19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/1

(1)

Op 30 november 2000 heeft de Raad bij Verordening (EG) nr. 2603/2000 (2) definitieve compenserende rechten ingesteld op polyethyleentereftalaat (hierna „PET” genoemd) uit onder meer India, naar aanleiding van een onderzoek, hierna „het oorspronkelijke onderzoek” genoemd.

(2)

Na een onderzoek bij het vervallen van de maatregelen heeft de Raad, bij Verordening (EG) nr. 193/2007 (3) (hierna ook „de antisubsidieverordening” genoemd), definitieve compenserende rechten ingesteld op PET uit India voor nogmaals een periode van vijf jaar. Het betrokken product is ingedeeld onder GN-code 3907 60 20. Voor met name genoemde exporteurs werden rechten, variërende van 0 tot 106,5 EUR per ton vastgesteld, terwijl een residueel recht van 41,3 EUR per ton werd vastgesteld voor alle andere exporteurs.

(3)

Voorts werden, bij Verordening (EG) nr. 192/2007 van de Raad (4), definitieve antidumpingrechten ingesteld op hetzelfde product uit India (hierna „de antidumpingverordening” genoemd). Voor met name genoemde exporteurs werden rechten, variërende van 88,9 tot 200,9 EUR per ton vastgesteld, terwijl een residueel recht van 181,7 EUR per ton werd vastgesteld voor alle andere exporteurs.

(4)

Omdat producten niet tezelfdertijd aan antidumpingrechten en compenserende rechten kunnen worden onderworpen om eenzelfde situatie te verhelpen die door dumping of exportsubsidiëring is ontstaan, werd, toen in het kader van de antidumpingverordening de hoogte van de antidumpingrechten moesten worden vastgesteld, rekening gehouden met de compenserende rechten die bij de antisubsidieverordening waren vastgesteld, overeenkomstig artikel 14, lid 1, van de basisverordening.

(5)

Na de instelling van de definitieve compenserende rechten heeft de Indiase overheid aangevoerd dat de omstandigheden in verband met twee subsidieregelingen, de „Duty Entitlement Passbook”-regeling en de vrijstelling van de vennootschapsbelasting op grond van afdeling 80 HHC van de Wet Inkomstenbelasting, waren gewijzigd en dat deze wijzigingen van blijvende aard waren. Daarom zou het subsidieniveau waarschijnlijk lager zijn geworden en moesten de maatregelen die ten dele op deze regelingen waren gebaseerd worden herzien.

(6)

De Commissie heeft het door de Indiase overheid voorgelegde bewijsmateriaal onderzocht en is tot de conclusie gekomen dat dit toereikend was om een onderzoek te openen overeenkomstig artikel 19 van de basisverordening dat beperkt zou zijn tot een onderzoek naar de hoogte van de subsidies die in India aan PET-producenten werd toegekend. Na overleg in het Raadgevend Comité heeft de Commissie met een bericht in het Publicatieblad van de Europese Unie  (5) (hierna „bericht van inleiding” genoemd) op eigen initiatief een tussentijds onderzoek geopend met het doel vast te stellen of Verordening (EG) nr. 193/2007 moest worden herzien.

(7)

Doel van het tussentijdse onderzoek is vast te stellen of de bestaande maatregelen ten aanzien van de bedrijven die van een of beide gewijzigde subsidieregelingen hebben gebruikgemaakt moeten worden gehandhaafd, geannuleerd of gewijzigd, wanneer voldoende bewijs wordt geleverd dat dit gerechtvaardigd is overeenkomstig de bepalingen van het bericht van inleiding. Afhankelijk van de bevindingen van dit onderzoek zal ook worden nagegaan of de maatregelen die gelden voor andere ondernemingen die hebben meegewerkt aan het onderzoek op grond waarvan de huidige maatregelen zijn vastgesteld en/of de residuele maatregel die voor alle overige ondernemingen geldt, moeten worden herzien.

(8)

Het onderzoek had betrekking op de periode van 1 april 2006 tot en met 31 maart 2007 (hierna „het nieuwe onderzoektijdvak” genoemd).

(9)

De Commissie heeft volgende partijen van de opening van het tussentijdse onderzoek in kennis gesteld: de Indiase overheid, de in het bericht van inleiding genoemde Indiase producenten/exporteurs die aan het vorige onderzoek hadden meegewerkt en die volgens Verordening (EG) nr. 193/2007 gebruik hadden gemaakt van de twee bedoelde subsidieregelingen, en de EG-producenten. Belanghebbenden werden in de gelegenheid gesteld om hun standpunt schriftelijk bekend te maken en te verzoeken om te worden gehoord. Met de schriftelijke en mondelinge reacties van de partijen werd, indien van toepassing, rekening gehouden.

(10)

Gezien het aantal bij dit onderzoek betrokken partijen werd gedacht aan het gebruik van een steekproef overeenkomstig artikel 27 van de basisverordening. Daar slechts twee producenten/exporteurs zich hebben aangemeld en de gegevens hebben verstrekt die voor het samenstellen van de steekproef nodig zijn, behoefde echter geen gebruik te worden gemaakt van een steekproef.

(11)

Een van de twee producenten/exporteurs die de vragenlijst met het oog op het samenstellen van een steekproef had ingevuld, heeft de Commissie echter later medegedeeld dat hij niet bereid was een volledige vragenlijst te beantwoorden en alle gegevens te verstrekken die voor het onderzoek nodig waren.

(12)

De Commissie heeft daarom slechts een vragenlijst gezonden aan de enige producent/exporteur die in aanmerking kwam voor dit nieuwe onderzoek, namelijk Pearl Engineering Polymers Ltd. Ook aan de Indiase overheid werd een vragenlijst gezonden. Zowel de onderneming als de Indiase overheid hebben de vragenlijst beantwoord.

(13)

De Commissie heeft alle informatie ingewonnen en onderzocht die zij voor het vaststellen van subsidiëring nodig had. Bij de volgende belanghebbenden werd ter plaatse een controle verricht:

(14)

De Indiase overheid en de andere belanghebbenden werden in kennis gesteld van de voornaamste feiten en overwegingen op grond waarvan de Commissie voornemens was het recht te wijzigen dat van toepassing was op de twee in het bericht van inleiding vermelde Indiase producenten waarvan de ene medewerking verleende en de andere niet en van het voornemen van de Commissie de bestaande maatregelen te handhaven voor alle andere ondernemingen die geen medewerking verleenden aan het tussentijdse onderzoek. De betrokkenen konden hierover binnen een redelijke termijn opmerkingen maken. Met alle standpunten en opmerkingen werd rekening gehouden zoals hierna wordt uiteengezet.

(15)

Het tussentijdse onderzoek heeft betrekking op hetzelfde product als Verordening (EG) nr. 193/2007, namelijk PET met een viscositeitsgetal van 78 ml/g of meer volgens ISO-norm 1628-5. Het is momenteel ingedeeld onder GN-code 3907 60 20.

(16)

Op basis van de door de Indiase overheid en de enige medewerkende producent/exporteur verstrekte gegevens en de antwoorden op de vragenlijst van de Commissie werden de volgende regelingen, in het kader waarvan subsidies zouden zijn verstrekt, onderzocht:

(17)

De regelingen a), b), c), e) en f) zijn gebaseerd op de Wet op de ontwikkeling en regeling van de buitenlandse handel van 1992 („Foreign Trade (Development and Regulation) Act 1992 (No 22 of 1992)”), die op 7 augustus 1992 in werking is getreden. Op grond van deze wet publiceert de Indiase overheid mededelingen over het in- en uitvoerbeleid. Deze worden samengevat in documenten over het in- en uitvoerbeleid die het Ministerie van Handel om de vijf jaar uitgeeft en die regelmatig worden bijgewerkt. Een van deze documenten is relevant voor het nieuwe onderzoektijdvak, namelijk het vijfjarenprogramma voor de periode van 1 september 2004 tot en met 31 maart 2009 (hierna „document in- en uitvoerbeleid 04-09” genoemd). Bovendien heeft de Indiase overheid de procedures vastgesteld voor haar in- en uitvoerbeleid 04-09 in het „Handboek van procedures” — 1 september 2004 — 31 maart 2009, deel I (hierna „Handboek I 04-09” genoemd). Het Handboek van procedures wordt ook regelmatig bijgewerkt.

(18)

De onder d) genoemde vennootschapsbelastingsregeling is gebaseerd op de Wet Inkomstenbelasting van 1961 die jaarlijks bij de Begrotingswet wordt aangepast.

(19)

Overeenkomstig artikel 11, lid 10, van de basisverordening heeft de Commissie de Indiase overheid verzocht haar uitleg te geven over de feitelijke situatie wat betreft de regelingen, voor en na wijziging, om in onderling overleg tot een oplossing te komen. Na dit overleg dat niet tot een voor beide partijen aanvaardbare oplossing heeft geleid, heeft de Commissie al deze regelingen opgenomen in het onderzoek naar subsidiëring.

(20)

Een belanghebbende, die de EG-producenten vertegenwoordigde, voerde aan dat de Indiase exporteurs nog steeds gebruik konden maken van een aantal andere regelingen en subsidies. Er kon echter niet worden aangetoond dat de medewerkende producent/exporteur van deze regelingen gebruik had gemaakt. Aan deze kwestie werd in het kader van onderhavig onderzoek dus verder geen gevolg gegeven.

(21)

De gedetailleerde beschrijving van deze regeling is te vinden in de punten 4.1.1 tot 4.1.14 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en de hoofdstukken 4.1 tot 4.30 van het Handboek I 04-09. In het onderzoektijdvak van het vorige onderzoek, dat tot instelling van definitieve compenserende rechten leidde bij Verordening (EG) nr. 193/2007, had deze regeling een iets andere naam.

(22)

De VV-regeling bestaat uit zes subregelingen die in overweging 23 nader worden beschreven. Deze subregelingen verschillen onder meer wat de voorwaarden betreft. Producenten/exporteurs en handelaren/exporteurs die banden hebben met ondersteunende fabrikanten komen in aanmerking voor de VV-regeling voor fysieke uitvoer en voor de VV-regeling voor jaarlijkse behoeften. Producenten/exporteurs die optreden als leverancier van de uiteindelijke exporteur komen in aanmerking voor de VV-regeling voor toeleveranciers. Toeleveranciers van in punt 8.2 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 vermelde „veronderstelde exportcategorieën”, zoals de toeleveranciers van exportgerichte bedrijven, komen in aanmerking voor de VV-regeling voor „met uitvoer gelijkgestelde verkoop”. Toeleveranciers van producenten/exporteurs komen in aanmerking voor de voordelen die gelden voor „met uitvoer gelijkgestelde verkoop” dankzij de regeling Advance Release Order (ARO) en voor de regeling „back to back inland letter of credit”.

(23)

Voorafgaande vergunningen kunnen worden verstrekt voor:

(24)

De medewerkende exporteur bleek in het nieuwe onderzoektijdvak voordeel te hebben verkregen uit slechts twee subregelingen die verband hielden met het betrokken product, namelijk een i) voorafgaande vergunning voor fysieke uitvoer en iv) een voorafgaande vergunning voor met uitvoer gelijkgestelde verkoop. Daarom behoeft niet te worden vastgesteld of de andere subregelingen tot compenserende maatregelen aanleiding kunnen geven.

(25)

Na het instellen van de thans geldende definitieve compenserende rechten, bij Verordening (EG) nr. 193/2007, heeft de Indiase overheid het systeem voor de controle van de regeling voorafgaande vergunningen gewijzigd. Om controle door de Indiase autoriteiten mogelijk te maken, is de vergunninghouder wettelijk verplicht een waarheidsgetrouwe boekhouding in een bepaalde vorm te voeren waaruit het gebruik van de rechtenvrij ingevoerde/in het binnenland aangekochte goederen blijkt (hoofdstukken 4.26 en 4.30 en aanhangsel 23 van het Handboek I 04-09); hij moet met andere woorden een verbruiksregister bijhouden. Dit register moet door een externe accountant worden goedgekeurd die een verklaring moet afgeven dat de voorgeschreven registers en administratie zijn onderzocht en dat de op grond van aanhangsel 23 verstrekte informatie in alle opzichten met de werkelijkheid overeenstemt. Deze bepalingen zijn echter slechts van toepassing op voorafgaande vergunningen die op of na 13 mei 2005 zijn afgegeven. Voor voorafgaande vergunningen die voor die datum zijn afgegeven gelden de vroegere controlevoorschriften, dat wil zeggen dat de houders een waarheidsgetrouwe boekhouding moeten voeren van het onder de vergunningen vallende gebruik van ingevoerde goederen in de vorm die is voorgeschreven in aanhangsel 18 (hoofdstuk 4.30 en aanhangsel 18 Handboek I 02-07).

(26)

Wat de subregelingen betreft die in het nieuwe onderzoektijdvak zijn gebruikt door de enige medewerkende producent/exporteur, namelijk die voor fysieke uitvoer en voor met uitvoer gelijkgestelde verkoop, heeft de Indiase overheid bepaald hoeveel en voor welke waarde goederen mogen worden ingevoerd en moeten worden uitgevoerd en dit is in de vergunning vermeld. Bovendien moeten de transacties op het moment van in- of uitvoer door ambtenaren op de vergunning worden genoteerd. Voor de hoeveelheden die in het kader van deze regelingen mogen worden ingevoerd baseert de Indiase overheid zich op „standaard input-output-normen” („SION’s”). SION’s zijn vastgesteld voor de meeste producten inclusief het betrokken product en zijn gepubliceerd in het Handboek II 04-09.

(27)

In dit verband moet worden opgemerkt dat de SION’s regelmatig worden herzien. Daar de enige medewerkende producent/exporteur gebruik heeft gemaakt van vergunningen die op verschillende tijdstippen zijn afgegeven, betekent dit dat hij in het nieuwe onderzoektijdvak verschillende SION’s heeft toegepast.

(28)

Ingevoerde inputs zijn niet overdraagbaar en moeten voor de vervaardiging van het exportproduct worden gebruikt. De uitvoer moet plaatsvinden binnen een bepaalde termijn na de afgifte van de vergunning (24 maanden met twee eventuele verlengingen van telkens zes maanden).

(29)

Bij onderhavig onderzoek bleek dat de medewerkende producent/exporteur wel het totale verbruik van grondstoffen kon aantonen, maar dat hij geen register had bijgehouden van het verbruik van het betrokken product. Het verbruik werd slechts verondersteld in overeenstemming te zijn met de SION’s. Het was daarom niet mogelijk vast te stellen of volgens de SION’s die in de verschillende vergunningen waren voorgeschreven meer rechtenvrije inputs waren ingevoerd dan de hoeveelheid die nodig was om de referentiehoeveelheid van het exportproduct te maken.

(30)

Bovendien werd bij onderhavig onderzoek vastgesteld dat grondstoffen op grond van drie verschillende vergunningen en verschillende SION-normen waren ingevoerd, vervolgens vermengd en fysiek waren verwerkt in dezelfde uitgevoerde goederen. Omdat drie verschillende SION’s met verschillende verbruiksnormen voor elke grondstof zijn toegepast, kon het werkelijke verbruik moeilijk worden vastgesteld. Het is duidelijk dat een register van het werkelijke verbruik een basiseis is, wil men kunnen controleren of niet meer materialen rechtenvrij zijn ingevoerd dan nodig zijn om de referentiehoeveelheid van het exportproduct te maken.

(31)

Bij onderhavig onderzoek werd ook vastgesteld dat aan de controle-eisen van de Indiase overheid niet was voldaan of dat deze in de praktijk nog niet waren uitgeprobeerd. Voor voorafgaande vergunningen die vóór 13 mei 2005 zijn afgegeven zijn de verbruik- en voorraadregisters die volgens aanhangsel 18 hadden moeten worden bijgehouden niet naar de desbetreffende instanties gezonden en zijn dus niet door de Indiase overheid gecontroleerd. Voor voorafgaande vergunningen die na 13 mei 2005 zijn afgegeven moeten verbruik- en voorraadregisters worden bijgehouden, maar de Indiase overheid had nog niet gecontroleerd of deze registers in overeenstemming zijn met de eisen van het in- en uitvoerbeleid. De registers zijn weliswaar gecontroleerd door externe accountants, zoals de Indiase wet voorschrijft (zie overweging 25), maar noch de onderneming noch de accountant had een administratie bijgehouden over de wijze waarop deze controle was verricht. Er was geen controleschema en er waren geen documenten waaruit bleek hoe de controle was verricht en welke eisen aan een dergelijk nauwkeurig werk waren gesteld waarvoor een gedetailleerde technische kennis nodig is van productieprocessen, het in- en uitvoerbeleid van de overheid en de boekhoudregels. Gezien deze situatie wordt geoordeeld dat de onderzochte exporteur niet kon aantonen dat hij aan de eisen van het in- en uitvoerbeleid van de Indiase overheid had voldaan.

(32)

De medewerkende exporteur betwistte bovenstaande bevindingen, met name de conclusies over de accountantscontrole in overweging 31. Hij stelde dat er geen nationale of internationale wettelijke bepalingen waren volgens welke het bedrijf waarbij een accountantscontrole was uitgevoerd documentatie moest bijhouden over de wijze waarop die controle was uitgevoerd. Volgens de Indiase wet zijn dergelijke documenten zelfs het eigendom van de accountant. Daarom en omdat de diensten van de Commissie voorafgaande aan de controle ter plaatse geen verzoek voor een ontmoeting met de accountant hadden ingediend, kon het feit dat het onderzochte bedrijf bij de controle niet in het bezit was van die documenten niet tegen hem worden gebruikt. Voorts werd gesteld dat het volgens de basisverordening ook niet mogelijk was dat de diensten van de Commissie documenten onderzochten die buiten het onderzochte bedrijf werden bewaard, zoals de documenten die in het bezit waren van de onafhankelijke accountant. Ook voerde deze medewerkende exporteur aan dat zijn verbruik van elke input hoger was geweest dan de SION-normen en dat er geen sprake was van een te hoog bedrag aan kwijtgescholden rechten.

(33)

In dit verband wordt erop gewezen dat de controle door de accountant en de afgifte van een accountantsverklaring deel uitmaken van het controlesysteem dat de Indiase overheid in het kader van het in- en uitvoerbeleid heeft ingevoerd. Zij heeft de accountantscontrole ingevoerd in het kader van de tenuitvoerlegging van dit systeem en de Commissie moest nagaan of dit controlesysteem effectief was toegepast. Omdat noch het bedrijf zelf noch de accountant konden aantonen welke controles waren uitgevoerd om de verklaring in het kader van het in- en uitvoerbeleid af te geven, heeft het bedrijf niet kunnen bewijzen dat aan de bepalingen van het in- en uitvoerbeleid was voldaan. Wat de claim van het bedrijf betreft dat er geen te hoog bedrag aan rechten was kwijtgescholden, wordt erop gewezen dat de situatie die ter plaatse werd aangetroffen (dat wil zeggen een vermenging van de inputs en vervaardigde producten, het gebruik van verschillende SION-normen, de afwezigheid van verbruiksregisters die volgens het in- en uitvoerbeleid moesten worden bijgehouden) erop wees dat, in afwachting van de definitieve controle van de Indiase overheid, een berekening van het feitelijke verbruik en van de kwijtgescholden rechten per vergunning en SION-norm niet mogelijk was.

(34)

De vrijstelling van invoerrechten is een subsidie in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), en artikel 2, lid 2, van de basisverordening, dat wil zeggen een financiële bijdrage van de Indiase overheid waardoor de onderzochte exporteur een voordeel heeft verkregen.

(35)

Verder is fysieke uitvoer in het kader van de voorafgaande vergunning en de voorafgaande vergunning voor met export gelijkgestelde verkoop rechtens van exportprestaties afhankelijk; bijgevolg wordt deze regeling overeenkomstig artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening geacht specifiek te zijn en tot compenserende maatregelen aanleiding te geven. Een onderneming kan niet van deze regelingen gebruikmaken zonder zich tot uitvoer te verplichten.

(36)

Geen van de twee subregelingen waarvan in dit geval gebruik werd gemaakt, kan worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening. Zij beantwoorden namelijk niet aan de strikte voorwaarden van bijlage I, punt i), bijlage II (definitie van en regels voor terugbetaling voor inputs) en bijlage III (definitie van en regels voor terugbetaling voor vervangende inputs) van de basisverordening. De Indiase overheid heeft haar controlesysteem of -procedure niet daadwerkelijk toegepast om na te gaan of, en in welke mate, de inputs bij de vervaardiging van het exportproduct zijn verbruikt (bijlage II, punt II.4, van de basisverordening en, in het geval van terugbetalingsregelingen voor vervangende inputs, bijlage III, punt II.2, van de basisverordening). De SION’s zelf kunnen niet als een systeem voor de controle van het werkelijke verbruik worden beschouwd, daar de vrij van rechten ingevoerde inputs waarvoor verschillende SION-opbrengstnormen gelden worden vermengd in hetzelfde proces voor de productie van de exportgoederen. In een dergelijk geval kan de Indiase overheid niet goed nagaan hoeveel inputs bij de productie van de exportgoederen zijn verbruikt en met welke SION-norm zij moeten worden vergeleken. Bovendien heeft de Indiase overheid geen daadwerkelijke controle verricht aan de hand van een correct gevoerd verbruiksregister of heeft deze nog niet voltooid. De Indiase overheid verrichtte ook geen verder onderzoek naar de werkelijk verbruikte inputs, hoewel dit normaliter vereist is als er geen effectief controlesysteem is (bijlage II, punt II.5, en bijlage III, punt II.3, van de basisverordening). Voorts wordt erop gewezen dat het betrokken bedrijf geen verbruiksregister had bijgehouden aan de hand waarvan het feitelijke verbruik van grondstoffen per product kon worden nagegaan. Dus, zelfs indien een efficiënt controlesysteem was opgezet, had de Indiase overheid niet kunnen nagaan hoeveel inputs bij de productie van het exportproduct waren verbruikt. Tenslotte had het feit dat accountants bij de controle waren betrokken niet tot een verbetering van het controlesysteem geleid, daar er geen voorschriften zijn hoe deze accountants die controle moeten verrichten en uit de bij het onderzoek verstrekte gegevens niet bleek dat aan de regels van de basisverordening is voldaan.

(37)

Deze twee subregelingen geven derhalve aanleiding tot compenserende maatregelen.

(38)

Daar onderzochte subsidieregelingen geen toegestane terugbetalingsregelingen voor inputs of voor vervangende inputs zijn, bestaat het voordeel dat aanleiding geeft tot compenserende maatregelen, uit het bedrag aan invoerrechten waarvoor vrijstelling is verleend en dat in normale omstandigheden bij invoer van de inputs verschuldigd was geweest. In dit verband wordt opgemerkt dat de basisverordening niet slechts compenserende maatregelen toelaat wanneer er een „teveel” aan rechten wordt kwijtgescholden. Volgens artikel 2, lid 1, onder a), ii), en bijlage I, punt i), van de basisverordening kunnen compenserende maatregelen slechts worden genomen ten aanzien van het teveel aan kwijtgescholden rechten indien aan de voorwaarden van de bijlagen II en III van de basisverordening is voldaan. Aan deze voorwaarden werd in onderhavig geval echter niet voldaan. Indien niet kan worden aangetoond dat een daadwerkelijk controlesysteem aanwezig is, geldt de bovenstaande uitzondering inzake terugbetalingsregelingen niet en geldt de normale regel waarbij het totale bedrag aan niet-betaalde rechten (gederfde inkomsten) tot compenserende maatregelen aanleiding geeft, en niet alleen het terugbetaalde bedrag dat dat van de invoerrechten overschrijdt. Volgens bijlage II, punt II, en bijlage III, punt II, van de basisverordening is het niet de taak van de onderzoekende autoriteit om te berekenen of een te hoog bedrag aan rechten is kwijtgescholden. Integendeel, volgens artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening dient deze autoriteit alleen aan te tonen dat er geen daadwerkelijk controlesysteem is.

(39)

De hoogte van de subsidies die in het kader van de voorafgaande vergunning zijn toegekend werd berekend door het bedrag te nemen van de in het kader van de twee subregelingen niet-geïnde invoerrechten (gewone douanerechten en bijzonder aanvullend douanerecht) die van toepassing waren op het ingevoerde materiaal die in het onderzoektijdvak voor het betrokken product werden gebruikt (teller van de breuk). Overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening werden kosten die ter verkrijging van de subsidie moesten worden gemaakt, van dit bedrag afgetrokken indien verzoeken daartoe gerechtvaardigd waren. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werden de aldus verkregen bedragen omgeslagen over waarde van de uitvoer van het betrokken product in het onderzoektijdvak, omdat de subsidie afhankelijk was van exportprestaties en niet werd verleend op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(40)

Op deze wijze werd vastgesteld dat uit hoofde van deze regeling in het nieuwe onderzoektijdvak een subsidie van 12,8 % aan de enige medewerkende producent was toegekend.

(41)

De DEP-regeling is beschreven in punt 4.3 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en in hoofdstuk 4 van het Handboek I 04-09.

(42)

De medewerkende producent/exporteur bleek in het kader van deze regeling geen voordelen te hebben verkregen die tot compenserende maatregelen aanleiding geven. Daarom was het in het kader van dit onderzoek niet nodig deze regeling verder te onderzoeken.

(43)

De regeling exportbevordering-kapitaalgoederen is beschreven in hoofdstuk 5 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en hoofdstuk 5 van het Handboek I 04-09.

(44)

Voor deze regeling komen exporteurs/producenten, exporteurs/handelaren die banden hebben met ondersteunende fabrikanten en dienstverleners in aanmerking.

(45)

Indien een bedrijf zich tot uitvoer verplicht mag het kapitaalgoederen (nieuwe en — sedert april 2003 — tweedehandse kapitaalgoederen die niet ouder zijn dan tien jaar) tegen lagere rechten invoeren. Hiertoe geeft de Indiase overheid op verzoek en na betaling van een vergoeding een vergunning voor gebruik van de regeling exportbevordering-kapitaalgoederen af. Sedert april 2000 geldt in het kader van deze regeling een lager invoerrecht (5 %) dat geldt voor alle kapitaalgoederen die in het kader van de regeling worden ingevoerd. Tot 31 maart 2000 gold een recht van 11 % (inclusief 10 % surtax) en voor goederen met een hoge waarde een nulrecht. Om de verplichting tot uitvoer na te komen, moeten de ingevoerde kapitaalgoederen worden gebruikt om in een bepaalde periode een bepaalde hoeveelheid exportgoederen te vervaardigen.

(46)

De houder van een vergunning in het kader van deze regeling mag de kapitaalgoederen ook op de binnenlandse markt aankopen. In dat geval mag de binnenlandse fabrikant de onderdelen die nodig zijn om deze kapitaalgoederen te vervaardigen, vrij van rechten invoeren. Ook kan de binnenlandse fabrikant in aanmerking komen voor de voordelen van de regeling „met uitvoer gelijkgestelde verkoop” voor de levering van kapitaalgoederen aan de houder van een vergunning voor kapitaalgoederen-exportbevordering.

(47)

Er werden geen reacties ontvangen op de bevindingen van de Commissie ter zake.

(48)

In het kader van de regeling kapitaalgoederen-exportbevordering worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), en lid 2, van de basisverordening. De verlaagde rechten zijn een financiële bijdrage van de Indiase overheid, aangezien zij hierdoor inkomsten derft. Bovendien heeft de exporteur door deze rechtenverlaging een voordeel verkregen omdat zijn liquiditeit door het niet betalen van rechten is verbeterd.

(49)

Bovendien is de regeling kapitaalgoederen-exportbevordering rechtens afhankelijk van exportprestaties, aangezien vergunningen in het kader van deze regeling niet kunnen worden verkregen zonder zich tot uitvoer te verplichten. Daarom wordt deze regeling geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen overeenkomstig artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(50)

Tenslotte kan deze regeling niet worden beschouwd als een toegelaten terugbetalingsregeling of terugbetalingsregeling voor vervangende inputs in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening. Kapitaalgoederen vallen niet onder deze toegelaten regelingen zoals bepaald in bijlage I, onder i), van de basisverordening omdat zij niet worden verbruikt bij de vervaardiging van het exportproduct.

(51)

De enige medewerkende exporteur had in het onderzoektijdvak geen kapitaalgoederen aangekocht. Hij bleef echter profiteren van de vrijstelling van rechten voor kapitaalgoederen die vóór het onderzoektijdvak waren aangekocht voor het bedrag dat bij het oorspronkelijke onderzoek was vastgesteld. Zoals bij het oorspronkelijke onderzoek werd het in het nieuwe onderzoektijdvak verkregen subsidiebedrag overeenkomstig artikel 7, lid 3, van de basisverordening berekend door de niet-betaalde douanerechten op ingevoerde kapitaalgoederen te spreiden over een periode die overeenstemt met de normale afschrijvingstermijn die de producent/exporteur voor die goederen hanteert. Overeenkomstig de vaste praktijk werd het aldus berekende bedrag dat aan het nieuwe onderzoektijdvak is toe te rekenen gecorrigeerd door de toevoeging van de rente over dit tijdvak om het volledige voordeel in die periode vast te stellen. De kosten voor het verkrijgen van de subsidie werden overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening van het subsidiebedrag afgetrokken en het resulterende bedrag diende als teller van de breuk. Overeenkomstig artikel 7, leden 2 en 3, van de basisverordening werd het subsidiebedrag omgeslagen over de uitvoer in het nieuwe onderzoektijdvak, aangezien de subsidie afhankelijk was van exportprestaties en niet van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden. Op deze wijze werd vastgesteld dat de onderneming in het nieuwe onderzoektijdvak een subsidie van 0,3 % had verkregen.

(52)

Volgens deze regeling konden exporteurs voor een gedeeltelijke vrijstelling van de vennootschapsbelasting in aanmerking komen voor winst op de exportverkoop. De rechtsgrond voor deze vrijstelling is afdeling 80HHC van de Wet Inkomstenbelasting.

(53)

Deze bepaling geldt niet meer vanaf het aangiftejaar 2005-2006 (d.w.z. voor het boekjaar van 1 april 2004 tot en met 31 maart 2005); op grond van afdeling 80HHC van de Wet Inkomstenbelasting kunnen dus na 31 maart 2004 geen voordelen meer worden verkregen. De enige medewerkende producent/exporteur heeft in het nieuwe onderzoektijdvak geen voordeel meer verkregen op grond van deze regeling. Daar de regeling is ingetrokken, zullen daartegen, overeenkomstig artikel 15, lid 1, van de basisverordening, geen compenserende maatregelen worden genomen.

(54)

De „focus-markt”-regeling is beschreven in hoofdstuk 3.9 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en hoofdstuk 3.20 van het Handboek I 04-09. Hoewel de medewerkende exporteur deze regeling had opgegeven, bleek hij daaruit geen voordeel te hebben verkregen in het nieuwe onderzoektijdvak. Daar hij op grond van deze regeling geen voordeel heeft verkregen dat tot compenserende maatregelen aanleiding kan geven, was het niet nodig deze regeling nader te onderzoeken.

(55)

Deze regeling is beschreven in hoofdstuk 3.7 van het document in- en uitvoerbeleid 04-09 en hoofdstuk 3.2 van het Handboek I 04-09.

(56)

Elke producent/exporteur kan voor deze regeling in aanmerking komen.

(57)

Doel van deze regeling is een premie te geven aan bedrijven die meer exporteren. In het kader van deze regeling kunnen bedrijven in aanmerking komen voor credits voor de betaling van rechten die overeenkomen met 5 à 15 % van het verschil tussen de waarde fob van hun export in twee achtereenvolgende boekjaren.

(58)

Bedrijven die voor de regeling in aanmerking willen komen moeten een aanvraag indienen bij het Ministerie van Handel en Industrie. Indien de regeling wordt toegekend, wordt op de vergunning het bedrag van de credits vermeld.

(59)

Deze regeling werd in maart 2006 ingetrokken en vervangen door twee nieuwe regelingen, de „focus-markt”-regeling en de „focus-product”-regeling. Tot maart 2007 kon echter nog een vergunning voor de „target-plus”-regeling worden aangevraagd en bedrijven die dat hebben gedaan kunnen de credits nog gebruiken tot maart 2009.

(60)

De medewerkende producent was van oordeel dat hij in het nieuwe onderzoektijdvak geen voordeel had verkregen uit deze regeling en omdat deze in 2006 was afgeschaft zouden daartegen geen compenserende maatregelen mogen worden genomen. Zoals hierboven uiteengezet is bij het onderzoek gebleken dat deze producent in het nieuwe onderzoektijdvak wel een voordeel heeft verkregen uit bedoelde regeling. Voorts is de regeling wel afgeschaft, maar bedrijven kunnen hiervan nog tot 2009 profiteren.

(61)

In het kader van de „target-plus”-regeling worden subsidies verleend in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), en lid 2, van de basisverordening. De credits die in het kader van de „target-plus”-regeling worden toegekend zijn een financiële bijdrage van de Indiase overheid, aangezien deze credits uiteindelijk zullen worden gebruikt om invoerrechten te betalen, waardoor de Indiase overheid inkomsten derft die haar anders toekomen. Voorts verkrijgt de exporteur door de „target-plus”-credits een voordeel, want zijn liquiditeit wordt hierdoor verbeterd.

(62)

Bovendien is de „target-plus”-regeling rechtens afhankelijk van exportprestaties, en derhalve wordt zij geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(63)

Deze regeling kan niet worden beschouwd als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of voor vervangende inputs in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening. Zij voldoet niet aan de strikte criteria die zijn vastgesteld in bijlage I, punt i), bijlage II (richtsnoeren inzake het gebruik van „inputs” in het productieproces) en bijlage III (richtsnoeren om vast te stellen of terugbetalingsregelingen voor vervangende „inputs” uitvoersubsidies zijn) van de basisverordening. De exporteur is niet verplicht de goederen die vrij van rechten werden ingevoerd, ook echt te verbruiken tijdens het productieproces en de credits worden niet toegekend in verhouding tot de werkelijk gebruikte inputs. Voorts is er geen systeem of procedure met behulp waarvan kan worden nagegaan of de inputs bij de vervaardiging van het exportproduct zijn gebruikt of dat een te hoog bedrag aan invoerrechten is terugbetaald in de zin van punt i) van bijlage I en de bijlagen II en III van de basisverordening. Een exporteur kan voor de „target-plus”-regeling in aanmerking komen, ook al voert hij geen inputs in. Om voor de regeling in aanmerking te komen, moet hij slechts meer goederen uitvoeren dan in het voorgaande jaar en behoeft hij niet aan te tonen dat inputs werden ingevoerd. Zo kan zelfs een exporteur die al zijn inputs op de binnenlandse markt aankoopt en die geen goederen invoert die als inputs kunnen worden gebruikt, toch voor de „target-plus”-regeling in aanmerking komen.

(64)

Het bedrag van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies werd berekend in termen van het voordeel voor de ontvanger in het nieuwe onderzoektijdvak. De credits, zoals geboekt door de medewerkende exporteur, werden geacht een inkomen te vormen in het stadium van de exporttransactie. Overeenkomstig artikel 7, leden 2 en 3, van de basisverordening werd het subsidiebedrag (de teller van de breuk) omgeslagen over de uitvoer in het nieuwe onderzoektijdvak (de noemer van de breuk), aangezien de subsidie afhankelijk was van exportprestaties en niet van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(65)

Op deze wijze werd vastgesteld dat de enige medewerkende exporteur in het nieuwe onderzoektijdvak uit hoofde van deze regeling een subsidie van 0,7 % had verkregen.

(66)

Bij het oorspronkelijke onderzoek werd vastgesteld dat de subsidiemarge voor de enige producent/exporteur die aan onderhavig tussentijds onderzoek medewerkte 5,8 % bedroeg.

(67)

Tijdens dit tussentijdse onderzoek werd vastgesteld dat het totale percentage van tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies voor deze exporteur 13,8 % van de waarde bedroeg.

(68)

Gelet op het voorgaande wordt geconcludeerd dat de enige medewerkende exporteur nog meer subsidies heeft ontvangen.

(69)

Overeenkomstig artikel 19 van de basisverordening en de in punt 3 van het bericht van inleiding vermelde redenen voor dit tussentijdse onderzoek werd vastgesteld dat de subsidiemarge van de enige medewerkende exporteur is gestegen van 5,8 % tot 13,8 % en dat de bij Verordening (EG) nr. 193/2007 vastgestelde compenserende rechten daarom moeten worden gewijzigd.

(70)

Voor de tweede onderneming die bij onderhavig tussentijds onderzoek was betrokken, Reliance Industries Ltd, was tijdens het oorspronkelijke onderzoek de hoogste subsidiemarge vastgesteld, maar deze onderneming verleende geen medewerking aan het tussentijdse onderzoek. Daar deze onderneming geen medewerking verleende moest een beoordeling worden gemaakt aan de hand van de beste gegevens die beschikbaar waren overeenkomstig artikel 28 van de basisverordening. Gezien de bevindingen ten aanzien van de enige medewerkende exporteur, werd het waarschijnlijk geacht dat de niet-medewerkende exporteur minstens in dezelfde mate van de onderzochte subsidieregelingen zal blijven gebruikmaken als de medewerkende exporteur. Daarom was de conclusie dat de subsidiemarge van de niet-medewerkende exporteur die bij dit tussentijdse onderzoek was betrokken ook tot 13,8 % is gestegen en dat het compenserende recht dat voor deze exporteur bij Verordening (EG) nr. 193/2007 werd vastgesteld, ook moet worden gewijzigd.

(71)

Wat de ondernemingen betreft die medewerking verleenden aan het oorspronkelijke onderzoek, maar die volgens het bericht van inleiding niet bij het tussentijdse onderzoek waren betrokken, waren er geen aanwijzingen dat de compenserende rechten en antidumpingrechten die daarop van toepassing waren opnieuw moesten worden berekend. De in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 193/2007 vermelde individuele rechten die van toepassing zijn op alle andere bedrijven behalve Pearl Engineering and Reliance Industries blijven daarom ongewijzigd.

(72)

Wat de ondernemingen betreft die niet aan het oorspronkelijk onderzoek en evenmin aan dit tussentijdse onderzoek hebben meegewerkt, moet ervan worden uitgegaan dat zij minstens evenveel gebruik zijn blijven maken van de onderzochte subsidieregelingen als de enige medewerkende onderneming. Om te voorkomen dat het niet verlenen van medewerking wordt beloond, wordt het passend geacht voor „alle andere ondernemingen” de hoogste subsidiemarge aan te houden die werd vastgesteld voor een onderneming die aan het oorspronkelijke onderzoek had meegewerkt, namelijk 13,8 %.

(73)

De gewijzigde compenserende rechten moeten worden afgestemd op de bij dit tussentijdse onderzoek vastgestelde subsidiemarges, daar de bij het oorspronkelijke onderzoek berekende schademarges hoger zijn.

(74)

De bij deze verordening vastgestelde compenserende rechten voor individuele ondernemingen zijn in overeenstemming met de situatie die bij het tussentijdse onderzoek werd vastgesteld. Deze rechten zijn dus uitsluitend van toepassing op het betrokken product dat door deze ondernemingen is vervaardigd. Producten van andere ondernemingen die niet specifiek in het dispositief van deze verordening zijn vermeld, met inbegrip van ondernemingen die banden hebben met de specifiek vermelde ondernemingen, komen niet voor deze rechten in aanmerking. Op deze producten is het recht van toepassing dat geldt voor „alle andere ondernemingen”.

(75)

Om te voorkomen dat schommelingen in de prijzen van PET als gevolg van wijzigingen in de prijzen van ruwe olie tot hogere rechten zullen leiden, wordt eraan herinnerd dat thans geldende maatregelen bestaan uit een recht per ton. Deze bedragen zijn verkregen door toepassing van het compenserend recht op de cif-exportprijzen die werden gebruikt voor de berekening van de schademarge in het onderzoektijdvak van het oorspronkelijke onderzoek. Dezelfde methode is gebruikt om de gewijzigde rechten vast te stellen in het kader van dit tussentijdse onderzoek.

(76)

De marges en toepasselijke rechten zijn daarom als volgt:

(77)

Verzoeken in verband met de toepassing van deze individuele compenserende rechten (bijvoorbeeld na een naamswijziging van de onderneming of na de oprichting van een nieuwe fabriek of handelsmaatschappij) moeten zo spoedig mogelijk aan de Commissie (6) worden gericht en vergezeld gaan van alle relevante gegevens, met name over de wijzigingen in de activiteiten van de onderneming die verband houden met de productie, de binnenlandse verkoop en de uitvoer die bijvoorbeeld tot die naamswijziging of oprichting van een fabriek of handelsmaatschappij hebben geleid. Zo nodig zal de verordening na overleg in het Raadgevend Comité worden gewijzigd door een aanpassing van de lijst van ondernemingen waarop individuele rechten van toepassing zijn.

(78)

De wijziging van het compenserend recht is van invloed op het definitieve antidumpingrecht dat bij Verordening (EG) nr. 192/2007 op het betrokken product uit India werd ingesteld.

(79)

Bij het oorspronkelijke antidumpingonderzoek werd het antidumpingrecht gecorrigeerd om rekening te houden met de gevolgen van exportsubsidies. Volgens artikel 14, lid 1, van Verordening (EG) nr. 384/96 van de Raad van 22 december 1995 betreffende beschermende maatregelen tegen dumping uit landen die geen lid zijn van de Europese Gemeenschap (7) en artikel 24, lid 1, van de basisverordening mag geen product onderworpen zijn aan zowel antidumpingmaatregelen en compenserende maatregelen om het hoofd te bieden aan eenzelfde situatie die door dumping of exportsubsidies is ontstaan. Bij het oorspronkelijke antisubsidieonderzoek bleek dat enkele van de onderzochte subsidieregelingen die aanleiding gaven tot compenserende maatregelen, exportsubsidies waren in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening. Deze subsidies waren van invloed op de exportprijs van de Indiase producenten/exporteurs omdat die tot een verhoging van hun dumpingmarge leidden. Met andere woorden, de dumpingmarges die tijdens het oorspronkelijke antidumpingonderzoek werden vastgesteld waren deels aan exportsubsidies te wijten.

(80)

De definitieve antidumpingrechten voor de betrokken producenten/exporteurs moeten daarom ook nu worden gecorrigeerd om rekening te houden met het gewijzigde voordeel dat tijdens het nieuwe onderzoektijdvak bleek te zijn verkregen, om te komen tot de werkelijke dumpingmarge, dat wil zeggen de dumpingmarge die resteert na aftrek van de gevolgen van de exportsubsidies.

(81)

Met andere woorden, de eerder vastgestelde dumpingmarges moeten worden gecorrigeerd, gezien de nieuwe subsidiemarges.

(82)

De marges en rechten zijn daarom als volgt:

(83)

Voor een correcte toepassing van de compenserende rechten en antidumpingrechten moet het residuele recht niet alleen van toepassing zijn op de niet-medewerkende exporteurs, maar ook op ondernemingen die het betrokken product in het nieuwe onderzoektijdvak niet hebben uitgevoerd. Wanneer laatstgenoemde ondernemingen echter voldoen aan de voorwaarden van artikel 20 van de basisverordening, kunnen zij overeenkomstig dat artikel een verzoek om een nieuw onderzoek indienen teneinde hun situatie individueel te laten onderzoeken,

19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/13

19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/15

(1)

De representatieve prijzen en aanvullende invoerrechten voor witte suiker, ruwe suiker en bepaalde stropen voor het verkoopseizoen 2008/2009 zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 945/2008 van de Commissie (3). Deze prijzen en rechten zijn laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1212/2008 van de Commissie (4).

(2)

Naar aanleiding van de gegevens waarover de Commissie momenteel beschikt, dienen deze bedragen overeenkomstig Verordening (EG) nr. 951/2006 te worden gewijzigd,

19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/17

(1)

Verordening (EG) nr. 1606/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 19 juli 2002 betreffende de toepassing van internationale standaarden voor jaarrekeningen (2) bepaalt dat ondernemingen die onder het recht van een lidstaat vallen en waarvan effecten tot de handel op een gereglementeerde markt van een lidstaat zijn toegelaten, voor elk boekjaar, beginnend op of na 1 januari 2005, hun geconsolideerde financiële overzichten moeten opstellen conform overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1606/2002 goedgekeurde internationale standaarden voor jaarrekeningen, die thans gewoonlijk International Financial Reporting Standards worden genoemd (hierna „goedgekeurde IFRS” genoemd).

(2)

Verordening (EG) nr. 809/2004 van de Commissie van 29 april 2004 tot uitvoering van Richtlijn 2003/71/EG van het Europees Parlement en de Raad wat de in het prospectus te verstrekken informatie, de vormgeving van het prospectus, de opneming van informatie door middel van verwijzing, de publicatie van het prospectus en de verspreiding van reclame betreft (3), schrijft voor dat uitgevende instellingen van derde landen de historische financiële informatie die in prospectussen voor de aanbieding van effecten aan het publiek of voor de toelating van effecten tot de handel op een gereglementeerde markt wordt verstrekt, moeten opstellen conform goedgekeurde IFRS, dan wel overeenkomstig nationale standaarden voor jaarrekeningen van een derde land welke gelijkwaardig zijn aan eerstgenoemde standaarden.

(3)

Met het oog op de toetsing van de gelijkwaardigheid van de algemeen aanvaarde grondslagen voor financiële verslaggeving (Generally Accepted Accounting Principles — GAAP) van een derde land met goedgekeurde IFRS voorziet Verordening (EG) nr. 1569/2007 van de Commissie van 21 december 2007 waarbij ter uitvoering van de Richtlijnen 2003/71/EG en 2004/109/EG van het Europees Parlement en de Raad een mechanisme wordt opgezet voor het nemen van een besluit over de gelijkwaardigheid van standaarden voor jaarrekeningen die door effectenuitgevende instellingen van derde landen worden toegepast (4) in een definitie van gelijkwaardigheid en in een mechanisme voor de toetsing van de gelijkwaardigheid van de GAAP van een derde land. Verordening (EG) nr. 1569/2007 schrijft ook voor dat de Commissie tot het besluit dient te komen dat het uitgevende instellingen van de Gemeenschap is toegestaan in het betrokken derde land van overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1606/2002 goedgekeurde IFRS gebruik te maken.

(4)

Financiële overzichten die zijn opgesteld conform de IFRS zoals die door de International Accounting Standards Board (IASB) zijn vastgesteld, verschaffen gebruikers van dergelijke overzichten voldoende informatie om hen in staat te stellen zich een verantwoord oordeel te vormen over het vermogen, de financiële positie, de resultaten en de vooruitzichten van een uitgevende instelling. Het verdient derhalve aanbeveling om uitgevende instellingen van derde landen toe te staan binnen de Gemeenschap gebruik te maken van IFRS zoals die door de IASB zijn vastgesteld.

(5)

In december 2007 heeft de Commissie het Comité van Europese effectenregelgevers (CEER) geraadpleegd over de technische toetsing van de gelijkwaardigheid van de algemeen aanvaarde grondslagen voor financiële verslaggeving van de Verenigde Staten, China en Japan. In maart 2008 heeft de Commissie de raadpleging uitgebreid tot de GAAP van Zuid-Korea, Canada en India.

(6)

In zijn advies van respectievelijk maart 2008, mei 2008 en oktober 2008 heeft het CEER aanbevolen de US GAAP en de Japanse GAAP als gelijkwaardig met de IFRS aan te merken voor toepassing binnen de Gemeenschap. Voorts heeft het CEER aanbevolen binnen de Gemeenschap tijdelijk, maar uiterlijk tot 31 december 2011, financiële overzichten te aanvaarden die conform de GAAP van China, Canada, Zuid-Korea en India zijn opgesteld.

(7)

In 2006 hebben de US Financial Accounting Standards Board en de IASB een memorandum van overeenstemming gesloten waarin zij hun streven herbevestigden om tot een onderlinge afstemming tussen de US GAAP en de IFRS te komen en waarin een werkprogramma was opgenomen om dit doel te bereiken. Als gevolg van dit werkprogramma zijn talrijke belangrijke verschillen tussen de US GAAP en de IFRS weggewerkt. Daarnaast heeft de dialoog tussen de Commissie en de US Securities and Exchange Commission ertoe geleid dat uitgevende instellingen van de Gemeenschap die hun financiële overzichten opstellen conform de IFRS zoals die door de IASB zijn vastgesteld, van alle aanpassingsvereisten zijn ontslagen. Het verdient bijgevolg aanbeveling de US GAAP met ingang van 1 januari 2009 als gelijkwaardig met de goedgekeurde IFRS aan te merken.

(8)

In augustus 2007 hebben de Accounting Standards Board of Japan en de IASB bekendgemaakt dat zij overeengekomen waren het afstemmingsproces te versnellen door tegen 2008 de belangrijkste en vóór eind 2011 de resterende verschillen tussen de Japanse GAAP en de IFRS weg te werken. De Japanse autoriteiten leggen geen aanpassingsvereisten op aan uitgevende instellingen van de Gemeenschap die hun financiële overzichten conform de IFRS opstellen. Het verdient bijgevolg aanbeveling de Japanse GAAP met ingang van 1 januari 2009 als gelijkwaardig met de goedgekeurde IFRS aan te merken.

(9)

Krachtens artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1569/2007 kan het uitgevende instellingen van derde landen worden toegestaan gebruik te maken van GAAP van andere derde landen die hun GAAP op de IFRS afstemmen, dan wel zich ertoe verbonden hebben op de IFRS over te gaan, of die vóór 31 december 2008 een overeenkomst inzake wederzijdse erkenning hebben bereikt welke geldig is gedurende een overgangsperiode die uiterlijk op 31 december 2011 afloopt.

(10)

In China zijn de standaarden voor jaarrekeningen van ondernemingen (Accounting Standards for Business Enterprises) grotendeels op de IFRS afgestemd en bestrijken zij bijna alle onderwerpen van de bestaande IFRS. Aangezien de standaarden voor jaarrekeningen van ondernemingen echter pas vanaf 2007 worden toegepast, is er verdere informatie over de feitelijke toepassing ervan vereist.

(11)

De Accounting Standards Board of Canada heeft er zich in januari 2006 publiekelijk toe verbonden om vóór 31 december 2011 op de IFRS over te gaan en treft effectieve maatregelen om tegen die datum snel en volledig op de IFRS over te stappen.

(12)

De Korean Financial Supervisory Commission en het Korean Accounting Institute hebben er zich in maart 2007 publiekelijk toe verbonden om vóór 31 december 2011 op de IFRS over te gaan en treffen effectieve maatregelen om tegen die datum snel en volledig op de IFRS over te stappen.

(13)

De Indiase regering en het Indian Institute of Chartered Accountants hebben er zich in juli 2007 publiekelijk toe verbonden om vóór 31 december 2011 op de IFRS over te gaan en treffen effectieve maatregelen om tegen die datum snel en volledig op de IFRS over te stappen.

(14)

Over de gelijkwaardigheid van de standaarden voor jaarrekeningen die momenteel op de IFRS worden afgestemd, mag weliswaar pas een definitief besluit worden genomen nadat is beoordeeld hoe deze standaarden voor jaarrekeningen door ondernemingen en accountants worden toegepast, maar dat neemt niet weg dat het van belang is de inspanningen te ondersteunen van zowel de landen die hebben toegezegd hun standaarden voor jaarrekeningen op de IFRS af te stemmen, als de landen die hebben toegezegd op de IFRS over te stappen. Het verdient derhalve aanbeveling uitgevende instellingen van derde landen gedurende een overgangsperiode van niet meer dan drie jaar toe te staan in de Gemeenschap hun jaarlijkse en halfjaarlijkse financiële overzichten conform de GAAP van China, Canada, Zuid-Korea of India op te stellen. Verordening (EG) nr. 809/2004 dient derhalve te worden gewijzigd teneinde rekening te houden met de wijzigingen in verband met het gebruik door uitgevende instellingen van derde landen van de GAAP van de Verenigde Staten, Japan, China, Canada, Zuid-Korea en India voor de opstelling van historische financiële informatie, en teneinde een aantal achterhaalde bepalingen van genoemde verordening te schrappen.

(15)

Met de technische bijstand van het CEER dient de Commissie nauwlettend te blijven toezien op de wijze waarop de GAAP van deze derde landen zich ontwikkelen ten opzichte van de goedgekeurde IFRS.

(16)

Landen moeten worden aangemoedigd om IFRS over te nemen. De EU kan bepalen dat de nationale standaarden die als gelijkwaardig zijn aangemerkt, niet meer mogen worden gebruikt bij de opstelling van de informatie die vereist is uit hoofde van Richtlijn 2004/109/EG of Verordening (EG) nr. 809/2004 tot uitvoering van Richtlijn 2003/71/EG, wanneer die landen alleen nog IFRS als standaard voor jaarrekeningen gebruiken.

(17)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Europees Comité voor het effectenbedrijf,

1.

De leden 5 en 5 bis komen als volgt te luiden:

„5.   Met ingang van 1 januari 2009 presenteren uitgevende instellingen van derde landen hun historische financiële informatie overeenkomstig een van de volgende standaarden voor jaarrekeningen:

5 bis.   Uitgevende instellingen van derde landen zijn niet onderworpen aan een vereiste uit hoofde van bijlage I, rubriek 20.1, bijlage IV, rubriek 13.1, bijlage VII, rubriek 8.2, bijlage X, rubriek 20.1, of bijlage XI, rubriek 11.1, om historische financiële informatie aan te passen die in een prospectus is opgenomen en relevant is voor de boekjaren vóór boekjaren die op of na 1 januari 2012 aanvangen, dan wel aan een vereiste uit hoofde van bijlage VII, rubriek 8.2 bis, bijlage IX, rubriek 11.1, of bijlage X, rubriek 20.1 bis, om een beschrijving te geven van de verschillen tussen de ingevolge Verordening (EG) nr. 1606/2002 goedgekeurde International Financial Reporting Standards en de standaarden voor jaarrekeningen in overeenstemming waarmee dergelijke informatie is opgesteld met betrekking tot de boekjaren vóór boekjaren die op of na 1 januari 2012 aanvangen, mits de historische financiële informatie is opgesteld overeenkomstig de algemeen aanvaarde grondslagen voor de financiële verslaggeving van de Volksrepubliek China, Canada, de Republiek Korea of de Republiek India.”.

2.

De leden 5 ter tot en met 5 sexies worden geschrapt.

19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/20

(1)

De toelating van toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de toelatingsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag voor een vergunning voor het in de bijlage opgenomen preparaat ingediend. De krachtens artikel 7, lid 3, van die verordening vereiste gegevens en bescheiden zijn bij de aanvraag verstrekt.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een nieuwe vergunning voor een preparaat van Lactobacillus rhamnosus (CNCM-I-3698) en Lactobacillus farciminis (CNCM-I-3699) (Sorbiflore) als toevoegingsmiddel in de categorie „zoötechnische toevoegingsmiddelen” voor biggen.

(4)

Uit het advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) van 15 juli 2008 (2) blijkt dat op grond van de door de producent verstrekte gegevens een preparaat van Lactobacillus rhamnosus (CNCM-I-3698) en Lactobacillus farciminis (CNCM-I-3699) (Sorbiflore) geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid of het milieu en doeltreffend is voor de verbetering van de gewichtstoename. De EFSA heeft verder geconcludeerd dat dat preparaat een potentieel ademhalingswegallergeen kan zijn. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het rapport over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde communautaire referentielaboratorium was ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van het preparaat blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van dat preparaat zoals omschreven in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/22

(1)

Verordening (EG) nr. 798/2008 van de Commissie van 8 augustus 2008 tot vaststelling van een lijst van derde landen, gebieden, zones of compartimenten waaruit pluimvee en pluimveeproducten mogen worden ingevoerd in en doorgevoerd door de Gemeenschap, en van de voorschriften inzake veterinaire certificering (4) bepaalt dat de onder die verordening vallende producten alleen mogen worden ingevoerd in en doorgevoerd door de Gemeenschap uit de derde landen, gebieden, zones of compartimenten die zijn vermeld in de tabel in bijlage I, deel 1, bij die verordening. Bij die verordening zijn ook de voorschriften inzake veterinaire certificering voor die producten vastgesteld, terwijl deel 2 van de genoemde bijlage modellen bevat van de veterinaire certificaten waarvan de producten vergezeld moeten gaan. Verordening (EG) nr. 798/2008 is van toepassing met ingang van 1 januari 2009.

(2)

Artikel 10 van Verordening (EG) nr. 798/2008 bepaalt dat indien het certificaat een bewakingsprogramma voor aviaire influenza vereist, de producten alleen in de Gemeenschap mogen worden ingevoerd uit derde landen, gebieden, zones of compartimenten mits deze al gedurende ten minste zes maanden een dergelijk programma toepassen en het programma voldoet aan het in dat artikel bedoelde vereiste en in kolom 7 van de tabel in bijlage I, deel 1, bij die verordening wordt aangegeven.

(3)

Brazilië, Canada, Chili, Kroatië, Zuid-Afrika, Zwitserland en de Verenigde Staten van Amerika hebben hun bewakingsprogramma’s voor aviaire influenza ter beoordeling aan de Commissie voorgelegd. De Commissie heeft die programma’s bestudeerd en geconstateerd dat zij aan de voorschriften van artikel 10 van Verordening (EG) nr. 798/2008 voldoen. Die programma’s moeten dan ook worden aangegeven in kolom 7 van de tabel in bijlage I, deel 1, bij die verordening.

(4)

Bij Verordening (EG) nr. 2160/2003 zijn voorschriften voor de bestrijding van salmonella en andere zoönoseverwekkers bij diverse pluimveepopulaties in de Gemeenschap vastgesteld. Bij die verordening zijn communautaire doelstellingen vastgelegd voor de vermindering van de prevalentie van alle salmonellaserotypen die van belang zijn voor de volksgezondheid bij diverse pluimveepopulaties. Met ingang van de in kolom 5 in bijlage I bij die verordening aangegeven data hangt de toelating of handhaving op de in de communautaire regelgeving opgenomen lijst van derde landen voor de betrokken diersoort of categorie, waaruit de lidstaten de onder deze verordening vallende dieren of broedeieren mogen invoeren, af van de indiening door het betrokken derde land bij de Commissie van een bestrijdingsprogramma. Dat programma moet gelijkwaardig zijn aan de door de lidstaten ingediende programma’s en moet door de Commissie worden goedgekeurd.

(5)

Kroatië heeft bij de Commissie zijn bestrijdingsprogramma’s ingediend voor salmonella bij fokpluimvee van Gallus gallus, broedeieren daarvan, legkippen van Gallus gallus, consumptie-eieren daarvan, en voor de fok of de leg bestemde eendagskuikens van Gallus gallus. Die programma’s bieden garanties die gelijkwaardig zijn aan de door Verordening (EG) nr. 2160/2003 geboden garanties. Daarom moeten zij worden goedgekeurd.

(6)

Bij Beschikking 2007/843/EG van de Commissie (5) zijn de door de Verenigde Staten van Amerika, Israël, Canada en Tunesië ingediende bestrijdingsprogramma’s goedgekeurd wat betreft salmonella bij vermeerderingskoppels. De Verenigde Staten van Amerika hebben nu hun aanvullend bestrijdingsprogramma voor salmonella bij voor de leg of de mesterij bestemde eendagskuikens van Gallus gallus bij de Commissie ingediend. Dat programma biedt garanties die gelijkwaardig zijn aan de door Verordening (EG) nr. 2160/2003 geboden garanties. Daarom moet het worden goedgekeurd. Israël verduidelijkte dat zijn salmonellabestrijdingsprogramma alleen geldt voor de productieketen voor vlees van vleeskuikens.

(7)

In het kader van de Overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondstaat inzake de handel in landbouwproducten (6) heeft Zwitserland zijn bestrijdingsprogramma’s voor salmonella bij fokpluimvee van Gallus gallus, broedeieren daarvan, legkippen van Gallus gallus, consumptie-eieren daarvan, voor de fok of de leg bestemde eendagskuikens van Gallus gallus en vleeskuikens aan de Commissie toegezonden. Die programma’s bieden garanties die vergelijkbaar zijn met de door Verordening (EG) nr. 2160/2003 geboden garanties. Voor de duidelijkheid moet dit dan ook worden aangegeven in kolom 9 van de tabel in bijlage I, deel 1, bij Verordening (EG) nr. 798/2008.

(8)

Bepaalde andere derde landen die momenteel in bijlage I, deel 1, bij Verordening (EG) nr. 798/2008 zijn vermeld, hebben nog geen salmonellabestrijdingsprogramma bij de Commissie ingediend, of de reeds ingediende programma’s bieden geen garanties die gelijkwaardig zijn aan de door Verordening (EG) nr. 2160/2003 geboden garanties. Daar de voorschriften van Verordening (EG) nr. 2160/2003 betreffende fok- en gebruikspluimvee van Gallus gallus, eieren daarvan en eendagskuikens van Gallus gallus met ingang van 1 januari 2009 in de Gemeenschap van toepassing zijn, mag de invoer van dergelijk pluimvee en dergelijke eieren uit die derde landen na die datum dan ook niet langer worden toegestaan. De in bijlage I, deel 1, bij Verordening 798/2008/EG opgenomen lijst van derde landen, gebieden, zones of compartimenten moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

Om garanties te bieden die gelijkwaardig zijn aan de door Verordening (EG) nr. 2160/2003 geboden garanties, moeten derde landen waaruit de lidstaten slachtpluimvee van Gallus gallus mogen invoeren, verklaren dat het salmonellabestrijdingsprogramma is toegepast op het koppel van oorsprong en dat dat koppel is getest op de aanwezigheid van salmonellaserotypen die van belang zijn voor de volksgezondheid.

(10)

Bij Verordening (EG) nr. 1177/2006 van de Commissie van 1 augustus 2006 ter uitvoering van Verordening (EG) nr. 2160/2003 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft voorschriften voor het gebruik van specifieke bestrijdingsmethoden in het kader van de nationale programma’s voor de bestrijding van salmonella bij pluimvee (7) zijn voorschriften vastgesteld voor het gebruik van antimicrobiële stoffen en vaccins in het kader van de nationale bestrijdingsprogramma’s.

(11)

Derde landen waaruit de lidstaten slachtpluimvee van Gallus gallus mogen invoeren, moeten verklaren dat de specifieke voorschriften van Verordening (EG) nr. 1177/2006 voor het gebruik van antimicrobiële stoffen en vaccins worden toegepast. Indien antimicrobiële stoffen zijn gebruikt voor andere doeleinden dan de bestrijding van salmonella, moet dit ook in het veterinair certificaat worden vermeld omdat het gebruik daarvan de test op salmonella bij invoer kan beïnvloeden. Het model van veterinair certificaat voor de invoer van slachtpluimvee en pluimvee om in het wild te worden uitgezet anders dan loopvogels, zoals opgenomen in bijlage I, deel 2, bij Verordening (EG) nr. 798/2008, moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(12)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/36

(1)

De toelating van toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de toelatingsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag voor een vergunning voor het in de bijlage opgenomen preparaat ingediend. De krachtens artikel 7, lid 3, van die verordening vereiste gegevens en bescheiden zijn bij de aanvraag verstrekt.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor een preparaat van Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940 (Ecobiol en Ecobiol plus) als toevoegingsmiddel in de categorie „zoötechnische toevoegingsmiddelen” voor mestkippen.

(4)

Uit het advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) van 16 juli 2008 (2) blijkt dat op grond van de door de producent verstrekte gegevens Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940 (Ecobiol en Ecobiol plus) geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid of het milieu en doeltreffend is voor de stabilisatie van de darmflora. De EFSA kwam ook tot de conclusie dat aan Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940 (Ecobiol en Ecobiol plus) geen andere risico’s verbonden zijn die op grond van artikel 5, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 de verlening van een vergunning in de weg zouden staan. Overeenkomstig dat advies heeft het gebruik van het preparaat geen ongunstige gevolgen voor mestkippen. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het rapport over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde communautaire referentielaboratorium was ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van het preparaat blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van dat preparaat zoals omschreven in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/38

(1)

De toelating van toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de toelatingsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag voor een vergunning voor het in de bijlage opgenomen preparaat ingediend. De krachtens artikel 7, lid 3, van die verordening vereiste gegevens en bescheiden zijn bij de aanvraag verstrekt.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor een nieuwe toepassing van het preparaat Saccharomyces cerevisiae CNCM I-1077 (Levucell SC20, Levucell SC10 ME) als toevoegingsmiddel in de categorie „zoötechnische toevoegingsmiddelen” voor lammeren.

(4)

Voor het gebruik van Saccharomyces cerevisiae CNCM I-1077 is bij Verordening (EG) nr. 1200/2005 van de Commissie (2) een vergunning zonder tijdsbeperking voor melkkoeien en mestrunderen en bij Verordening (EG) nr. 226/2007 van de Commissie (3) een vergunning tot en met 22 maart 2017 voor melkgeiten en melkschapen verleend.

(5)

Er zijn nieuwe gegevens ingediend ter staving van een aanvraag van een vergunning voor lammeren. De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 16 juli 2008 (4) geconcludeerd dat Saccharomyces cerevisiae CNCM I-1077 (Levucell SC20/Levucell SC10 ME) geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid of het milieu. Ook kwam zij tot de conclusie dat aan Saccharomyces cerevisiae CNCM I-1077 (Levucell SC20/Levucell SC10 ME) geen andere risico’s verbonden zijn die op grond van artikel 5, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 de verlening van een vergunning in de weg zouden staan. Overeenkomstig dat advies is het gebruik van dat preparaat veilig voor lammeren. In dat advies staat ook dat dat preparaat gunstige gevolgen kan hebben voor het eindgewicht en de gemiddelde dagelijkse gewichtstoename. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het rapport over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde communautaire referentielaboratorium was ingediend.

(6)

Uit de beoordeling van het preparaat blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van dat preparaat zoals omschreven in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/41

(1)

Verordening (EG) nr. 318/2007 van de Commissie (3) stelt de veterinairrechtelijke voorschriften vast voor de invoer van bepaalde vogels, met uitzondering van pluimvee, in de Gemeenschap en de desbetreffende quarantainevoorschriften die na invoer voor deze vogels gelden.

(2)

Bijlage V bij die verordening bevat een lijst van de quarantainevoorzieningen en -stations die door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten zijn erkend voor de invoer van bepaalde vogels, met uitzondering van pluimvee.

(3)

Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk hebben hun erkende quarantainevoorzieningen of -stations aan een herziening onderworpen en hebben de Commissie een bijgewerkte lijst daarvan toegestuurd. De lijst van erkende quarantainevoorzieningen en -stations in bijlage V bij Verordening (EG) nr. 318/2007 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Verordening (EG) nr. 318/2007 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

19.12.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 340/45

(1)

Verordening (EEG) nr. 3076/78 van de Commissie van 21 december 1978 betreffende de invoer van hop uit derde landen (2) en Verordening (EEG) nr. 3077/78 van de Commissie van 21 december 1978 houdende constatering van de gelijkwaardigheid van de verklaringen waarvan uit derde landen ingevoerde hop vergezeld gaat met de communautaire certificaten (3) zijn herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd (4). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de teksten dienen beide verordeningen te worden gecodificeerd en in één tekst te worden samengebracht.

(2)

In artikel 158, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 is bepaald dat hop en hopproducten van herkomst uit derde landen slechts mogen worden ingevoerd indien de kwaliteitsnormen ervan ten minste equivalent zijn aan die welke zijn vastgesteld voor hop of hopproducten die in de Gemeenschap zijn geoogst of die daaruit zijn vervaardigd. In lid 2, van genoemd artikel is evenwel bepaald dat de betrokken producten worden geacht die kenmerken te hebben wanneer zij vergezeld gaan van een door een instantie van het land van oorsprong afgegeven verklaring die is erkend als gelijkwaardig met het certificaat dat wordt vereist voor het in de handel brengen van hop en hopproducten van oorsprong uit de Gemeenschap.

(3)

Bij Verordening (EG) nr. 1850/2006 van de Commissie van 14 december 2006 betreffende de wijze van certificering van hop en hopproducten (5) zijn zeer strikte eisen gesteld voor het in de handel brengen van hopproducten, met name ten aanzien van mengproducten van hop. Er bestaat momenteel geen enkele methode om aan de grenzen doelmatig te controleren of aan deze eisen wordt voldaan. Een controle kan alleen worden vervangen door de verbintenis van de exportlanden om de communautaire eisen voor het in de handel brengen van deze producten na te leven. Het is derhalve noodzakelijk te eisen dat de betrokken producten van herkomst uit derde landen vergezeld gaan van de in artikel 158, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde verklaring.

(4)

Om ervoor te zorgen dat de communautaire voorschriften inzake de certificering van hop in acht worden genomen, moeten de lidstaten controles uitvoeren om na te gaan of de ingevoerde hop voldoet aan de minimumeisen voor het in de handel brengen van hop van Verordening (EG) nr. 1850/2006.

(5)

Enkele derde landen hebben zich ertoe verbonden aan de gestelde eisen voor het in de handel brengen van hop en hopproducten te voldoen en bepaalde diensten gemachtigd gelijkwaardigheidsverklaringen af te geven. Deze verklaringen moeten derhalve worden erkend als gelijkwaardig met de communautaire certificaten en de producten die door deze verklaringen worden gedekt moeten tot het vrije verkeer worden toegelaten.

(6)

Het is aan de bevoegde diensten van de derde landen de in bijlage I vermelde gegevens bij te houden en in een geest van samenwerking aan de Commissie mee te delen.

(7)

Het is dienstig, teneinde de taak van de bevoegde instanties van de lidstaten te vergemakkelijken, de vorm en voor zover nodig de inhoud van de voorgeschreven verklaringen en uittreksels vast te stellen, alsmede de voorwaarden voor het gebruik ervan.

(8)

Gezien de bestaande handelspraktijken, moeten de bevoegde instanties worden gemachtigd om, in geval van opdeling van een zending, onder hun controle een uittreksel van de verklaring te laten opstellen voor elke nieuwe door de opdeling ontstane zending.

(9)

Naar analogie van de communautaire certificeringsregeling moet voor sommige producten op grond van het gebruik ervan worden afgezien van het vorderen van overlegging van de bij deze verordening vastgestelde verklaringen.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

a)

de omschrijving van het product;

b)

de aanduiding van het ras of de rassen;

c)

het land van oorsprong;

d)

de merktekens en nummers die zijn vermeld in vak 9 van de gelijkwaardigheids-verklaring of het uittreksel ervan.

a)

voor hopbellen:

b)

voor uit hop vervaardigde producten de onder a), genoemde gegevens alsmede de plaats en datum van verwerking.

a)

worden aangeboden in kleine verpakkingen bestemd voor de verkoop aan particulieren voor eigen gebruik,

b)

bestemd zijn voor wetenschappelijk en technisch onderzoek,

c)

bestemd zijn voor jaarbeurzen waarvoor de desbetreffende douaneregelingen gelden.