21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/1

(1)

Bij Beschikking 2009/831/EG (1), vastgesteld op basis van artikel 299, lid 2, van het EG-Verdrag (thans artikel 349 van het verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU)) werd Portugal gemachtigd een verlaagd accijnstarief toe te passen op lokaal geproduceerde en verbruikte rum en likeuren in de autonome regio Madeira en op lokaal geproduceerde en verbruikte likeuren en eaux de vie in de autonome regio de Azoren, die lager mag zijn dan het bij Richtlijn 92/84/EEG van de Raad (2) vastgestelde minimumaccijnstarief maar niet meer dan 75 % lager dan het normale nationale accijnstarief voor alcohol.

(2)

Op 30 juli 2013 hebben de Portugese autoriteiten de Commissie verzocht een voorstel in te dienen voor een besluit van de Raad tot verlenging van Beschikking 2009/831/EG, onder dezelfde voorwaarden, tot en met 31 december 2020. Op 19 november 2013 hebben de Portugese autoriteiten hun verzoek gewijzigd, in die zin dat zij verzochten om een verlenging van Beschikking 2009/831/EG voor een periode van zes maanden tot en met 30 juni 2014, zodat deze zou samenvallen met de huidige richtsnoeren inzake regionale steun, gevolgd door een nieuwe verlenging voor de periode van 1 juli 2014 tot en met 31 december 2020.

(3)

De verlening van de nieuwe machtiging is gerechtvaardigd om te vermijden dat de ontwikkeling van die ultraperifere gebieden in het gedrang zou komen. Gezien de moeilijke uitvoer uit deze gebieden zijn de regionale markten de enige mogelijke afzetgebieden voor die producten.

(4)

In de autonome regio's de Azoren en Madeira zijn grondstoffen van agrarische oorsprong duurder dan in normale productieomstandigheden als gevolg van de geringe omvang, het gefragmenteerde karakter en de lage mechanisatiegraad van landbouwbedrijven. Op Madeira levert de verwerking van suikerriet bovendien een lagere productie op dan in andere ultraperifere gebieden als gevolg van het reliëf, het klimaat, de bodem en de ambachtelijke productiewijze. Het transport naar de eilanden van een aantal niet lokaal geproduceerde grondstoffen en verpakkingsmaterialen leidt tot extra kosten in vergelijking met het transport van alleen het eindproduct. In het geval van de Azoren laat het insulaire karakter zich tweemaal gevoelen omdat de eilanden ver uit elkaar liggen. Het transport naar en de installatie van apparatuur in die afgelegen en insulaire regio's verhogen nog eens de extra kosten. Hetzelfde geldt voor een aantal noodzakelijke reizen en zendingen naar het vasteland. Ook de opslag van eindproducten leidt tot extra kosten omdat de lokale consumptie niet de ontwikkeling van de productie volgt, maar zich over het hele jaar uitstrekt. De geringe omvang van de regionale markt verhoogt de kosten per eenheid op verschillende manieren, met name door de ongunstige verhouding tussen vaste kosten en output, zowel wat betreft de apparatuur als de kosten om aan milieunormen te voldoen. Bovendien moeten rumproducenten op Madeira het afval van de verwerking van suikerriet behandelen, terwijl producenten van andere regio's die producten kunnen recyclen. Tot slot hebben de betrokken producenten ook extra kosten die gelden voor de lokale economieën in het algemeen, in het bijzonder hogere arbeids- en energiekosten.

(5)

De gedetailleerde berekeningen die in het kader van de in artikel 4 van Beschikking 2009/831/EG bedoelde verslagen zijn verstrekt, bevestigen dat het concurrentienadeel waarmee op Madeira en de Azoren geproduceerde gedistilleerde alcoholhoudende dranken te kampen hebben als gevolg van hogere productie- en marketingkosten, niet volledig wordt gecompenseerd door het accijnstarief met 75 % te verlagen. Daarom dient de machtiging voor een verlaging van het accijnstarief op het gevraagde niveau te worden verlengd.

(6)

Een grondig onderzoek van de situatie bevestigt dat het voor het voortbestaan van de alcoholsector in de betrokken ultraperifere gebieden noodzakelijk is dat het verzoek van Portugal wordt ingewilligd.

(7)

Aangezien het belastingvoordeel niet verder gaat dan wat nodig is om de extra kosten te compenseren, het om bescheiden hoeveelheden gaat en het belastingvoordeel beperkt is tot het verbruik in de betrokken regio's, doet de maatregel geen afbreuk aan de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie.

(8)

Er dient te worden bepaald dat een tussentijds verslag moet worden voorgelegd, zodat de Commissie kan nagaan of de voorwaarden voor de verlening van dergelijke afwijking nog altijd zijn vervuld.

(9)

Dit besluit laat de eventuele toepassing van de artikelen 107 en 108 VWEU onverlet,

1.

op Madeira

2.

op de Azoren

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/4

(1)

Overeenkomstig artikel 349 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) neemt de Raad, rekening houdend met de structurele sociale en economische situatie van de ultraperifere gebieden, die wordt bemoeilijkt door de grote afstand, het insulaire karakter, de kleine oppervlakte, een moeilijk reliëf en klimaat en de economische afhankelijkheid van enkele producten, specifieke maatregelen aan die er met name op gericht zijn de voorwaarden voor de toepassing van de Verdragen, met inbegrip van gemeenschappelijk beleid, op deze gebieden vast te stellen.

(2)

Er dienen derhalve specifieke maatregelen te worden genomen die erop gericht zijn de voorwaarden voor de toepassing van het VWEU op die gebieden vast te stellen. Dergelijke maatregelen moeten rekening houden met de bijzondere kenmerken en beperkingen van die gebieden, zonder afbreuk te doen aan de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie, met inbegrip van de interne markt en het gemeenschappelijk beleid.

(3)

De belangrijkste belemmering die op de Canarische Eilanden is geïdentificeerd, is de hoge afhankelijkheid van hun economie van de dienstensector, in het bijzonder de toeristensector, samen met het kleine aandeel van de industriële sector in het bbp van de Canarische Eilanden.

(4)

Op de tweede plaats komt de geïsoleerde ligging van de eilanden, die het vrije verkeer van personen, goederen en diensten belemmert. De afhankelijkheid van bepaalde vervoerswijzen, het vervoer door de lucht en over zee, wordt vergroot door het feit dat het gaat om vervoerswijzen waarvan de liberalisering nog niet is voltooid. De productiekosten zijn bovendien hoger, aangezien het gaat om vervoerswijzen die minder efficiënt zijn en duurder zijn dan vervoer over de weg of per spoor.

(5)

De geïsoleerde ligging leidt ook tot hogere productiekosten als gevolg van de afhankelijkheid in termen van grondstoffen en energie, van de noodzaak om voorraden aan te leggen en van de moeilijke levering van productieapparatuur.

(6)

De geringe omvang van de markt en het weinig ontwikkelde karakter van de export, de geografische versnippering van de eilanden, en de verplichting om gediversifieerde, maar in omvang beperkte productielijnen in stand te houden om aan de behoeften van een kleine markt te voldoen, beperken de mogelijkheden om schaalvoordelen te behalen.

(7)

Het is voor bedrijven in vele gevallen moeilijker of duurder om een beroep te doen op gespecialiseerde diensten en onderhoudsdiensten, te voorzien in opleidingen voor managers en technici, activiteiten uit te besteden of te gaan ontplooien buiten de markt van de Canarische Eilanden. Bovendien zorgen de beperkte distributiemethoden voor te grote voorraden.

(8)

Op het gebied van het milieu brengen de verwijdering van industrieel afval en de verwerking van giftig afval hogere milieukosten met zich mee. Deze kosten zijn hoger door het ontbreken van recyclingbedrijven, behalve voor enkele producten, en door het afvoeren van afval naar het vasteland of door de verwerking van giftig afval buiten de Canarische Eilanden.

(9)

Op grond van het bovenstaande en van de kennisgeving van de Spaanse autoriteiten van 4 maart 2013 aan de Commissie, dient de machtiging voor de toepassing van een belasting op een lijst van producten, waarvoor vrijstellingen kunnen worden verleend ten gunste van lokale producten, te worden verlengd.

(10)

Krachtens Beschikking 2002/546/EG van de Raad (1), vastgesteld op basis van artikel 299 van het EG-Verdrag, mocht Spanje aanvankelijk tot en met 31 december 2011 bepaalde producten die lokaal worden vervaardigd op de Canarische Eilanden, vrijstellen van de „Arbitrio sobre Importaciones y Entregas de Mercancías en las islas Canarias” („AIEM-belasting”) dan wel deze belasting verminderen. De bijlage bij de beschikking bevat een lijst van producten die in aanmerking komen voor vrijstelling en vermindering van belasting. Afhankelijk van het product mag het belastingverschil tussen lokaal vervaardigde producten en andere producten niet meer dan 5, 15 of 25 procentpunten bedragen.

(11)

Beschikking 2002/546/EG werd bij Besluit nr. 895/2011/EU van de Raad (2) gewijzigd en de toepassingsduur ervan werd verlengd tot en met 31 december 2013.

(12)

Beschikking 2002/546/EG werd bij Besluit nr. 1413/2013/EU van de Raad (3) verder gewijzigd en de toepassingsduur ervan werd verlengd tot en met 30 juni 2014.

(13)

De AIEM-belasting heeft tot doel de autonome ontwikkeling van de industriële productiesectoren op de Canarische Eilanden te bevorderen en de economie op de Canarische Eilanden te diversifiëren.

(14)

De maximale vrijstellingen die voor de betrokken industriële producten kunnen worden verleend, variëren per sector en per product van 5 % tot 15 %.

(15)

De maximale vrijstelling voor eindproducten van tabak is evenwel hoger, aangezien de tabakssector een uitzonderlijk geval vormt. De tabaksindustrie, die zich sterk had ontwikkeld op de Canarische Eilanden, vertoont al enkele jaren een uitgesproken krimp. De hierboven beschreven traditionele belemmeringen als gevolg van het insulaire karakter van de Canarische Eilanden liggen ten grondslag aan de teruggang van de lokale tabaksproductie. Er zijn redenen voor het handhaven van een aanzienlijke belastingvrijstelling voor tabak. Deze belastingvrijstelling houdt rechtstreeks verband met het beoogde behoud van de productieactiviteit op de Canarische Eilanden.

(16)

De beoogde bevordering van de sociaaleconomische ontwikkeling van de Canarische Eilanden komt op nationaal niveau tot uiting in de doelgerichtheid van de belasting en de bestemming van de AIEM-ontvangsten. Er is bij wet voorgeschreven dat de opbrengsten van deze belasting moeten worden geïntegreerd in de middelen van het economisch en fiscaal regime van de Canarische Eilanden en dat zij moeten worden besteed aan een strategie voor economische en sociale ontwikkeling door middel van bevordering van lokale activiteiten.

(17)

De vrijstellingen of verminderingen van de AIEM-belastingregeling dienen 6,5 jaar te gelden. De resultaten van dergelijke vrijstellingen en verminderingen zullen niettemin geevalueerd moeten worden. Daarom dienen de Spaanse autoriteiten de Commissie uiterlijk op 30 september 2017 een verslag voor te leggen over de toepassing van de vrijstellingen of verminderingen van de AIEM-belastingregeling, ter verificatie van de impact van de genomen maatregelen en de bijdrage ervan aan de bevordering of het behoud van de lokale economische activiteiten, rekening houdende met de belemmeringen waarmee de ultraperifere gebieden te kampen hebben. Op basis hiervan zullen het toepassingsgebied en de krachtens de Unieregels toegestane vrijstellingen zo nodig worden herzien.

(18)

Het door de AIEM verleende fiscale voordeel moet evenredig blijven, zodat er geen afbreuk wordt gedaan aan de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie, met inbegrip van het waarborgen van een onverstoorde mededinging in de interne markt en het staatssteunbeleid.

(19)

Dit besluit laat de eventuele toepassing van de artikelen 107 en 108 VWEU onverlet,

a)

5 % voor de in deel A van de bijlage bedoelde producten;

b)

10 % voor de in deel B van de bijlage bedoelde producten;

c)

15 % voor de in deel C van de bijlage bedoelde producten;

d)

25 % voor de in deel D van de bijlage bedoelde producten. De Spaanse autoriteiten mogen voor sigaretten evenwel een minimumbelasting van ten hoogste 18 EUR per 1 000 sigaretten vaststellen, die alleen van toepassing is wanneer de AIEM-belasting die voortvloeit uit de toepassing van algemene soorten belastingen, onder dat bedrag ligt.

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/9

(1)

Bij Beschikking 2004/162/EG van de Raad (1) werd Frankrijk gemachtigd vrijstelling of vermindering van de „octroi de mer”-belasting te verlenen voor de in de bijlage bij die beschikking vermelde producten die in de Franse overzeese departementen worden vervaardigd. Afhankelijk van product mag het belastingverschil tussen lokaal vervaardigde producten en andere producten niet meer dan 10, 20 of 30 procentpunten bedragen. Die vrijstellingen of verminderingen vormen specifieke maatregelen die erop gericht zijn de in artikel 349 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) genoemde bijzondere beperkingen te compenseren waarmee de ultraperifere gebieden te kampen hebben en waardoor lokale ondernemingen hogere productiekosten hebben en hun producten moeilijker kunnen concurreren met dezelfde producten uit het Franse moederland en andere lidstaten of derde landen. De vrijstellingen of verminderingen van de „octroi de mer” ondersteunen de lokale ondernemingen bij het creëren, handhaven en ontwikkelen van de lokale productie. Ingevolge Beschikking 2004/162/EG, werden de Franse autoriteiten gemachtigd om die vrijstellingen en verminderingen tot en met 1 juli 2014 toe te passen.

(2)

Frankrijk is van mening dat de belemmeringen waarmee de Franse ultraperifere gebieden worden geconfronteerd, nog altijd bestaan en heeft daarom de Commissie verzocht om ook na 1 juli 2014 een systeem van gedifferentieerde belastingheffing te mogen blijven toepassen, meer bepaald tot 31 december 2020, dat vergelijkbaar is met het huidige.

(3)

Het onderzoek van de lijsten van producten waarvoor Frankrijk om de toepassing van een gedifferentieerde belastingheffing verzoekt, is evenwel een werk van lange adem waarbij voor elk product moet worden nagegaan of een gedifferentieerde belasting gerechtvaardigd en evenredig is, zodat geen afbreuk wordt gedaan aan de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie, met inbegrip van de interne markt en het gemeenschappelijk beleid.

(4)

Een dergelijk onderzoek kon nog niet worden voltooid, omwille van het grote aantal producten in kwestie en de vele gegevens die moeten worden verzameld, met name om de hogere productiekosten te becijferen die de lokale producten benadelen, en de structuur van de betrokken productmarkten te bepalen.

(5)

Als er vóór 1 juli 2014 geen voorstel wordt aangenomen, zou er een rechtsvacuüm kunnen ontstaan aangezien het toepassen van iedere vorm van gedifferentieerde belastingheffing in de Franse ultraperifere gebieden na 1 juli 2014 onmogelijk zou zijn.

(6)

Om het onderzoek van de producten waarvoor Frankrijk om de toepassing van een gedifferentieerde belastingheffing verzoekt, te kunnen voltooien en om de Commissie de tijd te geven met een evenwichtig voorstel te komen waarbij rekening wordt gehouden met de verschillende belangen die in het spel zijn, is een extra termijn van zes maanden nodig.

(7)

Beschikking 2004/162/EG moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/11

(1)

De maximumwaarden voor residuen („MRL's”) van farmacologisch werkzame stoffen die bestemd zijn om in de Unie te worden gebruikt in diergeneesmiddelen voor voedselproducerende dieren of in biociden die in de veehouderij worden gebruikt, moeten overeenkomstig Verordening (EG) nr. 470/2009 worden vastgesteld.

(2)

De farmacologisch werkzame stoffen en de indeling daarvan op basis van MRL's in levensmiddelen van dierlijke oorsprong zijn vastgelegd in de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 van de Commissie (2).

(3)

Rafoxanide is in tabel 1 van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 opgenomen als toegestane stof in spier, vetweefsel, lever en nieren van runderen en schapen, met uitzondering van dieren die melk voor menselijke consumptie produceren.

(4)

Bij het Europees Geneesmiddelenbureau is een verzoek om advies over de extrapolatie van de huidige vermelding voor rafoxanide voor melk van runderen ingediend.

(5)

Het Comité voor geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik heeft aanbevolen een voorlopige MRL voor rafoxanide voor melk van runderen en schapen vast te stellen en het verbod op het gebruik van die stof bij dieren die melk voor menselijke consumptie produceren, op te heffen.

(6)

De vermelding voor rafoxanide in tabel 1 van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 moet daarom worden gewijzigd om er de aanbevolen voorlopige MRL voor melk van runderen en schapen in op te nemen en het verbod op het gebruik van die stof bij dieren die melk voor menselijke consumptie produceren, te schrappen.

(7)

De voorlopige MRL die in die tabel voor rafoxanide is vastgesteld, moet op 31 december 2015 verstrijken.

(8)

De belanghebbenden moet een redelijke termijn worden geboden om eventuele maatregelen te nemen om aan de nieuwe MRL te voldoen.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/14

(1)

De maximumwaarden voor residuen (MRL's) van farmacologisch werkzame stoffen die bestemd zijn om in de Unie te worden gebruikt in diergeneesmiddelen voor voedselproducerende dieren of in biociden die in de veehouderij worden gebruikt, moeten overeenkomstig Verordening (EG) nr. 470/2009 worden vastgesteld.

(2)

De farmacologisch werkzame stoffen en de indeling daarvan op basis van MRL's in levensmiddelen van dierlijke oorsprong zijn vastgelegd in de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 van de Commissie (2).

(3)

Closantel is in tabel 1 van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 opgenomen als toegestane stof in spieren, vetweefsel, lever, nieren en melk van runderen en schapen. De vastgestelde voorlopige maximumwaarden voor residuen van die stof in melk van runderen en schapen zijn vervallen op 1 januari 2014.

(4)

Het Comité voor geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik heeft de verstrekte aanvullende gegevens beoordeeld en op grond daarvan aanbevolen de voorlopige MRL's voor closantel in melk van runderen en schapen als definitief vast te stellen.

(5)

De vermelding voor closantel in tabel 1 van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/17

(1)

De maximumwaarden voor residuen (MRL's) van farmacologisch werkzame stoffen die bestemd zijn om in de Unie te worden gebruikt in diergeneesmiddelen voor voedselproducerende dieren of in biociden die in de veehouderij worden gebruikt, moeten overeenkomstig Verordening (EG) nr. 470/2009 worden vastgesteld.

(2)

De farmacologisch werkzame stoffen en de indeling daarvan op basis van MRL's in levensmiddelen van dierlijke oorsprong zijn vastgelegd in de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 van de Commissie (2).

(3)

Clorsulon is in tabel 1 van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 opgenomen als toegestane stof in spieren, lever, nieren en melk van runderen. De vastgestelde voorlopige maximumwaarden voor residuen van die stof in melk van runderen zijn vervallen op 1 januari 2014.

(4)

Het Comité voor geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik heeft de verstrekte aanvullende gegevens beoordeeld en op grond daarvan aanbevolen de voorlopige MRL's voor clorsulon in melk van runderen als definitief vast te stellen.

(5)

De vermelding voor clorsulon in tabel 1 van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 37/2010 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/20

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag voor de verlening van een vergunning voor canthaxanthine ingediend. Bij die aanvraag waren de krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste gegevens en documenten gevoegd.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor een preparaat van canthaxanthine als toevoegingsmiddel voor diervoeding in de categorie „zoötechnische toevoegingsmiddelen” voor vermeerderingshennen.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 12 december 2012 (2) geconcludeerd dat het preparaat van canthaxanthine onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige effecten voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid en het milieu heeft en dat het gebruik van dat preparaat het voortplantingsvermogen van vermeerderingshennen kan stabiliseren. Specifieke eisen voor toezicht na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. De EFSA heeft ook het rapport over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel voor diervoeding geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium was ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van het preparaat van canthaxanthine blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning wordt voldaan. Het gebruik van het preparaat zoals omschreven in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/23

(1)

In bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 is een EU-lijst vastgesteld van voor gebruik in levensmiddelen goedgekeurde levensmiddelenadditieven en van de gebruiksvoorwaarden daarvoor.

(2)

Bij Verordening (EU) nr. 231/2012 van de Commissie (3) zijn de specificaties van de in de bijlagen II en III bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 opgenomen levensmiddelenadditieven vastgesteld.

(3)

Die lijsten kunnen volgens de in artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1331/2008 bedoelde uniforme procedure hetzij op initiatief van de Commissie, hetzij ingevolge een aanvraag worden bijgewerkt.

(4)

Op 13 september 2011 is een aanvraag ingediend voor goedkeuring van het gebruik van polyvinylalcohol-polyethyleenglycol-entcopolymeer (PVA-PEG-entcopolymeer) direct in water oplosbare omhullingsmiddelen voor voedingssupplementen Deze aanvraag is overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1331/2008 ter kennis van de lidstaten gebracht.

(5)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid heeft de veiligheid van PVA-PEG-entcopolymeer bij gebruik als levensmiddelenadditief beoordeeld en is tot de conclusie gekomen dat het gebruik ervan als omhullingsmiddel in vaste voedingssupplementen voor de voorgestelde toepassingen geen veiligheidsrisico oplevert (4).

(6)

PVA-PEG-entcopolymeer is bestemd voor gebruik in direct in water oplosbare omhullingsmiddelen voor voedingssupplementen. Het beschermt tegen onaangename smaak of geur, verbetert het aanzien, maakt tabletten gemakkelijker door te slikken, zorgt voor een herkenbaar uiterlijk en beschermt gevoelige werkzame bestanddelen. Een specifieke eigenschap van de stof is dat deze zeer flexibel is, een lage viscositeit heeft en snel oplost in zure, neutrale en basische waterige milieus. Het is dan ook passend om het gebruik van PVA-PEG-entcopolymeer als glansmiddel in vaste voedingssupplementen toe te staan en om aan dit additief het E-nummer E 1209 toe te wijzen.

(7)

Als PVA-PEG-entcopolymeer voor het eerst wordt opgenomen in de EU-lijsten van levensmiddelenadditieven die zijn vastgesteld in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008, moeten de specificaties ervan in Verordening (EU) nr. 231/2012 worden opgenomen.

(8)

De Verordeningen (EG) nr. 1333/2008 en (EU) nr. 231/2012 moeten derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/27

(1)

In Verordening (EG) nr. 1924/2006 is bepaald dat aanvragen om de verlening van een vergunning voor een gezondheidsclaim aan de bevoegde nationale autoriteit van de desbetreffende lidstaat moeten worden toegezonden. De bevoegde nationale autoriteit moet die aanvragen doorsturen naar de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA), hierna „de Autoriteit” genoemd. De Autoriteit moet een advies uitbrengen over de gezondheidsclaim en dat advies doorsturen naar de Commissie, die, rekening houdend met het advies van de Autoriteit, beslist of er een vergunning voor de gezondheidsclaim wordt verleend.

(2)

Op grond van artikel 16, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1924/2006, kan een positief advies van de Autoriteit betreffende de verlening van een vergunning voor een gezondheidsclaim specifieke voorwaarden voor het gebruik van de claim bevatten.

(3)

Vergunningen voor gezondheidsclaims kunnen worden gewijzigd naar aanleiding van een verzoek van de aanvrager of gebruiker, overeenkomstig artikel 19, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1924/2006, of naar aanleiding van een op eigen initiatief of op verzoek van een lidstaat of de Commissie door de Autoriteit uitgebracht advies, overeenkomstig artikel 19, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1924/2006.

(4)

Naar aanleiding van het advies dat de Autoriteit op grond van een verzoek van de Commissie en een soortgelijk verzoek van Frankrijk heeft uitgebracht betreffende de mogelijkheid om een kwantitatief effect aan te geven in gezondheidsclaims met betrekking tot de verlagende effecten van plantensterolen/plantenstanolesters op het LDL-cholesterol in het bloed (vragen nr. EFSA-Q-2009-00530 en nr. EFSA-Q-2009-00718) (2), heeft de Commissie de voorwaarden voor het gebruik van twee gezondheidsclaims in verband met de verlagende effecten van plantensterolen en plantenstanolesters op het bloedcholesterol, zoals vastgelegd in Verordening (EG) nr. 983/2009 van de Commissie (3), bij Verordening (EU) nr. 376/2010 (4) gewijzigd door een kwantitatief effect aan te geven. Bovendien heeft de Commissie op basis van hetzelfde advies van de Autoriteit bij Verordening (EU) nr. 384/2010 (5) een vergunning verleend voor een gezondheidsclaim betreffende de verlagende effecten van plantensterolen/plantenstanolesters op het LDL-cholesterol in het bloed en hierin gebruiksvoorwaarden vastgelegd in verband met de vermelding van een kwantitatief effect.

(5)

Na een aanvraag van Raisio Nutrition Ltd, ingediend overeenkomstig artikel 14, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1924/2006, moest de Autoriteit een advies uitbrengen over een gezondheidsclaim met betrekking tot de verlagende effecten van plantenstanolen in plantenstanolesters op het LDL-cholesterolgehalte in het bloed (vraag nr. EFSA-Q-2011-00851) (6). De door de aanvrager voorgestelde claim luidde als volgt: „Het is aangetoond dat de dagelijkse inname van 3 g plantenstanolen in estervorm het bloedcholesterol met 12 % verlaagt. Een hoog cholesterolgehalte is een risicofactor voor de ontwikkeling van coronaire hartziekten”. De aanvrager vroeg eveneens dat er zou worden vermeld dat de minimale duur om het effect te verkrijgen, één tot twee weken bedraagt, en dat er een vergunning zou worden verleend voor claims voor een uitgebreide reeks levensmiddelen, waaronder smeersels op basis van gele vetten, zuivelproducten, kaas, roggebrood, havermeel, producten op basis van gefermenteerde sojamelk (yoghurtachtige producten die kunnen worden opgedronken of opgelepeld) en melkdranken op basis van haver.

(6)

Op grond van de overgelegde gegevens concludeerde de Autoriteit in haar advies, dat de Commissie en de lidstaten op 16 mei 2012 hebben ontvangen, dat de inname van 3 g (tussen 2,7 en 3,3 g) plantenstanolesters per dag het LDL-cholesterol in het bloed met 11,4 % verlaagt (betrouwbaarheidsinterval van 95 %: 9,8-13,0 %) en dat de minimumduur die nodig is om het maximale verlagende effect van plantenstanolesters op het LDL-cholesterol in het bloed te bereiken, twee tot drie weken bedraagt. Bovendien concludeerde de Autoriteit dat er weliswaar op consistente wijze is aangetoond dat plantenstanolesters die worden toegevoegd aan levensmiddelen zoals margarineachtige smeersels, mayonaise, slasauzen en zuivelproducten zoals melk, yoghurt, met inbegrip van magere yoghurt, en kaas, het LDL-cholesterol in het bloed verlagen, maar dat de mate van het cholesterolverlagende effect van plantenstanolen bij toevoeging aan andere levensmiddelen minder duidelijk bewezen is.

(7)

Unilever PLC en Unilever NV hebben overeenkomstig artikel 19 van Verordening (EG) nr. 1924/2006 een aanvraag ingediend tot wijziging van de gebruiksvoorwaarden voor gezondheidsclaims met betrekking tot de verlagende effecten van plantensterolen en plantenstanolen op het LDL-cholesterol in het bloed (vraag nr. EFSA-Q-2011-01241) (7). De wijziging betrof de grootte van het verlagende effect op het LDL-cholesterol in het bloed (7-12 %) bij een dagelijkse inname van plantensterolen en plantenstanolen van 1,5 tot 3 g. De aanvragers vroegen voorts dat er zou worden vermeld dat de minimale duur om het effect te verkrijgen, één tot twee weken bedraagt.

(8)

Op grond van de overgelegde gegevens concludeerde de Autoriteit in haar advies, dat de Commissie en de lidstaten op 16 mei 2012 hebben ontvangen, dat de dagelijkse inname van 3 g (tussen 2,6 en 3,4 g) plantensterolen en plantenstanolesters het LDL-cholesterol in het bloed met 11,3 % verlaagt (95 %-betrouwbaarheidsinterval: 10,0-12,5 %) en dat de minimumduur die nodig is om het maximale effect van plantensterolen en plantenstanolen op het LDL-cholesterol in het bloed te bereiken, twee tot drie weken bedraagt. In haar beoordeling merkte de Autoriteit ook op dat de dagelijkse inname van 1,5 tot 3 g plantensterolen en plantenstanolen een vergelijkbaar effect heeft voor wat de verlaging van het LDL-cholesterol in het bloed betreft.

(9)

Volgens de voorwaarden voor het gebruik van de toegestane gezondheidsclaims voor plantensterolen, plantenstanolesters en plantensterolen/plantenstanolesters die zijn vastgelegd in de Verordeningen (EG) nr. 983/2009 en (EU) nr. 384/2010, mag voor levensmiddelen in bepaalde categorieën de grootte van het cholesterolverlagende effect van die stoffen worden vermeld. Bij verwijzing naar de grootte van het cholesterolverlagende effect moet de consument volgens die voorwaarden worden meegedeeld dat plantensterolen en/of plantenstanolesters bij een dagelijkse inname van 1,5 tot 2,4 g het LDL-cholesterol in het bloed binnen twee tot drie weken met 7 tot 10 % verlagen. Aangezien nieuwe gegevens hebben uitgewezen dat een grotere inname van deze stoffen, tot maximaal 3 g per dag, dit effect nog vergroot, moeten die gebruiksvoorwaarden rekening houdend met de wetenschappelijke adviezen van de Autoriteit worden aangepast, met name voor wat de informatie voor de consument over de grootte van het effect en de vereiste dagelijkse inname betreft.

(10)

Om ervoor te zorgen dat de bij Verordeningen (EG) nr. 983/2009 en (EU) nr. 384/2010 toegestane claims de consument niet in verwarring brengen of misleiden, moeten de gebruiksvoorwaarden betreffende de informatie voor de consument over de grootte van het cholesterolverlagende effect op coherente wijze worden vastgelegd. Aangezien plantensterolen en plantenstanolen bij een dagelijkse inname van 1,5 tot 3 g een vergelijkbaar effect hebben, is het wenselijk om voor plantensterolen, plantenstanolesters en plantensterolen/plantenstanolesters dezelfde effectgrootte aan te geven. In Verordening (EG) nr. 608/2004 van de Commissie (8) staat dat een inname van meer dan 3 g plantensterolen en plantenstanolen per dag moet worden vermeden. Het is bijgevolg raadzaam om in de gebruiksvoorwaarden steeds een maximale inname van 3 g te vermelden.

(11)

De Verordeningen (EG) nr. 983/2009 en (EU) nr. 384/2010 moeten dan ook dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(12)

Bij de in deze verordening vervatte maatregelen is rekening gehouden met de opmerkingen van de aanvragers en van het publiek die de Commissie overeenkomstig artikel 16, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1924/2006 heeft ontvangen.

(13)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

1)

De eerste vermelding (betreffende de gezondheidsclaim: „Het is aangetoond dat plantensterolen het bloedcholesterol verlagen. Een hoog cholesterolgehalte is een risicofactor voor de ontwikkeling van coronaire hartziekten”) wordt als volgt gewijzigd:

2)

De tweede vermelding (betreffende de gezondheidsclaim: „Het is aangetoond dat plantenstanolesters het bloedcholesterol verlagen. Een hoog cholesterolgehalte is een risicofactor voor de ontwikkeling van coronaire hartziekten”) wordt als volgt gewijzigd:

a)

de tekst in de vijfde kolom (Voorwaarden voor het gebruik van de claim) wordt vervangen door:

„Informatie voor de consument dat het gunstige effect wordt verkregen bij een dagelijkse inname van 1,5 à 3 g plantensterolen/stanolen. De grootte van het effect mag alleen worden vermeld voor levensmiddelen in de volgende categorieën: smeersels op basis van gele vetten, zuivelproducten, mayonaise en slasauzen. Als de grootte van het effect wordt vermeld, moeten het bereik van „7 tot 10 %” respectievelijk „10 tot 12,5 %” voor levensmiddelen die een dagelijkse inname van 1,5-2,4 g respectievelijk 2,5-3 g plantensterolen/stanolen opleveren, en de duur om het effect te verkrijgen, „na twee tot drie weken” aan de consument worden meegedeeld.”;

b)

de tekst in de zevende kolom (Referentie EFSA-advies) wordt vervangen door:

„Q-2008-779

Q-2009-00530 en Q-2009-00718

Q-2011-01241”.

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/31

(1)

Uit de ervaring met de tenuitvoerlegging van Verordening (EU) nr. 185/2010 van de Commissie (2) is gebleken dat er behoefte is aan wijzigingen van de uitvoeringsvoorwaarden van bepaalde gemeenschappelijke basisnormen.

(2)

Bepaalde specifieke maatregelen inzake luchtvaartbeveiliging moeten worden verduidelijkt, geharmoniseerd of vereenvoudigd, teneinde de juridische duidelijkheid te verbeteren, uiteenlopende interpretaties van de wetgeving te vermijden en te zorgen voor een zo goed mogelijke tenuitvoerlegging van de gemeenschappelijke basisnormen inzake luchtvaartbeveiliging.

(3)

De wijzigingen hebben betrekking op de tenuitvoerlegging van een beperkt aantal maatregelen inzake verboden voorwerpen, beveiliging van luchtvaartuigen, beveiligingsonderzoeken van vracht, post, vlucht- en luchthavenbenodigdheden en beveiligingsapparatuur.

(4)

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 272/2009 van de Commissie (3) moet de Commissie de gelijkwaardigheid erkennen van luchtvaartbeveiligingsnormen van derde landen en andere landen en gebieden waarop titel VI van het VWEU niet van toepassing is, voor zover aan de in die verordening vastgestelde criteria is voldaan.

(5)

De Commissie heeft gecontroleerd of luchthavens op Guernsey, het eiland Man en Jersey voldoen aan de criteria van deel E van de bijlage bij Verordening (EG) nr. 272/2009.

(6)

De bijlage bij Verordening (EU) nr. 185/2010 van de Commissie bevat een lijst van de derde landen en andere landen en gebieden waarop titel VI van het VWEU niet van toepassing is en waarvan de beveiligingsnormen als gelijkwaardig worden erkend aan de gemeenschappelijke basisnormen die zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 272/2009.

(7)

In Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie (4) en Verordening (EU) nr. 185/2010 zijn vergelijkbare beveiligingseisen vastgesteld voor entiteiten die actief zijn in de toeleveringsketen van vracht en post.

(8)

De luchtvaartbeveiligingseisen voor het programma van erkende agenten en bekende afzenders dat is vastgesteld in Verordening (EU) nr. 185/2010 en voor het douaneprogramma van geautoriseerde marktdeelnemers dat is vastgesteld in Verordening (EEG) nr. 2454/93 moeten verder op elkaar worden afgestemd om wederzijdse erkenning mogelijk te maken, teneinde de sector en de overheidsinstanties vooruit te helpen en tegelijk het huidige beveiligingsniveau te behouden.

(9)

Verordening (EU) nr. 185/2010 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de beveiliging van de burgerluchtvaart,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/47

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/49

(1)

De stof tris(2-chloorethyl)fosfaat (TCEP), CAS-nr. 115-96-8, is een fosfaatester die als vlamvertragende weekmaker in polymeren wordt gebruikt. TCEP wordt met name in de bouw, de meubelindustrie en de textielindustrie gebruikt. TCEP is krachtens Verordening (EG) nr. 1272/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 betreffende de indeling, etikettering en verpakking van stoffen en mengsels, tot wijziging en intrekking van de Richtlijnen 67/548/EEG en 1999/45/EG en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1907/2006 (2) ingedeeld als kankerverwekkend, categorie 2, en giftig voor de voortplanting, categorie 1B.

(2)

Bij Richtlijn 2009/48/EG zijn algemene eisen vastgesteld voor stoffen die krachtens Verordening (EG) nr. 1272/2008 zijn ingedeeld als kankerverwekkend, mutageen of giftig voor de voortplanting („CMR-stoffen”). Dergelijke stoffen mogen niet worden gebruikt in speelgoed, in bestanddelen van speelgoed of in microstructureel afzonderlijke delen van speelgoed, behalve indien zij niet toegankelijk zijn voor kinderen, indien dit gebruik is toegestaan bij een besluit van de Commissie of indien zij aanwezig zijn in een concentratie die afzonderlijk gelijk is aan of lager is dan de desbetreffende concentratie die is vastgesteld voor de indeling van mengsels die deze stoffen bevatten als CMR-stoffen. Zolang er geen specifieke voorschriften zijn, mag TCEP bijgevolg in speelgoed aanwezig zijn in een concentratie die gelijk is aan of lager is dan de desbetreffende concentratie die is vastgesteld voor de indeling van mengsels die deze stof bevatten als CMR-stoffen, namelijk 0,5 % vanaf 20 juli 2013 en 0,3 % vanaf 1 juni 2015.

(3)

In 2009 is TCEP uitgebreid beoordeeld op grond van Verordening (EEG) nr. 793/93 van de Raad van 23 maart 1993 inzake de beoordeling en de beperking van de risico's van bestaande stoffen (3). Uit het risicobeoordelingsverslag, getiteld „European Union Risk assessment on TCEP”, blijkt dat TCEP gemakkelijk migreert en bij inslikking leidt tot toxiciteit in de nieren, lever en hersenen, waardoor gezondheidsschade en mogelijk ook kanker ontstaat.

(4)

Het risicobeoordelingsverslag wijst ook uit dat TCEP sinds 2001 niet wordt geproduceerd in de EU. Ook het gebruik in de EU was afgenomen, aangezien TCEP geleidelijk door andere vlamvertragers werd vervangen. Toch kan niet worden uitgesloten dat TCEP in speelgoed aanwezig is, aangezien het meeste speelgoed dat op de EU-markt beschikbaar is, wordt ingevoerd en dus buiten de EU wordt gefabriceerd.

(5)

Om de gezondheidseffecten van TCEP in speelgoed te beoordelen en na te gaan of de algemene grenswaarden van Richtlijn 2009/48/EG geschikt zijn voor TCEP als CMR-stof, heeft de Commissie het Wetenschappelijk Comité voor gezondheids- en milieurisico's (SCHER) verzocht advies uit te brengen. In zijn advies van 22 maart 2012 getiteld „Opinion on tris(2-chloroethyl) phosphate (TCEP) in toys” heeft het SCHER aangegeven dat na herhaalde blootstelling aan 12 mg TCEP/kg lichaamsgewicht per dag gezondheidseffecten zijn waargenomen (met name in de nieren). Het SCHER merkte bovendien op dat het TCEP-gehalte dat door het Deense bureau voor milieubescherming in speelgoed is aangetroffen (0,5 tot 0,6 %), zoals vermeld in het verslag „Survey and risk assessment of perfume and flavours in toys and childcare articles. Survey of chemical substances in consumer products” van dat bureau, op zichzelf een risico voor kinderen inhoudt, ook als geen rekening wordt gehouden met andere blootstelling. Het SCHER concludeert dat, wanneer rekening wordt gehouden met de blootstelling aan TCEP via andere bronnen dan speelgoed (bv. lucht, stof), geen enkele aanvullende blootstelling via speelgoed veilig geacht kan worden; het beveelt daarom aan de grenswaarde voor TCEP in speelgoed vast te stellen op de detectiegrens van een voldoende gevoelige analysemethode.

(6)

Gezien het bovenstaande lijken de in Richtlijn 2009/48/EG vermelde algemene grenswaarden van 0,5 en 0,3 % niet toereikend om de gezondheid van kinderen te beschermen. Na raadpleging van de belanghebbenden werd vastgesteld dat de „detectiegrens van een voldoende gevoelige analysemethode” voor TCEP 5 mg/kg bedraagt. Aangezien deze grenswaarde een detectieniveau betreft, berust zij niet op een toxicologische benadering.

(7)

Het SCHER-advies van 22 maart 2012 betreft niet alleen TCEP, maar ook gehalogeneerde alternatieven voor TCEP, namelijk tris[2-chloor-1-(chloormethyl)ethyl]fosfaat (TDCP), CAS-nr. 13674-87-8, en tris(2-chloor-1-methylethyl)fosfaat (TCPP), CAS-nr. 13674-84-5. Deze alternatieven zijn in 2008 beoordeeld op grond van Verordening (EEG) nr. 793/93.

(8)

Het SCHER onderschrijft in zijn advies de conclusie van de risicobeoordelingen voor de alternatieven dat de structuren, de fysisch-chemische eigenschappen, de toxicokinetiek en de mutagene profielen van TCEP, TDCP en TCPP voldoende informatie opleveren om een kwalitatieve interpolatie te ondersteunen, die uitwijst dat TCPP mogelijk kankerverwekkend kan zijn door een niet-genotoxisch mechanisme. De interpolatie impliceert volgens het SCHER dat de overwegingen voor TCEP ook geldig zijn voor gehalogeneerde alternatieven, indien die bij de fabricage van speelgoed worden toegepast.

(9)

TDCP is krachtens Verordening (EG) nr. 1272/2008 ingedeeld als kankerverwekkend, categorie 2; TCPP is weliswaar niet ingedeeld, maar het SCHER heeft vastgesteld dat deze stof mogelijk kankerverwekkend kan zijn. Overeenkomstig bovenstaande overwegingen betreffende TCEP en het SCHER-advies moeten de grenswaarden voor TDCP en TCPP dan ook eveneens worden vastgesteld op 5 mg/kg.

(10)

In Richtlijn 2009/48/EG is bepaald dat, om de gezondheid van kinderen nader te beschermen, zo nodig specifieke grenswaarden voor chemische stoffen kunnen worden vastgesteld voor speelgoed dat bestemd is voor gebruik door kinderen jonger dan drie jaar of ander speelgoed dat bedoeld is om in de mond genomen te worden.

(11)

Richtlijn 2009/48/EG moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(12)

De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 47 van Richtlijn 2009/48/EG ingestelde comité,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/52

(1)

Uit de eerste herziening uit hoofde van artikel 10 van Richtlijn 2006/118/EG is gebleken dat er onvoldoende informatie beschikbaar is om in bijlage I bij die richtlijn nieuwe grondwaterkwaliteitsnormen voor verontreinigende stoffen vast te stellen; in bijlage II moet echter wel een aantal technische aanpassingen overeenkomstig artikel 8 van die richtlijn worden aangebracht.

(2)

Er moeten gemeenschappelijke beginselen worden toegepast voor de bepaling van achtergrondconcentraties om de vergelijkbaarheid van drempelwaarden te verbeteren.

(3)

Stikstof en fosfor in het grondwater kunnen een aanzienlijk risico van eutrofiëring opleveren voor bijbehorende oppervlaktewateren en daarvan rechtstreeks afhankelijke terrestrische ecosystemen. Naast nitraten en ammonium, die reeds respectievelijk in bijlage I en bijlage II bij Richtlijn 2006/118/EG zijn opgenomen, moeten lidstaten bij het vaststellen van de drempelwaarden ook rekening houden met nitriet, dat aan totaal stikstof bijdraagt, en totaal fosfor, hetzij als zodanig, hetzij in de vorm van fosfaten.

(4)

De noodzaak om over andere stoffen die een potentieel risico vormen nieuwe informatie te verkrijgen en daarmee rekening te houden, moet worden onderkend. Daarom moet in het kader van de gemeenschappelijke uitvoeringsstrategie van Richtlijn 2000/60/EG van het Europees Parlement en de Raad (2) een „watch list” (stoffenlijst) voor verontreinigende stoffen van het grondwater worden vastgesteld met het oog op de betere beschikbaarheid van monitoringsgegevens voor stoffen die een risico of potentieel risico voor grondwaterlichamen opleveren; dit maakt het bovendien makkelijker de stoffen aan te wijzen waarvoor grondwaterkwaliteitsnormen of drempelwaarden moeten worden vastgesteld, waaronder opkomende verontreinigende stoffen.

(5)

Met betrekking tot de eerste stroomgebiedbeheersplannen is de door de lidstaten verstrekte informatie over de verontreinigende stoffen en indicatoren waarvoor drempelwaarden zijn vastgesteld onvoldoende gebleken, met name wat de methodologieën voor de beoordeling van de chemische toestand van grondwater betreft, waardoor de resultaten niet goed konden worden beoordeeld en vergeleken. De toepasselijke eisen voor de te verstrekken informatie moeten met het oog op de transparantie van die evaluatie worden verduidelijkt en aangevuld. Ook zou de verstrekte informatie een betere vergelijking van de resultaten van de beoordeling van de chemische toestand tussen de lidstaten mogelijk maken en bijdragen aan een mogelijke toekomstige harmonisatie van methodologieën voor de vaststelling van drempelwaarden voor de grondwaterkwaliteit.

(6)

Richtlijn 2006/118/EG moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 9 van Richtlijn 2006/118/EG ingestelde comité,

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/56

21.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 182/61

(1)

De Europese Unie heeft een nieuwe richtlijn betreffende vervoerbare drukapparatuur (1) vastgesteld en Zwitserland heeft zijn wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen die krachtens artikel 1, lid 2, van de overeenkomst gelijkwaardig worden geacht met de hierboven vermelde wetgeving van de Europese Unie, gewijzigd.

(2)

Hoofdstuk 6, Drukapparatuur, van bijlage 1 moet worden gewijzigd om deze ontwikkelingen weer te geven.

(3)

De Europese Unie heeft een nieuwe verordening betreffende bouwproducten (2) (hierna „de bouwproductenverordening”) vastgesteld.

(4)

De Zwitserse bouwproductenwetgeving (federale wet en beschikking betreffende bouwproducten) wordt momenteel gewijzigd; de Zwitserse beschikking betreffende erkenning en aanwijzing (3), waarin de kadervereisten voor de erkenning en aanwijzing van Zwitserse overeenstemmingsbeoordelingsorganen zijn vastgesteld, is echter al van kracht.

(5)

Hoofdstuk 16, Voor de bouw bestemde producten, van bijlage 1 moet in eerste instantie worden gewijzigd wegens de vaststelling van de bouwproductenverordening van de Europese Unie en om de partijen gedurende een overgangsperiode, totdat de Zwitserse gelijkwaardige wetgeving is vastgesteld, in staat te stellen de overeenstemmingsbeoordelingsresultaten waaruit blijkt dat aan de bouwproductenverordening is voldaan, wederzijds te aanvaarden; zodra Zwitserse wetgeving is vastgesteld die gelijkwaardig is met de bouwproductenverordening, vervangen de partijen deze wijziging door een latere wijziging die rekening houdt met zowel de bouwproductenverordening als de herziene gelijkwaardige Zwitserse wetgeving. Er bestaat overeenstemming over dat dit besluit bedoeld is om de continuïteit van de werkzaamheden van de overeenstemmingsbeoordelingsorganen gedurende deze overgangsperiode te garanderen, en de toepassing van de beginselen van artikel 1 van de overeenkomst onverlet laat.

(6)

In artikel 10, lid 5, van de overeenkomst is bepaald dat het comité op voorstel van een van de partijen de bijlagen bij de overeenkomst kan wijzigen,

1.

Hoofdstuk 6, Drukapparatuur, van bijlage 1 bij de overeenkomst wordt gewijzigd overeenkomstig de bepalingen van aanhangsel A van dit besluit.

2.

De Zwitserse Bondsstaat aanvaardt de overeenstemmingsbeoordelingsresultaten van door de EU erkende overeenstemmingsbeoordelingsorganen die de overeenstemming overeenkomstig de vereisten van de bouwproductenverordening beoordelen. Totdat hoofdstuk 16 is gewijzigd naar aanleiding van de vaststelling van gelijkwaardige Zwitserse wetgeving, aanvaardt de Europese Unie de overeenstemmingsbeoordelingsresultaten van door Zwitserland erkende overeenstemmingsbeoordelingsorganen die de overeenstemming overeenkomstig de vereisten van de bouwproductenverordening beoordelen.

Hoofdstuk 16, Voor de bouw bestemde producten, van bijlage 1 bij de overeenkomst wordt gewijzigd overeenkomstig de bepalingen van aanhangsel B van dit besluit en is van toepassing gedurende de overgangsperiode tot aan die wijziging.

3.

Bijlage 1 bij de overeenkomst wordt gewijzigd overeenkomstig de bepalingen van aanhangsel C van dit besluit.

4.

Dit in tweevoud opgemaakt besluit wordt ondertekend door vertegenwoordigers van de partijen in het comité die gemachtigd zijn namens de partijen op te treden. Dit besluit treedt in werking op de datum waarop de laatste van deze handtekeningen is aangebracht.