(1)

Overeenkomstig artikel 11, lid 1, en onverminderd artikel 11, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1307/2013 moeten de lidstaten het bedrag aan rechtstreekse betalingen dat op grond van titel III, hoofdstuk 1, van die verordening voor een bepaald kalenderjaar aan een landbouwer wordt toegekend, met minstens 5 % verlagen voor het deel van het bedrag dat 150 000 EUR overschrijdt. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van die verordening moet de geraamde opbrengst van de verlaging beschikbaar worden gesteld als aanvullende steun voor maatregelen in het kader van plattelandsontwikkelingsprogramma's.

(2)

Litouwen heeft de Commissie uiterlijk op 1 augustus 2018 in kennis gesteld van zowel zijn besluit tot verlaging van de rechtstreekse betalingen als van de geraamde opbrengst van de verlaging voor het kalenderjaar 2019.

(3)

Bijgevolg moeten bijlage III bij Verordening (EU) nr. 1307/2013 en bijlage I bij Verordening (EU) nr. 1305/2013 zo worden aangepast dat de jaarlijkse nettomaxima voor rechtstreekse betalingen het door Litouwen genomen besluit weerspiegelen. Voorts moet bijlage I bij Verordening (EU) nr. 1305/2013 zo worden aangepast dat ook de jaarlijkse verdeling per lidstaat van de steun van de Unie voor plattelandsontwikkeling dat besluit weerspiegelt.

(4)

Bijlage I bij Verordening (EU) nr. 1305/2013 en bijlage III bij Verordening (EU) nr. 1307/2013 moeten derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

(1)

Op 21 december 2017 heeft de Europese Commissie („de Commissie”) een antisubsidieonderzoek geopend met betrekking tot de invoer in de Unie van elektrische fietsen van oorsprong uit de Volksrepubliek China („de VRC”, „China” of „het betrokken land”). Het onderzoek werd geopend op grond van artikel 10 van Verordening (EU) 2016/1037 van het Europees Parlement en de Raad van 8 juni 2016 betreffende bescherming tegen invoer met subsidiëring uit landen die geen lid zijn van de Europese Unie („de basisverordening”). Zij heeft daartoe een bericht van inleiding gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie (2) („het bericht van inleiding”).

(2)

De Commissie heeft het onderzoek geopend naar aanleiding van een klacht die op 8 november 2017 werd ingediend door de European Bicycle Manufacturers Association („EBMA” of „de klager”) namens producenten uit de Unie die meer dan 25 % van de totale productie van elektrische fietsen in de Unie vertegenwoordigen. Het bij de klacht gevoegde bewijs van subsidiëring en schade als gevolg daarvan volstond om de opening van een onderzoek te rechtvaardigen.

(3)

Voorafgaand aan de opening van het antisubsidieonderzoek heeft de Commissie overeenkomstig artikel 10, lid 7, van de basisverordening de Chinese overheid (3) ervan in kennis gesteld dat zij een met het nodige bewijsmateriaal gestaafde klacht had ontvangen en heeft zij haar uitgenodigd voor overleg. De Chinese overheid heeft de uitnodiging aangenomen en het overleg heeft op 18 december 2017 plaatsgevonden. Tijdens het overleg werd nota genomen van de opmerkingen van de Chinese overheid. Er kon echter geen overeenstemming worden bereikt.

(4)

Op 18 juli 2018 heeft de Commissie een voorlopig antidumpingrecht op hetzelfde product van oorsprong uit de VRC ingesteld (4) („de antidumpingverordening”) in een onderzoek dat op 20 oktober 2017 (5) was geopend („het parallelle antidumpingonderzoek”).

(5)

De analyse van de schade, het oorzakelijke verband en het belang van de Unie in het huidige antisubsidieonderzoek en in het parallelle antidumpingonderzoek is mutatis mutandis dezelfde, aangezien de definitie van de bedrijfstak van de Unie, de representatieve producenten in de Unie en het onderzoektijdvak in beide onderzoeken dezelfde zijn. Alle relevante met deze aspecten verband houdende elementen zijn ook in het onderhavige onderzoek in aanmerking genomen.

(6)

De Chinese overheid, de China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic products („CCCME”), het Collective of European Importers of Electric Bicycles („CEIEB”), waarvan de twee laatstgenoemden verscheidene belanghebbenden vertegenwoordigen, hebben na de inleiding van de procedure opmerkingen ingediend.

(7)

Deze partijen voerden aan dat de redenen waarom de Commissie vertrouwelijke behandeling van de identiteit van bepaalde belanghebbenden die zich achter de klacht hadden geschaard verleende, zowel ontoereikend als ongegrond waren. Ze voegden toe dat sommige producenten in de Unie elektrische fietsen invoeren uit de VRC in en dat zij derhalve, in het licht van artikel 9, lid 1, van de basisverordening niet kunnen worden beschouwd als onderdeel uitmakend van de bedrijfstak van de Unie. Ze wezen erop dat vertrouwelijke behandeling van de identiteit van bepaalde belanghebbenden de producenten-exporteurs belet om de representativiteit in dit geval naar behoren te onderzoeken. In dezelfde geest voerden zij aan dat de klacht geen lijst bevat van alle bekende producenten van het soortgelijke product in de Unie, noch van het door deze producenten geproduceerde volume en de door hen geproduceerde waarde.

(8)

De Commissie heeft dit argument afgewezen. De Commissie wees erop dat artikel 9, lid 1, van de basisverordening niet belet om enkele producenten in de Unie te beschouwen als onderdeel van de binnenlandse bedrijfstak, enkel omdat zij het betrokken product hebben ingevoerd. Voorts was de Commissie tevreden over de mate van steun van de bedrijfstak van de Unie voor de inleiding van de onderhavige zaak. Daarnaast bevatte de klacht een lijst van bekende producenten in de Unie (6), alsook van hun totale productievolume (7). Bijgevolg waren belanghebbende partijen in de gelegenheid de lijst van bekende producenten in de Unie van het soortgelijke product te beoordelen.

(9)

Op basis van deze informatie konden de Chinese overheid, de CCCME en het CEIEB vaststellen dat twee ondernemingen die als producenten in de Unie zijn genoemd ook elektrische fietsen vanuit het betrokken land invoeren. Het is derhalve duidelijk dat deze belanghebbend partijen hun rechten van verdediging in dit opzicht ten volle kon uitoefenen.

(10)

De argumenten werden daarom afgewezen.

(11)

De CCCME voerde voorts aan dat de klacht niet het noodzakelijke bewijsmateriaal bevatte om te resulteren in de opening van een onderzoek. De CCCME voerde vier redenen aan om dit argument te staven.

(12)

Ten eerste moeten de gegevens over de invoer die gebaseerd waren op van de Chinese douane verkregen Chinese uitvoerstatistieken, samen met de aanpassingen die erin zijn aangebracht om het product waarop dit onderzoek van toepassing is eruit te filteren, niet vertrouwelijk blijven en moet de bron ervan grondig worden onderzocht door de Commissie.

(13)

Ten tweede is bepaalde informatie in de klacht, zoals de vermeende overcapaciteit in de betrokken sector in de VRC, misleidend omdat de gegevens niet alleen betrekking hebben op de sector van elektrische fietsen, maar op elektrische fietsen en fietsen samen. Evenzo zou de waarde van de markt van elektrische fietsen van de Unie worden overschat, aangezien die alle lichte elektrische voertuigen en niet alleen elektrische fietsen bestrijkt.

(14)

Ten derde onderzoekt de klacht, hoewel gericht op beweringen van subsidiëring van de Chinese markt voor elektrische fietsen, op geen enkel moment de subsidies die in Europa bestaan.

(15)

Ten vierde betoogt de CCCME dat in de klacht een reeks ongegronde voor de bedrijfstak van elektrische fietsen in de VRC schadelijke argumenten zijn aangevoerd, volgens welke het de producenten in de Unie zijn die de innovatie in deze sector op gang brengen en de Chinese producenten louter de status quo van de in de Unie ontwikkelde technologie op het gebied van elektrische fietsen kopiëren.

(16)

De Commissie heeft de klacht in overeenstemming met artikel 10 van de basisverordening onderzocht en is daarbij tot de conclusie gekomen dat de juistheid en de toereikendheid van het door de klagers verstrekte bewijsmateriaal voldoende was en dat dus aan de vereisten was voldaan om een onderzoek te openen. Overeenkomstig artikel 10, lid 2, van de basisverordening, behoort een klacht alle gegevens over de daarin vermelde factoren te bevatten waarover de klager redelijkerwijze beschikt. Op basis van het verstrekte bewijsmateriaal heeft de Commissie geoordeeld dat aan dit vereiste is voldaan. In dit opzicht was geen enkele van de door CCCME aangevoerde aspecten voor de Commissie beslissend voor de opening van het onderzoek naar de vermeende schade veroorzakende subsidiëring.

(17)

Ten eerste verwijst de Commissie, wat de Chinese invoergegevens betreft, naar punt 3.2 van Uitvoeringsverordening (EU) 2018/671 („de registratieverordening”) (8) en punt 4.3.1 van onderhavige verordening, waarin op dit argument voldoende wordt ingegaan.

(18)

Ten tweede is het, voor wat de overcapaciteit in de VRC betreft, inderdaad relevant om de overcapaciteit voor elektrische fietsen en fietsen samen te onderzoeken, aangezien de productiecapaciteit voor fietsen tegen geringe kosten of met geringe inspanning (zie overweging 634) kan worden omgezet naar elektrische fietsen, en er is bewijsmateriaal beschikbaar waaruit blijkt dat dit inderdaad regelmatig wordt gedaan door ondernemingen die beide producten produceren.

(19)

Tot slot hebben de elementen inzake innovatie en reproductie of subsidies in de EU geen rol gespeeld bij de beoordeling van de Commissie die ten grondslag ligt aan de inleiding van deze zaak, aangezien zij niet vallen onder de met het oog hierop beoordeelde factoren.

(20)

De Commissie heeft derhalve geconcludeerd dat het bij de klacht gevoegde bewijsmateriaal over subsidiëring en aanmerkelijke schade als gevolg daarvan voldoende was om het onderzoek te openen.

(21)

Op 31 januari 2018 diende de klager een verzoek in tot registratie van de invoer van elektrische fietsen van oorsprong uit de VRC op grond van artikel 24, lid 5, van de basisverordening. Op 3 mei 2018 maakte de Commissie de registratieverordening tot onderwerping van de invoer van elektrische fietsen van oorsprong uit de Volksrepubliek China aan registratie per 4 mei 2018, bekend.

(22)

In antwoord op het verzoek tot registratie dienden de belanghebbenden opmerkingen in waarop werd ingegaan in de registratieverordening. De Commissie bevestigde dat de klagers voldoende bewijsmateriaal hebben ingediend dat de noodzaak om invoer te registreren rechtvaardigt. Met name de invoer en het marktaandeel uit de VRC waren sterk toegenomen. De opmerkingen werden bijgevolg afgewezen.

(23)

Het onderzoek naar de subsidiëring en de schade had betrekking op de periode van 1 oktober 2016 tot en met 30 september 2017 („het onderzoektijdvak” of „OT”). Het onderzoek naar ontwikkelingen die relevant zijn voor de schadebeoordeling had betrekking op de periode van 1 januari 2014 tot en met 30 september 2017 („de beoordelingsperiode”).

(24)

In het bericht van inleiding heeft de Commissie belanghebbenden uitgenodigd contact met haar op te nemen om aan het onderzoek mee te werken. Daarnaast heeft de Commissie specifiek de klager, andere haar bekende producenten in de Unie, de haar bekende producenten-exporteurs en de Chinese overheid, de haar bekende importeurs, leveranciers en gebruikers, handelaren, alsmede de haar bekende betrokken verenigingen op de hoogte gesteld van de opening van het onderzoek en hen uitgenodigd daaraan mee te werken.

(25)

De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld om opmerkingen te maken over de opening van het onderzoek en te verzoeken om een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures.

(26)

In het bericht van inleiding deelde de Commissie mee dat zij mogelijk een steekproef van de belanghebbenden zou samenstellen in overeenstemming met artikel 27 van de basisverordening.

(27)

In haar bericht van inleiding heeft de Commissie meegedeeld dat zij een voorlopige steekproef van producenten in de Unie had samengesteld. Bij het samenstellen van de steekproef is de Commissie uitgegaan van het grootste representatieve verkoopvolume van het soortgelijke product in het onderzoektijdvak, waarbij werd gezorgd voor een spreiding van productsoorten en een geografische spreiding.

(28)

Deze steekproef bestond uit vier producenten in de Unie. De in de steekproef opgenomen producenten in de Unie vertegenwoordigden 60 % van het totale productievolume en 58 % van de totale verkoop van de bedrijfstak van de Unie. De Commissie heeft de belanghebbenden om opmerkingen ten aanzien van de voorlopige steekproef verzocht.

(29)

In het licht van het bovenstaande heeft de Commissie bevestigd dat de steekproef representatief is voor de bedrijfstak van de Unie.

(30)

Om te kunnen beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, deze te kunnen samenstellen, heeft de Commissie niet-verbonden importeurs verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken.

(31)

Eenentwintig niet-verbonden importeurs leverden de gevraagde informatie en stemden ermee in om in de steekproef te worden opgenomen. Overeenkomstig artikel 27, lid 1, van de basisverordening heeft de Commissie vijf niet-verbonden importeurs geselecteerd op basis van de grootste omvang van de invoer in de Unie. Overeenkomstig artikel 27, lid 2, van de basisverordening zijn alle bekende betrokken importeurs geraadpleegd over de samenstelling van de steekproef.

(32)

In het licht van het bovenstaande heeft de Commissie geconcludeerd dat de steekproef representatief is voor de medewerkende importeurs.

(33)

Om de Commissie in staat te stellen te beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, deze samen te stellen, werden alle producenten-exporteurs in de VRC verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken. Daarnaast heeft de Commissie de autoriteiten van de Chinese overheid verzocht mogelijke andere producenten-exporteurs die geïnteresseerd zouden kunnen zijn in medewerking aan het onderzoek, aan te wijzen en/of contact met hen op te nemen.

(34)

Achtenzeventig producenten-exporteurs/groepen van producenten-exporteurs in het betrokken land verstrekten de gevraagde informatie en stemden ermee in te worden opgenomen in de steekproef. Overeenkomstig artikel 27, lid 1, onder b), van de basisverordening heeft de Commissie de volgende steekproef van vijf groepen van producenten-exporteurs samengesteld op basis van het volume van het naar de Unie uitgevoerde betrokken product, zoals in overweging 60 vermeld, ook rekening houdend met het niveau van de investeringen met betrekking tot het betrokken product tijdens het onderzoektijdvak en de geografische spreiding. Dit wordt beschouwd als het grootste representatieve volume van uitvoer naar de Unie dat binnen de beschikbare tijd redelijkerwijze kon worden onderzocht:

(35)

De in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs („de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs”) vertegenwoordigden 43 % van de totale invoer van het betrokken product in de Unie.

(36)

Overeenkomstig artikel 27, lid 2, van de basisverordening zijn alle bekende producenten-exporteurs en de Chinese overheid geraadpleegd over de samenstelling van de steekproef. Opmerkingen over de voorgestelde steekproef werden ontvangen van de klager en van drie producenten-exporteurs, waarvan er één wel en de twee anderen niet in de steekproef waren opgenomen.

(37)

De klager stelde vast dat Tianjin en Jiangsu de provincies zijn met de grootste productie van elektrische fietsen. Op dit punt merkte de klager op dat in de voorgestelde steekproef in Tianjin gevestigde bedrijven ondervertegenwoordigd waren en stelde voor om een andere producent-exporteur in de steekproef op te nemen.

(38)

De Commissie merkte op dat twee ondernemingen in de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs in Tianjin zijn gevestigd. De Commissie is derhalve van oordeel dat de in de gemeente Tianjin gevestigde ondernemingen voldoende zijn vertegenwoordigd.

(39)

Eén medewerkende producent-exporteur, die niet in de steekproef was opgenomen, verzocht om wel hierin te worden opgenomen. Zijn verzoek was gebaseerd op drie elementen. Ten eerste exporteerde het bedrijf naar de Unie via een verbonden handelaar. Ten tweede voerde de onderneming een grote hoeveelheid inputs in. Ten derde zou het opnemen van de onderneming leiden tot een grotere geografische spreiding van de steekproef

(40)

De Commissie was niet van oordeel dat de eerste twee elementen een criterium waren voor de samenstelling van de steekproef, die, overeenkomstig artikel 27, lid 1, gebaseerd zou moeten zijn op het grootste representatieve uitvoervolume van het onderzochte product dat binnen de beschikbare tijd kunnen worden onderzocht. Daarnaast zijn er onder de bedrijven die zich tijdens de steekproefprocedure bekend hebben gemaakt verschillende bedrijven die naar de Unie hebben uitgevoerd via een verbonden handelaar en tevens inputs uitvoerden. Bovendien heeft de Commissie reeds voldoende rekening gehouden met de geografische spreiding in de voorgestelde steekproef, waarin drie van de belangrijkste regio's voor de productie van elektronische fietsen zijn opgenomen en derhalve werd het verzoek afgewezen.

(41)

Eén producent-exporteur, die in de steekproef was opgenomen, verzocht om uit de steekproef te worden verwijderd. Zijn verzoek was gebaseerd op drie elementen. Ten eerste voerde het bedrijf een lagere hoeveelheid uit dan de andere vier in de steekproef opgenomen groepen. Ten tweede heeft dit bedrijf zijn investeringen naar beneden aangepast, en verduidelijkt dat de door de Commissie in aanmerking genomen hoeveelheid inclusief investeringen in andere producten was. Ten derde is dit bedrijf gevestigd in een geografisch gebied waaruit reeds andere bedrijven in de steekproef zijn opgenomen.

(42)

De Commissie baseerde haar keuze niet alleen op de uitvoervolumes naar de Europese Unie, maar hield ook rekening met aanwijzingen voor de vermeende subsidiëring volgens de beschikbare informatie over de meest recente jaarrekeningen van de medewerkende ondernemingen, en de geografische spreiding tijdens het onderzoektijdvak. De betreffende producent-exporteur werd, gelet op al deze factoren, beschouwd als reeds door de geselecteerde steekproef vertegenwoordigd.

(43)

Bijgevolg besloot de Commissie om de voorgestelde steekproef als definitieve steekproef te behouden.

(44)

Twee niet in de steekproef opgenomen producente-exporteurs hebben overeenkomstig artikel 27, lid 3, van de basisverordening formeel om een individueel onderzoek verzocht door middel van het beantwoorden van de antisubsidievragenlijst voor producenten-exporteurs. Een van hen is een groep van twee verbonden ondernemingen, terwijl de andere producent geen verbonden ondernemingen heeft die betrokken zijn bij het betrokken product. Het onderzoeken van een dergelijk aantal aanvullende verzoeken zou echter, naast het onderzoek van de vijf in de steekproef opgenomen groepen, te belastend zijn en kan niet redelijkerwijs worden uitgevoerd binnen de voor dit onderzoek beschikbare tijd. De Commissie merkte voorts op dat dit onderzoek gelijktijdig wordt uitgevoerd met het antidumpingonderzoek met betrekking tot hetzelfde betrokken product, en ook gedeeltelijk samenvalt met andere onderzoeken die door de Commissie tegelijkertijd worden verricht. De Commissie heeft dan ook besloten verzoeken om een individueel onderzoek niet in te willigen en heeft de betrokken ondernemingen hiervan op de hoogte gesteld.

(45)

Eén producent-exporteur, Wettsen Corporation, herhaalde dat zijn situatie individueel had moeten worden onderzocht en dat de hoogte van de subsidies en de schademarge individueel voor hem hadden kunnen worden berekend. Deze onderneming voerde aan dat het onbillijk en onredelijk zou zijn dat de op haar toegepaste subsidie- en schademarge zou worden gebaseerd op gegevens van de in de steekproef opgenomen ondernemingen.

(46)

De Commissie wees deze opmerkingen af omdat zij van oordeel was dat de samengestelde steekproef al representatief is, zoals uit overweging 35 blijkt, aangezien ze uit vijf groepen producenten bestaat die uit elf verschillende rechtspersonen bestaan. Bijgevolg is de steekproef in overeenstemming met artikel 27, lid 1, onder b), van de basisverordening en bevestigde de Commissie dat zij de analyse voor een extra onderneming niet binnen de voor het onderzoek beschikbare tijd had kunnen uitvoeren. De Commissie merkte op dat deze medewerkende producent-exporteur in ieder geval om een versneld nieuw onderzoek kan verzoeken op grond van artikel 20 van de basisverordening.

(47)

Aan de Chinese overheid is een vragenlijst gezonden. Deze omvatte specifieke vragenlijsten voor China Development Bank („CDB”), China Export Import Bank („EXIM Bank”), Agricultural Bank of China („ABC”), China Construction Bank („CCB”), Industrial and Commercial Bank of China („ICBC”) en China Export & Credit Insurance Corporation („Sinosure”). In de klacht werd specifiek naar deze banken en instellingen verwezen (onder andere op basis van bevindingen van de Commissie uit eerdere onderzoeken) als overheidsinstanties of instanties waaraan het verlenen van subsidies aan ondernemingen in gestimuleerde bedrijfstakken, waaronder producenten van elektrische fietsen, werd toevertrouwd en die daarmee werden belast.

(48)

Daarnaast werd de Chinese overheid verzocht de specifieke vragenlijst voor financiële instellingen door te sturen naar eventuele andere financiële instellingen die leningen of exportkredieten verstrekken aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, of de afnemers van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs (in het kader van exportkredieten), zoals aangegeven door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs zelf. De Commissie heeft de producenten-exporteurs verzocht om de Chinese overheid een lijst te verschaffen van de betreffende financiële instellingen waarmee contact kan worden opgenomen. De Chinese overheid werd tevens verzocht de door deze financiële instellingen gegeven antwoorden te verzamelen en rechtstreeks toe te zenden aan de Commissie.

(49)

Bovendien omvatte de vragenlijst voor de Chinese overheid specifieke vragenlijsten voor producenten van inputs (d.w.z. accu's, motoren en andere onderdelen van fietsen, al dan niet gemonteerd) die geheel of ten dele in handen van de staat zijn („overheidsondernemingen”) of particuliere ondernemingen die opereren onder toezicht van de overheid. In dit opzicht werd de Chinese overheid ook gevraagd om deze specifieke vragenlijst voor producenten van inputs door te sturen aan alle andere producten die inputs hebben geleverd aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, zoals aangegeven door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs zelf. De Commissie verzocht de producenten-exporteurs de Chinese overheid een lijst te verschaffen van de betreffende ondernemingen waarmee contact kan worden opgenomen. De Chinese overheid werd tevens verzocht de door deze ondernemingen gegeven antwoorden te verzamelen en rechtstreeks toe te zenden aan de Commissie.

(50)

Eén leverancier van inputs, Bafang Electric (Suzhou) Co., Ltd. („Bafang”) maakte zich op eigen initiatief kenbaar en vroeg een vragenlijst voor producenten van input te mogen ontvangen. Deze onderneming leverde inputs aan drie van de vijf in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Daarom heeft de Commissie Bafang de specifieke vragenlijst voor producenten van inputmateriaal toegezonden.

(51)

Tevens werden vragenlijsten verstuurd naar de groepen van de vijf in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, naar de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie en niet-verbonden importeurs.

(52)

De Commissie ontving antwoorden op de vragenlijsten van de Chinese overheid. Zij bevatten antwoorden op de specifieke vragenlijst van EXIM Bank, ABC, BOC, ICBC and Sinosure. De Commissie ontving ook ingevulde vragenlijsten van de groepen van de vijf in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, van de in overweging 50 genoemde Chinese leveranciers van inputs en van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie en de in de steekproef opgenomen niet-verbonden importeurs

(53)

De Commissie heeft alle gegevens die zij voor de vaststelling van subsidie, de schade als gevolg hiervan en het belang van de Unie nodig achtte, verzameld en gecontroleerd.

(54)

Er werd een controlebezoek verricht in de kantoren van het Chinese ministerie van Handel, waaraan ook ambtenaren van andere betrokken ministeries deelnamen („controlebezoek aan de Chinese overheid”). Bij dat controlebezoek waren ook vertegenwoordigers van de volgende financiële instellingen aanwezig:

(55)

Op grond van artikel 26 van de basisverordening werden voorts controlebezoeken uitgevoerd bij de volgende ondernemingen:

(56)

De Commissie heeft alle bovengenoemde ondernemingen naar behoren ingelicht over de resultaten van de controlebezoeken.

(57)

Gezien de complexiteit van het onderzoek en het aantal belanghebbende partijen heeft de Commissie besloten om in de onderhavige zaak geen voorlopige maatregelen in te stellen. Op 24 september 2018 deelde de Commissie alle belanghebbende partijen mee dat geen voorlopige compenserende rechten zouden worden ingesteld met betrekking tot de invoer in de Unie van elektrische fietsen van oorsprong uit de VRC en dat het onderzoek zou worden voortgezet.

(58)

De Commissie heeft vervolgens alle gegevens verzameld en gecontroleerd die zij voor haar definitieve bevindingen nodig achtte.

(59)

Op 31 oktober 2018 heeft de Commissie alle belanghebbenden ingelicht over de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan zij voornemens was een definitief antisubsidierecht op de invoer van elektrische fietsen in de Unie in te stellen, en heeft zij hun verzocht binnen 25 dagen opmerkingen in te dienen. Bij die mededelingen van feiten en overwegingen heeft de Commissie de belanghebbenden ook op de hoogte gebracht van de resultaten van haar controlebezoeken, met inbegrip van de gevallen waarin zij gebruik moest maken van beschikbare gegevens.

(60)

Het betrokken product betreft rijwielen met trapondersteuning, met een elektrische hulpmotor, van oorsprong uit de VRC, momenteel ingedeeld onder de GN-codes 8711 60 10 en ex 8711 60 90 (Taric-code 8711609010) („het betrokken product” of „elektrische fietsen” of „e-bikes”).

(61)

Deze definitie bestrijkt verschillende soorten elektrische fietsen.

(62)

Uit het onderzoek is gebleken dat de volgende producten dezelfde fysieke basiskenmerken en dezelfde basistoepassingen hebben:

(63)

Deze producten worden beschouwd als soortgelijke producten in de zin van artikel 2, onder c), van de basisverordening.

(64)

De Chinese overheid en de CCCME betwistten in hun opmerkingen na de opening van het onderzoek het voornemen van de Commissie om alle elektrische fietsen als één enkel product te beschouwen. Zij voerden in het bijzonder aan dat snelle elektrische fietsen (elektrische fietsen met een snelheid van meer dan 25 km/h en maximaal 45 km/h) moeten worden uitgesloten van de reikwijdte van het onderzoek. Zij voerden aan dat de motor van een standaard elektrische fiets een maximaal vermogen (9) heeft van 250 W, terwijl de motor van een snelle elektrische fiets doorgaans een hoger vermogen heeft van 350 – 500 W.

(65)

Deze belanghebbende partijen voerden aan dat snelle elektrische fietsen aanzienlijk verschillende eigenschappen en een ander beoogd gebruik hebben en tevens zeer verschillend geprijsd zijn. Vanuit het perspectief van de consument zijn snelle elektrische fietsen niet onderling verwisselbaar met alle andere elektrische fietsen waarop dit onderzoek betrekking heeft.

(66)

Volgens de Chinese overheid en de CCCME zijn er meerdere redenen waarom snelle elektrische fietsen verschillen van andere elektrische fietsen. Ten eerste zijn de basismaterialen en onderdelen anders. Zo heeft de motor van een snelle elektrische fiets een hoger vermogen en zijn de voor de elektrische fietsen gebruikte materialen sterker en van een betere kwaliteit.

(67)

Ten tweede zouden de kosten en prijzen behoorlijk ver uit elkaar liggen. Aangezien er strengere voorschriften gelden voor de kwaliteit en sterkte van de onderdelen die gebruikt worden voor de productie van snelle elektrische fietsen, zijn de kosten van het produceren van snelle elektrische fietsen hoger dan die van gewone elektrische fietsen, wat bijgevolg leidt tot een hogere verkoopprijs.

(68)

Ten derde hebben zij verschillende GN-codes. Sinds 1 januari 2017 zijn elektrische fietsen ingedeeld onder GN-code 8711 60 10 en snelle elektrische fietsen onder GN-code 8711 60 90. Vóór 2017 waren gewone elektrische fietsen ingedeeld onder (ex) GN-code 8711 90 10 en snelle elektrische fietsen onder (ex) GN-code 8711 90 90.

(69)

Ten vierde worden snelle elektrische fietsen beschouwd als motorvoertuigen (voertuigcategorie L1e-B), en moeten bestuurders een rijbewijs hebben en een helm dragen. Dergelijke voorschriften gelden niet voor gewone elektrische fietsen. Deze voorschriften zullen een aanmerkelijke beperking vormen voor wie snelle elektrische fietsen kunnen kopen en besturen.

(70)

Ten vijfde worden snelle elektrische fietsen gekocht door andere typen consumenten. De kopers van gewone elektrische fietsen zijn doorgaans voornamelijk kantoormedewerkers of oudere personen die de extra elektrische ondersteuning waarderen, terwijl de kopers van snelle elektrische fietsen meestal jonge mensen zijn die deze elektrische fietsen gebruiken voor meer inspannende of sportieve activiteiten.

(71)

De klager voerde aan dat alle elektrische fietsen belangrijke gemeenschappelijke kenmerken delen. In het bijzonder zijn het beide rijwielen die gemaakt zijn om te trappen en die voorzien zijn van een elektrische hulpmotor voor trapondersteuning. Bovendien worden alle elektrische fietsen onderworpen aan dezelfde testprocedures in het kader van de Europese norm EN 15194. Op basis hiervan concludeerde de klager dat zij voor deze onderzoeken samen één enkel product vormen.

(72)

De klager wees er ook op dat de snelheid waarbij de motorondersteuning wordt onderbroken eenvoudig kan worden veranderd van 25 km/h naar 45 km/h en vice versa, aangezien dit hoofdzakelijk een kwestie van softwareprogrammering is en geen feitelijke fysieke verschillen betreft.

(73)

Tijdens het onderzoek voerde een importeur aan dat elektrische fietsen die zijn ingedeeld onder de categorie L1e-A moeten worden uitgesloten van de productomschrijving van het onderzoek. De categorie L1e-A betreft elektrische fietsen met elektrische motorondersteuning tot maximaal 25 km/u, maar met een motorvermogen van maximaal 1 kW. Naar verluidt worden elektrische fietsen van de categorie L1e-A niet in de Unie geproduceerd en niet specifiek genoemd in de klacht. Voorts voerde de importeur aan dat elektrische fietsen van categorie L1e-A geen schade kunnen hebben toegebracht aan de bedrijfstak van de Unie, aangezien de eerste elektrische fiets van categorie L1e-A meer dan acht weken nadat de klager de klacht had ingediend, op de markt van de Unie werd verkocht.

(74)

De Commissie heeft al deze opmerkingen in aanmerking genomen. Zij merkte op dat de productomschrijving van de klacht inderdaad betrekking had op alle rijwielen met trapondersteuning, met een elektrische hulpmotor. De productomschrijving van de klacht bevat geen beperking voor de voertuigclassificatie. Daarom concludeerde de Commissie dat elektrische fietsen van categorie L1e-A door de klacht worden bestreken. Tevens bleek uit de website van de importeur zoals vermeld in overweging 73 dat elektrische fietsen van de categorie L1e-A alle voordelen van een gewone elektrische fiets hebben, maar met meer vermogen.

(75)

Met betrekking tot snelle elektrische fietsen wordt beweerd dat zij aanzienlijk hogere productiekosten en een aanzienlijk hogere verkoopprijs hebben. Dit is als zodanig geen reden voor uitsluiting van de productomschrijving van een product, aangezien de productomschrijving gewoonlijk goederen omvat die tegen verschillende prijzen worden verkocht. Deze factor wordt evenwel in aanmerking genomen bij de prijsvergelijkingen en berekening van de schademarge.

(76)

Wat het verschillende gebruik en de perceptie van de consument betreft, wordt aangevoerd dat de normale elektrische fietsen voornamelijk worden verkocht aan ouderen, recreatieve fietsers en kantoormedewerkers, terwijl snelle elektrische fietsen het meest worden meestal gebruikt voor zwaardere activiteiten zoals woon-werkverkeer. Aangezien kantoormedewerkers echter waarschijnlijk hun normale elektrische fiets gebruiken om van hun huis naar kantoor te gaan, is dit gebruik zeer vergelijkbaar met het gebruik van snelle elektrische fietsen voor woon-werkverkeer. Daarom concludeerde de Commissie dat het beoogde gebruik en de perceptie van de consument elkaar grotendeels overlappen, en derhalve geen rechtvaardiging opleveren voor de uitsluiting van het product.

(77)

Met betrekking tot beide argumenten voor uitsluiting concludeert de Commissie dat snelle elektrische fietsen en elektrische fietsen van de categorie L1e-A dezelfde fysieke kenmerken hebben als andere elektrische fietsen en derhalve onder dezelfde productomschrijving vallen. Hoewel de Commissie erkent dat er verschillende productsoorten binnen de algemene categorie van het betrokken product vallen, kan dit niet per se leiden tot uitsluiting van de productomschrijving. Een andere douaneclassificatie binnen dezelfde algemene categorie van het betrokken product is ook geen criterium dat per se tot uitsluiting zou leiden. Het komt in antidumping en antisubsidieonderzoeken immers heel vaak voor dat het betrokken product onder verschillende douanecodes valt. Ten slotte hebben voorschriften met betrekking tot het gebruik na verkoop van het betrokken product of het soortgelijke product geen gevolgen voor de fysieke basiskenmerken die dat product omschrijven ten behoeve van antisubsidieonderzoeken. In dezelfde geest wordt de productomschrijving niet bepaald door categorieën consumenten die voor de ene of de andere productsoort kiezen. De argumenten werden daarom afgewezen.

(78)

Eén importeur voerde aan dat elektrische driewielers uit de productomschrijving van het onderzoek moeten worden verwijderd. Hij stelde dat niet duidelijk is of het onderzoek feitelijk betrekking had op alle typen rijwielen (met inbegrip van tweewielers, driewielers en vierwielers) of alleen op rijwielen, omdat de titel van het bericht van inleiding vermeldde dat de antisubsidieprocedure betrekking heeft op de invoer van elektrische fietsen.

(79)

De Commissie merkte op dat de productomschrijving van het onderzoek echter niet wordt bepaald door de titel van het bericht van inleiding, maar door punt 2 van het bericht: „Onderzocht product”. In dit punt wordt duidelijk bepaald dat het onderzochte product „rijwielen” betreft. De term „rijwielen” is niet beperkt tot fietsen met twee wielen, maar omvat ook driewielers en vierwielers. Aangezien fietsen verreweg de meest gebruikte soort rijwielen zijn, verwees de titel naar fietsen, zonder andere soorten rijwielen van de reikwijdte van het onderzoek uit te sluiten. Derhalve werd dit argument afgewezen.

(80)

Voorts voerde de importeur aan dat het onderzoek specifiek op tweewielers gericht is. De Commissie was het niet eens met deze bewering. Zij had informatie verzameld over alle soorten elektrische rijwielen. Producenten in de Unie en producenten-exporteurs werd gevraagd het aantal wielen aan te geven voor alle door hen geproduceerde en op de markt van de Unie verkochte producten. Het is derhalve duidelijk dat driewielers gedurende het onderzoek afzonderlijk in kaart werden gebracht en onderzocht. Aangezien fietsen onbetwist de meest gebruikte soort rijwielen zijn, is het geen verrassing dat de term e-bikes/elektrische fietsen zowel in het onderzoek als op de markt algemeen gebruikt wordt als verwijzing naar alle soorten elektrische rijwielen. Dit betekent niet dat andere soorten rijwielen tijdens het onderzoek niet in aanmerking zijn genomen.

(81)

De Commissie concludeerde derhalve dat snelle elektrische fietsen, elektrische fietsen van de categorie L1e-A en elektrische driewielers dezelfde fysieke basiskenmerken en -eigenschappen en gebruiksdoeleinden hebben als andere soorten elektrische rijwielen, en derhalve niet kunnen worden uitgesloten van de productomschrijving van het onderzoek.

(82)

Na de mededeling van feiten en overwegingen herhaalden drie Chinese producenten-exporteurs, één importeur en de CCCME hun verzoek om elektrische fietsen met een hulpmotor voor trapondersteuning tot 45 km/u („snelle elektrische fietsen”) uit te sluiten.

(83)

Deze partijen voerden aan dat snelle elektrische fietsen zeer uiteenlopende kenmerken en gebruiksdoeleinden hebben, niet aan dezelfde wettelijke voorschriften zijn onderworpen, prijzen en kosten hebben die ver uit elkaar liggen, en vanuit het oogpunt van de consument niet onderling uitwisselbaar zijn met de andere elektrische fietsen met een hulpmotor voor trapondersteuning tot 25 km/u waarop dit onderzoek betrekking heeft.

(84)

De CCCME voerde aan dat de Commissie had nagelaten op te merken dat de door de klager vermelde wijziging door de consument van de software die regelt bij welke snelheid de door de hulpmotor geleverde trapondersteuning wordt onderbroken onwettig was en voegde daaraan toe dat dit niet als een waarschijnlijke mogelijkheid kon worden behandeld.

(85)

De klager was het ermee eens dat het voor consumenten onwettig was om de snelheid waarbij de hulpmotor voor trapondersteuning wordt onderbroken, te verhogen door wijzigingen in de software aan te brengen. Hij herinnerde er echter aan dat zijn argument geen verband hield met een dergelijke mogelijkheid, maar met de wijzigingen aangebracht door marktdeelnemers (importeurs, handelaren) voordat de elektrische fietsen in de Unie in de handel werden gebracht. Als die wijzigingen in de softwareprogrammering betrekking hebben op een verlaging van de snelheid waarbij de hulpmotor voor trapondersteuning wordt onderbroken, zouden ze vanuit het oogpunt van de typegoedkeuring wettig zijn. De klager voegde daaraan toe dat dergelijke wijzigingen in de softwareprogrammering een duidelijk risico van ontwijking van de antisubsidiemaatregelen inhielden.

(86)

De Commissie wees erop dat overweging 72 niet alleen betrekking heeft op de wijziging van de software door de consument, maar ook op softwareprogrammering in het algemeen. Bovendien wordt in dezelfde overweging duidelijk verwezen naar zowel de mogelijkheid om de snelheid waarbij de hulpmotor voor trapondersteuning wordt onderbroken, te verhogen als de mogelijkheid om die snelheid te verlagen. Hoewel de CCCME opmerkt dat een verhoging van die snelheid door de consument onwettig zou zijn, stelt zij geen vragen bij andere wijzigingen in de softwareprogrammering, zoals een verlaging door marktdeelnemers van de snelheid waarbij de hulpmotor voor trapondersteuning wordt onderbroken zoals in overweging 85 vermeld. Het argument werd derhalve afgewezen.

(87)

De CCCME voerde aan dat de verklaring van de klager dat alle elektrische fietsen aan dezelfde tests volgens de norm EN 15194 werden onderworpen, onjuist was. De CCCME stelde dat de norm EN 15194 alle elektrische fietsen aan dezelfde testprocedures onderwerpt. Die norm heeft echter geen invloed op het verschil in snelheid, waarvoor aan andere eisen moet worden voldaan en dat ervoor zorgt dat snelle elektrische fietsen niet onderling uitwisselbaar zijn met andere elektrische fietsen. De CCCME voerde verder aan dat snelle elektrische fietsen, in tegenstelling tot gewone elektrische fietsen, niet onder het toepassingsgebied van norm EN 15194 vielen.

(88)

De CCCME betoogde dat snelle elektrische fietsen in Verordening (EU) nr. 168/2013 van het Europees Parlement en de Raad (10) als bromfietsen voor gebruik op de openbare weg worden behandeld. Deze verordening sluit elektrische fietsen met een hulpmotor voor trapondersteuning tot 25 km/u uit. Aanvullende regels die van toepassing zijn op snelle elektrische fietsen hebben betrekking op belastingen, vergunningen, verzekeringen, kentekenplaten, bromfietshelmen en controles op de naleving van veiligheidsvoorschriften.

(89)

De CCCME voerde aan dat de in overweging 77 uiteengezette redenering dat alle elektrische fietsen dezelfde fysieke kenmerken hebben, het argument dat er voor snelle elektrische fietsen afzonderlijke uitrustings- en wettelijke eisen gelden, niet wegneemt. De CCCME voerde aan dat als gevolg van deze afzonderlijke eisen snelle elektrische fietsen niet onderling uitwisselbaar waren met andere elektrische fietsen en dat consumenten dit standpunt steunden. Ter staving van dit argument verwees de CCCME naar het verzet van de Europese Fietsersbond tegen het voorstel van de Commissie om voor alle elektrische fietsen, en niet alleen voor snelle elektrische fietsen, een wettelijke-aansprakelijkheidsverzekering te eisen.

(90)

De klager voerde aan dat alle elektrische fietsen dezelfde fysieke kenmerken hebben. De klager stelde met name dat alle elektrische fietsen van dezelfde fietsonderdelen en -componenten worden gemaakt en dat er geen onderdelen van fietsen zijn die uitsluitend voor snelle elektrische fietsen worden gebruikt. Dit geldt ook voor de door de grote motorfabrikanten geproduceerde motoren die kunnen worden gebruikt om alle soorten elektrische fietsen met de juiste softwareprogrammering aan te drijven. Het verschil tussen snelle elektrische fietsen en andere elektrische fietsen kan daarom niet betrouwbaar worden vastgesteld op basis van hun fysieke uiterlijk.

(91)

De klager stelde dat de perceptie van de consument geen bepalende factor is voor de vaststelling van de productomschrijving in handelsbeschermingsprocedures. Hij beweerde ook dat elektrische fietsen van alle niveaus van trapondersteuning door een hulpmotor verkrijgbaar zijn in de verschillende gebruikscategorieën (bijvoorbeeld voor gebruik in woon-werkverkeer, voor bergritten of als toerfiets of racefiets) en aan alle groepen klanten, ongeacht hun leeftijd en geslacht, worden verkocht. Daarom rechtvaardigen de perceptie van de consument en het gebruik door de consument de uitsluiting van snelle elektrische fietsen van de productomschrijving niet.

(92)

De klager voerde aan dat het criterium typegoedkeuring en meer in het algemeen de indeling overeenkomstig Verordening (EU) nr. 168/2013 niet geschikt zijn voor de definitie van de productomschrijving in het onderhavige geval. De klager betoogde dat niet alle snelle elektrische fietsen aan typegoedkeuring zijn onderworpen, maar alleen die welke bestemd zijn voor gebruik op de openbare weg. Dit zou bijvoorbeeld een elektrische mountainbike uitsluiten die uitsluitend voor wedstrijden of als terreinfiets in de bergen wordt gebruikt, die ook niet onderworpen zou zijn aan de verdere eisen in verband met typegoedkeuring (kentekenplaat, helm en verzekering).

(93)

Tevens voerde de klager aan dat elektrische fietsen die niet onderworpen zijn aan typegoedkeuring krachtens Verordening (EU) nr. 168/2013 niettemin onderworpen zijn aan exact dezelfde productveiligheidseisen krachtens de EU-machinerichtlijn. De klager voegde daar nog aan toe dat de toepasselijke norm waarin specifieke eisen zijn vastgesteld dezelfde is voor alle elektrische fietsen, namelijk de geharmoniseerde norm EN 15194, en herhaalde daarom het in overweging 71 vermelde argument.

(94)

De Commissie merkte op dat haar voorstel om de verplichting van een wettelijke-aansprakelijkheidsverzekering uit te breiden tot alle elektrische fietsen, een verplichting die de CCCME gebruikt om het vermeende verschil in de perceptie van de consument te staven, eveneens aantoonde dat de verschillen in wettelijke voorschriften zich ontwikkelden en geen geschikte en stabiele grondslag vormden om snelle elektrische fietsen van de productomschrijving uit te sluiten. De Commissie concludeerde dat de verstrekte aanvullende informatie niet van dien aard was dat zij haar bevindingen met betrekking tot de productomschrijving moest wijzigen, namelijk dat elektrische fietsen dezelfde fysieke basiskenmerken en eigenschappen hebben en dat de perceptie van en het gebruik door de consument elkaar in aanzienlijke mate overlappen. De argumenten van de CCCME werden derhalve afgewezen.

(95)

Aangezien geen andere opmerkingen met betrekking tot de productomschrijving werden ontvangen, bevestigde de Commissie de in de overwegingen 74 tot en met 81 uiteengezette conclusies.

(96)

Alvorens de vermeende subsidiëring in de vorm van specifieke subsidies of subsidieprogramma's (punt 3.5 e.v.) te onderzoeken, heeft de Commissie plannen, projecten en andere documenten van de overheid beoordeeld die relevant zijn voor meer dan één van de subsidies of subsidieprogramma's. Zij stelde vast dat alle beoordeelde subsidies en subsidieprogramma's een onderdeel vormen van de tenuitvoerlegging van de centrale planning van de Chinese overheid, en wel om de hieronder uiteengezette redenen.

(97)

In het Dertiende Vijfjarenplan voor de nationale economische en sociale ontwikkeling van de VRC („het Dertiende Vijfjarenplan”), dat de periode 2016-2020 bestrijkt, wordt de nadruk gelegd op de strategische visie van de Chinese overheid om de belangrijkste bedrijfstakken, zoals de elektrische-fietsenindustrie, te verbeteren en te bevorderen.

(98)

Het plan legt voorts de nadruk op de rol van technologische innovatie voor de economische ontwikkeling van de VRC en op het blijvende belang van „groene” ontwikkelingsbeginselen. Volgens hoofdstuk 5 is een van de belangrijkste ontwikkelingslijnen de bevordering van de modernisering van de traditionele industriestructuur, zoals reeds het geval was in het Twaalfde Vijfjarenplan. Dat idee wordt nader uitgewerkt in hoofdstuk 22, waarin de strategie wordt uiteengezet om de traditionele industrie in de VRC te moderniseren door de technologische omschakeling ervan te bevorderen. Dienaangaande wordt in het Dertiende Vijfjarenplan gesteld dat ondernemingen zullen worden ondersteund om „over heel de lijn te verbeteren op gebieden als producttechnologie, industriële uitrusting, milieubescherming en energie-efficiëntie”.

(99)

In het bijzonder is deel V (hoofdstukken 22 tot en met 24) gericht op de ontwikkeling van een geoptimaliseerd modern industrieel systeem met het doel om China in 2025 te hebben ontwikkeld tot een „industriële grootmacht”. Om ervoor te zorgen dat opkomende industrieën de economie stimuleren, voorziet het plan in „aanmoediging” van de ontwikkeling van en bevordert het gebruik van door nieuwe energie aangedreven voertuigen en stimuleert de ontwikkeling van elektrische voertuigen. Meer in het bijzonder, vermeldt Hoofdstuk 23 over de ontwikkeling van strategische opkomende industrieën dat de Chinese overheid „de ontwikkeling zal ondersteunen van de volgende generatie informatietechnologie, door nieuwe energie aangedreven voertuigen, […], groene technologie en technologie met een lage CO2-uitstoot […]”. Daarnaast zal de Chinese overheid „innovatie en industriële toepassing stimuleren in opkomende gebieden van geavanceerde technologie zoals […] systemen voor energieopslag en -distributie met hoog rendement, […], milieubescherming […]”.

(100)

In het Dertiende Vijfjarenplan zijn door nieuwe energie aangedreven voertuigen opgenomen in de zes „strategische industrieën” voor China die „ervoor zullen zorgen dat de toegevoegde waarde van de strategische opkomende industrieën zal stijgen tot 15 % van het bbp van China”. In hoofdstuk 23 verplicht de Chinese overheid zich met name tot het:

(101)

In het Ontwikkelingsplan voor de lichte industrie (2016-2020), („Ontwikkelingsplan voor de lichte industrie”), dat door de Chinese overheid is opgesteld ter uitvoering van het Dertiende Vijfjarenplan en Made in China 2025, worden ook fietsen en accu's ingedeeld onder de belangrijkste industrietakken.

(102)

Voor de fietsen- en elektrische-fietsenindustrie is „Techniek voor verbeterde technologie” vereist, door middel van de „Industrialisering van fietsen vervaardigd uit nieuwe materialen, de technische transformatie van de intelligente, milieuvriendelijke en energiezuinige productieketen voor fietsen en essentiële onderdelen”. In het bijzonder, wordt ook aanbevolen om „de fietsenindustrie te stimuleren om zich te ontwikkelen in de richting van lichtgewicht fietsen, een gediversifieerd en modieus aanbod en intelligente producten. Zorgen voor versnelling van O&O en de toepassing van hoogwaardige lichte materialen, transmissies, aandrijfsystemen, nieuwe energiebronnen, intelligente sensortechnologie en technologie van het internet der dingen. Zich toespitsen op de ontwikkeling van gediversifieerde fietsen die geschikt zijn voor populaire en vrijetijdsdoeleinden, lichaamsbeweging en fitness, lange afstandsritten, die op een hoogwaardige manier kunnen worden opgevouwen, en de compatibiliteit van deze elektrische fietsen met standaard en intelligente elektrische fietsen met een lithium-ion-accu”.

(103)

In het Ontwikkelingsplan voor de lichte industrie zijn ook enkele concrete beleidsmaatregelen ter bevordering van de belangrijkste industrietakken vermeld, zoals de industrietakken fietsen en accu's, zoals beschreven in de volgende drie overwegingen.

(104)

De eerste reeks maatregelen heeft betrekking op de hervorming voor betere markttoegang, voornamelijk door middel van vereenvoudiging van de bureaucratische procedures (d.w.z. afschaffen van onnodige goedkeuringen, beperken en standaardiseren van de betreffende tarieven en goedkeuringsprocedures). Daarnaast verstrekt de Chinese overheid lijsten van industriële sectoren en bedrijven waarin het verboden is te investeren of waarin dit slechts beperkt is toegestaan (de zogenaamde investeringscatalogi, zie overweging 126).

(105)

De tweede reeks maatregelen heeft betrekking op meer ondersteuning door middel van financieel en fiscaal beleid:

(106)

De derde reeks maatregelen heeft betrekking op ondersteuning door middel van financieel beleid, in het bijzonder:

(107)

De Ontwikkelingsplannen voor de lichte industrie worden ook op lokaal niveau ontwikkeld. Dit is ook het geval bij het Gemeentelijk ontwikkelingsplan voor de lichte industrie en de textielindustrie van Tianjin voor het Twaalfde Vijfjarenplan (2011-2015), waarin wordt gepleit voor de creatie van vier centra voor de lichte industrie op nationaal niveau in de provincie: „De stad Tianjin zal een productie- en uitvoerbasis voor fietsen op nationaal niveau ontwikkelen. Met het industriegebied”Fietskoninkrijk van China„in het district Wuqing en het industriegebied voor de productie van (elektrische) fietsen in het district Binhai als kern, zullen we werken aan een intensieve ontwikkeling van de productiesectoren (elektrische) fietsen, onderdelen daarvoor enz.”.

(108)

Ook in het Dertiende Vijfjarenplan voor economisch-industriële ontwikkeling van Tianjin zijn duidelijke doelstellingen opgenomen ter ondersteuning van de bedrijfstakken fietsen en elektrische fietsen, en de onderdelen daarvoor, zoals:

(109)

Meer in het bijzonder zijn in het Dertiende Vijfjarenplan voor de fietsen- en elektrische-fietsenindustrie („het Dertiende Fietsenplan”), uitgegeven door de China Bicycle Association („CBA”), fietsen opgenomen onder de „opkomende industrieën”: „de opkomende industrieën zijn bevorderd tot het niveau van nationale strategie, het gaat hierbij om industrieën zoals nieuwe energiebronnen, nieuwe materialen, internet, energiebesparing en milieubescherming en informatietechnologie en het is voor traditionele industrieën dus onvermijdelijk geworden om deel te gaan uitmaken van bedrijven in het midden- en hoge segment. Met name nadat de vijfde plenaire sessie heeft besloten om„de ontwikkeling van verkeer en transport met een lage CO2-uitstoot te bevorderen en milieuvriendelijk reizen per fiets te stimuleren”, zal de fietsenindustrie zeker de vruchten plukken van de nieuwe, historische kansen voor ontwikkeling.”

(110)

In het Dertiende Fietsenplan zijn meetbare doelen opgenomen die de Chinese overheid in 2020 in de fietsenindustrie wil bereiken: „de opbrengsten uit de belangrijkste activiteiten van de grotere bedrijven in de bedrijfstak zullen een jaarlijks groeipercentage van 6 % bereiken en in 2020 meer dan 200 miljard RMB bedragen. Het uitvoerniveau van fietsen en onderdelen hiervan zal stabiel blijven, en de uitvoer van elektrische fietsen zal drastisch worden verhoogd. De integratie van de industrie zal verder worden versterkt, en de bijdrage van toonaangevende ondernemingen aan het productievolume zal stijgen tot meer dan 50 %. De industrie zal 3-5 industrieclusters en kernregio's vormen, gezamenlijk verder ontwikkelen en verbeteren. Het aandeel fietsen in het midden- en hoge segment en elektrische fietsen met lithium-accu's zal jaarlijks stijgen.”

(111)

Bovendien voorziet het Dertiende Fietsenplan erin dat „één of twee internationaal bekende merken worden ontwikkeld”. Naast de bestaande erkenningen die producenten van elektrische fietsen reeds hebben verkregen (zoals de volgende erkenningen: China Famous Brand, China Well-known Trademark, Light Industry Brand Cultivation System, Advantageous Light Industry Brand en Industry Brand Cultivation Demonstration Enterprise) voorziet het plan tevens in de verbetering van het „Brand Cultivation System” en de uitvoering van de „Brand Value Quantification and Assessment”.

(112)

Tevens is een van de belangrijkste taken die vermeld is in het Dertiende Fietsenplan om „door te gaan met de bevordering van diverse merkfietsen uit het hogere segment in de bedrijfstak, en het aandeel van mensen die zich per fiets verplaatsen en het aandeel fietsen uit het midden- en hogere segment geleidelijk te laten stijgen; lichtgewicht, „slimme” elektrische fietsen uitgerust met lithium-accu's te realiseren en het marktaandeel van de fietsen met lithium-accu's en het exportaandeel van elektrische fietsen continue te verbeteren”.

(113)

Daarnaast is in het Dertiende Fietsenplan ook de verbetering van „het exportaandeel en de prijsrechten van onafhankelijke merken elektrische fietsen” opgenomen als een hoofddoel.

(114)

In de Catalogus van investeringsprojecten die door de overheid moeten worden geverifieerd en goedgekeurd, maakt de Chinese overheid melding van een verhoogde prioriteitstoekenning aan voertuigen die werken op alternatieve energie, waaronder elektrische fietsen: „Productiecapaciteit die het aantal traditionele door brandstof aangedreven voertuigen doet toenemen, wordt streng gecontroleerd, zodat nieuwe fabrikanten van traditionele door brandstof aangedreven voertuigen in beginsel niet meer zullen worden geverifieerd en goedgekeurd. Er zullen inspanningen worden gedaan voor een actieve begeleiding van een gezonde en ordelijke ontwikkeling van door alternatieve energie aangedreven voertuigen.”

(115)

In overeenstemming met dit beleid voegt de Chinese overheid op brandstof werkende bromfietsen toe aan de lijst van „verouderde producten” in de Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie (Versie 2011, wijziging 2013).

(116)

De inspanningen van de Chinese overheid zijn echter niet beperkt tot elektrische fietsen, maar betreffen ook de onderdelen hiervan, namelijk motoren, regeleenheden en accu's.

(117)

In het Dertiende Fietsenplan wordt expliciet de link gelegd tussen de ontwikkeling van elektrische fietsen en de onderdelen ervan door de volgende aanbevelingen te verstrekken: „Voortdurende uitbreiding van de toepassing van aluminium-, magnesium-, titanium- en andere lichte legeringen, koolstofvezel en andere composieten in de afgewerkte fietsen en onderdelen. Verbetering van de mogelijkheden om onafhankelijk volledige fietsen te maken door verbetering van de kwaliteit en het niveau van de onderdelen. Verdere verbetering van de totale prestaties van vier belangrijke elektrische componenten, namelijk de regeleenheid, accu, motor en oplader, met het doel om te komen tot de ontwikkeling van een efficiënt, energiezuinig, veilig en betrouwbaar elektrisch systeem voor de elektrische fiets”.

(118)

Daarnaast voorziet het Dertiende Fietsenplan dat tijdens de „Dertiende vijfjaarsperiode”„doorbraken zullen worden bereikt in de volgende belangrijke technologieën”:

(119)

Het verband tussen de ontwikkeling van elektrische fietsen en hun onderdelen werd reeds bepaald in het Twaalfde Vijfjarenplan voor de bedrijfstak fietsen en elektrische fietsen. Het document beschrijft uitvoerig de integratie van „productieketens” en de noodzaak om „onderzoek en ontwikkeling van voor de hele bedrijfstak belangrijke technologieën te versnellen”.

(120)

Meer specifiek bevat het Twaalfde Fietsenplan onder meer de volgende belangrijkste doelen voor de ontwikkeling van de bedrijfstak tijdens de Twaalfde Vijfjaarsperiode:

(121)

Het Twaalfde Fietsenplan vermeldt ook de belangrijkste technologische innovaties die tijdens de Twaalfde Vijfjaarsperiode moeten worden bereikt. Deze omvatten onder andere:

(122)

Een nadere aanwijzing voor de ondergeschiktheid van de ontwikkeling van de verwerkende industrie van de bedrijfstak elektrische fietsen kan worden opgemaakt uit het Bericht van het Algemeen kantoor van het gemeentebestuur van Suzhou over de administratieve maatregelen voor het Speciale fonds voor de gemeentelijke industrie en economische modernisering (SU FU BAN 2014-137), en het daarmee samenhangende Bericht inzake de toepassing voor het jaar 2016 van het Fiscale speciale fondsprogramma van de Gemeente Suzhou. Meer specifiek vermeldt artikel A3.1 van het laatstgenoemde bericht onder meer de volgende voorwaarden voor het verkrijgen van de subsidie: „De producten hebben kenmerken zoals groot marktpotentieel, hoog aandrijfvermogen en”vullen een lacune„in de industriële keten.”

(123)

In hoofdstuk 23 van het dertiende vijfjarenplan wordt expliciet verwezen naar de steun van de Chinese overheid voor de ontwikkeling van „hoogefficiënte energieopslag” (zie ook overweging 97).

(124)

In het Ontwikkelingsplan voor de lichte industrie (2016-2020) is ook de accu-industrie opgenomen als een van de „belangrijke industrietakken”. Naast de algemene beleidsmaatregelen die in de overwegingen 96 tot en met 107 worden besproken, wordt in het plan ook de uitvoering van de „Specificaties van de loodaccu-industrie” aanbevolen.

(125)

Het Gemeentelijk ontwikkelingsplan voor de lichte industrie en de textielindustrie van Tianjin voor het Dertiende Vijfjarenplan (2016-2020) legt een verband tussen de steun aan de productie van elektrische fietsen en de onderdelen daarvan: „Wij bevorderen de toepassing van nieuwe materialen, zoals composietmaterialen, lichtmetaallegeringen en laaggelegeerd staal in de productie van fietsen en elektrische fietsen. Wij stimuleren de toepassing van microcomputer-besturingstechnieken, accu's aangedreven door nieuwe energiebronnen en efficiënte elektrische machines in elektrische accu's.”

(126)

Onderdelen van fietsen, en met name accu's en lichte metalen voor frames zijn opgenomen op de lijst van „gestimuleerde industrieën” in de Catalogus voor richtsnoeren voor industrieën voor buitenlandse investeerders (Herzien 2017). Meer in het bijzonder omvat deze lijst:

(127)

Ook de Catalogus van prioritaire sectoren voor buitenlandse investeringen in Centraal- en West-China stimuleert buitenlandse investeringen in industrieën die verband houden met onderdelen voor elektrische fietsen, waaronder: i) de productie van materialen en producten van aluminiumlegeringen, ii) de productie van servomotoren en aandrijfinrichtingen, iii) de O&O en de productie van de speciale uitrusting voor de productie van lithiumaccu's en andere lithiumproducten, iv) de ontwikkeling en productie van lichtgewicht materialen, zoals materialen met een hoge weerstand.

(128)

Lithium-accu's zijn opgenomen op de lijst van „gestimuleerde industrieën” in de Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie ((Wijziging 2013) (Versie 2011) (Uitgegeven krachtens Besluit nr. 9 van de Nationale Commissie voor ontwikkeling en hervorming).

(129)

Ook in de volgende documenten wordt de industrietak elektronische fietsen aangewezen als een strategische, geprioriteerde en/of gestimuleerde industrietak:

(130)

Samenvattend wordt de industrietak elektrische fietsen en onderdelen daarvoor (namelijk accu's, motoren, regeleenheden en lichte metalen onderdelen) volgens de beschikbare gegevens dus beschouwd als een van belangrijke/strategische industrietakken, en is het een beleidsdoelstelling van de Chinese overheid om de verdere ontwikkeling hiervan actief te bevorderen.

(131)

De Chinese overheid gaf eerst aan dat zij het Dertiende Vijfjarenplan voor de bedrijfstak fietsen en elektrische fietsen niet kon achterhalen, en daarom niet in staat was om opmerkingen te maken over het plan.

(132)

De Chinese overheid gaf in haar antwoord op de vragenlijst ook aan dat de CBA slechts een brancheorganisatie is, die op vrijwillige basis is georganiseerd door producenten van fietsen, elektrische fietsen en onderdelen daarvan. De Chinese overheid voerde ook aan dat de CBA geen overheidsorgaan is.

(133)

De CBA voerde aan dat zij een onafhankelijke instantie is, die niet onder zeggenschap van de Chinese overheid staat. Ter ondersteuning van dit argument verwees de CBA naar het „Algemeen plan voor ontkoppeling van Kamers van Koophandel en bestuursorganen”, uitgevaardigd door het Bureau van het Centraal Comité van de Communistische partij van China en het Bureau van de Staatsraad.

(134)

De CBA voerde ook aan dat het Dertiende Vijfjarenplan voor de fietsenindustrie vertrouwelijk was.

(135)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerde de Giant-groep aan dat een van zijn verbonden ondernemingen alleen het soortgelijke product produceerde, maar geen elektrische fietsen naar de Unie uitvoerde. Daarom kan een door die verbonden onderneming ontvangen subsidie niet automatisch worden beschouwd als een subsidie voor een product dat in de Unie in het vrije verkeer werd gebracht en schade toebrengt aan de bedrijfstak van de Unie. Enig voordeel van een dergelijke subsidie werd ook niet doorgegeven aan de verbonden onderneming die het betrokken product naar de Unie uitvoerde. De Giant-groep voerde dus aan dat enige subsidie die werd ontvangen door de onderneming die het soortgelijke product produceert, niet ten goede kwam aan de uitvoer en daarom moet worden uitgesloten van de berekening van de hoogte van de subsidiëring van de exporteur.

(136)

De Commissie oordeelde dat het Dertiende Fietsenplan door de Chinese overheid had moeten worden geïdentificeerd, en dat het op basis van de volgende feiten niet als vertrouwelijk kan worden beschouwd:

(137)

Ten slotte verstrekte de CBA geen enkel bewijs ten aanzien van de vertrouwelijke aard van het Dertiende Fietsenplan.

(138)

De Commissie verzamelde een aantal elementen die hebben geleid tot de conclusie dat de CBA een sterke band had met de Chinese overheid, in het bijzonder in 2016, toen het Fietsenplan werd goedgekeurd:

(139)

Op basis van het bovenstaande heeft de Commissie de argumenten met betrekking tot het bestaan ven de vertrouwelijkheid van het Dertiende Fietsenplan en de onafhankelijkheid van de CBA verworpen.

(140)

Wat het argument van de Giant-groep betreft, was de Commissie van oordeel dat de verschillende rechtspersonen die elektrische fietsen produceren en verkopen alle deel uitmaken van dezelfde groep. Dit werd niet betwist door de Giant-groep. De specifieke rol van de ontvanger (al dan niet als rechtstreekse exporteur van het betrokken product in het onderzoektijdvak) werd daarom irrelevant geacht, mits hij verbonden was met de producent-exporteur en voordelen ontving in verband met het onderzochte product. De Giant-groep heeft niet betwist dat dergelijke voordelen inderdaad zijn ontvangen. De Commissie was van oordeel dat de voordelen ontvangen door de rechtspersonen van dezelfde groep die betrokken zijn bij de productie en verkoop van elektrische fietsen op groepsniveau worden geaggregeerd en in voorkomend geval worden verdeeld. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(141)

De Commissie heeft de Chinese overheid verzocht specifieke vragenlijsten door te sturen naar zes in de klacht genoemde staatsbanken en naar eventuele andere financiële instellingen die leningen of exportkredieten hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(142)

De Chinese overheid stelde dat zij contact had opgenomen met de voormelde financiële instellingen. De vragenlijst is echter door slechts vier van de door de klager specifiek genoemde staatsbanken ingevuld.

(143)

Volgens de Chinese overheid was zij niet bevoegd om de staatsbanken die de vragenlijst niet hebben ingevuld om informatie te vragen, aangezien die banken onafhankelijk van haar optreden. De Chinese overheid was tevens van oordeel dat de Commissie haar een onredelijke last had opgelegd, en dat er onvoldoende richtsnoeren waren voor hoe de gevraagde informatie moest worden ingediend en hoe de niet-vertrouwelijke versies van de antwoorden moesten worden voorbereid.

(144)

De Commissie deelde dit standpunt niet. Ten eerste is de van de overheidsentiteiten gevraagde informatie voor de Chinese overheid toegankelijk voor alle entiteiten waarin zij een meerderheidsbelang of het grootste aandeel heeft. Volgens de wet van de VRC inzake staatsdeelnemingen (14) worden namelijk de taken en bevoegdheden van een investeerder in ondernemingen waarin de staat een belang heeft, uitgevoerd door toezicht- en beheersbureaus die zijn opgezet door de Commissie voor toezicht op en beheer van staatsactiva van de Staatsraad, en door lokale instanties in de VRC uitgeoefend namens de Chinese overheid. Dergelijke bureaus hebben dus recht op inkomsten uit die investeringen en medezeggenschap bij belangrijke besluitvorming en de selectie van directieleden van ondernemingen met overheidskapitaal. Bovendien staan ondernemingen met overheidskapitaal volgens artikel 17 van de hierboven genoemde wet inzake staatsdeelnemingen onder beheer en toezicht van de overheid en bevoegde overheidsdiensten en -instanties en zijn zij verantwoording verschuldigd aan hun investeerders.

(145)

Daarnaast beschikt de Chinese overheid over de nodige bevoegdheden voor een uitwisseling van informatie met financiële instellingen ook al zijn deze niet in staatsbezit, aangezien zij onder de jurisdictie van de China Banking Regulatory Commission („CBRC”) vallen. Zo is bijvoorbeeld de CBRC volgens de artikelen 33 en 36 van de wet inzake het bankentoezicht (15) bevoegd om alle in de VRC gevestigde financiële instellingen te verplichten informatie in te dienen, zoals jaarrekeningen, statistische verslagen en gegevens over bedrijfsactiviteiten en bedrijfsvoering. De CBRC kan financiële instellingen tevens opdracht geven informatie mede te delen aan het publiek. In dit verband begrijpt de Commissie niet waarom de Chinese overheid de financiële instellingen niet kon vragen om de speciale vragenlijst in te vullen die door de Commissie in het kader van dit onderzoek is opgesteld. Er is de Chinese overheid niet gevraagd om de gevraagde informatie te verzamelen, te beoordelen en over te leggen. Aan de Chinese overheid is alleen gevraagd om de Commissie bij te staan bij het verkrijgen van de noodzakelijke informatie van de financiële instellingen.

(146)

Bovendien hebben de medewerkende staatsbanken weliswaar een aantal algemene toelichtingen gegeven op de werking van hun systemen voor leningverstrekking en risicobeheer, maar geen van die banken heeft specifieke mededelingen gedaan over leningen die zij aan in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs hebben verstrekt, op grond dat zij zich moeten houden aan wettelijke en bestuursrechtelijke eisen en contractuele bepalingen inzake de vertrouwelijkheid van informatie betreffende de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(147)

Derhalve was de Commissie niet van oordeel dat zij de Chinese overheid een onredelijke last had opgelegd. Vanaf het begin heeft de Commissie haar onderzoek beperkt tot de financiële instellingen die leningen hadden verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. De Commissie was tevens van oordeel dat de vragenlijst voldoende richtsnoeren bevatte met betrekking tot hoe de verlangde informatie moet worden ingediend en hoe de niet-vertrouwelijke versies van de antwoorden moeten worden opgesteld. De Chinese overheid heeft ook niet aangegeven welke specifieke aanwijzingen in de vragenlijst niet zouden zijn begrepen. Ter wille van de duidelijkheid: de Commissie heeft enkel de hulp van de Chinese overheid gevraagd om de noodzakelijke informatie van de financiële instellingen te verkrijgen, en toch hebben deze niet willen meewerken. De Commissie was daarom van oordeel dat de verzoeken aan de Chinese overheid redelijk waren en de richtsnoeren voldoende waren.

(148)

Voorts heeft de Commissie de samenwerkende banken verzocht om contact op te nemen met de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs met betrekking tot hun toestemming om toegang te verlenen tot bedrijfsspecifieke informatie in handen van de banken. Ondanks het uitdrukkelijke verzoek van de Commissie hebben echter zowel de Chinese overheid als de samenwerkende banken dit niet gedaan.

(149)

De Commissie had de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs ook verzocht toegang te verlenen tot de bedrijfsspecifieke informatie die in handen is van particuliere- en staatsbanken waarvan zij leningen hebben ontvangen. Ondanks het feit dat de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs ermee hebben ingestemd dat toegang wordt verleend tot hen betreffende bankgegevens, hebben de banken geweigerd gedetailleerde informatie te verstrekken, waarbij ze aanvoerden dat deze informatie vertrouwelijk was en niet kon worden vrijgegeven.

(150)

De Commissie heeft enkel van de vier in overweging 52 genoemde staatsbanken informatie ontvangen over hun bedrijfs- en eigendomsstructuren, maar niet de bovengenoemde informatie ten aanzien van aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verstrekte leningen. Bovendien heeft de Commissie geen informatie ontvangen van een van de andere financiële instellingen die leningen hadden verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Eén van deze banken, EXIM, weigerde om haar statuten te overleggen, met als argument dat deze vertrouwelijke informatie vormden, en verstrekte derhalve slechts gedeeltelijke informatie over haar ondernemingsbestuur.

(151)

Ook werd aan de Commissie geen specifieke informatie verstrekt over risicobeoordelingen, interne processen voor leningverstrekking of de kredietwaardigheidsbeoordeling van de leningen die werden verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, zoals uiteengezet in de overwegingen 146 tot en met 150. Deze informatie was echter wel noodzakelijk om te bepalen of leningen aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden verstrekt tegen preferentiële tarieven. Omdat dergelijke documenten meestal zijn bestemd voor intern gebruik door de betrokken banken, kunnen ze niet worden verstrekt door middel van antwoorden op de vragenlijsten van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(152)

Aangezien de Commissie niet beschikte over informatie met betrekking tot de meeste staatsbanken die aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs leningen hebben verstrekt noch ondernemingsspecifieke informatie over de door de medewerkende banken verstrekte leningen, was zij van oordeel dat zij geen cruciale informatie had ontvangen die voor dit aspect van het onderzoek relevant was.

(153)

Gezien de mate van niet-medewerking deelde de Commissie de Chinese overheid daarom mee dat zij bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de gestelde subsidiëring door middel van preferentiële leningen overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening wellicht zou moeten teruggrijpen op de beschikbare gegevens, en kende de Chinese overheid een termijn toe voor het maken van opmerkingen.

(154)

De Chinese overheid heeft geen opmerkingen gemaakt ten aanzien van de toepassing van artikel 28, lid 1, van de basisverordening.

(155)

Daarom moest de Commissie zich bij het onderzoek van het bestaan en de omvang van de gestelde subsidiëring door middel van preferentiële leningen ten dele baseren op de beschikbare gegevens.

(156)

De Commissie verzocht de Chinese overheid om Sinosure een specifieke vragenlijst toe te sturen. Sinosure heeft de vragenlijst beantwoord.

(157)

Sinosure heeft de specifieke vragenlijst over aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verstrekte exportkredietverzekeringen echter slechts gedeeltelijk beantwoord. Bovendien heeft Sinosure niet de gevraagde ondersteunende documentatie over haar corporate governance overgelegd, zoals zijn jaarverslag of zijn statuten, omdat dit volgens Sinosure vertrouwelijke informatie betrof.

(158)

Evenmin heeft Sinosure specifieke informatie verstrekt over aan de elektrische-fietsenindustrie verleende exportkredietverzekeringen of de hoogte van zijn premies, noch gedetailleerde cijfers met betrekking tot zijn activiteiten op het gebied van exportkredietverzekering.

(159)

Bij gebrek aan dergelijke informatie was de Commissie van mening dat zij cruciale informatie over dit aspect van het onderzoek niet had ontvangen.

(160)

Zoals in overweging 144 is vermeld, gaat de Commissie ervan uit dat de van de overheidsentiteiten gevraagde informatie voor de Chinese overheid toegankelijk is voor alle entiteiten waarin zij een meerderheidsbelang of het grootste aandeel heeft. Dit geldt ook voor Sinosure, een entiteit die volledig in handen is van de staat. Daarom deelde de Commissie de Chinese overheid mee dat zij bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de vermeende subsidiëring door middel van exportkredietverzekering overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening wellicht zou moeten teruggrijpen op de beschikbare gegevens, en kende de Chinese overheid een termijn toe voor het maken van opmerkingen.

(161)

De Chinese overheid heeft geen opmerkingen gemaakt ten aanzien van de toepassing van artikel 28, lid 1, van de basisverordening.

(162)

De Commissie moest zich derhalve voor haar bevindingen inzake exportkredietverzekering deels baseren op beschikbare gegevens.

(163)

De Commissie verzocht de Chinese overheid om binnenlandse leveranciers van onderdelen (motoren, accu's en regeleenheden) van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een door de Commissie verstrekte vragenlijst te sturen. Hiertoe heeft de Commissie ook alle in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs gevraagd om de Chinese overheid een lijst van hun binnenlandse leveranciers over te leggen.

(164)

Hoewel de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs de gevraagde lijst van hun binnenlandse leveranciers aan de Chinese overheid doorgaven, weigerde de Chinese overheid om deze leveranciers een vragenlijst te sturen. De Chinese overheid voerde aan dat dit te belastend zou zijn voor de producenten-exporteurs. Zij voerde tevens aan dat, omdat deze ondernemingen onafhankelijk van de Chinese overheid handelen, de tussenkomst van de Chinese overheid geen enkel resultaat zou hebben opgeleverd.

(165)

De Commissie deelde dit standpunt niet. Ten eerste was de Commissie van oordeel dat de last van het verspreiden van een vragenlijst aan een reeds opgestelde lijst contacten niet groot was, vooral gezien de voorgestelde mogelijkheid om de vragenlijst per e-mail te versturen. Ten tweede is de Commissie van oordeel dat de autoriteiten van grote invloed zouden kunnen zijn geweest om niet direct onderzochte ondernemingen te overtuigen om mee te werken teneinde de marktsituatie in China te bepalen. Naar mening van de Commissie zou het effectiever zijn geweest als de ondernemingen een verzoek van de Chinese overheid hadden ontvangen om mee te werken aan het onderzoek, dan als deze bedrijven een brief van de Commissie zouden ontvangen. In elk geval was de Commissie van oordeel dat de informatie die kan worden verstrekt door leveranciers van de elektrische-fietsenindustrie, van essentieel belang is om te bepalen of de elektrische-fietsenindustrie inputs voor een ontoereikende prijs heeft ontvangen. De Commissie was derhalve van oordeel dat op dit punt informatie moet worden verzameld en dat de Chinese overheid het meest geschikt is om dit te doen of op zijn minst het proces te vergemakkelijken, zoals door de Commissie gevraagd. Het zou ook in het belang zijn van de elektrische-fietsenindustrie in China om de in klacht opgenomen beweringen dat de industrie inputs voor een ontoereikende prijs ontvangt, te kunnen weerleggen. De in dit verband door de Chinese overheid aangevoerde argumenten werden derhalve afgewezen.

(166)

De Chinese overheid heeft ook geweigerd om een volledige lijst te verschaffen van binnenlandse leveranciers van inputs en hun eigendomsstructuur, waarbij zij aanvoerde dat dit vertrouwelijke informatie betreft. In dit verband merkt de Commissie op dat de basisverordening voorziet in mogelijkheden om vertrouwelijke informatie te beschermen. Ook heeft de Chinese overheid niet aangegeven welk van de bekende leveranciers overheidsentiteiten en welke particuliere ondernemingen zijn. De Chinese overheid verklaarde dat zij niet bevoegd was om deze informatie te vragen aan ondernemingen die de vragenlijst niet hebben beantwoord, aangezien zij onafhankelijk van haar optreden. De Commissie gaat er echter van uit dat de van de overheidsentiteiten gevraagde informatie voor de Chinese overheid toegankelijk is voor alle entiteiten waarin zij een meerderheidsbelang of het grootste aandeel heeft. Ook moeten bedrijven bij het aanvragen van een bedrijfsvergunning of de verlenging daarvan informatie over hun aandeelhouderschap verstrekken aan de Administratie voor Industrie en Handel. In dit verband zou de Chinese overheid dus toegang hebben tot de informatie over aandelenbezit. Daarnaast heeft de Chinese overheid geen informatie verstrekt over prijsstelling.

(167)

Slechts één producent van elektrische motoren en leverancier van accu's, Bafang, die inputs had geleverd aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, heeft zich gemeld en gevraagd om een specifieke vragenlijst voor leveranciers toegezonden te krijgen. Deze leverancier heeft de vragenlijst ook ingevuld. Er heeft zich geen enkele andere leverancier van inputs gemeld.

(168)

Samenvattend is de Commissie van oordeel dat zij belangrijke informatie mist over drie aspecten: ten eerste informatie over de eigendoms- en governance-structuur van de leveranciers van inputs. Zonder dergelijke informatie kon de Commissie niet vaststellen of deze producenten al dan niet overheidsinstanties zijn. Ten tweede, bedrijfsspecifieke informatie van de leveranciers van inputs, zoals informatie over de prijsstelling van de inputs die aan de in de steekproef opgenomen exporteurs zijn verstrekt. Ten derde, informatie over de marktstructuur. De informatie die door de binnenlandse leveranciers van inputs had moeten worden verstrekt, is echter noodzakelijk om te bepalen welke inputs aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs zijn geleverd voor een ontoereikende prijs. Bovendien kon dergelijke informatie alleen door de leveranciers van inputs zelf ter beschikking worden gesteld en kon die dus niet worden verstrekt via de antwoorden op de vragenlijst van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Ook de informatie over de marktstructuur is van essentieel belang, en de Chinese overheid bevond zich in de beste positie om deze informatie te verstrekken, of om de Commissie op zijn minst te helpen om deze informatie van de leveranciers van inputs te verkrijgen.

(169)

Daarom was de Commissie van mening dat zij cruciale informatie over dit aspect van het onderzoek niet had ontvangen.

(170)

Daarom deelde de Commissie de Chinese overheid mee dat zij bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de vermeende subsidiëring door middel van de levering van inputs voor een ontoereikende prijs overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening wellicht zou moeten teruggrijpen op de beschikbare gegevens, en kende de Chinese overheid een termijn toe voor het maken van opmerkingen. De Chinese overheid maakte geen opmerkingen.

(171)

Giant stelde dat de Commissie artikel 28 van de basisverordening onjuist heeft uitgelegd. Het beweerde dat artikel 28 betrekking heeft op de niet-medewerking van belanghebbenden en dat leveranciers van motoren en accu's geen belanghebbenden zijn. Het stelde ook dat er geen enkele bewering bestaat dat Giant niet heeft meegewerkt en dat het alle informatie over zijn aankopen van motoren en accu's heeft verstrekt. Voorts voerde het aan dat de Commissie rechtstreeks contact had moeten opnemen met de leveranciers in plaats van een beroep te doen op de Chinese overheid voor de uitvoering van taken van de onderzoekende autoriteit, d.w.z. vragenlijsten sturen naar leveranciers van inputs.

(172)

In dit verband zij er eerst op gewezen dat niet wordt betwist dat Giant volledig aan het onderzoek heeft meegewerkt en dat het alle gevraagde informatie heeft verstrekt. Zoals in de overwegingen 163 tot en met 167 is vermeld en in overweging 168 is samengevat, wordt er echter aan herinnerd dat de Chinese overheid niet naar beste vermogen heeft meegewerkt, zodat het de Commissie ontbrak aan belangrijke informatie over verschillende aspecten van dit deel van het onderzoek, namelijk informatie over de eigendoms- en bestuursstructuur van de inputleveranciers en informatie over de structuur en het gedrag van de markt. De Chinese overheid heeft immers geen adequaat antwoord op de vragenlijst gegeven en heeft evenmin ondernemingsspecifieke informatie van de leveranciers van inputs verstrekt, aangezien de Chinese overheid de desbetreffende vragenlijst niet naar een contactlijst van leveranciers van inputs heeft gestuurd. Wat de verzending van de vragenlijst betreft, wordt verwezen naar de overwegingen 164 en 165, waar deze kwestie reeds aan de orde is gekomen. Aangezien de Chinese overheid ongetwijfeld als een belanghebbende in deze procedure moet worden beschouwd, werd in ieder geval geoordeeld dat de Commissie artikel 28 van de basisverordening niet verkeerd heeft uitgelegd wetende dat de Chinese overheid slechts gedeeltelijk meewerkte en dat de Commissie zich heeft gebaseerd op de beschikbare gegevens in zaken waarin zij, als gevolg van het feit dat de Chinese overheid slechts gedeeltelijk meewerkte, belangrijke informatie miste die de Chinese overheid rechtstreeks moest verstrekken en die de leveranciers van inputs na ontvangst van de desbetreffende vragenlijst van de Chinese overheid moesten verstrekken. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(173)

De Commissie moest zich daarom, overeenkomstig artikel 28, lid 1, ook baseren op de beschikbare feiten voor haar bevindingen inzake de verstrekking van elektrische motoren en accu's voor een ontoereikende prijs.

(174)

Op grond van de informatie in de klacht, het bericht van inleiding en de antwoorden op de vragenlijst van de Commissie werd de vermeende subsidiëring via de volgende subsidies van de Chinese overheid onderzocht:

(175)

Volgens de informatie die is verstrekt door de vijf in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, hebben zij leningen, kredietlijnen of bankaccepten ontvangen van 18 in de VRC gevestigde financiële instellingen. 11 van die 18 financiële instellingen waren staatsbanken (16). De zeven overige financiële instellingen waren ofwel in particulier bezit, of hun eigendom kon niet worden vastgesteld als gevolg van de niet-medewerking zoals beschreven in de overwegingen 141 tot en met 155. Slechts vier staatsbanken hebben de specifieke vragenlijst ingevuld voor banken (of andere financiële instellingen), ondanks een verzoek aan de Chinese overheid om contact op te nemen met alle betrokken financiële instellingen die leningen hadden verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs en hen de desbetreffende vragenlijsten te verstrekken.

(176)

De Commissie onderzocht of de staatsbanken handelden als overheidsinstanties in de zin van artikel 3 en artikel 2, onder b), van de basisverordening. Om vast te stellen of een staatsonderneming een overheidsinstantie is, moet het volgende worden getoetst (17): „Doorslaggevend is of een entiteit bevoegd is om overheidsfuncties uit te oefenen, ongeacht de wijze waarop dat gebeurt. Er zijn heel veel verschillende manieren waarop de overheid in enge zin entiteiten bevoegdheid kan verlenen. Derhalve kunnen verschillende soorten bewijs relevant zijn om aan te tonen dat aan een bepaalde entiteit een dergelijke bevoegdheid is verleend. Bewijs dat een entiteit de facto overheidsfuncties uitoefent, kan dienen als bewijs dat zij beschikt over overheidsgezag of daarmee is bekleed, in het bijzonder wanneer dat bewijs wijst op een aanhoudende en systematische praktijk. Hieruit volgt ons inziens dat het bewijs dat een overheid betekenisvolle zeggenschap uitoefent over een entiteit en haar gedrag, in bepaalde omstandigheden kan bewijzen dat de betrokken entiteit met overheidsgezag is bekleed en dat gezag uitoefent bij de uitvoering van overheidsfuncties. Wij benadrukken echter dat, afgezien van een uitdrukkelijke delegatie van bevoegdheid in een rechtsinstrument, het bestaan van louter formele banden tussen een entiteit en de overheid in enge zin waarschijnlijk niet zal volstaan om het vereiste bezit van overheidsgezag aan te tonen. Zo bewijst bijvoorbeeld de loutere omstandigheid dat een overheid meerderheidsaandeelhouder van een entiteit is, niet dat zij betekenisvolle zeggenschap uitoefent over de gedragingen van die entiteit, en a fortiori niet dat zij haar overheidsgezag heeft verleend. In sommige gevallen waarin uit het bewijsmateriaal blijkt dat er vele formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid zijn en er ook bewijs is dat die zeggenschap betekenisvol was, kan dat bewijsmateriaal echter tot de gevolgtrekking leiden dat de betrokken entiteit overheidsgezag uitoefent.” In deze zaak is de conclusie dat de staatsbanken bevoegd zijn om overheidstaken uit te oefenen gebaseerd op formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid en op bewijzen die aantonen dat die zeggenschap betekenisvol was.

(177)

De Commissie verzamelde informatie over het eigenaarschap van de staat en over formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid in de staatsbanken. Zij heeft ook geanalyseerd of zeggenschap op betekenisvolle wijze werd uitgeoefend. Daartoe moest de Commissie zich deels baseren op feiten die beschikbaar waren omwille van de weigering van de Chinese overheid en de staatsbanken om bewijzen te leveren van het besluitvormingsproces dat heeft geleid tot de preferentiële leningen.

(178)

Met het oog op die analyse heeft de Commissie eerst informatie onderzocht betreffende de drie staatsbanken die de specifieke vragenlijst hebben ingevuld en beschikbaar waren voor een bijeenkomst met medewerkers van de Commissie.

(179)

De volgende vier staatsbanken hebben de vragenlijst ingevuld: EXIM, ABC, ICBC en BOC. Zoals uiteengezet in overweging 150, heeft EXIM echter niet haar volledige statuten overlegd, met het argument dat dit vertrouwelijke informatie was. Ook was de Commissie niet in staat om de verstrekte informatie te verifiëren, aangezien al deze banken alleen instemden met een bijeenkomst met de ambtenaren van de Commissie op een kantoor van de Chinese overheid, maar geen toestemming gaven voor een onderzoek ter plaatse in de bedrijfsruimten van de banken.

(180)

Op grond van de informatie die zij heeft verkregen uit de antwoorden op de vragenlijst en tijdens het controlebezoek aan de Chinese overheid, heeft de Commissie vastgesteld dat de Chinese overheid al dan niet rechtstreeks meer dan 50 % van de aandelen van elk van deze financiële instellingen in handen had.

(181)

Aangaande de formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid in de vier medewerkende staatsbanken heeft de Commissie hen allen als „essentiële openbare financiële instellingen” aangemerkt. Met name luidt het in de„Tijdelijke regeling betreffende de raad van toezicht in essentiële openbare financiële instellingen”: „De in deze regeling genoemde essentiële openbare financiële instellingen zijn beleidsbanken in overheidshanden, handelsbanken, vermogensbeheerders, effectenmakelaars, verzekeringsmaatschappijen enz. (hierna „financiële instellingen in staatsbezit” genoemd), waarvan de Staatsraad de raad van toezicht benoemt”.

(182)

De raad van toezicht van de essentiële openbare financiële instellingen wordt aangewezen overeenkomstig de „Tijdelijke regeling betreffende de raad van toezicht in essentiële openbare financiële instellingen”. Op basis van de artikelen 3 en 5 van deze tijdelijke regeling stelde de Commissie vast dat de leden van de raad van toezicht worden aangewezen door en verantwoording verschuldigd zijn aan de Staatsraad, hetgeen illustreert dat de staat institutionele zeggenschap heeft over de commerciële activiteiten van de medewerkende staatsbanken. Naast deze algemeen toepasselijke aanwijzingen stelde de Commissie met betrekking tot de drie staatsbanken het volgende vast:

(183)

EXIM is opgericht en werkt in overeenstemming met het Besluit van de Staatsraad tot oprichting van de Export-Import Bank of China en met de statuten van EXIM. Volgens de statuten (18) wordt de directie van EXIM rechtstreeks door de staat benoemd. De raad van commissarissen wordt door de Staatsraad aangesteld in overeenstemming met de „Tijdelijke bepalingen betreffende de raden van toezicht van belangrijke financiële instellingen in staatsbezit” (decreet nr. 282 van de Staatsraad) en andere wet- en regelgeving, en is verantwoording verschuldigd aan de Staatsraad.

(184)

In de statuten is tevens vermeld dat het partijcomité van EXIM een leidende en centrale politieke rol speelt om te waarborgen dat het beleid en belangrijke taken van de Communistische Partij en de staat door EXIM worden uitgevoerd. De leidinggevende rol van de Partij strekt zich uit tot alle aspecten van corporate governance.

(185)

In de statuten is voorts bepaald dat EXIM ernaar streeft de ontwikkeling van de buitenlandse handel en economische samenwerking, grensoverschrijdende investeringen, het initiatief „One Belt, One Road” en de samenwerking met het oog op internationale capaciteiten en vervaardiging van apparatuur te bevorderen. De zakelijke activiteiten van EXIM omvatten op korte, middellange en lange termijn verstrekte leningen die zijn goedgekeurd in het kader van het beleid inzake buitenlandse handel en het „naar buiten” gerichte beleid van de VRC, zoals exportkredieten, importkredieten, leningen voor de uitvoering van werken voor buitenlandse opdrachtgevers, leningen voor buitenlandse investeringen, leningen van de Chinese overheid voor buitenlandse hulp en leningen voor afnemers van exporterende ondernemingen.

(186)

Volgens artikel 137 van de statuten van ABC kan de Chinese overheid als hoofdaandeelhouder (met 79,62 %) alle leden van de raad van bestuur benoemen. Krachtens artikel 204 van de statuten geldt dat ook voor de raad van commissarissen.

(187)

Krachtens de statuten van ABC is het bovendien de raad van bestuur die beslist over de strategie en de begroting van de bank en investeringsbesluiten neemt, de voorzitter en de secretaris van de bank benoemt en het risicomanagementsysteem van de bank vaststelt en monitort. Deze niet-uitputtende lijst van verantwoordelijkheden illustreert de institutionele zeggenschap van de staat over de dagelijkse werkzaamheden van ABC.

(188)

De Commissie heeft tevens geconstateerd dat financiële instellingen in handen van de overheid, zoals ABC, ICBC en BOC, hun statuten in 2017 hebben gewijzigd om de rol van de Chinese Communistische Partij („CCP”) op het hoogste besluitvormingsniveau van de banken te versterken.

(189)

In deze nieuwe statuten is bepaald dat:

(190)

Volgens artikel 125 van de statuten kan de Chinese overheid als hoofdaandeelhouder (met 64,63 %) de uitvoerende en niet-uitvoerende leden benoemen die samen de raad van bestuur vormen.

(191)

Krachtens de statuten van BOC is het bovendien de raad van bestuur die beslist over de strategische beginselen voor de financiële instelling, bedrijfsplannen en grote investeringsplannen, en die leidinggevend personeel zoals de voorzitter en de secretaris van de raad van bestuur, de vicevoorzitter en andere leden van het hoger management benoemt of ontslaat. De raad besluit voorts over de tenuitvoerlegging van de resoluties van de aandeelhoudersvergadering en keurt gedragslijnen op het gebied van corporate governance goed. Deze niet-uitputtende lijst van verantwoordelijkheden illustreert de institutionele zeggenschap van de staat over de dagelijkse werkzaamheden van BOC.

(192)

Daarnaast zijn de in overweging 189 bedoelde nieuwe bepalingen met betrekking tot de rol van de CCP ook van toepassing op BOC:

(193)

Volgens artikel 115 van de statuten kan de Chinese overheid als hoofdaandeelhouder (met 69,31 %) de uitvoerende en niet-uitvoerende leden benoemen die samen de raad van bestuur vormen.

(194)

Krachtens de statuten van ICBC is het bovendien de raad van bestuur die beslist over, onder meer, het bedrijfsplan, investeringsaanvragen en de ontwikkelingsstrategieën van de bank, en die leidinggevend personeel zoals de voorzitter en de secretaris van de raad van bestuur, de vicevoorzitter en andere leden van het hoger management benoemt of ontslaat. De raad besluit voorts over de tenuitvoerlegging van de resoluties van de aandeelhoudersvergadering en ontwikkelt de belangrijkste beheerssystemen. Deze niet-uitputtende lijst van verantwoordelijkheden illustreert de institutionele zeggenschap van de staat over de dagelijkse werkzaamheden van ICBC.

(195)

De Commissie verzamelde informatie inzake de vraag of de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap had over het gedrag van de vier medewerkende staatsbanken met betrekking tot hun leenbeleid en risicobeoordeling bij de verstrekking van leningen aan de elektrische-fietsenindustrie. Dienaangaande is rekening gehouden met de volgende regelgevende documenten:

(196)

Bij de analyse van deze regelgevende documenten stelde de Commissie vast dat de financiële instellingen in de VRC handelen in een algemeen juridisch kader dat hen verplicht om bij het nemen van financiële beslissingen te zorgen voor overeenstemming met de doelstellingen van het industriebeleid van de Chinese overheid, om de onderstaande redenen.

(197)

Wat EXIM betreft, is het mandaat van die bank inzake overheidsbeleid vastgesteld in het Besluit tot oprichting van de Export-Import Bank of China en in haar statuten.

(198)

Op algemeen niveau bepaalt artikel 34 van de bankenwet, die geldt voor alle banken die actief zijn in China, dat „handelsbanken kredieten verlenen in overeenstemming met de behoeften van de nationale economische en sociale ontwikkeling en overeenkomstig het industriebeleid van de staat”. Hoewel in artikel 4 van de bankenwet het volgende is bepaald: „Handelsbanken verrichten hun bedrijfsactiviteiten overeenkomstig de wet zonder inmenging van enige entiteit of particulier. Handelsbanken staan met het volledige vermogen van de rechtspersoon onafhankelijk in voor hun wettelijke aansprakelijkheid” is uit het onderzoek gebleken dat artikel 4 van de bankenwet behoudens artikel 34 van de bankenwet wordt toegepast, d.w.z. dat de banken het door de staat vastgestelde overheidsbeleid uitvoeren en de instructies van de staat volgen.

(199)

Bovendien luidt artikel 15 van de Algemene regels betreffende leningen als volgt: „Overeenkomstig het beleid van de Staat mogen de betrokken departementen rentesubsidies verlenen voor leningen, teneinde de groei van bepaalde bedrijfstakken en de economische ontwikkeling in bepaalde gebieden te bevorderen.”

(200)

De openbaar beschikbare informatie bevestigde verder dat de bovenstaande bepalingen in de praktijk worden toegepast. Zo wordt in het jaarverslag 2016 van de ICBC onder meer het volgende gesteld: „De Bank heeft actief nationaal beleid uitgevoerd, de structurele hervorming van de aanbodzijde verder ondersteund, […]. De Bank is doorgegaan met het versterken van belangrijke programma's van de overheid en belangrijke bouwprojecten, en heeft zich proactief afgestemd op de nationale ontwikkelingsstrategieën voor de „vier regio's” (westelijke regio's, noordoostelijke regio's, oostelijke regio's en centrale regio's) en de „drie ondersteunende gordels” (het initiatief „Belt and Road”, de gecoördineerde ontwikkeling van de regio Peking-Tianjin-Hebei en de ontwikkeling van de Yangtze River Economic Zone).” (19)

(201)

De Commissie heeft tevens geconstateerd dat de China Banking and Regulatory Commission („CBRC”) verstrekkende goedkeuringsbevoegdheden heeft die alle aspecten van het management van alle in de VRC gevestigde financiële instellingen (met inbegrip van particuliere financiële instellingen en financiële instellingen in buitenlandse handen) betreffen, zoals (20):

(202)

Op basis daarvan concludeerde de Commissie dat de Chinese overheid een normatief kader heeft gecreëerd waaraan de managers en toezichthouders die door de Chinese overheid zijn benoemd en die aan haar verantwoording verschuldigd zijn, gebonden zijn. Derhalve baseerde de Chinese overheid zich op het normatief kader om, telkens wanneer de vijf medewerkende staatsbanken leningen verstrekten aan de elektrische-fietsenindustrie, betekenisvolle zeggenschap over hun gedrag uit te oefenen.

(203)

De Commissie heeft ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap over concrete leningen verzameld. Tijdens het onderzoek stelden de medewerkende staatsbanken dat zij in de praktijk bij de toekenning van de litigieuze leningen gebruik hadden gemaakt van passende beleidsmodellen voor kredietrisicobeoordeling.

(204)

Zij hebben echter geen concrete voorbeelden gegeven die betrekking hadden op in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Zoals ook beschreven in de overwegingen 144 tot en met 155, weigerden de vier medewerkende staatsbanken omwille van wettelijke en contractuele redenen om informatie te verstrekken over de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, zoals specifieke kredietrisicobeoordelingen betreffende die ondernemingen, hoewel de Commissie de banken documenten heeft doen toekomen waarin de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs afstand deden van hun recht op vertrouwelijke behandeling.

(205)

Bij gebrek aan concreet bewijs dat de kredietwaardigheid door de banken was beoordeeld, onderzocht de Commissie het algemene rechtskader dat is uiteengezet in de overwegingen 195 tot en met 202, in combinatie met het gedrag van de vier medewerkende staatsbanken wat de leningen aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs betreft. Dit gedrag was in duidelijke tegenspraak met hun officiële standpunt dat tijdens het controlebezoek aan de Chinese overheid was ingenomen, aangezien zij in de praktijk geen enkel bewijs leverden dat zij handelden op basis van een grondige, op de markt gebaseerde risicobeoordeling.

(206)

Uit de controlebezoeken bleek dat – met uitzondering van één in steekproef opgenomen producent-exporteur die tijdens het OT geen uitstaande bankleningen had– leningen aan de overige vier groepen van in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden verstrekt tegen een rente die het benchmarkrentetarief of interbancaire referentietarief van de People's Bank of China („PBOC”) benaderde, ongeacht de financiële situatie en het kredietrisico van de ondernemingen. De leningen werden dus verstrekt tegen een rente die lager lag dan de marktrente die overeenstemt met het risicoprofiel van de vier in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Bovendien had één in de steekproef opgenomen producent-exporteur op dezelfde dag dat de oude leningen werden afgelost, nieuwe leningen ontvangen onder voorwaarden die vergelijkbaar waren met die van de vervallende leningen. De regeling functioneerde dus feitelijk als een systeem van doorlopende leningen. Voorts profiteerden drie van de vijf in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs van bankaccepten tegen een standaardtarief van 0,05 %, ongeacht de financiële en kredietrisicosituatie van de ondernemingen.

(207)

De Commissie kwam daarom tot de conclusie dat de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap had over het gedrag van de medewerkende staatsbanken met betrekking tot hun leenbeleid en risicobeoordeling ten aanzien van de elektrische-fietsenindustrie.

(208)

De Commissie stelde vast dat het hierboven uiteengezette rechtskader door de vier medewerkende financiële instellingen die in overheidshanden zijn, ten uitvoer wordt gelegd bij de uitoefening van overheidsfuncties met betrekking tot de elektrische-fietsensector, waarbij zij optreden als overheidsinstanties in de zin van artikel 2, onder b), van de basisverordening, gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, onder a), i), van de basisverordening en in overeenstemming met de desbetreffende rechtspraak van de WTO.

(209)

Zoals uiteengezet in punt 3.3 heeft geen van de andere staatsbanken die leningen hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, de specifieke vragenlijst ingevuld. Derhalve heeft de Commissie overeenkomstig de conclusies in de overwegingen 141 tot en met 155 besloten de beschikbare gegevens te gebruiken om te bepalen of die staatsbanken als overheidsinstanties moeten worden aangemerkt.

(210)

In het antisubsidieonderzoek naar de invoer van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal van oorsprong uit de Volksrepubliek China (21) heeft de Commissie vastgesteld dat de volgende banken die leningen, kredietlijnen of bankaccepten hebben verstrekt aan de vijf in het kader van dit onderzoek in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs, geheel of gedeeltelijk eigendom waren van de staat of van rechtspersonen die in handen waren van de staat: China Merchants Bank, Shangai Pudong Development Bank, Bank of Ningbo, Everbright bank, Bank of Communications, China Construction Bank, Bohai Bank en Citic Bank. Omdat geen informatie is verstrekt die het tegendeel bewijst, heeft de Commissie in het onderhavige onderzoek dezelfde conclusie gehandhaafd.

(211)

Voorts heeft de Commissie, bij gebrek aan informatie van de betrokken financiële instellingen die op het tegendeel wijst, vastgesteld, op basis van formele indicaties en om dezelfde redenen als hierboven in punt 3.5.1.1 uiteengezet, dat de Chinese overheid eigenaar is van en zeggenschap heeft over die instellingen. Met name, en bij gebrek aan bewijs van het tegendeel, wordt aangenomen dat managers en supervisors in de niet-medewerkende staatsbank op dezelfde wijze als in de medewerkende staatsbanken zijn benoemd door en verantwoording verschuldigd zijn aan de Chinese overheid.

(212)

Wat de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap betreft, en bij gebrek aan enige andere informatie, was de Commissie van oordeel dat de bevindingen betreffende de vier medewerkende financiële instellingen ook representatief zijn voor de niet-medewerkende financiële instellingen in handen van de overheid. Het in punt 3.5.1.1 geanalyseerde normatief kader is op identieke wijze op hen van toepassing. Bij gebrek aan enig bewijs van het tegendeel geldt het ontbreken van concrete aanwijzingen dat kredietwaardigheidsbeoordelingen zijn verricht, op grond van de beschikbare gegevens op dezelfde wijze als voor de vier medewerkende staatsbanken.

(213)

Bovendien heeft de Commissie vastgesteld dat het merendeel van de leningovereenkomsten die aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden verstrekt, vergelijkbare voorwaarden bevatten en dat de overeengekomen rentevoeten vergelijkbaar waren en gedeeltelijk samenvallen met die van de vier medewerkende staatsbanken.

(214)

Wegens die gelijkende voorwaarden en rentevoeten en de representativiteit van de drie gecontroleerde financiële instellingen was de Commissie derhalve van oordeel dat de bevindingen voor de medewerkende staatsbanken overeenkomstig artikel 28 van de basisverordening moeten worden aangemerkt als de beschikbare gegevens voor de beoordeling van de andere staatsbanken.

(215)

Op grond daarvan concludeerde de Commissie dat elk van de andere staatsbanken die leningen verstrekten aan een van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, een overheidsinstantie is in de zin van artikel 3 en artikel 2, onder b), van de basisverordening.

(216)

Op grond van de voorgaande overwegingen stelde de Commissie vast dat alle Chinese financiële instellingen die in handen zijn van de overheid en leningen hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen groepen medewerkende producenten-exporteurs, overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 3 en artikel 2, onder b), van de basisverordening.

(217)

Zelfs indien de financiële instellingen in handen van de overheid niet als overheidsinstanties mochten worden beschouwd, kan om dezelfde redenen als uiteengezet in de overwegingen 218 tot en met 222 ook worden aangenomen dat de Chinese overheid aan hen functies die zij normaal zelf zou vervullen, heeft toevertrouwd of hen daarmee heeft belast in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iv), van de basisverordening. Hun gedragingen zouden dus hoe dan ook aan de Chinese overheid worden toegerekend, zoals beschreven in punt 3.5.1.

(218)

De volgende financiële instellingen werden, op basis van openbare informatie, geacht in particulier bezit te zijn: Mizuho Bank (en Mizuho Corporate Bank), Bank of Tokyo Mitsubishi UF en Minsheng Bank. Voor de volgende financiële instellingen heeft de Commissie bij gebrek aan medewerking en openbare informatie, niet kunnen vaststellen of zij in handen van de overheid of in particuliere handen zijn: Zhejiang Jinhua Chengtai Rural Commerce Bank, Zhejiang Yongkang Rural Commerce Bank en Pufa Bankwere. Voorzichtigheidshalve analyseerde de Commissie de laatstgenoemden op dezelfde wijze als de financiële instellingen die in particuliere handen zijn, en hierna worden zij „particuliere financiële instellingen” genoemd. De Commissie heeft onderzocht of deze particuliere financiële instellingen door de Chinese overheid zijn belast met de verlening van subsidies aan de elektrische-fietsensector of dat hen die functie is toevertrouwd in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iv), van de basisverordening.

(219)

Volgens het rapport van de beroepsinstantie van de WTO „United States – Countervailing duty investigation on Dynamic Random Access Memory (DRAMS) from Korea” (22); komt „toevertrouwen van functies” voor wanneer een overheid een verantwoordelijkheid geeft aan een particuliere instantie, en verwijst „belasten met functies” naar situaties waarin de overheid haar gezag uitoefent ten aanzien van een particuliere instantie. In beide gevallen gebruikt de overheid een particulier lichaam als gevolmachtigde om de financiële bijdrage te leveren en „in de meeste gevallen kan men verwachten dat het toevertrouwen van functies aan of het belasten met functies van een particuliere instantie gepaard gaat met een vorm van dreiging of aansporing” (23). Tegelijkertijd mogen leden overeenkomstig artikel 3, lid 1, onder a), iv), van de basisverordening geen compenserende maatregelen instellen tegen producten „indien de overheid louter haar algemene regelgevende bevoegdheden uitoefent” (24) of indien overheidsinterventie „al dan niet een bepaald resultaat als gevolg kan hebben, enkel gebaseerd op de gegeven feitelijke omstandigheden en op de uitoefening van vrije keuze door de deelnemers aan die markt” (25). Het toevertrouwen van functies en belasten met functies impliceert eigenlijk „een actievere rol van de overheid dan louter aansporing” (26).

(220)

Het in de overwegingen 195 tot en met 202 vermelde normatieve kader met betrekking tot de elektrische-fietsenindustrie is van toepassing op alle financiële instellingen in de VRC, met inbegrip van particuliere financiële instellingen. Zo hebben de bankenwet en de verschillende verordeningen van de CBRC bijvoorbeeld zowel betrekking op alle banken met Chinees kapitaal als op alle banken met buitenlands kapitaal die onder het toezicht van de CBRC staan.

(221)

Bovendien is uit het onderzoek gebleken dat het merendeel van de leningovereenkomsten van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs vergelijkbare voorwaarden bevatten, en dat de rentevoeten van de particuliere financiële instellingen in de meeste gevallen vergelijkbaar waren en gedeeltelijk samenvielen met die van de financiële instellingen die in handen zijn van de overheid.

(222)

Bij gebrek aan enige afwijkende informatie van de particuliere financiële instellingen concludeerde de Commissie derhalve dat, voor zover het de elektrische-fietsenindustrie betreft, aan alle financiële instellingen (inclusief particuliere financiële instellingen) die in de VRC actief zijn onder toezicht van de CBRC, door de staat functies zijn toevertrouwd of dat zij daarmee zijn belast in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iv), eerste streepje, van de basisverordening teneinde het overheidsbeleid te steunen en aan de elektrische-fietsenindustrie leningen tegen preferentiële tarieven te verstrekken.

(223)

Na de mededeling van feiten en overwegingen betwistten verscheidene belanghebbenden het standpunt dat de Chinese overheid aan de Chinese particuliere banken functies toevertrouwt of hen daarmee belast.

(224)

Ten eerste voerde een partij aan dat ondanks artikel 34 van de Chinese bankenwet waarnaar in overweging 198 wordt verwezen, banken niet wettelijk verplicht zijn zich te conformeren aan de doelstellingen van het industriebeleid van de Chinese overheid. Zij beweerde dat artikel 34 een algemene verklaring zonder praktische implicaties is en dat het industriebeleid van de overheid slechts een sturende en geen beslissende rol speelt. Dezelfde partij verwees ook naar artikel 41 van de Chinese bankenwet om haar argument te staven dat de Chinese overheid particuliere banken niet tot een specifieke aanpak kan dwingen. Voorts verwierp zij het feit dat „de rentevoeten van de particuliere financiële instellingen in de meeste gevallen vergelijkbaar waren en gedeeltelijk samenvielen met die van de financiële instellingen die in handen zijn van de overheid”, zoals in overweging 221 uiteengezet, een geldige indicatie is voor het toevertrouwen van functies of het belasten met functies. Kortom, de partij stelde dat het beschikbare bewijsmateriaal ontoereikend is om aan te tonen dat er sprake is van het toevertrouwen van functies of het belasten met functies.

(225)

Ten tweede voerde deze partij aan dat de goedkeuringsbevoegdheid van de CBRC voor de benoeming van managers en voor administratieve handelingen, zoals in overweging 200 uiteengezet, niet leidt tot een expliciete of positieve handeling die delegeren of opdragen inhoudt.

(226)

Ten derde beweerde dezelfde partij dat het enkele feit dat particuliere partijen niet op een commercieel redelijke wijze handelen niet voldoende is om vast te stellen of er sprake is van het toevertrouwen van functies of het belasten met functies.

(227)

Ten vierde betoogden verscheidene belanghebbenden dat de Commissie geen individuele beoordeling per financiële instelling had uitgevoerd en dat niet kan worden aangetoond dat er sprake is van het toevertrouwen van functies of het belasten met functies zonder een verificatie bij de betrokken financiële instellingen uit te voeren.

(228)

Ten slotte beweerde één partij dat de Commissie de begrippen „toevertrouwen van functies” en „belasten met functies” door elkaar had gehaald.

(229)

Wat het eerste, tweede en derde argument betreft, wil de Commissie eraan herinneren dat de financiële instellingen of de Chinese overheid geen medewerking hebben verleend en dat er bijgevolg geen bewijs is verstrekt dat, noch afwijkende informatie die, de conclusies in de overwegingen 175 tot en met 222 tegenspreekt. In feite moet de Chinese bankenwet worden onderzocht in het licht van de totaliteit van het beschikbare bewijsmateriaal, dat erop wijst dat deze verklaringen meer zijn dan louter aansporing. Wat het vierde argument betreft, kon geen van de financiële instellingen afzonderlijk worden beoordeeld als gevolg van de niet-medewerking. Bovendien is de openbaar beschikbare informatie van de Chinese banken in tegenspraak met het argument dat er geen bewijs voor het toevertrouwen van functies of het belasten met functies is en dat de Chinese overheid particuliere banken niet tot een specifieke aanpak kan dwingen. Deze particuliere banken worden immers door de Chinese overheid opgedragen om een van de doelstellingen van het overheidsbeleid, namelijk het ondersteunen van bepaalde bevorderde sectoren, te verwezenlijken door preferentiële leningen te verstrekken. Bovendien heeft de Commissie, bij gebrek aan informatie die het tegendeel aantoont, zoals in overweging 221 vermeld, vastgesteld dat de voorwaarden en rentetarieven van particuliere banken vergelijkbaar waren met die van de overheidsbanken. Dit is een indicatie dat particuliere banken het in de bankenwet en de verschillende verordeningen van de CBRC vastgelegde kredietbeleid van de overheid volgden. Ten slotte werd de bewering dat de Commissie de begrippen „toevertrouwen van functies” en „belasten met functies” door elkaar had gehaald, niet nader onderbouwd of toegelicht. De Commissie merkte echter op dat het „toevertrouwen van functies” en het „belasten met functies” elkaar niet uitsluiten, aangezien de overheid in beide gevallen een particulier lichaam als gevolmachtigde gebruikt om een financiële bijdrage te leveren. Deze argumenten moesten derhalve worden afgewezen.

(230)

Zoals uiteengezet in de overwegingen 195 tot en met 202, worden de financiële instellingen er uit hoofde van verschillende regelgevende documenten die specifiek gericht zijn tot ondernemingen in de elektrische-fietsensector mee belast leningen tegen preferentiële tarieven aan de elektrische-fietsenindustrie te verstrekken. Op basis van die documenten is aangetoond dat de financiële instellingen alleen preferentiële leningen verstrekken aan een beperkt aantal sectoren/ondernemingen die het desbetreffende beleid van de Chinese overheid naleven.

(231)

De Commissie concludeerde bijgevolg dat subsidies in de vorm van preferentiële leningen niet algemeen beschikbaar zijn, maar specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening. Bovendien heeft geen enkele belanghebbende bewijsmateriaal overgelegd waaruit zou blijken dat de preferentiële leningen zijn gebaseerd op objectieve criteria of voorwaarden in de zin van artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening.

(232)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerden verscheidene belanghebbenden aan dat preferentiële leningen niet specifiek zijn voor de elektrische-fietsenindustrie en niet mogen worden geacht aanleiding te geven tot compenserende maatregelen. Zij stelden dat de Commissie de specificiteit had moeten aantonen op basis van positief bewijsmateriaal. Een van deze partijen voerde verder aan dat in het Dertiende Vijfjarenplan een breed scala aan andere bedrijfstakken dan de elektrische-fietsenindustrie wordt vermeld en dat er in dat plan niet wordt voorzien in subsidies noch opdracht wordt gegeven tot het verstrekken van subsidies, maar dat het slechts de ontwikkeling van de daarin vermelde bedrijfstakken aanmoedigt. Deze partij voerde ook aan dat niet kan worden geconcludeerd dat de banken worden verplicht om tegen preferentiële tarieven leningen te verstrekken.

(233)

De Commissie wenst eraan te herinneren dat ten eerste, zoals in overweging 220 vermeld, het normatieve kader voor de elektrische-fietsenindustrie van toepassing is op alle financiële instellingen in de VRC en dat in dat kader onder meer is bepaald dat handelsbanken kredieten moeten verstrekken in overeenstemming met de behoeften van de nationale economische en sociale ontwikkeling en overeenkomstig het industriebeleid van de staat. Ten tweede is, zoals in de overwegingen 96 tot en met 139 uiteengezet, niet alleen in het Dertiende Vijfjarenplan maar ook in verscheidene andere overheidsplannen specifiek overheidsbeleid ter ondersteuning van de elektrische-fietsenindustrie vastgesteld. Omdat de Chinese overheid en de financiële instellingen niet meewerkten, was dit bovendien de enige beschikbare informatie op basis waarvan de Commissie haar conclusies kon trekken overeenkomstig artikel 28 van de basisverordening. Daarnaast heeft geen van de belanghebbenden bewijsmateriaal verstrekt om deze beweringen te staven. Ten slotte merkte de Commissie op dat het Dertiende Vijfjarenplan, wanneer het in zijn juiste context wordt onderzocht, niet als een loutere aansporing kan worden beschouwd, en dat de doelstellingen van dat plan op het gebied van overheidssteun niet beperkt zijn tot de meeste bedrijfstakken in de VRC maar specifiek tot bepaalde bedrijfstakken. De argumenten werden derhalve afgewezen.

(234)

Voor de berekening van de hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie beoordeelde de Commissie het aan de ontvangers toegekende voordeel tijdens het onderzoektijdvak. Overeenkomstig artikel 6, onder b), van de basisverordening is het aan de ontvangers toegekende voordeel het verschil tussen de interest die de onderneming betaalt voor de preferentiële lening en de interest die de onderneming zou betalen voor een vergelijkbare commerciële lening die zij op de vrije markt zou kunnen verkrijgen.

(235)

In dit verband constateerde de Commissie een aantal specifieke kenmerken van de Chinese elektrische-fietsenmarkt. Zoals uiteengezet in de punten 3.5.1 tot en met 3.5.3, zijn de door Chinese financiële instellingen verstrekte leningen het gevolg van aanzienlijke overheidsinterventie, en weerspiegelen zij niet de rentevoeten die normaal gesproken op een functionerende markt van toepassing zouden zijn.

(236)

De algemene financiële situatie van de in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs is verschillend. Elk van hen ontving in het onderzoektijdvak verschillende soorten leningen; deze verschilden onder meer wat looptijd, zekerheden, garanties en andere voorwaarden betreft. Om deze twee redenen had elke producent-exporteur een andere gemiddelde rentevoet op basis van de leningen die hij ontving.

(237)

De Commissie heeft de financiële situatie van elke in de steekproef opgenomen groep producenten-exporteurs afzonderlijk beoordeeld om met die specifieke kenmerken rekening te houden. In dit verband volgde de Commissie de berekeningsmethode voor preferentiële leningen die is vastgesteld in het kader van het antisubsidieonderzoek betreffende warmgewalste platte staalproducten van oorsprong uit de VRC (27) en die in de overwegingen hieronder wordt toegelicht. Als gevolg daarvan berekende de Commissie het voordeel dat de preferentiële leningpraktijken voor elke in de steekproef opgenomen groep producenten-exporteurs opleverden op individuele basis, en wees zij dat voordeel toe aan het betrokken product.

(238)

In het kader van het antisubsidieonderzoek betreffende warmgewalste platte staalproducten van oorsprong uit de VRC (28) heeft de Commissie – op basis van een door het Internationaal Monetair Fonds („IMF”) gepubliceerde studie (29) waarin een discrepantie tussen internationale en Chinese ratings werd aangetoond – reeds geconstateerd dat de binnenlandse kredietratings die aan Chinese ondernemingen zijn toegekend, niet betrouwbaar zijn, en dat wordt bevestigd door de bevindingen van dit onderzoek met betrekking tot de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Volgens het IMF is door lokale ratingbureaus namelijk aan 90 % van de Chinese obligaties een rating van AA tot AAA toegekend. Dit is niet te vergelijken met andere markten, zoals de Unie of de Verenigde Staten. Op de markt van de VS heeft bijvoorbeeld minder dan 2 % van de ondernemingen dergelijke uitstekende ratings. De Chinese kredietratingbureaus neigen dus sterk tot ratings aan het hoogste uiteinde van de ratingschaal. Zij hanteren zeer brede ratingschalen en bundelen vaak obligaties met zeer uiteenlopende wanbetalingsrisico's binnen een en dezelfde brede ratingcategorie (30).

(239)

Bovendien wordt de basisrating van de emittent door buitenlandse ratingbureaus, zoals Standard & Poor's en Moody's, bij de beoordeling van in het buitenland uitgegeven Chinese obligaties doorgaans verhoogd op basis van een inschatting van het strategische belang van de betrokken onderneming voor de Chinese overheid en de omvang van eventuele impliciete garanties (31). Zo geeft Fitch, een ander internationaal kredietbeoordelingsbureau, in voorkomend geval bijvoorbeeld aan dat dergelijke garanties een belangrijke factor zijn voor zijn kredietbeoordeling van Chinese ondernemingen (32).

(240)

Tijdens het onderzoek heeft de Commissie verdere informatie kunnen vergaren om deze analyse te vervolledigen. Ten eerste heeft de Commissie geconstateerd dat de staat invloed kan uitoefenen op de markt voor kredietrating, omdat de kredietratingbureaus ten minste gedeeltelijk in handen van de staat zijn. Volgens twee in 2016 gepubliceerde studies waren er ongeveer twaalf kredietratingbureaus werkzaam op de Chinese markt, waarvan het merendeel in handen van de staat was. In totaal was 60 % van alle beoordeelde bedrijfsobligaties in de VRC beoordeeld door ratingbureaus in overheidshanden (33).

(241)

De Chinese overheid bevestigde dat er tijdens het OT twaalf kredietratingbureaus actief waren op de Chinese markt voor obligaties, waarvan tien binnenlandse ratingbureaus. Er waren ook twee als joint ventures opgerichte Chinees-buitenlandse ratingbureaus.

(242)

Ten tweede is een vrije toetreding tot de Chinese markt voor kredietrating niet mogelijk. Het gaat in wezen om een gesloten markt, aangezien ratingbureaus een vergunning nodig hebben van de China Securities Regulatory Commission („CSRC”) of van de PBOC alvorens activiteiten te kunnen ontplooien (34). Tijdens het onderzoektijdvak konden buitenlandse ratingbureaus niet op de binnenlandse markt in de VRC opereren, omdat de markt voor kredietrating was ingedeeld in de categorie „Toegang beperkt” van de Catalogus voor het beheer van buitenlandse investeringsbedrijven van de Chinese overheid en omdat het buitenlandse kredietratingbureaus niet was toegestaan ratings voor binnenlandse obligaties af te geven. De PBOC kondigde medio 2017 aan dat aan buitenlandse kredietratingbureaus onder bepaalde voorwaarden zou worden toegestaan kredietbeoordelingen uit te voeren voor een deel van de markt voor binnenlandse obligaties, maar deze regeling was tijdens het onderzoektijdvak nog niet van toepassing (35). Intussen hebben buitenlandse bureaus echter joint ventures met een aantal lokale kredietratingbureaus opgezet, die kredietratings op het gebied van binnenlandse obligaties aanbieden. Deze ratings zijn echter gebaseerd op Chinese ratingschalen en zijn dus, zoals hierboven toegelicht, niet vergelijkbaar met internationale ratings.

(243)

Voorts bleek uit het onderzoek dat de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs hun eventuele ratings alleen hadden verkregen van de banken die hen leningen hadden verstrekt, en niet van een ander kredietratingbureau.

(244)

Gelet op de in de overwegingen 238 tot en met 243 beschreven situatie kwam de Commissie tot de conclusie dat Chinese kredietratings geen betrouwbare beoordeling van het kredietrisico van de onderliggende activa vormen.

(245)

In het kader van het huidige onderzoek werd de Giant-groep in China geacht te bestaan uit één producent-exporteur en drie ondernemingen die inputs leverden. Daarnaast produceerde één verbonden onderneming in China elektrische fietsen, maar exporteerde het betrokken product niet naar de markt van de Unie. Andere bedrijven van de groep werden voor dit onderzoek niet in aanmerking genomen, omdat ze niet waren betrokken bij de productie en verkoop van elektrische fietsen. Het hoofdkantoor van de groep is gevestigd in Taiwan, en er is in de VRC geen holding die zeggenschap over alle in de VRC opererende ondernemingen uitoefent.

(246)

De Giant-groep was volgens haar eigen financiële rekeningen in het algemeen winstgevend. De producent-exporteur van de Giant-groep was tijdens het onderzoektijdvak winstgevend, maar leed in 2014 verlies. Twee andere onderzochte groepsmaatschappijen leden ook verlies tijdens het onderzoektijdvak. De andere financiële indicatoren, zoals de verhouding tussen het vreemd vermogen en het eigen vermogen of de rentedekkingsgraad, wezen niet op aanzienlijke structurele problemen met betrekking tot het vermogen van deze ondernemingen om hun schulden terug te betalen. De Giant-groep had door de Chinese financiële instellingen verstrekte leningen uitgedrukt in RMB, USD, EUR en JPY. Zij verkreeg van deze drie banken ook benodigde financiering van deze banken in de vorm van bankaccepten.

(247)

De kredietratings die de producent-exporteur van de Giant-groep aan de Commissie overlegde, waren niet afkomstig van een erkend kredietratingbureau, maar waren uitsluitend verkregen van financiële instellingen in handen van de Chinese staat. Deze ratings varieerden tijdens het onderzoektijdvak van AA+ tot BBB+. Gelet op de in de overwegingen 238 tot en met 243 beschreven algemene vertekening van de Chinese kredietratings en bij gebrek aan ratings van kredietratingbureaus concludeerde de Commissie dat deze ratings niet betrouwbaar waren.

(248)

Zoals in punt 3.5.1 vermeld, hebben de leningverstrekkende Chinese financiële instellingen geen kredietwaardigheidsbeoordeling overgelegd. Om het voordeel te bepalen moest de Commissie derhalve onderzoeken of de rentetarieven voor de leningen aan Giant-groep op marktniveau lagen.

(249)

Bij gebrek aan betrouwbare en coherente kredietratings voor de Giant-groep, en de specifieke situatie ten aanzien van de winstgevendheid zoals beschreven in overweging 246, oordeelde de Commissie dat de algemene financiële situatie van de groep overeenkomt met een BB-rating, de hoogste rating die niet meer als „beleggingskwaliteit” wordt aangemerkt. „Beleggingskwaliteit” betekent dat door de onderneming uitgegeven obligaties door het kredietratingbureau worden beschouwd als obligaties die voldoende waarschijnlijk zullen voldoen aan de betalingsverplichtingen, zodat banken wordt toegestaan om erin te investeren. Daarom werden bedrijfsobligaties met een BB-rating met een relevante denominatie die tijdens het OT zijn uitgegeven, gebruikt om een passende benchmark te bepalen.

(250)

De verwachte premie op obligaties die worden uitgegeven door ondernemingen met deze rating (BB) werd vervolgens toegepast op de normale rentevoet van de PBOC teneinde de marktrente te bepalen.

(251)

Deze opslag werd bepaald door berekening van de relatieve spread tussen de indexcijfers van obligaties van bedrijven uit de VS met een AA-rating of een BB-rating op basis van gegevens van Bloomberg voor industriële segmenten. De aldus berekende relatieve spread werd vervolgens opgeteld bij de gepubliceerde benchmarkrentevoeten van de PBOC op de datum waarop de lening was verstrekt (36) en voor de looptijd van de betrokken lening. Dit gebeurde voor elke aan de onderneming verstrekte lening afzonderlijk.

(252)

Voor in vreemde valuta uitgedrukte leningen in de VRC bestaat dezelfde situatie wat marktverstoringen en het ontbreken van valide kredietratings betreft, omdat deze leningen worden verstrekt door dezelfde Chinese financiële instellingen. Net als in het hierboven beschreven geval werden daarom bedrijfsobligaties met een BB-rating met een relevante denominatie die tijdens het OT zijn uitgegeven, gebruikt om een passende benchmark te bepalen.

(253)

Na de mededeling van feiten en overwegingen betwistte de Giant-groep de toepassing van de rating BB als benchmark voor de algemene financiële situatie van de groep. De Giant-groep voerde aan dat de Commissie vóór de mededeling van feiten en overwegingen niet had aangegeven dat alleen kredietratings van onafhankelijke, gespecialiseerde ratingbureaus zoals Standard & Poor's, Moody's of Fitch aanvaardbaar bewijs zouden vormen en dat de Commissie nooit heeft gevraagd om dergelijk bewijs te verstrekken. Giant voerde ook aan dat de gekozen benchmark de marktvoorwaarden in de VRC moet weerspiegelen en dat een geschiktere benchmark gebaseerd zou moeten zijn op Taiwan of Hongkong. Giant voerde ook aan dat de Commissie niet voldoende heeft uitgelegd waarom Giant ondanks zijn positieve financiële indicatoren niet in aanmerking komt voor een investeringswaardige kredietbeoordeling en merkte op de informatie over de kredietwaardigheid van de groep algemeen beschikbaar is, aangezien Giant een mondiale groep is met een aan de Taiwanese beurs genoteerde moedermaatschappij.

(254)

Zoals in de overwegingen 238 tot en met 244 is uiteengezet, is uit het onderzoek gebleken dat de Chinese kredietratings geen betrouwbare beoordeling van het kredietrisico van de onderliggende activa vormen. Evenmin kon de onderneming tijdens het onderzoek coherente en betrouwbare kredietratings verstrekken. Er zij aan herinnerd dat de Commissie de betrouwbaarheid van de door de financiële instellingen toegepaste ratingprocedures niet kon controleren, ook niet ten aanzien van de betrokken producent-exporteur, omdat de financiële instellingen niet meewerkten. Daarom achtte de Commissie het passend om de rating BB als benchmark te gebruiken, zoals toegelicht in de overwegingen 245 tot en met 252. Derhalve werd dit argument afgewezen. In dit verband wordt er ook aan herinnerd dat de aan de producenten-exporteurs toegezonden vragenlijst inderdaad de vraag bevatte om hun kredietratings te verstrekken en dat de ondernemingen werd verzocht om binnen de vastgestelde termijn volledige informatie te verstrekken, wat ook duidelijk in de vragenlijst was aangegeven. Er werd echter geen andere informatie over de kredietwaardigheid van de onderneming verstrekt dan de informatie die de Commissie reeds had onderzocht. Het argument dat de Commissie nooit om deze informatie heeft verzocht, werd dan ook afgewezen.

(255)

Het argument dat de Commissie een op Taiwan of Hongkong gebaseerde benchmark had moeten kiezen, lijkt te zijn gebaseerd op de veronderstelling dat de VS als benchmark voor de rentevoeten werd gekozen. Dit is niet juist. Zoals in overweging 251 in detail uitgelegd, werd de relatieve spread, en niet de rentevoet als zodanig, berekend tussen de indices van Amerikaanse bedrijfsobligaties met de rating AA en Amerikaanse bedrijfsobligaties met de rating BB op basis van gegevens van Bloomberg voor industriële segmenten. Zoals in overweging 293 nader toegelicht, is deze relatieve spread ook landneutraal. Derhalve werd dit argument afgewezen.

(256)

In het kader van dit onderzoek werd Jinhua Vision Group geacht te bestaan uit twee producenten-exporteurs, waarvan één tijdens het OT zijn activiteiten staakte, en één onderneming die inputs aan de producenten-exporteurs leverde. Andere bedrijven van de groep werden voor dit onderzoek niet in aanmerking genomen, omdat ze niet waren betrokken bij de productie en verkoop van elektrische fietsen. Het hoofdkantoor van de groep is gevestigd in Jinhua, China.

(257)

De twee producenten-exporteurs binnen de Jinhua Vision Group rapporteerden verschillende winstsituaties. Jinhua Vision Co., Ltd. was tijdens het OT over het algemeen winstgevend, maar Yongkang Hulong Electric Vehicle Co., Ltd. leed in 2017 verlies en staakte in 2018 zijn activiteiten. Bovendien wezen andere financiële indicatoren, zoals de verhouding tussen het vreemd vermogen en het eigen vermogen, niet op aanzienlijke structurele problemen met betrekking tot het vermogen van deze ondernemingen om hun schulden terug te betalen. Beide producenten-exporteurs van de Jinhua Vision Group hadden door Chinese financiële instellingen verstrekte leningen uitgedrukt in RMB.

(258)

De Commissie merkte op dat Jinhua Visie Co., Ltd. door beide financiële instellingen die leningen aan deze onderneming hebben verstrekt (waarvan een in handen van de staat is), een kredietrating van A toegekend heeft gekregen. Daarnaast heeft Yongkang Hulong Electric Vehicle Co., Ltd. een kredietrating van BBB+ toegekend gekregen van één van de financiële instellingen in handen van de staat die leningen heeft verstrekt aan Jinua Vision Co., Ltd. en een kredietrating van A toegekend gekregen van een andere financiële instelling. Gelet op de in de overwegingen 238 tot en met 243 beschreven algemene vertekening van de Chinese kredietratings en de specifieke winstgevendheid zoals besproken in overweging 257, concludeerde de Commissie dat deze ratings niet betrouwbaar waren.

(259)

De Commissie was derhalve van mening dat de algemene financiële situatie van de groep de toepassing rechtvaardigde van de algemene benchmark met toekenning van de hoogste rating voor obligaties die niet van beleggingskwaliteit zijn, zoals uiteengezet in de overwegingen 248 tot en met 252. Daarom werden bedrijfsobligaties met een BB-rating met een relevante denominatie die tijdens het OT zijn uitgegeven, gebruikt om een passende benchmark te bepalen.

(260)

Na de mededeling van feiten en overwegingen betwistten Jinhua Vision Group en de CCCME (deze laatste op algemeen niveau) de toepassing van de rating BB als benchmark voor de financiële situatie van de onderneming. Zij voerden aan dat het onredelijk is om voor de vaststelling van een geschikte benchmark bedrijfsobligaties met de rating BB te gebruiken zonder terdege rekening te houden met de financiële situatie van de onderneming.

(261)

De betrokken producent-exporteur heeft geen ander bewijsmateriaal verstrekt dat een andere kredietrating zou staven. Dit argument werd derhalve afgewezen om dezelfde redenen als die welke in de overwegingen 254 en 255 zijn vermeld.

(262)

In het kader van dit onderzoek wordt Yadea Group in China geacht te bestaan uit twee producenten (Yadea Group Co., Ltd. en Tianjin Yadea Co., Ltd.), één exporteur-handelaar (Wuxi Yadea Export-Import Co., Ltd.) en twee bedrijven die inputs leveren aan één van de producenten (Jiangsu Yadea Technology Development Co., Ltd en Wuxi Xingwei Vehicle Fittings Co., Ltd.). Andere bedrijven van de groep werden voor dit onderzoek niet in aanmerking genomen, omdat ze niet waren betrokken bij de productie en verkoop van elektrische fietsen. Het hoofdkantoor van de groep is gevestigd in Wuxi, China.

(263)

De twee producenten van de Yadea Group waren volgens hun eigen financiële rekeningen in het algemeen winstgevend. Als echter gekeken wordt naar het bedrijfsresultaat, rapporteerde Yadea Group Co., Ltd. in 2017 een negatieve rentabiliteit. De totale winst van de groep was uitsluitend het resultaat van inkomsten uit langlopende beleggingen in aandelen.

(264)

Er werd Yadea Group gevraagd om informatie over haar kredietrating, maar deze verstrekte echter geen informatie hierover.

(265)

Geen van de maatschappijen van de Yadea Group die het betrokken product produceerden, had tijdens het onderzoektijdvak leningen lopen, en de groep verkreeg de benodigde financiering van vier particuliere banken en vier staatsbanken in de vorm van bankaccepten.

(266)

Gelet op de in de overwegingen 238 tot en met 243 beschreven algemene vertekening van de Chinese kredietratings, en de specifieke winstgevendheid beschreven in overweging 263, was de Commissie van mening dat de algemene financiële situatie van de groep de toepassing rechtvaardigde van de algemene benchmark met toekenning van de hoogste rating voor obligaties die niet van beleggingskwaliteit zijn, zoals uiteengezet in de overwegingen 248 tot en met 252. Daarom werden bedrijfsobligaties met een BB-rating met een relevante denominatie die tijdens het OT zijn uitgegeven, gebruikt om een passende benchmark te bepalen.

(267)

In het kader van het huidige onderzoek werd de Rununion Group geacht te bestaan uit één producent-exporteur; Suzhou Rununion Motivity Co., Ltd., en één bedrijf dat het terrein aan de producent-exporteur had verhuurd: Suzhou Kaihua Electric Appliance Plastic Factory. Andere bedrijven van de groep werden voor dit onderzoek niet in aanmerking genomen, omdat ze niet waren betrokken bij de productie en verkoop van elektrische fietsen. Alle bedrijven van de groep zijn gevestigd in China.

(268)

Hoewel de producent-exporteur financieel gezond leek, omdat hij in 2016 en 2017 winstgevend was, was de situatie van de verbonden onderneming verschillend: deze leed in 2016 namelijk verlies. Het gecumuleerde verlies van deze onderneming was meer dan 20 keer hoger dan het gestorte kapitaal.

(269)

Tijdens het onderzoektijdvak verkreeg de producent-exporteur de noodzakelijke financiering van twee banken in handen van de staat in de vorm van bankaccepten. Deze bankaccepten vormden meer dan 25 % van het balanstotaal. De verbonden onderneming die het terrein verhuurde, Suzhou Kaihua Electric Appliance Plastic Factory, verkreeg haar noodzakelijke financiering door middel van een lening van een verbonden onderneming.

(270)

Bovendien wezen andere financiële indicatoren, zoals de verhouding tussen het vreemd vermogen en het eigen vermogen of de rentedekkingsgraad, niet op aanzienlijke structurele problemen met betrekking tot het vermogen van deze ondernemingen om hun schulden terug te betalen.

(271)

De Commissie merkte op dat Suzhou Rununion Motivity Co., Ltd. een kredietrating van BBB+ toegekend had gekregen door één Chinese financiële instelling in handen van de staat, en dat Suzhou Kaihua Electric Appliance Plastic Factory geen enkele kredietrating had verstrekt. Gelet op de in de overwegingen 238 tot en met 243 beschreven algemene vertekening van de Chinese kredietratings en de specifieke winstgevendheid zoals besproken in de overwegingen 268 tot en met 270, concludeerde de Commissie dat die rating niet betrouwbaar was.

(272)

De Commissie was derhalve van mening dat de algemene financiële situatie van de groep de toepassing rechtvaardigde van de algemene benchmark met toekenning van de hoogste rating voor obligaties die niet van beleggingskwaliteit zijn, zoals uiteengezet in de overwegingen 236 tot en met 240. Daarom werden bedrijfsobligaties met een BB-rating met een relevante denominatie die tijdens het OT zijn uitgegeven, gebruikt om een passende benchmark te bepalen.

(273)

Na de mededeling van feiten en overwegingen betwistte de Rununion-groep de toepassing van de rating BB als benchmark voor de financiële situatie van de onderneming. Zij voerde aan dat het onredelijk is om voor de vaststelling van een geschikte benchmark bedrijfsobligaties met de rating BB te gebruiken zonder terdege rekening te houden met de financiële situatie van de onderneming.

(274)

De betrokken producent-exporteur heeft geen ander bewijsmateriaal verstrekt dat een andere kredietrating zou staven. Dit argument werd derhalve afgewezen om dezelfde redenen als die welke in de overwegingen 254 en 255 zijn vermeld.

(275)

In het kader van het huidige onderzoek werd de Bodo Group geacht te bestaan uit één producent-exporteur; Bodo Vehicle Group Co., Ltd. („Bodo”) en één onderneming (Tianjin Xinbao Vehicle Industry Co., Ltd of „Xinbao”) die garant stond voor een aantal leningen. Andere bedrijven van de groep werden voor dit onderzoek niet in aanmerking genomen, omdat ze niet waren betrokken bij de productie en verkoop van elektrische fietsen. Alle bedrijven van de groep zijn gevestigd in China.

(276)

Hoewel beide bedrijven tijdens de beoordelingsperiode financieel levensvatbaar leken, leed Ximbao in 2017 verlies.

(277)

Tijdens het onderzoektijdvak verkreeg de producent-exporteur de noodzakelijke financiering van een particuliere Chinese financiële instelling in de vorm van financiële leasing en van twee staatsbanken in de vorm van leningen en bankaccepten.

(278)

De door Bodo bij een Chinese staatsbank afgesloten leningen werden gewaarborgd door een bedrijf met een lagere kredietrating dan Bodo zelf, en het gebruikte onderpand behoorde toe aan een andere verbonden onderneming, waardoor twijfel ontstond over hoe solide deze garantie was.

(279)

Bodo had van één van de Chinese financiële instellingen in handen van de staat een kredietrating van AA toegekend gekregen, en de kredietrating van Xinbao verslechterde tijdens het OT van A tot BBB+. Gelet op de in de overwegingen 238 tot en met 243 beschreven algemene vertekening van de Chinese kredietratings en de specifieke winstgevendheid zoals besproken in de overwegingen 276 tot en met 278, concludeerde de Commissie dat deze rating niet betrouwbaar was.

(280)

Gelet op de in de overwegingen 238 tot en met 243 beschreven algemene vertekening van de Chinese kredietratings, en de specifieke winstgevendheid beschreven in de overwegingen 276 tot en met 278, was de Commissie van mening dat de algemene financiële situatie van de groep de toepassing rechtvaardigde van de algemene benchmark met toekenning van de hoogste rating voor obligaties die niet van beleggingskwaliteit zijn, zoals uiteengezet in de overwegingen 217 tot en met 221. Daarom werden bedrijfsobligaties met een BB-rating met een relevante denominatie die tijdens het OT zijn uitgegeven, gebruikt om een passende benchmark te bepalen.

(281)

Na de mededeling van feiten en overwegingen betwistte de Bodo-groep de toepassing van de rating BB als benchmark voor de financiële situatie van de onderneming. Zij voerde aan dat het onredelijk is om voor de vaststelling van een geschikte benchmark bedrijfsobligaties met de rating BB te gebruiken zonder terdege rekening te houden met de financiële situatie van de onderneming.

(282)

De betrokken producent-exporteur heeft geen ander bewijsmateriaal verstrekt dat een andere kredietrating zou staven. Dit argument werd derhalve afgewezen om dezelfde redenen als die welke in de overwegingen 254 en 255 zijn vermeld.

(283)

Zoals vermeld in overweging 234, is het overeenkomstig artikel 6, onder b), van de basisverordening aan de ontvangers toegekende voordeel het verschil tussen de interest die de onderneming betaalt voor de preferentiële lening en de interest die de onderneming zou betalen voor een vergelijkbare commerciële lening die zij op de vrije markt zou kunnen afsluiten.

(284)

Voor leningen en financiële leasing uitgedrukt in RMB werd de externe benchmark voor een vergelijkbare commerciële lening bepaald aan de hand van de door de People's Bank of China vastgestelde toepasselijke rente, aangepast met de juiste opslag (met het oog op de BB-rating). De opslag werd bepaald met behulp van een gemiddelde relatieve spread tussen de obligaties uitgegeven door ondernemingen met een A- en BB-rating in de VS, op basis van gegevens van Bloomberg voor industriële segmenten. Voor elke afzonderlijke termijn (3 maanden, 6 maanden, 1 jaar, enz.) werd een specifieke spread toegepast die werd opgeteld bij de benchmarkrentetarieven. Dit gebeurde voor elke aan de producent-exporteur verstrekte lening afzonderlijk.

(285)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerden twee belanghebbenden aan dat de Chinese financiële instelling die financiële leasing verstrekt aan een in de steekproef opgenomen onderneming in particuliere handen is en niet kan worden beschouwd als een overheidsinstantie in de zin van artikel 2, onder b), van de basisverordening. Zij beweerden ook dat financiële leasing geen lening is aangezien er geen sprake is van lenen en terugbetalen met rente, maar alleen van leasen. Voorts voerden zij aan dat de mededeling van de gelijkgestelde maandelijkse termijn en de berekening van het voordeel onvoldoende waren.

(286)

In dit verband wordt verwezen naar de overwegingen 218 tot en met 229, waarin werd geconcludeerd dat de overheid aan alle financiële instellingen (met inbegrip van particuliere financiële instellingen) die in de VRC onder toezicht van de CBRC actief zijn het steunen van overheidsbeleid en het tegen preferentiële tarieven verstrekken van leningen aan de elektrische-fietsenindustrie heeft toevertrouwd of hen daarmee heeft belast in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iv), eerste streepje, van de basisverordening.

(287)

Wat de kwalificatie van dat type financiële transactie betreft, moet worden opgemerkt dat de in de steekproef opgenomen onderneming zelf een deel van de kosten van die transactie als rentekosten heeft geboekt en dat die financiële transactie ook door het kredietinformatiecentrum van de PBOC („CRCP”) als een lening wordt erkend.

(288)

Wat de mededeling van feiten en overwegingen betreft, was de Commissie van oordeel dat zij gedetailleerde uitleg heeft verstrekt over de methode die is toegepast voor de berekening van de gelijkgestelde maandelijkse termijn en dat zij ook alle formules heeft verstrekt die voor de berekening van het ontvangen voordeel zijn gebruikt.

(289)

Voor leningen uitgedrukt in USD werd de externe benchmark voor een vergelijkbare commerciële lening bepaald aan de hand van de USD LIBOR-rentevoet op 3 maanden of 6 maanden voor de betreffende maand, aangepast met de juiste opslag (met het oog op de BB-rating). De opslag werd bepaald met behulp van een gemiddelde relatieve spread tussen de obligaties uitgegeven door ondernemingen met een A- en BB-rating in de VS, op basis van gegevens van Bloomberg voor industriële segmenten. Voor elke afzonderlijke termijn (3 maanden, 6 maanden, 1 jaar, enz.) werd een specifieke spread toegepast die werd opgeteld bij de benchmarkrentetarieven. Dit gebeurde voor elke aan de producent-exporteur verstrekte lening afzonderlijk.

(290)

Voor leningen uitgedrukt in EUR werd de externe benchmark voor een vergelijkbare commerciële lening bepaald aan de hand van de gemiddelde koers tijdens het OT van de ICE BofAML Euro High Yield Index. Deze index bestaat uit obligaties die een rating hebben onder beleggingskwaliteit (op basis van een gemiddelde van Moody's, S&P en Fitch).

(291)

Voor leningen uitgedrukt in de valuta JPY werden geen gegevens gevonden ten aanzien van obligaties uitgegeven door ondernemingen met een BB-rating op de Japanse markt voor industriële segmenten. Omdat het niveau van economische ontwikkeling van Japan vergelijkbaar is met dat van de VS, was de Commissie derhalve van oordeel dat het gemiddelde USD LIBOR-tarief het meeste geschikte vervangende instrument was voor leningen uitgedrukt in JPY.

(292)

Na de mededeling van feiten en overwegingen maakten de CCCME en drie van de vijf in de steekproef opgenomen ondernemingen bezwaar tegen de methode van de Commissie waarbij voor de berekening van het voordeel van preferentiële leningen gebruik werd gemaakt van een relatieve spread tussen Amerikaanse bedrijfsobligaties met de rating AA en Amerikaanse bedrijfsobligaties met de rating BB. Alle voerden ze aan dat de Commissie een absolute in plaats van relatieve spread tussen Amerikaanse bedrijfsobligaties met de rating AA en Amerikaanse bedrijfsobligaties met de rating BB had moeten gebruiken. De belangrijkste redenen die hiervoor werden aangevoerd, zijn:

(293)

Deze argumenten werden reeds aangevoerd in de WPP-zaak (37) en in de bandenzaak (38). Zoals blijkt uit de overwegingen 175 tot en met 187 in de WPP-zaak heeft de Commissie deze argumenten om de volgende redenen afgewezen:

(294)

Om die redenen, die ook voor het huidige onderzoek gelden, bleef de Commissie bij haar standpunt dat de methode van de relatieve spread een betere afspiegeling geeft van de risicopremie die een financiële instelling op de Chinese producenten-exporteurs in een niet-verstoorde markt zou toepassen, met name omdat de basisrentevoet in de VRC en de basisrentevoet in de VS zich in de loop van de tijd anders hebben ontwikkeld.

(295)

Daarnaast stelde de Giant-groep dat de gemiddelde USD LIBOR-tarieven niet mogen worden gebruikt als een indicatie voor leningen in JPY en dat een kredietrentevoet had moeten worden gebruikt die wel degelijk bestond voor leningen in JPY.

(296)

De Commissie heeft in overweging 291 al uitgelegd waarom zij van mening was dat de gemiddelde USD LIBOR-tarieven de meest geschikte indicatie voor leningen in JPY zijn. Ook voor soortgelijke transacties op de Japanse markt werd geen bewijsmateriaal verstrekt. Derhalve wordt dit argument afgewezen.

(297)

Uit het onderzoek kwam naar voren dat Chinese financiële instellingen in verband met de verstrekking van individuele leningen aan elk van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs ook kredietlijnen hebben aangeboden. Deze bestonden uit kaderovereenkomsten volgens welke de bank de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs toestond om tot een bepaald maximumbedrag aan fondsen op te nemen in de vorm van verschillende schuldinstrumenten (leningen, documentaire wissels, handelsfinanciering enz.). Onder normale marktomstandigheden zouden voor dergelijke kredietlijnen zogenoemde „afsluit- of bereidstellingsprovisies” in rekening worden gebracht om de kosten en de risico's voor de bank te dekken voor het openen van een kredietlijn, alsook verlengingsprovisies die jaarlijks in rekening worden gebracht voor de verlenging van de geldigheid van de kredietlijnen. De Commissie stelde echter vast dat enkele van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs profiteerden van gratis verstrekte kredietlijnen.

(298)

Overeenkomstig artikel 6, onder d), ii), van de basisverordening wordt het aldus aan de ontvangers toegekende voordeel geacht het verschil te zijn tussen het bedrag dat de betreffende producent-exporteur betaalde voor de verstrekking van kredietlijnen door Chinese financiële instellingen en het bedrag dat zou zijn betaald voor een vergelijkbare commerciële kredietlijn die zij op de markt zou kunnen verkrijgen.

(299)

De passende benchmark voor de afsluitprovisie werd vastgesteld op 1,5 %, op grond van raadpleging van openbare gegevens (39) voor het openen van soortgelijke kredietlijnen. Voor kredietlijnen die reeds bestonden vóór het begin van het OT en voor verlenging tijdens het OT werd een verlengingsprovisie van 1,25 % als benchmark gebruikt, op basis van gegevens uit dezelfde bron. Het bedrag van de afsluit-/verlengingsprovisie wordt doorgaans jaarlijks betaald. Daarom wordt de afsluit-/verlengingsprovisie niet evenredig verdeeld over de duur van de kredietlijn.

(300)

De hoogte van de als benchmark gebruikte tarieven werd pro rata toegepast op het bedrag van elke kredietlijn in kwestie teneinde het bedrag van de subsidie te bepalen (verminderd met eventuele werkelijk betaalde tarieven).

(301)

Na de mededeling van feiten en overwegingen betwistte één producent-exporteur de beoordeling van de Commissie dat de kredietlijnovereenkomsten hem voordelen opleveren. De belangrijkste redenen die hiervoor werden aangevoerd, zijn:

(302)

De Commissie is het om de volgende redenen niet eens met de aangevoerde argumenten:

(303)

Om de hierboven uiteengezette redenen werden alle argumenten in dit verband afgewezen.

(304)

Bankaccepten zijn een financieel product dat gericht is op het ontwikkelen van een actievere binnenlandse geldmarkt door verbreding van kredietfaciliteiten. Ze zijn gebaseerd op de vermeende soliditeit van het Chinese bankwezen, waarbij banken die zich bezighouden met het verstrekken van bankaccepten een onvoorwaardelijke toezegging doen dat zij op een bepaalde datum een bepaald bedrag zullen betalen. Bankaccepten zijn dus een vorm van krediet waarbij banken de crediteuren van kopers overnemen en op een afgesproken datum een overeengekomen bedrag aan de leveranciers betalen. Op dezelfde datum moet de koper hetzelfde bedrag aan de bank hebben overgemaakt. De datum van betaling aan de bank kan overeenkomen met de met de leverancier afgesproken betalingstermijn, of kan na deze datum liggen. Uit het onderzoek bleek dat de datum van terugbetaling aan de bank in veel gevallen na de datum van betaling aan de leverancier lag. De laattijdige betaling vond in sommige gevallen pas vier tot zes maanden na de vervaldatum van de factuur plaats. Ten gevolge hiervan verleent dit product, naast het feit dat het dient als een bankgarantie, in sommige gevallen de koper ook een langere betalingstermijn toe in de vorm van een de facto lening.

(305)

Uit het onderzoek bleek dat de bankaccepten over het algemeen worden afgegeven in het kader van een bankacceptovereenkomst waarin de identiteit van de bank, de leveranciers en de afnemer, de verplichtingen van de bank en de afnemer zijn vermeld, en de waarde per leverancier, termijn en verleende garantie wordt beschreven. Bankaccepten werden doorgaans maandelijks afgegeven.

(306)

Wat de banken betreft, worden te betalen bankaccepten in de balans van de houder ervan opgenomen als passiva en in de balans van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs opgenomen als activa. En hoewel sommige bankaccepten werden gedekt door een kredietfaciliteit, bleek dat dit op grond van Chinees recht niet wettelijk verplicht is.

(307)

De leverancier van de goederen heeft, in zijn hoedanigheid van houder van het afgegeven bankaccept, de mogelijkheid om het bankaccept door de emitterende bank met korting te laten uitbetalen vóór de vervaldatum van de originele factuur, of te wachten tot de vervaldatum en volledig te worden uitbetaald, of het bankaccept te gebruiken als een betaalmiddel voor zijn schulden jegens andere partijen.

(308)

In afwachting van de overeenkomst tussen koper en verkoper kunnen bankaccepten in koopovereenkomsten worden opgenomen als een standaard betaalmiddel, samen met andere middelen zoals bankoverschrijving of postwissel.

(309)

Eén in de steekproef opgenomen producent-exporteur heeft in de loop van het onderzoek opmerkingen gemaakt en aangegeven dat bankaccepten niet als leningen kunnen worden beschouwd op grond van het feit dat er bij leningen sprake moet zijn van lenen, terugbetalen en rente betalen, terwijl bankaccepten een belofte van terugbetaling inhouden. De exporteur stelde voorts dat bankaccepten een betaalmethode zijn waarbij geen rechtstreekse overmaking van geldbedragen plaatsvindt. Met betrekking tot hetzelfde onderwerp herhaalde een andere producent-exporteur dat er geen overmaking van middelen had plaatsgevonden en beweerde hij dat bankaccepten in zijn boekhouding niet als verplichtingen aan de bank maar als verplichtingen aan de leveranciers worden geboekt onder „Te betalen wissels”. Laatstgenoemde producent-exporteur voerde ook aan dat in zijn specifieke geval het aan de leverancier overgemaakte geld vóór de vervaldatum van het bankaccept moest worden gestort en dat de bank het geld op de vervaldatum van het bankaccept van zijn rekening haalde om het over te maken aan de leveranciers, zoals overeengekomen met de desbetreffende leverancier. Daarnaast gaf hij ook aan dat hij geen voordeel ontving indien het bankaccept vóór de vervaldatum ervan werd verdisconteerd en dat hij niet weet of het bankaccept daadwerkelijk werd verdisconteerd.

(310)

In dit verband moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het kredietinformatiecentrum van de PBOC bankaccepten erkent als verplichtingen jegens banken op hetzelfde niveau als leningen, kredietbrieven of handelsfinanciering. Er zij ook op gewezen dat het kredietinformatiecentrum van de PBOC informatie ontvangt van de financiële instellingen die verschillende soorten leningen verstrekken en dat die financiële instellingen bankaccepten als verplichtingen jegens hen hebben erkend. Bovendien bepalen de bankacceptovereenkomsten die tijdens het onderzoek zijn verzameld dat in het geval de koper op de vervaldatum van de bankaccepten niet het volledige bedrag heeft betaald, de bank het onbetaalde bedrag zal behandelen als een lening met betalingsachterstand van de bank.

(311)

Daarnaast was de Commissie van mening dat de door de koper ontvangen bankaccepten bestaan uit een overmaking van middelen, aangezien de bankaccepten worden gebruikt als betaalmiddel op hetzelfde niveau als een postwissel, d.w.z. zodra het bankaccept aan de leverancier is overhandigd, wordt de desbetreffende factuur geacht door de onderneming te zijn betaald. Dit blijkt ook uit het feit dat de koper na overmaking van het bankaccept aan de leverancier normaal gesproken zijn schulden aan de leverancier ziet afnemen en tegelijkertijd zijn bankverplichtingen op grond van te betalen wissels met een gelijk bedrag ziet toenemen. In dit verband werd ook geoordeeld dat het feit dat dergelijke verplichtingen in de boekhouding van de onderneming worden geboekt als aan de leveranciers te betalen wissels en niet als aan de banken te betalen wissels, irrelevant is. In ieder geval werden dergelijke verplichtingen in de gecontroleerde rekeningen niet als schulden aan de leveranciers geboekt, maar veeleer als te betalen wissels zonder specificatie van de identiteit van de crediteur.

(312)

Wat de geldstromen betreft, was de Commissie van oordeel dat de door de betrokken producent-exporteur ingediende opmerkingen tegenstrijdig waren, in die zin dat de producent-exporteur enerzijds beweerde dat hij zijn geld vóór de vervaldatum van het bankaccept moest overmaken om de betaling aan de leverancier vanuit zijn rekening te garanderen, terwijl hij anderzijds niet wist of de wissels werden verdisconteerd, en dus wanneer de betaling daadwerkelijk plaatsvond. Bovendien heeft deze partij geen enkel bewijs geleverd van daadwerkelijke, verwachte overmakingen van middelen aan de bank. Op grond van het bovenstaande moesten deze argumenten worden afgewezen.

(313)

Een andere producent-exporteur herhaalde dat het bankacceptensysteem hem geen enkel voordeel had opgeleverd omdat in zijn geval geen enkele betaling werd uitgevoerd na de vervaldatum van de facturen of van de bankaccepten. Met betrekking tot hetzelfde onderwerp stelden verscheidene belanghebbenden dat bankaccepten niet als leningen mogen worden beschouwd omdat zij de begunstigden ervan geen langere betalingstermijnen toestaan en voerden zij aan dat de wijze waarop nationale wetgeving een bepaald instrument kenmerkt, niet doorslaggevend is voor de kenmerking ervan overeenkomstig WTO-recht.

(314)

In dit verband wordt eraan herinnerd dat, hoewel het onderzoek heeft bevestigd dat in het geval van deze producent-exporteur alle betalingen binnen de vervaldata van de facturen of bankaccepten zijn verricht, het bankacceptensysteem alle producenten-exporteurs een dienst heeft verleend – tegen een preferentieel tarief dat een tot compenserende maatregelen aanleiding gevend voordeel toekende, zoals in de overwegingen 323 tot en met 342 beschreven – waarbij de verplichtingen jegens de leveranciers werden geacht te zijn betaald en te zijn omgezet in verplichtingen jegens de banken die beloofden de leveranciers tegen de vervaldatum van de bankaccepten te betalen. Wat de betalingsvoorwaarden betreft, blijkt uit het bewijsmateriaal waarover de Commissie beschikt dat het gebruik van bankaccepten de betalingstermijn van de desbetreffende facturen voor verschillende producenten-exporteurs daadwerkelijk verlengde en dat er geen rente op dergelijke de facto leningen in rekening is gebracht. Hoewel het mogelijk is dat bankaccepten niet zijn bedoeld om betalingstermijnen te verlengen, zoals wordt beweerd, is dus uit het beschikbare bewijsmateriaal het tegendeel gebleken. In ieder geval was de Commissie van mening dat het feit dat er geen rente wordt betaald op bankaccepten die de betalingstermijn van de verkoper verlengen, een verdere aanwijzing is dat de Chinese banksector verstoord is en aan bepaalde belangrijke bedrijfstakken preferentiële leningen verstrekt. Op grond daarvan moesten deze argumenten worden afgewezen.

(315)

Een andere belanghebbende voerde aan dat de basis voor de berekening van het voordeel moet worden verminderd met het bedrag van de stortingen die hij als garantie voor de bankaccepten heeft uitgevoerd.

(316)

In dit verband moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het gebruikelijk is dat banken hun cliënten om garanties vragen wanneer zij kredietfaciliteiten of leningen verstrekken. Er wordt ook verwezen naar overweging 323, waarin wordt vermeld dat kredietnemers in Canada over een kredietfaciliteit moeten beschikken om bankaccepten te verkrijgen. Aldus wordt in de tarieven op de Canadese markt rekening gehouden met het bestaan van dergelijke garanties. Voorts moet worden opgemerkt dat de banken dergelijke garanties niet gebruiken om de uitstaande schulden aan leveranciers te betalen, maar als een methode om te verzekeren dat de producent-exporteur zijn financiële verplichtingen jegens de bank nakomt. Uit het onderzoek is ook gebleken dat Chinese banken niet systematisch om dergelijke garanties vragen en dat die garanties verschillende vormen kunnen aannemen, waaronder aanbetalingen of rentedragende termijndeposito's. Voorts merkte de Commissie ook op dat de op bankaccepten betaalde vergoeding wordt berekend op basis van de nominale waarde van de bankaccepten, en niet op basis van een bedrag verminderd met het bedrag van de garantie. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(317)

Een andere belanghebbende voerde aan dat er geen voordeel voor de bankacceptvergoeding had mogen worden berekend als garantie voor de door de Chinese banken verleende financiële dienst, omdat banken de wissels bij uitgifte of op de vervaldag ervan niet hoeven te financieren; dergelijke betalingen worden immers door de betrokken producent-exporteur gefinancierd, tenzij deze insolvent wordt. Als gevolg daarvan zouden de banken geen financieel risico lopen, zoals wordt beweerd, aangezien zij slechts als tussenpersoon optreden. Dezelfde partij beweerde ook dat de voorwaarden van het contract voorzien in adequate financiële garanties voor de banken.

(318)

In dit verband wordt verwezen naar overweging 310, waarin wordt bevestigd dat financiële instellingen bankaccepten als leningen erkennen, en naar overweging 304, waarin is vermeld dat banken die bankacceptovereenkomsten sluiten zich er onvoorwaardelijk toe verbinden om op een bepaalde datum een bepaald bedrag te betalen. Aangezien bankaccepten kunnen worden verdisconteerd, moeten banken er bovendien voor zorgen dat er voldoende middelen beschikbaar zijn tussen de uitgifte en de vervaldag van het bankaccept. In dit verband moet ook worden opgemerkt dat in de VRC van toepassing zijnde standaardcontracten voor kredietfaciliteiten bepalingen bevatten op grond waarvan die contracten kunnen worden gebruikt voor verschillende soorten leningen, waaronder bankaccepten, waarmee wordt bevestigd dat de bank voldoende middelen beschikbaar moet hebben. Na analyse van de voorwaarden van de contracten tussen de financiële instellingen en de producenten-exporteurs werd geoordeeld dat deze ontoereikend zijn gezien de betrokkenheid, de onvoorwaardelijke verplichtingen en het financiële risico dat financiële instellingen bij het aangaan van bankacceptovereenkomsten lopen. Bovenstaand argument moest derhalve worden afgewezen.

(319)

Wat specificiteit betreft, werd geoordeeld dat, zoals in overweging 106 vermeld en in het Ontwikkelingsplan voor de lichte industrie voorzien, de Chinese overheid „een financieel beleid voert dat gericht is op het ondersteunen van de ontwikkeling van kleine en middelgrote ondernemingen, het nader onderzoeken van de financiële kanalen voor kleine en middelgrote ondernemingen en het perfectioneren van het kredietgarantiesysteem voor kleine en middelgrote ondernemingen”, en dat bankaccepten een andere vorm van preferentiële steun aan bevorderde bedrijfstakken zoals de elektrische-fietsensector zijn. Bovendien werd bij deze vorm van steun geen rekening gehouden met de financiële situatie van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, omdat alle banken een vaste vergoeding in rekening brachten die, op basis van de gegevens van het dossier, lager is dan beschikbare internationale benchmarks, en zelfs lager dan de premie die in rekening wordt gebracht aan ondernemingen met een slechte kredietrating, zoals de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs (zie overweging 324).

(320)

Na de mededeling van feiten en overwegingen herhaalden verscheidene belanghebbenden het vóór de mededeling van feiten en overwegingen aangevoerde argument dat het bankacceptensysteem een algemeen beschikbaar financieringsinstrument is dat niet beperkt is tot de elektrische-fietsenindustrie. Verscheidene belanghebbenden voerden ook aan dat de Commissie haar vaststelling van specificiteit met positief bewijsmateriaal moest onderbouwen.

(321)

In dit verband wordt verwezen naar de overwegingen 195 tot en met 202 en meer in het bijzonder naar overweging 319, waarin positief bewijs wordt geleverd voor de specificiteitsaspecten van een dergelijk preferentieel beleid waarbij een dergelijk financieel instrument niet algemeen beschikbaar is in een zodanige vorm en dus specifiek is voor een beperkt aantal bedrijfstakken, zoals de elektrische-fietsenindustrie. Bijgevolg moesten deze argumenten worden afgewezen.

(322)

Voor de berekening van de hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie beoordeelde de Commissie het aan de ontvangers toegekende voordeel tijdens het onderzoektijdvak.

(323)

Volgens de beschikbare gegevens bestaat in de EU geen bankacceptensysteem in de vorm zoals beschreven in de overwegingen 304 tot en met 308. Op basis van openbare informatie blijkt echter dat een dergelijke vorm van krediet wel beschikbaar is in Canada, waar bankaccepten door zakelijke kredietnemers worden gebruikt om te voorzien in hun kortlopende financieringsbehoeften. Bankaccepten worden in Canada doorgaans gebruikt door ondernemingen die niet de hoogste kredietrating toegekend hebben gekregen. Om dergelijke bankaccepten te verkrijgen, moeten kredietnemers beschikken over een kredietfaciliteit waaruit ze kunnen putten.

(324)

Voor het verstrekken van een dergelijke garantie rekenen banken normaal gesproken een bankacceptvergoeding aan die wordt vastgesteld op het niveau van de Canadian Dollar Offered Rate („CDOR”) en een zegelrecht dat varieert van enkele basispunten tot meer dan 100 basispunten, afhankelijk van de kredietwaardigheid van de kredietnemers (40).

(325)

Onder normale marktomstandigheden zouden bankaccepten dus normaliter onderworpen zijn aan een zogenaamde bankacceptvergoeding en maken bankaccepten deel uit van een kredietlijn, omdat een bankaccept een directe en onvoorwaardelijke verplichting van de accepterende bank is. In het geval van de in de steekproef opgenomen Chinese producenten-exporteurs werd de provisie voor het verlenen van bankaccepten vastgesteld op een forfaitair bedrag van 0,05 % van het bedrag van de bankaccepten, ongeacht de kredietwaardigheid van de individuele in de steekproef opgenomen producent-exporteur, en werden eventueel aanwezige kredietlijnen kosteloos verstrekt.

(326)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerde één producent-exporteur aan dat de Commissie bij de berekening van het subsidiebedrag enkele correctieposten dubbel had geteld en posten had opgenomen die irrelevant waren voor de uitgifte van bankaccepten. De berekeningen waren echter gebaseerd op door de onderneming verstrekte en door de Commissie geverifieerde informatie en de vermeende fouten konden niet meer worden gecontroleerd. Dit argument werd derhalve afgewezen.

(327)

Verscheidene belanghebbenden voerden aan dat bankaccepten niet als leningen mogen worden beschouwd omdat zij de begunstigden ervan geen langere betalingstermijnen toestaan en stelden dat de wijze waarop de nationale wetgeving van een lid een bepaald instrument kenmerkt, niet doorslaggevend is voor de kenmerking ervan overeenkomstig WTO-recht.

(328)

Verscheidene belanghebbenden voerden aan dat de in de VRC en Canada beschikbare bankaccepten verschillende instrumenten zijn. Terwijl bankaccepten in de VRC als betalingsmiddel worden gebruikt, worden ze in Canada door zakelijke kredietnemers gebruikt om aan hun kortetermijnfinancieringsbehoeften te voldoen.

(329)

De Commissie is het niet eens met deze verklaring en is van mening dat bankaccepten een oplossing zijn voor de kortetermijnfinancieringsbehoeften in beide landen. Door het gebruik van bankaccepten zien bedrijven hun schulden aan leveranciers immers omgezet in schulden aan banken. Bovendien is uit het onderzoek gebleken dat de bankaccepten in het geval van verschillende producenten-exporteurs de betalingstermijnen verlengden van de facturen waarop ze betrekking hadden, waardoor ze de kortetermijnkaspositie van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verbeterden. Zoals beschreven op bladzijde 1 van de Staff Discussion Paper van de Bank of Canada (41) („document van de Bank of Canada”), zijn er andere gelijkenissen tussen de Chinese en Canadese bankaccepten, namelijk dat er „een directe en onvoorwaardelijke opdracht van een zakelijke kredietnemer (cliënt) moet zijn om zijn bestaande kredietlijn (een „BA-faciliteit” genoemd) bij een Canadese bank aan te spreken. Zodra de kredietopneming plaatsvindt, garandeert de accepterende (of kredietverlenende) bank de hoofdsom en rente door het papier af te stempelen, waardoor zij volledig aansprakelijk wordt voor de betaling op de vervaldag indien de onderliggende zakelijke kredietnemer niet tot betaling overgaat.” Gezien de gelijkenissen tussen beide markten moest dit argument worden afgewezen.

(330)

Een andere belanghebbende voerde verder aan dat Canadese banken, in tegenstelling tot het Chinese systeem, de middelen moeten verstrekken op de dag waarop het bankaccept wordt uitgegeven. Op grond daarvan voerde hij aan dat de garantievergoeding meer verplichtingen, kosten en risico's voor de banken dekt dan het Chinese systeem.

(331)

In dit verband moet worden opgemerkt dat het feit dat de middelen ter beschikking worden gesteld irrelevant is, aangezien in het Chinese systeem ook is bepaald dat de middelen door de bank ter beschikking moeten worden gesteld indien de houder van het bankaccept dit wil verdisconteren en over de middelen wil beschikken. De overdracht van aansprakelijkheid en de mogelijke overmaking van middelen aan de houder van het bankaccept verklaren ook waarom banken bankaccepten als leningen erkennen. Wat verplichtingen en risico's betreft, was de Commissie van mening dat deze gelijkwaardig zijn, aangezien de banken vanaf de dag van uitgifte over de middelen moeten beschikken en dat zij een onvoorwaardelijke toezegging hebben gedaan om het bankaccept op de vervaldag ervan te betalen indien de crediteur in gebreke blijft.

(332)

Eén producent-exporteur voerde aan dat volgens het document van de Bank of Canada kredietlijnen niet wettelijk verplicht zijn voor bankaccepten op de Canadese markt. In dit verband zij er in de eerste plaats op gewezen dat het document van de Bank of Canada geen dergelijke verklaring bevat. Integendeel, er wordt in dat document in verschillende gevallen (42) verwezen naar het bestaan van een kredietfaciliteit. Op grond daarvan werd het argument afgewezen.

(333)

Overeenkomstig artikel 6, onder c), van de basisverordening wordt het aldus aan de ontvangers toegekende voordeel geacht het verschil te zijn tussen het bedrag dat de onderneming betaalt voor de verstrekking van bankaccepten door Chinese financiële instellingen en het bedrag dat de onderneming zou betalen voor vergelijkbare bankaccepten die zij zou kunnen verkrijgen op de als benchmark gebruikte Canadese markt.

(334)

Om het voordeel te bepalen, vergeleek de Commissie de door de in de steekproef opgenomen producent-exporteur betaalde bankacceptprovisie met de CDOR – de erkende Canadese benchmarkindex voor bankaccepten met een looptijd van een jaar of korter – aangepast met de juiste opslag om rekening te houden met de kredietwaardigheid van de kopers (zegelrechten). Bij gebrek aan informatie over de hoogte van de zegelrechten werd dezelfde opslag gebruikt als die voor leningen uitgedrukt in RMB (zie overweging 284). Daarnaast werd, overeenkomstig de situatie in Canada en in overeenstemming met artikel 6, onder d), ii), ook een voordeel berekend voor de kredietfaciliteit die zou moeten zijn ingesteld, op basis van de benchmark die vermeld is in overweging 299, waarbij als grondslag voor de berekening gebruik is gemaakt van het hoogste bedrag aan verplichtingen op grond van bankaccepten van elke afzonderlijke bank op een bepaald moment in het OT.

(335)

Overeenkomstig artikel 6, onder b), van de basisverordening werd voor de bankaccepten met een langere looptijd dan de betalingstermijn van de schulden aan leveranciers, ook een voordeel berekend in de vorm van een de facto rentevrije kortlopende lening aan de betrokken in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Voor het bepalen van dit voordeel volgde de Commissie dezelfde werkwijze als die beschreven in overweging 284 voor leningen uitgedrukt in RMB.

(336)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerde één belanghebbende aan dat de Commissie de voordelen ten onrechte dubbel heeft geteld door „accept – afsluitprovisie voor kredietlijn” en „accept – preferentiële rente” die over de de facto lening hadden moeten worden betaald, op te tellen bij het voor de bankacceptvergoeding berekende voordeel.

(337)

In dit verband moet worden opgemerkt dat uit het beschikbare bewijsmateriaal met betrekking tot deze specifieke producent-exporteur blijkt dat de bankaccepten de betalingstermijnen van de facturen waarop ze betrekking hadden, verlengden. Bijgevolg werden zij als een de facto lening beschouwd. Om die redenen, en zoals in overweging 335 uiteengezet, werd ook een voordeel berekend in de vorm van een feitelijke renteloze kortlopende lening. Bovendien werd, zoals in overweging 334 uiteengezet, naar analogie van de situatie op de Canadese markt en ongeacht het bestaan van een de facto lening ook een voordeel berekend voor de kredietfaciliteit die had moeten bestaan. Op grond van het bovenstaande moest dit argument worden afgewezen.

(338)

Een andere belanghebbende voerde aan dat de berekening van een kredietlijnvoordeel bovenop de garantievergoeding neerkomt op een dubbeltelling, omdat de garantievergoeding als voldoende moet worden beschouwd om de financiële kosten en risico's in verband met de uitgifte van een bankaccept te dekken. Hij voerde ook aan dat het in het geval van een schriftelijke kredietlijnovereenkomst ongegrond is om aan te nemen dat een bank een vergoeding in rekening zou brengen voor het regelen van een dergelijke kredietlijn. Hij stelde ook dat de benchmark voor de garantievergoeding en de benchmark voor de kredietlijnvergoeding van dezelfde bron afkomstig moeten zijn.

(339)

In dit verband wordt verwezen naar overweging 323, waarin staat dat kredietnemers over een kredietfaciliteit moeten beschikken die zij zullen aanspreken. Tevens, zoals in overweging 318 vermeld, wordt eraan herinnerd dat in de kredietfaciliteitovereenkomsten van verschillende in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is bepaald dat de faciliteit kan worden gebruikt voor verschillende soorten leningen, waaronder bankaccepten. Voorts is in het document van de Bank of Canada ook bepaald dat „afsluitprovisies en agentschapsvergoedingen ook van toepassing zijn op zowel „prime-based” als „BA-based” kredietlijnen”. Naar analogie met de situatie op de Canadese markt werd het redelijk geacht om bij de berekening van het voordeel rekening te houden met een afsluitprovisie voor kredietlijnen. Wat de bron van de benchmarks betreft, wordt verwezen naar punt 3.3.1 en het feit dat de Commissie zich deels op de beschikbare gegevens moest baseren bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de beweerde subsidiëring door middel van preferentiële leningen. In ieder geval wordt ervan uitgegaan dat de gebruikte informatie redelijk is en de standaardmarktvoorwaarden weerspiegelt.

(340)

Eén belanghebbende voerde aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat andere Chinese handelsbanken „minder gunstige voorwaarden” hanteren, niet heeft gemotiveerd waarom een buitenlandse benchmark passend zou zijn en niet de nodige correcties heeft aangebracht om de vergelijkbaarheid te waarborgen.

(341)

In dit verband wordt eraan herinnerd dat, zoals in punt 3.3.1 toegelicht, de Chinese overheid slechts gedeeltelijk heeft meegewerkt wat preferentiële leningen betreft en dat de Commissie zich deels op de beschikbare gegevens moest baseren bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de beweerde subsidiëring door middel van preferentiële leningen. Als gevolg van deze gedeeltelijke medewerking miste de Commissie relevante cruciale informatie en moest zij haar bevindingen op de beschikbare gegevens baseren. Op basis daarvan stelde de Commissie vast dat de Chinese financiële markt verstoord is omdat de overheid aan zowel financiële instellingen in overheidshanden als particuliere financiële instellingen het steunen van overheidsbeleid en het tegen preferentiële tarieven verstrekken van leningen aan de elektrische-fietsenindustrie heeft toevertrouwd of hen daarmee heeft belast, zoals in de overwegingen 217 en 222 geconcludeerd. Dit argument moest bijgevolg worden afgewezen.

(342)

Eén belanghebbende voerde ook aan dat de CDOR geen geschikte benchmark is gezien zijn financiële situatie. In dit verband wordt verwezen naar de kredietwaardigheidsbeoordelingen die voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs zijn uitgevoerd in punt 3.5.4.1. Op basis van die beoordelingen werd geoordeeld dat alle in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs de kredietrating BB moeten hebben. Op grond van het bovenstaande moest dit argument worden afgewezen.

(343)

Eén belanghebbende verstrekte aanvullende, niet-geverifieerde documenten en beweerde dat het voordeel verkeerd was berekend op grond van het feit dat bepaalde overeenkomsten eerder als verlengingen dan als afzonderlijke overeenkomsten hadden moeten worden beschouwd. Hij voerde ook aan dat indien een administratieve vergoeding in rekening zou zijn gebracht, deze vóór het onderzoektijdvak zou zijn betaald. Verder beweerde deze partij dat de Commissie geen rekening heeft gehouden met de laatste versie van het dossier (met een gecorrigeerde kolom).

(344)

Wat het eerste argument betreft, bevestigt het geverifieerde beschikbare bewijsmateriaal niet dat de betrokken overeenkomsten verlengingen waren. Bovendien kon het document dat na de mededeling van feiten en overwegingen ter staving van dit argument werd ingediend, niet worden gecontroleerd en moest het buiten beschouwing worden gelaten. Wat het tweede argument betreft, hadden de kredietlijnovereenkomsten die vóór het onderzoektijdvak ingingen, betrekking op een deel van het onderzoektijdvak en dus op het voordeel van de uitgifte dat tijdens het onderzoektijdvak aan de Giant-groep werd toegekend. Derhalve kon de Commissie dit argument niet aanvaarden. Wat het derde argument betreft, moet worden opgemerkt dat deze specifieke kolom niet relevant was voor de berekening van het voordeel en dat de correctie derhalve geen gevolgen had.

(345)

Uit het onderzoek is gebleken dat alle in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs in het onderzoektijdvak preferentiële leningen hebben ontvangen. Gelet op het bestaan van een financiële bijdrage en een voordeel voor de producenten-exporteurs en gezien de specificiteit, moeten deze leningen, kredietlijnen en bankaccepten als tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies worden beschouwd.

(346)

Het subsidiebedrag dat in verband met de preferentiële leningen voor het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen is vastgesteld, bedraagt:

Tabel 1

Preferentiële leningen

(347)

De klager stelde dat Sinosure exportkredietverzekeringen tegen preferentiële voorwaarden heeft verstrekt aan producenten van het betrokken product.

(348)

Mededeling over de uitvoering van de strategie voor het stimuleren van handel via wetenschap en technologie met behulp van exportkredietverzekeringen (Shang Ji Fa[2004] nr. 368), die gezamenlijk door MOFCOM en Sinosure is gepubliceerd.

(349)

Mededeling inzake de publicatie van de exportcatalogus van 2006 van hightech producten uit China, Guo Ke Fa Ji Zi [2006] nr. 16.

(350)

Drie van de vijf in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs hadden tijdens het OT lopende exportkredietovereenkomsten met Sinosure.

(351)

Zoals beschreven in overweging 157, heeft Sinosure de specifieke vragenlijst over aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verstrekte exportkredietverzekeringen slechts gedeeltelijk beantwoord. Zoals vermeld in de overwegingen 156 tot en met 162 heeft Sinosure echter niet de gevraagde ondersteunende documentatie over haar corporate governance, zoals haar jaarverslag of haar statuten, overgelegd.

(352)

Bij het controlebezoek aan de Chinese overheid was Sinosure ook aanwezig, en bevestigde dat het volledig in handen van de staat is.

(353)

Evenmin heeft Sinosure specifieke informatie verstrekt over aan de elektrische-fietsenindustrie verleende exportkredietverzekeringen of de hoogte van haar premies, noch gedetailleerde cijfers met betrekking tot zijn activiteiten op het gebied van exportkredietverzekering. Daarom moest de Commissie de verstrekte informatie aanvullen met de beschikbare gegevens.

(354)

Volgens de antwoorden van Sinosure op de vragenlijst is Sinosure een verzekeringsmaatschappij in overheidshanden die door de staat is opgericht en door de staat wordt gesteund met het oog op de ondersteuning van ontwikkeling en samenwerking met betrekking tot buitenlandse economische activiteiten en handel van de VRC. De onderneming is voor 100 % in eigendom van de staat. Zij beschikt over een raad van bestuur en een raad van commissarissen. De overheid is bevoegd tot aanstelling en ontslag van de leden van het hoger management van de onderneming. Op basis van de antwoorden op de vragenlijst en de tijdens het controlebezoek verkregen informatie concludeerde de Commissie dat er sprake is van formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid over Sinosure.

(355)

Op basis hiervan concludeerde de Commissie dat de Chinese overheid een normatief kader heeft gecreëerd waaraan de managers en toezichthouders die door de Chinese overheid zijn benoemd en die aan haar verantwoording zijn verschuldigd, zijn gebonden. Derhalve heeft de Chinese overheid haar normatief kader aangewend om betekenisvolle zeggenschap uit te oefenen over de gedragingen van Sinosure.

(356)

De Commissie heeft ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap over concrete verzekeringsovereenkomsten verzameld. Tijdens het controlebezoek hield Sinosure vol dat zijn premies in de praktijk marktgericht waren en gebaseerd waren op risicobeoordelingsbeginselen. De onderneming heeft echter geen specifieke voorbeelden gegeven die betrekking hadden op de elektrische-fietsenindustrie of de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(357)

Doordat Sinosure slechts gedeeltelijke informatie verstrekte, kon de Commissie ook geen specifiek gedrag van Sinosure vaststellen ten aanzien van de aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verstrekte verzekeringen, wat de Commissie in staat zou hebben gesteld om te bepalen of het handelen van Sinosure op marktbeginselen was gebaseerd.

(358)

In dit verband kon de Commissie ook niet nagaan of de premies die Sinosure in rekening bracht, voldoende waren om de kosten te dekken van de claims en overheadkosten van Sinosure.

(359)

Daarnaast stelde de Commissie vast dat een aantal producenten-exporteurs in het genot kwam van een gedeeltelijke of volledige terugbetaling van de aan Sinosure betaalde exportkredietverzekeringspremies.

(360)

De Commissie concludeerde dat het hierboven omschreven rechtskader door Sinosure ten uitvoer wordt gelegd in uitoefening van overheidsfuncties met betrekking tot de elektrische-fietsensector, waarbij het optreedt als overheidsinstantie in de zin van artikel 2, onder b), van de basisverordening, gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, onder a), i), van de basisverordening. Bovendien kon Sinosure vanwege zijn gedeeltelijke medewerking niet aantonen dat het onder normale marktomstandigheden handelde, en dat het geen voordelen verleende aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, met name dat de verzekering werd verstrekt tegen tarieven die niet onder het minimumtarief lagen dat Sinosure nodig had om zijn bedrijfskosten te dekken. Bij gebrek aan andere gegevens concludeerde de Commissie dat de externe benchmark beschreven in overweging 362 ook de beste schatting zou zijn voor het vaststellen van een voldoende premie onder marktomstandigheden.

(361)

De Commissie stelde voorts vast dat de in het kader van het exportverzekeringsprogramma verleende subsidies specifiek waren, aangezien zij niet konden worden verkregen zonder dat er sprake was van uitvoer, en dus afhankelijk zijn van uitvoerprestaties in de zin van artikel 4, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(362)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend in termen van het aan de ontvangers toegekende voordeel waarvan is vastgesteld dat het in het OT aan de ontvangers is toegekend. Overeenkomstig artikel 6, onder c), van de basisverordening wordt het aan de ontvangers toegekende voordeel geacht het verschil te zijn tussen het bedrag van de premie dat de onderneming betaalt voor de door Sinosure verstrekte kortlopende verzekering en het bedrag van de premie dat de onderneming zou betalen voor een vergelijkbare exportkredietverzekering die de onderneming op de markt zou kunnen verkrijgen.

(363)

Aangezien Sinosure goed is voor ongeveer 90 % van de binnenlandse markt voor exportverzekering in de VRC, was het voor de Commissie niet mogelijk een marktgebaseerde binnenlandse verzekeringspremie te vinden. In overeenstemming met de praktijk in vorige zaken heeft de Commissie daarom gebruikgemaakt van de meest geschikte externe benchmark waarvoor eenvoudig toegankelijke informatie voorhanden was, namelijk de premietarieven die door de in de Verenigde Staten van Amerika gevestigde Export-Import Bank („Ex-Im Bank”) worden gehanteerd voor niet-financiële instellingen voor de uitvoer naar OESO-landen (43).

(364)

De tijdens het OT toegekende terugbetalingen van exportverzekeringspremies werden als subsidies behandeld. Aangezien er geen aanwijzingen waren dat de producenten-exporteurs verdere kosten maakten die een aanpassing zouden vereisen, werd het voordeel berekend als het volledige bedrag van de tijdens het OT ontvangen terugbetalingen.

(365)

Yadea verzocht om verduidelijking van de berekening van het voordeel en stelde dat het voordeel moet worden berekend op basis van het daadwerkelijk gecompenseerde kapitaal, in geval van verlies, indien dat lager is dan het verzekerde kapitaal. Yadea verzocht de Commissie ook om te verduidelijken of de Commissie een „immuniteitsratio” op haar berekening had toegepast.

(366)

In dit verband moet worden opgemerkt dat het voordeel werd berekend volgens de in overweging 362 uiteengezette methode. De Commissie was van oordeel dat het voordeel moet worden berekend op het verzekerde kapitaal, dat ook de basis vormt voor de berekening van de door Yadea betaalde premie zoals in zijn ingevulde vragenlijst vermeld. Verder moet worden opgemerkt dat er geen immuniteitsratio werd toegepast. Op grond van het bovenstaande moest dit argument worden afgewezen.

(367)

Het subsidiebedrag dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

Tabel 2

Preferentiële financiering en verzekering: exportkredietverzekering

(368)

De klager voerde aan dat de elektrische-fietsenindustrie inputs had ontvangen (namelijk accu's, motoren en andere onderdelen van fietsen, al dan niet gemonteerd) voor een ontoereikende prijs.

(369)

Als onderdeel van het onderzoek verifieerde de Commissie de informatie over de binnenlandse aankoop van onderdelen voor elektrische fietsen (accu's en motoren) door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Daarnaast onderzocht de Commissie het prijsbeleid van de enige medewerkende binnenlandse leverancier van deze onderdelen, Bafang, en uit dit onderzoek bleek dat deze onderdelen aan dit bedrijf werden verstrekt tegen prijzen die voor de binnenlandse markt lager waren dan voor de export.

(370)

Zoals uitgebreider beschreven in de overwegingen 163 tot en met 173, werkte de Chinese overheid niet mee met betrekking tot de inputleveranciers op de Chinese binnenlandse markt, en weigerde uitleg of essentiële informatie te verstrekken over de binnenlandse markt voor accu's en motoren. Daarom moest de Commissie haar conclusies overeenkomstig artikel 28 van de basisverordening baseren op de beschikbare gegevens.

(371)

Uit het onderzoek bleek dat een aantal van de leveranciers van onderdelen aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs staatsondernemingen of leden van de Chinese Bicycle Association (CBA) zijn. Als lid van de CBA hebben ondernemingen bepaalde verplichtingen met betrekking tot de uitvoering van het beleid voor de elektrische-fietsenindustrie van de Chinese overheid. De Commissie heeft derhalve bekend beleid van de Chinese overheid met betrekking tot accu's onderzocht, en in het bijzonder of op basis hiervan en op basis van andere beschikbare gegevens, kon dit beleid van de Chinese overheid worden opgevat als het toevertrouwen aan leveranciers van motoren of accu's om tegen gunstigere voorwaarden te verkopen aan de binnenlandse fabrikanten van elektrische fietsen. Ten slotte heeft de Commissie onderzocht of als gevolg hiervan Chinese leveranciers van motoren en accu's voordelen ontvingen van de Chinese overheid.

(372)

Zoals uiteengezet in overweging 164 heeft de Chinese overheid, hoewel haar dit wel was gevraagd, de specifieke vragenlijst voor leveranciers van onderdelen van elektrische fietsen niet doorgestuurd aan bekende leveranciers in de VRC. Volgens de Chinese overheid was zij niet bevoegd om de leveranciers van onderdelen van elektrische fietsen om informatie te vragen, aangezien deze onafhankelijk van haar optreden.

(373)

Daarnaast heeft de Chinese overheid geen lijst verstrekt van Chinese leveranciers van onderdelen voor elektrische fietsen, omdat dit volgens haar vertrouwelijke informatie betrof. Voorts heeft de Chinese overheid geen informatie verstrekt over de kenmerken van de Chinese binnenlandse markt voor inputs voor elektrische fietsen. Bijvoorbeeld het aandeel van staatsondernemingen in de binnenlandse productie en consumptie, de omvang van de binnenlandse markt, het prijsbeleid van de staat en de staatsondernemingen, werkelijke prijzen van inputs op de binnenlandse markt, invoer- of uitvoerbeperkingen of ter zake doende statistieken.

(374)

Zoals vermeld in overweging 50, heeft slechts één leverancier van fietsonderdelen (Bafang) die inputs had geleverd aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, gegevens overlegd over zijn activiteiten, en daarmee op eigen initiatief aan dit onderzoek meegewerkt.

(375)

Aangezien de Commissie in het bijzonder geen informatie van de Chinese overheid heeft ontvangen over de structuur van de binnenlandse markt, mechanismen voor prijsstelling en prijzen, en over het aandelenbezit van ondernemingen, is de Commissie van mening dat zij cruciale informatie voor het onderzoek niet heeft ontvangen.

(376)

De medewerkende leverancier is één van de belangrijkste Chinese fabrikanten van motoren die bestemd zijn voor de elektrische-fietsenindustrie. Dezelfde leverancier verkocht ook motoren en accu's aan de elektrische-fietsenindustrie. Uit het onderzoek bleek dat de onderneming gelijke modellen motoren en accu's, afhankelijk van de markt, tegen verschillende prijzen uitvoerde, en dat zij consequent motoren op de binnenlandse markt verkocht tegen aanzienlijk lagere prijzen dan voor uitvoer in rekening werden gebracht.

(377)

Zoals vermeld in punt 3.2, heeft de Commissie de Chinese overheid medegedeeld dat zij, wegens het ontbreken van antwoorden op de vragenlijst van leveranciers van inputs en bij gebrek aan de door de Chinese overheid in dit verband verstrekte informatie, haar bevindingen overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening wellicht zou moeten baseren op de beschikbare gegevens voor zover het de informatie over de leveranciers van motoren, accu's en regeleenheden en andere onderdelen voor elektrische fietsen betreft.

(378)

De Commissie heeft de Chinese overheid in de gelegenheid gesteld opmerkingen te maken. De Chinese overheid heeft in dit verband echter geen opmerkingen gemaakt noch verdere informatie of bewijs verstrekt.

(379)

Zoals in overweging 404 nader uitgewerkt, dient eerst te worden opgemerkt dat de Chinese binnenlandse markt voor motoren grotendeels wordt gedomineerd door de Chinese binnenlandse leveranciers, die een marktaandeel van meer dan 90 % hebben.

(380)

Wegens het ontbreken van informatie van de Chinese overheid betreffende het aantal en het eigendom van de binnenlandse leveranciers van motoren voor elektrische fietsen, heeft de Commissie eerst de situatie onderzocht van de leveranciers die zijn gemeld door de vijf in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs.

(381)

Op grond hiervan heeft de Commissie geconstateerd dat er tien Chinese leveranciers waren.

(382)

Onder de tien leveranciers van motoren aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, waren drie leden van de Chinese Bicycles Association (CBA), waaronder Bafang, en één staatsonderneming. De staatsonderneming en de leden van de CBA hadden een aandeel van 41 % in de aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs geleverde hoeveelheden, en een aandeel van tot 66 % in de totale waarde tijdens het OT. De Commissie kon voor slechts drie van de andere leveranciers vaststellen dat zij in particulier bezit waren (met een aandeel van 46 % van de aangekochte hoeveelheden en 29 % van de aankoopwaarde), terwijl er over de andere drie leveranciers (met een aandeel van 13 % van het volume en 5 % van de waarde) geen informatie werd gevonden. Zoals in de overwegingen 133 tot en met 134 en 136 tot en met 139 uiteengezet, stond de CBA tijdens de beoordelingsperiode onder beheer van de Staatsraad. Artikel 3 van de statuten van de CBA bepaalt ook dat zij zich, onder meer, zal houden aan nationaal beleid. Voorts leggen de statuten van de CBA aan haar leden bepaalde verplichtingen op, zoals beschreven in artikel 11 waarin is bepaald dat leden zullen voldoen aan „alle nationale wet- en regelgeving voor de fietsenindustrie” en „zich zullen houden aan de regels en reglementen van de vereniging en de besluiten van de vereniging zullen uitvoeren”.

(383)

Op basis hiervan oordeelde de Commissie dat leden van de CBA gebonden zijn aan strenge verplichtingen jegens hun vereniging, die onder de zakelijke leiding en het toezicht staat van de Commissie voor toezicht op en beheer van staatsactiva van de Staatsraad. Dientengevolge worden de leden van de CBA, waaronder leveranciers van onderdelen, beschouwd als ondergeschikte belangrijke ondernemingen in de fietsenindustrie, waaraan de Chinese overheid de uitvoering van nationaal beleid heeft toevertrouwd met als doel de bredere doelstellingen in verband met de productie van elektrische fietsen te verwezenlijken. Daarom heeft de Commissie dit beleid nader onderzocht.

(384)

Verscheidene partijen beweerden dat de CBA een vereniging zonder winstoogmerk is waarvan de leden bedrijven, onderzoekseenheden en lokale verenigingen in de fietsindustrie zijn die zich vrijwillig bij de CBA hebben aangesloten. Deze partijen voerden ook aan dat de meeste leden van de CBA particuliere ondernemingen zijn.

(385)

In dit verband verwees de Commissie naar de overwegingen 166 en 170, waarin staat dat zij zich op de beschikbare gegevens moest baseren omdat de Chinese overheid weigerde informatie te verstrekken over de eigendom van binnenlandse leveranciers van inputs. Uit de informatie waarover de Commissie beschikt, bleek dat verscheidene leden van de CBA ook staatsondernemingen zijn.

(386)

De Chinese overheid argumenteerde dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de CBA een overheidsinstantie is.

(387)

In dit verband verwees de Commissie naar overweging 138 en bevestigde zij haar conclusie dat de CBA werkt overeenkomstig de beleidsrichtsnoeren en onder het toezicht van „de Staatsraad, het ministerie van Civiele Zaken en het bevoegde bedrijfsonderdeel van de maatschappij”. Dit was ook het geval in 2016, toen het Dertiende Fietsenplan werd goedgekeurd.

(388)

De Chinese overheid argumenteerde ook dat slechts een derde van de binnenlandse leveranciers die motoren leveren aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs van elektrische fietsen staatsondernemingen of leden van de CBA zijn. Bovendien wees de Chinese overheid erop dat staatseigendom volgens de bestaande jurisprudentie niet volstaat om aan te tonen dat er sprake is van het toevertrouwen van functies en belasten met functies.

(389)

De Commissie merkte om te beginnen op dat de Chinese overheid haar bevindingen dat een belangrijk deel van de binnenlandse leveranciers van motoren voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs staatsondernemingen en/of leden van de CBA zijn, niet betwistte. Hoewel staatseigendom en/of lidmaatschap van de CBA op zich niet volstaat om aan te tonen dat er sprake is van het toevertrouwen van functies en belasten met functies, is het bij gebrek aan medewerking een belangrijk element in dit verband. De Commissie heeft in overweging 138 aangetoond dat deze entiteiten het beleid en de doelstellingen van de overheid volgden, maar heeft ook vastgesteld, zoals in de overwegingen 390 tot en met 412 geïllustreerd, dat de Chinese overheid aan de binnenlandse leveranciers van motoren voor de elektrische-fietsenindustrie functies heeft toevertrouwd en hen daarmee heeft belast. Op grond daarvan werden deze opmerkingen afgewezen.

(390)

De Commissie heeft verscheidene juridische bronnen gevonden die aanwijzingen bevatten voor overheidssteun aan de industrie van motoren op grond van hun positie in de toeleveringsketen voor elektrische fietsen.

(391)

Deze documenten omvatten het Twaalfde Vijfjarenplan voor de fietsen- en elektrische-fietsenindustrie, het Dertiende Fietsenplan, het Ontwikkelingsplan voor de lichte industrie (2016-2020), het Bericht van het Algemeen kantoor van het gemeentebestuur van Suzhou over de administratieve maatregelen voor het Speciale fonds voor de gemeentelijke industrie en economische modernisering (SU FU BAN 2014-137) en zijn Bericht inzake de toepassing voor het jaar 2016 van het Fiscale speciale fondsprogramma van de Gemeente Suzhou en het Gemeentelijk ontwikkelingsplan voor de lichte industrie en de textielindustrie van Tianjin voor het Dertiende Vijfjarenplan (2016-2020). Deze documenten zijn in punt 3.1 geanalyseerd.

(392)

In deze documenten wordt de noodzaak benadrukt om de kwaliteit en de prestaties te verbeteren van inputs die van essentieel belang zijn voor de fietsenindustrie, waaronder motoren, en om de toeleveringsketen van de fietsenindustrie te vervolledigen zodat in China een verticaal geïntegreerde en autonome elektrische productieketen voor elektrische fietsen kan worden gerealiseerd.

(393)

Deze documenten beschrijven ook de verschillende steunregelingen voor de producenten van elektrische fietsen en hun toeleveranciers, zoals subsidies in de vorm van preferentiële financiering en belastingvermindering/-vrijstelling, zoals beschreven in de overwegingen 105 en 106.

(394)

Er wordt ten eerste aan herinnerd dat, gelet op de gedeeltelijke niet-medewerking door de Chinese overheid, geen antwoorden op de vragenlijsten werden ontvangen van leveranciers van inputs, behalve van Bafang, en dat de Commissie daardoor cruciale informatie miste met betrekking tot de binnenlandse markt van leveranciers van motoren. Dientengevolge moest de Commissie zich overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening baseren op de beschikbare gegevens om haar bevindingen inzake het toevertrouwen van functies vast te stellen. In dit opzicht bestonden de aan de Commissie beschikbare gegevens uit de van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verzamelde gegevens met betrekking tot hun binnenlandse leveranciers van motoren, openbare informatie betreffende de CBA en haar leden, gegevens die verzameld waren van de enige medewerkende leverancier van inputs, en een specifiek industrierapport inzake motoren in China, dat door de klager was verstrekt.

(395)

Wat de leveranciers van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs betreft, heeft de Commissie in overweging 382 vastgesteld dat de leden van de CBA die motoren leverden aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, een aandeel van 41 % hadden in de volledige binnenlandse hoeveelheid die werd geleverd aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, en een aandeel van tot 66 % in de totale waarde van binnenlandse aankopen tijdens het OT. Voorts concludeerde de Commissie in de overwegingen 382 en 383 dat de leden van de CBA, waaronder leveranciers van onderdelen, ondergeschikte belangrijke marktdeelnemers zijn waaraan de Chinese overheid de uitvoering van nationaal beleid heeft toevertrouwd met als doel de bredere doelstellingen in verband met de productie van elektrische fietsen te verwezenlijken. Op basis van het bovenstaande en bij gebrek aan andere informatie werd dit beschouwd als representatief voor de situatie op de Chinese binnenlandse markt voor motoren.

(396)

Meer in het bijzonder bleek uit het onderzoek, voor wat betreft de enige medewerkende leverancier van motoren, dat hij gelijke modellen, afhankelijk van de markt, tegen verschillende prijzen verkocht en hij op de binnenlandse markt consequent motoren verkocht tegen gunstigere prijzen dan op de uitvoermarkt. De binnenlandse prijzen waren gemiddeld meer dan 33 % lager dan de uitvoerprijzen. Dit verschil liep voor bepaalde modellen op tot wel 67 %.

(397)

Het onderzoek wees tevens uit dat deze modellen ongeacht hun bestemming dezelfde kosten hadden. De prijsverschillen tussen de uitgevoerde en in het binnenland verkochte modellen konden dus niet worden verklaard door kostenverschillen. Bafang voerde aan dat deze prijsverschillen te wijten waren aan hogere verkoopkosten op de uitvoermarkt. Uit het onderzoek is echter gebleken dat slechts een klein deel van het prijsverschil toe te schrijven was aan hogere verkoopkosten. Bafang voerde niet aan dat deze verschillen konden worden verklaard door uiteenlopende marktomstandigheden, en een dergelijke hypothese wordt ook niet bevestigd door de feiten die in dit onderzoek zijn vastgesteld. Integendeel, als lid van de CBA is Bafang ondergeschikt aan deze vereniging, wier Dertiende Fietsenplan beoogt om de uitvoerprestaties van de producenten-exporteurs van elektrische fietsen te verbeteren, zoals vermeld in de overwegingen 112 en 113. Dientengevolge zijn aan Bafang functies toevertrouwd of is de onderneming belast met functies met betrekking tot verkoop van inputs tegen goedkopere prijzen op de binnenlandse markt, zodat producenten-exporteurs van elektrische fietsen hun producten kunnen aanbieden tegen aanzienlijk lagere prijzen dan hun concurrenten op de uitvoermarkten die motoren moeten aankopen tegen niet-gesubsidieerde prijzen.

(398)

Verscheidene partijen voerden aan dat het besluit van Bafang om op de exportmarkten hogere prijzen aan te rekenen dan op de binnenlandse markt niet als irrationeel mag worden beschouwd. In de eerste plaats kan dit verband houden met de kosten van dienstverlening na verkoop. Ten tweede kan dit afhangen van verschillende concurrentieniveaus op de twee markten. Ten derde kan dit afhangen van een grotere binnenlandse vraag naar en bekendheid van het merk Bafang.

(399)

Wat het eerste punt betreft, wordt verwezen naar overweging 397, waar dit argument al is behandeld in het licht van de informatie die ter plaatse bij de leverancier is gecontroleerd. Wat het tweede en derde punt betreft, moet om te beginnen worden opgemerkt dat bovengenoemd argument niet door nieuwe elementen werd gestaafd. In elk geval miste de Commissie, als gevolg van de gedeeltelijke niet-medewerking door de Chinese overheid, zoals in de overwegingen 163 tot en met 169 besproken, cruciale informatie over de verschillende concurrentieniveaus op de binnenlandse markt en de exportmarkten en over de situatie van de verschillende leveranciers van motoren op de binnenlandse markt. Op grond daarvan moest de Commissie haar bevindingen baseren op de beschikbare informatie, d.w.z. de enige ingevulde vragenlijst die van leveranciers van inputs is ontvangen. Er is geen bewijs dat het concurrentieniveau van de binnenlandse markt verschilt van dat van de exportmarkt waardoor de prijzen op beide markten zo verschillend zijn. Er is ook geen bewijs voor de bekendheid van het merk Bafang en de invloed daarvan op de verschillende prijzen. Merkbekendheid zou, indien überhaupt, ook gevolgen kunnen hebben voor de prijzen op de binnenlandse markt, aangezien het een hogere prijs kan ondersteunen dan die van concurrenten op de binnenlandse markt. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(400)

Voorts zou het, gezien het aanzienlijke prijsverschil tussen de op de binnenlandse markt verkochte motoren en de voor uitvoer verkochte motoren, een rationele economische beslissing zijn om zich te concentreren op de verkoop van motoren op de uitvoermarkten, daar hierdoor de winstgevendheid veel hoger zou kunnen worden. De winstgevendheid zou ook verhoogd kunnen worden als de onderneming zijn uitvoerprijzen van motoren zou verlagen in vergelijking met de tijdens het OT geldende prijzen, teneinde marktaandeel te verwerven op markten in derde landen. Dit komt omdat de winstgevendheid op de uitvoermarkt nog steeds veel hoger zou zijn dan de winstgevendheid op de binnenlandse markt. In combinatie met een toenemende uitvoer zou de absolute winstgevendheid zelfs hoger zijn dan op dit moment. Ondanks het bovenstaande bleek uit het onderzoek dat Bafang tijdens het OT voornamelijk actief was op de binnenlandse markt. Bafang voerde aan dat het feit dat zijn binnenlandse verkoop tijdens het onderzoektijdvak een redelijke winst opleverde, aantoonde dat het op zijn binnenlandse markt niet tegen lagere prijzen verkocht en dat zijn prijsbeleid niet irrationeel was.

(401)

Hoewel niet wordt betwist dat de binnenlandse verkoop van Bafang winstgevend was, blijkt uit de informatie in het dossier dat de binnenlandse prijzen aanzienlijk lager waren dan de uitvoerprijzen. Het punt dat de Commissie in overweging 400 naar voren bracht, was niet dat een rationele beslissing zou bestaan in het maken van winst, maar in het uitbreiden van de verkoop naar de exportmarkten waar de winst zou kunnen worden verhoogd gezien het aanzienlijke prijsverschil zoals in overweging 396 besproken, of anders in het verhogen van de prijs van de binnenlandse verkoop tot ten minste hetzelfde niveau als dat van de uitvoer teneinde de totale winst te maximaliseren.

(402)

Giant voerde ook aan dat volgens het Panelverslag EC — Countervailing Measures on DRAM Chips (44)„handelen op een niet-commerciële, redelijke wijze niet volstaat om vast te stellen of er sprake is van het toevertrouwen van functies of het belasten met functies”.

(403)

In dit verband moet worden opgemerkt dat, zoals in de overwegingen 394 tot en met 397 en in overweging 404 uiteengezet, de conclusie met betrekking tot de vraag of er sprake is van het toevertrouwen van functies en belasten met functies niet op het voor Bafang waargenomen prijsverschil is gebaseerd. Een dergelijk element werd eerder beschouwd als het gevolg dan als de basis voor een dergelijk toevertrouwen van functies en belasten met functies. Op grond daarvan werd het argument afgewezen.

(404)

Daarnaast heeft de Commissie zich gebaseerd op een specifiek industrierapport inzake motoren voor elektrische fietsen in de VRC, het „2018-2023 China E-bike motor industry Market Demand and Investment Consulting Report”, dat door YuboZhiye Market Consulting werd opgesteld (45). Volgens de beschrijving op de website is dit rapport „gebaseerd op de gegevens die door de onderzoekers van YuboZhiye zijn verstrekt en die afkomstig zijn van nationale bureaus voor de statistiek, gegevensbanken voor markttoezicht, brancheorganisaties (wetenschappers), afdelingen voor invoer- en uitvoerstatistieken, onderzoeksinstellingen en andere instellingen”. Uit dit rapport, dat publiekelijk toegankelijk is, blijkt dat het aandeel van de invoer van fietsmotoren in de binnenlandse verkoop in 2017 minder dan 10 % was. De Commissie was derhalve van oordeel dat de spelers op de binnenlandse markt duidelijk de prijzen bepalen, en niet konden worden beïnvloed door invoerprijzen, die meer prijsvolgend zijn. Dit wordt bevestigd door een analyse van de invoerprijzen van door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs aangekochte motoren, die, voor gelijke modellen, in wezen in lijn zijn met de prijzen van de binnenlandse leveranciers van motoren, waaronder Bafang. Meer in het bijzonder was het prijsverschil voor het belangrijkste model (een combinatie van locatie en vermogen) dat door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs tijdens het OT zowel werd ingevoerd als op de binnenlandse markt aangekocht, minder dan 3 %.

(405)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerde Bafang aan dat de verklaring dat spelers op de binnenlandse markt prijszetters zijn en niet door invoerprijzen kunnen worden beïnvloed, niet met bewijsmateriaal werd gestaafd. Bafang voerde ook aan dat de bevinding dat binnenlandse prijzen op hetzelfde niveau liggen als invoerprijzen gewoon weerspiegelt dat de prijzen toereikend zijn.

(406)

In dit verband wordt eraan herinnerd dat de Commissie, als gevolg van de gedeeltelijke niet-medewerking door de Chinese overheid, zoals in de overwegingen 163 tot en met 173 besproken, niet beschikte over cruciale informatie over de structuur van de binnenlandse markt voor motoren alsmede het prijsstellingsmechanisme. Daarom moest de Commissie zich op de beschikbare gegevens baseren en oordeelde zij dat de informatie in het in overweging 404 vermelde bedrijfstakspecifieke rapport over motoren redelijk was. Aangezien ingevoerde motoren in 2017 slechts 10 % van het verbruik van elektrische motoren in de VRC vertegenwoordigden, is het bovendien onwaarschijnlijk dat de exporteurs in andere landen in plaats daarvan in staat zouden zijn de binnenlandse prijzen, ten minste in aanzienlijke mate, te beïnvloeden. In ieder geval leverde Bafang geen enkel bewijs ter staving van dit argument. Op grond daarvan heeft de Commissie het argument afgewezen.

(407)

Bijgevolg vormt het feit dat de prijs van motoren op de Chinese binnenlandse markt aanzienlijk lager was dan voor uitvoer een nadere aanwijzing voor de toewijzing van functies en belasting met functies aan de binnenlandse leveranciers voor het tegen lage prijzen verkopen van motoren aan de elektrische-fietsenindustrie, en op irrationeel gedrag van de binnenlandse leveranciers van motoren, bij gebrek aan andersluidende informatie van de Chinese overheid.

(408)

Voorts bevat het verslag bewijs dat de elektrische-fietsenindustrie wordt gesubsidieerd en dat de subsidies worden toegekend om de elektrische-fietsenindustrie, met inbegrip van leveranciers van motoren, algemeen ten goede te komen. De volgende passage ondersteunt dit:

(409)

De Commissie verwees naar het Ontwikkelingsplan voor de lichte industrie (2016-2020) voor het bepalen van de aard van dit „ondersteuningsbeleid”. In het bijzonder verwees de Commissie naar de drie pakketten ondersteunende maatregelen die zijn beschreven in de overwegingen 101 tot en met 106.

(410)

Het rapport bevat andere relevante informatie waaruit blijkt dat de Chinese motorindustrie wordt ondersteund als onderdeel van de toeleveringsketen voor elektrische fietsen:

(411)

Samenvattend bevestigt het rapport dat de industrieën van elektrische fietsen en motoren met elkaar zijn verwerven, en dat de ontwikkeling van de motorindustrie van essentieel belang is voor de ontwikkeling van de elektrische-fietsenindustrie. Het rapport bevestigt ook dat de Chinese overheid subsidies verstrekt voor motoren die gericht zijn op het verbeteren van het concurrentievermogen van de gehele industrietak, inclusief de elektrische-fietsenindustrie.

(412)

Op basis van het voorgaande heeft de Commissie geconcludeerd dat de Chinese overheid Chinese producenten van motoren de functie toevertrouwt van of belast met de levering van deze input voor een ontoereikende prijs aan de binnenlandse producenten van elektrische fietsen.

(413)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerde Giant aan dat volgens de WTO-beroepsinstantie in US – Countervailing Duty Investigation on DRAMs, „loutere beleidsverklaringen” geen „toevertrouwen van functies of belasten met functies in de zin van artikel 1, lid 1, onder a), 1), iv), van de SCM-overeenkomst kunnen inhouden” (46). Bovendien „impliceert het toevertrouwen van functies en belasten met functies – door het geven van verantwoordelijkheid aan of het uitoefenen van gezag over een particulier lichaam – een actievere rol dan louter aansporing” (47). De WTO-beroepsinstantie kwam tot de conclusie dat bewijs voor „het toevertrouwen van functies aan of het belasten met functies van een particulier lichaam een vorm van dreiging of aansporing zou inhouden” (48). Bovendien verwees Giant ook naar het WTO-panel in US – Export Restraints, dat opmerkte dat „zowel het toevertrouwen van functies als het belasten met functies derhalve noodzakelijkerwijs gepaard gaat met de volgende drie elementen: i) een expliciete en positieve handeling, of het nu gaat om delegeren of opdragen; ii) die op een specifieke partij is gericht; en iii) waarvan het doel een specifieke taak of plicht is” (49). Enkel toezicht of de uitoefening van algemene regelgevende bevoegdheden is dan ook onvoldoende om te oordelen dat er sprake is van het toevertrouwen van functies en belasten met functies (50).

(414)

In dit verband moet worden opgemerkt dat de conclusie van de Commissie niet alleen is gebaseerd op een loutere beleidsverklaring, die in punt 3.1 is beschreven. Ze is ook gebaseerd op de rol van de CBA die, als een vereniging die niet alleen fietsfabrikanten maar ook motorfabrikanten verenigt, onder toezicht staat van en wordt geleid door de hoogste Chinese autoriteit, namelijk de Staatsraad. Voorts wordt eraan herinnerd dat de leden van de CBA verplicht zijn de besluiten van de CBA uit te voeren en dat ze om die reden als ondergeschikt werden beschouwd. In dit verband wordt eraan herinnerd dat de CBA het Dertiende Fietsenplan heeft gepubliceerd, dat met name tot doel heeft de uitvoerprestaties van producenten-exporteurs van elektrische fietsen te verbeteren, zoals in de overwegingen 112 en 113 vermeld. Bovenstaande overwegingen worden ook gestaafd door talrijke in de overwegingen 408 tot en met 410 opgenomen uittreksels uit het bedrijfstakspecifieke rapport over motoren waaruit blijkt dat de steun aan de motorensector functioneel is voor zijn positie in de toeleveringsketen van de elektrische-fietsenindustrie. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(415)

Giant was ook van mening dat de Commissie de bewijslast in overweging 407 had omgekeerd en verwees naar de gedeeltelijke niet-medewerking van de Chinese overheid met betrekking tot de getrokken conclusies. Giant benadrukte dat de bewijslast bij de Commissie ligt en dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de levering van accu's en motoren voor elektrische fietsen een praktijk is die de overheid normaal zelf vervult.

(416)

In dit verband was de Commissie van oordeel dat het beschikbare bewijsmateriaal, zoals in overweging 414 samengevat, dat op de beschikbare gegevens is gebaseerd, volstaat om aan te tonen dat er sprake is van het toevertrouwen van functies en belasten met functies. Er wordt ook aan herinnerd dat de Chinese overheid geen opmerkingen heeft gemaakt noch verdere informatie heeft verstrekt nadat zij ervan in kennis was gesteld dat de Commissie voornemens was zich op de beschikbare gegevens met betrekking tot de levering van inputs tegen een ontoereikende prijs te baseren. Op grond daarvan is de Commissie van mening dat zij de bewijslast niet heeft omgekeerd. Dit argument moest bijgevolg worden afgewezen.

(417)

De Commissie wil er vooreerst aan herinneren dat zij, wegens de gedeeltelijke niet-medewerking van de Chinese overheid, haar bevindingen moest vaststellen op basis van de beschikbare gegevens, die bestonden uit het bedrijfstakspecifieke rapport dat door de klager werd verstrekt en de informatie die werd verstrekt door de enige medewerkende leverancier van motoren die de vragenlijst van de Commissie invulde en indiende.

(418)

Zoals beschreven in overweging 410 bevat het rapport een aantal aanwijzingen dat de bedrijfstak elektrische motoren steun ontving door middel van „stimuleringsmaatregelen in de vorm van belastingaftrek”, „gebruik van terreinen, kapitaaldiensten en arbeidsaanbod”.

(419)

Dit werd ook bevestigd door de vastgestelde bevindingen met betrekking tot Bafang. Uit het onderzoek is namelijk gebleken dat dit bedrijf verschillende soorten subsidies ontving die bestonden uit grondgebruiksrechten voor een ontoereikende prijs, verlaagde belastingtarieven en diverse uitkeringen.

(420)

Verscheidene partijen hebben opmerkingen gemaakt door te verwijzen naar artikel 14, onder d), van de SCM-overeenkomst van de WTO alsmede artikel 6, onder d), van de basisverordening betreffende de toereikendheid van de prijzen, die zal worden vastgesteld rekening houdend met de geldende marktvoorwaarden voor het betrokken goed of de betrokken dienst in het land van levering of aankoop. Met andere woorden, dat de gebruikte benchmark verband moet houden met de geldende voorwaarden op de Chinese markt; of op basis van de voorwaarden die gelden op de markt van een ander land of op de wereldmarkt en die voor de ontvanger beschikbaar zijn.

(421)

De Commissie stelde vast dat de geldende voorwaarden op de Chinese markt verstoord waren gezien het toepasselijke nationale en sectorale beleid dat door de marktdeelnemers wordt uitgevoerd. Bovendien miste de Commissie, als gevolg van de gedeeltelijke niet-medewerking van de Chinese overheid, cruciale informatie over de situatie op de motorenmarkt in de VRC en over mogelijke correcties die moesten worden aangebracht. Wat de geldende voorwaarden op de markt van een ander land of op de wereldmarkt betreft, was dergelijke informatie niet beschikbaar in voldoende detail om een zinvolle vergelijking mogelijk te maken. Bijgevolg moest de Commissie zich op de beschikbare gegevens baseren. Op basis daarvan concludeerde de Commissie dat de geldende voorwaarden op de Chinese markt geen correcties rechtvaardigden en berekende zij daarom de benchmark volgens de in overweging 432 beschreven methode.

(422)

Verscheidene partijen voerden aan dat de Commissie de invoerprijzen van motoren van de in de steekproef opgenomen medewerkende producenten als niet-vertekende benchmark had moeten gebruiken.

(423)

Gezien het marktaandeel van de binnenlandse leveranciers van motoren en het feit dat zij de prijszetters op de Chinese markt zijn, zoals in overweging 404 vermeld, werd het in dit verband niet passend geacht om de invoerprijzen als benchmark te gebruiken omdat hun niveau evenzeer werd beïnvloed door dezelfde verstoringen op de binnenlandse markt. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(424)

Giant en de Chinese overheid voerden aan dat de aanpak van de Commissie in strijd was met artikel 1, lid 1, onder b), artikel 10 en artikel 32, lid 1, van de SCM-overeenkomst van de WTO, aangezien de Commissie haar verplichting om te concluderen dat aan fabrikanten functies zijn toevertrouwd of dat fabrikanten met functies zijn belast niet kan omzeilen. In dit verband stelde Giant dat de Commissie moet: 1) onderzoeken of er aan fabrikanten subsidies werden verleend; 2) onderzoeken of motoren en accu's op marktconforme basis werden gekocht; 3) berekenen hoeveel van de subsidies werden doorgegeven.

(425)

In dit verband wordt geoordeeld dat de conclusie van de Commissie is gebaseerd op voldoende gedetailleerde gronden die in overweging 414 zijn samengevat. Wat de opmerkingen van Giant betreft, was de Commissie van mening dat zij cruciale informatie miste wegens de niet-medewerking van de Chinese overheid en het feit dat slechts één leverancier op eigen initiatief meewerkte. Op basis van de beschikbare informatie en het door de Commissie gevoerde onderzoek, werd niettemin geoordeeld dat was voldaan aan de voorwaarden om tot een conclusie te komen over het toevertrouwen van functies en belasten met functies. Het „doorgeef”-argument werd irrelevant geacht omdat het onderzoek van de Commissie zich niet op deze kwestie toespitste. Op grond daarvan moesten deze argumenten worden afgewezen.

(426)

Zoals uiteengezet in de overwegingen 390 tot en met 412 worden leveranciers van inputs er uit hoofde van verschillende juridische documenten die specifiek gericht zijn tot ondernemingen in de elektrische-fietsensector mee belast motoren voor een ontoereikende prijs aan de elektrische-fietsenindustrie te verstrekken. Op basis van deze documenten is aangetoond dat de leveranciers van inputs alleen inputs verstrekken aan een beperkt aantal sectoren/ondernemingen die voldoen aan het desbetreffende beleid van de Chinese overheid.

(427)

De Commissie concludeerde bijgevolg dat subsidies in de vorm van het verstrekken van motoren voor een ontoereikende prijs niet algemeen beschikbaar zijn, maar specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening. Bovendien heeft geen enkele belanghebbende bewijsmateriaal overgelegd waaruit zou blijken dat deze vorm van subsidies is gebaseerd op objectieve criteria of voorwaarden in de zin van artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening.

(428)

Alle in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs kochten motoren op de binnenlandse markt, voornamelijk van niet-verbonden ondernemingen, maar zij voerden ook bepaalde hoeveelheden in. Van verbonden ondernemingen werden slechts onbeduidende hoeveelheden aangekocht. Voor een aantal van de producenten was Bafang de belangrijkste leverancier, met een aandeel van meer dan 50 % van de totale aankopen.

(429)

Zoals uiteengezet in overweging 396 verkocht Bafang, een ondergeschikte onderneming belast met de uitvoering van nationaal beleid, motoren op de binnenlandse markt tegen aanzienlijk lagere prijzen dan voor uitvoer in rekening werden gebracht. Dientengevolge hebben de Chinese producenten-exporteurs voordeel behaald uit de voor een ontoereikende prijs verkochte motoren.

(430)

Verschillende partijen voerden aan dat volgens artikel 2, onder a) en b), van de basisverordening alleen de overheid in aanmerking komt om de subsidieverstrekker te zijn. Aangezien Bafang een particuliere onderneming is, kan het niet worden beschouwd als een overheidsinstantie in de zin van artikel 2, onder b), en kan het derhalve geen subsidieverstrekker zijn.

(431)

In dit verband werd geoordeeld dat deze opmerking niet relevant was in het licht van de conclusie in overweging 412, namelijk dat de Chinese overheid aan de leveranciers van motoren voor de producenten van elektrische fietsen de levering van deze input tegen een ontoereikende prijs toevertrouwt en hen daarmee belast.

(432)

Het voordeel voor de in de steekproef opgenomen ondernemingen werd berekend door vergelijking van de binnenlandse prijzen en de uitvoerprijzen voor motoren die Bafang tijdens het OT in rekening bracht. Deze vergelijking werd uitgevoerd met behulp van de combinatie (naaf of midden) en het vermogen van de motoren (in kW). De berekende percentages werden toegepast op de prijzen die door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden betaald voor aankopen van binnenlandse leveranciers. Er werden geen correcties toegepast.

(433)

De Giant-groep beweerde dat er geen verband bestaat tussen de lokaal aangekochte motoren en de elektrische fietsen die het naar de EU uitvoerde.

(434)

In dit verband wordt geoordeeld dat het in de overwegingen 428 tot en met 429 vastgestelde voordeel ten goede komt aan de producenten-exporteurs van elektrische fietsen die tegen een ontoereikende prijs binnenlandse motoren kopen en geen verband houdt met specifieke verkochte modellen elektrische fietsen. Daarom werd geconcludeerd dat de Giant-groep een voordeel ontving bij de aankoop van binnenlandse motoren tegen verstoorde prijzen als gevolg van het in de overwegingen 394 tot en met 412 beschreven toevertrouwen van functies en belasten met functies door de Chinese overheid. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(435)

Wat de binnenlandse verkoop betreft, voerde Bafang aan dat de lijst van transacties die werden gebruikt om een gemiddelde prijs vast te stellen voor op de binnenlandse markt verkochte motoren ook de verkoop aan een verbonden onderneming omvatte. Bovendien verduidelijkte Bafang dat deze verkoop aan een verbonden onderneming bestemd was voor de uitvoer, aangezien deze verbonden onderneming optrad als een binnenlandse handelaar die verantwoordelijk was voor de uitvoer. Daarom verzocht Bafang de Commissie om deze verkoop uit te sluiten van de berekening van de gemiddelde binnenlandse verkoopprijzen.

(436)

De Commissie aanvaardde dit argument en sloot deze verkoop uit bij de berekening van de gemiddelde prijs van de binnenlandse verkoop omdat zij overtuigd was door het door Bafang verstrekte bewijsmateriaal dat deze verkoop inderdaad als „uitvoer” via zijn binnenlandse verbonden handelaar moest worden beschouwd. In ieder geval bevatte het dossier geen bewijsmateriaal waaruit bleek of deze verkoop aan de verbonden handelaar al dan niet op marktconforme basis had plaatsgevonden, zoals in de overwegingen 437 tot en met 441 nader toegelicht. Bijgevolg werden de berekeningen dienovereenkomstig gewijzigd door alleen rekening te houden met de binnenlandse verkoop aan onafhankelijke afnemers.

(437)

Wat de gemiddelde uitvoerprijs betreft, stelde Bafang met betrekking tot dezelfde verkoop waarop in de overwegingen 435 en 436 is ingegaan, dat de prijzen van de via zijn binnenlandse verbonden handelaar uitgevoerde motoren naar behoren moeten worden gecorrigeerd om de verkoop-, algemene en administratiekosten (VAA-kosten) alsmede de winst van die handelaar buiten beschouwing te laten.

(438)

In dit verband kon niet worden vastgesteld of de transacties tussen Bafang en zijn verbonden onderneming op marktconforme basis plaatsvonden dan wel of de uitvoer naar niet-verbonden afnemers door deze verbonden onderneming met een redelijk bedrag voor de winst en VAA-kosten moet worden gecorrigeerd. In ieder geval moet de benchmark voor het bepalen van de uitvoerprijs worden gebaseerd op de werkelijke uitvoerprijs die door de onafhankelijke afnemer is betaald, aangezien dit wordt beschouwd als een marktprijs die vrij is van verstoringen van de binnenlandse markt, ongeacht de hoogte van de door de handelaar van Bafang gemaakte VAA-kosten en winst. Om een goede vergelijking van de binnenlandse verkoop en uitvoer in hetzelfde handelsstadium te verzekeren en om consistentie met de in de overwegingen 435 en 436 toegelichte correctie van de prijs van de binnenlandse verkoop te waarborgen, besloot de Commissie deze indirecte uitvoer via de verbonden binnenlandse handelaar uit te sluiten en wijzigde zij de berekening van de gemiddelde uitvoerprijs dienovereenkomstig. Bij de vergelijking tussen de binnenlandse prijs en de uitvoerprijs werd derhalve uitsluitend rekening gehouden met de rechtstreekse verkoop van Bafang aan onafhankelijke afnemers op zowel de binnenlandse markt als de exportmarkten. De representativiteit van de desbetreffende, aldus gecorrigeerde verkoop was nog steeds aanzienlijk en vertegenwoordigde bijna 70 % van de totale uitvoer. Deze bevindingen werden ook opnieuw meegedeeld in een aanvullende mededeling van de definitieve bevindingen aan alle belanghebbenden.

(439)

Na deze aanvullende mededeling voerde Bafang aan dat de uitvoer door zijn verbonden onderneming naar niet-verbonden afnemers niet mocht worden uitgesloten en dat de overeenkomstige verkooptransacties naar behoren neerwaarts moesten worden gecorrigeerd door de VAA-kosten en winst buiten beschouwing te laten. Bafang voerde ook aan dat de Commissie tijdens het onderzoek om deze informatie had kunnen vragen om zich ervan te vergewissen dat de verkoop aan verbonden afnemers „op marktconforme basis” plaatsvond.

(440)

In dit verband zij eraan herinnerd dat de prijsvergelijking uitsluitend was bedoeld om een benchmark vast te stellen voor motoren die tegen een ontoereikende prijs worden verkocht. Na Bafangs opmerkingen naar aanleiding van de mededeling van feiten en overwegingen werd het passend geacht om via de verbonden handelaar verrichte uitvoertransacties, zoals Bafang beweerde, uit te sluiten aangezien dergelijke transacties VAA-kosten en winst omvatten en niet kon worden vastgesteld of de verkoopprijzen van deze transacties betrouwbaar waren.

(441)

Daarnaast moet worden verduidelijkt dat het bestaan van VAA-kosten en winst op het niveau van de handelsonderneming pas na het controlebezoek werd bekendgemaakt aan de diensten van de Commissie en dat Bafang deze kwestie niet aan de orde stelde bij het verstrekken van informatie over zijn winstgevendheid op de twee verschillende markten of bij het identificeren van elementen die een prijsverschil tussen binnenlandse en uitvoerprijzen zouden kunnen rechtvaardigen (zie overweging 397). Ten slotte zij erop gewezen dat Bafang zijn argument niet met bewijsmateriaal heeft gestaafd, aangezien het in zijn opmerkingen naar aanleiding van de mededeling of aanvullende mededeling van feiten en overwegingen geen verdere informatie over de hoogte van deze VAA-kosten en winst verstrekte. In ieder geval kon, zoals in overweging 437 uiteengezet, de juiste benchmark voor de uitvoer alleen worden gebaseerd op de werkelijke prijs die de eindafnemer in rekening wordt gebracht, ongeacht enige tussentijdse verkopen en de desbetreffende hoogte van VAA-kosten en winst van handelaren, aangezien deze niet relevant zijn bij de vaststelling van de juiste marktprijs voor de berekening van het subsidievoordeel. Op grond daarvan heeft de Commissie deze argumenten afgewezen.

(442)

Het subsidiebedrag dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

Tabel 3

Verstrekking van motoren voor een ontoereikende prijs

(443)

Bij gebrek aan informatie van de Chinese overheid betreffende het aantal en het eigendom van de binnenlandse leveranciers van accu's voor elektrische fietsen, moest de Commissie zich overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening baseren op de beschikbare gegevens. Op dit punt heeft de Commissie een door de klager verstrekt specifiek industrierapport over de Chinese industrie van lithium-accu's voor elektrische fietsen en de situatie van de leveranciers van accu's van de vijf in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs onderzocht.

(444)

Daarnaast heeft de Commissie 23 Chinese leveranciers van accu's geïdentificeerd, waarvan er ten minste 3 leden van de CBA waren, en ten minste één gedeeltelijk in staatsbezit was. Deze leveranciers leverden 33 % van de totale hoeveelheid accu's, gelijk aan 31 % van de totale waarde van deze aankopen in het OT. Zoals uiteengezet in de overwegingen 133 tot en met 139, stond de CBA in de beoordelingsperiode onder leiding van de Staatsraad. Bovendien legt de CBA, zoals uiteengezet in overweging 382, haar leden bepaalde verplichtingen op met betrekking tot de uitvoering van nationaal beleid.

(445)

Op basis hiervan oordeelde de Commissie dat leden van de CBA gebonden zijn aan strenge verplichtingen jegens hun vereniging, die onder de zakelijke leiding en het toezicht staat van de Commissie voor toezicht op en beheer van staatsactiva van de Staatsraad. Dientengevolge worden de leden van de CBA, waaronder leveranciers van accu's, beschouwd als ondergeschikte belangrijke marktdeelnemers in de fietsenindustrie, waaraan de uitvoering van nationaal beleid werd toevertrouwd met als doel de bredere doelstellingen in verband met de productie van elektrische fietsen te verwezenlijken. Daarom heeft de Commissie dit beleid ook ten aanzien van accu's nader onderzocht.

(446)

Net als bij motoren beweerden verschillende partijen dat de CBA een vereniging zonder winstoogmerk is waarvan de leden bedrijven, onderzoekseenheden en lokale verenigingen in de fietsindustrie zijn die zich vrijwillig aansluiten. Deze partijen voerden ook aan dat de meeste leden van de CBA particuliere ondernemingen zijn.

(447)

In dit verband wordt verwezen naar de overwegingen 166 en 168, waarin staat dat de Commissie zich op de beschikbare gegevens moest baseren omdat de Chinese overheid weigerde informatie te verstrekken over de eigendom van binnenlandse leveranciers van inputs. Daaruit bleek dat verscheidene leden van de CBA ook staatsondernemingen zijn.

(448)

De Chinese overheid argumenteerde dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de CBA een overheidsinstantie is.

(449)

In dit verband verwees de Commissie naar overweging 138 en bevestigde zij haar conclusie dat de CBA werkt overeenkomstig de bedrijfsrichtsnoeren en onder het toezicht van „de Staatsraad, het ministerie van Civiele Zaken en het bevoegde bedrijfsonderdeel van de maatschappij”. Dit was ook het geval in 2016, toen het Dertiende Fietsenplan werd goedgekeurd.

(450)

De Chinese overheid argumenteerde ook dat staatseigendom volgens de bestaande jurisprudentie niet volstaat om aan te tonen dat er sprake is van het toevertrouwen van functies en belasten met functies.

(451)

Hoewel staatseigendom op zich niet volstaat om aan te tonen dat er sprake is van het toevertrouwen van functies en belasten met functies, is het in dit verband een belangrijk element. Voorts moet worden opgemerkt dat, zoals in de overwegingen 452 tot en met 484 beschreven, het onderzoek van de Commissie is gebaseerd op een aantal andere factoren die het argument staven dat de Chinese overheid aan de binnenlandse leveranciers van accu's voor de elektrische-fietsenindustrie functies heeft toevertrouwd en hen daarmee heeft belast. Op grond daarvan moesten deze opmerkingen worden afgewezen.

(452)

De Commissie heeft verscheidene juridisch bronnen gevonden die aanwijzingen bevatten voor overheidssteun aan de industrie van accu's, op grond van hun positie in de toeleveringsketen voor elektrische fietsen.

(453)

Het eerste document is het Ontwikkelingsplan voor de lichte industrie (2016-2020), door de Chinese overheid opgesteld ter uitvoering van het Dertiende Vijfjarenplan en Made in China 2025. In dit plan zijn accu's opgenomen onder de „belangrijke industrietakken”. Voor wat betreft accu's, adviseert dit plan om „De accu-industrie te stimuleren in de richting van een groene, veilige ontwikkeling van accu's met hoge prestaties en een lange levensduur. De O&O en industrialisatie te versnellen van de hoogwaardige elektrodematerialen van lithium-ionaccu's, accumembranen, elektrolyten, nieuwe soorten aanvullende en geavanceerde systeemintegratietechnologie, technologie voor nieuwe soorten loodaccu's, zoals spiraalaccu's en lood-koolstofaccu's, en de volgende generatie loodaccu's, zoals bipolaire roosters, roosters zonder loodplaat en belangrijke materialen […]. Te focussen op het ontwikkelen van nieuwe soorten primaire accu's, nieuwe soorten loodaccu's, hoogwaardige accu's voor „new energy-vehicles” en brandstofcellen. Opvoeren van de snelheid van technische apparatuur door omschakeling en modernisering van ondernemingen die loodaccu's produceren in overeenstemming met de Standaardvoorwaarden voor de bedrijfstak loodzuur-accu's (versie 2015). Actief stimuleren van de ontwikkeling van recyclingsystemen voor loodaccu's.”

(454)

In het plan zijn ook concrete beleidsmaatregelen opgenomen voor elk van deze belangrijke industrietakken. Deze zijn beschreven in de overwegingen 101 tot en met 106 en omvatten onder andere preferentiële leningen, ondersteuning van exportkredietverzekeringen en ondersteunende belastingmaatregelen.

(455)

Het tweede document betreft de strategie „Made in China 2025”. Dit is een nationale strategie die is gericht op de tien belangrijkste sectoren die in de periode tot 2025 speciale steun en aandacht krijgen. Deze steun wordt verleend door middel van leningen van staatsbanken op niet-commerciële grondslag, vrijstelling van de verplichting om te voldoen aan bepaalde normen en voorschriften en andere voorrechten. De Chinese accu-industrie maakt deel uit van de activiteiten die door de nationale strategie worden ondersteund. Dit blijkt uit de toevoeging van het volgende fragment:

(456)

Het derde document is het Dertiende Vijfjarenplan voor de fietsen- en elektrische-fietsenindustrie, waarin de belangrijkste doelstellingen, prioriteiten en steunregelingen voor de fiets- en elektrische-fietsenindustrie en de bedrijfstakken die de belangrijkste onderdelen voor die fietsen maken, waaronder de accu-industrie, zijn opgenomen:

(457)

Het vierde document is het Twaalfde Vijfjarenplan voor de accu-industrie, dat in 2015 werd aangenomen en dus tijdens het begin van het onderzoektijdvak van kracht was:

(458)

Het vijfde document is het Dertiende Vijfjarenplan voor de accu-industrie, dat op 18 januari 2016 werd aangenomen door de China Chemical and Physical Power Industry Association:

(459)

Naast de hierboven beschreven rechtsbronnen baseerde de Commissie zich op een rapport over de Chinese industrie van lithiumaccu's voor elektrische fietsen (Yubo Zhiye Business consulting). Het rapport („In-depth analysis lithium-ion battery industry for electric bicycles in 2018-2023 and guidance report on the„13th Five-Year”development plan”) (51) dat publiekelijk toegankelijk is op de website van het adviesbureau (www.chinabgao.com), bevestigt dat de industrie zwaar is gesubsidieerd en dat deze subsidies worden toegekend met het oog op het algemeen belang van de elektrische-fietsenindustrie:

(460)

Samenvattend bevatten deze documenten bewijs van de overheidssteun aan de accu-industrie, en beschrijven ze tevens de verschillende steunmaatregelen waarvan deze industrie de afgelopen jaren heeft kunnen profiteren (preferentiële financiering, belastingvermindering/vrijstelling en exportkredietverzekering). Bovendien wordt in deze documenten de noodzaak benadrukt van verdere integratie van de bedrijfstakken voor accu's en elektrische fietsen door middel van intensieve samenwerking en samenwerkingsverbanden, en wordt het bestaan erkend van een subsidiebeleid voor accu's voor elektrische fietsen ter bevordering van de algemene invoering en uitvoer van elektrische fietsen.

(461)

Op basis hiervan heeft de Commissie geconcludeerd dat de accu-industrie een ondersteunde industrie is, die kan profiteren van verschillende subsidies, en waarvan de ontwikkeling nauw is verbonden met de ontwikkeling van de elektrische-fietsenindustrie.

(462)

Gezien de gedeeltelijke niet-medewerking van de Chinese overheid werden van de leveranciers van inputs geen antwoorden op de vragenlijst ontvangen, waardoor de Commissie cruciale informatie over de binnenlandse markt van acculeveranciers miste. Dientengevolge moest de Commissie zich overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening baseren op de beschikbare gegevens om haar bevindingen inzake het toevertrouwen van functies vast te stellen. In dit opzicht bestonden de aan de Commissie beschikbare gegevens uit de overheidsplannen zoals beschreven in punt 3.1, de van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verzamelde gegevens met betrekking tot hun binnenlandse leveranciers van accu's, openbare informatie betreffende de CBA en haar leden en de gegevens die waren verzameld van Bafang, de enige medewerkende leverancier van inputs.

(463)

De Commissie constateerde dat in verschillende rechtsbronnen melding wordt gemaakt van het feit dat de Chinese overheid maatregelen heeft genomen om de kosten van accu's te verlagen, om de afnemers van producenten van elektrische fietsen een voordeel te verstrekken.

(464)

Het eerste document is het Dertiende Fietsenplan. In dit plan staat dat op zes belangrijke technologische gebieden doorbraken zullen worden gerealiseerd. Een van deze gebieden is uitgebreide prestatieverbetering van lood-zuur-accu's en lithium-ion-accu's. Ook stelt het plan drie meetbare doelen vast:

(465)

Het tweede document is het Dertiende Vijfjarenplan voor de accu-industrie. Dit plan voorziet in verschillende banden met de verwerkende industrie, en met name met de elektrische-fietsenindustrie, zoals beschreven in overweging 458. Daarnaast worden ook een verbinding gelegd tussen de subsidiëring van de accu-industrie en de elektrische-fietsenindustrie: „Er wordt geadviseerd om een subsidiebeleid in te voeren voor lithium-ion-accu's voor elektrische fietsen ter bevordering van de algemene invoering van elektrische fietsen met lithium-ion-accu's”(Hoofdstuk V, deel V).

(466)

Het derde document is het in overweging 459 beschreven bedrijfstakspecifieke rapport over accu's, waarin wordt verduidelijkt dat de „belangrijkste toekomstige toepassingen van lithium-ionaccu's geconcentreerd zullen zijn op elektrisch gereedschap, lichte elektrische fietsen, voertuigen op nieuwe energiebronnen en energieopslagsystemen” (hoofdstuk V, deel II). Dit bewijst dat de Chinese elektrische-fietsenindustrie bezig is met de overschakeling op lithium-accu's, zoals de Commissie ook heeft begrepen. Dit werd ook bevestigt door de antwoorden op de vragenlijst van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(467)

Het vierde document is „De uitvoering van adviezen voor verdere bevordering van een gezonde ontwikkeling van de fietsenindustrie in onze stad”, gepubliceerd door de gemeentelijke commissie voor economie en informatietechnologie van Tianjin. In overeenstemming met de bepalingen van het Dertiende Fietsenplan wordt in deze adviezen aanbevolen om binnenlandse accu's te gebruiken voor de productie van elektrische fietsen en een kostenverlaging voor de accu's te realiseren: „Vertrouwen op binnenlandse toonaangevende O&O voor lithium-accu's en bijbehorende materialen en op productiebedrijven zoals Lishen, BAK en Gateway: wij zullen de O&O-activiteiten voor hoogwaardige, voordelige, veilige en betrouwbare lithium-accu's voor elektrische fietsen en bijbehorende ondersteunende technologieën versterken.”

(468)

Op basis van het bovenstaande wordt duidelijk dat het door de Chinese overheid ontwikkelde beleid een verband legt tussen de ontwikkeling van de lithium-ion-accu-industrie en de elektrische fietsenindustrie. Voorts voorziet het beleid tevens in kosten- en prijsverlaging in de accu-industrie, door middel van subsidies, ter bevordering van de ontwikkeling van de elektrische-fietsenindustrie. Dit toont duidelijk aan dat de Chinese overheid door middel van dit beleid producenten van accu's functies toevertrouwt of hen daarmee belast om accu's tegen een lage prijs te verkopen ten voordele van de afnemende elektrische-fietsenindustrie.

(469)

Wat de leveranciers van accu's aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs betreft, heeft de Commissie in overweging 444 vastgesteld dat de leden van de CBA die accu's leverden aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, een aandeel van 33 % hadden in de volledige binnenlandse hoeveelheid die werd geleverd aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, en een aandeel van 31 % in de totale waarde van aankopen tijdens het OT. Voorts concludeerde de Commissie in overweging 383 dat de leden van de CBA, waaronder leveranciers van onderdelen, ondergeschikte belangrijke ondernemingen zijn waaraan de Chinese overheid de uitvoering van nationaal beleid heeft toevertrouwd met het doel van verwezenlijking van de bredere doelstellingen in verband met de productie van elektrische fietsen. Op basis van het bovenstaande en bij gebrek aan andere informatie werd dit beschouwd als representatief voor de situatie op de Chinese binnenlandse markt voor accu's.

(470)

Meer in het bijzonder moest de Commissie zich, bij gebrek aan medewerking door de leveranciers van accu's, baseren op de gegevens die waren verzameld van Bafang, dat accu's verkocht op de binnenlandse markt en voor uitvoer. In dit verband bleek uit het onderzoek dat Bafang dezelfde modellen accu's op de binnenlandse markt had verkocht tegen aanzienlijk gunstigere (lagere) prijzen dan de prijzen die voor uitvoer in rekening werden gebracht. Het verschil was tijdens het OT tussen 30 % en 50 %.

(471)

Verscheidene partijen voerden aan dat de verkoop van accu's door Bafang om de volgende redenen niet als benchmark kon worden gebruikt. Ten eerste is Bafang geen fabrikant van accu's. Ten tweede wordt een deel van de door Bafang uitgevoerde en in eigen land verkochte accu's ingevoerd. Zij voerden ook aan dat de vergelijking van de prijzen van Bafang niet als benchmark voor accu's kon worden gebruikt omdat Bafang in het onderzoektijdvak zeer weinig accu's verkocht.

(472)

In dit verband wordt er vooreerst aan herinnerd dat de Commissie, gezien de gedeeltelijke medewerking van de Chinese overheid zoals vermeld in punt 3.3.3 en het gebrek aan medewerking van producenten van accu's, haar bevindingen overeenkomstig artikel 28 van de basisverordening op de beschikbare gegevens moest baseren. Op grond daarvan werd geoordeeld dat de beschikbare gegevens, d.w.z. de relevante gegevens met betrekking tot Bafang, geschikt en redelijk waren. Ten tweede werd in het licht van het nationale beleid en de bepalingen van het door de CBA opgestelde plan voor de fietsindustrie, dat met name gericht is op de verbetering van de prijsprestaties van lithiumaccu's en de uitvoerprestaties van producenten-exporteurs van elektrische fietsen zoals vermeld in de overwegingen 112, 113 en 464, geoordeeld dat de bevoorradingsbron, d.w.z. of de accu's intern werden geproduceerd dan wel in eigen land werden gekocht of zelfs werden ingevoerd, irrelevant was. Wat relevant is voor het onderzoek is het verschil voor de producenten van het onderzochte product tussen de daadwerkelijk betaalde gesubsidieerde prijs van accu's en een representatieve marktprijs die zij zonder de subsidiëring zouden hebben betaald. Op grond van het bovenstaande moesten deze argumenten worden afgewezen.

(473)

Deze modellen waren gelijk, wat bleek uit het feit dat ze dezelfde interne productcode hadden, en hetzelfde vermogen in mAH. Het aanzienlijke verschil in prijzen van gelijke modellen voor de binnenlandse markt en voor de uitvoermarkten kon niet worden verantwoord. Evenzo was er voor motoren in het dossier geen informatie beschikbaar waaruit bleek dat de verschillende prijsniveaus te wijten waren aan bepaalde marktomstandigheden op de verschillende markten waarop de accu's werden verkocht. Deze stelling werd in het bijzonder weerlegd door de in het onderzoek verzamelde informatie, namelijk dat Bafang, als lid van de CBA, ondergeschikt is aan deze vereniging, en dat het Dertiende Fietsenplan, dat rechtstreeks van invloed is op de CBA, gericht is op de verbetering van de uitvoerprestaties van de producenten-exporteurs van elektrische fietsen, zoals beschreven in de overwegingen 112 en 113. Dientengevolge zijn aan Bafang, met het oog op het verbeteren van de exportprestaties van de elektrische-fietsenindustrie, functies toevertrouwd of is zij belast met de verkoop van inputs tegen goedkopere prijzen op de binnenlandse markt, zodat Chinese producenten-exporteurs van elektrische fietsen hun kosten kunnen verlagen en hun producten op de uitvoermarkten kunnen aanbieden tegen aanzienlijk lagere prijzen dan hun concurrenten op de uitvoermarkten die accu's moeten aankopen tegen niet-gesubsidieerde prijzen. Op die manier vertonen de leveranciers van accu's irrationeel gedrag door accu's op de binnenlandse markt tegen een lager bedrag te verkopen in plaats van te streven naar winstmaximalisatie door dezelfde modellen accu's op exportmarkten te verkopen tegen aanzienlijk hogere prijzen, waardoor een aanzienlijk hogere winst kan worden gerealiseerd. Dientengevolge zijn aan Bafang, met het oog op verbetering van de uitvoerprestaties van de industrie, functies toevertrouwd voor de verkoop van inputs tegen goedkopere prijzen op de binnenlandse markt, zodat producenten-exporteurs van elektrische fietsen hun producten kunnen aanbieden tegen aanzienlijk lagere prijzen dan hun concurrenten op de uitvoermarkten die accu's moeten aankopen tegen niet-gesubsidieerde prijzen.

(474)

De Yadea-groep en Bafang voerden aan dat de op de binnenlandse markt verkochte modellen niet dezelfde zijn als die welke worden uitgevoerd en dat ze van verschillende leveranciers afkomstig zijn. Bafang stelde derhalve voor de vergelijking uitsluitend te maken op basis van exact dezelfde modellen accu's die door één leverancier worden aangekocht, wiens producten zowel worden uitgevoerd als op de binnenlandse markt worden verkocht. Bafang merkte ook op dat het beperken van de vergelijkingen tot de door de aangegeven leverancier verkochte accu's nog steeds zou leiden tot een aanzienlijk verschil tussen de binnenlandse en uitvoerprijzen, al zal dat verschil merkbaar kleiner zijn dan bij gebruik van de modellen van alle andere leveranciers.

(475)

In dit verband moet worden opgemerkt dat de vergelijking werd gemaakt voor producten met hetzelfde interne referentienummer voor Bafang. Bijgevolg werd geoordeeld dat deze modellen vergelijkbaar waren, vooral omdat zij hetzelfde vermogen hebben. Het feit dat een vergelijking op basis van modellen aangekocht bij precies dezelfde bron nog steeds tot een aanzienlijk prijsverschil zou leiden, werd irrelevant geacht. Om die redenen werden de bovenstaande argumenten afgewezen.

(476)

Op basis van het voorgaande heeft de Commissie geconcludeerd dat de Chinese overheid Chinese producenten van accu's de functie toevertrouwt van of belast met de levering van deze input voor een ontoereikende prijs aan de binnenlandse producenten van elektrische fietsen.

(477)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerde Giant aan dat volgens de WTO-beroepsinstantie in US – Countervailing Duty Investigation on DRAMs, „loutere beleidsverklaringen” geen „toevertrouwen van functies of belasten met functies in de zin van artikel 1, lid 1, onder a), 1), iv), van de SCM-overeenkomst kunnen inhouden (52)”. Bovendien „impliceert het toevertrouwen van functies en belasten met functies – door het geven van verantwoordelijkheid aan of het uitoefenen van gezag over een particulier lichaam – een actievere rol dan louter aansporing” (53). De WTO-beroepsinstantie kwam tot de conclusie dat bewijs voor „het toevertrouwen van functies aan of het belasten met functies van een particulier lichaam een vorm van dreiging of aansporing zou inhouden (54)”. Bovendien verwees Giant ook naar het WTO-panel in US – Export Restraints, dat opmerkte dat „zowel het toevertrouwen van functies als het belasten met functies derhalve noodzakelijkerwijs gepaard gaat met de volgende drie elementen: i) een expliciete en positieve handeling, of het nu gaat om delegeren of opdragen; ii) die op een specifieke partij is gericht; en iii) waarvan het doel een specifieke taak of plicht is” (55). Enkel toezicht of de uitoefening van algemene regelgevende bevoegdheden is dan ook onvoldoende om te oordelen dat er sprake is van het toevertrouwen van functies en belasten met functies (56).

(478)

In dit verband moet worden opgemerkt dat de conclusie van de Commissie niet alleen is gebaseerd op een loutere beleidsverklaring die in punt 3.1 is beschreven. Ze is ook gebaseerd op de rol van de CBA die, als een vereniging die niet alleen fietsfabrikanten maar ook accufabrikanten verenigt, onder toezicht staat van en wordt geleid door de hoogste Chinese autoriteit, namelijk de Staatsraad. Voorts wordt eraan herinnerd dat de leden van de CBA verplicht zijn de besluiten van de CBA uit te voeren en daarom als ondergeschikt werden beschouwd. In dit verband wordt eraan herinnerd dat de CBA het Dertiende Fietsenplan heeft gepubliceerd, dat met name tot doel heeft de uitvoerprestaties van producenten-exporteurs van elektrische fietsen te verbeteren, zoals in de overwegingen 112 en 113 vermeld. Bovenstaande overwegingen worden ook gestaafd door talrijke uittreksels uit het bedrijfstakspecifieke rapport over accu's in overweging 459 en meer in het algemeen uit verschillende bronnen in de overwegingen 464 tot en met 467, waaruit blijkt dat de steun aan de accusector functioneel is voor de positie van de sector in de toeleveringsketen van de elektrische-fietsenindustrie. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(479)

Giant was ook van mening dat de Commissie de bewijslast had omgekeerd en verwees naar de gedeeltelijke niet-medewerking van de Chinese overheid met betrekking tot de getrokken conclusies. Giant benadrukte dat de bewijslast bij de Commissie ligt en dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de levering van accu's voor elektrische fietsen een praktijk is die de overheid normaal zelf vervult.

(480)

Net als de conclusie in overweging 415 wordt geoordeeld dat ook voor accu's het beschikbare bewijsmateriaal, dat op de beschikbare gegevens is gebaseerd, volstaat om aan te tonen dat er sprake is van het toevertrouwen van functies en belasten met functies. Er wordt ook aan herinnerd dat de Chinese overheid geen opmerkingen heeft gemaakt noch verdere informatie heeft verstrekt nadat zij ervan in kennis was gesteld dat de Commissie voornemens was zich op de beschikbare gegevens met betrekking tot de levering van inputs tegen een ontoereikende prijs te baseren. Op grond daarvan was de Commissie van oordeel dat zij de bewijslast niet heeft omgekeerd. Dit argument moest bijgevolg worden afgewezen.

(481)

In de eerste plaats herinnert de Commissie eraan dat zij, gezien de gedeeltelijke niet-medewerking van de Chinese overheid, haar bevindingen moest vaststellen op basis van de beschikbare gegevens, die bestonden uit het overheidsbeleid zoals beschreven in punt 3.7.3.2 en het specifieke industrierapport dat door de klager werd verstrekt, en de informatie die werd verstrekt door de enige medewerkende leverancier van accu's die de vragenlijst van de Commissie beantwoordde.

(482)

De Commissie heeft in de overwegingen 453 en 454 vastgesteld dat de accu-industrie in het ontwikkelingsplan voor de lichte industrie is vermeld als een „belangrijke industrietak”, en dit plan voorziet in een aantal beleidsmaatregelen in de vorm van administratieve steun, marktsteun, financiële steun en belastingsteun voor deze industrieën.

(483)

Zoals beschreven in overweging 459, bevat het speciale rapport inzake de accu-industrie bovendien bewijs dat deze industrie profiteerde van „preferentieel beleid”.

(484)

Op basis van bovenstaande overwegingen heeft de Commissie geconcludeerd dat accuproducenten subsidies in verschillende vormen hebben ontvangen.

(485)

Verscheidene partijen hebben opmerkingen gemaakt door te verwijzen naar artikel 14, onder d), van de SCM-overeenkomst van de WTO alsmede artikel 6, onder d), van de basisverordening betreffende de toereikendheid van de prijzen, die zal worden vastgesteld rekening houdend met de geldende marktvoorwaarden voor het betrokken goed of de betrokken dienst in het land van levering of aankoop. Met andere woorden, dat de gebruikte benchmark verband moet houden met de geldende voorwaarden op de Chinese markt; of op basis van de voorwaarden die gelden op de markt van een ander land of op de wereldmarkt en die voor de ontvanger beschikbaar zijn.

(486)

De Commissie stelde vast dat de geldende voorwaarden op de Chinese markt verstoord waren gezien het toepasselijke nationale en sectorale beleid dat door de marktdeelnemers wordt uitgevoerd. Bovendien miste de Commissie, als gevolg van de gedeeltelijke niet-medewerking van de Chinese overheid, cruciale informatie over de situatie op de accumarkt in de VRC en over mogelijke correcties die moesten worden aangebracht. Wat de geldende voorwaarden op de markt van een ander land of op de wereldmarkt betreft, was dergelijke informatie niet beschikbaar in voldoende detail om een zinvolle vergelijking mogelijk te maken. Bijgevolg moest de Commissie zich op de beschikbare gegevens baseren. Op basis daarvan concludeerde de Commissie dat de geldende voorwaarden op de Chinese markt geen correcties rechtvaardigden en berekende zij de benchmark volgens de in overweging 495 beschreven methode.

(487)

Giant en de Chinese overheid voerden aan dat de aanpak van de Commissie in strijd was met artikel 1, lid 1, onder b), artikel 10 en artikel 32, lid 1, van de SCM-overeenkomst van de WTO, aangezien de Commissie haar verplichting om te concluderen dat aan fabrikanten functies zijn toevertrouwd of dat fabrikanten met functies zijn belast niet kan omzeilen. In dit verband stelde Giant dat de Commissie moet: 1) onderzoeken of er aan fabrikanten subsidies werden verleend; 2) onderzoeken of accu's op marktconforme basis werden gekocht; 3) berekenen hoeveel van de subsidies werden doorgegeven.

(488)

In dit verband wordt geoordeeld dat de conclusie van de Commissie op voldoende gedetailleerde gronden is gebaseerd. Wat de opmerkingen van Giant betreft, was de Commissie van mening dat zij cruciale informatie miste wegens de niet-medewerking van de Chinese overheid en het feit dat slechts één leverancier op eigen initiatief meewerkte. Op basis van de beschikbare informatie en het door de Commissie gevoerde onderzoek, werd niettemin geoordeeld dat was voldaan aan de voorwaarden om tot een conclusie te komen over het toevertrouwen van functies en belasten met functies. Aangezien het onderzoek van de Commissie betrekking had op het aan de acculeveranciers toevertrouwen van de levering van accu's aan producenten van elektrische fietsen tegen een ontoereikende prijs en het belasten van de acculeveranciers daarmee, en niet op de door de acculeveranciers ontvangen subsidies, werd het „doorgeef”-argument als irrelevant beschouwd en derhalve afgewezen.

(489)

Zoals uiteengezet in de overwegingen 452 tot en met 474 worden leveranciers van inputs er uit hoofde van verschillende juridische documenten die specifiek gericht zijn tot ondernemingen in de elektrische-fietsensector, mee belast accu's voor een ontoereikende prijs aan de elektrische-fietsenindustrie te verstrekken. Op basis van deze documenten is aangetoond dat de leveranciers van inputs alleen accu's verstrekken aan een beperkt aantal sectoren/ondernemingen die voldoen aan het desbetreffende beleid van de Chinese overheid.

(490)

De Commissie concludeerde bijgevolg dat subsidies in de vorm van het verstrekken van accu's niet algemeen beschikbaar zijn, maar specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening. Bovendien heeft geen enkele belanghebbende bewijsmateriaal overgelegd waaruit zou blijken dat deze vorm van subsidies is gebaseerd op objectieve criteria of voorwaarden in de zin van artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening.

(491)

Alle in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs kochten op de binnenlandse markt accu's van niet-verbonden ondernemingen, maar voerden ook bepaalde hoeveelheden in.

(492)

Gelet op de gedeeltelijke niet-medewerking van de Chinese overheid, verstrekte geen enkele producerende leverancier van accu's informatie aan de Commissie door het beantwoorden van de vragenlijst voor Chinese leveranciers van inputs. Dientengevolge moest de Commissie zich overeenkomstig artikel 28 van de basisverordening baseren op de beschikbare gegevens om het niveau te bepalen van het voordeel voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs die accu's aankochten op de binnenlandse markt. De beschikbare gegevens bestonden uit de informatie die werd verzameld bij de enige leverancier van accu's die aan het onderzoek meewerkte. Zoals in overweging 470 uiteengezet, verkocht Bafang als een ondergeschikte marktdeelnemer waaraan de uitvoering van nationaal beleid was toevertrouwd, accu's op zijn binnenlandse markt tegen aanzienlijk lagere prijzen dan de uitvoerprijzen. Dientengevolge hebben de Chinese producenten-exporteurs voordeel behaald uit de voor een ontoereikende prijs verkochte accu's.

(493)

Verschillende partijen voerden aan dat volgens artikel 2, onder a) en b), van de basisverordening alleen de overheid in aanmerking komt om de subsidieverstrekker te zijn. Aangezien Bafang een particuliere onderneming is, kan het niet worden beschouwd als een overheidsinstantie in de zin van artikel 2, onder b), en kan het derhalve geen subsidieverstrekker zijn.

(494)

In dit verband werd geoordeeld dat deze opmerking niet relevant was in het licht van de conclusie in overweging 476, namelijk dat de Chinese overheid aan de leveranciers van accu's voor de producenten van elektrische fietsen de levering van deze input tegen een ontoereikende prijs toevertrouwt en hen daarmee belast.

(495)

Het voordeel voor de in de steekproef opgenomen ondernemingen werd berekend door het vergelijken van de binnenlandse prijzen en uitvoerprijzen die Bafang tijdens het OT in rekening bracht aan onafhankelijke afnemers. Deze vergelijking werd uitgevoerd voor de verkoop van identieke modellen, en resulteerde in een prijsverschil in het OT van tussen de 30 % en de 50 %. Het berekende percentage werd toegepast op de prijzen die door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden betaald voor de van Chinese binnenlandse leveranciers aangekochte accu's.

(496)

Giant beweerde dat er geen verband bestaat tussen de lokaal aangekochte accu's en de naar de EU uitgevoerde elektrische fietsen.

(497)

In dit verband wordt geoordeeld dat het in de overwegingen 491 tot en met 494 vastgestelde voordeel ten goede komt aan de producenten-exporteurs van elektrische fietsen die tegen een ontoereikende prijs binnenlandse accu's kopen en geen verband houdt met specifieke verkochte modellen elektrische fietsen. Daarom werd geconcludeerd dat de Giant-groep een voordeel ontving bij de aankoop van binnenlandse motoren tegen verstoorde prijzen als gevolg van het in de overwegingen 462 tot en met 476 beschreven toevertrouwen van functies en belasten met functies door de Chinese overheid. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(498)

Wat de correcties betreft, voerde Bafang aan dat vervoerskosten in verband met elektrische fietsen geen geschikte benchmark voor het vervoer van accu's konden zijn en verzocht het de Commissie nadere bijzonderheden over de gemaakte berekeningen te verstrekken.

(499)

Naar aanleiding van deze opmerkingen heeft de Commissie de betrokken partij een aanvullende mededeling van de definitieve bevindingen verstrekt die aanvullende informatie bevatte. In ieder geval werd geoordeeld dat de gevraagde informatie vertrouwelijk was en dat geen bedrijfsspecifieke cijfers konden worden bekendgemaakt. De Commissie merkte ook op dat dit argument niet met bewijsmateriaal werd gestaafd. Er werden hieromtrent geen verdere opmerkingen ontvangen.

(500)

Andere belanghebbenden voerden aan dat de gegevens van Bafang in hun geval geen geschikte benchmark waren omdat zij bij Bafang geen accu's hadden gekocht.

(501)

In dit verband moet worden opgemerkt dat de Commissie, gezien de gedeeltelijke medewerking van de Chinese overheid en het gebrek aan medewerking van andere leveranciers van accu's, zich op de beschikbare gegevens moest baseren, d.w.z. de door Bafang verstrekte informatie, die de Commissie kon verifiëren. Op grond daarvan moest dit argument worden afgewezen.

(502)

Het subsidiebedrag dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

Tabel 4

Verstrekking van accu's voor een ontoereikende prijs

(503)

Alle grond is in de VRC eigendom van de staat of van een collectief gevormd door dorpen of gemeenten alvorens hij juridisch kan worden overgedragen aan rechtspersonen of particulieren. Alle percelen grond in stedelijke gebieden zijn eigendom van de staat en alle percelen in plattelandsgebieden zijn eigendom van de dorpen of gemeenten.

(504)

Krachtens de grondwet van de VRC en de wet op het grondbeheer kunnen ondernemingen en particulieren echter „grondgebruiksrechten” kopen. Voor industriegrond loopt de erfpacht gewoonlijk vijftig jaar, verlengbaar met een nieuwe periode van vijftig jaar.

(505)