I Besluiten op grond van het EG- en het Euratom-Verdrag waarvan publicatie verplicht is

26.8.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

L 223/3

VERORDENING (EG) Nr. 771/2009 VAN DE COMMISSIE

van 25 augustus 2009

tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1580/2007, wat bepaalde handelsnormen voor de sector groenten en fruit betreft

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten („Integrale-GMO-verordening”) (1), en met name op artikel 103 bis en artikel 121, onder a), in samenhang met artikel 4,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Verordening (EG) nr. 1580/2007 van de Commissie van 21 december 2007 tot vaststelling van bepalingen voor de uitvoering van de Verordeningen (EG) nr. 2200/96, (EG) nr. 2201/96 en (EG) nr. 1182/2007 van de Raad in de sector groenten en fruit (2) is, met betrekking tot de bepalingen inzake de handelsnormen, met ingang van 1 juli 2009 aanzienlijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1221/2008 van de Commissie (3). Niettemin moet duidelijkheid worden verschaft over een pas ingevoerde bepaling over producten die worden uitgesloten van de toepassing van de algemene handelsnorm.

(2)

Krachtens artikel 53, lid 7, van Verordening (EG) nr. 1580/2007 vindt de berekening van de waarde van de in de handel gebrachte productie voor de referentieperiode plaats conform de wetgeving die geldt tijdens de in dat artikel bedoelde referentieperiode. Dit beginsel dient tevens te worden toegepast op de waarde van de in de handel gebrachte productie van producentengroeperingen.

(3)

In 2008 heeft de „Working Party on Agricultural Quality Standards” (Werkgroep kwaliteitsnormen voor landbouwproducten) van de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties (UN/ECE) de normen van de UN/ECE voor sla, krulandijvie, andijvie, peren en tomaten herzien. Om onnodige handelsbelemmeringen te voorkomen dienen de op Gemeenschapsniveau bestaande specifieke handelsnormen voor groenten en fruit dezelfde te zijn als de normen van de UN/ECE. Daarom moeten de bij Verordening (EG) nr. 1580/2007 vastgestelde specifieke normen voor de hierboven genoemde soorten groenten en fruit in overeenstemming te worden gebracht met de nieuwe normen van de UN/ECE.

(4)	Verordening (EG) nr. 1580/2007 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)	De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Verordening (EG) nr. 1580/2007 wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 3, lid 3 ter, onder a), wordt vervangen door:

„a)	wilde paddenstoelen van GN-code 0709 59”;

2)	Aan artikel 44 wordt het volgende lid 3 toegevoegd: „3. De waarde van de in de handel gebrachte productie wordt berekend conform de wetgeving die geldt tijdens de periode waarvoor de steun wordt aangevraagd.”;

3)	De delen 4, 6 en 10 van deel B van bijlage I worden vervangen door de tekst in de delen A, B en C van de bijlage bij de onderhavige verordening.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op de derde dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 september 2009.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Gedaan te Brussel, 25 augustus 2009.

Voor de Commissie

Mariann FISCHER BOEL

Lid van de Commissie

(1) PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1.

(2) PB L 350 van 31.12.2007, blz. 1.

(3) PB L 336 van 13.12.2008, blz. 1.

BĲLAGE

DEEL A

„Deel 4: Handelsnorm voor sla, krulandijvie en andijvie

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op:

—

sla van de variëteiten (cultivars) van:

—	Lactuca sativa L. var. capitata L. (kropsla, met inbegrip van ĳsbergsla),

—	Lactuca sativa L. var. longifolia Lam. (bindsla),

—	Lactuca sativa L. var. crispa L. (snĳsla),

—

kruisingen van deze variëteiten, en

—	krulandĳvie van de variëteiten (cultivars) van Cichorium endivia L. var. crispa Lam. en

—	andĳvie van de variëteiten (cultivars) van Cichorium endivia L. var. latifolium Lam.

die bestemd is voor levering als vers product aan de consument.

Deze norm is niet van toepassing op voor industriële verwerking bestemde producten en op als losse bladeren gepresenteerde producten, noch op sla met kluit en op slaplanten in potten.

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In deze norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen de producten na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten de producten in alle kwaliteitsklassen als volgt zĳn:

—

intact,

—	gezond; geen producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie,

—	zuiver en gebruiksklaar, dat wil zeggen nagenoeg vrĳ van grond of ander substraat en van zichtbare vreemde stoffen,

—	vers van uiterlijk,

—	nagenoeg vrĳ van plagen,

—	nagenoeg vrij van beschadiging door plagen,

—	turgescent,

—	niet geschoten,

—	vrĳ van abnormaal uitwendig vocht,

—	vrij van vreemde geur en/of vreemde smaak.

Voor sla is een roodachtige verkleuring, veroorzaakt door lage temperaturen tijdens de groeiperiode, toegestaan, tenzij hierdoor het uiterlijk in aanzienlijke mate nadelig wordt beïnvloed.

De stronk moet onmiddellĳk onder de onderste bladeren zĳn afgesneden en het snijvlak moet glad zijn.

De producten moeten normaal ontwikkeld zĳn. De producten moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zĳn dat zĳ:

—	bestand zijn tegen vervoer en goederenbehandeling,

—	in goede staat op de plaats van bestemming aankomen.

B. Indeling in klassen

De producten worden ingedeeld in de twee hieronder omschreven klassen:

i) Klasse I

In deze klasse ingedeelde producten moeten van goede kwaliteit zĳn. Zĳ moeten de kenmerken vertonen die eigen zĳn aan de variëteit of het handelstype, en met name de typische kleur ervan bezitten.

De producten moeten tevens als volgt zĳn:

—	goed gevormd,

—	vast, rekening houdend met de teeltwĳze en het soort product,

—	vrĳ van beschadiging of aantasting die de eetbaarheid nadelig beïnvloedt,

—	vrĳ van vorstschade.

Kropsla van deze klasse moet één enkele, goed gevormde krop hebben. Bĳ glassla mag de krop minder goed gevormd zĳn.

Bindsla moet een hart hebben, dat echter wel kleiner mag zĳn.

Bĳ krulandĳvie en andĳvie moet het hart geel van kleur zĳn.

ii) Klasse II

Tot deze klassen behoren producten die niet in klasse I kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

De producten moeten als volgt zĳn:

—	tamelijk goed gevormd,

—	vrĳ van beschadiging of aantasting die de eetbaarheid in ernstige mate nadelig beïnvloedt.

Op voorwaarde dat de producten nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zĳn de volgende afwĳkingen toegestaan:

—	geringe verkleuring,

—	lichte beschadigingen door plagen.

Kropsla van deze klasse moet een krop hebben, maar deze mag kleiner zĳn. Bĳ glassla mag de krop geheel ontbreken.

Bindsla hoeft geen hart te hebben.

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De sortering geschiedt naar gewicht per eenheid.

A. Minimumgewicht

Voor de klassen I en II bedraagt het minimumgewicht:

	Vollegrond	Glasteelt
Kropsla, met uitzondering van „ijsbergsla”, en bindsla, met uitzondering van „gem-sla”	150 g	100 g
„Ĳsbergsla”	300 g	200 g
Snĳsla en „gem-sla”	100 g	100 g
Krulandĳvie en andĳvie	200 g	150 g

B. Uniformiteit

a) Sla

In alle klassen mag het grootste verschil in gewicht tussen de lichtste en de zwaarste krop in de verpakking niet meer bedragen dan:

—	40 g wanneer de lichtste krop minder dan 150 g weegt;

—	100 g wanneer de lichtste krop tussen 150 g en 300 g weegt;

—	150 g wanneer de lichtste krop tussen 300 g en 450 g weegt;

—	300 g wanneer de lichtste krop meer dan 450 g weegt.

b) Krulandĳvie en andĳvie

In alle klassen mag het grootste verschil in gewicht tussen de lichtste en de zwaarste krop in de verpakking niet meer bedragen dan 300 g.

IV. TOLERANTIES

In iedere partij zijn voor producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld, afwijkingen in kwaliteit en grootte toegestaan.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks bestaan uit producten die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar wel beantwoorden aan die voor klasse II. Niet meer dan in totaal 1 % van het binnen deze tolerantie vallende aantal stuks mogen producten zijn die noch aan de kwaliteiteisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen. Producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie, zijn uitgesloten.

ii) Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks bestaan uit producten die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie, zijn uitgesloten.

B. Toleranties in grootte

Voor alle klassen mag in totaal 10 % van het aantal stuks afwijken van de sorteringsvoorschriften, op voorwaarde dat het gewicht van deze afwijkende kroppen niet meer dan 10 % hoger of lager is dan het vereiste gewicht.

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFTEN

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zĳn en moet bestaan uit producten van dezelfde oorsprong, dezelfde variëteit of hetzelfde handelstype, dezelfde kwaliteit en dezelfde grootte.

Producten van duidelijk verschillende kleuren, variëteiten en/of handelstypen mogen echter samen in een verkoopeenheid (1) worden verpakt, op voorwaarde dat de producten in het mengsel van uniforme kwaliteit zijn en voor elke betrokken kleur, variëteit en/of handelstype uniform zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakkingseenheid moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de producten goed beschermen. De producten moeten met inachtneming van de verpakkingsomvang en -soort zonder bovenmatige leemten of druk zijn verpakt.

Het binnenin de verpakkingseenheid gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lĳm niet giftig is.

De verpakkingen mogen geen vreemde substanties bevatten.

VI. AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid (2) moeten op éénzelfde kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

A. Identificatie

Verpakker en/of verzender/verscheper:

—	naam en fysiek adres (bijv. straat/plaats/regio/postcode en, indien verschillend van het land van oorsprong, land) of

—	een officieel door de nationale autoriteit erkende code (3).

B. Aard van het product

—	„Kropsla”, „bataviasla”, „ijsbergsla”, „bindsla”, „snĳsla”, (of bĳvoorbeeld, in voorkomend geval: „eikenbladsla”, „lollo bionda”, „lollo rossa”), „krulandĳvie”, „andĳvie” of een synoniem voor een van deze producten, wanneer de inhoud van buitenaf niet zichtbaar is

—	Eventueel de vermelding „gem-sla” of een synoniem

—	Eventueel de vermelding „glassla” of een andere passende vermelding

—	Naam van de variëteit (facultatief)

—

Wanneer het verkoopeenheden betreft met een mengsel van producten van duidelijk verschillende kleuren, variëteiten en/of handelstypen, de vermelding „Mengsel van verschillende soorten sla” of een gelijkwaardige vermelding. Indien het product van buitenaf niet zichtbaar is, moeten de in de verkoopeenheid voorkomende kleuren, variëteiten of handelstypen worden vermeld.

C. Oorsprong van het product

—	Land van oorsprong en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

—	Wanneer het verkoopeenheden met een mengsel van producten van duidelijk verschillende kleuren, variëteiten en/of handelstypen van verschillende oorsprong betreft, moet dicht bij de betrokken kleur, de betrokken variëteit en/of het betrokken handelstype elk land van oorsprong worden vermeld.

D. Handelskenmerken

—

Klasse

—	Grootte, door vermelding van een minimumgewicht per stuk of van het aantal stuks

—	Nettogewicht (facultatief).

E. Officieel controlemerk (facultatief)

De in de eerste alinea genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op de verpakkingen wanneer deze verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens zijn aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.”

DEEL B

„Deel 6: Handelsnorm voor peren

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op perenvariëteiten (cultivars) van Pyrus communis L. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen peren na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten peren van alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

—

intact,

—	gezond; geen producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie,

—	zuiver, nagenoeg vrij van zichtbare vreemde stoffen,

—	nagenoeg vrĳ van plagen,

—	vrij van aantasting van het vruchtvlees door plagen,

—	vrij van abnormaal uitwendig vocht,

—	vrij van vreemde geur en/of vreemde smaak.

De peren moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

—	verder kunnen rijpen totdat ze de juiste, bij de kenmerken van de betrokken variëteit behorende rijpheidsgraad hebben bereikt,

—	bestand zijn tegen vervoer en goederenbehandeling,

—	in goede staat op de plaats van bestemming aankomen.

B. Indeling in klassen

Peren worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

i) Klasse „Extra”

In deze klasse ingedeelde peren moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke vorm, grootte en kleur van de variëteit hebben en een intact steeltje hebben.

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn, en de schil moet vrij zijn van ruige ruwschilligheid.

De vruchten mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen aan de schil die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

De peren mogen niet stenig zijn.

ii) Klasse I

In deze klasse ingedeelde peren moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke vorm, grootte en kleur van de variëteit hebben (4).

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn, en de schil moet vrij zijn van ruige ruwschilligheid.

Individuele vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

—	een geringe afwijking in vorm,

—	een geringe afwijking in ontwikkeling,

—	lichte kleurafwijkingen,

—

geringe afwijkingen aan de schil, mits deze niet groter zijn dan:

—	2 cm in lengte voor langwerpige afwijkingen,

—	1 cm2 van de totale oppervlakte voor andere afwijkingen, met uitzondering van schurftvlekken (Venturia pirina en V. inaequalis), die samen niet groter mogen zijn dan 0,25 cm2,

—	lichte kneuzingen die niet groter mogen zijn dan 1 cm2.

Het steeltje mag licht beschadigd zijn.

De peren mogen niet stenig zijn.

iii) Klasse II

Tot deze klasse behoren peren die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Het vruchtvlees moet vrij zijn van ernstige afwijkingen.

Op voorwaarde dat de peren nog hun essentiële kenmerken op het gebied van kwaliteit, houdbaarheid en presentatie bezitten, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

—	afwijkingen in vorm,

—	afwijkingen in ontwikkeling,

—	kleurafwijkingen,

—	lichte ruige ruwschilligheid,

—

afwijkingen aan de schil, mits deze niet groter zijn dan:

—	4 cm in lengte voor langwerpige afwijkingen,

—	2,5 cm2 van de totale oppervlakte voor andere afwijkingen, met uitzondering van schurftvlekken (Venturia pirina en V. inaequalis), die samen niet groter mogen zijn dan 1 cm2,

—	lichte kneuzingen die niet groter mogen zijn dan 2 cm2.

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Peren worden gesorteerd naar de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede.

Per klasse geldt de volgende minimumgrootte:

	„Extra”	Klasse I	Klasse II
Variëteiten met grote vruchten	60 mm	55 mm	55 mm
Overige variëteiten	55 mm	50 mm	45 mm

In de bijlage bij deze norm opgenomen zomerperen hoeven niet aan de eisen inzake minimumgrootte te voldoen.

Om te garanderen dat de vruchten in één verpakking homogeen van grootte zijn, mag het verschil in diameter tussen die vruchten niet meer bedragen dan:

—	5 mm voor vruchten van de klasse „Extra” en voor op rijen en in lagen gerangschikte vruchten van de klassen I en II

—	10 mm voor los in de verpakking of in de voor de consument bestemde verpakking aangeboden vruchten van klasse I.

Los in de verpakking of de voor de consument bestemde verpakking aangeboden vruchten van klasse II hoeven qua grootte niet homogeen te zijn.

IV. TOLERANTIES

Er gelden kwaliteits- en groottetoleranties voor elke partij producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse „Extra”

In totaal mag 5 % van het aantal of het gewicht bestaan uit producten die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar wel beantwoorden aan die voor klasse I. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende peren mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

ii) Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal of het gewicht bestaan uit producten die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar wel beantwoorden aan die voor klasse II. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende peren mogen producten zijn die noch aan de kwaliteiteisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen. Producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie, zijn uitgesloten. Deze tolerantie geldt echter niet voor peren zonder steeltje.

iii) Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal of het gewicht bestaan uit producten die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie, zijn uitgesloten.

Binnen deze tolerantie mag ten hoogste 2 % van het aantal of het gewicht de volgende afwijkingen vertonen:

—	lichte beschadiging of niet-dichtgegroeide scheuren,

—	zeer lichte sporen van rot,

—	aanwezigheid van levende parasieten in de vrucht en/of aantasting van het vruchtvlees door parasieten.

B. Toleranties in grootte

Voor alle klassen:

van de vruchten die aan uniformiteitsregels moeten voldoen, mag 10 % van het aantal of het gewicht voldoen aan de sorteringsvoorschriften van de grootteklasse onmiddellijk boven of beneden de op de verpakking vermelde grootteklasse, waarbij de vruchten in de kleinste toegestane groottesortering maximaal 5 mm kleiner mogen zijn dan het minimum;

b)	van de vruchten die niet aan uniformiteitsregels hoeven te voldoen, mag 10 % van het aantal of het gewicht bestaan uit vruchten die kleiner zijn dan de vastgestelde minimumgrootte, waarbij deze vruchten maximaal 5 mm kleiner mogen zijn dan die minimumgrootte.

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFTEN

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zijn en moet bestaan uit peren van dezelfde oorsprong, dezelfde variëteit, dezelfde kwaliteit, dezelfde grootte (wanneer sortering plaatsvindt) en dezelfde rijpingsgraad.

Bovendien moeten de vruchten in de klasse „Extra” uniform van kleur zijn.

Peren van duidelijk verschillende variëteiten mogen echter samen in een verkoopeenheid (5) worden verpakt, op voorwaarde dat de producten in het mengsel van uniforme kwaliteit zijn en voor elke betrokken variëteit homogeen zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de peren goed beschermen.

Het op elk product aangebrachte etiket mag bĳ het verwĳderen ervan geen zichtbaar spoor van lĳm achterlaten en de schil niet beschadigen.

De verpakkingen mogen geen vreemde substanties bevatten.

VI. AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid (6) moeten op éénzelfde kant duidelĳk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

A. Identificatie

Verpakker en/of verzender/verscheper:

—	naam en fysiek adres (bijv. straat/plaats/regio/postcode en, indien verschillend van het land van oorsprong, land) of

—	een officieel door de nationale autoriteit erkende code (7).

B. Aard van het product

—	„Peren”, indien de inhoud van de verpakking van buitenaf niet zichtbaar is.

—	Naam van de variëteit. In het geval van verkoopeenheden die verschillende perenvariëteiten bevatten, de naam van de diverse in de verpakking aanwezige variëteiten.

C. Oorsprong van het product

—	Land van oorsprong en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam. In het geval van verkoopeenheden die duidelijk verschillende perenvariëteiten van verschillende oorsprong bevatten, moet bij de naam van elke betrokken variëteit het land van oorsprong worden vermeld.

D. Handelskenmerken

—

Klasse

—

Groottesortering of, voor op rijen en in lagen gerangschikte vruchten, aantal stuks. Als de groottesortering wordt vermeld, wordt deze als volgt aangegeven:

a)	voor vruchten waarvoor de uniformiteitsregels gelden: door vermelding van de minimum- en maximumdiameter

b)	voor vruchten waarvoor de uniformiteitsregels niet gelden: door vermelding van de diameter van de kleinste vrucht in de verpakking, gevolgd door „en meer” of een gelijkwaardige uitdrukking, of, eventueel, de diameter van de grootste vrucht van de verpakking.

E. Officieel controlemerk (facultatief)

Aanhangsel

Groottesorteringscriteria voor peren

L	=	variëteiten met grote vruchten
SP	=	zomerpeer, waarvoor geen minimumgrootte is vereist

Niet-uitputtende lijst van variëteiten met grote vruchten en zomerperen

De variëteiten met kleine vruchten en de andere variëteiten die niet in de lijst zijn vermeld, mogen in de handel worden gebracht mits zij voldoen aan de in afdeling III van de norm vastgestelde sorteringsvoorschriften.

Bepaalde in de onderstaande lijst vermelde variëteiten mogen in de handel worden gebracht onder handelsbenamingen waarvoor in één of meerdere landen een bescherming is aangevraagd of verkregen. De eerste en de tweede kolom van onderstaande tabel bevatten geen dergelijke namen van handelsmerken. In de derde kolom is, uitsluitend ter informatie, een aantal bekende handelsmerken vermeld.

Variëteit	Synoniem	Handelsbenaming	Grootte
Abbé Fétel	Abate Fetel		L
Abugo o Siete en Boca			SP
Aka			SP
Alka			L
Alsa			L
Amfora			L
Alexandrine Douillard			L
Bergamotten			SP
Beurré Alexandre Lucas	Lucas		L
Beurré Bosc	Bosc, Beurré d’Apremont, Empereur Alexandre, Kaiser Alexander		L
Beurré Clairgeau			L
Beurré	Hardenpont		L
Beurré Giffard			SP
Beurré précoce Morettini	Morettini		SP
Blanca de Aranjuez	Agua de Aranjuez, Espadona, Blanquilla		SP
Carusella			SP
Castell	Castell de Verano		SP
Colorée de Juillet	Bunte Juli		SP
Comice rouge			L
Concorde			L
Condoula			SP
Coscia	Ercolini		SP
Curé	Curato, Pastoren, Del cura de Ouro, Espadon de invierno, Bella de Berry, Lombardia de Rioja, Batall de Campana		L
D’Anjou			L
Dita			L
D. Joaquina	Doyenné de Juillet		SP
Doyenné d’hiver	Winterdechant		L
Doyenné du Comice	Comice, Vereinsdechant		L
Erika			L
Etrusca			SP
Flamingo			L
Forelle			L
Général Leclerc		Amber Grace™	L
Gentile			SP
Golden Russet Bosc			L
Grand champion			L
Harrow Delight			L
Jeanne d’Arc			L
Joséphine			L
Kieffer			L
Klapa Mīlule			L
Leonardeta	Mosqueruela, Margallon, Colorada de Alcanadre, Leonarda de Magallon		SP
Lombacad		Cascade®	L
Moscatella			SP
Mramornaja			L
Mustafabey			SP
Packham’s Triumph	Williams d’Automne		L
Passe Crassane	Passa Crassana		L
Perita de San Juan			SP
Pérola			SP
Pitmaston	Williams Duchesse		L
Précoce de Trévoux	Trévoux		SP
Président Drouard			L
Rosemarie			L
Suvenirs			L
Santa Maria	Santa Maria Morettini		SP
Spadoncina	Agua de Verano, Agua de Agosto		SP
Taylors Gold			L
Triomphe de Vienne			L
Vasarine Sviestine			L
Williams Bon Chrétien	Bon Chrétien, Bartlett, Williams, Summer Bartlett		L

”

DEEL C

„Deel 10: Handelsnorm voor tomaten

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op tomatenvariëteiten (cultivars) van Lycopersicum esculentum Mill die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

Er worden bĳ tomaten vier handelstypen onderscheiden:

—	„ronde” tomaten,

—	„geribde” tomaten,

—	„langwerpige” tomaten,

—	„kerstomaten” (inclusief „cocktailtomaten”).

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In deze norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen tomaten na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten tomaten in alle kwaliteitsklassen als volgt zĳn:

—

intact,

—	gezond; niet toegestaan zijn producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie,

—	zuiver, nagenoeg vrij van zichtbare vreemde stoffen,

—	vers van uiterlijk,

—	nagenoeg vrĳ van plagen,

—	vrij van aantasting van het vruchtvlees door plagen,

—	vrij van abnormaal uitwendig vocht,

—	vrij van vreemde geur en/of vreemde smaak.

Bĳ tomaten in trossen moet de steel vers zĳn, gezond, zuiver en vrĳ van bladeren en zichtbare vreemde stoffen.

Tomaten moeten zo ontwikkeld en in een zodanige conditie zĳn dat zĳ:

—	bestand zijn tegen vervoer en goederenbehandeling,

—	in goede staat op de plaats van bestemming aankomen.

B. Indeling in klassen

Tomaten worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

i) Klasse „Extra”

In deze klasse ingedeelde tomaten moeten van voortreffelĳke kwaliteit zĳn. Het vruchtvlees moet stevig zĳn, en de vorm, het uiterlĳk en de ontwikkeling moeten kenmerkend zĳn voor de variëteit.

De kleur van de tomaten, die de rĳpheidsgraad aangeeft, moet zodanig zĳn dat de tomaten kunnen beantwoorden aan de hierboven onder punt A, laatste alinea, vastgestelde eisen.

Tomaten mogen geen „groene kraag” hebben en geen andere afwijkingen vertonen dan zeer lichte oppervlakkige afwĳkingen van de vruchthuid, op voorwaarde dat deze het algemene uiterlĳk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

ii) Klasse I

In deze klasse ingedeelde tomaten moeten van goede kwaliteit zĳn. Zĳ moeten voldoende stevig zĳn en de voor de variëteit kenmerkende eigenschappen bezitten.

Zĳ moeten vrĳ zĳn van scheuren en van zichtbare „groene kragen”. De vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

—	een geringe afwijking in vorm,

—	lichte kleurafwijkingen,

—	geringe afwĳkingen aan de vruchthuid,

—	zeer lichte kneuzingen.

„Geribde” tomaten mogen bovendien de volgende afwĳkingen vertonen:

—	dichtgegroeide scheurtjes van ten hoogste 1 cm lengte,

—	kleine uitwassen,

—	geringe navelvorming, zonder verkurking,

—	verkurkt navelvormig bloemlitteken met een oppervlakte van ten hoogste 1 cm2,

—	zeer smal langwerpig bloemlitteken (gelĳkend op een naad), dat evenwel niet langer mag zĳn dan 2/3 van de grootste diameter van de vrucht.

iii) Klasse II

Tot deze klasse behoren tomaten die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Zĳ moeten redelijk stevig zĳn (eventueel iets minder stevig dan tomaten van klasse I) en mogen geen scheurtjes vertonen die niet zĳn dichtgegroeid.

Op voorwaarde dat de tomaten nog hun kenmerkende eigenschappen inzake kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zĳn evenwel de volgende afwĳkingen toegestaan:

—	afwĳkingen in vorm, ontwikkeling en kleur,

—	afwijkingen aan de vruchthuid of kneuzingen, op voorwaarde dat deze de vrucht niet ernstig aantasten,

—	dichtgegroeide scheurtjes van ten hoogste 3 cm lengte voor ronde, geribde en langwerpige tomaten.

„Geribde” tomaten mogen bovendien de volgende afwĳkingen vertonen:

—	grotere uitwassen dan voor klasse I, mits er geen sprake is van misvormingen,

—	navelvorming,

—	verkurkt navelvormig bloemlitteken met een oppervlakte van ten hoogste 2 cm2,

—	zeer smal langwerpig bloemlitteken (gelĳkend op een naad).

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Tomaten worden gesorteerd naar de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede, naar gewicht of naar aantal stuks.

De onderstaande bepalingen gelden niet voor tomaten in trossen en zijn facultatief voor klasse II.

Om uniformiteit in grootte te garanderen:

geldt qua verschil in diameter tussen tomaten in dezelfde verpakkingseenheid:

—	dat dat verschil beperkt moet zijn tot 10 mm, indien de diameter van de kleinste vrucht (zoals aangegeven op de verpakking) kleiner is dan 50 mm

—	dat dat verschil beperkt moet zijn tot 15 mm, indien de diameter van de kleinste vrucht (zoals aangegeven op de verpakking) gelijk is aan of groter is dan 50 mm, maar kleiner is dan 70 mm

—	dat dat verschil beperkt moet zijn tot 20 mm, indien de diameter van de kleinste vrucht (zoals aangegeven op de verpakking) gelijk is aan of groter is dan 70 mm, maar kleiner dan 100 mm

—	dat voor vruchten met een diameter van 100 mm of meer, geen beperkingen op het gebied van verschil in diameter van toepassing zijn.

Indien groottesorteringscodes worden toegepast, dienen de in de volgende tabel aangegeven codes en schalen in acht te worden genomen:

Groottesorteringscode	Diameter (mm)
0	≤ 20
1	> 20 ≤ 25
2	> 25 ≤ 30
3	> 30 ≤ 35
4	> 35 ≤ 40
5	> 40 ≤ 47
6	> 47 ≤ 57
7	> 57 ≤ 67
8	> 67 ≤ 82
9	> 82 ≤ 102
10	> 102

b)	Voor naar gewicht of naar aantal stuks gesorteerde tomaten, dient het verschil is grootte in overeenstemming te zijn met het bepaalde onder a).

IV. TOLERANTIES

Er gelden kwaliteits- en groottetoleranties voor elke partij producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse „Extra”

In totaal mag 5 % van het aantal of het gewicht bestaan uit producten die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar wel beantwoorden aan die voor klasse I. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende tomaten mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteiteisen van klasse II.

ii) Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal of het gewicht bestaan uit producten die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar wel beantwoorden aan die voor klasse II. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende tomaten mogen producten zijn die noch aan de kwaliteiteisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen. Producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie, zijn uitgesloten. Voor tomaten in trossen mag 5 % van het aantal of het gewicht bestaan uit tomaten die van de steel zĳn losgekomen.

iii) Klasse II

B. Toleranties in grootte

Voor alle klassen mag 10 % van het aantal of het gewicht de grootte van de sortering onmiddellijk boven of beneden de aangegeven sortering hebben.

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFTEN

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakking moet uniform zĳn en moet bestaan uit tomaten van dezelfde oorsprong, dezelfde variëteit of hetzelfde handelstype, dezelfde kwaliteit en dezelfde groottesortering (wanneer sortering plaatsvindt).

Tomaten van de klassen „Extra” en I moeten praktisch uniform zĳn qua rĳpheid en kleur. Bovendien moet voor „langwerpige” tomaten de lengte voldoende uniform zĳn.

Tomaten van duidelijk verschillende kleuren, variëteiten en/of handelstypen mogen echter samen in een verkoopeenheid (8) worden verpakt, op voorwaarde dat de producten in het mengsel van uniforme kwaliteit zijn en voor elke betrokken kleur, variëteit en/of handelstype uniform zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de tomaten goed beschermen.

De verpakkingen mogen geen vreemde substanties bevatten.

VI. AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakking (9) moeten, op één kant, duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar, de volgende gegevens worden vermeld:

A. Identificatie

Verpakker en/of verzender/verscheper:

—	naam en fysiek adres (bijv. straat/plaats/regio/postcode en, indien verschillende van het land van oorsprong, land) of

—	een officieel door de nationale autoriteit erkende code (10).

B. Aard van het product

„Tomaten” of „tomaten in trossen” en het handelstype, indien de inhoud van de verpakking van buitenaf niet zichtbaar is. Deze aanduidingen zĳn in ieder geval verplicht voor „kerstomaten” (of „cocktailtomaten”), al dan niet in trossen.

—

Wanneer het verkoopeenheden betreft met een mengsel van producten van duidelijk verschillende kleuren, variëteiten en/of handelstypen, de vermelding „Mengsel van tomaten” of een gelijkwaardige vermelding. Indien het product van buitenaf niet zichtbaar is, moeten de in de verkoopeenheid voorkomende kleuren, variëteiten of handelstypen worden vermeld.

—	Naam van de variëteit (facultatief).

C. Oorsprong van het product

Land van oorsprong en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

Wanneer het verkoopeenheden met een mengsel van producten van duidelijk verschillende kleuren, variëteiten en/of handelstypen van verschillende oorsprong betreft, moet dicht bij de betrokken kleur, de betrokken variëteit en/of het betrokken handelstype elk land van oorsprong worden vermeld.

D. Handelskenmerken

—

Klasse

—	Grootteklasse (wanneer sortering plaatsvindt), aangegeven door middel van de minimum- en maximumdiameter.

E. Officieel controlemerk (facultatief)

—

(1) De verkoopeenheid moet voor aankoop in haar geheel zijn ontworpen.

(2) Voor rechtstreekse verkoop aan de consument voorverpakte verpakkingseenheden dienen niet aan deze aanduidingsvoorschriften, maar wel aan de betrokken nationale eisen te voldoen. De bedoelde aanduidingen moeten in elk geval wel voorkomen op de verpakking waarin dergelijke verpakkingseenheden worden vervoerd.

(3) Op grond van de nationale wetgeving van een aantal landen is de expliciete vermelding van naam en adres vereist. Wanneer echter een code wordt gebruikt, dient de vermelding „verpakker en/of verzender (of gelijkwaardige afkortingen)” dicht bij de code te worden aangegeven, waarbij de code moet worden voorafgegaan door de ISO 3166-lettercode voor het land/gebied van het erkennende land, indien dat verschillend is van het land van oorsprong.

(4) De niet-uitputtende lijst van variëteiten met grote vruchten en zomerperen is opgenomen in het aanhangsel bij deze norm.

(5) De verkoopeenheid moet voor aankoop in haar geheel zijn ontworpen.

(6) Voor rechtstreekse verkoop aan de consument voorverpakte verpakkingseenheden dienen niet aan deze aanduidingsvoorschriften, maar wel aan de betrokken nationale eisen te voldoen. De bedoelde aanduidingen moeten in elk geval wel voorkomen op de verpakking waarin dergelijke verpakkingseenheden worden vervoerd.

(7) Op grond van de nationale wetgeving van een aantal landen is de expliciete vermelding van naam en adres vereist. Wanneer echter een code wordt gebruikt, dient de vermelding „verpakker en/of verzender (of gelijkwaardige afkortingen)” dicht bij de code te worden aangegeven, waarbij de code moet worden voorafgegaan door de ISO 3166-lettercode voor het land/gebied van het erkennende land, indien dat verschillend is van het land van oorsprong.

(8) De verkoopeenheid moet voor aankoop in haar geheel zijn ontworpen.

(9) Voor rechtstreekse verkoop aan de consument voorverpakte verpakkingseenheden dienen niet aan deze aanduidingsvoorschriften, maar wel aan de betrokken nationale eisen te voldoen. De bedoelde aanduidingen moeten in elk geval wel voorkomen op de verpakking waarin dergelijke verpakkingseenheden worden vervoerd.

(10) Op grond van de nationale wetgeving van een aantal landen is de expliciete vermelding van naam en adres vereist. Wanneer echter een code wordt gebruikt, dient de vermelding „verpakker en/of verzender (of gelijkwaardige afkortingen)” dicht bij de code te worden aangegeven, waarbij de code moet worden voorafgegaan door de ISO-3166 lettercode voor het land/gebied van het erkennende land, indien dat verschillend is van het land van oorsprong.”

26.8.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

L 223/26

RICHTLIJN 2009/112/EG VAN DE COMMISSIE

van 25 augustus 2009

tot wijziging van Richtlijn 91/439/EEG van de Raad betreffende het rijbewijs

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Richtlijn 91/439/EEG van de Raad van 29 juli 1991 betreffende het rijbewijs (1), en met name op artikel 7 bis, lid 2,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)	De minimumvoorwaarden inzake geschiktheid voor het besturen van een motorvoertuig zijn niet volledig geharmoniseerd. Overeenkomstig bijlage III, punt 5, van Richtlijn 91/439/EEG kunnen de lidstaten strengere normen vaststellen dan de Europese minimumnormen.

(2)	Aangezien het bestaan van uiteenlopende normen in verschillende lidstaten een belemmering van het vrije verkeer kan vormen, heeft de Raad in zijn resolutie van 26 juni 2000 aangedrongen op een herziening van de in bijlage III bij Richtlijn 91/439/EEG vastgestelde medische normen voor het rijbewijs.

(3)	Overeenkomstig de resolutie van de Raad heeft de Commissie aanbevolen werkzaamheden op korte en lange termijn te ondernemen om bijlage III aan te passen aan de wetenschappelijke en technische vooruitgang als bedoeld in artikel 7 bis, lid 2, van Richtlijn 91/439/EEG.

(4)	Gezichtsvermogen, diabetes en epilepsie werden aangemerkt als medische factoren die de geschiktheid om een motorvoertuig te besturen beïnvloeden en die verder moesten worden onderzocht; daartoe werden werkgroepen opgericht met een aantal deskundigen uit de lidstaten.

(5)	Deze werkgroepen hebben een aantal rapporten opgesteld met het oog op de aanpassing van de relevante punten van bijlage III bij Richtlijn 91/439/EEG.

(6)	Richtlijn 91/439/EEG dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

(7)	De maatregelen van deze richtlijn zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor het rijbewijs,

HEEFT DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

Bijlage III bij Richtlijn 91/439/EEG wordt gewijzigd overeenkomstig de bijlage.

Artikel 2

1. De lidstaten doen de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in werking treden om uiterlijk één jaar na de inwerkingtreding van deze richtlijn aan deze richtlijn te voldoen. Zij stellen de Commissie daarvan onverwijld in kennis.

Wanneer de lidstaten deze bepalingen aannemen, wordt in de bepalingen zelf of bij de officiële bekendmaking daarvan naar deze richtlijn verwezen. De regels voor deze verwijzing worden vastgesteld door de lidstaten.

2. De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 3

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te Brussel, 25 augustus 2009.

Voor de Commissie

Antonio TAJANI

Vicevoorzitter

(1) PB L 237 van 24.8.1991, blz. 1.

BIJLAGE

Bijlage III bij Richtlijn 91/439/EEG wordt als volgt gewijzigd:

Punt 6 komt als volgt te luiden:

„GEZICHTSVERMOGEN

Iedere aanvrager van een rijbewijs dient de nodige onderzoeken te ondergaan om vast te stellen of hij beschikt over voldoende gezichtsscherpte voor het besturen van motorvoertuigen. Indien daarover twijfel bestaat, moet hij/zij door een bevoegde medische instantie worden onderzocht. Bij dat onderzoek dient bijzondere aandacht te worden besteed aan: de gezichtsscherpte, het gezichtsveld, het gezichtsvermogen in het schemerdonker, de licht- en contrastgevoeligheid, diplopie en andere visuele functies die essentieel zijn voor de veilige besturing van een motorvoertuig.

Aan bestuurders van groep 1 die niet aan de normen inzake gezichtsscherpte en -veld voldoen, kan in „uitzonderlijke omstandigheden” een rijbewijs worden afgegeven; in die gevallen moet de bestuurder door een bevoegde medische instantie worden onderzocht om aan te tonen dat er geen sprake is van andere beschadigingen van de visuele functies, zoals lichtschitteringen (glare), contrastgevoeligheid of een te beperkt gezichtsvermogen bij schemerlicht. De bestuurder moet tevens met goed gevolg een door een bevoegde instantie georganiseerde praktijktest afleggen.

Groep 1:

6.1.

Iedere aanvrager van een rijbewijs of verlenging van een rijbewijs dient, zo nodig met optische correctie, een binoculaire gezichtsscherpte te hebben van ten minste 0,5.

Voorts dient het horizontale gezichtsveld minstens 120° te bedragen, het gezichtsbereik dient minstens 50° links en rechts en 20° naar boven en beneden te reiken. Binnen een straal van 20° vanuit het centrum van het gezichtsveld mogen er zich geen gebreken voordoen.

Indien een progressieve oogziekte wordt ontdekt of gemeld, kan het rijbewijs worden afgegeven of verlengd mits de aanvrager zich periodiek door een bevoegde medische instantie laat onderzoeken.

6.2.

Iedere aanvrager van een rijbewijs of verlenging van een rijbewijs die het gezichtsvermogen van één oog volledig is kwijtgeraakt of die, bijvoorbeeld in geval van diplopie, slechts één oog gebruikt, dient een gezichtsscherpte, zo nodig met optische correctie, van ten minste 0,5 te hebben. De bevoegde medische instantie dient daarbij te verklaren dat dit monoculaire zien al zo lang bestaat dat de betrokkene zich daaraan heeft aangepast, en dat het gezichtsveld van het oog voldoet aan de in punt 6.1 vastgestelde normen.

6.3.

Na een recent geval van diplopie of verlies van het gezichtsvermogen van één oog moet een passende aanpassingsperiode (bijvoorbeeld zes maanden) in acht worden genomen tijdens dewelke geen motorvoertuig mag worden bestuurd. Na die periode mag pas opnieuw een motorvoertuig worden bestuurd na gunstig advies van gezichts- en rijdeskundigen.

Groep 2:

6.4.

Iedere aanvrager van een rijbewijs of verlenging van een rijbewijs dient, zo nodig met optische correctie, te beschikken over een gezichtsscherpte van minstens 0,8 voor het beste oog en 0,1 voor het minder goede oog. Indien de waarden 0,8 en 0,1 met een optische correctie worden bereikt, dient de correctie van de minimale gezichtsscherpte (0,8 en 0,1) te zijn verkregen door brilglazen die niet sterker mogen zijn dan 8 dioptrieën, of door contactlenzen. De correctie moet goed worden verdragen.

Voorts dient het horizontale gezichtsveld met beide ogen minstens 160° te bedragen, het gezichtsbereik dient minstens 70° links en rechts en 30° naar boven en beneden te reiken. Binnen een straal van 30° vanuit het centrum van het gezichtsveld mogen er zich geen gebreken voordoen.

Rijbewijzen mogen niet worden afgegeven of verlengd indien de aanvrager of bestuurder lijdt aan een verminderde contrastgevoeligheid of diplopie.

Na een substantiële terugval van het gezichtsvermogen van één oog moet een passende aanpassingsperiode (bijvoorbeeld zes maanden) in acht worden genomen tijdens dewelke geen motorvoertuig mag worden bestuurd. Na die periode mag slechts opnieuw een motorvoertuig worden bestuurd na gunstig advies van gezichts- en rijdeskundigen.”.

Punt 10 komt als volgt te luiden:

„DIABETES MELLITUS

10.	In de volgende alinea’s betekent „ernstige hypoglycemie” dat een persoon behoefte heeft aan bijstand van een andere persoon en wordt „recurrente hypoglycemie” gedefinieerd als een tweede geval van ernstige hypoglycemie in een periode van twaalf maanden.

Groep 1:

10.1.

Een rijbewijs mag worden afgegeven of verlengd indien de aanvrager of bestuurder lijdt aan diabetes mellitus. Personen die medicatie gebruiken, dienen een officieel medisch advies in te winnen en minstens om de vijf jaar geregelde specifieke medische controles te ondergaan.

10.2.

Een rijbewijs mag niet worden afgegeven of verlengd wanneer de bestuurder of de aanvrager aan recurrente hypoglycemie en/of verhoogd risico op hypoglycemie lijdt. Een bestuurder met diabetes dient aan te tonen dat hij over inzicht beschikt in het risico op hypoglycemie en de situatie degelijk onder controle heeft.

Groep 2:

10.3.

In bepaalde gevallen kan een rijbewijs van groep 2 worden afgegeven aan een bestuurder die aan diabetes mellitus lijdt. Wanneer een bestuurder of aanvrager medicatie gebruikt die hypoglycemie kan veroorzaken (met insuline en bepaalde tabletten), zijn de volgende criteria van toepassing:

—	er heeft zich geen ernstige hypoglycemie voorgedaan tijdens de afgelopen twaalf maanden;

—	de bestuurder heeft de hypoglycemie volledig onder controle;

—	de bestuurder dient zijn conditie op passende wijze te controleren door minstens tweemaal per dag en op voor het rijden relevante tijdstippen een bloedglucosetest uit te voeren;

—	de bestuurder dient aan te tonen dat hij op de hoogte is van de risico’s van hypoglycemie;

—	de diabetes veroorzaakt geen andere hinderlijke gevolgen.

In deze gevallen moet bovendien het advies worden ingewonnen van een bevoegde medische instantie en dient de bestuurder of de aanvrager, minstens om de drie jaar, periodieke medische onderzoeken te ondergaan.

10.4.

Een ernstige hypoglycemie in wakkere toestand, zelfs wanneer er geen verband is met het besturen van een voertuig, zou moeten worden gemeld en zou aanleiding moeten geven tot een nieuwe beoordeling van de rijgeschiktheid.”.

Punt 12 komt als volgt te luiden:

„EPILEPSIE

12.

Epileptische aanvallen en andere acute bewustzijnsstoornissen vormen een ernstig gevaar voor de verkeersveiligheid wanneer zij zich tijdens het besturen van een motorvoertuig voordoen.

Epilepsie betekent dat een persoon in een periode van minder dan vijf jaar twee of meer epileptische aanvallen heeft gehad. Een opgewekte epileptische aanval wordt gedefinieerd als een aanval met een aanwijsbaar oorzakelijk verband, dat kan worden vermeden.

Aan een persoon die een beginnende of geïsoleerde epileptische aanval doormaakt of die het bewustzijn verliest, moet een rijverbod worden opgelegd. Een gespecialiseerde arts dient een verslag op te stellen waarin de duur van het rijverbod en de noodzakelijke follow-up worden vastgesteld.

Om een goede beoordeling van de rijgeschiktheid van een persoon te kunnen maken (met inbegrip van het risico op toekomstige aanvallen), is het uiterst belangrijk om het precieze epilepsiesyndroom en de aard van de aanvallen van een persoon te bepalen alsmede de passende behandeling daarvoor. Dit dient door een neuroloog te gebeuren.

Groep 1:

12.1.

Aan een bestuurder van groep 1 die aan epilepsie lijdt, wordt een voorwaardelijk rijbewijs toegekend tot hij gedurende een periode van minstens vijf jaar geen aanval meer heeft gehad.

Indien de persoon aan epilepsie lijdt, zijn de voorwaarden voor een onvoorwaardelijk rijbewijs niet vervuld. De voor de afgifte van rijbewijzen bevoegde instantie moet daarvan op de hoogte worden gebracht.

12.2.

Opgewekte epileptische aanval: een aanvrager die een opgewekte epileptische aanval heeft met een aanwijsbaar oorzakelijk verband, waarvan het weinig waarschijnlijk is dat het zich opnieuw zal voordoen achter het stuur, kan op individuele basis rijgeschikt worden verklaard na een neurologisch onderzoek (het onderzoek dient desgevallend te gebeuren in overeenstemming met andere toepasselijke bepalingen van bijlage III, bijvoorbeeld wanneer er sprake is van alcohol of andere comorbiditeit).

12.3.

Eerste of eenmalige niet-opgewekte aanval: een aanvrager die een eenmalige niet-opgewekte epileptische aanval heeft gehad, kan rijgeschikt worden verklaard na een periode van zes maanden zonder aanvallen en na een passend medisch onderzoek. De nationale autoriteiten kunnen aan bestuurders met een erkende gunstige prognose toestemming verlenen om sneller opnieuw een voertuig te besturen.

12.4.

Andere vormen van bewustzijnsverlies: bij bewustzijnsverlies moet worden onderzocht hoe groot het risico is op herhaling tijdens het rijden.

12.5.

Epilepsie: bestuurders of aanvragers kunnen na één jaar zonder nieuwe aanvallen rijgeschikt worden verklaard.

12.6.

Uitsluitend aanvallen tijdens de slaap: een bestuurder of aanvrager die uitsluitend tijdens de slaap epileptische aanvallen heeft gehad, kan rijgeschikt worden verklaard wanneer de stabiliteit van dit aanvalspatroon is vastgesteld gedurende een periode die minstens even lang is als de voor epilepsie vereiste aanvalsvrije periode. Na een aanval of crisis in wakkere toestand kan pas een rijbewijs worden afgegeven na een periode van één jaar zonder nieuwe aanval (zie „epilepsie”).

12.7.

Aanvallen zonder invloed op het bewustzijn of het functioneren: de aanvrager die nooit andere aanvallen heeft gehad dan opgewekte aanvallen waarbij noch het bewustzijn, noch het functioneren worden aangetast, kan rijgeschikt worden verklaard wanneer de stabiliteit van dit aanvalspatroon is vastgesteld gedurende een periode die minstens even lang is als de voor epilepsie vereiste aanvalsvrije periode. Er kan pas een rijbewijs worden afgegeven na een periode van één jaar zonder nieuwe aanvallen (zie „epilepsie”).

12.8.

Aanvallen door een verandering of vermindering van de anti-epileptische behandeling op vraag van de arts: de patiënt kan worden verzocht niet te rijden vanaf het begin van de reductie van de behandeling en gedurende zes maanden na de stopzetting van de behandeling. Na aanvallen gedurende een verandering of stopzetting van medicatie op doktersadvies mag drie maanden niet worden gereden indien de voormalige behandeling wordt hervat.

12.9.

Na een chirurgische ingreep ter behandeling van epilepsie: zie „epilepsie”.

Groep 2:

12.10.

De aanvrager mag gedurende de vereiste aanvalsvrije periode geen anti-epileptische medicatie gebruiken. De aanvrager heeft passende periodieke medische onderzoeken ondergaan. Na uitvoering neurologisch onderzoek zijn geen relevante cerebrale pathologieën vastgesteld en op het elektro-encefalogram (EEG) is geen epileptische activiteit waargenomen. Na een acute crisis moet een EEG worden gemaakt en een neurologisch onderzoek worden uitgevoerd.

12.11.

Opgewekte epileptische aanval: een aanvrager die een opgewekte epileptische aanval heeft gehad met een aanwijsbaar oorzakelijk verband, waarvan het weinig waarschijnlijk is dat het zich opnieuw zal voordoen achter het stuur, kan na een neurologisch onderzoek op individuele basis rijgeschikt worden verklaard. Na een acute crisis moet een EEG worden gemaakt en een neurologisch onderzoek worden uitgevoerd.

Een persoon met een structureel intracerebraal letsel die een hoger risico op aanvallen loopt, mag geen voertuigen van groep 2 besturen tot het risico op epilepsie gedaald is tot ten hoogste 2 % per jaar. Het onderzoek dient desgevallend plaats te vinden overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van bijlage III (bijvoorbeeld bij alcohol).

12.12.

Eerste of eenmalige niet-opgewekte aanval: na een eerste niet-opgewekte epileptische aanval kan een aanvrager, indien een passend neurologisch onderzoek heeft plaatsgehad, rijgeschikt worden verklaard na een periode van vijf jaar zonder andere aanvallen en tijdens dewelke hij geen anti-epileptische medicatie heeft gebruikt. De nationale autoriteiten kunnen aan bestuurders met een erkende gunstige prognose toestemming verlenen om sneller opnieuw een voertuig te besturen.

12.13.

Andere gevallen van bewustzijnsverlies: bij bewustzijnsverlies moet worden onderzocht hoe groot het risico is op herhaling tijdens het rijden. Het risico op herhaling mag niet meer dan 2 % per jaar bedragen.

12.14.

Epilepsie: gedurende een periode van tien jaar, tijdens dewelke geen anti-epileptische medicatie werd gebruikt, mogen zich geen nieuwe aanvallen voordoen. De nationale autoriteiten kunnen aan bestuurders met een erkende gunstige prognose toestemming verlenen om sneller opnieuw een voertuig te besturen. Dit geldt ook voor zogenaamde „kinderepilepsie”.

Bepaalde aandoeningen (bijvoorbeeld een arterioveneuse malformatie of intracerebrale bloedingen) brengen een verhoogd risico op aanvallen mee, zelfs wanneer zich nog geen aanvallen hebben voorgedaan. In dergelijke gevallen dient een onderzoek te gebeuren door een bevoegde medische instantie; een rijbewijs mag niet worden afgegeven wanneer het risico op een aanval meer dan 2 % per jaar bedraagt.”.

26.8.2009

Publicatieblad van de Europese Unie

L 223/31

RICHTLIJN 2009/113/EG VAN DE COMMISSIE

van 25 augustus 2009

tot wijziging van Richtlijn 2006/126/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende het rijbewijs

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Richtlijn 2006/126/EG van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 betreffende het rijbewijs (1) en met name op artikel 8,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)	De minimumvoorwaarden inzake geschiktheid voor het besturen van een motorvoertuig zijn niet volledig geharmoniseerd. Overeenkomstig bijlage III, punt 5, van Richtlijn 2006/126/EG kunnen de lidstaten strengere normen vaststellen dan de Europese minimumnormen.

(2)	Aangezien het bestaan van uiteenlopende normen in verschillende lidstaten een belemmering van het vrije verkeer kan vormen, heeft de Raad in zijn resolutie van 26 juni 2000 aangedrongen op een herziening van de medische normen voor het rijbewijs.

(3)	Overeenkomstig de resolutie van de Raad heeft de Commissie ervoor gepleit werkzaamheden op korte en lange termijn te ondernemen om bijlage III aan te passen aan de wetenschappelijke en technische vooruitgang als bedoeld in artikel 8 van Richtlijn 2006/126/EG.

(4)	Gezichtsvermogen, diabetes en epilepsie werden aangemerkt als medische factoren die de geschiktheid om een motorvoertuig te besturen beïnvloeden en die verder moesten worden onderzocht; daartoe werden werkgroepen opgericht met een aantal deskundigen uit de lidstaten.

(5)	Deze werkgroepen hebben een aantal rapporten opgesteld met het oog op de aanpassing van de relevante punten van bijlage III bij Richtlijn 2006/126/EG.

(6)	Richtlijn 2006/126/EG moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(7)	De maatregelen van deze richtlijn zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor het rijbewijs,

HEEFT DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

Bijlage III bij Richtlijn 2006/126/EG wordt gewijzigd overeenkomstig de bijlage.

Artikel 2

2. De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 3

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te Brussel, 25 augustus 2009.

Voor de Commissie

Antonio TAJANI

Vicevoorzitter

(1) PB L 403 van 30.12.2006, blz. 18.

BIJLAGE

Bijlage III bij Richtlijn 2006/126/EG wordt als volgt gewijzigd:

Punt 6 komt als volgt te luiden:

„GEZICHTSVERMOGEN

Aan bestuurders van groep 1 die niet aan de normen inzake gezichtsscherpte en -veld voldoen, kan in „uitzonderlijke omstandigheden” een rijbewijs worden toegekend; in die gevallen moet de bestuurder door een bevoegde medische instantie worden onderzocht om aan te tonen dat er geen sprake is van andere beschadigingen van de visuele functies, zoals lichtschitteringen (glare), contrastgevoeligheid of een te beperkt gezichtsvermogen bij schemerlicht. De bestuurder moet tevens met goed gevolg een door een bevoegde instantie georganiseerde praktijktest afleggen.

Groep 1:

6.1.

Iedere aanvrager van een rijbewijs of verlenging van een rijbewijs dient, zo nodig met optische correctie, een binoculaire gezichtsscherpte te hebben van ten minste 0,5.

Indien een progressieve oogziekte wordt ontdekt of gemeld, kan het rijbewijs worden afgegeven of verlengd mits de aanvrager zich periodiek door een bevoegde medische instantie laat onderzoeken.

6.2.

6.3.

Groep 2:

6.4.

Rijbewijzen mogen niet worden afgegeven of verlengd indien de aanvrager of bestuurder lijdt aan een verminderde contrastgevoeligheid of diplopie.

Punt 10 komt als volgt te luiden:

„DIABETES MELLITUS

10.	In de volgende alinea’s betekent „ernstige hypoglycemie” dat een persoon behoefte heeft aan bijstand van een andere persoon en wordt „recurrente hypoglycemie” gedefinieerd als een tweede geval van ernstige hypoglycemie in een periode van twaalf maanden.

Groep 1:

10.1.

10.2.

Groep 2:

10.3.

—	er heeft zich geen ernstige hypoglycemie voorgedaan tijdens de afgelopen twaalf maanden;

—	de bestuurder heeft de hypoglycemie volledig onder controle;

—	de bestuurder dient zijn conditie op passende wijze te controleren door minstens tweemaal per dag en op voor het rijden relevante tijdstippen een bloedglucosetest uit te voeren;

—	de bestuurder dient aan te tonen dat hij op de hoogte is van de risico’s van hypoglycemie;

—	de diabetes veroorzaakt geen andere hinderlijke gevolgen.

10.4.

Punt 12 komt als volgt te luiden:

„EPILEPSIE

12.

Epileptische aanvallen en andere acute bewustzijnsstoornissen vormen een ernstig gevaar voor de verkeersveiligheid wanneer zij zich tijdens het besturen van een motorvoertuig voordoen.

Groep 1:

12.1.

Aan een bestuurder van groep 1 die aan epilepsie lijdt, wordt een voorwaardelijk rijbewijs toegekend tot hij gedurende een periode van minstens vijf jaar geen aanval meer heeft gehad.

12.2.

12.3.

12.4.

Andere vormen van bewustzijnsverlies: bij bewustzijnsverlies moet worden onderzocht hoe groot het risico is op herhaling tijdens het rijden.

12.5.

Epilepsie: bestuurders of aanvragers kunnen na één jaar zonder nieuwe aanvallen rijgeschikt worden verklaard.

12.6.

12.7.

12.8.

12.9.

Na een chirurgische ingreep ter behandeling van epilepsie: zie „epilepsie”.

Groep 2:

12.10.

12.11.

12.12.

12.13.

12.14.

Epilepsie: gedurende een periode van tien jaar, tijdens dewelke geen anti-epileptische medicatie werd gebruikt, mogen zich geen nieuwe aanvallen voordoen. Nationale autoriteiten kunnen aan bestuurders met een erkende gunstige prognose toestemming verlenen om sneller opnieuw een voertuig te besturen. Dit geldt ook voor zogenaamde „kinderepilepsie”.

		ISSN 1725-2598 doi:10.3000/17252598.L_2009.223.nld
Publicatieblad van de Europese Unie		L 223

Uitgave in de Nederlandse taal	Wetgeving	52e jaargang 26 augustus 2009

Inhoud		I Besluiten op grond van het EG- en het Euratom-Verdrag waarvan publicatie verplicht is	Bladzijde
		VERORDENINGEN
		Verordening (EG) nr. 770/2009 van de Commissie van 25 augustus 2009 tot vaststelling van de forfaitaire invoerwaarden voor de bepaling van de invoerprijs van bepaalde groenten en fruit	1
	*	Verordening (EG) nr. 771/2009 van de Commissie van 25 augustus 2009 tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1580/2007, wat bepaalde handelsnormen voor de sector groenten en fruit betreft	3
	*	Verordening (EG) nr. 772/2009 van de Commissie van 25 augustus 2009 tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1580/2007 met betrekking tot de drempelvolumes voor de toepassing van de aanvullende rechten voor tomaten	20
	*	Verordening (EG) nr. 773/2009 van de Commissie van 20 augustus 2009 tot vaststelling van een verbod op de visserij op kabeljauw in gebied VI; EG-wateren van Vb; EG-wateren en internationale wateren van XII en XIV door vaartuigen die de vlag van Frankrijk voeren	22
	*	Verordening (EG) nr. 774/2009 van de Commissie van 25 augustus 2009 tot 112e wijziging van Verordening (EG) nr. 881/2002 tot vaststelling van bepaalde specifieke beperkende maatregelen tegen sommige personen en entiteiten die banden hebben met Usama bin Laden, het Al-Qa‘ida-netwerk en de Taliban	24
		RICHTLIJNEN
	*	Richtlijn 2009/112/EG van de Commissie van 25 augustus 2009 tot wijziging van Richtlijn 91/439/EEG van de Raad betreffende het rijbewijs	26
	*	Richtlijn 2009/113/EG van de Commissie van 25 augustus 2009 tot wijziging van Richtlijn 2006/126/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende het rijbewijs	31

(EUR/100 kg)
GN-code	Code derde landen (1)	Forfaitaire invoerwaarde
0702 00 00	MK	33,6
	XS	19,8
	ZZ	26,7
0707 00 05	MK	33,2
	TR	103,0
	ZZ	68,1
0709 90 70	TR	107,8
0709 90 70	ZZ	107,8
0805 50 10	AR	76,0
	UY	94,9
	ZA	67,3
	ZZ	79,4
0806 10 10	EG	174,8
	IL	86,7
	TR	106,8
	ZA	151,7
	ZZ	130,0
0808 10 80	AR	114,4
	BR	61,1
	CL	82,9
	NZ	85,6
	US	95,4
	UY	42,1
	ZA	83,2
	ZZ	80,7
0808 20 50	AR	113,9
	CN	60,3
	TR	130,3
	ZA	102,4
	ZZ	101,7
0809 30	TR	123,3
0809 30	ZZ	123,3
0809 40 05	TR	90,9
0809 40 05	ZZ	90,9

Volgnummer	GN-code	Omschrijving	Toepassingsperiode	Drempelvolume (in t)
78.0015	0702 00 00	Tomaten	1 oktober tot en met 31 mei	415 907
78.0020	0702 00 00	Tomaten	1 juni tot en met 30 september	40 107
78.0065	0707 00 05	Komkommers	1 mei tot en met 31 oktober	19 309
78.0075	0707 00 05	Komkommers	1 november tot en met 30 april	17 223
78.0085	0709 90 80	Artisjokken	1 november tot en met 30 juni	16 421
78.0100	0709 90 70	Courgettes	1 januari tot en met 31 december	65 893
78.0110	0805 10 20	Sinaasappelen	1 december tot en met 31 mei	700 277
78.0120	0805 20 10	Clementines	1 november t/m eind februari	385 569
78.0130	0805 20 30 0805 20 50 0805 20 70 0805 20 90	Mandarijnen (tangerines en satsuma’s daaronder begrepen); wilkings en soortgelijke kruisingen van citrusvruchten	1 november t/m eind februari	95 620
78.0155	0805 50 10	Citroenen	1 juni tot en met 31 december	329 947
78.0160	0805 50 10	Citroenen	1 januari tot en met 31 mei	61 422
78.0170	0806 10 10	Tafeldruiven	21 juli tot en met 20 november	89 140
78.0175	0808 10 80	Appelen	1 januari tot en met 31 augustus	824 442
78.0180	0808 10 80	Appelen	1 september tot en met 31 december	327 526
78.0220	0808 20 50	Peren	1 januari tot en met 30 april	223 485
78.0235	0808 20 50	Peren	1 juli tot en met 31 december	70 116
78.0250	0809 10 00	Abrikozen	1 juni tot en met 31 juli	5 785
78.0265	0809 20 95	Kersen, andere dan zure kersen	21 mei tot en met 10 augustus	133 425
78.0270	0809 30	Perziken, nectarines daaronder begrepen	11 juni tot en met 30 september	131 459
78.0280	0809 40 05	Pruimen	11 juni tot en met 30 september	129 925”

Nr.	7/T&Q
Lidstaat	Frankrijk
Bestand	COD/561214
Soort	Kabeljauw (Gadus morhua)
Gebied	VI; EG-wateren van Vb; EG wateren en internationale wateren van XII en XIV
Datum	1.7.2009