(1)

De behoefte om regels inzake klein grensverkeer te ontwikkelen om het communautaire rechtskader inzake buitengrenzen te consolideren, werd benadrukt in de mededeling van de Commissie „Naar een geïntegreerd beheer van de buitengrenzen van de lidstaten van de Europese Unie”. Deze noodzaak werd door de Raad van 13 juni 2002 bevestigd met de goedkeuring van het „Plan voor het beheer van de buitengrenzen van de lidstaten van de Europese Unie” dat werd onderschreven door de Europese Raad van Sevilla van 21 en 22 juni 2002.

(2)

Het is in het belang van de uitgebreide Gemeenschap dat erop wordt toegezien dat haar grenzen met haar buren geen belemmering vormen voor het handelsverkeer, de sociale en culturele uitwisseling of de regionale samenwerking. Daarom moet voor het kleine grensverkeer een doeltreffende regeling worden ingevoerd.

(3)

De regeling inzake klein grensverkeer houdt een afwijking in van de algemene regels inzake personencontrole bij overschrijding van de buitengrenzen van de lidstaten van de Europese Unie, zoals die zijn vastgelegd in Verordening (EG) nr. 562/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 15 maart 2006 tot vaststelling van een communautaire code betreffende de overschrijding van de grenzen door personen (Schengengrenzencode) (2).

(4)

De Gemeenschap dient de criteria en voorwaarden vast te stellen die in acht moeten worden genomen om de overschrijding van de landbuitengrenzen krachtens de regeling inzake klein grensverkeer voor de grensbewoners te vergemakkelijken. Deze criteria en voorwaarden moeten een evenwicht tot stand brengen tussen, enerzijds, het vergemakkelijken van de grensoverschrijding door bonafide grensbewoners die gegronde redenen hebben om een landbuitengrens frequent te overschrijden en, anderzijds, de noodzaak om illegale immigratie te voorkomen en het potentiële gevaar van criminele activiteiten voor de veiligheid te bestrijden.

(5)

Ter voorkoming van misbruik geldt als algemene regel dat een vergunning voor klein grensverkeer alleen mag worden afgegeven aan personen die sinds ten minste één jaar legaal in het grensgebied verblijven. Bij bilaterale overeenkomst gesloten tussen lidstaten en aangrenzende derde landen kan in een langere periode van verblijf worden voorzien. Voor uitzonderlijke en naar behoren gemotiveerde gevallen, zoals gevallen waarin het gaat om minderjarigen, wijzigingen in de echtelijke staat of erfenis van grond, kan in een dergelijke bilaterale overeenkomst ook een kortere verblijfsduur worden voorzien.

(6)

De vergunning voor klein grensverkeer dient aan grensbewoners te worden uitgereikt ongeacht of zij aan de visumplicht zijn onderworpen op grond van Verordening (EG) nr. 539/2001 van de Raad van 15 maart 2001 tot vaststelling van de lijst van derde landen waarvan de onderdanen bij overschrijding van de buitengrenzen in het bezit moeten zijn van een visum en de lijst van derde landen waarvan de onderdanen van die plicht zijn vrijgesteld (3). De onderhavige verordening dient dus te worden gelezen in samenhang met Verordening (EG) nr. 1932/2006 van de Raad van 21 december 2006 tot wijziging van Verordening (EG) nr. 539/2001 tot vaststelling van de lijst van derde landen waarvan de onderdanen bij overschrijding van de buitengrenzen in het bezit moeten zijn van een visum en de lijst van derde landen waarvan de onderdanen van deze plicht zijn vrijgesteld (4), strekkende tot vrijstelling van de visumplicht voor grensbewoners die ingevolge deze verordening kunnen gebruikmaken van de regeling voor klein grensverkeer, vastgesteld in deze verordening. Bijgevolg kan deze verordening pas in werking treden gelijktijdig met die wijzigingsverordening.

(7)

De Gemeenschap dient de specifieke criteria en voorwaarden vast te stellen voor de afgifte van een vergunning voor klein grensverkeer aan grensbewoners. Deze criteria en voorwaarden moeten in overeenstemming zijn met de voorwaarden voor binnenkomst die moeten worden vervuld door grensbewoners die een landbuitengrens overschrijden krachtens de regeling inzake klein grensverkeer.

(8)

De vaststelling van regels inzake klein grensverkeer op Gemeenschapsniveau mag geen afbreuk doen aan het recht inzake vrij verkeer van de burgers van de Unie en hun familieleden alsmede van de onderdanen van derde landen en hun familieleden, die op grond van overeenkomsten die de Gemeenschap en haar lidstaten hebben gesloten met de betrokken landen, op het gebied van het vrije verkeer rechten genieten die equivalent zijn aan die van de burgers van de Unie. Wanneer echter de faciliteit die in het kader van een regeling inzake klein grensverkeer wordt toegestaan aan grensbewoners, een minder systematische controle impliceert, moet deze regeling automatisch worden uitgebreid tot alle in het grensgebied verblijvende personen die onder het Gemeenschapsrecht inzake vrij verkeer valt.

(9)

Voor de toepassing van de regeling inzake klein grensverkeer moeten de lidstaten de toestemming krijgen om, zo nodig, bilaterale overeenkomsten met aangrenzende derde landen te sluiten of te handhaven op voorwaarde dat deze overeenstemmen met de in deze verordening vastgestelde regels.

(10)

Deze verordening heeft geen gevolgen voor de specifieke regelingen die in Ceuta en Melilla worden toegepast, zoals bedoeld in de Verklaring van het Koninkrijk Spanje betreffende de steden Ceuta en Melilla in de slotakte bij de Overeenkomst betreffende de toetreding van het Koninkrijk Spanje tot de Overeenkomst ter uitvoering van het tussen de regeringen van de staten van de Benelux Economische Unie, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek op 14 juni 1985 te Schengen gesloten akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, ondertekend te Schengen op 19 juni 1990 (5).

(11)

De lidstaten moeten sancties, zoals die waarin de nationale wet voorziet, opleggen aan grensbewoners wanneer zij misbruik maken van de bij deze verordening ingevoerde regeling voor klein grensverkeer.

(12)

De Commissie dient bij het Europees Parlement en de Raad een verslag in betreffende de toepassing van deze verordening. Dat verslag dient zo nodig vergezeld te gaan van wetgevingsvoorstellen.

(13)

Deze verordening eerbiedigt de fundamentele rechten en vrijheden en volgt de beginselen die met name in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie zijn erkend.

(14)

Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk het vaststellen van de criteria en voorwaarden voor de invoering van een regeling inzake klein grensverkeer aan de landbuitengrenzen, rechtstreeks van invloed is op het communautaire acquis inzake buitengrenzen en bijgevolg niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve vanwege de omvang en de gevolgen van deze verordening beter door de Gemeenschap kan worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap maatregelen nemen overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap bedoelde subsidiariteitsbeginsel. Overeenkomstig het in datzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken.

(15)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van het aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap gehechte Protocol betreffende de positie van Denemarken neemt Denemarken niet deel aan de aanneming van deze verordening, die derhalve niet verbindend is voor, noch van toepassing op Denemarken. Aangezien deze verordening een ontwikkeling vormt van het Schengenacquis op grond van de bepalingen van het derde deel van titel IV van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, dient Denemarken overeenkomstig artikel 5 van dit protocol binnen een termijn van zes maanden na de datum van vaststelling van deze verordening te beslissen of het deze in zijn nationale wetgeving zal omzetten.

(16)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (6), die vallen onder het gebied dat is bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (7) inzake bepaalde toepassingsbepalingen van die overeenkomst.

(17)

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan het Verenigd Koninkrijk niet deelneemt overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad van 29 mei 2000 betreffende het verzoek van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis (8). Derhalve neemt het Verenigd Koninkrijk niet deel aan de aanneming van deze verordening en is deze niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(18)

Deze verordening vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad van 28 februari 2002 betreffende het verzoek van Ierland deel te mogen nemen aan enkele van de bepalingen van het Schengenacquis (9). Derhalve neemt Ierland niet deel aan de aanneming van deze verordening en is deze niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(19)

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst die is ondertekend tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop de Zwitserse Bondsstaat wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG, gelezen in samenhang met artikel 4, lid 1, van Besluit 2004/849/EG van de Raad (10) en artikel 4, lid 1, van Besluit 2004/860/EG van de Raad (11).

(20)

Artikel 4, onder b), en artikel 9, onder c), van deze verordening vormen bepalingen die het Schengenacquis uitwerken of daar anderszins mee samenhangen in de zin van artikel 3, lid 2, van de Toetredingsakte van 2003,

a)

langdurig verblijf;

b)

toegang tot en uitoefening van een economische activiteit;

c)

douane- en belastingzaken.

1.

„landbuitengrens”: de gemeenschappelijke landgrens tussen een lidstaat en een aangrenzend derde land;

2.

„grensgebied”: een gebied dat niet verder gaat dan 30 km vanaf de grenslijn. De plaatselijke administratieve districten die moeten worden beschouwd als grensgebied, worden door de betrokken staten in hun bilaterale overeenkomsten, zoals bedoeld in artikel 13, gespecificeerd. Indien een deel van een dergelijk district zich verder dan 30, maar niet meer dan 50 km van de grenslijn bevindt, wordt het niettemin beschouwd als een deel van het grensgebied;

3.

„klein grensverkeer”: de regelmatige overschrijding van een landbuitengrens door grensbewoners voor een verblijf in een grensgebied bijvoorbeeld omwille van sociale, culturele of aangetoonde economische redenen of wegens familiale omstandigheden, en voor een periode die de bij deze verordening vastgestelde termijn niet overschrijdt;

4.

„personen die onder het Gemeenschapsrecht inzake vrij verkeer vallen”:

5.

„onderdaan van een derde land”: eenieder die geen burger van de Unie is in de zin van artikel 17, lid 1, van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap en niet onder toepassing van punt 4 valt;

6.

„grensbewoners”: onderdanen van derde landen die legaal in het grensgebied van een buurland van een lidstaat verblijven sinds een bij bilaterale overeenkomst zoals bedoeld in artikel 13, nader te specificeren periode, die niet korter is dan één jaar. In uitzonderlijke, naar behoren gemotiveerde en in die bilaterale overeenkomst nader te omschrijven gevallen kan ook een verblijfsperiode van minder dan één jaar volstaan;

7.

„vergunning voor klein grensverkeer”: het bij hoofdstuk III ingevoerde speciale document op grond waarvan de grensbewoners een landbuitengrens in het kader van de regeling inzake klein grensverkeer mogen overschrijden;

8.

„Schengenuitvoeringsovereenkomst”: de Overeenkomst ter uitvoering van het op 14 juni 1985 te Schengen tussen de regeringen van de Beneluxstaten, de Bondsrepubliek Duitsland en de Franse Republiek ondertekende Akkoord betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen (13).

a)

in het bezit zijn van een vergunning voor klein grensverkeer en, indien vereist uit hoofde van de in artikel 13 bedoelde bilaterale overeenkomsten, een geldig reisdocument of geldige documenten;

b)

niet ter fine van weigering van toegang gesignaleerd staan in het Schengeninformatiesysteem (SIS);

c)

niet worden beschouwd als een gevaar voor de openbare orde, de binnenlandse veiligheid, de volksgezondheid of de internationale betrekkingen van een van de lidstaten en in het bijzonder dat zij niet om dezelfde redenen ter fine van weigering van toegang gesignaleerd staan in de nationale gegevensbanken van de lidstaten.

a)

voor- en achternaam, geboortedatum, nationaliteit en woonplaats van de vergunninghouder;

b)

de afgevende instantie, datum van afgifte en geldigheidsduur;

c)

het grensgebied waarbinnen de vergunninghouder zich mag bewegen;

d)

het nummer van het (de) geldige reisdocument(en) op vertoon waarvan de houder de buitengrens mag overschrijden overeenkomstig het bepaalde in artikel 9, onder a).

a)

in het bezit zijn van een geldig reisdocument of geldige documenten op grond waarvan zij de buitengrenzen mogen overschrijden zoals geregeld in artikel 17, lid 3, onder a), van de Schengenuitvoeringsovereenkomst;

b)

documenten overleggen ter staving van hun status van grensbewoner en kunnen aantonen dat zij gegronde redenen hebben om krachtens de regeling inzake klein grensverkeer de landbuitengrens frequent te overschrijden;

c)

niet ter fine van weigering van toegang gesignaleerd staan in het SIS;

d)

niet worden beschouwd als een gevaar voor de openbare orde, de binnenlandse veiligheid, de volksgezondheid of de internationale betrekkingen van een van de lidstaten en in het bijzonder dat zij niet om dezelfde redenen ter fine van weigering van toegang gesignaleerd staan in de nationale gegevensbanken van de lidstaten.

a)

speciale alleen voor grensbewoners bestemde grensdoorlaatposten creëren;

b)

aan de gewone grensdoorlaatposten speciale doorgangen voor grensbewoners reserveren;

c)

naar gelang van de plaatselijke omstandigheden, en wanneer er sprake is van een bijzondere vereiste, grensbewoners de mogelijkheid bieden hun landbuitengrens te overschrijden op daartoe aangewezen plaatsen buiten de toegestane grensdoorlaatposten en de vastgestelde openingstijden.

a)

bevat de vergunning voor klein grensverkeer, in aanvulling op de in artikel 7, lid 3, bedoelde informatie, nadere gegevens over de plaats waar en de omstandigheden waarin de landbuitengrens mag worden overschreden;

b)

voert de betrokken lidstaat steekproefsgewijze controles uit en oefent hij een regelmatig toezicht uit om niet toegestane grensoverschrijdingen te voorkomen.

(1)

De lijst van landen in de bijlagen I en II bij Verordening (EG) nr. 539/2001 van de Raad van 15 maart 2001 (1) moet in overeenstemming zijn en blijven met de criteria die zijn vastgesteld in overweging 5 van die verordening. Sommige derde landen moeten van de ene naar de andere bijlage worden overgeheveld, met name op grond van de criteria illegale immigratie en openbare orde.

(2)

Bolivia moet worden overgeheveld naar bijlage I bij Verordening (EG) nr. 539/2001. De datum waarop de visumplicht voor Boliviaanse onderdanen in werking treedt, moet de lidstaten in staat stellen hun bilaterale overeenkomsten met Bolivia tijdig op te zeggen en de nodige administratieve en organisatorische maatregelen te treffen om deze visumplicht in te voeren.

(3)

Antigua en Barbuda, de Bahama's, Barbados, Mauritius, Saint Kitts en Nevis en de Seychellen moeten worden overgeheveld naar bijlage II bij Verordening (EG) nr. 539/2001.

De vrijstelling van de visumplicht voor onderdanen van deze landen mag niet in werking treden voordat een bilaterale visumvrijstellingsovereenkomst tussen de Europese Gemeenschap en het betrokken land is gesloten.

(4)

De twee bijlagen bij Verordening (EG) nr. 539/2001 moeten limitatief zijn. Daartoe moet aan elk van deze bijlagen een rubriek worden toegevoegd om te bepalen welke visumvoorschriften de lidstaten moeten toepassen op categorieën personen die tot nu toe in sommige lidstaten wel visumplichtig waren en in andere niet. Aan bijlage I bij Verordening (EG) nr. 539/2001 moeten diverse categorieën Britse onderdanen worden toegevoegd die geen onderdaan van het Verenigd Koninkrijk zijn in de zin van het Gemeenschapsrecht en aan bijlage II moeten British Nationals (Overseas) worden toegevoegd.

(5)

De lidstaten kunnen vrijstellingen van de visumplicht verlenen voor houders van bepaalde paspoorten die geen gewone paspoorten zijn. Er moet duidelijk worden omschreven om welke speciale paspoorten het gaat. Bovendien moet in Verordening (EG) nr. 539/2001 worden vermeld welke procedures voor deze vrijstellingen gelden.

(6)

Personen met een vluchtelingenstatus, alle staatlozen ongeacht of zij onder het Verdrag betreffende de status van staatlozen van 28 september 1954 vallen, alsmede scholieren die deelnemen aan een schoolreis kunnen door de lidstaten worden vrijgesteld van de visumplicht ingeval zij in een in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 539/2001 genoemd derde land verblijven.

Voor deze drie categorieën van personen die in het Schengengebied verblijven, geldt reeds een volledige visumvrijstelling met betrekking tot het (opnieuw) binnenkomen van dat gebied. Voor de personen van deze categorieën die verblijven in een lidstaat die niet of nog niet tot het Schengengebied is toegetreden, moet een algemene vrijstelling worden ingevoerd met betrekking tot het (opnieuw) betreden van het grondgebied van een andere, door het Schengenacquis gebonden lidstaat.

(7)

Verordening (EG) nr. 1931/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 tot vaststelling van regels inzake klein grensverkeer aan de landbuitengrenzen van de lidstaten en tot wijziging van de bepalingen van de Schengenuitvoeringsovereenkomst (2) noopt ertoe een nieuwe uitzondering op de visumplicht in te voeren voor houders van een vergunning voor klein grensverkeer.

(8)

De regelingen voor vrijstellingen van de visumplicht moeten de huidige praktijken volledig weerspiegelen. Sommige lidstaten kennen een visumvrijstelling voor onderdanen van derde landen van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 539/2001 die zich als lid van de krijgsmacht verplaatsen in het kader van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie of het Partnerschap voor de Vrede. Deze vrijstellingen, die voortvloeien uit internationale verplichtingen die buiten het bestek van het Gemeenschapsrecht vallen, moeten in verband met de rechtszekerheid niettemin worden genoemd in die verordening.

(9)

De achtereenvolgende wijzigingen van Verordening (EG) nr. 539/2001 maken het noodzakelijk de structuur en de leesbaarheid hiervan te verbeteren door middel van een later uit te voeren herschikking.

(10)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis zoals bedoeld in de door de Raad van de Europese Unie, de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen gesloten overeenkomst inzake de wijze waarop deze twee staten worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (3), vallend onder het in artikel 1, punt B, van Besluit 1999/437/EG van de Raad van 17 mei 1999 inzake bepaalde toepassingsbepalingen van die overeenkomst (4) bedoelde gebied.

(11)

Het Verenigd Koninkrijk en Ierland zijn niet gebonden door Verordening (EG) nr. 539/2001. Zij nemen daarom niet deel aan de vaststelling van deze verordening, die dus niet bindend voor noch van toepassing in deze landen is.

(12)

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis zoals bedoeld in de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis, vallend onder artikel 1, punt B, van Besluit 1999/437/EG, juncto artikel 4, lid 1, van Besluit 2004/860/EG van de Raad van 25 oktober 2004 betreffende de ondertekening, namens de Europese Gemeenschap, en de voorlopige toepassing van enkele bepalingen van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (5),

1)

Artikel 1 wordt als volgt gewijzigd:

2)

Artikel 3 van Verordening (EG) nr. 539/2001 wordt ingetrokken.

3)

Artikel 4 wordt als volgt gewijzigd:

4)

Bijlage I wordt als volgt gewijzigd:

5)

Bijlage II wordt als volgt gewijzigd:

(1)

Krachtens Verordening (EG) nr. 980/2005 geniet de Republiek Belarus (hierna „Belarus” genoemd) de voordelen van het communautaire schema van algemene tariefpreferenties.

(2)

Op 29 januari 2003 hebben het Internationaal Verbond van vrije vakverenigingen (IVVV), het Europees Verbond van vakverenigingen (EVV) en het Wereldverbond van de arbeid (WVA) de Commissie gezamenlijk verzocht om een onderzoek op grond van artikel 27 van Verordening (EG) nr. 2501/2001 van de Raad van 10 december 2001 houdende toepassing van een schema van algemene tariefpreferenties voor de periode van 1 januari 2002 tot en met 31 december 2004 — Verklaringen bij de verordening van de Raad houdende toepassing van een schema van algemene tariefpreferenties voor de periode van 1 januari 2002 tot en met 31 december 2004 (2) naar vermeende schendingen van de vrijheid tot het oprichten van vakverenigingen en het recht om collectief te onderhandelen in Belarus.

(3)

De Commissie heeft het verzoek in overleg met het Comité algemene preferenties onderzocht en bij Besluit van 29 december 2003 (3) besloten een onderzoek te openen. Er werd een bericht (4) gepubliceerd waarmee de belanghebbenden werd verzocht informatie in te dienen.

(4)

De Belarussische autoriteiten werden formeel in kennis gesteld van de opening van het onderzoek. Zij ontkenden schendingen van de Verdragen van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) nr. 87 (betreffende de vrijheid tot het oprichten van vakverenigingen en de bescherming van het vakverenigingsrecht) en nr. 98 (betreffende de toepassing van de beginselen van het recht zich te organiseren en collectief te onderhandelen).

(5)

De informatie die de Commissie heeft verzameld tijdens het onderzoek dat zij in overleg met het Comité algemene preferenties heeft verricht, bevestigde echter het bestaan van ernstige en systematische schendingen van de vrijheid tot het oprichten van vakverenigingen en het recht om collectief te onderhandelen overeenkomstig de ILO-Verdragen nr. 87 en nr. 98. De Commissie heeft onder meer vernomen dat de ILO in november 2003 zelf een onderzoek heeft geopend naar de situatie in Belarus met betrekking tot de twee verdragen. Het daaruit resulterende verslag van de ILO-onderzoekscommissie van juli 2004 bevatte twaalf aanbevelingen voor specifieke maatregelen ter verbetering van de situatie in Belarus. Belarus werd dringend verzocht deze aanbevelingen uiterlijk op 1 juni 2005 ten uitvoer te leggen, wat niet is gebeurd. Op grond van deze informatie en van haar eigen onderzoek oordeelde de Commissie dat een tijdelijke intrekking van de preferentiële regeling gerechtvaardigd was.

(6)

Op 17 augustus 2005 heeft de Commissie besloten toezicht te houden op de arbeidsrechtensituatie in Belarus en deze te evalueren (5). De aankondiging van de instelling van een toezichts- en evaluatieperiode van zes maanden (6) bevatte een verklaring betreffende het voornemen van de Commissie om de Raad voor te stellen de handelspreferenties tijdelijk in te trekken, tenzij Belarus zich er vóór afloop van deze periode toe zou hebben verbonden de nodige maatregelen te nemen om te voldoen aan de beginselen van de ILO-verklaring van 1998 inzake fundamentele beginselen en rechten op het werk, als geformuleerd in de twaalf aanbevelingen in het verslag van de ILO-onderzoekscommissie van juli 2004. De Belarussische autoriteiten werden officieel in kennis gesteld van het besluit en de aankondiging.

(7)

Belarus heeft de vereiste verbintenis niet binnen de toezichts- en evaluatieperiode van zes maanden aangegaan en evenmin tijdens de daaropvolgende maanden, zoals hierna wordt beschreven. In plaats daarvan hebben de Belarussische autoriteiten op 30 maart 2006 een document over de situatie inzake de vrijheid tot het oprichten van vakverenigingen in Belarus bij de Commissie ingediend. De Commissie heeft dat document geanalyseerd, maar kwam tot de conclusie dat het niet voldoende bewijzen bevatte dat de verbintenis werd aangegaan.

(8)

Inmiddels heeft de raad van bestuur van de ILO in maart 2006 zijn goedkeuring gehecht aan het vervolgverslag van het Comité voor vakbondsvrijheid, waarin wordt gewezen op de daadwerkelijke verslechtering van de situatie inzake vakbondsrechten in Belarus en de Belarussische autoriteiten dringend wordt verzocht onmiddellijk concrete maatregelen te nemen.

(9)

Voorts heeft de Commissie van de Belarussische autoriteiten een mededeling van 16 mei 2006 ontvangen over de situatie inzake de vrijheid tot het oprichten van vakverenigingen in Belarus. Zoals bij het op 30 maart 2006 ingediende document is de Commissie na een zorgvuldige analyse tot de conclusie gekomen dat dit document geen enkele verbintenis inhield en dat het geen enkele overtuigende aanwijzing bevatte dat de situatie verbeterde. Deze beoordeling van de situatie in Belarus was ook terug te vinden in het verslag van juni 2006 van het ILO-comité inzake de toepassing van normen van de Internationale Arbeidsconferentie, waarin werd betreurd dat de Belarussische regering bleef nalaten de aanbevelingen ten uitvoer te leggen, en werd benadrukt dat snel maatregelen moeten worden genomen om te komen tot echte en tastbare vooruitgang. Ook de Internationale Arbeidsconferentie van juni 2006, die onder auspiciën van de ILO werd georganiseerd, kwalificeerde het feit dat de twaalf aanbevelingen, die Belarus al sinds juli 2004 negeerde, niet werden uitgevoerd als een geval van voortdurende nalatigheid. Deze uitzonderlijke kwalificatie wordt alleen gebruikt voor zeer ernstige en systematische gevallen van niet-naleving van een geratificeerd verdrag.

(10)

De Commissie heeft de jongste ontwikkelingen in Belarus zorgvuldig geanalyseerd, met inbegrip van een brief van Belarus van 14 oktober 2006, die op 17 oktober 2006 door de Commissie is ontvangen. In deze brief is geen sprake van een daadwerkelijke verbintenis of van duidelijke bewijzen dat de situatie verbeterd is, maar worden eens te meer eventuele voornemens geformuleerd, terwijl de brief geen enkele aanwijzing bevat dat de beginselen van de ILO-verdragen nr. 87 en nr. 98 daadwerkelijk worden toegepast. De schendingen van in de ILO-verdragen nr. 87 en nr. 98 vastgelegde beginselen blijven voortduren.

(11)

In het licht van het voorgaande moet de preferentiële regeling voor producten van oorsprong uit Belarus tijdelijk worden ingetrokken totdat wordt besloten dat de redenen ter rechtvaardiging van de tijdelijke intrekking niet langer gelden.

(12)

Deze verordening moet in werking treden zes maanden nadat zij is vastgesteld, tenzij voordien wordt besloten dat de redenen ter rechtvaardiging ervan niet langer gelden,

(1)

Het afgelopen decennium heeft de Gemeenschap haar bilaterale betrekkingen met een groot aantal geïndustrialiseerde landen en andere landen en gebieden met een hoog inkomen in diverse regio's ter wereld stelselmatig uitgebouwd: in de eerste plaats in Noord-Amerika, Oost-Azië en Australazië, maar ook in Zuidoost-Azië en de Golfregio. Deze betrekkingen bestrijken inmiddels een brede waaier van economische en andere onderwerpen en domeinen.

(2)

Deze betrekkingen met geïndustrialiseerde landen en gebieden die vaak dezelfde politieke, economische en institutionele structuren en waarden hebben als de Gemeenschap, belangrijke bilaterale politieke en handelspartners zijn en een rol spelen in multilaterale fora en op het vlak van het mondiale bestuur, moeten in het belang van de Gemeenschap verder worden verdiept. Dit zal in belangrijke mate bijdragen tot de versterking van de rol en de plaats van de Europese Unie in de wereld, de multilaterale instellingen consolideren en bijdragen tot het evenwicht en de ontwikkeling van de wereldeconomie en het internationale bestel.

(3)

De Europese Unie en de geïndustrialiseerde landen en andere landen en gebieden met een hoog inkomen zijn overeengekomen hun betrekkingen te verdiepen en samen te werken op de gebieden waar zij gemeenschappelijke belangen hebben, middels een scala aan bilaterale instrumenten zoals overeenkomsten, verklaringen, actieplannen en andere, vergelijkbare instrumenten.

(4)

Conform de in die bilaterale instrumenten vastgelegde beginselen voert de Gemeenschap een samenwerkingsbeleid dat een gunstig klimaat moet scheppen voor het onderhouden en ontwikkelen van haar betrekkingen met die landen en gebieden. De samenwerking zal bijdragen tot een sterkere Europese aanwezigheid en zichtbaarheid in die landen en zal aanzetten tot uitwisselingen en interactie tussen een brede waaier van actoren van de beide partijen op economisch, handels-, academisch en cultureel gebied, alsook op andere terreinen.

(5)

De beginselen waarop de Europese Unie is gegrondvest zijn democratie, rechtsstatelijkheid, behoorlijk bestuur, eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden. Het optreden van de Gemeenschap uit hoofde van deze verordening moet bijdragen tot de verwezenlijking van de algemene doelstelling van ontwikkeling en versterking van deze beginselen in de partnerlanden en -regio's door middel van dialoog en samenwerking.

(6)

De bevordering van gediversifieerde bilaterale samenwerkingsinitiatieven met geïndustrialiseerde landen en andere landen en gebieden met een hoog inkomen binnen het bestek van één enkel instrument zal schaalvoordelen, synergie-effecten, en grotere efficiëntie en zichtbaarheid van het optreden van de Gemeenschap mogelijk maken.

(7)

Voor de verwezenlijking van de doelstellingen van deze verordening zijn een gedifferentieerde benadering nodig en een vorm van samenwerking met de partnerlanden waarin rekening wordt gehouden met hun economische, sociale en politieke situatie en met de specifieke belangen, strategieën en prioriteiten van de Gemeenschap.

(8)

Deze verordening maakt de intrekking noodzakelijk van Verordening (EG) nr. 382/2001 van de Raad van 26 februari 2001 betreffende de tenuitvoerlegging van projecten ter bevordering van de samenwerking en de handelsbetrekkingen tussen de Europese Unie en de geïndustrialiseerde landen van Noord-Amerika, het Verre Oosten en Australazië (1).

(9)

Daar de doelstellingen van deze verordening, namelijk een ruimere samenwerking tussen de Gemeenschap en geïndustrialiseerde landen en andere landen en gebieden met een hoog inkomen te bevorderen, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt en derhalve wegens de omvang van het optreden beter door de Gemeenschap kunnen worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(10)

De voor de uitvoering van deze verordening vereiste maatregelen dienen te worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (2),

1.

de bevordering van samenwerking, partnerschappen en gezamenlijke ondernemingen tussen economische, academische en wetenschappelijke actoren in de Gemeenschap en de partnerlanden;

2.

de bevordering van bilaterale handel, investeringsstromen en economische partnerschappen;

3.

de bevordering van dialoog tussen politieke, economische en sociale actoren en andere niet-gouvernementele organisaties uit relevante sectoren in de Gemeenschap en de partnerlanden;

4.

de bevordering van interpersoonlijke contacten, opleidings- en bijscholingsprogramma's en ideeënuitwisselingen en het verdiepen van het wederzijds begrip tussen culturen en beschavingen;

5.

de bevordering van samenwerkingsprojecten op gebieden zoals onderzoek, wetenschappen en technologie, energie, vervoer en milieu (inclusief klimaatverandering), douane en financiële aangelegenheden en andere gebieden die van gemeenschappelijk belang zijn voor de Gemeenschap en de partnerlanden;

6.

het vergroten van het bewustzijn en de kennis over de Europese Unie en van haar zichtbaarheid in de partnerlanden;

7.

de ondersteuning van specifieke initiatieven, met inbegrip van onderzoeksactiviteiten, studies, proefprojecten en gezamenlijke projecten, die bestemd zijn om daadwerkelijk en op soepele wijze te beantwoorden aan samenwerkingsdoelstellingen die voortvloeien uit ontwikkelingen in de bilaterale betrekkingen tussen de Gemeenschap en de partnerlanden, of een nieuw elan te geven aan de verdere verdieping en verruiming van de bilaterale betrekkingen met de partnerlanden.

a)

de volgende entiteiten en organen van de lidstaten en de partnerlanden:

b)

partnerlanden en hun regio's, instellingen en gedecentraliseerde organen;

c)

internationale organisaties, met inbegrip van regionale organisaties, voor zover zij bijdragen tot verwezenlijking van de doelstellingen van deze verordening;

d)

natuurlijke personen van de lidstaten en de partnerlanden of andere derde landen voor zover zij bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van deze verordening;

e)

gemengde organen die door de partnerlanden en -regio's en de Gemeenschap zijn opgericht;

f)

instellingen en organen van de Gemeenschap, voor zover deze de in artikel 9 bedoelde ondersteunende maatregelen uitvoeren;

g)

agentschappen en bureaus van de Europese Unie.

a)

subsidieovereenkomsten (met inbegrip van beurzen);

b)

aanbestedingscontracten;

c)

arbeidsovereenkomsten;

d)

financieringsovereenkomsten.

a)

de lidstaten, hun regionale en plaatselijke overheden, in het bijzonder hun overheids- of semioverheidsinstanties;

b)

de partnerlanden, met name hun overheids of semioverheidsinstanties;

c)

internationale en regionale organisaties, waaronder internationale en regionale financiële instellingen;

d)

ondernemingen, bedrijven en andere particuliere organisaties en economische actoren, alsmede andere niet-overheidsactoren;

e)

partnerlanden die steun ontvangen en andere instanties die voor steun in aanmerking komen krachtens artikel 7.

—

1 januari 2007;

—

de datum van inwerkingtreding van deze verordening.

1.

Australië

2.

Bahrein

3.

Brunei

4.

Canada

5.

Chinees Taipei (7)

6.

Hongkong

7.

Japan

8.

Republiek Korea

9.

Koeweit

10.

Macau

11.

Nieuw-Zeeland

12.

Oman

13.

Qatar

14.

Saudi-Arabië

15.

Singapore

16.

Verenigde Arabische Emiraten

17.

Verenigde Staten

(1)

Op 20 juli 2001 heeft de Raad Gemeenschappelijk Optreden 2001/555/GBVB betreffende de oprichting van een satellietcentrum van de Europese Unie (1) vastgesteld.

(2)

Uit hoofde van artikel 22 van dat gemeenschappelijk optreden heeft de secretaris-generaal/hoge vertegenwoordiger op 28 juli 2006 een verslag ingediend over de uitvoering van het gemeenschappelijk optreden met het oog op een eventuele herziening ervan.

(3)

Op 22 september 2006 heeft het Politiek en Veiligheidscomité (PVC), dat belast is met het politiek toezicht op de activiteiten van het centrum, nota genomen van dat verslag, en de Raad in het licht daarvan aanbevolen om het gemeenschappelijk optreden, waar passend, te wijzigen.

(4)

Gemeenschappelijk Optreden 2001/555/GBVB dient dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

1)

Artikel 2 wordt vervangen door:

„Artikel 2

Opdracht

1.   Het centrum ondersteunt, in samenhang met de Europese veiligheidsstrategie (2), de besluitvorming van de Europese Unie op het gebied van het GBVB, en met name het EVDB, met inbegrip van crisisbeheersingsoperaties van de Europese Unie, door, overeenkomstig de artikelen 3 en 4, indien nodig, materiaal te leveren dat het resultaat is van de analyse van satellietbeelden en aanverwante gegevens, waaronder luchtfoto's, en daarmee verband houdende diensten.

2.   In het kader van deze taak zal de secretaris-generaal/hoge vertegenwoordiger, op verzoek en indien de capaciteit van het centrum het toelaat, het centrum opdracht geven om producten en diensten te leveren aan:

2)

Artikel 8, lid 2, wordt vervangen door:

„2.   De directeur benoemt, na goedkeuring door het bestuur, de plaatsvervangend directeur van het centrum. De plaatsvervangend directeur wordt voor drie jaar benoemd, met een mogelijke verlenging van een periode van drie jaar. De directeur is belast met de aanwerving van alle andere personeelsleden van het centrum.”.

3)

Artikel 11 wordt vervangen door:

„Artikel 11

Werkprogramma

1.   De directeur stelt vóór 30 september van elk jaar een jaarlijks ontwerp-werkprogramma voor het volgende jaar op, dat vergezeld gaat van een ontwerp-werkprogramma voor de lange termijn voor de twee volgende jaren, en dient dit ontwerp bij het bestuur in.

2.   Het bestuur keurt het jaarlijkse werkprogramma en het werkprogramma voor de lange termijn vóór 30 november van elk jaar goed.”.

4)

Artikel 12, lid 3, wordt vervangen door:

„3.   De ontvangsten van het centrum bestaan uit bijdragen van de lidstaten, met uitzondering van Denemarken, volgens de bni(bruto nationaal inkomen)-verdeelsleutel, de betalingen die voor verrichte diensten gedaan zijn en diverse ontvangsten.”.

5)

Artikel 12, lid 4, wordt vervangen door:

„4.   Overeenkomstig artikel 2, lid 2, ingediende verzoeken om uitvoering van opdrachten kunnen worden onderworpen aan een kostendekkingsheffing in overeenstemming met de in de in artikel 15 bedoelde richtsnoeren van de financiële voorschriften van het centrum.”.

6)

Artikel 13 wordt vervangen door:

„Artikel 13

Begrotingsprocedure

1.   De directeur legt elk jaar vóór 30 september een jaarlijkse ontwerp-begroting voor het centrum aan het bestuur voor, teneinde de huishoudelijke en operationele uitgaven en de verwachte ontvangsten voor het volgende begrotingsjaar te dekken, evenals indicatieve langetermijnvooruitzichten betreffende de uitgaven en ontvangsten met het oog op het ontwerp-werkprogramma voor de lange termijn.

2.   Het bestuur keurt de jaarlijkse begroting van het centrum vóór 30 november van elk jaar met eenparigheid van stemmen van de vertegenwoordigers van de lidstaten goed.

3.   In geval van onvermijdbare, uitzonderlijke of onvoorziene omstandigheden, kan de directeur het bestuur een ontwerp van gewijzigde begroting voorstellen. Rekening houdend met de vereiste spoed keurt het bestuur de gewijzigde begroting met eenparigheid van stemmen van de vertegenwoordigers van de lidstaten goed.”.

7)

Artikel 17 wordt vervangen door:

„Artikel 17

Detachering

1.   Na overleg met de directeur kunnen deskundigen van de lidstaten, alsmede functionarissen van de instellingen en bureaus van de Europese Unie, voor bepaalde tijd bij het centrum gedetacheerd worden voor ambten binnen de organisatorische structuur van het centrum en/of voor specifieke taken en projecten.

2.   Bij een crisis kan het centrum versterking krijgen van gespecialiseerd personeel dat door de lidstaten, de Commissie of het secretariaat-generaal van de Raad gedetacheerd wordt. De behoefte aan en de termijn voor dergelijke detacheringen worden door de secretaris-generaal/hoge vertegenwoordiger in overleg met de directeur van het centrum bepaald.

3.   De bepalingen betreffende detachering worden op voorstel van de directeur door het bestuur aangenomen.

4.   Personeelsleden kunnen voor bepaalde tijd in het belang van de dienst worden gedetacheerd voor een ambt buiten het centrum, overeenkomstig de bepalingen betreffende het personeel van het centrum.”.

8)

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 20 bis

Betrokkenheid van de Commissie

De Commissie wordt volledig bij het werk van het centrum betrokken. Het centrum treft de nodige administratieve regelingen met de Commissie en knoopt de nodige werkbetrekkingen met haar aan, teneinde de synergieën te optimaliseren en onnodig dubbel werk te voorkomen door deskundigheid en advies uit te wisselen op de gebieden waarop de activiteiten van de Gemeenschap gevolgen hebben voor de opdracht van het centrum, en waarop de activiteiten van het centrum van belang zijn voor die van de Gemeenschap.”.

9)

Artikel 22 wordt vervangen door:

„Artikel 22

Verslag

De secretaris-generaal/hoge vertegenwoordiger dient uiterlijk op 31 juli 2011 bij de Raad een verslag in over de werking van het centrum, dat, indien nodig, vergezeld gaat van passende aanbevelingen met het oog op de verdere ontwikkeling ervan.”.

10)

Artikel 1, lid 3, artikel 9, lid 1, tweede zin, artikel 12, lid 5, en artikel 23, leden 1, 2, 4, 5 en 6, worden geschrapt.