13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/1

(1)

Richtlijn 2001/18/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) en Verordening (EG) nr. 1829/2003 van het Europees Parlement en de Raad (5) stellen een omvattend rechtskader vast voor de verlening van vergunningen voor genetisch gemodificeerde organismen (ggo's), dat volledig van toepassing is op ggo's die in de gehele Unie voor teeltdoeleinden als zaad of ander teeltmateriaal worden gebruikt („ggo's voor de teelt”).

(2)

Op grond van dit wettelijk kader moeten ggo's voor de teelt een individuele risicobeoordeling overeenkomstig bijlage II van Richtlijn 2001/18/EG ondergaan voordat zij in de Unie in de handel mogen worden gebracht, waarbij rekening wordt gehouden met de directe, indirecte, onmiddellijke en vertraagde effecten, alsook de cumulatieve langetermijneffecten voor de gezondheid van de mens en het milieu. Met die risicobeoordeling wordt wetenschappelijk advies gegeven ter ondersteuning van het besluitvormingsproces, waarna een besluit inzake risicobeheer volgt. Het doel van deze vergunningsprocedure is te zorgen voor een hoog niveau van bescherming van het leven en de gezondheid van de mensen, de gezondheid en het welzijn van de dieren, het milieu en de belangen van de consumenten, waarbij tevens wordt gezorgd voor het doeltreffend functioneren van de interne markt. Een uniform hoog niveau van gezondheids-, milieu- en consumentenbescherming moet worden gerealiseerd en gehandhaafd op het hele grondgebied van de Unie. In het kader van Richtlijn 2001/18/EG en de tenuitvoerlegging ervan dient het voorzorgsbeginsel altijd in aanmerking te worden genomen.

(3)

Naar aanleiding van de conclusies die op 4 december 2008 werden aangenomen door de Raad over genetisch gemodificeerde organismen (ggo's) („conclusies van de Raad uit 2008”) moet er gestreefd worden naar verbetering van de tenuitvoerlegging van het rechtskader voor de vergunning van ggo's. In deze context moeten de regels voor risicobeoordeling waar nodig regelmatig worden geactualiseerd om rekening te houden met de voortdurende ontwikkelingen in wetenschappelijke kennis en analyseprocedures, met name wat betreft de milieueffecten van genetisch gemodificeerde gewassen op lange termijn en hun potentiële effecten op niet-doelorganismen, de kenmerken van de ontvangende milieus en de geografische gebieden waar genetisch gemodificeerde gewassen mogen worden geteeld, en de criteria en voorschriften voor de beoordeling van ggo's die pesticiden genereren en ggo's die tolerant zijn voor onkruidbestrijdingsmiddelen. Daarom moeten de bijlagen bij Richtlijn 2001/18/EG dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Naast de vergunning voor het in de handel brengen, moeten genetisch gemodificeerde rassen ook voldoen aan de Unierechtelijke voorschriften inzake het in de handel brengen van zaad en teeltmateriaal, als met name vastgesteld in Richtlijn 66/401/EEG van de Raad (6), Richtlijn 66/402/EEG van de Raad (7), Richtlijn 68/193/EG van de Raad (8), Richtlijn 98/56/EG van de Raad (9), Richtlijn 1999/105/EG van de Raad (10), Richtlijn 2002/53/EG van de Raad (11), Richtlijn 2002/54/EG van de Raad (12), Richtlijn 2002/55/EG van de Raad (13), Richtlijn 2002/56/EG van de Raad (14), Richtlijn 2002/57/EG van de Raad (15), en Richtlijn 2008/90/EG van de Raad (16). Daarbij bevatten Richtlijn 2002/53/EG en Richtlijn 2002/55/EG bepalingen die de lidstaten toestaan om onder bepaalde welomschreven voorwaarden het gebruik van een ras op hun gehele grondgebied of delen daarvan te verbieden of passende voorwaarden voor de teelt van een ras vast te stellen.

(5)

Zodra overeenkomstig het wettelijk kader van de Unie voor ggo's een vergunning voor een ggo voor teeltdoeleinden is verleend en het ggo, wat betreft het ras dat in de handel moet worden gebracht, voldoet aan de voorschriften van het Unierecht inzake het in de handel brengen van zaad en teeltmateriaal, mogen de lidstaten het vrije verkeer daarvan op hun grondgebied niet verbieden, beperken of verhinderen, behalve onder de in het Unierecht omschreven voorwaarden.

(6)

Uit de ervaring is gebleken dat de teelt van ggo's een kwestie is waaraan op het niveau van de lidstaten diepgaande aandacht wordt besteed. Kwesties in verband met het in de handel brengen en de invoer van ggo's moeten op Unieniveau geregeld blijven om de interne markt te vrijwaren. De teelt kan echter in sommige gevallen meer flexibiliteit vereisen omdat het gaat om een kwestie met sterke nationale, regionale en lokale dimensies, gezien het verband met landgebruik en lokale landbouwstructuren en met de bescherming of instandhouding van habitats, ecosystemen en landschappen. Overeenkomstig artikel 2, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) hebben de lidstaten het recht juridisch bindende handelingen vast te stellen om de teelt van ggo's op hun grondgebied te beperken of te verbieden nadat voor zulke ggo's in de Unie een vergunning voor het in de handel brengen is verleend. Deze flexibiliteit mag echter geen negatieve gevolgen hebben voor de gemeenschappelijke vergunningsprocedure, en in het bijzonder niet voor het in de eerste plaats door de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (de „Autoriteit”) uitgevoerde beoordelingsproces.

(7)

In het verleden heeft een aantal lidstaten een beroep gedaan op de vrijwaringsclausules en noodmaatregelen van artikel 23 van Richtlijn 2001/18/EG en van artikel 34 van Verordening (EG) nr. 1829/2003 om de teelt van ggo's te beperken of te verbieden, zulks naar aanleiding van, afhankelijk van het geval, het beschikbaar komen na de datum van toestemming van nieuwe of nadere informatie die gevolgen heeft voor de milieurisicobeoordeling, of een herbeoordeling van de bestaande informatie. Andere lidstaten hebben gebruikgemaakt van de kennisgevingsprocedure waarin is voorzien in artikel 114, leden 5 en 6, VWEU, die vereist dat nieuwe wetenschappelijke gegevens die verband houden met de bescherming van het milieu of het arbeidsmilieu moeten worden aangevoerd. Voorts is gebleken dat het besluitvormingsproces wat betreft de teelt van ggo's bijzonder moeilijk is, omdat nationale punten van zorg worden aangehaald die niet uitsluitend betrekking hebben op kwesties in verband met de veiligheid van ggo's voor de gezondheid of het milieu.

(8)

In deze context lijkt het passend om de lidstaten overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel meer flexibiliteit te bieden bij het tijdens of na de vergunningsprocedure nemen van besluiten of zij ggo's al dan niet op hun grondgebied willen laten telen zonder afbreuk te doen aan de risicobeoordeling waarin is voorzien in het vergunningensysteem van de Unie inzake ggo's, en ongeacht de maatregelen die de lidstaten die ggo's telen, krachtens Richtlijn 2001/18/EG mogen of moeten nemen om de niet-doelbewuste aanwezigheid van ggo's in andere producten te voorkomen. Het vergunningsproces voor ggo's zal waarschijnlijk verbeteren door de lidstaten die mogelijkheid te bieden, en tegelijkertijd wordt door die mogelijkheid de keuzevrijheid van consumenten, landbouwers en ondernemers waarschijnlijk gewaarborgd en zal de betrokken belanghebbenden meer duidelijkheid worden geboden wat de teelt van ggo's in de Unie betreft. Deze richtlijn moet derhalve de soepele werking van de interne markt mogelijk maken.

(9)

Om ervoor te zorgen dat de teelt van ggo's niet tot hun onbedoelde aanwezigheid in andere producten leidt, en met inachtneming van het subsidiariteitsbeginsel, moet vooral aandacht worden besteed aan het voorkomen van eventuele grensoverschrijdende besmettingen vanuit een lidstaat waar de teelt is toegestaan naar een aangrenzende lidstaat waar de teelt verboden is, tenzij de lidstaten in kwestie het erover eens zijn dat speciale geografische voorwaarden dit onnodig maken.

(10)

De aanbeveling van de Commissie van 13 juli 2010 (17) biedt de lidstaten richtsnoeren op het vlak van de ontwikkeling van coëxistentiemaatregelen, ook in grensgebieden. In deze aanbeveling worden de lidstaten aangespoord met elkaar samen te werken om de juiste maatregelen te nemen aan de grenzen tussen lidstaten om zodoende onbedoelde gevolgen van grensoverschrijdende besmetting te voorkomen.

(11)

Tijdens de vergunningsprocedure voor een bepaald ggo moet een lidstaat de mogelijkheid hebben te eisen dat het geografische toepassingsgebied van de kennisgeving/aanvraag die is ingediend in overeenstemming met deel C van Richtlijn 2001/18/EG of met de artikelen 5 en 17 van Verordening (EG) nr. 1829/2003, wordt aangepast, teneinde dat deel van het grondgebied of het gehele grondgebied van de betrokken lidstaat uit te sluiten wat betreft de teelt van ggo's. De Commissie moet de procedure faciliteren door de eis van de lidstaat onverwijld aan de kennisgever/aanvrager voor te leggen, en de kennisgever/aanvrager moet binnen een gestelde termijn op die eis reageren.

(12)

Het geografisch toepassingsgebied van de kennisgeving/aanvraag moet dienovereenkomstig worden aangepast tenzij de kennisgever/aanvrager het geografische toepassingsgebied van de kennisgeving/aanvraag bevestigt binnen een gestelde termijn na de aan hem gerichte mededeling van de kennisgeving/aanvraag door de Commissie over die eis. Een dergelijke bevestiging laat evenwel de bevoegdheid van de Commissie onverlet om, naargelang het geval, uit hoofde van artikel 19 van Richtlijn 2001/18/EG of de artikelen 7 en 19 van Verordening (EG) nr. 1829/2003 waar passend een dergelijke aanpassing door te voeren in het licht van de milieurisicobeoordeling door de Autoriteit.

(13)

Terwijl naar verwachting de meeste beperkingen of verbodsmaatregelen die zijn vastgesteld uit hoofde van deze richtlijn ten uitvoer zullen worden gelegd in het stadium van goedkeuring/vergunning of de hernieuwing daarvan, moet er daarnaast voor lidstaten een mogelijkheid zijn gemotiveerde maatregelen te nemen om de teelt, op hun gehele grondgebied of een deel daarvan, van een ggo, of van een groep op basis van gewasvariëteiten of eigenschappen gedefinieerde ggo's te beperken of te verbieden zodra deze is/zijn toegelaten, zulks op gronden die anders zijn dan of een aanvulling vormen op die welke zijn beoordeeld overeenkomstig de geharmoniseerde regels van de Unie, d.i. Richtlijn 2001/18/EG en Verordening (EG) nr. 1829/2003, maar die wel in overeenstemming zijn met het Unierecht. Die gronden kunnen verband houden met milieu- of landbouwbeleidsdoelstellingen, of andere dwingende redenen, zoals ruimtelijke ordening, landgebruik, sociaaleconomische impact, co-existentie en openbare orde. Ze kunnen elk apart of gezamenlijk worden ingeroepen, afhankelijk van de bijzondere omstandigheden van de lidstaat, de regio of het gebied waarin deze maatregelen zullen gelden.

(14)

Het in de Unie gekozen niveau van bescherming van de gezondheid van mens en dier en van het milieu maakt een uniforme wetenschappelijke beoordeling in de gehele Unie mogelijk, en deze richtlijn mag daarin geen verandering brengen. Teneinde te voorkomen dat inbreuk wordt gemaakt op de bevoegdheden die overeenkomstig Richtlijn 2001/18/EG en Verordening (EG) nr. 1829/2003 aan de verantwoordelijken voor risicobeoordeling en risicomanagement worden toegekend, mag een lidstaat bijgevolg uitsluitend redenen met betrekking tot milieubeleidsdoelstellingen aanvoeren die verband houden met gevolgen die verschillend zijn van en een aanvulling vormen op de beoordeling van de risico's voor de gezondheid en het milieu welke worden beoordeeld in de context van de vergunningsprocedures waarin is voorzien in Richtlijn 2001/18/EG en in Verordening (EG) nr. 1829/2003, bijvoorbeeld de instandhouding en ontwikkeling van landbouwpraktijken waardoor de productie beter kan worden afgestemd op de duurzaamheid van het ecosysteem, of de instandhouding van de lokale biodiversiteit, waaronder bepaalde habitats en ecosystemen, of van bepaalde soorten natuurlijke, alsook van landschapskenmerken of specifieke ecosysteemfuncties en -diensten.

(15)

Voorts moeten lidstaten de besluiten die zij krachtens Richtlijn 2001/18/EG vaststellen, kunnen motiveren met redenen die verband houden met de mogelijke sociaaleconomische impact van de teelt van een ggo op het grondgebied van de betrokken lidstaat. De co-existentiemaatregelen zijn weliswaar aan bod gekomen in de aanbeveling van de Commissie van 13 juli 2010, maar de lidstaten moeten ook over de mogelijkheid beschikken maatregelen te nemen om de teelt van toegelaten ggo's op hun gehele grondgebied of een deel daarvan krachtens deze richtlijn te beperken of te verbieden. De mogelijke redenen die zij daartoe kunnen aanvoeren, kunnen verband houden met de hoge kosten, de onhaalbaarheid of de onmogelijkheid om co-existentiemaatregelen uit te voeren wegens specifieke geografische omstandigheden, zoals kleine eilanden of bergachtige regio's, of de noodzaak de aanwezigheid van ggo's in andere producten, bijvoorbeeld specifieke of bijzondere producten, te voorkomen. Voorts heeft de Commissie, overeenkomstig het verzoek in de conclusies van de Raad van 2008 verslag uitgebracht aan het Europees Parlement en de Raad over de sociaaleconomische implicaties van de teelt van ggo's. Het resultaat van dat verslag kan waardevolle informatie verschaffen aan de lidstaten die overwegen besluiten te nemen op basis van deze richtlijn. De redenen die verband houden met landbouwbeleidsdoelstellingen kunnen onder andere de noodzaak om de diversiteit van de landbouwproductie te beschermen, en de noodzaak om de zuiverheid van zaad en teeltmateriaal te garanderen, omvatten. De lidstaten moeten hun maatregelen eveneens kunnen baseren op andere gronden, zoals landgebruik, stedenbouw en ruimtelijke ordening of andere legitieme factoren, onder andere factoren die verband houden met culturele tradities.

(16)

De beperkingen of verboden die krachtens deze richtlijn worden vastgesteld, dienen betrekking te hebben op de teelt van ggo's en niet op het vrije verkeer en de invoer van genetisch gemodificeerd zaad en teeltmateriaal, als product of in producten, en de producten van de oogst daarvan, en moeten verder in overeenstemming zijn met de Verdragen, met name wat betreft het beginsel van non-discriminatie tussen nationale en niet-nationale producten, het evenredigheidsbeginsel en de artikelen 34 en 36 en artikel 216, lid 2, VWEU.

(17)

Maatregelen van de lidstaten krachtens deze richtlijn moeten worden onderworpen aan een procedure van toetsing en informatie op het niveau van de Unie. Gezien het niveau van toetsing door de Unie en het informatieniveau, is het niet nodig om voorts de toepassing van Richtlijn 98/34/EG van het Europees Parlement en de Raad (18) verplicht te stellen. Lidstaten mogen de teelt van ggo's op een gedeelte van hun grondgebied of op het gehele grondgebied beperken of verbieden vanaf de datum van inwerkingtreding van de EU-vergunning en voor de gehele geldigheidsduur van de toestemming/vergunning, mits een vastgestelde wachttermijn tijdens dewelke de Commissie opmerkingen kon maken over de voorgestelde maatregelen, is verstreken. De betrokken lidstaat dient dan ook, ten minste 75 dagen voor de aanneming ervan, een ontwerp van de maatregelen aan de Commissie mee te delen zodat de Commissie opmerkingen daarop kan maken; gedurende deze periode dient de lidstaat zich te onthouden van het aannemen en uitvoeren van deze maatregelen. Na de vastgestelde wachttermijn kan de lidstaat de aanvankelijk voorgestelde maatregelen aannemen of de gewijzigde maatregelen waarin rekening is gehouden met de opmerkingen van de Commissie.

(18)

Tijdens de vastgestelde wachttermijn dient de aanvrager/houder van de vergunning die zou worden onderworpen aan maatregelen die de teelt van een ggo in een lidstaat beperken of verbieden, zich te onthouden van alle activiteiten in verband met de teelt van dat ggo in die lidstaat.

(19)

Besluiten betreffende het beperken of verbieden van de teelt van ggo's door lidstaten op (een deel van) hun grondgebied mogen geen beletsel vormen voor biotechnologieonderzoek, mits bij de uitvoering van dat onderzoek alle nodige veiligheidsmaatregelen inzake de gezondheid van mens en dier en de bescherming van het milieu in acht worden genomen en de activiteit niet verhindert dat wordt voldaan aan de gronden waarop de beperking of het verbod is ingesteld. De Autoriteit en de lidstaten moeten bovendien werken aan de totstandbrenging van een uitgebreid netwerk van wetenschappelijke organisaties die alle disciplines vertegenwoordigen, ook degene die zich bezighouden met ecologische vraagstukken, en zij moeten samenwerken om ieder potentieel verschil tussen wetenschappelijke adviezen vroegtijdig te onderkennen, teneinde de wetenschappelijke geschilpunten op te lossen of toe te lichten. De Commissie en de lidstaten moeten ervoor zorgen dat de nodige middelen voor onafhankelijk onderzoek naar de potentiële risico's als gevolg van het opzettelijk introduceren of in de handel brengen van ggo's, voorhanden zijn en dat onafhankelijke onderzoekers toegang moeten krijgen tot al het relevante materiaal, waarbij de intellectuele-eigendomsrechten in acht worden genomen.

(20)

Gezien het belang van wetenschappelijk bewijs voor de besluitvorming met betrekking tot het verbieden of goedkeuren van ggo's, moet de Autoriteit jaarlijks de resultaten van onderzoek met betrekking tot het risico of gevaar voor de menselijke gezondheid of het milieu van ggo's verzamelen en analyseren en de risicobeheerders op de hoogte stellen van mogelijke risico's. Deze informatie moet aan het publiek bekend worden gemaakt.

(21)

Een lidstaat moet de bevoegde autoriteit of de Commissie kunnen verzoeken om (een deel van) zijn grondgebied opnieuw op te nemen in het geografisch toepassingsgebied van de toestemming/vergunning waarvan het voordien was uitgesloten. In dat geval dient er geen verplichting te zijn om het verzoek aan de houder van de toestemming/vergunning toe te sturen en deze te verzoeken om met het verzoek in te stemmen. Overeenkomstig Richtlijn 2001/18/EG dient de bevoegde autoriteit die de schriftelijke toestemming heeft verleend het geografisch toepassingsgebied ervan te wijzigen, terwijl het overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1829/2003 aan de Commissie is om het geografisch toepassingsgebied van een vergunningsbesluit te wijzigen.

(22)

Schriftelijke toestemmingen of vergunningsbesluiten die worden verleend/aangenomen met een tot specifieke gebieden beperkt geografisch toepassingsgebied, of maatregelen die door lidstaten overeenkomstig deze richtlijn worden genomen om de teelt van ggo's te beperken of te verbieden, mogen het gebruik van toegelaten ggo's door andere lidstaten niet beletten of beperken. Bovendien mogen deze richtlijn en de uit hoofde daarvan aangenomen nationale maatregelen geen afbreuk doen aan de voorschriften van het Unierecht betreffende de niet-doelbewuste en onvoorziene aanwezigheid van ggo's in niet-genetisch gemodificeerde rassen van zaaizaad en teeltmateriaal, en mogen zij de teelt van rassen die aan deze voorwaarden voldoen, niet verhinderen.

(23)

Verordening (EG) nr. 1829/2003 bepaalt dat verwijzingen in de delen A en D van Richtlijn 2001/18/EG naar krachtens deel C van die richtlijn toegelaten ggo's worden geacht ook van gelijke toepassing te zijn op ggo's die krachtens die verordening worden toegelaten. De door de lidstaten overeenkomstig Richtlijn 2001/18/EG vastgestelde maatregelen zijn bijgevolg ook van toepassing op de overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1829/2003 toegelaten ggo's.

(24)

Deze richtlijn laat de verplichtingen van de lidstaten onverlet ten aanzien van het vrije verkeer van conventioneel zaad en teeltmateriaal en de producten van de oogst in overeenstemming met de desbetreffende Unie-wetgeving en het VWEU.

(25)

Teneinde een hoog niveau van consumentenbescherming te waarborgen, moeten de lidstaten en de marktdeelnemers op grond van Verordening (EG) nr. 1829/2003 en Verordening (EG) nr. 1830/2003 van het Europees Parlement en de Raad (19) eveneens doeltreffende maatregelen nemen met betrekking tot etikettering en voorlichting om te zorgen voor transparantie over de aanwezigheid van ggo's in producten.

(26)

Teneinde de doelstellingen van deze richtlijn te verzoenen met de legitieme belangen van marktdeelnemers in verband met ggo's die voor de inwerkingtreding van deze richtlijn waren toegelaten of in een vergunningsprocedure zaten, dient te worden voorzien in passende overgangsmaatregelen. Overgangsmaatregelen zijn tevens gerechtvaardigd om potentiële concurrentievervalsing te voorkomen die zou ontstaan indien bestaande vergunninghouders anders werden behandeld dan toekomstige aanvragers van een vergunning. Om redenen van rechtszekerheid dient de periode voor het aannemen van dergelijke overgangsmaatregelen beperkt te blijven tot hetgeen strikt noodzakelijk is voor een soepele overgang naar de nieuwe regeling. Dergelijke overgangsmaatregelen moeten het de lidstaten derhalve mogelijk maken de bepalingen van deze richtlijn toe te passen op producten die voor de inwerkingtreding van deze richtlijn waren toegelaten of in een vergunningsprocedure zaten, mits hiermee geen afbreuk wordt gedaan aan toegelaten genetisch gemodificeerde rassen van zaden en teeltmateriaal die reeds rechtmatig zijn geplant.

(27)

De artikelen 26 ter en 26 quater van Richtlijn 2001/18/EG zijn onverminderd van toepassing op artikel 23 van die richtlijn en op artikel 34 van Verordening (EG) nr. 1829/2003.

(28)

Richtlijn 2001/18/EG moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

1)

Aan artikel 26 bis wordt het volgende lid toegevoegd:

„1 bis.   Vanaf 3 april 2017 nemen lidstaten waar ggo's worden geteeld passende maatregelen in de grensgebieden van hun grondgebied met het doel om mogelijke grensoverschrijdende besmetting in buurlanden waar de teelt van deze ggo's verboden is te voorkomen, tenzij zulke maatregelen onnodig zijn gezien bijzondere geografische omstandigheden. Die maatregelen worden ter kennis van de Commissie gebracht.”

2)

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 26 ter

Teelt

1.   Gedurende de toelatingsprocedure voor een specifiek ggo of gedurende de hernieuwing van een toestemming/vergunning kan een lidstaat eisen het geografische toepassingsgebied van de schriftelijke toestemming of vergunning zodanig aan te passen dat een gedeelte van het grondgebied of het gehele grondgebied van de betrokken lidstaat wordt uitgesloten van de teelt van dat ggo. Deze eis wordt uiterlijk 45 dagen na de datum van verspreiding van het beoordelingsrapport uit hoofde van artikel 14, lid 2, van deze richtlijn, dan wel na ontvangst van het advies van de de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid uit hoofde van artikel 6, lid 6, en artikel 18, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1829/2003, aan de Commissie medegedeeld. De Commissie stuurt de eis van de lidstaat onverwijld door aan de kennisgever/aanvrager en aan de andere lidstaten. De Commissie maakt de eis op elektronische wijze openbaar.

2.   Binnen 30 dagen na de doorzending door de Commissie van die eis kan de kennisgever/aanvrager het geografische toepassingsgebied van zijn eerste kennisgeving/aanvraag aanpassen of bevestigen.

Bij gebrek aan een bevestiging wordt de aanpassing van het geografische toepassingsgebied van de kennisgeving/aanvraag opgenomen in de schriftelijke toestemming die wordt verleend uit hoofde van deze richtlijn en, waar van toepassing, het overeenkomstig artikel 19 van deze richtlijn genomen besluit, alsmede het overeenkomstig artikel 7 en artikel 19 van Verordening (EG) nr. 1829/2003 genomen vergunningsbesluit.

De schriftelijke toestemming die is verleend uit hoofde van deze richtlijn en, waar van toepassing, het overeenkomstig artikel 19 van deze richtlijn genomen besluit, alsmede het overeenkomstig artikel 7 en artikel 19 van Verordening (EG) nr. 1829/2003 genomen vergunningsbesluit, worden dan gegeven op basis van het aangepaste geografische toepassingsgebied van de kennisgeving/aanvraag.

Als een eis in overeenstemming met lid 1 van dit artikel wordt medegedeeld aan de Commissie na de datum van verspreiding van het beoordelingsrapport uit hoofde van artikel 14, lid 2, van deze richtlijn, dan wel na ontvangst van het advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid uit hoofde van artikel 6, lid 6, en artikel 18, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1829/2003, worden de termijnen die in artikel 15 van deze richtlijn zijn vastgelegd om een schriftelijke toestemming te verlenen of, in voorkomend geval, de termijnen die in de artikelen 7 en 19 van Verordening (EG) nr. 1829/2003 zijn vastgelegd om bij de commissie een ontwerp van het te nemen besluit in te dienen, verlengd met één enkele periode van 15 dagen, ongeacht het aantal lidstaten dat met dergelijke eisen komt.

3.   Indien er geen eis is ingediend uit hoofde van lid 1 van dit artikel of indien de kennisgever/aanvrager het geografisch toepassingsgebied van de eerste kennisgeving/aanvraag heeft bevestigd, kan een lidstaat maatregelen nemen om de teelt, op zijn gehele grondgebied of een deel daarvan, van een ggo of van een groep van op basis van gewasvariëteiten of eigenschappen gedefinieerde ggo's te beperken of te verbieden zodra de vergunning daartoe is verleend overeenkomstig deel C van deze richtlijn of Verordening (EG) nr. 1829/2003, mits deze maatregelen in overeenstemming zijn met het Unierecht, gemotiveerd, evenredig en niet-discriminerend zijn en voorts een grondslag vinden in dwingende gronden, bijvoorbeeld gronden die verband houden met:

Deze gronden kunnen apart of gecombineerd worden aangevoerd, met uitzondering van de in punt g) genoemde grond die niet apart kan worden aangevoerd, naargelang van de specifieke omstandigheden die zich voordoen in de lidstaat, de regio of het gebied waar deze maatregelen zullen gelden; zij mogen echter in geen geval strijdig zijn met de uit hoofde van deze richtlijn of Verordening (EG) nr. 1829/2003 verrichte milieurisicobeoordeling.

4.   Een lidstaat die voornemens is maatregelen te nemen overeenkomstig lid 3 van dit artikel, brengt een ontwerp van die maatregelen en de overeenkomstige, tot staving daarvan aangevoerde gronden ter kennis van de Commissie. Deze mededeling kan geschieden voordat de ggo-toelatingsprocedure op grond van deel C van de richtlijn of op grond van Verordening (EG) nr. 1829/2003, is voltooid. Gedurende een periode van 75 dagen te rekenen van de datum van die kennisgeving:

Bij het verstrijken van de in de eerste alinea bedoelde periode van 75 dagen kan de betrokken lidstaat, gedurende de gehele geldigheidsduur van de toestemming/vergunning en vanaf de datum van de inwerkingtreding van de EU-vergunning, maatregelen vaststellen, hetzij in de vorm waarin deze oorspronkelijk waren voorgesteld, hetzij in gewijzigde vorm, teneinde rekening te houden met de niet-bindende opmerkingen van de Commissie. Van deze maatregelen wordt onverwijld kennis gegeven aan de Commissie, de overige lidstaten en de vergunninghouder.

De lidstaten maken elke maatregel in deze zin bekend aan alle betrokkenen, inclusief de telers.

5.   Indien een lidstaat wil dat zijn gehele grondgebied of een deel daarvan opnieuw in het geografische toepassingsgebied van de toestemming/vergunning wordt opgenomen, terwijl het voorheen van het toepassingsgebied was uitgesloten uit hoofde van lid 2, kan hij een verzoek daartoe richten tot de bevoegde instantie die de schriftelijke toestemming uit hoofde van deze richtlijn heeft gegeven, dan wel tot de Commissie indien het ggo uit hoofde van Verordening (EG) nr. 1829/2003 is toegelaten. De bevoegde instantie die een schriftelijke toestemming heeft gegeven of de Commissie, al naar het geval, wijzigt het geografische toepassingsgebied van de toestemming of het vergunningsbesluit dienovereenkomstig.

6.   Met het oog op een aanpassing van het geografische toepassingsgebied van de toestemming/vergunning van een ggo uit hoofde van lid 5:

7.   Indien een lidstaat de krachtens de leden 3 en 4 genomen maatregelen heeft ingetrokken, stelt hij de Commissie en de overige lidstaten daarvan onverwijld in kennis.

8.   De uit hoofde van dit artikel vastgestelde maatregelen laten het vrije verkeer van toegelaten ggo's, als producten of in producten, onverlet.

Artikel 26 quater

Overgangsmaatregelen

1.   Een lidstaat kan vanaf 2 april 2015 tot en met 3 oktober 2015 eisen dat het geografische toepassingsgebied van een kennisgeving/aanvraag die uit hoofde van deze richtlijn is ingediend, of van een vergunning die uit hoofde van Verordening (EG) nr. 1829/2003 is verleend vóór 2 april 2015, wordt aangepast. De Commissie legt de eis van de lidstaat onverwijld voor aan de kennisgever/aanvrager en aan de andere lidstaten.

2.   Indien de kennisgeving/aanvraag in behandeling is en de kennisgever/aanvrager binnen 30 dagen te rekenen vanaf de mededeling van de in lid 1 van dit artikel bedoelde eis het geografische toepassingsgebied van zijn eerste kennisgeving/aanvraag niet heeft bevestigd, wordt het geografische toepassingsgebied van zijn kennisgeving/aanvraag dienovereenkomstig aangepast. De schriftelijke toestemming die wordt verleend op grond van deze richtlijn en, waar van toepassing, het overeenkomstig artikel 19 van deze richtlijn genomen besluit, alsmede het overeenkomstig artikel 7 en artikel 19 van Verordening (EG) nr. 1829/2003 genomen vergunningsbesluit, worden dan gegeven op basis van het aangepaste toepassingsgebied van de kennisgeving/aanvraag.

3.   Indien de vergunning reeds is verleend en de vergunninghouder binnen 30 dagen vanaf de mededeling van de in lid 1 van dit artikel bedoelde eis het geografische toepassingsgebied van de vergunning niet heeft bevestigd, wordt de vergunning dienovereenkomstig gewijzigd. Ingeval het een schriftelijke toestemming uit hoofde van deze richtlijn betreft, wijzigt de bevoegde instantie het geografische toepassingsgebied van de toestemming dienovereenkomstig en brengt zij de Commissie, de lidstaten en de vergunninghouder daarvan op de hoogte zodra dit voltooid is. Ingeval het een vergunning uit hoofde van Verordening (EG) nr. 1829/2003 betreft, wijzigt de Commissie het vergunningsbesluit dienovereenkomstig, zonder de procedure van artikel 35, lid 2, van die verordening toe te passen. De Commissie stelt de lidstaten en de vergunninghouder daarvan in kennis.

4.   Indien er geen eis was ingediend uit hoofde van lid 1 van dit artikel of indien een kennisgever/aanvrager of, naargelang het geval, een vergunninghouder het geografische toepassingsgebied van de eerste kennisgeving/aanvraag of, naargelang het geval, de vergunning heeft bevestigd, is artikel 26 ter, leden 3 tot en met 8, van overeenkomstige toepassing.

5.   Dit artikel laat de teelt van toegelaten genetisch gemodificeerde zaden, alsook van teeltmateriaal dat rechtmatig is geplant voordat de teelt van het ggo in de betrokken lidstaat werd beperkt of verboden, onverlet.

6.   De uit hoofde van dit artikel vastgestelde maatregelen laten het vrije verkeer van toegelaten ggo's, als producten of in producten, onverlet.”

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/9

(1)

Verbetering van de verkeersveiligheid vormt een centrale doelstelling van het verkeersbeleid van de Unie. De Unie voert een beleid voor een betere verkeersveiligheid om tot een daling van het aantal doden en gewonden en van de materiële schade te komen. Een belangrijk onderdeel van dat beleid is de consequente toepassing van sancties voor in de Unie begane verkeersovertredingen die de verkeersveiligheid in aanzienlijke mate in het gedrang brengen.

(2)

Wegens het ontbreken van passende procedures, en onverminderd de bestaande mogelijkheden uit hoofde van Besluit 2008/615/JBZ van de Raad (3) en van Besluit 2008/616/JBZ van de Raad (4) (de „Prüm-besluiten”), worden sancties in de vorm van geldboetes voor bepaalde verkeersovertredingen vaak niet toegepast wanneer die overtredingen worden begaan met een voertuig dat is ingeschreven in een andere lidstaat dan de lidstaat waar de overtreding heeft plaatsgevonden. Deze richtlijn beoogt ervoor te zorgen dat ook in die gevallen de doeltreffendheid van het onderzoek van verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertredingen wordt gewaarborgd.

(3)

In haar mededeling van 20 juli 2010 met als titel „Naar een Europese verkeersveiligheidsruimte — Strategische beleidsoriëntaties inzake de verkeersveiligheid voor de periode 2011-2020” benadrukte de Commissie dat handhaving van de verkeersregels een cruciaal element blijft dat de voorwaarden schept om het aantal doden en letsels ten gevolge van verkeersongevallen terug te dringen. De Raad heeft in zijn conclusies van 2 december 2010 over verkeersveiligheid erop aangedrongen aandacht te besteden aan de behoefte aan een nog strengere controle op de naleving van de verkeersregels op de weg door de lidstaten en, waar nodig, door de Unie. De Raad heeft de Commissie verzocht de mogelijkheden te onderzoeken om de verkeersregels op EU-niveau voor zover passend te harmoniseren en verdere maatregelen vast te stellen om de grensoverschrijdende toepassing van sancties met betrekking tot verkeersovertredingen te vergemakkelijken, en dan met name voor verkeersovertredingen die ernstige verkeersongevallen veroorzaken.

(4)

Op 19 maart 2008 heeft de Commissie een voorstel goedgekeurd voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad ter facilitering van de grensoverschrijdende handhaving van de verkeersveiligheid op basis van artikel 71, lid 1, punt c), van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap (nu artikel 91 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie — VWEU). Richtlijn 2011/82/EU van het Europees Parlement en de Raad (5) was echter vastgesteld op grond van artikel 87, lid 2, VWEU. In het arrest van 6 mei 2014 in zaak C-43/12 (6) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie Richtlijn 2011/82/EU nietig verklaard met als argument dat deze richtlijn niet rechtsgeldig op basis van artikel 87, lid 2, VWEU kan worden vastgesteld. Het arrest handhaafde de gevolgen van Richtlijn 2011/82/EU tot de inwerkingtreding van een nieuwe richtlijn op grondslag van artikel 91, lid 1, punt c), VWEU, op voorwaarde dat deze inwerkingtreding gebeurt binnen een redelijke termijn die niet langer dan twaalf maanden na de datum van de uitspraak is. Er moet daarom een nieuwe richtlijn worden vastgesteld op grond van dat artikel.

(5)

Er moet worden geijverd voor een grotere convergentie van de controlemaatregelen tussen de lidstaten, en de Commissie moet in dit opzicht nagaan of het nodig is gemeenschappelijke normen voor automatische apparatuur voor verkeersveiligheidscontroles te ontwikkelen.

(6)

De burgers van de Unie moeten beter bewust worden gemaakt van de geldende regels betreffende verkeersveiligheid op de weg in de verschillende lidstaten en van de uitvoering van deze richtlijn, met name door middel van passende maatregelen die ervoor zorgen dat er voldoende informatie wordt verstrekt over de gevolgen van het niet eerbiedigen van de regels betreffende verkeersveiligheid op de weg in een andere lidstaat dan de lidstaat van inschrijving.

(7)

Ter verbetering van de verkeersveiligheid in de hele Unie en ter waarborging van een gelijke behandeling van bestuurders, dat wil zeggen van binnen- en buitenlandse overtreders, moet de toepassing van sancties worden vergemakkelijkt, ongeacht de lidstaat waar het voertuig is ingeschreven. Daartoe moet een systeem van grensoverschrijdende uitwisseling van informatie worden gebruikt voor bepaalde welomschreven verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertredingen, ongeacht de administratieve of strafrechtelijke aard daarvan in de wetgeving van de betrokken lidstaat, waardoor de lidstaat van de overtreding toegang krijgt tot gegevens uit kentekenregisters van de lidstaat van inschrijving.

(8)

Een efficiëntere uitwisseling van gegevens uit kentekenregisters, die het gemakkelijker moet maken personen te identificeren die ervan verdacht worden een verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertreding te hebben begaan, zou het afschrikwekkende effect kunnen vergroten en de bestuurder van een voertuig dat is ingeschreven in een andere lidstaat dan de lidstaat van de overtreding, daardoor kunnen aanzetten tot voorzichtiger rijgedrag, waardoor wordt voorkomen dat er slachtoffers vallen als gevolg van verkeersongevallen.

(9)

De onder deze richtlijn vallende verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertredingen worden in de lidstaten niet op dezelfde manier behandeld. Sommige lidstaten merken deze overtredingen in hun nationaal recht aan als „administratieve” overtredingen, andere lidstaten als „strafrechtelijke” overtredingen. De richtlijn moet worden toegepast ongeacht de kwalificatie van deze overtredingen in het nationaal recht.

(10)

De lidstaten moeten elkaar toegang verlenen tot hun gegevens uit kentekenregisters teneinde de informatie-uitwisseling te verbeteren en de van kracht zijnde procedures sneller te laten verlopen. Daartoe moeten de in de Prüm-besluiten vervatte bepalingen inzake de technische specificaties en de beschikbaarheid van geautomatiseerde gegevensuitwisseling zoveel mogelijk worden opgenomen in deze richtlijn.

(11)

Bij Besluit 2008/616/JBZ wordt overgegaan tot specificatie van de beveiligingskenmerken voor bestaande softwaretoepassingen en de aanverwante technische eisen voor de uitwisseling van gegevens uit kentekenregisters. Zonder afbreuk te doen aan de algemene toepasselijkheid van dat besluit, moeten deze beveiligingskenmerken en technische eisen om redenen van regelgevings- en praktische efficiëntie voor de toepassing van deze richtlijn worden gebruikt.

(12)

Voor de gegevensuitwisseling uit hoofde van deze richtlijn moet worden uitgegaan van bestaande softwaretoepassingen, die daarnaast de rapportering van de lidstaten aan de Commissie dienen te vergemakkelijken. Dergelijke toepassingen moeten voorzien in een snelle, veilige en vertrouwelijke uitwisseling van specifieke gegevens uit kentekenregisters tussen de lidstaten. Er moet gebruik worden gemaakt van de softwaretoepassing Eucaris (European Vehicle and Driving Licence Information System), die uit hoofde van de Prüm-besluiten voor gegevens uit kentekenregisters verplicht is voor de lidstaten. De Commissie moet het functioneren van de voor de toepassing van deze richtlijn gebruikte softwaretoepassingen beoordelen en daarover een verslag brengen.

(13)

Het toepassingsgebied van deze softwaretoepassingen moet beperkt blijven tot de processen die gebruikt worden bij de gegevensuitwisseling tussen de nationale contactpunten in de lidstaten. De procedures en geautomatiseerde processen waarin de informatie dient te worden gebruikt, vallen buiten het toepassingsgebied van dergelijke toepassingen.

(14)

De strategie voor informatiebeheer voor de interne veiligheid van de EU beoogt zo eenvoudig mogelijke, gemakkelijk te traceren en kostenefficiënte oplossingen voor de uitwisseling van gegevens te vinden.

(15)

De lidstaten moeten de eigenaar, de houder van het voertuig of de persoon die anderszins geïdentificeerd is als degene die ervan verdacht wordt de verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertreding begaan te hebben, kunnen bereiken om hem op de hoogte te houden van de toepasselijke procedures en de juridische gevolgen uit hoofde van het recht van de lidstaat van de overtreding. Daarbij moeten de lidstaten overwegen de informatie betreffende verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertredingen toe te zenden in de taal van de inschrijvingsdocumenten, of in een taal die de betrokken persoon wellicht kent, om ervoor te zorgen dat de betrokken persoon de informatie die met hem wordt gedeeld, duidelijk begrijpt. De lidstaten dienen de passende procedures uit te voeren om ervoor te zorgen dat de informatie alleen bij de betrokken persoon aankomt en niet bij een derde. De lidstaten moeten daartoe soortgelijke nadere regelingen gebruiken als voor de afhandeling van dergelijke overtredingen, zoals, in voorkomend geval, een aangetekend schrijven. Zo zal de betrokken persoon op passende wijze kunnen reageren op de informatiebrief, met name door meer informatie op te vragen, door de boete te betalen of zijn rechten van verdediging uit te oefenen, in het bijzonder wanneer er bij de identificatie van de persoon een vergissing is opgetreden. Verdere procedures vallen onder de toepasselijke rechtsinstrumenten, waaronder die inzake wederzijdse bijstand en wederzijdse erkenning, bijvoorbeeld Kaderbesluit 2005/214/JBZ van de Raad (7).

(16)

De lidstaten moeten een gelijkwaardige vertaling van de door de lidstaat van de overtreding toegezonden informatiebrief verstrekken, zoals bepaald in Richtlijn 2010/64/EU van het Europees Parlement en de Raad (8).

(17)

Voor het voeren van een verkeersveiligheidsbeleid dat is gericht op het leveren van een hoog niveau van bescherming van alle weggebruikers in de Unie dienen de lidstaten, rekening houdend met de verschillende situaties in de Unie en zonder afbreuk te doen aan bestaand strenger beleid en strengere regelgeving, op te treden om te zorgen voor een grotere convergentie van de verkeersregels en de toepassing ervan in de lidstaten. In het kader van haar verslag aan het Europees Parlement en de Raad over de toepassing van deze richtlijn moet de Commissie nagaan of het nodig is gemeenschappelijke normen te ontwikkelen om tot vergelijkbare methoden, praktijken en minimumnormen op Unieniveau te komen, rekening houdend met de internationale samenwerking en de bestaande overeenkomsten op het vlak van de verkeersveiligheid, met name het Verdrag van Wenen inzake het wegverkeer van 8 november 1968.

(18)

In haar verslag aan het Europees Parlement en de Raad over de toepassing van deze richtlijn, moet de Commissie onderzoeken of er gemeenschappelijke criteria nodig zijn voor afhandelingsprocedures die de lidstaten moeten volgen ingeval van niet-betaling van een geldboete, in overeenstemming met het recht en de procedures van de lidstaten. In dat verslag moet de Commissie aandacht besteden aan onderwerpen als de procedures tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten voor het doorzenden van de definitieve beslissing om een sanctie en/of een geldboete op te leggen, alsmede aan de onderlinge erkenning en tenuitvoerlegging van de definitieve beslissing.

(19)

Bij de voorbereiding van de toetsing van deze richtlijn raadpleegt de Commissie de relevante belanghebbenden, zoals de autoriteiten en bevoegde organen op het gebied van verkeersveiligheid en wetshandhaving, de verenigingen van verkeersslachtoffers en andere niet-gouvernementele organisaties op het gebied van de verkeersveiligheid.

(20)

Een nauwere samenwerking tussen wetshandhavingsautoriteiten moet gepaard gaan met de eerbiediging van de grondrechten, met name het recht op eerbiediging van het privéleven en op de bescherming van persoonsgegevens, gewaarborgd door specifieke regelingen inzake gegevensbescherming. In deze regelingen moet met name rekening worden gehouden met de specifieke aard van grensoverschrijdende onlinetoegang tot gegevensbestanden. Er moeten softwaretoepassingen worden opgezet waarmee veilig informatie kan worden uitgewisseld en die de vertrouwelijkheid van de uitgewisselde gegevens garanderen. De gegevens die uit hoofde van deze richtlijn worden verzameld, mogen niet worden gebruikt voor andere doeleinden dan voor de toepassing van deze richtlijn. De lidstaten moeten voldoen aan de verplichtingen met betrekking tot de voorwaarden voor het gebruik en de tijdelijke opslag van de gegevens.

(21)

De bij deze richtlijn geregelde verwerking van persoonsgegevens is passend voor het bereiken van de legitieme doelstellingen die met deze richtlijn worden nagestreefd, namelijk een hoge mate van bescherming voor alle weggebruikers in de Unie te waarborgen door de grensoverschrijdende uitwisseling van informatie over verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertredingen en daardoor ook de toepassing van sancties te vergemakkelijken en daarbij worden de grenzen van hetgeen passend en noodzakelijk is voor het bereiken van die doelstellingen niet overschreden.

(22)

De identiteitsgegevens van een overtreder zijn persoonsgegevens. Op de verwerkingsactiviteiten die in het kader van de toepassing van deze richtlijn worden ontplooid, moet Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (9) van toepassing zijn. Onverminderd de procedurevereisten inzake beroep en de verhaalmogelijkheden in de betrokken lidstaat, moet de persoon op wie de gegevens betrekking hebben, na ontvangst van de kennisgeving met betrekking tot de overtreding, dienovereenkomstig informatie ontvangen over zijn rechten inzake toegang, rechtzetting en vernietiging van zijn persoonsgegevens alsmede over de wettelijke maximumtermijn gedurende welke de gegevens mogen worden bewaard. In deze context moet de persoon op wie de gegevens betrekking hebben ook het recht hebben om onjuiste persoonsgegevens te laten corrigeren of onrechtmatig opgeslagen gegevens onmiddellijk te laten wissen.

(23)

In het kader van de Prüm-besluiten zijn de specifieke bepalingen inzake gegevensbescherming in Besluit 2008/615/JBZ van toepassing op de verwerking van gegevens uit kentekenregisters die persoonsgegevens bevatten. In dat verband hebben de lidstaten de mogelijkheid die specifieke bepalingen toe te passen op persoonsgegevens die tevens in het kader van onderhavige richtlijn worden verwerkt, met dien verstande dat zij erop moeten toezien dat bij het verwerken van gegevens inzake alle onder onderhavige richtlijn vallende overtredingen de nationale bepalingen tot uitvoering van Richtlijn 95/46/EG in acht worden genomen.

(24)

Derde landen moeten aan de uitwisseling van gegevens uit kentekenregisters kunnen deelnemen, mits zij daartoe een overeenkomst met de Unie hebben gesloten. Een dergelijke overeenkomst moet de nodige bepalingen inzake gegevensbescherming bevatten.

(25)

Deze richtlijn eerbiedigt de door het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens erkende grondrechten en beginselen, zoals de eerbiediging van het privéleven en van het familie- en gezinsleven, de bescherming van persoonsgegevens, het recht op een eerlijk proces, het vermoeden van onschuld en het recht van verdediging.

(26)

Teneinde het doel van uitwisseling van informatie tussen de lidstaten via interoperabele middelen te kunnen bereiken, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen ten aanzien van het in aanmerking nemen van de relevante wijzigingen in de Prüm-besluiten, of ingeval zulks wordt opgelegd door rechtshandelingen van de Unie die rechtstreeks relevant zijn voor de bijwerking van bijlage I. Het is van bijzonder belang dat de Commissie, zoals te doen gebruikelijk, bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en aan de Raad.

(27)

De Commissie moet de toepassing van deze richtlijn analyseren om verdere effectieve en efficiënte maatregelen ter verhoging van de verkeersveiligheid te bepalen. Onverminderd de verplichtingen om deze richtlijn om te zetten moeten ook Denemarken, Ierland en het Verenigd Koninkrijk hierbij met de Commissie samenwerken, waar passend, om te zorgen voor een tijdige en volledige rapportage in dezen.

(28)

Daar de doelstelling van deze richtlijn, namelijk het waarborgen van een hoge mate van bescherming voor alle weggebruikers in de Unie door het vergemakkelijken van de grensoverschrijdende uitwisseling van informatie over verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertredingen wanneer die worden begaan met een voertuig dat is ingeschreven in een andere lidstaat dan de lidstaat waar de overtreding heeft plaatsgevonden, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt, maar wegens de omvang en de gevolgen van het optreden beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel maatregelen vaststellen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel, gaat deze richtlijn niet verder dan wat nodig is om die doelstelling te verwezenlijken.

(29)

Aangezien Denemarken, Ierland en het Verenigd Koninkrijk niet gebonden waren door Richtlijn 2011/82/EU en haar derhalve niet hebben omgezet, is het passend om voor deze lidstaten voldoende extra tijd in te ruimen voor die omzetting.

(30)

De Europese toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd in overeenstemming met artikel 28, lid 2, van Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad (10) en heeft op 3 oktober 2014 een advies uitgebracht,

a)

rijden met een te hoge snelheid;

b)

niet dragen van een veiligheidsgordel;

c)

niet stoppen voor een rood licht;

d)

rijden onder invloed van drank;

e)

rijden onder invloed van drugs;

f)

niet dragen van een veiligheidshelm;

g)

gebruiken van een verboden rijstrook;

h)

illegaal gebruik van een mobiele telefoon of een ander communicatieapparaat tijdens het rijden.

a)

gegevens met betrekking tot voertuigen, alsmede

b)

gegevens met betrekking tot de eigenaar of houder van het voertuig.

—

een beoordeling of andere verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertredingen aan het toepassingsgebied van deze richtlijn moeten worden toegevoegd;

—

een beoordeling van de doeltreffendheid van deze richtlijn op het vlak van vermindering van het aantal verkeersdoden in de Unie;

—

een beoordeling over de noodzaak van gemeenschappelijke normen voor automatische controleapparatuur en voor procedures. In deze context wordt de Commissie gevraagd om op het niveau van de Unie richtsnoeren met betrekking tot verkeersveiligheid te ontwikkelen binnen het kader van het gemeenschappelijk vervoersbeleid, en aldus te zorgen voor meer convergentie op het vlak van handhaving van de verkeersregels door de lidstaten door middel van vergelijkbare methoden en praktijken. Deze richtsnoeren kunnen minstens betrekking hebben op de in artikel 2, punten a) tot en met d), opgesomde overtredingen;

—

een beoordeling of het nodig is de toepassing van sancties voor verkeersveiligheidsgerelateerde verkeersovertredingen te versterken en gemeenschappelijke criteria voor te stellen voor de afhandelingsprocedures in geval van niet-betaling van een geldboete, binnen het kader van alle relevante beleidslijnen van de Unie, met inbegrip van het gemeenschappelijk vervoersbeleid;

—

de mogelijkheden om, waar nodig, de verkeersregels te harmoniseren;

—

een beoordeling van de in artikel 4, lid 4, genoemde softwaretoepassingen, met als doel te zorgen voor de correcte uitvoering van deze richtlijn en een effectieve, snelle, veilige en vertrouwelijke uitwisseling van specifieke gegevens uit kentekenregisters te waarborgen.

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/26

(1)

Bijlage II bij Richtlijn 2002/46/EG bevat de lijst van verbindingen van vitaminen en mineralen, en voor elk daarvan de vormen, die bij de vervaardiging van voedingssupplementen mogen worden gebruikt. Bij Verordening (EG) nr. 1170/2009 van de Commissie (2) zijn de bijlagen I en II bij Richtlijn 2002/46/EG vervangen.

(2)

In artikel 14 van Richtlijn 2002/46/EG wordt bepaald dat bepalingen betreffende vitaminen en mineralen in voedingssupplementen die gevolgen kunnen hebben voor de volksgezondheid, na raadpleging van de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (hierna „de autoriteit” genoemd) worden vastgesteld.

(3)

Naar aanleiding van een verzoek tot toevoeging van (6S)-5-methyltetrahydrofoliumzuur, glucosaminezout als bron van folaat aan de lijst in bijlage II bij Richtlijn 2002/46/EG heeft de autoriteit op 11 september 2013 een wetenschappelijk advies vastgesteld betreffende (6S)-5-methyltetrahydrofoliumzuur, glucosaminezout als bron van folaat dat voor voedingsdoeleinden wordt toegevoegd aan voedingssupplementen en over de biologische beschikbaarheid van folaat uit deze bron (3).

(4)

De conclusie van het advies van de autoriteit luidt dat er geen veiligheidsrisico's verbonden zijn aan het gebruik van (6S)-5-methyltetrahydrofoliumzuur, glucosaminezout in voedingssupplementen als bron van folaat.

(5)

Gezien het gunstige advies van de autoriteit dient (6S)-5-methyltetrahydrofoliumzuur, glucosaminezout te worden toegevoegd aan de lijst in bijlage II bij Richtlijn 2002/46/EG.

(6)

De Commissie heeft voor het in de handel brengen van het nieuwe voedselingrediënt (6S)-5-methyltetrahydrofoliumzuur, glucosaminezout bij Uitvoeringsbesluit 2014/154/EU (4) vergunning verleend.

(7)

De belanghebbende partijen zijn via de Adviesgroep voor de voedselketen en de gezondheid van dieren en planten geraadpleegd en hun opmerkingen zijn in aanmerking genomen.

(8)

Richtlijn 2002/46/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/28

(1)

In deel A van de bijlage bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 van de Commissie (2) zijn de werkzame stoffen opgenomen die geacht worden te zijn goedgekeurd krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009.

(2)

De goedkeuringen van de werkzame stoffen ethefon en fenamifos vervallen op 31 juli 2017. Er zijn aanvragen ingediend voor de verlenging van de goedkeuring van die werkzame stoffen. Aangezien de voorschriften van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 844/2012 van de Commissie (3) van toepassing zijn op deze werkzame stoffen, moet voldoende tijd worden geboden om de verlengingsprocedure overeenkomstig die verordening af te ronden. Bijgevolg zal de geldigheidsduur van de goedkeuring van die werkzame stoffen waarschijnlijk verstrijken voordat een besluit over de verlenging ervan is genomen. Daarom moet de geldigheidsduur daarvan worden verlengd.

(3)

Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

(4)

Gezien het doel van artikel 17, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 1107/2009 zal de Commissie in gevallen waarin uiterlijk 30 maanden vóór de respectieve vervaldatum, als vastgesteld in de bijlage bij deze verordening, geen aanvullend dossier overeenkomstig Uitvoeringsverordening (EU) nr. 844/2012 wordt ingediend, de vervaldatum vaststellen op dezelfde datum als vóór deze verordening of op de vroegste datum daarna.

(5)

Gezien het doel van artikel 17, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 1107/2009 zal de Commissie in gevallen waarin zij bij verordening bepaalt dat de goedkeuring van een in de bijlage bij deze verordening genoemde werkzame stof niet wordt verlengd omdat niet aan de criteria voor goedkeuring wordt voldaan, de vervaldatum vaststellen op dezelfde datum als vóór deze verordening of, indien dat later is, op de datum van inwerkingtreding van de verordening waarin wordt bepaald dat de goedkeuring van de werkzame stof niet wordt verlengd.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/30

(1)

Het Verenigd Koninkrijk heeft op 29 maart 2012 overeenkomstig artikel 11, lid 1, van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad (2) een aanvraag ontvangen voor de opname van de werkzame stof dinotefuran in bijlage I bij die richtlijn voor gebruik in productsoort 18 (insecticiden, acariciden en producten voor de bestrijding van andere geleedpotigen) zoals gedefinieerd in bijlage V bij die richtlijn.

(2)

Dinotefuran was op 14 mei 2000 niet als werkzame stof van een biocide op de markt.

(3)

Het Verenigd Koninkrijk heeft op 15 oktober 2013 overeenkomstig artikel 8, lid 1, van Verordening (EU) nr. 528/2012 het beoordelingsverslag met aanbevelingen bij het Europees Agentschap voor chemische stoffen ingediend.

(4)

Op 17 juni 2014 heeft het Comité voor biociden het advies van het Europees Agentschap voor chemische stoffen geformuleerd, waarbij rekening werd gehouden met de conclusies van de beoordelende bevoegde autoriteit.

(5)

Volgens dat advies kan van biociden die voor productsoort 18 worden gebruikt en dinotefuran bevatten, worden verwacht dat zij aan de eisen van artikel 19, lid 1, onder b), van Verordening (EU) nr. 528/2012 voldoen, op voorwaarde dat aan bepaalde specificaties en voorwaarden voor het gebruik wordt voldaan.

(6)

Uit het advies blijkt ook dat de kenmerken van dinotefuran die stof zeer persistent (zP) en toxisch (T) maken volgens de in bijlage XIII bij Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad (3) vastgestelde criteria. Dinotefuran moet derhalve worden beschouwd als een stof die voor vervanging in aanmerking komt krachtens artikel 10, lid 1, onder d), van Verordening (EU) nr. 528/2012 met het oog op de toelating van producten overeenkomstig artikel 23 van die verordening.

(7)

Bijgevolg moet dinotefuran worden goedgekeurd voor gebruik in biociden voor productsoort 18, mits aan bepaalde specificaties en voorwaarden wordt voldaan.

(8)

Aangezien de evaluaties geen nanomaterialen betroffen, mag de goedkeuring krachtens artikel 4, lid 4, van Verordening (EU) nr. 528/2012 geen betrekking hebben op dergelijke materialen.

(9)

Aangezien aan de voorwaarden van artikel 90, lid 2, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 528/2012 is voldaan, moeten de bepalingen van die verordening van toepassing zijn. Dinotefuran moet worden goedgekeurd voor een periode van niet langer dan 7 jaar overeenkomstig artikel 10, lid 4, van die verordening.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor biociden,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/33

(1)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1062/2014 van de Commissie (2) is een lijst vastgesteld van werkzame stoffen die met het oog op de mogelijke goedkeuring voor gebruik in biociden of opname in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 528/2012 moeten worden beoordeeld. Bacillus sphaericus is in die lijst opgenomen.

(2)

Bacillus sphaericus is overeenkomstig artikel 90, lid 2, van Verordening (EU) nr. 528/2012 beoordeeld voor gebruik in biociden voor productsoort 18 (insecticiden, acariciden en producten voor de bestrijding van andere geleedpotigen), zoals gedefinieerd in bijlage V bij Verordening (EU) nr. 528/2012.

(3)

Op basis van de voor de beoordeling ingediende gegevens konden slechts conclusies worden getrokken voor een bepaalde vorm van Bacillus sphaericus, namelijk Bacillus sphaericus 2362 serotype H5a5b, stam ABTS1743. De beoordeling liet niet toe dat er conclusies werden getrokken met betrekking tot enige andere stof die beantwoordt aan de definitie van Bacillus sphaericus in de hierboven genoemde lijst van werkzame stoffen van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1062/2014. Deze goedkeuring heeft bijgevolg alleen betrekking op Bacillus sphaericus 2362 serotype H5a5b, stam ABTS1743.

(4)

Italië is als beoordelende bevoegde autoriteit aangewezen en heeft overeenkomstig artikel 14, leden 4 en 6, van Verordening (EG) nr. 1451/2007 van de Commissie (3) op 9 januari 2009 een beoordelingsrapport en aanbevelingen bij de Commissie ingediend.

(5)

Op 19 juni 2014 formuleerde het Comité voor biociden het advies van het Europees Agentschap voor chemische stoffen, rekening houdend met de conclusies van de beoordelende bevoegde autoriteit.

(6)

Volgens dat advies kan van biociden die voor productsoort 18 worden gebruikt en Bacillus sphaericus 2362 serotype H5a5b, stam ABTS1743 bevatten, worden verwacht dat zij aan de eisen van artikel 5 van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) voldoen, op voorwaarde dat bepaalde specificaties en voorwaarden betreffende het gebruik ervan in acht worden genomen.

(7)

Bijgevolg moet Bacillus sphaericus 2362 serotype H5a5b, stam ABTS1743 worden goedgekeurd voor gebruik in biociden voor productsoort 18, mits aan bepaalde specificaties en voorwaarden wordt voldaan.

(8)

Aangezien de beoordelingen geen nanomaterialen betroffen, mag de goedkeuring krachtens artikel 4, lid 4, van Verordening (EU) nr. 528/2012 geen betrekking hebben op dergelijke materialen.

(9)

Er moet een redelijke periode verstrijken voordat een werkzame stof wordt goedgekeurd, opdat de betrokken partijen de nodige voorbereidende maatregelen kunnen nemen om aan de nieuwe eisen te voldoen.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor biociden,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/36

(1)

De werkzame stof Z-13-hexadeceen-11-yn-1-ylacetaat is in bijlage I bij Richtlijn 91/414/EEG van de Raad (2) opgenomen bij Richtlijn 2008/127/EG van de Commissie (3) volgens de procedure van artikel 24 ter van Verordening (EG) nr. 2229/2004 van de Commissie (4). Sinds de vervanging van Richtlijn 91/414/EEG door Verordening (EG) nr. 1107/2009 wordt deze stof geacht krachtens die verordening te zijn goedgekeurd en is zij opgenomen in deel A van de bijlage bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 van de Commissie (5).

(2)

Overeenkomstig artikel 25 bis van Verordening (EG) nr. 2229/2004 heeft de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) op 18 december 2013 haar standpunt over het ontwerpevaluatieverslag voor Z-13-hexadeceen-11-yn-1-ylacetaat (6) aan de Commissie voorgelegd. De EFSA heeft haar standpunt over Z-13-hexadeceen-11-yn-1-ylacetaat aan de kennisgever meegedeeld.

(3)

De Commissie heeft de kennisgever verzocht opmerkingen over het ontwerpevaluatieverslag voor Z-13-hexadeceen-11-yn-1-ylacetaat in te dienen. Het ontwerpevaluatieverslag en het standpunt van de EFSA zijn door de lidstaten en de Commissie in het kader van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders onderzocht en op 12 december 2014 afgerond in de vorm van het evaluatieverslag van de Commissie voor Z-13-hexadeceen-11-yn-1-ylacetaat.

(4)

Er wordt bevestigd dat de werkzame stof Z-13-hexadeceen-11-yn-1-ylacetaat geacht moet worden krachtens Verordening (EG) nr. 1107/2009 te zijn goedgekeurd.

(5)

Overeenkomstig artikel 13, lid 2, juncto artikel 6 van Verordening (EG) nr. 1107/2009 en in het licht van de huidige wetenschappelijke en technische kennis moeten de goedkeuringsvoorwaarden voor Z-13-hexadeceen-11-yn-1-ylacetaat worden gewijzigd. Er moet met name om verdere bevestigende informatie worden gevraagd.

(6)

De bijlage bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/39

(1)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1062/2014 van de Commissie (2) is een lijst vastgesteld van werkzame stoffen die met het oog op de mogelijke goedkeuring voor gebruik in biociden of opname in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 528/2012 moeten worden beoordeeld. Tolylfluanide is in die lijst opgenomen.

(2)

Tolylfluanide is overeenkomstig artikel 90, lid 2, van Verordening (EU) nr. 528/2012 beoordeeld voor gebruik in biociden voor productsoort 21 (aangroeiwerende middelen), zoals gedefinieerd in bijlage V bij Verordening (EU) nr. 528/2012.

(3)

Finland is als beoordelende bevoegde autoriteit aangewezen en heeft overeenkomstig artikel 14, leden 4 en 6, van Verordening (EG) nr. 1451/2007 van de Commissie (3) op 18 september 2012 een beoordelingsverslag en aanbevelingen bij de Commissie ingediend.

(4)

Op 17 juni 2014 formuleerde het Comité voor biociden het advies van het Europees Agentschap voor chemische stoffen, rekening houdend met de conclusies van de beoordelende bevoegde autoriteit.

(5)

Volgens dat advies kan van biociden die voor productsoort 21 worden gebruikt en tolylfluanide bevatten, worden verwacht dat zij aan de eisen van artikel 5 van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) voldoen, op voorwaarde dat bepaalde specificaties en voorwaarden betreffende het gebruik ervan in acht worden genomen.

(6)

De aanvaardbaarheid van de risico's in verband met het gebruik van aangroeiwerende middelen en de geschiktheid van de voorgestelde risicobeperkende maatregelen vereisen niettemin verdere bevestiging. Om de beoordeling en vergelijking van de risico's en voordelen van bestaande aangroeiwerende werkzame stoffen en van de toegepaste risicobeperkende maatregelen op het ogenblik van de hernieuwing van de goedkeuringen voor deze stoffen te vereenvoudigen, moeten de goedkeuringen voor deze stoffen op dezelfde datum vervallen.

(7)

Bijgevolg moet tolylfluanide worden goedgekeurd voor gebruik in biociden voor de productsoort 21, mits aan bepaalde specificaties en voorwaarden wordt voldaan.

(8)

Aangezien de beoordelingen geen nanomaterialen betroffen, mag de goedkeuring krachtens artikel 4, lid 4, van Verordening (EU) nr. 528/2012 geen betrekking hebben op dergelijke materialen.

(9)

Er moet een redelijke periode verstrijken voordat een werkzame stof wordt goedgekeurd, opdat de betrokken partijen de nodige voorbereidende maatregelen kunnen nemen om aan de nieuwe eisen te voldoen.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor biociden,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/43

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/45

1.

Artikel 11 van Verordening (EU, Euratom) nr. 1311/2013 van de Raad (2) kunnen middelen uit het flexibiliteitsinstrument ter beschikking worden gesteld binnen een jaarlijks maximumbedrag van 471 miljoen EUR (prijzen 2011), om de financiering mogelijk te maken van duidelijk omschreven uitgaven die niet zouden kunnen worden gefinancierd binnen de grenzen van de beschikbare maxima voor één of meer andere rubrieken,

2.

Na alle mogelijkheden tot herschikking van kredieten onder subrubriek 1b te hebben onderzocht, is het nodig gebleken middelen uit het flexibiliteitsinstrument aan te spreken ter aanvulling van de financiering van de algemene begroting van de Europese Unie voor het begrotingsjaar 2015, bovenop het maximum van subrubriek 1b, met 83 285 595 EUR ten behoeve van de financiering van de Cypriotische structuurfondsenprogramma's, met als doel voor 2015 een extra bedrag uit de structuurfondsen aan Cyprus toe te wijzen van in totaal 100 000 000 EUR,

3.

Voor het begrotingsjaar 2014 hebben het Europees Parlement en de Raad bij besluit van 20 november 2013 reeds middelen uit het flexibiliteitsinstrument ter beschikking gesteld voor de financiering van de Cypriotische structuurfondsenprogramma's, namelijk 89 330 000 EUR, uitsluitend in vastleggingskredieten,

4.

Met inachtneming van het aanvullend karakter van het flexibiliteitsinstrument is het noodzakelijk extra betalingskredieten ter dekking van de aanvullende vastleggingskredieten voor Cyprus voor de begrotingsjaren 2014 en 2015 te verstrekken op basis van het verwachte betalingsprofiel, dat wordt geraamd op 11,3 miljoen EUR in 2015, 45,7 miljoen EUR in 2016, 75,4 miljoen EUR in 2017 en 40,2 miljoen EUR in 2018. De jaarlijkse bedragen voor elk jaar van de periode 2015-2018 zullen moeten worden bevestigd in elke ontwerpbegroting die de Commissie gedurende die periode voorstelt,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/47

(1)

De Europese Unie heeft een Solidariteitsfonds van de Europese Unie („het fonds”) opgericht om solidariteit te betonen met de bevolking van door rampen getroffen regio's.

(2)

Artikel 10 van Verordening (EU, Euratom) nr. 1311/2013 van de Raad (3) staat de beschikbaarstelling van middelen uit het fonds toe binnen het jaarlijkse maximum van 500 miljoen EUR (in prijzen van 2011).

(3)

In artikel 4 bis, lid 4, van Verordening (EG) nr. 2012/2002 wordt bepaald dat uit het fonds tot een maximum van 50 000 000 EUR beschikbaar kan worden gesteld voor de betaling van voorschotten, alsook dat de betrokken kredieten in de algemene begroting van de Unie kunnen worden opgenomen,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/48

(1)

De Unie heeft het Verdrag van Rotterdam inzake de procedure met betrekking tot voorafgaande geïnformeerde toestemming ten aanzien van bepaalde gevaarlijke chemische stoffen en pesticiden in de internationale handel („het Verdrag van Rotterdam”) goedgekeurd bij Besluit 2006/730/EG van de Raad (1).

(2)

Het Verdrag van Rotterdam is in de Unie ten uitvoer gelegd bij Verordening (EU) nr. 649/2012 van het Europees Parlement en de Raad (2).

(3)

Om ervoor te zorgen dat invoerende landen de bescherming genieten waarin het Verdrag van Rotterdam voorziet, is het noodzakelijk en passend de aanbeveling van de Commissie ter beoordeling van chemische stoffen inzake de opneming van wit asbest (chrysotiel), methamidofos, trichloorfon, fenthion (ULV-formuleringen (Ultra Low Volume) met 640 g werkzame stof/liter of meer), alsook vloeibare formuleringen (emulgeerbaar concentraat en oplosbaar concentraat) die paraquatdichloride in een concentratie van 276 g/liter of meer bevatten, wat overeenkomt met een concentratie van paraquat-ion van 200 g/liter of meer, in bijlage III bij het Verdrag van Rotterdam, te steunen. Die stoffen zijn in de Unie reeds verboden of strikt gereguleerd, en derhalve gelden voor de uitvoer ervan voorschriften die verder reiken dan de eisen van het Verdrag van Rotterdam.

(4)

Naar verwachting zal op de zevende vergadering van de Conferentie van de Partijen bij het Verdrag van Rotterdam een besluit worden genomen over de voorgestelde wijzigingen van bijlage III. De Unie dient die wijzigingen te ondersteunen,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/50

(1)

Bij schrijven van 13 augustus 2014, dat op 1 september 2014 door de Commissie is ontvangen, hebben de Kroatische autoriteiten, overeenkomstig artikel 9, lid 3, van Richtlijn 96/67/EG (hierna „de richtlijn” genoemd), het afwijkingsbesluit aangemeld dat de regering van de Republiek Kroatië op basis van artikel 9, lid 1, onder b) en d), van de Richtlijn heeft genomen met betrekking tot de internationale luchthaven van Zagreb. Ter voltooiing van de aanmelding hebben de Kroatische autoriteiten aanvullende informatie verstrekt bij brief van 1 december 2014, door de Commissie ontvangen op 17 december 2014.

(2)

Het aangemelde besluit voorziet in twee afwijkingen. Ten eerste behoudt het de categorieën grondafhandelingsdiensten die vermeld zijn in de punten 3, 4 en 5 van de bijlage bij de richtlijn voor aan één dienstverlener, met uitzondering van punt 5.1; het betreft bagageafhandeling en vracht- en postafhandeling, voor wat betreft de fysieke afhandeling van vracht en post tussen het luchthavengebouw en het vliegtuig, zowel bij aankomst en vertrek als bij transitvluchten, en platformafhandeling, behalve het geleiden van luchtvaartuigen op de grond. In de tweede plaats verbiedt het besluit zelfafhandeling voor deze drie categorieën grondafhandelingsdiensten, behalve voor het geleiden van luchtvaartuigen op de grond. Beide afwijkingen gelden voor een periode van twee jaar, van 1 januari 2015 tot en met 31 december 2016.

(3)

De internationale luchthaven van Zagreb wordt beheerd door Zagreb International Airport Jsc. In 2013 heeft de luchthaven 2,3 miljoen passagiers afgehandeld.

(4)

De internationale luchthaven van Zagreb beschikt momenteel over één passagiersterminal; de bouw van een nieuwe passagiersterminal met bijbehorende infrastructuur (luchthavenplatform, toegangswegen en parkeerplaatsen) is aan de gang. Uiterlijk eind 2016 zal de nieuwe terminal afgewerkt en operationeel zijn. De nieuwe terminal zal een capaciteit van 5 miljoen passagiers hebben. De bestaande terminal zal worden afgesloten, behalve voor de general aviation en overige diverse activiteiten (huur van kantoren enz.).

(5)

Volgens de autoriteiten van Kroatië maken de beperkingen van de huidige terminal, zowel wat de infrastructuur als de operationele aspecten betreft, het vanuit economisch en praktisch oogpunt onmogelijk om tijdens de bouw van de nieuwe terminal extra verleners van grondafhandelingsdiensten toe te laten. Zodra de bouw van de nieuwe passagiersterminal en het nieuwe platform voltooid zijn en de activiteiten van start zijn gegaan, zullen de ruimte- en capaciteitsproblemen met de bestaande infrastructuur zijn opgelost.

(6)

Volgens de Kroatische autoriteiten is de toegang tot de markt voor de verlening van bagageafhandeling, platformafhandeling en vracht- en postafhandeling momenteel open. Tot dusver hebben echter geen derde verleners van grondafhandelingsdiensten een aanvraag ingediend voor een goedkeuring en een vergunning voor het verlenen van deze grondafhandelingsdiensten op de internationale luchthaven van Zagreb. Momenteel worden deze diensten aan de gebruikers verleend door Zagreb International Airport Jsc., via een dochteronderneming waarvan Zagreb International Airport Jsc. volledig eigenaar is.

(7)

De vrijheid van zelfafhandeling is ook van toepassing op de internationale luchthaven van Zagreb. Momenteel doet echter slechts één luchtvaartmaatschappij aan zelfafhandeling voor één subcategorie van platformafhandelingsdiensten (laden en lossen van voedsel en drank). Geen enkele andere luchtvaartmaatschappij heeft belangstelling getoond in zelfafhandeling.

(8)

De internationale luchthaven van Zagreb beschikt over één sorteerinstallatie voor ter plaatse gecontroleerde bagage en alle transferbagage. Het oppervlak van de sorteerinstallatie bedraagt 515 m2. De sorteerruimte bevindt zich in de kelder van het centrale deel van de terminal.

(9)

De internationale luchthaven van Zagreb beschikt over één vrachtterminal, met een totale oppervlakte van 2 160 m2; het vrachtafhandelingsproces vindt plaats in dit entrepot. Door plaatsgebrek wordt dit gehele proces handmatig uitgevoerd met behulp van handgereedschap en vorkheftrucks. Aan de landzijde van dit entrepot bevindt zich een operationeel platform voor de levering en groepering van vracht, met één laad-loskade.

(10)

In de vrachtterminal van de internationale luchthaven van Zagreb wordt jaarlijks tussen 8 000 en 8 500 ton vracht en post afgehandeld, waarvan 1 000 tot 1 500 ton post.

(11)

De internationale luchthaven van Zagreb heeft één platform voor commerciële luchtvaart met een totale oppervlakte van 140 000 m2 en 22 standplaatsen, en een platform voor general aviation met een totale oppervlakte van 28 000 m2 en een capaciteit van 20 luchtvaartuigen.

(12)

Overeenkomstig artikel 9, lid 3, van de richtlijn heeft de Commissie een samenvatting van het door de Kroatische autoriteiten aangemelde afwijkingsbesluit gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie en de belanghebbende partijen verzocht opmerkingen in te dienen.

(13)

De Commissie heeft één reactie ontvangen van een verlener van grondafhandelingsdiensten; deze dienstverlener vroeg of een aanbestedingsprocedure zou worden georganiseerd tijdens de vrijstellingsperiode, zodat de geselecteerde grondafhandelaar met zijn activiteiten van start zou kunnen gaan zodra de vrijstellingsperiode was verstreken. Er werden geen andere opmerkingen van belanghebbende partijen ontvangen.

(14)

De Kroatische autoriteiten hebben hun afwijkingsbesluit gebaseerd op artikel 9, lid 1, onder b) en d), van de richtlijn; volgens deze punten is het, wegens specifieke belemmeringen wat de beschikbare ruimte of capaciteit betreft, toegestaan om een of meer van de in artikel 6, lid 2, bedoelde categorieën voor één dienstverlener te reserveren en om zelfafhandeling te verbieden voor de in artikel 7, lid 2, bedoelde categorieën.

(15)

Overeenkomstig artikel 9, lid 2, onder a), van de richtlijn, hebben de Kroatische autoriteiten gepreciseerd dat de twee afwijkingen van toepassing zijn op de categorieën grondafhandelingsdiensten die zijn vermeld in de punten 3, 4 en 5, met uitzondering van punt 5.1, van de bijlage bij de richtlijn, namelijk bagageafhandeling, vracht- en postafhandeling en platformafhandeling, behalve het geleiden van luchtvaartuigen op de grond.

(16)

Wat bagageafhandeling betreft, oordeelt de Commissie op basis van de ingediende informatie dat de Kroatische autoriteiten hebben aangetoond dat er onvoldoende ruimte is om, naast de grondafhandelingsafdeling van de luchthaven, plaats te bieden aan een tweede externe afhandelaar of een zelfafhandelende luchthavengebruiker.

(17)

Er is weinig operationele ruimte, de doorgangen zijn beperkt en het moeilijk om te manoeuvreren met bagagekarretjes. Vooral het sorteren van bagage tijdens piekperioden, wanneer beide check-inafdelingen in gebruik zijn, vormt een groot probleem. Er is dan ook onvoldoende ruimte om meer dan één afhandelaar efficiënt te laten werken.

(18)

Het is niet mogelijk dit ruimteprobleem op te lossen op de huidige locatie want de bagagesorteerinstallatie bevindt zich op een plaats die uitbreiding naar andere zones onmogelijk maakt. Door de grondwaterstand en het daaraan verbonden risico op overstroming is het ook niet mogelijk om gebruik te maken van een ondergronds niveau. De bouw van een uitbreiding van de sorteerinstallatie op een andere plaats zou aanzienlijke verbouwingswerken met zich brengen, die grote gevolgen zouden hebben voor de actuele verkeersprocessen; bovendien is de kostprijs van deze oplossing zeer hoog, terwijl de efficiëntie van een dergelijke installatie twijfelachtig is.

(19)

Wat vracht- en postafhandeling betreft, oordeelt de Commissie op basis van de ingediende informatie dat de Kroatische autoriteiten hebben aangetoond dat er onvoldoende ruimte is om, naast de grondafhandelingsafdeling van de luchthaven, plaats te bieden aan een tweede externe afhandelaar of een zelfafhandelende luchthavengebruiker.

(20)

De ruimte in de vrachtterminal is beperkt. Het platform voor de levering en groepering van vracht heeft slechts één laad- en loskade; hierdoor worden de operationele functies van het platform sterk beperkt wanneer meerdere sleepwagens in deze ruimte geparkeerd zijn of laad- en losactiviteiten uitvoeren. Er is dus geen ruimte voor een extra dienstverlener.

(21)

De Commissie wijst er in dit verband ook op dat het volume vracht en post respectievelijk ongeveer 8 000 en 8 500 ton bedraagt; in de richtlijn is bepaald dat de verplichting om de grondafhandelingsmarkt open te stellen voor derde partijen en om zelfafhandeling toe te staan pas geldt vanaf 50 000 ton vracht.

(22)

Wat platformafhandeling betreft, met uitzondering van het geleiden op de grond van het vliegtuig bij aankomst en vertrek, oordeelt de Commissie op basis van de ingediende informatie dat de Kroatische autoriteiten hebben aangetoond dat er onvoldoende ruimte is om, naast de grondafhandelingsafdeling van de luchthaven, plaats te bieden aan een tweede externe afhandelaar of een zelfafhandelende luchthavengebruiker.

(23)

Het vluchtschema van de internationale luchthaven van Zagreb wordt gekenmerkt door drie korte piekbelastingen, namelijk 's ochtends, 's middags en 's avonds. Tijdens deze piekbelastingen moeten zeer veel uitrustingseenheden gedurende een relatief korte periode worden ingezet om te voldoen aan alle eisen in verband met de tijdige afhandeling van luchtvaartuigen.

(24)

Parkeergelegenheid voor deze vele uitrustingseenheden vormt een probleem. Rekening houdend met gebouwen en andere constructies is er in de onmiddellijke omgeving van het parkeerterrein voor luchtvaartuigen geen plaats om parkeerplaatsen voor aanvullende uitrustingseenheden aan te leggen. De vereiste parkeerruimte voor de bestaande uitrusting vormt reeds een probleem voor het luchthavenmanagement. Het probleem is nog groter tijdens de winter, wanneer ook sneeuwruimers en -verwijderaars op de beperkte ruimte moeten worden geparkeerd. Dit gebrek aan parkeerruimte maakt het eveneens onmogelijk om plaats te bieden aan een tweede afhandelaar.

(25)

De bovenstaande beperkingen als gevolg van het gebrek aan parkeerruimte gelden echter niet voor het begeleiden van luchtvaartuigen op de grond, aangezien er voor deze diensten geen omvangrijke apparatuur nodig is. Deze diensten vallen niet onder het door de Kroatische autoriteiten aangemelde afwijkingsbesluit; er zijn dan ook geen beperkingen op het aantal dienstverleners voor het begeleiden van luchtvaartuigen op de internationale luchthaven van Zagreb.

(26)

Uit de informatie waarover de Commissie beschikt, blijkt voorts ook dat de bouw van een nieuwe terminal op de internationale luchthaven van Zagreb in december 2013 van start is gegaan. Naar verwachting zal de eerste fase van de bouw van de nieuwe terminal in 2016 voltooid zijn en zal de terminal eind 2016 operationeel zijn. De nieuwe terminal zal een capaciteit hebben van 5 miljoen passagiers per jaar en beschikt over een nieuw en volledig geïntegreerd bagagesysteem, een nieuw platform en nieuwe taxibanen en dienstwegen. De Kroatische autoriteiten hebben uitgelegd dat de bouw en exploitatie van de nieuwe terminal de huidige ruimte- en capaciteitsproblemen zal oplossen. De bouw en exploitatie van de nieuwe terminal kan dan ook worden beschouwd als een passende maatregel om de belemmeringen weg te nemen, overeenkomstig artikel 9, lid 2, onder b).

(27)

De vrijstellingen waarin het door de Kroatische autoriteiten aangemelde afwijkingsbesluit voorziet, zijn beperkt in de tijd: ze gelden voor een periode van twee jaar. Ze voldoen dus aan de vereisten van artikel 9, lid 6, van de richtlijn.

(28)

In het licht van het voorgaande, en met name van de huidige situatie op de internationale luchthaven van Zagreb, van de beperkingen van deze afwijkingen in termen van materiële en temporele werkingssfeer en van de maatregelen die zijn genomen om de bestaande knelpunten weg te werken, is de Commissie ten slotte van mening dat de afwijkingen niet onnodig afbreuk doen aan de doelstellingen van deze richtlijn, niet leiden tot concurrentieverstoringen tussen verleners van grondafhandelingsdiensten en/of luchthavengebruikers die aan zelfafhandeling doen, en niet verder gaan dan noodzakelijk is, in overeenstemming met de tweede alinea van artikel 9, lid 2, van de richtlijn.

(29)

In dit verband is ook rekening gehouden met het feit dat de beperkingen waarin de afwijkingen voorzien op niet-discriminerende wijze van toepassing zijn op alle (potentiële) verleners van grondafhandelingsdiensten, afgezien van de grondafhandelingsafdeling van luchthaven, en op alle luchthavengebruikers die aan zelfafhandeling doen, dat er tot dusver geen enkele verlener van grondafhandelingsdiensten of luchthavengebruiker een verzoek heeft ingediend voor een vergunning om grondafhandelingsactiviteiten te verrichten op de internationale luchthaven van Zagreb, ook al zijn er momenteel geen toegangsbeperkingen voor externe dienstverleners of beperkingen van het recht op zelfafhandeling, en dat geen enkele belanghebbende partij bezwaar heeft gemaakt tegen het afwijkingsbesluit. Met betrekking tot de opmerking die is ontvangen in verband met een eventuele aanbestedingsprocedure, herinnert de Commissie de Kroatische autoriteiten aan de verplichting om tijdig te voldoen aan alle relevante voorschriften van de wetgeving van de Unie op dit gebied, met inbegrip van artikel 11 van de richtlijn.

(30)

Artikel 102 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, dat verbiedt dat een of meer ondernemingen misbruik maken van een machtspositie op de interne markt of op een wezenlijk deel daarvan, wordt onverlet gelaten door dit besluit.

(31)

In het licht van de resultaten van het door de Commissie uitgevoerde onderzoek en na overleg met de Republiek Kroatië, dient het afwijkingsbesluit dat door die lidstaat is vastgesteld op grond van artikel 9, lid 1, onder b) en d), van de richtlijn met betrekking tot de internationale luchthaven van Zagreb, aangemeld bij de Commissie op 1 september 2014 en 17 december 2014, te worden goedgekeurd.

(32)

De maatregelen in dit besluit zijn in overeenstemming met het advies van het raadgevend comité als bedoeld in artikel 10 van de richtlijn,

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/54

(1)

Besluit ECB/2010/21 (1) stelt regels vast voor het opstellen van de jaarrekening van de Europese Centrale Bank (ECB).

(2)

De waarderingsmethode van voor monetairbeleidsdoeleinden aangehouden effecten moet nader verduidelijkt worden.

(3)

Technische verduidelijkingen moeten in Besluit ECB/2010/21 verwerkt worden, zulks overeenkomstig Besluit ECB/2014/40 (2) en Besluit ECB/2014/45 (3).

(4)

Tevens zijn enkele technische wijzigingen van Besluit ECB/2010/21 vereist.

(5)

Besluit ECB/2010/21 moet derhalve dienovereenkomstig gewijzigd worden,

1)

Artikel 8 wordt als volgt vervangen:

„Artikel 8

Balanswaarderingsregels

1.   Ten behoeve van de waardering worden de actuele marktkoersen en -prijzen op de balansdatum gebruikt, tenzij anders aangegeven in bijlage I.

2.   De herwaardering van goud, instrumenten in vreemde valuta, effecten (m.u.v. effecten geclassificeerd als tot de vervaldag aangehouden, niet-verhandelbare effecten en voor monetairbeleidsdoeleinden aangehouden effecten die gewaardeerd worden tegen de aanschaffingswaarde verminderd met de afschrijvingen), alsook financiële instrumenten, zowel op de balans als buiten de balans, vindt plaats per jaarultimo tegen het gemiddelde van marktbied- en laatkoersen en -prijzen.

3.   Er wordt voor goud geen onderscheid gemaakt tussen prijs- en valutaherwaarderingsverschillen, maar er wordt één herwaarderingsverschil voor goud bepaald, gebaseerd op de prijs in euro per gewichtseenheid goud berekend aan de hand van de EUR/USD-koers op de driemaandelijkse herwaarderingsdatum. De herwaardering van valuta geschiedt per valutasoort, inclusief transacties binnen en buiten de balans. Ten behoeve van dit artikel, worden aangehouden SDR's, met inbegrip van voorraden aangewezen individuele deviezen die deel uitmaken van de SDR, als één deelneming behandeld. Herwaardering van effecten geschiedt per fondscode, d.w.z. hetzelfde ISIN-nummer/type, terwijl ingebouwde opties voor waarderingsdoeleinden niet gescheiden worden. Effecten die aangehouden worden voor monetairbeleidsdoeleinden of onder de posten „Overige financiële activa” of „Diversen” worden opgenomen, worden behandeld als afzonderlijke deelnemingen.

4.   Effecten die ingedeeld zijn als tot de vervaldag aangehouden effecten, worden als afzonderlijke deelnemingen behandeld, gewaardeerd tegen de aanschaffingswaarde verminderd met de afschrijvingen en zijn onderworpen aan bijzondere waardevermindering. Dezelfde behandeling is van toepassing op niet-verhandelbare effecten en voor monetairbeleidsdoeleinden aangehouden effecten die gewaardeerd worden tegen de aanschaffingswaarde verminderd met de afschrijvingen. Effecten die ingedeeld zijn als tot de vervaldag aangehouden effecten kunnen in elk van de volgende omstandigheden voor de vervaldatum worden verkocht:

2)

Bijlage I wordt vervangen door de tekst in de bijlage bij dit besluit.

13.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/69

(1)

Richtsnoer ECB/2010/20 (1) regelt de standaardisatie van de financiële administratie en verslaglegging van de door de nationale centrale banken uitgevoerde werkzaamheden.

(2)

De waarderingsmethode van voor monetairbeleidsdoeleinden aangehouden effecten moet nader verduidelijkt worden.

(3)

Technische verduidelijkingen moeten in Richtsnoer ECB/2010/20 verwerkt worden, zulks overeenkomstig Besluit ECB/2014/40 (2) en Besluit ECB/2014/45 (3)

(4)

Tevens zijn enkele technische wijzigingen van Richtsnoer ECB/2010/20 vereist.

(5)

Richtsnoer ECB/2010/20 moet derhalve dienovereenkomstig gewijzigd worden,

1)

Artikel 7 wordt als volgt vervangen:

„Artikel 7

Balanswaarderingsregels

1.   Ten behoeve van de waardering worden de actuele marktkoersen en -prijzen op de balansdatum gebruikt, tenzij anders aangegeven in bijlage IV.

2.   De herwaardering van goud, instrumenten in vreemde valuta, effecten (m.u.v. effecten ingedeeld als tot de vervaldag aangehouden, niet-verhandelbare effecten en voor monetairbeleidsdoeleinden aangehouden effecten die gewaardeerd worden tegen de aanschaffingswaarde verminderd met de afschrijvingen), alsook financiële instrumenten, zowel op de balans als buiten de balans, vindt plaats zoals op de driemaandelijkse herwaarderingsdatum tegen het gemiddelde van marktbied- en laatkoersen en -prijzen. Dit neemt niet weg dat de rapporterende entiteiten hun portefeuilles frequenter kunnen herwaarderen voor interne doeleinden, op voorwaarde dat ze tijdens het kwartaal balansposten alleen tegen de transactiewaarde rapporteren.

3.   Er wordt voor goud geen onderscheid gemaakt tussen prijs- en valutaherwaarderingsverschillen, maar er wordt één herwaarderingsverschil voor goud bepaald, gebaseerd op de prijs in euro per gewichtseenheid goud berekend aan de hand van de EUR/USD-koers op de driemaandelijkse herwaarderingsdatum. De herwaardering van valuta geschiedt per valutasoort, inclusief transacties binnen en buiten de balans Ten behoeve van dit artikel, worden aangehouden SDR's, met inbegrip van voorraden aangewezen individuele deviezen die deel uitmaken van de SDR, als één deelneming behandeld. Herwaardering van effecten geschiedt per fondscode, d.w.z. hetzelfde ISIN-nummer/type, terwijl ingebedde opties voor waarderingsdoeleinden niet afgescheiden worden. Effecten die aangehouden worden voor monetairbeleidsdoeleinden of onder de posten „Overige financiële activa” of „Diversen” worden opgenomen, worden behandeld als afzonderlijke deelnemingen.

4.   Herwaarderingsboekingen worden aan het einde van het volgende kwartaal tegengeboekt, met uitzondering van de ongerealiseerde verliezen die per jaarultimo in de winst-en-verliesrekening worden opgenomen; transacties tijdens het kwartaal worden gerapporteerd tegen de transactieprijzen en -koersen.

5.   Effecten die ingedeeld zijn als tot de vervaldag aangehouden papieren, worden als afzonderlijke deelnemingen behandeld, gewaardeerd tegen de aanschaffingswaarde verminderd met de afschrijvingen en zijn onderworpen aan bijzondere waardevermindering. Dezelfde behandeling is van toepassing op niet-verhandelbare effecten en voor monetairbeleidsdoeleinden aangehouden effecten die gewaardeerd worden tegen de aanschaffingswaarde verminderd met de afschrijvingen. Effecten die ingedeeld zijn als tot de vervaldag aangehouden papieren, kunnen in elk van de volgende omstandigheden voor de vervaldatum worden verkocht:

2)

In artikel 13 wordt lid 2 als volgt vervangen:

„2.   Agio's of disagio's bij uitgegeven of aangekochte effecten worden berekend en weergegeven als een deel van de rentebaten en worden afgeschreven over de resterende contractuele looptijd van de effecten, hetzij volgens de lineaire methode, hetzij volgens de IRR-methode („internal rate of return”). De IRR-methode is evenwel verplicht voor effecten op discontobasis die op het moment van de aankoop een resterende looptijd van meer dan een jaar hebben.”

3)

In artikel 15 wordt lid 2 als volgt vervangen:

„2.   Renteswaps, futures, rentetermijncontracten, andere rente-instrumenten en opties, met uitzondering van in effecten ingebedde opties, worden per instrument geboekt en geherwaardeerd. Deze instrumenten worden gescheiden behandeld van in de balans opgenomen instrumenten.”

4)

Artikel 19 wordt als volgt gewijzigd:

5)

In artikel 22 wordt lid 6 als volgt vervangen:

„6.   Met uitzondering van in effecten ingebedde opties wordt elk optiecontract individueel geherwaardeerd Ten laste van het resultaat gebrachte ongerealiseerde verliezen worden niet gecompenseerd met eventuele ongerealiseerde winsten in latere jaren. Voor ongerealiseerde herwaarderingswinsten wordt een herwaarderingsrekening gecrediteerd. Ongerealiseerde verliezen op een optie worden niet gesaldeerd met ongerealiseerde winsten uit een andere optie.”

6)

In bijlage II wordt de volgende definitie toegevoegd:

„—    Centrale clearing wederpartijen (CCP(Central clearing counterparty)) : Rechtspersoon die zichzelf tussen wederpartijen plaatst bij contracten op een of meer financiële markten en de koper van elke verkoper en verkoper van elke koper wordt.”

7)

In bijlage III wordt punt 2.2 als volgt vervangen:

.

8)

Bijlage IV wordt vervangen door de tekst zoals gespecificeerd in de bijlage bij dit richtsnoer.