31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/1

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 van de Raad van 27 juli 2006 inzake het Europees Visserijfonds (2) zijn de voorschriften betreffende de communautaire structurele bijstandsverlening in de visserijsector vastgesteld. Met name zijn in hoofdstuk I van titel IV van die verordening de voorwaarden vastgesteld waaronder de lidstaten een financiële bijdrage uit het Europees Visserijfonds (EVF) kunnen ontvangen voor maatregelen voor de aanpassing van de communautaire vissersvloot.

(2)

Het EVF heeft tot doel bij te dragen tot de stappen die sinds de hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB) van 2002 worden ondernomen om de druk op de visbestanden te verminderen, en daarbij voor duurzame sociale en economische omstandigheden voor de betrokken sector te zorgen.

(3)

In het licht van de recente economische situatie, en met name gezien de enorme stijging van de brandstofprijzen, moeten absoluut aanvullende maatregelen worden genomen die zijn gericht op een snellere aanpassing van de communautaire vissersvloot aan de huidige situatie met aandacht voor de noodzaak te zorgen voor duurzame sociale en economische omstandigheden voor de betrokken sector. Die maatregelen dienen bij te dragen tot het bereiken van de algemene doelstellingen die zijn omschreven in artikel 33 van het Verdrag, en van de doelstellingen van het GVB zoals vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 2371/2002 van de Raad van 20 december 2002 inzake de instandhouding en de duurzame exploitatie van de visbestanden in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid (3). In dit verband moeten die maatregelen een antwoord bieden op de onmiddellijke situatie van economische en sociale tegenspoed en tegelijk de structurele overcapaciteit aanpakken.

(4)

Het is belangrijk ervoor te zorgen dat dergelijke maatregelen gelijkelijk beschikbaar zijn voor alle lidstaten en niet leiden tot concurrentieverstoring tussen lidstaten of vloten. Zij moeten dus op communautair niveau worden uitgewerkt en gecoördineerd.

(5)

Bijgevolg is er behoefte aan een communautair initiatief dat een aanvulling vormt op sommige bepalingen van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en tijdelijke afwijkingen mogelijk maakt van de Verordeningen (EG) nr. 2371/2002 en (EG) nr. 1198/2006. Dat initiatief moet daarom voorzien in specifieke maatregelen van algemene aard en de uitvoering van vlootaanpassingsregelingen in de lidstaten waardoor de huidige economische moeilijkheden doeltreffend worden aangepakt en tegelijk de levensvatbaarheid van de visserijsector op lange termijn wordt verzekerd.

(6)

Gezien het uitzonderlijke karakter van die maatregelen en van de economische tegenspoed die ermee moet worden aangepakt, dient de looptijd ervan te worden beperkt tot de kortst mogelijke periode die voldoende is om de beoogde doelstellingen te bereiken.

(7)

Die maatregelen moeten door de lidstaten worden uitgevoerd als onderdeel van hun operationele programma in EVF-verband en worden gefinancierd uit de middelen die hun in dat kader zijn toegewezen.

(8)

Bovendien moeten de lidstaten het recht hebben de acties waarvoor gebruik wordt gemaakt van dergelijke middelen, aan te vullen door bepaalde maatregelen uitsluitend met behulp van nationale middelen zonder financiering uit financiële instrumenten van de Gemeenschap te financieren. Gezien de noodzaak de ernstige situatie waarvoor de visserijsector zich geplaatst ziet, snel aan te pakken, dienen die maatregelen, die tot doel hebben de sector structureel te verbeteren en op lange termijn economisch levensvatbaar te maken, niet onderworpen te zijn aan toepassing van de artikelen 87, 88 en 89 van het Verdrag. Om mogelijke concurrentieverstoringen en effecten op de interne markt te beperken moeten voor die maatregelen bepaalde beperkingen gelden.

(9)

Deze verordening moet voorzien in een bijdrage van de Gemeenschap voor maatregelen voor de definitieve of tijdelijke beëindiging van de visserijactiviteit, voor investeringen aan boord om het vissersvaartuig minder afhankelijk van brandstof te maken, voor sociaaleconomische compensatie en voor bepaalde acties van meer collectieve aard. Ter wille van de doeltreffendheid van die maatregelen en een zo volledig mogelijk gebruik van de beschikbare middelen door de lidstaten, dienen de drempels voor de particuliere bijdrage in de financiering van de maatregelen te worden verlaagd.

(10)

Om bij te dragen tot de herstructurering dienen mogelijkheden voor de tijdelijke stillegging van de visserijactiviteit te worden geopend. Een tijdelijke stillegging van de visserijactiviteit moet met name tot doel hebben de economische baten te vergroten door het herstel van visbestanden te ondersteunen of door gunstiger afzetomstandigheden te bevorderen. Daartoe dienen de lidstaten te worden gestimuleerd om bij de bepaling van de periode van tijdelijke stillegging rekening te houden met overwegingen van biologische dynamiek, seizoensgebondenheid en marktdynamiek. In de context van de economische crisis moet het ook gemakkelijker worden gemaakt de vissers te compenseren die vóór de vaststelling van deze verordening hun activiteit tijdelijk hebben stilgelegd.

(11)

Om de visserijsector te helpen zich aan te passen aan vangsttechnieken waarbij minder brandstof wordt verbruikt, dient de vervanging van bestaande uitrusting aan boord van vissersvaartuigen te worden vergemakkelijkt met het oog op overschakeling op nieuwe vangsttechnieken waarbij minder energie wordt verbruikt. In dit verband moeten extra mogelijkheden worden geboden om bijdragen te verlenen voor investeringen aan boord van de vissersvaartuigen.

(12)

Er dient ook een communautaire bijdrage te worden geleverd voor collectieve acties om deskundigheid op het gebied van energieaudits van vaartuigen te verschaffen aan reders, en om deskundige adviezen te verstrekken over de ontwikkeling van herstructurerings- en moderniseringsplannen en vlootaanpassingsregelingen. Bovendien moet financiering beschikbaar worden gesteld voor proefprojecten om bij vaartuigen, motoren, uitrusting of vistuig het energieverbruik te verlagen.

(13)

Met het oog op de levensvatbaarheid van de visserijsector op lange termijn moet een nieuw instrument worden ingevoerd dat het de lidstaten mogelijk maakt de capaciteit te verlagen en de rentabiliteit van de vloten te vergroten. Dat instrument dient de vorm van vlootaanpassingsregelingen aan te nemen en betrekking te hebben op vloten waarbij de energiekosten gemiddeld ten minste 30 % van de productiekosten uitmaken. Die vlootaanpassingsregelingen moeten leiden tot een verlaging van de capaciteit van de betrokken vloten met ten minste 30 %, uitgedrukt in GT en kW.

(14)

In het geval dat lidstaten in het kader van vlootaanpassingsregelingen maatregelen uitvoeren om de levensvatbaarheid op lange termijn van een of meer van hun vloten te verzekeren door verlaging van de capaciteit, dienen gunstiger voorwaarden te gelden.

(15)

De lidstaten moeten ertoe worden aangemoedigd hun regelingen voor definitieve beëindiging verder uit te breiden met het oog op aanpassing van hun vloten aan de beschikbare hulpbronnen. Bijgevolg dient te worden voorzien in verdere mogelijkheden om een bijdrage te leveren voor definitieve beëindiging. Om de herstructurering te vergemakkelijken moeten verdere mogelijkheden voor de tijdelijke stillegging van de visserijactiviteit worden geopend ten behoeve van de vissers en de reders op wie vlootaanpassingsregelingen betrekking hebben.

(16)

Bovendien moet het de lidstaten die een vlootaanpassingsregeling hebben aangenomen, ook mogelijk worden gemaakt maatregelen voor een gedeeltelijke buitenbedrijfstelling uit te voeren waardoor een kostenefficiënter gebruik wordt gemaakt van de middelen die in het EVF beschikbaar zijn om de capaciteit en het energieverbruik van de betrokken vloot te verminderen. In het kader van die maatregelen voor een gedeeltelijke buitenbedrijfstelling dient reders die een of meer van hun vaartuigen aan de vloot onttrekken, de mogelijkheid te worden geboden een deel van de ingetrokken capaciteit opnieuw te gebruiken voor een nieuw, kleiner en minder energie verbruikend vaartuig. Voorts moet de lidstaten worden toegestaan een beperkte hoeveelheid van de totale capaciteit die in het kader van de vlootaanpassingsregeling is ingetrokken, toe te wijzen aan nieuwe vaartuigen. In een dergelijk geval dienen alleen voor het definitief ingetrokken deel van de capaciteit middelen beschikbaar te worden gesteld.

(17)

Het is dienstig dat de verplichtingen van de lidstaten inzake beheer en controle bedoeld in artikel 70 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en de correctiemechanismen van artikel 97 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 in het kader van deze verordening van toepassing zijn.

(18)

Het niet realiseren van de minimale capaciteitsvermindering met 30 % die is voorgeschreven in een vlootaanpassingsregeling, en het niet nakomen van de voorschriften voor tijdelijke stillegging, definitieve beëindiging of gedeeltelijke buitenbedrijfstelling worden beschouwd als onregelmatigheden in de zin van artikel 97 van Verordening (EG) nr. 1198/2006.

(19)

Gezien het spoedeisende karakter van de situatie en de noodzaak van een onmiddellijk optreden in alle lidstaten, dient de communautaire medefinanciering uit het EVF van de maatregelen in het kader van dit initiatief te worden verhoogd tot 95 %. Evenzo is het belangrijk dat die middelen binnen kortere dan de gebruikelijke termijnen voor de lidstaten beschikbaar zijn, en dat de uitgaven vanaf de inwerkingtreding van deze verordening voor vergoeding in aanmerking komen.

(20)

Gezien de urgentie van de situatie moet een uitzondering worden gemaakt op de periode van zes weken, bedoeld in punt I.3 van het Protocol betreffende de rol van de nationale parlementen in de Europese Unie, dat is gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en de Verdragen tot oprichting van de Europese Gemeenschappen,

a)

algemene maatregelen die een aanvulling vormen op en afwijken van sommige bepalingen van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en

b)

bijzondere maatregelen die een aanvulling vormen op en afwijken van sommige bepalingen van de Verordeningen (EG) nr. 2371/2002 en (EG) nr. 1198/2006 en waaraan de voorwaarde is verbonden dat een vlootaanpassingsregeling als bedoeld in artikel 12 wordt uitgevoerd.

a)

de tijdelijke stillegging van de visserijactiviteit vóór 31 december 2008 begon, en

b)

de begunstigde ondernemingen tot en met 31 januari 2009 komen te vallen onder herstructureringsmaatregelen zoals vlootaanpassingsregelingen, plannen voor de aanpassing van de visserijinspanning, nationale plannen voor buitenbedrijfstelling, visplannen en andere herstructurerings-/moderniseringsmaatregelen.

a)

een deel van de vaste kosten die de eigenaar van het vaartuig maakt wanneer het vaartuig afgemeerd ligt in de haven, zoals havengelden, verzekeringskosten, onderhoudskosten en aan leningen verbonden financiële kosten;

b)

een deel van het basisloon van de vissers.

a)

de uitvoering van energieaudits voor groepen vaartuigen en

b)

deskundige advisering over de ontwikkeling van herstructurerings- of moderniseringsplannen, met inbegrip van de in artikel 12 bedoelde vlootaanpassingsregelingen.

a)

de vlootaanpassingsregeling resulteert uiterlijk op 31 december 2012 in een definitieve verlaging met ten minste 30 % van de vangstcapaciteit van de vloot of het vlootsegment waarop die regeling betrekking heeft; na goedkeuring door de Commissie mag deze drempel worden verlaagd tot minimaal 20 % in het geval dat de vlootaanpassingsregeling betrekking heeft op een lidstaat waarvan de vloot minder dan 100 werkzame vaartuigen omvat of minder dan 12 000 BT telt, of wanneer een programma tot aanpassing van de vloot slechts geldt voor vaartuigen van minder dan 12 m, en een verlaging met 30 % onevenredig afbreuk zou doen aan de levensvatbaarheid van de aan de visserij verwante activiteiten die afhankelijk zijn van die vloot; en

b)

de vlootaanpassingsregeling bevat de lijst van de vaartuigen waarop die regeling betrekking heeft, geïdentificeerd door middel van hun naam en hun nummer in het communautaire gegevensbestand over de vissersvloot.

a)

gedurende de twee jaren die voorafgingen aan de datum van aanneming van de vlootaanpassingsregeling, moet het vaartuig een visserijactiviteit hebben uitgeoefend die ten minste 120 zeedagen per jaar in beslag nam; en

b)

het vaartuig moet op 31 juli 2008 operationeel zijn.

a)

drie maanden vóór de definitieve intrekking van het vaartuig of tijdens de periode waarin de motor wordt vervangen; ten hoogste drie extra maanden kunnen worden toegekend als de werkzaamheden voor de vervanging van de motor nog steeds aan de gang zijn;

b)

zes weken in het geval van de andere in een vlootaanpassingsregeling opgenomen vaartuigen, voor zover die vaartuigen vallen onder een van de andere in artikel 12, lid 2, bedoelde maatregelen.

a)

de vaste kosten die de eigenaar van het vaartuig maakt wanneer het vaartuig afgemeerd ligt in de haven, zoals havengelden, verzekeringskosten, onderhoudskosten en aan leningen verbonden financiële kosten;

b)

een deel van het basisloon van de vissers.

a)

de erin opgenomen vaartuigen gebruiken hetzelfde type vistuig, en

b)

de erin opgenomen vaartuigen zijn goed voor ten minste 70 % van de capaciteit van de vloot die in de lidstaat dat type vistuig gebruikt.

a)

de verplichting dat personen of ondernemingen die steun ontvangen, overeenkomstig artikel 6, lid 1, onder b), onder herstructureringsmaatregelen komen te vallen;

b)

de verplichtingen in verband met de vermindering van de vangstcapaciteit, de definitieve beëindiging of tijdelijke stillegging van de visserijactiviteit in een vlootaanpassingsregeling overeenkomstig de artikelen 12, 14 en 15;

c)

de vermindering van de vangstcapaciteit in het kader van de gedeeltelijke buitenbedrijfstelling gerealiseerd overeenkomstig de artikelen 17, 18 en 19.

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/9

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/11

(1)

Verordening (EG) nr. 999/2001 stelt voorschriften vast voor het toezicht op overdraagbare spongiforme encefalopathieën bij runderen, schapen en geiten en voor uitroeiingsmaatregelen die genomen moeten worden na bevestiging van een overdraagbare spongiforme encefalopathie (TSE) bij schapen en geiten.

(2)

In bijlage VII bij Verordening (EG) nr. 999/2001 zijn uitroeiingsmaatregelen vastgesteld die moeten worden genomen na bevestiging van de uitbraak van een TSE bij schapen en geiten.

(3)

Hoewel al ruim tweehonderd jaar bekend is dat TSE's voorkomen bij schapen en geiten, zijn er geen bewijzen voor een verband tussen uitbraken van TSE's bij die dieren en uitbraken van TSE's bij mensen. Niettemin heeft de Commissie in 2000 op basis van de beperkte wetenschappelijke kennis die toen beschikbaar was, een omvattende reeks maatregelen getroffen voor het toezicht op en de preventie, bestrijding en uitroeiing van TSE's bij schapen en geiten, om de aanschaf van materiaal van schapen en geiten zo veilig mogelijk te maken.

(4)

Die maatregelen hebben tot doel zoveel mogelijk gegevens te verzamelen over de prevalentie van andere TSE's dan boviene spongiforme encefalopathie (BSE) bij schapen en geiten en over mogelijke verbanden met BSE en de overdraagbaarheid op mensen. De maatregelen hebben ook tot doel het uitbreken van TSE's zoveel mogelijk te beperken. De maatregelen omvatten de verwijdering van gespecificeerd risicomateriaal, een programma voor uitgebreid actief toezicht, maatregelen voor met TSE's besmette koppels, en vrijwillige fokprogramma's om de resistentie tegen TSE's in de schapenpopulatie te verhogen. Sinds de invoering van die maatregelen is op basis van de informatie die is verkregen uit de in de lidstaten uitgevoerde programma's voor actieve bewaking, geen epidemiologisch verband vastgesteld tussen andere TSE's dan BSE bij schapen en geiten en TSE's bij mensen.

(5)

Artikel 7 van Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 28 januari 2002 tot vaststelling van de algemene beginselen en voorschriften van de levensmiddelenwetgeving, tot oprichting van een Europese Autoriteit voor voedselveiligheid en tot vaststelling van procedures voor voedselveiligheidsaangelegenheden (2) bepaalt dat in specifieke situaties waarin na beoordeling van de beschikbare informatie de mogelijkheid van schadelijke gevolgen voor de gezondheid is geconstateerd, maar er nog wetenschappelijke onzekerheid heerst, in afwachting van nadere wetenschappelijke gegevens ten behoeve van een volledigere risicobeoordeling voorlopige maatregelen voor risicomanagement kunnen worden vastgesteld om een hoog niveau van gezondheidsbescherming te waarborgen. Dat artikel bepaalt ook dat die maatregelen evenredig moeten zijn en de handel niet meer mogen beperken dan nodig is om het nagestreefde hoge niveau van gezondheidsbescherming te verwezenlijken, rekening houdend met de technische en economische haalbaarheid en andere ter zake dienende factoren. De maatregelen dienen binnen een redelijke termijn opnieuw te worden bezien.

(6)

Op 8 maart 2007 heeft de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) een advies uitgebracht over bepaalde aspecten met betrekking tot het risico van TSE's bij schapen en geiten (3). In dat advies concludeerde de EFSA dat „er geen aanwijzingen zijn voor een epidemiologisch of moleculair verband tussen klassieke en/of atypische scrapie en TSE's bij mensen. Het BSE-agens is het enige zoönotische TSE-agens. Gezien de diversiteit van andere dierlijke TSE-agentia is het echter niet mogelijk de overdraagbaarheid ervan op mensen uit te sluiten.” Voorts wordt geconcludeerd dat „de in de Gemeenschapswetgeving beschreven onderscheidende tests die gebruikt moeten worden om scrapie van BSE te onderscheiden, tot dusver betrouwbaar lijken te zijn om BSE van klassieke en atypische scrapie te onderscheiden. Volgens de huidige stand van de wetenschappelijke kennis kan echter niet worden aangenomen dat de diagnostische gevoeligheid en de specificiteit van de tests perfect zijn.”

(7)

Ingevolge dat advies en in het kader van de mededeling van de Commissie „Het TSE-stappenplan” van 15 juli 2005 (4) en in lijn met het werkprogramma 2006-2007 van SANCO inzake TSE's van 21 november 2006 (5) is Verordening (EG) nr. 727/2007 van de Commissie van 26 juni 2007 tot wijziging van de bijlagen I, III, VII en X bij Verordening (EG) nr. 999/2001 van het Europees Parlement en de Raad houdende vaststelling van voorschriften inzake preventie, bestrijding en uitroeiing van bepaalde overdraagbare spongiforme encefalopathieën (6) vastgesteld. De bij Verordening (EG) nr. 727/2007 in Verordening (EG) nr. 999/2001 aangebrachte wijzigingen hadden tot doel de maatregelen die oorspronkelijk met betrekking tot TSE's bij schapen en geiten waren genomen, aan te passen in het licht van het geactualiseerde wetenschappelijke bewijsmateriaal. Bij Verordening (EG) nr. 999/2001, als gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 727/2007, is bijgevolg de verplichting opgeheven om het gehele koppel te ruimen en wordt voorzien in bepaalde alternatieve maatregelen voor het ruimen bij bevestiging van een uitbraak van een TSE in een schapen- en geitenbedrijf indien de aanwezigheid van BSE werd uitgesloten. Rekening houdend met het feit dat de schapen- en geitensector niet overal in de Gemeenschap dezelfde kenmerken vertoont, voorziet Verordening (EG) nr. 999/2001, als gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 727/2007, met name in de mogelijkheid voor de lidstaten om een alternatief beleid te voeren, zoals vastgesteld in Verordening (EG) nr. 727/2007, naargelang van de specifieke kenmerken van de sector in elke lidstaat.

(8)

Op 17 juli 2007 heeft Frankrijk in zaak T-257/07 bij het Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen tegen de Europese Commissie een vordering ingesteld tot gedeeltelijke nietigverklaring van punt 2.3, onder b) iii), punt 2.3, onder d), en punt 4 van hoofdstuk A van bijlage VII bij Verordening (EG) nr. 999/2001, als gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 727/2007, met name betreffende de maatregelen die ten aanzien van met een TSE besmette koppels moeten worden getroffen, of anders tot algehele nietigverklaring van die verordening. In zijn Beschikking van 28 september 2007 (7) heeft het Gerecht besloten die bepalingen buiten toepassing te laten in afwachting dat een definitieve uitspraak wordt gedaan.

(9)

In de Beschikking van 28 september 2007 werd de evaluatie van de Commissie van de beschikbare wetenschappelijke gegevens over de mogelijke risico's in twijfel getrokken. De Commissie heeft vervolgens de hulp van de EFSA ingeroepen bij de verduidelijking van de twee hoofdstellingen waarop Verordening (EG) nr. 727/2007 werd gebaseerd. Ten eerste de afwezigheid van wetenschappelijke bewijzen dat andere TSE-agentia dan BSE als zoönotische agentia kunnen worden beschouwd. Ten tweede de mogelijkheid om door middel van moleculaire en biologische tests het onderscheid te maken tussen BSE en andere dierlijke TSE's bij schapen en geiten. Op 24 januari 2008 heeft de EFSA de wetenschappelijke en technische verduidelijking (8) vastgesteld betreffende de interpretatie van sommige aspecten van de conclusies van haar advies van 8 maart 2007 waarmee bij de vaststelling van Verordening (EG) nr. 727/2007 rekening was gehouden.

(10)

Met betrekking tot de overdraagbaarheid van TSE's bevestigde de EFSA dat:

(11)

De EFSA kan echter de overdraagbaarheid op mensen van nóg andere TSE-agentia dan BSE niet uitsluiten daar:

(12)

Uit de verduidelijkingen van de EFSA blijkt dat de biodiversiteit van de ziekteverwekkers bij schapen en geiten een belangrijk element is waardoor het niet mogelijk is de overdraagbaarheid op mensen uit te sluiten, en dat die biodiversiteit de waarschijnlijkheid vergroot dat een van de TSE-agentia overdraagbaar is. De EFSA erkent echter dat er geen wetenschappelijke bewijzen zijn voor een rechtstreeks verband tussen andere TSE's bij schapen en geiten dan BSE en TSE's bij mensen. Het standpunt van de EFSA dat de overdraagbaarheid van TSE-agentia bij schapen en geiten op mensen niet is uit te sluiten, is gebaseerd op experimentele onderzoeken op modellen van de barrière naar de menselijke soort en dierenmodellen (primaten en muizen). Bij die modellen wordt echter geen rekening gehouden met de genetische kenmerken van mensen die van grote invloed zijn op de relatieve gevoeligheid voor prionziekten. Zij vertonen ook beperkingen ten aanzien van de extrapolatie van de resultaten naar de natuurlijke omstandigheden, met name wat betreft de vraag hoe goed zij de barrière naar de menselijke soort weergeven en de onzekerheid over de vraag hoe goed de gebruikte experimentele inoculatieroute de blootstelling in natuurlijke omstandigheden weergeeft. Op grond daarvan kan worden aangenomen dat, hoewel een risico van overdraagbaarheid van TSE-agentia bij schapen en geiten op mensen niet is uit te sluiten, dat risico uiterst laag zou zijn, rekening houdend met het feit dat het bewijs voor de overdraagbaarheid gebaseerd is op experimentele modellen die de natuurlijke omstandigheden betreffende de barrière naar de menselijke soort en de werkelijke besmettingsroutes niet weergeven.

(13)

Met betrekking tot de onderscheidende tests bevestigde de EFSA dat:

(14)

Ingevolge een verzoek van de Commissie om verduidelijking omtrent de vraag of de afwezigheid van statistisch toereikende gegevens over de prestaties van de tests wordt gecompenseerd door de geldende procedure, die een ringonderzoek met aanvullende moleculaire testmethoden in verschillende laboratoria en een evaluatie door een deskundigenpanel onder voorzitterschap van het communautaire referentielaboratorium voor TSE's omvat, verklaarde de EFSA dat:

(15)

De EFSA erkende dat de bij Verordening (EG) nr. 999/2001 vastgestelde onderscheidende tests handige middelen zijn die overeenkomstig het doel zorgen voor de snelle en reproduceerbare identificatie van TSE-gevallen waarvan de signatuur verenigbaar is met het agens van klassieke BSE. Aangezien er geen wetenschappelijk bewijs is voor de co-infectie van BSE en andere TSE-agentia bij schapen en geiten in natuurlijke omstandigheden en aangezien de prevalentie van BSE bij schapen, in voorkomend geval, of geiten zeer laag is en bijgevolg de mogelijkheid van co-infectie nog geringer zou zijn, zou het aantal gemiste BSE-gevallen bij schapen en geiten uiterst laag zijn. Het is dan ook passend de onderscheidende tests, hoewel zij niet als perfect kunnen worden aangemerkt, als een geschikt middel te beschouwen voor de verwezenlijking van de doelstellingen van Verordening (EG) nr. 999/2001 op het gebied van de uitroeiing van TSE's.

(16)

In haar advies van 25 januari 2007 (9) heeft de EFSA een raming gemaakt van de waarschijnlijke prevalentie van BSE bij schapen. De autoriteit concludeerde dat er in hoogrisicolanden minder dan 0,3 tot 0,5 gevallen van BSE per 10 000 gezonde geslachte dieren voorkomen. De EFSA verklaarde voorts dat „met een betrouwbaarheid van 95 % het aantal gevallen gelijk is aan of lager is dan vier per miljoen schapen; met een betrouwbaarheidsniveau van 99 % wordt het aantal gevallen gelijk aan of lager dan zes per miljoen. Daar nog geen geval van BSE bij schapen is bevestigd, is de meest waarschijnlijke prevalentie nul.” Sinds de invoering in 2005 van de procedure van de onderscheidende tests, zoals beschreven in punt 3.2, onder c), van hoofdstuk C van bijlage X bij Verordening (EG) nr. 999/2001, zijn 2 798 onderscheidende tests uitgevoerd op met TSE's besmette schapen en zijn 265 onderscheidende tests uitgevoerd op met TSE's besmette geiten, en geen van de gevallen is als BSE-achtig bevestigd.

(17)

Bij de uitvoering van het beleid van de Gemeenschap wordt een hoog niveau van bescherming van het leven en de gezondheid van de mens gewaarborgd. Maatregelen van de Gemeenschap inzake levensmiddelen en diervoeders moeten berusten op een deugdelijke beoordeling van de mogelijke risico's voor de gezondheid van mens en dier en moeten, met inachtneming van de beschikbare wetenschappelijke gegevens, gericht zijn op handhaving of, indien vanuit wetenschappelijk oogpunt gerechtvaardigd, verhoging van het niveau van bescherming van de gezondheid van mens en dier. Het is echter onmogelijk de volledige uitschakeling van risico's als realistisch doel in overweging te nemen bij beslissingen inzake risicobeheer op het gebied van voedselveiligheid, waarbij de kosten en de baten van risicobeperkende maatregelen zorgvuldig moeten worden afgewogen om de evenredigheid van de maatregel te garanderen. Het behoort tot de taak en de verantwoordelijkheid van de risicomanager om te beslissen welk risiconiveau aanvaardbaar is, rekening houdend met alle aspecten van een wetenschappelijke risicobeoordeling.

(18)

De Commissie is, in de uitvoering van haar taak als risicomanager op EU-niveau, verantwoordelijk voor het vaststellen van het aanvaardbare risiconiveau en voor het vaststellen van de meest geschikte maatregelen om een hoog niveau van bescherming van de volksgezondheid in stand te houden. Zij heeft de recentste wetenschappelijke informatie over de overdraagbaarheid van TSE's op mensen opnieuw bekeken en geëvalueerd. Naar haar oordeel zijn de bestaande risico's momenteel zeer gering.

(19)

De in bijlage VII bij Verordening (EG) nr. 999/2001 beschreven maatregelen moeten dan ook opnieuw worden geëvalueerd om ervoor te zorgen dat zij voor de lidstaten en de ondernemingen geen lasten meebrengen die niet aan het gegeven risiconiveau zijn aangepast en niet evenredig zijn aan het beoogde doel.

(20)

De in bijlage VII bij Verordening (EG) nr. 999/2001 vastgestelde maatregelen moeten bijgevolg worden gewijzigd om het de lidstaten mogelijk te maken af te zien van de naleving van de verplichting tot volledige of gedeeltelijke ruiming van beslagen indien bij schapen of geiten een geval van TSE wordt geconstateerd.

(21)

Verordening (EG) nr. 999/2001 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(22)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/20

(1)

In Verordening (EG) nr. 716/2007 wordt een gemeenschappelijk kader voor de systematische productie van communautaire statistieken van de structuur en de activiteit van buitenlandse filialen vastgesteld.

(2)

Het is nodig de definities van de kenmerken van variabelen over onderzoek en ontwikkeling in de gemeenschappelijke module over statistieken van buitenlandse filialen in het binnenland aan te passen.

(3)

Ook moeten de niveaus van de indeling naar economische activiteit worden aangepast nu Verordening (EG) nr. 1893/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 tot vaststelling van de statistische classificatie van economische activiteiten NACE Rev. 2 (2) is vastgesteld.

(4)

Verordening (EG) nr. 716/2007 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité statistisch programma,

1.

Sectie 2 van bijlage I wordt vervangen door de tekst in bijlage I bij deze verordening.

2.

De tabel met de niveaus 1 en 2 van de indeling naar economische activiteit in bijlage III wordt vervangen door de tabel in bijlage II bij deze verordening.

3.

De tabel met niveau 3 van de indeling naar economische activiteit in bijlage III wordt vervangen door de tabel in bijlage III bij deze verordening.

—

wat niveau 1 en 2 betreft, vanaf 1 januari 2010 (voor referentiejaar 2010 en volgende) toe;

—

wat niveau 3 betreft, vanaf 1 januari 2008 (voor referentiejaar 2008 en volgende) toe.

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/28

(1)

Verordening (EG) nr. 996/97 van de Commissie van 3 juni 1997 betreffende de opening en de wijze van beheer van een tariefcontingent voor de invoer van bevroren omlopen van runderen van GN-code 0206 29 91 (2) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd (3). Aangezien nieuwe wijzigingen nodig zijn, dient ter wille van de duidelijkheid tot herschikking van deze verordening te worden overgegaan.

(2)

De Gemeenschap heeft krachtens lijst CXL de verplichting op zich genomen voor bevroren omlopen van runderen van GN-code 0206 29 91 een tariefcontingent van 1 500 t per jaar te openen. Dit meerjarige contingent voor telkens op 1 juli beginnende perioden van twaalf maanden moet worden geopend en de betrokken uitvoeringsbepalingen moeten worden vastgesteld.

(3)

Bij Verordening (EG) nr. 376/2008 van de Commissie (4) zijn gemeenschappelijke uitvoeringsbepalingen inzake het stelsel van invoer-, uitvoer- en voorfixatiecertificaten voor landbouwproducten vastgesteld. Bij Verordening (EG) nr. 382/2008 van de Commissie (5) zijn de bijzondere bepalingen voor de toepassing van het stelsel van invoercertificaten in de sector rundvlees vastgesteld.

(4)

Verordening (EG) nr. 1301/2006 van de Commissie van 31 augustus 2006 houdende gemeenschappelijke voorschriften voor het beheer van door middel van een stelsel van invoercertificaten beheerde invoertariefcontingenten voor landbouwproducten (6) is van toepassing op de invoercertificaten voor de invoertariefcontingentperioden die op en na 1 januari 2007 beginnen.

(5)

Argentinië moet met het oog op een doeltreffend beheer van de invoer van vlees van oorsprong en van herkomst uit dat land, echtheidscertificaten voor dat vlees afgeven, waarmee de oorsprong van het vlees wordt gegarandeerd. Het model van deze certificaten en de voorschriften voor het gebruik ervan moeten worden vastgesteld.

(6)

Het echtheidscertificaat moet worden afgegeven door een instantie in Argentinië. Deze instantie moet alle garanties bieden die nodig zijn om het goed functioneren van de betrokken regeling te waarborgen.

(7)

Om een deugdelijk beheer van de invoer van bevroren omlopen van oorsprong en van herkomst uit Argentinië te garanderen, is het passend in voorkomend geval te bepalen dat de invoercertificaten pas worden afgegeven na verificatie van met name de in de echtheidscertificaten vermelde gegevens.

(8)

Voor de andere landen dient het contingent uitsluitend op basis van communautaire invoercertificaten te worden beheerd, waarbij op bepaalde bijzondere punten van de ter zake toepasselijke bepalingen wordt afgeweken.

(9)

De lidstaten moeten gegevens over de betrokken invoer meedelen.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

a)

700 t van oorsprong en van herkomst uit Argentinië;

b)

800 t van oorsprong en van herkomst uit andere derde landen.

a)

in vak 8 de vermelding van het land van oorsprong en, met betrekking tot de in artikel 1, lid 3, onder a), vermelde hoeveelheid, een kruisje bij het vak „ja”;

b)

in vak 20, ten minste een van de in bijlage I opgenomen vermeldingen.

a)

moet als zodanig door Argentinië zijn erkend;

b)

moet zich ertoe verbinden de op de echtheidscertificaten aangebrachte vermeldingen te verifiëren;

c)

moet zich ertoe verbinden de Commissie en de lidstaten desgevraagd alle inlichtingen te verstrekken die nodig zijn ter beoordeling van de op de echtheidscertificaten aangebrachte vermeldingen.

a)

uiterlijk op 31 augustus na afloop van elke invoertariefcontingentperiode, de hoeveelheden producten, ook als deze nul bedragen, waarvoor invoercertificaten zijn afgegeven gedurende de voorgaande invoertariefcontingentperiode;

b)

uiterlijk op 31 oktober na afloop van elke invoertariefcontingentperiode, de hoeveelheden producten, ook als deze nul bedragen, waarvoor invoercertificaten of gedeelten daarvan niet zijn gebruikt en die overeenstemmen met het verschil tussen de op de achterzijde van de invoercertificaten afgeschreven hoeveelheden en de hoeveelheden waarvoor die invoercertificaten waren afgegeven.

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/37

(1)

Artikel 11, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1301/2006 van de Commissie van 31 augustus 2006 houdende gemeenschappelijke voorschriften voor het beheer van door middel van een stelsel van invoercertificaten beheerde invoertariefcontingenten voor landbouwproducten (2) voorziet in bepaalde voorschriften met betrekking tot mededelingen van de lidstaten aan de Commissie. Het bepaalde in Verordening (EG) nr. 1301/2006 is van toepassing onverminderd eventuele in sectorale regelingen vastgestelde aanvullende voorwaarden of afwijkingen. Aan de hand van verordeningen van de Commissie die specifiek betrekking hebben op bepaalde contingenten in de sector rundvlees, dienen meer gedetailleerde voorschriften met betrekking tot de mededelingen inzake invoercertificaten in de sector rundvlees te worden vastgesteld. Met name om de voorschriften inzake de uiterste datum voor de mededelingen met betrekking tot de hoeveelheden waarvoor invoercertificaten worden afgegeven, te verduidelijken, dienen voor elk betrokken invoertariefcontingent dergelijke voorschriften te worden vastgesteld en dient derhalve op dat punt te worden afgeweken van artikel 11, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1301/2006. De volgende verordeningen moeten dienovereenkomstig worden gewijzigd:

(2)

Het bij Verordening (EG) nr. 2092/2004 geopende tariefcontingent wordt beheerd op basis van door het betrokken derde land af te geven documenten. Bijgevolg dient te worden verduidelijkt dat de voorschriften van hoofdstuk III van Verordening (EG) nr. 1301/2006 van toepassing zijn voor de overeenkomstig Verordening (EG) nr. 2092/2004 afgegeven invoercertificaten, onverminderd aanvullende voorwaarden die in deze verordening zijn vastgesteld.

(3)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

1.

Het volgende artikel 9 bis wordt ingevoegd:

„Artikel 9 bis

1.   In afwijking van artikel 11, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1301/2006 delen de lidstaten de Commissie de volgende gegevens mee:

2.   Uiterlijk op 31 oktober na afloop van elke invoertariefcontingentsperiode delen de lidstaten de Commissie de hoeveelheden producten mee die tijdens de voorgaande invoertariefcontingentsperiode daadwerkelijk in het vrije verkeer zijn gebracht.

Vanaf het begin van de invoertariefcontingentsperiode op 1 juli 2009 verstrekken de lidstaten de Commissie evenwel gegevens over de hoeveelheden producten die met ingang van 1 juli 2009 in het vrije verkeer zijn gebracht overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1301/2006.

3.   De in lid 1 en lid 2, eerste alinea, van dit artikel bedoelde mededelingen worden gedaan zoals vermeld in de bijlagen IV, V en VI bij deze verordening en er dient gebruik te worden gemaakt van de in bijlage V bij Verordening (EG) nr. 382/2008 (10) van de Commissie vermelde productcategorieën.

2.

De nieuwe bijlagen IV, V en VI, waarvan de tekst in bijlage I bij deze verordening is opgenomen, worden toegevoegd.

1.

Artikel 6 wordt vervangen door:

„Artikel 6

De bepalingen van Verordening (EG) nr. 376/2008 van de Commissie (11), hoofdstuk III, van Verordening (EG) nr. 1301/2006 van de Commissie (12) en Verordening (EG) nr. 382/2008 van de Commissie (13) zijn van toepassing, tenzij in de onderhavige verordening anders is bepaald.

2.

Het volgende artikel 7 bis wordt ingevoegd:

„Artikel 7 bis

1.   In afwijking van artikel 11, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1301/2006 delen de lidstaten de Commissie de volgende gegevens mee:

2.   Uiterlijk op 30 april na afloop van elke invoertariefcontingentsperiode delen de lidstaten de Commissie de hoeveelheden producten mee die tijdens de voorgaande invoertariefcontingentsperiode daadwerkelijk in het vrije verkeer zijn gebracht.

Vanaf de invoertariefcontingentsperiode die ingaat op 1 januari 2009 verstrekken de lidstaten de Commissie evenwel gegevens over de hoeveelheden producten die met ingang van 1 januari 2009 in het vrije verkeer zijn gebracht overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1301/2006.

3.   De in lid 1 en lid 2, eerste alinea, van dit artikel bedoelde mededelingen worden gedaan zoals vermeld in de bijlagen IV, V en VI bij deze verordening en er dient gebruik te worden gemaakt van de in bijlage V bij Verordening (EG) nr. 382/2008 vermelde productcategorieën.”.

3.

De nieuwe bijlagen IV, V en VI, waarvan de tekst in bijlage II bij deze verordening is opgenomen, worden toegevoegd.

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/44

(1)

In de bijlage bij Verordening (EG) nr. 414/2008 van de Commissie (2) is de lijst vastgesteld van de kaassoorten die in aanmerking komen voor steun voor de particuliere opslag in de opslagperiode 2008/2009.

(2)

De Roemeense autoriteiten hebben gevraagd om voor bepaalde kaassoorten te mogen deelnemen aan de regeling inzake steun voor de particuliere opslag in de opslagperiode 2008/2009.

(3)

Op grond van het Roemeense verzoek en van de huidige marktsituatie voor bewaarkaas, moeten bepaalde soorten Roemeense bewaarkaas waarvoor de marktsituatie baat zou vinden bij steun voor de particuliere opslag, in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 414/2008 worden opgenomen voor een hoeveelheid die zou moeten volstaan om de kaasmarkt te stabiliseren.

(4)

Verordening (EG) nr. 414/2008 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/46

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 40/2008 van de Raad van 16 januari 2008 tot vaststelling, voor 2008, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de wateren van de Gemeenschap en, voor vaartuigen van de Gemeenschap, in andere wateren met vangstbeperkingen van toepassing zijn, en tot vaststelling van de bij de visserij in acht te nemen voorschriften (3) zijn quota voor 2008 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2008 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Derhalve moet het worden verboden op dit bestand te vissen en vis uit dit bestand aan boord te houden, over te laden en aan te voeren,

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/48

(1)

Een van de bijzondere voedingsdoelen in Richtlijn 2008/38/EG van de Commissie van 5 maart 2008 tot vaststelling van de lijst van bestemmingen voor diervoeders met bijzonder voedingsdoel (2) is „ondersteuning van de nierfunctie bij chronische nierinsufficiëntie”.

(2)

Bij Verordening (EG) nr. 163/2008 (3) heeft de Commissie een vergunning verleend voor het preparaat lanthaancarbonaat-octahydraat als zoötechnisch toevoegingsmiddel voor katten. Die vergunning was gebaseerd op een advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) van 18 september 2007 (4). Volgens dat advies leidt toevoeging van dat preparaat aan het voer tot een geringere uitscheiding van fosfor in de urine en een grotere uitscheiding in de feces, in samenhang met een lagere schijnbare verteerbaarheid van fosfor. De EFSA kwam tot de conclusie dat het preparaat de fosforopname van volwassen katten kan verlagen.

(3)

Diervoeder met een laag fosforgehalte is al in Richtlijn 2008/38/EG opgenomen onder het voedingsdoel „ondersteuning van de nierfunctie bij chronische nierinsufficiëntie”. Hetzelfde positieve effect kan worden verkregen als de opname van fosfor uit het voer wordt verlaagd. Daarom moet lanthaancarbonaat-octahydraat in de lijst van bestemmingen in deel B van bijlage I bij Richtlijn 2008/38/EG worden opgenomen onder het voedingsdoel „ondersteuning van de nierfunctie bij chronische nierinsufficiëntie”.

(4)

Richtlijn 2008/38/EG moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/50

(1)

In hoofdstuk I, deel V, van Besluit nr. 1/95 van de Associatieraad EG-Turkije van 22 december 1995 inzake de tenuitvoerlegging van de slotfase van de douane-unie (2) is de handelsregeling voor verwerkte landbouwproducten vastgesteld.

(2)

In Besluit nr. 1/97 van de Associatieraad EG-Turkije van 29 april 1997 betreffende de regeling voor bepaalde verwerkte landbouwproducten (3) zijn de jaarlijkse contingenten voor bepaalde goederen vastgesteld.

(3)

Onlangs zijn de onderhandelingen over nieuwe handelsverbeteringen afgesloten, die een verdieping en verruiming van de douane-unie en een verbetering van de economische convergentie in verband met de uitbreiding van de Gemeenschap op 1 mei 2004 beogen. Tot deze verbeteringen behoren concessies in de vorm van rechtenvrije tariefcontingenten (met name voor de goederen die onder Besluit nr. 1/97 vallen). Dat besluit moet bijgevolg worden ingetrokken.

(4)

Voor invoer buiten de contingenten blijven de huidige handelsbepalingen uit Besluit nr. 1/95 van de Associatieraad EG-Turkije van kracht,

31.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 202/62

(1)

Bij brief van 15 juni 2004 werd de Commissie er door een inwoner van het Verenigd Koninkrijk van in kennis gesteld dat de Shetland Islands Council, de overheidsinstantie van het Verenigd Koninkrijk voor de Shetlandeilanden, aan de visserijsector steun heeft verleend, waarbij mogelijk sprake zou zijn van onrechtmatige staatssteun. Bij brieven van 24 augustus 2004, 4 februari 2005, 11 mei 2005 en 16 december 2005 verzocht de Commissie het Verenigd Koninkrijk inlichtingen over die steun te verstrekken. Het Verenigd Koninkrijk verstrekte de Commissie nadere inlichtingen bij brieven van 10 december 2004, 6 april 2005, 8 september 2005 en 31 januari 2006.

(2)

Bij brief van 13 september 2006 bracht de Commissie het Verenigd Koninkrijk op de hoogte van haar besluit de procedure van artikel 88, lid 2, van het EG-Verdrag ten aanzien van de steunmaatregel in te leiden. Het Verenigd Koninkrijk formuleerde zijn opmerkingen over de steun bij brief van 16 oktober 2006. In antwoord op de verzoeken van de Commissie van 31 januari 2007 en 5 februari 2008, heeft het Verenigd Koninkrijk aanvullende informatie meegedeeld bij brieven van 4 september 2007 en 27 februari 2008.

(3)

Het besluit van de Commissie tot inleiding van de procedure is op 30 november 2006 bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3). De Commissie heeft de belanghebbenden uitgenodigd hun opmerkingen over de steunmaatregel te maken. De Commissie heeft geen opmerkingen van belanghebbenden ontvangen.

(4)

De Shetland Islands Council heeft betalingen aan de visserijsector verricht in het kader van twee algemene steunmaatregelen, namelijk „Aid to the Fish Catching and Processing Industry” (steun voor de visserijsector en de visverwerkende industrie) en „Aid to the Fish Farming Industry” (steun voor de viskwekerijsector), die in feite tal van verschillende steunregelingen omvatten. Een van die steunregelingen waren de „Loan assistance schemes” (leenregelingen, hierna „de regeling” genoemd).

(5)

Door middel van leenregelingen is via de Fish Farming Association enerzijds steun verleend aan zalmkwekerijen en anderzijds via de Fish Processors' Association aan visverwerkende bedrijven.

(6)

De leenregeling voor de zalmteelt is in 2000 opgezet met als doel aan individuele kwekers bedrijfskapitaal te verschaffen om consumptierijpe vis te kunnen kweken. De in het kader van de regeling geleende bedragen variëren tussen GBP 87 000 en GBP 250 000, met een maximum van 75 % van de kosten voor de aankoop van „smolts” (jonge zalm). De som van de geleende bedragen is GBP 3 477 130.

(7)

De leningen werden verstrekt aan bedrijven die hun levensvatbaarheid konden staven met een bedrijfsplan en financiële prognoses voor een periode van minstens drie jaar. De intrestvoet op de leningen stemde meestal overeen met het toepasselijke basispercentage in het VK plus 2 %. De leningen werden toegestaan op voorwaarde dat aan de leninggever het eigendomsrecht werd toegekend op de smolts, waardoor de verkoopwaarde van de volwassen vis als zekerheid gold.

(8)

In het kader van de leenregeling voor visverwerkende bedrijven zijn in de periode 1996-2002 5 leningen verstrekt. Het geleende bedrag bedroeg tussen GBP 73 000 en GBP 200 000, met een totaal van GBP 698 300. Om een lening te kunnen krijgen, dienden de bedrijven zich ertoe te verbinden gedurende de looptijd van de lening hun rekeningen door een auditor te laten certificeren, de geldende nationale en EU-normen inzake hygiëne, veiligheid en gezondheid na te leven en lid te blijven van de Shetland Fish Processor's Association.

(9)

De Commissie was van oordeel dat uit de beschikbare informatie niet kon worden afgeleid of de voorwaarden die aan de in het kader van de regeling verstrekte leningen zijn gekoppeld aanvaardbaar zouden zijn voor normale particuliere leninggevers op de markt. Aangezien de leningen in gunstiger omstandigheden bleken te zijn verstrekt of gekoppeld zijn aan gunstiger voorwaarden dan voor een normale particuliere leninggever aanvaardbaar zou zijn, leken de begunstigen een voordeel te hebben genoten dat zij in normale economische omstandigheden niet zouden genieten. Bovendien werden de betrokken bedrijven als rechtstreekse concurrenten van andere ondernemingen in de visserijsector beschouwd zodat er sprake leek te zijn van staatssteun in de zin van artikel 87 van het EG-Verdrag.

(10)

Met betrekking tot de verenigbaarheid van die leningen, als staatssteun, met de op het moment waarop de steun is toegekend geldende richtsnoeren voor het onderzoek van staatssteun in de visserij- en aquacultuursector uitte de Commissie haar twijfels betreffende de commerciële aard van de leningen en was zij derhalve van oordeel dat er sprake was van staatssteun. Wat de verenigbaarheid met de gemeenschappelijke markt betreft, rees volgens de Commissie op basis van de beschikbare informatie bovendien de vraag of de leningen voldeden aan de richtsnoeren voor het onderzoek van staatssteun in de visserij- en aquacultuursector die op de respectievelijke momenten waarop de steun is toegekend van toepassing waren.

(11)

In zijn brieven van 16 oktober 2006, 4 september 2007 en 27 februari 2008 heeft het Verenigd Koninkrijk nadere toelichting verschaft over de leningen die in het kader van de regeling zijn verstrekt.

(12)

Het Verenigd Koninkrijk stelde dat de leningen werden verstrekt in omstandigheden die door een normale particuliere leninggever zouden worden aanvaard en derhalve geen staatssteun vormden in de zin van artikel 87, lid 1, van het Verdrag.

(13)

In dit kader verstrekte het Verenigd Koninkrijk toelichting over de intrestvoeten die bij de toekenning van de leningen zijn vastgesteld. De intrestvoeten zijn vastgesteld met het oog op een rendement dat overeenstemt met het in de EG (VK) geldende basispercentage en op basis van een risicobeoordeling. Op basis daarvan is een intrestbeleid ontwikkeld met voor leningen met een laag risico als indicatieve intrestvoet de VK-basisrente plus 2 %, voor leningen met een gemiddeld risico de VK-basisrente plus 3 % en voor risicoleningen de VK-basisrente plus 4 %. Het Verenigd Koninkrijk was van oordeel dat dit beleid strookt met het beginsel van de particuliere investeerder in een markteconomie.

(14)

In het kader van de leenregeling voor de zalmteelt werden tussen september 2000 en januari 2003 15 leningen verstrekt. Op die leningen waren de volgende voorwaarden en intrestvoeten van toepassing:

(15)

Het Verenigd Koninkrijk verklaarde dat de meeste leningen zijn toegekend tegen het basispercentage van de Bank of England plus 2 %, in sommige gevallen 3 %. De terugbetalingstermijn was vastgesteld op basis van de groeicyclus van de smolts. Meestal bedroeg de termijn ongeveer 2 jaar met maandelijks intrestaflossingen en terugbetaling van het kapitaal na afloop van de op de oogst afgestemde looptijd van de lening. De geleende waarde varieerde tussen 24 % en 75 %.

(16)

De leningen werden toegestaan op voorwaarde dat een zekerheid werd gesteld waarbij de leninggever het eigendomsrecht verwierf op de smolts, waardoor de verkoopwaarde van de volwassen vis als zekerheid geldt. In een normale markt zou volgens het Verenigd Koninkrijk rekening worden gehouden met de verwachte waardestijging van de smolts tijdens hun kweekperiode, waardoor de ratio van de lening ten opzichte van de waarde in die periode toeneemt. Bovendien werd voor de toegekende leningen een zekerheid gesteld via vlottende vorderingen, die niet alleen een zekerheid bieden dankzij de waarde van de vis, maar ook dankzij de materiële vaste activa van de onderneming, zoals viskooien, vergunningen enz.

(17)

Ten slotte heeft het Verenigd Koninkrijk informatie meegedeeld over de ondernemingen waaraan leningen zijn toegekend: het maatschappelijk kapitaal van de ondernemingen, het percentage kapitaalverlies bij de investering en tijdens de 12 maanden die daaraan vooraf gingen, informatie waaruit blijkt dat geen enkele onderneming bij de toekenning van de lening het voorwerp uitmaakte van een insolventieprocedure, de financiële prognoses die de ondernemingen bij hun aanvraag hebben ingediend om hun levensvatbaarheid aan te tonen alsmede informatie over de specifieke zekerheden en de rangorde van de verschillende leningen.

(18)

In het kader van de leenregeling voor visverwerkende bedrijven zijn de volgende leningen verstrekt:

(19)

Het Verenigd Koninkrijk stelt dat op één na alle leningen zijn verstrekt tegen een intrestvoet die hoger ligt dan zowel de basisrente van de Bank of England als het in de EG (VK) geldende referentiepercentage; de leningen waren meestal bedoeld voor uitrusting en hadden meestal een looptijd van 10 jaar; de voorwaarden stemden overeen met de voorwaarden die normale commerciële leninggevers aanbieden en het geleende kapitaal bedroeg nooit meer dan 40 % van de totale investering. De aan de leningen gekoppelde zekerheden waren standaardzekerheden en vlottende vorderingen

(20)

Het Verenigd Koninkrijk heeft informatie meegedeeld over de ondernemingen waaraan leningen zijn verstrekt: hun maatschappelijk kapitaal, het percentage kapitaalverlies op het moment van de investering en tijdens de twaalf maanden daarvoor, informatie waaruit blijkt dat geen van de ondernemingen op het moment waarop de lening werd verstrekt het voorwerp uitmaakte van een insolventieprocedure, de bij de aanvraag door de ondernemingen ingediende financiële prognoses om hun levensvatbaarheid aan te tonen alsmede informatie over de specifieke zekerheden en rangorde van elke lening.

(21)

Met betrekking tot de in 1998 aan D Watt (Shetland) Ltd toegestane lening heeft het Verenigd Koninkrijk ten slotte verklaard dat de intrestvoet aanvankelijk 8 % bedroeg, maar later door middel van een door de Shetland Islands Council rechtstreeks aan de leninggever betaalde rentesubsidie van GBP 20 000 is verlaagd tot 5 %. Het Verenigd Koninkrijk merkte op dat men de subsidie ook rechtstreeks aan de lener had kunnen betalen, aangezien hij in aanmerking kwam voor subsidies. Om het administratief beheer te vereenvoudigen, is er echter voor geopteerd de subsidie aan de leninggever te betalen en de intrestvoet te verlagen.

(22)

Het Verenigd Koninkrijk argumenteerde dat indien de Commissie zou oordelen dat het niet om commerciële leningen gaat, de leningen voldoen aan de toepasselijke regels inzake staatssteun.

(23)

Tot slot heeft het Verenigd Koninkrijk gesteld dat, als de Commissie een negatieve beschikking zou geven, de vóór 3 juni 2003 verleende steun niet mag worden teruggevorderd, aangezien dit in strijd zou zijn met het beginsel van de bescherming van de legitieme verwachtingen. In dit verband verwees het Verenigd Koninkrijk naar Beschikking 2003/612/EG van de Commissie van 3 juni 2003 inzake leningen voor de aankoop van visserijquota op de Shetlandeilanden (Verenigd Koninkrijk) (5) en Beschikking 2006/226/EG van de Commissie van 7 december 2005 betreffende investeringen van Shetland Leasing and Property Developments Ltd op de Shetlandeilanden (Verenigd Koninkrijk) (6), waarin is bepaald dat de Shetland Islands Council er tot 3 juni 2003 terecht is vanuit gegaan dat de gebruikte middelen privémiddelen waren, en geen overheidsmiddelen.

(24)

Er moet worden nagegaan of de regeling als staatssteun kan worden beschouwd en zo ja, of die steun verenigbaar is met de gemeenschappelijke markt.

(25)

Overeenkomstig artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag zijn „behoudens de afwijkingen waarin dit Verdrag voorziet, steunmaatregelen van de staten of in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd, die de mededinging door begunstiging van bepaalde ondernemingen of bepaalde producties vervalsen of dreigen te vervalsen, onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt, voor zover deze steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig beïnvloedt”.

(26)

Volgens jurisprudentie (7) kan de toekenning van een lening door de staat of door een instelling die onder overheidscontrole staat een onderneming bevoordelen in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag indien die onderneming gunstiger voorwaarden krijgt dan die welke zij op de kapitaalmarkt zou krijgen.

(27)

Een passend criterium om te oordelen of een lening als staatssteun moet worden beschouwd, is de mate waarin die onderneming dezelfde bedragen op de particuliere markt tegen vergelijkbare voorwaarden zou hebben kunnen lenen.

(28)

Relevante factoren om de lening te vergelijken met de private kapitaalmarkten zijn met name de looptijd en het bedrag van de lening, het risico dat de kredietnemer in gebreke blijft, de intrestvoet, de aard van de gestelde zekerheid en de rangorde.

(29)

Wat de intrestvoet van dergelijke leningen betreft, dient de door de Commissie overeenkomstig de mededeling over de methode waarmee de referentie- en disconteringspercentages worden vastgesteld bepaalde referentierentevoet als referentie te worden gehanteerd (8). Het aldus vastgestelde referentiepercentage is een minimumpercentage dat in omstandigheden met bijzondere risico's (zoals een onderneming in moeilijkheden of bij het ontbreken van de gebruikelijke zekerheden die banken verlangen) kan worden verhoogd. Indien geen enkele particuliere bank de betrokken lening zou hebben willen verstrekken, kan de verhoging oplopen tot 400 basispunten en meer.