23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/1

(1)

Het Verdrag inzake de bescherming van de Middellandse Zee tegen verontreiniging, dat later is hernoemd tot het Verdrag inzake de bescherming van het mariene milieu en de kustgebieden van de Middellandse Zee (hierna „het Verdrag van Barcelona” genoemd) werd namens de Europese Gemeenschap door de Raad gesloten bij Besluit 77/585/EEG (1) en Besluit 1999/802/EG (2).

(2)

Overeenkomstig artikel 4, lid 3, onder e), van het Verdrag van Barcelona zijn de overeenkomstsluitende partijen verplicht zich in te zetten voor een geïntegreerd beheer van kustgebieden, rekening houdend met de bescherming van gebieden van ecologisch en landschappelijk belang en het rationele gebruik van de natuurlijke hulpbronnen.

(3)

Bij de aanbeveling van het Europees Parlement en de Raad van 30 mei 2002 betreffende de uitvoering van een geïntegreerd beheer voor kustgebieden in Europa (3), en met name hoofdstuk V daarvan, wordt de uitvoering door de lidstaten van een geïntegreerd beheer van kustgebieden aangemoedigd in het kader van bestaande verdragen met buurlanden, waaronder niet-lidstaten die aan dezelfde regionale zee zijn gelegen.

(4)

De Europese Unie bevordert op grotere schaal geïntegreerd beheer door middel van horizontale instrumenten, ook op het gebied van milieubescherming, en door het leggen van een solide wetenschappelijke basis daarvoor middels haar onderzoekprogramma’s. Deze activiteiten dragen daarom ook bij tot een geïntegreerd beheer van kustgebieden.

(5)

Het geïntegreerd beheer van kustgebieden is een onderdeel van het geïntegreerd maritiem beleid van de Europese Unie, zoals bevestigd door de Europese Raad van Lissabon van 13 en 14 december 2007 en zoals nader uiteengezet in de mededeling van de Commissie „Naar een geïntegreerd maritiem beleid voor beter bestuur in het Middellandse Zeegebied”, waarover de Raad (Algemene Zaken) zich later in zijn conclusies over geïntegreerd maritiem beleid van 16 november 2009 gunstig heeft uitgesproken.

(6)

Bij Besluit 2009/89/EG van 4 december 2008 (4), heeft de Raad het Protocol inzake het geïntegreerd beheer van kustgebieden in het Middellandse Zeegebied (hierna „het protocol” genoemd) bij het Verdrag van Barcelona namens de Gemeenschap ondertekend, onder voorbehoud van de sluiting ervan op een later tijdstip.

(7)

Als gevolg van de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon op 1 december 2009 heeft de Europese Unie de regering van Spanje ervan in kennis gesteld dat zij in de plaats is getreden van de Europese Gemeenschap, waarvan zij de opvolgster is.

(8)

De kustgebieden van de Middellandse Zee blijven kampen met een zware druk op het milieu en een aantasting van de kustrijkdommen. Het protocol biedt een kader voor een meer gecoördineerde en geïntegreerde aanpak door zowel de openbare als de particuliere sector, waaronder maatschappelijke organisaties en het bedrijfsleven. Een dergelijke alomvattende aanpak, gebaseerd op de beste beschikbare wetenschappelijke kennis en empirische gegevens, is nodig om de problemen op een meer doeltreffende wijze aan te pakken en om tot een duurzamere ontwikkeling van de kustgebieden van de Middellandse Zee te komen.

(9)

Het protocol bevat bepalingen van diverse aard die op verschillende bestuurlijke niveaus moeten worden uitgevoerd, met inachtneming van het subsidiariteitsbeginsel en het evenredigheidsbeginsel. Hoewel het passend is dat de Unie optreedt ter ondersteuning van een geïntegreerd beheer van kustgebieden, onder andere gezien de grensoverschrijdende aard van de meeste milieuproblemen, zullen de lidstaten en hun bevoegde instanties bepaalde bij het protocol vastgestelde maatregelen betreffende kustgebieden nader moeten uitwerken en uitvoeren, zoals de vaststelling van gebieden waarin niet mag worden gebouwd.

(10)

Het protocol dient te worden goedgekeurd,

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/3

(1)

Verordening (EG) nr. 798/2008 van de Commissie van 8 augustus 2008 tot vaststelling van een lijst van derde landen, gebieden, zones of compartimenten waaruit pluimvee en pluimveeproducten mogen worden ingevoerd in en doorgevoerd door de Gemeenschap, en van de voorschriften inzake veterinaire certificering (2) stelt voorschriften inzake veterinaire certificering voor die producten vast. In deze voorschriften wordt er rekening mee gehouden of er al dan niet aanvullende garanties of specifieke voorwaarden vereist zijn in verband met de ziektestatus voor Newcastle disease van die derde landen, gebieden, zones of compartimenten.

(2)

Verordening (EG) nr. 798/2008 stelt ook de voorwaarden vast waaronder een derde land, gebied, zone of compartiment mag worden beschouwd als vrij van Newcastle disease. Eén van die criteria is, dat er geen vaccinatie tegen Newcastle disease plaatsvindt met vaccins die niet voldoen aan de criteria voor erkende vaccins tegen Newcastle disease in deel I van bijlage VI bij die Verordening. In punt 2 van deel II van die bijlage worden de specifieke criteria voor vaccins tegen de Newcastle disease, waaronder die voor geïnactiveerde vaccins, vastgesteld.

(3)

In het Manual of Diagnostic Tests and Vaccines for Terrestrial Animals van de Werelddiergezondheidsorganisatie („OIE-handboek”) worden de vereisten voor vaccins tegen Newcastle disease vastgesteld, met inbegrip van veiligheidcontroles in verschillende stadia van het fabricageproces.

(4)

In het belang van het behoud van de gezondheidsstatus van pluimvee in de Unie en om de handel in pluimvee en pluimveevlees te vergemakkelijken, dienen de voorschriften voor vaccins tegen Newcastle disease en het gebruik ervan in derde landen van waaruit pluimvee en pluimveevlees kunnen worden ingevoerd, rekening houden met de voorschriften voor deze vaccins die in het OIE-handboek zijn vastgesteld.

(5)

Daartoe moeten de algemene criteria voor erkende vaccins tegen Newcastle disease in deel I van bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 798/2008 verwijzen naar de voorschriften van het OIE-handboek, dat moet worden aangehouden als dynamische referentie om rekening te houden met de regelmatige aanpassingen van dat handboek aan de nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen.

(6)

Bovendien moeten — gezien de geboekte technische vooruitgang bij de productie van vaccins tegen Newcastle disease, vooral wat de inactiveringstechnieken betreft, en de voorschriften in het OIE-handboek — de specifieke criteria voor geïnactiveerde vaccins tegen Newcastle disease in punt 2 van deel II van bijlage VI bij Verordening (EG) nr. 798/2008 worden geschrapt.

(7)

Sommige bepalingen voor vlees of pluimvee in bijlage VII bij Verordening (EG) nr. 798/2008 en het daarmee samenhangende veterinair certificaat voor vlees van pluimvee (POU) in bijlage I, om rekening te houden met de wijzigingen van bijlage VI bij die verordening.

(8)

Verordening (EG) nr. 798/2008 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

Het is wenselijk in deze Verordening een datum van inwerkingtreding vast te stellen die is afgestemd op de inwerkingtredingsdatum van Beschikking nr. 93/152/EEG van de Commissie (3), gewijzigd bij Besluit 2010/633/EU (4), die overeenkomstige wijzigingen aanbrengt voor de criteria voor geïnactiveerde vaccins tegen Newcastle disease.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/10

(1)

Verordening (EG) nr. 999/2001 bevat voorschriften inzake preventie, bestrijding en uitroeiing van overdraagbare spongiforme encefalopathieën (TSE’s) bij dieren. Zij is van toepassing op de productie en het in de handel brengen van levende dieren en producten van dierlijke oorsprong, en in een aantal specifieke gevallen op de uitvoer daarvan.

(2)

Hoofdstuk C, punt 4, van bijlage X bij Verordening (EG) nr. 999/2001 bevat een lijst van snelle tests voor het toezicht op boviene spongiforme encefalopathie (BSE) bij runderen en TSE’s bij schapen en geiten.

(3)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft op 18 december 2009 en 29 april 2010 twee wetenschappelijke adviezen over de analytische gevoeligheid van goedgekeurde snelle TSE-tests gepubliceerd. Die adviezen waren gebaseerd op studies van het referentielaboratorium van de Europese Unie (EURL) voor TSE’s. De studies van het EURL hadden tot doel de analytische gevoeligheid van alle momenteel goedgekeurde snelle TSE-tests te bepalen om robuuste gegevens daarover te verkrijgen en elke test te evalueren met dezelfde reeks monsters voor de drie belangrijkste TSE-typen bij herkauwers, namelijk BSE, klassieke scrapie en atypische scrapie.

(4)

Wat scrapie betreft heeft de EFSA in haar op 18 december 2009 gepubliceerde advies geconcludeerd dat met de tests „Enfer TSE v2”, „Enfer TSE v3”, „Prionics®-Check LIA SR” en „Prionics®-WB Check Western SR” atypische gevallen van scrapie gemist kunnen worden die met andere gevalideerde tests wel worden opgespoord; volgens het protocol van de EFSA voor de evaluatie van snelle postmortemtests ter opsporing van TSE’s bij kleine herkauwers (EFSA, 2007b) kunnen deze tests niet voor dergelijk toezicht op TSE’s worden aanbevolen. Daarom moeten die methoden worden geschrapt van de lijst van voor het toezicht op TSE’s bij schapen en geiten te gebruiken snelle tests in hoofdstuk C, punt 4, van bijlage X bij Verordening (EG) nr. 999/2001.

(5)

Op 2 juli 2009 heeft Idexx laboratories de Commissie meegedeeld dat zijn gecombineerde test „IDEXX HerdChek BSE-Scrapie Antigen Test Kit, EIA”, die voor toezicht op zowel TSE’s bij kleine herkauwers als BSE bij runderen is ontwikkeld, nog nooit op de lijst van snelle tests voor het toezicht op BSE in de Unie is opgenomen, hoewel die test daarvoor officieel door het EURL is goedgekeurd. Die test moet dus in de lijst van snelle tests voor het toezicht op BSE in hoofdstuk C, punt 4, van bijlage X bij Verordening (EG) nr. 999/2001 worden opgenomen.

(6)

Om praktische redenen moeten de bij deze verordening ingevoerde wijzigingen op 1 januari 2011 van toepassing worden, omdat de lidstaten voldoende tijd nodig hebben om hun procedures voor het toezicht op TSE’s bij schapen en geiten aan de nieuwe lijst met snelle tests aan te passen.

(7)

Bijlage X bij Verordening (EG) nr. 999/2001 moet dus dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/13

(1)

Krachtens Verordening (EG) nr. 1924/2006 zijn gezondheidsclaims voor levensmiddelen verboden, tenzij de Commissie daarvoor overeenkomstig die verordening een vergunning heeft verleend en zij zijn opgenomen in een lijst van toegestane claims.

(2)

Verordening (EG) nr. 1924/2006 bepaalt tevens dat aanvragen van een vergunning voor een gezondheidsclaim door exploitanten van levensmiddelenbedrijven aan de bevoegde nationale autoriteit van een lidstaat kunnen worden toegezonden. De bevoegde nationale autoriteit moet geldige aanvragen doorsturen naar de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA), hierna „de Autoriteit” genoemd.

(3)

Na ontvangst van een aanvraag moet de Autoriteit de andere lidstaten en de Commissie daarvan onverwijld in kennis stellen en een advies over de desbetreffende gezondheidsclaim uitbrengen.

(4)

De Commissie dient bij haar besluit over de verlening van een vergunning voor gezondheidsclaims rekening te houden met het advies van de Autoriteit.

(5)

Twee in deze verordening bedoelde adviezen hebben betrekking op aanvragen voor claims inzake ziekterisicobeperking, zoals bedoeld in artikel 14, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1924/2006, en drie adviezen hebben betrekking op aanvragen voor gezondheidsclaims over de ontwikkeling en gezondheid van kinderen, zoals bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1924/2006.

(6)

Ingevolge een aanvraag van de Association de la Transformation Laitière Française (ATLA), die werd ingediend overeenkomstig artikel 14, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1924/2006, was de Autoriteit verplicht een advies uit te brengen over een gezondheidsclaim die betrekking had op de effecten van jodium op de normale groei van kinderen (Vraag nr. EFSA-Q-2008-324) (2). De door de aanvrager voorgestelde claim luidde als volgt: „Jodium is nodig voor de groei van kinderen”.

(7)

Op grond van de ingediende gegevens concludeerde de Autoriteit in haar op 20 november 2009 door de Commissie en de lidstaten ontvangen advies dat een causaal verband was vastgesteld tussen de inname van jodium en het beweerde effect. Daarom moet een gezondheidsclaim waarin deze conclusie tot uiting komt, geacht worden te voldoen aan de vereisten van Verordening (EG) nr. 1924/2006 en in de EU-lijst van toegestane claims worden opgenomen.

(8)

Ingevolge een aanvraag van de Association de la Transformation Laitière Française (ATLA), die werd ingediend overeenkomstig artikel 14, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1924/2006, was de Autoriteit verplicht een advies uit te brengen over een gezondheidsclaim die betrekking had op de effecten van ijzer op de cognitieve ontwikkeling van kinderen (Vraag nr. EFSA-Q-2008-325) (3). De door de aanvrager voorgestelde claim luidde als volgt: „IJzer is nodig voor de cognitieve ontwikkeling van kinderen”.

(9)

Op grond van de ingediende gegevens concludeerde de Autoriteit in haar op 20 november 2009 door de Commissie en de lidstaten ontvangen advies dat een causaal verband was vastgesteld tussen de inname van ijzer en het beweerde effect. Daarom moet een gezondheidsclaim waarin deze conclusie tot uiting komt, geacht worden te voldoen aan de vereisten van Verordening (EG) nr. 1924/2006 en in de EU-lijst van toegestane claims worden opgenomen.

(10)

Artikel 16, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1924/2006 bepaalt dat indien een advies luidt dat voor de gezondheidsclaim een vergunning kan worden verleend, in dat advies bepaalde gegevens dienen te worden opgenomen. Deze gegevens dienen derhalve in bijlage I bij deze verordening te worden opgenomen voor de toegestane claims en dienen — al naar gelang het geval — een herziene formulering van de claims, specifieke gebruiksvoorwaarden voor de claims en — indien van toepassing — de voorwaarden voor of beperkingen van het gebruik van het levensmiddel en/of een aanvullende vermelding of waarschuwing te omvatten, overeenkomstig de bepalingen van Verordening (EG) nr. 1924/2006 en de adviezen van de Autoriteit.

(11)

Een van de doelstellingen van Verordening (EG) nr. 1924/2006 is ervoor te zorgen dat gezondheidsclaims waarheidsgetrouw, duidelijk en betrouwbaar zijn en de consument zinvol helpen, en de formulering en de presentatie in dat verband in aanmerking worden genomen. Als de formulering van claims dezelfde betekenis voor consumenten heeft als die van een toegestane gezondheidsclaim, doordat ze hetzelfde verband aantonen tussen een levensmiddelencategorie, een levensmiddel of een van de bestanddelen daarvan en de gezondheid, moeten deze claims aan dezelfde gebruiksvoorwaarden voldoen, zoals vermeld in bijlage I.

(12)

Ingevolge een aanvraag van GP International Holding B.V., die werd ingediend overeenkomstig artikel 14, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1924/2006, moest de Autoriteit een advies uitbrengen over een gezondheidsclaim met betrekking tot de effecten van OPC PremiumTM op de verlaging van de bloedcholesterol (Vraag nr. EFSA-Q-2009-00454) (4). De door de aanvrager voorgestelde claim luidde als volgt: „Er is gebleken dat OPC's de bloedcholesterolniveaus verlagen en daarom het risico van hart- en vaatziekten kunnen verminderen”.

(13)

Op grond van de ingediende gegevens concludeerde de Autoriteit in haar op 26 oktober 2009 door de Commissie en de lidstaten ontvangen advies dat geen causaal verband was vastgesteld tussen de inname van OPC PremiumTM en het beweerde effect. De claim mag bijgevolg niet worden toegestaan, aangezien hij niet voldoet aan de voorschriften van Verordening (EG) nr. 1924/2006.

(14)

Ingevolge een aanvraag van Valosun A.S., die werd ingediend overeenkomstig artikel 14, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1924/2006, moest de Autoriteit een advies uitbrengen over een gezondheidsclaim die betrekking had op de effecten van Uroval® op infecties van de urinewegen (Vraag nr. EFSA-Q-2009-00600) (5). De door de aanvrager voorgestelde claim luidde als volgt: „Veenbesextract en D-mannose, de voornaamste actieve bestanddelen van het voedingssupplement Uroval®, maken de hechting van schadelijke bacteriën op de blaaswand ongedaan. De hechting van schadelijke bacteriën op de blaaswand is de voornaamste risicofactor bij de ontwikkeling van infecties van de urinewegen”.

(15)

Op grond van de ingediende gegevens concludeerde de Autoriteit in haar door de Commissie en de lidstaten op 22 december 2009 ontvangen advies dat geen causaal verband was vastgesteld tussen de inname van Uroval® en het geclaimde effect. De claim mag bijgevolg niet worden toegestaan, aangezien hij niet voldoet aan de voorschriften van Verordening (EG) nr. 1924/2006.

(16)

Ingevolge een aanvraag van Töpfer GmbH, die werd ingediend overeenkomstig artikel 14, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1924/2006, moest de Autoriteit een advies uitbrengen over een gezondheidsclaim die betrekking had op de effecten van een combinatie van bifidobacteriën (Bifidobacterium bifidum, Bifidobacterium breve, Bifidobacterium infantis, Bifidobacterium longum) op de vermindering van mogelijk pathogene micro-organismen in de darmen (Vraag nr. EFSA-Q-2009-00224) (6). De door de aanvrager voorgestelde claim luidde als volgt: „Probiotische bifidobacteriën leiden tot een gezonde darmflora vergelijkbaar met de samenstelling van de darmflora in de darmen van baby’s die borstvoeding krijgen”.

(17)

Op grond van de ingediende gegevens concludeerde de Autoriteit in haar door de Commissie en de lidstaten op 22 december 2009 ontvangen advies dat geen causaal verband was vastgesteld tussen de inname van de combinatie van bifidobacteriën en het geclaimde effect. De claim mag bijgevolg niet worden toegestaan, aangezien hij niet voldoet aan de voorschriften van Verordening (EG) nr. 1924/2006.

(18)

Met de opmerkingen van de aanvragers en van het publiek die de Commissie overeenkomstig artikel 16, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1924/2006 heeft ontvangen, is rekening gehouden bij het nemen van de in deze verordening vastgestelde maatregelen.

(19)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid en het Europees Parlement noch de Raad hebben zich hiertegen verzet,

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/18

(1)

Krachtens Verordening (EG) nr. 1924/2006 zijn gezondheidsclaims voor levensmiddelen verboden, tenzij de Commissie daarvoor overeenkomstig die verordening een vergunning heeft verleend en zij zijn opgenomen in een lijst van toegestane claims.

(2)

Verordening (EG) nr. 1924/2006 bepaalt tevens dat aanvragen om verlening van een vergunning voor een gezondheidsclaim door exploitanten van levensmiddelenbedrijven aan de bevoegde nationale autoriteit van een lidstaat kunnen worden toegezonden. De bevoegde nationale autoriteit moet geldige aanvragen doorsturen naar de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA), hierna „de Autoriteit” genoemd.

(3)

Na ontvangst van een aanvraag moet de Autoriteit de andere lidstaten en de Commissie daarvan onverwijld in kennis stellen en een advies over de desbetreffende gezondheidsclaim uitbrengen.

(4)

De Commissie moet bij haar besluit over de verlening van een vergunning voor gezondheidsclaims rekening houden met het advies van de Autoriteit.

(5)

Ingevolge een aanvraag van Rudolf Wild GmbH & Co. KG, die op 10 juni 2008 werd ingediend overeenkomstig artikel 13, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1924/2006, moest de Autoriteit een advies uitbrengen over een gezondheidsclaim met betrekking tot de effecten van Immune Balance Drink op de versterking van de lichamelijke afweermiddelen (Vraag nr. EFSA-Q-2009-00517) (2). De door de aanvrager voorgestelde claim luidde onder meer als volgt: „De Immune Balance Drink activeert de lichamelijke afweermiddelen.”.

(6)

Op 4 november 2009 hebben de Commissie en de lidstaten het wetenschappelijk advies van de Autoriteit ontvangen, waarin werd geconcludeerd dat op grond van de ingediende gegevens geen oorzakelijk verband is vastgesteld tussen het gebruik van Immune Balance Drink en het geclaimde effect. De claim mag bijgevolg niet worden toegestaan, aangezien hij niet voldoet aan de voorschriften van Verordening (EG) nr. 1924/2006.

(7)

Er is bij het nemen van de in deze verordening vastgestelde maatregelen rekening gehouden met de opmerkingen van de aanvrager en het publiek die de Commissie overeenkomstig artikel 16, lid 6, van Verordening nr. 1924/2006 heeft ontvangen.

(8)

Voor gezondheidsclaims als bedoeld in artikel 13, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1924/2006 gelden de in artikel 28, lid 5, van die verordening vastgestelde overgangsmaatregelen alleen als zij voldoen aan de daarin vermelde voorwaarden, onder meer de voorwaarde dat zij aan de verordening moeten voldoen. Aangezien de Autoriteit voor de claim waarop deze verordening betrekking heeft, heeft geconcludeerd dat geen oorzakelijk verband is vastgesteld tussen het gebruik van het levensmiddel en het geclaimde effect, voldoet de claim niet aan Verordening (EG) nr. 1924/2006 en is de in artikel 28, lid 5, van die verordening vermelde overgangsperiode niet van toepassing. Er wordt voorzien in een overgangsperiode van zes maanden om exploitanten van levensmiddelenbedrijven in staat te stellen zich aan te passen aan de voorschriften van deze verordening.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid en het Europees Parlement noch de Raad hebben zich daartegen verzet,

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/20

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/22

(1)

Richtlijn 95/2/EG van het Europees Parlement en van de Raad betreffende levensmiddelenadditieven met uitzonderingen van zoetstoffen en kleurstoffen (3) bevat een lijst van levensmiddelenadditieven die in de Europese Unie mogen worden gebruikt, met de bijbehorende gebruiksvoorwaarden.

(2)

Sinds de vaststelling van Richtlijn 95/2/EG hebben zich technische ontwikkelingen op het gebied van levensmiddelenadditieven voorgedaan. Die richtlijn moet aan deze ontwikkelingen worden aangepast.

(3)

Totdat de EU-lijsten van levensmiddelenadditieven zijn opgesteld zoals bepaald in artikel 30 van Verordening (EG) nr. 1333/2008, worden de bijlagen bij Richtlijn 95/2/EG overeenkomstig artikel 31 van die verordening in voorkomend geval gewijzigd door maatregelen die door de Commissie worden vastgesteld.

(4)

De stabilisatoren agar-agar (E 406), carrageen (E 407), johannesbroodpitmeel (E 410), guarpitmeel (E 412), xanthaangom (E 415), pectinen (E 440), cellulose (E 460), carboxymethylcellulose (E 466), geoxideerd zetmeel (E 1404), monozetmeelfosfaat (E 1410), dizetmeelfosfaat (E 1412), gefosfateerd dizetmeelfosfaat (E 1413), geacetyleerd dizetmeelfosfaat (E 1414), geacetyleerd zetmeel (E 1420), geacetyleerd dizetmeeladipaat (E 1422), hydroxypropylzetmeel (E 1440), hydroxypropyldizetmeelfosfaat (E 1442), zetmeelnatriumoctenylsuccinaat (E 1450) en geacetyleerd geoxideerd zetmeel (E 1451) en de emulgator mono- en diglyceriden van vetzuren (E 471) zijn momenteel voor uiteenlopende toepassingen toegestaan krachtens Richtlijn 95/2/EG. Het Wetenschappelijk Comité voor de menselijke voeding (WCMV) heeft voor deze levensmiddelenadditieven als aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) „niet gespecificeerd” vastgesteld en dus houden zij geen risico voor de gezondheid van de consument in. Het is uit technisch oogpunt noodzakelijk om het gebruik van deze stoffen ook toe te staan voor niet-gearomatiseerde, met levende fermenten gefermenteerde roomproducten en vervangingsproducten daarvoor, met een vetgehalte van minder dan 20 %, om de stabiliteit en integriteit van de emulsie te waarborgen. Deze toepassing zou de consument ten goede komen doordat die dan kan kiezen voor gefermenteerde roomproducten met een verlaagd vetgehalte die soortgelijke eigenschappen hebben als het normale product. Deze nieuwe toepassing moet dan ook worden toegestaan.

(5)

In 1990 heeft het WCMV natriumlactaat (E 325), kaliumlactaat (E 326), kaliumacetaat (E 261), natriumacetaat (E 262 i)) en natriumwaterstofacetaat (E 262 ii)) beoordeeld en geconcludeerd dat al deze stoffen van nature in levensmiddelen voorkomen en dat de geschatte inname waarschijnlijk te verwaarlozen is ten opzichte van de inname uit natuurlijke bronnen. Daarom is besloten dat voor deze groep levensmiddelen „ADI niet gespecificeerd” geldt. Deze levensmiddelenadditieven mogen daarom algemeen worden gebruikt in alle levensmiddelen, behalve de in artikel 2, lid 3, van Richtlijn 95/2/EG genoemde. Er is voorgesteld om ook het gebruik van deze levensmiddelenadditieven in voorverpakte bereidingen van vers gehakt vlees toe te staan, om de groei van pathogene micro-organismen zoals Listeria en E. coli O157 te onderdrukken. Aangezien er dus een technische rechtvaardiging is en deze toepassing geen veiligheidsrisico inhoudt, moet het gebruik van deze levensmiddelenadditieven in voorverpakte bereidingen van vers gehakt vlees voortaan worden toegestaan.

(6)

Sorbaten (E 200, E 202 en E 203) en benzoaten (E 210, E 211, E 212 en E 213) zijn momenteel krachtens Richtlijn 95/2/EG als levensmiddelenadditief toegestaan. Er wordt een nieuwe toepassing van deze levensmiddelenadditieven voorgesteld als conserveermiddel in imitatie-visproducten op basis van zeewier (imitatiekaviaar van zeewier) als garnering op diverse levensmiddelen, om de groei van schimmels en gisten en de vorming van mycotoxinen te voorkomen. Voor deze zouten is een ADI van 0-25 mg/kg lichaamsgewicht, respectievelijk 0-5 mg/kg lichaamsgewicht vastgesteld. Uitgaande van het slechtst denkbare scenario, waarbij de maximumconcentraties worden gebruikt, is de geschatte inname van deze stoffen zeer laag in vergelijking met de ADI. De blootstelling van de consument als gevolg van deze toepassing levert geen veiligheidsrisico op. Daarom moet het gebruik van sorbaten en benzoaten in imitatie-visproducten op basis van zeewier worden toegestaan, gelet op de technische rechtvaardiging en het feit dat dit nieuwe product tot een nichemarkt behoort.

(7)

Er is verzocht om sorbaten (E 200, E 202 en E 203) en benzoaten (E 210, E 211, E 212 en E 213) te mogen gebruiken in bier in vaten waaraan meer dan 0,5 % vergistbare suikers en/of vruchtensappen of -concentraten zijn toegevoegd en dat rechtstreeks uit het vat wordt geserveerd. Dergelijke vaten bier blijven soms langere tijd aan de biertap aangesloten. Aangezien het vat niet onder steriele omstandigheden op de tap kan worden aangesloten, is het mogelijk dat het vat door micro-organismen wordt verontreinigd. Dit is een probleem bij bier dat nog vergistbare suikers bevat, omdat hierdoor groei van gevaarlijke micro-organismen kan worden veroorzaakt. Daarom moeten in tapbier waaraan vergistbare suikers en/of vruchtensappen of -concentraten zijn toegevoegd, antimicrobiële middelen worden gebruikt. Uit een oogpunt van inname is de consumptie van dit getapte vruchtenbier marginaal zodat de geschatte inname van sorbaten en benzoaten ook met het slechtst denkbare scenario onder de daarvoor geldende ADI’s zal liggen. Het gebruik van sorbaten en benzoaten in bier in vaten dat meer dan 0,5 % toegevoegde vergistbare suikers en/of vruchtensappen of -concentraten bevat, moet voortaan dan ook worden toegestaan.

(8)

Om het ontstaan van schimmels op citrusvruchten te voorkomen mogen die na de oogst worden behandeld met bestrijdingsmiddelen als imazalil en thiabendazool. Sorbaten (E 200, E 202 en E 203) zouden deze bestrijdingsmiddelen voor de behandeling van citrusvruchten geheel of gedeeltelijk kunnen vervangen. Sorbaten kunnen op het oppervlak van ongeschilde verse citrusvruchten worden aangebracht met behulp van de toegestane wassen bijenwas, candelillawas, carnaubawas en schellak (E 901, E 902, E 903 respectievelijk E 904). De blootstelling van de consument aan deze additieven als gevolg van die toepassing levert geen veiligheidsrisico op. Deze nieuwe toepassing moet dan ook worden toegestaan.

(9)

Consumenten kiezen er soms voor om hun inname van bepaalde nutriënten met voedingssupplementen aan te vullen. Daartoe mogen vitamine A en combinaties van vitamine A en D worden toegevoegd aan voedingssupplementen zoals omschreven in Richtlijn 2002/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (4). Om deze stoffen veilig te kunnen hanteren moeten vitamine A en combinaties van vitamine A en D in aanwezigheid van zetmeel en suikers worden verwerkt tot preparaten, waarbij soms een hoge vochtigheidsgraad en temperatuur nodig zijn. Dit kan de ontwikkeling van micro-organismen in de hand werken. Om de groei van die micro-organismen te voorkomen moet het worden toegestaan om aan vitamine A en combinaties van vitamine A en D, bij gebruik in voedingssupplementen die in vaste vorm worden verstrekt, sorbaten (E 200, E 202 en E 203) en benzoaten (E 210, E 211, E 212 en E 213) toe te voegen.

(10)

Zwaveldioxide en sulfieten (E 220, E 221, E 222, E 223, E 224, E 226, E 227 en E 228) zijn krachtens Richtlijn 95/2/EG toegestane levensmiddelenadditieven, die hoofdzakelijk dienen als antimicrobiële middelen en om chemisch bederf tegen te gaan. Het vervoer van vers fruit, met name over zee, is tegenwoordig zeer belangrijk. Deze transporten kunnen soms wel enkele weken duren. Door het gebruik van zwaveldioxide en sulfieten kunnen verse blauwe bessen tegen de groei van schimmels worden beschermd. Deze nieuwe toepassing van zwaveldioxide en sulfieten moet worden toegestaan om verse blauwe bessen beter tegen schimmelgroei te kunnen beschermen, mede gelet op het feit dat het hier waarschijnlijk om een nichemarkt gaat. Gezien de gegronde technische redenen voor deze nieuwe toepassingen, de noodzaak om de wereldwijde handel te vergemakkelijken en de verwaarloosbare gevolgen voor de inname van zwavel en sulfieten, moet deze nieuwe toepassing van zwaveldioxide op blauwe bessen tot een in de bijlage bij deze richtlijn aangegeven concentratie worden toegestaan.

(11)

Voor de productie van kaneelstokjes (uitsluitend Cinnamomum zeylanicum) wordt de vers geschilde binnenbast van de kaneelboom gebruikt. De verse schillen van de binnenbast staan bloot aan verontreiniging door micro-organismen en aantasting door insecten in het land van productie, met name in een tropisch en vochtig klimaat. Die verontreiniging door micro-organismen en aantasting door insecten kunnen adequaat worden bestreden door begassing met zwaveldioxide. In 1994 heeft het WCMV een ADI van 0-0,7 mg/kg lichaamsgewicht vastgesteld en verklaard dat het gebruik van zwaveldioxide en andere sulfieten moet worden beperkt om het optreden van ernstige astmatische reacties terug te dringen. Hoewel het gebruik van zwaveldioxide en sulfieten moet worden beperkt, is de bijdrage van deze specifieke toepassing aan de inname van zwaveldioxide en sulfieten te verwaarlozen. Het gebruik van zwaveldioxide en sulfieten (E 220, E 221, E 222, E 223, E 224, E 226, E 227 en E 228) alleen voor dit specifieke soort kaneel moet dan ook voortaan worden toegestaan.

(12)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft een evaluatie uitgevoerd van de beschikbare informatie over de veiligheid van het gebruik van nisine voor de levensmiddelencategorie vloeibaar ei en over de veiligheid van nisine die met een gewijzigd productieproces is verkregen. De ADI van 0-0,13 mg/kg die eerder was vastgesteld voor nisine die is verkregen met een nieuw productie- en extractieproces op basis van vergisting van een suiker bevattend medium in plaats van het traditionele medium op basis van melk, is door de EFSA in haar advies van 26 januari 2006 (5) bevestigd. In dat advies bevestigde de EFSA ook dat het gebruik van nisine in levensmiddelen naar verwachting niet tot antibioticaresistentie zal leiden. Volgens de EFSA zijn er geen meldingen van tegen nisine resistente bacteriemutanten die kruisresistentie tegen therapeutische antibiotica vertonen. Dit komt volgens de EFSA waarschijnlijk door de verschillen in antimicrobiële werking tussen therapeutische antibiotica en nisine. Verder heeft de EFSA in haar advies van 20 oktober 2006 (6) bevestigd dat het gebruik van nisine in gepasteuriseerd vloeibaar ei onder de beoogde gebruiksvoorwaarden (maximaal 6,25 mg/l) geen veiligheidsrisico inhoudt en uit technisch oogpunt gerechtvaardigd is om de houdbaarheid van het product te verlengen en de groei van voedselvergiftiging veroorzakende sporenvormende soorten, zoals Bacillus cereus, die de pasteurisatie kunnen overleven, te voorkomen. Deze nieuwe toepassing van nisine is gepasteuriseerd vloeibaar ei moet dan ook worden toegestaan.

(13)

Dimethyldicarbonaat (DMDC, E 242) is een krachtens Richtlijn 95/2/EG toegestaan levensmiddelenadditief dat dient als conserveermiddel in niet-alcoholhoudende gearomatiseerde dranken, alcoholvrije wijn en vloeibaar theeconcentraat. Dit additief is toegestaan op grond van een positief advies van het WCMV in 1990, dat in 1996 is bevestigd. Het WCMV kon geen ADI vaststellen aangezien DMDC snel ontleedt in koolstofdioxide en methanol. In 2001 is het WCMV verzocht de veiligheid van het gebruik van DMDC in wijn te onderzoeken. Destijds was het WCMV van oordeel dat de vorming van methanol en andere reactieproducten zoals methylcarbamaat als gevolg van het gebruik van DMDC voor de behandeling van alcoholhoudende dranken en wijn vergelijkbaar is met de vorming in niet-alcoholhoudende dranken en dat zelfs een forse wijnconsumptie geen risico als gevolg van methanol en methylcarbamaat zou opleveren. Er is verzocht DMDC te mogen gebruiken ter voorkoming van bederf door gisting in ongeopende, niet steriel gevulde flessen cider, perencider en vruchtenwijn, alcoholarme wijn, dranken op basis van wijn en de overige producten die onder Verordening (EEG) nr. 1601/91 van de Raad (7) vallen. Deze nieuwe toepassingen worden niet geacht een veiligheidsrisico voor de consument in te houden. Verder kan het gebruik van DMDC ertoe bijdragen dat de blootstelling aan zwaveldioxide wordt verlaagd. Daarom moet het gebruik van DMDC in cider, perencider en vruchtenwijn, alcoholarme wijn, dranken op basis van wijn en andere onder Verordening (EEG) nr. 1601/91 vallende producten worden toegestaan.

(14)

De EFSA heeft de informatie over de veiligheid van extracten van rozemarijn bij gebruik als antioxidant in levensmiddelen beoordeeld. Extracten van rozemarijn worden verkregen uit Rosmarinus officinalis L. en bevatten een aantal stoffen met antioxidantwerking, in hoofdzaak fenolzuren, flavonoïden, diterpenoïden en triterpenen. Hoewel de EFSA te weinig toxicologische gegevens over extracten van rozemarijn had om een numerieke ADI vast te stellen, heeft zij in haar advies van 7 maart 2008 (8) geconcludeerd dat de veiligheidsmarge groot genoeg is om te stellen dat blootstelling via de voeding als gevolg van de voorgestelde toepassingen en te gebruiken concentraties geen veiligheidsrisico inhoudt. Derhalve kan het gebruik van extracten van rozemarijn worden toegestaan als dat uit technisch oogpunt gerechtvaardigd is. De voorgestelde toepassingen van extracten van rozemarijn als antioxidant moeten worden toegestaan en aan de stof moet het E-nummer E 392 worden toegekend.

(15)

Wei is een bijproduct van de kaasbereiding. Er zijn bepaalde wei-eiwit bevattende dranken ontwikkeld ten behoeve van een voldoende eiwitrijk dieet. Om de eiwitten tijdens de warmtebehandeling van die dranken in suspensie te houden moet het fosfaatgehalte hoger zijn dan bij normale niet-alcoholhoudende gearomatiseerde dranken. Daarom moeten fosfaten in wei-eiwit bevattende sportdranken worden toegestaan.

(16)

Bijenwas (E 901) is momenteel toegestaan als glansmiddel voor gebruik in kleine banketbakkerswaren met chocoladecoating. IJswafels zonder chocoladecoating vallen daar niet onder. Bijenwas kan worden beschouwd als alternatief voor chocolade in voorverpakte wafels met consumptie-ijs en bovendien wordt door die coating met bijenwas voorkomen dat er water in de wafels trekt, zodat deze knapperig en dus langer houdbaar blijven; dit wordt derhalve uit technisch oogpunt gerechtvaardigd geacht. Daarom moet bijenwas als glansmiddel ter volledige of gedeeltelijke vervanging van chocolade in de coating van voorverpakte wafels met consumptie-ijsworden toegestaan.

(17)

De EFSA heeft de informatie over de veiligheid van bijenwas bij gebruik als draagstof voor aroma’s in niet-alcoholhoudende gearomatiseerde dranken beoordeeld. Hoewel op grond van de beschikbare gegevens over bijenwas zelf geen ADI kon worden vastgesteld, concludeerde de EFSA dat gezien het geringe toxicologische profiel van bijenwas de bestaande toepassingen in levensmiddelen en de voorgestelde nieuwe toepassing van bijenwas geen veiligheidsrisico opleveren. Deze nieuwe toepassing van bijenwas als draagstof voor aroma’s in niet-alcoholhoudende gearomatiseerde dranken moet dan ook worden toegestaan.

(18)

Triethylcitraat (E 1505) is momenteel krachtens Richtlijn 95/2/EG in de EU toegestaan in gedroogd eiwit en als draagstof in aroma’s. Het WCMV heeft in 1990 een ADI van 0-20 mg/kg vastgesteld. Voorgesteld is om triethylcitraat ook te gebruiken als glansmiddel voor voedingssupplementen in tabletvorm. Triethylcitraat versterkt de omhulling, beschermt de tabletten tegen de omgeving en verhoogt de afgifteduur van het product. Volgens het slechtst denkbare scenario is deze extra inname van triethylcitraat (0,25 % van de ADI) te verwaarlozen. Het gebruik in de EU van triethylcitraat als glansmiddel voor voedingssupplementen in tabletvorm moet dan ook worden toegestaan.

(19)

De EFSA heeft de informatie over de veiligheid van polyvinylalcohol (PVA) als omhullingsmiddel voor voedingssupplementen beoordeeld en op 5 december 2005 (9) advies uitgebracht. De EFSA concludeerde dat aan het gebruik van PVA als omhullingsmiddel voor voedingssupplementen in capsule- en tabletvorm geen veiligheidsrisico verbonden is. De EFSA was voorts van mening dat de potentiële blootstelling van mensen aan PVA bij de beoogde gebruiksvoorwaarden laag zal zijn. Voor PVA is beschreven dat het na orale toediening nauwelijks opgenomen wordt. De maximumconcentratie is vastgesteld op 18 g/kg, uitgaande van het slechtst denkbare scenario, waarop de EFSA haar risicobeoordeling heeft gebaseerd. Dankzij de goede hechtingseigenschappen en filmsterkte van polyvinylalcohol zal dit nieuwe levensmiddelenadditief naar verwachting van technisch belang zijn als omhullingsmiddel voor voedingssupplementen, met name in toepassingen waar vochtwerende en vochtbeschermende eigenschappen nodig zijn. Deze nieuwe toepassing moet dan ook op EU-niveau worden toegestaan. Dit nieuwe levensmiddelenadditief moet het E-nummer E 1203 krijgen.

(20)

De EFSA heeft de informatie over de veiligheid van het gebruik van zes soorten polyethyleenglycol (PEG 400, PEG 3000, PEG 3350, PEG 4000, PEG 6000 en PEG 8000) als omhullingsmiddelen voor gebruik in voedingssupplementen beoordeeld en op 28 november 2006 (10) advies uitgebracht. De EFSA concludeerde dat er onder de beoogde gebruiksvoorwaarden aan het gebruik van deze zes soorten polyethyleenglycol als glansmiddel geen veiligheidsrisico verbonden is voor voedingssupplementen in tablet- en capsulevorm. De EFSA heeft in haar risicobeoordeling ook de extra blootstelling aan deze PEG’s als gevolg van het gebruik van farmaceutische producten meegenomen en geconcludeerd dat het al goedgekeurde gebruik van PEG 6000 als draagstof voor zoetstoffen en van het gebruik van PEG in materialen die met levensmiddelen in contact komen slechts tot een geringe extra inname zal leiden. Deze nieuwe toepassing moet dan ook op EU-niveau worden toegestaan. Bovendien moet, aangezien de inname van PEG 6000 als gevolg van het gebruik als draagstof voor zoetstoffen gering is en PEG 6000 een vergelijkbaar toxicologisch profiel heefts als de andere PEG-soorten, waardoor er een groeps-TDI (toelaatbare dagelijkse inname) is vastgesteld voor de zes PEG’s, het gebruik van de door de EFSA beoordeelde PEG’s als draagstof voor zoetstoffen naast PEG 6000 worden toegestaan. Aan al deze PEG’s moet het E-nummer E 1521 worden toegekend.

(21)

De EFSA heeft de informatie over de veiligheid van het gebruik van cassiagom als nieuw levensmiddelenadditief (geleer- en verdikkingsmiddel) beoordeeld en op 26 september 2006 (11) advies uitgebracht. De EFSA concludeerde dat aan het gebruik van cassiagom onder de aangegeven voorwaarden geen veiligheidsrisico verbonden is. Hoewel de EFSA van mening was dat de beschikbare toxicologische gegevens over cassiagom ontoereikend waren om er een ADI uit af te leiden, geven de bestaande gegevens volgens haar geen aanleiding tot bezorgdheid. Met name heeft de EFSA gewezen op de specifieke lage absorptie van cassiagom en het feit dat deze stof, als er al hydrolyse plaatsvindt, wordt afgebroken tot stoffen die de normale metabole routes volgen. Het gebruik van cassiagom is uit technisch oogpunt gerechtvaardigd vanwege het synergistische geleereffect wanneer het aan andere in levensmiddelen gebruikelijke gommen wordt toegevoegd. Deze toepassingen moeten dan ook op EU-niveau worden toegestaan en aan cassiagom moet het E-nummer E 427 worden toegekend.

(22)

De EFSA heeft de veiligheid van neotaam als smaakversterker beoordeeld en op 27 september 2007 (12) advies uitgebracht. De EFSA concludeerde dat neotaam geen veiligheidsrisico inhoudt bij het voorgestelde gebruik als smaakversterker en heeft een ADI van 0-2 mg/kg lichaamsgewicht/dag vastgesteld. Neotaam moet dan ook als smaakversterker worden toegestaan.

(23)

De EFSA heeft de informatie over de veiligheid van het gebruik van L-cysteïne (E 920) in bepaalde levensmiddelen voor zuigelingen en peuters beoordeeld. In haar advies van 26 september 2006 (13) concludeerde de EFSA dat het voorgestelde gebruik van deze stof in bewerkte voedingsmiddelen op basis van granen en voeding (meer in het bijzonder babykoekjes) voor zuigelingen en peuters geen veiligheidsrisico inhoudt. Koekjes voor zuigelingen en peuters moeten een geschikte samenstelling hebben, met name een gecontroleerd suiker- en vetgehalte. Koekjes met laag vetgehalte zijn echter brosser, waardoor er een groter risico op verslikking en verstikking is doordat het koekje in de mond van het kind breekt. L-cysteïne fungeert als deegverbeteraar om de textuur van het eindproduct aan te passen. Het gebruik van L-cysteïne in koekjes voor zuigelingen en peuters moet dan ook op EU-niveau worden toegestaan.

(24)

De EFSA heeft de veiligheid van een enzympreparaat op basis van trombine met fibrinogeen, afkomstig van runderen en/of varkens, als levensmiddelenadditief voor het reconstitueren van voedsel beoordeeld en in haar advies van 26 april 2005 geconcludeerd dat dit gebruik van het enzympreparaat geen veiligheidsrisico inhoudt als het wordt geproduceerd zoals in het advies is aangegeven (14). Het Europees Parlement heeft echter in zijn resolutie van 19 mei 2010 over de ontwerprichtlijn van de Commissie tot wijziging van de bijlagen bij Richtlijn 95/2/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende levensmiddelenadditieven met uitzondering van kleurstoffen en zoetstoffen gesteld dat het opnemen van dit enzympreparaat als levensmiddelenadditief voor het reconstitueren van voedsel in bijlage IV bij Richtlijn 95/2/EG niet verenigbaar is met de strekking en de inhoud van Verordening (EG) nr. 1333/2008, aangezien het niet in overeenstemming is met de algemene criteria van artikel 6, en dan met name lid 1, onder c), van die verordening.

(25)

Bij Beschikking 2004/374/EG van de Commissie (15) is het in de handel brengen en de invoer van geleiproducten in minicups die gelvormende levensmiddelenadditieven op basis van zeewier en/of bepaalde gomsoorten (E 400, E 401, E 402, E 403, E 404, E 405, E 406, E 407, E 407a, E 410, E 412, E 413, E 414, E 415, E 417 en E 418) bevatten, opgeschort in verband met het risico op verstikking dat aan deze producten verbonden is. Richtlijn 95/2/EG is dienovereenkomstig gewijzigd bij Richtlijn 2006/52/EG van het Europees Parlement en de Raad (16). Beschikking 2004/374/EG moet dan ook worden ingetrokken omdat de bepalingen daarvan in Richtlijn 95/2/EG zijn overgenomen.

(26)

De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid en het Europees Parlement noch de Raad hebben zich daartegen verzet,

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/32

(1)

De ambtstermijn van de leden van het Europees Economisch en Sociaal Comité is op 20 september 2010 verstreken.

(2)

De Raad heeft op 13 september 2010 Besluit 2010/570/EU, Euratom tot benoeming van de leden van het Europees Economisch en Sociaal Comité voor de periode van 21 september 2010 tot en met 20 september 2015 (1) vastgesteld. De Roemeense autoriteiten hebben zich evenwel het recht voorbehouden om op een later moment een Roemeens lid voor te dragen.

(3)

Bij een brief die op 28 september 2010 bij de Raad is ingekomen, hebben de Roemeense autoriteiten de Raad in kennis gesteld van de kandidaat die zij voordragen om te worden benoemd tot lid van het Europees Economisch en Sociaal Comité gedurende bovengenoemde periode, ter vervollediging van de lijst van de bij het Verdrag aan Roemenië toegekende leden,

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/33

(1)

Beschikking 93/152/EEG (2) van de Commissie stelt bepaalde voorschriften vast voor de in het kader van de programma’s inzake routinevaccinatie tegen Newcastle disease te gebruiken vaccins.

(2)

Met name stelt die beschikking de criteria vast waaraan moet worden voldaan voor de intracerebrale pathogeniteitsindex (ICPI) met betrekking tot de stam van het Newcastle-diseasevirus die wordt gebruikt in levende geattenueerde vaccins en geïnactiveerde vaccins tegen die ziekte.

(3)

Richtlijn 2001/82/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 november 2001 tot vaststelling van een communautair wetboek betreffende geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik (3) stelt bepaalde voorschriften vast voor immunologische geneesmiddelen voor diergeneeskundig gebruik, waaronder voorschriften voor controle op veiligheid.

(4)

Gezien de technische vooruitgang die bij de vervaardiging van vaccins is geboekt, vooral wat de inactivatietechnieken betreft, en gezien de voorschriften van Richtlijn 2001/82/EG en de Europese Farmacopee, dient daarom het in punt b) van artikel 1 van Beschikking 93/152/EEG opgenomen specifieke voorschrift voor geïnactiveerde vaccins betreffende de intracerebrale pathogeniteitsindex (ICPI) met betrekking tot de stam van het Newcastle-diseasevirus dat in dergelijke vaccins wordt gebruikt, te worden geschrapt.

(5)

Beschikking 93/152/EEG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

Het is wenselijk in dit besluit een datum van toepassing vast te stellen die is afgestemd op de toepassingsdatum van Verordening (EG) nr. 798/2008 van de Commissie (4), gewijzigd bij Verordening (EU) nr. 955/2010 (5), die overeenkomstige wijzigingen aanbrengt voor de criteria voor geïnactiveerde vaccins tegen Newcastle disease die in derde landen worden gebruikt,

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/34

(1)

Overeenkomstig artikel 9 bis van Richtlijn 2003/87/EG moet de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie worden aangepast in overeenstemming met de verleende emissierechten ten aanzien van de installaties die gedurende de periode van 2008 tot 2012 overeenkomstig artikel 24, lid 1, van Richtlijn 2003/87/EG in de EU-regeling voor de handel in emissierechten waren opgenomen. De hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie moet ook worden aangepast ten aanzien van de installaties die in bijlage I bij de richtlijn genoemde activiteiten uitvoeren en pas met ingang van 2013 in de EU-regeling worden opgenomen.

(2)

Overeenkomstig artikel 9 van Richtlijn 2003/87/EG is bij Besluit 2010/384/EU van de Commissie van 9 juli 2010 betreffende de hoeveelheid emissierechten voor de hele Gemeenschap die in het kader van de EU-regeling voor de handel in emissierechten voor 2013 moet worden verleend (2) de absolute hoeveelheid emissierechten voor 2013 voor de hele Unie gebaseerd op de totale hoeveelheden emissierechten die door de lidstaten overeenkomstig de beschikkingen van de Commissie inzake hun nationale toewijzingsplannen voor de periode van 2008 tot 2012 zijn of zullen worden verleend. Daar er sinds de aanneming van dat besluit aanvullende informatie beschikbaar is geworden, moet het worden ingetrokken en vervangen.

(3)

Als reactie op verzoeken van lidstaten voor de unilaterale opneming van aanvullende activiteiten en gassen in de EU-regeling uit hoofde van artikel 24, lid 1, van Richtlijn 2003/87/EG, zijn bepaalde activiteiten die eerst niet onder de EU-regeling vielen, krachtens de Besluiten C(2008) 7867, C(2009) 3032 en C(2009) 9849 van de Commissie nu wel opgenomen. Voor het doel van dit besluit moeten de verzoeken uit hoofde van artikel 24, lid 1, van Richtlijn 2003/87/EG worden ingewilligd indien de Commissie de opneming vóór 31 augustus 2010 heeft goedgekeurd. Verzoeken om opneming die na deze datum door de Commissie worden gehonoreerd, kunnen altijd nog bij toekomstige aanpassingen van de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie voor 2013 in aanmerking worden genomen. Krachtens artikel 9 bis, lid 1, van Richtlijn 2003/87/EG moet de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie vanaf 2010 worden aangepast met de in artikel 9 van de richtlijn bedoelde lineaire factor.

(4)

Overeenkomstig artikel 2, lid 1, van Richtlijn 2009/29/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 tot wijziging van Richtlijn 2003/87/EG teneinde de regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten van de Gemeenschap te verbeteren en uit te breiden (3) hebben de lidstaten nationale wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in werking doen treden om te waarborgen dat de exploitanten van installaties die in bijlage I bij Richtlijn 2003/87/EG genoemde activiteiten uitvoeren die pas vanaf 2013 in de EU-regeling worden opgenomen, bij de desbetreffende bevoegde autoriteit terdege onderbouwde en onafhankelijk geverifieerde emissiegegevens konden indienen. Dergelijke gegevens zijn nodig als zij in aanmerking moeten worden genomen voor de aanpassing van de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie. De lidstaten moesten de terdege onderbouwde emissiegegevens uiterlijk op 30 juni 2010 bij de Commissie indienen.

(5)

Om alle installaties op voet van gelijkheid te behandelen, moeten de door de lidstaten bij de Commissie ingediende emissiegegevens worden aangepast om rekening te houden met de emissieverminderingsinspanning die te verwachten zou zijn geweest van installaties die pas vanaf 2013 in de EU-regeling worden opgenomen, indien zij al vanaf 2005 in de regeling zouden zijn opgenomen. De hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie moet bovendien overeenkomstig artikel 9 bis, lid 2, van de richtlijn vanaf 2010 worden aangepast met de in artikel 9 van de richtlijn bedoelde lineaire factor. In het geval van toetreding van nieuwe lidstaten tot de Unie, blijft het mogelijk aanvullende informatie in aanmerking te nemen bij toekomstige aanpassingen van de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie.

(6)

Voor zover lidstaten kennis hebben gegeven van emissies van installaties die ammoniak of natriumcarbonaat produceren, die pas vanaf 2013 in de EU-regeling worden opgenomen, is rekening gehouden met de emissies die als basis dienen voor de berekening van de aanpassing van de in dit besluit vastgestelde hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie, ervan uitgaande dat het emissies betreft in de zin van artikel 3, onder b), van Richtlijn 2003/87/EG. Omwille van de coherentie tussen de totale hoeveelheid emissierechten in het kader van de EU-regeling en de emissies waarvoor rechten moeten worden ingeleverd, kan de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie nog altijd aangepast worden, indien de op grond van artikel 14, lid 1, van Richtlijn 2003/87/EG vast te stellen verordening van deze aanpak afwijkt.

(7)

Om dubbeltellingen te voorkomen, mogen voor de aanpassing van de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie alleen ingediende emissies met betrekking tot de in bijlage I bij Richtlijn 2003/87/EG genoemde activiteiten die pas vanaf 2013 in de werkingssfeer van de EU-regeling worden opgenomen, in aanmerking worden genomen.

(8)

Overeenkomstig artikel 27 van Richtlijn 2003/87/EG kunnen de lidstaten bepaalde installaties uitsluiten van de EU-regeling, indien zij elk van deze installaties uiterlijk op 30 september 2011 bij de Commissie aanmelden en de Commissie geen bezwaar aantekent tegen die uitsluiting. Tot op heden heeft de Commissie in dit verband nog geen meldingen ontvangen van de lidstaten. Dergelijke uitsluitingen kunnen ook nog bij toekomstige aanpassingen van de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie voor 2013 in aanmerking worden genomen.

(9)

Het zou nodig kunnen zijn rekening te houden met aanvullende informatie in verband met de bij Besluit 2010/384/EU vastgestelde hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie overeenkomstig artikel 9 van Richtlijn 2003/87/EG, zodra deze informatie beschikbaar komt. Dergelijke aanvullende informatie kan ook nog bij toekomstige aanpassingen van de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie voor 2013 in aanmerking worden genomen.

(10)

Op basis van de sinds de goedkeuring van Besluit 2010/384/EU beschikbare informatie bedraagt de gemiddelde jaarlijkse totale hoeveelheid emissierechten die door de lidstaten overeenkomstig de besluiten van de Commissie inzake hun nationale toewijzingsplannen voor de periode 2008—2012 worden verleend en overeenkomstig artikel 9 van Richtlijn 2003/87/EG in aanmerking moeten worden genomen voor de berekening van de hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie, 2 037 227 209.

(11)

Voor 2013 bedraagt de in artikel 9 van Richtlijn 2003/87/EG bedoelde absolute hoeveelheid emissierechten voor de hele Unie 1 930 883 949.

(12)

Voor 2013 bedraagt de hoeveelheid emissierechten die wordt verleend ten behoeve van installaties die in de periode 2008-2012 overeenkomstig artikel 24, lid 1, van Richtlijn 2003/87/EG in de EU-regeling waren opgenomen, na aanpassing met de in artikel 9 van de richtlijn bedoelde lineaire factor, 1 328 218.

(13)

Voor 2013 bedraagt de hoeveelheid emissierechten die wordt verleend ten behoeve van installaties die vanaf 2013 in de EU-regeling worden opgenomen, na aanpassing met de in artikel 9 van de richtlijn bedoelde lineaire factor, 106 940 715.

(14)

Op basis van artikel 9 en artikel 9 bis moet de totale hoeveelheid emissierechten die vanaf 2013 moet worden verleend, elk jaar afnemen met een lineaire factor van 1,74 %, wat overeenkomt met 37 435 387 emissierechten,

23.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 279/36

(1)

Krachtens artikel 37 van het Euratom-Verdrag moet iedere lidstaat aan de Commissie de algemene gegevens verstrekken van elk plan voor de lozing van radioactieve afvalstoffen, in welke vorm ook, om vast te kunnen stellen of de uitvoering van dat plan een radioactieve besmetting van het water, de bodem of het luchtruim van een andere lidstaat ten gevolge kan hebben. De Commissie brengt daarover, na raadpleging van de in artikel 31 bedoelde groep van deskundigen, binnen zes maanden advies uit.

(2)

Er is ervaring opgedaan bij de toepassing van de Aanbevelingen van de Commissie betreffende de toepassing van artikel 37 van het Verdrag, namelijk de aanbeveling van 16 november 1960 (1) en de Aanbevelingen 82/181/Euratom (2), 91/4/Euratom (3) en 1999/829/Euratom (4).

(3)

Het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen heeft in zijn arrest van 22 september 1988 in Zaak 187/87 (5) geoordeeld dat artikel 37 van het Euratom-Verdrag aldus moet worden uitgelegd dat de algemene gegevens van een plan voor de lozing van radioactieve afvalstoffen aan de Commissie moeten worden verstrekt voordat de betrokken lidstaat de lozingsvergunning verleent, dit om het voor de Commissie mogelijk te maken haar advies uit te brengen zodat rekening kan worden gehouden met dat Commissieadvies voordat de desbetreffende lozingsvergunningen worden gegeven.

(4)

Artikel 37 is bedoeld om eventuele radioactieve besmetting van een andere lidstaat te voorkomen. De Commissie heeft, na raadpleging van bovengenoemde groep van deskundigen, geoordeeld dat de lozing van radioactief afval als gevolg van bepaalde werkzaamheden naar verwachting niet tot radioactieve besmetting van een andere lidstaat zal leiden.

(5)

In uitzonderlijke gevallen kan de Commissie naar aanleiding van ontvangen informatie verlangen dat algemene gegevens worden ingediend van een plan voor de lozing van radioactieve afvalstoffen die anders op basis van deze aanbeveling niet geacht zou worden radioactieve besmetting van een andere lidstaat te veroorzaken. Het advies van de Commissie kan in dat geval betrekking hebben op een in een eerder stadium verleende vergunning.

(6)

Om tot een consequente beoordeling van de lozingsplannen te komen, is het noodzakelijk te preciseren welke soorten werkzaamheden kunnen leiden tot lozing van radioactieve afvalstoffen in de zin van artikel 37 van het Verdrag, en voor de verschillende soorten werkzaamheden nader te omschrijven welke informatie als algemene gegevens moet worden verstrekt.

(7)

Aangezien in faciliteiten waarin „gemengde oxide”-splijtstof (MOX) wordt aangemaakt, grote hoeveelheden plutoniumoxide worden verwerkt, moeten algemene gegevens met betrekking tot de ontmanteling van dergelijke faciliteiten worden vereist, zoals nu reeds het geval is bij de ontmanteling van kernreactoren en opwerkingsfabrieken.

(8)

Triviale werkzaamheden die geen of slechts verwaarloosbare stralingsgevolgen hebben voor andere lidstaten, hoeven niet aan de Commissie te worden voorgelegd.

(9)

De lidstaten kunnen een geïntegreerde aanvraag indienen voor een complexe locatie waar ingrijpende wijzigingen gepland zijn die een lange periode in beslag zullen nemen, waarbij de werkzaamheden in verscheidene fasen zullen verlopen, inclusief de inbedrijfstelling van nieuwe faciliteiten, zodat de volledigheid van de in de oorspronkelijke algemene gegevens vervatte informatie het voor de Commissie mogelijk maakt aan haar verplichtingen overeenkomstig artikel 37 van het Euratom-Verdrag te voldoen en een deugdelijk advies uit te brengen.

(10)

Gezien het aantal bestaande kerncentrales waarover nog geen advies in de zin van artikel 37 van het Verdrag is uitgebracht en waarvoor wijzigingen of ontmantelingsoperaties gepland kunnen worden, is het noodzakelijk te specificeren welke informatie in de algemene gegevens moet worden verstrekt om het voor de Commissie mogelijk te maken aan haar verplichtingen te voldoen zonder het beginsel in het gedrang te brengen van gelijkheid tussen installaties waarvoor wijzigingen gepland zijn en installaties waarvoor dit niet het geval is.

(11)

In gevallen waarin de blootstelling van de bevolking in de omgeving van de locatie in kwestie zeer beperkt is, kan de desbetreffende informatie volstaan voor de beoordeling van het effect op andere lidstaten.

(12)

Om de stralingsgevolgen van ongevalssituaties voor andere lidstaten op een consistente wijze te kunnen beoordelen, mag de in de algemene gegevens te verstrekken informatie over niet-geplande lozingen uit kerncentrales en opwerkingsfabrieken niet worden beperkt tot referentieogevallen, maar moet deze worden uitgebreid tot ongevallen waarmee rekening wordt gehouden bij de vaststelling van locatiegerelateerde nationale rampenplannen.

(13)

Om de informatie, die door de Commissie wordt vereist met betrekking tot het aan verwijdering voorafgaande beheer van radioactieve afvalstoffen en met betrekking tot wijzigingen van een plan waarover de Commissie nog geen advies heeft uitgebracht, te verduidelijken en te beperken, zijn twee nieuwe bijlagen toegevoegd.

(14)

Alle lidstaten hebben nu verklaard dat zij voortaan afzien van lozing in zee en geen enkele lidstaat is voornemens radioactief afval onder de zeebodem te begraven,

1.

Onder „lozing van radioactieve afvalstoffen” in de zin van artikel 37 van het Verdrag wordt verstaan elke geplande of niet-geplande lozing van radioactieve stoffen in de vorm van gassen, vloeistoffen of vaste stoffen in het milieu in verband met de hieronder vermelde werkzaamheden:

2.

Onder „algemene gegevens” in de zin van artikel 37 van het Verdrag, wordt verstaan:

3.

De in punt 1, onder (12), bedoelde werkzaamheden, worden niet geacht aanleiding te geven tot radioactieve besmetting van een andere lidstaat die uit volksgezondheidsoogpunt belangrijk is, tenzij de Commissie in een specifiek geval verlangt dat de desbetreffende algemene gegevens toch worden verstrekt.

4.

Bij de in punt 1, onder (9), bedoelde werkzaamheden gelden bij de indiening van algemene gegevens de volgende voorwaarden:

5.

Wanneer een lidstaat voornemens is een plan voor de lozing van radioactieve afvalstoffen te wijzigen (10), gelden voor de indiening van de algemene gegevens de volgende voorwaarden:

6.

De algemene gegevens moeten aan de Commissie worden toegezonden:

7.

Wanneer de lidstaten een geïntegreerde aanvraag indienen voor een complexe locatie waar ingrijpende wijzigingen gepland zijn die een lange periode in beslag zullen nemen, waarbij de werkzaamheden in verscheidene fasen zullen verlopen, inclusief onder meer de inbedrijfstelling van nieuwe faciliteiten, moet de initiële aanvraag een volledig en gedetailleerd overzicht bevatten van de geplande werkzaamheden, dat moet worden geactualiseerd naar aanleiding van daaropvolgende aanvragen in het geval van wijziging van het bestaande plan. Wat de ongevalsscenario’s in de initiële aanvraag betreft, moeten de algemene gegevens minimaal informatie bevatten inzake de geraamde hoeveelheden en de fysisch-chemische vorm van de radionucliden die in elk van de faciliteiten op de locatie aanwezig zijn, alsmede inzake de hoeveelheden die overeenkomstig de aannamen kunnen vrijkomen in geval van een ongeval overeenkomstig de ongevalsscenario’s voor elk van die faciliteiten. De algemene gegevens mogen achtergrondgegevens omvatten betreffende vorige en huidige werkzaamheden op de locatie, waarbij in gedachten moet worden gehouden dat de Commissie uitsluitend advies uitbrengt over de toekomstige werkzaamheden.

8.

Aangezien de indiening van een plan voor de lozing van radioactieve afvalstoffen onder de verantwoordelijkheid van de betrokken lidstaat valt, moet deze lidstaat de verantwoordelijkheid aanvaarden voor alle aan de Commissie ter zake verstrekte gegevens.

9.

Na ontvangst van het advies van de Commissie moet de betrokken lidstaat de Commissie in kennis stellen van de maatregelen die hij voornemens is te treffen ingevolge een in het advies over een lozingsplan vervatte aanbeveling.

10.

Na ontvangst van een advies van de Commissie moet de betrokken lidstaat de Commissie in kennis stellen van de lozingsvergunning, alsook van latere wijzigingen, met het oog op toetsing aan de in de algemene gegevens verstrekte informatie waarop het advies van de Commissie gebaseerd was.