Voor het internationaal publiekrecht hebben alleen de originele VN/ECE-teksten rechtsgevolgen. Voor de status en de datum van inwerkingtreding van dit reglement, zie de recentste versie van VN/ECE-statusdocument TRANS/WP.29/343 op:

http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Bevat de volledige geldige tekst tot en met:

Wijzigingenreeks 04 — Datum van inwerkingtreding: 15 januari 1997

Corrigendum 2 op herziening 1 van het reglement — Datum van inwerkingtreding: 12 november 2008

INHOUD

REGLEMENT

1.

Toepassingsgebied

2.

Definities

3.

Goedkeuringsaanvraag

4.

Opschriften

5.

Goedkeuring

6.

Algemene specificaties

7.

Tests

8.

Conformiteit van de productie

9.

Sancties bij non conformiteit van de productie

10.

Wijziging en uitbreiding van de goedkeuring van een type hoofdsteun

11.

Instructies

12.

Definitieve stopzetting van de productie

13.

Overgangsbepalingen

14.

Naam en adres van de voor de uitvoering van de goedkeuringstests verantwoordelijke technische diensten en van de administratieve instanties

BIJLAGEN

Bijlage 1 —

Mededeling betreffende de goedkeuring, de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring of de definitieve stopzetting van de productie van een al dan niet in een stoel ingebouwd type hoofdsteun krachtens Reglement nr. 25

Bijlage 2 —

Opstelling van goedkeuringsmerken

Bijlage 3 —

Procedure voor het bepalen van het H-punt en de werkelijke romphoek voor zitplaatsen in motorvoertuigen

Bijlage 4 —

Bepaling van de hoogte en breedte van de hoofdsteun

Bijlage 5 —

Tijdens de tests getrokken lijnen en uitgevoerde metingen

Bijlage 6 —

Testprocedure voor het controleren van de energiedissipatie

Bijlage 7 —

Bepaling van de afstand „a” met betrekking tot openingen in hoofdsteunen

1.   TOEPASSINGSGEBIED

1.1.

Dit reglement is van toepassing op hoofdsteunen die conform zijn met een van de in punt 2.2 gedefinieerde typen (1).

1.1.1.

Het is niet van toepassing op hoofdsteunen die kunnen worden aangebracht op klapstoelen en zij- of achterwaarts gerichte stoelen.

1.1.2.

Het is van toepassing op de rugleuning zelf indien deze zo is ontworpen dat ze ook als hoofdsteun fungeert, zoals gedefinieerd in punt 2.2.

2.   DEFINITIES

In dit reglement wordt verstaan onder:

2.1.   „voertuigtype”: een categorie motorvoertuigen die onderling niet verschillen op essentiële punten zoals:

2.1.1.

de contouren en binnenmaten van de carrosseriedelen die de passagiersruimte vormen;

2.1.2.

het type en de afmetingen van de stoelen;

2.1.3.

het type en de afmetingen van de hoofdsteunbevestiging en van de desbetreffende delen van de voertuigstructuur bij een direct aan de voertuigstructuur bevestigde hoofdsteun;

2.2.   „hoofdsteun”: een voorziening die ten doel heeft de achterwaartse verplaatsing van het hoofd van een volwassen inzittende ten opzichte van zijn bovenlichaam te beperken om bij een ongeval het risico van nekwervelletsels bij die inzittende te verkleinen;

2.2.1.   „geïntegreerde hoofdsteun”: een hoofdsteun die door het bovenste deel van de rugleuning wordt gevormd. Hoofdsteunen die aan de definities van de punten 2.2.2 en 2.2.3 beantwoorden, maar die alleen met gebruik van gereedschap of na de gedeeltelijke of volledige verwijdering van de stoelbekleding kunnen worden losgemaakt van de stoel of de voertuigstructuur, beantwoorden aan deze definitie;

2.2.2.   „verwijderbare hoofdsteun”: een hoofdsteun die bestaat uit een onderdeel dat van de stoel kan worden losgemaakt en zodanig is ontworpen dat het in de leuningstructuur kan worden geschoven en actief kan worden vastgezet;

2.2.3.   „afzonderlijke hoofdsteun”: een hoofdsteun die bestaat uit een onderdeel dat van de stoel gescheiden is en zodanig is ontworpen dat het in de voertuigstructuur kan worden geschoven en/of actief kan worden vastgezet;

2.3.   „stoeltype”: een categorie stoelen die niet verschillen op het gebied van afmetingen, frame of vulling; afwerking en kleur mogen verschillen;

2.4.   „hoofdsteuntype”: een categorie hoofdsteunen die niet verschillen op het gebied van afmetingen, frame of vulling; afwerking, kleur en bekleding mogen verschillen;

2.5.   „referentiepunt” van de stoel („H-punt”) (zie bijlage 3): de plaats, in een verticaal vlak in lengterichting ten opzichte van de stoel, van de theoretische rotatieas tussen het been en de romp van een menselijk lichaam dat wordt weergegeven door een dummy;

2.6.   „referentielijn”: een rechte lijn die, hetzij op een dummy met het gewicht en de afmetingen van een volwassen man van het 50e percentiel, hetzij op een dummy met identieke eigenschappen, door het been-bekkengewricht en het nek-borstkasgewricht loopt. Op de dummy in bijlage 3 is de referentielijn voor de bepaling van het H-punt van de stoel de lijn die is aangegeven in figuur 1 van het aanhangsel van die bijlage;

2.7.   „hoofdlijn”: een rechte lijn die door het zwaartepunt van het hoofd en door het nek-borstkasgewricht loopt. Wanneer het hoofd in rust is, ligt de hoofdlijn in het verlengde van de referentielijn;

2.8.   „klapstoel”: een extra stoel voor occasioneel gebruik, die gewoonlijk dichtgeklapt is;

2.9.   „verstelsysteem”: een voorziening waarmee de stoel of een gedeelte ervan kan worden versteld om een stand te verkrijgen die aan het postuur van de inzittende is aangepast.

Deze voorziening biedt met name de volgende mogelijkheden:

2.9.1.

verplaatsing in lengterichting;

2.9.2.

verstelling in de hoogte;

2.9.3.

inclinatie;

2.10.   „verplaatsingssysteem”: een voorziening waarmee een stoel of een deel ervan kan worden verplaatst of gedraaid zonder vaste tussenstand, om de toegang tot de ruimte achter de stoel te vergemakkelijken.

3.   GOEDKEURINGSAANVRAAG

3.1.

De goedkeuringsaanvraag wordt door de houder van de handelsnaam of het handelsmerk van de stoel of de hoofdsteun dan wel door zijn daartoe gemachtigde vertegenwoordiger ingediend.

3.2.

De aanvraag gaat vergezeld van de hierna genoemde documenten in drievoud: 3.2.1. een gedetailleerde beschrijving van de hoofdsteun, waarbij met name de aard van de vullingsmaterialen wordt vermeld en, in voorkomend geval, de positie en specificaties van de beugels en bevestigingsdelen voor de stoeltypen waarvoor goedkeuring van de hoofdsteun wordt aangevraagd; 3.2.2. Bij een verwijderbare hoofdsteun (zie de definitie in punt 2.2.2): 3.2.2.1. een gedetailleerde beschrijving van de stoeltypen waarvoor goedkeuring van de hoofdsteun wordt aangevraagd; 3.2.2.2. identificatiegegevens van de voertuigtypen waarvoor de in punt 3.2.2.1 genoemde stoelen zijn bestemd; 3.2.3. Bij een afzonderlijke hoofdsteun (zie de definitie in punt 2.2.3): 3.2.3.1. een gedetailleerde beschrijving van de plaats waar de hoofdsteun op de structuur moet worden bevestigd; 3.2.3.2. identificatiegegevens van het voertuigtype waarvoor de hoofdsteunen zijn bestemd; 3.2.3.3. maattekeningen van de kenmerkende delen van de structuur en de hoofdsteun. Op deze tekeningen moet de plaats voor het goedkeuringsnummer ten opzichte van de cirkel van het goedkeuringsmerk zijn aangegeven; 3.2.4. maattekeningen van de kenmerkende delen van de stoel en de hoofdsteun. Op deze tekeningen moet de plaats voor het goedkeuringsnummer ten opzichte van de cirkel van het goedkeuringsmerk zijn aangegeven.

3.3.

Bij de voor de uitvoering van de goedkeuringstests verantwoordelijke technische dienst wordt het volgende ingediend: 3.3.1. Bij een geïntegreerde hoofdsteun (zie de definitie in punt 2.2.1), vier complete stoelen. 3.3.2. Bij een verwijderbare hoofdsteun (zie de definitie in punt 2.2.2): 3.3.2.1. twee stoelen van elk type waarvoor de hoofdsteun is bestemd; 3.3.2.2. 4 + 2N hoofdsteunen, waarbij N het aantal stoeltypen is waarop de hoofdsteun moet worden gemonteerd. 3.3.3. Bij een afzonderlijke hoofdsteun (zie de definitie in punt 2.2.3), drie hoofdsteunen en het desbetreffende deel van de voertuigstructuur, dan wel een compleet voertuig.

3.4.

De voor de uitvoering van de goedkeuringstests verantwoordelijke technische dienst kan verzoeken: 3.4.1. specifieke delen of specifieke monsters van de gebruikte materialen te bezorgen, en/of 3.4.2. voertuigen van de in punt 3.2.2.2 genoemde typen te presenteren.

4.   OPSCHRIFTEN

4.1.

Op de ter goedkeuring ingediende voorzieningen moet: 4.1.1. duidelijk en onuitwisbaar de handelsnaam of het handelsmerk van de aanvrager zijn aangebracht; 4.1.2. op een plaats die op de in punt 3.2.3.3 of 3.2.4 genoemde tekeningen is aangegeven, voldoende ruimte voor het goedkeuringsmerk zijn voorzien.

4.2.

Bij een geïntegreerde of verwijderbare hoofdsteun (zie de definities in de punten 2.2.1 en 2.2.2) mogen de in de punten 4.1.1 en 4.1.2 genoemde opschriften worden aangebracht op een label dat is aangebracht op een plaats die op de in punt 3.2.4 genoemde tekeningen is aangegeven.

5.   GOEDKEURING

5.1.

Als het hoofdsteuntype waarvoor krachtens dit reglement goedkeuring wordt aangevraagd, aan de voorschriften van de punten 6 en 7 voldoet, wordt voor dat hoofdsteuntype goedkeuring verleend.

5.2.

Aan elk goedgekeurd type wordt een goedkeuringsnummer toegekend. De eerste twee cijfers ervan (momenteel 03 voor wijzigingenreeks 03 die op 20 november 1989 in werking is getreden) geven de wijzigingenreeks aan met de recentste belangrijke technische wijzigingen van het reglement op de datum van goedkeuring. Dezelfde overeenkomstsluitende partij mag hetzelfde nummer niet aan een ander hoofdsteuntype toekennen.

5.3.

Van de goedkeuring of de uitbreiding of weigering van de goedkeuring van een hoofdsteuntype krachtens dit reglement wordt aan de partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, mededeling gedaan door middel van een formulier volgens het model in bijlage 1.

5.4.

Op elke al dan niet in een stoel ingebouwde hoofdsteun die in de punten 2.2.1, 2.2.2 en 2.2.3 is gedefinieerd en krachtens dit reglement is goedgekeurd, wordt een internationaal goedkeuringsmerk aangebracht dat bestaat uit: 5.4.1. een cirkel met daarin de letter E, gevolgd door het nummer van het land dat de goedkeuring heeft verleend (2); 5.4.2. het goedkeuringsnummer; en 5.4.3. bij een in de rugleuning ingebouwde hoofdsteun, vóór het goedkeuringsnummer, het nummer van dit reglement, de letter R en een liggend streepje.

5.5.

Het goedkeuringsmerk wordt aangebracht in de in punt 4.1.2 genoemde ruimte.

5.6.

Het goedkeuringsmerk moet duidelijk leesbaar en onuitwisbaar zijn.

5.7.

In bijlage 2 worden voorbeelden van de opstelling van goedkeuringsmerken gegeven.

6.   ALGEMENE SPECIFICATIES

6.1.

De aanwezigheid van de hoofdsteun mag geen extra gevaar opleveren voor de inzittenden van het voertuig. In het bijzonder mag hij in geen enkele gebruiksstand gevaarlijke oneffenheden of scherpe randen vertonen die het risico of de ernst van verwondingen voor de inzittenden kunnen vergroten. Delen van de hoofdsteun die zich in de hieronder gedefinieerde impactzone bevinden, moeten energie kunnen absorberen op de manier die in bijlage 6 is beschreven. 6.1.1. De impactzone is lateraal begrensd door twee verticale langsvlakken, op 70 mm aan weerszijden van het spiegelvlak van de desbetreffende stoel. 6.1.2. De impactzone is in de hoogte begrensd tot het hoofdsteungedeelte dat zich bevindt boven het vlak loodrecht op referentielijn R en op 635 mm afstand van het H-punt. 6.1.3. In afwijking van bovenstaande bepalingen zijn de voorschriften inzake energieabsorptie niet van toepassing op de achterzijde van hoofdsteunen voor stoelen waarachter zich geen andere stoelen bevinden.

6.2.

De delen van de voor- en achterzijde van de hoofdsteun, met uitzondering van de delen van de achterzijde van hoofdsteunen bestemd voor stoelen waarachter zich geen andere zitplaatsen bevinden, die zich aan de buitenzijde van de hierboven gedefinieerde verticale langsvlakken bevinden, moeten zo zijn opgevuld dat het hoofd niet direct in contact kan komen met de onderdelen van de structuur die in zones die door een bol met een diameter van 165 mm kunnen worden geraakt, een krommingsstraal van ten minste 5 mm moeten hebben. Deze onderdelen kunnen echter ook bevredigend worden geacht als ze de in bijlage 6 beschreven energieabsorptietest doorstaan. Indien bovenstaande delen van de hoofdsteunen en de steunen ervan bekleed zijn met materiaal met een hardheid van minder dan 50 Shore A, zijn de voorschriften van dit punt, met uitzondering van de voorschriften van bijlage 6 betreffende energieabsorptie, alleen van toepassing op de stijve delen.

6.3.

De hoofdsteun wordt zodanig aan de stoel of, in voorkomend geval, de voertuigstructuur bevestigd dat geen stijve en gevaarlijke delen uit de bekleding van de hoofdsteun, de bevestiging van de hoofdsteun of de rugleuning steken ten gevolge van de druk die tijdens de test door het hoofd wordt uitgeoefend.

6.4.

De hoogte van de hoofdsteun, gemeten volgens de voorschriften van punt 7.2, moet aan de volgende specificaties voldoen: 6.4.1. De hoogte van hoofdsteunen wordt gemeten zoals beschreven in punt 7.2. 6.4.2. Voor niet in de hoogte verstelbare hoofdsteunen bedraagt de hoogte minstens 800 mm voor voorstoelen en minstens 750 mm voor andere stoelen. 6.4.3. Voor in de hoogte verstelbare hoofdsteunen: 6.4.3.1. bedraagt de hoogte minstens 800 mm voor voorstoelen en minstens 750 mm voor andere stoelen; deze waarde wordt verkregen in een stand tussen de hoogste en de laagste stand; 6.4.3.2. mag de hoogte voor geen enkele gebruiksstand minder dan 750 mm bedragen; 6.4.3.3. bij andere stoelen dan de voorstoelen mogen de hoofdsteunen in een stand kunnen worden geplaatst waarbij de hoogte minder dan 750 mm bedraagt, voor zover het voor de inzittende duidelijk is dat het niet de bedoeling is de hoofdsteun in deze stand te gebruiken; 6.4.3.4. bij voorstoelen mogen de hoofdsteunen zich automatisch verplaatsen in een stand waarbij de hoogte minder dan 750 mm bedraagt wanneer de stoel niet bezet is, voor zover ze ook automatisch terugkeren naar de gebruiksstand wanneer iemand op de stoel plaatsneemt. 6.4.4. Om voldoende ruimte te laten tussen de hoofdsteun en het binnenoppervlak van het dak, de ruiten of andere delen van de voertuigstructuur mogen de in de punten 6.4.2 en 6.4.3.1 vermelde afmetingen minder dan 800 mm bedragen bij voorstoelen en minder dan 750 mm bij andere stoelen; deze vrije ruimte mag echter niet meer dan 25 mm bedragen. Bij stoelen met verplaatsings- en/of verstelsystemen geldt dit voor alle zitplaatsen. In afwijking van punt 6.4.3.2 mogen deze stoelen geen enkele gebruiksstand hebben waarbij de hoogte minder dan 700 mm bedraagt. 6.4.5. In afwijking van de in de punten 6.4.2 en 6.4.3.1 vermelde voorschriften inzake hoogte mag de hoogte van hoofdsteunen die voor centrale stoelen of zitplaatsen achter zijn ontworpen, niet minder dan 700 mm bedragen.

6.5.

Bij een in de hoogte verstelbare hoofdsteun mag de hoogte van de voorziening waar het hoofd tegen rust, gemeten zoals voorgeschreven in punt 7.2, niet minder dan 100 mm bedragen.

6.6.

Bij een niet in de hoogte verstelbare hoofdsteun mag de ruimte tussen de rugleuning en de hoofdsteun niet meer dan 60 mm bedragen. 6.6.1. De afstand tussen de laagste stand van een in de hoogte verstelbare hoofdsteun en de bovenkant van de rugleuning mag niet meer dan 25 mm bedragen. 6.6.2. Bij een niet in de hoogte verstelbare hoofdsteun moet het volgende gebied worden beschouwd: 6.6.2.1. boven een vlak loodrecht op de referentielijn, op een afstand van 540 mm van het R-punt en 6.6.2.2. tussen twee verticale langsvlakken, door een punt op een afstand van 85 mm aan weerszijden van de referentielijn. Dit gebied mag een of meer openingen omvatten die, ongeacht hun vorm, een afstand „a” van meer dan 60 mm vertonen, gemeten overeenkomstig punt 7.5, voor zover na de aanvullende test van punt 7.4.3.4 nog steeds aan de voorschriften van punt 7.4.3.6 wordt voldaan. 6.6.3. Bij in de hoogte verstelbare hoofdsteunen mag het deel van de voorziening dat dienst doet als hoofdsteun een of meer openingen omvatten die, ongeacht hun vorm, een afstand „a” van meer dan 60 mm vertonen, gemeten overeenkomstig punt 7.5, voor zover na de aanvullende test van punt 7.4.3.4 nog steeds aan de voorschriften van punt 7.4.3.6 wordt voldaan.

6.7.

De hoofdsteun moet voldoende breed zijn om goede steun te bieden aan het hoofd van een persoon die normaal op de stoel heeft plaatsgenomen. In de breedte, zoals gedefinieerd in punt 7.3, bestrijkt de hoofdsteun een gebied van minstens 85 mm aan weerszijden van het spiegelvlak van de stoel waarvoor de hoofdsteun is bestemd; die afstand wordt gemeten zoals voorgeschreven in punt 7.3.

6.8.

De hoofdsteun en de bevestigingen ervan moeten van dien aard zijn dat de hoofdsteun een maximale achterwaartse verplaatsing van het hoofd van minder dan 102 mm toestaat, gemeten volgens de statische procedure van punt 7.4.

6.9.

De hoofdsteun en de bevestigingen ervan moeten sterk genoeg zijn om de in punt 7.4.3.7 voorgeschreven belasting te doorstaan zonder te bezwijken.

6.10.

Bij een verstelbare hoofdsteun moet het voor de gebruiker onmogelijk zijn om de maximaal voorgeschreven gebruikshoogte te overschrijden, tenzij hij dit bij het verstellen doelbewust doet.

7.   TESTS

7.1.   Bepaling van het referentiepunt (H-punt) van de stoel waarin de hoofdsteun is ingebouwd

Dit punt wordt bepaald volgens de voorschriften van bijlage 3.

7.2.   Bepaling van de hoogte van de hoofdsteun

7.2.1.   Alle lijnen worden getrokken in het spiegelvlak van de desbetreffende stoel; het snijpunt van dat vlak en de stoel bepaalt de contouren van de hoofdsteun en de rugleuning (zie bijlage 4, figuur 1, bij dit reglement).

7.2.2.   De dummy die overeenkomt met een volwassen man van het 50e percentiel of de dummy die in bijlage 3 is afgebeeld, wordt in een normale houding op de stoel geplaatst. Indien de rugleuning verstelbaar is, wordt zij vergrendeld in een stand waarbij de referentielijn van de romp van de dummy 25o naar achteren helt of die hellingsgraad zo dicht mogelijk benadert.

7.2.3.   Voor de desbetreffende stoel wordt in het in punt 7.2.1 gespecificeerde vlak de projectie van de referentielijn van de in bijlage 3 afgebeelde dummy getrokken. De raaklijn S aan de bovenkant van de hoofdsteun wordt loodrecht op de referentielijn getrokken.

7.2.4.   De afstand „h” van het H-punt tot de raaklijn S geeft de hoogte weer die in acht moet worden genomen bij de toepassing van het voorschrift van punt 6.4.

7.3.   Bepaling van de breedte van de hoofdsteun (zie bijlage 4, figuur 2).

7.3.1.   Het vlak S1, loodrecht op de referentielijn en op een afstand van 65 mm onder de in punt 7.2.3 gedefinieerde raaklijn S, definieert een door omtrek C begrensd deel van de hoofdsteun. In het vlak S1 wordt de richting aangegeven van de aan C rakende rechte lijnen die het snijpunt weergeven van de verticale vlakken (P en P’), parallel met het spiegelvlak van de desbetreffende stoel, en vlak S1.

7.3.2.   De afstand „L” tussen de vlakken P en P’ in het vlak S1 is de breedte van de hoofdsteun waarmee rekening moet worden gehouden bij de toepassing van het voorschrift van punt 6.7.

7.3.3.   Zo nodig wordt de breedte van de hoofdsteun eveneens bepaald op een afstand van 635 mm boven het referentiepunt van de stoel; deze afstand wordt langs de referentielijn gemeten.

7.4.   Bepaling van de doeltreffendheid van de voorziening

7.4.1.   De doeltreffendheid van de hoofdsteun wordt gecontroleerd aan de hand van de hieronder beschreven statische test.

7.4.2.   Voorbereiding

7.4.2.1.

Een verstelbare hoofdsteun wordt in zijn hoogste stand geplaatst.

7.4.2.2.

Bij een bank, waarvan het volledige frame (inclusief dat van de hoofdsteunen) of een deel ervan voor meer dan een zitplaats wordt gebruikt, worden alle zitplaatsen simultaan getest.

7.4.2.3.

Stoelen of rugleuningen die verstelbaar zijn ten opzichte van een hoofdsteun die aan de voertuigstructuur is bevestigd, worden in de stand geplaatst die de technische dienst het meest ongunstig acht.

7.4.3.   Test

7.4.3.1.

Alle lijnen worden getrokken in het verticale spiegelvlak van de desbetreffende stoel (zie bijlage 5).

7.4.3.2.

In het in punt 7.4.3.1 genoemde vlak wordt een projectie van de referentielijn R getrokken.

7.4.3.3.

De verplaatste referentielijn R1 wordt bepaald door op het deel dat de rug van de in bijlage 3 bij dit reglement vermelde dummy simuleert, een kracht met een achterwaarts moment van 37,3 daNm om het H-punt uit te oefenen.

7.4.3.4.

Met behulp van een hoofdvormige bol met een diameter van 165 mm wordt een kracht met een moment van 37,3 daNm om het H-punt uitgeoefend in een rechte hoek ten opzichte van de verplaatste referentielijn R1 en op een afstand van 65 mm onder de bovenkant van de hoofdsteun, waarbij de referentielijn in de verplaatste positie R1 wordt gehandhaafd zoals bepaald in punt 7.4.3.3.

7.4.3.4.1.

Als de hierboven voorgeschreven kracht niet op een afstand van 65 mm onder de bovenkant van de hoofdsteun kan worden uitgeoefend omdat de hoofdsteun op die plaats een opening vertoont, mag deze afstand worden verkleind zodat de as van de kracht door de middellijn loopt van het frameonderdeel dat zich het dichtst bij de opening bevindt.

7.4.3.4.2.

In de in de punten 6.6.2 en 6.6.3 vermelde gevallen wordt de test herhaald door, met behulp van een bol met een diameter van 165 mm, op elke opening een kracht met de volgende kenmerken uit te oefenen: door het zwaartepunt van het smalste deel van de opening, langs dwarsvlakken die evenwijdig zijn met de referentielijn, en met een moment van 37,3 daNm om het R-punt.

7.4.3.5.

Evenwijdig met de verplaatste referentielijn R1 wordt een raaklijn Y aan de hoofdvormige bol bepaald.

7.4.3.6.

De afstand X tussen raaklijn Y en de verplaatste referentielijn R1 wordt gemeten. Aan het voorschrift van punt 6.8 wordt geacht te zijn voldaan, indien de afstand X minder dan 102 mm bedraagt.

7.4.3.7.

In gevallen waarin de in punt 7.4.3.4 voorgeschreven kracht wordt uitgeoefend op een afstand van 65 mm of minder onder de bovenkant van de hoofdsteun, en alleen in die gevallen, wordt de kracht verhoogd tot 89 daN, tenzij de stoel of de rugleuning reeds eerder bezwijkt.

7.5.   Bepaling van de afstand „a” met betrekking tot openingen in hoofdsteunen (zie bijlage 7)

7.5.1.   Met behulp van een bol met een diameter van 165 mm wordt voor elke opening de afstand „a” vastgesteld aan de voorkant van de hoofdsteun.

7.5.2.   De bol wordt, zonder kracht uit te oefenen, met de opening in aanraking gebracht op het punt waarop de bol het verst in de opening kan binnendringen.

7.5.3.    „a” is de afstand tussen de twee raakpunten van de bol met de rand van de opening en wordt in aanmerking genomen voor de beoordeling van de bepalingen van de punten 6.6.2 en 6.6.3.

8.   CONFORMITEIT VAN DE PRODUCTIE

8.1.

Elke hoofdsteun of stoel die voorzien is van een goedkeuringsmerk overeenkomstig bijlage 2, is conform met het goedgekeurde hoofdsteuntype en voldoet aan de voorschriften van de punten 6 en 7.

8.2.

Om de conformiteit van de productie te controleren, wordt van in serie geproduceerde hoofdsteunen een voldoende aantal steekproeven genomen.

8.3.

Voor de tests worden te koop aangeboden of voor de verkoop bestemde hoofdsteunen gebruikt.

8.4.

De hoofdsteunen waarvan wordt gecontroleerd of ze conform zijn met het goedgekeurde type, worden onderworpen aan de in punt 7 beschreven test.

9.   SANCTIES IN GEVAL VAN NON-CONFORMITEIT VAN DE PRODUCTIE

9.1.   Goedgekeurde hoofdsteunen

De krachtens dit reglement verleende goedkeuring voor een hoofdsteuntype kan worden ingetrokken indien hoofdsteunen met de in punt 5.4 genoemde kenmerken de steekproeven niet doorstaan of niet conform zijn met het goedgekeurde type.

9.2.   Indien een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast een eerder door haar verleende goedkeuring intrekt, stelt zij de andere overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, daarvan onmiddellijk in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

10.   WIJZIGING EN UITBREIDING VAN DE GOEDKEURING VAN EEN HOOFDSTEUNTYPE

10.1.

Elke wijziging van het hoofdsteuntype wordt meegedeeld aan de administratieve instantie die het hoofdsteuntype heeft goedgekeurd. Deze instantie kan dan: 10.1.1. oordelen dat de wijzigingen waarschijnlijk geen noemenswaardig nadelig effect zullen hebben en dat de hoofdsteun in ieder geval nog steeds aan de voorschriften voldoet; of 10.1.2. de voor de uitvoering van de tests verantwoordelijke technische dienst om een aanvullend testrapport verzoeken.

10.2.

De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, worden volgens de procedure van punt 5.3 in kennis gesteld van de bevestiging of weigering van de goedkeuring, met vermelding van de wijzigingen.

10.3.

De bevoegde instantie die de goedkeuring uitbreidt, kent aan die uitbreiding een volgnummer toe en stelt de andere partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, daarvan in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

11.   INSTRUCTIES

De fabrikant verstrekt voor elk model dat conform is met een goedgekeurd hoofdsteuntype, gegevens over de typen en kenmerken van de stoelen waarvoor de hoofdsteun is goedgekeurd. Bij een verstelbare hoofdsteun moeten de verstel- en/of ontgrendelingswijze duidelijk in deze instructies worden vermeld.

12.   DEFINITIEVE STOPZETTING VAN DE PRODUCTIE

Indien de houder van de goedkeuring de productie van een krachtens dit reglement goedgekeurde hoofdsteun definitief stopzet, stelt hij de instantie die de goedkeuring heeft verleend daarvan in kennis. Zodra deze instantie de kennisgeving heeft ontvangen, stelt zij de andere partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, daarvan in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1 bij dit reglement.

13.   OVERGANGSBEPALINGEN

13.1.

Vanaf de officiële datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 04 mag een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast, niet weigeren ECE-goedkeuringen te verlenen krachtens dit reglement, zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 04.

13.2.

Vanaf 24 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 04 verlenen overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, alleen ECE-goedkeuring als het goed te keuren voertuigtype voldoet aan de voorschriften van dit reglement, zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 04.

13.3.

Vanaf 48 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 04 zijn bestaande goedkeuringen die krachtens dit reglement zijn verleend, niet meer geldig, behalve bij voertuigtypen die voldoen aan de voorschriften van dit reglement, zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 04.

14.   NAAM EN ADRES VAN DE VOOR DE UITVOERING VAN DE GOEDKEURINGSTESTS VERANTWOORDELIJKE TECHNISCHE DIENSTEN EN VAN DE ADMINISTRATIEVE INSTANTIES

De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, delen het secretariaat van de Verenigde Naties de naam en het adres mee van de technische diensten die voor de uitvoering van de goedkeuringstests verantwoordelijk zijn en van de administratieve instanties die de goedkeuring verlenen en waaraan de in andere landen afgegeven certificaten betreffende de goedkeuring en de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring moeten worden toegezonden.

---

(1)  De hoofdsteunen van voertuigen van categorie M1 die aan de bepalingen van Reglement nr. 17 voldoen, hoeven niet aan de bepalingen van dit reglement te voldoen.

(2)  1 voor Duitsland, 2 voor Frankrijk, 3 voor Italië, 4 voor Nederland, 5 voor Zweden, 6 voor België, 7 voor Hongarije, 8 voor Tsjechië, 9 voor Spanje, 10 voor Joegoslavië, 11 voor het Verenigd Koninkrijk, 12 voor Oostenrijk, 13 voor Luxemburg, 14 voor Zwitserland, 15 (niet gebruikt), 16 voor Noorwegen, 17 voor Finland, 18 voor Denemarken, 19 voor Roemenië, 20 voor Polen, 21 voor Portugal, 22 voor de Russische Federatie, 23 voor Griekenland, 24 (niet gebruikt), 25 (niet gebruikt), 26 voor Slovenië en 27 voor Slowakije. De daaropvolgende nummers zullen worden toegekend aan andere landen in de chronologische volgorde waarin zij de Overeenkomst betreffende het aannemen van eenvormige goedkeuringsvoorwaarden en de wederzijdse erkenning van goedkeuring van uitrustingsstukken en onderdelen van motorrijtuigen ratificeren of tot deze overeenkomst toetreden. De aldus toegekende nummers zullen door de secretaris-generaal van de Verenigde Naties aan de overeenkomstsluitende partijen worden meegedeeld.

Voor het internationaal publiekrecht hebben alleen de originele VN/ECE-teksten rechtsgevolgen. Zie voor de status en de datum van inwerkingtreding van dit reglement de recentste versie van VN/ECE-statusdocument TRANS/WP.29/343 op:

http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Bevat de volledige geldige tekst tot en met:

Supplement 1 op wijzigingenreeks 03 — Datum van inwerkingtreding: 11 juni 2007

INHOUD

REGLEMENT

1.

Doel en toepassingsgebied

2.

Definities

3.

Goedkeuringsaanvraag

4.

Goedkeuring

5.

Algemene specificaties

6.

Bijzondere specificaties

7.

Wijziging van een voertuigtype en uitbreiding van de goedkeuring

8.

Conformiteit van de productie

9.

Sancties bij non-conformiteit van de productie

10.

Definitieve stopzetting van de productie

11.

Naam en adres van de technische diensten die goedkeuringstests uitvoeren en van de administratieve instanties

12.

Overgangsbepalingen

BIJLAGEN

Bijlage 1 —

Mededeling betreffende de goedkeuring, de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring of de definitieve stopzetting van de productie van een voertuigtype wat de naar buiten uitstekende delen betreft

Bijlage 2 —

Opstelling van de goedkeuringsmerken

Bijlage 3 —

Methoden voor het bepalen van de afmetingen van uitstekende delen en openingen

Bijlage 4 —

Mededeling betreffende de goedkeuring, de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring of de definitieve stopzetting van de productie van een type bagagerek, skihouder of radio-ontvangst- en/of zendantenne als technische eenheid

1.   DOEL EN TOEPASSINGSGEBIED

1.1.

Dit reglement is van toepassing op de naar buiten uitstekende delen van voertuigen van categorie M1 (1). Het is niet van toepassing op buitenspiegels of kogels van trekinrichtingen.

1.2.

Doel van dit reglement is het risico of de ernst van lichamelijk letsel voor een persoon die bij een botsing door de carrosserie van een voertuig wordt getroffen of geraakt, te beperken. Dit geldt zowel voor stilstaande als rijdende voertuigen.

2.   DEFINITIES

In dit reglement wordt verstaan onder:

2.1.	„goedkeuring van een voertuig”: de goedkeuring van een voertuigtype wat de naar buiten uitstekende delen betreft;

2.2.	„voertuigtype”: een categorie motorvoertuigen die onderling niet verschillen op essentiële punten zoals de vorm of de materialen van het buitenoppervlak;

2.3.	„buitenoppervlak”: de buitenkant van het voertuig, met inbegrip van de motorkap, het kofferdeksel, de deuren, de spatborden, het dak, de verlichtings- en lichtsignaalinrichtingen en de zichtbare versterkingselementen;

2.4.

„vloerlijn”: de lijn die als volgt wordt bepaald: rondom een beladen voertuig wordt een kegel met verticale as, een willekeurige hoogte en een halve hoek van 30° zo verplaatst dat deze zo laag mogelijk in aanraking blijft met het buitenoppervlak van het voertuig. De vloerlijn is de meetkundige lijn tussen de raakpunten. Bij het bepalen van de vloerlijn wordt geen rekening gehouden met de steunpunten voor de krik, de uitlaatpijpen en de wielen. Wat de openingen van de wielkasten betreft wordt ervan uitgegaan dat deze zijn gedicht met een denkbeeldig vlak dat in het verlengde ligt van het aangrenzende buitenoppervlak. Aan de voor- en achterkant van het voertuig wordt bij het bepalen van de vloerlijn rekening gehouden met de bumper. De vloerlijn loopt, al naargelang het voertuigtype, langs de buitenkant van de bumper of langs de carrosseriebeplating onder de bumper. Bij twee of meer gelijktijdige contactpunten wordt voor de bepaling van de vloerlijn uitgegaan van het laagst gelegen contactpunt;

2.5.	„afrondingsstraal”: de straal van een cirkelboog die de ronding van het desbetreffende onderdeel zo dicht mogelijk benadert;

2.6.

„beladen voertuig”: het tot zijn technisch toelaatbare maximummassa beladen voertuig. Voertuigen met hydropneumatische, hydraulische of pneumatische vering of met een inrichting voor automatische niveauregeling naargelang van de belading worden getest onder de meest ongunstige, normale rijomstandigheden, zoals aangegeven door de fabrikant;

2.7.

„uiterste buitenrand” van een voertuig: met betrekking tot de zijkanten, het vlak dat evenwijdig loopt aan het middenlangsvlak van het voertuig en raakt aan de zijdelingse buitenrand ervan; met betrekking tot de voor- en achterkant, het verticale dwarsvlak dat raakt aan de voorste en achterste buitenrand van het voertuig, ongeacht het uitsteken: 2.7.1. van banden in de omgeving van het punt waar deze de grond raken, en aansluitingen voor bandendrukmeters; 2.7.2. van antislipinrichtingen op de wielen; 2.7.3. van achteruitkijkspiegels; 2.7.4. van zijrichtingaanwijzers, markeringslichten, zijdelings geplaatste breedte- en achterlichten en parkeerlichten; 2.7.5. aan de voor- en achterkant: van op de bumpers gemonteerde delen, van trekinrichtingen en van uitlaatpijpen;

2.8.	„de afmeting van een uitsteeksel” van een op een paneel gemonteerd onderdeel: de afmeting bepaald volgens de methode beschreven in punt 2 van bijlage 3;

2.9.

„de nominale lijn van een paneel”: de lijn die loopt door de twee punten gevormd door de plaats die door het middelpunt van een bol wordt ingenomen wanneer het oppervlak hiervan zijn eerste en laatste contact maakt met een onderdeel bij toepassing van de in punt 2.2 van bijlage 3 beschreven meetmethoden;

2.10.

„antenne”: elke voorziening die wordt gebruikt voor het zenden en/of ontvangen van elektromagnetische signalen.

3.   GOEDKEURINGSAANVRAAG

3.1.

Goedkeuringsaanvraag voor een voertuigtype wat de naar buiten uitstekende delen betreft

3.1.1.

De goedkeuringsaanvraag voor een voertuigtype wat de naar buiten uitstekende delen betreft wordt door de voertuigfabrikant of door zijn daartoe gemachtigde vertegenwoordiger ingediend.

3.1.2.

De aanvraag gaat vergezeld van de hierna genoemde documenten en gegevens in drievoud: 3.1.2.1. foto’s van de voorkant, de achterkant en de zijkanten van het voertuig, die onder een hoek van 30° tot 45° ten opzichte van het verticale middenlangsvlak van het voertuig zijn genomen; 3.1.2.2. maattekeningen van de bumpers en in voorkomend geval: 3.1.2.3. tekeningen van bepaalde naar buiten uitstekende delen en eventueel van bepaalde delen van het buitenoppervlak, zoals bedoeld in punt 6.9.1.

3.1.3.

Een voor het goed te keuren type representatief voertuig wordt ter beschikking gesteld van de technische dienst die verantwoordelijk is voor de uitvoering van de goedkeuringstests. Op verzoek van die technische dienst moeten ook bepaalde onderdelen en bepaalde monsters van de gebruikte materialen ter beschikking worden gesteld.

3.2.

Typegoedkeuringsaanvraag voor bagagerekken, skihouders en radio-ontvangst- en/of zendantennes als technische eenheid

3.2.1.

Typegoedkeuringsaanvragen voor bagagerekken, skihouders en radio-ontvangst- en/of zendantennes als technische eenheid worden door de voertuigfabrikant, de fabrikant van deze technische eenheden of hun daartoe gemachtigde vertegenwoordiger ingediend.

3.2.2.

Voor elk type van de in punt 3.2.1 genoemde voorzieningen gaat de aanvraag vergezeld van: 3.2.2.1. documenten in drievoud met de beschrijving van de technische kenmerken van de technische eenheid, alsmede de montagevoorschriften die bij elke te koop aangeboden technische eenheid moeten worden meegeleverd; 3.2.2.2. een exemplaar van het type technische eenheid. Als de bevoegde instantie het nodig acht, kan zij een extra exemplaar vragen.

4.   GOEDKEURING

4.1.

Goedkeuring van een voertuigtype wat de naar buiten uitstekende delen betreft

4.1.1.

Als het voertuigtype waarvoor krachtens dit reglement goedkeuring wordt aangevraagd, voldoet aan de voorschriften van de punten 5 en 6, wordt voor dat voertuigtype goedkeuring verleend.

4.1.2.

Aan elk goedgekeurd voertuigtype wordt een goedkeuringsnummer toegekend. De eerste twee cijfers ervan (momenteel 03 voor wijzigingenreeks 03) geven de wijzigingenreeks aan met de recentste belangrijke technische wijzigingen van het reglement op de datum van goedkeuring. Dezelfde overeenkomstsluitende partij mag hetzelfde nummer niet aan een ander voertuigtype toekennen.

4.1.3.

Van de goedkeuring, de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring of de definitieve stopzetting van de productie van een voertuigtype krachtens dit reglement wordt aan de partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, mededeling gedaan door middel van een formulier volgens het model in bijlage 1.

4.1.4.

Op elk voertuig dat conform is met een voertuigtype waarvoor krachtens dit reglement goedkeuring is verleend, wordt op een opvallende en gemakkelijk bereikbare plaats die op het goedkeuringsformulier is gespecificeerd, een internationaal goedkeuringsmerk aangebracht, bestaande uit: 4.1.4.1. een cirkel met daarin de letter E, gevolgd door het nummer van het land dat de goedkeuring heeft verleend; 4.1.4.2. het nummer van dit reglement, gevolgd door de letter R, een liggend streepje en het goedkeuringsnummer, rechts van de in punt 4.1.4.1 voorgeschreven cirkel.

4.1.5.

Indien het voertuig conform is met een voertuigtype dat op basis van een of meer aan de overeenkomst gehechte reglementen is goedgekeurd in het land dat de goedkeuring krachtens dit reglement heeft verleend, hoeft het in punt 4.1.4.1 voorgeschreven symbool niet te worden herhaald; in dat geval worden de aanvullende nummers en symbolen van alle reglementen op basis waarvan goedkeuring is verleend in het land dat de goedkeuring krachtens dit reglement heeft verleend, in verticale kolommen rechts van het in punt 4.1.4.1 voorgeschreven symbool geplaatst.

4.1.6.

Het goedkeuringsmerk moet goed leesbaar en onuitwisbaar zijn.

4.1.7.

Het goedkeuringsmerk wordt dicht bij of op het door de fabrikant aangebrachte gegevensplaatje van het voertuig aangebracht.

4.1.8.

In bijlage 2 worden voorbeelden gegeven van de opstelling van goedkeuringsmerken.

4.1.9.

Voordat typegoedkeuring wordt verleend, gaat de bevoegde instantie na of er afdoende maatregelen zijn genomen om een doeltreffende controle van de conformiteit van de productie te waarborgen.

4.2.

Goedkeuring van bagagerekken, skihouders en radio-ontvangst- en/of zendantennes als technische eenheid

4.2.1.

Als het type technische eenheid waarvoor krachtens dit reglement goedkeuring wordt aangevraagd, voldoet aan de voorschriften van de punten 6.16, 6.17 en 6.18, wordt voor dat type technische eenheid goedkeuring verleend.

4.2.2.

Aan elk goedgekeurd type technische eenheid wordt een goedkeuringsnummer toegekend. De eerste twee cijfers ervan (momenteel 02 voor wijzigingenreeks 02 die op 13 december 1996 in werking is getreden) geven de wijzigingenreeks aan met de recentste belangrijke technische wijzigingen van het reglement op de datum van goedkeuring. Dezelfde overeenkomstsluitende partij mag hetzelfde nummer niet aan een ander type technische eenheid toekennen.

4.2.3.

Van de goedkeuring, de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring of de definitieve stopzetting van de productie van een type technische eenheid krachtens dit reglement wordt aan de partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, mededeling gedaan door middel van een formulier volgens het model in bijlage 4.

4.2.4.

Op elke technische eenheid die conform is met een type waarvoor krachtens dit reglement goedkeuring is verleend, wordt op een opvallende en gemakkelijk bereikbare plaats die op het goedkeuringsformulier is gespecificeerd, een internationaal goedkeuringsmerk aangebracht, bestaande uit: 4.2.4.1. een cirkel met daarin de letter E, gevolgd door het nummer van het land dat de goedkeuring heeft verleend (2); 4.2.4.2. het nummer van dit reglement, gevolgd door de letter R, een liggend streepje en het goedkeuringsnummer, rechts van de in punt 4.2.4.1 voorgeschreven cirkel.

4.2.5.

Het goedkeuringsmerk moet goed leesbaar en onuitwisbaar zijn.

4.2.6.

Het goedkeuringsmerk wordt dicht bij of op het door de fabrikant aangebrachte gegevensplaatje van de technische eenheid aangebracht.

4.2.7.

In bijlage 2 worden voorbeelden gegeven van de opstelling van goedkeuringsmerken.

4.2.8.

Voordat typegoedkeuring wordt verleend, gaat de bevoegde instantie na of er afdoende maatregelen zijn genomen om een doeltreffende controle van de conformiteit van de productie te waarborgen.

5.   ALGEMENE SPECIFICATIES

5.1.

De bepalingen van dit reglement zijn niet van toepassing op delen van het buitenoppervlak die, wanneer het voertuig beladen is en alle deuren, ramen, kleppen enz. dicht zijn: 5.1.1. op meer dan 2 m hoogte, of 5.1.2. onder de vloerlijn, of 5.1.3. zo zijn gelegen dat zij zowel in rusttoestand als in werking niet kunnen worden geraakt door een bol met een diameter van 100 mm.

5.2.

Het buitenoppervlak van de voertuigen mag geen puntige of scherpe delen bevatten, noch naar buiten uitstekende delen die door hun vorm, afmetingen, richting of hardheid het risico of de ernst van lichamelijk letsel voor een persoon die bij een botsing door het buitenoppervlak wordt getroffen of geraakt, kunnen vergroten.

5.3.

Het buitenoppervlak van de voertuigen mag geen naar buiten uitstekende delen bevatten waaraan voetgangers, fietsers of motorrijders kunnen blijven haken.

5.4.

De afrondingsstraal van uitstekende delen van het buitenoppervlak moet ten minste 2,5 mm bedragen. Dit voorschrift geldt niet voor delen van het buitenoppervlak die minder dan 5 mm uitsteken; de naar buiten gerichte hoeken van deze delen moeten echter gebroken zijn, tenzij zij minder dan 1,5 mm uitsteken.

5.5.

Uitstekende delen van het buitenoppervlak die gemaakt zijn van een materiaal met een hardheid van maximaal 60 shore A, mogen een afrondingsstraal van minder dan 2,5 mm hebben. Bij het meten van de hardheid moet het onderdeel op het voertuig zijn bevestigd. Indien hardheidsmeting volgens de shore A-methode onmogelijk is, moet de beoordeling geschieden door metingen volgens een vergelijkbare methode.

5.6.

De voorschriften van de bovenstaande punten 5.1 t/m 5.5 zijn na de bijzondere specificaties van onderstaand punt 6 van toepassing, tenzij in deze bijzondere specificaties uitdrukkelijk anders is bepaald.

6.   BIJZONDERE SPECIFICATIES

6.1.   Versieringen

6.1.1.

Versieringen die meer dan 10 mm buiten hun steunvlak uitsteken moeten naar binnen schuiven, afbreken of verbuigen onder een kracht van 10 daN die in iedere richting op het meest uitstekende punt wordt uitgeoefend in een vlak dat nagenoeg evenwijdig loopt aan het vlak waarop zij zijn gemonteerd. Deze bepalingen zijn niet van toepassing op versieringen op radiatorroosters; hierop zijn uitsluitend de algemene specificaties van punt 5 van toepassing. Voor het uitoefenen van de kracht van 10 daN moet een doorn met afgeplat uiteinde met een diameter van ten hoogste 50 mm worden gebruikt. Indien dit niet mogelijk is, mag een gelijkwaardige methode worden toegepast. Nadat de versieringen naar binnen zijn geschoven, zijn afgebroken of zijn verbogen, mogen de overblijvende uitsteeksels niet meer dan 10 mm uitsteken. Deze uitstekende delen moeten in ieder geval voldoen aan de bepalingen van punt 5.2. Is de versiering op een steun gemonteerd, dan wordt deze laatste beschouwd als behorend tot de versiering en niet tot het steunvlak.

6.1.2.

Beschermstrips of beschermende delen die zich op het buitenoppervlak bevinden, vallen niet onder de voorschriften van punt 6.1.1; zij moeten evenwel stevig op het voertuig zijn aangebracht.

6.2.   Koplampen

6.2.1.

Uitstekende kappen en randen aan koplampen zijn toegestaan, mits zij niet meer dan 30 mm uitsteken ten opzichte van het transparante buitenoppervlak van de koplamp en hun afrondingsstraal op geen enkel punt minder dan 2,5 mm bedraagt. Indien een koplamp achter een extra transparant oppervlak is aangebracht, wordt het uitstekende gedeelte gemeten ten opzichte van het buitenste transparante oppervlak. Het uitstekende gedeelte wordt gemeten volgens de in punt 3 van bijlage 3 beschreven methode.

6.2.2.

Inklapbare koplampen moeten zowel in de bedrijfsstand als in de ingeklapte stand voldoen aan de bepalingen van punt 6.2.1.

6.2.3.

De bepalingen van punt 6.2.1 zijn niet van toepassing op koplampen die in de carrosserie verzonken zijn of daardoor worden „overdekt”, indien de carrosserie voldoet aan de voorschriften van punt 6.9.1.

6.3.   Roosters en ruimten tussen delen

6.3.1.

De voorschriften van punt 5.4 zijn niet van toepassing op ruimten tussen vaste of beweeglijke delen, met inbegrip van de delen van de luchtinlaat- of luchtuitlaatroosters en van het sierrooster, mits de afstand tussen twee opeenvolgende delen niet meer dan 40 mm bedraagt. Ligt deze afstand tussen 40 mm en 25 mm, dan moeten de afrondingsstralen ten minste 1 mm bedragen. Wanneer de afstand tussen twee opeenvolgende delen gelijk is aan of kleiner is dan 25 mm, moeten de afrondingsstralen van de buitenvlakken van de delen ten minste 0,5 mm bedragen. De afstand tussen opeenvolgende delen van roosters en ruimten wordt volgens de in punt 4 van bijlage 3 beschreven methode bepaald.

6.3.2.

De aansluiting van het voorvlak aan de zijvlakken van elk deel dat een rooster of een ruimte vormt, moet afgerond zijn.

6.4.   Ruitenwissers

6.4.1.

De ruitenwisserarmen moeten zo zijn aangebracht dat de as van de wisserarmhouder wordt bedekt door een afschermkap met een afrondingsstraal die voldoet aan de voorschriften van punt 5.4, en met een minimumoppervlakte van 150 mm2. Bij afgeronde kappen moeten deze een geprojecteerd oppervlak hebben van ten minste 150 mm2, gemeten op ten hoogste 6,5 mm van het verst uitstekende punt. Ook achterruitwissers en koplampwissers moeten aan deze voorschriften voldoen.

6.4.2.

Punt 5.4 is niet van toepassing op de wisserbladen noch op enig deel van de wisserbladhouder. Deze onderdelen mogen echter geen scherpe hoeken en geen puntige of snijdende delen bezitten.

6.5.   Bumpers

6.5.1.

De uiteinden van de bumpers moeten naar het buitenoppervlak zijn omgebogen om het gevaar voor haken te minimaliseren. Aan dit voorschrift wordt geacht te zijn voldaan, indien de bumper in de carrosserie is verzonken of geïntegreerd of indien het uiteinde van de bumper zodanig is omgebogen dat het niet kan worden geraakt door een bol met een diameter van 100 mm en de ruimte tussen het uiteinde van de bumper en de direct daartegenover liggende carrosseriedelen niet meer dan 20 mm bedraagt.

6.5.2.

Indien de bumperlijn die overeenkomt met de contour van de verticale projectie van het voertuig zich op een stijf oppervlak bevindt, moet dat oppervlak een minimumafrondingsstraal van 5 mm hebben op alle punten die vanaf de contourlijn tot 20 mm naar binnen liggen, en een minimumafrondingsstraal van 2,5 mm in alle andere gevallen. Dit voorschrift geldt voor dat deel van de zone vanaf de contourlijn tot 20 mm naar binnen, dat zich bevindt tussen en vóór (of achter bij de achterbumper) de raakpunten met de contourlijn van twee verticale vlakken die met het middenlangsvlak van het voertuig een hoek van 15° vormen (zie figuur 1).

6.5.3.

Het voorschrift van punt 6.5.2 geldt niet voor bumperdelen en daarop aangebrachte onderdelen, voor zover deze een uitsteeksel of uitsparing van minder dan 5 mm vormen, zoals afdekstrips of koplampsproeiers; de naar buiten gerichte hoeken van deze delen moeten echter zijn afgerond, tenzij zij minder dan 1,5 mm uitsteken.

6.6.   Handgrepen, scharnieren en drukknoppen van deuren, bagageruimten en kleppen; brandstoftankdoppen en -kleppen

6.6.1.

Deze delen mogen niet meer dan 40 mm uitsteken bij handgrepen van zijdeuren en niet meer dan 30 mm in alle andere gevallen. Figuur 1

6.6.2.

Indien handgrepen van zijdeuren van het draaitype zijn, moeten zij voldoen aan de volgende voorschriften: 6.6.2.1. bij handgrepen die evenwijdig aan het deurvlak draaien, moet het open uiteinde van de handgreep naar achteren zijn gericht. Dit uiteinde moet bovendien teruggebogen zijn in de richting van het deurvlak en binnen een beschermkap of in een uitsparing zijn bevestigd; 6.6.2.2. handgrepen die naar buiten scharnieren in een richting die niet evenwijdig is aan het deurvlak, moeten in gesloten stand zijn omgeven door een beschermkap of in een uitsparing zijn aangebracht. Het open uiteinde moet naar achteren of naar beneden zijn gericht. Handgrepen die aan deze laatste eis niet voldoen, kunnen toch worden goedgekeurd indien a) ze een onafhankelijk terugveersysteem bezitten, b) ze niet meer dan 15 mm uitsteken, wanneer dit terugveersysteem weigert, c) zij in geopende toestand voldoen aan de bepalingen van punt 5.4, en d) het eindoppervlak gemeten op ten hoogste 6,5 mm afstand van het verst naar buiten uitstekende punt ten minste 150 mm2 bedraagt.

6.7.   Wielen, wielmoeren, naafdoppen en wieldoppen

6.7.1.

De voorschriften van punt 5.4 zijn niet van toepassing op deze delen.

6.7.2.

Wielen, wielmoeren, naafdoppen en sierschijven mogen geen puntige of scherpe uitsteeksels vertonen die buiten het buitenste vlak van de wielvelg uitsteken. Vleugelmoeren mogen niet worden gebruikt.

6.7.3.

Wanneer een voertuig rechtuit rijdt mag, met uitzondering van de banden, geen enkel deel van de wielen gelegen boven het horizontale vlak door de draaiingsas ervan, uitsteken buiten de verticale projectie van het buitenoppervlak of de buitenconstructie op een horizontaal vlak. Indien zulks evenwel uit functioneel oogpunt nodig is, mogen wieldoppen die de moeren van wielen en naven bedekken, buiten de verticale projectie van het buitenoppervlak of de buitenconstructie uitsteken, mits het vlak van het uitstekende deel een afrondingsstraal van ten minste 30 mm heeft en de afstand waarover het desbetreffende deel buiten de verticale projectie van het buitenoppervlak of de buitenconstructie uitsteekt, in geen geval meer dan 30 mm bedraagt.

6.8.   Randen van plaatstaal

6.8.1.

Randen van plaatstaal, zoals de randen van goten en de rails van schuifdeuren, zijn toegestaan op voorwaarde dat zij omgebogen zijn of voorzien zijn van een afscherming die aan de relevante voorschriften van dit reglement voldoen. Een onbeschermde rand wordt als teruggevouwen beschouwd, indien hij over een hoek van 180° is teruggebogen of indien hij zodanig in de richting van de carrosserie is teruggebogen dat de rand niet in aanraking kan komen met een bol met een diameter van 100 mm. De voorschriften van punt 5.4 zijn niet van toepassing op de volgende randen van plaatstaal: de achterrand van de motorkap en de voorrand van de bagageruimte achterin.

6.9.   Carrosseriepanelen

6.9.1.

De afrondingsstraal van vouwen in carrosseriepanelen mag minder dan 2,5 mm bedragen, mits zij niet kleiner is dan 1/10 van de hoogte H van het uitstekende deel, gemeten volgens de in bijlage 3, punt 1, beschreven methode.

6.10.   Aan de zijkanten aangebrachte lucht- en regendeflectoren

6.10.1.

De randen van aan de zijkanten aangebrachte deflectoren die naar buiten kunnen worden gericht, moeten een afrondingsstraal van ten minste 1 mm hebben.

6.11.   Steunpunten voor de krik en de uitlaatpijpen

6.11.1.

De steunpunten voor de krik en de uitlaatpijpen mogen niet meer dan 10 mm uitsteken buiten de verticale projectie van de vloerlijn die zich verticaal daarboven bevindt. Als uitzondering op deze eis mag een uitlaatpijp meer dan 10 mm buiten de verticale projectie van de vloerlijn uitsteken, indien zij aan het uiteinde afgeronde kanten heeft met een minimumafrondingsstraal van 2,5 mm.

6.12.   Luchtinlaat- en uitlaatkleppen

6.12.1.

Luchtinlaat- en uitlaatkleppen moeten in alle gebruiksstanden voldoen aan de voorschriften van de punten 5.2, 5.3 en 5.4.

6.13.   Dak

6.13.1.

Daken die kunnen opengaan, worden alleen beschouwd in gesloten stand.

6.13.2.

Cabriolets worden gecontroleerd met de kap zowel opstaand als neergeslagen.

6.13.2.1.

Bij een voertuig met neergeslagen kap wordt geen onderzoek ingesteld binnen een denkbeeldig oppervlak gevormd door de kap in opstaande positie.

6.13.2.2.

Indien een losse hoes over de neergeslagen kap van het voertuig tot de standaarduitrusting behoort, wordt het onderzoek verricht met de aangebrachte hoes.

6.14.   Ramen

6.14.1.

Ramen die ten opzichte van het buitenoppervlak van het voertuig naar buiten scharnieren, moeten in alle gebruiksstanden voldoen aan de volgende voorschriften: 6.14.1.1. er mogen geen naar voren gerichte scherpe kanten aanwezig zijn; 6.14.1.2. geen enkel raamgedeelte mag buiten de uiterste buitenrand van het voertuig uitsteken.

6.15.   Kentekenplaatsteunen

6.15.1.

Kentekenplaatsteunen die door de voertuigfabrikant worden meegeleverd, moeten voldoen aan de voorschriften van punt 5.4, indien zij geraakt kunnen worden door een bol met een diameter van 100 mm wanneer de kentekenplaat volgens de aanbevelingen van de voertuigfabrikant is aangebracht.

6.16.   Bagagerekken en skihouders

6.16.1.

Bagagerekken en skihouders moeten zo op het voertuig zijn bevestigd dat zij in ten minste één richting zijn geblokkeerd en dat overbrenging van horizontale krachten die niet kleiner zijn dan het door de fabrikant opgegeven maximale verticale draagvermogen, in de lengte- en dwarsrichting mogelijk is. Bij de test van een bagagerek of skihouder, bevestigd op het voertuig volgens de instructies van de fabrikant, mogen de testbelastingen niet op een enkel punt worden toegepast.

6.16.2.

Oppervlakken die na het aanbrengen van het rek of de houder kunnen worden geraakt door een bol met een diameter van 165 mm, mogen geen delen hebben met een afrondingsstraal van minder dan 2,5 mm, tenzij de bepalingen van punt 6.3 van toepassing zijn.

6.16.3.

Verbindingsdelen zoals schroeven die zonder gebruik van gereedschap kunnen worden vast- of losgedraaid, mogen niet meer dan 40 mm buiten de in punt 6.16.2 genoemde oppervlakken uitsteken. Het uitsteeksel wordt gemeten volgens de in bijlage 3, punt 2, beschreven methode, terwijl een bol met een diameter van 165 mm moet worden gebruikt wanneer de methode van punt 2.2 wordt toegepast.

6.17.   Antennes

6.17.1.

Radio-ontvangst- en/of zendantennes moeten zo op het voertuig zijn aangebracht dat, indien het vrije uiteinde in een van de door de fabrikant aangegeven mogelijke gebruiksstanden minder dan 2 m van het wegdek is verwijderd, het vrije uiteinde binnen een zone ligt die wordt begrensd door verticale vlakken op een binnenwaarts gemeten afstand van 10 cm van de in punt 2.7 bedoelde uiterste buitenrand van het voertuig.

6.17.2.

De antenne moet bovendien zo op het voertuig zijn aangebracht en het vrije uiteinde moet zo nodig zodanig worden geleid dat de antenne niet gedeeltelijk buiten de in punt 2.7 bedoelde uiterste buitenrand van het voertuig uitsteekt.

6.17.3.

De schacht van de antenne mag een afrondingsstraal van minder dan 2,5 mm hebben. Op het vrije uiteinde van de antenne moet evenwel een vast aangebracht dopje worden aangebracht, waarvan de afrondingsstraal ten minste 2,5 mm bedraagt.

6.17.4.

De voet van de antenne mag niet meer dan 40 mm uitsteken, wanneer deze afstand wordt gemeten volgens de procedure van bijlage 3, punt 2.

6.17.4.1.

Wanneer door het ontbreken van een flexibele schacht of een flexibel deel onmogelijk kan worden bepaald wat de voet van een antenne is, wordt geacht aan dit voorschrift te zijn voldaan indien, nadat door middel van een doorn met afgeplat uiteinde en een maximumdiameter van 50 mm een horizontale kracht van niet meer dan 50 daN in voorwaartse en achterwaartse richting op het verst uitstekende deel van de antenne werd toegepast: a) de antenne naar de steun toe ombuigt en niet meer dan 40 mm uitsteekt, of b) de antenne afbreekt en het resterende deel van de antenne geen scherpe of gevaarlijke delen vertoont die door de 100 mm-bol kunnen worden geraakt en niet meer dan 40 mm uitsteken.

6.17.4.2.

De punten 6.17.4 en 6.17.4.1 zijn niet van toepassing op antennes die zich achter het verticale dwarsvlak door het R-punt van de bestuurder bevinden, mits de antenne en de behuizing ervan volgens de procedure van bijlage 3, punt 2, niet meer dan 70 mm uitsteken. Als de antenne zich achter dat verticale vlak bevindt, maar meer dan 70 mm uitsteekt, is punt 6.17.4.1 van toepassing, waarbij als grens voor de uitstekende delen 70 mm geldt in plaats van 40 mm.

6.18.   Assemblagevoorschriften

6.18.1.

Bagagerekken, skihouders en radio-ontvangst- en/of zendantennes mogen, wanneer zij als technische eenheden zijn goedgekeurd, slechts te koop aangeboden, verkocht of gekocht worden, indien zij vergezeld gaan van assemblagevoorschriften. Deze moeten voldoende gegevens bevatten om de goedgekeurde onderdelen zo op het voertuig te kunnen monteren dat aan de desbetreffende bepalingen van de punten 5 en 6 kan worden voldaan. Met name moet voor telescopische antennes worden aangegeven welke gebruiksstanden zijn toegestaan.

7.   WIJZIGING VAN HET VOERTUIGTYPE EN UITBREIDING VAN DE GOEDKEURING

7.1.

Elke wijziging van het voertuigtype wordt meegedeeld aan de administratieve instantie die dat voertuigtype heeft goedgekeurd. Deze instantie kan dan:

7.1.1.

oordelen dat de wijzigingen waarschijnlijk geen noemenswaardig nadelig effect zullen hebben

7.1.2.

of de technische dienst die de tests uitvoert, om een aanvullend rapport verzoeken.

7.2.

De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, worden volgens de procedure van punt 4.3 in kennis gesteld van de bevestiging of weigering van de goedkeuring, met vermelding van de wijzigingen.

7.3.

De bevoegde instantie die de goedkeuring uitbreidt, kent aan die uitbreiding een volgnummer toe en stelt de andere partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, hiervan in kennis door middel van een inlichtingenformulier volgens het model in bijlage 1.

8.   CONFORMITEIT VAN DE PRODUCTIE

8.1.

Een krachtens dit reglement goedgekeurd voertuig (goedgekeurde technische eenheid) moet zo worden gebouwd dat het (zij) conform is met het goedgekeurde type door te voldoen aan de voorschriften van de punten 5 en 6.

8.2.

Om na te gaan of aan de voorschriften van punt 8.1 is voldaan, worden passende controles van de productie uitgevoerd.

8.3.

De houder van de goedkeuring moet met name: 8.3.1. garanderen dat er procedures voor de doeltreffende controle van de productkwaliteit bestaan; 8.3.2. toegang hebben tot de controleapparatuur die nodig is om de conformiteit met elk goedgekeurd type te kunnen controleren; 8.3.3. ervoor zorgen dat de testresultaten worden geregistreerd en dat de desbetreffende documenten beschikbaar blijven gedurende een periode die in overleg met de administratieve instantie wordt vastgesteld; 8.3.4. de resultaten van elk type test analyseren om de bestendigheid van de productkenmerken te verifiëren en te garanderen, rekening houdend met afwijkingen die inherent zijn aan industriële productie; 8.3.5. erop toezien dat voor elk producttype de in bijlage 3 voorgeschreven tests worden uitgevoerd; 8.3.6. ervoor zorgen dat, als bij het desbetreffende type test monsters of teststukken niet conform blijken te zijn, opnieuw monsters worden genomen en een nieuwe test wordt uitgevoerd. Alle nodige stappen moeten worden genomen om de conformiteit van de desbetreffende productie te herstellen.

8.4.

De bevoegde instantie die de typegoedkeuring heeft verleend, kan op elk tijdstip de in elke productie-eenheid toegepaste conformiteitscontrolemethoden verifiëren.

8.4.1.

Bij elke inspectie moeten de tijdens de tests en productiecontroles geregistreerde gegevens aan de bezoekende inspecteur worden verstrekt.

8.4.2.

De inspecteur kan willekeurig kiezen welke monsters in het laboratorium van de fabrikant moeten worden getest. Het minimumaantal monsters kan worden bepaald op basis van de resultaten van de controles die de fabrikant zelf heeft uitgevoerd.

8.4.3.

Als de kwaliteit niet bevredigend lijkt of als het nodig blijkt de geldigheid van de overeenkomstig punt 8.4.2 uitgevoerde tests te controleren, verzamelt de inspecteur monsters die worden toegezonden aan de technische dienst die de typegoedkeuringstests heeft uitgevoerd.

8.4.4.

De bevoegde instantie mag alle in dit reglement voorgeschreven tests uitvoeren.

8.4.5.

Normaliter vinden de door de bevoegde instantie toegestane inspecties om de twee jaar plaats. Indien bij een van deze inspecties negatieve resultaten aan het licht komen, moet de bevoegde instantie ervoor zorgen dat alle nodige maatregelen worden genomen om de conformiteit van de productie zo snel mogelijk te herstellen.

9.   SANCTIES BIJ NON-CONFORMITEIT VAN DE PRODUCTIE

9.1.

De krachtens dit reglement voor een voertuigtype verleende goedkeuring kan worden ingetrokken indien niet aan het voorschrift van punt 8.1 is voldaan.

9.2.

Indien een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast een eerder verleende goedkeuring intrekt, stelt zij de andere overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen daarvan onmiddellijk in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

10.   DEFINITIEVE STOPZETTING VAN DE PRODUCTIE

Indien de houder van de goedkeuring de productie van een krachtens dit reglement goedgekeurd type definitief stopzet, stelt hij de instantie die de goedkeuring heeft verleend daarvan in kennis. Zodra deze instantie de kennisgeving heeft ontvangen, stelt zij de andere partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen daarvan in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

11.   NAAM EN ADRES VAN DE TECHNISCHE DIENSTEN DIE GOEDKEURINGSTESTS UITVOEREN EN VAN DE ADMINISTRATIEVE INSTANTIES

De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, delen het secretariaat van de Verenigde Naties de naam en het adres mee van de technische diensten die goedkeuringstests uitvoeren en van de administratieve instanties die goedkeuring verlenen en waaraan de in andere landen afgegeven certificaten betreffende de goedkeuring en de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring moeten worden toegezonden.

12.   OVERGANGSBEPALINGEN

12.1.

Vanaf de officiële datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 02 mag een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast, niet weigeren ECE-goedkeuringen te verlenen krachtens dit reglement, zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 02.

12.2.

Vanaf 24 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 02 verlenen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, alleen ECE-goedkeuring als het goed te keuren voertuigtype voldoet aan de voorschriften van dit reglement, zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 02.

12.3.

Vanaf 36 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 02 zijn bestaande goedkeuringen krachtens dit reglement niet meer geldig, behalve voor voertuigtypen die voldoen aan de voorschriften van dit reglement, zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 02.

12.4.

Vanaf de officiële datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 mag een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast, niet weigeren goedkeuring te verlenen krachtens dit reglement, zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 03.

12.5.

Vanaf 24 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 verlenen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, alleen goedkeuringen als het goed te keuren voertuigtype voldoet aan de voorschriften van dit reglement, zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 03.

12.6.

Tot 48 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 van dit reglement mogen overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, niet weigeren nationale typegoedkeuring te verlenen voor een voertuigtype dat krachtens de vorige wijzigingenreeks van dit reglement is goedgekeurd.

12.7.

Vanaf 48 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 van dit reglement mogen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, de eerste nationale registratie (het in het verkeer brengen) weigeren van een voertuig dat niet voldoet aan wijzigingenreeks 03 van dit reglement.

---

(1)  Zoals gedefinieerd in bijlage 7 bij de geconsolideerde resolutie betreffende de constructie van voertuigen (R.E.3) (document TRANS/SC1/WP29/78/Amend.3).

(2)  1 voor Duitsland, 2 voor Frankrijk, 3 voor Italië, 4 voor Nederland, 5 voor Zweden, 6 voor België, 7 voor Hongarije, 8 voor Tsjechië, 9 voor Spanje, 10 voor Servië en Montenegro, 11 voor het Verenigd Koninkrijk, 12 voor Oostenrijk, 13 voor Luxemburg, 14 voor Zwitserland, 15 (niet gebruikt), 16 voor Noorwegen, 17 voor Finland, 18 voor Denemarken, 19 voor Roemenië, 20 voor Polen, 21 voor Portugal, 22 voor de Russische Federatie, 23 voor Griekenland, 24 voor Ierland, 25 voor Kroatië, 26 voor Slovenië, 27 voor Slowakije, 28 voor Belarus, 29 voor Estland, 30 (niet gebruikt), 31 voor Bosnië en Herzegovina, 32 voor Letland, 33 (niet gebruikt), 34 voor Bulgarije, 35 (niet gebruikt), 36 voor Litouwen, 37 voor Turkije, 38 (niet gebruikt), 39 voor Azerbeidzjan, 40 voor de voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië, 41 (niet gebruikt), 42 voor de Europese Gemeenschap (goedkeuring wordt verleend door de lidstaten door middel van hun respectieve ECE-symbool), 43 voor Japan, 44 (niet gebruikt), 45 voor Australië, 46 voor Oekraïne, 47 voor Zuid-Afrika, 48 voor Nieuw-Zeeland, 49 voor Cyprus, 50 voor Malta en 51 voor de Republiek Korea. De daaropvolgende nummers zullen worden toegekend aan andere landen in de chronologische volgorde waarin zij de Overeenkomst betreffende het aannemen van eenvormige technische voorschriften die van toepassing zijn op voertuigen op wielen, uitrustingsstukken en onderdelen die in een voertuig op wielen kunnen worden gemonteerd of gebruikt en de voorwaarden voor wederzijdse erkenning van overeenkomstig deze voorschriften verleende goedkeuringen ratificeren. De aldus toegekende nummers zullen door de secretaris-generaal van de Verenigde Naties aan de overeenkomstsluitende partijen worden meegedeeld.