21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/1

(1)

De Europese Unie heeft een Solidariteitsfonds van de Europese Unie („het fonds”) opgericht om solidariteit te betonen met de bevolking van door rampen getroffen regio's.

(2)

Het Interinstitutioneel Akkoord van 17 mei 2006 staat uitgaven uit het fonds toe binnen het jaarlijkse maximum van 1 miljard EUR.

(3)

Verordening (EG) nr. 2012/2002 bevat de voorwaarden waaronder steun uit het fonds kan worden verstrekt.

(4)

Duitsland en Frankrijk hebben verzoeken ingediend om middelen uit het fonds beschikbaar te stellen voor twee rampen veroorzaakt respectievelijk door een zware storm en een tropische cycloon,

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/2

(1)

Artikel 17, lid 1, van de Partnerschaps- en samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Gemeenschappen en hun lidstaten en de Republiek Kazachstan (1) bepaalt dat de handel in bepaalde ijzer- en staalproducten moet worden geregeld bij een specifieke overeenkomst betreffende kwantitatieve regelingen.

(2)

De bilaterale overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en de regering van de Republiek Kazachstan betreffende de handel in bepaalde ijzer- en staalproducten (2), die op 19 juli 2005 werd ondertekend, is op 31 december 2006 afgelopen. In 2007 werd de handel in bepaalde ijzer- en staalproducten tussen de Europese Gemeenschap en Kazachstan geregeld door bij Verordening (EG) nr. 1870/2006 van de Raad (3) vastgestelde autonome maatregelen.

(3)

Beide partijen zijn voornemens voor 2008 en de daarop volgende jaren een nieuwe overeenkomst te sluiten.

(4)

In afwachting van de ondertekening en de inwerkingtreding van de nieuwe overeenkomst moeten kwantitatieve beperkingen (maximale hoeveelheden) voor het jaar 2008 worden vastgesteld.

(5)

Aangezien de omstandigheden die tot de kwantitatieve beperkingen voor 2007 hebben geleid vrijwel onveranderd zijn, is het passend de kwantitatieve beperkingen voor 2008 op hetzelfde niveau als die voor 2007 vast te stellen.

(6)

Er moet worden voorzien in middelen voor het beheer van deze regeling in de Gemeenschap, op zodanige wijze dat door zoveel mogelijk gelijksoortige bepalingen de uitvoering van de nieuwe overeenkomst vergemakkelijkt wordt.

(7)

Er moet op worden toegezien dat de oorsprong van de betrokken producten wordt gecontroleerd en dat daartoe passende regelingen voor administratieve samenwerking worden opgezet.

(8)

Producten die in een vrije zone zijn geplaatst of die zijn ingevoerd in het kader van het stelsel van douane-entrepots, de regeling tijdelijke invoer of de regeling actieve veredeling (schorsingssysteem), moeten niet worden afgeboekt op de voor deze producten vastgestelde maximale hoeveelheid.

(9)

Voor de doeltreffende toepassing van deze verordening is het nodig dat voor het in het vrije verkeer te brengen van de betrokken producten in de Gemeenschap een communautaire invoervergunning vereist is.

(10)

Om te waarborgen dat de maximale hoeveelheden niet worden overschreden, moet een procedure voor het beheer ervan worden ingesteld die inhoudt dat de bevoegde autoriteiten van de lidstaten pas een invoervergunning afgeven nadat zij van de Commissie bevestiging hebben gekregen dat er binnen de kwantitatieve beperking in kwestie nog voldoende ruimte is,

—

twee letters die het land van uitvoer aangeven:

—

twee letters die de lidstaat van de beoogde bestemming aangeven:

—

een getal van één cijfer dat het contingentjaar aangeeft en dat met het laatste cijfer van dat jaar overeenkomt, bijvoorbeeld „4” voor 2004;

—

een getal van twee cijfers dat het kantoor van afgifte in het land van uitvoer aanduidt;

—

een uit vijf cijfers bestaand volgnummer uit de reeks 00 001-99 999, dat aan de lidstaat van bestemming wordt toegekend.

a)

de volledige naam en het volledige adres van de exporteur;

b)

de volledige naam en het volledige adres van de importeur;

c)

een nauwkeurige omschrijving van de goederen en de TARIC-code(s);

d)

het land van oorsprong van de goederen;

e)

het land van verzending;

f)

de productgroep en de betrokken hoeveelheid;

g)

het nettogewicht per TARIC-post;

h)

de cif-waarde van de producten, franco grens Gemeenschap, per TARIC-post;

i)

de vermelding of het goederen van tweede keuze of mindere kwaliteit betreft;

j)

in voorkomend geval, de datum van betaling, de datum van levering en een afschrift van de vrachtbrief en het koopcontract;

k)

de datum en het nummer van de uitvoervergunning;

l)

voor administratieve doeleinden gebruikte interne codes;

m)

de datum en de handtekening van de importeur.

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/19

(1)

Artikel 1 van Verordening (EEG) nr. 3491/90 van de Raad (1) voorziet in verminderingen van de heffingen bij invoer van rijst van oorsprong uit dat land. Deze verminderingen stemden overeen, enerzijds, met de in ecu vastgestelde bedragen en, anderzijds, met het bedrag van het element voor bescherming van de industrie, als bedoeld in artikel 14, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 1418/76 van de Raad van 21 juni 1976 houdende een gemeenschappelijke ordening van de rijstmarkt (2).

(2)

Sinds de vaststelling van die verordening zijn talrijke wijzigingen aan de desbetreffende horizontale regels aangebracht, zonder dat Verordening (EEG) nr. 3491/90 evenwel dienovereenkomstig werd gewijzigd. Dit kan tot uiteenlopende interpretaties leiden, aangezien de in artikel 1 van die verordening bedoelde elementen voor de berekening voor de invoerrechten moeten worden toegepast met inachtneming van de betrokken horizontale regels.

(3)

Meer bepaald zijn de variabele heffingen bij invoer met ingang van 1 juli 1995 omgezet in douanerechten naar aanleiding van de vaststelling van Verordening (EG) nr. 3290/94 van de Raad van 22 december 1994 inzake de aanpassingen en de overgangsmaatregelen in de landbouwsector voor de tenuitvoerlegging van de overeenkomsten in het kader van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde (3).

(4)

Het begrip „bedrag voor bescherming van de industrie” is met ingang van 1 juli 2006 afgeschaft bij Verordening (EG) nr. 797/2006 tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1785/2003 wat betreft de regeling voor de invoer van rijst (4).

(5)

Het switch over-mechanisme dat in 1984 in het communautaire agromonetaire stelsel werd ingevoerd om te voorkomen dat de landbouwwisselkoersen op dezelfde wijze zouden evolueren als de monetaire koersen, is met ingang van 1 februari 1995 afgeschaft bij Verordening (EG) nr. 150/95 van de Raad van 23 januari 1995 tot wijziging van Verordening (EEG) nr. 3813/92 van 28 december 1992 betreffende de rekeneenheid en de omrekeningskoersen die in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid moeten worden toegepast (5). Aangezien Verordening (EEG) nr. 3813/92 met ingang van 1 januari 1999 is ingetrokken bij Verordening (EG) nr. 2799/98 van de Raad van 15 december 1998 tot vaststelling van het agromonetaire stelsel voor de euro (6), zijn de in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) vastgestelde en in ecu uitgedrukte prijzen en bedragen overeenkomstig verhoogd door toepassing van een correctiecoëfficiënt van 1,207509, om zo de gevolgen van de terugkeer naar een realistisch niveau van de in de landbouw gebruikte koersen voor de omrekening in nationale valuta te neutraliseren, en is bijgevolg op de in artikel 1 van Verordening (EEG) nr. 3491/90 bedoelde bedragen, met ingang van 1 februari 1995, dezelfde coëfficiënt van 1,207509 toegepast.

(6)

De bepalingen van Verordening (EEG) nr. 3491/90 moeten daarom worden aangepast om te verduidelijken welke elementen in aanmerking moeten worden genomen bij de berekening van de invoerrechten voor in het kader van die verordening geïmporteerde rijst van oorsprong uit Bangladesh,

1.

Artikel 1, lid 1, wordt vervangen door:

„1.   Bij invoer van oorsprong uit Bangladesh tot de bij artikel 2 vastgestelde hoeveelheden is het invoerrecht voor rijst van de GN-codes 1006 10 (met uitzondering van code 1006 10 10), 1006 20 en 1006 30 gelijk aan:

2.

Artikel 2, lid 1, wordt als volgt gewijzigd:

3.

Voetnoot 4 wordt vervangen door:

4.

Artikel 3 wordt vervangen door:

„Artikel 3

De uitvoeringsbepalingen van deze verordening worden vastgesteld volgens de procedure van artikel 26 van Verordening (EG) nr. 1785/2003.”.

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/21

(1)

Verordening (EG) nr. 2015/2006 (3) van de Raad voorziet in de vaststelling, voor 2007 en 2008, van de vangstmogelijkheden voor vaartuigen van de Gemeenschap voor bepaalde bestanden van diepzeevissen.

(2)

De Visserijcommissie voor het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan (NEAFC) heeft tijdens haar buitengewone vergadering van juni 2007 besloten de aanbevelingen inzake een verbod op de visserij op orange roughy in het gereglementeerde NEAFC-gebied te verlengen tot de tweede helft van 2007. Deze aanbevelingen dienen in het Gemeenschapsrecht te worden omgezet.

(3)

Met het oog op de correcte toepassing van de Overeenkomst van 19 december 1966 tussen Denemarken, Noorwegen en Zweden inzake de onderlinge verlening van visrechten in het Skagerrak en het Kattegat moet worden verduidelijkt welke voorwaarden gelden voor de visvangst in bepaalde gebieden. Bijgevolg is een wijziging in die zin noodzakelijk.

(4)

Bij Verordening (EG) nr. 41/2007 (4) van de Raad zijn voor 2007 de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de wateren van de Gemeenschap en, voor vaartuigen van de Gemeenschap, in andere wateren met vangstbeperkingen van toepassing zijn, alsmede de bij de visserij in acht te nemen voorschriften vastgesteld.

(5)

Naar aanleiding van het overleg van 28 maart 2007 hebben de Gemeenschap en IJsland een overeenkomst bereikt over, enerzijds, quota voor IJslandse vaartuigen die vóór 30 april 2007 moeten zijn opgebruikt en worden afgeboekt op de communautaire quota die in het kader van de Overeenkomst met de Regering van Denemarken en de Plaatselijke Regering van Groenland zijn toegewezen, en, anderzijds, quota voor in de Exclusieve Economische Zone van IJsland op roodbaars vissende vaartuigen van de Gemeenschap, die tussen juli en december moeten zijn opgebruikt. Deze regeling dient in Gemeenschapsrecht te worden omgezet.

(6)

Met het oog op de correcte toepassing van de Overeenkomst van 19 december 1966 tussen Denemarken, Noorwegen en Zweden inzake de onderlinge verlening van visrechten in het Skagerrak en het Kattegat moet voor een aantal TAC’s worden verduidelijkt welke voorwaarden gelden voor de visvangst in bepaalde gebieden. Bijgevolg is een wijziging in die zin noodzakelijk.

(7)

In verband met de toepassing van Verordening (EG) nr. 847/96 van de Raad van 6 mei 1996 tot invoering van aanvullende voorwaarden voor het meerjarenbeheer van de TAC’s en quota (5) moet worden verduidelijkt hoe bepaalde bestanden er uit wetenschappelijk oogpunt aan toe zijn.

(8)

Wanneer meer dan 75 % van een bij wijze van voorzorgsmaatregel vastgestelde TAC is gevangen vóór 31 oktober van het jaar waarvoor deze TAC geldt, kan een lidstaat met een quotum uit die TAC verzoeken, uit hoofde van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 847/96, om een verhoging van de TAC. Een dergelijk verzoek van Nederland betreffende de TAC voor tarbot en griet in de EG-wateren van IIa en IV is gegrond bevonden en zou moeten worden ingewilligd.

(9)

Naar aanleiding van schriftelijk overleg tussen de Gemeenschap en de Faeröer is een toegangsregeling vastgesteld voor haring in de wateren van de Gemeenschap en de internationale wateren van ICES-zones I en II. Deze regeling dient in Gemeenschapsrecht te worden omgezet.

(10)

Overeenkomstig artikel 1, lid 2, van het protocol bij Partnerschapsovereenkomst inzake visserij tussen de Europese Gemeenschap en Groenland (6) is voor 2007 aan de Gemeenschap een aanvullende hoeveelheid zwarte heilbot uit de wateren ten oosten van Groenland toegekend. Deze regeling dient in Gemeenschapsrecht te worden omgezet.

(11)

De Visserijcommissie voor het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan (NEAFC) heeft tijdens haar buitengewone vergadering van juni 2007 aanbevelingen vastgesteld inzake instandhoudings- en beheersmaatregelen die in 2007 in het gereglementeerde NEAFC-gebied moeten worden toegepast voor roodbaars in de internationale wateren van ICES-zones I en II. Deze aanbevelingen dienen in het Gemeenschapsrecht te worden omgezet.

(12)

Gezien de onjuiste verwijzing naar bepaalde vaartuigen die zich aan vangstbeperkingen moeten houden, dient met betrekking tot vervangen vaartuigen of vaartuigen waarvan de activiteiten worden beëindigd, te worden verduidelijkt welke voorwaarden gelden voor de toewijzing van extra dagen vanwege de definitieve beëindiging van de visserijactiviteiten.

(13)

De afwijking van de in de bijlagen IIA, IIB en IIC bij Verordening (EG) nr. 41/2007 vastgestelde meldplicht voor vaartuigen met een satellietvolgsysteem moet worden verduidelijkt voor wat de mededelingen inzake de visserijinspanning betreft.

(14)

De titel van bijlage IIB bij Verordening (EG) nr. 41/2007 van de Raad dekt de werkingssfeer van die bijlage onvoldoende en moet daarom worden gecorrigeerd.

(15)

De verwijzing naar de lengte van passief vistuig (2,5 km) moet worden vervangen door 5 zeemijl om te garanderen dat de veiligheid bij het hanteren van de netten niet in het gedrang komt en in overeenstemming is met Verordening (EG) nr. 356/2005 van de Commissie van 1 maart 2005 houdende uitvoeringsbepalingen voor het merken en identificeren van passief vistuig en boomkorren (7), en met bepaalde specifieke voorschriften over het gebruik van kieuwnetten.

(16)

De Verordeningen (EG) nr. 2015/2006 en (EG) nr. 41/2007 moeten derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

1.

Artikel 10 wordt vervangen door:

„Artikel 10

Toegangsbeperkingen

1.   Het is vaartuigen van de Gemeenschap verboden in het Skagerrak binnen een zone van 12 zeemijl vanaf de basislijnen van Noorwegen te vissen. Vaartuigen die de vlag van Denemarken of Zweden voeren, mogen evenwel tot 4 zeemijl vanaf de basislijnen van Noorwegen vissen.

2.   Vaartuigen van de Gemeenschap mogen in de wateren onder jurisdictie van IJsland uitsluitend vissen in het gebied dat binnen de volgende, met rechte lijnen onderling verbonden coördinaten valt:

2.

De bijlagen IA, IB, IIA, IIB, IIC en III bij Verordening (EG) nr. 41/2007 worden gewijzigd overeenkomstig bijlage II bij de onderhavige verordening.

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/33

(1)

In Verordening (EG) nr. 3223/94 zijn op grond van de multilaterale handelsbesprekingen in het kader van de Uruguayronde de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de periodes die in de bijlage bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

Op grond van de bovenvermelde criteria moeten de forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld op de in de bijlage bij deze verordening vermelde niveaus,

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/35

(1)

In Verordening (EG) nr. 994/98 wordt de Commissie gemachtigd om bij verordening een plafond vast te stellen beneden hetwelk ervan wordt uitgegaan dat steun niet aan alle criteria van artikel 87, lid 1, van het Verdrag voldoet en derhalve niet onder de aanmeldingsprocedure van artikel 88, lid 3, van het Verdrag valt.

(2)

De Commissie heeft in een groot aantal beschikkingen de artikelen 87 en 88 van het Verdrag toegepast en met name het begrip „steun” in de zin van artikel 87, lid 1, van het Verdrag verduidelijkt. Zij heeft in haar mededeling over de-minimissteun (3) en vervolgens in Verordening (EG) nr. 69/2001 van de Commissie van 12 januari 2001 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-Verdrag op de-minimissteun (4), die per 1 januari 2007 is vervangen door Verordening (EG) nr. 1998/2006 van de Commissie van 15 december 2006 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het Verdrag op de-minimissteun (5), tevens uiteengezet welk beleid zij voert ten aanzien van een de-minimisplafond beneden hetwelk ervan kan worden uitgegaan dat artikel 87, lid 1, van het Verdrag niet van toepassing is. Gelet op de bijzondere regels die in de landbouwsector van toepassing zijn, en gezien het risico dat in deze sector zelfs kleine steunbedragen aan de criteria van artikel 87, lid 1, van het Verdrag voldoen, is de landbouwsector bij Verordening (EG) nr. 69/2001 uit de werkingssfeer van de laatstgenoemde verordening gesloten. In Verordening (EG) nr. 1998/2006 is bovendien bepaald dat de landbouwproductiesector niet in de werkingssfeer van die verordening is opgenomen.

(3)

Aangezien in de loop der jaren evenwel is gebleken dat het mogelijk is dat ook de zeer lage steunbedragen die in de landbouwsector worden toegekend, onder bepaalde omstandigheden niet voldoen aan de criteria van artikel 87, lid 1, van het Verdrag, heeft de Commissie voor de toekenning van de-minimissteun in deze sector regels vastgesteld in Verordening (EG) nr. 1860/2004 van de Commissie van 6 oktober 2004 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-Verdrag op de de-minimissteun in de landbouwsector (6). Deze verordening, op grond waarvan de totale aan een onderneming toegekende de-minimissteun wordt beschouwd als steun die niet aan alle criteria van artikel 87, lid 1, van het Verdrag voldoet indien over een periode van drie jaar de steun per begunstigde nooit meer bedraagt dan 3 000 EUR en het per lidstaat vastgestelde gecumuleerde bedrag van de steun ten belope van 0,3 % van de productiewaarde van de landbouw op jaarbasis niet wordt overschreden, geldt voor zowel de primaire productie als de verwerking en afzet van landbouwproducten.

(4)

Verwerking en afzet van landbouwproducten vertonen zoveel gelijkenissen met industriële activiteiten dat is besloten de verwerking en afzet van landbouwproducten eveneens op te nemen in het toepassingsgebied van Verordening (EG) nr. 1998/2006, die regels bevat betreffende de de-minimissteun voor industriële activiteiten. Deze activiteiten zijn bijgevolg uitgesloten van de werkingssfeer van Verordening (EG) nr. 1860/2004. Omwille van de duidelijkheid moet Verordening (EG) nr. 1860/2004 worden ingetrokken en vervangen door een nieuwe verordening die uitsluitend van toepassing is op de landbouwproductiesector.

(5)

Uit de ervaring van de Commissie blijkt dat het maximale steunbedrag van 3 000 EUR per begunstigde over een periode van drie jaar en het plafond van 0,3 % van de jaarproductie van de landbouwsector kunnen worden verhoogd tot respectievelijk 7 500 EUR en 0,75 %, zonder dat dit het handelsverkeer tussen de lidstaten negatief beïnvloedt, de mededinging vervalst of dreigt te vervalsen en zonder dat de met inachtneming van die grenswaarden toegekende steun onder artikel 87, lid 1, van het Verdrag valt, met dien verstande dat aan een aantal voorwaarden moet worden voldaan. Bovendien zal deze verhoging leiden tot een verlichting van het administratieve werk. De daartoe in aanmerking te nemen jaren zijn de belastingjaren zoals die door de onderneming in de betrokken lidstaat worden toegepast. De als referentie gebruikte driejaarsperiode dient op voortschrijdende grondslag te worden beoordeeld zodat bij elke nieuwe verlening van de-minimissteun het totale in het betrokken belastingjaar en in de twee voorgaande belastingjaren verleende bedrag aan de-minimissteun moet worden bepaald. Steun die het de-minimissteunplafond van 7 500 EUR overschrijdt, mag niet in kleinere tranches worden opgesplitst om alsnog in aanmerking te komen voor toepassing van deze verordening.

(6)

Deze verordening mag niet van toepassing zijn op exportsteun, noch op steun ter bevordering van het gebruik van binnenlandse in plaats van ingevoerde producten. Met name moet steun voor de oprichting en de exploitatie van een distributienet in andere landen van de werkingssfeer worden uitgesloten. Steun ter compensatie van de kosten van deelname aan handelsbeurzen en van studies en adviesdiensten die noodzakelijk zijn voor het uitbrengen van een nieuw product of van een bestaand product op een nieuwe markt, is in de regel geen exportsteun.

(7)

Het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen heeft in zijn jurisprudentie vastgesteld dat, wanneer de Gemeenschap een regeling voor de totstandbrenging van een gemeenschappelijke marktordening in een bepaalde landbouwsector heeft vastgesteld, de lidstaten zich dienen te onthouden van elke maatregel die daarvan afwijkt of er inbreuk op maakt (7). Daarom mag deze verordening niet van toepassing zijn op steun waarvan het bedrag is vastgesteld op basis van de prijs of de hoeveelheid afgenomen of op de markt gebrachte producten.

(8)

Omwille van de doorzichtigheid, de gelijke behandeling en de juiste toepassing van het de-minimisplafond moeten de lidstaten dezelfde berekeningsmethode toepassen. Om deze berekening te vergemakkelijken, dienen steunbedragen die in een andere vorm dan een subsidie worden verleend, in brutosubsidie-equivalent te worden omgerekend. Voor de berekening van het subsidie-equivalent van andere vormen van transparante steun dan subsidies of in verschillende tranches te betalen steun moet de marktrente worden gebruikt die geldt op het tijdstip van de toekenning van de steun. Met het oog op een uniforme, transparante en eenvoudige toepassing van de regels inzake staatssteun dienen voor de toepassing van deze verordening als marktrentevoet de referentierentevoeten te gelden die de Commissie regelmatig vaststelt op basis van objectieve criteria en die worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie of op internet. Om rekening te houden met de gestelde zekerheden of het met de begunstigde verbonden risico kan het evenwel noodzakelijk zijn het minimumpercentage met extra basispunten te verhogen.

(9)

Tevens in het belang van de doorzichtigheid, de gelijke behandeling en de juiste toepassing van het de-minimisplafond dient deze verordening slechts van toepassing te zijn op transparante de-minimissteun. Onder „transparante steun” moet steun worden verstaan waarvan het brutosubsidie-equivalent vooraf precies kan worden berekend zonder dat een risicoanalyse hoeft te worden uitgevoerd. Deze precieze berekening kan bijvoorbeeld worden uitgevoerd wanneer het gaat om subsidies, rentesubsidies en belastingvrijstellingen waarvoor een plafond geldt. Steun in de vorm van zachte leningen dient als transparante de-minimissteun te worden beschouwd indien voor het berekenen van het brutosubsidie-equivalent de marktrente is gebruikt die van toepassing is op het tijdstip dat de steun wordt toegekend. Steun in de vorm van kapitaalinjecties dient alleen als transparante de-minimissteun te worden beschouwd indien het totale bedrag dat de overheid inbrengt, onder het de-minimisplafond per begunstigde blijft. Steun in de vorm van risicokapitaalmaatregelen als bedoeld in de communautaire richtsnoeren inzake staatssteun ter bevordering van risicokapitaalinvesteringen in kleine en middelgrote ondernemingen (8) mag alleen als transparante de-minimissteun worden beschouwd, indien de middelen die in het kader van de betrokken risicokapitaalregeling aan elke onderneming worden verstrekt, onder het de-minimisplafond blijven.

(10)

Het is noodzakelijk rechtszekerheid te bieden voor garantieregelingen die niet het potentieel hebben het handelsverkeer ongunstig te beïnvloeden en de mededinging te verstoren en waarvoor voldoende gegevens voorhanden zijn om alle potentiële effecten op betrouwbare wijze te kunnen beoordelen. Daarom dient bij deze verordening een garantiespecifiek plafond voor de zekerheden te worden vastgesteld dat is gebaseerd op het gegarandeerde bedrag van de onderliggende lening. Dit specifieke plafond moet worden berekend aan de hand van een beoordeling van het staatssteunbedrag dat in garantieregelingen voor leningen aan levensvatbare ondernemingen is vervat. Dit specifieke plafond dient derhalve niet te gelden voor individuele ad-hocsteun die buiten een garantieregeling om wordt toegekend, noch voor garanties voor onderliggende transacties die geen lening zijn, zoals garanties voor vermogenstransacties. Het specifieke plafond dient te worden vastgesteld op grond van het feit dat, rekening houdend met een maximumpercentage (nettopercentage wanbetalingen) van 13 % dat met een worstcasescenario voor garantieregelingen in de Gemeenschap overeenstemt, ervan kan worden uitgegaan dat een garantie ten belope van 56 250 EUR een brutosubsidie-equivalent heeft dat gelijk is aan het algemene de-minimisplafond van 7 500 EUR. Dit specifieke plafond mag alleen gelden voor garanties die ten hoogste 80 % van de onderliggende lening dekken. Ook kunnen de lidstaten bij de vaststelling, in het kader van deze verordening, van het in een garantie vervatte brutosubsidie-equivalent gebruikmaken van een methodiek die door de Commissie is goedgekeurd na aanmelding van die methodiek op grond van regelgeving van de Commissie op het gebied van staatssteun, indien die goedgekeurde methodiek uitdrukkelijk betrekking heeft op het soort garanties en het soort onderliggende transacties die bij de toepassing van onderhavige verordening in het geding zijn.

(11)

Deze verordening dient niet van toepassing te zijn op ondernemingen in moeilijkheden in de zin van de communautaire richtsnoeren inzake reddings- en herstructureringssteun aan ondernemingen in moeilijkheden (9), gelet op de problemen die zijn verbonden aan de vaststelling van het brutosubsidie-equivalent van de steun die aan deze soort van ondernemingen wordt verleend.

(12)

Overeenkomstig de beginselen die voor steun in de zin van artikel 87, lid 1, van het Verdrag gelden, dient de-minimissteun als verleend te worden beschouwd op het tijdstip waarop de onderneming krachtens de toepasselijke nationale regelgeving een wettelijke aanspraak op de steun verwerft.

(13)

Om te voorkomen dat de in verschillende communautaire instrumenten vastgestelde maximale steunintensiteiten worden omzeild, mag de-minimissteun niet worden gecumuleerd met staatssteun voor dezelfde in aanmerking komende uitgaven indien die cumulering ertoe zou leiden dat de steunintensiteit hoger uitkomt dan de intensiteit die in de specifieke omstandigheden van elke zaak bij de communautaire regelgeving is vastgesteld.

(14)

Deze verordening laat de mogelijkheid onverlet dat een door een lidstaat goedgekeurde maatregel op basis van andere gronden dan die welke in deze verordening worden uiteengezet, niet als staatssteun in de zin van artikel 87, lid 1, van het Verdrag wordt aangemerkt, bijvoorbeeld in het geval van kapitaalinjecties of garanties, omdat tot dit soort maatregel is besloten in overeenstemming met het beginsel van een particuliere investeerder in de normale omstandigheden van een markteconomie.

(15)

De Commissie dient erop toe te zien dat de staatssteunregels worden nageleefd en met name dat, wanneer op grond van de de-minimisregel steun wordt verleend, de desbetreffende voorwaarden in acht worden genomen. Overeenkomstig het in artikel 10 van het Verdrag neergelegde samenwerkingsbeginsel moeten de lidstaten de vervulling van deze taak vergemakkelijken door de nodige maatregelen te treffen om te waarborgen dat het totale bedrag van de op grond van de de-minimisregel verleende steun niet meer bedraagt dan 7 500 EUR per begunstigde en dan de algemene plafonds die de Commissie op basis van de productiewaarde van de landbouw heeft vastgesteld. Daartoe dienen de lidstaten bij het verlenen van de-minimissteun de betrokken onderneming, onder verwijzing naar deze verordening, het steunbedrag mee te delen en erop te wijzen dat het om de-minimissteun gaat. Voorts dient de betrokken lidstaat, alvorens dit soort steun te verlenen, van de onderneming een verklaring te ontvangen over andere in het betrokken belastingjaar en in de twee voorafgaande belastingjaren ontvangen de-minimissteun, en dient hij zorgvuldig na te gaan of de geldende plafonds met de nieuwe de-minimissteun niet worden overschreden. Bij wijze van alternatief kan de inachtneming van het plafond ook worden gewaarborgd door middel van een centraal register. In het geval van door het Europees Investeringsfonds opgezette garantieregelingen, kan dit fonds een lijst van begunstigden opstellen en de lidstaten ertoe verplichten de begunstigden in kennis te stellen van de ontvangen de-minimissteun.

(16)

Verordening (EG) nr. 1860/2004 zou oorspronkelijk op 31 december 2008 aflopen. Aangezien de onderhavige verordening vóór die datum in werking moet treden, moet worden verduidelijkt welke gevolgen dit heeft voor de toepasselijkheid ervan op de steun die krachtens Verordening (EG) nr. 1860/2004 wordt toegekend aan ondernemingen van de landbouwproductiesector.

(17)

Gezien de ervaring van de Commissie en met name gezien de noodzaak het staatssteunbeleid van de Commissie geregeld te herzien, dient de geldigheidsduur van deze verordening te worden beperkt. Mocht de geldigheidsduur van deze verordening verstrijken zonder dat zij is verlengd, dan dienen de lidstaten te beschikken over een aanpassingsperiode van zes maanden met betrekking tot de-minimissteun die onder deze verordening valt,

a)

steun waarvan het bedrag is vastgesteld op basis van de prijs of de hoeveelheid van de op de markt gebrachte producten;

b)

steun voor werkzaamheden die verband houden met de uitvoer, met name steun die rechtstreeks gekoppeld is aan de uitgevoerde hoeveelheden, de oprichting en exploitatie van een distributienet of andere lopende uitgaven in verband met uitvoeractiviteiten;

c)

steun die afhangt van het gebruik van binnenlandse in plaats van ingevoerde producten;

d)

steun verleend aan ondernemingen in moeilijkheden.

1.

„ondernemingen van de landbouwproductiesector”: ondernemingen die actief zijn op het gebied van de primaire productie van landbouwproducten;

2.

„landbouwproducten”: de in bijlage I bij het Verdrag opgenomen producten, met uitzondering van visserijproducten en producten van de aquacultuur die vallen onder de werkingssfeer van Verordening (EG) nr. 104/2001 van de Raad (10).

a)

geldt steun in de vorm van leningen als transparante steun indien voor het berekenen van het brutosubsidie-equivalent de marktrente is gebruikt die van toepassing is op het tijdstip dat de steun wordt toegekend;

b)

geldt steun in de vorm van kapitaalinjecties alleen als transparante steun indien het totale door de overheid ingebrachte bedrag het de-minimisplafond niet overschrijdt;

c)

geldt steun in de vorm van risicokapitaalmaatregelen alleen als transparante steun indien de in de betrokken risicokapitaalregeling aan elke doelonderneming verstrekte middelen het de-minimisplafond niet overschrijden;

d)

geldt individuele steun die in het kader van een garantieregeling wordt verleend aan ondernemingen die geen ondernemingen in moeilijkheden zijn, als transparante de-minimissteun indien het in het kader van een dergelijke regeling „gegarandeerde” gedeelte van de onderliggende lening niet meer dan 56 250 EUR per onderneming bedraagt. Indien het „gegarandeerde” gedeelte van de onderliggende lening slechts een bepaald aandeel van dit plafond bedraagt, wordt ervan uitgegaan dat het brutosubsidie-equivalent van die garantie overeenkomt met hetzelfde aandeel van het in lid 2 vastgestelde plafond. De garantie mag niet meer dan 80 % van de onderliggende lening belopen.

i)

zij ten uitvoer worden gelegd nadat de methodiek die met het oog op de toepassing van deze verordening wordt gebruikt voor de berekening van het in de garantie vervatte brutosubsidie-equivalent, door de Commissie is goedgekeurd op grond van regelgeving die zij op het gebied van staatssteun heeft vastgesteld;

ii)

de goedgekeurde methodiek uitdrukkelijk betrekking heeft op het soort garanties en het soort onderliggende transacties die onder deze verordening vallen.

a)

het Europees Investeringsfonds stelt op grond van de gegevens die financiële intermediairs aan dit fonds moeten verschaffen, jaarlijks een lijst op van de begunstigden van de steun en van het door elk van hen ontvangen brutosubsidie-equivalent; het Europees Investeringsfonds zendt deze gegevens toe aan de betrokken lidstaat en aan de Commissie;

b)

de betrokken lidstaat geeft deze gegevens uiterlijk drie maanden nadat hij deze heeft ontvangen, door aan de uiteindelijke begunstigden van de steun;

c)

de betrokken lidstaat ontvangt van elke begunstigde een verklaring waarin staat dat het bedrag van de door deze begunstigde ontvangen de-minimisssteun het de-minimisplafond niet overschrijdt. Als dit plafond wordt overschreden, ziet de betrokken lidstaat erop toe dat de steunmaatregel die tot de overschrijding van het plafond heeft geleid, bij de Commissie wordt aangemeld of dat de steun van de begunstigde onderneming wordt teruggevorderd.

a)

voor individuele de-minimissteun: tien jaar, te rekenen vanaf het tijdstip van de toekenning van de steun;

b)

voor de-minimissteunregelingen: tien jaar, te rekenen vanaf het tijdstip van de toekenning van de laatste individuele de-minimissteun in het kader van de betrokken regeling.

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/42

(1)

De Commissie heeft een verzoek ontvangen om op grond van artikel 11, lid 4, van de basisverordening een nieuw onderzoek te openen ten behoeve van een nieuwe exporteur. Het verzoek werd ingediend door Yingkou Dalmond Refractories Co. Ltd („de indiener van het verzoek”), een producent/exporteur in de Volksrepubliek China („het betrokken land”).

(2)

Het nieuwe onderzoek betreft chemisch gebonden, ongesinterde magnesiabriketten van oorsprong uit de Volksrepubliek China waarvan de magnesiacomponent ten minste 80 % MgO bevat, die al dan niet magnesiet bevatten en momenteel zijn ingedeeld onder de GN-codes ex 6815 91 00, ex 6815 99 10 en ex 6815 99 90 (Taric-codes 6815910010, 6815991020 en 6815999020) („het betrokken product”). Deze GN-codes worden slechts ter informatie vermeld.

(3)

Bij Verordening (EG) nr. 1659/2005 van de Raad (2) werd een definitief antidumpingrecht van 39,9 % ingesteld op het betrokken product van oorsprong uit de Volksrepubliek China. Dit recht is ook van toepassing op de indiener van het verzoek. Voor enkele met name genoemde ondernemingen geldt een individueel antidumpingrecht.

(4)

De indiener van het verzoek beweert dat hij op marktvoorwaarden werkt in de zin van artikel 2, lid 7, onder c), van de basisverordening en dus als marktgerichte onderneming wenst te worden beschouwd of dat hij anders in aanmerking wenst te komen voor een individuele behandeling overeenkomstig artikel 9, lid 5, van de basisverordening, dat hij het betrokken product niet naar de Gemeenschap heeft uitgevoerd in het onderzoektijdvak waarop de thans geldende antidumpingmaatregelen zijn gebaseerd, dat wil zeggen de periode van 1 april 2003 tot en met 31 maart 2004 („het oorspronkelijke onderzoektijdvak”) en dat hij niet verbonden is met producenten/exporteurs van het betrokken product die aan bovengenoemde antidumpingmaatregelen zijn onderworpen.

(5)

De indiener van het verzoek beweert voorts dat hij eerst na het oorspronkelijke onderzoektijdvak begonnen is met de uitvoer van het betrokken product naar de Gemeenschap.

(6)

De bekende betrokken communautaire producenten zijn van het bovenstaande verzoek in kennis gesteld en hebben daarop kunnen reageren.

(7)

Na onderzoek van het bewijsmateriaal is de Commissie tot de conclusie gekomen dat dit toereikend is om een onderzoek te openen ten behoeve van een nieuwe exporteur overeenkomstig artikel 11, lid 4, van de basisverordening. Hierbij zal worden vastgesteld of de indiener van het verzoek op marktvoorwaarden opereert in de zin van artikel 2, lid 7, onder c), van de basisverordening of dat hij, indien dit niet het geval is, aan de voorwaarden voor een individuele behandeling voldoet overeenkomstig artikel 9, lid 5, van de basisverordening, in welk geval voor hem een individuele dumpingmarge zal worden vastgesteld. Indien blijkt dat het door hem vervaardigde product met dumping in de Gemeenschap wordt ingevoerd, zal voor hem een antidumpingrecht worden vastgesteld.

(8)

Indien blijkt dat de indiener van het verzoek aan de voorwaarden voor de vaststelling van een individueel recht voldoet, kan het noodzakelijk zijn het recht te wijzigen dat momenteel van toepassing is op het betrokken product afkomstig van ondernemingen die niet met naam zijn vermeld in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1659/2005.

(9)

Op grond van artikel 11, lid 4, van de basisverordening moet het antidumpingrecht worden ingetrokken ten aanzien van het betrokken product dat door de indiener van het verzoek wordt vervaardigd en naar de Gemeenschap uitgevoerd. Tevens moet de invoer van dit product, overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening, worden geregistreerd zodat eventueel met terugwerkende kracht antidumpingrechten kunnen worden geheven vanaf de datum van opening van dit nieuwe onderzoek, indien bij het onderzoek blijkt dat de indiener van het verzoek het betrokken product met dumping in de Gemeenschap invoert. In dit stadium kan geen raming worden gemaakt van het bedrag dat de indiener van het verzoek in de toekomst eventueel verschuldigd zal zijn.

(10)

In het belang van een behoorlijk bestuur moeten termijnen worden vastgesteld waarbinnen:

(11)

Indien een belanghebbende binnen de vastgestelde termijnen toegang tot de nodige gegevens weigert, deze niet verstrekt of het onderzoek aanmerkelijk belemmert, kunnen overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening aan de hand van de beschikbare gegevens conclusies worden getrokken, zowel in positieve als in negatieve zin.

(12)

Wanneer blijkt dat een belanghebbende onjuiste of misleidende informatie heeft verstrekt, wordt deze informatie buiten beschouwing gelaten en kan overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening gebruik worden gemaakt van de beschikbare gegevens. Indien een belanghebbende geen of slechts gedeeltelijk medewerking verleent en gebruik wordt gemaakt van de beschikbare gegevens, kunnen de resultaten voor deze belanghebbende minder gunstig zijn dan wanneer hij wel medewerking had verleend.

(13)

Persoonsgegevens die in het kader van dit onderzoek worden verzameld, zullen worden behandeld in overeenstemming met Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de communautaire instellingen en organen en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (3).

(14)

Als belanghebbenden van mening zijn dat ze bij het uitoefenen van hun recht op verdediging moeilijkheden ondervinden, kunnen ze vragen dat de hearing officer van DG Trade wordt ingeschakeld. Hij fungeert als tussenpersoon tussen de belanghebbenden en de diensten van de Commissie en kan zo nodig aanbieden te bemiddelen over procedurele kwesties aangaande de bescherming van hun belangen tijdens de procedure, met name voor kwesties inzake toegang tot het dossier, vertrouwelijkheid, verlenging van termijnen en behandeling van schriftelijke en/of mondelinge opmerkingen. Belanghebbenden vinden nadere informatie en contactgegevens op de webpagina’s van de hearing officer op de website van DG Trade (http://ec.europa.eu/trade),

Commissie

Directoraat-generaal Handel

Directoraat H

Kamer J-79 4/23

B-1049 Brussel

Fax (32-2) 295 65 05

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/46

(1)

De in artikel 27 van Verordening (EG) nr. 104/2000 bedoelde compenserende vergoeding kan op bepaalde voorwaarden aan de organisaties van tonijnproducenten uit de Gemeenschap worden toegekend voor de hoeveelheden tonijn die aan de verwerkende industrie werden geleverd in het kalenderkwartaal waarop de prijsconstateringen betrekking hebben, wanneer zowel de driemaandelijkse gemiddelde verkoopprijs op de interne markt als de invoerprijs, in voorkomend geval vermeerderd met de compenserende heffing, lager waren dan 87 % van de communautaire productieprijs voor het betrokken product.

(2)

Uit het onderzoek van de situatie op de interne markt is gebleken dat, in de periode van 1 januari tot en met 31 maart 2007, voor witte tonijn (Thunnus alalunga) de op de markt geconstateerde driemaandelijkse gemiddelde verkoopprijs en de invoerprijs, als bedoeld in artikel 27 van Verordening (EG) nr. 104/2000, lager waren dan 87 % van de geldende communautaire productieprijs die is vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 1969/2006 van de Raad (2).

(3)

Ter bepaling van het recht op de vergoeding dient te worden uitgegaan van de verkopen waarvoor in het betrokken kwartaal facturen zijn opgesteld en die in aanmerking zijn genomen voor de berekening van de maandelijkse gemiddelde verkoopprijs overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 2183/2001 van de Commissie van 9 november 2001 tot vaststelling van de uitvoeringsbepalingen voor Verordening (EG) nr. 104/2000 van de Raad wat betreft de toekenning van de compenserende vergoeding voor tonijn voor de verwerkende industrie (3).

(4)

Overeenkomstig artikel 27, lid 2, van Verordening (EG) nr. 104/2000 mag de vergoeding in geen geval meer bedragen dan het verschil tussen de interventiedrempel en de gemiddelde verkoopprijs van het betrokken product op de interne markt, of dan een forfaitair bedrag dat gelijk is aan 12 % van die drempel.

(5)

De hoeveelheden waarvoor de compenserende vergoeding mag worden toegekend, mogen in geen geval groter zijn dan de in artikel 27, lid 3, van Verordening (EG) nr. 104/2000 voor het betrokken kwartaal vastgestelde hoeveelheden.

(6)

Voor witte tonijn (Thunnus alalunga) zijn de hoeveelheden die in het betrokken kwartaal aan de op het douanegebied van de Gemeenschap gevestigde verwerkende bedrijven zijn verkocht en geleverd, groter dan de hoeveelheden die in het overeenkomstige kwartaal van de laatste drie visseizoenen zijn verkocht en geleverd. Aangezien deze hoeveelheden het in artikel 27, lid 3, van Verordening (EG) nr. 104/2000 vastgestelde maximum overschrijden, moeten de totale hoeveelheden van die producten die voor vergoeding in aanmerking komen, worden begrensd.

(7)

De verdeling over de producentenorganisaties van de hoeveelheden die voor vergoeding in aanmerking komen, moet worden bepaald naar verhouding van hun productie in hetzelfde kwartaal van de visseizoenen 2004, 2005 en 2006 met inachtneming van de maxima die overeenkomstig artikel 27, lid 4, van Verordening (EG) nr. 104/2000 gelden voor de berekening van de aan elke producentenorganisatie toe te kennen vergoeding.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor visserijproducten,

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/49

(1)

Bij artikel 3 van Verordening (EG) nr. 327/98 van de Commissie (3) is de geldigheidsduur beperkt van de uitvoercertificaten die door sommige derde landen worden afgegeven voor de indiening van invoercertificaataanvragen in het lopende contingentjaar.

(2)

Deze bepaling vormt een administratieve verplichting ten laste van de autoriteiten van de Gemeenschap, terwijl de geldigheid van de certificaten en de controle daarop voornamelijk onder de verantwoordelijkheid van de uitvoerende landen valt. Handhaving van deze bepaling als voorwaarde voor de ontvankelijkheid van de invoercertificaataanvragen blijkt derhalve noch gerechtvaardigd, noch noodzakelijk. Zij moet derhalve worden geschrapt.

(3)

Verordening (EG) nr. 327/98 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor granen,

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/50

(1)

In artikel 4, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1670/2006 is bepaald dat de hoeveelheden granen waarvoor de restitutie wordt toegekend, de hoeveelheden zijn die onder controle zijn geplaatst en zijn gedistilleerd en waarop een jaarlijks voor elke betrokken lidstaat vast te stellen coëfficiënt is toegepast. Deze coëfficiënt geeft de verhouding tussen de in totaal uitgevoerde hoeveelheden en de in totaal in de handel gebrachte hoeveelheden van de betrokken alcoholhoudende drank weer, en wel op basis van de ontwikkeling van die hoeveelheden tijdens het aantal jaren dat overeenkomt met de gemiddelde rijpingsperiode van die alcoholhoudende drank.

(2)

Volgens de gegevens die het Verenigd Koninkrijk heeft verstrekt voor de periode van 1 januari tot en met 31 december 2006, bedroeg de gemiddelde rijpingsperiode van Scotch whisky in 2006 zes jaar.

(3)

Derhalve dienen de coëfficiënten voor de periode van 1 oktober 2007 tot en met 30 september 2008 te worden vastgesteld.

(4)

Op grond van artikel 10 van Protocol 3 van de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte mogen geen restituties worden verleend bij uitvoer naar Liechtenstein, IJsland en Noorwegen. Bovendien heeft de Gemeenschap in overeenkomsten met sommige derde landen afgesproken geen uitvoerrestituties te verlenen. Bijgevolg dient daar overeenkomstig artikel 7, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1670/2006 rekening mee te worden gehouden bij de berekening van de coëfficiënt voor de periode 2007/2008,

21.12.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/52

(1)

In artikel 4, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1670/2006 is bepaald dat de hoeveelheden granen waarvoor de restitutie wordt toegekend, de hoeveelheden zijn die onder controle zijn geplaatst en zijn gedistilleerd en waarop een jaarlijks voor elke betrokken lidstaat vast te stellen coëfficiënt is toegepast. Deze coëfficiënt geeft de verhouding tussen de in totaal uitgevoerde hoeveelheden en de in totaal in de handel gebrachte hoeveelheden van de betrokken alcoholhoudende drank weer, en wel op basis van de ontwikkeling van die hoeveelheden tijdens het aantal jaren dat overeenkomt met de gemiddelde rijpingsperiode van die alcoholhoudende drank.

(2)

Volgens de gegevens die Ierland heeft verstrekt voor de periode van 1 januari en met 31 december 2006, bedroeg de gemiddelde rijpingsperiode van Irish whiskey in 2006 vijf jaar.

(3)

Derhalve dienen de coëfficiënten voor de periode van 1 oktober 2007 tot en met 30 september 2008 te worden vastgesteld.

(4)

Op grond van artikel 10 van Protocol 3 van de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte mogen geen restituties worden verleend bij uitvoer naar Liechtenstein, IJsland en Noorwegen. Bovendien heeft de Gemeenschap in overeenkomsten met sommige derde landen afgesproken geen uitvoerrestituties te verlenen. Bijgevolg dient daar overeenkomstig artikel 7, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1670/2006 rekening mee te worden gehouden bij de berekening van de coëfficiënt voor de periode 2007/2008,