12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/1

(1)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft onder meer tot doel de teruggooi in alle visserijen van de Unie geleidelijk uit te bannen middels de invoering van een aanlandingsverplichting voor vangsten van soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden.

(2)

Om de aanlandingsverplichting toe te passen heeft de Commissie krachtens artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 de bevoegdheid om door middel van gedelegeerde handelingen teruggooiplannen vast te stellen voor een termijn van ten hoogste drie jaar, op basis van gezamenlijke aanbevelingen die de lidstaten opstellen in overleg met de betrokken adviesraden.

(3)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2374 van de Commissie (2) is een teruggooiplan voor bepaalde demersale visserijen in de zuidwestelijke wateren vastgesteld op grond van een gezamenlijke aanbeveling van België, Spanje, Frankrijk, Nederland en Portugal uit 2016.

(4)

België, Spanje, Frankrijk, Nederland en Portugal hebben een rechtstreeks belang bij het beheer van de visserij in de zuidwestelijke wateren. Op 2 juni 2017 hebben deze lidstaten, na overleg met de adviesraad voor de zuidwestelijke wateren, bij de Commissie een nieuwe gezamenlijke aanbeveling ingediend, waarin zij bepaalde wijzigingen aan het teruggooiplan voorstellen.

(5)

Deze nieuwe gezamenlijke aanbeveling is beoordeeld door het WTECV (3). De maatregelen van die gezamenlijke aanbeveling zijn in overeenstemming met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 en kunnen dus in het teruggooiplan worden opgenomen.

(6)

In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling wordt voorgesteld de visserij op blauwe wijting (Micromesistius poutassou) die met bodemtrawls en zegennetten in de ICES-sectoren VIIIc en IXa wordt gevangen, ook op te nemen in het bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2374 vastgestelde teruggooiplan.

(7)

In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling wordt ook voorgesteld de in het teruggooiplan omschreven definitie van de visserij op zeeduivel (Lophiidae) in de ICES-sectoren VIIIa, b, d en e en in de ICES-sectoren VIIIc en IXa te wijzigen door de toevoeging van een vistuigcode voor schakelnetten (GTR) en de verlaging van de maaswijdte voor alle staande netten van 200 naar 170 mm.

(8)

In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling wordt voorts voorgesteld de vrijstelling van de aanlandingsverplichting die is verleend in het teruggooiplan voor langoustine die met trawls in de ICES-deelgebieden VIII en IX wordt gevangen, te behouden, omdat bestaande wetenschappelijke gegevens op mogelijk hoge overlevingskansen wijzen gezien de kenmerken van het tuig dat voor deze soort wordt gebruikt, de visserijpraktijken en het ecosysteem. Het WTECV heeft in zijn beoordeling geconcludeerd dat de recentste experimenten en studies, aangevuld met de aanvullende informatie van de lidstaten, voldoende ondersteunende gegevens bieden die op hoge overlevingskansen wijzen. Derhalve moet deze vrijstelling, die reeds tweemaal werd verleend (voor het jaar 2016 en voor het jaar 2017), in 2018 worden gehandhaafd.

(9)

De in het teruggooiplan vastgelegde de-minimisvrijstelling voor heek tot maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die in de ICES-deelgebieden VIII en IX met trawls op deze soort vissen, berust op het feit dat het zeer moeilijk is een grotere selectiviteit te verwezenlijken. Het WTECV heeft geconcludeerd dat de aanvullende selectiviteitsinformatie van de lidstaten aanvullend bewijs bevatte dat selectiviteit zeer moeilijk te verwezenlijken is in de betrokken metiers. Extra werkzaamheden om deze vrijstelling beter te onderbouwen zijn echter noodzakelijk. Derhalve moet deze vrijstelling worden verlengd voor 2018 op voorwaarde dat de lidstaten betere ondersteunende informatie voor deze vrijstelling indienen, die vervolgens zal worden beoordeeld door het WTECV.

(10)

Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2374 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(11)

Aangezien de maatregelen van de onderhavige verordening rechtstreeks van invloed zijn op economische activiteiten die samenhangen met het visseizoen van de Unievaartuigen en op de programmering van dat visseizoen, moet de onderhavige verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden. Zij moet met ingang van 1 januari 2018 van toepassing zijn,

1)

In artikel 3, lid 1, wordt punt a) vervangen door:

2)

In artikel 3, lid 2, wordt het jaartal „2017” vervangen door „2018”.

3)

De bijlage wordt vervangen door de tekst in de bijlage bij deze verordening.

12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/6

(1)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft onder meer tot doel de teruggooi in alle visserijen van de Unie geleidelijk uit te bannen middels de invoering van een aanlandingsverplichting voor vangsten van soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden.

(2)

Om de aanlandingsverplichting toe te passen heeft de Commissie krachtens artikel 15, lid 6, van die verordening de bevoegdheid om door middel van gedelegeerde handelingen teruggooiplannen vast te stellen voor een termijn van ten hoogste drie jaar, op basis van gezamenlijke aanbevelingen die de lidstaten opstellen in overleg met de betrokken adviesraden.

(3)

België, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Nederland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk hebben een rechtstreeks belang bij het visserijbeheer in de Noordzee. Na overleg met de adviesraad voor de Noordzee hebben deze lidstaten op 3 juni 2016 bij de Commissie een gezamenlijke aanbeveling ingediend inzake een teruggooiplan voor demersale visserijen in de Noordzee. Op basis van deze gezamenlijke aanbeveling is bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2250 van de Commissie (3) een teruggooiplan voor deze visserijen vastgesteld.

(4)

Na overleg met de adviesraad voor de Noordzee hebben België, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Nederland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk op 31 mei 2017 bij de Commissie een nieuwe gezamenlijke aanbeveling ingediend inzake een nieuw teruggooiplan voor demersale visserijen in de Noordzee. De desbetreffende wetenschappelijke instanties hebben een wetenschappelijke bijdrage geleverd die is beoordeeld door het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV). Op 8 september zijn de betrokken maatregelen besproken op een vergadering van een deskundigengroep waaraan vertegenwoordigers van 28 lidstaten en de Commissie deelnamen en waarbij het Europees Parlement als waarnemer aanwezig was.

(5)

In het licht van een nieuwe gezamenlijke aanbeveling moet Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2250 worden ingetrokken.

(6)

De in de nieuwe gezamenlijke aanbeveling voorgestelde maatregelen zijn in overeenstemming met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

(7)

Voor de toepassing van die verordening omvat de Noordzee de ICES-gebieden IIIa en IV. Aangezien sommige demersale bestanden die voor het voorgestelde teruggooiplan van belang zijn, ook worden aangetroffen in de wateren van de Unie van ICES-sector IIa, adviseren de betrokken lidstaten ook ICES-sector IIa in het teruggooiplan op te nemen.

(8)

Het nieuwe teruggooiplan voor 2018 moet de bepalingen van Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2250 over de aan te landen soorten omvatten en moet specificeren voor welke extra soorten en visserijen de aanlandingsverplichting in 2018 moet gelden.

(9)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2250 zijn vrijstellingen op grond van overlevingskansen, als bedoeld in artikel 15, lid 4, onder b), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 (4), ingevoerd voor vangsten van langoustines die in ICES-sector IIIa met korven en trawls worden verricht, met gebruikmaking van bepaalde selectiviteitsvoorzieningen. De lidstaten hebben wetenschappelijk bewijs verstrekt om de hoge overlevingspercentages voor met bodemtrawls gevangen langoustines aan te tonen. Die informatie is inmiddels ingediend en is door het WTECV bevredigend bevonden. In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling wordt voorgesteld deze vrijstellingen te handhaven. Bijgevolg moeten deze vrijstellingen in het nieuwe teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen.

(10)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2250 is een vrijstelling op grond van hoge overlevingskansen ingevoerd voor langoustines die in ICES-deelgebied IV zijn gevangen met bepaalde vistuigen, op voorwaarde dat deze zijn uitgerust met een selectiviteitsnetrooster. lidstaten met een rechtstreeks belang bij het beheer in de Noordzee moeten krachtens die gedelegeerde verordening bij de Commissie aanvullende wetenschappelijke informatie indienen ter ondersteuning van de vrijstellingen voor de gespecificeerde bodemtrawls. Die informatie werd verstrekt en het WTECV heeft geconcludeerd dat deze enkel een vrijstelling voor de wintermaanden en voor bepaalde gebieden (functionele eenheden van ICES-sectoren) rechtvaardigt. Bijgevolg moet die vrijstelling in het nieuwe teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen, maar uitsluitend voor de wintermaanden en voor bepaalde functionele eenheden van ICES.

(11)

De nieuwe gezamenlijke aanbeveling omvat een vrijstelling op grond van overlevingskansen voor bijvangsten van vis in de visserij met korven en fuiken, alsook voor vangsten van tong met ottertrawls.

(12)

Gezien het wetenschappelijk bewijsmateriaal dat in de gezamenlijke aanbeveling is verstrekt en door het WTECV is beoordeeld, en gezien de kenmerken van het vistuig, de visserijpraktijken en het ecosysteem, moeten deze vrijstellingen op grond van overlevingskansen in het nieuwe teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen.

(13)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2250 zijn de-minimisvrijstellingen vastgesteld voor:

In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling wordt voorgesteld deze de-minimisvrijstellingen te handhaven. Bijgevolg moeten deze vrijstellingen in het nieuwe teruggooiplan worden opgenomen.

(14)

In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling worden de volgende vrijstellingen voorgesteld: een de-minimisvrijstelling voor tong, schelvis, wijting, kabeljauw en zwarte koolvis die gecombineerd worden gevangen met bepaalde bodemtrawls in ICES-sector IIIa; een de-minimisvrijstelling voor tong, schelvis, wijting, kabeljauw en zwarte koolvis die gecombineerd worden gevangen met kubben in ICES-sector IIIa; een de-minimisvrijstelling voor wijting en kabeljauw die worden gevangen met bodemtrawls in ICES-sector IVc, en een de-minimisvrijstelling voor wijting die wordt gevangen met bepaalde bodemtrawls in ICES-sector IIIa.

(15)

Het WTECV heeft het overtuigende bewijsmateriaal dat de lidstaten ter staving van deze de-minimisvrijstellingen hebben ingediend, onderzocht en stelt vast dat daarin voldoende wordt beargumenteerd dat verdere verbeteringen van de selectiviteit moeilijk te verwezenlijken zijn of tot onevenredig hoge kosten voor de behandeling van ongewenste vangsten zouden leiden. Op basis daarvan is het passend de de-minimisvrijstellingen overeenkomstig het in de nieuwe gezamenlijke aanbeveling voorgestelde percentage vast te stellen binnen de grenzen die zijn bepaald in artikel 15, lid 5, onder c), van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

(16)

Artikel 18 bis van Verordening (EG) nr. 850/98 verleent de Commissie de bevoegdheid om, met het oog op de vaststelling van teruggooiplannen en voor soorten die onder de aanlandingsverplichting vallen, minimuminstandhoudingsreferentiegrootten vast te stellen om de bescherming van jonge exemplaren van mariene organismen te waarborgen. Deze minimuminstandhoudingsreferentiegrootten kunnen zo nodig afwijken van de in bijlage XII bij Verordening (EG) nr. 850/98 vastgestelde grootten. Voor langoustines in ICES-sector IIIa moeten de in Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2440 (5) vastgestelde minimuminstandhoudingsreferentiegrootten behouden blijven, meer bepaald een totale lengte van 105 mm en een pantserlengte van 32 mm. Hieraan moet een minimale staartlengte van 59 mm worden toegevoegd op basis van de nieuwe gezamenlijke aanbeveling en de beoordeling van het WTECV, waarin staat dat deze staartlengte overeenkomt met de reeds bestaande waarden voor de totale lengte en de pantserlengte.

(17)

De teruggooiplannen kunnen ook technische maatregelen bevatten voor visserijen of soorten die onder de aanlandingsverplichting vallen. Om de selectiviteit van het vistuig te vergroten en ongewenste vangsten in het Skagerrak te verminderen, moeten bepaalde technische maatregelen waarover de Unie en Noorwegen in 2011 (6) en 2012 (7) overeenstemming hebben bereikt, behouden blijven en moet het gebruik van het SepNep-selectiviteitsnet worden toegestaan.

(18)

Met het oog op deugdelijke controle moeten voor de lidstaten specifieke voorschriften worden vastgesteld met betrekking tot het opstellen van een lijst van onder de onderhavige verordening vallende vaartuigen.

(19)

Aangezien de maatregelen van de onderhavige verordening rechtstreeks van invloed zijn op de planning van het visseizoen van de Unievaartuigen en de daarmee samenhangende economische activiteiten, moet de onderhavige verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden. Zij moet van 1 januari tot en met 31 december 2018 van toepassing zijn om in overeenstemming te zijn met het in artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 vastgestelde tijdschema,

1)

„seltra-paneel”: een selectiviteitsvoorziening die:

2)

„selectiviteitsnetrooster” (Netgrid): een selectiviteitsvoorziening bestaande uit een door vier panelen gevormd gedeelte dat wordt aangebracht in een door twee panelen gevormde trawl met een hoeks geplaatst netpaneel met ruitvormige mazen van ten minste 200 mm, zodat aan de bovenkant van de trawl een ontsnappingsgat ontstaat;

3)

„Vlaams paneel”: het laatste trechtervormige gedeelte van de netten van een boomkor, waarvan:

4)

„SepNep”: een ottertrawl die

a)

vangsten met korven (FPO (8));

b)

vangsten in ICES-sector IIIa met bodemtrawls (OTB, TBN) met een maaswijdte van ten minste 70 mm, die zijn uitgerust met een soortselectief rooster met een afstand van ten hoogste 35 mm tussen de staven;

c)

vangsten in ICES-sector IIIa met bodemtrawls (OTB, TBN) met een maaswijdte van ten minste 90 mm, die zijn uitgerust met een seltra-paneel;

d)

in de winterperiode (oktober tot en met maart): vangsten in de functionele eenheden Farn Deeps (FU6), Firth of Forth (FU8) en Moray Firth (FU9) met bodemtrawls (OTB en TBN) met een maaswijdte van minstens 80 mm, die zijn uitgerust met een selectiviteitsnetrooster.

a)

in de visserijen door vaartuigen die in ICES-sector IIIa, ICES-deelgebied IV en de wateren van de Unie van ICES-sector IIa vissen met schakel- en kieuwnetten (GN, GNS, GND, GNC, GTN, GTR, GEN, GNF):

een hoeveelheid tong die niet meer dan 3 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort uitmaakt;

b)

in de visserijen door vaartuigen die in ICES-deelgebied IV vissen met boomkorren (TBB) met een maaswijdte van 80-119 mm en met een grotere maaswijdte in de tunnel (het „Vlaams paneel”):

een hoeveelheid tong onder de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte die niet meer dan 6 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort uitmaakt;

c)

in de visserijen door vaartuigen die in ICES-deelgebied IV en de wateren van de Unie van ICES-sector IIa vissen met bodemtrawls (OTB, TBN, OTT, TB) met een maaswijdte van 80-99 mm:

een hoeveelheid langoustines onder de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte die niet meer dan 2 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort uitmaakt;

d)

in de visserij op langoustines door vaartuigen die in ICES-sector IIIa vissen met bodemtrawls (OTB, TBN) met een maaswijdte van ten minste 70 mm die zijn uitgerust met een soortselectief rooster met een afstand van ten hoogste 35 mm tussen de staven:

een gecombineerde hoeveelheid tong, schelvis, wijting, kabeljauw en zwarte koolvis onder de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte, die maximaal 4 % van de totale jaarlijkse vangsten van langoustines, tong, schelvis, wijting, Noordse garnaal, kabeljauw en zwarte koolvis uitmaakt;

e)

in de visserij op Noordse garnaal door vaartuigen die in ICES-sector IIIa vissen met bodemtrawls (OTB) met een maaswijdte van ten minste 35 mm die zijn uitgerust met een soortselectief rooster met een afstand van ten hoogste 19 mm tussen de staven en een vrije uitlaat voor de vis:

een gecombineerde hoeveelheid tong, schelvis, wijting, kabeljauw, schol en zwarte koolvis onder de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte, die maximaal 1 % van de totale jaarlijkse vangsten van langoustines, tong, schelvis, wijting, kabeljauw, zwarte koolvis, schol en Noordse garnaal uitmaakt;

f)

in de gemengde visserij op tong, wijting, schol en soorten zonder vangstbeperkingen door vaartuigen die in ICES-sector IVc vissen met bodemtrawls (OTB, OTT, SDN, SSC) met een maaswijdte van 70-99 mm:

een gecombineerde hoeveelheid wijting en kabeljauw onder de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte, die maximaal 6 % van de totale jaarlijkse vangsten van langoustines, schelvis, tong, Noordse garnaal, wijting, schol, zwarte koolvis en kabeljauw uitmaakt; de maximale hoeveelheid kabeljauw die mag worden teruggegooid, is beperkt tot 2 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort;

g)

in de visserijen door vaartuigen die in ICES-sector IIIa vissen met bodemtrawls (OTB, OTT, TBN) met een maaswijdte van 90-119 mm die zijn uitgerust met een seltra-paneel, of met een maaswijdte van 120 mm en meer:

een hoeveelheid wijting onder de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte tot maximaal 2 % van de totale jaarlijkse vangsten van langoustines, kabeljauw, schelvis, wijting, zwarte koolvis, tong, schol en heek.

a)

totale lengte van 105 mm,

b)

staartlengte van 59 mm,

c)

pantserlengte van 32 mm.

a)

trawls met een maaswijdte in de kuil van ten minste 90 mm die zijn uitgerust met een seltra-paneel of een sorteerrooster met een afstand van ten hoogste 35 mm tussen de staven;

b)

trawls met een maaswijdte in de kuil van ten minste 70 mm (vierkante mazen) die zijn uitgerust met een sorteerrooster met een afstand van ten hoogste 35 mm tussen de staven;

c)

trawls met een minimummaaswijdte van minder dan 70 mm wanneer wordt gevist op pelagische of industriële soorten, mits de vangst voor meer dan 80 % uit een of meer pelagische of industriële soorten bestaat;

d)

trawls met een maaswijdte in de kuil van ten minste 35 mm wanneer wordt gevist op Noordse garnaal, mits ze zijn uitgerust met een sorteerrooster met een afstand van ten hoogste 19 mm tussen de staven.

a)

een bovenpaneel heeft met vierkante mazen met een maaswijdte van ten minste 120 mm;

b)

minstens 3 meter lang is, en

c)

ten minste even breed is als de breedte van het sorteerrooster.

12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/13

(1)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft onder meer tot doel de teruggooi in alle visserijen van de Unie geleidelijk uit te bannen middels de invoering van een aanlandingsverplichting voor vangsten van soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden.

(2)

Om de aanlandingsverplichting uit te voeren heeft de Commissie krachtens artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 de bevoegdheid om door middel van gedelegeerde handelingen teruggooiplannen vast te stellen voor een termijn van ten hoogste drie jaar, op basis van gezamenlijke aanbevelingen die de lidstaten opstellen in overleg met de betrokken adviesraden.

(3)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2375 van de Commissie (2) is voor de periode 2016-2018 een teruggooiplan voor bepaalde demersale visserijen in de noordwestelijke wateren vastgesteld op grond van een gezamenlijke aanbeveling van de lidstaten België, Ierland, Spanje, Frankrijk, Nederland en het Verenigd Koninkrijk uit 2016.

(4)

België, Ierland, Spanje, Frankrijk, Nederland en het Verenigd Koninkrijk hebben een rechtstreeks belang bij het beheer van de visserij in de noordwestelijke wateren. Na overleg met de adviesraad voor de noordwestelijke wateren hebben deze lidstaten op 31 mei 2017 bij de Commissie een nieuwe gezamenlijke aanbeveling ingediend inzake een teruggooiplan voor bepaalde demersale en diepzeevisserijen in de noordwestelijke wateren voor 2018. De desbetreffende wetenschappelijke instanties hebben een wetenschappelijke bijdrage geleverd, die is beoordeeld door het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV) (3). De in de nieuwe gezamenlijke aanbeveling voorgestelde maatregelen zijn in overeenstemming met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 en kunnen derhalve in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(5)

Overeenkomstig artikel 15, lid 1, onder c), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 geldt de aanlandingsverplichting voor visserijbepalende soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden, in de noordwestelijke wateren uiterlijk vanaf 1 januari 2016. In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling is bepaald welke vloten moeten voldoen aan de aanlandingsverplichting voor de gemengde visserijen op kabeljauw, schelvis, wijting en zwarte koolvis, voor de visserijen op langoustine, voor de gemengde visserij op tong en schol en voor de visserijen op heek, scharretong en witte koolvis.

(6)

Overeenkomstig de nieuwe gezamenlijke aanbeveling moet het teruggooiplan voor 2018, behalve op de in Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2375 gespecificeerde visserijen (i.e. de zeer gemengde visserij op kabeljauw, schelvis, wijting en zwarte koolvis, de visserij op langoustines, de gemengde visserij op tong en schol, en de visserij op heek, scharretong en witte koolvis), betrekking hebben op de visserij op zwarte koolvis in de ICES-sectoren VI en Vb, en deelgebied VII. Bijvangsten moeten in bepaalde visserijen ook in aanmerking worden genomen.

(7)

In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling wordt verder voorgesteld dat de aanlandingsverplichting met ingang van 2018 zou worden toegepast op diepzeevisserijen die voor de vangst van zwarte haarstaartvis, blauwe leng en grenadiervis in ICES-deelgebied VI en ICES-sector Vb gebruikmaken van trawls en zegens.

(8)

In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling wordt, voor het jaar 2018, een op hoge overlevingskansen gebaseerde vrijstelling, als bedoeld in artikel 15, lid 4, onder b), van Verordening (EU) nr. 1380/2013, voorgesteld voor langoustines die in ICES-sector VI en ICES-deelgebied VII worden gevangen met korven, vallen of kubben, rekening houdend met de kenmerken van het vistuig, de visserijpraktijken en het ecosysteem. Het WTECV is tot de conclusie gekomen dat de vrijstelling gegrond is. Bijgevolg moet die vrijstelling in het teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen.

(9)

In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling wordt, voor 2018, een op hoge overlevingskansen gebaseerde vrijstelling, als bedoeld in artikel 15, lid 4, onder b), van Verordening (EU) nr. 1380/2013, voorgesteld voor tong die kleiner is dan de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte en die met ottertrawls van 80-99 mm in ICES-sector VIId binnen zes zeemijl van de kust en buiten de bekende kraamgebieden is gevangen De WTECV heeft opgemerkt dat de in de verordening bedoelde kraamgebieden moeten worden omschreven. Daarom moet die vrijstelling in het teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen onder de voorwaarde dat de betrokken lidstaten aanvullend proefonderzoek verrichten en de informatie over de ligging van de kraamgebieden verstrekken.

(10)

In de nieuwe gezamenlijke aanbeveling worden, voor 2018, zeven de-minimisvrijstellingen van de aanlandingsverplichting voor bepaalde visserijen en tot op bepaalde niveaus voorgesteld. Het door de lidstaten geleverde bewijsmateriaal is beoordeeld door het WTECV, dat concludeerde dat de gezamenlijke aanbeveling gefundeerde argumenten bevatte voor de stelling dat de selectiviteit moeilijk verder te verbeteren valt en/of de kosten voor de behandeling van ongewenste vangsten onevenredig hoog uitvallen, hetgeen in sommige gevallen met een kwalitatieve beoordeling van de kosten is onderbouwd. In het licht van het voorgaande en bij ontstentenis van afwijkende wetenschappelijke informatie moeten deze de-minimisvrijstellingen in het teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen overeenkomstig het in de gezamenlijke aanbeveling voorgestelde percentage en op niveaus die niet hoger zijn dan die welke zijn toegestaan overeenkomstig artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

(11)

De voorgestelde de-minimisvrijstelling voor wijting van maximaal 6 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die voor de vangst van wijting in de ICES-sectoren VIId en VIIe gebruikmaken van bodemtrawls en zegens met een maaswijdte van minder dan 100 mm en van pelagische trawls, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen.

(12)

De voorgestelde de-minimisvrijstelling voor wijting van maximaal 6 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die voor de vangst van wijting in de ICES-sectoren VIIb-VIIj gebruikmaken van bodemtrawls en zegens met een maaswijdte van niet minder dan 100 mm, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen.

(13)

De voorgestelde de-minimisvrijstelling voor wijting van maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die voor de vangst van wijting in ICES-deelgebied VII (met uitzondering van VIIa, VIId en VIIe) gebruikmaken van bodemtrawls en zegens met een maaswijdte van minder dan 100 mm, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen.

(14)

Ten aanzien van deze drie voorgestelde de-minimisvrijstellingen voor wijting is in Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2375 bepaald dat de betrokken lidstaten aanvullende wetenschappelijke informatie bij de Commissie moeten indienen ter onderbouwing van de vrijstellingen. Het WTECV heeft vastgesteld dat de aanvullende informatie die is ingediend een aantal zorgen van het WTECV wegneemt, maar dat het volledige bewijs nog moet worden geleverd. Daarbij heeft het WTECV gewezen op de noodzaak om tot een coherentere aanpak voor dit bestand te komen. Op basis van het wetenschappelijke bewijs dat door het WTECV is geëvalueerd, en gelet op de verbeterde onderbouwing van de vrijstelling moet deze vrijstelling in het teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen.

(15)

De voorgestelde de-minimisvrijstelling voor langoustine van maximaal 6 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort in ICES-deelgebied VII door vaartuigen die op langoustine vissen, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen. Het WTECV is tot de conclusie gekomen dat de vrijstelling gegrond is. Bijgevolg moet die vrijstelling in het teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen.

(16)

De de-minimisvrijstelling voor langoustine van maximaal 2 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die op langoustine vissen in ICES-deelgebied VI, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen en dat ondersteunende kwantitatieve informatie beschikbaar is over onevenredig hoge kosten voor de behandeling van ongewenste vangsten. Het WTECV is tot de conclusie gekomen dat de vrijstelling gegrond is. Bijgevolg moet die vrijstelling in het teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen.

(17)

De voorgestelde de-minimisvrijstelling voor tong van maximaal 3 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die gebruikmaken van TBB-tuig met een maaswijdte van 80-199 mm met verhoogde selectiviteit in de ICES-sectoren VIId, VIIe, VIIf, VIIg en VIIh, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen. Het WTECV heeft er akte van genomen dat de vrijstelling als compensatie voor het gebruik van selectiever tuig is bedoeld en op de resterende teruggooi betrekking heeft. Bijgevolg moet die vrijstelling in het teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen.

(18)

De voorgestelde de-minimisvrijstelling voor tong van maximaal 3 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die voor de vangst van tong in de ICES-sectoren VIId, VIIe, VIIf en VIIg gebruikmaken van schakel- en kieuwnetten, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen. Het WTECV is tot de conclusie gekomen dat de vrijstelling duidelijk omschreven is. Bijgevolg moet die vrijstelling in het teruggooiplan voor 2018 worden opgenomen.

(19)

De reikwijdte van bepaalde bepalingen van Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/2375 is beperkt tot het jaar 2017. Die verordening moet derhalve worden ingetrokken en door een nieuwe verordening worden vervangen met ingang van 1 januari 2018.

(20)

Aangezien de maatregelen van de onderhavige verordening rechtstreeks van invloed zijn op de planning van het visseizoen van de vaartuigen van de Unie en de daarmee samenhangende economische activiteiten, moet de onderhavige verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden. Zij moet met ingang van 1 januari 2018 van toepassing zijn,

a)

voor langoustine (Nephrops norvegicus) die in de ICES-deelgebieden VI en VII is gevangen met korven, vallen of kubben (vistuigcodes (4) FPO en FIX);

b)

voor tong (Solea solea) die kleiner is dan de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte en die met ottertrawls (vistuigcodes OTT, OTB, TBS, TBN, TB, PTB, OT, PT, TX) met een maaswijdte in de kuil van 80-99 mm in ICES-sector VIId binnen zes zeemijl van de kust en buiten de bekende kraamgebieden is gevangen bij visserijactiviteiten die aan de volgende voorwaarden voldoen: vaartuigen met een maximale lengte van 10 meter, een maximaal motorvermogen van 221 kW, in wateren met een diepte van 30 meter of minder en met een beperkte sleepduur van ten hoogste 1,5 uur. Dergelijke vangsten van tong worden onmiddellijk vrijgelaten.

a)

voor wijting (Merlangius merlangus) maximaal 6 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die wijting moeten aanlanden en voor de vangst van wijting in de ICES-sectoren VIId en VIIe gebruikmaken van bodemtrawls en zegens met een maaswijdte van minder dan 100 mm (OTB, SSC, OTT, PTB, SDN, SPR, TBN, TBS, TB, SX, SV, OT, PT en TX) en van pelagische trawls (OTM, PTM);

b)

voor wijting (Merlangius merlangus) maximaal 6 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die wijting moeten aanlanden en voor de vangst van wijting in de ICES-sectoren VIIb-VIIj gebruikmaken van bodemtrawls en zegens met een maaswijdte van niet minder dan 100 mm (OTB, SSC, OTT, PTB, SDN, SPR, TBN, TBS, TB, SX, SV, OT, PT en TX) en van pelagische trawls (OTM, PTM);

c)

voor wijting (Merlangius merlangus) maximaal 6 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die wijting moeten aanlanden en voor de vangst van wijting in ICES-deelgebied VII, exclusief de sectoren VIIa, VIId en VIIe, gebruikmaken van bodemtrawls en zegens met een maaswijdte van minder dan 100 mm (OTB, SSC, OTT, PTB, SDN, SPR, TBN, TBS, TB, SX, SV, OT, PT en TX) en van pelagische trawls (OTM, PTM);

d)

voor langoustine (Nephrops norvegicus) maximaal 6 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die langoustine moeten aanlanden in ICES-deelgebied VII;

e)

voor langoustine (Nephrops norvegicus) maximaal 2 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die langoustine moeten aanlanden in ICES-deelgebied VI;

f)

voor tong (Solea solea) maximaal 3 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die tong moeten aanlanden en voor de vangst van tong in de ICES-sectoren VIId, VIIe, VIIf en VIIg gebruikmaken van schakel- en kieuwnetten;

g)

voor tong (Solea solea) maximaal 3 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die tong moeten aanlanden en voor de vangst van tong in de ICES-sectoren VIId, VIIe, VIIf, VIIg en VIIh gebruikmaken van TBB-tuig met een maaswijdte van 80-199 mm met een verhoogde selectiviteit, zoals een verlengstuk met grote mazen.

12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/21

(1)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2) heeft tot doel de teruggooi in alle visserijen van de Unie geleidelijk uit te bannen door middel van de invoering van een aanlandingsverplichting voor vangsten van soorten waarvoor vangstbeperkingen zijn vastgesteld. Maatregelen om teruggooi geleidelijk uit te bannen, kunnen worden opgenomen in meerjarenplannen.

(2)

Bij Verordening (EU) 2016/1139 is een meerjarenplan vastgesteld voor de kabeljauw-, haring- en sprotbestanden in de Oostzee en de visserijen die deze bestanden exploiteren. Het meerjarenplan voorziet onder meer in technische maatregelen die door de Commissie moeten worden aangenomen zodat kan worden bijgedragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van het plan. De Commissie kan met name gedelegeerde handelingen vaststellen betreffende de aanpassingen aan vistuig om de selectiviteit te waarborgen of te verbeteren, om ongewenste vangsten te verminderen of om de negatieve gevolgen voor het ecosysteem te minimaliseren.

(3)

In Verordening (EG) nr. 2187/2005 (3) van de Raad zijn technische instandhoudingsmaatregelen vastgesteld in verband met de vangst en de aanvoer van visserijhulpbronnen in de Oostzee. In die verordening zijn de maaswijdte en andere specificaties gedefinieerd, onder andere het voor elke doelsoort in de Oostzee toegelaten vistuig.

(4)

Denemarken, Duitsland, Estland, Letland, Litouwen, Polen, Finland en Zweden hebben een rechtstreeks belang bij het beheer van de visserij in de Oostzee. Die lidstaten hebben, na overleg met de adviesraad voor de Oostzee, bij de Commissie een gemeenschappelijke aanbeveling (4) ingediend. In de aanbeveling wordt erop gewezen dat bepaalde aanpassingen van de specificaties van kenmerken van de kuil van de huidige T90-trawlnetten, zoals gedefinieerd in Verordening (EG) nr. 2187/2005, de selectiviteit zullen verhogen en het aantal ongewenste vangsten van kabeljauw zullen beperken. Voor die stelling is wetenschappelijk bewijs geleverd door het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV).

(5)

De in de gemeenschappelijke aanbeveling voorgestelde maatregelen voor het gebruik van alternatieve T90-trawlnetten als aanvulling op de T90-trawlnetten zoals gedefinieerd in Verordening (EG) nr. 2187/2005, dragen bij tot het behalen van de doelstellingen van het bij Verordening (EU) 2016/1139 vastgestelde meerjarenplan. Daarom moeten die maatregelen worden vastgesteld overeenkomstig artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013,

a)

de maaswijdte van de kuil bedraagt ten minste 115 mm, in afwijking van voetnoot 2 bij bijlage II en punt b) van aanhangsel 2 bij die bijlage;

b)

het aantal mazen in de omtrek van de kuil in strikte zin en de tunnel, met uitzondering van bevestigingsnaden en naadlijnen, bedraagt 80, in afwijking van punt e) van aanhangsel 2 van die bijlage;

c)

de lengte van de kuil bedraagt ten minste 9 meter.

12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/23

(1)

Overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder b), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 is de aanvraag van Nederland tot registratie van de naam „Suikerstroop” als gegarandeerde traditionele specialiteit (GTS) bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (2).

(2)

„Suikerstroop” is de stroperige vloeistof, verkregen uit de kooksels van de plant waaruit de waar is bereid nadat daaruit suiker in kristallen is verwijderd. De naam betekent suikerhoudende stroop.

(3)

Op 16 september 2014 heeft de Commissie drie aankondigingen van bezwaar ontvangen: één van Finland, één van Denemarken en één van Nordic Sugar AB (een in Denemarken gevestigd bedrijf).

(4)

De aankondigingen van bezwaar van Denemarken en Finland zijn doorgezonden aan Nederland.

(5)

Voor de aankondiging die Nordic Sugar AB rechtstreeks aan de Commissie heeft toegezonden, is geen bezwaarprocedure ingeleid. Krachtens artikel 51, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 kan iedere natuurlijke of rechtspersoon die een rechtmatig belang heeft en is gevestigd of woonachtig is in een andere lidstaat dan de lidstaat vanwaar de aanvraag is ingediend, een aankondiging van bezwaar indienen bij de lidstaat waarin hij is gevestigd. Nordic Sugar AB had bijgevolg niet het recht om een aankondiging van bezwaar of een bezwaarschrift rechtstreeks bij de Commissie in te dienen.

(6)

Op 13 november 2014 heeft de Commissie het met redenen omklede bezwaarschrift van Finland ontvangen. Het met redenen omklede bezwaarschrift van Denemarken was reeds in de aankondiging van bezwaar vervat. Zowel het met redenen omklede bezwaarschrift van Denemarken als dat van Finland werden ontvankelijk geacht in de zin van artikel 21 van Verordening (EU) nr. 1151/2012.

(7)

Overeenkomstig artikel 51, lid 3, van de genoemde verordening heeft de Commissie bij brieven van 19 december 2014 enerzijds Nederland en Finland en anderzijds Nederland en Denemarken verzocht om gedurende een periode van ten hoogste drie maanden na de datum van ontvangst van de brieven op gepaste wijze overleg te plegen met het oog op het bereiken van een overeenkomst.

(8)

Op verzoek van Nederland heeft de Commissie overeenkomstig artikel 51, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 bij brief van 8 april 2015 met betrekking tot de genoemde aanvraag een termijnverlenging toegestaan voor het overleg tussen de bij de twee bezwaarprocedures betrokken partijen. De uiterste datum voor het beëindigen van de minnelijke procedure werd dan ook vastgesteld op 19 juni 2015.

(9)

Er werd geen overeenstemming bereikt binnen de vastgestelde termijn. Bij brief van 22 februari 2017 heeft Nederland aan de Commissie de resultaten van het overleg met Finland en Denemarken verzonden. Daarom moet de Commissie een besluit over de registratie nemen in overeenstemming met de in artikel 52, lid 3, onder b), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 bedoelde procedure en daarbij rekening houden met de resultaten van dat overleg.

(10)

Finland en Denemarken voeren in hun met redenen omklede bezwaarschriften aan dat: 1) de naam niet specifiek is (hij betekent gewoon suikerhoudende stroop); 2) er een identieke naam gangbaar is voor verschillende gelijksoortige producten op de Deense, de Zweedse, de Finse, de Duitse en de Baltische markt; 3) de kenmerken van het product en de productiemethode niet uniek voor het product zijn, aangezien in Denemarken, Finland en Zweden gelijksoortige producten met dezelfde specifieke kenmerken en productiemethoden worden verhandeld. Finland is met name van mening dat het in de aanvraag omschreven product niet als een „speciale” soort stroop kan worden beschouwd, aangezien ook andere producten dan „Suikerstroop” voor 100 % van de biet- of rietsuikerplant afkomstig zijn.

(11)

Daarnaast voert Denemarken aan dat punt 3.1 van het productdossier, waarin staat dat „de vermelding „traditioneel Nederlands product” op het etiket wordt aangebracht in de taal van het land waar het product in de handel wordt gebracht”, moet worden geherformuleerd om in overeenstemming te zijn met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1151/2012. Finland van zijn kant tekent bezwaar aan tegen het gebruik van de omschrijving „traditioneel Nederlands product”, die niet specifiek zou zijn voor het in de aanvraag omschreven product, aangezien gelijksoortige in Noord-Europa in de handel gebrachte producten eveneens kunnen worden aangemerkt als traditioneel.

(12)

Finland heeft vervolgens, tijdens het overleg met Nederland, verzocht om de laatste zin van punt 3.2 („Er zijn geen andere producten met dezelfde benaming of gelijksoortige producten met een gelijkluidende benaming”) te schrappen omdat die niet correct zou zijn.

(13)

De Commissie heeft de argumenten van de met redenen omklede bezwaarschriften en de informatie over het overleg tussen de betrokken partijen beoordeeld en is tot de conclusie gekomen dat de naam „Suikerstroop” als GTS mag worden ingeschreven.

(14)

De bezwaarschriften zijn gebaseerd op zowel punt a) als punt b) van artikel 21, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1151/2012.

(15)

De beweerde onverenigbaarheid met de bepalingen van de verordening berust op drie argumenten: 1) de naam is niet specifiek; 2) de kenmerken van het product en de productiemethode zijn niet uniek; 3) punt 3.1 van het productdossier is niet in overeenstemming met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 voor zover gewag wordt gemaakt van een „traditioneel Nederlands product”.

(16)

De bewering dat de naam op rechtmatige, erkende en economisch significante wijze wordt gebruikt voor soortgelijke landbouwproducten of levensmiddelen, berust op één argument, namelijk het feit dat er een identieke naam gangbaar is voor verschillende gelijksoortige producten op de Deense, de Zweedse, de Finse, de Duitse en de Baltische markt.

(17)

Verordening (EU) nr. 1151/2012 schrijft niet voor dat een GTS-naam specifiek moet zijn. Op grond van artikel 4, lid 2, van Verordening (EG) nr. 509/2006 van de Raad (3) was dat wel vereist. De aanvraag werd weliswaar bij de Commissie ingediend toen Verordening (EG) nr. 509/2006 van kracht was, maar is vervolgens gepubliceerd in het kader van Verordening (EU) nr. 1151/2012, die bijgevolg, bij gebrek aan specifieke overgangsbepalingen, van toepassing is. Overeenkomstig artikel 18, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 komt een naam in aanmerking voor een registratie als GTS indien hij traditioneel is gebruikt om het specifieke product aan te duiden of indien hij het traditionele karakter of de specificiteit van het product aanduidt. In voorliggend geval is de naam „Suikerstroop” van oudsher gebruikt om naar dit specifieke product te verwijzen. De naam duidt de specificiteit van het product aan, namelijk een stroop die is vervaardigd van de vloeistof die overblijft bij de bereiding van suiker uit de biet- of rietsuikerplant. Bijgevolg is de naam in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 1151/2012.

(18)

Verordening (EU) nr. 1151/2012 schrijft niet voor dat een GTS-product uniek of onderscheidend moet zijn. Wel moet het identificeerbaar en onderscheidbaar zijn. Overeenkomstig artikel 18, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 kan een naam alleen worden uitgesloten als hij verwijst naar claims die algemeen van aard zijn en ten aanzien van een reeks producten worden gebruikt, of naar claims waarin wordt voorzien bij specifieke wetgeving van de Unie. „Suikerstroop” is duidelijk geïdentificeerd wat betreft de kenmerken en de productiemethode ervan. Bovendien voldoet het onder het productdossier voor de naam „Suikerstroop” vallende product aan de voorschriften van artikel 18, lid 1, onder a) en b), van Verordening (EU) nr. 1151/2012, aangezien de productiewijze in overeenstemming is met het traditionele gebruik voor dit product, dat wordt vervaardigd uit de traditioneel gebruikte ingrediënten.

(19)

De volgende zin in punt 3.1 van het productdossier is niet in overeenstemming met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1151/2012: „Nadat de procedure, uit hoofde van artikel 18, lid 3 Verordening (EU) nr. 1151/2012 is doorlopen, is de wens dat de vermelding „traditioneel Nederlands product” op het etiket wordt aangebracht in de taal van het land waar het product in de handel wordt gebracht”. De zin moet worden vervangen door: De naam moet vergezeld gaan van de claim „vervaardigd volgens de traditie van Nederland”. De Nederlandse autoriteiten hebben ermee ingestemd dat deze wijziging wordt opgenomen in het productdossier, dat ter informatie opnieuw moet worden gepubliceerd.

(20)

Ook al worden in andere lidstaten op „Suikerstroop” lijkende producten in de handel gebracht onder een naam die kan worden beschouwd als de vertaling van de term „Suikerstroop” in de officiële talen van die lidstaten, kan niet worden geconcludeerd dat op de markt van die lidstaten een „identieke naam” voor soortgelijke producten wordt gebruikt. De in die lidstaten gebruikte namen hebben inderdaad dezelfde betekenis als „Suikerstroop” in het Nederlands, maar zijn niet identiek aan „Suikerstroop” omdat zij in een andere taal worden uitgedrukt. Bovendien is de naam „Suikerstroop” niet als zodanig erkend, maar alleen in samenhang met de claim „vervaardigd volgens de traditie van Nederland”.

(21)

Derhalve kan voor producten die lijken op het in de aanvraag van „Suikerstroop” bedoelde product en die op de Deense, de Zweedse, de Finse, de Duitse en de Baltische markt worden verhandeld, verder gebruik worden gemaakt van de namen die „suikerstroop” betekenen en in hun talen de respectieve vertalingen zijn van de naam „Suikerstroop”. Zij zijn niet identiek aan „Suikerstroop” en zij mogen niet worden beschouwd als nabootsing of voorstelling van de naam „Suikerstroop” omdat die naam na de registratie ervan moet vergezeld gaan van de claim „vervaardigd volgens de traditie van Nederland”. Derhalve is deze naam slechts beschermd voor zover wordt verwezen naar de Nederlandse traditie.

(22)

Bovendien is duidelijk dat de registratie van de naam „Suikerstroop” geen belemmering mag vormen voor het gebruik van de aparte termen „suiker” of „stroop”, die gangbare namen betreffen.

(23)

Nederland en Finland zijn ook overeengekomen dat de laatste zin van punt 3.2 („Er zijn geen andere producten met dezelfde benaming of gelijksoortige producten met een gelijkluidende benaming”) wordt geschrapt. Derhalve moet die zin worden geschrapt uit het productdossier, dat ter informatie opnieuw moet worden gepubliceerd.

(24)

Gezien het bovenstaande moet de naam „Suikerstroop” worden ingeschreven in het register van gegarandeerde traditionele specialiteiten. De geconsolideerde versie van het enig document moet ter informatie worden bekendgemaakt.

(25)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité kwaliteitsbeleid inzake landbouwproducten,

12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/31

(1)

Op 29 mei 2013 heeft de Raad, naar aanleiding van een tussentijds nieuw onderzoek op grond van artikel 11, lid 3, van de basisverordening, bij Verordening (EU) nr. 502/2013 (2) Uitvoeringsverordening (EU) nr. 990/2011 (3) tot instelling van een definitief antidumpingrecht op rijwielen van oorsprong uit de Volksrepubliek China gewijzigd („de bestaande maatregelen”).

(2)

Op dezelfde dag heeft de Raad bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 501/2013 (4) de maatregelen met betrekking tot de invoer van rijwielen van oorsprong uit de Volksrepubliek China („VRC”) uitgebreid tot de invoer van rijwielen verzonden uit Indonesië, Maleisië, Sri Lanka en Tunesië, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Indonesië, Maleisië, Sri Lanka en Tunesië („de maatregelen zoals uitgebreid”).

(3)

Op 18 mei 2015 heeft de Commissie bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/776 (5) de maatregelen met betrekking tot de invoer van rijwielen van oorsprong uit de VRC uitgebreid tot de invoer van rijwielen verzonden uit Cambodja, Pakistan en de Filipijnen, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Cambodja, Pakistan en de Filipijnen.

(4)

De Commissie heeft op grond van artikel 11, lid 4, en artikel 13, lid 4, van de basisverordening een verzoek ontvangen om vrijstelling van de antidumpingmaatregelen die van toepassing zijn op de invoer van rijwielen van oorsprong uit de VRC, die zijn uitgebreid tot de invoer van rijwielen verzonden uit Indonesië, Maleisië, Sri Lanka en Tunesië, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Indonesië, Maleisië, Sri Lanka en Tunesië.

(5)

Het verzoek is op 13 september 2016 ingediend door Look Design System SA („de indiener van het verzoek”), een in Tunesië („het betrokken land”) gevestigde producent-exporteur van rijwielen.

(6)

De indiener van het verzoek heeft aangevoerd dat hij niet is verbonden met een exporteur of producent in het betrokken land waarvoor de maatregelen zoals uitgebreid met betrekking tot rijwielen gelden.

(7)

De indiener van het verzoek heeft tevens aangevoerd dat hij geen rijwielen naar de Unie heeft uitgevoerd gedurende de verslagperiode die is gebruikt in het kader van het onderzoek dat tot de maatregelen zoals uitgebreid heeft geleid, te weten de periode van 1 september 2011 tot en met 31 augustus 2012 („de oorspronkelijke verslagperiode”).

(8)

Bovendien is er volgens hem geen sprake van dat hij de bestaande maatregelen heeft ontweken.

(9)

Ten slotte heeft de indiener van het verzoek bewijsmateriaal overgelegd waaruit blijkt dat hij het onderzochte product in augustus 2016 naar de Unie heeft uitgevoerd.

(10)

Daar zij tot de conclusie was gekomen dat er voldoende bewijsmateriaal was om de opening van een onderzoek op grond van artikel 11, lid 4, en artikel 13, lid 4, van de basisverordening te rechtvaardigen met het oog op de vaststelling of de indiener van het verzoek van de maatregelen zoals uitgebreid kan worden vrijgesteld, en dat de betrokken bedrijfstak van de Unie in de gelegenheid is gesteld opmerkingen te maken, heeft de Commissie bij Uitvoeringsverordening (EU) 2017/777 (6) met betrekking tot de indiener van het verzoek een nieuw onderzoek geopend ten aanzien van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 501/2013.

(11)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2017/777 is het bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 501/2013 ingestelde antidumpingrecht op rijwielen ingetrokken ten aanzien van het onderzochte product dat door de indiener van het verzoek wordt vervaardigd en naar de Unie wordt uitgevoerd. Tegelijkertijd is de douaneautoriteiten overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening opgedragen de nodige maatregelen te nemen om deze invoer te registreren.

(12)

Bij het onderzochte product gaat het om rijwielen (bakfietsen daaronder begrepen, doch met uitzondering van eenwielers), zonder motor, verzonden uit Indonesië, Maleisië, Sri Lanka en Tunesië, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Indonesië, Maleisië, Sri Lanka en Tunesië, momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 8712 00 30 en ex 8712 00 70 (Taric-codes 8712003010 en 8712007091).

(13)

De Commissie heeft de bedrijfstak van de Unie, de indiener van het verzoek en de vertegenwoordigers van het land van uitvoer officieel in kennis gesteld van de opening van het nieuwe onderzoek. Alle belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld hun standpunt schriftelijk uiteen te zetten en te worden gehoord.

(14)

De Commissie heeft de indiener van het verzoek een aanvraagformulier voor vrijstelling toegezonden, dat binnen de daarvoor vastgestelde termijn ingevuld is teruggestuurd.

(15)

De Commissie heeft alle gegevens gecontroleerd die zij nodig achtte om vast te stellen of er sprake is van een nieuwe exporteur, alsook om het door de indiener van het verzoek ingediende verzoek om vrijstelling van de maatregelen zoals uitgebreid te kunnen beoordelen. Er zijn controles ter plaatse uitgevoerd bij de indiener van het verzoek in Tunesië.

(16)

De verslagperiode liep van 1 april 2016 tot en met 31 maart 2017 en het voor de beoordeling van de corrigerende werking van de maatregelen relevante onderzoek had betrekking op de periode van 1 januari 2011 tot en met 31 maart 2017.

(17)

De Commissie heeft onderzocht of was voldaan aan de drie voorwaarden van artikel 11, lid 4, van de basisverordening voor de verlening van de status van nieuwe exporteur.

(18)

Het onderzoek heeft bevestigd dat de onderneming het onderzochte product gedurende de oorspronkelijke verslagperiode niet had uitgevoerd, waarmee aan de eerste voorwaarde was voldaan. De indiener van het verzoek heeft tevens aangetoond direct noch indirect verbonden te zijn met enige Tunesische producent-exporteur waarop de maatregelen zoals uitgebreid met betrekking tot het onderzochte product van toepassing zijn, waarmee aan de tweede voorwaarde was voldaan. Ten slotte is uit het onderzoek gebleken dat de indiener van het verzoek pas na afloop van de oorspronkelijke verslagperiode met de uitvoer van het onderzochte product naar de Unie is begonnen, zodat aan de derde voorwaarde was voldaan.

(19)

Bijgevolg heeft de Commissie vastgesteld dat de onderneming moet worden beschouwd als een nieuwe exporteur in de zin van artikel 11, lid 4, van de basisverordening, zodat het verzoek om vrijstelling dienovereenkomstig moet worden beoordeeld.

(20)

Er is een analyse van de leveringsbronnen van grondstoffen (rijwielonderdelen) en van de fabricagekosten van de indiener van het verzoek verricht teneinde vast te stellen of hij assemblagewerkzaamheden als bedoeld in artikel 13, lid 2, van de basisverordening verrichtte.

(21)

Uit het onderzoek is gebleken dat bij de assemblage van de tijdens de verslagperiode naar de Unie uitgevoerde rijwielen geen rijwielonderdelen uit de VRC zijn gebruikt. De onderdelen waren voornamelijk uit andere landen afkomstig en de grondstoffen (rijwielonderdelen) uit de VRC maakten dus minder dan 60 % uit van de totale waarde van de onderdelen van het geassembleerde product (60/40-criterium).

(22)

Aangezien de indiener van het verzoek aan het 60/40-criterium voldeed, behoefde bijgevolg niet te worden nagegaan of de waarde die tijdens de assemblage- of voltooiingswerkzaamheden aan de ingevoerde onderdelen werd toegevoegd, meer dan 25 % van de fabricagekosten bedroeg. Er behoefde evenmin te worden nagegaan of de corrigerende werking van het recht, gezien de prijzen en/of hoeveelheden, werd ondermijnd, en of er bewijs was van dumping als bedoeld in artikel 13, lid 2, onder c), van de basisverordening.

(23)

Bovendien is niet gebleken dat de indiener van het verzoek rijwielen uit de VRC heeft gekocht of in China gefabriceerde rijwielen naar de Unie heeft doorgevoerd.

(24)

De Commissie heeft dan ook geconcludeerd dat de indiener van het verzoek een echte fabrikant van rijwielen is en niet is verbonden met enige in de VRC gevestigde rijwielfabrikant. Bijgevolg heeft de Commissie besloten de indiener van het verzoek vrij te stellen van de maatregelen zoals uitgebreid.

(25)

In het licht van de bovenstaande bevindingen moet de bij Uitvoeringsverordening (EU) 2017/777 ingestelde registratie van de invoer worden beëindigd, zonder dat met terugwerkende kracht een antidumpingrecht wordt geheven.

(26)

De belanghebbenden zijn in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan de Commissie voornemens was de indiener van het verzoek vrij te stellen van de maatregelen zoals uitgebreid en Uitvoeringsverordening (EU) nr. 501/2013 dienovereenkomstig te wijzigen. De Commissie heeft geen opmerkingen van de belanghebbenden ontvangen die aanleiding gaven om het besluit om de indiener van het verzoek vrij te stellen van de maatregelen zoals uitgebreid, te wijzigen.

(27)

Deze verordening is in overeenstemming met het advies van het bij artikel 15, lid 1, van de basisverordening ingestelde comité,

12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/35

(1)

In bijlage I bij Verordening (EG) nr. 881/2002 worden de personen, groepen en entiteiten opgesomd waarvan de tegoeden en economische middelen krachtens die verordening worden bevroren.

(2)

Het Sanctiecomité van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft op 26 december 2017 besloten tot schrapping van één vermelding en tot wijziging van één vermelding op de lijst van personen, groepen en entiteiten waarvan de tegoeden en economische middelen dienen te worden bevroren. Bijlage I bij Verordening (EG) nr. 881/2002 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/37

(1)

Met het flexibiliteitsinstrument kunnen nauwkeurig bepaalde uitgaven worden gefinancierd die niet binnen de voor een of meer andere rubrieken beschikbare maxima zouden kunnen worden gefinancierd.

(2)

Het jaarlijkse maximumbedrag voor het flexibiliteitsinstrument bedraagt 600 000 000 EUR (prijzen van 2011), zoals vastgesteld in artikel 11 van Verordening (EU, Euratom) nr. 1311/2013 van de Raad (2).

(3)

Het is noodzakelijk om met spoed aanzienlijke extra kredieten ter beschikking te stellen ter financiering van passende maatregelen voor de aanpak van de huidige met migratie, vluchtelingeninstroom en veiligheid verband houdende problemen.

(4)

Nadat alle mogelijkheden tot herschikking van kredieten onder het uitgavenmaximum voor rubriek 4 (Europa als wereldspeler) zijn onderzocht, is het nodig middelen uit het flexibiliteitsinstrument beschikbaar te stellen ter aanvulling van de middelen op de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2017, te weten 275 000 000 EUR boven het maximum van rubriek 4, ter financiering van het Europees Fonds voor duurzame ontwikkeling (EFDO). Dit bedrag omvat in voorafgaande jaren vervallen bedragen van het Solidariteitsfonds van de Europese Unie en het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering die beschikbaar worden gesteld voor het flexibiliteitsinstrument overeenkomstig artikel 11, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EU, Euratom) nr. 1311/2013.

(5)

Op basis van het verwachte betalingsprofiel moeten de met het gebruik van het flexibiliteitsinstrument corresponderende betalingskredieten alleen voor het begrotingsjaar 2017 worden toegewezen,

12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/39

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 430/2013 van de Raad (2) zijn definitieve antidumpingrechten ingesteld op bepaalde gegoten hulpstukken (fittings) voor buisleidingen, van smeedbaar gietijzer, met schroefdraad, van oorsprong uit de Volksrepubliek China („de VRC”) en Thailand.

(2)

Op 23 mei 2017 heeft de Europese Commissie (de „Commissie”) op basis van artikel 11, lid 3, van Verordening (EU) 2016/1036 („de basisverordening”) een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek geopend met betrekking tot de invoer in de Unie van bepaalde gegoten hulpstukken (fittings) voor buisleidingen, van smeedbaar gietijzer, met schroefdraad, van oorsprong uit de VRC en Thailand. Zij heeft daartoe een bericht van opening gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3) („het bericht van opening”).

(3)

De Commissie opende het nieuwe onderzoek met betrekking tot de VRC naar aanleiding van een verzoek dat op 25 juli 2016 was ingediend door Hebei Yulong Casting Co., Ltd („de indiener van het verzoek”), een Chinese producent-exporteur van bepaalde soorten gegoten hulpstukken (fittings) voor buisleidingen, van smeedbaar gietijzer, met schroefdraad, met betrekking tot de invoer uit de VRC. De indiener van het verzoek had om een nieuw onderzoek verzocht teneinde vast te stellen of binnenringen van knelkoppelingen met schroefdraad overeenkomstig DIN 28601, en kruisvormige hulpstukken (fittings) met twee centrale doorvoeropeningen zonder schroefdraad („het eventueel uit te sluiten product”) moeten worden uitgesloten van de productomschrijving van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 430/2013. Aangezien de maatregelen ook van toepassing zijn op de invoer uit Thailand, heeft de Commissie op eigen initiatief besloten tevens voor de invoer uit Thailand een nieuw onderzoek te openen. Het verzoek bevatte voldoende bewijsmateriaal voor de opening van het nieuwe onderzoek.

(4)

In het bericht van opening werden de belanghebbenden uitgenodigd om met de Commissie contact op te nemen om aan het nieuwe onderzoek mee te werken. Daarnaast heeft de Commissie specifiek de indiener van het verzoek, de haar bekende producenten in de Unie, de haar bekende producenten-exporteurs in de VRC en Thailand alsmede de Chinese en Thaise autoriteiten en de haar bekende importeurs, leveranciers, gebruikers en handelaren en een vereniging op de hoogte gesteld van de opening van het nieuwe onderzoek en hen uitgenodigd daaraan mee te werken.

(5)

De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld opmerkingen te maken over de opening van het nieuwe onderzoek en te verzoeken te worden gehoord door de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures.

(6)

Op 8 september 2017 heeft de indiener van het verzoek zijn verzoek om een nieuw onderzoek ingetrokken.

(7)

Overeenkomstig artikel 9, lid 1, en artikel 11, lid 5, van de basisverordening kan, wanneer de indiener van het verzoek zijn verzoek intrekt, de procedure worden beëindigd, tenzij dit strijdig is met het belang van de Unie.

(8)

De Commissie was van oordeel dat het nieuwe onderzoek met betrekking tot de VRC moet worden beëindigd, aangezien bij het onderzoek uit niets is gebleken dat beëindiging van de procedure in strijd met het belang van de Unie zou zijn.

(9)

Wat Thailand betreft, hebben noch de gecontacteerde bekende ondernemingen, noch de Thaise autoriteiten voor het onderzoek relevante informatie met betrekking tot het eventueel uit te sluiten product verstrekt op grond waarvan het nieuwe onderzoek zou kunnen worden uitgevoerd. Geen van de gecontacteerde bekende importeurs heeft melding gemaakt van invoer van het eventueel uit te sluiten product uit Thailand. Uit het onderzoek is geen andere relevante informatie naar voren gekomen die de basis zou vormen voor een nieuw onderzoek met betrekking tot de productomschrijving.

(10)

Aangezien de indiener van het verzoek zijn verzoek met betrekking tot de VRC heeft ingetrokken en er geen verdere relevante informatie met betrekking tot Thailand beschikbaar is, moet het nieuwe onderzoek ten aanzien van Thailand overeenkomstig artikel 9, lid 2, en artikel 11, lid 5, van de basisverordening ambtshalve worden beëindigd.

(11)

De belanghebbenden zijn hiervan op de hoogte gebracht en in de gelegenheid gesteld opmerkingen te maken. Er zijn binnen de gestelde termijn geen opmerkingen ontvangen.

(12)

De Commissie concludeert derhalve dat het gedeeltelijke tussentijdse nieuwe onderzoek betreffende de invoer van bepaalde gegoten hulpstukken (fittings) voor buisleidingen, van smeedbaar gietijzer, met schroefdraad, van oorsprong uit de Volksrepubliek China en Thailand, moet worden beëindigd.

(13)

Dit besluit is in overeenstemming met het advies van het bij artikel 15, lid 1, van de basisverordening ingestelde comité,

12.1.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 7/41