29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/1

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag ingediend voor een vergunning voor het preparaat van endo-1,4-bèta-xylanase EC 3.2.1.8 en endo-1,3(4)-bèta-glucanase EC 3.2.1.6 geproduceerd door Talaromyces versatilis sp. nov. (voorheen Penicillium funiculosum) IMI CC 378536 en Talaromyces versatilis sp. nov. DSM 26702. Bij die aanvraag waren de krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste gegevens en documenten gevoegd.

(3)

Die aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor het preparaat van endo-1,4-bèta-xylanase EC 3.2.1.8 en endo-1,3(4)-bèta-glucanase EC 3.2.1.6 geproduceerd door Talaromyces versatilis (voorheen Penicillium funiculosum) IMI CC 378536 en Talaromyces versatilis sp. nov. DSM 26702 als toevoegingsmiddel voor diervoeding voor mestkippen, opfokleghennen en voor minder gangbare pluimveesoorten gehouden voor mest- en legdoeleinden, in de categorie „zoötechnische toevoegingsmiddelen”.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 2 juli 2014 (2) geconcludeerd dat het preparaat van endo-1,4-bèta-xylanase EC 3.2.1.8 en endo-1,3(4)-bèta-glucanase EC 3.2.1.6 geproduceerd door Talaromyces versatilis (voorheen Penicillium funiculosum) IMI CC 378536 en Talaromyces versatilis sp. nov. DSM 26702 onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige effecten heeft voor de diergezondheid, de gezondheid van de mens of het milieu en dat het het potentieel heeft om de toename van het lichaamsgewicht bij mestkippen te verbeteren. Deze conclusie kan worden uitgebreid tot opfokleghennen. Aangezien de werking als vergelijkbaar kan worden beschouwd voor alle pluimveesoorten, kan deze conclusie worden geëxtrapoleerd tot vogels van minder gangbare pluimveesoorten die worden gehouden voor mest- en legdoeleinden. Specifieke eisen voor toezicht na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. De EFSA heeft ook het rapport over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel voor diervoeding geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium was ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van het preparaat van endo-1,4-bèta-xylanase EC 3.2.1.8 en endo-1,3(4)-bèta-glucanase EC 3.2.1.6 geproduceerd door Talaromyces versatilis (voorheen Penicillium funiculosum) IMI CC 378536 en Talaromyces versatilis sp. nov. DSM 26702 blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning wordt voldaan. Het gebruik van dat preparaat zoals omschreven in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/5

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003. Artikel 10 van die verordening voorziet in de herbeoordeling van toevoegingsmiddelen waarvoor een vergunning is verleend overeenkomstig Richtlijn 70/524/EEG van de Raad (2).

(2)

Voor L-carnitine en L-carnitine-L-tartraat is overeenkomstig Richtlijn 70/524/EEG een vergunning zonder tijdsbeperking verleend als toevoegingsmiddelen voor diervoeding voor alle diersoorten. Vervolgens zijn die producten overeenkomstig artikel 10, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 als bestaande producten opgenomen in het repertorium van toevoegingsmiddelen voor diervoeding.

(3)

Overeenkomstig artikel 10, lid 2, juncto artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 zijn twee aanvragen ingediend voor de herbeoordeling van L-carnitine en zijn preparaten en L-carnitine-L-tartraat voor alle diersoorten en, overeenkomstig artikel 7 van die verordening, voor een nieuw gebruik in drinkwater. De aanvragers hebben gevraagd die toevoegingsmiddelen in de categorie „nutritionele toevoegingsmiddelen” in te delen. De krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste gegevens en documenten waren bij die aanvragen gevoegd.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar adviezen van 24 april 2012 (3) geconcludeerd dat L-carnitine en L-carnitine-L-tartraat onder de voorgestelde voorwaarden voor gebruik in diervoeding en in drinkwater geen ongunstige gevolgen voor de diergezondheid, de gezondheid van de mens of het milieu hebben. De EFSA heeft vastgesteld dat L-carnitine en L-carnitine-L-tartraat als nuttige bronnen van L-carnitine worden beschouwd. De EFSA heeft ook vastgesteld dat er geen veiligheidsrisico voor de gebruikers bestaat. Specifieke eisen voor toezicht na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het rapport over de analysemethode voor de toevoegingsmiddelen in diervoeding en in water geverifieerd, dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium was ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van L-carnitine en L-carnitine-L-tartraat blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van deze stoffen, zoals gespecificeerd in de bijlage bij deze verordening, moet daarom worden toegestaan.

(6)

Aangezien er geen veiligheidsredenen zijn die de onmiddellijke toepassing van de wijzigingen van de vergunningsvoorwaarden vereisen, moet een overgangsperiode worden vastgesteld om de belanghebbende partijen in staat te stellen zich voor te bereiden om aan de nieuwe eisen van de vergunning te voldoen.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/9

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/11

(1)

Overeenkomstig artikel 8, lid 5, van Besluit (GBVB) 2015/78 heeft de Raad het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) gemachtigd de noodzakelijke besluiten te nemen tot instelling van een Comité van contribuanten (CvC) aan de militaire GVDB-adviesmissie van de Europese Unie in de Centraal-Afrikaanse Republiek (EUMAM RCA).

(2)

In de conclusies van de Europese Raad van Nice van 7, 8 en 9 december 2000 en van Brussel van 24 en 25 oktober 2002 zijn de regelingen voor de deelneming van derde staten aan crisisbeheersingsoperaties en voor de instelling van een CvC vastgesteld.

(3)

Het CvC moet een forum zijn waar met de bijdragende derde staten alle problemen in verband met de leiding van EUMAM RCA besproken kunnen worden. Het PVC, dat de politieke controle en de strategische leiding van EUMAM RCA uitoefent, dient de opvattingen van het CvC in aanmerking te nemen.

(4)

Overeenkomstig artikel 5 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, dat is gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en aan het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de uitwerking en uitvoering van besluiten en acties van de Unie die gevolgen hebben op defensiegebied,

—

vertegenwoordigers van alle lidstaten,

—

vertegenwoordigers van derde staten die aan EUMAM RCA deelnemen en aanzienlijke bijdragen leveren.

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/13

(1)

Overeenkomstig artikel 8, lid 2, van Besluit (GBVB) 2015/78 heeft de Raad het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) gemachtigd om de noodzakelijke besluiten te nemen over de aanvaarding van de door derde staten voorgestelde bijdragen.

(2)

Op grond van een aanbeveling van de missiecommandant van EUMAM RCA en het advies van het Militair Comité van de Europese Unie inzake de bijdragen van de Republiek Moldavië („Moldavië”) en Georgië, dienen deze bijdragen te worden aanvaard.

(3)

Overeenkomstig artikel 5 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en aan het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de uitwerking en de uitvoering van besluiten en acties van de Unie die gevolgen hebben op defensiegebied,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/14

(1)

De Raad heeft op 22 april 2013 Besluit 2013/184/GBVB (1) betreffende beperkende maatregelen tegen Myanmar/Birma vastgesteld.

(2)

De Raad heeft op 14 april 2014 Besluit 2014/214/GBVB (2) tot verlenging van de beperkende maatregelen tot en met 30 april 2015 vastgesteld.

(3)

Op basis van een evaluatie van Besluit 2013/184/GBVB moeten de beperkende maatregelen tot en met 30 april 2016 worden verlengd.

(4)

Besluit 2013/184/GBVB moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/15

(1)

De Commissie heeft Frankrijk bij schrijven van 6 november 2013 in kennis gesteld van haar besluit tot inleiding van de procedure van artikel 108, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) ten aanzien van de steun die in het kader van de tonnagebelastingregeling aan tijdbevrachters wordt toegekend. Het besluit van de Commissie tot inleiding van de procedure (hierna het „besluit tot inleiding van de procedure” genoemd) is in het Publicatieblad van de Europese Unie  (2) bekendgemaakt. De Commissie heeft de belanghebbenden uitgenodigd hun opmerkingen over de betrokken steunmaatregelen te maken.

(2)

De Franse autoriteiten hebben bij brieven van 28 april 2014, 14 mei 2014 en 28 november 2014 hun opmerkingen ingediend en de vragen in het besluit tot inleiding van de procedure beantwoord. Op 20 oktober 2014 vond in Brussel een vergadering met de Franse autoriteiten plaats.

(3)

Twee belanghebbende derden (Armateurs de France en de Associatie van reders van de Europese Gemeenschap — European Community Shipowners' Associations, ECSA) hebben binnen de in het besluit tot inleiding van de procedure vastgestelde termijn opmerkingen gemaakt. Bij brief van 20 maart 2014 heeft de Commissie die opmerkingen aan de Franse autoriteiten overgemaakt. Frankrijk heeft bij schrijven van 28 april 2014 kennis genomen van de opmerkingen van deze derden.

(4)

De Franse tonnagebelastingregeling, zoals die in 2003 op basis van de communautaire richtsnoeren betreffende staatssteun voor het zeevervoer van 1997 (hierna de „richtsnoeren van 1997” genoemd) (3) door de Commissie werd goedgekeurd, bevat geen algemene voorwaarde betreffende de vlag die de schepen van de door de bij deze regeling begunstigde reders geëxploiteerde vloot voeren.

(5)

Voor activiteiten van schepen met het tijdcharterstatuut (4) gold daarentegen wel een specifieke beperking wat betreft het aandeel van de nettotonnage van de vloot van schepen die niet onder communautaire vlag varen om voor de regeling in aanmerking te komen. Volgens overweging 35 van Besluit C(2003) 1476 def. van de Commissie van 13 mei 2003, waarin de Franse tonnagebelastingregeling werd goedgekeurd (5), kwamen de activiteiten van schepen met het tijdcharterstatuut die niet onder de vlag van een lidstaat van de Europese Unie varen tot maximaal 75 % van de nettotonnage van de door de onderneming geëxploiteerde vloot in aanmerking. Bovendien werd in overweging 36 van dit besluit bepaald dat deze beperking niet gold voor schepen die onder de vlag van een lidstaat varen, zodra het strategisch en commercieel beheer ervan per definitie vanaf het grondgebied van een lidstaat wordt gevoerd.

(6)

Na de goedkeuring van de communautaire richtsnoeren betreffende staatssteun voor het zeevervoer van 2004 (hierna de „richtsnoeren van 2004” genoemd) (6), heeft Frankrijk bij de rectificerende begrotingswet voor 2005 (wet nr. 2005-1720 van 30 december 2005) een algemene bepaling inzake de door de schepen gevoerde vlag ingevoerd en de specifieke bepaling voor schepen met het tijdcharterstatuut afgeschaft.

(7)

De algemene opzet van de maatregel wordt in administratieve instructie 4-H-3-08, gepubliceerd in het Bulletin officiel des Impôts (BOI) nr. 41 van 11 april 2008, als volgt beschreven:

„In artikel 47 van de rectificerende begrotingswet voor 2005 (wet nr. 2005-1720 van 30 december 2005) wordt de optionele tonnagebelastingregeling van artikel 209-0 B van het algemene belastingwetboek („code général des impôts”) in overeenstemming gebracht met de nieuwe communautaire richtsnoeren betreffende staatssteun voor het zeevervoer die op 17 januari 2004 in het Publicatieblad van de Europese Unie zijn bekendgemaakt.

Zeevaartondernemingen komen voortaan voor deze regeling in aanmerking op voorwaarde dat zij zich ertoe verbinden het aandeel van hun vloot dat tijdens de toepassingsperiode van de regeling onder de vlag van een lidstaat van de Europese Gemeenschap vaart, te behouden of te verhogen. […].”

(8)

Wat de subsidiabiliteit van schepen met het tijdcharterstatuut betreft, is in administratieve instructie 4-H-3-08 het volgende bepaald:

„[…] De voorwaarde in artikel 209-0 B, lid I, laatste alinea, [van de code général des impôts], waarbij schepen met het tijdcharterstatuut die niet onder de vlag van een lidstaat van de Europese Gemeenschap varen van deze regeling worden uitgesloten indien zij meer dan 75 % van de nettotonnage van de geëxploiteerde vloot uitmaken, wordt geschrapt” (7).

„Bijgevolg komen vrachtschepen met het tijdcharterstatuut die niet onder de vlag van een lidstaat van de Europese Gemeenschap varen in aanmerking voor de regeling, zelfs indien zij meer dan 75 % van de nettotonnage van de door de onderneming geëxploiteerde vloot uitmaken.

Met andere woorden vallen de in aanmerking komende schepen met het tijdcharterstatuut die niet onder de vlag van een lidstaat van de Europese Gemeenschap varen zonder beperking onder de tonnagebelastingregeling, op voorwaarde dat zij bovengenoemde verbintenis naleven […]”

(9)

In het besluit tot inleiding van de procedure heeft de Commissie haar twijfels uitgedrukt over de verenigbaarheid met de interne markt van de in 2005 doorgevoerde wijziging van de tonnagebelastingregeling.

(10)

De Commissie was van mening dat het schrappen van de beperking met betrekking tot de subsidiabiliteit van activiteiten van schepen met het tijdcharterstatuut die niet onder de vlag van een lidstaat van de Europese Gemeenschap varen een maatregel is die nieuwe steun vormt, omdat deze niet in overeenstemming is met Besluit C(2003) 1476 def. waarin de Franse tonnagebelastingregeling werd goedgekeurd en omdat Frankrijk de maatregel niet bij de Commissie heeft aangemeld.

(11)

De Commissie meende dat de handhaving van een beperking van de subsidiabiliteit van de activiteiten van schepen met het tijdcharterstatuut die niet de vlag van een lidstaat voeren, gerechtvaardigd is op grond van de verwezenlijking van de doelstellingen van de richtsnoeren van 1997 en 2004.

(12)

Om te beginnen hebben de Franse autoriteiten bevestigd dat in artikel 209-0 B van de code général des impôts (CGI) in de versie die voortvloeit uit artikel 19 van de rectificerende begrotingswet voor 2002 (wet nr. 2002-1576 van 30 december 2002) is bepaald dat de tonnagebelastingregeling wordt toegepast op voorwaarde dat een subsidiabiliteitsdrempel van maximaal 75 % van de nettotonnage van de door de onderneming geëxploiteerde vloot in aanmerking wordt genomen voor schepen met het tijdcharterstatuut die niet de vlag van een lidstaat van de Europese Gemeenschap voeren (9). De Commissie heeft deze verhouding goedgekeurd in overweging 35 van Besluit C(2003) 1476 def. (10).

(13)

Uit de door de Franse belastingdienst verzamelde gedetailleerde gegevens blijkt dat het percentage schepen met het tijdcharterstatuut die niet onder communautaire vlag varen ten opzichte van de totale door de onderneming geëxploiteerde tonnage in acht is genomen, en dit per onderneming en voor elk jaar sinds het jaar dat voor de regeling werd geopteerd. In de samenvattende tabellen die de Commissie werden toegezonden, zijn niet alleen alle ondernemingen opgenomen die lid zijn van de redersorganisatie Armateurs de France en voor de tonnagebelastingregeling hebben geopteerd (11), maar ook de schepen van redersmaatschappijen voor openbare veerdiensten (12). De overige 15 % zijn ondernemingen die niet voor de tonnagebelastingregeling hebben geopteerd en geen lid zijn van een redersorganisatie (meestal SNCM of CMN). Uit de verstrekte gegevens blijkt dat sinds de invoering van de tonnagebelasting in 2003 tot 2014 geen enkele begunstigde deze drempel heeft overschreden. Het hoogste percentage dat onlangs is vastgesteld, bedraagt 41 %, wat ruim onder de in 2003 toegestane drempel is.

(14)

In geen enkele van de betrokken ondernemingen lag het percentage hoger dan de drempel van 75 % per jaar waarin voor de tonnagebelastingregeling werd geopteerd.

(15)

Bovendien exploiteren alle huidige begunstigden ten minste 25 % van de nettotonnage van hun vloot onder de vlag van een lidstaat van de Unie of van een staat die partij is bij de EER-overeenkomst (hierna een „Europese vlag” genoemd). Omdat de begunstigden van de regeling verplicht zijn het aandeel van hun vloot onder Europese vlag te behouden of te verhogen, kan nooit meer dan 75 % van de nettotonnage van hun vloot bestaan uit schepen met het tijdcharterstatuut die geen Europese vlag voeren. Zij zullen dus altijd voldoen aan de voorwaarden van Besluit C(2003) 1476 def.

(16)

In hun briefwisseling met de Commissie hebben de Franse autoriteiten echter erkend dat de geldende Franse wetgeving niet voorziet in juridische verplichtingen die garanderen dat de begunstigde ondernemingen die schepen met het tijdcharterstatuut exploiteren, altijd in voldoende mate tot de doelstellingen van de richtsnoeren van 2004 zullen bijdragen. Met name voor nieuwe deelnemers aan de regeling zijn er geen specifieke verplichtingen wat betreft vlag, noch wat betreft de minimale eigen maritieme activiteiten.

(17)

Om deze situatie te verhelpen, hebben de Franse autoriteiten toegezegd dat een onderneming vanaf het aanslagjaar 2015 (13) enkel voor de tonnagebelastingregeling kan opteren indien die onderneming ten minste 25 % van de nettotonnage van haar vloot onder Europese vlag exploiteert en dat zij zich ertoe verbindt dit aandeel te behouden of te verhogen in de loop van de periode van tien jaar waarin deze optie geldig is. In het geval van een fiscaal geïntegreerde groep wordt deze verbintenis beoordeeld op basis van de totale nettotonnage van de groep.

(18)

Armateurs de France (AdF) is de beroepsorganisatie die de ondernemingen die actief zijn op het gebied van zeevervoer en maritieme dienstverlening vertegenwoordigt.

(19)

AdF herinnert eraan dat de oorspronkelijke regeling, die Frankrijk had aangemeld, in 2003 op basis van de richtsnoeren van 1997 door de Commissie is goedgekeurd.

(20)

Volgens de Franse regeling van 2003 kwamen de activiteiten van schepen met het tijdcharterstatuut die onder de vlag van een derde land varen maar tot 75 % van de nettotonnage van de vloot in aanmerking. Het was met andere woorden voldoende dat het percentage schepen met het tijdcharterstatuut die niet onder communautaire vlag voeren niet meer dan 75 % van de totale door de onderneming geëxploiteerde tonnage bedroeg.

(21)

In 2004, na de aanmelding van de regeling door Frankrijk, werden de richtsnoeren van 1997 vervangen en verduidelijkt. In de richtsnoeren van 2004 worden de doelstellingen ervan herhaald, met name om „de omvlagging of heromvlagging naar registers van lidstaten te bevorderen” of „de knowhow op maritiem gebied in stand te houden en uit te breiden en de werkgelegenheid voor Europese zeelieden te beschermen en te bevorderen”.

(22)

Om aan de nieuwe richtsnoeren te voldoen, heeft Frankrijk besloten om een nieuwe voorwaarde aan de drempel van 75 % toe te voegen. Deze nieuwe voorwaarde, die erin bestond het aandeel van de vloot onder de vlag van een lidstaat te behouden of te verhogen, bood inderdaad meer garanties om de communautaire werkgelegenheid in stand te houden en uit te breiden dan de beperking die van toepassing was op schepen met het tijdcharterstatuut die onder niet-communautaire vlag voeren.

(23)

Aangezien in de Franse regelgeving louter de tekst van de richtsnoeren van 2004 wordt overgenomen, kon geen enkele onverenigbaarheid worden vermoed. Daarom worden de beginselen van rechtszekerheid en het gewettigd vertrouwen ingeroepen.

(24)

Rekening houdend met het lopende formele onderzoek hebben de leden van Armateurs de France nagegaan of de drempel van 75 % vanaf het begin en gedurende de gehele periode sinds 2003 in acht is genomen.

(25)

Na afloop van deze controle is gebleken dat het percentage schepen met het tijdcharterstatuut die de vlag van een derde land voeren ten opzichte van de totale geëxploiteerde tonnage, per jaar en per onderneming de in 2003 oorspronkelijk toegestane 75 % niet heeft overschreden, ondanks de wijziging in de Franse regelgeving. De verplichting om het aandeel van de vloot onder communautaire vlag te behouden of te verhogen heeft in de praktijk tot hetzelfde resultaat geleid als de vroegere voorwaarde en kan op zich dus als voldoende doeltreffend worden beschouwd.

(26)

De huidige Franse voorwaarden, in het bijzonder de voorwaarde om het aandeel van de vloot dat de vlag van een lidstaat voert te behouden of te verhogen, sluiten volledig aan bij de in de richtsnoeren van 2004 vastgestelde doelstellingen.

(27)

Allereerst benadrukt de ECSA dat tijdbevrachting een van de belangrijkste mechanismen is waarover scheepvaartmaatschappijen beschikken. Hierdoor kan het commerciële en operationele beheer van een schip voor een afgesproken periode aan een bevrachter worden toevertrouwd, terwijl de eigendom en de andere aspecten van het beheer van het schip in handen van de eigenaar blijven. De scheepvaartmaatschappijen hebben dus een zekere mate van flexibiliteit, waardoor zij optimaal aan de behoeften van hun klanten kunnen voldoen en zo hun positie op mondiaal niveau veilig kunnen stellen. Dankzij de flexibiliteit die tijdbevrachting biedt, hebben de Europese scheepvaartmaatschappijen relatief snel marktaandeel kunnen veroveren.

(28)

Het belangrijkste in de scheepvaartsector is de werkgelegenheid aan de wal die rechtstreeks verband houdt met het commerciële en operationele beheer van de schepen en, onrechtstreeks, met het behoud en de aantrekkingskracht van de scheepvaartmaatschappijen. De afgelopen decennia kunnen de Europese reders ongetwijfeld bogen op uitstekende operationele en beheerstechnische capaciteiten. Dankzij de tijdbevrachting van schepen, ongeacht hun vlag, werden bij de Europese maatschappijen banen en vaardigheden op hoog niveau gecreëerd en behouden.

(29)

De ECSA is van mening dat de wijzigingen die Frankrijk in 2005 aan zijn tonnagebelastingregeling heeft aangebracht in overeenstemming waren met de doelstellingen van de richtsnoeren van 2004. Indien wordt aangedrongen op een formele herinvoering van de beperking voor schepen met het tijdcharterstatuut die niet de vlag van een lidstaat van de Unie voeren, zouden de Europese scheepvaartmaatschappijen de nodige flexibiliteit verliezen om naar behoren en optimaal in te spelen op de vraag van hun klanten en om hun marktpositie op mondiaal niveau te versterken.

(30)

Als de Commissie er toch op zou aandringen dat scheepvaartmaatschappijen een bepaald percentage van hun commerciële schepen in eigendom hebben en exploiteren om voor de tonnagebelasting in aanmerking te kunnen komen, is de ECSA van mening dat de Commissie Europese scheepvaartmaatschappijen zou moeten toestaan om, in het kader van de tonnagebelastingregelingen, tot 10 DWT (14) per gecharterd schip te exploiteren voor elke DWT per schip in eigendom of rompbevracht schip. De toepassing van voornoemd percentage mag niet worden onderworpen aan voorwaarden zoals het communautair register.

(31)

Samenvattend meent de associatie dat de communautaire richtsnoeren een flexibel kader moeten blijven. Zij moeten de lidstaten de mogelijkheid bieden om passende maatregelen te nemen voor hun vloot, naargelang hun eigen behoeften, op voorwaarde dat wordt gegarandeerd dat deze aan de doelstellingen van de richtsnoeren bijdragen. De ECSA is van mening dat de Europese scheepvaartmaatschappijen die schepen met het tijdcharterstatuut exploiteren eveneens aan deze doelstellingen beantwoorden, ongeacht of de betrokken schepen al dan niet de vlag van een lidstaat voeren.

(32)

Frankrijk heeft kennis genomen van de opmerkingen van de belanghebbenden die zijn standpunt onderschrijven.

(33)

In Besluit C(2003) 1476 def. werd de Franse tonnagebelastingregeling als steunregeling aangemerkt.

(34)

De redenen waarom de Commissie heeft geconcludeerd dat de tonnagebelastingregeling wel degelijk staatssteun in de zin van artikel 107, lid 1, VWEU vormt, blijven geldig. De tonnagebelastingregeling is met name een optionele regeling die afwijkt van de voorschriften voor de berekening van de vennootschapsbelasting, waarbij bepaalde ondernemingen — scheepvaartondernemingen — een economisch voordeel wordt verschaft dankzij een lagere belastbare grondslag waardoor hun inkomsten over het algemeen minder worden belast. Scheepvaartondernemingen oefenen hun activiteiten uit op markten waar internationaal felle concurrentie heerst, waardoor de voordelen in verband met de tonnagebelasting concurrentievervalsing kunnen veroorzaken en het handelsverkeer tussen de staten die partij zijn bij de EER-overeenkomst ongunstig kunnen beïnvloeden.

(35)

Het schrappen van de beperking met betrekking tot de subsidiabiliteit van activiteiten van schepen met het tijdcharterstatuut die niet onder de vlag van een lidstaat varen, vormt een nieuwe steunmaatregel die, in strijd met artikel 108, lid 3, VWEU, niet vooraf bij de Commissie is aangemeld. Het gaat om nieuwe steun omdat de maatregel niet in overeenstemming is met Besluit C(2003) 1476 def. waarin de Franse tonnagebelastingregeling werd goedgekeurd en omdat Frankrijk hem niet bij de Commissie heeft aangemeld. In tegenstelling tot wat AdF beweert (15), kan het schrappen van deze beperking niet worden beschouwd als een passende maatregel waarmee de Franse tonnagebelastingregeling wordt gewijzigd om aan de richtsnoeren van 2004 (16) te voldoen, aangezien deze schrapping niet strookt met de doelstellingen van de richtsnoeren van 2004, zoals uitgelegd in punt 7.2 van dit besluit. Het schrappen van de beperking met betrekking tot de subsidiabiliteit van activiteiten van schepen met het tijdcharterstatuut die niet onder de vlag van een lidstaat varen, kan dus geen deel uitmaken van een bestaande steunregeling in de zin van punt 13 van de richtsnoeren van 2004 (17).

(36)

In de richtsnoeren van 2004 werden de voorwaarden voor de toepassing van artikel 107, lid 3, onder c), VWEU in de scheepvaart uiteengezet. Daarom moet de verenigbaarheid van de maatregel waarop dit besluit betrekking heeft, worden beoordeeld op basis van de richtsnoeren van 2004.

(37)

NET als in de richtsnoeren van 1997 worden in de richtsnoeren van 2004 schepen met het tijdcharterstatuut niet uitdrukkelijk in de tonnagebelastingregelingen opgenomen. In eerdere besluiten en beschikkingen (18) heeft de Commissie echter geoordeeld dat tijdbevrachters die gebruikmaken van een tonnagebelastingregeling ofwel moeten bijdragen aan de doelstelling van omvlagging naar registers van de lidstaten, ofwel aan de doelstelling om de knowhow op maritiem gebied in stand te houden door het nautische beheer van een bepaald percentage van hun vloot te garanderen. Geen enkele onderneming kan immers van de tonnagebelastingregeling gebruikmaken zonder aan de hoofddoelstellingen van de richtsnoeren van 2004 bij te dragen.

(38)

Op grond van de door de Franse autoriteiten verstrekte statistische gegevens stelt de Commissie vast dat de begunstigden van de Franse tonnagebelastingregeling, ondanks het feit dat de beperkingen voor schepen met het tijdcharterstatuut in 2005 werden opgeheven, voldoende aan bovengenoemde doelstellingen hebben bijgedragen, aangezien het percentage schepen met het tijdcharterstatuut die niet onder communautaire vlag varen niet meer dan 41 % van de totale door de begunstigde ondernemingen geëxploiteerde tonnage bedraagt. Dit resultaat werd ofwel bereikt door een groter aandeel schepen onder Europese vlag, ofwel door het nautische beheer van een bepaald percentage van de vloot (of door de combinatie van beide factoren).

(39)

Bovendien merkt de Commissie op dat, volgens de Franse autoriteiten, alle huidige begunstigden ten minste 25 % van de nettotonnage van hun vloot onder Europese vlag exploiteren. De Commissie merkt ook op dat de goede prestaties van de Franse scheepvaartsector wat het voeren van Europese vlaggen betreft, eveneens in externe studies worden bevestigd, bijvoorbeeld in de in 2014 door Oxford Economics gepubliceerde studie „The economic value of the EU shipping industry”. In deze studie wordt geconstateerd dat het percentage van de tonnage onder Franse vlag ruim boven 25 % van de geëxploiteerde tonnage ligt (19). Omdat de begunstigden van de regeling verplicht zijn het aandeel van hun vloot onder Europese vlag te behouden of te verhogen, is het onmogelijk dat meer dan 75 % van de nettotonnage van hun vloot bestaat uit schepen met het tijdcharterstatuut die geen Europese vlag voeren.

(40)

De Commissie moet echter vaststellen dat de geldende Franse wetgeving niet voorziet in juridische verplichtingen die garanderen dat de begunstigde ondernemingen die schepen met het tijdcharterstatuut exploiteren, altijd voldoende tot de doelstellingen van de richtsnoeren van 2004 zullen bijdragen. Met name voor nieuwe deelnemers aan de regeling zijn er geen specifieke verplichtingen wat betreft vlag, noch wat betreft het eigen nautische beheer.

(41)

Op basis hiervan concludeert de Commissie dat de geldende Franse wetgeving niet de nodige garanties bevat en dus niet als verenigbaar met de richtsnoeren van 2004 kan worden aangemerkt.

(42)

In dit verband neemt de Commissie nota van de verbintenis van Frankrijk om deze situatie te verhelpen door ondernemingen die voor de forfaitaire belastingregeling opteren de voorwaarde op te leggen dat zij een minimumpercentage schepen onder Europese vlag moeten exploiteren. Dit percentage wordt vanaf het aanslagjaar 2015 vastgesteld op 25 % van de nettotonnage van de vloot en moet in acht worden genomen gedurende de volledige periode van tien jaar waarin voor de tonnagebelasting kan worden geopteerd.

(43)

Deze voorwaarde is even streng als de voorwaarde in het oorspronkelijke Besluit C(2003) 1476 def. waarin de Franse tonnagebelastingregeling werd goedgekeurd. Rekening houdend met de doelstellingen van de richtsnoeren van 2004, in het bijzonder met de verplichting voor de begunstigden om ofwel bij te dragen aan de doelstelling van omvlagging naar registers van de lidstaten, ofwel aan de doelstelling om de knowhow op maritiem gebied in stand te houden door het nautische beheer van een bepaald percentage van hun vloot te garanderen, is de Commissie van oordeel dat de verbintenis van Frankrijk toereikend is. Door deze verbintenis zullen nieuwe deelnemers aan de tonnagebelastingregeling immers ook bijdragen aan de doelstelling van omvlagging naar registers van de lidstaten.

(44)

De Commissie stelt vast dat Frankrijk in 2005 de wijziging van de Franse wetgeving inzake tonnagebelasting voor schepen met het tijdcharterstatuut in strijd met artikel 108, lid 3, VWEU onrechtmatig ten uitvoer heeft gelegd.

(45)

Deze wijziging is niet verenigbaar met het VWEU omdat hiermee niet wordt gegarandeerd dat nieuwe deelnemers aan de tonnagebelastingregeling voldoende aan de doelstellingen van de richtsnoeren van 2004 bijdragen, aangezien zij geen wettelijke verplichtingen hebben, noch wat betreft de door de vloot gevoerde vlag, noch wat betreft de minimale eigen maritieme activiteiten.

(46)

Zoals overeengekomen met de Franse autoriteiten moeten de bestaande formele voorschriften worden aangepast om te garanderen dat in de toekomst enkel maatschappijen met ten minste 25 % van hun nettotonnage onder Europese vlag aan de regeling kunnen deelnemen. Zo zullen de begunstigden van de tonnagebelastingregeling bijdragen aan de doelstellingen van de richtsnoeren van 2004, zelfs als hun volledige vloot het tijdcharterstatuut heeft.

(47)

Aangezien alle huidige begunstigden bovengenoemde drempel al in acht nemen en reeds verplicht zijn het percentage van hun vloot onder Europese vlag te behouden of te verhogen, is het niet nodig om de steun terug te vorderen,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/22

(1)

Overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EG) nr. 391/2009 dient de Commissie na te gaan of de houder van de overeenkomstig artikel 4, lid 3, en artikel 2, onder c), van die verordening verleende erkenning binnen de organisatie de desbetreffende juridische entiteit is waarop de bepalingen van die verordening van toepassing zijn. Indien dat niet het geval is, neemt de Commissie een besluit tot wijziging van die erkenning.

(2)

In Besluit 2007/421/EG van de Commissie (2) werd verwezen naar de door de lidstaten overeenkomstig Richtlijn 94/57/EG van de Raad (3) erkende organisaties en is bepaald dat de directeur-generaal voor Energie en Vervoer uiterlijk op 1 juli van elk jaar in het Publicatieblad van de Europese Unie een bijgewerkte lijst bekendmaakt van de overeenkomstig Richtlijn 94/57/EG erkende organisaties.

(3)

De jongste lijst van de op basis van Richtlijn 94/57/EG erkende organisaties is in 2007 gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie  (4).

(4)

Lloyd's Register of Shipping (LR), Korean Register of Shipping (KR), Nippon Kaiji Kyokai (NK) en Registro Italiano Navale (RINA) werden overeenkomstig Richtlijn 94/57/EG erkend.

(5)

Overeenkomstig artikel 15, lid 1, van Verordening (EG) nr. 391/2009 behielden de organisaties die op 17 juni 2009 overeenkomstig Richtlijn 94/57/EG waren erkend hun erkenning.

(6)

Voor Korean Register of Shipping (KR) werd de benaming van de moederentiteit van alle juridische entiteiten die samen de erkende organisatie vormen, veranderd in „KR (Korean Register)”.

(7)

De moederentiteit van alle juridische entiteiten van Nippon Kaiji Kyokai (NK), die samen de erkende organisatie vormen, heeft haar juridisch statuut naar Japans recht gewijzigd van „Foundation” naar „General Incorporated Foundation”. De volledige naam van de entiteit waaraan de erkenning moet worden verleend, is „Nippon Kaiji Kyokai General Incorporated Foundation (ClassNK)”.

(8)

Voor Lloyd's Register of Shipping (LR) werd de naam van de oorspronkelijk erkende organisatie gewijzigd in „Lloyd's Register” en vervolgens „Lloyd's Register Group Limited” als gevolg van de omvorming van een onderneming die is opgericht op grond van de „United Kingdom's Industrial & Provident Societies Act” van 1965, als gewijzigd, in een onderneming die is opgericht op grond van de „United Kingdom's Companies Act” van 2006. De nieuwe naam van de entiteit waaraan de erkenning moet worden verleend, is „Lloyd's Register Group LTD (LR)”.

(9)

Registro Italiano Navale (RINA) heeft al zijn activiteiten die onder Verordening (EG) nr. 391/2009 vallen, overgedragen naar RINA S.p.A., een volle dochteronderneming van RINA, gevolgd door een overdracht van deze activiteiten aan RINA Services S.p.A., een volle dochteronderneming van RINA S.p.A. „RINA Services S.p.A” is derhalve de relevante moederentiteit van alle juridische entiteiten die de erkende organisatie vormen en waaraan de erkenning moet worden verleend.

(10)

De wijzigingen van de identiteit van de genoemde moederentiteiten hebben geen invloed op hun bekwaamheid om de in Verordening (EG) nr. 391/2009 vastgestelde eisen in acht te nemen.

(11)

De in deze verordening vastgestelde maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij Verordening (EG) nr. 2099/2002 van het Europees Parlement en de Raad (5) opgerichte Comité voor maritieme veiligheid en voorkoming van verontreiniging door schepen,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/24

(1)

Op grond van Beschikking 2007/421/EG van de Commissie (2) dient de directeur-generaal voor Energie en Vervoer uiterlijk op 1 juli van elk jaar in het Publicatieblad van de Europese Unie een bijgewerkte lijst bekend te maken van de overeenkomstig Richtlijn 94/57/EG van de Raad (3) erkende organisaties

(2)

Richtlijn 94/57/EG werd herschikt tot twee afzonderlijke EU-rechtshandelingen, namelijk Richtlijn 2009/15/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) en Verordening (EG) nr. 391/2009. Die verordening bevat bepalingen inzake de opstelling en bijwerking van de lijst van erkende organisaties.

(3)

Op grond van artikel 4, lid 5, van Verordening (EG) nr. 391/2009 dient de Commissie een lijst op te maken van de overeenkomstig dit artikel erkende organisaties, deze regelmatig bij te werken en bekend te maken in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(4)

Beschikking 2007/421/EG is inmiddels achterhaald en moet derhalve worden ingetrokken; tegelijk moet regelmatig een bijgewerkte lijst van de overeenkomstig Verordening (EG) nr. 391/2009 erkende organisaties worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/25

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 391/2013 van de Commissie (2) is een gemeenschappelijk heffingenstelsel voor luchtvaartnavigatiediensten vastgesteld. Het gemeenschappelijk heffingenstelsel is een integraal element voor het bereiken van de doelstellingen van de prestatieregeling als vastgesteld op grond van artikel 11 van Verordening (EG) nr. 549/2004 van het Europees Parlement en de Raad (3) en Uitvoeringsverordening (EU) nr. 390/2013 van de Commissie (4).

(2)

Bij Uitvoeringsbesluit 2014/132/EU van de Commissie (5) zijn de EU-wijde prestatiedoelen vastgesteld, inclusief een kosteneffectiviteitsdoelstelling voor en-routeluchtvaartnavigatiediensten, uitgedrukt in de vastgestelde eenheidskosten voor de verlening van deze diensten, voor de tweede referentieperiode die loopt van 2015 tot en met 2019.

(3)

In artikel 17, lid 1, onder b) en c), van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 391/2013 is bepaald dat de Commissie de eenheidstarieven voor heffingszones voor 2015, die uiterlijk op 1 juni 2014 door de lidstaten bij de Commissie moesten worden ingediend overeenkomstig de verplichtingen uit hoofde van artikel 9, leden 1 en 2, van die verordening, moet beoordelen. Bij deze beoordeling wordt gecontroleerd of de eenheidstarieven in overeenstemming zijn met Uitvoeringsverordeningen (EU) nr. 390/2013 en (EU) nr. 391/2013.

(4)

De Commissie heeft haar beoordeling van de eenheidstarieven uitgevoerd met de steun van het prestatiebeoordelingsorgaan dat tot taak heeft de Commissie bij te staan bij de tenuitvoerlegging van de prestatieregeling overeenkomstig artikel 3 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 390/2013, en van het Central Route Charges Office van Eurocontrol, waarbij gebruikgemaakt wordt van de gegevens en aanvullende informatie die uiterlijk op 1 juni 2014 door de lidstaten moesten worden ingediend, alsook met de relevante informatie die is ingediend in het kader van de prestatieplannen. Bij de beoordeling is ook rekening gehouden met de uitleg en de correcties die zijn aangebracht vóór de overlegvergadering over de eenheidstarieven voor 2015 voor en-routediensten, die plaatsvond op 25 en 26 juni 2014 overeenkomstig artikel 9, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 391/2013, alsook met de correcties die de lidstaten aan de eenheidstarieven hebben aangebracht na de daaropvolgende contacten tussen de Commissie, het prestatiebeoordelingsorgaan en de betrokken lidstaten. Voorts is de beoordeling van de eenheidstarieven voor 2015 gebaseerd op het verslag van het prestatiebeoordelingsorgaan over de prestatieplannen voor de tweede referentieperiode, dat bij de Commissie werd ingediend op 7 oktober 2014 en vervolgens werd bijgewerkt op 15 december 2014.

(5)

Op basis van deze beoordeling heeft de Commissie overeenkomstig artikel 17, lid 1, onder d), van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 391/2013 vastgesteld dat de eenheidstarieven voor heffingszones voor 2015 die door Bulgarije, Tsjechië, Denemarken, Estland, Ierland, Griekenland, Spanje, Kroatië, Cyprus, Letland, Litouwen, Hongarije, Malta, Polen, Portugal, Roemenië, Slovenië, Finland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk zijn ingediend, in overeenstemming zijn met Uitvoeringsverordeningen (EU) nr. 390/2013 en (EU) nr. 391/2013.

(6)

Overeenkomstig artikel 17, lid 1, onder d), van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 391/2013 moeten de betrokken lidstaten in kennis worden gesteld van deze vaststelling.

(7)

De vaststelling en kennisgeving van het feit dat de tarieven voor heffingszones in overeenstemming zijn met Uitvoeringsverordeningen (EU) nr. 390/2013 en (EU) nr. 391/2013 doet geen afbreuk aan artikel 16 van Verordening (EG) nr. 550/2004.

(8)

Aangezien de definitieve prestatieplannen voor de tweede referentieperiode niet zijn vastgesteld vóór 1 november 2014, wordt eraan herinnerd dat, overeenkomstig artikel 17, lid 2, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 391/2013, de lidstaten verplicht zijn de eenheidstarieven voor heffingszones voor 2015 te herberekenen, indien nodig op basis van de definitieve vastgestelde prestatieplannen, deze herberekende percentages zo vroeg mogelijk in de loop van 2015 toe te passen en bij de berekening van de eenheidstarieven voor 2016 rekening te houden met eventuele verschillen door de tijdelijke toepassing van de in dit besluit vermelde eenheidstarieven.

(9)

Het Single Sky Comité heeft geen advies uitgebracht. Een uitvoeringshandeling werd nodig geacht en de voorzitter heeft de ontwerpuitvoeringshandeling voor verder beraad aan het comité van beroep voorgelegd. De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het comité van beroep,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/28

(1)

Overeenkomstig artikel 464 van de overeenkomst zijn bepaalde onderdelen van de overeenkomst voorlopig toegepast vanaf 1 september 2014.

(2)

Krachtens artikel 435, lid 2, van de overeenkomst stelt de Associatieraad zijn reglement van orde vast.

(3)

Krachtens artikel 437, lid 1, van de overeenkomst wordt de Associatieraad in de uitvoering van zijn taken bijgestaan door een Associatiecomité en volgens artikel 438, lid 1, van de overeenkomst stelt de Associatieraad in zijn reglement van orde de taken en de werking van het Associatiecomité vast,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/38

(1)

Overeenkomstig artikel 464 van de overeenkomst zijn bepaalde onderdelen van de overeenkomst voorlopig toegepast vanaf 1 september 2014.

(2)

Krachtens artikel 439, lid 2 van de overeenkomst kan de Associatieraad besluiten op specifieke terreinen andere speciale comités of organen in te stellen om hem bij te staan wanneer dat noodzakelijk is voor de uitvoering van de overeenkomst.

(3)

Om op deskundigenniveau te kunnen beraadslagen over de kerngebieden die onder de voorlopige toepassing van de overeenkomst vallen, moeten twee subcomités worden ingesteld.

(4)

De partijen kunnen overeenkomen zowel de subcomités als hun respectieve werkterreinen te wijzigen,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/40

(1)

Overeenkomstig artikel 464 van de overeenkomst worden bepaalde onderdelen van de overeenkomst voorlopig toegepast vanaf 1 september 2014.

(2)

Overeenkomstig artikel 434, lid 1, van de overeenkomst is de Associatieraad verantwoordelijk voor het toezicht op de toepassing en tenuitvoerlegging van de overeenkomst.

(3)

Overeenkomstig artikel 438, lid 2, van de overeenkomst kan de Associatieraad bevoegdheden overdragen aan het Associatiecomité, waaronder de bevoegdheid om bindende besluiten te nemen.

(4)

Overeenkomstig artikel 438, lid 4, van de overeenkomst dient het Associatiecomité in een specifieke samenstelling voor handelsvraagstukken te vergaderen om alle vraagstukken die voortvloeien uit titel V (Handel en daarmee verband houdende aangelegenheden) van de overeenkomst, te behandelen.

(5)

Met het oog op de soepele en tijdige tenuitvoerlegging van het deel van de overeenkomst dat betrekking heeft op de diepe en brede vrijhandelsruimte, dient de Associatieraad aan het Associatiecomité in zijn samenstelling voor handelsvraagstukken, als beschreven in artikel 438, lid 4, van de overeenkomst, de bevoegdheid over te dragen om de bijlagen die betrekking hebben op de hoofdstukken 1, 3, 5, 6 en 8 van titel V (Handel en daarmee verband houdende aangelegenheden) van de overeenkomst te actualiseren of te wijzigen, voor zover de genoemde hoofdstukken geen specifieke bepalingen bevatten inzake de wijziging of actualisering van de bijlagen,

29.4.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 110/41