(1)

Overeenkomstig artikel 80, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1107/2009 is Richtlijn 91/414/EEG van de Raad (2), wat de procedure en de goedkeuringsvoorwaarden betreft, van toepassing op werkzame stoffen waarvoor vóór 14 juni 2011 een besluit is vastgesteld overeenkomstig artikel 6, lid 3, van die richtlijn. Voor flubendiamide is bij Beschikking 2006/927/EG van de Commissie (3) aan de voorwaarden van artikel 80, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1107/2009 voldaan.

(2)

Griekenland heeft op 30 maart 2006 overeenkomstig artikel 6, lid 2, van Richtlijn 91/414/EEG van Bayer CropScience AG een aanvraag ontvangen tot opneming van de werkzame stof flubendiamide in bijlage I bij die richtlijn. Bij Beschikking 2006/927/EG is bevestigd dat het dossier „volledig” is, dat wil zeggen dat het in beginsel geacht kan worden aan de voorschriften inzake gegevens en informatie van de bijlagen II en III bij Richtlijn 91/414/EEG te voldoen.

(3)

Voor die werkzame stof zijn de uitwerking op de gezondheid van mens en dier en het milieueffect overeenkomstig artikel 6, leden 2 en 4, van Richtlijn 91/414/EEG beoordeeld voor de door de aanvrager voorgestelde toepassingen. Griekenland, de aangewezen lidstaat-rapporteur, heeft op 1 september 2008 een ontwerpbeoordelingsverslag ingediend. Overeenkomstig artikel 11, lid 6, van Verordening (EU) nr. 188/2011 van de Commissie (4) is de aanvrager op 14 juli 2011 om aanvullende informatie verzocht. In april 2012 heeft Griekenland de evaluatie van de aanvullende informatie ingediend in de vorm van een bijgewerkt ontwerpbeoordelingsverslag.

(4)

Het ontwerpbeoordelingsverslag is door de lidstaten en de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) onderzocht. De EFSA heeft haar conclusie over de risicobeoordeling van de werkzame stof flubendiamide als bestrijdingsmiddel (5) op 1 juli 2013 aan de Commissie voorgelegd. Het ontwerpbeoordelingsverslag en de conclusie van de EFSA zijn door de lidstaten en de Commissie in het kader van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid onderzocht en op 20 maart 2014 afgerond in de vorm van het evaluatieverslag van de Commissie voor flubendiamide.

(5)

Uit de verschillende onderzoeken is gebleken dat mag worden verwacht dat gewasbeschermingsmiddelen die flubendiamide bevatten, in het algemeen zullen voldoen aan de in artikel 5, lid 1, onder a) en b), en artikel 5, lid 3, van Richtlijn 91/414/EEG gestelde eisen, met name voor de toepassingen waarvoor zij zijn onderzocht en die zijn opgenomen in het evaluatieverslag van de Commissie. Daarom moet flubendiamide worden goedgekeurd.

(6)

Er moet een redelijke termijn worden vastgesteld voordat goedkeuring wordt verleend, zodat de lidstaten en de belanghebbende partijen zich kunnen voorbereiden op de nieuwe eisen die uit de goedkeuring voortvloeien.

(7)

Onverminderd de verplichtingen uit hoofde van Verordening (EG) nr. 1107/2009 als gevolg van de goedkeuring en rekening houdend met de specifieke situatie die is ontstaan door de overgang van Richtlijn 91/414/EEG naar Verordening (EG) nr. 1107/2009 is het volgende echter van toepassing. De lidstaten moet een periode van zes maanden na de goedkeuring worden toegestaan om de toelatingen van gewasbeschermingsmiddelen die flubendiamide bevatten, opnieuw te onderzoeken. De lidstaten moeten naargelang het geval de toelatingen wijzigen, vervangen of intrekken. In afwijking van die termijn moet een langere termijn worden vastgesteld voor de indiening en evaluatie van de bijwerking van het volledige dossier conform bijlage III, zoals vastgesteld in Richtlijn 91/414/EEG, voor elk gewasbeschermingsmiddel en elke beoogde toepassing volgens de uniforme beginselen.

(8)

Uit de ervaring met opnemingen in bijlage I bij Richtlijn 91/414/EEG van werkzame stoffen die in het kader van Verordening (EEG) nr. 3600/92 van de Commissie (6) zijn onderzocht, is gebleken dat de uitlegging van de verplichtingen van houders van bestaande toelatingen wat de toegang tot gegevens betreft, problemen kan opleveren. Om verdere problemen te voorkomen, moeten de verplichtingen van de lidstaten daarom worden verduidelijkt, en met name de plicht om te verifiëren of de houder van een toelating toegang tot een dossier verschaft dat aan de vereisten van bijlage II bij die richtlijn voldoet. Deze verduidelijking legt de lidstaten of de houders van toelatingen echter ten opzichte van de tot nu toe goedgekeurde richtlijnen tot wijziging van bijlage I bij die richtlijn of de verordeningen tot goedkeuring van werkzame stoffen geen nieuwe verplichtingen op.

(9)

Overeenkomstig artikel 13, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1107/2009 moet de bijlage bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 540/2011 van de Commissie (7) dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

(1)

Verordening (EG) nr. 853/2004 stelt specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong vast. Zij bevat onder meer voorschriften voor de productie en het in de handel brengen van vlees van vrij wild. Exploitanten van levensmiddelenbedrijven moeten ervoor zorgen dat dergelijk vlees alleen in de handel wordt gebracht als het wordt geproduceerd overeenkomstig bijlage III, sectie IV, bij die verordening.

(2)

In Richtlijn 89/662/EEG van de Raad (3) wordt bepaald dat de lidstaten erop moeten toezien dat veterinaire controles bij de oorsprong en ter bestemming worden verricht op producten van dierlijke oorsprong die binnen de EU in de handel worden gebracht.

(3)

Uit de audits die het Voedsel- en Veterinair Bureau van de Europese Commissie op het niveau van de Unie heeft uitgevoerd in de lidstaten, is naar voren gekomen dat het verhandelen van niet-gevild grof vrij wild van een jachtlocatie naar een erkende wildverwerkingsinrichting die zich op het grondgebied van een andere lidstaat bevindt, een gangbare praktijk is voor een aanzienlijk deel van het in de Unie geproduceerde vlees van vrij wild.

(4)

Deze praktijk heeft geleid tot onzekerheden over de praktische toepassing van de huidige bepalingen van Verordening (EG) nr. 853/2004 en de noodzaak om te voldoen aan de bepalingen van Richtlijn 89/662/EEG, en met name aan de verplichting om te zorgen voor een passend niveau van officiële controles bij de oorsprong.

(5)

Om ervoor te zorgen dat de bepalingen van Verordening (EG) nr. 853/2004 en van Richtlijn 89/662/EEG worden nageleefd, is daarom een aanvulling nodig op de bepalingen van Verordening (EG) nr. 853/2004 betreffende het vervoer van en de handel in niet-gevild grof vrij wild in de vorm van certificering van de naleving van de EU-bepalingen op de plaats van oorsprong. Om onevenredig hoge administratieve lasten te vermijden, moet een alternatieve aanpak op basis van een verklaring van een deskundige worden toegestaan indien de wildverwerkingsinrichting in de buurt van het jachtterrein zich in een andere lidstaat bevindt.

(6)

Verordening (EG) nr. 853/2004 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

Bijlage I, sectie IV, hoofdstuk VIII, bij Verordening (EG) nr. 854/2004 bevat de specifieke voorschriften voor officiële controles betreffende vlees van vrij wild. Volgens de bepalingen van dat hoofdstuk moet de officiële dierenarts van de wildverwerkingsinrichting bij de postmortemkeuring rekening houden met de verklaring of de informatie die de bij de jacht betrokken deskundige heeft verstrekt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 853/2004. In gevallen waarin niet-gevild grof vrij wild wordt vervoerd vanuit een jachtlocatie in een andere lidstaat, dienen de officiële dierenartsen tevens te controleren of de zending vergezeld gaat van het desbetreffende certificaat en rekening te houden met de informatie in dat certificaat.

(8)

Verordening (EG) nr. 854/2004 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1126/2008 van de Commissie (2) is een aantal op 15 oktober 2008 bestaande internationale standaarden en interpretaties goedgekeurd.

(2)

Op 20 mei 2013 heeft de International Accounting Standards Board Interpretatie 21 van het International Financial Reporting Interpretations Committee (IFRIC) Heffingen gepubliceerd.

(3)

Bij de toepassing van International Accounting Standard 37 Voorzieningen, voorwaardelijke verplichtingen en voorwaardelijke activa hebben zich uiteenlopende praktijken ontwikkeld wat het tijdstip betreft waarop een entiteit overgaat tot de opname van een verplichting tot betaling van een heffing.

(4)

Doel van IFRIC-interpretatie 21 is leidraden te verschaffen voor een passende administratieve verwerking van heffingen die onder het toepassingsgebied van International Accounting Standard 37 vallen, zodat jaarrekeningen beter vergelijkbaar zijn voor gebruikers.

(5)

Overleg met de werkgroep van technische deskundigen van de European Financial Reporting Advisory Group heeft bevestigd dat IFRIC-interpretatie 21 beantwoordt aan de in artikel 3, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1606/2002 vervatte technische goedkeuringscriteria.

(6)

Verordening (EG) nr. 1126/2008 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Regelgevend Comité voor financiële verslaglegging,

(1)

In artikel 139, lid 1, onder a), van Verordening (EU) nr. 1308/2013 is bepaald dat de in artikel 140, lid 2, van die verordening bedoelde producten mogen worden vervaardigd met behulp van suiker die boven de in artikel 136 van die verordening bedoelde quota is geproduceerd. Deze producten mogen echter ook worden vervaardigd met behulp van in de Unie ingevoerde suiker. Om de voor deze productie vereiste grondstofvoorziening te garanderen, is het dienstig de toepassing van de invoerrechten voor bepaalde hoeveelheden industriële suiker te schorsen.

(2)

Uit de ervaring van de laatste verkoopseizoenen is gebleken dat de schorsing van de invoerrechten op een hoeveelheid van 400 000 ton voor de productie van de in artikel 140, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 bedoelde producten bestemde suiker per verkoopseizoen volstaat om de grondstofvoorziening die nodig is voor de vervaardiging van deze producten in de Unie in de loop van het betrokken verkoopseizoen te garanderen.

(3)

Om de belanghebbenden de zekerheid te bieden dat de voor de vervaardiging van de in artikel 140, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 bedoelde producten vereiste grondstoffen elk verkoopseizoen tot het einde van de quotaregeling voortdurend beschikbaar zijn, is het dienstig te voorzien in de schorsing van de invoerrechten voor een bepaalde hoeveelheid suiker voor elk van de drie volgende verkoopseizoenen: 2014/2015 tot en met 2016/2017.

(4)

Bovendien zijn in artikel 11 van Verordening (EG) nr. 891/2009 van de Commissie (2) de beheersvoorschriften vastgesteld voor de tariefcontingenten voor suiker voor industriële invoer met volgnummer 09.4390.

(5)

Het is derhalve noodzakelijk vast te stellen voor welke hoeveelheden industriële suiker geen invoerrechten gelden voor de verkoopseizoenen 2014/2015 tot en met 2016/2017.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

(1)

Verordening (EG) nr. 853/2004 stelt specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong vast. Zij bevat onder meer voorschriften voor de productie en het in de handel brengen van vlees van vrij wild. De exploitanten van levensmiddelenbedrijven moeten ervoor zorgen dat dergelijk vlees alleen in de handel wordt gebracht indien het wordt geproduceerd overeenkomstig bijlage III, sectie IV, bij die verordening.

(2)

Verordening (EG) nr. 853/2004 bepaalt tevens dat er modellen worden vastgesteld van certificaten waarvan de zendingen producten van dierlijke oorsprong vergezeld moeten gaan.

(3)

Verordening (EU) nr. 633/2014 van de Commissie (2) tot wijziging van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 853/2004 bepaalt dat niet-onthuid grof vrij wild naar een in een andere lidstaat gevestigde wildbewerkingsinrichting mag worden verzonden op voorwaarde dat het tijdens het vervoer naar die wildbewerkingsinrichting vergezeld gaat van een certificaat waaruit blijkt dat wordt voldaan aan bijlage III, sectie IV, bij Verordening (EG) nr. 853/2004.

(4)

Om de handel in niet-onthuid grof vrij wild te vergemakkelijken, moet een modelcertificaat voor het handelsverkeer tussen de lidstaten beschikbaar worden gesteld.

(5)

Aangezien niet-onthuide kadavers van grof vrij wild drager kunnen zijn van ziektekiemen die bij dieren ziekten veroorzaken, mag het grof wild niet zijn verzameld in gebieden waarvoor om gezondheidsredenen voor de betrokken soort een verbodsmaatregel of een beperkende maatregel is ingesteld overeenkomstig de nationale of Uniewetgeving. De handel in niet-onthuide kadavers van wilde zwijnen mag alleen plaatsvinden met inachtneming van Uitvoeringsbesluit 2013/764/EU van de Commissie (3).

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

(1)

Verordening (EG) nr. 1979/2006 van de Commissie (2) heeft betrekking op de opening en de wijze van beheer van tariefcontingenten voor uit derde landen ingevoerde conserven van paddenstoelen.

(2)

De overeenkomst in de vorm van een briefwisseling tussen de Europese Unie en de Volksrepubliek China uit hoofde van artikel XXIV, lid 6, en artikel XXVIII van de Algemene Overeenkomst inzake Tarieven en Handel (GATT) 1994 betreffende de wijziging van de concessies die vervat zijn in de lijsten van verbintenissen van de Republiek Bulgarije en Roemenië, in verband met hun toetreding tot de Europese Unie (3) — goedgekeurd bij Besluit 2014/116/EU van de Raad (4) — voorziet in de toevoeging van 800 ton (uitgedrukt in uitgelekt gewicht) aan het aan de Volksrepubliek China toegewezen EU-tariefcontingent voor verduurzaamde paddenstoelen van de soort Agaricus van de GN-codes 0711 51 00 , 2003 10 20 en 2003 10 30 .

(3)

De verhoging van dit tariefcontingent moet worden weergegeven in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1979/2006.

(4)

Verordening (EG) nr. 1979/2006 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

(1)

Op 15 november 2007 heeft de Raad Verordening (EG) nr. 31/2008 betreffende de sluiting van een Partnerschapsovereenkomst in de visserijsector tussen de Europese Gemeenschap en de Republiek Madagaskar (1) vastgesteld (hierna „de partnerschapsovereenkomst” genoemd).

(2)

De Unie heeft met de Republiek Madagaskar onderhandeld over een nieuw Protocol waarbij aan de vaartuigen van de Unie vangstmogelijkheden worden geboden in de wateren waarover Madagaskar de soevereiniteit of de jurisdictie voor visserijaangelegenheden heeft (hierna: „het nieuwe protocol” genoemd).

(3)

Dit nieuwe protocol is op grond van Besluit 2012/826/EU van de Raad (2) ondertekend en wordt vanaf 28 november 2012 voorlopig toegepast.

(4)

Het protocol dient te worden goedgekeurd,

(1)

Overeenkomstig artikel 6 van Besluit nr. 445/2014/EU dient er een jury van onafhankelijke deskundigen („de jury”) te worden ingesteld, die belast is met de selectie- en monitoringprocedures. De jury dient te bestaan uit tien deskundigen die worden benoemd door de instellingen en organen van de Unie; drie onder hen dienen door de Raad voor een periode van drie jaar te worden benoemd. Wat echter de instelling van de eerste jury betreft, dient de Raad zijn deskundigen voor één jaar te benoemen, teneinde een in de tijd gespreide vervanging van deskundigen mogelijk te maken en aldus te voorkomen dat ervaring en kennis verloren gaan.

(2)

De instellingen en organen zijn gerechtigd de deskundigen overeenkomstig hun respectieve procedures te selecteren. Overeenkomstig artikel 6, lid 3, eerste alinea, van Besluit nr. 445/2014/EU dienen de deskundigen echter te worden geselecteerd uit een groep van potentiële Europese deskundigen die door de Commissie wordt voorgesteld.

(3)

Overeenkomstig artikel 6, lid 3, vierde alinea, van Besluit nr. 445/2014/EU dienen de instellingen en organen van de Unie er bij het selecteren van hun deskundigen zorg voor te dragen dat de complementariteit van de competenties, een evenwichtige geografische spreiding en het genderevenwicht gewaarborgd zijn in de algehele samenstelling van de jury.

(4)

De Raad dient de praktische en procedurele regelingen vast te stellen voor de benoeming van zijn drie deskundigen in de jury.

(5)

Deze regelingen dienen eerlijk, niet-discriminerend, transparant en gemakkelijk uitvoerbaar te zijn,

(1)

Bij Besluit 2013/412/Euratom (1) heeft de Raad de leden van het Wetenschappelijk en Technisch Comité („het Comité”) benoemd voor het tijdvak van 25 juli 2013 tot en met 24 juli 2018.

(2)

Door het aftreden van de heer Edouard SINNER is een zetel in bovengenoemd comité vrijgekomen. Derhalve dient een nieuw lid te worden benoemd voor de resterende duur van de ambtstermijn van de heer Edouard SINNER,

(1)

Richtlijn 96/23/EG stelt controlemaatregelen vast voor de in bijlage I bij die richtlijn vermelde stoffen en groepen residuen. Bedoelde richtlijn vereist dat derde landen waaruit de lidstaten door die richtlijn bestreken dieren en dierlijke producten mogen invoeren, een residubewakingsplan indienen dat de nodige garanties biedt. Dit plan moet ten minste de groepen residuen en stoffen omvatten die in die bijlage I zijn vermeld.

(2)

Bij Besluit 2011/163/EU van de Commissie (2) zijn de in artikel 29 van Richtlijn 96/23/EG bedoelde plannen („de plannen”) goedgekeurd die bepaalde in de lijst van de bijlage bij dat besluit opgenomen derde landen hadden ingediend voor de in die lijst genoemde dieren en dierlijke producten.

(3)

In het licht van de door bepaalde derde landen ingediende recente plannen en de door de Commissie verkregen aanvullende informatie is het nodig dat de lijst van derde landen waaruit de lidstaten bepaalde dieren en dierlijke producten mogen invoeren, als bedoeld in Richtlijn 96/23/EG en momenteel opgenomen in de lijst van de bijlage bij Besluit 2011/163/EU („de lijst”), wordt bijgewerkt.

(4)

De Pitcairneilanden hebben bij de Commissie een plan voor honing ingediend. Dat plan biedt voldoende garanties en moet worden goedgekeurd. Een vermelding voor de Pitcairneilanden voor honing moet daarom in de lijst worden opgenomen.

(5)

Rwanda heeft bij de Commissie een plan voor honing ingediend. Dat plan biedt voldoende garanties en moet worden goedgekeurd. Een vermelding voor Rwanda voor honing moet daarom in de lijst worden opgenomen.

(6)

Oekraïne heeft bij de Commissie een plan voor runderen en varkens ingediend. Dat plan biedt voldoende garanties en moet worden goedgekeurd. Vermeldingen voor Oekraïne voor runderen en varkens moeten daarom in de lijst worden opgenomen.

(7)

De Verenigde Arabische Emiraten zijn momenteel opgenomen in de lijst voor aquacultuurproducten en melk (alleen kamelenmelk). De Verenigde Arabische Emiraten hebben echter niet het door artikel 29 van Richtlijn 96/23/EG vereiste plan voor aquacultuurproducten ingediend. De vermelding voor de Verenigde Arabische Emiraten voor aquacultuurproducten moet daarom uit de lijst worden geschrapt.

(8)

Besluit 2011/163/EU moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

(1)

Uitvoeringsbesluit 2012/138/EU (2) staat het binnenbrengen in de Unie toe van planten die gedurende een periode van ten minste twee jaar vóór de uitvoer zijn geteeld in een plaats van productie die vrij is van Anoplophora chinensis (Forster) (hierna „nader omschreven organisme” genoemd).

(2)

Uit door China verstrekte informatie blijkt dat planten die jonger zijn dan twee jaar en die permanent zijn geteeld in een plaats van productie die weliswaar niet is gelegen in een ziektevrij gebied maar die vrij van het nader omschreven organisme is verklaard, geen extra risico van het binnenbrengen van dat organisme meebrengen. Daarom is het passend, de invoer van dergelijke planten toe te staan.

(3)

Het is ook wenselijk om het binnenbrengen van dergelijke planten uit andere derde landen en vervoer binnen de Unie toe te staan.

(4)

Bijlage I bij Uitvoeringsbesluit 2012/138/EU moet dan ook dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Plantenziektekundig Comité,

(1)

Artikel 3, lid 1, van Richtlijn 2001/95/EG verplicht producenten ertoe uitsluitend veilige producten op de markt te brengen.

(2)

Volgens artikel 3, lid 2, tweede alinea, van Richtlijn 2001/95/EG wordt een product verondersteld veilig te zijn, wat de risico's en risicocategorieën betreft die zijn geregeld in de betrokken nationale normen, wanneer het voldoet aan de niet-bindende nationale normen tot omzetting van Europese normen waarvan de referenties door de Commissie overeenkomstig artikel 4, lid 2, van die richtlijn in het Publicatieblad van de Europese Unie zijn bekendgemaakt.

(3)

Krachtens artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2001/95/EG worden Europese normen door Europese normalisatieorganisaties (ENO's) vastgesteld op basis van door de Commissie verleende mandaten.

(4)

Krachtens artikel 4, lid 2, van Richtlijn 2001/95/EG moet de Commissie de referenties van die normen bekendmaken.

(5)

Op 27 juli 2011 stelde de Commissie Besluit 2011/476/EU inzake de veiligheidseisen waaraan Europese normen voor vast opgestelde trainingsapparatuur krachtens Richtlijn 2001/95/EG van het Europees Parlement en de Raad moeten voldoen (2) vast.

(6)

Op 5 september 2012 gaf de Commissie de ENO's onder nr. M/506 een normalisatiemandaat voor de ontwikkeling van Europese normen voor vast opgestelde trainingsapparatuur met als doel de voornaamste met dergelijke apparatuur verbonden risico's aan te pakken, uitgaande van het principe dat het risico van letsel of aantasting van de gezondheid en de veiligheid bij een normaal, verantwoord en te verwachten gebruik van vast opgestelde trainingsapparatuur door middel van het ontwerp of veiligheidsmaatregelen zo veel mogelijk moet worden beperkt. Volgens het mandaat moest het volgende in aanmerking worden genomen: de stabiliteit van vrijstaande apparatuur; scherpe randen en bramen; uiteinden van buizen; punten met beknellings- en kneuzingsgevaar door draaiende of anderszins bewegende delen binnen de toegankelijke omgeving; gewichten; op- en afklimmen van de apparatuur; instel- en vergrendelingsmechanismen; kabels, riemen en kettingen; draadkabels en katrollen; leirollen voor touwen en riemen; intrekpunten; plaatsing van de handgrepen; geïntegreerde, aangebrachte en draaiende handgrepen; elektrische veiligheid; en blokkeermogelijkheid voor de uitschakeling van de stroom.

(7)

Het Europees Comité voor normalisatie (CEN) heeft de reeks Europese normen EN 957 (delen 2 en 4 tot en met 10) en de Europese norm EN ISO 20957 (deel 1) voor vast opgestelde trainingsapparatuur vastgesteld die binnen de reikwijdte van het mandaat van de Commissie vallen.

(8)

De Europese normenreeks EN 957 (delen 2 en 4 tot en met 10) en de Europese norm EN ISO 20957 (deel 1) voor vast opgestelde trainingsapparatuur beantwoorden aan mandaat M/506 en voldoen aan het algemene veiligheidsvereiste van Richtlijn 2001/95/EG. De referenties ervan moeten dienovereenkomstig in het Publicatieblad van de Europese Unie worden bekendgemaakt.

(9)

Op 27 juli 2011 stelde de Commissie Besluit 2011/479/EU inzake de veiligheidseisen waaraan Europese normen voor turntoestellen krachtens Richtlijn 2001/95/EG van het Europees Parlement en de Raad moeten voldoen (3) vast.

(10)

Op 5 september 2012 gaf de Commissie de ENO's onder nr. M/507 een normalisatiemandaat voor de ontwikkeling van Europese normen voor turntoestellen met als doel de voornaamste met die toestellen verbonden risico's aan te pakken, namelijk risico's als gevolg van: onvoldoende draagvermogen van het toestel, verlies aan stabiliteit van het toestel, het gebruik van elektrische energie en van stroomcircuits, toegepaste mechanische of hydraulische energie, het gebruik van het toestel zelf (waaronder vallen, snijwonden, beknelling, verstikking, botsingen en overbelasting van het lichaam), de toegankelijkheid van het toestel (met inbegrip van toegankelijkheid in het geval van defecten en noodsituaties), mogelijke interacties tussen het toestel en toevallige omstanders (bijvoorbeeld toeschouwers), onvoldoende onderhoud, de montage, demontage en hantering van de toestellen, en de blootstelling aan chemische stoffen.

(11)

Het Europees Comité voor normalisatie (CEN) heeft tien Europese normen vastgesteld voor turntoestellen die binnen de reikwijdte van het mandaat van de Commissie vallen.

(12)

Deze tien Europese normen voor turntoestellen beantwoorden aan mandaat M/507 en voldoen aan het algemene veiligheidsvereiste van Richtlijn 2001/95/EG. De referenties ervan moeten dienovereenkomstig in het Publicatieblad van de Europese Unie worden bekendgemaakt.

(13)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij Richtlijn 2001/95/EG ingestelde comité,

a)

EN ISO 20957-1:2013 „Vast opgestelde trainingsapparatuur — Deel 1: Algemene veiligheidseisen en beproevingsmethoden (ISO 20957-1:2013)”,

b)

EN 957-2:2003 „Vast opgestelde trainingsapparatuur — Deel 2: Krachttrainingsapparatuur, aanvullende bijzondere veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

c)

EN 957-4:2006+A1:2010 „Vast opgestelde trainingsapparatuur — Deel 4: Krachttrainingsbanken, aanvullende bijzondere veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

d)

EN 957-5:2009 „Vast opgestelde trainingsapparatuur — Deel 5: Trainingsapparatuur met pedalen, aanvullende bijzondere veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

e)

EN 957-6:2010 „Vast opgestelde trainingsapparatuur — Deel 6: Tredmolens, aanvullende specifieke veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

f)

EN 957-7:1998 „Vast opgestelde trainingsapparatuur — Deel 7: Roeiapparaten, aanvullende bijzondere veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

g)

EN 957-8:1998 „Vast opgestelde trainingsapparatuur — Deel 8: Stap-, traploop- en klimapparaten — Aanvullende bijzondere veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

h)

EN 957-9:2003 „Vast opgestelde trainingsapparatuur — Deel 9: Elliptische oefentoestellen, additionele veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

i)

EN 957-10:2005 „Vast opgestelde trainingsapparatuur — Deel 10: Trainingsfietsen met een vast wiel of zonder freewheel, aanvullende specifieke veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

j)

EN 913:2008 „Turntoestellen — Algemene veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

k)

EN 914:2008 „Turntoestellen — Bruggen met gelijke liggers en bruggen met ongelijke liggers — Eisen en beproevingsmethoden inclusief veiligheid”,

l)

EN 915:2008 „Turntoestellen — Bruggen met ongelijke liggers — Functionele eisen en veiligheidseisen, beproevingsmethoden”,

m)

EN 916:2003 „Turntoestellen — Springkasten — Eisen (inclusief veiligheid) en beproevingsmethoden”,

n)

EN 12196:2003 „Turntoestellen — Paarden en turnbokken — Functionele- en veiligheidseisen, beproevingsmethoden”,

o)

EN 12197:1997 „Turntoestellen — Rekstokken — Veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

p)

EN 12346:1998 „Turntoestellen — Balken, ladders en klimrekken — Veiligheidseisen en beproevingsmethoden”,

q)

EN 12432:1998 „Turntoestellen — Evenwichtsbalken — Functionele en veiligheidseisen, beproevingsmethoden”,

r)

EN 12655:1998 „Turntoestellen — Ringentoestellen — Functionele en veiligheidseisen, beproevingsmethoden”,

s)

EN 13219:2008 „Turntoestellen — Trampolines — Functionele en veiligheidseisen, beproevingsmethoden”.

(1)

Artikel 3, lid 1, van Richtlijn 2001/95/EG verplicht producenten ertoe uitsluitend veilige producten op de markt te brengen.

(2)

Volgens artikel 3, lid 2, tweede alinea, van Richtlijn 2001/95/EG wordt een product verondersteld veilig te zijn, wat de risico's en risicocategorieën betreft die zijn geregeld in de betrokken nationale normen, wanneer het voldoet aan de niet-bindende nationale normen tot omzetting van Europese normen waarvan de referenties door de Commissie overeenkomstig artikel 4, lid 2, van die richtlijn in het Publicatieblad van de Europese Unie zijn bekendgemaakt.

(3)

Krachtens artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2001/95/EG worden Europese normen door Europese normalisatieorganisaties (ENO's) vastgesteld op basis van door de Commissie verleende mandaten.

(4)

Krachtens artikel 4, lid 2, van Richtlijn 2001/95/EG moet de Commissie de referenties van die normen bekendmaken.

(5)

Op 7 januari 2010 stelde de Commissie Besluit 2010/11/EU vast inzake de veiligheidseisen waaraan Europese normen voor door de consument gemonteerde kinderveilige vergrendelingen voor ramen en balkondeuren krachtens Richtlijn 2001/95/EG moeten voldoen (2).

(6)

Op 10 mei 2010 gaf de Commissie de ENO's onder nr. M/465 een mandaat voor de opstelling van een Europese norm voor door de consument gemonteerde kinderveilige vergrendelingen voor ramen en balkondeuren met als doel het risico van verstikking als gevolg van kleine onderdelen, het risico van fysiek letsel als gevolg van scherpe randen en uitstekende delen en het risico van beknelling van vingers aan te pakken. Volgens het mandaat moesten bovendien geschikte tests worden vastgesteld betreffende de kinderveiligheid van de vergrendelingen, het behoud van de structurele integriteit ervan gedurende de gehele verwachte levensduur en de verouderings- en weerbestendigheid ervan.

(7)

Ingevolge het mandaat van de Commissie heeft het Europees Comité voor Normalisatie (CEN) de Europese norm EN 16281:2013 voor door de consument gemonteerde kinderveilige vergrendelingen voor ramen en balkondeuren vastgesteld.

(8)

De Europese norm EN 16281:2013 beantwoordt aan mandaat M/465 en voldoet aan het algemene veiligheidsvereiste van Richtlijn 2001/95/EG. De referentie ervan moet dienovereenkomstig worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(9)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij Richtlijn 2001/95/EG ingestelde comité,

(1)

Artikel 3, lid 1, van Richtlijn 2001/95/EG verplicht producenten ertoe uitsluitend veilige producten op de markt te brengen.

(2)

Volgens artikel 3, lid 2, tweede alinea, van Richtlijn 2001/95/EG wordt een product verondersteld veilig te zijn, wat de risico's en risicocategorieën betreft die zijn geregeld in de betrokken nationale normen, wanneer het voldoet aan de niet-bindende nationale normen tot omzetting van Europese normen waarvan de referenties door de Commissie overeenkomstig artikel 4, lid 2, van die richtlijn in het Publicatieblad van de Europese Unie zijn bekendgemaakt.

(3)

Krachtens artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2001/95/EG worden Europese normen door Europese normalisatieorganisaties (ENO's) vastgesteld op basis van door de Commissie verleende mandaten.

(4)

Krachtens artikel 4, lid 2, van Richtlijn 2001/95/EG moet de Commissie de referenties van die normen bekendmaken.

(5)

Op 21 april 2005 stelde de Commissie Beschikking 2005/323/EG vast inzake de veiligheidseisen waaraan de Europese normen met betrekking tot drijvende vrijetijdsartikelen voor gebruik op en in het water krachtens Richtlijn 2001/95/EG van het Europees Parlement en de Raad (2) moeten voldoen.

(6)

Op 6 september 2005 gaf de Commissie de ENO's onder nr. M/372 een mandaat voor de opstelling van Europese normen om de voornaamste aan drijvende vrijetijdsartikelen voor gebruik op en in het water verbonden risico's aan te pakken, met name (bijna-)verdrinkingsongevallen en andere risico's zoals die welke verband houden met het ontwerp van het product, bijvoorbeeld wegdrijven, verlies van houvast, val van grote hoogte, boven of onder het wateroppervlak beklemd of verstrikt raken, plotseling verlies van het drijfvermogen, kapseizen, koudeshock en andere aan het gebruik ervan inherente risico's zoals aanvaring en botsing, en risico's als gevolg van wind, stromingen en getijden.

(7)

Ingevolge het mandaat van de Commissie heeft het Europees Comité voor Normalisatie (CEN) een reeks Europese normen (EN 15649, delen 1 tot en met 7) met betrekking tot drijvende vrijetijdsartikelen vastgesteld; op 18 juli 2013 stelde de Commissie Uitvoeringsbesluit 2013/390/EU (3) vast, waarin wordt verklaard dat de Europese normen EN 15649 (delen 1 tot en met 7) voor drijvende vrijetijdsartikelen voldoen aan het algemene veiligheidsvereiste van Richtlijn 2001/95/EG voor de risico's waarop zij betrekking hebben, en maakte zij de referenties ervan bekend in deel C van het Publicatieblad van de Europese Unie.

(8)

Sindsdien heeft het CEN de volgende Europese normen voor drijvende vrijetijdsartikelen voor gebruik op en in het water herzien: EN 15649-1:2009+A2:2013 en EN 15649-6:2009+A1:2013.

(9)

De Europese normen EN 15649:2009+A2:2013 en EN 15649-6:2009/A1:2013 beantwoorden aan mandaat M/372 en voldoen aan het algemene veiligheidsvereiste van Richtlijn 2001/95/EG. De referenties ervan moeten bijgevolg worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(10)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij Richtlijn 2001/95/EG ingestelde comité,

a)

EN 15649-1:2009+A2:2013 „Drijvende vrijetijdsartikelen voor gebruik op en in het water — Deel 1: classificatie, materialen, algemene eisen en beproevingsmethoden”;

b)

EN 15649-6:2009+A1:2013 „Drijvende vrijetijdsartikelen voor gebruik op en in het water — Deel 6: aanvullende bijzondere veiligheidseisen en beproevingsmethoden voor toestellen van klasse D”.

(1)

Op een overeenkomstig artikel 24, lid 5 ingediend verzoek om toetsing verricht de administratieve raad voor toetsing krachtens artikel 24, lid 1 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 een interne administratieve toetsing van de besluiten die de Europese Centrale Bank (ECB) krachtens de haar bij Verordening (EU) nr. 1024/2013 opgedragen bevoegdheden heeft genomen.

(2)

Krachtens artikel 24, lid 10 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 stelt de ECB de werkwijze van de administratieve raad voor toetsing vast die openbaar wordt gemaakt.

(3)

Overeenkomstig artikel 24, lid 11 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 laat de oprichting van de administratieve raad voor toetsing het recht om overeenkomstig de Verdragen beroep in te stellen bij het Hof van Justitie van de Europese Unie, onverlet.

(4)

Een toetsing door de administratieve raad voor toetsing is een optionele toetsing voor personen tot wie een ECB-besluit uit hoofde van Verordening (EU) nr. 1024/2013 is gericht of dat deze persoon rechtstreeks en individueel raakt, vooraleer beroep in te stellen bij het Hof van Justitie,