29.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 252/1

—

gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015 (1),

—

gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015 (COM(2016) 475 — C8-0270/2016) (2),

—

gezien het verslag over het begrotings- en financieel beheer voor het begrotingsjaar 2015, afdeling I — Europees Parlement (3),

—

gezien het jaarverslag van de intern controleur voor het begrotingsjaar 2015,

—

gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2015, vergezeld van de antwoorden van de instellingen (4),

—

gezien de verklaring van de Rekenkamer (5) voor het begrotingsjaar 2015 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien artikel 314, lid 10, en artikel 318 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 (6), en met name de artikelen 164, 165 en 166,

—

gezien het besluit van het Bureau van 16 juni 2014 over de interne voorschriften voor de uitvoering van de begroting van het Europees Parlement (7), en met name artikel 22,

—

gezien artikel 94, artikel 98, lid 3, van en bijlage IV bij zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A8-0153/2017),

A.

overwegende dat de voorzitter de jaarrekening van het Parlement voor het begrotingsjaar 2015 op 4 juli 2016 heeft goedgekeurd;

B.

overwegende dat de secretaris-generaal, als gedelegeerd hoofdordonnateur, op 24 juni 2016 heeft verklaard redelijke zekerheid te hebben dat de aan de begroting van het Parlement toegewezen middelen zijn gebruikt voor het beoogde doel en overeenkomstig het beginsel van goed financieel beheer en dat de vastgestelde controleprocedures de nodige garanties bieden betreffende de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen;

C.

overwegende dat de Rekenkamer in haar audit stelde dat zij in haar specifieke beoordeling van de administratieve en andere uitgaven in 2015 geen ernstige tekortkomingen heeft geconstateerd in de onderzochte jaarlijkse activiteitenverslagen en interne controlesystemen van de instellingen en organen als vereist bij Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012;

D.

overwegende dat op grond van artikel 166, lid 1, van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 elke instelling van de Unie verplicht is alles in het werk te stellen om gevolg te geven aan de opmerkingen waarvan het kwijtingsbesluit van het Europees Parlement vergezeld gaat;

1.

verleent zijn voorzitter kwijting voor de uitvoering van de begroting van het Europees Parlement voor het begrotingsjaar 2015;

2.

formuleert zijn opmerkingen in bijgaande resolutie;

3.

verzoekt zijn voorzitter dit besluit en de resolutie die daarvan een integrerend deel uitmaakt, te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

29.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 252/3

—

gezien zijn besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015, afdeling I — Europees Parlement,

—

gezien artikel 94, artikel 98, lid 3, en bijlage IV bij zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A8-0153/2017),

A.

overwegende dat de rekenplichtige van het Europees Parlement in zijn certificering van de definitieve rekeningen aangeeft ervan overtuigd te zijn dat deze een getrouw en juist beeld geven van de financiële positie van het Parlement in alle materiële aspecten en dat er geen zaken onder zijn aandacht zijn gebracht die het maken van een voorbehoud rechtvaardigen;

B.

overwegende dat overeenkomstig de gebruikelijke procedure 129 vragen aan de administratie van het Parlement zijn gestuurd, en dat de schriftelijke antwoorden door de Commissie begrotingscontrole (CONT) zijn ontvangen en in het openbaar zijn besproken in aanwezigheid van de voor begrotingsaangelegenheden verantwoordelijke ondervoorzitter, de secretaris-generaal en de intern controleur;

C.

overwegende dat toezicht, met name in de vorm van de jaarlijkse kwijtingsprocedure, noodzakelijk is om ervoor te zorgen dat het politiek leiderschap en de administratie van het Parlement verantwoording afleggen ten aanzien van de burgers van de Unie; overwegende dat de kwaliteit, doeltreffendheid en doelmatigheid van het beheer van de overheidsfinanciën voortdurend kunnen worden verbeterd; overwegende dat het beginsel van op resultaten gebaseerde budgettering en goed bestuur van personele middelen kernelementen moeten zijn wanneer de begroting wordt uitgevoerd;

1.

merkt op dat het formele toezicht op het begrotings- en financieel beheer van het Parlement bestaat uit vier hoofdonderdelen:

2.

stelt vast dat het jaarverslag van de interne controleur bevindingen bevat die gebaseerd zijn op specifieke controlewerkzaamheden; streeft ernaar het begrotings- en financieel beheer te verbeteren, doch geen alomvattend beeld te geven van het begrotings- en financieel beheer van het Parlement; stelt tegelijkertijd vast dat in het verslag van de Rekenkamer de resultaten worden gegeven van slechts een kleine steekproef (16 verrichtingen) voor wat betreft de verrichtingen van het Parlement;

3.

begrijpt dat het over het algemeen lage foutenpercentage met betrekking tot de administratieve uitgaven een verklaring kan zijn voor het feit de Rekenkamer betrekkelijk weinig aandacht heeft besteed aan de verrichtingen van het Parlement;

4.

wijst er echter op dat het foutenpercentage weliswaar opmerkelijk laag is, maar dat het gevaar voor reputatieschade relatief groot is, aangezien dergelijke financiële en begrotingsfouten een negatieve invloed kunnen hebben op het imago van de instelling;

5.

voegt hieraan toe dat meer recentelijk, als gevolg van de algemene behoefte aan resultaatgericht begroten, kwijtingen niet beperkt dienen te blijven tot het opsporen van onregelmatigheden, maar ook concrete prestaties en resultaten moeten meten, en dat ook dit in het geval van het Parlement bijzonder belangrijk is, aangezien een gebrek aan resultaten een rechtstreekse impact heeft op de reputatie van de instelling;

6.

merkt op dat tegen deze achtergrond het werk van het Parlement in het kader van de kwijtingsprocedures een mogelijkheid is om de rekeningen van de administratie van het Parlement aan een diepgaander onderzoek te onderwerpen; roept op tot versterking van de interne expertise inzake rekeningen en financiële controle waarvan de rapporteurs gebruik kunnen maken bij de opstelling van hun kwijtingsverslagen;

7.

stelt vast dat de definitieve kredieten van het Parlement voor 2015 in totaal 1 794 929 112 EUR bedroegen, d.w.z. 19,78 % van rubriek 5 van het meerjarig financieel kader (1) (MFK) voor de administratieve uitgaven van de EU-instellingen als geheel in 2015, en een stijging met 2,2 % vertoonden ten opzichte van de begroting 2014 (1 755 631 742 EUR);

8.

stelt vast dat de totale per 31 december 2015 in de rekeningen opgenomen ontvangsten 176 367 724 EUR bedroegen (tegenover 174 436 852 EUR in 2014), met inbegrip van 27 988 590 EUR aan bestemmingsontvangsten (tegenover 26 979 032 EUR in 2014);

9.

wijst erop dat vier hoofdstukken 71 % van de totale vastleggingen uitmaken: hoofdstuk 10 (Leden van de instelling), hoofdstuk 12 (Ambtenaren en tijdelijke functionarissen), hoofdstuk 20 (Gebouwen en bijkomende kosten) en hoofdstuk 42 (Assistentie aan de leden); merkt op dat dit aangeeft dat de uitgaven van het Parlement worden gekenmerkt door een hoge mate van continuïteit, voor het overgrote deel als gevolg van de bezoldigingen van de leden en het personeel, als aangepast overeenkomstig het Statuut en andere contractuele verplichtingen;

10.

neemt kennis van de onderstaande cijfers, op basis waarvan de rekeningen van het Parlement voor het begrotingsjaar 2015 werden afgesloten:

11.

merkt op dat in 2015 voor 99,1 % van de op de begroting van het Parlement ingeschreven kredieten vastleggingen zijn verricht, met een annuleringspercentage van 0,9 %, en dat, net als in de vorige begrotingsjaren, een zeer hoog niveau van uitvoering van de begroting werd gerealiseerd;

12.

vestigt de aandacht op het feit dat een bedrag van in totaal 41 422 684 EUR aan kredieten werd geannuleerd en dat het overgrote deel van de annuleringen betrekking had op bezoldigingen en uitgaven voor gebouwen;

13.

merkt op dat er een bedrag van 71 000 000 EUR gemoeid was met collectieve overschrijvingen, hetgeen neerkomt op 4 % van de definitieve kredieten die van voorzieningen en andere bronnen zijn overgeschreven om bij te dragen aan de financiering van de erfpacht voor het Konrad Adenauergebouw; wijst er uitdrukkelijk op dat het gebouwenbeleid van het Parlement duidelijker moet uitkomen als onderdeel van de begrotingsstrategie; is van mening dat met de collectieve overschrijving een zeer hoog bedrag gemoeid was; is ervan overtuigd dat een doeltreffend begrotingsbeheer deze overschrijving tot een absoluut minimum kan beperken; verzoekt de Rekenkamer in dat verband een verslag op te stellen over het gebouwenbeleid van het Parlement;

14.

stelt vast dat uit de geleverde controle-informatie blijkt dat de uitgaven voor administratie geen foutenpercentage van materieel belang vertonen, maar dat het geschatte foutenpercentage op basis van zeven kwantificeerbare fouten in rubriek 5 van het MFK voor administratie 0,6 % bedraagt (tegen 0,5 % in 2014);

15.

is zeer bezorgd over de bevinding van de Rekenkamer dat 22 van de 151 onderzochte verrichtingen (14,6 %) fouten bevatten; merkt echter op dat slechts zeven van deze 22 verrichtingen werden gekwantificeerd en dus financiële gevolgen hadden, hetgeen de raming van het foutenpercentage op 0,6 % brengt;

16.

neemt voorts kennis van de specifieke bevindingen betreffende het Parlement in het jaarverslag van de Rekenkamer over 2015; stelt vast dat de Rekenkamer in de controles van de goedkeuring en betaling van de in 2014 gedane uitgaven tekortkomingen heeft vastgesteld, dat deze slechts een van de zestien onderzochte verrichtingen van het Parlement ten aanzien van een van de fracties betroffen en dat deze tekortkomingen in 2015 werden rechtgezet;

17.

neemt kennis van de antwoorden van het Parlement aan de Rekenkamer tijdens de contradictoire procedure; verzoekt de Rekenkamer de bevoegde commissie op de hoogte te houden van de tenuitvoerlegging van haar aanbeveling om te voorzien in een betere begeleiding en het bestaande kader voor de controle op de tenuitvoerlegging van aan fracties toegewezen begrotingskredieten te herzien;

18.

wijst erop dat de intern controleur op de openbare vergadering van de bevoegde commissie van 30 januari 2017 zijn jaarverslag heeft gepresenteerd en heeft medegedeeld dat hij in 2015 verslagen heeft goedgekeurd over de volgende onderwerpen:

19.

neemt kennis van en sluit zich aan bij de opmerkingen van de intern controleur met betrekking tot de noodzaak om:

20.

stelt vast dat eind 2015, na achtereenvolgende follow-upaudits, vier acties van het onderzoek van het interne controlekader, alle met een redelijk laag risico, nog steeds openstaan en dat voor één actie de termijn in het kader van het nieuwe systeem voor financieel beheer van het Parlement tot 2017 is verlengd; verzoekt de intern controleur CONT op de hoogte te houden van de geboekte vooruitgang bij deze acties;

21.

verzoekt de interne controleur bij de presentatie van zijn jaarverslag sterker de nadruk te leggen op die aspecten waarvoor tekortkomingen en/of onregelmatigheden werden vastgesteld; verzoekt de interne controleur tevens om zijn verslagen over de follow-up en de evolutie van en de toegepaste oplossingen voor de problemen die bij de uitoefening van zijn mandaat zijn vastgesteld beschikbaar te stellen aan CONT; verzoekt de secretaris-generaal procedures in te voeren voor de beoordeling van prestaties en resultaten;

22.

neemt kennis van de schriftelijke antwoorden op de kwijtingsresolutie voor 2014, die CONT op 20 oktober 2016 heeft ontvangen, en van de presentatie door de secretaris-generaal van de diverse vragen en verzoeken met betrekking tot de kwijtingsresolutie van het Parlement voor 2014 en de daarop volgende gedachtewisseling met de leden; betreurt evenwel dat veel van deze verzoeken geen follow-up hebben gekregen en dat er daarvoor geen reden of motivering is gegeven; vindt het belangrijk om in CONT vaker met de secretaris-generaal van gedachten te kunnen wisselen over aangelegenheden die van invloed zijn op de begroting van het Parlement en de uitvoering daarvan;

23.

wijst erop dat de data waarop het ontwerp-kwijtingsverslag van het Parlement werd gepresenteerd en waarop aanvullende vragen aan de secretaris-generaal konden worden gesteld, niet goed op elkaar waren afgestemd; verzoekt de secretaris-generaal de aanvullende vragen te beantwoorden vóór het verstrijken van de termijn voor het indienen van amendementen en vóór een eventuele stemming in de commissie;

24.

verwijst naar de gedachtewisseling tussen de voor begrotingsaangelegenheden verantwoordelijke ondervoorzitter, de secretaris-generaal en CONT, die op 30 januari 2017 in aanwezigheid van het verantwoordelijke lid van de Rekenkamer en de intern controleur heeft plaatsgevonden;

25.

is verheugd over de toezegging van de administratie van het Parlement om de prestaties van de diensten van het Parlement als geheel voortdurend te verbeteren en dit zo efficiënt mogelijk te doen; is echter ook van mening dat het in sommige gevallen te lang duurt voordat de wijzigingen worden toegepast;

26.

stelt vast dat het Parlement met jaarlijkse kosten ten bedrage van ongeveer 3,60 EUR per burger de vergelijking met andere parlementaire systemen niet hoeft te schuwen, temeer omdat een derde van deze kosten randvoorwaarden betreffen (meertaligheid en plaatsen van werkzaamheid) waarop het Parlement zelf slechts weinig invloed heeft en die voor andere parlementen in deze zin niet gelden;

27.

stelt evenwel vast dat de aandacht voor resultaatgericht begroten varieert van directoraat-generaal tot directoraat-generaal en bijvoorbeeld in het directoraat-generaal Financiën (DG FINS) het meest ontwikkeld is, doch elders in de administratie nog in de kinderschoenen staat; verzoekt de secretaris-generaal ervoor te zorgen dat overal in de administratie duidelijke en meetbare streefdoelen worden gesteld en nagestreefd;

28.

neemt nota van het antwoord van de secretaris-generaal over de toegankelijkheid van de toepassing e-Petition voor de leden en voor het grote publiek en van het verslag van de Juridische Dienst; verzoekt de secretaris-generaal verslag uit te brengen over het gevolg dat wordt gegeven aan de aanbevelingen van de Juridische Dienst;

29.

is verheugd over de aandacht die de administratie besteedt aan duurzaamheid, met name in het kader van de openbare aanbestedingsprocedures; stelt evenwel vast dat het met de inwerkingtreding van de nieuwe richtlijn betreffende het plaatsen van overheidsopdrachten (2) mogelijk is geworden criteria betreffende sociale en milieuduurzaamheid zwaarder te laten wegen dan het criterium van de laagste prijs;

30.

verzoekt de secretaris-generaal met een actieplan te komen voor de toepassing van duurzaamheidscriteria in de openbare aanbestedingsprocedures van het Parlement en hierin een beoordeling op te nemen van het gebruik van groene overheidsopdrachten als instrument;

31.

stelt vast dat de geografische spreiding van het Parlement volgens de Rekenkamer 114 miljoen EUR per jaar kost en merkt op dat in zijn resolutie van 20 november 2013 over de plaats van de zetels van de instellingen van de Europese Unie (3) werd geconcludeerd dat 78 % van alle dienstreizen van het personeel van het Parlement een rechtstreeks gevolg is van de geografische spreiding van het Parlement; herinnert eraan dat de milieugevolgen van deze spreiding worden geraamd op 11 000 tot 19 000 ton CO2-emissies; dringt er bij het Bureau op aan de secretaris-generaal te verzoeken onverwijld met een stappenplan voor één enkele zetel voor het Parlement te komen; verzoekt het Parlement en de Raad, teneinde tot besparingen op lange termijn te komen, de noodzaak van een stappenplan voor één enkele zetel aan de orde te stellen, zoals het Parlement in verschillende eerdere resoluties heeft vermeld; is van mening dat de uittreding van het Verenigd Koninkrijk en de noodzaak om de Europese agentschappen die momenteel in het Verenigd Koninkrijk hun zetel hebben, te verplaatsen, een uitstekende gelegenheid vormen om verschillende kwesties in één keer op te lossen; wijst echter op artikel 341 VWEU, dat bepaalt dat de zetel van de instellingen van de Unie in onderlinge overeenstemming en door de regeringen van de lidstaten wordt vastgesteld, en protocol nr. 6 bij het VEU en VWEU, waarin is bepaald dat het Parlement zijn zetel heeft in Straatsburg; herinnert eraan dat een oplossing met één enkele zetel een wijziging van de Verdragen vergt;

32.

herinnert aan het antwoord van de administratie op vraag nr. 75 van de vragenlijst over de kwijting van het Parlement van 2013, namelijk dat zij besloten had om een einde te maken aan de praktijk van langdurige dienstreizen […], hetgeen tot forse besparingen zou leiden; stelt echter vast dat momenteel in sterke tegenspraak daarmee 13 medewerkers op langdurige dienstreis zijn; is van mening dat een langdurige dienstreis voor een personeelslid, met een ontheemdingstoelage en dagvergoedingen, naar een plaats waar dat personeelslid al woonde en werkte, een laakbaar gebruik van belastinggeld is en strijdig is met het statuut van de ambtenaren; dringt erop aan dat de omstandigheden van elke langdurige dienstreis worden verduidelijkt en met name dat de redenen en kosten voor die langdurige dienstreis worden bekendgemaakt;

33.

herinnert eraan dat alle ambtenaren en andere personeelsleden van de Unie, zelfs degenen die in kabinetten werken, hun taken uitsluitend in het belang van de Unie dienen te verrichten, volgens de regels die zijn vastgesteld in het statuut van de ambtenaren; wijst erop dat de ambtenaren van de Unie worden betaald met belastinggeld en dat dit niet bedoeld is om persmedewerkers of andere personeelsleden te betalen die nationale politieke belangen van een voorzitter bevorderen; verzoekt het Bureau duidelijke bepalingen op te nemen in de voorschriften van het Parlement;

34.

neemt kennis van het besluit van de voorzitter van 21 oktober 2015, waarmee hij mensen in leidinggevende functies bij het Parlement wenste te benoemen zonder de procedures in acht te nemen, en met name zonder sollicitatieoproepen; stelt vast dat dit besluit „niet strookte met de regels” (antwoord van de administratie op de tweede vragenlijst van CONT); vraagt dat dit besluit van de voorzitter formeel wordt herroepen;

35.

stelt vast dat de voorzitter zichzelf op 15 december 2015 heeft gemachtigd om aan zijn kabinetsleden een bijzondere, onbegrensde toelage bovenop de bestaande kabinetstoelage te verlenen, hoewel het statuut van de ambtenaren niet in een dergelijke bijzondere toelage voorziet; stelt opnieuw de vraag of deze machtiging rechtmatig is en of deze bijzondere toelagen geldig zijn; vraagt dat wordt nagegaan of het betreffende besluit moet worden herroepen;

36.

neemt kennis van het feit dat het Bureau op 24 oktober 2016 een herziene versie van de regeling voor de betaling van financiële bijdragen voor gesponsorde bezoekersgroepen heeft goedgekeurd;

37.

is verheugd dat hiermee contante betalingen aanzienlijk worden beperkt en verplichte elektronische overschrijvingen worden ingevoerd, waardoor het risico op diefstal en reputatieschade voor het Parlement verkleint, maar dat tegelijk nog steeds een aanzienlijke mate van flexibiliteit wordt geboden; steunt het voornemen van het Bureau om de herziene regeling te evalueren zodra deze een jaar lang is toegepast; betreurt het echter dat parlementaire medewerkers kunnen worden aangewezen als ontvanger van betalingen op hun persoonlijke rekening en dat zij de uitgaven van de groep mogen certificeren; vreest dat geaccrediteerde parlementaire medewerkers daardoor een onnodige juridische en financiële verantwoordelijkheid dragen en mogelijk risico's lopen; vraagt het Bureau dit dringend te heroverwegen;

38.

betreurt het dat het Parlement zijn voorzitter voor de uitvoering van de begroting van het Parlement voor het begrotingsjaar 2014 kwijting heeft verleend en op het laatste moment belangrijke paragrafen heeft geschrapt, die verdere vragen doen rijzen over de politieke activiteiten en financiële gedragingen van de voorzitter tijdens de Europese verkiezingen van 2014;

39.

juicht het toe dat de belangstelling van de media en het grote publiek voor het Parlement en zijn administratie toeneemt; stelt echter vast dat bepaalde journalisten het moeilijk vinden om de specifieke informatie te verkrijgen die zij zoeken; wijst erop dat de transparantie van het Parlement en zijn administratie essentieel is voor de legitimiteit van de instellingen en dat de toegang tot informatie moet worden verbeterd, waarbij de voorschriften inzake bescherming van persoonsgegevens altijd in acht moeten worden genomen;

40.

verzoekt het Bureau de betreffende documenten die de secretaris-generaal aan het Bureau voorlegt, in een machineleesbaar formaat op de website van het Parlement te publiceren, tenzij de aard van de hierin vervatte informatie dit onmogelijk maakt, bijvoorbeeld met het oog op de bescherming van persoonsgegevens;

41.

benadrukt dat de werkzaamheden van de interne besluitvormingsorganen van het Parlement, in het bijzonder het Bureau, transparanter en toegankelijker moeten worden gemaakt; vraagt dat de agenda van het Bureau tijdig op het intranet wordt gepubliceerd en dat de notulen van vergaderingen veel sneller worden gepubliceerd; merkt op dat niet hoeft te worden gewacht tot de notulen in alle talen zijn vertaald;

42.

herinnert aan de verplichting voor de leden om de administratie onmiddellijk in te lichten over enige wijziging van hun belangenverklaringen;

43.

verzoekt de secretaris-generaal deze resolutie te doen toekomen aan het Bureau en daarbij te wijzen op alle punten waarin het Bureau wordt gevraagd actie te ondernemen of besluiten te nemen; verzoekt de secretaris-generaal een actieplan en een tijdschema op te stellen voor de follow-up en/of reactie van het Bureau op de aanbevelingen in de kwijtingsresoluties van het Parlement, en de resultaten daarvan op te nemen in het jaarlijkse monitoringdocument; verzoekt de secretaris-generaal de Begrotingscommissie en CONT te gepasten tijde op de hoogte te brengen van alle projecten die het Bureau voorstelt die aanzienlijke gevolgen hebben voor de begroting;

44.

is van oordeel dat leden de website van het Parlement moeten kunnen gebruiken om hun kiezers de grootst mogelijke transparantie te geven over hun activiteiten, en verzoekt de secretaris-generaal een systeem te ontwikkelen dat de leden kunnen gebruiken om informatie over hun ontmoetingen met belangenvertegenwoordigers openbaar te maken; dringt er bij de secretaris-generaal op aan dit onverwijld mogelijk te maken, zoals het Parlement al heeft gevraagd in zijn kwijtingsresolutie voor het begrotingsjaar 2014;

45.

vraagt het Bureau om de regels in verband met het gebruik van de vergoedingen voor algemene uitgaven vast te stellen en te publiceren;

46.

merkt op dat weinig leden op de hoogte zijn van de mogelijkheid om overschotten op de vergoeding voor algemene uitgaven terug te storten; herinnert de leden eraan dat de vergoedingen voor algemene uitgaven geen aanvullend persoonlijk salaris vormen; vraagt de secretaris-generaal deze mogelijkheid dringend bekender te maken; dringt er bij de leden op aan overschotten aan het einde van hun ambtstermijn terug te betalen;

47.

verzoekt de secretaris-generaal voorts leden die gegevens over eventuele andere door het Parlement aan hen uitbetaalde vergoedingen op hun eigen webpagina bekend wensen te maken, daartoe gegevensbestanden te verstrekken die gemakkelijk kunnen worden verwerkt;

48.

verzoekt de secretaris-generaal ook belangstellende fracties op dezelfde manier van dienst te zijn;

49.

merkt op dat tal van documenten betreffende het besluit inzake de erkenning van Europese politieke partijen en Europese politieke stichtingen samen met gegevens over de vaststelling van het definitieve geldbedrag beschikbaar zijn op de website van het Parlement; verzoekt het Parlement de Commissie te vragen een voorstel voor een herziening van de huidige rechtshandeling van de Unie betreffende het statuut en de financiering van Europese politieke partijen en Europese politieke stichtingen in te dienen (4), met strengere vereisten voor het oprichten van Europese politieke partijen en stichtingen teneinde misbruiken te voorkomen;

50.

is verheugd over de invoering van een speciaal formulier waarop de rapporteurs kunnen aangeven welke belangenvertegenwoordigers invloed hebben gehad op hun verslagen (wetgevingsvoetafdruk);

51.

vraagt de administratie van het Parlement nogmaals verslag uit te brengen over het gebruik van de gebouwen van het Parlement door belangenvertegenwoordigers en andere externe organisaties;

52.

vreest dat de huidige gedragscode voor de leden wellicht nog moet worden verbeterd om belangenverstrengeling tegen te gaan en dat daarbij specifiek moet worden gezien de volgende punten:

53.

is verheugd over de ontwikkeling van indicatoren om de resultaten van de communicatieactiviteiten van het Parlement te meten en verzoekt de secretaris-generaal in het verslag over de werkzaamheden van het Parlement in 2016 een apart hoofdstuk te wijden aan deze nieuwe resultaatgerichte aanpak op communicatiegebied;

54.

steunt de diverse programma's ter facilitering van bezoeken van journalisten en burgers die meer wensen te weten over de werkzaamheden van het Parlement;

55.

herhaalt in dit verband zijn oproep in het kwijtingsverslag voor 2014, waarin werd opgemerkt dat de website van het Parlement niet erg gebruikersvriendelijk is, dat de navigatie op die website lastig blijft en dat ze nog geen gebruik maakt van de recentste technologische ontwikkelingen, waardoor het moeilijk is om snel de gewenste informatie te vinden; ook werd er toen op gewezen dat de website, gezien het belang van communicatie met de Europese burger, het imago van het Parlement bij het grote publiek niet helpt verbeteren;

56.

vraagt het directoraat-generaal Communicatie een efficiëntere en gebruiksvriendelijkere website met een efficiëntere zoekfunctie op te zetten, die het Parlement bekender moet maken bij het grote publiek en die directer moet inspelen op de behoeften en interesses van de burger; merkt op dat er ondanks de aanzienlijke uitgaven slechts middelmatige resultaten zijn bereikt;

57.

is bezorgd over de doeltreffendheid van de communicatiestrategie van het Parlement; vraagt in dit verband dat de huidige strategie volledig wordt herzien en dat met name mensen die niet automatisch belangstelling hebben voor de werkzaamheden van het Parlement of misschien zelfs sceptisch zijn over het functioneren ervan, actiever worden benaderd; verzoekt de secretaris-generaal om een nieuwe strategie uit te werken om ook die burgers te bereiken, onder meer door de toegang tot informatie te vergemakkelijken en onterechte vooroordelen jegens het Parlement adequaat aan te pakken, maar geen onnodige en dure reclamecampagnes te voeren;

58.

onderstreept dat de opdracht van de voorlichtingsbureaus van het Parlement moet worden gemoderniseerd door het gebruik van nieuwe communicatietechnologieën en -patronen te optimaliseren en te profiteren van hun bevoorrechte geografische ligging dicht bij de burger om plaatselijke activiteiten, zoals debatten met leden en het maatschappelijk middenveld, verder te intensiveren teneinde naar de mensen te luisteren en met hen in dialoog te treden; benadrukt dat de onlinediscussies en de media-aandacht die door deze evenementen worden gegenereerd, moeten bijdragen tot nog meer contacten met burgers; merkt op dat de kosten voor de gebouwen en het personeel van de voorlichtingsbureaus in de lidstaten onevenredig hoog zijn ten opzichte van het bedrag dat aan de belangrijkste functies van deze bureaus wordt besteed; vraagt de secretaris tegen eind 2017 een gedetailleerd activiteiten- en financieel verslag aan CONT voor te leggen over de voorlichtingsbureaus in Brussel en Straatsburg, met bijzondere aandacht voor de meerwaarde die zij opleveren;

59.

is bezorgd over de antwoorden op de verzoeken om schriftelijk antwoord over de voorlichtingsbureaus van het Parlement in bepaalde lidstaten, aangezien in de meeste gevallen slechts een fractie van hun exploitatiekosten naar de echte doelstellingen en opdrachten van die bureaus gaat, terwijl het grootste gedeelte wordt besteed aan de huur van kantoren en de salarissen en reiskosten van het personeel;

60.

verzoekt de secretaris-generaal ook de interne communicatie tussen de verschillende directoraten-generaal te verbeteren, zodat bijvoorbeeld de ontwikkeling van nieuwe belangrijke instrumenten zoals de wetgevingstrein bekend wordt bij een breder intern en extern publiek;

61.

is ingenomen met de gezamenlijke presentatie in CONT en de Commissie cultuur en onderwijs van een enquête, waarom was gevraagd in het kwijtingsverslag voor 2013, om na te gaan of de LUX-prijs bekendheid geniet, en zo ja, hoe deze in de respectieve lidstaten wordt gezien, en van de bevindingen van die enquête;

62.

herinnert er evenwel aan dat de enquête voornamelijk ging over de vraag of de leden en filmmakers bekend waren met het doel van de LUX-filmprijs, namelijk de burgers tonen dat het Parlement zich inzet voor gemeenschappelijke waarden, zoals mensenrechten en solidariteit, en voor culturele en taalkundige verscheidenheid;

63.

merkt op dat slechts 18 % van de leden van het Parlement — 137 leden van alle fracties en uit alle lidstaten — op de enquête hebben geantwoord, en dat van die leden ruim 90 % de LUX-filmprijs kenden, 75 % het doel ervan begrepen en ruim 80 % een positief beeld van de prijs hadden;

64.

is niet overtuigd van de adequaatheid van de selectiemethode aan de hand waarvan de leden besluiten over de nominaties en de uiteindelijke verkiezing van de prijswinnaar, en verzoekt het Bureau verslag uit te brengen over alternatieve modellen om tot de gewenste resultaten te komen, bijvoorbeeld door een soortgelijk initiatief van filmproductiemaatschappijen zelf te ondersteunen;

65.

stelt vast dat het aantal kijkers de afgelopen jaren weliswaar is gestegen, maar dat 43 000 kijkers in de gehele Europese Unie nog steeds erg weinig is en de vraag doet rijzen of de LUX-prijs wel zin heeft;

66.

betreurt de herhaaldelijke vertragingen die zijn opgetreden bij de opening van het Huis van de Europese geschiedenis, die aanvankelijk gepland was voor maart 2016, vervolgens werd uitgesteld tot september en november 2016 en nu gepland is voor 6 mei 2017;

67.

neemt met bezorgdheid kennis van de aanhoudende discussies over de aard van de tijdelijke exposities van het Huis; beklemtoont het belang van de academische onafhankelijkheid van het Huis van de Europese geschiedenis op het vlak van inhoud en vormgeving van de exposities die uitsluitend op grond van museologische en historische criteria worden bepaald;

68.

is verheugd dat het Huis van de Europese geschiedenis jaarlijks naar schatting 250 000 bezoekers zal ontvangen; wijst erop dat de jaarlijkse exploitatiekosten van deze voorziening vooraf op 13,3 miljoen EUR zijn geraamd; is bezorgd over het naar verhouding lage aantal bezoekers ten opzichte van de hoge exploitatiekosten, gezien het feit dat het Parlement in 2015 326 080 bezoekers ontving en dat de exploitatiekosten slechts 4,3 miljoen EUR bedroegen;

69.

merkt op dat het Parlement en zijn nabije omgeving met de vestiging van het Parlamentarium en de opening van het Huis van de Europese geschiedenis een attractie voor de burgers en een toeristische attractie worden, die de kennis van de rol van het Parlement vergroten en die de burgers laten zien dat het Parlement zich inzet voor gezamenlijke waarden zoals mensenrechten en solidariteit; verzoekt het Bureau te overwegen een dialoog met de plaatselijke autoriteiten op gang te brengen om na te gaan hoe deze autoriteiten kunnen bijdragen aan de financiering en het beheer van het Huis van de Europese geschiedenis;

70.

vraagt het Bureau te overwegen om het beheer van het Huis van de Europese geschiedenis aan te passen aan een meer interinstitutionele aanpak en verdere samenwerking met andere instellingen van de Unie, met name de Commissie en de Raad, te onderzoeken;

71.

is ingenomen met het besluit van de Commissie om jaarlijks 800 000 EUR bij te dragen aan de exploitatiekosten van het Huis van de Europese geschiedenis; is echter van mening dat de Commissie een veel hoger aandeel in het geraamde bedrag voor de jaarlijkse exploitatiekosten voor haar rekening moet nemen;

72.

stelt vast dat op 31 december 2015 in totaal 5 391 ambtenaren en tijdelijke personeelsleden bij het secretariaat-generaal (een stijging met 96 ten opzichte van 31 december 2014) en in totaal 771 ambtenaren en tijdelijke personeelsleden bij de fracties (een stijging met 26 ten opzichte van 31 december 2014) werkzaam waren; met inbegrip van de arbeidscontractanten was DG PERS verantwoordelijk voor 9 402 personeelsleden (een stijging met 467 ten opzichte van 31 december 2014);

73.

stelt vast dat op 1 januari 2015 47 posten van het organigram van het Parlement werden geschrapt overeenkomstig de herziening van het Statuut in 2014 en het MFK voor 2014-2020, zodat er op het organigram in totaal nog 6 739 posten stonden waarvan 5 723 (84,9 %) voor het secretariaat-generaal en 1 016 (15,1 %) voor de fracties; stelt vast dat op 31 december 2015 4,9 % van de posten bij het secretariaat-generaal vacant was, tegen 9,6 % eind 2014;

74.

is verheugd over het feit dat het genderevenwicht in het aantal directeuren-generaal is verbeterd van 18,2 %/81,8 % in 2014 naar 33,3 %/66,7 % in 2015, maar stelt vast dat het genderevenwicht in het aantal directeuren is gedaald van 34 %/66 % in 2014 tot 31,1 %/68,9 % in 2015; herinnert eraan dat de absolute meerderheid van de personeelsleden van het Parlement uit vrouwen bestaat maar dat vrouwen een beperkt percentage van de leidinggevende functies bekleden; stelt vast dat het genderevenwicht in het aantal afdelingshoofden is blijven verbeteren van 30 %/70 % eind 2014 tot 31,2 %/68,8 % eind 2015; onderstreept dat er nog steeds sprake is van onevenwichtigheid in leidinggevende functies en dat een programma voor gelijke kansen voor deze posten van het grootste belang blijft; is vast van mening dat tegen 2019 ten minste 40 % van de leidinggevende functies in het Parlement moet worden bekleed door vrouwen;

75.

is verbaasd dat het raadgevend comité voor de benoeming van hoge ambtenaren uitsluitend uit hoger management bestaat en verzoekt de secretaris-generaal hierin een vertegenwoordiger van een personeelsvereniging op te nemen;

76.

beklemtoont dat geografisch evenwicht, namelijk de relatie tussen het aantal personeelsleden met een bepaalde nationaliteit en het bevolkingsaantal van de betreffende lidstaten, nog steeds een belangrijk element van het personeelsbeheer moet blijven, met name ten aanzien van de lidstaten die sinds 2004 tot de Unie zijn toegetreden; is ingenomen met het feit dat het Parlement gekomen is tot een globaal genomen evenwichtige samenstelling van ambtenaren uit de lidstaten die voor en na 2004 tot de Unie zijn toegetreden; wijst er echter op dat deze lidstaten op de drie werklocaties nog steeds slechts 3 % van de personeelsleden in de categorie „hogere administrateur” (AD12-16) vertegenwoordigen, terwijl zij 21 % van de bevolking van de Unie uitmaken, en dat er op dat vlak nog vooruitgang wordt verwacht;

77.

beseft dat voor bepaalde activiteiten, zoals het beheer van de kantines en schoonmaakwerkzaamheden, uitbesteding de beste optie voor het Parlement was en dat bijgevolg het aantal externe personeelsleden in de gebouwen van het Parlement in bepaalde DG's zelfs hoger kan zijn dan het aantal ambtenaren;

78.

merkt evenwel op dat deze uitbestedingsbesluiten geen verklaring kunnen vormen voor het inzetten van al het externe personeel en dat bijvoorbeeld bij het directoraat-generaal Innovatie en Technologische Ondersteuning (DG ITEC) de verhouding tussen extern personeel en ambtenaren moeilijk te verklaren is;

79.

is van oordeel dat extern personeel niet mag worden gebruikt ter compensatie van de vermindering van het aantal posten als overeengekomen in het kader van de herziening van het Statuut in 2014 en het huidige MFK;

80.

neemt nota van de antwoorden van de secretaris-generaal inzake de voorwaarden die het Parlement heeft toegepast bij het inhuren van externe ondernemingen; onderstreept dat de administratie er zorgvuldig en stelselmatig moet op toezien dat die dienstverleners strikt voldoen aan de wetgeving inzake de arbeidsomstandigheden, veiligheid, sociale rechten enz. van alle extern personeel dat in de gebouwen van het Parlement werkt, zoals kantine- en schoonmaakpersoneel, onderhoudspersoneel enz.; verzoekt het Parlement te voorzien in waarschuwingsmechanismen en regelmatige controles waarmee zowel alleenstaande als stelselmatige gevallen van nalatigheid, misbruik of inbreuken kunnen worden voorkomen en opgespoord, om zo onmiddellijk de nodige maatregelen te kunnen treffen;

81.

merkt op dat de procedure om de beveiligingsdienst van het Parlement te internaliseren, afgerond is en dat de procedure om hetzelfde te doen met de chauffeursdienst nog loopt; verzoekt de secretaris-generaal aan CONT verslag uit te brengen over de lessen die uit deze procedures zijn getrokken en over de eventuele besparingen die ten gevolge daarvan zijn gerealiseerd;

82.

stelt met bezorgdheid vast dat het kantinepersoneel niet overeenkomstig de uren in hun contract wordt uitbetaald in weken waarin de leden elders werkzaam zijn, zoals tijdens achterbanweken of plenaire vergaderingen in Straatsburg, en dat velen van hen gedurende die perioden tijdelijk werkloos zijn, met de bijbehorende nadelige gevolgen voor hun loopbaan en hun inkomen; verzoekt de secretaris-generaal met de verrichter van de kantinediensten te onderhandelen om te komen tot een oplossing in het kader waarvan werknemers elke week gegarandeerd regelmatige uren draaien en een regelmatig salaris krijgen;

83.

stelt vast dat per eind 2015 1 813 geaccrediteerde parlementaire medewerkers bij het Parlement werkzaam waren, tegen 1 686 in het jaar daarvoor; vraagt om speciale aandacht voor de rechten van geaccrediteerde parlementaire medewerkers en plaatselijke medewerkers, wier contracten rechtstreeks gekoppeld zijn aan het mandaat van het parlementslid dat zij bijstaan, rekening houdend met het feit dat geaccrediteerde parlementaire medewerkers statutair personeel zijn, aangezien zij een arbeidsovereenkomst sluiten met het Parlement, terwijl plaatselijke medewerkers onder verschillende nationale wetgevingen vallen;

84.

betreurt het dat het verslag over de evaluatie van de toepassing van de bepalingen betreffende geaccrediteerde parlementaire medewerkers niet vóór eind 2016 aan CONT is voorgelegd, zoals gevraagd in de kwijtingsresolutie voor 2014, en dat het verslag tot op vandaag nog steeds niet is voorgelegd;

85.

wijst erop dat geaccrediteerde parlementaire medewerkers zich bij intimidatie of klokkenluiden in een uitermate kwetsbare positie bevinden, aangezien hun contract gebaseerd is op wederzijds vertrouwen tussen het parlementslid en de medewerker; stelt vast dat als dit vertrouwen ontbreekt, dit op zich een reden is om het contract te beëindigen; stelt voorts vast dat als een lid ontslag moet nemen wegens reputatieschade als gevolg van een strafbaar feit of een andere wetsovertreding, dat normaliter inhoudt dat alle contracten met zijn medewerkers worden opgezegd; vraagt daarom dat de geaccrediteerde parlementaire medewerkers met onmiddellijke ingang beter vertegenwoordigd worden in het adviescomité intimidatie, overeenkomstig het verzoek van het Parlement in het kader van de kwijtingen voor 2013 en 2014; verzoekt het Bureau passende middelen toe te wijzen voor de reis- en verblijfkosten van geaccrediteerde parlementaire medewerkers die eisende partij zijn en die vaak niet de nodige middelen hebben om persoonlijk naar Brussel te komen en hun zaak voor te leggen aan het adviescomité intimidatie; vraagt ook dat bij de volgende herziening van het statuut van de ambtenaren de mogelijkheid van financiële compenserende maatregelen voor geaccrediteerde medewerkers wordt overwogen, teneinde de gelijke behandeling van geaccrediteerde parlementaire medewerkers te garanderen en als erkenning van hun bijzondere kwetsbaarheid in zaken waarin er sprake is van intimidatie of klokkenluiden;

86.

is ingenomen met het voornemen van de administratie om een begin te maken met de aanpassing van de forfaitaire vergoedingen voor dienstreizen naar Straatsburg die geaccrediteerde parlementaire medewerkers ontvangen en die veel lager zijn dan die voor vaste ambtenaren; beklemtoont dat die aanpassing gebaseerd moet zijn op een transparante berekeningsmethode met een directe correlatie met de recente opwaartse herziening van de maxima voor vergoedingen en verblijfskosten voor vaste ambtenaren; benadrukt voorts dat een automatische indexering van de vergoedingen voor toekomstige herzieningen moet worden ingevoerd;

87.

betreurt het dat het Bureau niet heeft gereageerd op het verzoek van het Parlement in zijn kwijtingsresoluties voor 2013 en 2014 om voor geaccrediteerde parlementaire medewerkers dezelfde dagvergoedingen toe te passen als voor de andere personeelsleden; verzoekt de secretaris-generaal om, voordat wijzigingen worden doorgevoerd, een schatting te leveren van de bijkomende kosten die deze aanpassing met zich mee zou brengen; benadrukt tegelijkertijd dat de huidige vergoedingsmaxima voor dienstreizen van geaccrediteerde parlementaire medewerkers sinds 2009 niet meer zijn aangepast en dat het verschil tussen geaccrediteerde parlementaire medewerkers en de overige personeelsleden verder is toegenomen tot ten minste 40 % na de invoering van de nieuwe maxima die de Raad op 9 september 2016 heeft goedgekeurd en die sinds 10 september 2016 tot nu toe alleen werden toegepast op ambtenaren; verzoekt het Bureau derhalve de nodige maatregelen te treffen om een eind te maken aan deze ongelijkheid;

88.

betreurt ten zeerste dat de tewerkstellingsperiode van een geaccrediteerde parlementaire medewerker in geval van overlijden of ontslag van diens lid een einde neemt aan het einde van de kalendermaand; wijst erop dat dit zou kunnen betekenen dat die medewerker helemaal geen opzeggingstermijn krijgt als de ambtstermijn van het lid toevallig op de laatste dag van een bepaalde maand eindigt; vraagt een oplossing voor deze onaanvaardbare toestand bij de volgende herziening van het statuut van de ambtenaren, door de opzeggingstermijn te koppelen aan een welomschreven periode, bijvoorbeeld vier weken, in plaats van het einde van een kalendermaand; vraagt het Bureau voorts snel tijdelijke maatregelen in te voeren die dit probleem voorlopig kunnen oplossen totdat de wettelijke herziening plaatsvindt;

89.

is bezorgd over de vermeende praktijk dat leden geaccrediteerde parlementaire medewerkers verplichten dienstreizen te maken, met name naar Straatsburg, zonder dienstopdracht, zonder kostenvergoeding of gewoon zonder reisvergoeding; is van mening dat een dergelijke praktijk ruimte schept voor misbruik: als geaccrediteerde parlementaire medewerkers zonder dienstopdracht reizen, moeten ze niet alleen de kosten zelf betalen, maar zijn ze ook niet gedekt door de arbeidsverzekering; vraagt het Bureau ervoor te zorgen dat het statuut van de ambtenaren correct wordt toegepast en dat leden die de regels overtreden, worden gestraft;

90.

neemt er nota van dat stagiairs 0,50 EUR korting krijgen op hoofdgerechten in alle selfservicerestaurants in Brussel en Luxemburg en 0,80 EUR korting in Straatsburg; is, gezien de gemiddelde bezoldiging die zij ontvangen en de hoge prijzen die sinds twee jaar worden toegepast, evenwel van mening dat die kortingen te klein zijn om ook maar een minimaal effect op hun budget te hebben; verzoekt de secretaris-generaal een korting toe te kennen die in overeenstemming is met hun inkomsten;

91.

vraagt het Bureau ervoor te zorgen dat geaccrediteerde parlementaire medewerkers die de voorbije twee zittingsperioden ononderbroken hebben gewerkt, sociale rechten en pensioenrechten krijgen; verzoekt de administratie in dit verband te komen met een voorstel dat voor de berekening van de dienstperiode van tien jaar die volgens het statuut van de ambtenaren vereist is, rekening houdt met het besluit om in 2014 vervroegde verkiezingen te houden en met de tijd die besteed is aan de aanwervingsprocedure;

92.

vraagt de Conferentie van voorzitters de mogelijkheid te overwegen dat geaccrediteerde parlementaire medewerkers onder bepaalde, nog vast te stellen voorwaarden leden vergezellen tijdens officiële parlementaire delegaties en dienstreizen, zoals reeds door verschillende leden gevraagd is;

93.

verzoekt de secretaris-generaal en het Bureau problemen te behandelen en op te lossen die voornamelijk te wijten zijn aan de recentste wijziging aan de voorwaarden in verband met geaccrediteerde parlementaire medewerkers (zoals vertraging bij het ondertekenen van arbeidsovereenkomsten, onderbreking ervan, vervroegde Europese verkiezingen enz.) en die ernstige gevolgen kunnen hebben voor de toekomstige verwerving van arbeidsrechten door die medewerkers; vraagt dat vertegenwoordigers van de geaccrediteerde parlementaire medewerkers worden betrokken bij het zoeken naar oplossingen;

94.

verzoekt het Parlement om met het oog op gelijke kansen en naleving van arbeidsrechten richtsnoeren vast te stellen voor de toekenning van een graad aan geaccrediteerde parlementaire medewerkers en voor elke functiegroep bijbehorende duidelijke functieomschrijvingen, verantwoordelijkheden en taken vast te stellen;

95.

stelt vast dat in 2015 154 dienstverbanden werden beëindigd, waarvan 126 pensioneringen, 13 gevallen van invaliditeit, negen ontslagnemingen en zes overlijdens; verzoekt de secretaris-generaal om artikel 16, lid 4, van het statuut van de ambtenaren betreffende potentiële belangenconflicten na beëindiging van de dienst bij het Parlement strikt toe te passen, met name in geval van ontslagneming; onderstreept dat het opvallend is dat er nooit gevallen van potentiële belangenconflicten zijn gepubliceerd;

96.

stelt met bezorgdheid vast dat er geen speciale regelingen voor personeelsleden zijn getroffen voor het geval dat een lidstaat uittreedt uit de Unie; erkent dat deze kwestie alle Europese instellingen aangaat; verzoekt de secretaris-generaal dan ook met de Commissie te overleggen om ervoor te zorgen dat Britse personeelsleden niet de dupe worden van de brexit en dat hun statutaire, contractuele en verworven rechten volledig worden gewaarborgd;

97.

vraagt dat opleidingscursussen efficiënter worden georganiseerd om ze aan te passen aan de specifieke behoeften van geaccrediteerde parlementaire medewerkers; vraagt met name dat de administratie rekening houdt met het rooster van de parlementaire werkzaamheden en de werkzaamheden van de leden, en tijdschema's op maat en specifieke onderwerpen vaststelt;

98.

wijst erop dat 43 % van het personeel van het Parlement van oordeel is dat telewerken een positief effect zou hebben op hun arbeidssatisfactie; onderstreept dat het Parlement de enige instelling is die in haar werkafspraken nog niet heeft voorzien in telewerken en glijdende werkuren, terwijl beide regelingen in de meeste andere instellingen al jaren worden toegepast, vooral bij de Commissie, waar zij aantoonbaar tot een hogere productiviteit en een betere levenskwaliteit voor het personeel hebben geleid; neemt er nota van dat het Parlement in oktober 2016 occasioneel telewerken heeft ingevoerd; verzoekt de secretaris-generaal aan alle betrokken diensten, met inbegrip van de leden en hun medewerkers, verslag uit te brengen over de toepassing van deze dienst; vraagt ook dat glijdende werkuren zo snel mogelijk in de werkregelingen van het Parlement worden opgenomen;

99.

vraagt het Parlement zijn regels betreffende door leden en fracties aangeboden stages te wijzigen om de situatie van stagiairs in het Parlement te verbeteren, met onder meer een fatsoenlijke vergoeding, de vaststelling van een beperkte duur voor stages en een leerovereenkomst;

100.

stelt met tevredenheid vast dat het Parlement op zijn website jaarlijks een volledige lijst publiceert van alle contractanten aan wie het opdrachten met een waarde van meer dan 15 000 EUR heeft gegund, met de naam en het adres van de contractant, het type en voorwerp van de opdracht, de duur en waarde ervan, de gevolgde procedure en het desbetreffende directoraat-generaal;

101.

wijst erop dat deze lijst verder gaat dan de in het Financieel Reglement uiteengezette transparantievereisten; spoort alle instellingen van de Unie aan om volledige informatie te verstrekken over alle contractanten en opdrachten die via openbare aanbesteding zijn gegund, met inbegrip van gevallen van rechtstreekse gunning of niet-openbare procedures;

102.

onderschrijft de conclusie van de Rekenkamer dat de instellingen van de Unie één openbaar register met informatie over hun aanbestedingen moeten opzetten om een doeltreffende monitoring achteraf van hun aanbestedingsactiviteiten mogelijk te maken;

103.

wijst erop dat de dienstverlening van het reisagentschap van het Parlement, ondanks eerdere aansporingen tot verbetering, ondermaats blijft aangezien de prijzen relatief hoog zijn en het reisagentschap er niet in geslaagd is afspraken met de grote luchtvaartmaatschappijen te maken over voordeliger prijzen en meer flexibiliteit bij het organiseren van reizen;

104.

verzoekt het reisagentschap actief te trachten lagere prijzen aan te bieden, ongeacht de luchtvaartmaatschappij; vraagt dat het reisagentschap een feedbackprocedure invoert (klantentevredenheidsenquêtes) om na te gaan op welke gebieden nog vooruitgang kan worden geboekt;

105.

stelt vast dat het geraamde actuarieel tekort van het vrijwillig pensioenfonds eind 2015 was opgelopen tot 276,8 miljoen EUR; stelt voorts vast dat de in aanmerking te nemen netto activa en de actuariële vastlegging eind 2015 155,5 miljoen EUR, respectievelijk 432,3 miljoen EUR bedroegen;

106.

herinnert eraan dat deze geraamde toekomstige verplichtingen weliswaar over meerdere decennia gespreid zijn, maar stelt vast dat het vrijwillig pensioenfonds in 2015 in totaal 15,8 miljoen EUR heeft uitbetaald;

107.

wijst erop dat dit aanleiding geeft tot bezorgdheid met betrekking tot de mogelijke uitputting van het fonds en dat het Parlement garant staat voor de pensioenuitkeringen indien en wanneer dit fonds niet in staat blijkt aan zijn verplichtingen te voldoen;

108.

verzoekt het Bureau zo spoedig mogelijk een beoordeling uit te voeren van de huidige situatie van het pensioenfonds;

109.

herinnert aan paragraaf 112 van de kwijtingsresolutie van vorig jaar (5), waarin werd gevraagd de huidige toestand van het pensioenfonds te beoordelen; betreurt het dat die beoordeling nog niet heeft plaatsgevonden;

110.

herinnert eraan dat het Hof van Justitie in 2013 heeft geoordeeld dat het besluit om de pensioengerechtigde leeftijd voor de leden van het fonds te verhogen van 60 tot 63 jaar om een vroegtijdige uitputting van het kapitaal te voorkomen en deze leeftijd in overeenstemming te brengen met die waarin het nieuwe statuut van de leden voorziet, rechtsgeldig was;

111.

merkt op dat nationale pensioenfondsen normaliter aan strikte normen moeten voldoen en geen actuarieel tekort mogen hebben, terwijl het vrijwillig pensioenfonds nu wordt geconfronteerd met een actuarieel tekort van 64 % van de actuariële vastlegging; verzoekt de secretaris-generaal een uitgebreid actieplan aan het Bureau voor te leggen om een voortijdige uitputting van het fonds te voorkomen;

112.

betreurt het dat bij de selectie van de financiële instellingen die het Parlement voor zijn betalingen en rekeningen inhuurt, geen aandacht wordt besteed aan het beleid van die instellingen op het vlak van maatschappelijk verantwoord ondernemen, en verzoekt de secretaris-generaal ervoor te zorgen dat het Parlement in de toekomst in eerste instantie zaken doet met financiële instellingen die een investeringsbeleid voeren dat is gericht op duurzaamheid en andere aspecten van maatschappelijk verantwoord ondernemen;

113.

onderstreept dat het Parlement in 2015 gemiddeld 106,25 miljoen EUR op bankrekeningen had staan zonder dat dit enige rente-inkomsten opleverde; verzoekt de secretaris-generaal na te gaan of zo'n hoog bedrag aan liquide middelen nodig is en met name het beheer van de kasmiddelen in dit opzicht te verbeteren, en na te gaan hoe het rendement van deze deposito's kan worden verhoogd;

114.

is tevreden over de tenuitvoerlegging van de strategische richtsnoeren 2014-2019 door DG ITEC; meent dat er weliswaar tal van veranderingen in de elektronische werkomgeving voor de leden en het personeel worden doorgevoerd, maar dat de gevolgen van deze veranderingen, inclusief nieuwe mogelijkheden, relatief weinig bekend zijn en hoofdzakelijk binnen DG ITEC worden ontwikkeld; dringt aan op nauwere samenwerking tussen DG ITEC en DG COMM om de interne en externe communicatie over de vele reeds doorgevoerde of nog door te voeren innovaties te verbeteren;

115.

begrijpt dat DG ITEC zich inspant om het aantal hits voor de webpagina's van het Parlement in de zoekmachine van Google te vergroten; is evenwel van oordeel dat ook de zoekmachine op de website van het Parlement zelf zinvolle resultaten moet opleveren, zodat de gebruikers de portaalsite daadwerkelijk kunnen gebruiken om snel op de betreffende webpagina's terecht te komen; is bezorgd over het feit dat deze zoekmachine momenteel niet naar behoren werkt en verzoekt de secretaris-generaal alles in het werk te stellen om tot een snelle oplossing van dit al lang bestaande probleem te komen;

116.

stelt met bezorgdheid vast dat er, hoewel bij DG ITEC op jaarbasis voor meer dan 35 miljoen EUR aan nieuwe hardware is besteed, geen duidelijk beleid voor een milieuvriendelijke en sociaal duurzame aanschaf is, en verzoekt de secretaris-generaal daartoe een actieplan uit te werken om ervoor te zorgen dat in de toekomst in alle aanbestedingsprocedures voor hardware milieu- en sociale selectiecriteria worden opgenomen;

117.

vraagt DG ITEC alle webpagina's van het Parlement toegankelijk te maken voor mobiele apparatuur omdat de huidige interfaces nauwelijks compatibel zijn met mobiele apparatuur, ook al gebruiken veel bezoekers van de pagina's een tablet of mobiele telefoon om de websites van het Parlement en de bevoegde commissies te raadplegen; stelt voor om maatregelen toe te passen die de toegankelijkheid van de webpagina's voor mobiele apparatuur merkbaar en binnen een redelijke termijn verbeteren;

118.

acht het van essentieel belang voor het mandaat van de leden dat de printers in hun kantoren blijven staan; wijst erop dat goedkope generische inktpatronen mogelijk tot gevaarlijke emissieniveaus van deeltjes en gezondheidsschade kunnen leiden; vraagt daarom dat DG ITEC en het directoraat-generaal voor Infrastructuur en Logistiek (DG INLO) maatregelen nemen om de aankoop van milieuvriendelijke printers te bevorderen en te garanderen dat er uitsluitend originele inktpatronen worden gebruikt, en ervoor te zorgen dat leden en hun medewerkers de beschikking kunnen hebben over printers in de strategische nabijheid van maar niet in hun kantoor;

119.

neemt er kennis van dat het Bureau op 7 september 2015 een beveiligingsbeleid voor informatie- en communicatietechnologiesystemen (ICT-beveiligingsbeleid) heeft goedgekeurd; onderstreept dat, in de huidige mondiale context, dringend een aanzienlijk robuuster ICT-beveiligingsbeleid moet worden gevoerd dat volledig gericht is op het beheer van risico's in verband met cyberveiligheid; is in deze context verheugd over de benoeming van een cyberbeveiligingsfunctionaris bij het Parlement;

120.

herhaalt zijn in de kwijtingsresolutie voor 2014 gedaan verzoek om de oprichting van een systeem voor vroegtijdige waarschuwing in noodgevallen, met behulp waarvan DG ITEC, in samenwerking met het directoraat-generaal Beveiliging en Veiligheid (DG Safe), snel via sms of e-mail berichten kan versturen naar leden en personeelsleden die hun naam op een lijst hebben laten zetten om in specifieke noodsituaties te worden gewaarschuwd;

121.

complimenteert DG ITEC met de installatie van wifi in alle gebouwen van het Parlement; merkt evenwel op dat de wifi in de plenaire vergaderzaal in Straatsburg onbetrouwbaar is, met name wanneer tijdens stemmingen of belangrijke debatten veel leden het systeem tegelijkertijd gebruiken; verzoekt de secretaris-generaal dit te verhelpen;

122.

is verheugd dat een aantal openbare vergaderingen van de interparlementaire delegaties al via webstreaming worden uitgezonden; verzoekt de secretaris-generaal deze dienst, alsook de inhoud van de webpagina's van de delegaties, verder te ontwikkelen en uit te breiden;

123.

merkt op dat de gebouwenstrategie voor de middellange termijn van 2010 op het ogenblik wordt herzien; vraagt dat deze strategie wordt uitgebreid tot de langere termijn en dat er een casestudy in wordt opgenomen van de te verwachten gevolgen van de brexit;

124.

is verheugd dat de leden en hun medewerkers vanaf 2019 meer kantoorruimte in Straatsburg zullen krijgen; verzoekt de secretaris-generaal ervoor te zorgen dat, zolang een oplossing voor één vergaderplaats voor het Parlement uitblijft, het minimumaantal vierkante meters per medewerker conform de huidige regelgeving inzake arbeidsomstandigheden wordt gegarandeerd, aangezien het Parlement zich momenteel in een delicate positie bevindt omdat het zich bewust niet aan de regels inzake minimale kantoorruimte houdt;

125.

betreurt ten zeerste dat er is besloten om het meubilair in de kantoren van de leden en hun medewerkers in Brussel te vervangen en vraagt dat daar onmiddellijk een einde aan wordt gemaakt; merkt op dat het overgrote deel van het meubilair nog perfect bruikbaar en presentabel is en dat er dus geen enkele reden is om het te vervangen; is van mening dat feedback van een aantal leden (in plaats van een algemene rondvraag) geen voldoende reden voor de verandering is, net zo min als de argumenten met betrekking tot smaak, mode of ouderwetse stijl die de administratie aanvoert; meubels dienen enkel te worden vervangen bij duidelijke tekenen van beschadiging, ernstige slijtage of specifieke dan wel algemene risico's voor de gezondheid op het werk (bijvoorbeeld om de ergonomie van de bureaustoelen te verbeteren); wijst erop dat het imago van het Parlement, en meer bepaald van de leden, bij de burgers en in de publieke opinie terecht ernstig zou kunnen worden geschaad door dergelijke kwesties in verband met uiterlijk vertoon, zeker in tijden van economische crisis en de daaruit voortvloeiende budgettaire krapte;

126.

is zich ervan bewust dat ingevolge de besluiten van het Bureau van 2013 en 2015 voor cateringcontracten geen rechtstreekse subsidies uit de begroting van het Parlement worden uitgekeerd; is evenwel bezorgd over het feit dat bepaalde diensten in 2015 werden aangeboden tegen hogere prijzen dan de marktprijzen; verwijst in dit verband naar de tijdens vergaderingen geserveerde koffie; merkt op dat de prijzen in augustus 2016 zijn herzien;

127.

betreurt ten zeerste de willekeurige, subjectieve en onevenredige criteria die zijn gebruikt bij de procedure voor het aanwerven van chauffeurs toen deze dienst in 2016 om veiligheidsredenen werd geïnternaliseerd; betreurt dat in de procedure geen rekening is gehouden met de vaardigheden en de ervaring die de chauffeurs hebben opgedaan in de jaren dat zij in nauw contact met de leden hebben gewerkt en een vertrouwensband met hen hebben opgebouwd, noch met het feit dat veel van de chauffeurs die hun baan hebben verloren, op een leeftijd zijn gekomen waarop het moeilijk is om een nieuwe baan te vinden;

128.

maakt zich zorgen over de problematische sociale dialoog tussen DG INTE en de vertegenwoordigers van de tolken, die in januari 2014 op gang is gebracht en die tot dusverre nog niet tot een akkoord heeft geleid; verzoekt de secretaris-generaal een bemiddelingsprocedure tussen de betrokken partijen in te leiden met het oog op een beter wederzijds begrip van de diverse standpunten en te komen tot een voor alle partijen aanvaardbare oplossing;

129.

uit zijn tevredenheid over de vooruitgang die reeds is geboekt bij de modernisering van DG INTE, met name in verband met de betere beschikbaarheid van tolken, de lichte stijging van het aantal uren die tolken aan vertolking besteden en de betere spreiding van hun werklast; merkt op dat de berekeningsmethode voor de statistieken moet worden toegelicht en dat alle jaarlijkse vakanties en ziekteverloven nu zijn verwijderd uit de berekening van het gemiddelde aantal uren dat tolken in de tolkencabine doorbrengen;

130.

vraagt de secretaris-generaal informatie te verstrekken over de maatregelen die sinds de aanneming van de kwijtingsresolutie voor 2014 zijn genomen met het oog op een efficiënter en effectiever gebruik van de middelen bij het organiseren van vergaderingen door een stroomlijning van het conferentiebeheer in het Parlement;

131.

is verheugd dat er onafgebroken werk is gemaakt van de beveiliging en veiligheid op en rond de gebouwen van het Parlement; beseft dat voor de beveiliging in het Parlement een moeilijk evenwicht moet worden gezocht tussen enerzijds het nemen van een aantal beschermende maatregelen en anderzijds een al te zeer op beveiliging gericht systeem dat de werking van het Parlement vertraagt; dringt er niettemin op aan om de beveiliging van het Parlement verder te versterken en verzoekt de secretaris-generaal ervoor te zorgen dat de personeelsleden correct worden opgeleid en in staat zijn hun taken professioneel te vervullen, ook in noodsituaties;

132.

verzoekt de secretaris-generaal ervoor te zorgen dat er actief wordt gestreefd naar samenwerking tussen de instellingen van de Unie alsook samenwerking met de Belgische, Franse en Luxemburgse autoriteiten;

133.

verzoekt DG ITEC en DG Safe de capaciteit op het gebied van cyberbeveiliging te versterken in het licht van de grotere dreiging van cyberaanvallen van de afgelopen maanden;

134.

herinnert eraan dat het Bureau op 19 april 2004 met het milieubeheersysteem (EMAS)-project is begonnen; stelt vast dat het Bureau in 2016 een herzien milieubeleid heeft goedgekeurd in het kader waarvan de inzet van het Parlement voor continue milieuverbetering gehandhaafd blijft en wordt herbevestigd;

135.

is ingenomen met de oprichting van de interinstitutionele helpdesk voor groene overheidsopdrachten, die nu volledig moet worden geïmplementeerd met duidelijke streefcijfers ter zake en meer inspanningen op het vlak van interne informatie over groene overheidsopdrachten en de bevordering en doeltreffende aansturing ervan op te drijven; onderstreept ook het feit dat dienstverleners die in onderaanneming werken, zich aan de regels moeten houden; betreurt in dit verband dat in het Parlement veel plastic flessen, bekers, houders en verpakkingen worden gebruikt;

136.

wijst erop dat het Parlement heeft toegezegd zijn CO2-emissies per fte tegen 2020 met 30 % te verminderen ten opzichte van 2006; is verheugd dat deze indicator tussen 2006 en 2015 met ongeveer 24,3 % is gedaald;

137.

acht het dan ook van het allergrootste belang dat het Parlement voor zichzelf nieuwe, meer verregaande kwantitatieve doelen stelt die regelmatig door de verantwoordelijke diensten moeten worden getoetst; wijst in dit verband op het besluit van het Bureau van 2015 om de totale CO2-uitstoot van het Parlement, inclusief de emissies van vluchten van leden tussen hun land van herkomst en de plaatsen van werkzaamheden van het Parlement, te compenseren;

138.

herinnert het Parlement aan zijn toezegging in het kader van Richtlijn 2012/27/EU van het Europees Parlement en de Raad (6) betreffende energie-efficiëntie, waarin wordt bepaald dat het, onverminderd de voorschriften betreffende de begroting en de overheidsopdrachten, op de gebouwen waarvan het eigenaar en gebruiker is de voorschriften zal toepassen die krachtens de artikelen 5 en 6 van die richtlijn ook gelden voor de gebouwen van de centrale overheid van de lidstaten, vanwege de grote zichtbaarheid van de gebouwen en de leidende rol die het Parlement dient te vervullen ten aanzien van de energie-efficiëntie van gebouwen; onderstreept dat het dringend nodig is om de daad bij het woord te voegen, vooral in het licht van de geloofwaardigheid van het Parlement bij de huidige herzieningen van de energieprestaties van gebouwen en de richtlijnen inzake energie-efficiëntie;

139.

verzoekt het Bureau een regeling te onderzoeken om het gebruik van duurzamere en efficiëntere vervoerswijzen voor het woon-werkverkeer te stimuleren;

140.

is ingenomen met het initiatief van het Parlement met betrekking tot de toepassing van een alomvattend beleid ter beperking van voedselverspilling; verzoekt het Parlement ervoor te zorgen dat voedselverspilling actief wordt voorkomen door alle cateraars in alle vestigingen van het Parlement; verzoekt het Parlement het schenken van onverkochte voeding aan liefdadigheidsinstellingen te intensiveren;

141.

gaat ervan uit dat de invoering van een doeltreffend reserveringssysteem voor vergaderruimten en een bijbehorend kadaster veel mogelijkheden biedt met het oog op kostenbesparingen en milieu-inspanningen van het Parlement, en vraagt de secretaris-generaal deze aanpak dienovereenkomstig te bevorderen;

142.

merkt op dat de voor 2015 op begrotingspost 4 0 0 opgenomen kredieten voor de fracties en de niet-fractiegebonden leden als volgt werden gebruikt:

143.

verwijst naar de aanbeveling van de Rekenkamer in haar jaarverslag die als volgt luidt: „Het Europees Parlement dient het bestaande controlekader voor de uitvoering van aan fracties toegewezen begrotingskredieten te herzien. Daarnaast moet het Europees Parlement betere begeleiding bieden door versterkte monitoring van de toepassing door de fracties van de regels inzake de goedkeuring en betaling van uitgaven en inzake aanbestedingsprocedures”;

144.

merkt op dat de voor 2015 op begrotingspost 4 0 2 opgenomen kredieten als volgt werden gebruikt (7):

145.

merkt op dat de voor 2015 op begrotingspost 4 0 3 opgenomen kredieten als volgt werden gebruikt (8):

146.

stelt met bezorgdheid vast dat bij de Alliantie voor Directe Democratie in Europa, de Beweging voor een Europa van Vrijheden en Democratie, het Initiatief voor Directe Democratie in Europa en de Stichting voor een Europa van Vrijheden en Democratie ernstige onregelmatigheden aan het licht zijn gekomen met betrekking tot verboden directe of indirecte financiering van nationale partijen en schenkingen;

147.

uit zijn bezorgdheid over het risico op reputatieschade voor het Parlement van zulke onregelmatigheden en is ervan overtuigd dat snelle en doeltreffende actie nodig is om soortgelijke onregelmatigheden in de toekomst aan te pakken en te voorkomen; is echter van mening dat deze onregelmatigheden zich slechts bij een beperkt aantal politieke partijen en stichtingen hebben voorgedaan; is van mening dat die onregelmatigheden niet mogen leiden tot het in twijfel trekken van het financieel beheer van de andere politieke partijen en stichtingen;

148.

is zich ervan bewust dat de nieuwe verordeningen, namelijk Verordening (EU, Euratom) nr. 1141/2014 en Verordening (EU, Euratom) nr. 1142/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 22 oktober 2014 (9), vanaf het begrotingsjaar 2018 van toepassing zullen zijn op de financiering van Europese politieke partijen en stichtingen, dat de onlangs ingestelde Autoriteit voor Europese politieke partijen en Europese politieke stichtingen een belangrijke rol krijgt en dat er in het Bureau nog wordt gediscussieerd over de voorstellen van de secretaris-generaal voor de aanpak van een aantal kwesties die niet door die verordeningen worden geregeld; verzoekt de intern controleur van het Parlement zo spoedig mogelijk na de inwerkingtreding van de nieuwe verordeningen een nieuw controleverslag op te stellen over de financiering van de Europese politieke partijen en stichtingen;

149.

meent dat het in dit verband cruciaal is om elke tekortkoming van het huidige systeem van interne en externe controles te onderzoeken als het erom gaat ernstige onregelmatigheden te voorkomen; neemt kennis van de verklaringen van de externe controleur, EY, dat zijn controles bedoeld zijn om met redelijke zekerheid te kunnen vaststellen dat de jaarrekeningen geen onjuistheden van wezenlijk belang vertonen, dat de organisatie heeft voldaan aan de betreffende voorschriften en dat het bewijsmateriaal ter staving van het advies steekproefsgewijs is onderzocht; neemt voorts ter kennis dat de controle geen onderzoek inhoudt naar frauduleuze verklaringen en documenten en dat bijgevolg slechts een beperkt inzicht wordt verkregen in de onderzochte financiële activiteiten;

150.

neemt er nota van dat bij DG FINS weinig personele middelen (2 fte's) zijn toegewezen voor de controle van de rekeningen van Europese politieke partijen en stichtingen; is er vast van overtuigd dat daarvoor, gezien het grote risico op reputatieschade, meer middelen moeten worden ingezet;

151.

verzoekt het Bureau om, voor zover het vertrouwelijkheidsbeginsel dit toelaat, de toegang tot de onderliggende documenten in de definitieve verslagen van de Europese politieke partijen en stichtingen te vergemakkelijken, in het bijzonder de rekeningen en de verrichte controles;

152.

vraagt dat de onlangs ingestelde Autoriteit na haar eerste jaar van activiteit, namelijk 2017, een voortgangsverslag aan het Parlement voorlegt; verzoekt de secretaris-generaal ervoor te zorgen dat de autoriteit de beschikking krijgt over alle noodzakelijke middelen om haar taken te vervullen.

29.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 252/22

—

gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015 (1),

—

gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015 (COM(2016) 475 — C8-0271/2016) (2),

—

gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2015, vergezeld van de antwoorden van de instellingen (3),

—

gezien de verklaring van de Rekenkamer (4) voor het begrotingsjaar 2015 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien artikel 314, lid 10, en de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 (5), en met name de artikelen 55, 99, 164, 165 en 166,

—

gezien artikel 94 en bijlage IV van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A8-0131/2017),

1.

stelt zijn besluit tot verlening van kwijting aan de secretaris-generaal van de Raad voor de uitvoering van de begroting van de Europese Raad en de Raad voor het begrotingsjaar 2015 uit;

2.

formuleert zijn opmerkingen in bijgaande resolutie;

3.

verzoekt zijn voorzitter dit besluit en de resolutie die daarvan een integrerend deel uitmaakt, te doen toekomen aan de Europese Raad, de Raad, de Commissie, het Hof van Justitie van de Europese Unie, de Rekenkamer, de Europese Ombudsman, de Europese toezichthouder voor gegevensbescherming en de Europese Dienst voor extern optreden, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

29.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 252/23

—

gezien zijn besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015, afdeling II — Europese Raad en Raad,

—

gezien artikel 94 en bijlage IV van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole (A8-0131/2017),

A.

overwegende dat de kwijtingsautoriteit, in het kader van de kwijtingsprocedure, sterk de nadruk legt op het bijzonder belang van het verder versterken van de democratische legitimiteit van de -instellingen van de Unie door de transparantie en de verantwoordingsplicht te vergroten, en het uitvoeren van het concept van resultaatgericht begroten en een goed personeelsbeheer;

29.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 252/26

—

gezien de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015 (1),

—

gezien de geconsolideerde jaarrekening van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015 (COM(2016) 475 — C8-0269/2016) (2),

—

gezien het verslag van de Commissie betreffende de follow-up van de kwijting voor het begrotingsjaar 2014 (COM(2016) 674) en de bijbehorende werkdocumenten van de diensten van de Commissie (SWD(2016) 338 en SWD(2016) 339),

—

gezien het jaarlijks beheers- en prestatieverslag van de Commissie over de EU-begroting 2015 (COM(2016) 446),

—

gezien het jaarverslag van de Commissie aan de kwijtingsautoriteit over de in 2015 uitgevoerde interne controles (COM(2016) 628) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2016) 322),

—

gezien het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting over het begrotingsjaar 2015, vergezeld van de antwoorden van de instellingen (3), en de speciale verslagen van de Rekenkamer,

—

gezien de verklaring van de Rekenkamer (4) voor het begrotingsjaar 2015 waarin de betrouwbaarheid van de rekeningen en de wettigheid en regelmatigheid van de onderliggende verrichtingen worden bevestigd, overeenkomstig artikel 287 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien de aanbeveling van de Raad van 21 februari 2017 over de aan de Commissie te verlenen kwijting voor de uitvoering van de begroting voor het begrotingsjaar 2015 (05876/2017 — C8-0037/2017),

—

gezien de artikelen 317, 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien artikel 106 bis van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie,

—

gezien Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 (5), en met name de artikelen 62, 164, 165 en 166,

—

gezien artikel 93 en bijlage IV van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole en de adviezen van de overige betrokken commissies (A8-0150/2017),

A.

overwegende dat de Commissie overeenkomstig artikel 17, lid 1, van het Verdrag betreffende de Europese Unie de begroting uitvoert en de programma's beheert en dat zij overeenkomstig artikel 317 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie de begroting in samenwerking met de lidstaten uitvoert onder haar eigen verantwoordelijkheid en overeenkomstig het beginsel van goed financieel beheer;

1.

verleent de Commissie kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015;

2.

formuleert zijn opmerkingen in de resolutie die een integrerend deel uitmaakt van de besluiten tot het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015, afdeling III — Commissie en uitvoerende agentschappen, evenals in zijn resolutie van 27 april 2017 over de speciale verslagen van de Rekenkamer, in de context van de verlening van kwijting aan de Commissie voor het begrotingsjaar 2015 (6);

3.

verzoekt zijn voorzitter dit besluit en de resolutie die daarvan een integrerend deel uitmaakt, te doen toekomen aan de Raad, de Commissie en de Rekenkamer, alsmede aan de nationale parlementen en de nationale en regionale controle-instanties van de lidstaten, en te zorgen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie (L-serie).

29.9.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 252/28

—

gezien zijn besluit over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015, afdeling III — Commissie,

—

gezien zijn besluiten over het verlenen van kwijting voor de uitvoering van de begrotingen van de uitvoerende agentschappen voor het begrotingsjaar 2015,

—

gezien de artikelen 318 en 319 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie;

—

gezien Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie en tot intrekking van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 (1) („het Financieel Reglement”) en Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1268/2012 van de Commissie van 29 oktober 2012 houdende uitvoeringsvoorschriften voor Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van de financiële regels van toepassing op de algemene begroting van de Unie (2) (de „uitvoeringsvoorschriften”),

—

gezien artikel 93 en bijlage IV van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie begrotingscontrole en de adviezen van de overige betrokken commissies (A8-0150/2017),

A.

overwegende dat in Europa een vertrouwenscrisis ten aanzien van de Europese instellingen heerst, dat elke individuele instelling van de Unie haar aandeel in de verantwoordelijkheid voor deze situatie op zich moet nemen, en dat het Parlement in het licht hiervan dus bijzonder zorgvuldig te werk moet gaan bij de controle van de rekeningen van de Commissie;

B.

overwegende dat de instellingen en de lidstaten van de EU hun communicatiebeleid moeten verbeteren, teneinde burgers naar behoren te informeren over de door de EU-begroting verwezenlijkte resultaten en hun meerwaarde;

C.

overwegende dat het Parlement zich sterk moet inzetten om tegemoet te komen aan de zorgen van de burgers van de Unie over hoe de Uniebegroting wordt uitgegeven en hoe de Unie hun belangen beschermt;

D.

overwegende dat de instellingen van de Unie werk moeten maken van een robuust en veerkrachtig begrotingssysteem van de Unie dat zowel in stabiele als in woelige tijden niet alleen flexibiliteit maar ook wendbaarheid laat zien;

E.

overwegende dat het cohesiebeleid een duidelijke meerwaarde oplevert door de levenskwaliteit van burgers in heel Europa te verbeteren omdat het een belangrijk beleid van solidariteit en een krachtige bron van openbare investeringen is;

F.

overwegende dat de instellingen van de Unie duidelijke afspraken moeten maken en moeten overeenkomen welke Europese beleidsprioriteiten en publieke goederen eerst moeten worden gefinancierd om de bezorgdheden van onze burgers weg te nemen en de leemten in ons beleid te dichten;

G.

overwegende dat de uitgaven van de Unie slechts 1 % van het bni van de Unie uitmaken, en door middel van de Europese meerwaarde in aanzienlijke mate bijdragen aan de verwezenlijking van beleidsdoelstellingen in heel Europa en gemiddeld 1,9 % van de overheidsuitgaven van de lidstaten vertegenwoordigen;

H.

overwegende dat de percentages die in de Uniebegroting zijn aangemerkt als a) een deel van de totale uitgaven van de lidstaten en b) het niet in de boeken terug te vinden/verkeerd bestede/verspilde element van de begroting, weliswaar gering zijn, maar dat de werkelijke bedragen in kwestie aanzienlijk zijn en dus intensieve controles rechtvaardigen;

I.

overwegende dat de Commissie overeenkomstig het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie de eindverantwoordelijkheid draagt voor de uitvoering van de begroting van de Unie en dat de lidstaten loyaal moeten samenwerken met de Commissie om ervoor te zorgen dat de middelen overeenkomstig het beginsel van goed financieel beheer worden besteed;

J.

overwegende dat het Parlement bij het verlenen van kwijting aan de Commissie controleert of de middelen correct zijn besteed en of de beleidsdoelstellingen zijn verwezenlijkt;

1.

merkt op dat de looptijd van zeven jaar van het huidige meerjarig financieel kader niet aansluit bij het vijfjarige mandaat van het Europees Parlement en de Commissie, wat ook leidt tot discrepanties tussen de begroting van elk begrotingsjaar en de verlening van kwijting; wijst er bovendien op dat de tienjarige strategische planningscyclus en de Europa 2020-strategie niet zijn afgestemd op de zevenjarige cyclus voor het beheer van de Uniebegroting; is van mening dat hierin een ernstige bestuurlijke tekortkoming van de Unie besloten ligt, aangezien het Parlement en de Commissie gebonden zijn door eerder vastgestelde overeenkomsten over beleidsdoelstellingen en financiën, waardoor de indruk zou kunnen ontstaan dat de Europese verkiezingen in deze context irrelevant zijn;

2.

constateert dat de begroting van de Unie in 2015 moest bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van twee verschillende beleidsprogramma's voor de lange termijn, te weten:

maar dat daarnaast ook een beroep op de begroting werd gedaan om het hoofd te kunnen bieden aan meerdere crisissituaties: de vluchtelingenstroom, onveiligheid in Europa en de buurlanden, financiële instabiliteit in Griekenland en de economische impact van het door Rusland ingestelde invoerverbod, bovenop de voortdurende invloed van de financiële crisis en de structurele nasleep daarvan in de vorm van werkloosheid, armoede en ongelijkheid;

3.

merkt op dat het beleid van de Unie verschillende doelstellingen voor de korte, de middellange en de lange termijn kan hebben die niet noodzakelijkerwijs allemaal binnen één meerjarig financieel kader kunnen worden verwezenlijkt; meent dat nagedacht moet worden over een nieuw evenwicht tussen de vaststelling van de beleidsagenda, de beleidsuitvoering en het financieel kader;

4.

betreurt dat de tijdelijke begrotingsvoorschriften niet ideaal zijn voor de omzetting van sociale en politieke ambities in bruikbare operationele doelstellingen voor uitgavenprogramma's en -regelingen;

5.

wijst erop dat het in 2020 mogelijk zal zijn de ontwikkeling van strategieën en de beleidsvorming voor de lange termijn af te stemmen op de begrotingscyclus en beveelt aan dat deze kans wordt benut;

6.

is bezorgd dat het aandeel van de klimaatgerelateerde uitgaven van de Uniebegroting in 2015 slechts 17,3 % bedroeg en voor de periode 2014-2016 gemiddeld slechts 17,6 % bedroeg volgens de Rekenkamer (3), hoewel het doel erin bestond minstens 20 % voor de financiële periode te bereiken; benadrukt daarom dat er volgens de Rekenkamer een ernstig risico bestaat dat het streefdoel van 20 % niet zal worden bereikt zonder grotere inspanningen om klimaatverandering aan te pakken;

7.

wijst er bovendien op dat er reeds vóór de Overeenkomst van Parijs was besloten over de klimaatgerelateerde uitgaven van 20 %; is ervan overtuigd dat grotere inspanningen nodig zijn om de Uniebegroting nog klimaatvriendelijker te maken; onderstreept bovendien dat de herziening van het meerjarig financieel kader een uitgelezen kans biedt om ervoor te zorgen dat het streefdoel om 20 % te besteden aan klimaatgerelateerde acties wordt bereikt en te voorzien in een mogelijke verhoging van deze drempel in overeenstemming met de internationale verbintenissen die de EU tijdens de COP 21 is aangegaan;

8.

is ingenomen met de prestatiegerichte begrotingsbenadering die de Commissie heeft gelanceerd; is van mening dat de Uniebegroting doeltreffender en doelmatiger dan ooit moet worden wegens de schaarse financiële middelen; betreurt echter dat de Commissie zich voornamelijk richt op de outputs en niet op de resultaten;

9.

onderschrijft het standpunt van de Rekenkamer, zoals uiteengezet in haar briefingdocument van 28 oktober 2016 over de tussentijdse evaluatie van het meerjarig financieel kader (punten 39 en 40), dat het tijd is dat de Commissie andere opties onderzoekt, bijvoorbeeld:

10.

verzoekt de Commissie de in bovengenoemd briefingsdocument van de Rekenkamer van 28 oktober 2016 (punten 39 en 40) gedane suggesties en de aanbevelingen van de groep op hoog niveau voor eigen middelen op de agenda te plaatsen van de volgende vergadering van de deskundigengroep inzake een resultaatgerichte EU-begroting, met het oog op de voorbereiding van de volgende conferentie in het kader van het initiatief voor een resultaatgerichte EU-begroting, in het kader waarvan een debat zou kunnen worden gevoerd over beleidsgebieden voor welke de besteding van de Uniebegroting dient te worden vastgelegd alvorens een besluit wordt genomen over het financiële kader;

11.

steunt alle aanbevelingen van de Rekenkamer in haar speciaal verslag nr. 31/2016 en met name dat de Europese Commissie alle potentiële mogelijkheden moet verkennen, waaronder de tussentijdse herziening van het meerjarig financieel kader en de herziening van enkele rechtsgrondslagen, om te zorgen voor een echte verschuiving in de richting van klimaatactie; verzoekt de Rekenkamer om tegen eind 2018 een vervolgverslag op te stellen over de klimaatgerelateerde uitgaven van de Uniebegroting;

12.

verzoekt de Commissie meer gebruik te maken van de mogelijkheden betreffende de prestatiereserve in het bestaande rechtskader, teneinde een echte financiële stimulans te creëren ter verbetering van het financieel beheer; verzoekt bovendien dat de prestatiereserve als instrument wordt verstrekt door de prestatieafhankelijke component in het volgende rechtskader te verhogen;

13.

verzoekt de Commissie om haar prioriteiten te richten op de succesvolle verwezenlijking van de Europa 2020-strategie door de instrumenten van het Europees semester aan te wenden;

14.

verzoekt de Commissie voorstellen te doen voor de politieke prioriteiten voor de financiële periode die begint in 2021, en de tekst daarvan in een vroeg stadium aan het Parlement voor te leggen;

15.

betreurt dat de Commissie geen volledige evaluatie van de Europa 2020-strategie heeft verricht om de uitvoering ervan te waarborgen in het kader van de Strategische agenda voor de Unie in tijden van verandering, aangenomen door de Europese Raad in juni 2014, zoals in deze agenda is beoogd;

16.

verzoekt de Commissie rekening te houden met de Overeenkomst van Parijs en onmiddellijk het streefdoel voor klimaatgerelateerde uitgaven in de Uniebegroting op te trekken van 20 % naar 30 %;

17.

verzoekt de Commissie de volgende Uniebegrotingen zodanig op te stellen dat ze doeltreffender en doelmatiger zijn en beter aansluiten op de doelstellingen van de Europa 2020-strategie, de klimaatdoelstellingen van de Unie en de internationale verbintenissen van de Unie;

18.

wijst erop dat talrijke financiële mechanismen ter ondersteuning van het Uniebeleid noch rechtstreeks uit de Uniebegroting worden gefinancierd noch zijn opgenomen in de balans van de Unie: hiertoe behoren de Europese Faciliteit voor financiële stabiliteit, het Europees Stabiliteitsmechanisme, het gemeenschappelijk afwikkelingsmechanisme en het aan de Europese Investeringsbank verbonden Europees Investeringsfonds;

19.

merkt op dat andere mechanismen deels zijn geboekt op de EU-balans, zoals de blendingfaciliteiten en het Europees Fonds voor strategische investeringen;

20.

wijst erop dat in de periode 2014-2020 in toenemende mate gebruik wordt gemaakt van financieringsinstrumenten die voornamelijk uit leningen, eigenvermogensinstrumenten, garanties en risicodelingsinstrumenten onder indirect beheer bestaan, en wijst er voorts op dat de door de Europese Investeringsbank beheerde financiële instrumenten vrijwel allemaal onder indirect beheer staan; is van oordeel dat de informatie over de behaalde resultaten onvoldoende is om dergelijke instrumenten te beoordelen, met name met betrekking tot hun sociale en milieueffecten; benadrukt dat financieringsinstrumenten subsidies kunnen aanvullen, maar niet mogen vervangen;

21.

betreurt dat steeds meer van dergelijke financieringsinstrumenten gebruik wordt gemaakt, aangezien ook van de financiële instrumenten onder gedeeld beheer een groter risico uitgaat, niet alleen voor het handhaven van een toereikende en geloofwaardige Uniebegroting, maar ook voor de huidige en toekomstige doelstellingen en voor de verantwoordingsplicht en de coördinatie van het beleid en de operaties van de Unie; onderstreept dat de uitbreiding van het gebruik van financieringsinstrumenten moet worden voorafgegaan door een alomvattende beoordeling van hun resultaten, verwezenlijkingen en doeltreffendheid; wijst erop dat de speciale verslagen van de Rekenkamer (4) vermelden dat de financiële instrumenten niet als verwacht werken en/of te groot zijn en/of geen succes hebben bij het aantrekken van particulier kapitaal;

22.

waarschuwt de Commissie dat de financiële instrumenten of eventuele financiële regelingen niet noodzakelijk gebonden zijn aan de politieke doelstellingen en streefdoelen van de Unie en projecten kunnen financieren die niet aansluiten op de verbintenissen van de Unie;

23.

wijst erop dat de start van het Europees Fonds voor strategische investeringen van invloed was op de vertragingen bij de start van de financieringsfaciliteit voor Europese verbindingen (Connecting Europe Facility) en dat het Europees Fonds voor strategische investeringen ook impact zal hebben op de gebruikmaking van sommige andere financieringsinstrumenten;

24.

dringt er bij de Commissie op aan maatregelen voor te stellen om de financieringsregelingen van de Unie voor de uitvoering van de Uniebegroting — die momenteel verschillende instrumenten en combinaties daarvan omvatten zoals programma's, structuur- en investeringsfondsen, trustfondsen, strategische investeringsfondsen, garantiefondsen, faciliteiten, financieringsinstrumenten, instrumenten voor macrofinanciële bijstand enz. — duidelijker, eenvoudiger en coherenter te maken en beter in staat te stellen te zorgen voor voldoende transparantie, verantwoording, prestaties en begrip bij de bevolking van de wijze waarop EU-beleid wordt gefinancierd en wat het oplevert; betreurt dat in het voorstel voor een nieuw financieel reglement van september 2016 deze problemen niet adequaat worden aanpakt;

25.

verzoekt de Commissie om de ex-antebeoordeling van het schuldinstrument van de financieringsfaciliteit voor Europese verbindingen opnieuw te evalueren in het licht van de oprichting van het Europees Fonds voor strategische investeringen, en het Parlement een beoordeling voor te leggen van de impact van het Europees Fonds voor strategische investeringen op de andere programma's en financiële instrumenten van de Unie;

26.

vraagt de Rekenkamer om de bijdrage van de financieringsinstrumenten en financieringsregelingen (als bedoeld in paragraaf 24) aan de Europa 2020-strategie te evalueren; verzoekt de Commissie de nodige maatregelen te treffen om ervoor te zorgen dat de financiële instrumenten en eventuele financieringsregelingen verenigbaar zijn met de strategie, streefdoelen en verbintenissen van de Unie;

27.

is verheugd dat commissaris Oettinger voornemens is de verschillende schaduwbegrotingen op termijn weer in de Uniebegroting te integreren; is van oordeel dat dit de democratische controleerbaarheid sterk zou verhogen; is er vast van overtuigd dat dit probleem zo snel mogelijk opgelost moet worden, maar uiterlijk aan het einde van de volgende financiële programmeringsperiode; verzoekt de Commissie voor november 2017 een mededeling over dit onderwerp op te stellen;

28.

betreurt dat er sprake is van aanzienlijke achterstanden in het gebruik van de structuurfondsen in de periode 2007-2013; wijst erop dat tegen het einde van 2015 nog 10 % aan betalingen uitstond van het bedrag van in totaal 446,2 miljard EUR dat aan alle goedgekeurde operationele programma's was toegewezen;

29.

benadrukt dat deze situatie tot grote problemen kan leiden en de doeltreffendheid van de Europese structuur- en investeringsfondsen kan ondermijnen aangezien in sommige lidstaten de niet-gedeclareerde EU-bijdrage, samen met de verplichte cofinanciering, meer dan 15 % van het totaal aan overheidsuitgaven bedraagt voor de laatste twee perioden van het financiële kader 2007-2013 en 2014-2020;

30.

stelt met bezorgdheid vast dat eind 2015 vijf lidstaten (Tsjechië, Italië, Spanje, Polen en Roemenië) en belangrijke begunstigden samen goed waren voor meer dan de helft van de ongebruikte vastleggingen van structuurfondsen die niet tot betalingen hebben geleid in de programmeringsperiode 2007-2013, waarvoor verschillende oorzaken aan te wijzen waren: gebrek aan capaciteit en administratieve ondersteuning, gebrek aan nationale middelen om activiteiten van de Unie te cofinancieren, vertraging bij de voorstelling van de regionale programma's voor het meerjarig financieel kader 2014-2020 enz.;

31.

wijst erop dat een nieuw kenmerk van dit meerjarig financieel kader is dat niet-bestede bedragen onder het betalingsmaximum en onder het vastleggingsmaximum de flexibiliteit in latere jaren automatisch verhogen;

32.

beklemtoont dat het niveau aan vastleggingen in 2015 hoger was dan ooit tevoren en net onder het algemene maximum bleef (97,7 % van het beschikbare bedrag);

33.

vestigt de aandacht op het feit dat meer dan driekwart van de operationele uitgaven in 2015 naar regelingen ging waarop de voorschriften van het voorgaand meerjarig financieel kader van toepassing waren: te weten naar subsidies voor landbouwers over 2014, cohesieprojecten en onderzoeksprojecten in het kader van het zevende kaderprogramma, dat in 2007 van start ging;

34.

acht het onaanvaardbaar dat de lidstaten eind 2015 minder dan 20 % van de voor de Europese structuur- en investeringsfondsen verantwoordelijke nationale autoriteiten hadden aangewezen, met uitzondering van de voor het Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling verantwoordelijke autoriteiten; is van mening dat deze aanwijzingen een voorwaarde zijn voor de indiening door de nationale autoriteiten van de uitgavenstaten bij de Commissie; is van mening dat de aanzienlijke nieuwigheden die voor de periode 2014-2020 zijn ingevoerd, leiden tot administratieve moeilijkheden ondanks de inspanningen voor vereenvoudigingen;

35.

wijst erop dat moeilijkheden bij de uitvoering van de procedures voor de beoordeling van de naleving betreffende het nieuwe beheer- en controlesysteem, die doorgaans aan het begin van de programmeringsperiode plaatsvinden, ernstige vertragingen in de absorptie veroorzaken;

36.

merkt op dat de mondiale economische recessie, die directe gevolgen heeft in de vorm van de budgettaire beperkingsmaatregelen die zijn toegepast op overheidsbegrotingen en de moeilijkheden bij het verkrijgen van interne financiering, ook een belangrijke factor is bij de vertraging in de absorptie;

37.

betreurt ten zeerste dat dientengevolge het risico bestaat dat de vertragingen bij de begrotingsuitvoering in de programmeringsperiode 2014-2020 groter zullen zijn dan de vertragingen in de periode 2007-2013; vreest dat het volgende meerjarig financieel kader mogelijk van start gaat met een ongekend hoog niveau van uitstaande verplichtingen (reste à liquider — „RAL”), wat het beheer van de Uniebegroting in de eerste jaren mogelijk in het gedrang zal brengen; verwacht dat de Commissie hieruit lessen heeft getrokken en dergelijke vertragingen in de toekomst kan voorkomen;

38.

merkt op dat de Commissie in maart 2015 een betalingsplan heeft goedgekeurd waarin zij kortetermijnmaatregelen voorstelt ter vermindering van het aantal onbetaalde rekeningen; wijst er evenwel op dat die maatregelen er weliswaar op zijn gericht het kasstroombeheer op kortere termijn te verbeteren, maar dat er een visie op langere termijn nodig is voor de aanpak van het hoge niveau aan niet-afgewikkelde vastleggingen, evenals een grondige beoordeling van de oorzaken die aan de basis daarvan liggen (administratieve en operationele moeilijkheden, macro-economische beperkingen enz.), met het oog op het bepalen van een doeltreffende strategie om dat in de toekomst te vermijden;

39.

benadrukt dat het inroepen van artikel 50 van het Verdrag betreffende de Europese Unie voor problemen kan zorgen in de wijze waarop de Uniebegroting wordt beheerd, vooral met betrekking tot de betalingen; wijst op de noodzaak om dit cruciale element vast te leggen in een overgangs- of definitieve overeenkomst met een uittredende lidstaat;

40.

verzoekt de Commissie maatregelen te treffen om de regels en tijdschema's betreffende het aantal niet-afgewikkelde vastleggingen strikt na te leven, onder meer door:

41.

verzoekt de Commissie nogmaals een jaarlijks bijgewerkte kasstroomraming voor een zeven- tot tienjarige periode te maken waarin begrotingsplafonds, betalingsbehoeften, capaciteitsbeperkingen en de mogelijke annuleringen van vastleggingen worden opgenomen, met het oog op een betere afstemming tussen betalingsverplichtingen en beschikbare middelen;

42.

verzoekt de Commissie dringend, gezien de slechte situatie waarin meerdere lidstaten zich momenteel bevinden, bij haar begrotings- en financieel beheer rekening te houden met de capaciteitsproblemen en de specifieke socio-economische omstandigheden in sommige lidstaten; verzoekt de Commissie gebruik te maken van alle beschikbare instrumenten via technische bijstand en het nieuwe steunprogramma voor structurele hervormingen om deze lidstaten te ondersteunen, om onderbesteding van middelen te voorkomen en om de absorptiepercentages te verhogen, met name op het gebied van de Europese structuur- en investeringsfondsen;

43.

herhaalt de behoefte aan vereenvoudiging en duidelijkheid van regels en procedures, zowel op nationaal als op Unieniveau, om toegang tot Uniefinanciering voor begunstigden te vergemakkelijken en om goed beheer van deze financieringen door de administratieve diensten te verzekeren; meent dat vereenvoudiging zal bijdragen tot een snelle toewijzing van middelen, een hogere absorptiegraad, een betere efficiëntie, minder fouten bij de uitvoering en kortere betalingstermijnen; is van oordeel dat een evenwicht tussen vereenvoudiging en stabiliteit van de voorschriften, procedures en controles moet worden bereikt; stelt vast dat de verstrekking van voldoende informatie en richtsnoeren aan potentiële aanvragers en begunstigden in elk geval een noodzakelijke voorwaarde voor succesvolle uitvoering is;

44.

roept de Commissie op niet verder op de technische bijstand die zij ter beschikking heeft te bezuinigen en met een actieplan te komen voor doeltreffende en tijdige absorptie met bijzondere nadruk op de lidstaten en regio's die achterop hinken en lage absorptiegraden hebben;

45.

betreurt dat eind 2015 slechts 75 % (5) van de bijdragen aan de financieringsinstrumenten voor de programmeringsperiode 2007-2013 aan de eindbegunstigden was uitbetaald (eind 2014: 57 %, eind 2012: 37 %) en dat in het kader van financieringsinstrumenten onder indirect beheer nog steeds grote bedragen aan geldmiddelen werden aangehouden (1,3 miljard EUR in 2015, 1,3 miljard EUR in 2014, 1,4 miljard EUR in 2013); 1,4 miljard EUR in 2013);

46.

stelt met bezorgdheid vast dat de ongebruikte bedragen van de financieringsinstrumenten relatief hoog blijven, waarbij 80 % van de niet-bestede bedragen eind 2014 was geconcentreerd in vijf lidstaten (waarvan Italië goed was voor 45 % van het totaal); is van mening dat de Commissie voor het einde van 2018 een volledige evaluatie van dergelijke instrumenten moet opstellen om te beoordelen of ze in de volgende financiële planningsperiode nog een plaats krijgen;

47.

verzoekt de Commissie om ongebruikte kasmiddelen in financiële instrumenten onder gedeeld beheer en de resterende ongebruikte middelen van financieringsinstrumenten onder indirect beheer van de vorige meerjarige financiële kaders, waarvoor de subsidiabiliteitsperiode is verstreken, terug te vorderen;

48.

is verheugd dat de Rekenkamer een goedkeurend oordeel uitspreekt over de betrouwbaarheid van de rekeningen voor 2015, wat sinds 2007 steeds het geval is geweest, en dat de Rekenkamer vaststelt dat de ontvangsten in 2015 geen materiële fouten vertoonden, en constateert tevens met voldoening dat de onderliggende vastleggingen bij de rekeningen betreffende het per 31 december 2015 afgesloten begrotingsjaar op alle materiële punten wettig en regelmatig zijn;

49.

betreurt ten zeerste dat de betalingen voor het 22e jaar op rij materiële fouten vertoonden vanwege de gebrekkige doeltreffendheid van de toezicht- en controlesystemen;

50.

betreurt dat, ondanks de verbeteringen, de betalingen een meest waarschijnlijk foutenpercentage vertonen van 3,8 %; herinnert eraan dat het meest waarschijnlijke foutenpercentage voor betalingen in het begrotingsjaar 2014 werd geraamd op 4,4 %, in 2013 op 4,7 %, in 2012 op 4,8 % en in 2011 op 3,9 %;

51.

onderstreept dat de situatie in de afgelopen jaren weliswaar enigszins is verbeterd, maar dat het meest waarschijnlijke foutenpercentage nog steeds duidelijk boven de materialiteitsdrempel van 2 % ligt; benadrukt dat indien de Commissie, de autoriteiten van de lidstaten of de onafhankelijke controleurs alle beschikbare informatie hadden benut, zij een aanzienlijk deel van de fouten hadden kunnen voorkomen of ontdekken en corrigeren voordat de desbetreffende betalingen werden gedaan; vindt het onaanvaardbaar dat beschikbare informatie niet wordt gebruikt om het foutenpercentage te verlagen; is ervan overtuigd dat de lidstaten hierin een cruciale rol moeten spelen; dringt er bij de lidstaten op aan gebruik te maken van alle beschikbare informatie om eventuele fouten te voorkomen, op te sporen en recht te zetten, en dienovereenkomstig te handelen;

52.

betreurt dat de Rekenkamer op grond van een wijziging in het wettelijk kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid in 2015 bij zijn toetsing van verrichtingen niet langer rekening houdt met de randvoorwaarden, wat de vergelijking met het vorige boekjaar moeilijker maakt; in 2014 droegen dergelijke fouten voor 0,6 procentpunt bij aan het geschatte totale foutenpercentage voor rubriek 2 van het meerjarig financieel kader „Natuurlijke hulpbronnen”, terwijl de jaarlijkse bijdrage ervan aan het totale geschatte foutenpercentage in de periode 2011-2014 tussen 0,1 en 0,2 procentpunt bedroeg;

53.

wijst er met bezorgdheid op dat indien de door de lidstaten en de Commissie genomen corrigerende maatregelen niet waren toegepast op de door de Rekenkamer gecontroleerde uitgaven, het totale geschatte foutenpercentage 4,3 % zou hebben bedragen, in plaats van 3,8 %;

54.

stelt vast dat het soort beheer een beperkte impact op de foutenpercentages heeft, aangezien de Rekenkamer heeft geconstateerd dat het geschatte foutenpercentage voor uitgaven onder gedeeld beheer met de lidstaten (4,0 %) en voor uitgaven die rechtstreeks door de Commissie worden beheerd (3,9 %) nagenoeg gelijk is;

55.

vestigt de aandacht op het feit dat de Rekenkamer de hoogste foutenpercentages heeft vastgesteld bij uitgaven in het kader van „Economische, sociale en territoriale cohesie” (5,2 %) en „Concurrentievermogen voor groei en werkgelegenheid” (4,4 %), terwijl de administratieve uitgaven het laagste geschatte foutenpercentage (0,6 %) kenden; benadrukt dat fouten over het algemeen geen fraude inhouden; beveelt aan dat de Rekenkamer een speciaal verslag over beste werkwijzen opstelt dat deze gebieden onderzoekt en vergelijkt met als doel een beknopt document van „beste werkwijzen” op te stellen;

56.

merkt op dat de verschillende risicopatronen van vergoedingsregelingen en rechtenregelingen in belangrijke mate hebben bijgedragen aan het foutenpercentage van de verschillende uitgaventerreinen; constateert dat het foutenpercentage 5,2 % bedraagt wanneer de EU subsidiabele kosten voor subsidiabele activiteiten vergoedt op basis van kostendeclaraties van begunstigden, terwijl dat percentage 1,9 % bedraagt wanneer, in plaats van vergoeding van gedeclareerde kosten, betalingen worden gedaan indien aan de voorwaarden is voldaan; beveelt aan dat de Rekenkamer deze gebieden onderzoekt en vergelijkt met als doel een speciaal verslag over beste werkwijzen op te stellen;

57.

merkt op dat de Commissie in haar jaarlijks beheers- en prestatieverslag over de EU-begroting 2015 (COM(2016) 446) heeft vastgesteld dat het risicobedrag bij betalingen vergeleken met 2014 met ongeveer 10 % is gedaald, wat voornamelijk te danken is aan de vermindering van het risicobedrag op het gebied van landbouw;

58.

benadrukt dat de Commissie erkent dat de uitgaven een materieel foutenpercentage vertonen, aangezien het risicobedrag dat is voorgesteld in haar jaarlijks beheers- en prestatieverslag voor 2015 tussen de 3,3 en 4,5 miljard EUR bedraagt, wat neerkomt op tussen de 2,3 en 3,1 % van de betalingen; wijst erop dat de Commissie verwacht dat ze de komende jaren fouten zal vaststellen en corrigeren ten belope van in totaal tussen de 2,1 en 2,7 miljard EUR;

59.

deelt het standpunt van de Rekenkamer dat de door de Commissie toegepaste methode voor de schatting van het foutenpercentage bij de vaststelling van het risicobedrag in de afgelopen jaren is verbeterd, maar dat de schattingen van het percentage onregelmatige betalingen door de afzonderlijke directoraten-generaal niet zijn gebaseerd op een consistente methode (zie met name punt 1.38 van het jaarverslag 2015 van de Rekenkamer); beveelt aan deze praktijk zo snel mogelijk te regulariseren en te standaardiseren;

60.

merkt op dat de Commissie het risico dat de impact van corrigerende maatregelen wordt overschat, dankzij een aantal verbeteringen weliswaar heeft verminderd, maar niet heeft kunnen wegnemen;

61.

wijst in het bijzonder op het feit dat de directoraten-generaal van de Commissie hun ramingen van de risicobedragen gedurende meer dan drie kwart van 2015 hebben gebaseerd op door de nationale autoriteiten verstrekte gegevens, hoewel uit de jaarlijkse activiteitenverslagen van de betrokken directoraten-generaal Directoraat-generaal Landbouw en Plattelandsontwikkeling (DG AGRI) en directoraat-generaal Regionaal Beleid en Stadsontwikkeling (DG REGIO) naar voren komt dat de betrouwbaarheid van de controleverslagen van de lidstaten nog steeds te wensen overlaat, al is er verbetering gekomen in de rapportage van gegevens door de lidstaten; vindt het onaanvaardbaar dat de lidstaten niet eerlijk samenwerken met de Commissie met betrekking tot de controleverslagen en hun betrouwbaarheid;

62.

benadrukt dat de controlelast voor eindgebruikers zou dalen als de „single audit”-benadering zou worden toegepast, waarbij een Europese audit niet afzonderlijk wordt uitgevoerd, maar voortbouwt op nationale audits; is van mening dat een dergelijke continue lijn van verantwoording evenwel alleen mogelijk is als de nationale controles naar behoren worden uitgevoerd en als de Commissie en de lidstaten het eens zijn over de beginselen en interpretaties; roept de Commissie op hierin initiatief te nemen door richtsnoeren te publiceren;

63.

is van mening dat de verlening van kwijting afhankelijk moet zijn van de nodige verbetering in financieel beheer op het niveau van de lidstaten; wijst in deze context op het instrument van nationale verklaringen dat zou kunnen helpen om te komen tot grotere verantwoording en zeggenschap op nationaal niveau;

64.

wijst erop dat, door het specifieke karakter van de meerjarige programmering en door de complexiteit van de talloze regionale en nationale regels en regels van de Unie die van toepassing zijn op de begrotingsprocedure, en aangezien fouten achteraf nog gedurende meer dan tien jaar kunnen worden gecorrigeerd, het willekeurig lijkt om de raming van de impact van toekomstige correcties te baseren op de gedurende de voorgaande zes jaar verrichte correcties;

65.

beklemtoont in dit verband dat de directeuren-generaal in hun jaarlijkse activiteitenverslagen geen financiële punten van voorbehoud zouden hoeven te maken indien de Commissie zou kunnen vertrouwen op de doeltreffendheid van haar corrigerend vermogen;

66.

wijst erop dat volgens het verslag van de Commissie (6) de totale ten uitvoer gelegde financiële correcties en terugvorderingen 3,9 miljard EUR bedroegen; stelt vast dat de Rekenkamer ze in drie categorieën heeft onderbracht: 1,2 miljard EUR correcties en terugvorderingen „aan de bron” toegepast vóór aanvaarding van de uitgaven door de Commissie (landbouw, cohesie, direct/indirect beheer); 1,1 miljard EUR intrekkingen door lidstaten van eerder aanvaarde declaraties ter vergoeding van cohesieprojecten of -uitgaven en vervanging door nieuwe projecten of uitgaven; 1,6 miljard EUR nettocorrecties (landbouw, direct/indirect beheer);

67.

benadrukt dat het in het geval van een hoog risico op onregelmatigheden een goede praktijk is om het risico te bespreken en tevens het niveau en de waarschijnlijke impact ervan te kwantificeren; betreurt dat de Commissie in haar verslaglegging ter zake meer aandacht besteedt aan het „corrigerend vermogen” dan aan de kwantificering en de analyse van de aard van de geconstateerde fouten, en aan het nemen van relevante preventieve maatregelen om dergelijke fouten te vermijden; wijst er met name op dat de Commissie in haar mededeling over de bescherming van de Uniebegroting geen raming maakt van het niveau van het onregelmatigheidspercentage in de oorspronkelijke of in de goedgekeurde vergoedingsaanvragen;

68.

deelt het in speciaal verslag nr. 27/2016 van de Rekenkamer naar voren gebrachte standpunt dat het door de Kinnock/Prodi-hervorming ingevoerde onderscheid tussen de „politieke verantwoordelijkheid van commissarissen” en de operationele verantwoordelijkheid van directeuren-generaal betekent dat niet altijd is verduidelijkt of „politieke verantwoordelijkheid” de verantwoordelijkheid voor de uitvoering van de begroting van de directoraten-generaal omvat of daar los van staat (zie punt 5 van de samenvatting van speciaal verslag nr. 27/2016 van de Rekenkamer);

69.

wijst erop dat het college van commissarissen geen verantwoordelijkheid neemt voor de jaarrekening door een voorwoord of verslag van de Commissievoorzitter of de commissaris voor Begroting op te stellen, en dat de Commissie geen jaarlijkse verklaring afgeeft inzake governance of interne controle, in tegenstelling tot goede praktijken en de normale gang van zaken in de lidstaten;

70.

dringt er nogmaals bij de Commissie en de lidstaten op aan deugdelijke procedures in te voeren om de timing, de herkomst en de bedragen van corrigerende maatregelen te bevestigen en om informatie te verstrekken waarmee zo veel mogelijk een aansluiting kan worden gemaakt tussen het jaar waarin de betaling is verricht, het jaar waarin de betrokken fout is opgespoord en het jaar waarin terugvorderingen of financiële correcties zijn bekendgemaakt in de toelichtingen bij de rekeningen;

71.

verzoekt de Commissie nogmaals om jaarlijks één enkele, werkelijke betrouwbaarheidsverklaring af te geven op basis van de jaarlijkse activiteitenverslagen van de directeuren-generaal en een eigen statistisch verantwoorde raming van het foutenpercentage te maken; vraagt de Commissie een aparte raming te maken van het bedrag aan Uniemiddelen dat zij voor het begrotingsjaar 2015 beoogt te recupereren in de vorm van terugvorderingen en financiële correcties;

72.

vraagt de Commissie om een nauwkeurige analyse uit te voeren van de „projecten met terugwerkende kracht” of van de wijziging van enkele projecten binnen het regionaal operationeel programma die door de autoriteiten al zijn gelanceerd met andere middelen en kunnen worden geïntegreerd in de maatregelen of projecten die operationele moeilijkheden meebrengen of de regelgeving blijken te overtreden of deze kunnen vervangen, met inbegrip van beoordelingen vooraf om te controleren of de vervangende projecten aan de vooropgestelde doelstellingen voldoen;

73.

verzoekt de Commissie aan de financiële staten een jaarlijkse verklaring inzake governance en interne controle te hechten die onder meer het volgende omvat:

en een schatting van het onregelmatigheidspercentage in de oorspronkelijke of in de goedgekeurde vergoedingsaanvragen, op te nemen in haar mededeling over de bescherming van de Uniebegroting;

74.

roept de lidstaten op betrouwbare gegevens aan de Commissie te overleggen, vooral met betrekking tot de controleverslagen;

75.

onderschrijft de voorbehouden dat door de directeurs-generaal van DG REGIO, directoraat-generaal Maritieme Zaken en Visserij (DG MARE), directoraat-generaal Migratie en Binnenlandse Zaken (DG HOME), directoraat-generaal Internationale Samenwerking en Ontwikkeling (DG DEVCO) en DG AGRI werd gemaakt in hun jaarlijkse activiteitenverslagen; is van mening dat deze voorbehouden aantonen dat de controleprocedures van de Commissie en de lidstaten niet de nodige waarborgen kunnen bieden betreffende de wettigheid en regelmatigheid van alle onderliggende verrichtingen in de overeenkomstige beleidsgebieden;

76.

vraagt zich af waarom de directeur-generaal van het directoraat-generaal Onderzoek en Innovatie (DG RTD) net als in de voorgaande jaren een horizontaal voorbehoud blijft maken dat betrekking heeft op alle betalingen en kostendeclaraties in het kader van het zevende kaderprogramma; verzoekt de Commissie eindelijk een zinvollere, risicogebaseerde aanpak te ontwikkelen en, indien nodig, specifieke punten van voorbehoud te gebruiken;

77.

merkt op dat in het jaarlijks beheers- en prestatieverslag voor 2015, twee eerdere verslagen worden samengevoegd: het evaluatieverslag dat overeenkomstig artikel 318 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie werd opgesteld en het syntheseverslag als bedoeld in artikel 66, lid 9, van het Financieel Reglement;

78.

is verheugd over het feit dat in het verslag voor elk van de begrotingsrubrieken informatie wordt verstrekt over de voortgang van de programma's die uit hoofde van het meerjarig financieel kader 2014-2020 worden uitgevoerd, alsook informatie over de resultaten van de programma's die uit hoofde van het meerjarig financieel kader 2007-2013 werden uitgevoerd, en wordt ingegaan op de relatie met de Europa 2020-strategie;

79.

betreurt het feit dat in het zogenaamde evaluatieverslag enerzijds beschrijvingen van activiteiten worden verward met resultaten en anderzijds pogingen om de effecten van het beleid te evalueren en beloften voor de toekomst worden gedaan;

80.

herinnert eraan dat de lidstaten niet verplicht zijn gemeenschappelijke indicatoren op te nemen in hun programma's, met uitzondering van het Jongerenwerkgelegenheidsinitiatief en het Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling, en de eerste fase van controle op het niveau van de lidstaten niet in evaluaties van de resultaten voorziet;

81.

betreurt het dat de Commissie, in plaats van haar interne governance-instrumenten te vereenvoudigen, een nieuw strategisch meerjarenplan voor elke dienst van de Commissie heeft toegevoegd op basis van gemeenschappelijke algemene doelstellingen die de tien politieke prioriteiten van de Commissie-Juncker beslaan en die dienen ter ondersteuning van de Europa 2020-doelstellingen en de verplichtingen uit hoofde van het Verdrag;

82.

herhaalt zijn oproep tot thematische concentratie, zoals uitgedrukt in zijn kwijtingsverslag over het begrotingsjaar 2014; roept de Commissie op te onderzoeken in welke mate thematische concentratie zou kunnen bijdragen tot vereenvoudiging en een daling van de regelgevings- en controlelast;

83.

verzoekt de Commissie haar jaarlijks beheers- en prestatieverslag tijdig goed te keuren, zodat de Rekenkamer hier rekening mee kan houden in haar jaarverslag; benadrukt dat de in dit verslag verstrekte informatie zo objectief mogelijk moet zijn en een uitgebreide beoordeling moet omvatten van de resultaten die de Commissie in het voorgaande jaar heeft behaald bij het uitvoeren van haar beleid; vraagt de Commissie na te denken over de noodzaak van een politieke programmeringsperiode voor de lange termijn, zoals de tienjarenstrategie van Europa 2020;

84.

vestigt de aandacht op de noodzaak dat het proces van opstelling van prestatie-indicatoren transparant en democratisch is, met deelname van alle instellingen van de Unie, partners en betrokken belanghebbenden om ervoor te zorgen dat de indicatoren geschikt zijn voor de meting van de uitvoering van de Uniebegroting, en om aan de verwachtingen van de Unieburgers te voldoen;

85.

roept de Commissie op in haar volgende prestatieverslagen een betere evaluatie te geven van de outputs en de resultaten van elke beleidsmaatregel; roept de Commissie op om duidelijk en bondig de bijdrage van de Europese beleidsmaatregelen aan de doelstellingen van de Unie aan te tonen en hun respectieve bijdrage aan de EU 2020-doelstellingen te beoordelen;

86.

herinnert eraan dat Horizon 2020 een ambitieus en breed opgezet programma is, waarvan de algemene doelstelling is gebaseerd op drie prioriteiten: wetenschap op topniveau, industrieel leiderschap en maatschappelijke uitdagingen;

87.

merkt op dat de Commissie-Juncker tien politieke prioriteiten heeft vastgesteld voor de periode 2014-2019 die niet volledig overeenkomen met de Europa 2020-prioriteiten; merkt op dat dit tot een situatie leidt waarin het rechtskader en de begrotingstoewijzing voor Horizon 2020 de Europa 2020-strategie weerspiegelen, terwijl de Commissie bij het uitvoeren van Horizon 2020 sinds 2014 haar strategische planning en beheersregelingen opnieuw heeft gericht op de tien politieke prioriteiten;

88.

betreurt het dat de Commissie tot dusverre de relatie tussen de twee reeksen prioriteiten nog niet in kaart heeft gebracht en verzoekt de Commissie deze verbanden te verduidelijken;

89.

benadrukt dat doeltreffende synergiën en complementariteit tussen nationale en Europese onderzoeks- en innovatieprogramma's van essentieel belang zijn voor het succes van Horizon 2020; neemt er nota van dat de Commissie van plan is om de effecten en synergiën tussen Horizon 2020 en de Europese structuur- en investeringsfondsen te analyseren in het kader van de tussentijdse evaluatie van Horizon 2020;

90.

neemt kennis van de twee voorbeelden van complementariteiten tussen nationale onderzoeksprogramma's en onderzoeksprogramma's van de Unie die de Rekenkamer in haar jaarverslag 2015 geeft en dat de hoogste controle-instanties van Bulgarije en Portugal hebben geconstateerd dat, hoewel er in hun land een aantal gebieden is waarop nationale en EU-onderzoeksprogramma's complementair zijn, er ook sprake was van enkele tekortkomingen op nationaal niveau ten aanzien van de indicatoren die verband houden met Horizon 2020 binnen nationale actieplannen en strategieën en een aantal problemen met betrekking tot coördinatie en interactie tussen alle deelnemers van Horizon 2020 op nationaal niveau (7); neemt ook kennis van het feit dat Bulgarije de eerste lidstaat was die vrijwillig van het instrument ter ondersteuning van het Horizon 2020-beleid gebruikmaakte en moedigt de Commissie aan lidstaten die hun onderzoeks- en innovatiesectoren moeten moderniseren te blijven ondersteunen;

91.

herinnert eraan dat met het rechtskader van Horizon 2020 verscheidene belangrijke elementen voor prestatiebeheer worden geïntroduceerd, zoals doelstellingen en kernprestatie-indicatoren; benadrukt dat de doelstellingen en indicatoren die zijn overeengekomen in het algemeen een aanzienlijke verbetering betekenen ten opzichte van de voorgaande kaderprogramma's;

92.

merkt op dat er een aantal tekortkomingen blijft bestaan ten aanzien van de in Horizon 2020 gebruikte prestatie-indicatoren, zoals:

93.

betreurt het dat de Rekenkamer concludeerde dat de Commissie haar werkprogramma's en uitnodigingen tot het indienen van voorstellen in het kader van Horizon 2020 niet gebruikt om de vereiste prestatiegerichtheid te versterken (9);

94.

stelt met voldoening vast dat voor de door de Rekenkamer onderzochte voorstellen en subsidieovereenkomsten gold dat, wanneer dit door de Commissie werd vereist, in de doelstellingen voldoende nadruk was gelegd op prestatie en dat hetzelfde gold voor het evaluatieproces voor deze voorstellen;

95.

betreurt het dat in de afzonderlijke werkprogramma's die Horizon 2020 aansturen en bijbehorende uitnodigingen tot het indienen van voorstellen de bredere term „verwachte impact” wordt gebruikt, in plaats van de term „verwachte resultaten”, wat leidt tot een vergroot risico dat de voor dit deel verstrekte informatie te breed is en de prestatiebeoordelingen van Horizon 2020 moeilijk kunnen worden samengevoegd (10);

96.

is bezorgd over het feit dat de Commissie niet altijd consequent gebruikmaakt van de belangrijkste prestatiebegrippen (zoals „output”, „resultaten”, „uitkomsten” en „impact”);

97.

betreurt het dat de Rekenkamer concludeerde dat de Commissie in de huidige opzet de uitgaven en de prestaties van onderzoek en ontwikkeling (O&O) en innovatie binnen Horizon 2020 niet afzonderlijk kan monitoren of daarover verslag uitbrengen; betreurt dat, hoewel de financiële bijdrage van Horizon 2020 binnen Europa 2020 stevig is verankerd in het begrotingsproces door middel van de gepubliceerde programmaverklaringen, de Commissie nog niet op zinvolle wijze verslag heeft uitgebracht over de uitvoering van Horizon 2020 en de bijdrage daarvan aan Europa 2020; verzoekt de Commissie om op zinvolle wijze verslag uit te brengen over de uitvoering van Horizon 2020 en de bijdrage daarvan aan Europa 2020 naarmate resultaten van het programma beschikbaar worden;

98.

stelt voor de rol voor de nationale contactpunten uit te breiden zodat zij kwalitatieve technische ondersteuning ter plaatse kunnen bieden; is van mening dat een jaarlijkse beoordeling van de resultaten, opleidingen en stimulering van de nationale contactpunten die goed presteren het succespercentage van het Horizon 2020-programma zullen doen toenemen;

99.

roept de Commissie op om in haar toekomstige prestatieverslagen de bijdrage van Horizon 2020 aan Europa 2020 duidelijk en uitgebreid te presenteren;

100.

betreurt de opmerkingen van de Rekenkamer dat veel van de in de beheersplannen en jaarlijkse activiteitenverslagen van de DG AGRI, DG CLIMA, DG ENVI en DG MARE gebruikte doelstellingen rechtstreeks waren overgenomen uit beleidsteksten of wetgevingsdocumenten en niet gedetailleerd genoeg waren voor beheers- en monitoringdoeleinden;

101.

verzoekt de Commissie:

102.

is verheugd over het feit dat uit de algemene controle-informatie van de Rekenkamer blijkt dat de ontvangsten geen materieel foutenpercentage vertonen en, in het bijzonder, dat de onderzochte systemen voor eigen middelen uit het bni en de btw doeltreffend zijn, dat de onderzochte systemen voor de traditionele eigen middelen over het geheel genomen doeltreffend zijn, hoewel de essentiële interne controles in de door de Rekenkamer bezochte lidstaten gedeeltelijk doeltreffend waren, en dat de Rekenkamer geen fouten ontdekte in de getoetste verrichtingen;

103.

herinnert eraan dat een voorbehoud een middel is waarmee onzekere elementen in de door de lidstaten ingediende bni-gegevens kunnen worden opengehouden voor correctie en is verheugd over het feit dat de Rekenkamer geen ernstige problemen constateerde in opgeheven punten van voorbehoud die zij in 2015 analyseerde;

104.

is bezorgd dat hoewel vooruitgang is geboekt bij het verbeteren van de betrouwbaarheid van de Griekse bni-gegevens, de punten van voorbehoud nog niet zijn opgeheven; merkt op dat dit het enige nog lopende voorbehoud was aan het einde van 2015, betrekking hebbend op de jaren 2008 en 2009;

105.

merkt op dat wat de douanerechten betreft, de Rekenkamer concludeerde dat de methodologie die voor de uitgevoerde controles werd gebruikt om te controleren of tarief- en invoerregels werden nageleefd door importeurs (waaronder „controles na douaneafhandeling”) en de kwaliteit en de resultaten hiervan in de lidstaten uiteenliepen; de Rekenkamer vestigde met name de aandacht op de onderbreking van de verjaringstermijn van drie jaar voor mededelingen van schuld in Frankrijk, een praktijk die afwijkt van wat gangbaar is in de andere lidstaten en leidt tot een ongelijke behandeling van de marktdeelnemers binnen de Unie (11);

106.

merkt met betrekking tot traditionele eigen middelen op dat de Commissie eind 2015 ook een lijst van 325 openstaande punten had die betrekking hadden op de niet-naleving van de douaneregels van de Unie, die zij door middel van inspecties in de lidstaten vaststelde;

107.

merkt op dat de Rekenkamer concludeerde dat met betrekking tot de overzichten van douanerechten en suikerheffingen tekortkomingen bestonden in het beheer van de vorderingen (ook wel de B-boekhouding) in de lidstaten en dat de Commissie vergelijkbare tekortkomingen ontdekte in 17 van de 22 bezochte lidstaten;

108.

wijst erop dat de Rekenkamer risico's ontdekte in verband met de invordering van douaneschulden van ondernemingen die buiten de Unie zijn geregistreerd of van burgers van landen buiten de Unie en een aantal gevallen constateerde in verschillende lidstaten waarin lidstaten niet in staat waren schulden te innen van burgers of ondernemingen die waren gevestigd in bijvoorbeeld Belarus, de Britse Maagdeneilanden, Rusland, Zwitserland, Turkije en Oekraïne;

109.

benadrukt dat de impact van de ingrijpende herzieningen van de bni-saldi kleiner zou kunnen zijn indien er een gemeenschappelijk EU-herzieningsbeleid zou hebben bestaan om het tijdpad voor grote herzieningen te harmoniseren;

110.

betreurt het dat de structurele en juridische elementen die hebben geleid tot het politieke incident dat zich eind oktober 2014 voordeed met betrekking tot de bijdragen van enkele lidstaten nog steeds van kracht zijn;

111.

verzoekt de Commissie om:

112.

merkt op dat de Commissie ermee instemde nieuwe maatregelen te nemen naar aanleiding van 88 verzoeken die het Parlement deed in zijn resolutie die werd gevoegd bij het besluit over de kwijting voor het begrotingsjaar 2014;

113.

merkt op dat ten aanzien van 227 verzoeken van het Parlement de nodige maatregelen volgens de Commissie reeds waren genomen of in uitvoering zijn en dat de Commissie, om redenen die verband houden met het bestaande regelgevings- en begrotingskader of met haar eigen institutionele rol of prerogatieven, 35 verzoeken van het Europees Parlement niet kan inwilligen;

114.

betreurt het dat de antwoorden van de Commissie soms vaag en ambigu blijven;

115.

is verheugd over het feit dat de Commissie vijf van de zes voornaamste toezeggingen heeft waargemaakt;

116.

dringt er desalniettemin op aan dat de Commissie haar directoraten-generaal de opdracht geeft alle landenspecifieke aanbevelingen in hun respectievelijke jaarlijkse activiteitenverslagen te publiceren die zij in het kader van het Europees semester hebben gedaan (zesde toezegging);

117.

verzoekt de Commissie haar positie te heroverwegen, met name ten aanzien van de betrouwbaarheid van de door de lidstaten verstrekte gegevens, de transparantie wat betreft de uiteindelijke begunstigden van Uniemiddelen, de transparantie van de activiteiten van de ethische commissie, de strijd tegen corruptie en de hervorming van de bestuursstructuren van de Europese scholen;

118.

veroordeelt met kracht het feit dat de Commissie niet de behoefte voelt om het anticorruptieverslag van de EU nog te publiceren; is van mening dat, ongeacht hoe de Commissie van plan is corruptie te bestrijden, deze annulering op het laatste ogenblik het verkeerde signaal afgeeft, niet alleen aan de lidstaten maar ook aan de burgers; herhaalt zijn mening dat corruptie nog steeds een uitdaging vormt voor de Unie en de lidstaten, en dat het zonder effectieve anticorruptiemaatregelen de economische prestaties, de rechtsstaat en de geloofwaardigheid van democratische instellingen binnen de Unie ondermijnt; roept de Commissie op het anticorruptieverslag van 2016 af te ronden en te publiceren, snel en stevig op te treden om corruptie in de lidstaten en de instellingen van de Unie weg te werken en opdracht te geven voor een onafhankelijke beoordeling van de anticorruptienormen in de instellingen van de Unie zelf;

119.

verzoekt de Commissie met klem een systeem van strikte indicatoren en gemakkelijk toepasbare, uniforme criteria uit te werken, gebaseerd op de vereisten van het programma van Stockholm, om het corruptieniveau in de lidstaten te meten en de anticorruptiemaatregelen van de lidstaten te beoordelen; verzoekt de Commissie een corruptie-index op te stellen om de lidstaten in categorieën onder te brengen; is van mening dat de corruptie-index een stevige basis kan vormen waarop de Commissie haar landenspecifieke controlemechanisme kan opstellen bij de controle van de uitgave van Uniemiddelen;

120.

merkt op dat de deskundigengroep op hoog niveau (13) die het zevende kaderprogramma ex post heeft geëvalueerd, ondanks het hoge foutenpercentage en ondanks de vertragingen bij de uitvoering en afsluiting ervan, het zevende kaderprogramma als een succes heeft omschreven; de deskundigengroep onderstreepte met name dat het zevende kaderprogramma:

121.

betreurt het dat tijdens de openbare raadpleging van belanghebbenden in het kader van de evaluatie van het zevende kaderprogramma van februari tot mei 2015 op de volgende tekortkomingen is gewezen:

122.

betreurt het dat de doelstelling om voor 2020 3 % van het bruto binnenlands product (bbp) van de lidstaten te investeren in onderzoek waarschijnlijk niet zal worden gehaald; is dan ook van mening dat de steeds terugkerende verminderingen van de Uniebegroting met betrekking tot onderzoeksprogramma's een halt moeten worden toegeroepen; roept alle lidstaten op om deze uitdaging aan te gaan; verzoekt de Commissie tevens de nodige conclusies te trekken voor de tussentijdse herziening van het meerjarig financieel kaderprogramma en voor het volgend meerjarig financieel kaderprogramma;

123.

is verheugd over de geboekte vooruitgang ten aanzien van het waarmaken van de toezeggingen inzake de Innovatie-Unie: tegen medio 2014 waren alle toezeggingen waargemaakt of lagen deze op schema;

124.

is ook ingenomen met het feit dat het aandeel van de middelen van Horizon 2020 dat werd toegewezen aan kleine en middelgrote ondernemingen toenam van 19,4 % in 2014 tot 23,4 % in 2015 en beveelt aan dat deze tendens proactief wordt aangemoedigd;

125.

acht het onaanvaardbaar dat DG RTD niet voldeed aan zijn verzoek aan de directoraten-generaal van de Commissie om al hun landenspecifieke aanbevelingen te publiceren in hun jaarlijkse activiteitenverslagen; wijst met bezorgdheid op de beperkte territoriale representativiteit van de 20 belangrijkste projecten van Horizon 2020;

126.

merkt op dat hoofdstuk vijf van het jaarverslag van de Rekenkamer over het begrotingsjaar 2015 betalingen omvat op de volgende gebieden: onderzoek (10,4 miljard EUR), onderwijs, opleiding, jongeren en sport (1,8 miljard EUR), ruimtevaart (1,4 miljard EUR), vervoer (1,3 miljard EUR), overige acties en programma's (1,1 miljard EUR), energie (0,5 miljard EUR), en het concurrentievermogen van ondernemingen en kleine en middelgrote ondernemingen (Cosme) (0,3 miljard EUR); onderzoek is derhalve goed voor 62 % van de uitgaven;

127.

merkt op dat de verantwoordelijkheid voor het uitvoeren van de kaderprogramma's voor onderzoek wordt gedeeld door de verschillende directoraten-generaal van de Commissie, uitvoerende agentschappen, gemeenschappelijke ondernemingen en zogenaamde artikel-185-organen (partnerschappen met de lidstaten), en dat dit alles een nauwe samenwerking vereist;

128.

verduidelijkt dat de controle van de Rekenkamer bijna exclusief betrekking had op betalingen in het kader van het zevende kaderprogramma voor onderzoek;

129.

is bezorgd over het feit dat uit het jaarlijkse activiteitenverslag van DG RTD blijkt dat 1 915 projecten in het kader van het zevende kaderprogramma ter waarde van 1,63 miljard EUR aan het einde van 2015 nog steeds niet waren voltooid; merkt op dat dit de uitvoering van Horizon 2020 zou kunnen vertragen;

130.

benadrukt dat de Rekenkamer de systemen voor toezicht en controle op onderzoek en andere intern beleid als „ten dele doeltreffend” aanmerkt;

131.

is bezorgd dat 72 van de 150 verrichtingen die de Rekenkamer in 2015 heeft gecontroleerd (48 %), fouten vertoonden; op basis van de 38 door de Rekenkamer gekwantificeerde fouten schatte zij het foutenpercentage op 4,4 %; verder beschikten de Commissie, de nationale autoriteiten of onafhankelijke controleurs in 16 gevallen van kwantificeerbare fouten over voldoende informatie om de fouten te kunnen voorkomen of opsporen en corrigeren, voordat zij de uitgaven accepteerden; indien al deze informatie gebruikt was om fouten te corrigeren, zou het geschatte foutenpercentage voor dit hoofdstuk 0,6 % lager zijn geweest;

132.

betreurt het dat de Rekenkamer voor 10 van de 38 verrichtingen die kwantificeerbare fouten vertonen, fouten meldde van meer dan 20 % van de onderzochte elementen; deze 10 gevallen (9 uit het zevende kaderprogramma voor onderzoek en één uit het kaderprogramma voor concurrentievermogen en innovatie voor 2007-2013) zijn goed voor 77 % van het totale geschatte foutenpercentage voor „Concurrentievermogen voor groei en werkgelegenheid” in 2015;

133.

betreurt het dat het merendeel van de door de Rekenkamer geconstateerde gekwantificeerd fouten (33 van de 38) betrekking had op de vergoeding van niet-subsidiabele personeels- en indirecte kosten die door de begunstigden waren gedeclareerd en dat bijna alle fouten die de Rekenkamer aantrof in kostenstaten het gevolg waren van het door de begunstigden onjuist interpreteren van de complexe subsidiabiliteitsregels, of het onjuist berekenen van de subsidiabele kosten, wat tot de voor hand liggende conclusie leidt dat deze regels vereenvoudigd moeten worden;

134.

is ingenomen met het feit dat de naleving van de aanbestedingsregels volgens de Rekenkamer aanzienlijk is verbeterd;

135.

vraagt zich af waarom de directeur-generaal van het directoraat-generaal RTD net als in de voorgaande jaren een horizontaal voorbehoud maakte dat betrekking heeft op alle kostendeclaraties in het kader van het zevende kaderprogramma (1,47 miljard EUR); is van mening dat horizontale voorbehouden in het algemeen niet als instrument van goed financieel beheer kunnen worden beschouwd; wijst er evenwel op dat bepaalde uitgaven van het zevende kaderprogramma niet gedekt waren door een reserve waar sprake was van aanwijzingen dat de risico's (en derhalve de restfoutpercentages) aanzienlijk lager lagen dan die voor de uitgaven tezamen; merkt op dat dit binnen onderzoek en technologische ontwikkeling geldt voor uitgaven aan gemeenschappelijke ondernemingen; merkt op dat dit buiten DG RTD voorts geldt voor uitgaven van het Uitvoerend Agentschap onderzoek uit hoofde van het Marie Curie-programma en voor alle uitgaven van het Uitvoerend Agentschap Europese Onderzoeksraad;

136.

is verbaasd dat het Europees Instituut voor innovatie en technologie in 2015 niet deelnam aan het Gemeenschappelijk ondersteuningscentrum voor uitgaven voor onderzoek en innovatie;

137.

is bezorgd dat het zevende kaderprogramma volgens de commissaris niet volledig zal worden uitgevoerd en geëvalueerd voor 2020, wat voor vertragingen kan zorgen bij toekomstige aansluitende programma's; dringt er bij de Commissie op aan het evaluatieverslag zo snel mogelijk te publiceren en ten laatste voordat zij het onderzoeksprogramma na Horizon 2020 presenteert;

138.

merkt op dat in het kader van Horizon 2020 tot eind 2015 alleen voorschotbetalingen werden gedaan; waarschuwt de Commissie dat een laat begin van het Horizon 2020-project de uitvoering van het programma kan vertragen; waarschuwt voor financiële achterstanden aan het einde van het programma;

139.

is bezorgd over de bevindingen van de Rekenkamer dat meerjarenprogramma's waarin politieke doelstellingen zijn vastgesteld, zoals Europa 2020 of Horizon 2020, wel parallel verlopen, maar dat er geen sprake is van een echt verband (14);

140.

betreurt het bovendien dat het eerste monitoringsverslag van Horizon 2020 slechts beperkte informatie bevat over de impact van synergiën tussen het programma en de structuurfondsen (15); verzoekt de Commissie verslag uit te brengen over de impact van deze synergieën naarmate resultaten van het programma beschikbaar worden;

141.

maakt zich ernstige zorgen over het feit dat Horizon 2020 volgens de Rekenkamer niet voldoende prestatiegericht is (16);

142.

herhaalt zijn verzoek dat het reeds in de kwijtingsresolutie voor de Commissie voor 2014 (17) deed, dat de Commissie al haar directoraten-generaal de opdracht moet geven om alle landenspecifieke aanbevelingen in hun respectievelijke jaarlijkse activiteitenverslagen te publiceren die zij in het kader van het Europees semester hebben gedaan;