(1)

Zoals vermeld in overweging 14 van Richtlijn 2014/53/EU, kan radioapparatuur een rol spelen bij het verlenen van toegang tot nooddiensten en moet radioapparatuur daarom in passende gevallen op zodanige wijze worden ontworpen dat zij de voor toegang tot die diensten vereiste mogelijkheden ondersteunt.

(2)

Het systeem dat in het kader van het Galileo-programma op basis van Verordening (EU) nr. 1285/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2) is opgericht, is een wereldwijd satellietnavigatiesysteem (GNSS) dat volledig eigendom is van en gecontroleerd wordt door de Unie en dat een hoogst nauwkeurige plaatsbepalingsdienst verleent onder civiele controle. Het Galileo-systeem kan worden gebruikt in combinatie met andere GNSS.

(3)

In de in 2016 vastgestelde ruimtestrategie voor Europa (3) zijn maatregelen aangekondigd waardoor de plaatsbepalings- en navigatiediensten van Galileo op mobiele telefoons kunnen worden gebruikt.

(4)

In zijn conclusies van 5 december 2017 (4) ondersteunt de Raad de ontwikkeling van een sterke downstreammarkt voor ruimtetoepassingen en -diensten en onderstreept de Raad dat er passende maatregelen, in voorkomend geval van regelgevende aard, moeten worden genomen om volledige compatibiliteit van apparaten die in de EU worden verkocht met het Galileo-systeem te bereiken en het gebruik van voor Galileo geschikte apparaten op de wereldmarkt te bevorderen.

(5)

In Richtlijn 2002/22/EG van het Europees Parlement en de Raad (5) is voorzien in de uitrol van het uniforme Europese alarmnummer („112”) over de gehele Unie en worden de lidstaten verplicht ervoor te zorgen dat ondernemingen die eindgebruikers een elektronische communicatiedienst aanbieden die bestemd is voor uitgaande gesprekken via een nummer of een aantal nummers in het nationaal telefoonnummerplan informatie over de locatie van de oproeper ter beschikking stellen van de instanties die noodoproepen, ten minste naar het Europese alarmnummer „112”, behandelen.

(6)

Met de hand vastgehouden mobiele telefoons met geavanceerde computerfuncties (hierna „mobiele toestellen” genoemd) is de categorie telecommunicatieradioapparatuur die in de Unie het meest wordt gebruikt om het uniforme Europese alarmnummer „112” te bellen.

(7)

Het niveau van nauwkeurigheid van de locatie van de radioapparatuur waarmee de nooddiensten worden gecontacteerd speelt een sleutelrol bij het waarborgen dat de vereiste toegang tot die diensten doeltreffend is. Momenteel wordt de locatie van de oproeper bij noodcommunicatie via mobiele toestellen bepaald middels een celidentiteit die is gebaseerd op het dekkingsgebied van de gsm-mast die het mobiele toestel bedient. Het dekkingsgebied van een gsm-mast varieert van 100 meter tot verscheidene kilometers. In bepaalde gevallen, met name in bergen, steden en grote gebouwen, kan dit aanleiding geven tot aanzienlijke fouten bij het lokaliseren van personen die een noodoproep doen.

(8)

Een bepaling van de locatie van een oproeper die gebaseerd is op een celidentiteit, aangevuld met wifi- en GNSS-informatie, maakt een veel nauwkeurigere bepaling van de locatie van de oproeper, snellere en doeltreffendere reddingsacties en een optimalisering van de hulpmiddelen mogelijk.

(9)

Op GNSS-plaatsbepaling gebaseerde methoden voor het bepalen van de locatie van de oproeper zijn reeds in acht lidstaten en bepaalde derde landen uitgerold.

(10)

Wat op de 112-dienst gebaseerde eCall-boordsystemen betreft, moeten ontvangers in die systemen overeenkomstig Verordening (EU) 2015/758 van het Europees Parlement en de Raad (6) reeds compatibel zijn met de plaatsbepalingsdiensten van de Galileo- en Egnos-systemen.

(11)

Om de aangegeven redenen moeten mobiele toestellen ook behoren tot de categorie van radioapparatuur die bepaalde mogelijkheden ondersteunt die de toegang tot nooddiensten waarborgen als bedoeld in artikel 3, lid 3, onder g), van Richtlijn 2014/53/EU. Nieuwe mobiele toestellen moeten in staat zijn toegang te verschaffen tot wifi- en GNSS-locatiegegevens in noodcommunicatie en de locatiebepalingsfunctie moet compatibel en interoperabel zijn met de diensten van het Galileo-programma.

(12)

Richtlijn 2014/53/EU is beperkt tot het formuleren van essentiële eisen. Om de beoordeling van de conformiteit met die eisen te vergemakkelijken, is in die richtlijn voorzien in een vermoeden van conformiteit voor radioapparatuur die voldoet aan vrijwillige geharmoniseerde normen die overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1025/2012 van het Europees Parlement en van de Raad (7) worden vastgesteld met het doel voor die eisen gedetailleerde technische specificaties te formuleren.

(13)

Het Europees Comité voor elektrotechnische normalisatie (Cenelec) en het Europees Instituut voor telecommunicatienormen (ETSI) zijn verzocht om, ter ondersteuning van de tenuitvoerlegging van artikel 3 van Richtlijn 2014/53/EU, geharmoniseerde normen voor radioapparatuur (M/536) op te stellen (8).

(14)

Economische actoren moeten voldoende tijd krijgen om de nodige aanpassingen door te voeren aan de mobiele toestellen die zij voornemens zijn op de markt te brengen. Niets in deze verordening mag worden geïnterpreteerd als zou het de economische actoren verhinderen de verordening vanaf de datum van inwerkingtreding na te leven.

(15)

De Commissie heeft tijdens de voorbereidende werkzaamheden voor de in deze verordening bepaalde maatregelen onder meer op deskundigenniveau passende raadplegingen gehouden en heeft de deskundigengroep voor ruimtevaartbeleid tijdens haar bijeenkomsten van 14 november 2017 en 14 maart 2018 geraadpleegd,

(1)

Om de uniforme toepassing te waarborgen van de gecombineerde nomenclatuur („GN”) die als bijlage bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad (2) is gevoegd, dienen bepalingen voor de indeling van bepaalde goederen te worden vastgesteld.

(2)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2017/1232 (3) is een uit nodulair gietijzer („ductile iron, EN-GJS-500-7”) vervaardigd artikel ingedeeld onder GN-code 7325 99 10 als andere gegoten werken van smeedbaar gietijzer.

(3)

De indeling in Uitvoeringsverordening (EU) 2017/1232 was gebaseerd op de toelichting op GN-code 7307 19 10, waarin smeedbaar gietijzer is gedefinieerd; volgens die toelichting omvat het begrip „smeedbaar gietijzer” ook nodulair gietijzer.

(4)

In de gevoegde zaken C-397/17 en C-398/17, Profit Europe (4), heeft het Hof van Justitie geoordeeld dat gegoten hulpstukken voor buisleidingen, van nodulair gietijzer, moeten worden ingedeeld in postonderverdeling 7307 19 90.

(5)

Het Hof van Justitie heeft zijn arrest gebaseerd op de bevinding dat nodulair gietijzer en smeedbaar gietijzer verschillen door hun samenstelling en productiewijze, en dat, hoewel nodulair gietijzer met smeedbaar gietijzer (EN-GJM) vergelijkbare eigenschappen vertoont, het binnen de classificatie van gietijzer (EN-GJS) niettemin een daarvan onderscheiden categorie vormt.

(6)

Het Hof van Justitie heeft dienaangaande geconcludeerd dat deze toelichtingen, aangezien daarin is vermeld dat „[h]et begrip,smeedbaar gietijzer” […] ook nodulair gietijzer [omvat]”, tot gevolg hebben dat het begrip „smeedbaar gietijzer” wordt verruimd tot een andere categorie gietijzer, en bijgevolg buiten beschouwing moeten worden gelaten.

(7)

Het arrest van het Hof van Justitie is naar analogie van toepassing op het product waarop Uitvoeringsverordening (EU) 2017/1232 betrekking heeft, aangezien dat product overeenstemt met de norm EN-GJS-500-7 en de indeling ervan als artikel van smeedbaar gietijzer was gebaseerd op de tekst van de toelichting op GN-code 7307 19 10, die volgens het Hof van Justitie de draagwijdte van GN-onderverdeling 7307 19 10 wijzigt.

(8)

De indeling van het artikel waarop Uitvoeringsverordening (EU) 2017/1232 betrekking heeft, is daarom niet in overeenstemming met de bevindingen van het Hof van Justitie in zijn arrest in de gevoegde zaken C-397/17 en C-398/17.

(9)

Uitvoeringsverordening (EU) 2017/1232 moet daarom worden ingetrokken en vervangen.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

(1)

Binnen het kader van artikel 6 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 heeft de Europese Centrale Bank (ECB) de exclusieve taak toezicht te houden op kredietinstellingen met het oog op een consistente toepassing van de toezichtsnormen, bevordering van de financiële stabiliteit en garantie van gelijke voorwaarden.

(2)

In overeenstemming met artikel 4, lid 3 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 past de ECB alle toepasselijke Uniewetgeving toe, en wanneer dat Unierecht bestaat uit richtlijnen, eveneens de nationale wetgeving waarbij de richtlijnen zijn omgezet.

(3)

Overeenkomstig artikel 9, lid 1, tweede onderalinea van Verordening (EU) nr. 1024/2013 beschikt de ECB met het oog op de uitvoering van de haar toegewezen bevoegdheden over alle bevoegdheden en verplichtingen uiteengezet in Verordening (EU) nr. 1024/2013 en alle bevoegdheden en verplichtingen die bevoegde autoriteiten hebben krachtens het toepasselijke Unierecht. De bevoegdheid van de ECB beslaat de uitoefening krachtens nationaal recht toegewezen toezichtsbevoegdheden die niet expliciet in Unierecht zijn voorzien, zolang deze bevoegdheden vallen binnen de taken van de ECB krachtens artikel 4 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 en een toezichtfunctie ondersteunen. Als bevoegde autoriteit moet de ECB elk jaar een aanzienlijk aantal besluiten inzake krachtens nationaal recht verleende toezichtsbevoegdheden vaststellen.

(4)

Ter bevordering van het besluitvormingsproces is een delegatiebesluit noodzakelijk met betrekking tot de vaststelling van die besluiten. Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft bevestigd dat delegatie van autoriteit noodzakelijk is opdat een instelling, die een aanzienlijk aantal besluiten moet vaststellen, haar taken kan vervullen. Evenzo heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie erkend dat het noodzakelijk is de werking van een besluitvormend orgaan te waarborgen, zijnde een beginsel dat inherent is aan alle institutionele stelsels (3).

(5)

Delegatie van besluitvormende bevoegdheden moet beperkt en evenredig zijn en de delegatiereikwijdte moet duidelijk omschreven zijn.

(6)

Besluit (EU) 2017/933 (ECB/2016/40) verduidelijkt de voor de vaststelling van delegatiebesluiten betreffende toezicht te volgen procedure en verduidelijkt tevens aan welke personen besluitvormingsbevoegdheden gedelegeerd mogen worden. Dat besluit doet geen afbreuk aan de vervulling van toezichttaken door de ECB en laat de bevoegdheden van de raad van toezicht onverlet om volledige ontwerpbesluiten aan de Raad van bestuur voor te leggen.

(7)

Indien niet is voldaan aan de in dit besluit vastgelegde criteria voor de vaststelling van een gedelegeerd besluit, moeten besluiten worden vastgesteld overeenkomstig de geen-bezwaarprocedure van artikel 26, lid 8 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 en verder gespecificeerd in artikel 13 octies van Besluit ECB/2004/2 (4). Voorts zou de geen-bezwaarprocedure eveneens moeten worden gevolgd indien de hoofden van arbeidseenheden betwijfelen of is voldaan aan de beoordelingscriteria voor besluiten in het kader van nationale bevoegdheden, gelet op de complexiteit van de beoordeling.

(8)

ECB-toezichtbesluiten kunnen administratief getoetst worden overeenkomstig artikel 24 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 en zoals nader bepaald in Besluit ECB/2014/16 (5). In geval van een dergelijke administratieve toetsing houdt de raad van toezicht rekening met het advies van de administratieve raad voor toetsing en legt de Raad van bestuur een nieuw ontwerpbesluit voor ter vaststelling uit hoofde van de geen-bezwaarprocedure,

(1)

Om het aanzienlijk aantal besluiten te kunnen adresseren dat de Europese Centrale Bank (ECB) moet vaststellen voor de vervulling van haar toezichttaken, is een procedure opgezet voor de vaststelling van specifieke gedelegeerde besluiten.

(2)

Een delegatiebesluit is van toepassing vanaf de vaststelling van een directiebesluit, bij welk besluit een of meerdere hoofden van arbeidseenheden worden benoemd om besluiten te nemen op basis van een delegatiebesluit.

(3)

De directie houdt bij de benoeming van hoofden van arbeidseenheden rekening met het belang van het delegatiebesluit en het aantal geadresseerden aan wie gedelegeerde besluiten gestuurd moeten worden.

(4)

De voorzitter van de raad van toezicht werd geraadpleegd betreffende de hoofden van arbeidseenheden aan wie de bevoegdheid tot vaststelling van besluiten aangaande krachtens het nationaal recht toegekende toezichthoudende bevoegdheden moet worden gedelegeerd,