU) nr. 1031/2010 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

(1)

Richtlijn 2002/32/EG verbiedt het gebruik van producten die bedoeld zijn voor het voederen van dieren en waarvan het gehalte aan ongewenste stoffen de in bijlage I bij die richtlijn vastgestelde maximumgehalten overschrijdt.

(2)

Uit de gegevens die van bevoegde autoriteiten en betrokken exploitanten van diervoederbedrijven zijn ontvangen, blijkt dat het algemene maximumgehalte van 2 mg/kg aan arseen in voedermiddelen van plantaardige oorsprong in de specifieke voedermiddelen leonardiet en turf niet haalbaar is. Daarom moet het maximum voor het totale gehalte aan arseen in deze voerdermiddelen worden verhoogd teneinde de levering te waarborgen. De verhoging heeft geen schadelijke gevolgen voor de diergezondheid of de volksgezondheid, omdat het voor arseen vastgestelde maximumgehalte voor aanvullende diervoeders en volledige diervoeders ongewijzigd blijft.

(3)

Uit de van betrokken exploitanten van diervoederbedrijven ontvangen gegevens blijkt dat het algemene maximumgehalte van 30 mg/kg aan arseen in toevoegingsmiddelen voor diervoeding behorende tot de functionele groep “Verbindingen van sporenelementen” voor het sporenelement dimangaanchloridetrihydroxide niet haalbaar is. Daarom moet het maximumgehalte aan arseen in dimangaanchloridetrihydroxide worden verhoogd op basis van de gegevens die zijn verkregen door de analysemethode inductief gekoppelde massaspectrometrie (ICP-MS). Het EU-referentielaboratorium voor metalen en stikstofverbindingen heeft bevestigd dat deze methode correcte resultaten oplevert wat betreft de aanwezigheid van arseen in sporenelementen. Deze verhoging heeft geen schadelijke gevolgen voor de diergezondheid of de volksgezondheid, omdat het vastgestelde maximumgehalte aan arseen voor aanvullende diervoeders en volledige diervoeders ongewijzigd blijft.

(4)

Het Gemeenschappelijk Centrum voor Onderzoek van de Europese Commissie heeft in samenwerking met de betrokken partijen bepaalde bevindingen betreffende fluor in koolzure algenkalk onderzocht. Uit dat onderzoek is gebleken dat de achtergrondconcentratie van fluor in koolzure algenkalk in sommige gevallen het vastgestelde maximumgehalte aan fluor in koolzure algenkalk overschrijdt. Daarom moet het maximumgehalte aan fluor in koolzure algenkalk worden verhoogd van 1 000 mg/kg naar 1 250 mg/kg. Deze verhoging heeft geen schadelijke gevolgen voor de diergezondheid of de volksgezondheid, omdat het maximumgehalte aan fluor voor aanvullende diervoeders en volledige diervoeders ongewijzigd blijft.

(5)

Bijlage I bij Richtlijn 2002/32/EG is bij Verordening (EU) 2017/2229 van de Commissie (2) met betrekking tot onder meer lood gewijzigd. Omwille van de duidelijkheid is de volledige vermelding van lood vervangen. In deze vervanging is in de lijst van voedermiddelen waarop het maximumgehalte van 15 mg/kg van toepassing is het voedermiddel koolzure algenkalk per vergissing weggelaten. Bij Verordening (EU) 2017/2229 is ook een nieuw maximumgehalte voor lood in dikoperoxide vastgesteld. De IUPAC-benaming (Internationale Unie voor Zuivere en Toegepaste Chemie) van het toevoegingsmiddel is echter koper(I)oxide. Overeenkomstig de aanbeveling van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) in haar advies over kopermonoxide (3) moet het toevoegingsmiddel koper(I)oxide worden genoemd, wat niet het geval was in de Engelse, Italiaanse en Slowaakse taalversies van deze verordening. Die fouten moeten worden gerectificeerd.

(6)

Bepaalde voedermiddelen die behoren tot de categorie “vis, andere waterdieren en daarvan afgeleide producten” worden in de handel gebracht als brijvoer in blik voor de rechtstreekse voeding van honden en katten. Omdat dit brijvoer in blik de mengvoeders vervangt, moet voor dit brijvoer in blik hetzelfde maximumgehalte aan kwik gelden als het maximumgehalte dat geldt voor mengvoeders, aangezien deze wijziging geen negatieve gevolgen heeft voor de diergezondheid.

(7)

De EFSA heeft een wetenschappelijke verklaring aangenomen over de aanwezigheid van vrij gossypol in heel katoenzaad (4). De EFSA is tot de conclusie gekomen dat een actualisering van het wetenschappelijk advies betreffende de risico’s voor de diergezondheid van de aanwezigheid van gossypol als ongewenste stof in diervoeding niet noodzakelijk is. Rekening houdend met de in die verklaring genoemde aanwezigheidsgegevens moet een hoger maximumgehalte worden vastgesteld voor vrij gossypol in het voedermiddel katoenzaad. Deze verhoging heeft geen schadelijke gevolgen voor de diergezondheid, omdat het vastgestelde maximumgehalte aan vrij gossypol voor volledige diervoeders ongewijzigd blijft.

(8)

Bij Richtlijn 2002/32/EG is slechts voor bepaalde toevoegingsmiddelen in de functionele groepen “Bindmiddelen” en “Antiklontermiddelen” een maximumgehalte vastgesteld aan dioxinen, som van dioxinen en dioxineachtige pcb’s en niet-dioxineachtige pcb’s. Uit recente bevindingen die zijn gemeld via het systeem voor snelle waarschuwingen voor levensmiddelen en diervoeders, blijkt echter dat dioxinen en dioxineachtige pcb’s in grote mate aanwezig zijn in andere toevoegingsmiddelen voor diervoeding behorende tot die functionele groep. Daarom moet het maximumgehalte voor dioxinen en pcb’s worden vastgesteld voor alle toevoegingsmiddelen voor diervoeding die behoren tot de functionele groepen “Bindmiddelen” en “Antiklontermiddelen”. Die maximumgehalten moeten bovendien ook gelden wanneer dezelfde toevoegingsmiddelen voor diervoeding zijn toegestaan in de functionele groepen “Stoffen ter bestrijding van radionucleïde contaminatie” en “Stoffen ter vermindering van de verontreiniging van diervoeders met mycotoxinen”.

(9)

Richtlijn 2002/32/EG moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

In Verordening (EG) nr. 1881/2006 van de Commissie (2) zijn de maximumgehalten aan bepaalde verontreinigingen in levensmiddelen vastgesteld, met inbegrip van de maximumgehalten aan erucazuur in bepaalde levensmiddelen.

(2)

Op 21 september 2016 heeft het Panel voor contaminanten in de voedselketen (Contam) van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) een wetenschappelijk advies over erucazuur in diervoeders en levensmiddelen (3) uitgebracht. De EFSA heeft voor erucazuur een toelaatbare dagelijkse inname (TDI) van 7 mg/kg lichaamsgewicht per dag vastgesteld. De hoogste niveaus van blootstelling via de voeding zijn waargenomen bij zuigelingen en andere kinderen met blootstellingsniveaus boven de TDI. Dit kan wijzen op een risico voor jonge personen die in hoge mate aan erucazuur worden blootgesteld.

(3)

Uit gegevens betreffende de aanwezigheid van erucazuur in plantaardige oliën en vetten blijkt dat voor de meeste plantaardige oliën en vetten lagere gehalten kunnen worden bereikt door goede praktijken toe te passen, bijvoorbeeld door variëteiten met een laag gehalte aan erucazuur te gebruiken. Daarom moet het maximumgehalte voor plantaardige oliën, met uitzondering van camelinaolie, mosterdzaadolie en borageolie, worden verlaagd tot het gehalte dat in de Codex Alimentarius voor koolzaadolie met een laag erucazuurgehalte is vastgesteld (4).

(4)

Voor camelinaolie, mosterdzaadolie en borageolie is bewezen dat het niet mogelijk is lagere gehalten te bereiken door goede praktijken toe te passen, aangezien van deze soorten geen variëteiten bestaan waarvan de uit deze planten geëxtraheerde plantaardige oliën lagere gehalten aan erucazuur bevatten dan de voor de andere plantaardige oliën voorgestelde maximumgehalten. Om die reden en omdat deze oliën minder relevant zijn voor de menselijke blootstelling dan andere plantaardige oliën, moet het maximumgehalte aan erucazuur in camelinaolie, mosterdzaadolie en borageolie onveranderd blijven. Om de sluiting van kleine en micro-ondernemingen in bepaalde lidstaten te voorkomen, moet mosterdzaadolie die lokaal in kleine hoeveelheden wordt geproduceerd en geconsumeerd, met instemming van de bevoegde autoriteit worden vrijgesteld van de toepassing van het maximumgehalte.

(5)

Aangezien het maximumgehalte voor plantaardige oliën en vetten ook geldt voor plantaardige oliën die als ingrediënt in levensmiddelen worden gebruikt, hoeft er geen maximumgehalte aan erucazuur worden vastgesteld voor levensmiddelen die toegevoegde plantaardige oliën en vetten bevatten.

(6)

Gezien de hoge concentratie aan erucazuur in mosterd bestaat er een risico op significante blootstelling aan erucazuur door de consumptie van mosterd. Derhalve moet een maximumgehalte voor erucazuur in mosterd worden vastgesteld.

(7)

In Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/127 van de Commissie (5) is reeds een maximumgehalte aan erucazuur in volledige zuigelingenvoeding en opvolgzuigelingenvoeding vastgesteld. Omwille van de duidelijkheid moet het in Verordening (EG) nr. 1881/2006 van de Commissie vastgestelde maximumgehalte aan erucazuur in volledige zuigelingenvoeding en opvolgzuigelingenvoeding worden geschrapt.

(8)

In Verordening (EU) 2017/1237 van de Commissie (6) is geen meeteenheid vastgesteld voor het maximumgehalte aan waterstofcyanide. Omwille van de rechtszekerheid moet deze fout worden gecorrigeerd.

(9)

Verordening (EG) nr. 1881/2006 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Indien dit voor de officiële controles van levensmiddelen van dierlijke oorsprong nodig is, kan de Commissie referentiewaarden (“actiedrempels”) vaststellen voor residuen van farmacologisch werkzame stoffen in levensmiddelen van dierlijke oorsprong waarvoor geen maximumwaarde voor residuen is vastgesteld. De actiedrempels moeten van toepassing zijn op uit derde landen ingevoerde levensmiddelen van dierlijke oorsprong en op in de Unie geproduceerde levensmiddelen van dierlijke oorsprong.

(2)

Naar aanleiding van een verzoek van de Commissie heeft het EFSA-panel voor contaminanten in de voedselketen (Contam-panel van EFSA) richtsnoeren goedgekeurd betreffende methodologische beginselen en wetenschappelijke methoden waarmee rekening moet worden gehouden bij de beoordeling van de veiligheid van actiedrempels (“EFSA-richtsnoeren”) (2). De EFSA-richtsnoeren beschrijven een proces om te beoordelen of de analytische concentratie van een farmacologisch werkzame stof, die kan worden bepaald door officiële controlelaboratoria met behulp van een gevalideerde analysemethode, zodanig laag is dat de menselijke gezondheid afdoende wordt beschermd.

(3)

In de EFSA-richtsnoeren wordt nader bepaald in welke situaties de EFSA een stofspecifieke risicobeoordeling moet verrichten overeenkomstig Verordening (EG) nr. 470/2009. Met name moeten, met het oog op een adequaat niveau van gezondheidsbescherming, stofspecifieke risicobeoordelingen worden uitgevoerd voor farmacologisch werkzame stoffen die aanleiding geven tot bloeddyscrasie (aplastische anemie) of allergie (met uitzondering van huidsensibilisatie) of voor stoffen die in hoge mate carcinogeen of anorganisch zijn.

(4)

Daarom moeten methodologische beginselen en wetenschappelijke methoden voor de beoordeling van de veiligheid van actiedrempels worden vastgesteld.

(5)

Beschikking 2002/657/EG (3) van de Commissie stelt de minimumeisen vast voor de prestaties van analysemethoden die worden gebruikt voor de opsporing van een beperkt aantal stoffen waarvan het gebruik in de Unie niet is toegestaan of specifiek is verboden. Deze minimaal vereiste prestatielimieten komen overeen met de gemiddelde grenswaarde waarboven de opsporing van een stof of de residuen ervan als methodologisch zinvol kan worden beschouwd. De minimaal vereiste prestatielimieten zijn van toepassing op de matrices in bijlage II bij die beschikking.

(6)

Krachtens Beschikking 2005/34/EG van de Commissie (4) moeten de minimaal vereiste prestatielimieten die in Besluit 2002/657/EG zijn vastgesteld, worden gebruikt als actiedrempels, ongeacht de levensmiddelenmatrix die is getest voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong die uit derde landen worden ingevoerd. Levensmiddelen van dierlijke oorsprong die residuen van een farmacologisch werkzame stof bevatten in een concentratie gelijk aan of boven de actiedrempel, worden geacht niet aan de wetgeving van de Unie te voldoen, terwijl voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong die concentraties onder de actiedrempels bevatten, geen verbod voor toelating tot de voedselketen mag gelden. Het vaststellen van actiedrempels mag echter niet als voorwendsel dienen om illegaal gebruik van verboden of niet-toegestane stoffen te vergoelijken. Daarom moet elk residu van dergelijke stoffen in levensmiddelen van dierlijke oorsprong als ongewenst worden beschouwd. De actiedrempels die zijn vastgesteld in Beschikking 2005/34/EG zijn uitsluitend gebaseerd op analytische overwegingen, waarbij rekening is gehouden met de laagste residuconcentratie die met een gevalideerde analysemethode kan worden opgespoord en bevestigd, zonder rekening te houden met het toxische potentieel van de betrokken stoffen.

(7)

Voor chlooramfenicol, malachietgroen en nitrofuranmetabolieten zijn actiedrempels vastgesteld in Beschikking 2005/34/EG. Voor deze stoffen concludeerde de EFSA echter dat overeenkomstig de EFSA-richtsnoeren in plaats van de standaardmethode voor risicobeoordeling een stofspecifieke risicobeoordeling nodig was. Daarom heeft het Contam-panel van EFSA op verzoek van de Commissie wetenschappelijke adviezen uitgebracht over chlooramfenicol in levensmiddelen en diervoeders (5), over nitrofuranen en metabolieten daarvan in levensmiddelen (6) en over malachietgroen in levensmiddelen (7).

(8)

Daarom moeten voor deze stoffen actiedrempels worden vastgesteld, waarbij rekening wordt gehouden met zowel de analytische overwegingen als het toxische potentieel van deze stoffen. Gezien de onzekerheden die de EFSA heeft onderkend in haar risicobeoordelingen voor chlooramfenicol en de metabolieten van nitrofuran, moet de gevoeligheid van de analysemethoden worden verbeterd om de handhaving van de laagst mogelijke concentraties mogelijk te maken.

(9)

Het feit dat residuen van verboden of toegestane stoffen worden opgespoord, zelfs onder vastgestelde actiedrempels, kan wijzen op misbruik van deze stoffen. Voor dergelijke gevallen is in Verordening (EG) nr. 470/2009 bepaald dat de lidstaten, en in voorkomend geval de Commissie, vervolgmaatregelen moeten nemen. Daartoe moet informatie beschikbaar zijn voor de lidstaten en de Commissie via het systeem voor snelle waarschuwingen voor levensmiddelen en diervoeders (8).

(10)

Om officiële laboratoria in staat te stellen hun methoden aan de bijgewerkte actiedrempels voor chlooramfenicol, malachietgroen en nitrofuranmetabolieten aan te passen, moet worden voorzien in een termijn van drie jaar voordat de vastgestelde actiedrempels van toepassing worden.

(11)

Aangezien in deze verordening de bepalingen van Beschikking 2005/34/EG worden overgenomen, geactualiseerd en uitgebreid, moet Beschikking 2005/34/EG om redenen van rechtszekerheid worden ingetrokken.

(12)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 798/2008 van de Commissie (3) zijn de voorschriften vastgesteld inzake veterinaire certificering voor de invoer in en de doorvoer door de Unie, met inbegrip van de opslag tijdens de doorvoer, van pluimvee en pluimveeproducten (hierna “de producten” genoemd). In die verordening is bepaald dat de producten alleen mogen worden ingevoerd in en doorgevoerd door de Unie uit de derde landen, gebieden, zones of compartimenten die zijn opgenomen in de kolommen 1 en 3 van de tabel in bijlage I, deel 1, bij die verordening.

(2)

Bij Verordening (EG) nr. 798/2008 zijn ook de voorwaarden vastgesteld waaronder een derde land, gebied, zone of compartiment als vrij van hoogpathogene aviaire influenza (HPAI) mag worden beschouwd.

(3)

In bijlage I, deel 1, bij Verordening (EG) nr. 798/2008 is Japan opgenomen als derde land waaruit de invoer in en de doorvoer door de Unie van eieren en eiproducten vanuit het hele grondgebied zijn toegestaan.

(4)

Japan heeft ook om een vergunning voor de invoer in en de doorvoer door de Unie van vlees van pluimvee verzocht en heeft de desbetreffende informatie ingediend. De Commissie heeft in Japan een audit uitgevoerd om de veterinaire controles van voor uitvoer naar de Unie bestemd vlees van pluimvee te evalueren, waarvan het resultaat gunstig was. Als gevolg van een uitbraak van HPAI van subtype H5N6 in januari 2018 kon het land echter niet voldoen aan de voorwaarden van artikel 9 van Verordening (EG) nr. 798/2008 om als vrij van die ziekte te kunnen worden beschouwd en daarom kreeg het land geen vergunning voor dat product.

(5)

Het is inmiddels meer dan twaalf maanden geleden dat er HPAI op het grondgebied van Japan werd vastgesteld en het land kan nu overeenkomstig artikel 9 van Verordening (EG) nr. 798/2008 als vrij van die ziekte worden beschouwd. Gezien de huidige epidemiologische situatie is het derhalve passend de vermelding voor Japan in de tabel in bijlage I, deel 1, bij Verordening (EG) nr. 798/2008 te wijzigen zodat dat derde land vlees van pluimvee mag invoeren in en doorvoeren door de Unie.

(6)

Bijlage I bij Verordening (EG) nr. 798/2008 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Krachtens Verordening (EU) 2017/625 moeten bepaalde categorieën dieren en goederen vóór binnenkomst in de Unie aan grenscontroleposten aan systematische controles worden onderworpen.

(2)

Uit artikel 65, lid 4, van Verordening (EU) 2017/625 volgt dat in geval van een vermoeden van frauduleuze of bedrieglijke praktijken door een exploitant of van ernstige of herhaalde inbreuken op de in artikel 1, lid 2, van die verordening bedoelde regels, de officiële controles van zendingen met dezelfde oorsprong of toepassing die door de bevoegde autoriteiten aan de grenscontroleposten worden uitgevoerd, moeten worden verscherpt. Krachtens artikel 65, lid 5, van Verordening (EU) 2017/625 moeten de bevoegde autoriteiten de Commissie en de lidstaten via het in artikel 131 van die verordening bedoelde informatiemanagementsysteem voor officiële controles (Imsoc) in kennis stellen van hun besluit om de officiële controles te verscherpen.

(3)

Om te zorgen voor een geharmoniseerde aanpak van de gecoördineerde uitvoering van verscherpte officiële controles van bepaalde goederen die de Unie binnenkomen, moeten gedetailleerde procedures voor de gecoördineerde uitvoering van die controles worden vastgesteld, met inbegrip van voorschriften met betrekking tot de rol van het Imsoc in dit verband. Om praktische redenen moet de gecoördineerde uitvoering van verscherpte controles aan de grenzen worden beperkt tot de categorieën zendingen waarvoor er een identificeerbare, in een lijst opgenomen inrichting van oorsprong is, d.w.z. zendingen producten van dierlijke oorsprong, levende producten, dierlijke bijproducten en samengestelde producten.

(4)

Wanneer de Commissie overeenkomstig artikel 65, lid 5, van Verordening (EU) 2017/625 kennisgevingen van de bevoegde autoriteiten ontvangt, moet zij met name beoordelen of de niet-naleving is gebaseerd op vermoedelijke frauduleuze of bedrieglijke praktijken of op een potentieel ernstige of herhaalde inbreuk op de in artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) 2017/625 bedoelde regels, bijvoorbeeld het in de handel brengen van producten van dierlijke oorsprong die contaminanten bevatten of residuen van diergeneesmiddelen die de maximumwaarde voor residuen overschrijden, of van producten die niet aan Verordening (EG) nr. 2073/2005 van de Commissie (2) voldoen.

(5)

Om het risico op frauduleuze of bedrieglijke praktijken door het bij officiële controles aanbieden van kleine zendingen te beperken, moet het totale gewicht van conforme zendingen dat nodig is om de gecoördineerde uitvoering van de verscherpte officiële controles te beëindigen, ten minste tien keer zo groot zijn als het gewicht van de zending die aanvankelijk aanleiding heeft gegeven tot de maatregel. Om onaanvaardbare administratieve en financiële lasten voor de bevoegde autoriteiten en exploitanten te vermijden, moet er echter voor dat totaalgewicht van conforme zendingen dat nodig is om de gecoördineerde uitvoering van de verscherpte officiële controles te beëindigen een maximumwaarde worden vastgesteld.

(6)

Indien er tijdens de gecoördineerde uitvoering van verscherpte officiële controles bij drie zendingen die de Unie binnenkomen sprake is van dezelfde soort inbreuk als in de kennisgeving overeenkomstig artikel 65, lid 5, van Verordening (EU) 2017/625 is vermeld, moet de gecoördineerde uitvoering van verscherpte officiële controles worden gehandhaafd totdat de resultaten en acties van de bevoegde autoriteiten van de betrokken derde landen bevredigend zijn. In dat geval moet de Commissie de bevoegde autoriteiten van de derde landen verzoeken de nodige onderzoeken en maatregelen te verrichten om de situatie in de inrichting van oorsprong te verhelpen en daarover bij de Commissie verslag uit te brengen.

(7)

Met het oog op de efficiëntie van het controlesysteem moet het voor de lidstaten mogelijk zijn om bepaalde zendingen (namelijk zendingen waaraan om andere redenen dan de inbreuk waarvoor de gecoördineerde verscherpte officiële controles worden uitgevoerd, de toegang tot de Unie moet worden geweigerd) uit te sluiten van de gecoördineerde uitvoering van verscherpte officiële controles.

(8)

Aangezien Verordening (EU) 2017/625 van toepassing wordt op 14 december 2019, moet de onderhavige verordening met ingang van dezelfde datum worden toegepast.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Overeenkomstig artikel 47, lid 1, van Richtlijn 2006/43/EG mogen lidstaten toestaan dat audit- of andere documenten die in het bezit zijn van wettelijke auditors of door hen goedgekeurde auditkantoren, alsmede inspectie- of onderzoeksverslagen met betrekking tot de audits in kwestie, aan de bevoegde autoriteiten van een derde land worden overgedragen, op voorwaarde dat deze autoriteiten door de Commissie adequaat zijn verklaard en dat er tussen deze autoriteiten en de bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaten op wederkerigheid gebaseerde werkregelingen zijn overeengekomen. De lidstaten hechten steeds meer belang aan een verdere ontwikkeling van samenwerking met de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China op het gebied van de wettelijke audit. In het licht hiervan moet worden vastgesteld of de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China voldoen aan de vereisten die voor die doeleinden adequaat zijn.

(2)

Een beslissing over de adequaatheid op grond van artikel 47, lid 3, van Richtlijn 2006/43/EG heeft geen betrekking op andere specifieke voorschriften voor de overdracht van audit- of andere documenten die in het bezit zijn van wettelijke auditors of auditkantoren, alsmede van inspectie- of onderzoeksverslagen, zoals de overeenkomst betreffende op wederkerigheid gebaseerde werkregelingen tussen de bevoegde autoriteiten van artikel 47, lid 1, onder d), van Richtlijn 2006/43/EG, of de voorschriften voor de overdracht van persoonsgegevens van artikel 47, lid 1, onder e), van die richtlijn.

(3)

Samenwerking bij de overdracht van audit- of andere documenten die in het bezit zijn van wettelijke auditors of auditkantoren, alsmede van inspectie- of onderzoeksverslagen, aan de bevoegde autoriteit van een derde land is een aangelegenheid van zwaarwegend algemeen belang bij de uitoefening van onafhankelijk publiek toezicht. In het kader van de in artikel 47, lid 2, van Richtlijn 2006/43/EG bedoelde werkregelingen moeten de bevoegde autoriteiten van de lidstaten er bijgevolg zorg voor dragen dat de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China de overeenkomstig artikel 47, lid 1, van genoemde richtlijn overgedragen documenten alleen gebruiken voor de uitoefening van hun bevoegdheden op het gebied van publiek toezicht op, externe kwaliteitsborging van en onderzoek bij auditors en auditkantoren.

(4)

Wanneer inspecties of onderzoeken worden uitgevoerd, mogen wettelijke auditors en auditkantoren niet onder andere voorwaarden toegang verlenen tot hun audit- of andere documenten en deze aan de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China overdragen dan onder de voorwaarden in artikel 47 van Richtlijn 2006/43/EG en in dit besluit.

(5)

Onverminderd artikel 47, lid 4, van Richtlijn 2006/43/EG dienen de lidstaten erop toe te zien dat de contacten tussen de wettelijke auditors of auditkantoren die door henzelf en door de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China in het kader van het publieke toezicht op, de externe kwaliteitsborging van en het onderzoek bij wettelijke auditors en auditkantoren zijn toegelaten, via de bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaat verlopen.

(6)

Overeenkomstig artikel 47, lid 1, onder d), van Richtlijn 2006/43/EG kunnen de lidstaten toestaan dat audit- of andere documenten die in het bezit zijn van wettelijke auditors of door hen goedgekeurde auditkantoren, alsmede inspectie- of onderzoeksverslagen, aan de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China worden overgedragen op voorwaarde dat de betrokken bevoegde autoriteiten werkafspraken hebben gemaakt.

(7)

De lidstaten moeten ervoor zorgen dat dergelijke werkafspraken tussen hun bevoegde autoriteiten en de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China worden gemaakt op basis van wederkerigheid en onder de voorwaarden van artikel 47, leden 1 en 2, van Richtlijn 2006/43/EG, inclusief de bescherming van alle beroepsgeheimen en commerciële belangen, met inbegrip van industriële en intellectuele-eigendomsrechten, in dergelijke documenten die betrekking hebben op de geaudite entiteiten of op de wettelijke auditors of auditkantoren van die geaudite entiteiten.

(8)

Indien bij het overdragen van audit- of andere documenten die in het bezit zijn van wettelijke auditors of auditkantoren, alsmede van inspectie- of onderzoeksverslagen, aan de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China persoonsgegevens worden doorgegeven, kan dat slechts rechtmatig gebeuren als aan de in Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad (2) vastgelegde voorwaarden voor internationale doorgifte van gegevens wordt voldaan. Daarom moeten de lidstaten er krachtens artikel 47, lid 1, onder e), van Richtlijn 2006/43/EG voor zorgen dat de doorgifte van persoonsgegevens tussen hun bevoegde autoriteiten en de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China in overeenstemming is met alle toepasselijke beginselen en regels inzake gegevensbescherming en met name met de bepalingen van hoofdstuk V van Verordening (EU) 2016/679. De lidstaten moeten ervoor zorgen dat in passende waarborgen voor de doorgifte van persoonsgegevens wordt voorzien, overeenkomstig artikel 46 van Verordening (EU) 2016/679. Bovendien dienen de lidstaten erop toe te zien dat de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China persoonsgegevens in de overgebrachte documenten niet verder openbaar zullen maken zonder voorafgaande toestemming van de bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaten.

(9)

Het Ministry of Finance en de Securities Regulatory Commission (CSRC) van de Volksrepubliek China zijn, op grond van de Boekhoudwet, de Wet inzake gecertificeerde publieke accountants en de Effectenwet van de Volksrepubliek China, de twee publieke toezichthoudende instanties die bevoegd zijn voor het onderzoek van auditors en auditkantoren. Het Ministry of Finance is verantwoordelijk voor de afgifte van praktijkvergunningen aan accountantskantoren, de handhaving van accountingregels, de vaststelling van auditstandaarden, de uitvoering van inspecties en onderzoeken bij accountantskantoren en gecertificeerde publieke accountants, en het sluiten van regelgevende samenwerkingsovereenkomsten met betrekking tot het toezicht op het beroep van gecertificeerde publieke auditors. CSRC, onder auspiciën van de State Council, is verantwoordelijk voor de uitoefening van het toezicht op de effectenmarkt en voor de handhaving van de effectenwetgeving. CSRC is bevoegd tot het inspecteren van bedrijven die noteren aan de Shanghai Stock Exchange of de Shenzhen Stock Exchange en accountantskantoren die audits van deze beursgenoteerde bedrijven uitvoeren. CSRC is de verantwoordelijke autoriteit voor het toezicht op en het beheer van effecten die bij een van deze beide beurzen worden uitgegeven. Als toezichthouder is CSRC onder meer bevoegd voor het beheer van aangelegenheden inzake internationale samenwerking van de effecten- en futuressector. CSRC is bevoegd om een mechanisme voor samenwerking op het gebied van toezicht met overeenkomstige autoriteiten van andere rechtsgebieden in te stellen voor grensoverschrijdend toezicht op de effectenmarkten, inclusief samenwerking op het gebied van auditaangelegenheden.

(10)

Zowel het Ministry of Finance als CSRC zullen betrokken zijn bij de ondertekening van toekomstige bilaterale overeenkomsten voor de overdracht van auditdocumenten. Het Ministry of Finance neemt de leiding bij het sluiten van overeenkomsten met de lidstaten en beslist over deelname van CSCR aan onderhandelingen over en ondertekening van overeenkomsten, afhankelijk van het toepassingsgebied en de inhoud van de overeenkomsten. Huidige en voormalige medewerkers van het Ministry of Finance en CSRC moeten staats-, bedrijfs- en werkgeheimen die tijdens toezichtactiviteiten zijn verkregen vertrouwelijk behandelen en mogen dergelijke informatie niet gebruiken voor niet-gerelateerde aangelegenheden.

(11)

Krachtens de wet- en regelgeving van de Volksrepubliek China mogen het Ministry of Finance en CSRC aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaten documenten overdragen die gelijkwaardig zijn aan die van artikel 47, lid 1, van Richtlijn 2006/43/EG en op door hen bij dergelijke auditors en auditkantoren verrichte onderzoeken betrekking hebben.

(12)

Op basis daarvan en rekening houdend met het technisch advies van het Comité van Europese audit-instanties van artikel 30, lid 7, onder c), van Verordening (EU) nr. 537/2014 van het Europees Parlement en de Raad (3) voldoen het ministerie van Financiën en CSRC aan vereisten die adequaat moeten worden verklaard voor de toepassing van artikel 47, lid 1, onder c), van Richtlijn 2006/43/EG.

(13)

Dit besluit laat de samenwerkingsregelingen van artikel 25, lid 4, van Richtlijn 2004/109/EG van het Europees Parlement en de Raad onverlet (4).

(14)

Met overeenkomstig artikel 47, lid 3, eerste alinea, van Richtlijn 2006/43/EG bereikte conclusies betreffende de adequaatheid van de vereisten waaraan door de bevoegde autoriteiten van een derde land moet worden voldaan, wordt niet vooruitgelopen op een mogelijk op grond van artikel 46, lid 2, van die richtlijn door de Commissie vastgesteld besluit betreffende de gelijkwaardigheid van het stelsel van publiek toezicht, het kwaliteitsborgingsstelsel en de onderzoeks- en sanctieregeling voor auditors en auditorganisaties van het betrokken derde land.

(15)

Doel van dit besluit is een doeltreffende samenwerking te faciliteren tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten en die van de Volksrepubliek China. Het is de bedoeling deze autoriteiten in staat te stellen hun taken op het gebied van publiek toezicht, externe kwaliteitsborging en onderzoek te vervullen, en tegelijkertijd de rechten van de betrokken partijen te beschermen. Indien een bevoegde autoriteit besluit werkafspraken op basis van wederkerigheid met de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China te maken om de overdracht mogelijk te maken van auditdocumenten en andere documenten die in het bezit zijn van wettelijke auditors of auditkantoren, alsmede van inspectie- of onderzoeksverslagen, moet de betrokken lidstaat de Commissie in kennis stellen van de wederzijdse werkafspraken die met deze autoriteiten zijn gemaakt, zodat de Commissie kan beoordelen of de samenwerking in overeenstemming is met artikel 47 van Richtlijn 2006/43/EG.

(16)

Het uiteindelijke doel van de samenwerking tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten en de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China op het gebied van het toezicht op auditactiviteiten is te komen tot wederzijds vertrouwen in elkaars toezichtstelsels en tot een grotere convergentie van de kwaliteit van de audit. Een dergelijk wederzijds vertrouwen en een dergelijke grotere convergentie zouden gebaseerd zijn op de gelijkwaardigheid van audittoezichtstelsels van de Unie en van de Volksrepubliek China. Bijgevolg moeten overdrachten van audit- of andere documenten die in het bezit zijn van wettelijke auditors of auditkantoren, alsmede van inspectie- of onderzoeksverslagen, de uitzondering worden.

(17)

Dit besluit weerspiegelt het feit dat de lidstaten steeds meer belang hechten aan een verdere ontwikkeling van de samenwerking met de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China op het gebied van de wettelijke audit van jaarrekeningen als middel om de toegang van entiteiten uit de Unie tot de kapitaalmarkt van de Volksrepubliek China te vergemakkelijken en de kapitaalmarktactiviteiten in de lidstaten van ondernemingen die hun statutaire zetel in de Volksrepubliek China hebben te bevorderen.

(18)

Gezien het huidige gebrek aan praktische ervaring op het gebied van toezichtssamenwerking met de bevoegde autoriteiten van de Volksrepubliek China moet dit besluit voor een beperkte periode van toepassing zijn.

(19)

Ondanks de tijdslimiet zal de Commissie, rekening houdend met de ervaring die tijdens de samenwerking tussen toezichthouders is opgedaan en ook op basis van de inbreng van de lidstaten, de marktontwikkelingen, de ontwikkeling van de toezicht- en regelgevingskaders en de doeltreffendheid van de samenwerking tussen toezichthouders regelmatig monitoren. De Commissie kan, indien door de relevante ontwikkelingen de adequaatheidsverklaring van dit besluit opnieuw moet worden beoordeeld, op elk moment vóór het verstrijken van de geldigheidsduur ervan een specifieke evaluatie van dit besluit uitvoeren. Een dergelijke herbeoordeling kan tot de intrekking van dit besluit leiden.

(20)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming heeft op 20 mei 2019 advies uitgebracht.

(21)

De maatregelen in dit besluit zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 48, lid 1, van Richtlijn 2006/43/EG ingestelde comité,