27.4.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 114/1

(1)

Door de inwerkingtreding van Verordening (EG) nr. 631/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 31 maart 2004 tot wijziging van Verordening (EEG) nr. 1408/71 van de Raad en Verordening (EEG) nr. 574/72 van de Raad ter harmonisatie van de rechten en vereenvoudiging van de procedures (3), zijn de procedures voor toegang tot verstrekkingen bij ziekte tijdens een tijdelijk verblijf in een andere lidstaat vereenvoudigd. Het is zinvol de toepassing van de vereenvoudigde procedures uit te breiden tot de bepalingen betreffende uitkeringen bij arbeidsongevallen en beroepsziekten in de Verordeningen (EEG) nr. 1408/71 (4) en (EEG) nr. 574/72 (5).

(2)

Om rekening te houden met veranderingen in de wetgeving van bepaalde lidstaten, met name in de nieuwe lidstaten sinds de afsluiting van de toetredingsonderhandelingen, dienen de bijlagen bij Verordening (EEG) nr. 1408/71 aangepast te worden.

(3)

De Verordeningen (EEG) nr. 1408/71 en (EEG) nr. 574/72 moeten derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Met het oog op de rechtszekerheid en om de gerechtvaardigde verwachtingen van de betrokkenen te beschermen, dient ervoor te worden gezorgd dat bepaalde bepalingen tot wijziging van bijlage III bij Verordening (EEG) nr. 1408/71 met terugwerkende kracht gelden vanaf 1 mei 2004.

(5)

Het Verdrag voorziet niet in andere bevoegdheden dan die uit hoofde van artikel 308 voor het nemen van passende maatregelen op het terrein van de sociale zekerheid voor andere personen dan werknemers,

1)

In artikel 60 worden de leden 5 en 6 geschrapt.

2)

Artikel 62 wordt vervangen door:

„Artikel 62

Verstrekkingen ingeval de verblijfplaats in een andere lidstaat dan de bevoegde staat ligt

1.   Om in aanmerking te komen voor verstrekkingen uit hoofde van artikel 55, lid 1, letter a), onder i), van de verordening, legt een werknemer of zelfstandige aan de zorgverlener een door het bevoegde orgaan afgegeven document over waaruit blijkt dat hij recht heeft op verstrekkingen. Dit document wordt opgesteld overeenkomstig artikel 2. Indien de betrokkene niet in staat is een dergelijk document over te leggen, dient hij zich te richten tot het orgaan van zijn verblijfplaats, dat het bevoegde orgaan verzoekt om een verklaring waaruit blijkt dat de betrokkene recht heeft op verstrekkingen.

Een door het bevoegde orgaan afgegeven document betreffende het recht op verstrekkingen overeenkomstig artikel 55, lid 1, letter a), onder i), van de verordening heeft, in ieder individueel geval, dezelfde bewijskracht ten aanzien van de zorgverlener als nationale bewijsstukken betreffende de rechten van personen die verzekerd zijn bij het orgaan van de verblijfplaats.

2.   Artikel 60, lid 9, van de toepassingsverordening is van overeenkomstige toepassing.”.

3)

Artikel 63, lid 2, wordt vervangen door:

„2.   Artikel 60, lid 9, van de toepassingsverordening is van overeenkomstige toepassing.”.

4)

In artikel 66, lid 1, worden de woorden „in de artikelen 20 en 21” vervangen door „in artikel 21”.

5)

In artikel 93, lid 1, wordt „en 22 ter” geschrapt en wordt „, artikel 34 bis of artikel 34 ter” vervangen door „of artikel 34 bis”.

27.4.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 114/9

(1)

Richtlijn 75/442/EEG van de Raad van 15 juli 1975 betreffende afvalstoffen (3) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd (4). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)

Iedere regeling op het gebied van het afvalbeheer moet als voornaamste doelstelling hebben de gezondheid van de mens en het milieu te beschermen tegen de schadelijke invloeden veroorzaakt door het ophalen, het transport, de behandeling, de opslag en het storten van afvalstoffen.

(3)

Het is ter wille van een doeltreffender afvalbeheer in de Gemeenschap noodzakelijk de terminologie te harmoniseren en over een vaste definitie van afvalstoffen te beschikken.

(4)

Een doeltreffende en samenhangende regeling inzake verwijdering en nuttige toepassing van afvalstoffen zou, onder voorbehoud van bepaalde uitzonderingen, moeten worden toegepast op roerende goederen waarvan de houder zich ontdoet, voornemens is zich te ontdoen of zich moet ontdoen.

(5)

Het is van belang de nuttige toepassing van afvalstoffen en het gebruik van door nuttige toepassing verkregen materialen te bevorderen teneinde de natuurlijke hulpbronnen te beschermen. Het kan nodig zijn specifieke voorschriften vast te stellen voor afvalstoffen die opnieuw kunnen worden gebruikt.

(6)

De lidstaten moeten ter wille van een hoog niveau van milieubescherming niet alleen op verantwoorde wijze stappen nemen om te waarborgen dat afvalstoffen worden verwijderd en nuttig worden toegepast, doch moeten daarnaast ook maatregelen treffen om het ontstaan van afvalstoffen te beperken, met name door schone technologieën en recycleerbare en opnieuw te gebruiken producten te bevorderen, rekening houdend met de bestaande of potentiële marktmogelijkheden voor afvalstoffen die nuttig zijn toegepast.

(7)

Bovendien kan een dispariteit tussen de wetgevingen van de lidstaten op het gebied van de verwijdering en de nuttige toepassing van afvalstoffen nadelig zijn voor de kwaliteit van het milieu en de goede werking van de interne markt.

(8)

De Gemeenschap als geheel moet op het gebied van afvalverwijdering zelfverzorgend worden en het is wenselijk dat de lidstaten afzonderlijk daarnaar streven.

(9)

In de lidstaten dienen plannen voor het beheer van afvalstoffen te worden opgesteld om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(10)

Het vervoer van afvalstoffen moet worden ingeperkt en de lidstaten mogen daartoe in het kader van hun beheersplannen de nodige maatregelen nemen.

(11)

Ter wille van een hoog beschermingsniveau en een doeltreffend toezicht moet worden voorzien in een vergunnings- en controlestelsel voor ondernemingen die zich bezighouden met de verwijdering en nuttige toepassing van afvalstoffen.

(12)

Bepaalde inrichtingen die hun afval zelf behandelen of die voor een nuttige toepassing van afvalstoffen zorgen, kunnen onder bepaalde voorwaarden en vooropgesteld dat zij de milieubeschermingsvoorschriften in acht nemen, van de vereiste vergunning worden vrijgesteld. Die inrichtingen dienen geregistreerd te worden.

(13)

Ook andere ondernemingen die met afvalstoffen te maken hebben, zoals ophalers, vervoerders of makelaars, moeten aan een vergunnings- of registratieplicht en aan een passende controle worden onderworpen, teneinde de afvalstoffen vanaf hun ontstaan tot aan hun definitieve verwijdering onder toezicht te houden.

(14)

Het deel van de kosten dat niet door de nuttige toepassing van afvalstoffen wordt gedekt, moet worden gedragen overeenkomstig het beginsel dat de vervuiler betaalt.

(15)

De voor de uitvoering van deze richtlijn vereiste maatregelen dienen te worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (5).

(16)

Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage III, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in intern recht van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

a)

„afvalstof”: elke stof of elk voorwerp behorende tot de in bijlage I genoemde categorieën waarvan de houder zich ontdoet, voornemens is zich te ontdoen of zich moet ontdoen;

b)

„producent”: elke persoon wiens activiteit afvalstoffen heeft voortgebracht („eerste producent”) en/of elke persoon die voorbehandelingen, vermengingen of andere bewerkingen heeft verricht die leiden tot wijziging in de aard of de samenstelling van die afvalstoffen;

c)

„houder”: de producent van de afvalstoffen of de natuurlijke of rechtspersoon die de afvalstoffen in bezit heeft;

d)

„beheer”: inzameling, vervoer, nuttige toepassing en verwijdering van afvalstoffen, met inbegrip van het toezicht op die handelingen en de nazorg voor de stortplaatsen na sluiting;

e)

„verwijdering”: alle in bijlage II A bedoelde handelingen;

f)

„nuttige toepassing”: alle in bijlage II B bedoelde handelingen;

g)

„inzameling”: het ophalen, sorteren en/of vermengen van afvalstoffen teneinde deze te vervoeren.

a)

gasvormige effluenten die in de atmosfeer worden uitgestoten;

b)

wanneer zij reeds onder andere voorschriften vallen:

a)

in de eerste plaats de preventie of de vermindering van de productie en de schadelijkheid van afvalstoffen, met name door:

b)

in de tweede plaats:

a)

zonder risico voor water, lucht, bodem, fauna en flora;

b)

zonder geluids- of stankhinder te veroorzaken;

c)

zonder schade te berokkenen aan natuur- en landschapsschoon.

a)

soort, hoeveelheid en oorsprong van nuttig toe te passen of te verwijderen afvalstoffen;

b)

algemene technische voorschriften;

c)

alle speciale bepalingen voor bijzondere afvalstoffen;

d)

de locaties of installaties die geschikt zijn voor de verwijdering.

a)

de natuurlijke of rechtspersonen die gemachtigd zijn afvalstoffen te beheren;

b)

de raming van de kosten van de handelingen gericht op nuttige toepassing of verwijdering;

c)

maatregelen waarmee de rationalisatie van de inzameling, sortering en behandeling van de afvalstoffen kan worden gestimuleerd.

a)

deze afgeeft aan een particuliere of openbare ophaler of een onderneming die de in bijlage II A of II B bedoelde handelingen verricht, of

b)

zelf zorg draagt voor de nuttige toepassing of de verwijdering van de afvalstoffen in overeenstemming met de bepalingen van deze richtlijn.

a)

soort en hoeveelheid afvalstoffen;

b)

de technische eisen;

c)

de te nemen voorzorgsmaatregelen inzake veiligheid;

d)

de plaats waar de afvalstoffen worden verwijderd;

e)

de behandelingsmethode.

a)

inrichtingen of ondernemingen die hun afvalstoffen op de plaats van productie in eigen beheer verwijderen, en

b)

inrichtingen of ondernemingen die afvalstoffen nuttig toepassen.

a)

indien de bevoegde instanties algemene voorschriften per type activiteit hebben uitgevaardigd waarin soort en hoeveelheid afvalstoffen zijn vastgesteld en is aangegeven onder welke voorwaarden de activiteit kan worden vrijgesteld van een vergunning, en

b)

indien de soorten of de hoeveelheden afvalstoffen en de wijzen van verwijdering of nuttige toepassing van dien aard zijn dat aan de voorwaarden van artikel 4 wordt voldaan.

a)

voor de in bijlage I bedoelde afvalstoffen en de in bijlage II A of II B bedoelde handelingen een register bijhouden waarin hoeveelheid, aard, oorsprong, en waar van toepassing, bestemming, frequentie van de inzameling, wijze van vervoer en wijze van behandeling van de afvalstoffen zijn vermeld;

b)

deze gegevens op verzoek aan de in artikel 6 bedoelde bevoegde instanties verstrekken.

a)

de houder die afvalstoffen afgeeft aan een ophaler of onderneming als bedoeld in artikel 9, en/of

b)

de voorgaande houders of de producent van het product dat tot ontstaan van de afvalstoffen heeft geleid.

27.4.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 114/22

(1)

De toepassing van de wetgeving inzake het gemeenschappelijk Europees luchtruim vereist de invoering van een meer gedetailleerde regelgeving, met name voor de vergunning van luchtverkeersleiders, om de hoogst mogelijke verantwoordelijkheids- en bekwaamheidsnormen te waarborgen, om de beschikbaarheid van luchtverkeersleiders te verbeteren en de wederzijdse erkenning van vergunningen te bevorderen, zoals bepaald in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 550/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 10 maart 2004 betreffende de verlening van luchtvaartnavigatiediensten in het gemeenschappelijk Europees luchtruim (3), een en ander in het streven naar een algemene verbetering van de veiligheid van de luchtvaart en de bekwaamheid van het personeel.

(2)

Door de invoering van een dergelijke communautaire vergunning wordt de specifieke rol onderkend die luchtverkeersleiders vervullen bij een veilige vluchtafhandeling. De vaststelling van Europese bekwaamheidsnormen zal eveneens de versnippering op dit gebied verminderen en zorgen voor een efficiëntere organisatie van het werk in het kader van een toenemende regionale samenwerking tussen verleners van luchtvaartnavigatiediensten. Deze richtlijn is bijgevolg een wezenlijk onderdeel van de wetgeving inzake het gemeenschappelijk Europees luchtruim.

(3)

Een richtlijn is het meest aangewezen instrument om bekwaamheidseisen vast te stellen waarbij de beslissing over de wijze waarop aan die normen moeten worden voldaan aan de lidstaten wordt overgelaten.

(4)

Deze richtlijn dient voort te bouwen op bestaande internationale normen. De Internationale Burgerluchtvaartorganisatie (ICAO) heeft bepalingen inzake de vergunning van luchtverkeersleiders, inclusief eisen inzake talenkennis, vastgesteld. De Europese Organisatie voor de Veiligheid van de Luchtvaart (Eurocontrol), die is opgericht bij het Internationaal Verdrag tot samenwerking in het belang van de veiligheid van de luchtvaart van 13 december 1960, heeft reglementaire voorschriften inzake veiligheid (Eurocontrol Safety Regulatory Requirements) vastgesteld. Overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 550/2004 worden bij deze richtlijn de eisen van Eurocontrol Safety Regulatory Requirement No 5 (ESARR 5) die relevant zijn voor luchtverkeersleiders in communautaire wetgeving omgezet.

(5)

De bijzondere kenmerken van het luchtverkeer in de Gemeenschap vereisen de invoering en doeltreffende toepassing van communautaire bekwaamheidsnormen voor luchtverkeersleiders die in dienst zijn van verleners van luchtvaartnavigatiediensten wier werkzaamheden voornamelijk gericht zijn op het algemene luchtverkeer. De lidstaten kunnen de nationale bepalingen die op grond van deze richtlijn worden vastgesteld ook toepassen op leerlingluchtverkeersleiders en op luchtverkeersleiders die hun taken uitoefenen onder de verantwoordelijkheid van verleners van luchtvaartnavigatiediensten die hun diensten hoofdzakelijk aanbieden voor andere bewegingen van luchtvaartuigen dan het algemene luchtverkeer.

(6)

Wanneer de lidstaten maatregelen treffen om ervoor te zorgen dat de communautaire eisen worden nageleefd, dienen de met het toezicht en de controle op de naleving belaste autoriteiten in voldoende mate onafhankelijk te zijn van de verleners van luchtvaartnavigatiediensten en de aanbieders van opleidingen. Deze autoriteiten moeten tevens in staat blijven hun taken op efficiënte wijze te vervullen. De nationale toezichthoudende instantie die overeenkomstig deze richtlijn is aangewezen of opgericht, kan dezelfde instantie(s) zijn als die welke overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 549/2004 van 10 maart 2004 tot vaststelling van het kader voor de totstandbrenging van het gemeenschappelijke Europese luchtruim (4) is/zijn aangewezen of opgericht.

(7)

De verlening van luchtvaartnavigatiediensten vereist hooggekwalificeerd personeel waarvan de bekwaamheden op verschillende manieren kunnen worden aangetoond. Voor de luchtverkeersleiding is dit de invoering van een communautaire vergunning, die dient te worden gezien als een soort diploma van de individuele luchtverkeersleider. De bevoegdverklaring op vergunning geeft het type luchtverkeersdienstverlening aan dat een luchtverkeersleider gerechtigd is te verlenen. Daarnaast geven de aantekeningen op de bevoegdverklaring de specifieke bekwaamheden van de luchtverkeersleider weer, alsook de machtiging van de toezichthoudende instantie om diensten te verlenen ten behoeve van een bepaalde sector of groep van sectoren. Daarom moeten de autoriteiten in staat zijn bij de afgifte van vergunningen of de verlenging van aantekeningen de bekwaamheden van de luchtverkeersleiders te beoordelen. Ook moeten zij bij twijfel aan die bekwaamheden de vergunningen, bevoegdverklaringen of aantekeningen kunnen schorsen. Opdat incidenten ook worden gerapporteerd, mag in de richtlijn niet worden bepaald dat een incident automatisch leidt tot schorsing van de vergunning, bevoegdverklaring of aantekeningen. Intrekking van een vergunning moet het uiterste middel zijn in extreme gevallen.

(8)

Om het vertrouwen van de lidstaten in elkaars vergunningenstelsels te vergroten zijn communautaire regels voor het verkrijgen en behouden van vergunningen onmisbaar. Om het hoogst mogelijke veiligheidsniveau te waarborgen is het daarom van belang de vereisten met betrekking tot de bevoegdheden, de bekwaamheid en de toegang tot het beroep van luchtverkeersleider te harmoniseren. Dit moet resulteren in veilige en hoogwaardige luchtverkeersleidingsdiensten en in de erkenning van vergunningen in de hele Gemeenschap, die op haar beurt het vrije verkeer en de beschikbaarheid van luchtverkeersleiders moet vergroten.

(9)

De lidstaten dienen ervoor te zorgen dat de toepassing van deze richtlijn er niet toe leidt dat de geldende nationale bepalingen inzake de rechten en plichten in de arbeidsrelatie tussen de werkgever en de kandidaat-luchtverkeersleider niet worden nageleefd.

(10)

Om de vaardigheden in de hele Gemeenschap onderling vergelijkbaar te maken moeten deze op een duidelijke en algemeen aanvaarde wijze worden gestructureerd. Dit zal de veiligheid helpen waarborgen, niet alleen binnen het door een verlener van luchtvaartnavigatiediensten gecontroleerde luchtruim, maar ook en met name op het raakvlak van verschillende dienstverleners.

(11)

Bij veel incidenten en ongevallen speelt communicatie een doorslaggevende rol. Daarom heeft de ICAO eisen inzake taalkennis vastgesteld. In deze richtlijn worden deze eisen uitgewerkt en wordt een instrument aangereikt waarmee deze internationaal aanvaarde normen kunnen worden gehandhaafd. De beginselen van non-discriminatie, transparantie en evenredigheid moeten worden nageleefd in de eisen inzake taalkennis, zodat een vrij verkeer wordt aangemoedigd en tegelijkertijd de veiligheid wordt gewaarborgd.

(12)

De doelstellingen van de initiële opleiding zijn beschreven in de op verzoek van de leden van Eurocontrol ontwikkelde richtsnoeren en worden als adequate normen beschouwd. Voor opleidingen voor luchtverkeersleidingdiensten moet het gebrek aan algemeen aanvaarde normen worden gecompenseerd door een reeks maatregelen, waaronder de goedkeuring van examinatoren, die hoge bekwaamheidsnormen moeten garanderen. Dit is des te belangrijker omdat opleidingen voor luchtverkeersleidingseenheden zeer kostbaar en veiligheidskritisch zijn.

(13)

Op verzoek van de lidstaten van Eurocontrol zijn medische eisen ontwikkeld, die als een aanvaardbaar handhavingsmiddel worden beschouwd.

(14)

Certificering van de aanbieders van opleidingen dient te worden beschouwd als een van de veiligheidskritische pijlers onder de kwaliteit van opleidingen. Opleiding dient als een vergelijkbare dienst te worden beschouwd als luchtvaartnavigatiediensten, die eveneens aan een certificeringsproces worden onderworpen. Deze richtlijn moet het mogelijk maken opleidingen te erkennen per type, per pakket opleidingsdiensten of per pakket opleidings- en luchtvaartnavigatiediensten, zonder de specifieke kenmerken van de opleiding uit het oog te verliezen.

(15)

Deze richtlijn bevestigt de constante jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen op het gebied van de wederzijdse erkenning van diploma's en het vrije verkeer van werknemers. Het evenredigheidsbeginsel, de gegrondheid van het opleggen van compenserende maatregelen en de instelling van passende beroepsprocedures zijn basisprincipes waarvan de toepassing op de sector luchtverkeersbeheer sterker moet worden geprofileerd. De lidstaten moeten het recht hebben om te weigeren vergunningen te erkennen die niet in overeenstemming met deze richtlijn zijn afgegeven; de lidstaten moeten tevens het recht hebben zo'n vergunning wel te erkennen nadat zij de nodige gelijkwaardigheidsbeoordeling hebben uitgevoerd. Aangezien deze richtlijn ten doel heeft de wederzijdse erkenning van vergunningen te vergemakkelijken, voorziet zij niet in de regulering van de voorwaarden voor toegang tot de arbeidsmarkt.

(16)

Luchtverkeersleiders krijgen in hun beroep te maken met technische innovaties die vereisen dat de werkzaamheden van de betrokkenen regelmatig op peil worden gehouden. Deze richtlijn moet het mogelijk maken via de comitéprocedure de nodige aanpassingen aan de technische ontwikkelingen en de wetenschappelijke vooruitgang te doen plaatsvinden.

(17)

Verder kan deze richtlijn van invloed zijn op de dagelijkse werkpraktijk van de luchtverkeersleiders. De sociale partners moeten op passende wijze worden geïnformeerd en geraadpleegd over alle maatregelen met grote maatschappelijke gevolgen. Daarom is overleg gepleegd met het Comité voor de sectoriële dialoog dat is ingesteld bij Besluit 98/500/EG van de Commissie van 20 mei 1998 betreffende de oprichting van Comités voor de sectoriële dialoog tussen de sociale partners op Europees niveau (5), terwijl dit Comité ook dient te worden geraadpleegd over verdere uitvoeringsmaatregelen van de Commissie.

(18)

De lidstaten dienen regels vast te stellen inzake de sancties die gelden voor inbreuken op de krachtens deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen en alle nodige maatregelen te treffen om ervoor te zorgen dat deze worden uitgevoerd. Deze sancties dienen doeltreffend, evenredig en ontradend te zijn.

(19)

De voor de uitvoering van deze richtlijn vereiste maatregelen dienen te worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (6).

(20)

Voor de instelling van een communautair vergunningenstelsel en de opneming van bestaande vergunningen in dat stelsel, overeenkomstig de bepalingen inzake de voorwaarden voor het behoud van de geldigheid van bevoegdverklaringen en aantekeningen, wordt een omzettingstermijn van twee jaar toereikend geacht, aangezien voornoemde bepalingen aansluiten bij bestaande internationale verplichtingen. Voor de taalkenniseisen evenwel dient een bijkomende omzettingstermijn van twee jaar te worden toegekend.

(21)

De algemene voorwaarden voor het verkrijgen van een vergunning met betrekking tot leeftijd en onderwijsvereisten en initiële opleiding dienen niet te gelden voor de houders van bestaande vergunningen.

(22)

De lidstaten dienen overeenkomstig punt 34 van het Interinstitutioneel akkoord „Beter wetgeven” (7) ertoe te worden aangespoord om voor zichzelf en in het belang van de Gemeenschap hun eigen tabellen op te stellen, die voorzover mogelijk het verband weergeven tussen de richtlijnen en de omzettingsmaatregelen, en deze openbaar te maken,

—

leerling-luchtverkeersleiders en

—

luchtverkeersleiders

1.

„luchtverkeersleidingsdienst”: een dienst die wordt verleend ter voorkoming van botsingen tussen vliegtuigen en op het landingsterrein tussen vliegtuigen en obstakels, alsook om de doorstroming van het luchtverkeer te versnellen en ordelijk te laten verlopen;

2.

„verlener van luchtvaartnavigatiediensten”: iedere openbare of particuliere rechtspersoon die luchtvaartnavigatiediensten levert ten behoeve van het algemene luchtverkeer;

3.

„algemeen luchtverkeer”: alle bewegingen van burgerluchtvaartuigen, evenals bewegingen van staatsluchtvaartuigen (militaire, douane- en politieluchtvaartuigen daaronder begrepen), wanneer die bewegingen worden uitgevoerd in overeenstemming met de ICAO-procedures;

4.

„vergunning”: een certificaat, onder welke benaming dan ook, dat overeenkomstig deze richtlijn is afgegeven en van aantekeningen is voorzien, en de rechtmatige houder machtigt luchtverkeersleidingsdiensten te verlenen overeenkomstig de daarin vermelde bevoegdverklaringen en aantekeningen;

5.

„bevoegdverklaring”: de op een vergunning aangebrachte of daarmee samenhangende en van de vergunning deel uitmakende machtiging waarin melding wordt gemaakt van specifieke aan de vergunning verbonden voorwaarden, rechten of beperkingen; op een vergunning moet ten minste een van de volgende bevoegdverklaringen voorkomen:

6.

„aantekening bij de bevoegdverklaring”: de op een vergunning aangebrachte en van de vergunning deel uitmakende machtiging waarin de specifieke aan de bevoegdverklaring verbonden voorwaarden, rechten of beperkingen zijn aangegeven;

7.

„aantekening betreffende de luchtverkeersleidingseenheid”: de op een vergunning aangebrachte en van de vergunning deel uitmakende machtiging waarin de ICAO-locatie-indicator wordt aangegeven alsook de sectoren en/of werkplekken waarvoor de houder van de vergunning bevoegd is;

8.

„aantekening betreffende de taalvaardigheid”: de op een bevoegdverklaring aangebrachte en van de bevoegdverklaring deel uitmakende machtiging waarin de taalvaardigheid van de houder wordt aangegeven;

9.

„aantekening betreffende de instructiebevoegdheid”: de op een vergunning aangebrachte en van de vergunning deel uitmakende machtiging waarin de bevoegdheid om op de werkplek opleidingen te geven wordt vermeld;

10.

„ICAO-locatie-indicator”: de uit vier letters bestaande code die is samengesteld overeenkomstig de door de ICAO in haar handboek DOC 7910 gegeven regels en is toegewezen aan de locatie van een vast luchtverkeersstation;

11.

„sector”: een deel van een luchtverkeersleidingsgebied en/of van een vluchtinformatiegebied/hoger vluchtinformatiegebied;

12.

„opleiding”: het geheel van theoretische cursussen, praktijkoefeningen, inclusief simulatie, en opleidingen op de werkplek die vereist zijn voor het verkrijgen en in stand houden van de vereiste bekwaamheden voor het verlenen van veilige luchtverkeersleidingsdiensten van hoge kwaliteit; de opleiding omvat:

13.

„aanbieder van opleidingen”: een organisatie die door de nationale toezichthoudende instantie is gecertificeerd voor het aanbieden van een of meer opleidingstypes;

14.

„vakbekwaamhedenprogramma voor een luchtverkeersleidingsdienst”: een erkend programma waarin de methode is omschreven waarmee de eenheid de bekwaamheid van haar houders van een vergunning op peil houdt;

15.

„opleidingsplan voor luchtverkeersleidingsdiensten”: een goedgekeurd plan waarin in detail de processen en het tijdschema uiteengezet worden [...] om de procedures voor de dienst onder toezicht van een instructeur die een opleiding op de werkplek verzorgt op het lokale gebied te kunnen toepassen.

a)

kunnen de vergunningen, bevoegdverklaringen of aantekeningen worden geschorst wanneer er twijfel bestaat aan de bekwaamheid van de luchtverkeersleider of in geval van wangedrag;

b)

kan de vergunning worden ingetrokken in geval van grove nalatigheid of misbruik.

a)

ten minste 18 jaar oud zijn en houder zijn van tenminste een diploma middelbaar onderwijs of een diploma dat toegang geeft tot de universiteit of een gelijkwaardige opleiding. De lidstaten kunnen voorschrijven dat de nationale toezichthoudende instantie het opleidingsniveau van aanvragers die niet aan deze opleidingseis voldoen, beoordeelt. Indien uit die beoordeling blijkt dat de aanvrager een ervaring en opleiding heeft die hem een redelijke kans geven de opleiding tot luchtverkeersleider met goed gevolg te doorlopen, wordt dat als voldoende beschouwd;

b)

met succes een initiële opleiding met betrekking tot de bevoegdverklaring, en indien van toepassing de aantekening in kwestie, zoals vermeld in deel A van bijlage II, hebben afgerond;

c)

in het bezit zijn van een geldig medisch certificaat; en

d)

blijk hebben gegeven van een passend niveau van taalvaardigheid overeenkomstig de in bijlage III vermelde eisen.

a)

ten minste 21 jaar oud zijn. De lidstaten kunnen in naar behoren gerechtvaardigde gevallen evenwel een lagere leeftijdsgrens voorschrijven;

b)

houder zijn van een vergunning van leerling-luchtverkeersleider, een erkend opleidingsplan voor luchtverkeersleidingsdiensten hebben voltooid en geslaagd zijn voor de vereiste examens of beoordelingen overeenkomstig de in deel B van bijlage II vermelde eisen;

c)

in het bezit zijn van een geldig medisch certificaat; en

d)

blijk hebben gegeven van een passend niveau van taalvaardigheid overeenkomstig de in bijlage III vermelde eisen.

a)

luchtverkeersleidingsdiensten hebben verleend gedurende een onmiddellijk voorafgaande periode van ten minste een jaar, of een langere periode die door de nationale toezichthoudende instantie is vastgesteld met betrekking tot de bevoegdverklaringen en aantekeningen waarvoor de instructie wordt gegeven; en

b)

met succes een erkende cursus voor instructeur voor opleiding op de werkplek hebben afgerond, in de loop waarvan de vereiste kennis en pedagogische vaardigheden zijn getoetst door middel van passende examens.

a)

De bevoegdverklaring plaatselijke verkeersleiding visueel (Aerodrome Control Visual — ADV) geeft aan dat de houder van een vergunning bevoegd is een luchtverkeersleidingsdienst te verlenen ten behoeve van het luchtvaartterreinverkeer op een luchtvaartterrein dat niet over gepubliceerde procedures voor nadering of vertrek op instrumenten beschikt.

b)

De bevoegdverklaring plaatselijke verkeersleiding op instrumenten (Aerodrome Control Instrument — ADI) geeft aan dat de houder van een vergunning bevoegd is een luchtverkeersleidingsdienst te verlenen ten behoeve van het luchtvaartterreinverkeer op een luchtvaartterrein dat over gepubliceerde procedures voor nadering of vertrek op instrumenten beschikt, en moet ten minste voorzien zijn van een van de aantekeningen als omschreven in artikel 7, lid 1.

c)

De bevoegdverklaring naderingsverkeersleiding procedureel (Approach Control Procedural — APP) geeft aan dat de houder van een vergunning bevoegd is een luchtverkeersleidingsdienst te verlenen ten behoeve van aankomende, vertrekkende of doorvliegende vliegtuigen zonder hulp van surveillanceapparatuur.

d)

De bevoegdverklaring naderingsverkeersleiding surveillance (Approach Control Surveillance — APS) geeft aan dat de houder van een vergunning bevoegd is een luchtverkeersleidingsdienst te verlenen ten behoeve van aankomende, vertrekkende of doorvliegende vliegtuigen met behulp van surveillanceapparatuur, en moet ten minste voorzien zijn van een van de aantekeningen als omschreven in artikel 7, lid 2.

e)

De bevoegdverklaring algemene verkeersleiding procedureel (Area Control Procedural — ACP) geeft aan dat de houder van een vergunning bevoegd is om ten behoeve van vliegtuigen een luchtverkeersleidingsdienst te verlenen zonder surveillanceapparatuur.

f)

De bevoegdverklaring algemene verkeersleiding surveillance (Area Control Surveillance — ACS) geeft aan dat de houder van een vergunning bevoegd is om ten behoeve van vliegtuigen een luchtverkeersleidingsdienst te verlenen met behulp van surveillanceapparatuur, en moet ten minste voorzien zijn van een van de aantekeningen als omschreven in artikel 7, lid 3.

a)

de aantekening verkeerstorenleiding (Tower Control — TWR), die aangeeft dat de houder bevoegd is luchtverkeersleidingsdiensten te verlenen wanneer de plaatselijke luchtverkeersleiding vanuit één operationele positie wordt verzorgd;

b)

de aantekening verkeersleiding aan grondverkeer (Ground Movement Control — GMC), die aangeeft dat de houder van de vergunning bevoegd is de verkeersleiding aan grondverkeer te verzorgen;

c)

de aantekening verkeersleiding met behulp van grondsurveillanceapparatuur (Ground Movement Surveillance — GMS), verleend naast de aantekening verkeersleiding aan grondverkeer of de aantekening verkeerstorenleiding, die aangeeft dat de houder bevoegd is verkeersleiding aan grondverkeer te verzorgen met behulp van grondsurveillancesystemen;

d)

de aantekening luchtverkeersleiding (Air Control — AIR), die aangeeft dat de houder van de vergunning bevoegd is de luchtverkeersleiding te verzorgen;

e)

de aantekening plaatselijke verkeersleiding radar (Aerodrome Radar Control — RAD), verleend naast de aantekening luchtverkeersleiding of de aantekening verkeerstorenleiding, die aangeeft dat de houder van de vergunning bevoegd is plaatselijke luchtverkeersleiding te verzorgen met behulp van radarapparatuur.

a)

de aantekening radar (RAD), die aangeeft dat de houder van de vergunning bevoegd is een naderingsluchtverkeersleidingsdienst te verlenen met behulp van primaire en/of secundaire radarapparatuur;

b)

de aantekening precisienadering met radar (Precision Approach Radar — PAR), verleend naast de aantekening radar, die aangeeft dat de houder van de vergunning bevoegd is om ten behoeve van vliegtuigen in het laatste stadium van de nadering van de landingsbaan vanaf de grond gecontroleerde precisienaderingen te verzorgen met behulp van precisienaderingsapparatuur;

c)

de aantekening nadering met surveillanceradar (Surveillance Radar Approach — SRA), verleend naast de aantekening radar, die aangeeft dat de houder bevoegd is om ten behoeve van vliegtuigen in het laatste stadium van de nadering van de landingsbaan vanaf de grond gecontroleerde niet-precisienaderingen te verzorgen met behulp van surveillanceapparatuur;

d)

de aantekening automatisch afhankelijke surveillance (Automatic Dependent Surveillance — ADS), die aangeeft dat de houder bevoegd is een naderingsluchtverkeersleidingsdienst te verlenen met behulp van automatisch afhankelijke surveillance;

e)

De aantekening naderingsluchtverkeersleiding (Terminal Control — TCL), verleend naast de aantekening radar of de aantekening automatisch afhankelijke surveillance, die aangeeft dat de houder bevoegd is om ten behoeve van vliegtuigen die in een bepaald naderingsluchtverkeersleidingsgebied en/of aangrenzende sectoren opereren luchtverkeersleidingsdiensten te verlenen met behulp van surveillanceapparatuur.

a)

de aantekening radar (RAD), die aangeeft dat de houder bevoegd is een algemene luchtverkeersleiding te verlenen met behulp van radarapparatuur;

b)

de aantekening automatisch afhankelijke surveillance (Automatic Dependent Surveillance — ADS), die aangeeft dat de houder bevoegd is een algemene luchtverkeersleiding te verlenen met behulp van automatisch afhankelijke surveillance;

c)

de aantekening naderingsluchtverkeersleiding (Terminal Control — TCL), verleend naast de aantekening radar of de aantekening automatisch afhankelijke surveillance, die aangeeft dat de houder bevoegd is om ten behoeve van vliegtuigen die in een bepaald naderingsluchtverkeersleidingsgebied en/of aangrenzende sectoren opereren luchtverkeersleidingsdiensten te verlenen met behulp van surveillanceapparatuur;

d)

de aantekening oceaan verkeersleiding (Oceanic Control — OCN), die aangeeft dat de houder bevoegd is om ten behoeve van vliegtuigen die in een oceaanluchtverkeersleidingsgebied opereren luchtverkeersleidingsdiensten te verlenen.

a)

de aanvrager gespreid over de voorbije twaalf maanden de aan de vergunning verbonden rechten gedurende een minimum aantal uren, zoals aangegeven in het goedgekeurde vakbekwaamhedenprogramma voor de luchtverkeersleidingsdienst, heeft uitgeoefend;

b)

de bevoegdheid van de aanvrager is beoordeeld overeenkomstig deel C van bijlage II; en

c)

de aanvrager in het bezit is van een geldig medisch certificaat.

a)

het verlenen en intrekken van vergunningen, bevoegdverklaringen en aantekeningen waarvoor de desbetreffende opleiding en beoordeling is afgerond in het kader van het verantwoordelijkheidsgebied van de nationale toezichthoudende instantie;

b)

het up-to-date houden en schorsen van bevoegdverklaringen en aantekeningen, waarvan de rechten onder de verantwoordelijkheid van de nationale toezichthoudende instantie worden uitgeoefend;

c)

certificering van aanbieders van opleidingen;

d)

goedkeuring van opleidingen, opleidingsplannen voor luchtverkeersleidingsdiensten en vakbekwaamhedenprogramma’s voor luchtverkeersleidingsdiensten;

e)

goedkeuring van examinatoren of beoordelaars die de vakbekwaamheid toetsen;

f)

het houden van toezicht en audits op het opleidingssysteem;

g)

vaststelling van passende beroeps- en kennisgevingsprocedures.

27.4.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 114/38

(1)

Ingevolge het Verdrag kan de Raad door middel van richtlijnen minimumvoorschriften vaststellen om de verbetering van met name het arbeidsmilieu te bevorderen, teneinde een betere bescherming van de gezondheid en de veiligheid van werknemers te waarborgen. Administratieve, financiële en juridische verplichtingen die de oprichting en ontwikkeling van kleine en middelgrote ondernemingen (KMO's) zouden kunnen hinderen, moeten in die richtlijnen vermeden worden.

(2)

In de mededeling van de Commissie over haar actieprogramma tot uitvoering van het Gemeenschapshandvest van de sociale grondrechten van de werknemers worden minimumvoorschriften inzake gezondheid en veiligheid met betrekking tot de blootstelling van werknemers aan de risico's van fysische agentia in het vooruitzicht gesteld. In september 1990 heeft het Europees Parlement een resolutie over dat actieprogramma (4) aangenomen, waarin de Commissie in het bijzonder wordt verzocht voor met lawaai, trillingen en andere fysische agentia op de arbeidsplaats verbonden risico's een specifieke richtlijn op te stellen.

(3)

Op 25 juni 2002 hebben het Europees Parlement en de Raad alvast Richtlijn 2002/44/EG betreffende de minimumvoorschriften inzake gezondheid en veiligheid met betrekking tot de blootstelling van werknemers aan de risico's van fysische agentia (trillingen) (16e bijzondere richtlijn in de zin van artikel 16, lid 1, van Richtlijn 89/391/EEG) (5) aangenomen. Op 6 februari 2003 hebben het Europees Parlement en de Raad vervolgens Richtlijn 2003/10/EG betreffende de minimumvoorschriften inzake gezondheid en veiligheid met betrekking tot de blootstelling van werknemers aan de risico's van fysische agentia (lawaai) (17e bijzondere richtlijn in de zin van artikel 16, lid 1, van Richtlijn 89/391/EEG) (6) aangenomen. Daarna hebben het Europees Parlement en de Raad op 29 april 2004 Richtlijn 2004/40/EG betreffende de minimumvoorschriften inzake gezondheid en veiligheid met betrekking tot de blootstelling van werknemers aan de risico's van fysische agentia (elektromagnetische velden) (18e bijzondere richtlijn in de zin van artikel 16, lid 1, van Richtlijn 89/391/EEG) (7) aangenomen.

(4)

Het wordt nu noodzakelijk geacht maatregelen in te voeren ter bescherming van werknemers tegen de risico's die verbonden zijn aan optische straling door de effecten daarvan op de gezondheid en de veiligheid van werknemers, met name schade aan de ogen en de huid. Met deze maatregelen wordt niet alleen beoogd de gezondheid en de veiligheid van elke werknemer afzonderlijk te waarborgen, maar ook om alle werknemers van de Gemeenschap een als minimum te beschouwen basisbescherming te bieden, waarmee eventuele concurrentievervalsing wordt vermeden.

(5)

Eén van de doeleinden van deze richtlijn is de tijdige opsporing van schadelijke gevolgen voor de gezondheid die het resultaat zijn van blootstelling aan optische straling.

(6)

Deze richtlijn stelt minimumvoorschriften vast en laat de lidstaten daarmee de keuze stringentere bepalingen voor de bescherming van werknemers te handhaven of aan te nemen, met name waar het de vaststelling betreft van lagere grenswaarden voor blootstelling. De uitvoering van deze richtlijn mag niet dienen als rechtvaardiging voor enigerlei achteruitgang ten opzichte van de in de lidstaten reeds bestaande situatie.

(7)

Een systeem ter bescherming tegen de gevaren van optische straling moet beperkt blijven tot een omschrijving, zonder overbodige details, van de te bereiken doeleinden, de in acht te nemen beginselen en de te gebruiken basisgrootheden, teneinde de lidstaten in staat te stellen de minimumvoorschriften op equivalente wijze toe te passen.

(8)

De blootstelling aan optische straling kan doeltreffender worden verminderd door reeds bij het ontwerpen van werkplekken voor preventie te zorgen en arbeidsmiddelen, -procédés en -methoden zodanig te kiezen dat risico's bij voorrang aan de bron worden bestreden. Maatregelen met betrekking tot arbeidsmiddelen en -methoden leveren derhalve een bijdrage aan de bescherming van de werknemers. Overeenkomstig de algemene preventiebeginselen in artikel 6, lid 2, van Richtlijn 89/391/EEG van de Raad van 12 juni 1989 betreffende de tenuitvoerlegging van maatregelen ter bevordering van de verbetering van de veiligheid en de gezondheid van de werknemers op het werk (8), hebben maatregelen voor collectieve bescherming voorrang boven individuele beschermingsmethoden.

(9)

Het is van belang dat werkgevers zich aanpassen aan de technische vooruitgang en de wetenschappelijke kennis inzake risico's in verband met blootstelling aan optische straling teneinde de bescherming van de veiligheid en de gezondheid van werknemers te verbeteren.

(10)

Aangezien de onderhavige richtlijn een bijzondere richtlijn is in de zin van artikel 16, lid 1, is die richtlijn van toepassing op de blootstelling van werknemers aan optische straling, onverminderd strengere of specifieke bepalingen in de onderhavige richtlijn.

(11)

Deze richtlijn vormt een concrete bijdrage tot de verwezenlijking van de sociale dimensie van de interne markt.

(12)

Een aanvullende benadering om te komen tot betere beginselen voor de regelgeving en tot een hoog beschermingsniveau kan zijn ervoor te zorgen dat producten die vervaardigd worden door de producenten van optische stralingsbronnen en bijbehorende apparatuur voldoen aan geharmoniseerde normen die erop zijn toegesneden om de gezondheid en de veiligheid van de gebruikers te beschermen tegen de gevaren die aan dergelijke producten inherent zijn; bijgevolg is het niet noodzakelijk dat de metingen en berekeningen die de fabrikant reeds heeft verricht om na te gaan of het toestel voldoet aan de essentiële veiligheidseisen die in de toepasselijke communautaire richtlijnen aan dergelijke apparatuur worden gesteld, door de werkgevers opnieuw worden uitgevoerd, mits de apparatuur behoorlijk en regelmatig is onderhouden.

(13)

De voor de uitvoering van deze richtlijn vereiste maatregelen dienen te worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (9).

(14)

Inachtneming van de grenswaarden voor blootstelling dient een hoog beschermingsniveau te bieden voor wat betreft de gezondheidseffecten van blootstelling aan optische straling.

(15)

De Commissie dient een praktische handleiding op te stellen om werkgevers, met name bedrijfsleiders van KMO's, te helpen de technische bepalingen van deze richtlijn beter te begrijpen. De Commissie dient ernaar te streven deze handleiding zo snel mogelijk af te werken om de aanneming door de lidstaten van de voor de uitvoering van deze richtlijn nodige maatregelen te vergemakkelijken.

(16)

Overeenkomstig punt 34 van het interinstitutioneel akkoord (Beter wetgeven) (10) worden de lidstaten ertoe aangespoord voor zichzelf en in het belang van de Gemeenschap hun eigen tabellen op te stellen die, voorzover mogelijk, het verband weergeven tussen deze richtlijn en de omzettingsmaatregelen, en deze openbaar te maken,

a)

optische straling: elektromagnetische straling in het golflengtegebied tussen 100 nm en 1 mm. Het spectrum van de optische straling wordt ingedeeld in ultraviolette straling, zichtbare straling en infrarode straling:

b)

laser (lichtversterking door gestimuleerde stralingsemissie): apparaat dat in staat is om elektromagnetische straling in het golflengtegebied van optische straling te produceren of te versterken, hoofdzakelijk via gecontroleerde gestimuleerde emissie;

c)

laserstraling: optische straling afkomstig van een laser;

d)

niet-coherente straling: optische straling die geen laserstraling is;

e)

grenswaarden voor blootstelling (GWB's): grenzen voor de blootstelling aan optische straling, die direct gebaseerd zijn op bewezen gezondheidseffecten en biologische overwegingen. Inachtneming van deze grenzen waarborgt dat aan kunstmatige bronnen van optische straling blootgestelde werknemers worden beschermd tegen alle bekende negatieve gevolgen voor de gezondheid;

f)

bestralingssterkte (E) of vermogensdichtheid: het invallend vermogen aan straling per eenheid van oppervlakte uitgedrukt in watts per vierkante meter (W m-2);

g)

bestralingsdosis (H): de tijdsintegraal van de bestralingssterkte uitgedrukt in joules per vierkante meter (J m-2);

h)

radiantie (L): de stralingsstroom of het vermogen per eenheid van ruimtehoek uitgedrukt in watts per vierkante meter per steradiaal (W m-2 sr-1);

i)

niveau: de combinatie van bestralingssterkte, stralingsblootstelling en radiantie waaraan een werknemer is blootgesteld.

a)

het niveau, de golflengtegebieden en de duur van de blootstelling aan kunstmatige bronnen van optische straling;

b)

de in artikel 3 van deze richtlijn bedoelde grenswaarden voor blootstelling;

c)

mogelijke gevolgen voor de gezondheid en veiligheid van werknemers die tot een bijzonder gevoelige risicogroep behoren;

d)

mogelijke gevolgen voor de gezondheid en veiligheid van werknemers van de interactie op de werkplek tussen optische straling en fotosensibiliserende chemicaliën;

e)

mogelijke indirecte effecten zoals tijdelijke blindheid, ontploffing, of brand;

f)

het bestaan van vervangende arbeidsmiddelen die ontworpen zijn om de niveaus van blootstelling aan kunstmatige optische straling te verminderen;

g)

via het gezondheidstoezicht verkregen informatie, met inbegrip van gepubliceerde informatie, voorzover dat mogelijk is;

h)

de blootstelling aan verscheidene bronnen van kunstmatige optische straling;

i)

een classificatie die wordt toegepast op lasers die worden gedefinieerd conform de desbetreffende IEC-norm, alsook soortgelijke classificaties met betrekking tot kunstmatige bronnen die soortgelijke schade kunnen toebrengen als lasers van de klasse 3B of 4;

j)

de door de producent van bronnen van optische straling en aanverwante arbeidsmiddelen opgegeven informatie in overeenstemming met de toepasselijke communautaire richtlijnen.

a)

alternatieve werkmethoden die het risico van optische straling verminderen;

b)

de keuze van arbeidsmiddelen die minder optische straling uitzenden, rekening houdend met het te verrichten werk;

c)

technische maatregelen om de emissie van optische straling te beperken, waar nodig ook door het gebruik van vergrendeling, afscherming of soortgelijke mechanismen ter bescherming van de gezondheid;

d)

passende onderhoudsprogramma's voor de arbeidsmiddelen, de werkplek en de systemen op de arbeidsplaats;

e)

het ontwerp en de indeling van de werkplek en de arbeidsplaats;

f)

de beperking van de duur en het niveau van de blootstelling;

g)

de beschikbaarheid van passende persoonlijke beschermingsmiddelen;

h)

de aanwijzingen van de fabrikant van de arbeidsmiddelen wanneer deze onder een desbetreffende communautaire richtlijn vallen.

a)

maatregelen die ter uitvoering van deze richtlijn zijn genomen;

b)

de grenswaarden voor blootstelling en de gerelateerde potentiële gevaren;

c)

de resultaten van de overeenkomstig artikel 4 van deze richtlijn uitgevoerde beoordeling, meting en/of berekeningen van de niveaus van blootstelling aan kunstmatige optische straling, samen met een toelichting bij de betekenis en de potentiële gevaren ervan;

d)

de wijze waarop schadelijke effecten van de blootstelling voor de gezondheid moeten worden opgespoord en gemeld;

e)

de omstandigheden waarin werknemers recht hebben op gezondheidstoezicht;

f)

veilige werkmethoden om de risico's van blootstelling tot een minimum te beperken;

g)

goed gebruik van passende persoonlijke beschermingsmiddelen.

a)

wordt de werknemer door de arts of een andere voldoende gekwalificeerde persoon geïnformeerd over het resultaat dat hem persoonlijk betreft. Hij ontvangt met name informatie en advies over het gezondheidstoezicht waaraan hij zich dient te onderwerpen na het einde van de blootstelling;

b)

wordt de werkgever geïnformeerd over significante bevindingen van het gezondheidstoezicht, waarbij rekening wordt gehouden met het vertrouwelijke karakter van de medische gegevens;

c)

is het de taak van de werkgever:

a)

de vaststelling van richtlijnen op het gebied van de technische harmonisatie en normalisatie met betrekking tot het ontwerp, de bouw, de vervaardiging of de constructie van arbeidsmiddelen en/of werkplekken;

b)

de technische vooruitgang, wijzigingen in de meest toepasselijke geharmoniseerde Europese normen of internationale specificaties, en nieuwe wetenschappelijke inzichten op het gebied van beroepsmatige blootstelling aan optische straling,

27.4.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 114/60

(1)

Richtlijn 2004/39/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 betreffende markten voor financiële instrumenten (3) voert een allesomvattend regelgevingskader in om te garanderen dat de uitvoering van transacties van beleggers aan de hoogste normen beantwoordt.

(2)

Richtlijn 2004/39/EG bepaalt dat de lidstaten uiterlijk op 30 april 2006 de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen moeten vaststellen om aan die richtlijn te voldoen. Om een uniforme toepassing in de lidstaten te garanderen, moet een groot aantal complexe bepalingen van de desbetreffende richtlijn worden aangevuld met uitvoeringsmaatregelen die door de Commissie dienen te worden vastgesteld tijdens de periode waarbinnen de lidstaten de richtlijn in nationaal recht moeten omzetten. Aangezien de lidstaten hun nationale wetten pas volledig kunnen opstellen en in definitieve vorm kunnen gieten wanneer duidelijkheid bestaat over de inhoud van de uitvoeringsmaatregelen, kunnen zij moeite hebben om de huidige omzettingstermijn in acht te nemen.

(3)

Beleggingsondernemingen en andere gereglementeerde entiteiten kunnen zich verplicht zien nieuwe informatietechnologiesystemen, nieuwe organisatiestructuren en nieuwe procedures voor het rapporteren en het bijhouden van gegevens in te voeren, dan wel bestaande systemen en werkwijzen ingrijpend te wijzigen teneinde aan de vereisten van Richtlijn 2004/39/EG en van de nationale uitvoeringswetgeving te voldoen. Dit is alleen mogelijk wanneer de inhoud van zowel de door de Commissie vast te stellen uitvoeringsmaatregelen als de nationale wetgeving tot omzetting van de richtlijn definitief vaststaan.

(4)

Opdat Richtlijn 2004/39/EG ten volle effect sorteert, is het tevens noodzakelijk dat de richtlijn en de uitvoeringsmaatregelen daarvan gelijktijdig in nationaal recht worden omgezet of rechtstreeks toepasselijk zijn in de lidstaten.

(5)

Het is bijgevolg aangewezen de termijn waarbinnen de lidstaten Richtlijn 2004/39/EG in nationaal recht moeten omzetten te verlengen. Ook de termijn waarbinnen beleggingsondernemingen en kredietinstellingen aan de nieuwe vereisten moeten voldoen, dient te worden verlengd tot na de volledige omzetting van de richtlijn in nationaal recht door de lidstaten.

(6)

Gezien de wisselwerking tussen de diverse bepalingen van Richtlijn 2004/39/EG verdient het aanbeveling dat elke eventuele termijnverlenging geldt voor alle bepalingen van die richtlijn. Elk eventueel uitstel van de omzettings- en de toepassingsdatum moet in verhouding staan tot en mag niet verder gaan dan de behoeften van de lidstaten en de gereglementeerde entiteiten. Om elke vorm van fragmentatie te vermijden die de goede werking van de interne effectenmarkt zou kunnen belemmeren, dienen de lidstaten de bepalingen van Richtlijn 2004/39/EG op hetzelfde tijdstip toe te passen.

(7)

Het Europees Parlement heeft in zijn resolutie van 5 februari 2002 (4) over de tenuitvoerlegging van de financiële-dienstenwetgeving de wens uitgesproken dat het Europees Parlement en de Raad in gelijke mate betrokken worden bij het toezicht op de wijze waarop de Commissie zich van haar uitvoerende bevoegdheden kwijt, teneinde de wetgevingsbevoegdheden van het Europees Parlement ingevolge artikel 251 van het Verdrag tot gelding te laten komen. De voorzitter van de Commissie heeft dit verzoek gesteund in een plechtige verklaring die hij op dezelfde dag ten overstaan van het Europees Parlement heeft afgelegd. Op 11 december 2002 heeft de Commissie wijzigingen voorgesteld op Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (5), en diende vervolgens een gewijzigd voorstel in op 22 april 2004. Het Europees Parlement is van mening dat zijn wetgevingsprerogatieven in dit voorstel niet worden gegarandeerd. Het Europees Parlement is van opvatting dat het Europees Parlement en de Raad de kans zouden moeten hebben de toekenning van uitvoerende bevoegdheden aan de Commissie binnen een bepaalde termijn te evalueren. Daarom is het wenselijk dat de termijn waarbinnen de Commissie uitvoeringsmaatregelen kan nemen, wordt beperkt.

(8)

Het Europees Parlement dient over een termijn van drie maanden te beschikken, te rekenen vanaf de eerste indiening van ontwerp-amendementen en ‐uitvoeringsmaatregelen, om deze te bestuderen en advies uit te brengen. In urgente en naar behoren gemotiveerde gevallen moet deze termijn echter ingekort kunnen worden. Indien binnen die termijn door het Europees Parlement een resolutie wordt aangenomen, moet de Commissie de ontwerp-amendementen of -maatregelen opnieuw onderzoeken.