20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/1

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/3

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 43/2009 van de Raad van 16 januari 2009 tot vaststelling, voor 2009, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de wateren van de Gemeenschap en, voor vaartuigen van de Gemeenschap, in andere wateren met vangstbeperkingen van toepassing zijn, en tot vaststelling van de bij de visserij in acht te nemen voorschriften (3) zijn quota voor 2009 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2009 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Derhalve moet het worden verboden op dit bestand te vissen en vis uit dit bestand aan boord te houden, over te laden en aan te voeren,

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/5

(1)

Overeenkomstig artikel 2 van Verordening (EEG) nr. 3149/92 van de Commissie van 29 oktober 1992 houdende uitvoeringsbepalingen met betrekking tot de levering van levensmiddelen uit interventievoorraden aan de meest behoeftigen in de Gemeenschap (3) moet de Commissie een distributieprogramma vaststellen dat met de voor het begrotingsjaar 2010 beschikbare kredieten moet worden gefinancierd. In dat programma moet voor elke lidstaat die aan de actie deelneemt, met name worden bepaald welke financiële middelen maximaal beschikbaar worden gesteld voor de uitvoering van zijn deel van het programma en welke hoeveelheid van elke soort producten uit de interventievoorraden mag worden genomen.

(2)

De bij het distributieprogramma voor het begrotingsjaar 2010 betrokken lidstaten hebben de Commissie de overeenkomstig artikel 1 van Verordening (EEG) nr. 3149/92 vereiste gegevens verstrekt.

(3)

Voor de verdeling van de begrotingsmiddelen moet rekening worden gehouden met de opgedane ervaring en met de mate waarin de lidstaten gebruik hebben gemaakt van de hun in de vorige begrotingsjaren toegewezen middelen.

(4)

Artikel 2, lid 3, punt 1, onder c), van Verordening (EEG) nr. 3149/92 voorziet in de toewijzing van bedragen voor de aankoop op de markt van producten die tijdelijk niet beschikbaar zijn in de interventievoorraden. Aangezien de hoeveelheden granen die momenteel bij de interventiebureaus in voorraad zijn onvoldoende zijn om aan alle verzoeken om granen en rijst te voldoen, moeten de bedragen worden toegewezen om de aankoop mogelijk te maken van granen of rijst die nodig zijn om het distributieprogramma voor het begrotingsjaar 2010 uit te voeren.

(5)

Artikel 7, lid 1, van Verordening (EEG) nr. 3149/92 voorziet in de overdracht tussen lidstaten van producten die niet beschikbaar zijn in de interventievoorraden van de lidstaat waar zij nodig zijn voor de uitvoering van het jaarlijkse distributieprogramma. Derhalve dient onder de bij artikel 7 van Verordening (EEG) nr. 3149/92 vastgestelde voorwaarden toestemming te worden verleend voor de intracommunautaire overdrachten die nodig zijn voor de uitvoering van dat programma in 2010.

(6)

Artikel 7, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 3149/92 voorziet in de mogelijkheid om in gevallen waarin is besloten tot de overdracht van producten van de lidstaat waar zij in interventie zijn opgeslagen naar een andere lidstaat, de marktdeelnemers de mogelijkheid te geven een bod uit te brengen exclusief het vervoer van de uit interventievoorraden uitgeslagen producten naar de aanvragende lidstaat. In artikel 25 van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat voor openbare interventie aangekochte producten op zodanige wijze moeten worden afgezet dat verstoringen van de markt worden voorkomen.

(7)

In verband met de huidige situatie op de markt voor zuivelproducten, die door lage prijzen wordt gekenmerkt, mag de optie van artikel 7, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 3149/92 niet worden toegestaan voor het distributieprogramma voor 2010 voor boter en mageremelkpoeder, om mogelijke verstoringen van de markt als gevolg van het in het verkeer brengen van die producten op bepaalde, reeds goed voorziene markten te voorkomen. Om dezelfde reden moet het gebruik van de mogelijkheden die de marktdeelnemers in artikel 4, leden 2 en 2 bis, van die verordening worden geboden, worden beperkt, zodat de voor distributie aan de meest behoeftigen in de Gemeenschap bestemde zuivelproducten voldoen aan bepaalde eisen ten aanzien van de samenstelling en de bij de vervaardiging daarvan gebruikte hoeveelheid melk. Om de naleving van die regel te controleren, moeten de lidstaten in hun voortgangsverslagen een gedetailleerde lijst opnemen van gedistribueerde producten, uitgesplitst in de categorieën „hoog vetgehalte” en „andere”.

(8)

Om ervoor te zorgen dat de zuivelproducten uit de interventievoorraden niet op een ongepast moment van het jaar op de markt komen, moet de in artikel 3, lid 2, derde alinea, van Verordening (EEG) nr. 3149/92 vastgestelde periode gedurende welke boter en mageremelkpoeder uit interventievoorraden mogen worden uitgeslagen, worden bekort.

(9)

Rekening houdend met de ingewikkeldheid van de tenuitvoerlegging van het distributieprogramma voor 2010, waarvoor een grote hoeveelheid intracommunautaire transfers nodig is, is het passend de in artikel 3, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 3149/92 vastgestelde marge van 5 % te verhogen.

(10)

Voor de uitvoering van het jaarlijkse distributieprogramma geldt als ontstaansfeit in de zin van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 2799/98 de datum waarop het boekjaar voor het beheer van de interventievoorraden ingaat.

(11)

Overeenkomstig artikel 2, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 3149/92 heeft de Commissie voor de opstelling van het jaarlijkse distributieprogramma overleg gepleegd met de belangrijkste organisaties die vertrouwd zijn met de problemen van de meest behoeftigen in de Gemeenschap.

(12)

In artikel 2, lid 1, van Verordening (EEG) nr. 3149/92 is bepaald dat de Commissie het jaarlijkse distributieprogramma elk jaar vóór 1 oktober vaststelt. Als gevolg van de huidige marktsituatie in de zuivelsector en aangezien verder overleg met de lidstaten over hun verzoeken noodzakelijk is, heeft de Commissie nog geen distributieprogramma kunnen vaststellen. Om te zorgen voor de tijdige tenuitvoerlegging van het jaarlijkse distributieprogramma moet de onderhavige verordening derhalve onmiddellijk na haar bekendmaking in werking treden.

(13)

Het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten heeft geen advies uitgebracht binnen de door zijn voorzitter vastgestelde termijn,

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/14

(1)

De hoeveelheden waarop de overeenkomstig Verordening (EG) nr. 891/2009 in de periode van 1 tot en met 7 november 2009 bij de bevoegde autoriteiten ingediende invoercertificaataanvragen betrekking hebben, zijn gelijk aan de onder het volgnummer 09.4321 beschikbare hoeveelheden.

(2)

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 891/2009 dient de indiening van nieuwe aanvragen van certificaten voor het volgnummer 09.4321 te worden geschorst tot het einde van het verkoopseizoen,

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/16

(1)

Krachtens artikel 162, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 kan het verschil tussen de prijzen van de in deel XVI van bijlage I bij die verordening bedoelde producten op de wereldmarkt en die in de Gemeenschap worden overbrugd door een restitutie bij uitvoer.

(2)

Gelet op de huidige situatie op de markt voor melk en zuivelproducten dienen uitvoerrestituties te worden vastgesteld in overeenstemming met de voorschriften en bepaalde criteria van de artikelen 162, 163, 164, 167, 169 en 170 van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

(3)

In artikel 164, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat de restitutie kan variëren naargelang van de bestemming, met name indien de situatie in de internationale handel, de specifieke vereisten van bepaalde markten of de verplichtingen die voortvloeien uit volgens artikel 300 van het Verdrag gesloten overeenkomsten, dit noodzakelijk maken.

(4)

De uitvoerrestituties voor de Dominicaanse Republiek zijn gedifferentieerd om rekening te houden met de verlaagde douanerechten voor invoer in het kader van het invoertariefcontingent overeenkomstig het memorandum van overeenstemming tussen de Europese Gemeenschap en de Dominicaanse Republiek betreffende beschermende maatregelen ten aanzien van de invoer van melkpoeder in de Dominicaanse Republiek (2), goedgekeurd bij Besluit 98/486/EG van de Raad (3). Als gevolg van de veranderde marktsituatie in de Dominicaanse Republiek, met name de toegenomen concurrentie voor melkpoeder, wordt het contingent niet meer volledig benut. Om de benutting van het contingent te optimaliseren, dient de differentiatie van de uitvoerrestituties voor de Dominicaanse Republiek te worden afgeschaft.

(5)

Het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten heeft geen advies uitgebracht binnen de door zijn voorzitter vastgestelde termijn,

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/20

(1)

Verordening (EG) nr. 619/2008 van de Commissie van 27 juni 2008 tot opening van een permanente inschrijving voor de vaststelling van de uitvoerrestituties voor bepaalde zuivelproducten (2) voorziet in een permanente inschrijving.

(2)

Krachtens artikel 6 van Verordening (EG) nr. 1454/2007 van de Commissie van 10 december 2007 houdende gemeenschappelijke bepalingen betreffende inschrijvingen voor de vaststelling van uitvoerrestituties voor bepaalde landbouwproducten (3) en na bestudering van de offertes die in het kader van de inschrijving zijn ingediend, dient te worden besloten geen restitutie toe te kennen voor de inschrijvingsperiode die eindigt op 17 november 2009.

(3)

Het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten heeft geen advies uitgebracht binnen de door zijn voorzitter vastgestelde termijn,

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/21

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1484/95 van de Commissie (3) zijn bepalingen vastgesteld voor de toepassing van de regeling inzake aanvullende invoerrechten en zijn de representatieve prijzen in de sectoren slachtpluimvee en eieren, alsmede van ovoalbumine, vastgesteld.

(2)

Uit de regelmatige controle van de gegevens die als basis worden gebruikt voor het bepalen van de representatieve prijzen in de sectoren slachtpluimvee en eieren, alsmede van ovoalbumine, blijkt dat de representatieve prijzen voor de invoer van bepaalde producten moeten worden gewijzigd met inachtneming van de naar gelang van de oorsprong optredende prijsverschillen. De representatieve prijzen moeten derhalve worden bekendgemaakt.

(3)

Deze wijziging moet, gezien de marktsituatie, zo spoedig mogelijk worden toegepast.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/23

(1)

Overeenkomstig artikel 162, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 kan het verschil tussen de prijzen van de in artikel 1, lid 1, onder p) en in deel XVI van bijlage I bij die verordening bedoelde producten in de internationale handel enerzijds en de prijzen in de Gemeenschap anderzijds door een restitutie bij de uitvoer worden overbrugd wanneer deze producten worden uitgevoerd in de vorm van goederen vermeld in deel IV van bijlage XX bij die verordening.

(2)

In Verordening (EG) nr. 1043/2005 van de Commissie van 30 juni 2005 houdende tenuitvoerlegging van Verordening (EG) nr. 3448/93 van de Raad wat betreft de regeling aangaande de toekenning van restituties bij uitvoer en de criteria voor de vaststelling van het restitutiebedrag betreffende bepaalde landbouwproducten (2), uitgevoerd in de vorm van goederen die niet onder bijlage I bij het Verdrag vallen, is aangegeven voor welke producten een restitutie moet worden vastgesteld wanneer deze worden uitgevoerd in de vorm van goederen vermeld in deel IV van bijlage XX bij Verordening (EG) nr. 1234/2007.

(3)

Overeenkomstig artikel 14, tweede alinea, onder a), van Verordening (EG) nr. 1043/2005 wordt de restitutie per 100 kg van elk van de betrokken basisproducten vastgesteld voor dezelfde periode als die welke is gekozen voor de vaststelling van de restituties voor dezelfde producten die in onverwerkte toestand worden uitgevoerd.

(4)

In artikel 162, lid 2 van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat de restitutie bij uitvoer van een in een goed verwerkt product niet meer mag bedragen dan de restitutie voor ditzelfde product dat in onverwerkte toestand wordt uitgevoerd.

(5)

Voor bepaalde melkproducten die worden uitgevoerd in de vorm van goederen die niet onder bijlage I bij het Verdrag vallen, bestaat het gevaar dat, indien vooraf hoge restituties worden vastgesteld, de verplichtingen die met betrekking tot deze restituties zijn aangegaan, op het spel worden gezet. Om dat gevaar te voorkomen moeten passende voorzorgsmaatregelen worden genomen, zonder evenwel langetermijncontracten uit te sluiten. De vaststelling van specifieke restitutiebedragen voor het vooraf vaststellen van de restituties voor deze producten moet het mogelijk maken beide doelstellingen te verwezenlijken.

(6)

In artikel 15, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1043/2005 is bepaald dat voor de vaststelling van de restitutie in voorkomend geval rekening moet worden gehouden met steunmaatregelen of andere maatregelen van gelijke werking die voor de in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1043/2005 vermelde basisproducten of daarmee gelijkgestelde producten in alle lidstaten worden toegepast uit hoofde van de verordening houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten.

(7)

Overeenkomstig artikel 100, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt steun verleend aan in de Gemeenschap geproduceerde en tot caseïne verwerkte ondermelk, indien deze melk en de daarvan vervaardigde caseïne aan bepaalde eisen voldoen.

(8)

Het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten heeft geen advies uitgebracht binnen de door zijn voorzitter vastgestelde termijn,

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/26

(1)

Bij schrijven van 2 augustus 2002 (2) en 23 augustus 2003 (3) heeft een particuliere Oostenrijkse busvervoersmaatschappij een klacht bij de Commissie ingediend inzake staatssteun die in 2002 door de Tiroolse vervoersautoriteiten (het Verkehrsverbund Tirol GmbH, hierna VTT genoemd) zou zijn toegekend aan haar concurrent, de vervoersonderneming Postbus AG (hierna Postbus genoemd), die in handen is van de overheid. Bij schrijven van 14 juli 2005 (4) heeft de Commissie Oostenrijk om informatie met betrekking tot deze klacht verzocht. Bij schrijven van 3 oktober 2005 (5) heeft Oostenrijk de Commissie de gevraagde informatie doen toekomen.

(2)

Bij schrijven van 30 mei 2007 (6) heeft de Commissie de Republiek Oostenrijk in kennis gesteld van haar besluit tot inleiding van de procedure van artikel 88, lid 2, van het EG-Verdrag ten aanzien van de desbetreffende steunmaatregel.

(3)

Het besluit van de Commissie tot inleiding van de procedure is in het Publicatieblad van de Europese Unie bekendgemaakt. De Commissie heeft belanghebbenden uitgenodigd hun opmerkingen over de betrokken steun te maken (7).

(4)

Bij schrijven van 18 juli 2007 (8) heeft Oostenrijk zijn opmerkingen meegedeeld.

(5)

Bij schrijven van 24 juli 2007 (9) heeft de indiener van de klacht de Commissie laten weten dat hij er niet langer belang in stelde om met deze zaak door te gaan.

(6)

De Commissie heeft geen opmerkingen van andere belanghebbende partijen ontvangen.

(7)

Het Verkehrsverbund Tirol is een privaatrechtelijke overheidsonderneming. Dergelijke ondernemingen bestaan ook in alle andere regio’s en worden gewoonlijk Verkehrsverbundgesellschaften genoemd. Zij zijn verantwoordelijk voor de planning en coördinatie van het busvervoer binnen hun regio. Overeenkomstig het Bundesgesetz über die Ordnung des öffentlichen Personennah- und Regionalverkehrs (Federale wet inzake de organisatie van het openbaar personenvervoer, hierna ÖPNRV-G genoemd), ontvangen deze ondernemingen een jaarlijkse bijdrage van de desbetreffende deelstaat om voor adequaat openbaar personenvervoer te zorgen in de regio.

(8)

VVT heeft op 12 juli 2002 met Postbus een openbaredienstcontract gesloten voor het openbaar personenvervoer op de buslijnen 5002, 5008, 5010, 5012, 5014, 5050 en 5052 in het district Lienz.

(9)

Volgens het Oostenrijkse bestuursrecht moet een busvervoerder over een vergunning beschikken om een buslijn te mogen exploiteren. Het verlenen van de vergunning staat los van het sluiten van een openbaredienstcontract.

(10)

Postbus beschikte al over de vergunningen voor de zeven lijnen op grond van het contract dat vóór het openbaredienstcontract was gesloten. Postbus had op eigen initiatief de vergunningen aangevraagd zonder zeker te zijn of het compensatie zou ontvangen. Daarom worden de lijnen in kwestie krachtens de Oostenrijkse wetgeving als „eigenwirtschaftlich” (commercieel) geëxploiteerde lijnen beschouwd. Het onderscheid tussen eigenwirtschaftlich en gemeinwirtschaftlich (in het algemeen belang) is belangrijk in het kader van de Oostenrijkse regels voor openbare aanbestedingen, omdat alleen openbaredienstcontracten voor lijnen die als „gemeinwirtschaftlich” worden geëxploiteerd, onder de regels voor openbare aanbestedingen vallen. Daarom werd het openbaredienstcontract waar deze beschikking betrekking op heeft, gegund zonder openbare aanbestedingsprocedure.

(11)

Het contract behelst de levering van openbaar busvervoer door Postbus, zulks tegen een vergoeding. Het is met terugwerkende kracht op 1 januari 2002 in werking getreden en geldt voor onbepaalde tijd. Elk van de partijen heeft het recht het contract te beëindigen met een opzegtermijn van zes maanden vanaf december 2006.

(12)

Bij de berekening van de vergoeding wordt in het contract onderscheid gemaakt tussen Bestellleistungen en Bestandsleistungen.

(13)

Onder Bestellleistungen wordt in het contract een basispakket van vervoersdiensten verstaan waarvoor een vaste vergoeding wordt betaald. Deel IV (3) van het contract voorziet in 204 807 km Bestellleistungen; in deel XIII van het contract is bepaald dat Postbus jaarlijks een bedrag ontvangt van 527 000 EUR, plus btw. De betaling vindt plaats in twaalf termijnen verdeeld over het jaar.

(14)

Onder Bestandsleistungen worden in het contract vervoersprestaties verstaan waarvoor een drieledige compensatie wordt betaald. Deel IV (3) van het contract voorziet in 952 761 km Bestandsleistungen; in deel X (2) wordt de vergoeding voor de Bestandsleistungen voor 2002 vastgesteld op 1 690 000 EUR. In deel X (3) is bepaald dat deze vergoeding als volgt is samengesteld:

(15)

Voor het eerste contractjaar is de Verbundabgeltung vastgesteld op 1 690 000 EUR, minus de inkomsten uit de verkoop van vervoerbewijzen en minus de vergoedingen voor de tariefverplichtingen. Op het moment dat het contract werd gesloten, waren noch de inkomsten uit de verkoop van vervoersbewijzen, noch de compensatie voor de tariefverplichtingen voor de partijen bekend. Het totale bedrag aan Verbundabgeltung is zodoende in het contract niet vastgelegd.

(16)

In totaal heeft VVT voor het jaar 2002 aan Postbus een prijs betaald van 2 217 000 EUR (met inbegrip van de afgedragen inkomsten uit de verkoop van vervoerbewijzen). In ruil daarvoor was Postbus verplicht busvervoer te verzorgen over 1 157 568 km volgens de dienstregelingen en op de lijnen zoals die in het contract waren vastgelegd. Gemiddeld werd per kilometer een prijs betaald van 1,92 EUR.

(17)

Het onderscheid tussen Bestellleistungen en Bestandsleistungen is op historische gronden te verklaren. Met name de ontwikkeling van het ÖPNRV-G is bepalend voor de organisatie en financiering van het openbaar vervoer in de landelijke gebieden van Oostenrijk.

(18)

In § 10 (1) ÖPNRV-G is bepaald dat busondernemingen die eigendom zijn van de Oostenrijkse staat, zoals Postbus, tot 1 juni 1999 recht hadden op compensatie door de federale overheid voor hun verliezen bij de exploitatie van openbaar vervoer (Alteinnahmegarantie).

(19)

Voor de periode na 1 juni 1999 geldt dat de landelijke overheid een bedrag betaalt dat overeenkomt met het bedrag dat jaarlijks in het kader van de Alteinnahmegarantie wordt betaald aan de regionale organen die belast zijn met de organisatie van het vervoer, de Verkehrsverbundgesellschaften. Die bestellen met dit geld vervoersdiensten bij busondernemingen. Alvorens deze diensten te bestellen, dienen de Verkehrsverbundgesellschaften het openbaar vervoer in hun regio te plannen overeenkomstig §§ 11, 20 en 31 ÖPNRV-G, (§ 10 alinea 2) ÖPNRV-G). In die plannen worden de economische en kwaliteitscriteria vastgelegd waaraan het openbaar vervoer moet voldoen.

(20)

Vanaf 2001 vermindert de landelijke overheid het bedrag dat zij aan de Verkehrsverbundgesellschaften betaalt jaarlijks met een vijfde (§ 10 (3) ÖPNRV-G).

(21)

In §§ 14 ÖPNRV-G e.v. zijn de voorwaarden vastgelegd voor de oprichting en organisatie van de Verkehrsverbundgesellschaften. Met name § 19 (1) ÖPNRV-G verplicht de Verkehrsverbundgesellschaften het systeem van de Alteinnahmegarantie vanaf 1999 binnen vijf jaar te vervangen door een systeem van openbaredienstcontracten.

(22)

Vóór de sluiting van het openbaredienstcontract heeft VVT met behulp van drie verschillende methoden gecontroleerd of de in het contract vermelde compensatie voor het leveren van de openbare dienst gerechtvaardigd was. De drie methoden waren: controle op basis van kilometertarieven (Prüfung nach Kilometersätzen), controle op basis van kostentarieven (Prüfung nach Kostensätzen) en controle op basis van individuele kostenposten (Prüfung nach Einzelkostenpositionen).

(23)

In haar besluit tot inleiding van de procedure had de Commissie haar twijfels geuit of het tussen VVT en Postbus gesloten openbaredienstcontract voldeed aan het tweede van de zogenoemde Altmark-criteria (10). Omdat de vier Altmark-criteria cumulatief zijn, heeft zij niet in detail beoordeeld of aan het derde en vierde criterium is voldaan, maar heeft zij geconcludeerd dat de mogelijkheid van staatssteun niet kon worden uitgesloten.

(24)

Ten aanzien van de eventuele verenigbaarheid van dergelijke staatssteun met de gemeenschappelijke markt heeft de Commissie in haar besluit tot inleiding van de procedure geoordeeld dat de steun mogelijk verenigbaar is met de gemeenschappelijke markt op grond van artikel 73 van het EG-Verdrag en artikel 14 van Verordening (EEG) nr. 1191/69 van de Raad van 26 juni 1969 betreffende het optreden van de lidstaten ten aanzien van met het begrip openbare dienst verbonden verplichtingen op het gebied van het vervoer per spoor, over de weg en over de binnenwateren (11). Volgens de Commissie lijkt met name het aan Postbus betaalde compensatiebedrag niet hoger te zijn dan nodig was om de kosten te dekken van de vervulling van de contractuele openbaredienstverplichtingen, rekening houdend met de daaraan verbonden ontvangsten en een redelijke winst voor de vervulling van deze verplichtingen.

(25)

De Commissie meende evenwel dat gezien het feit dat er geen aanbesteding bij inschrijving heeft plaatsgevonden en een rechtstreekse concurrent van Postbus beweerde dat Postbus een overcompensatie ontving, de betreffende concurrent en alle belanghebbende derden de kans diende te worden gegeven zich uit te spreken over de door Oostenrijk gebruikte methoden om de kosten te controleren en overcompensatie te vermijden, alvorens een definitief standpunt in te nemen over de vraag of Postbus al dan niet overcompensatie heeft ontvangen. Daarom had de Commissie haar twijfels geuit of Postbus geen overcompensatie ontving voor het leveren van een openbare dienst uit hoofde van een openbaredienstcontract.

(26)

De opmerkingen van Oostenrijk betreffen:

(27)

Oostenrijk is van oordeel dat artikel 73 van het EG-Verdrag en Verordening (EEG) nr. 1191/69, die daarop is gebaseerd, een lex specialis vormen ten aanzien van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag. Derhalve is er geen sprake van staatssteun wanneer een openbaredienstcontract voldoet aan de criteria zoals vastgelegd in artikel 14 van Verordening (EEG) nr. 1191/69 en dient het desbetreffende openbaredienstcontract niet te worden getoetst aan artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag en de Altmark-criteria. Oostenrijk baseert deze interpretatie op punt 37 van het Altmark-arrest, waar te lezen staat:

„Om te beginnen moet worden onderzocht of Verordening (EEG) nr. 1191/69 van toepassing is op de vervoersdiensten die in het hoofdgeding aan de orde zijn. Alleen indien zulks niet het geval is, zal moeten worden nagegaan of de algemene verdragsbepalingen inzake staatssteun op de litigieuze subsidies van toepassing zijn.”

(28)

Oostenrijk stelt dat, hoewel Verordening (EEG) nr. 1191/69 niet over het bestaan van staatssteun gaat maar slechts over de verenigbaarheid daarvan met de gemeenschappelijke markt, het tussen VVT en Postbus gesloten openbaredienstcontract in elk geval voldoet aan de vier Altmark-criteria.

(29)

Wat betreft het tweede Altmark-criterium verklaart Oostenrijk dat zowel de vergoeding voor de Bestelleistungen als de vergoeding voor Bestandsleistungen van tevoren op een objectieve en transparante manier zijn vastgesteld. Ook met betrekking tot de Bestellleistungen verklaart Oostenrijk dat het contract een nettocontract is, waarbij Postbus een vast bedrag van 2,57 EUR per afgelegde kilometer ontvangt (12) en dat de prijs derhalve van tevoren was vastgesteld aan de hand van het objectieve en transparante criterium „prijs per afgelegde kilometer”.

(30)

Met betrekking tot de Bestandsleistungen wijst Oostenrijk erop dat de prijs ook door de partijen van tevoren was vastgesteld, namelijk op 1,69 miljoen EUR voor 952 761 af te leggen kilometers. Wat niet van tevoren was vastgesteld, was de exacte verdeling tussen de drie componenten van de betaling, namelijk de inkomsten uit de verkoop van vervoerbewijzen, de compensatie voor de tariefverplichtingen en de compensatie voor het geïntegreerde vervoersaanbod. Oostenrijk verklaart dat de oorzaak daarvan ligt in de aard van de drie componenten, waarvan er twee afhangen van het aantal vervoerde reizigers en het derde bestaat uit het verschil tussen de totale overeengekomen prijs en de som van de eerste twee elementen.

(31)

Ook ten aanzien hiervan concludeert Oostenrijk dat het contract een nettocontract is, waarbij Postbus een vast bedrag van 1,77 EUR per afgelegde kilometer ontvangt en dat de prijs derhalve van tevoren was vastgesteld aan de hand van het objectieve en transparante criterium „prijs per afgelegde kilometer”.

(32)

Oostenrijk stelt dat VVT overcompensatie voor Postbus uitsloot door de aan Postbus betaalde kilometerprijs te toetsen aan de gemiddelde kosten in het openbaar vervoer, waarbij gebruik werd gemaakt van drie verschillende methoden: controle op basis van kilometertarieven, controle op basis van kostentarieven en controle op basis van individuele kostenposten.

(33)

In zijn antwoord op het besluit tot inleiding van de procedure heeft Oostenrijk de Commissie aanvullende informatie verstrekt over de twee methoden die worden gebruikt om de kosten van het leveren van vervoersdiensten te controleren en overcompensatie te vermijden, namelijk de controle op basis van kostentarieven en de controle op basis van individuele kostenposten. Oostenrijk is van oordeel dat de controle op basis van kilometertarieven geen verdere uitleg behoeft (13).

(34)

Volgens Oostenrijk waarborgen deze drie kostencontroles dat aan het derde (afwezigheid van overcompensatie) en het vierde (gemiddelde, goed beheerde onderneming) Altmark-criterium wordt voldaan.

(35)

Met behulp van de methode „controle van kosten op basis van kostentarieven” heeft VVT de afzonderlijke kostentarieven van Postbus vergeleken met de gemiddelde kosten in de bedrijfstak.

(36)

Op grond van de gemiddelde kosten in de bedrijfstak zou Postbus zich moeten houden aan de volgende kostendoelstellingen voor het openbaredienstcontract in het district Lienz:

(37)

Oostenrijk geeft met betrekking tot de kostentarieven de volgende gedetailleerde toelichting.

(38)

Oostenrijk ging bij de berekening van de personeelskosten uit van 54 290 gereden uren („Lenkerstunden”) voor de exploitatie van de lijnen. Daarbij is volgens Oostenrijk uitgegaan van het aantal kilometer dat afgelegd moet worden volgens de dienstregeling, inclusief wachttijd, maar zonder terugritten naar eindhaltes/garages, rusttijden enz. Volgens Oostenrijk ligt bij de 21 km per uur waarvan VVT uitgaat, de dienstverlening per uur op een relatief hoog niveau (15), omdat het gemiddelde voor Oostenrijk op 16 tot 18 km per uur ligt.

(39)

De Oostenrijkse autoriteiten verklaarden dat het bruto uurtarief voor een uur rijden (met inbegrip van alle belastingen, garage-, onderhouds-, administratie- en bijkomende personeelskosten) wordt begroot op […] EUR. Dit bedrag is als volgt samengesteld: in de in 2002 gesloten Oostenrijkse CAO voor werknemers van privaatrechtelijke busondernemingen is een gemiddeld netto uurtarief van 7,55 EUR vastgesteld. Bij dit bedrag moeten nog toeslagen worden opgeteld voor prestaties op zon- en feestdagen, overuren, belastingen en sociale bijdragen. Als deze bijkomende kosten in aanmerking worden genomen, bedraagt het gemiddelde uurtarief 16,30 EUR.

(40)

Boven op dit uurtarief komen nog ongeveer […]% personeelskosten voor de garage, planning en administratie. Als deze vaste kosten in aanmerking worden genomen, bedragen de exploitatiekosten van een uur busvervoer […] EUR.

(41)

De totale personeelskosten worden berekend door de vermenigvuldiging van het jaarlijkse aantal gereden uren met de gemiddelde uurkosten: […] EUR (16).

(42)

Wat betreft de brandstof- en onderhoudskosten gaat VVT uit van […] EUR voor elke in de dienstregeling opgenomen kilometer (1 157 568 km), wat uitkomt op een totaal van […] EUR. In dit bedrag zijn alle kosten van het wagenpark begrepen, behalve de financierings-, afschrijvings- en beheerskosten.

(43)

Oostenrijk geeft een gedetailleerde berekening. Die gaat ervan uit dat voor de lijnen in het district Lienz 4 bussen met een lengte van 15 m en een brandstofverbruik van 45 l per 100 km en 21 bussen met een lengte van 12 m en een brandstofverbruik van 36 l per 100 km nodig zullen zijn. Het totale brandstofverbruik van dit wagenpark wordt geraamd op 478 000 l. Op basis van een dieselprijs van […] EUR per liter bedragen de totale brandstofkosten dus […] EUR.

(44)

De onderhoudskosten worden geschat op […] EUR per bus (personeels- en materiaalkosten), wat neerkomt op een totaal van […] EUR voor 25 bussen. De brandstof- en onderhoudskosten bedragen samen […] EUR.

(45)

Dit bedrag ligt reeds hoger dan de […] EUR die als maatstaf was genomen. Daarom komen de Oostenrijkse autoriteiten tot de conclusie dat de kosten van de post „brandstof en onderhoud” op een zeer voorzichtige schatting zijn gebaseerd.

(46)

Bij de kosten voor de aankoop en afschrijving van bussen die zijn vastgesteld op […] EUR is van het volgende uitgegaan:

(47)

Op basis van deze aannames bedragen de jaarlijkse kosten voor de aankoop en afschrijving van voertuigen […] EUR (17).

(48)

Wat betreft de administratiekosten van […] EUR gaat VVT bij zijn berekeningen uit van […]% van alle andere kosten per kostentarief (18). De huur van het kantoor en de kosten van kantoorbenodigdheden zijn in dit bedrag inbegrepen.

(49)

De controle van kosten op basis van individuele kostenposten is een waarschijnlijkheidberekening van de individuele kostenposten. VVT heeft de volgende kosten als criterium vastgesteld:

(50)

Ook deze criteria worden vervolgens gedetailleerder toegelicht.

(51)

VVT baseerde de berekening van de chauffeurskosten op 28 chauffeurs, wat volgens Oostenrijk een lage schatting is voor 25 bussen, wanneer vakanties, inactieve perioden wegens ziekteverlof, enz., in aanmerking worden genomen. Hoewel de Oostenrijkse CAO voor werknemers in privaatrechtelijke busondernemingen voorziet in een jaarlijks brutoloon van […] EUR (zonder toeslagen of belastingen), ging VVT uit van slechts […] EUR. De personeelskosten bedragen derhalve […] EUR.

(52)

Wat betreft de andere personeelskosten voor de administratie, planning en garage ging VVT ook uit van een jaarlijks brutoloon van […] EUR per werknemer. Het aantal werknemers werd vastgesteld op acht. Derhalve bedragen de andere personeelskosten […] EUR.

(53)

De kosten van het wagenpark zijn op dezelfde aanname gebaseerd als was gebruikt voor de controle op basis van kostentarieven.

(54)

Wat betreft de brandstofkosten baseerde VVT de berekening op een brandstofverbruik van 465 000 l. Er is uitgegaan van een gemiddelde brandstofprijs van […] EUR per liter. Derhalve bedragen de totale brandstofkosten […] EUR (18).

(55)

Met betrekking tot de kosten van de banden ging VVT uit van een aankoopprijs van […] EUR voor jaarlijks twee stel banden voor 25 bussen, wat resulteert in […] EUR.

(56)

De materiaalkosten voor de bussen, onderhoud, verzekeringen, belastingen, enz. worden op ongeveer […] EUR per jaar geschat. Hierin zijn de verzekering van elke bus voor ongeveer […] EUR per jaar en materiaalkosten van […] EUR per gereden kilometer opgenomen. De onderhoudskosten van de 25 bussen bedragen in totaal […] EUR per jaar. De huur van een garage met een oppervlakte van 1 500 m2 bedraagt […] EUR per jaar.

(57)

De maandelijkse administratiekosten worden op ongeveer […] EUR begroot, en bedragen derhalve […] EUR per jaar.

(58)

Oostenrijk concludeert dat VVT zich ten aanzien van de aan Postbus betaalde prijs gebaseerd heeft op een juiste, realistische en voorzichtige schatting van hoeveel een gemiddelde busonderneming zou hebben besteed voor de uitvoering van een vergelijkbaar contract. Oostenrijk benadrukt dat de aan Postbus betaalde prijs van 2 217 000 EUR een goed gemiddelde is van de twee kostencontroles, waarbij de resultaten respectievelijk 2 224 965 EUR en 2 205 619 EUR bedragen.

(59)

Daarom is Oostenrijk van oordeel dat een overcompensatie van Postbus kan worden uitgesloten en dat de aan Postbus betaalde prijs overeenkomt met de prijs die een gemiddelde, goed beheerde onderneming met een goed uitgerust wagenpark zou hebben gevraagd voor de levering van de betreffende vervoersdiensten.

(60)

Om de in punt 3.3 uiteengezette redenen is Oostenrijk van oordeel dat het openbaredienstcontract ook volledig in overeenstemming is met artikel 14 van Verordening (EEG) nr. 1191/69.

(61)

Ten eerste dient het argument van Oostenrijk te worden verworpen dat artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag niet van toepassing zou zijn op een openbaredienstcontract dat onder Verordening (EEG) nr. 1191/69 valt.

(62)

Op grond van Verordening (EEG) nr. 1191/69 kunnen bepaalde steunmaatregelen die de lidstaten verlenen in de vorm van compensatie voor een voorgeschreven openbaredienstverplichting immers verenigbaar verklaard worden met de gemeenschappelijke markt en worden de lidstaten ontheven van de verplichting uit hoofde van artikel 88, lid 3, van het EG-Verdrag de Commissie van de steun op de hoogte te stellen voor de tenuitvoerlegging ervan.

(63)

De bij Verordening (EEG) nr. 1191/69 vastgestelde regels inzake staatssteun zijn evenwel alleen van toepassing op maatregelen die als staatssteun kunnen worden aangemerkt in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag. Met andere woorden, Verordening (EEG) nr. 1191/69 is een verenigbaarheidsverordening.

(64)

Eerst moet derhalve worden onderzocht of de betalingen op grond van het contract tussen Postbus en VVT als staatssteun zijn aan te merken in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag. Indien dat het geval is, moet vervolgens worden onderzocht of ze verenigbaar zijn met de gemeenschappelijke markt.

(65)

Artikel 87, lid 1, van het Verdrag luidt als volgt: „Behoudens de afwijkingen waarin dit Verdrag voorziet, zijn steunmaatregelen van de staten of in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd, die de mededinging door begunstiging van bepaalde ondernemingen of bepaalde producties vervalsen of dreigen te vervalsen, onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt, voor zover deze steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig beïnvloedt.”

(66)

Busexploitanten zoals Postbus oefenen een economische activiteit uit, namelijk vervoer van personen tegen een vergoeding en zijn derhalve ondernemingen in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag.

(67)

De steun aan Postbus wordt betaald door VVT, dat wordt gefinancierd door de deelstaat Tirol en de landelijke overheid. De steun wordt dus met staatsmiddelen bekostigd.

(68)

Vervolgens rijst de vraag of het openbaredienstcontract voor de openbare dienst waar deze beschikking betrekking op heeft, Postbus een selectief economisch voordeel oplevert. Het Hof heeft de criteria die moeten worden toegepast bij het bepalen of er sprake is van compensatie gespecificeerd in zijn „Altmark Trans” (19)-arrest:

„Overheidssubsidies die worden toegekend om de exploitatie van stads-, voorstads-, of streekvervoer mogelijk te maken, vallen evenwel niet onder deze bepaling voor zover dergelijke subsidies moeten worden beschouwd als een compensatie die de tegenprestatie vormt voor de prestaties die de begunstigde ondernemingen hebben verricht om openbaredienstverplichtingen uit te voeren. […]:”

Volgens het Hof is dit het geval indien aan de volgende vier criteria wordt voldaan:

(69)

Artikel 2, lid 1, van Verordening (EEG) nr. 1191/69 geeft de volgende definitie van openbaredienstverplichtingen: „Onder openbaredienstverplichtingen moet worden verstaan de verplichtingen die de vervoersonderneming, indien zij haar eigen commercieel belang in aanmerking zou nemen, niet of niet in dezelfde mate, noch onder dezelfde voorwaarden op zich zou nemen.”

(70)

In het tussen Postbus en VVT gesloten contract zijn specifieke eisen aan de dienstverlener vastgelegd die, gezien het landelijke karakter, de lage bevolkingsdichtheid en de geografische kenmerken van de betreffende gebieden, een evenwichtig vervoersaanbod moeten waarborgen. Deze elementen kunnen een exploitant van dergelijke diensten afschrikken ze op strikt commerciële basis aan te bieden. De onderneming Postbus is verplicht deze diensten aan te bieden en overeenkomstig de vastgestelde dienstregeling en de contractueel duidelijk vastgelegde lijnen, zoals gepreciseerd in punt 2 van het contract.

(71)

Uit het contract tussen Postbus en VVT volgt dus dat Postbus daadwerkelijk belast is met een openbare vervoersdienst in het district Lienz. Derhalve is aan het eerste Altmark-criterium voldaan.

(72)

In de tweede plaats moet worden bepaald of de parameters op basis waarvan de compensatie wordt berekend, vooraf op objectieve en transparante wijze zijn vastgesteld.

(73)

In het contract wordt onderscheid gemaakt tussen de betaling voor de Bestellleistungen en de betalingen voor de Bestandsleistungen. Zoals Oostenrijk in zijn antwoord op het besluit tot inleiding van de formele onderzoeksprocedure heeft verduidelijkt, voorziet het contract voor de twee te leveren categorieën vervoer in een vergoeding per uitgevoerde vervoerskilometer. De prijs per km bedraagt 2,57 EUR voor Bestellleistungen en 1,77 EUR voor Bestandsleistungen. Het enige waarin de Bestandsleistungen zich van de Bestellleistungen onderscheiden is dat een van de componenten van de compensatie is aangepast om het bedrag van 1,77 EUR/km systematisch na te leven.

(74)

Er moet worden opgemerkt dat het bij busvervoercontracten gebruikelijk is dat de vergoeding bepaald wordt op basis van een prijs per te rijden kilometer en van het totale aantal te rijden kilometers, met name als de publieke instantie die belast is met de organisatie van het openbaar vervoer het risico op zich neemt voor de inkomsten uit de verkoop van vervoerbewijzen. Na een nieuw onderzoek van de contracten op basis van de aanvullende toelichting van Oostenrijk, stelt de Commissie vast dat, in tegenstelling tot de uitkomst van haar voorlopige analyse in de punten 64 tot en met 71 van het besluit tot inleiding van de formele onderzoeksprocedure, het contract tussen Postbus en VVT een contract van dit type is.

(75)

Met het bepalen van de compensatie op basis van een prijs per afgelegde kilometer en van het totale aantal te rijden kilometers wordt aan het tweede Altmark-criterium voldaan, omdat de prijs per kilometer en het totale aantal te rijden kilometers van tevoren en op objectieve en transparante wijze zijn vastgesteld.

(76)

Derhalve is ook aan het tweede Altmark-criterium voldaan.

(77)

Uit de punten 96 tot en met 102 van het besluit tot inleiding van de formele onderzoeksprocedure volgt dat de Commissie van oordeel is dat de door VVT gekozen methode om ervoor te zorgen dat er geen overcompensatie plaatsvindt, namelijk controle van de door de busonderneming gevraagde prijs aan de hand van drie verschillende methoden waarin deze wordt vergeleken met de gemiddelde waarden in de betreffende sector, kan worden aanvaard als bewijs voor het ontbreken van overcompensatie.

(78)

Toch was de Commissie in dit geval van mening dat, gezien het feit dat er geen sprake was geweest van een aanbesteding bij inschrijving en een rechtstreekse concurrent van Postbus beweerde dat Postbus een overcompensatie ontvangt, het raadzaam was die concurrent en alle belanghebbende derden de kans te geven zich over de methoden van kostencontrole door Oostenrijk uit te spreken alvorens zij met zekerheid kan concluderen dat Postbus geen overcompensatie ontvangt.

(79)

Ten eerste moet worden opgemerkt dat de indiener van de klacht de Commissie heeft laten weten niet langer geïnteresseerd te zijn in deze zaak. Voorts heeft geen enkele derde partij de afwezigheid van overcompensatie aangevochten.

(80)

De Commissie is bovendien van oordeel dat Oostenrijk aanvullende toelichtingen heeft verstrekt waaruit blijkt dat de door VVT aan Postbus betaalde prijs geloofwaardig en toereikend is gezien de gemiddelde bedragen in de betreffende bedrijfssector en de ervaringen van de overheid. In de punten 3.3.1 tot en met 3.3.3 is een korte samenvatting opgenomen van de berekeningsmethoden en de daaruit voortvloeiende vergelijkingen en conclusies. Meer in het algemeen kan een methode als deze, die op drie verschillende manieren de compensatie achteraf systematisch vergelijkt met de kosten in de sector, ervoor zorgen dat er geen overcompensatie plaatsvindt. Mocht bij een dergelijke vergelijking een overcompensatie geconstateerd worden, dan dient Oostenrijk hiervan terugvordering te eisen.

(81)

Hieruit moet worden geconcludeerd dat Postbus geen overcompensatie ontvangt voor de uitvoering van het openbaredienstcontract waar deze beschikking betrekking op heeft en dat dus aan het derde Altmark-criterium wordt voldaan.

(82)

Er dient nog te worden onderzocht of de door VVT aan Postbus betaalde prijs overeenkomt met de kosten van een gemiddelde, goed beheerde onderneming die voldoende met vervoermiddelen is uitgerust. Om te controleren of aan dit criterium wordt voldaan, is het noodzakelijk de drie componenten van de prijs afzonderlijk te analyseren.

(83)

Wat dit betreft, moet ten eerste worden opgemerkt dat Oostenrijk zich bij zijn controleberekeningen heeft gebaseerd op de in de betreffende bedrijfssector gangbare standaardparameters. Die parameters kunnen daarom worden beschouwd als een afspiegeling van het gemiddelde in die sector.

(84)

Derhalve komen de kosten van Postbus overeen met de kosten van een gemiddelde Oostenrijkse onderneming.

(85)

Vervolgens rijst de vraag of de kosten van Postbus ook overeenkomen met de kosten van een goed beheerde onderneming. In de sector busvervoer, die lange tijd gedomineerd werd door monopolies en de gunning van opdrachten zonder aanbesteding bij inschrijving, is niet iedere op de markt actieve onderneming noodzakelijkerwijs een goed beheerde onderneming.

(86)

Om te beginnen moet worden opgemerkt dat Oostenrijk niet heeft uitgelegd waarom deze parameters ook een afspiegeling zouden zijn van het gemiddelde van een goed beheerde onderneming. De Commissie is van oordeel dat Oostenrijk zich, bijvoorbeeld, had kunnen baseren op de gemiddelde kosten van de ondernemingen die in de afgelopen jaren een aanzienlijk aantal aanbestedingen in de sector in de wacht hebben weten te slepen.

(87)

Vervolgens valt op dat er een verschil bestaat van 0,80 EUR tussen de prijs per kilometer voor Bestellleistungen en de prijs per kilometer voor Bestandsleistungen. Dit suggereert dat Postbus nog enige ruimte heeft om de efficiëntie bij de Bestellleistungen te verbeteren.

(88)

Derhalve wordt geconcludeerd dat Oostenrijk niet heeft aangetoond dat de door VVT aan Postbus betaalde prijs overeenstemt met de kosten van een goed beheerde onderneming, en dat derhalve niet aan het vierde Altmark-criterium wordt voldaan.

(89)

Aangezien de vier criteria cumulatieve criteria zijn, brengt het feit dat aan een van de vier criteria niet is voldaan, de Commissie automatisch tot de conclusie dat de betalingen in kwestie moeten worden beschouwd als toekenning van een selectief economisch voordeel aan Postbus.

(90)

De onderneming Postbus is actief op de markt voor busvervoer in heel Oostenrijk en bezit een belangrijk marktaandeel. De toekenning van een economisch voordeel aan deze onderneming kan daarom leiden tot verstoring van de mededinging.

(91)

In dit geval kan er met name een verstoring van de mededinging optreden doordat de overheidsfinanciering ten goede komt aan de onderneming die over de vergunning beschikt voor het busvervoer in het betrokken district. Die overheidsfinanciering kan andere ondernemingen verhinderen exploitatievergunningen voor openbaarvervoerlijnen te bemachtigen, omdat de positie van de begunstigde ondernemingen door de overheidsfinanciering wordt versterkt en zij derhalve aantrekkelijker commerciële voorwaarden kunnen bieden wanneer de vergunningen worden vernieuwd.

(92)

Wat betreft de eventuele verstoring van het handelsverkeer tussen de lidstaten door de betrokken maatregel, moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat de markt voor lokaal of regionaal openbaar vervoer in Oostenrijk en andere lidstaten aan mededinging onderhevig is, in de zin dat er op deze markt geen monopolie van één of meerdere ondernemingen bestaat.

(93)

In dit verband moet worden herinnerd aan de punten 77 e.v. van het Altmark Trans-arrest, waarin het Hof stelt dat:

„[…]het geenszins uitgesloten is dat een overheidssubsidie die wordt verleend aan een onderneming welke enkel plaatselijke of regionale vervoersdiensten verricht en geen vervoersdiensten levert buiten de staat van vestiging, niettemin gevolgen kan hebben voor het handelsverkeer tussen lidstaten.

Wanneer een lidstaat overheidssteun toekent aan een onderneming, kan de verrichting van vervoersdiensten door die onderneming daardoor in stand blijven of toenemen, met als gevolg dat de kansen van in andere lidstaten gevestigde ondernemingen om hun vervoersdiensten op de markt van die lidstaat te verrichten, afnemen (zie in die zin arresten van 13 juli 1988, Frankrijk/Commissie, zaak 102/87, Jurispr. blz. 4067, punt 19, en 21 maart 1991, Italië/Commissie, C-305/89, Jurispr. blz. I-1603, punt 26, en arrest Spanje/Commissie, punt 40).

[…]

Bijgevolg hangt de tweede toepassingsvoorwaarde van artikel 92, lid 1, van het Verdrag, volgens welke de steunmaatregel het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig moet beïnvloeden, niet af van de plaatselijke of regionale aard van de geleverde vervoersdiensten of van de omvang van het betrokken werkterrein.”

(94)

Het kan dus niet worden uitgesloten dat ondernemingen die in andere lidstaten zijn gevestigd door de betreffende maatregel minder kans hebben om hun vervoersdiensten op de Oostenrijkse markt te leveren.

(95)

Daarom kan de overheidsfinanciering van VVT aan Postbus tot verstoring van de mededinging leiden en het handelsverkeer tussen de lidstaten verstoren.

(96)

Aangezien niet aan het vierde Altmark-criterium wordt voldaan en wel aan alle andere voorwaarden van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag, is de Commissie van oordeel dat de betalingen in kwestie als staatssteun moeten worden aangemerkt.

(97)

Daarom moet onderzocht worden of deze steun verenigbaar kan worden verklaard met de gemeenschappelijke markt.

(98)

Artikel 73 van het EG-Verdrag stelt ten aanzien van het vervoer over land: „Met dit Verdrag zijn verenigbaar de steunmaatregelen die beantwoorden aan de behoeften van de coördinatie van het vervoer of die overeenkomen met de vergoeding van bepaalde met het begrip „openbare dienst” verbonden, verplichte dienstverrichtingen.”

(99)

Het Hof stelt: „Artikel 77 (thans artikel 73 EG) van het Verdrag bepaalt dat de steunmaatregelen die beantwoorden aan de behoeften van de coördinatie van het vervoer of die overeenkomen met de vergoeding van bepaalde met het begrip „openbare dienst” verbonden verplichte dienstverrichtingen, met het Verdrag verenigbaar zijn. […] Na de vaststelling van Verordening (EEG) nr. 1107/70 betreffende de steunmaatregelen op het gebied van het vervoer per spoor, over de weg en over de binnenwateren, kunnen de lidstaten zich buiten de in het afgeleide recht bedoelde gevallen niet meer beroepen op artikel 77 van het Verdrag, dat bepaalt dat de steunmaatregelen die beantwoorden aan de behoeften van de coördinatie van het vervoer of die overeenkomen met de vergoeding van bepaalde met het begrip „openbare dienst” verbonden verplichte dienstverrichtingen, met het Verdrag verenigbaar zijn. In de gevallen waarin Verordening (EEG) nr. 1191/69 betreffende het optreden van de lidstaten ten aanzien van met het begrip openbare dienst verbonden verplichtingen op het gebied van het vervoer per spoor, over de weg en over de binnenwateren niet van toepassing is en de betrokken subsidies onder artikel 92, lid 1, van het Verdrag (thans, na wijziging, artikel 87, lid 1, EG) vallen, noemt Verordening (EEG) nr. 1107/70 op uitputtende wijze de voorwaarden waaronder de autoriteiten van de lidstaten steun op basis van artikel 77 van het Verdrag kunnen verlenen.” (20)

(100)

Nu rijst dus de vraag of Verordening (EEG) nr. 1191/69 of Verordening (EEG) nr. 1107/70 regels bevatten over de verenigbaarheid van staatssteun die op dit geval van toepassing zijn.

(101)

De werkingssfeer van Verordening (EEG) nr. 1191/69 wordt in artikel 1, leden 1 en 2, als volgt omschreven:

„1.   Deze verordening is van toepassing op vervoersondernemingen die diensten exploiteren op het gebied van het vervoer per spoor, over de weg en over de binnenwateren. De lidstaten kunnen ondernemingen waarvan de activiteiten uitsluitend bestaan uit de exploitatie van stads-, voorstads- en streekvervoersdiensten van de werkingssfeer van deze verordening uitsluiten.

2.   In deze verordening wordt verstaan onder:

„stads- en voorstadsvervoersdiensten”: vervoersdiensten die voorzien in de behoeften van een stedelijk centrum of een agglomeratie, alsook in de behoeften aan vervoer tussen dat centrum of die agglomeratie en de omliggende gebieden;

„regionale vervoerdiensten”: vervoerdiensten die gericht zijn op de vervoerbehoeften van een regio.”

(102)

Oostenrijk heeft gebruikgemaakt van de mogelijkheid bepaalde ondernemingen uit te sluiten van de werkingssfeer van de verordening. Krachtens artikel 2 van het Privatbahnunterstützungsgesetz 1998 (21) vallen bedrijven die uitsluitend stads- en voorstadsvervoer verrichten buiten de werkingssfeer van Verordening (EEG) nr. 1191/69.

(103)

In dit geval gaat het echter om regionale vervoersdiensten. Derhalve is Verordening (EEG) nr. 1191/69 op hen van toepassing.

(104)

In artikel 1, de leden 3 tot en met 5, van Verordening (EEG) nr. 1191/69 worden de twee verschillende regelingen beschreven waartussen de lidstaten kunnen kiezen voor de organisatie en financiering van het openbaar vervoer, namelijk de regeling waarbij openbaredienstverplichtingen zijn voorgeschreven en de contractuele regeling:

„3.   De bevoegde instanties van de lidstaten heffen de met het begrip openbare dienst verbonden verplichtingen op het gebied van het vervoer per spoor, over de weg en over de binnenwateren die in deze verordening zijn omschreven, op.

4.   Om toereikende vervoerdiensten te waarborgen, met name rekening houdend met sociale, milieu - en ruimtelijke-ordeningsfactoren, of om bepaalde tariefvoorwaarden te bieden aan bepaalde categorieën reizigers kunnen de bevoegde instanties van de lidstaten evenwel openbare-dienstcontracten afsluiten met een vervoersonderneming. De voorwaarden en regels voor deze contracten zijn in afdeling V vermeld.

5.   De bevoegde instanties van de lidstaten kunnen evenwel de in artikel 2 bedoelde openbare dienstverplichtingen handhaven of voorschrijven voor stads -, voorstads - en streekdiensten voor personenvervoer. De voorwaarden en regels, waaronder de compensatiemethoden, zijn vermeld in de afdelingen II, III en IV. Indien een vervoersonderneming zowel aan openbare-dienstverplichtingen gebonden diensten als andere activiteiten verricht, moeten de genoemde openbare diensten ondergebracht zijn in afzonderlijke afdelingen die ten minste aan de volgende voorwaarden voldoen:

(105)

Oostenrijk heeft voor een contractuele regeling (§ 19 ÖPNRV-G) gekozen. Bijgevolg staan de regels die van toepassing zijn op de betreffende maatregelen in afdeling V van Verordening (EEG) nr. 1191/69.

(106)

Afdeling V van Verordening (EEG) nr. 1191/69 bestaat uit één enkel artikel, artikel 14, dat het volgende bepaalt:

„1.   Onder „openbare-dienstcontract” wordt verstaan een tussen de bevoegde instanties van een lidstaat en een vervoersonderneming gesloten contract dat ten doel heeft het publiek toereikende vervoerdiensten aan te bieden.

Het openbaredienstcontract kan in het bijzonder het volgende omvatten:

2.   Het openbare-dienstcontract bevat onder andere de volgende punten:

3.   De middelen die gemoeid zijn met het verlenen van vervoerdiensten die geregeld zijn in een openbare-dienstcontract kunnen aan de onderneming toebehoren of haar ter beschikking worden gesteld.

4.   Een onderneming die voornemens is een einde te maken aan of substantiële wijzigingen aan te brengen in een vervoerdienst die zij het publiek continu en regelmatig biedt en die niet onder de contractregeling of de openbare-dienstverplichting valt, stelt de bevoegde instanties van de lidstaat daarvan ten minste drie maanden van tevoren in kennis. De bevoegde instanties kunnen van deze informatie afzien. Andere vigerende nationale procedures betreffende het recht om een einde te maken aan of wijzigingen aan te brengen in een vervoersdienst, worden door deze bepaling onverlet gelaten.

5.   Na ontvangst van de in lid 4 bedoelde informatie kunnen de bevoegde instanties bepalen dat de betrokken dienst nog gedurende uiterlijk een jaar na de datum van de kennisgeving gehandhaafd wordt; zij brengen de onderneming daarvan ten minste één maand vóór het verstrijken van de kennisgevingstermijn op de hoogte. Zij kunnen ook het initiatief nemen om te onderhandelen over de instelling of wijziging van een dergelijke vervoersdienst.

6.   De kosten die voor de vervoersondernemingen voortvloeien uit de in lid 5 bedoelde verplichtingen worden gecompenseerd volgens de in de afdelingen II, III en IV vastgestelde gemeenschappelijke methoden.”

(107)

Het contract tussen Postbus en het Verkehrsverbund Tirol is een contract tussen een bevoegde instantie van een lidstaat en een vervoersonderneming dat ten doel heeft het publiek toereikende vervoersdiensten aan te bieden.

(108)

Dit contract heeft met name betrekking op: vervoersdiensten die voldoen aan vastgestelde normen inzake continuïteit, regelmaat, capaciteit en kwaliteit; vervoersdiensten tegen welbepaalde prijzen en onder welbepaalde voorwaarden, met name voor bepaalde categorieën reizigers; aanpassingen van de diensten aan de feitelijke behoeften.

(109)

Dit contract kan derhalve worden aangemerkt als een openbaredienstcontract in de zin van artikel 14 van Verordening (EEG) nr. 1191/69.

(110)

Opgemerkt moet worden dat zowel het doel („het publiek toereikende vervoersdiensten aan te bieden”) als de inhoud van de openbaredienstcontracten („vastgestelde normen inzake continuïteit, regelmaat, capaciteit en kwaliteit”, vaststelling van de tarieven, dienstvoorwaarden „voor bepaalde categorieën reizigers of voor bepaalde verbindingen”, „aanpassingen van de diensten aan de feitelijke behoeften”, enz.) niet afwijken van wat door de staat of de openbare instanties als openbaredienstverplichtingen kan worden voorgeschreven. Aan de andere kant is hierboven reeds uiteengezet dat de compensatie voor dergelijke verrichtingen aangemerkt moet worden als steun voor de dienstverlener.

(111)

De Commissie merkt hierbij in de eerste plaats op dat de wetgever met Verordening (EEG) nr. 1191/69 de bedoeling had vast te leggen onder welke voorwaarden „de steunmaatregelen […] die overeenkomen met de vergoeding van bepaalde met het begrip „openbare dienst” verbonden, verplichte dienstverrichtingen” als bedoeld in artikel 73 van het EG-Verdrag, verenigbaar zijn met de gemeenschappelijke markt. Voor de toepassing van artikel 73 van het EG-Verdrag, en dus ook de toepassing van Verordening (EEG) nr. 1191/69, moet er sprake zijn van staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag. Als de contracten inhoudelijk beantwoorden aan het begrip „met het begrip openbare dienst verbonden, verplichte dienstverrichtingen” uit artikel 73, is de vorm van het instrument, een overeenkomst en niet een eenzijdig opgelegde verplichting, op zich onvoldoende reden om de staatssteun die mogelijkerwijs in de contractprijs is vervat, onverenigbaar te verklaren. Immers, het beslissende element om een verrichting, hetzij opgelegd door de staat hetzij door de partijen contractueel overeengekomen, aan te merken als een openbaredienstverplichting moet de inhoud ervan zijn, niet de vorm die eraan gegeven wordt (22). De Commissie concludeert hieruit dat er juridisch gezien geen reden is waarom zij steun die is vervat in de prijs van verrichtingen die zijn vastgelegd in een openbaredienstcontract, als niet verenigbaar met de gemeenschappelijke markt zou verklaren. Er moet worden opgemerkt dat ook door de wetgever voor deze oplossing is gekozen in de nieuwe Verordening (EG) nr. 1370/2007 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2007 betreffende het openbaar personenvervoer per spoor en over de weg (23). Artikel 12 van deze verordening bepaalt echter dat zij pas op 3 december 2009 in werking treedt. Deze verordening is dus niet van toepassing op het onderhavige contract, dat vóór de inwerkingtreding daarvan werd gesloten.

(112)

Aangezien Verordening (EEG) nr. 1191/69 geen exacte voorwaarden bevat met betrekking tot verenigbaarheid, is de Commissie van oordeel dat de algemene beginselen van het EG-Verdrag, de jurisprudentie en haar beschikkingspraktijk op andere terreinen kunnen worden toegepast om de verenigbaarheid van dergelijke steunmaatregelen te bepalen.

(113)

Deze beginselen zijn door de Commissie in algemene zin samengevat in deel 2.4 van de communautaire kaderregeling inzake staatssteun in de vorm van compensatie voor de openbare dienst (24). Met betrekking tot de verenigbaarheid van steunmaatregelen die vervat zijn in de door de overheid aan een openbaredienstverlener betaalde prijs stelt deze kaderregeling onder punt 14 het volgende:

„Het compensatiebedrag mag niet hoger zijn dan nodig is om de kosten van de uitvoering van de openbaredienstverplichtingen geheel of gedeeltelijk te dekken, rekening houdende met de opbrengsten alsmede met een redelijke winst uit de uitvoering van die verplichtingen. Het compensatiebedrag omvat alle voordelen die door de staat of in welke vorm ook uit staatsmiddelen worden toegekend.”

(114)

De betalingen van VVT aan Postbus moeten dus verenigbaar met de gemeenschappelijke markt worden verklaard indien zij aan deze voorwaarden voldoen.

(115)

Deze voorwaarden komen zeer nauwkeurig overeen met het derde Altmark-criterium, ten aanzien waarvan hierboven reeds is geconcludeerd dat daar in het onderhavige geval aan wordt voldaan.

(116)

Derhalve dient te worden geconcludeerd dat de door VVT aan Postbus op basis van het openbaredienstcontract verleende staatssteun op grond van artikel 14 van Verordening (EEG) nr. 1191/69 verenigbaar is met de gemeenschappelijke markt.

(117)

Oostenrijk is van oordeel dat uit artikel 17, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 1191/69 volgt dat het openbaredienstcontract tussen VVT en Postbus is vrijgesteld van de kennisgevingsverplichting van artikel 88, lid 3, van het EG-Verdrag.

(118)

In artikel 17, lid 2, van Verordening (EWG) nr. 1191/69 staat het volgende: „De compensaties die voortvloeien uit de toepassing van deze verordening, zijn niet onderworpen aan de procedure van voorafgaande kennisgeving, bedoeld in artikel 93, lid 3, van het Verdrag tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap.”

(119)

De vraag rijst derhalve of de betalingen van VVT in het kader van het openbaredienstcontract met Postbus moeten worden aangemerkt als compensatie in de zin van artikel 17, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 1191/69.

In het eerder genoemde arrest Danske Busvognmænd heeft het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen geoordeeld „dat de contractverhoudingen die de vervoersonderneming en de bevoegde instantie na een aanbestedingsprocedure aangaan, volgens artikel 14, leden 1 en 2, van Verordening (EEG) nr. 1191/69 een bijzondere financieringsregeling meebrengen waarin geen ruimte wordt gelaten voor compensaties volgens de methoden van de afdelingen II, III en IV van deze verordening” (25).

(120)

Uit dit arrest volgt dat het begrip „compensatie voor de openbare dienst” in de zin van artikel 17, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 1191/69 zeer strikt moet worden geïnterpreteerd. Hieronder vallen alleen de compensaties voor openbaredienstverplichtingen die niet eenzijdig aan een onderneming zijn opgelegd op grond van artikel 2 van de verordening, die worden berekend overeenkomstig de artikelen 10 tot en met 13 van de verordening en die op grond van artikel 88, lid 3, van het EG-Verdrag bij de Commissie dienen te worden aangemeld.

(121)

Daarentegen vormen betalingen in het kader van een openbaredienstcontract in de zin van artikel 14 van Verordening (EEG) nr. 1191/69 geen compensatie in de zin van artikel 17, lid 2, van die verordening.

(122)

Betalingen in het kader van een openbaredienstcontract in de zin van artikel 14 van Verordening (EEG) nr. 1191/69, zoals het contract tussen het Verkehrsverbund Tirol en Postbus, zijn bijgevolg niet vrijgesteld van de kennisgevingsverplichting van artikel 88, lid 3, van het EG-Verdrag. De verenigbaarheid hiervan moet dus worden beoordeeld door de Commissie.

(123)

De Commissie besluit dat Oostenrijk op onwettige wijze uitvoering heeft gegeven aan het openbaredienstcontract tussen het Verkehrsverbund Tirol en Postbus waarop deze beschikking betrekking heeft, daarbij in strijd handelend met artikel 88, lid 3, van het Verdrag. De staatssteun die in dit contract is vastgelegd, kan evenwel verenigbaar worden verklaard op basis van artikel 73 van het EG-Verdrag.

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/39

(1)

Volgens artikel 12, lid 1, van Verordening (EG) nr. 683/2008 stoelt het publieke beheer van de twee programma’s op het beginsel van een strikte bevoegdheidsverdeling tussen de door de Commissie vertegenwoordigde Europese Gemeenschap, de bij Verordening (EG) nr. 1321/2004 van de Raad (2) opgerichte Toezichtautoriteit voor het Europees GNSS en het Europees Ruimteagentschap; de Commissie is verantwoordelijk voor het beheer van de programma’s.

(2)

Artikel 13 van Verordening (EG) nr. 683/2008, dat betrekking heeft op het beheer van beveiligingsaangelegenheden van de Europese programma’s voor radionavigatie per satelliet, bepaalt met name dat de Commissie alle vragen over de beveiliging van de twee systemen behandelt die uit deze programma’s voortkomen.

(3)

Artikel 16 van dezelfde verordening bepaalt met name dat de Toezichtautoriteit voor het Europees GNSS, wat de beveiliging van de programma’s betreft en conform de door de Commissie geformuleerde richtsnoeren, zorg draagt voor de veiligheidsaccreditatie en de exploitatie van het Galileo-beveiligingscentrum.

(4)

De in het kader van de programma’s Galileo en EGNOS bij de voormelde bepalingen zowel aan de Commissie als aan de Toezichtautoriteit voor het Europees GNSS toegewezen taken impliceren de uitwisseling van gerubriceerde informatie tussen die twee entiteiten. Zij impliceren tevens de uitwisseling, via de Commissie, van gerubriceerde informatie tussen de Toezichtautoriteit voor het Europees GNSS enerzijds en het Europees Ruimteagentschap, de Raad en de lidstaten anderzijds.

(5)

Bij haar Besluit 2001/844/EG, EGKS, Euratom (3) heeft de Commissie haar reglement van orde gewijzigd om er de regels aan toe te voegen die de grondbeginselen en minimumnormen inzake beveiliging omschrijven welke met name ten aanzien van gerubriceerde informatie van de Europese Unie moeten worden nageleefd.

(6)

Artikel 20 van Verordening (EG) nr. 1321/2004 bepaalt dat de Toezichtautoriteit voor het Europees GNSS de veiligheidsbeginselen van Besluit 2001/844/EG, EGKS, Euratom toepast. Het gaat met name om bepalingen inzake de uitwisseling, de verwerking en de opslag van gerubriceerde informatie.

(7)

Er bestaat momenteel geen kader dat de uitwisseling van gerubriceerde informatie tussen de Commissie en de Toezichtautoriteit voor het Europees GNSS of, via de Commissie, tussen de Toezichtautoriteit voor het Europees GNSS enerzijds en het Europees Ruimteagentschap, de Raad en de lidstaten anderzijds mogelijk maakt.

(8)

Er dient bijgevolg een akkoord tussen de Commissie en de Toezichtautoriteit voor het Europees GNSS over de beveiliging en de uitwisseling van gerubriceerde informatie te worden gesloten. Over een dergelijk akkoord is door de Commissie en de Toezichtautoriteit voor het Europees GNSS onderhandeld en het dient bijgevolg te worden goedgekeurd en ondertekend,

20.11.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 306/45

(1)

Na de wijziging van de financiële kaderregeling volgens Verordening (EG, Euratom) nr. 652/2008 is het noodzakelijk de financiële voorschriften van Eurojust aan te passen om ze in overeenstemming te brengen met de aangepaste financiële kaderregeling.

(2)

Aan Eurojust is rechtspersoonlijkheid verleend en bijgevolg de verantwoordelijkheid om een eigen begroting op te stellen en uit te voeren.

(3)

Er dienen regels te worden vastgelegd die het kader vormen voor de opstelling en uitvoering van de begroting van Eurojust, alsmede de presentatie en controle van de boekhouding.

(4)

Tevens moeten de bevoegdheden en verantwoordelijkheden van het College van Eurojust, de ordonnateur, de rekenplichtige, de beheerder van gelden ter goede rekening en de interne controleur worden vastgelegd.

(5)

Er moeten effectieve controlesystemen worden ingevoerd om de financiële belangen van de Europese Gemeenschap te beschermen.

(6)

Omdat Eurojust een jaarlijkse subsidie ontvangt ten laste van de communautaire begroting, moet het tijdschema voor de opstelling van de begroting, de indiening van de rekeningen en de kwijting worden afgestemd op de desbetreffende bepalingen van het Financieel Reglement.

(7)

Om diezelfde reden moet Eurojust dezelfde eisen naleven als de instellingen van de Gemeenschap inzake openbare aanbestedingen en toegekende subsidies; in dit verband moet slechts worden verwezen naar de desbetreffende bepalingen van het Financieel Reglement.

(8)

Het financieel reglement dient de specifieke vereisten van Eurojust als justitiële samenwerkingseenheid te weerspiegelen. Daarbij moet volledig rekening zijn gehouden met de gevoelige werkzaamheden van Eurojust, met name met betrekking tot onderzoeken en vervolgingen.

(9)

Het aangepaste financieel reglement dat van toepassing is op de begroting van Eurojust moet, nadat de Commissie heeft ingestemd met de wijzigingen, unaniem worden aangenomen door het College.

(10)

De Commissie heeft ingestemd met dit reglement, met inbegrip van de afwijking van de financiële kaderregeling,

a)

eigen ontvangsten, die bestaan uit alle heffingen, belastingen en, onverminderd artikel 51, rente die Eurojust kan ontvangen voor zijn diensten in aanvulling op de taken die het zijn toevertrouwd, alsmede eventuele andere ontvangsten;

b)

ontvangsten die bestaan uit de eventuele financiële bijdragen van de lidstaten die als gastheer optreden voor het orgaan;

c)

een door de Europese Gemeenschappen verleende subsidie;

d)

bestemmingsontvangsten voor de financiering van specifieke uitgaven overeenkomstig artikel 19, lid 1;

e)

de uitgaven van Eurojust, met inbegrip van de administratieve uitgaven.

a)

ontvangsten die voor een bepaald doel ter beschikking zijn gesteld, zoals inkomsten van stichtingsvermogens, subsidies, giften en legaten;

b)

bijdragen van lidstaten, derde landen of diverse instellingen voor acties van Eurojust, voor zover dit is bepaald in de overeenkomst die is gesloten tussen Eurojust en de betrokken lidstaten, derde landen of instellingen;

c)

ontvangsten van derden met betrekking tot goederen, diensten en werkzaamheden die op hun verzoek zijn geleverd, met uitzondering van de in artikel 5, onder a), genoemde heffingen en belastingen;

d)

opbrengsten uit de levering van goederen, diensten en werkzaamheden voor instellingen of andere organen van de Gemeenschap;

e)

ontvangsten voortvloeiend uit terugbetaling van ten onrechte betaalde bedragen;

f)

opbrengsten uit de verkoop van voertuigen, apparatuur, installaties, materialen en wetenschappelijke en technische apparaten die worden vervangen of weggedaan, wanneer de boekwaarde volledig is afgeschreven;

g)

ontvangen verzekeringsbedragen;

h)

ontvangsten van betalingen in verband met verhuur;

i)

ontvangsten van de verkoop van publicaties en films, waaronder mede begrepen die op een elektronische informatiedrager.

a)

boeten die zijn opgelegd aan partijen van plaatsingsovereenkomsten of ontvangers van subsidie;

b)

kortingen, restitutie en rabatten voor afzonderlijke facturen en betalingsverzoeken;

c)

rente die is verkregen door vooruitbetaling.

a)

ofwel door de lidstaten op grond van het Protocol betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Gemeenschappen, door de gaststaat op basis van de zetelovereenkomst of op basis van andere relevante overeenkomsten,

b)

ofwel door een lidstaat of een derde land op grond van andere overeenkomsten ter zake.

a)

effectieve, efficiënte en financieel verantwoorde verrichting van werkzaamheden;

b)

betrouwbare verslaglegging;

c)

bescherming van activa en informatie;

d)

preventie en detectie van fraude en onregelmatigheden;

e)

adequate beheersing van de risico’s in verband met de wetgeving en regelgeving met betrekking tot de onderliggende transacties, waarbij rekening wordt gehouden met de meerjarige termijn van projecten en de aard van de desbetreffende betalingen.

a)

een personeelsformatie waarin het aantal vaste en tijdelijke ambten per rang en categorie wordt vermeld waarvoor de uitgaven zijn toegestaan binnen de grenzen van de begrotingskredieten;

b)

bij een wijziging in de personeelsbezetting, een overzicht met een motivering van de gevraagde nieuwe posten;

c)

en raming van de driemaandelijkse betalingen en ontvangsten;

d)

informatie over het behalen van alle eerder gestelde doelen voor de verschillende activiteiten, alsmede nieuwe doelstellingen, af te meten aan indicatoren.

a)

het conceptwerkprogramma;

b)

het bijgewerkte meerjarige personeelsformatieplan, opgezet volgens de richtlijnen van de Commissie;

c)

informatie over het aantal ambtenaren, tijdelijke en contractmedewerkers, zoals bepaald in het statuut, voor de jaren N – 1 en N, alsmede een raming voor het jaar N + 1;

d)

informatie over bijdragen in natura die Eurojust heeft ontvangen van de lidstaten die als gastheer optreden voor het orgaan;

e)

een raming van het saldo van de resultaatrekening in de zin van artikel 81 voor het jaar N – 1.

1.

in de staat van ontvangsten:

2.

in de staat van uitgaven:

a)

de wijziging heeft geen gevolgen voor de omvang van de personeelskredieten overeenkomend met een volledig begrotingsjaar;

b)

het totale aantal toegestane posten per personeelsformatie wordt niet overschreden.

a)

of de uitgave regelmatig is en conform de toepasselijke bepalingen;

b)

of het in artikel 25 bedoelde beginsel van goed financieel beheer is toegepast.

a)

de goede uitvoering van de betalingen, de inning van de ontvangsten en de invordering van de vastgestelde schuldvorderingen;

b)

het opstellen en inrichten van de rekeningen overeenkomstig titel VII;

c)

het voeren van de boekhouding overeenkomstig titel VII;

d)

het overeenkomstig titel VII ten uitvoer leggen van de boekhoudregels en -methoden en het rekeningstelsel in overeenstemming met de door de rekenplichtige van de Commissie vastgestelde bepalingen;

e)

het vaststellen en valideren van de boekhoudsystemen, alsmede, waar van toepassing, het valideren van de door de ordonnateur vastgestelde systemen die tot doel hebben boekhoudkundige gegevens te verstrekken of te motiveren; de rekenplichtige krijgt de bevoegdheid de respectievelijke validatiecriteria te verifiëren;

f)

het beheer van de kasmiddelen.

a)

de ordonnateur, hetzij met opzet dan wel door zijn/haar grove nalatigheid, in te vorderen rechten vaststelt, invorderingsopdrachten geeft, een uitgave vastlegt of een betalingsopdracht tekent, zonder zich te richten naar deze regeling en de financiële uitvoeringsvoorschriften van Eurojust.

b)

de ordonnateur, hetzij met opzet dan wel door zijn/haar grove nalatigheid, verzuimt een document waaruit een schuldvordering ontstaat, op te stellen of een invorderingsopdracht niet of te laat uitvaardigt of een betalingsopdracht, waarvoor Eurojust burgerrechtelijk aansprakelijk kan worden gesteld tegenover derden, niet of te laat uitvaardigt.