27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/1

—

Estland 83,4.

27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/2

(1)

Bij de uitbreidingen van de Europese Gemeenschap van 1 januari 1995 en 1 mei 2004 is verzuimd Verordening (EEG) nr. 3149/92 van de Commissie (3) aan te passen en vermeldingen in de talen van de nieuwe lidstaten die op de genoemde datums zijn toegetreden, toe te voegen. Deze vermeldingen moeten in de betrokken talen worden toegevoegd.

(2)

Met het oog op coherentie met Verordening (EG) nr. 725/2007 van de Commissie (4), waarbij Verordening (EEG) nr. 3149/92 is gewijzigd in verband met de toetreding van Bulgarije en Roemenië tot de Europese Unie, moet de onderhavige verordening van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2007.

(3)

Verordening (EEG) nr. 3149/92 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor granen,

1)

In artikel 7, lid 5, wordt de derde alinea vervangen door:

„Op de door het interventiebureau van vertrek opgestelde aangifte tot verzending wordt een van de in de bijlage opgenomen vermeldingen aangebracht.”.

2)

De tekst in de bijlage bij de onderhavige verordening wordt toegevoegd als bijlage.

27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/4

(1)

Verordening (EEG) nr. 3149/92 van de Commissie (2) bevat vermeldingen in alle talen van de Europese Gemeenschap in haar samenstelling op 31 december 2006. De vermeldingen in de Bulgaarse en de Roemeense taal moeten hieraan worden toegevoegd.

(2)

Verordening (EEG) nr. 3149/92 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd,

27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/6

(1)

In Verordening (EG) nr. 3223/94 zijn op grond van de multilaterale handelsbesprekingen in het kader van de Uruguayronde de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de periodes die in de bijlage bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

Op grond van de bovenvermelde criteria moeten de forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld op de in de bijlage bij deze verordening vermelde niveaus,

27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/8

(1)

Verordening (EG) nr. 999/2001 stelt voorschriften vast voor het toezicht op overdraagbare spongiforme encefalopathieën bij runderen, schapen en geiten en voor uitroeiingsmaatregelen die genomen moeten worden na de bevestiging van een overdraagbare spongiforme encefalopathie (TSE) bij schapen en geiten.

(2)

In oktober 2005 heeft de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) een advies uitgebracht over de classificatie van atypische gevallen van TSE’s bij kleine herkauwers. De EFSA concludeert in het advies dat een operationele definitie van atypische scrapie mogelijk is en levert de elementen voor een classificatie van gevallen van scrapie. De EFSA beveelt ook bewakingsprogramma’s aan — met inbegrip van tests en bemonsteringen — om alle vormen van TSE’s bij kleine herkauwers te kunnen opsporen.

(3)

Het lijkt daarom zinvol om de begrippen TSE bij kleine herkauwers, geval van scrapie, geval van klassieke scrapie en geval van atypische scrapie te definiëren.

(4)

Wanneer een voor menselijke consumptie geslacht dier bij de snelle test op basis van de bestaande voorschriften — d.w.z. bijlage III bij Verordening (EG) nr. 999/2001 — positief blijkt, worden, afgezien van het positieve karkas, ten minste het karkas dat op dezelfde slachtlijn onmiddellijk aan het positieve karkas voorafging en de twee karkassen die onmiddellijk na het positieve dier kwamen, vernietigd.

(5)

Volledige vernietiging van de drie karkassen die op dezelfde slachtlijn direct vóór en na een bij een snelle test positief bevonden karkas komen, staat niet in verhouding tot het risico. Deze karkassen moeten alleen worden vernietigd als het resultaat van een snelle test positief of onduidelijk is na een onderzoek met behulp van de referentiemethoden.

(6)

Verordening (EG) nr. 999/2001, zoals gewijzigd bij de Verordeningen (EG) nr. 214/2005 (2) en (EG) nr. 1041/2006 (3) van de Commissie, bepaalt dat de programma’s voor toezicht bij geiten en schapen moeten worden aangescherpt na de ontdekking van boviene spongiforme encefalopathie (BSE) bij een geit in 2005 en drie ongewone gevallen van TSE’s bij schapen waarbij BSE niet kon worden uitgesloten. Deze programma’s voor toezicht moeten worden herzien in het licht van de resultaten van twee jaar van intensieve tests die geen nieuwe gevallen van BSE bij schapen of geiten aan het licht hebben gebracht. Om een doeltreffende uitvoering van de programma’s te waarborgen moeten de herziene toezichtseisen met ingang van 1 juli 2007 van toepassing worden.

(7)

De programma’s voor toezicht bij schapen en geiten moeten worden beoordeeld en herzien in het licht van nieuwe wetenschappelijke gegevens.

(8)

Uit de resultaten van het verscherpte toezicht op schapen en geiten blijkt dat het bestaande ruimings- en herbevolkingsbeleid ten aanzien van door TSE aangetaste koppels te streng is. Bovendien belemmert een aantal problemen — met name met betrekking tot de herbevolking van besmette koppels — de doeltreffende uitvoering van maatregelen na de ontdekking van een TSE in een koppel.

(9)

Op 8 maart 2007 heeft de EFSA een advies uitgebracht over bepaalde aspecten met betrekking tot het risico van TSE’s bij schapen en geiten. In het advies stelt de EFSA dat er geen aanwijzingen zijn voor een epidemiologisch of moleculair verband tussen klassieke en/of atypische scrapie en TSE’s bij mensen en dat het BSE-agens het enige zoönotische TSE-agens is. Bovendien vindt de EFSA dat de in de Gemeenschapswetgeving beschreven discriminatoire tests die gebruikt moeten worden om scrapie van BSE te onderscheiden, betrouwbaar zijn om BSE van klassieke en atypische scrapie te onderscheiden.

(10)

Ook uit andere feiten blijkt dat de maatregelen ter uitroeiing van TSE’s bij kleine herkauwers opnieuw beoordeeld moeten worden: het is niet wetenschappelijk bewezen dat scrapie op mensen overdraagbaar is, BSE kan worden uitgesloten bij gevallen van TSE’s bij kleine herkauwers en er zijn gevallen van atypische TSE’s vastgesteld die zich in beperkte mate binnen een koppel verspreiden maar zich ook voordoen bij schapen met genotypes die als resistent tegen BSE en klassieke scrapie werden beschouwd.

(11)

De structuur van de schapen- en geitensector verschilt sterk binnen de Gemeenschap. De lidstaten moeten daarom alternatieve beleidsmaatregelen kunnen nemen, op voorwaarde dat er geharmoniseerde voorschriften zijn vastgesteld.

(12)

Het op 15 juli 2005 goedgekeurde TSE-stappenplan van de Commissie bepaalt dat een van de strategische doelstellingen erin bestaat de uitroeiingsmaatregelen voor kleine herkauwers te herzien, rekening houdend met de nieuwe beschikbare diagnostische middelen en zonder aan het bestaande niveau van consumentenbescherming afbreuk te doen.

(13)

Op 13 juli 2006 heeft de EFSA een advies uitgebracht over de fokprogramma’s ter verkrijging van TSE-resistentie bij schapen. In het advies concludeert de EFSA dat de fokprogramma’s de schapenpopulaties beter beschermen tegen de momenteel bekende TSE’s en daarom de diergezondheid en de consumentenbescherming ten goede komen. De EFSA deed ook aanbevelingen over het bepalen van het prioneiwitgenotype.

(14)

Krachtens artikel 6 bis van Verordening (EG) nr. 999/2001 kunnen lidstaten fokprogramma’s invoeren om te selecteren op resistentie tegen TSE’s in hun schapenpopulaties. Er moeten geharmoniseerde minimumeisen voor deze fokprogramma’s worden vastgesteld.

(15)

Verordening (EG) nr. 999/2001 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(16)

Beschikking 2003/100/EG van de Commissie van 13 februari 2003 tot vaststelling van minimumeisen voor fokprogramma’s ter verkrijging van resistentie tegen overdraagbare spongiforme encefalopathieën bij schapen (4) is achterhaald omdat de bepalingen ervan worden vervangen door de bepalingen van deze verordening. Ter wille van de duidelijkheid en de rechtszekerheid moet die beschikking worden ingetrokken.

(17)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/21

(1)

De verplichting voor de lidstaten om verslagen over de praktische tenuitvoerlegging op te stellen, die dienen als uitgangspunten voor de verslagen die de Commissie op gezette tijden indient met betrekking tot de tenuitvoerlegging van de communautaire regels inzake de veiligheid en de gezondheid van de werknemers, is vastgelegd in Richtlijn 89/391/EEG van de Raad van 12 juni 1989 betreffende de tenuitvoerlegging van maatregelen ter bevordering van de verbetering van de veiligheid en de gezondheid van de werknemers op het werk (3), alsmede in de bijzondere richtlijnen in de zin van artikel 16, lid 1, van die richtlijn, namelijk: Richtlijn 89/654/EEG van de Raad van 30 november 1989 betreffende minimumvoorschriften inzake veiligheid en gezondheid voor arbeidsplaatsen (4), Richtlijn 89/655/EEG van de Raad van 30 november 1989 betreffende minimumvoorschriften inzake veiligheid en gezondheid bij het gebruik door werknemers van arbeidsmiddelen op de arbeidsplaats (5), Richtlijn 89/656/EEG van de Raad van 30 november 1989 betreffende de minimumvoorschriften inzake veiligheid en gezondheid voor het gebruik op het werk van persoonlijke beschermingsmiddelen door de werknemers (6), Richtlijn 90/269/EEG van de Raad van 29 mei 1990 betreffende de minimum veiligheids- en gezondheidsvoorschriften voor het manueel hanteren van lasten met gevaar voor met name rugletsel voor de werknemers (7), Richtlijn 90/270/EEG van de Raad van 29 mei 1990 betreffende minimumvoorschriften inzake veiligheid en gezondheid met betrekking tot het werken met beeldschermapparatuur (8), Richtlijn 92/57/EEG van de Raad van 24 juni 1992 betreffende de minimumvoorschriften inzake veiligheid en gezondheid voor tijdelijke en mobiele bouwplaatsen (9), Richtlijn 92/58/EEG van de Raad van 24 juni 1992 betreffende de minimumvoorschriften voor de veiligheids- en/of gezondheidssignalering op het werk (10), Richtlijn 92/85/EEG van de Raad van 19 oktober 1992 inzake de tenuitvoerlegging van maatregelen ter bevordering van de verbetering van de veiligheid en de gezondheid op het werk van werkneemsters tijdens de zwangerschap, na de bevalling en tijdens de lactatie (11), Richtlijn 92/91/EEG van de Raad van 3 november 1992 betreffende minimumvoorschriften ter verbetering van de bescherming van de veiligheid en de gezondheid van werknemers in de winningsindustrieën die delfstoffen winnen met behulp van boringen (12), Richtlijn 92/104/EEG van de Raad van 3 december 1992 betreffende de minimumvoorschriften ter verbetering van de bescherming van de veiligheid en de gezondheid van werknemers in de winningsindustrieën in dagbouw of ondergronds (13), Richtlijn 93/103/EG van de Raad van 23 november 1993 betreffende de minimumvoorschriften inzake veiligheid en gezondheid bij het werk aan boord van vissersvaartuigen (14), Richtlijn 98/24/EG van de Raad van 7 april 1998 betreffende de bescherming van de gezondheid en de veiligheid van werknemers tegen risico’s van chemische agentia op het werk (15), Richtlijn 1999/92/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 1999 betreffende minimumvoorschriften voor de verbetering van de gezondheidsbescherming en van de veiligheid van werknemers die door explosieve atmosferen gevaar kunnen lopen (16), Richtlijn 2002/44/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 juni 2002 betreffende de minimumvoorschriften inzake gezondheid en veiligheid met betrekking tot de blootstelling van werknemers aan de risico’s van fysische agentia (trillingen) (17), Richtlijn 2003/10/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 februari 2003 betreffende de minimumvoorschriften inzake gezondheid en veiligheid met betrekking tot de blootstelling van werknemers aan de risico’s van fysische agentia (lawaai) (18), Richtlijn 2004/40/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende de minimumvoorschriften inzake gezondheid en veiligheid met betrekking tot de blootstelling van werknemers aan de risico’s van fysische agentia (elektromagnetische velden) (19) en Richtlijn 2006/25/EG van het Europees Parlement en de Raad van 5 april 2006 betreffende de minimumvoorschriften inzake gezondheid en veiligheid met betrekking tot de blootstelling van werknemers aan risico’s van fysische agentia (kunstmatige optische straling) (20).

(2)

Een verslag over de tenuitvoerlegging wordt ook voorgeschreven door Richtlijn 91/383/EEG van de Raad van 25 juni 1991 ter aanvulling van de maatregelen ter bevordering van de verbetering van de veiligheid en de gezondheid op het werk van de werknemers met arbeidsbetrekkingen voor bepaalde tijd of uitzendarbeid-betrekkingen (21), Richtlijn 92/29/EEG van de Raad van 31 maart 1992 betreffende de minimumvoorschriften inzake veiligheid en gezondheid ter bevordering van een betere medische hulpverlening aan boord van schepen (22) en Richtlijn 94/33/EG van de Raad van 22 juni 1994 betreffende de bescherming van jongeren op het werk (23).

(3)

De bepalingen over het opstellen van de verslagen in de bijzondere richtlijnen in de zin van artikel 16, lid 1, van Richtlijn 89/391/EEG, alsmede in de Richtlijnen 91/383/EEG, 92/29/EEG en 94/33/EG zijn verschillend van aard, zowel wat de frequentie als de inhoud betreft.

(4)

De verplichting van de lidstaten om een verslag over de praktische tenuitvoerlegging op te stellen, alsmede die van de Commissie om op basis van de nationale verslagen een verslag op te stellen, vormen een belangrijk moment in het wetgevingsproces, waarop de balans kan worden opgemaakt en diverse aspecten van de praktische tenuitvoerlegging van de bepalingen van de richtlijnen kunnen worden beoordeeld; derhalve dient deze verplichting te worden uitgebreid tot de richtlijnen die geen verplichting tot het opstellen van verslagen bevatten, te weten: Richtlijn 2000/54/EG van het Europees Parlement en de Raad van 18 september 2000 betreffende de bescherming van de werknemers tegen de risico’s van blootstelling aan biologische agentia op het werk (zevende bijzondere richtlijn in de zin van artikel 16, lid 1, van Richtlijn 89/391/EEG) (24), Richtlijn 2004/37/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende de bescherming van de werknemers tegen de risico’s van blootstelling aan carcinogene of mutagene agentia op het werk (zesde bijzondere richtlijn in de zin van artikel 16, lid 1, van Richtlijn 89/391/EEG) (25) en Richtlijn 83/477/EEG van de Raad van 19 september 1983 betreffende de bescherming van werknemers tegen de risico’s van blootstelling aan asbest op het werk (tweede individuele richtlijn in de zin van artikel 8 van Richtlijn 80/1107/EEG) (26).

(5)

Daarom is het nodig de bepalingen van Richtlijn 89/391/EEG, van de bijzondere richtlijnen in de zin van artikel 16, lid 1, van die richtlijn, alsmede van de Richtlijnen 83/477/EEG, 91/383/EEG, 92/29/EEG en 94/33/EG te harmoniseren.

(6)

In haar mededeling „Zich aanpassen aan de veranderingen in werk en samenleving: een nieuwe communautaire gezondheids- en veiligheidsstrategie 2002-2006” geeft de Commissie aan dat er wetgevingsvoorstellen moeten komen om de verslagen over de tenuitvoerlegging te vereenvoudigen en te rationaliseren; dit is ook als een van de prioriteiten aangemerkt voor de vereenvoudiging van de communautaire wetgeving in het kader van de werkzaamheden voor het initiatief ter verbetering van de wetgeving.

(7)

De procedure dient te worden vereenvoudigd door de frequentie waarmee de nationale verslagen over de praktische tenuitvoerlegging bij de Commissie moeten worden ingediend, gelijk te trekken en te bepalen dat slechts één verslag over de praktische tenuitvoerlegging hoeft te worden ingediend, bestaande uit een algemeen deel dat voor alle richtlijnen geldt, en specifieke hoofdstukken over de aspecten van elke richtlijn. Door deze bepalingen, en met name door de invoeging van een nieuw artikel 17 bis in Richtlijn 89/391/EEG, wordt deze procedure voor verslagen over de tenuitvoerlegging ook van toepassing op de bijzondere richtlijnen in de zin van artikel 16, lid 1, van Richtlijn 89/391/EEG waarin geen verplichting tot het opstellen van verslagen is opgenomen, namelijk de Richtlijnen 2000/54/EG en 2004/37/EG, alsmede op toekomstige richtlijnen in de zin van artikel 16, lid 1, van Richtlijn 89/391/EEG.

(8)

Het lijkt wenselijk de frequentie waarmee de lidstaten deze verslagen moeten opstellen en bij de Commissie moeten indienen, op vijf jaar vast te stellen; bij wijze van uitzondering moet het eerste verslag een langere periode dekken; de indeling van de verslagen moet eenvormig zijn om de behandeling te vergemakkelijken; de verslagen worden opgesteld aan de hand van een vragenlijst die door de Commissie wordt vastgesteld, na raadpleging van het Raadgevend Comité voor veiligheid en gezondheid op de arbeidsplaats, en die relevante informatie bevat over de preventieve maatregelen die de lidstaten hebben genomen om de Commissie in staat te stellen tot een adequate evaluatie van de wijze waarop de wetgeving in de praktijk functioneert, daarbij uitgaande van de bevindingen van het Europees Agentschap voor de veiligheid en de gezondheid op het werk en de Europese Stichting tot verbetering van de levens- en arbeidsomstandigheden.

(9)

Overeenkomstig artikel 138, lid 2, van het Verdrag heeft de Commissie de sociale partners op communautair niveau geraadpleegd over de mogelijke richting van een communautair optreden ter zake.

(10)

De Commissie achtte na deze raadpleging een communautair optreden wenselijk en heeft de sociale partners op Europees niveau overeenkomstig artikel 138, lid 3, van het Verdrag opnieuw geraadpleegd over de inhoud van het overwogen voorstel.

(11)

Na afloop van deze tweede raadplegingsronde hebben de sociale partners de Commissie niet in kennis gesteld van hun wens het proces in te leiden dat zou kunnen uitmonden in de sluiting van een overeenkomst als bedoeld in artikel 138, lid 4, van het Verdrag.

(12)

Met het oog op de omzetting van de in onderhavige richtlijn vervatte wijzigingen moeten de lidstaten de nodige maatregelen treffen, welke — gezien de specifieke aard van deze richtlijn — de vorm van bestuursrechtelijke bepalingen kunnen aannemen,

1)

artikel 18, leden 3 en 4, van Richtlijn 89/391/EEG;

2)

artikel 10, leden 3 en 4, van Richtlijn 89/654/EEG;

3)

artikel 10, leden 3 en 4, van Richtlijn 89/655/EEG;

4)

artikel 10, leden 3 en 4, van Richtlijn 89/656/EEG;

5)

artikel 9, leden 3 en 4, van Richtlijn 90/269/EEG;

6)

artikel 11, leden 3 en 4, van Richtlijn 90/270/EEG;

7)

artikel 10, leden 3 en 4, van Richtlijn 91/383/EEG;

8)

artikel 9, leden 3 en 4, van Richtlijn 92/29/EEG;

9)

artikel 14, leden 4 en 5, van Richtlijn 92/57/EEG;

10)

artikel 11, leden 4 en 5, van Richtlijn 92/58/EEG;

11)

artikel 14, leden 4, 5 en 6, van Richtlijn 92/85/EEG;

12)

artikel 12, lid 4, van Richtlijn 92/91/EEG;

13)

artikel 13, lid 4, van Richtlijn 92/104/EEG;

14)

artikel 13, leden 3 en 4, van Richtlijn 93/103/EG;

15)

artikel 17, leden 4 en 5, van Richtlijn 94/33/EG;

16)

artikel 15 van Richtlijn 98/24/EG;

17)

artikel 13, lid 3, van Richtlijn 1999/92/EG;

18)

artikel 13 van Richtlijn 2002/44/EG;

19)

artikel 16 van Richtlijn 2003/10/EG;

20)

artikel 12 van Richtlijn 2004/40/EG;

21)

artikel 12 van Richtlijn 2006/25/EG.

27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/25

(1)

De rapporterende lidstaat heeft de Commissie gemeld dat het wellicht nodig is de nationale MRL’s overeenkomstig Richtlijn 90/642/EEG te herzien omdat deze lidstaat zich zorgen maakt over de inname door de consument. Voorstellen voor de herziening van de communautaire MRL’s zijn bij de Commissie ingediend.

(2)

De communautaire MRL’s en de door de Codex Alimentarius aanbevolen gehalten worden volgens vergelijkbare procedures vastgesteld en geëvalueerd. Voor diazinon bestaat een aantal Codex-MRL’s. De op Codex-MRL’s gebaseerde communautaire MRL’s zijn door de rapporterende lidstaat ook geëvalueerd in het licht van de nieuwe informatie over het risico voor de consument.

(3)

De totale blootstelling van consumenten tijdens hun leven en de kortdurende blootstelling aan diazinon via levensmiddelen is opnieuw beoordeeld en geëvalueerd volgens de communautaire procedures en methoden, met inachtneming van de door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) gepubliceerde richtsnoeren (2). Op grond daarvan moeten nieuwe MRL’s worden vastgesteld, zodat geen onaanvaardbare blootstelling van de consument optreedt.

(4)

Voor zover relevant is de acute blootstelling van consumenten aan diazinon via elk van de levensmiddelen die residuen daarvan kunnen bevatten, geraamd en geëvalueerd volgens de communautaire procedures en methoden, met inachtneming van de door de Wereldgezondheidsorganisatie gepubliceerde richtsnoeren. Op grond hiervan is geconcludeerd dat de aanwezigheid van bestrijdingsmiddelenresiduen met inachtneming van de in deze richtlijn voorgestelde MRL’s geen acute toxische effecten veroorzaakt.

(5)

De in bijlage II bij Richtlijn 90/642/EEG opgenomen MRL’s moeten daarom worden gewijzigd om te zorgen voor een degelijke bewaking van en controle op het verbod op de toepassingen daarvan en om de consument te beschermen.

(6)

De handelspartners van de Gemeenschap zijn via de Wereldhandelsorganisatie over de in deze richtlijn vastgestelde MRL’s geraadpleegd en met hun opmerkingen is rekening gehouden.

(7)

Bijlage II van Richtlijn 90/642/EEG moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/33

(1)

Bij brief van 9 oktober 2006, ingekomen bij het secretariaat-generaal van de Commissie op 11 oktober 2006, heeft Italië verzocht om machtiging tot toepassing van maatregelen die afwijken van de bepalingen van Richtlijn 77/388/EEG van de Raad van 17 mei 1977 betreffende de harmonisatie van de wetgevingen der lidstaten inzake omzetbelasting — Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde: uniforme grondslag (2), inzake het recht van een belastingplichtige op aftrek van voorbelasting en inzake de verplichting tot aangifte van het gebruik van een tot het bedrijf behorend goed voor privédoeleinden.

(2)

Richtlijn 77/388/EEG is vervangen door Richtlijn 2006/112/EG.

(3)

Overeenkomstig artikel 395, lid 2, van Richtlijn 2006/112/EG heeft de Commissie bij brief van 28 februari 2007 het verzoek van Italië aan de overige lidstaten overgemaakt. Bij brief van 21 november 2006 heeft de Commissie Italië meegedeeld dat zij over alle gegevens beschikte die zij nodig achtte voor de beoordeling van het verzoek.

(4)

Krachtens artikel 168 van Richtlijn 2006/112/EG is een belastingplichtige gerechtigd de btw af te trekken ter zake van de goederen en diensten die hij ten behoeve van zijn belastbare activiteiten heeft ontvangen. Krachtens artikel 26, lid 1, onder a), van deze richtlijn moet btw-aangifte worden gedaan wanneer een tot het bedrijf behorend goed voor privédoeleinden wordt gebruikt.

(5)

Het privégebruik van voertuigen valt moeilijk nauwkeurig te registreren en ook als dat mogelijk is, is de procedure vaak omslachtig. De voorgestelde maatregelen voorzien in een vast tarief voor de aftrekbare btw ter zake van uitgaven voor voertuigen die niet uitsluitend voor bedrijfsdoeleinden worden gebruikt, met uitzondering van enkele gevallen. Op basis van actuele gegevens achten de Italiaanse autoriteiten een tarief van 40 % gerechtvaardigd. Teneinde dubbele belasting te voorkomen, dient tegelijkertijd ontheffing te worden verleend van de verplichting tot btw-aangifte van het privégebruik voor de voertuigen die onder deze beperking vallen. Deze maatregelen kunnen worden gerechtvaardigd door de behoefte om de belastinginning te vereenvoudigen en fraude door onjuiste administratie te voorkomen.

(6)

Deze derogatiemaatregelen dienen in de tijd beperkt te zijn, zodat de effectiviteit ervan kan worden geëvalueerd evenals de toepasselijkheid van het tarief, aangezien het voorgestelde percentage berust op eerste bevindingen in verband met zakelijk gebruik.

(7)

Op 4 november 2004 heeft de Commissie een voorstel ingediend voor een richtlijn van de Raad tot wijziging van Richtlijn 77/388/EEG, thans Richtlijn 2006/112/EG, wat betreft het recht op aftrek van de btw (3). De derogatiemaatregel dient te verstrijken op de dag van de inwerkingtreding van de voorgestelde richtlijn indien deze vóór de in deze beschikking vastgestelde datum valt,

—

het voertuig maakt deel uit van de bedrijfsvoorraad van de belastingplichtige in het kader van zijn onderneming,

—

het voertuig wordt gebruikt als taxi,

—

het voertuig wordt gebruikt als lesvoertuig door een autorijschool,

—

het voertuig wordt gebruikt voor verhuring of leasing,

—

het voertuig wordt gebruikt door handelsvertegenwoordigers.

27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/35

27.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 165/35