(1)

In de bijlage bij Verordening (EG) nr. 683/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 9 juli 2008 betreffende de voortzetting van de uitvoering van de Europese programma’s voor navigatie per satelliet (EGNOS en Galileo) (3) is bepaald dat de specifieke doelstellingen van het Galileo-programma erin bestaan het mogelijk te maken dat de signalen die door het bij dat programma opgestelde systeem worden uitgezonden, met name kunnen worden gebruikt voor het aanbieden van een overheidsdienst (de zogenaamde „Public Regulated Service” of „PRS”), die gereserveerd is voor gebruikers die daarvoor de toestemming van de overheid hebben, voor gevoelige toepassingen die een doeltreffende toegangscontrole en een grote dienstcontinuïteit vereisen.

(2)

Hoewel de relevante bepalingen van Verordening (EG) nr. 683/2008 van toepassing zijn op de in de bijlage daarbij vermelde diensten, waaronder de PRS, is het passend, gezien de onderlinge verwevenheid tussen het bij het Galileo-programma opgestelde systeem en de PRS in juridisch, technisch, operationeel, financieel en eigendomsopzicht, om de relevante bepalingen aangaande de toepassing van veiligheidsvoorschriften in het kader van dit besluit over te nemen.

(3)

Het Europees Parlement en de Raad hebben herhaaldelijk eraan gememoreerd dat het bij het Galileo-programma opgestelde systeem een civiel systeem is dat onder civiele leiding staat, dat wil zeggen dat het is opgezet volgens civiele normen op grond van civiele behoeften en onder het toezicht van de instellingen van de Unie.

(4)

Het Galileo-programma is van strategisch belang voor de onafhankelijkheid van de Unie op het gebied van navigatie per satelliet en positie- en tijdsbepalingsdiensten, en levert een belangrijke bijdrage aan de tenuitvoerlegging van de „Europa 2020”-strategie voor slimme, duurzame en inclusieve groei.

(5)

Van de verschillende diensten die door de Europese satellietnavigatiesystemen worden aangeboden, is de PRS tegelijkertijd de meest beveiligde en de meest gevoelige dienst en daarom is de PRS geschikt voor diensten waar robuustheid en volledige betrouwbaarheid moeten worden gegarandeerd. De dienst moet zijn gebruikers zelfs in de meest ernstige crisissituaties dienstcontinuïteit bieden. De gevolgen van een inbreuk op de veiligheidsvoorschriften bij het gebruik van deze dienst raken niet alleen de betrokken gebruiker maar treffen mogelijk ook andere gebruikers. Het gebruik en het beheer van de PRS is derhalve een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid van de lidstaten ten einde de veiligheid van de Unie en hun eigen veiligheid te beschermen. Bijgevolg moet de toegang tot de PRS strikt worden beperkt tot bepaalde categorieën gebruikers die worden onderworpen aan onder permanent toezicht.

(6)

Het is daarom noodzakelijk om de voorwaarden voor toegang tot de PRS en de regels voor het beheer ervan te definiëren, in het bijzonder door de algemene beginselen die op die toegang betrekking hebben, de taken van de verschillende beheers- en controle-entiteiten, de voorwaarden voor de vervaardiging en voor de beveiliging van ontvangers, en de regels voor de uitvoercontrole te specificeren.

(7)

Wat de algemene beginselen voor toegang tot de PRS betreft, moet het gebruik ervan, gezien het feitelijke doel van de dienst en de kenmerken ervan, strikt worden beperkt, waarbij aan de lidstaten, de Raad, de Commissie en de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO) wereldwijde discretionaire, onbeperkte en ononderbroken toegang wordt verleend. Bovendien moet elke lidstaat soeverein kunnen beslissen welke secundaire gebruikers toestemming voor de PRS krijgen en welk gebruik van de PRS, met inbegrip van gebruik in verband met beveiliging, kan worden gemaakt in overeenstemming met gemeenschappelijke minimumnormen.

(8)

Teneinde het wereldwijde gebruik van Europese technologie te bevorderen, zou het voor bepaalde derde landen en internationale organisaties mogelijk moeten zijn om primaire PRS-gebruikers te worden op grond van afzonderlijk met hen te sluiten overeenkomsten. Voor beveiligde satellietnavigatietoepassingen voor de overheid moet in internationale overeenkomsten de voorwaarden worden vastgelegd, waaronder derde landen en internationale organisaties van de PRS gebruik kunnen maken, met dien verstande dat naleving van de veiligheidsvoorschriften in alle gevallen verplicht is. In het kader van dergelijke overeenkomsten zou de vervaardiging van PRS-ontvangers kunnen worden toegestaan, met inachtneming van specifieke voorwaarden en vereisten die ten minste gelijkwaardig zijn aan de voorwaarden en vereisten die voor lidstaten gelden. Dergelijke overeenkomsten dienen echter geen betrekking te hebben op bijzonder beveiligingsgevoelige aangelegenheden zoals de vervaardiging van beveiligingsmodules.

(9)

Bij de onderhandelingen over overeenkomsten met derde landen of internationale organisaties dient ten volle rekening te worden gehouden met het belang van de eerbiediging van de democratie, de rechtsstaat, de universaliteit en de ondeelbaarheid van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden, en de vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst, alsmede de vrijheid van meningsuiting en van informatie, de menselijke waardigheid, de beginselen van gelijkheid en solidariteit en de eerbiediging van de beginselen van het Handvest van de Verenigde Naties en het internationale recht.

(10)

De veiligheidsvoorschriften van het Europees Ruimteagentschap dienen een beschermingsniveau te garanderen dat ten minste gelijk is aan het niveau dat wordt gegarandeerd door de veiligheidsvoorschriften zoals vastgesteld in de bijlage bij Besluit 2001/844/EG, EGKS, Euratom van de Commissie (4) en in Besluit 2011/292/EG van de Raad van 31 maart 2011 betreffende de beveiligingsvoorschriften voor de bescherming van gerubriceerde EU-informatie (5).

(11)

De Unie en de lidstaten moeten alles in het werk stellen om de veiligheid en de beveiliging van het bij het Galileo-programma opgestelde systeem alsmede van de PRS-technologie en de PRS-apparatuur te waarborgen, ten einde te voorkomen dat de door de PRS uitgezonden signalen door niet daartoe bevoegde natuurlijke personen of rechtspersonen worden gebruikt en te verhinderen dat de PRS vijandig jegens hen wordt gebruikt.

(12)

Het is in dit verband van belang dat de lidstaten sancties vaststellen voor het geval dat de uit dit besluit voortvloeiende verplichtingen niet worden nageleefd, en dat zij erop toezien dat deze sancties worden toegepast. Deze sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

(13)

Wat betreft de organen voor beheer en toezicht, lijkt de organisatie, waarbij primaire PRS-gebruikers een voor de PRS verantwoordelijke autoriteit voor het beheer en de controle van de daaronder vallende secundaire gebruikers aanwijzen, de meest geëigende wijze om een efficiënt PRS-beheer te waarborgen omdat daarmee de betrekkingen tussen de verschillende met de beveiliging belaste actoren worden vereenvoudigd en een permanente controle van de secundaire gebruikers, met name van de nationale secundaire gebruikers, in overeenstemming met de gemeenschappelijke minimumnormen wordt gewaarborgd. Er dient evenwel flexibiliteit te worden ingebouwd zodat de lidstaten de verantwoordelijkheden efficiënt kunnen organiseren.

(14)

Bij de uitvoering van onderhavig besluit moet elke verwerking van persoonsgegevens worden uitgevoerd in overeenstemming met het recht van de Unie, zoals met name vervat in Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (6) en in Richtlijn 2002/58/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 juli 2002 betreffende de verwerking van persoonsgegevens en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie (richtlijn betreffende privacy en elektronische communicatie) (7).

(15)

Bovendien moet één van de taken van het in artikel 16, punt a), onder ii), van Verordening (EG) nr. 683/2008 genoemde Galileo-beveiligingscentrum („the Galileo Security Monitoring Centra”, GSMC) erin bestaan te voorzien in een operationele interface tussen de verschillende actoren die met de beveiliging van de PRS zijn belast.

(16)

De Raad en de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid moeten een rol krijgen in het beheer van de PRS middels de toepassing van Gemeenschappelijk Optreden 2004/552/GBVB van de Raad van 12 juli 2004 ten aanzien van aspecten van de exploitatie van het Europees systeem voor radionavigatie per satelliet die betrekking hebben op de veiligheid van de Europese Unie (8). De Raad dient zijn goedkeuring te hechten aan de internationale overeenkomsten waarbij aan een derde land of een internationale organisatie toestemming wordt verleend voor het gebruik van de PRS.

(17)

Wat betreft de vervaardiging en de beveiliging van de ontvangers, vergen de beveiligingsvereisten dat deze taak slechts kan worden toevertrouwd aan een lidstaat die een voor de PRS verantwoordelijke autoriteit heeft aangewezen of aan ondernemingen die zijn gevestigd op het grondgebied van een lidstaat die een voor de PRS verantwoordelijke autoriteit heeft aangewezen. Voorts moet de producent van ontvangers naar behoren door de Raad voor de veiligheidsaccreditatie voor Europese GNSS-systemen, opgericht bij Verordening (EU) nr. 912/2010 (9) van het Europees Parlement en de Raad, („de Raad voor de veiligheidsaccreditatie”) geaccrediteerd zijn en moet zijn besluiten naleven. Het is de verantwoordelijkheid van de voor de PRS bevoegde autoriteiten om voortdurend de naleving te controleren van zowel de vereisten van die accreditatie en die besluiten als van de bijzondere technische vereisten die uit de gemeenschappelijke minimumnormen voortvloeien.

(18)

Een lidstaat die geen voor de PRS verantwoordelijke autoriteit heeft aangewezen, moet in elk geval een contactpunt aanwijzen voor het beheer van eventuele geconstateerde schadelijke elektromagnetische interferenties die de PRS beïnvloeden. Dit contactpunt is een natuurlijk persoon of een rechtspersoon die de rol van rapportagepunt vervult, of een aanspreekpunt, waarmee de Commissie contact kan opnemen in geval van potentieel schadelijke elektromagnetische interferenties, teneinde dergelijke interferenties te verhelpen.

(19)

Wat betreft uitvoerbeperkingen, moet de uitvoer van apparatuur, technologie of software met betrekking tot het gebruik van de PRS en tot de ontwikkeling en vervaardiging voor de PRS uit de Unie, ongeacht of deze apparatuur, programmatuur of technologie voorkomt op de lijst van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 428/2009 van de Raad van 5 mei 2009 tot instelling van een communautaire regeling voor controle op de uitvoer, de overbrenging, de tussenhandel en de doorvoer van producten voor tweeërlei gebruik (10), worden beperkt tot enkel die derde landen waaraan krachtens een met de Unie gesloten internationale overeenkomst toestemming voor toegang tot de PRS is verleend. Het enkele feit dat op het grondgebied van een derde land een referentiestation is geïnstalleerd dat PRS-apparatuur bevat en deel uitmaakt van een bij het Galileo-programma opgesteld systeem, brengt niet mee dat dit land als een primaire PRS-gebruiker wordt aangemerkt.

(20)

Aan de Commissie moet de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie handelingen vast te stellen ten aanzien van de gemeenschappelijke minimumnormen op de in de bijlage genoemde terreinen en, indien nodig, om deze te updaten en te amenderen met als doel rekening te houden met de ontwikkelingen in het Galileo programma. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten op een tijdige en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en de Raad.

(21)

Het is van essentieel belang dat gemeenschappelijke voorschriften betreffende de toegang tot PRS en de vervaardiging van PRS-ontvangers en beveiligingsmodules in iedere lidstaat op uniforme wijze worden toegepast, gezien de mogelijke gevolgen van die voorschriften voor de veiligheid van het bij het Galileo-programma opgestelde systeem, van de Europese Unie en van haar lidstaten, zowel individueel als collectief. Aan de Commissie moet derhalve de bevoegdheid worden verleend om gedetailleerde vereisten, richtsnoeren en andere maatregelen vast te stellen om uitvoering te geven aan de gemeenschappelijke minimumnormen. Om eenvormige voorwaarden voor de uitvoering van dit besluit te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (11).

(22)

De door de Commissie met medewerking van de lidstaten uit te voeren audits en inspecties moeten in voorkomend geval worden uitgevoerd op de wijze als omschreven in bijlage III, deel VII van Besluit 2011/292/EU.

(23)

Om de PRS te kunnen uitvoeren is het noodzakelijk voorwaarden vast te stellen voor toegang tot de PRS die wordt aangeboden door het bij het Galileo-programma opgestelde systeem. De Commissie moet onderzoeken of een heffingenbeleid voor PRS zou moeten worden ingevoerd, onder meer ten aanzien van derde landen en internationale organisaties, en brengt van dit onderzoek verslag uit aan het Europees Parlement en de Raad.

(24)

Aangezien de doelstelling van dit besluit, namelijk het bepalen van de voorwaarden waaronder de lidstaten, de Raad, de Commissie, de EDEO, de agentschappen van de Unie, derde landen en internationale organisaties toegang tot de PRS kunnen hebben, niet afdoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve, vanwege de omvang van het voorgestelde optreden, beter op Unieniveau kan worden verwezenlijkt, kan de Unie maatregelen treffen, overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel van artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie. Overeenkomstig het beginsel van evenredigheid als bedoeld in dat artikel gaat dit besluit niet verder dan nodig is om deze doelstelling te bereiken.

(25)

Zodra de PRS operationeel wordt verklaard, dient een mechanisme voor toetsing en verslaglegging te worden ingevoerd,

a)

de Commissie, handelend in haar hoedanigheid van beheerder van het Galileo-programma;

b)

de operatoren van het bij het bij het Galileo-programma opgestelde systeem, enkel ter inachtneming van het bestek waaraan zij zich moeten houden, zoals vastgelegd in een specifieke regeling met de Commissie;

c)

het Europees GNSS-Agentschap, om het in staat te stellen zijn taken uit te voeren, zoals vastgelegd in een specifieke regeling met de Commissie;

d)

het Europees Ruimteagentschap, enkel met het oog op onderzoek, ontwikkeling en installatie van infrastructuur, zoals vastgelegd in een specifieke regeling met de Commissie.

(1)

Op grond van artikel 17, lid 3, onder a), van de Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 gesloten Akkoord van Schengen (2) werd in de besluiten SCH/Com-ex (98) 56 (3) en SCH/Com-ex (99) 14 (4) het handboek vastgesteld met reisdocumenten welke recht geven op overschrijding der buitengrenzen en waarin een visum kan worden aangebracht. Deze besluiten moeten aan het institutionele en juridische kader van de Unie worden aangepast.

(2)

De lijsten van door derde landen afgegeven reisdocumenten moeten systematisch worden gecontroleerd om ervoor te zorgen dat de autoriteiten van de lidstaten die visumaanvragen verwerken en grenscontroles uitvoeren, over correcte informatie beschikken over de door onderdanen van derde landen overgelegde reisdocumenten. De uitwisseling van informatie tussen lidstaten over afgegeven reisdocumenten en over de erkenning van deze reisdocumenten door lidstaten en de openbare beschikbaarstelling van de hele verzameling moeten worden gemoderniseerd en efficiënter worden gemaakt.

(3)

Het doel van de lijst van reisdocumenten is tweeledig: enerzijds kunnen grenstoezichtinstanties aan de hand ervan nagaan of een bepaald reisdocument erkend is voor het overschrijden van de buitengrenzen, zoals bepaald in artikel 5, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 562/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 15 maart 2006 tot vaststelling van een communautaire code betreffende de overschrijding van de grenzen door personen (Schengengrenscode) (5); anderzijds kan consulair personeel aan de hand ervan nagaan of lidstaten een bepaald reisdocument erkennen voor het aanbrengen van een visumsticker.

(4)

Op grond van artikel 48, lid 1, onder c), van Verordening (EG) nr. 810/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 13 juli 2009 tot vaststelling van een gemeenschappelijke visumcode (Visumcode) (6) moet in het kader van de plaatselijke Schengensamenwerking een volledige lijst van door het gastland afgegeven reisdocumenten worden opgesteld.

(5)

Er moet een mechanisme worden ingesteld dat ervoor zorgt dat de lijst van reisdocumenten voortdurend wordt bijgewerkt.

(6)

Gelet op het belang van de veiligheid van de reisdocumenten met betrekking tot hun mogelijke erkenning, moet de Commissie waar nodig, bijgestaan door deskundigen van de lidstaten, voorzien in een technische beoordeling.

(7)

De lidstaten zijn en moeten bevoegd blijven tot de erkenning van reisdocumenten waarmee de houder de buitengrenzen kan overschrijden en waarin een visumsticker kan worden aangebracht.

(8)

De lidstaten moeten over alle reisdocumenten hun standpunt te kennen geven en ernaar streven hun standpunten over de verschillende soorten reisdocumenten te harmoniseren. Aangezien het verzuim van een lidstaat om zijn standpunt met betrekking tot een reisdocument kenbaar te maken voor problemen kan zorgen voor de houders van dit reisdocument, moet een mechanisme worden ingesteld dat de lidstaten verplicht hun standpunt te kennen te geven over de erkenning of niet-erkenning van deze documenten. Dit mechanisme moet niet beletten dat lidstaten op ieder moment een wijziging van hun standpunt kenbaar kunnen maken.

(9)

Er moet op lange termijn een online databank worden gecreëerd waarin modellen van alle reisdocumenten zijn opgenomen, om zo het onderzoeken van reisdocumenten door grenstoezichtinstanties en consulair personeel te vergemakkelijken. Deze databank moet worden bijgewerkt als zich wijzigingen voordoen betreffende een vroeger gemelde erkenning of niet-erkenning van een bepaald reisdocument door lidstaten.

(10)

De Commissie moet ter informatie een niet-limitatieve lijst opstellen met bekende fantasie- en camouflagepaspoorten waarop ze door de lidstaten is gewezen. De erkenning of niet-erkenning zou niet van toepassing mogen zijn op de fantasie- en camouflagepaspoorten die opgenomen zijn in deze lijst. Ze zouden de houder ervan niet het recht mogen geven de buitengrenzen te overschrijden en mogen niet met een visum worden bekrachtigd.

(11)

Om uniforme voorwaarden voor het samenstellen en bijwerken van de lijst van reisdocumenten te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgevoerd overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 2011 tot vaststelling van de algemene voorschriften en beginselen die van toepassing zijn op de wijze waarop de lidstaten de uitoefening van de uitvoeringsbevoegdheden door de Commissie controleren (7).

(12)

Voor het opstellen en bijwerken van de lijst van reisdocumenten moet de raadgevingsprocedure gelden, omdat het hierbij slechts gaat om het verzamelen van reeds afgegeven reisdocumenten.

(13)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt dit besluit een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (8), die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, onder A, B en C, van Besluit 1999/437/EG van de Raad van 17 mei 1999 inzake bepaalde toepassingsbepalingen van die overeenkomst (9).

(14)

Wat Zwitserland betreft, vormt dit besluit een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (10), die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, onder A, B en C, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (11).

(15)

Wat Liechtenstein betreft, vormt dit besluit een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis, die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, onder A, B en C, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (12).

(16)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, neemt Denemarken niet deel aan de vaststelling van dit besluit, dat bijgevolg niet bindend is voor, noch van toepassing is op Denemarken. Aangezien dit besluit voortbouwt op het Schengenacquis, beslist Denemarken overeenkomstig artikel 4 van het bovengenoemde protocol binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad dit besluit heeft vastgesteld of het dit besluit in zijn nationale wetgeving zal omzetten.

(17)

Dit besluit houdt een ontwikkeling in van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan het Verenigd Koninkrijk overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad van 29 mei 2000 betreffende het verzoek van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis niet deelneemt (13). Het Verenigd Koninkrijk neemt derhalve niet deel aan de aanneming van dit besluit, en deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(18)

Dit besluit houdt een ontwikkeling in van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad van 28 februari 2002 betreffende het verzoek van Ierland deel te mogen nemen aan bepalingen van het Schengenacquis (14); Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van dit besluit en dit is niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(19)

Wat Cyprus betreft, vormt dit besluit een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 3, lid 2, van de Toetredingsakte van 2003.

(20)

Dit besluit vormt een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2005,

(1)

Bij Verordening (EU) nr. 57/2011 (1) van de Raad zijn voor 2011 de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden vastgesteld welke in de EU-wateren en, voor EU-vaartuigen, in bepaalde wateren buiten de EU, van toepassing zijn.

(2)

Een discrepantie tussen de formulering van Verordening (EU) nr. 57/2011 en het opschrift van de tabel voor kever in bijlage IA daarbij moet worden gecorrigeerd.

(3)

Op grond van Verordening (EU) nr. 57/2011 is het verboden in internationale wateren op haringhaai te vissen, met een verplichting om bijvangsten onverwijld terug te zetten. Bijlage IA bij die verordening voorziet in nul ton aan totaal toegestane vangsten voor haringhaai in bepaalde ICES-zones, zonder bepalingen inzake bijvangsten. Als gevolg hiervan zijn er in sommige gebieden in de EU-wateren geen vangstbeperkingen voor haringhaai, terwijl in andere wateren (de Atlantische oceaan) sommige zones (ICES-zones) beheerd worden door middel van totaal toegestane vangsten (TAC) en andere zones niet (CECAF-zones). Gelet op de status van deze soort en de lopende besprekingen over het mogelijk opnemen ervan in de Overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES) (aanhangsel III) is het dienstig de haringhaai in alle gebieden beter te beschermen, zowel wat EU-vaartuigen als vaartuigen van derde landen die in EU-wateren vissen betreft.

(4)

De wetenschappelijke evaluatie van kabeljauw in de Keltische Zee is verbeterd en heeft bevestigd dat in het advies waarop de huidige TAC is gebaseerd, onvoldoende rekening is gehouden met de sterke jaarklasse 2009 en dus ook met de dynamische aangroei van de biomassa van dit bestand. Als gevolg van de nieuwe selectiviteitsmaatregelen van de Regionale Adviesraad voor de noordwestelijke wateren, waardoor het risico van teruggooi van schelvis en wijting in het kader van deze visserij op kabeljauw wordt verkleind, moet de TAC voor kabeljauw in de Keltische Zee voor de rest van 2011 worden aangepast aan het nieuwe wetenschappelijke advies.

(5)

Op 29 juli 2011 heeft de Visserijorganisatie voor het noordwestelijk deel van de Atlantische Oceaan (NAFO) alle partijen bij het verdrag in kennis gesteld van de aanneming van een herziening, met onmiddellijke ingang, van de NAFO-TAC voor 2011 voor roodbaarzen in deelgebied 2, sectoren 1F en 3K. De Commissie heeft deze informatie op 1 augustus 2011 toegezonden aan alle lidstaten die een belang hebben in deze visserijtak. Deze herziening moet in het recht van de Unie worden geïmplementeerd en met ingang van 2 augustus 2011 op alle EU-vaartuigen van toepassing zijn.

(6)

In het kader van de vaststelling van de vangstmogelijkheden kan de Raad, overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1342/2008 van 18 december 2008 tot vaststelling van een langetermijnplan voor kabeljauwbestanden en de bevissing van deze bestanden (2), handelend op basis van een voorstel van de Commissie en op basis van de door de lidstaten verstrekte gegevens en het advies van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV), bepaalde groepen vaartuigen uitsluiten van de visserijinspanningsregeling, op voorwaarde dat passende gegevens over de kabeljauwvangsten en -teruggooi door de betrokken vaartuigen beschikbaar zijn, dat het percentage kabeljauwvangsten niet meer bedraagt dan 1,5 % van de totale vangsten van de groep vaartuigen en dat de opneming van deze groep in de visserijinspanningsregeling een administratieve belasting zou teweegbrengen die niet in verhouding staat tot hun globale effect op de kabeljauwbestanden.

(7)

Op basis van Verordening (EG) nr. 1342/2008 zijn bij Verordening (EG) nr. 754/2009 van de Raad (3) bepaalde groepen vaartuigen uitgesloten van de in Verordening (EG) nr. 1342/2008 vastgestelde visserijinspanningsregeling.

(8)

Ierland heeft gegevens verstrekt over de kabeljauwvangsten van een groep vaartuigen die vissen in het gebied ten westen van Schotland en gebruik maken van bodemtrawls met een maaswijdte van 120 mm of meer en panelen met vierkante mazen in het gebied dat vermeld wordt in punt 6.1 van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 43/2009 van de Raad van 16 januari 2009 tot vaststelling, voor 2009, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de wateren van de Gemeenschap en, voor vaartuigen van de Gemeenschap, in andere wateren met vangstbeperkingen van toepassing zijn (4), en met een maaswijdte van 100 mm elders in het gebied ten westen van Schotland. Op basis van deze door het WTECV beoordeelde gegevens kan worden geconstateerd dat de kabeljauwvangsten, inclusief teruggooi, van deze groep vaartuigen niet meer dan 1,5 % van hun totale vangsten bedragen. Bovendien garanderen de geldende controle- en toezichtmaatregelen het toezicht op en de controle van de visserijactiviteiten van die groep vaartuigen. Tot slot is de opneming van die groep vaartuigen in de visserijinspanningsregeling een administratieve belasting die niet in verhouding staat tot het globale effect ervan op de kabeljauwbestanden. Derhalve is het dienstig Verordening (EG) nr. 754/2009 te wijzigen om deze groep vaartuigen uit te sluiten van de in Verordening (EG) nr. 1342/2008 vastgestelde visserijinspanningsregeling. De bij Verordening (EU) nr. 57/2011 voor Ierland vastgestelde vangstbeperkingen moeten dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

Een groep vaartuigen uit Duitsland is momenteel uitgesloten van de toepassing van de in Verordening (EG) nr. 1342/2008 vastgestelde visserijinspanningsregeling. Op basis van de door Duitsland in 2011 verstrekte gegevens kon het WTECV niet beoordelen of de voorwaarden van Verordening (EG) nr. 1342/2008 in de beheersperiode 2010 nog steeds waren vervuld. Het is derhalve dienstig deze groep Duitse vaartuigen weer op te nemen in die visserijinspanningsregeling. Verordening (EG) nr. 754/2009 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

Verordening (EU) nr. 57/2011 is in het algemeen sinds 1 januari 2011 van toepassing. De bij Verordening (EU) nr. 57/2011 vastgestelde visserijinspanningsbeperkingen gelden echter voor een periode van één jaar te rekenen vanaf 1 februari 2011. De bepalingen van deze verordening die betrekking hebben op de vangstbeperkingen en toewijzingen dienen derhalve van toepassing te zijn met ingang van 1 januari 2011, met uitzondering van de nieuwe bepalingen voor roodbaarzen in deelgebied 2, sectoren 1F en 3K, die met ingang van 2 augustus 2011 moeten gelden. De bepalingen van deze verordening betreffende de visserijinspanningsbeperkingen moeten van toepassing zijn met ingang van 1 februari 2011. Een dergelijke retroactieve toepassing doet geen afbreuk aan het beginsel van rechtszekerheid aangezien de betrokken vangstmogelijkheden nog niet zijn opgebruikt. Aangezien wijzigingen van inspanningsregelingen rechtstreeks van invloed zijn op de economische activiteiten van de betrokken vloten, dient deze verordening onmiddellijk bij de bekendmaking ervan in werking te treden,

1)

Artikel 5, lid 4, punt b), wordt als volgt gewijzigd:

2)

Artikel 8, lid 1, onder e) wordt vervangen door:

3)

Artikel 37, lid 1, wordt vervangen door:

4)

In bijlage IA wordt de tabel betreffende kabeljauw in gebied VIIb, VIIc, VIIe-k, VIII, IX en X; EU-wateren van CECAF 34.1.1 vervangen door:

5)

In bijlage IA wordt de tabel voor haringhaai in gebied EU-wateren en internationale wateren van III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X en XII vervangen door:

6)

In bijlage IA wordt de tabel voor langoustine in gebied VII vervangen door:

7)

In bijlage IC wordt de tabel voor roodbaarzen voor NAFO-deelgebied 2, sectoren IF en 3K, vervangen door:

8)

Aanhangsel 1 van bijlage IIA wordt als volgt gewijzigd:

a)

punt f) wordt geschrapt;

b)

het volgende punt wordt toegevoegd:

(1)

Bij Verordening (EU) nr. 57/2011 van de Raad van 18 januari 2011 tot vaststelling, voor 2011, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de EU-wateren en, voor EU-vaartuigen, in bepaalde wateren buiten de EU, van toepassing zijn (2), zijn de quota voor 2011 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2011 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Daarom moet de visserij op dat bestand worden verboden,

(1)

De Verordeningen (EG) nr. 1067/2008 van de Commissie van 30 oktober 2008 betreffende de opening en de wijze van beheer van een tariefcontingent voor de invoer van zachte tarwe van een andere dan van hoge kwaliteit uit derde landen en tot afwijking van Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad (5), (EG) nr. 2305/2003 van de Commissie van 29 december 2003 betreffende de opening en de wijze van beheer van een tariefcontingent voor de invoer van gerst uit derde landen (6) en (EG) nr. 969/2006 van de Commissie van 29 juni 2006 betreffende de opening en de wijze van beheer van een communautair tariefcontingent voor de invoer van maïs uit derde landen (7) bevatten bijzondere bepalingen inzake de indiening van aanvragen voor en de afgifte van invoercertificaten voor zachte tarwe van een andere dan van hoge kwaliteit in het kader van de contingenten 09.4123, 09.4124 en 09.4125, voor gerst in het kader van contingent 09.4126 en voor maïs in het kader van contingent 09.4131.

(2)

De Verordeningen (EG) nr. 2058/96 van de Commissie van 28 oktober 1996 houdende opening en vaststelling van de wijze van beheer van een tariefcontingent voor breukrijst van GN-code 1006 40 00 , voor de productie van voor voeding bestemde bereidingen van GN-code 1901 10  (8) en (EG) nr. 1964/2006 van de Commissie van 22 december 2006 houdende uitvoeringsbepalingen betreffende de opening en de wijze van beheer van een contingent voor de invoer van rijst van oorsprong uit Bangladesh overeenkomstig Verordening (EEG) nr. 3491/90 van de Raad (9) bevatten bijzondere bepalingen inzake de indiening van aanvragen voor en de afgifte van invoercertificaten voor breukrijst in het kader van contingent 09.4079 en voor rijst van oorsprong uit Bangladesh in het kader van contingent 09.4517.

(3)

Verordening (EG) nr. 828/2009 van de Commissie van 10 september 2009 tot vaststelling, voor de verkoopseizoenen 2009/2010 tot en met 2014/2015, van de uitvoeringsbepalingen voor de invoer en de raffinage van suikerproducten van tariefpost 1701 in het kader van preferentiële overeenkomsten (10) bevat bijzondere bepalingen inzake de indiening van aanvragen voor en de afgifte van invoercertificaten in het kader van de contingenten 09.4221, 09.4231 en 09.4241 tot en met 09.4247.

(4)

Verordening (EG) nr. 1918/2006 van de Commissie van 20 december 2006 inzake de opening en de wijze van beheer van een tariefcontingent voor olijfolie van oorsprong uit Tunesië (11) bevat bijzondere bepalingen inzake de indiening van aanvragen voor en de afgifte van invoercertificaten voor olijfolie in het kader van contingent 09.4032.

(5)

In verband met de officiële feestdagen in 2012 moet voor bepaalde perioden worden afgeweken van de Verordeningen (EG) nr. 2058/96, (EG) nr. 2305/2003, (EG) nr. 969/2006, (EG) nr. 1918/2006, (EG) nr. 1964/2006, (EG) nr. 1067/2008 en (EG) nr. 828/2009 met betrekking tot de data voor de indiening van de aanvragen voor invoercertificaten en de afgifte van de invoercertificaten, teneinde de inachtneming van de betrokken contingentvolumes te kunnen garanderen.

(6)

In artikel 12, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 382/2008 van de Commissie van 21 april 2008 houdende uitvoeringsbepalingen voor de invoer- en uitvoercertificatenregeling in de sector rundvlees (12), artikel 3, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1518/2003 van de Commissie van 28 augustus 2003 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen inzake de regeling van uitvoercertificaten in de sector varkensvlees (13), artikel 3, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1178/2010 van de Commissie van 13 december 2010 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen inzake de regeling van uitvoercertificaten in de sector eieren (14) en artikel 3, lid 3, van Verordening (EU) nr. 90/2011 van de Commissie van 3 februari 2011 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen inzake de regeling van uitvoercertificaten in de sector slachtpluimvee (15) is bepaald dat de uitvoercertificaten worden afgegeven op de woensdag die volgt op de week waarin de certificaataanvragen zijn ingediend, voor zover de Commissie intussen geen bijzondere maatregel heeft genomen.

(7)

In artikel 7 quinquies, lid 1, van Verordening (EG) nr. 951/2006 van de Commissie van 30 juni 2006 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 318/2006, wat betreft de handel met derde landen in de sector suiker (16), is bepaald dat de uitvoercertificaten voor buiten het quotum geproduceerde suiker en isoglucose worden afgegeven vanaf de vrijdag die volgt op de week waarin de certificaataanvragen zijn ingediend, voor zover de Commissie intussen geen bijzondere maatregel heeft genomen.

(8)

Gezien de officiële feestdagen in het jaar 2012 en de gevolgen daarvan voor de verschijning van het Publicatieblad van de Europese Unie, zal in bepaalde gevallen de periode tussen de indiening van de aanvragen en de dag waarop de certificaten moeten worden afgegeven, te kort zijn om voor een goed marktbeheer te kunnen zorgen. In die gevallen dient die periode derhalve te worden verlengd.

(9)

Verordening (EU) nr. 1000/2010 van de Commissie (17), waarbij van bepaalde verordeningen wordt afgeweken ten aanzien van de data voor de indiening van aanvragen voor en de afgifte van invoercertificaten in 2011, moet bijgevolg worden ingetrokken.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

(1)

Verordening (EG) nr. 2075/2005 van de Commissie van 5 december 2005 tot vaststelling van specifieke voorschriften voor de officiële controles op Trichinella in vlees (2) voorziet in methoden voor de detectie van Trichinella in karkasmonsters. De referentiemethode is vastgelegd in hoofdstuk I van bijlage I bij die verordening. In hoofdstuk II van bijlage I bij die verordening worden drie detectiemethoden aangegeven die gelijkwaardig zijn aan de referentiemethode.

(2)

Verordening (EG) nr. 2075/2005, zoals gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1245/2007 (3) staat het gebruik van vloeibare pepsine voor de detectie van Trichinella in vlees toe en stelt voorschriften vast voor het gebruik daarvan als reagens bij detectiemethoden. Het is derhalve zinvol identieke voorschriften vast te stellen voor de gelijkwaardige detectiemethoden, voor zover relevant. Deel C van hoofdstuk II van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 2075/2005 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(3)

Bovendien zijn particuliere ondernemingen begonnen nieuwe apparatuur te produceren voor controles op Trichinella met gebruikmaking van de aan de referentiemethode gelijkwaardige digestiemethode. Naar aanleiding van deze ontwikkelingen heeft het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid op zijn vergadering van 16 december 2008 unaniem richtsnoeren goedgekeurd voor de validering van nieuwe apparatuur voor controles op Trichinella met gebruikmaking van de digestiemethode.

(4)

In 2010 werd een nieuwe methode en desbetreffende apparatuur voor controle op Trichinella bij gedomesticeerde varkens door het EU-referentielaboratorium voor parasieten overeenkomstig die richtsnoeren gevalideerd.

(5)

Uit de resultaten van de validering blijkt dat de nieuwe methode en bijbehorende apparatuur voor detectie van Trichinella, gevalideerd onder code nr. EURLP_D_001/2011 van het EU-referentielaboratorium (4), gelijkwaardig is aan de referentiemethode vastgelegd in hoofdstuk I van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 2075/2005. Derhalve dient deze methode opgenomen te worden in de lijst van gelijkwaardige detectiemethoden in hoofdstuk II van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 2075/2005.

(6)

Hoofdstuk II van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 2075/2005 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag ingediend voor een vergunning voor het enzympreparaat endo-1,4-bèta-xylanase, geproduceerd door Trichoderma reesei (CBS 114044). Bij de aanvraag waren de krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste gegevens en documenten gevoegd.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor het enzympreparaat endo-1,4-bèta-xylanase, geproduceerd door Trichoderma reesei (CBS 114044), als toevoegingsmiddel in de categorie „zoötechnische toevoegingsmiddelen” voor diervoeder voor legkippen, kleine pluimveesoorten en mestvarkens.

(4)

Bij Verordening (EG) nr. 902/2009 van de Commissie (2) is het gebruik van dat preparaat gedurende tien jaar toegestaan voor mestkippen, opfokleghennen, mestkalkoenen, opfokkalkoenen en gespeende biggen.

(5)

Er zijn nieuwe gegevens ingediend ter staving van de aanvraag om een vergunning voor het enzympreparaat endo-1,4-bèta-xylanase, geproduceerd door Trichoderma reesei (CBS 114044), voor legkippen, kleine pluimveesoorten en mestvarkens. De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 14 juni 2011 (3) geconcludeerd dat endo-1,4-bèta-xylanase, geproduceerd door Trichoderma reesei (CBS 114044), onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige effecten voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid en het milieu heeft en dat het gebruik van dat preparaat de legcapaciteit van kippen en de groei van andere kleine pluimveesoorten en mestvarkens kan bevorderen. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het rapport over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel voor diervoeder geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium was ingediend.

(6)

Uit de beoordeling van endo-1,4-bèta-xylanase, geproduceerd door Trichoderma reesei (CBS 114044), blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van dit preparaat zoals gespecificeerd in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een vergunningaanvraag voor Lactobacillus plantarum (NCIMB 30236) ingediend. De krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste gegevens en documenten zijn bij die aanvraag verstrekt.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor Lactobacillus plantarum (NCIMB 30236) als toevoegingsmiddel in de categorie „technologische toevoegingsmiddelen” voor alle diersoorten.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 14 juni 2011 (2) geconcludeerd dat Lactobacillus plantarum (NCIMB 30236), onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden, geen ongunstige effecten voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid en het milieu heeft en dat dit preparaat de productie van kuilvoer van alle voedergewassen kan verbeteren door de pH te verlagen en de bewaring van droge stof en eiwit te verbeteren. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het rapport over de analysemethode voor de toevoegingsmiddelen voor diervoeding geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium was ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van Lactobacillus plantarum (NCIMB 30236) blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van het preparaat zoals omschreven in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

(1)

Verordening (EU) nr. 206/2010 van de Commissie van 12 maart 2010 tot vaststelling van lijsten van derde landen en gebieden, of delen daarvan, waaruit bepaalde dieren en vers vlees in de Europese Unie mogen worden binnengebracht, en van de voorschriften inzake veterinaire certificering (2) bevat de voorschriften inzake veterinaire certificering voor het binnenbrengen in de Unie van bepaalde zendingen voor menselijke consumptie bestemd vers vlees van hoefdieren en paardachtigen. Zij bepaalt dat dergelijke zendingen alleen mogen worden binnengebracht als zij afkomstig zijn uit derde landen, grondgebieden of delen daarvan die zijn opgenomen in deel 1 van bijlage II bij die verordening.

(2)

Op 19 september 2011 heeft Paraguay aan de Werelddiergezondheidsorganisatie (OIE) kennisgeving gedaan van een uitbraak van mond-en-klauwzeer. Die uitbraak heeft plaatsgevonden in het district San Padro en is op 18 september 2011 door laboratoriumanalyse (ELISA en EITB) bevestigd.

(3)

In deel 1 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 206/2010 wordt bepaald dat de invoer van vers vlees van als landbouwhuisdier gehouden runderen uit Paraguay is toegestaan.

(4)

Wegens het risico van het binnenbrengen van mond-en-klauwzeer in de Unie als gevolg van de invoer van vers rundvlees uit Paraguay en bij ontstentenis van garanties die de regionalisering van Paraguay mogelijk maken, mag deze invoer niet langer worden toegestaan. De gegevens voor Paraguay in deel 1 van bijlage II bij Verordening (EU) nr. 206/2010 moeten daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

Verordening (EU) nr. 206/2010 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

(1)

Indien een lidstaat van plan is per hectare jaarlijks een andere hoeveelheid dierlijke mest op of in de bodem te brengen dan is bepaald in bijlage III, punt 2, tweede alinea, eerste zin en onder a), van Richtlijn 91/676/EEG, moet die hoeveelheid zodanig worden vastgesteld dat geen afbreuk wordt gedaan aan de verwezenlijking van de in artikel 1 van die richtlijn genoemde doelstellingen, en moet de vaststelling van die hoeveelheid worden gemotiveerd aan de hand van objectieve criteria, zoals, in het onderhavige geval, lange groeiperioden en gewassen met een hoge stikstofopname.

(2)

Italië heeft bij de Commissie een verzoek tot afwijking uit hoofde van bijlage III, punt 2, derde alinea, van Richtlijn 91/676/EEG ingediend met betrekking tot de regio’s Emilia-Romagna, Lombardije, Piëmont en Veneto.

(3)

De gevraagde afwijking heeft betrekking op het voornemen van Italië om toe te staan dat in de regio’s Emilia-Romagna, Lombardije, Piëmont en Veneto tot 250 kg stikstof per hectare per jaar uit rundveemest en verwerkte varkensmest op of in de bodem wordt gebracht op landbouwbedrijven met ten minste 70 % gewassen met een hoge stikstofbehoefte en een lang groeiseizoen. Ongeveer 10 313 rundveehouderijen en 1 241 varkenshouderijen in de regio’s Emilia-Romagna, Lombardije, Piëmont en Veneto, d.w.z. respectievelijk 15,9 % en 9,7 % van het totale aantal rundveehouderijen en varkenshouderijen in die regio’s, 10,7 % van de oppervlakte cultuurgrond en 29,1 % van de totale melkveestapel en 49,3 % van het totale aantal varkens in die regio’s zouden naar schatting onder de afwijking kunnen vallen. Bovendien kunnen ook akkerbouwbedrijven de afwijking aanvragen.

(4)

De wetgeving ter uitvoering van Richtlijn 91/676/EEG en tot instelling van de actieprogramma’s in Emilia-Romagna (Besluit nr. 1273/2011 van 5.9.2011), Lombardije (Besluit nr. IX/2208 van 14.9.2011), Piëmont (Besluit 18-2612 van 19.9.2011) en Veneto (Besluit nr. 1150 van 26.7.2011) is vastgesteld en is van toepassing in combinatie met dit besluit voor de periode 2012 tot en met 2015.

(5)

De aangewezen kwetsbare zones waarop de actieprogramma’s betrekking hebben, bestrijken ongeveer 63 % van de oppervlakte cultuurgrond (OCG) van Emilia-Romagna, 82 % van de OCG van Lombardije, 38 % van de OCG van Piëmont en 87 % van de OCG van Veneto.

(6)

Uit ingediende waterkwaliteitsgegevens blijkt dat voor grondwater in de regio’s Emilia-Romagna, Lombardije, Piëmont en Veneto 89 % van de grondwaterlichamen gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 50 mg/l en 63 % gemiddelde nitraatconcentraties van minder dan 25 mg/l hebben. Voor oppervlaktewateren geeft meer dan 98 % van de monitoringlocaties een gemiddelde nitraatconcentratie van minder dan 25 mg/l te zien en er zijn geen punten met een nitraatconcentratie van meer dan 50 mg/l.

(7)

De regio’s Emilia-Romagna, Lombardije, Piëmont en Veneto zijn goed voor meer dan 70 % van de veestapel in Italië, meer bepaald 67,1 % van het melkrundvee, 60,6 % van het overige rundvee, 81 % van de varkens en 79,4 % van het pluimvee. De veestapel vertoonde een neerwaartse trend in de periode 1982-2007 (gemiddeld 20 % voor de vier regio’s).

(8)

In de periode 1979-2008 daalde het gebruik van stikstofhoudende kunstmest, alsook het gebruik van minerale fosfaatmeststoffen, dat met 70 % afnam.

(9)

Grasland, korrelmaïs, kuilmaïs en wintergranen beslaan ongeveer 53 % van de totale oppervlakte landbouwgrond in Emilia-Romagna, Lombardije, Piëmont en Veneto.

(10)

Uit de samen met het afwijkingsverzoek ingediende ondersteunende documenten blijkt dat de voorgestelde hoeveelheid van 250 kg stikstof per hectare per jaar uit rundveemest en verwerkte varkensmest gerechtvaardigd is op basis van objectieve criteria zoals een hoge nettoneerslag, lange groeiperioden en een hoge opbrengst van gewassen met een hoge stikstofopname.

(11)

De Commissie is na bestudering van het verzoek van mening dat de voorgestelde hoeveelheid van 250 kg rundveemest en verwerkte varkensmest per hectare geen afbreuk doet aan de verwezenlijking van de doelstellingen van Richtlijn 91/676/EEG, mits aan bepaalde strenge voorwaarden wordt voldaan.

(12)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 9 van Richtlijn 91/676/EEG ingestelde Nitraatcomité,

a)

op 70 % of meer van het areaal van het landbouwbedrijf worden gewassen met een hoge stikstofbehoefte en een lang groeiseizoen verbouwd;

b)

tijdelijk grasland wordt in het voorjaar geploegd;

c)

tijdelijk of blijvend grasland bevat niet meer dan 50 % vlinderbloemigen of andere planten die stikstof uit de lucht binden;

d)

laatrijpe maïs wordt geoogst (de volledige plant);

e)

wintergewassen zoals Italiaans raaigras, gerst, triticale of winterrogge worden binnen twee weken na het oogsten van maïs/sorghum gezaaid en worden ten vroegste twee weken vóór het zaaien van maïs/sorghum geoogst;

f)

zomergewassen zoals maïs, sorghum, Setaria of Panicum sp. worden binnen twee weken na het oogsten van maïs/sorghum gezaaid en worden ten vroegste twee weken voor het zaaien van maïs/sorghum geoogst;

g)

binnen twee weken na het onderploegen van gras wordt een gewas met een hoge stikstofbehoefte ingezaaid en er worden geen meststoffen op of in de bodem gebracht in het jaar waarin blijvend grasland wordt geploegd.

a)

een evaluatie van de uitvoering van de afwijking, op basis van controles op bedrijfsniveau, alsook controles van mestvervoer, en informatie over bedrijven die zich niet aan de voorschriften hebben gehouden, op basis van de resultaten van de administratieve controles en inspecties ter plaatse;

b)

informatie over de mestverwerking, met inbegrip van de verdere verwerking en het gebruik van de vaste fracties, alsook gedetailleerde gegevens over de kenmerken van de verwerkingssystemen en de efficiëntie daarvan, en over de samenstelling van de verwerkte mest, alsook over de eindbestemming van de vaste fracties;

c)

kaarten waarop gebieden met een laag gehalte aan organische stoffen zijn aangegeven, alsook de maatregelen die zijn genomen ter bevordering van het gebruik van de gestabiliseerde vaste fractie op bodems met een laag gehalte aan organische stoffen, zoals bedoeld in artikel 5, lid 2;

d)

de in artikel 5, lid 3, bedoelde methoden voor de analyse van de samenstelling van verwerkte mest, de verschillen in samenstelling en de efficiëntie van de verwerking voor elk bedrijf waaraan een individuele afwijking is toegestaan;

e)

de in artikel 5, lid 4, bedoelde inventaris van ammoniak- en andere emissies uit mestverwerking;

f)

het protocol dat is vastgesteld om het elektrischegeleidingsvermogen te meten en kaarten waarop gebieden waar verzilting optreedt zijn aangegeven, als bedoeld in artikel 6, lid 12;

g)

de methoden ter verificatie van de overeenstemming van verleende afwijkingen met de capaciteit van de mestverwerkingsinstallaties, als bedoeld in artikel 8, lid 1;

h)

de methoden ter verificatie van de overeenstemming tussen elke verleende afwijking en het toegestane watergebruik op het landbouwbedrijf waaraan de afwijking is verleend, als bedoeld in artikel 8, lid 2;

i)

kaarten waarop de percentages onder een individuele afwijking vallende bedrijven, dieren en landbouwgrond zijn aangegeven en kaarten met het lokale bodemgebruik, alsook met gegevens over de vruchtwisseling en de landbouwpraktijken in bedrijven waaraan een individuele afwijking is verleend, als bedoeld in artikel 10, lid 1;

j)

de resultaten van de monitoring van de waterkwaliteit, met inbegrip van informatie over waterkwaliteitstrends voor grond- en oppervlaktewateren alsook het in artikel 10, lid 2, bedoelde effect van de afwijking op de waterkwaliteit;

k)

de lijst van de meest kwetsbare waterlichamen, als bedoeld in artikel 10, lid 3;

l)

een overzicht en evaluatie van de op de in artikel 10, lid 4, bedoelde meetpunten verkregen data.