(1)

Overeenkomstig Besluit (EU) 2018/385 van de Raad (2) is het protocol bij de Partnerschaps- en samenwerkingsovereenkomst waarbij een partnerschap tot stand wordt gebracht tussen de Europese Gemeenschappen en hun lidstaten, enerzijds, en de Kirgizische Republiek, anderzijds, in verband met de toetreding van de Republiek Kroatië tot de Europese Unie („het protocol”), ondertekend op 6 februari 2018, onder voorbehoud van de sluiting ervan op een latere datum.

(2)

Wat betreft de aangelegenheden die tot de bevoegdheid van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie behoren, is de ondertekening van het protocol onderworpen aan een afzonderlijke procedure.

(3)

Het protocol dient te worden goedgekeurd namens de Unie en de lidstaten,

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1484/95 van de Commissie (3) zijn voor de sectoren slachtpluimvee en eieren, en voor ovalbumine, bepalingen voor de toepassing van de aanvullende invoerrechten, alsmede de representatieve prijzen vastgesteld.

(2)

Uit de regelmatige controle van de gegevens die als basis worden gebruikt voor het bepalen van de representatieve prijzen voor de producten van de sectoren slachtpluimvee en eieren, alsmede voor ovalbumine, blijkt dat de representatieve prijzen voor de invoer van bepaalde producten moeten worden gewijzigd met inachtneming van de naargelang van de oorsprong optredende prijsverschillen.

(3)

Verordening (EG) nr. 1484/95 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Om ervoor te zorgen dat deze maatregel zo snel mogelijk na de terbeschikkingstelling van de bijgewerkte gegevens van toepassing wordt, dient de onderhavige verordening in werking te treden op de dag van de bekendmaking ervan,

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2016/2080 van de Commissie (3) is de verkoop van mageremelkpoeder in het kader van een openbare inschrijving geopend.

(2)

In het licht van de inschrijvingen die voor de drieëndertigste deelinschrijving zijn ontvangen, moet een minimumverkoopprijs worden vastgesteld.

(3)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

(1)

Het Verenigd Koninkrijk heeft deelgenomen aan Verordening (EG) nr. 377/2004 van de Raad (1), zoals gewijzigd bij Verordening (EU) nr. 493/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 5 april 2011 (2).

(2)

Op 1 oktober 2018, binnen de voorgeschreven termijn van drie maanden, heeft het Verenigd Koninkrijk de voorzitter van de Raad in kennis gesteld van zijn wens om niet deel te nemen aan de vaststelling van de herschikking van Verordening (EG) nr. 377/2004, die op 16 mei 2018 door de Commissie is voorgesteld en op 2 juli 2018 in alle vereiste talen door de Raad is ontvangen.

(3)

Verordening (EG) nr. 377/2004 beoogt de samenwerking tussen in derde landen gedetacheerde immigratieverbindingsfunctionarissen te verbeteren, met name door een verplichting in te voeren om plaatselijke of regionale netwerken van immigratieverbindingsfunctionarissen te vormen, het gebruik van een speciaal e-instrument voor regelmatige uitwisseling van informatie binnen de plaatselijke netwerken te bevorderen en een systeem voor verslaglegging over de activiteiten van de netwerken van immigratieverbindingsfunctionarissen in de vorm van halfjaarlijkse verslagen van het voorzitterschap in te voeren, zonder het gebruik van operationele systemen te vereisen en zonder dat sprake is van directe wisselwerking met wettelijke bepalingen die zijn opgenomen in andere rechtsinstrumenten die deel uitmaken van het Schengenacquis.

(4)

Het voorstel van 16 mei 2018 tot herschikking van Verordening (EG) nr. 377/2004 beoogt de coördinatie te verbeteren en het gebruik van immigratieverbindingsfunctionarissen, inclusief de nieuwe, in derde landen ingezette Europese verbindingsfunctionarissen, te optimaliseren om doeltreffender in te spelen op de prioriteiten van de EU op het gebied van migratie, maar wijkt niet af van de aard van de huidige Verordening (EG) nr. 377/2004, wat betreft de specifieke wisselwerking ervan met de andere delen van het Schengenacquis.

(5)

Het voorstel tot herschikking van Verordening (EG) nr. 377/2004 kan dus, net als de huidige Verordening (EG) nr. 377/2004, worden beschouwd als een op zichzelf staande maatregel binnen het Schengenacquis die niet in operationele wisselwerking staat met andere rechtsinstrumenten die deel uitmaken van het Schengenacquis.

(6)

In dit uitzonderlijke geval en gezien het op zichzelf staande karakter binnen het Schengenacquis van de huidige Verordening (EG) nr. 377/2004, kan ervan worden uitgegaan dat, als het Verenigd Koninkrijk niet langer deelneemt aan de huidige verordening of alle verdere wijzigingen daarvan, maar wel blijft deelnemen aan het resterende deel van het Schengenacquis waaraan het momenteel overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad (3) deelneemt, dit zou zorgen voor de ruimst mogelijke deelneming van het Verenigd Koninkrijk zonder de praktische toepasbaarheid van de andere onderdelen van het Schengenacquis ernstig in het gedrang te brengen en rekening houdend met de samenhang daarvan.

(7)

Artikel 8, lid 2, van Besluit 2000/365/EG moet derhalve, in overeenstemming met artikel 5, lid 3, van Protocol nr. 19, niet langer van toepassing zijn op het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland wat betreft de huidige Verordening (EG) nr. 377/2004, en alle verdere wijzigingen daarvan, inclusief het voorstel tot herschikking van Verordening (EG) nr. 377/2004 met ingang van de inwerkingtreding van de voorgestelde herschikking van Verordening (EG) nr. 377/2004.

(8)

Als gevolg hiervan moet overeenkomstig artikel 5, lid 3, van Protocol nr. 19 ook punt 6 van bijlage I bij Besluit 2004/926/EG (4) voor wat betreft Verordening (EG) nr. 377/2004 niet langer van toepassing zijn vanaf de datum van inwerkingtreding van de voorgestelde herschikking,

(1)

Overeenkomstig artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie heeft de Europese Unie zich als een van haar doelen gesteld de bescherming van de rechten van het kind te bevorderen. Maatregelen om kinderen te beschermen tegen het ongeoorloofd overbrengen of niet doen terugkeren van kinderen beschouwt zij als een essentieel onderdeel van dit beleid.

(2)

De Raad heeft Verordening (EG) nr. 2201/2003 (2) („verordening Brussel II bis”) vastgesteld, die als doel heeft kinderen te beschermen tegen de schadelijke gevolgen van het ongeoorloofd overbrengen of niet doen terugkeren, procedures vast te stellen om hun onmiddellijke terugkeer naar de gewone verblijfplaats te verkrijgen en het omgangs- en gezagsrecht te waarborgen.

(3)

Verordening Brussel II bis vormt een aanvulling op en versterking van het Verdrag van 's-Gravenhage van 25 oktober 1980 inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen („het verdrag van 1980”), waarbij een internationaal systeem van verplichtingen en samenwerking tussen de verdragsluitende staten en tussen centrale autoriteiten wordt ingesteld om te zorgen voor de onmiddellijke terugkeer van een kind dat ongeoorloofd is overgebracht of ongeoorloofd wordt vastgehouden.

(4)

Alle lidstaten van de Unie zijn partij bij het verdrag van 1980.

(5)

De Unie moedigt derde landen aan toe te treden tot het verdrag van 1980 en ondersteunt de correcte tenuitvoerlegging van het verdrag van 1980, onder andere door samen met de lidstaten deel te nemen aan de bijzondere commissies die regelmatig worden georganiseerd door de Haagse Conferentie voor internationaal privaatrecht.

(6)

Een gemeenschappelijk wettelijk kader tussen de lidstaten van de Unie en derde staten zou de beste oplossing kunnen zijn voor gevoelige zaken als internationale kinderontvoering.

(7)

Het verdrag van 1980 bepaalt dat het van toepassing is tussen de toetredende staat en de verdragsluitende staten die verklaard hebben de toetreding te aanvaarden.

(8)

Het verdrag van 1980 staat niet toe dat regionale organisaties voor economische integratie, zoals de Unie, partij bij het verdrag worden. De Unie kan derhalve niet tot dat verdrag toetreden en ook geen verklaring van aanvaarding van de toetreding van een toetredende staat neerleggen.

(9)

Overeenkomstig Advies 1/13 van het Hof van Justitie van de Europese Unie (3) behoren verklaringen van aanvaarding in het kader van het verdrag van 1980 tot de exclusieve externe bevoegdheid van de Unie.

(10)

De Dominicaanse Republiek heeft op 11 augustus 2004 het instrument voor toetreding tot het verdrag 1980 neergelegd. Het verdrag van 1980 is op 1 november 2004 in werking getreden in de Dominicaanse Republiek.

(11)

Alle lidstaten, met uitzondering van Cyprus, Denemarken, Kroatië, Luxemburg, Oostenrijk, Portugal, Roemenië en het Verenigd Koninkrijk, hebben de toetreding van de Dominicaanse Republiek tot het verdrag van 1980 reeds aanvaard. Een beoordeling van de situatie in de Dominicaanse Republiek heeft geleid tot de conclusie dat Cyprus, Kroatië, Luxemburg, Oostenrijk, Portugal, Roemenië en het Verenigd Koninkrijk in staat zijn om in het belang van de Unie de toetreding van de Dominicaanse Republiek, overeenkomstig de bepalingen van het verdrag van 1980, te aanvaarden.

(12)

Cyprus, Kroatië, Luxemburg, Oostenrijk, Portugal, Roemenië en het Verenigd Koninkrijk moeten daarom gemachtigd worden hun verklaring van aanvaarding van de toetreding van de Dominicaanse Republiek tot het verdrag van 1980 in het belang van de Unie neer te leggen overeenkomstig de voorwaarden van dit besluit. De overige lidstaten van de Unie hebben de toetreding van de Dominicaanse Republiek tot het verdrag van 1980 al aanvaard en hoeven derhalve geen nieuwe verklaring van aanvaarding neer te leggen, aangezien de bestaande verklaring krachtens het internationaal publiekrecht van kracht blijft.

(13)

Het Verenigd Koninkrijk en Ierland zijn gebonden door verordening Brussel II bis en nemen deel aan de vaststelling en de toepassing van dit besluit.

(14)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van dit besluit, dat derhalve niet bindend is voor, noch van toepassing is in Denemarken,

(1)

Overeenkomstig artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie heeft de Europese Unie zich als een van haar doelen gesteld de bescherming van de rechten van het kind te bevorderen. Maatregelen om kinderen te beschermen tegen het ongeoorloofd overbrengen of niet doen terugkeren van kinderen beschouwt zij als een essentieel onderdeel van dit beleid.

(2)

De Raad heeft Verordening (EG) nr. 2201/2003 (2) („verordening Brussel II bis”) vastgesteld, die als doel heeft kinderen te beschermen tegen de schadelijke gevolgen van het ongeoorloofd overbrengen of niet doen terugkeren, procedures vast te stellen om hun onmiddellijke terugkeer naar de gewone verblijfplaats te verkrijgen en het omgangs- en gezagsrecht te waarborgen.

(3)

Verordening Brussel II bis vormt een aanvulling op en versterking van het Verdrag van 's-Gravenhage van 25 oktober 1980 inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen („het verdrag van 1980”), waarbij een internationaal systeem van verplichtingen en samenwerking tussen de verdragsluitende staten en tussen centrale autoriteiten wordt ingesteld om te zorgen voor de onmiddellijke terugkeer van een kind dat ongeoorloofd is overgebracht of ongeoorloofd wordt vastgehouden.

(4)

Alle lidstaten van de Unie zijn partij bij het verdrag van 1980.

(5)

De Unie moedigt derde landen aan toe te treden tot het verdrag van 1980 en ondersteunt de correcte tenuitvoerlegging van het verdrag van 1980, onder andere door samen met de lidstaten deel te nemen aan de bijzondere commissies die regelmatig worden georganiseerd door de Haagse Conferentie voor internationaal privaatrecht.

(6)

Een gemeenschappelijk wettelijk kader tussen de lidstaten van de Unie en derde staten zou de beste oplossing kunnen zijn voor gevoelige zaken als internationale kinderontvoering.

(7)

Het verdrag van 1980 bepaalt dat het van toepassing is tussen de toetredende staat en de verdragsluitende staten die verklaard hebben de toetreding te aanvaarden.

(8)

Het verdrag van 1980 staat niet toe dat regionale organisaties voor economische integratie, zoals de Unie, partij bij het verdrag worden. De Unie kan derhalve niet tot dat verdrag toetreden en ook geen verklaring van aanvaarding van de toetreding van een toetredende staat neerleggen.

(9)

Overeenkomstig Advies 1/13 van het Hof van Justitie van de Europese Unie (3) behoren verklaringen van aanvaarding in het kader van het verdrag van 1980 tot de exclusieve externe bevoegdheid van de Unie.

(10)

Ecuador heeft op 22 januari 1992 zijn akte van toetreding tot het verdrag van 1980 neergelegd. Het verdrag van 1980 is op 1 april 1992 in werking getreden in Ecuador.

(11)

Alle betrokken lidstaten, met uitzondering van Denemarken en Oostenrijk, hebben de toetreding van Ecuador tot het verdrag van 1980 reeds aanvaard. Ecuador heeft de toetreding van Bulgarije, Cyprus, Estland, Letland, Litouwen, Malta, Polen, Roemenië en Slovenië tot het verdrag van 1980 aanvaard. Een beoordeling van de situatie in Ecuador heeft geleid tot de conclusie dat Oostenrijk in staat is om in het belang van de Unie de toetreding van Ecuador, overeenkomstig de bepalingen van het verdrag van 1980, te aanvaarden.

(12)

Oekraïne heeft op 2 juni 2006 zijn akte van toetreding tot het verdrag van 's-Gravenhage van 1980 neergelegd. Het verdrag van 1980 is op 1 september 2006 in werking getreden in Oekraïne.

(13)

Met uitzondering van Denemarken en Oostenrijk hebben alle lidstaten de toetreding van Oekraïne tot het verdrag van 1980 reeds aanvaard. Een beoordeling van de situatie in Oekraïne heeft geleid tot de conclusie dat Oostenrijk in staat is om in het belang van de Unie de toetreding van Oekraïne, overeenkomstig de bepalingen van het verdrag van 1980, te aanvaarden.

(14)

Oostenrijk moet daarom gemachtigd worden zijn verklaring van aanvaarding van de toetreding van Ecuador en Oekraïne tot het verdrag van 's-Gravenhage van 1980 in het belang van de Unie neer te leggen overeenkomstig de voorwaarden van dit besluit. De overige lidstaten van de Unie hebben de toetreding van Ecuador en Oekraïne tot het verdrag van 1980 al aanvaard en hoeven derhalve geen nieuwe verklaring van aanvaarding neer te leggen, aangezien de bestaande verklaring krachtens het internationaal publiekrecht van kracht blijft.

(15)

Het Verenigd Koninkrijk en Ierland zijn gebonden door verordening Brussel II bis en nemen deel aan de vaststelling en de toepassing van dit besluit.

(16)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van dit besluit, dat derhalve niet bindend is voor, noch van toepassing is in Denemarken,

(1)

Overeenkomstig artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie heeft de Europese Unie zich als een van haar doelen gesteld de bescherming van de rechten van het kind te bevorderen. Maatregelen om kinderen te beschermen tegen het ongeoorloofd overbrengen of niet doen terugkeren van kinderen beschouwt zij als een essentieel onderdeel van dit beleid.

(2)

De Raad heeft Verordening (EG) nr. 2201/2003 (2) („verordening Brussel II bis”) vastgesteld, die als doel heeft kinderen te beschermen tegen de schadelijke gevolgen van het ongeoorloofd overbrengen of niet doen terugkeren, procedures vast te stellen om hun onmiddellijke terugkeer naar de gewone verblijfplaats te verkrijgen en het omgangs- en gezagsrecht te waarborgen.

(3)

Verordening Brussel II bis vormt een aanvulling op en versterking van het Verdrag van 's-Gravenhage van 25 oktober 1980 inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen („het verdrag van 1980”), waarbij een internationaal systeem van verplichtingen en samenwerking tussen de verdragsluitende staten en tussen centrale autoriteiten wordt ingesteld om te zorgen voor de onmiddellijke terugkeer van een kind dat ongeoorloofd is overgebracht of ongeoorloofd wordt vastgehouden.

(4)

Alle lidstaten van de Unie zijn partij bij het verdrag van 1980.

(5)

De Unie moedigt derde landen aan toe te treden tot het verdrag van 1980 en ondersteunt de correcte tenuitvoerlegging van het verdrag van 1980, onder andere door samen met de lidstaten deel te nemen aan de bijzondere commissies die regelmatig worden georganiseerd door de Haagse Conferentie voor internationaal privaatrecht.

(6)

Een gemeenschappelijk wettelijk kader tussen de lidstaten van de Unie en derde staten zou de beste oplossing kunnen zijn voor gevoelige zaken als internationale kinderontvoering.

(7)

Het verdrag van 1980 bepaalt dat het van toepassing is tussen de toetredende staat en de verdragsluitende staten die verklaard hebben de toetreding te aanvaarden.

(8)

Het verdrag van 1980 staat niet toe dat regionale organisaties voor economische integratie, zoals de Unie, partij bij het verdrag worden. De Unie kan derhalve niet tot het Verdrag toetreden en ook geen verklaring van aanvaarding van de toetreding van een toetredende staat neerleggen.

(9)

Overeenkomstig Advies 1/13 van het Hof van Justitie van de Europese Unie (3) behoren verklaringen van aanvaarding in het kader van het verdrag van 1980 tot de exclusieve externe bevoegdheid van de Unie.

(10)

Honduras heeft op 20 december 1993 zijn akte van toetreding tot het verdrag van 1980 neergelegd. Het verdrag van 1980 is op 1 maart 1994 in werking getreden in Honduras.

(11)

Alle betrokken lidstaten, met uitzondering van Denemarken, Oostenrijk en Roemenië, hebben de toetreding van Honduras tot het verdrag van 1980 reeds aanvaard. Honduras heeft de toetreding van Bulgarije, Cyprus, Estland, Letland, Litouwen, Malta en Slovenië tot het verdrag van 1980 aanvaard. Een beoordeling van de situatie in Honduras heeft geleid tot de conclusie dat Oostenrijk en Roemenië in staat zijn om in het belang van de Unie de toetreding van Honduras, overeenkomstig de bepalingen van het verdrag van 1980, te aanvaarden.

(12)

Oostenrijk en Roemenië moeten daarom gemachtigd worden hun verklaring van aanvaarding van de toetreding van Honduras tot het verdrag van 1980 in het belang van de Unie neer te leggen overeenkomstig de voorwaarden van dit besluit. De overige lidstaten van de Unie hebben de toetreding van Honduras tot het verdrag van 1980 al aanvaard en hoeven derhalve geen nieuwe verklaring van aanvaarding neer te leggen, aangezien de bestaande verklaring krachtens het internationaal publiekrecht van kracht blijft.

(13)

Het Verenigd Koninkrijk en Ierland zijn gebonden door verordening Brussel II bis en nemen deel aan de vaststelling en de toepassing van dit besluit.

(14)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van dit besluit, dat derhalve niet bindend is voor, noch van toepassing is in Denemarken,

(1)

Overeenkomstig artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie heeft de Europese Unie zich als een van haar doelen gesteld de bescherming van de rechten van het kind te bevorderen. Maatregelen om kinderen te beschermen tegen het ongeoorloofd overbrengen of niet doen terugkeren van kinderen beschouwt zij als een essentieel onderdeel van dit beleid.

(2)

De Raad heeft Verordening (EG) nr. 2201/2003 (2) („verordening Brussel II bis”) vastgesteld, die als doel heeft kinderen te beschermen tegen de schadelijke gevolgen van het ongeoorloofd overbrengen of niet doen terugkeren, procedures vast te stellen om hun onmiddellijke terugkeer naar de gewone verblijfplaats te verkrijgen en het omgangs- en gezagsrecht te waarborgen.

(3)

Verordening Brussel II bis vormt een aanvulling op en versterking van het Verdrag van 's-Gravenhage van 25 oktober 1980 inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen („het verdrag van 1980”), waarbij een internationaal systeem van verplichtingen en samenwerking tussen de verdragsluitende staten en tussen centrale autoriteiten wordt ingesteld om te zorgen voor de onmiddellijke terugkeer van een kind dat ongeoorloofd is overgebracht of ongeoorloofd wordt vastgehouden.

(4)

Alle lidstaten van de Unie zijn partij bij het verdrag van 1980.

(5)

De Unie moedigt derde landen aan toe te treden tot het verdrag van 1980 en ondersteunt de correcte tenuitvoerlegging van het verdrag van 1980, onder andere door samen met de lidstaten deel te nemen aan de bijzondere commissies die regelmatig worden georganiseerd door de Haagse Conferentie voor internationaal privaatrecht.

(6)

Een gemeenschappelijk wettelijk kader tussen de lidstaten van de Unie en derde staten zou de beste oplossing kunnen zijn voor gevoelige zaken als internationale kinderontvoering.

(7)

Het verdrag van 1980 bepaalt dat het van toepassing is tussen de toetredende staat en de verdragsluitende staten die verklaard hebben de toetreding te aanvaarden.

(8)

Het verdrag van 1980 staat niet toe dat regionale organisaties voor economische integratie, zoals de Unie, partij bij het verdrag worden. De Unie kan derhalve niet tot het Verdrag toetreden en ook geen verklaring van aanvaarding van de toetreding van een toetredende staat neerleggen.

(9)

Overeenkomstig Advies 1/13 van het Hof van Justitie van de Europese Unie (3) behoren verklaringen van aanvaarding in het kader van het verdrag van 1980 tot de exclusieve externe bevoegdheid van de Unie.

(10)

Belarus heeft op 12 januari 1998 zijn akte van toetreding tot het verdrag van 1980 neergelegd. Het verdrag van 1980 is op 1 april 1998 in werking getreden in Belarus.

(11)

Alle betrokken lidstaten, met uitzondering van Denemarken, Luxemburg, Oostenrijk en Roemenië, hebben de toetreding van Belarus tot het verdrag van 1980 reeds aanvaard. Belarus heeft de toetreding van Bulgarije, Estland, Letland, Litouwen en Malta tot het verdrag van 1980 aanvaard. Een beoordeling van de situatie in Belarus heeft geleid tot de conclusie dat Luxemburg, Oostenrijk en Roemenië in staat zijn om in het belang van de Unie de toetreding van Belarus, overeenkomstig de bepalingen van het verdrag van 1980, te aanvaarden.

(12)

Oezbekistan heeft op 31 mei 1999 zijn akte van toetreding tot het verdrag van 1980 neergelegd. Het verdrag van 1980 is op 1 augustus 1999 in werking getreden in Oezbekistan.

(13)

Alle lidstaten, met uitzondering van Denemarken, Luxemburg, Oostenrijk en Roemenië, hebben de toetreding van Oezbekistan tot het verdrag van 1980 reeds aanvaard. Oezbekistan heeft de toetreding van Bulgarije, Estland, Letland, Litouwen en Malta tot het verdrag van 1980 aanvaard. Een beoordeling van de situatie in Oezbekistan heeft geleid tot de conclusie dat Luxemburg, Oostenrijk en Roemenië in staat zijn om in het belang van de Unie de toetreding van Oezbekistan, overeenkomstig de bepalingen van het verdrag van 1980, te aanvaarden.

(14)

Luxemburg, Oostenrijk en Roemenië moeten daarom gemachtigd worden hun verklaring van aanvaarding van de toetreding van Belarus en Oezbekistan tot het verdrag van 1980 in het belang van de Unie neer te leggen overeenkomstig de voorwaarden van dit besluit. De overige lidstaten van de Unie hebben de toetreding van Belarus en Oezbekistan tot het verdrag van 1980 al aanvaard en hoeven derhalve geen nieuwe verklaring van aanvaarding neer te leggen, aangezien de bestaande verklaring krachtens het internationaal publiekrecht van kracht blijft.

(15)

Het Verenigd Koninkrijk en Ierland zijn gebonden door verordening Brussel II bis en nemen deel aan de vaststelling en de toepassing van dit besluit.

(16)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van dit besluit, dat derhalve niet bindend is voor, noch van toepassing is in Denemarken,

(1)

Krachtens artikel 193 van Richtlijn 2006/112/EG is de belastingplichtige die goederen levert of diensten verricht, in de regel ook de persoon die tot voldoening van de btw is gehouden.

(2)

Bij brief, ingekomen bij de Commissie op 16 oktober 2018, heeft Litouwen verzocht om machtiging tot invoering van een bijzondere maatregel die afwijkt van artikel 193 van Richtlijn 2006/112/EG, teneinde de verleggingsregeling te kunnen toepassen op leveringen van harde schijven („de bijzondere maatregel”).

(3)

Overeenkomstig artikel 395, lid 2, tweede alinea, van Richtlijn 2006/112/EG heeft de Commissie de overige lidstaten van het verzoek van Litouwen bij brief van 19 november 2018 in kennis gesteld. Bij brief van 20 november 2018 heeft de Commissie Litouwen meegedeeld dat zij over alle gegevens beschikte die zij nodig achtte voor de beoordeling van het verzoek.

(4)

Litouwen heeft geconstateerd dat er ploffraude in het intracommunautaire handelsverkeer wordt gepleegd met betrekking tot leveringen van elektronische goederen zoals laptops, mobiele telefoons, tablets en harde schijven. De omvang en de reikwijdte van deze praktijk hebben een rechtstreekse en uiterst negatieve impact op de staatsbegroting.

(5)

Litouwen heeft een reeks maatregelen genomen om dit soort van btw-fraude aan te pakken en te voorkomen. Volgens Litouwen schieten deze maatregelen evenwel tekort om btw-fraude bij de levering van elektronische goederen te voorkomen.

(6)

Litouwen wil de verleggingsregeling voor elektronische producten invoeren op basis van artikel 199 bis van Richtlijn 2006/112/EG. Harde schijven vallen echter buiten het toepassingsgebied van dit artikel.

(7)

Om de verleggingsregeling te kunnen toepassen op een bredere grondslag die niet alleen de elektronische producten zou omvatten waarin artikel 199 bis van Richtlijn 2006/112/EG al voorziet maar ook harde schijven, verzoekt Litouwen om machtiging tot invoering van de bijzondere maatregel.

(8)

Gelet op het positieve effect dat de bijzondere maatregel kan hebben op de strijd tegen de door Litouwen vastgestelde btw-fraude, dient een derogatie te worden verleend voor een beperkte periode, namelijk van 1 maart 2019 tot en met 28 februari 2022.

(9)

Derogaties worden gewoonlijk voor een beperkte periode toegestaan, opdat kan worden nagegaan of bijzondere maatregelen passend en doeltreffend zijn. Zo hebben de lidstaten de gelegenheid andere klassieke maatregelen te nemen om het probleem in kwestie aan te pakken tegen de tijd dat de bijzondere maatregelen verstrijken, zodat deze niet hoeven te worden verlengd. Derogaties op grond waarvan de verleggingsregeling kan worden gebruikt, worden slechts bij uitzondering verleend voor specifieke fraudegebieden en moeten als een laatste redmiddel worden gezien. Litouwen moet daarom tegen de tijd dat de bijzondere maatregel verstrijkt, andere klassieke maatregelen nemen ter bestrijding en voorkoming van btw-fraude met betrekking tot handel van de harde schijven, zodat het niet langer nodig is om ten aanzien van dergelijke leveringen af te wijken van artikel 193 van Richtlijn 2006/112/EG.

(10)

De bijzondere maatregel zal geen negatieve gevolgen hebben voor de eigen middelen van de Unie uit de btw,

(1)

Bij brief, ingekomen bij de Commissie op 15 mei 2018, heeft Polen verzocht om een machtiging om een bijzondere maatregel te treffen die afwijkt van artikel 226 van Richtlijn 2006/112/EG met het doel een mechanisme van gesplitste betaling („de bijzondere maatregel”) toe te passen. De bijzondere maatregel moet vereisen dat op facturen voor fraudegevoelige leveringen van goederen en diensten, die doorgaans onder de verleggingsregeling en onder hoofdelijke aansprakelijkheid vallen in Polen, speciaal moet worden vermeld dat de belasting toegevoegde waarde (btw) op een geblokkeerde btw-rekening van de leverancier moet worden gestort. Polen heeft om de bijzondere maatregel verzocht voor een periode van drie jaar, van 1 januari 2019 tot en met 31 december 2021.

(2)

Overeenkomstig artikel 395, lid 2, tweede alinea, van Richtlijn 2006/112/EG heeft de Commissie het verzoek van Polen bij brief van 3 september 2018 aan de overige lidstaten overgebracht. Bij brief van 4 september 2018 heeft de Commissie Polen meegedeeld dat zij over alle nodige gegevens beschikte om het verzoek te beoordelen.

(3)

Polen heeft reeds talrijke maatregelen genomen om fraude te bestrijden. Het heeft onder meer de verleggingsregeling en de hoofdelijke aansprakelijkheid van de leverancier en de klant, het standaardcontrolebestand, strengere regels voor de btw-inschrijving en -uitschrijving van belastingplichtigen, een verhoging van het aantal audits ingevoerd. Polen meent niettemin dat deze maatregelen onvoldoende zijn om btw-fraude te voorkomen.

(4)

Polen is van mening dat bij toepassing van de bijzondere maatregel btw-fraude zal worden uitgebannen. Omdat het bedrag aan btw dat op een aparte btw-rekening van een leverancier (belastingplichtige) wordt gestort in het mechanisme van gesplitste betaling alleen voor beperkte doeleinden mag worden gebruikt, namelijk voor de afdracht van btw aan de belastingautoriteit en voor de betaling van btw op facturen van leveranciers, is beter gewaarborgd dat de belastingautoriteiten en dus de Poolse schatkist het volledige bedrag aan btw zullen ontvangen.

(5)

Polen heeft op 1 juli 2018 een vrijwillig mechanisme van gesplitste betaling ingevoerd. Polen is van mening dat de bijzondere maatregel moet worden ingevoerd voor bijzonder btw-fraudegevoelige gebieden. Daarbij gaat het om economische sectoren als staal, schroot, elektronische apparatuur, goud, non-ferrometalen, brandstoffen en kunststoffen. Deze gebieden vallen in Polen doorgaans onder de verleggingsregeling en hoofdelijke aansprakelijkheid van de leverancier en de klant.

(6)

De bijzondere maatregel zal van toepassing zijn op leveringen tussen belastingplichtigen van goederen en diensten die zijn vermeld in de bijlage in goederenleveringen tussen bedrijven (b2b) en die alleen betrekking hebben op elektronische bankoverschrijvingen.

(7)

Indien de voorbelasting in de btw-aangifte van de leverancier hoger is dan het af te dragen btw-bedrag, wordt het verschil gewoonlijk binnen 60 dagen op de reguliere rekening van de leverancier gestort. Polen heeft echter de Commissie ervan in kennis gesteld dat in het geval van transacties die onder de bijzondere maatregel vallen, dit verschil op verzoek van de leverancier die over een geblokkeerde btw-rekening beschikt, binnen 25 dagen zal worden teruggegeven.

(8)

Leveranciers hoeven geen kosten te maken voor het openen en beheren van de btw-bankrekening omdat banken geen provisie of vergoeding in rekening mogen brengen voor de btw-rekening.

(9)

De bijzondere maatregel zal voor alle leveranciers gelden en dus ook voor niet in Polen gevestigde leveranciers; zij moeten een overeenkomstig de Poolse bankwetgeving beheerde bankrekening aanhouden. In dit verband heeft Polen bevestigd dat de leveranciers geen extra kosten hoeven te maken voor het verplicht openen van een bankrekening in Polen, aangezien die leveranciers gratis een bankrekening voor btw-betalingen kunnen openen en aanhouden.

(10)

De bijzondere maatregel die Polen voor ogen heeft, zal aanzienlijke veranderingen voor leveranciers meebrengen. Het systeem is al sinds 1 juli 2018 op vrijwillige basis operationeel en belastingplichtigen hebben de kans gehad om ermee vertrouwd te raken.

(11)

De Commissie is van mening dat de bijzondere maatregel voor leveringen van goederen en diensten die fraudegevoelig zijn, allicht zal helpen in de strijd tegen btw-fraude. Derogaties worden doorgaans voor een beperkte periode toegekend. De bijzondere maatregel moet daarom worden toegestaanvan 1 maart 2019 tot en met 28 februari 2022.

(12)

Gezien het vernieuwende karakter en het brede toepassingsgebied van de bijzondere maatregel is het van belang na te gaan hoe deze bijzondere maatregel uitpakt. Dergelijke follow-up moet in het bijzonder gericht zijn op de effecten van de maatregel op de omvang van de btw-fraude en op de belastingplichtigen wat betreft onder meer btw-teruggaaf, administratieve lasten, onkosten. Polen moet daarom, 18 maanden na de inwerkingtreding van de bijzondere maatregel in Polen, verslag over de effecten van de bijzondere maatregel uitbrengen.

(13)

De bijzondere maatregel zal geen nadelige gevolgen voor de totale belastingopbrengst in het stadium van het eindverbruik en voor de eigen middelen van de Unie uit de btw hebben,

(1)

Op 18 september 2015 en 1 oktober 2015 heeft de Raad de Besluiten (EU, Euratom) 2015/1600 (1) en 2015/1790 (2) tot benoeming van de leden van het Europees Economisch en Sociaal Comité voor de periode van 21 september 2015 tot en met 20 september 2020 vastgesteld. Op 16 februari 2016 is Marie-Louise KNUPPERT bij Besluit (EU) 2016/229 van de Raad (3) als lid vervangen door Arne GREVSEN.

(2)

In het Europees Economisch en Sociaal Comité is een zetel van lid vrijgekomen wegens het einde van het mandaat van Bernt FALLENKAMP.

(3)

In het Europees Economisch en Sociaal Comité is een zetel van lid vrijgekomen wegens het einde van het mandaat van Arne GREVSEN,

—

Dorthe ANDERSEN, Head of the Danish Trade Union EU Office,

—

Bente SORGENFREY, first vice-president FH - Danish Trade Union Confederation.

(1)

De Raad heeft op 15 april 2014 Besluit 2014/219/GBVB (1) betreffende de GVDB-missie van de Europese Unie in Mali (EUCAP Sahel Mali) vastgesteld.

(2)

De Raad heeft op 11 januari 2017 Besluit (GBVB) 2017/50 (2) vastgesteld, waarbij EUCAP Sahel Mali werd verlengd tot en met 14 januari 2019. De Raad heeft op 7 december 2017 Besluit (GBVB) 2017/2264 (3) vastgesteld, waarbij in een financieel referentiebedrag voor EUCAP Sahel Mali werd voorzien tot en met 14 januari 2019.

(3)

De Raad heeft op 25 juni 2018 in zijn conclusies over de Sahel/Mali gewezen op het belang van regionalisering van het GVDB in de Sahel, waar nodig gericht op versterking van de civiele en militaire steun aan grensoverschrijdende samenwerking, van de regionale samenwerkingsstructuren — in het bijzonder die van de G5 Sahel — en van het vermogen en de eigen inbreng van de G5-landen om de veiligheidsuitdagingen in de regio aan te pakken.

(4)

Het Politiek en Veiligheidscomité heeft op 25 oktober 2018 naar aanleiding van de strategische evaluatie van EUCAP Sahel Mali aanbevolen EUCAP Sahel Mali te verlengen tot en met 14 januari 2021.

(5)

In afwachting van de goedkeuring door de Raad van de planningsdocumenten betreffende de Sahel-regionalisering heeft de Raad op 17 december 2018 Besluit (GBVB) 2018/2008 (4) vastgesteld, waarbij EUCAP Sahel Mali werd verlengd en in een financieel referentiebedrag voor EUCAP Sahel Mali werd voorzien tot en met 28 februari 2019.

(6)

Besluit 2014/219/GBVB moet derhalve worden verlengd tot en met 14 januari 2021.

(7)

EUCAP Sahel Mali zal worden uitgevoerd in een mogelijk verslechterende situatie die de verwezenlijking van de doelstellingen van het externe optreden van de Unie als geformuleerd in artikel 21 van het Verdrag betreffende de Europese Unie kan hinderen,

1)

aan artikel 14, lid 1, wordt de volgende alinea toegevoegd:

„Het financiële referentiebedrag ter dekking van de uitgaven in verband met EUCAP Sahel Mali voor de periode van 1 maart 2019 tot en met 14 januari 2021 bedraagt 66 930 000 EUR.”;

2)

in artikel 18 wordt de tweede zin vervangen door:

„Het is van toepassing tot en met 14 januari 2021.”.

(1)

Op 14 mei 2018 heeft de toeleverancier SEG Automotive Germany GmbH een aanvraag ingediend voor de goedkeuring van de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter als eco-innovatie voor voertuigen van categorie N1. De aanvraag is beoordeeld overeenkomstig artikel 12 van Verordening (EU) nr. 510/2011 en Uitvoeringsverordening (EU) nr. 427/2014 van de Commissie (2).

(2)

De motor-generator van 48 V is een reversibele machine die kan werken als elektrische motor die elektrische energie omzet in mechanische energie, of als een generator die als standaardalternator mechanische energie omzet in elektrische energie De ingediende aanvraag was gericht op de generatiefunctie van het onderdeel.

(3)

Voor de bepaling van het totale rendement van het systeem stelde de aanvrager twee methoden voor om het rendement van de motor-generator van 48 V te combineren met het rendement van de 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter. Met de eerste methode worden het rendement van de motor-generator van 48 V en dat van de 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter afzonderlijk berekend, en met de tweede methode wordt het rendement van de motor-generator van 48 V met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter berekend (gecombineerde methode). Beide testprocedures zijn in overeenstemming met de „Technical Guidelines for the preparation of applications for the approval of innovative technologies pursuant to Regulation (EU) No 510/2011”.

(4)

Uit de in de aanvraag verstrekte informatie blijkt dat voor de twee voorgestelde casestudy's aan de in artikel 12 van Verordening (EU) nr. 510/2011 en de in de artikelen 2 en 4 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 427/2014 bedoelde voorwaarden en criteria is voldaan. Bijgevolg moet de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH voor voertuigen van categorie N1 worden goedgekeurd als eco-innovatie.

(5)

Het is passend de testmethoden voor het bepalen van de CO2-besparingen door de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH goed te keuren. Alleen de emissiebesparingen die op basis van een van de twee in dit besluit beschreven methoden zijn berekend, mogen in aanmerking worden genomen bij het bepalen van de specifieke emissieprestatie van de fabrikant krachtens Verordening (EG) nr. 510/2011.

(6)

Teneinde de CO2-besparingen als gevolg van het gebruik van de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH te kunnen bepalen, is het nodig de basistechnologie vast te stellen ten opzichte waarvan het rendement van de generatorfunctie moet worden beoordeeld. Gezien het advies van deskundigen is het passend een alternator met een rendement van 67 % als basistechnologie te gebruiken voor het bepalen van de CO2-besparingen krachtens dit besluit.

(7)

Voor voertuigen van categorie N1 zijn de testmethoden gebaseerd op bepaalde voorwaarden die alleen gelden voor voertuigen waarvoor het is toegestaan ongecorrigeerde metingen te gebruiken als het brandstofverbruik of de CO2-emissies die zijn gemeten tijdens de test van type 1, zoals gespecificeerd in bijlage 8 bij VN/ECE-Reglement nr. 101. Om die reden is dit besluit van toepassing op alle door een interne verbrandingsmotor aangedreven voertuigen van categorie N1, maar is hte toepassingsgebied beperkt tot bepaalde hybride voertuigen van categorie N1.

(8)

De besparingen als gevolg van het gebruik van de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH kunnen gedeeltelijk worden aangetoond bij de in bijlage XII bij Verordening (EG) nr. 692/2008 van de Commissie (3) bedoelde test. Daarom is het nodig ervoor te zorgen dat deze gedeeltelijke dekking in aanmerking wordt genomen bij de testmethode voor de CO2-besparingen als gevolg van het gebruik van de motor-generator.

(9)

Indien de typegoedkeuringsinstantie oordeelt dat de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH niet aan de voorwaarden voor certificering voldoet, moet de aanvraag voor certificering van de besparingen worden afgewezen.

(10)

Dit besluit moet tot en met 2020 van toepassing zijn op de testprocedure bedoeld in bijlage XII bij Verordening (EG) nr. 692/2008. Met ingang van 1 januari 2021 moeten innovatieve technologieën worden beoordeeld volgens de testprocedure die is vastgelegd in Uitvoeringsverordening (EU) 2017/1151 van de Commissie (4).

(11)

Om de algemene eco-innovatiecode vast te stellen die overeenkomstig de bijlagen I, VIII en IX bij Richtlijn 2007/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (5) in de desbetreffende typegoedkeuringsdocumenten moet worden vermeld, moet voor de innoverende technologie voor de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH de individuele code worden gespecificeerd,

(1)

Op 14 mei 2018 heeft de toeleverancier SEG Automotive Germany GmbH een aanvraag ingediend voor de goedkeuring van de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter als eco-innovatie voor voertuigen van categorie M1. De aanvraag is beoordeeld overeenkomstig artikel 12 van Verordening (EG) nr. 443/2009 en Uitvoeringsverordening (EU) nr. 725/2011 van de Commissie (2).

(2)

De motor-generator van 48 V is een reversibele machine die kan werken als elektrische motor die elektrische energie omzet in mechanische energie, of als een generator die als standaardalternator mechanische energie omzet in elektrische energie De ingediende aanvraag was gericht op de generatiefunctie van het onderdeel.

(3)

Voor de bepaling van het totale rendement van het systeem stelde de aanvrager twee methoden voor om het rendement van de motor-generator van 48 V te combineren met het rendement van de 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter. Met de eerste methode worden het rendement van de motor-generator van 48 V en dat van de 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter afzonderlijk berekend, en met de tweede methode wordt het rendement van de motor-generator van 48 V met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter berekend (gecombineerde methode). Beide testprocedures zijn in overeenstemming met de „Technical Guidelines for the preparation of applications for the approval of innovative technologies pursuant to Regulation (EC) No 443/2009”. Ten opzichte van de testmethode die werd gedefinieerd in Uitvoeringsbesluit (EU) 2017/785 van de Commissie (3) betreffende de goedkeuring van efficiënte motor-generatoren van 12 V, omvatten de testmethoden voor motor-generatoren van 48 V verschillende spanningen en teststromen teneinde rekening te houden met de specifieke kenmerken van de motor-generator van 48 V.

(4)

Uit de in de aanvraag verstrekte informatie blijkt dat voor de twee voorgestelde casestudy's aan de in artikel 12 van Verordening (EG) nr. 443/2009 en de in de artikelen 2 en 4 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 725/2011 bedoelde voorwaarden en criteria is voldaan. Bijgevolg moet de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH voor voertuigen van categorie M1 worden goedgekeurd als eco-innovatie.

(5)

Het is passend de testmethoden voor het bepalen van de CO2-besparingen door de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH goed te keuren. Alleen de emissiebesparingen die op basis van een van de twee in dit besluit beschreven methoden zijn berekend, mogen in aanmerking worden genomen bij het bepalen van de specifieke emissieprestatie van de fabrikant krachtens Verordening (EG) nr. 443/2009.

(6)

Teneinde de CO2-besparingen als gevolg van het gebruik van de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH te kunnen bepalen, is het nodig de basistechnologie vast te stellen ten opzichte waarvan het rendement van de generatorfunctie moet worden beoordeeld. Gezien het advies van deskundigen is het passend een alternator met een rendement van 67 % als basistechnologie te gebruiken voor het bepalen van de CO2-besparingen krachtens dit besluit.

(7)

Voor voertuigen van categorie M1 zijn de testmethoden gebaseerd op bepaalde voorwaarden die alleen gelden voor voertuigen waarvoor het is toegestaan ongecorrigeerde metingen te gebruiken als het brandstofverbruik of de CO2-emissies die zijn gemeten tijdens de test van type 1, zoals gespecificeerd in bijlage 8 bij VN/ECE-Reglement nr. 101. Om die reden is dit besluit van toepassing op alle door een interne verbrandingsmotor aangedreven voertuigen van categorie M1, maar is het toepassingsgebied beperkt tot slechts bepaalde hybride voertuigen van categorie M1.

(8)

De besparingen als gevolg van het gebruik van de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH kunnen gedeeltelijk worden aangetoond bij de in bijlage XII bij Verordening (EG) nr. 692/2008 van de Commissie (4) bedoelde test. Daarom is het nodig ervoor te zorgen dat deze gedeeltelijke dekking in aanmerking wordt genomen bij de testmethode voor de CO2-besparingen als gevolg van het gebruik van de motor-generator.

(9)

Indien de typegoedkeuringsinstantie oordeelt dat de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH niet aan de voorwaarden voor certificering voldoet, moet de aanvraag voor certificering van de besparingen worden afgewezen.

(10)

Dit besluit moet tot en met 2020 van toepassing zijn op de testprocedure bedoeld in bijlage XII bij Verordening (EG) nr. 692/2008. Met ingang van 1 januari 2021 moeten innovatieve technologieën worden beoordeeld volgens de testprocedure vastgelegd in Verordening (EU) 2017/1151 van de Commissie (5).

(11)

Om de algemene eco-innovatiecode vast te stellen die overeenkomstig de bijlagen I, VIII en IX bij Richtlijn 2007/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (6) in de desbetreffende typegoedkeuringsdocumenten moet worden vermeld, moet voor de innoverende technologie voor de hoogefficiënte motor-generator van 48 V (BRM) met 48 V/12 V-gelijkstroomomzetter van SEG Automotive Germany GmbH de individuele code worden gespecificeerd,

(1)

Bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU van de Commissie (4) zijn in bepaalde lidstaten, waar gevallen van Afrikaanse varkenspest in tamme of wilde varkens zijn bevestigd („de betrokken lidstaten”), maatregelen op het gebied van de diergezondheid vastgesteld in verband met die ziekte. In de bijlage bij dat uitvoeringsbesluit zijn bepaalde gebieden in de betrokken lidstaten afgebakend, die in de lijsten in de delen I tot en met IV van die bijlage zijn opgenomen, waarbij een onderscheid wordt gemaakt tussen verschillende risiconiveaus op basis van de epidemiologische situatie van die ziekte. De bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU is verscheidene keren gewijzigd om rekening te houden met veranderingen in de epidemiologische situatie ten aanzien van Afrikaanse varkenspest in de Unie die in die bijlage moeten worden weerspiegeld.

(2)

Het risico van verspreiding van Afrikaanse varkenspest bij wilde dieren hangt samen met de natuurlijke trage verspreiding van die ziekte bij wilde varkens en met menselijke activiteiten, zoals is gebleken uit de recente epidemiologische ontwikkeling van de ziekte in de Unie en zoals is gedocumenteerd door de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) in het op 14 juli 2015 gepubliceerde wetenschappelijk advies van het Panel voor diergezondheid en dierenwelzijn, het op 23 maart 2017 gepubliceerde wetenschappelijk verslag van de EFSA over het epidemiologisch onderzoek naar Afrikaanse varkenspest in de Baltische staten en Polen, het op 8 november 2017 gepubliceerde wetenschappelijk verslag van de EFSA over het epidemiologisch onderzoek naar Afrikaanse varkenspest in de Baltische staten en Polen, en het op 29 november 2018 gepubliceerde wetenschappelijk verslag van de EFSA over het epidemiologisch onderzoek naar Afrikaanse varkenspest in de Europese Unie (5).

(3)

Sinds de datum waarop de recentste wijziging van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU is vastgesteld, hebben zich bij wilde varkens in Bulgarije en België en bij tamme varkens in Roemenië nieuwe gevallen van Afrikaanse varkenspest voorgedaan die in de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU moeten worden weerspiegeld.

(4)

In februari 2019 is een geval van Afrikaanse varkenspest vastgesteld bij een wild varken in de regio Varna in Bulgarije, buiten de gebieden die zijn opgenomen in de lijst in de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU. Door dit geval van Afrikaanse varkenspest bij een wild varken moet in die bijlage met een hoger risiconiveau rekening worden gehouden. Bijgevolg moet dit door Afrikaanse varkenspest getroffen gebied in Bulgarije in de lijst in deel II van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU worden opgenomen.

(5)

In februari 2019 is een geval van Afrikaanse varkenspest vastgesteld bij een wild varken in de provincie Luxemburg in België, in een gebied dat momenteel is opgenomen in de lijst in deel I van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU. Door dit geval van Afrikaanse varkenspest bij een wild varken moet in die bijlage met een hoger risiconiveau rekening worden gehouden. Bijgevolg moet dit door Afrikaanse varkenspest getroffen gebied in België in de lijst in deel II van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU worden opgenomen.

(6)

In februari 2019 is een uitbraak van Afrikaanse varkenspest vastgesteld bij tamme varkens in het district Botoșani in Roemenië in een gebied dat momenteel is opgenomen in de lijst in deel II van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU. Door deze uitbraak van Afrikaanse varkenspest bij tamme varkens moet in die bijlage met een hoger risiconiveau rekening worden gehouden. Bijgevolg moet dit door Afrikaanse varkenspest getroffen gebied in Roemenië nu in de lijst in deel III van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU worden opgenomen.

(7)

Om rekening te houden met recente ontwikkelingen in de epidemiologische evolutie van Afrikaanse varkenspest in de Unie, en met het oog op de proactieve bestrijding van de met de verspreiding van die ziekte samenhangende risico's, moeten voor Bulgarije, België en Roemenië nieuwe gebieden met een hoog risico van voldoende omvang worden afgebakend en in de lijsten in de delen I, II en III van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU worden opgenomen. De bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,