27.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/1

(1)

De koppeling van steun, direct of indirect, aan de aankoop van goederen en diensten die met die hulp in het donorland worden verkregen vermindert de doeltreffendheid van die steun en is in strijd met het armoedebestrijdingsbeleid. Ontkoppeling van de hulp is geen doel op zich, maar moet gebruikt worden als kruisbestuiving voor andere onderdelen van de armoedebestrijding, zoals participatie, regionale integratie en capaciteitsopbouw, waarbij de nadruk wordt gelegd op empowerment van plaatselijke en regionale leveranciers van goederen en diensten in ontwikkelingslanden.

(2)

In maart 2001 heeft de Commissie voor Ontwikkelingsbijstand (DAC) van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) haar goedkeuring gehecht aan een „Aanbeveling inzake de ontkoppeling van de officiële ontwikkelingshulp aan de minst ontwikkelde landen” (3). De lidstaten namen deze aanbeveling over en de Commissie erkende de strekking van de aanbeveling als leidraad voor de communautaire steun.

(3)

Op 14 maart 2002 deed de Raad Algemene Zaken, die tegelijkertijd met de Europese Raad van Barcelona plaatsvond, in zijn conclusies ter voorbereiding op de internationale conferentie inzake ontwikkelingsfinanciering, die van 18 tot 22 maart 2002 in Monterrey plaatsvond, in punt 7, onder c), de toezegging dat de Europese Unie bereid is „de DAC-aanbeveling inzake de ontbinding van hulp voor de minst ontwikkelde landen toe te passen en de besprekingen met het oog op de verdere ontbinding van de bilaterale hulp voort te zetten en dat de Europese Unie tevens maatregelen voor de verdere ontbinding van de communautaire hulp zal bestuderen, met behoud van het bestaande systeem van preferentiële prijzen in het kader van de EU-ACS”.

(4)

Op 18 november 2002 keurde de Commissie een mededeling goed aan het Europees Parlement en de Raad inzake „Ontkoppeling van steun: voor doeltreffendere steun”. Hierin zette de Commissie haar ideeën over dit thema uiteen en beschreef verschillende opties met betrekking tot de verwezenlijking van de toezegging die in Barcelona werd gedaan binnen het systeem voor buitenlandse hulp.

(5)

In een conclusie over de ontkoppeling van de hulp van 20 mei 2003 benadrukte de Raad de noodzaak om de communautaire steun verder te ontkoppelen. Hierin werd ingestemd met de in de bovengenoemde mededeling beschreven methoden en een keuze gemaakt tussen de voorgestelde opties.

(6)

Volgens een resolutie van het Europees Parlement van 4 september 2003 is het noodzakelijk de communautaire steun verder te ontkoppelen. Hierin werd ingestemd met de in de eerdergenoemde mededeling van de Commissie (4) beschreven methoden en de voorgestelde opties. Benadrukt werd dat verder debat over de ontkoppeling van de hulp nodig is, op basis van aanvullende studies en gedocumenteerde voorstellen en werd met name aangedrongen op „een duidelijke voorkeur voor plaatselijke en regionale samenwerking waarbij — in volgorde van belangrijkheid — prioriteit wordt verleend aan leveranciers uit het ontvangende land, naburige ontwikkelingslanden of andere ontwikkelingslanden”, ter intensivering van de inspanningen van de ontvangende landen om hun eigen voedselproductie op nationaal, regionaal, lokaal en gezinsniveau te verbeteren en van maatregelen die gericht zijn op verbetering van de beschikbaarheid en toegankelijkheid voor het publiek van voedingsmiddelen en basisdiensten, die in overeenstemming zijn met de plaatselijke gebruiken, productiemethoden en handelspraktijken.

(7)

Verschillende punten moeten bekeken worden in verband met de toegankelijkheid van de communautaire buitenlandse hulp. In artikel 3 worden de criteria beschreven op basis waarvan personen in aanmerking kunnen komen voor steun. In artikel 4, respectievelijk artikel 5 worden de oorsprongsregels beschreven die gehanteerd worden bij de aankoop van goederen en materialen en de aanwerving van deskundigen door geselecteerde kandidaten. De definitie en uitvoeringsmodaliteiten van deze wederkerigheid worden vastgesteld in artikel 6. Uitzonderingen en de uitvoering daarvan worden beschreven in artikel 7. Artikel 8 omvat specifieke bepalingen inzake activiteiten die gefinancierd worden door een internationale of regionale organisatie of die gecofinancierd worden door een derde land. In artikel 9 worden specifieke bepalingen vastgesteld inzake humanitaire hulp.

(8)

In de basisverordeningen inzake buitenlandse hulp en Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad van 25 juni 2002 over het financieel reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (5) (hierna „het financieel reglement” genoemd) is de toegang tot communautaire buitenlandse hulp gedefinieerd. De voorgestelde wijzigingen hierin maken wijzigingen van al deze instrumenten noodzakelijk. Alle wijzigingen op relevante basisverordeningen zijn vermeld in bijlage I bij deze verordening.

(9)

Bij het gunnen van opdrachten uit hoofde van een communautair instrument wordt speciale aandacht besteed aan de inachtneming van internationaal overeengekomen fundamentele arbeidsnormen van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), verdragen inzake vrijheid van vereniging en collectieve arbeidsovereenkomsten, de uitbanning van gedwongen en verplichte arbeid, de uitbanning van discriminatie in verband met arbeid en beroep alsmede de afschaffing van kinderarbeid.

(10)

Bij het gunnen van opdrachten uit hoofde van een communautair instrument wordt speciale aandacht besteed aan de inachtneming van de volgende internationaal overeengekomen milieuverdragen: het Verdrag inzake biologische diversiteit van 1992, het Protocol van Cartagena inzake bioveiligheid van 2000, en het Protocol van Kyoto bij het kaderverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering van 1997,

27.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/15

(1)

Communautaire maatregelen op het gebied van het luchtvervoer moeten bij voorrang tot doel hebben de passagiers een hoog niveau van bescherming tegen veiligheidsrisico’s te bieden. Bovendien moet ten volle rekening worden gehouden met de vereisten van consumentenbescherming in het algemeen.

(2)

Een communautaire lijst van luchtvaartmaatschappijen die niet aan de geldende veiligheidseisen voldoen moet omwille van een maximale transparantie ter kennis van de luchtreizigers worden gebracht. De communautaire lijst moet berusten op gemeenschappelijke criteria die op communautair niveau vastgesteld zijn.

(3)

Luchtvaartmaatschappijen die op de communautaire lijst staan, moeten een exploitatieverbod opgelegd krijgen. De exploitatieverboden die op de communautaire lijst staan, gelden overal op het grondgebied van de lidstaten waarop het Verdrag van toepassing is.

(4)

Luchtvaartmaatschappijen die in een of meer lidstaten geen verkeersrechten genieten, mogen niettemin naar en vanuit de Gemeenschap vliegen wanneer hun vliegtuigen met of zonder bemanning (respectievelijk „wet-leased” of „dry-leased”) gehuurd zijn van maatschappijen welke die rechten wel genieten. Het is zaak ervoor te zorgen dat een op de communautaire lijst vermeld exploitatieverbod eveneens voor dergelijke luchtvaartmaatschappijen geldt, omdat deze anders binnen de Gemeenschap zouden kunnen opereren zonder aan de geldende veiligheidseisen te voldoen.

(5)

Een luchtvaartmaatschappij die een exploitatieverbod opgelegd heeft gekregen, kan toestemming krijgen verkeersrechten te gebruiken door te vliegen met een „wet-leased” gehuurd vliegtuig van een andere maatschappij waarvoor geen exploitatieverbod geldt, mits aan de geldende veiligheidseisen voldaan is.

(6)

De procedure voor het bijwerken van de communautaire lijst moet een vlotte besluitvorming mogelijk maken, zodat de luchtreizigers over juiste en recente informatie beschikken en luchtvaartmaatschappijen die veiligheidstekortkomingen ongedaan hebben gemaakt, zo spoedig mogelijk van de lijst worden afgevoerd. Tevens moeten de procedures het recht van verweer van de luchtvaartmaatschappijen onverlet laten en mogen ze geen inbreuk maken op de internationale overeenkomsten waarbij de lidstaten of de Gemeenschap als zodanig partij zijn, met name het Verdrag van Chicago inzake de internationale burgerluchtvaart van 1944. Deze vereisten gelden met name voor de procedurele uitvoeringsvoorschriften die de Commissie zal vaststellen.

(7)

Wanneer een luchtvaartmaatschappij een exploitatieverbod opgelegd heeft gekregen, dienen stappen te worden genomen om de maatschappij te helpen de tekortkomingen die aan het verbod ten grondslag liggen ongedaan te maken.

(8)

De lidstaten moeten de mogelijkheid krijgen om in uitzonderingsgevallen eenzijdig maatregelen te nemen. In spoedeisende gevallen en wanneer zich een onvoorzienbaar veiligheidsprobleem voordoet, moeten de lidstaten de mogelijkheid hebben om met onmiddellijke ingang een exploitatieverbod voor hun eigen grondgebied op te leggen. Ook in het geval dat de Commissie heeft besloten een maatschappij niet op de communautaire lijst te plaatsen, moeten de lidstaten de mogelijkheid hebben om wegens een veiligheidsprobleem dat zich in de andere lidstaten niet voordoet, een exploitatieverbod op te leggen of te handhaven. De lidstaten moeten met terughoudendheid van deze mogelijkheden gebruikmaken, uitgaande van het communautaire belang en van het streven naar een gemeenschappelijke aanpak op het gebied van de veiligheid van de luchtvaart. Hierbij mag geen inbreuk worden gemaakt op artikel 8 van Verordening (EEG) nr. 3922/91 van de Raad van 16 december 1991 inzake de harmonisatie van technische voorschriften en administratieve procedures op het gebied van de burgerluchtvaart (3) en artikel 10 van Verordening (EG) nr. 1592/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 15 juli 2002 tot vaststelling van gemeenschappelijke regels op het gebied van burgerluchtvaart en tot oprichting van een Europees Agentschap voor de veiligheid van de luchtvaart (4).

(9)

Informatie over de veiligheid van luchtvaartmaatschappijen moet op doeltreffende wijze openbaar worden gemaakt, bijvoorbeeld via internet.

(10)

Wil men bereiken dat het concurrentiekader in de luchtvaartsector voor luchtvervoersondernemingen en passagiers de grootst mogelijke voordelen oplevert, dan is het belangrijk dat de consument alle nodige informatie krijgt om met kennis van zaken een keuze te maken.

(11)

De identiteit van de luchtvaartmaatschappij(en) die de vlucht de facto uitvoert/uitvoeren is essentiële informatie. In de praktijk worden consumenten die een vervoerscontract sluiten, dat zowel een heen- als een retourvlucht kan omvatten, niet altijd ingelicht over de identiteit van de maatschappij(en) die de vlucht feitelijk verzorgt/verzorgen.

(12)

Richtlijn 90/314/EEG van de Raad van 13 juni 1990 betreffende pakketreizen, met inbegrip van vakantiepakketten en rondreispakketten (5) schrijft voor welke informatie aan de consument moet worden verstrekt, maar de identiteit van de exploiterende luchtvaartmaatschappij maakt geen deel uit van deze informatie.

(13)

Verordening (EEG) nr. 2299/89 van de Raad van 24 juli 1989 betreffende gedragsregels voor geautomatiseerde boekingssystemen (CRS) (6) geeft consumenten die via een geautomatiseerd boekingssysteem een vlucht reserveren het recht te worden geïnformeerd over de identiteit van de exploiterende luchtvaartmaatschappij. Niettemin zijn er, zelfs in het geregelde luchtvervoer, praktijken zoals wet-lease of code-sharing waarbij, indien de vlucht zonder CRS is geboekt, de luchtvaartmaatschappij die de vlucht onder haar naam heeft verkocht, deze niet zelf verzorgt en waarbij de passagier momenteel niet wettelijk het recht heeft te worden geïnformeerd over de identiteit van de luchtvervoerder die de dienst de facto verstrekt.

(14)

Deze praktijken vergroten de flexibiliteit en maken een betere dienstverlening aan de passagiers mogelijk. Bovendien zijn wijzigingen op het laatste ogenblik, met name om technische redenen, onvermijdelijk en noodzakelijk om de veiligheid van het luchtvervoer te garanderen. Tegenover deze flexibiliteit moet echter wel staan dat wordt geverifieerd of de maatschappijen die de vluchten feitelijk uitvoeren voldoen aan de veiligheidsvoorschriften, alsmede transparantie voor de consumenten opdat hun recht op een gefundeerde keuze gegarandeerd is. Gestreefd moet worden naar een goed evenwicht tussen commerciële levensvatbaarheid van luchtvaartmaatschappijen en de toegang voor passagiers tot informatie.

(15)

De luchtvaartmaatschappijen moeten jegens de luchtreizigers een beleid van transparantie op het gebied van veiligheid voeren. Openbaarmaking van dat soort informatie moet een bijdrage leveren tot het inzicht van de reizigers in de betrouwbaarheid van de maatschappijen op veiligheidsgebied.

(16)

De luchtvaartmaatschappijen behoren tekortkomingen op veiligheidsgebied aan de nationale luchtvaartinspectie te melden en tekortkomingen onverwijld aan te pakken. Lucht- en grondpersoneel worden geacht adequate maatregelen te nemen als zij tekortkomingen ontdekken. Het zou niet bevorderlijk voor de veiligheid van de luchtvaart zijn als personeelsleden daarvoor gestraft zouden worden, zoals ook voortvloeit uit artikel 8, lid 4 van Richtlijn 2003/42/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 juni 2003 inzake de melding van voorvallen in de burgerluchtvaart (7).

(17)

Afgezien van situaties als bedoeld in Verordening (EG) nr. 261/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 11 februari 2004 tot vaststelling van gemeenschappelijke regels inzake compensatie en bijstand aan luchtreizigers bij instapweigering en annulering of langdurige vertraging van vluchten (8), hebben de betrokken reizigers recht op terugbetaling of een andere vlucht in bepaalde andere gevallen die onder deze verordening vallen, indien er sprake is van een voldoende nauwe relatie tot de Gemeenschap.

(18)

Naast de bepalingen van deze verordening moeten de consequenties van veranderingen in de identiteit van de luchtvaartmaatschappij die het vervoerscontract uitvoert, geregeld worden door het nationale contractenrecht en de toepasselijke communautaire regelgeving, met name Richtlijn 90/314/EEG en Richtlijn 93/13/EEG van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten (9).

(19)

Deze verordening maakt deel uit van een wetgevingsproces dat is gericht op een doelmatige en coherente aanpak van de verbetering van de veiligheid van de luchtvaart in de Gemeenschap, waarin het Europees Agentschap voor de veiligheid van de luchtvaart een belangrijke rol speelt. Verruiming van de bevoegdheden van dit agentschap, bijvoorbeeld met betrekking tot vliegtuigen uit derde landen, kan zijn rol in het kader van deze verordening versterken. Bijzondere aandacht moet worden geschonken aan verdere verbetering van de kwaliteit en aan intensivering van de inspecties van vliegtuigen en aan harmonisatie van de inspecties.

(20)

In geval van een veiligheidsrisico dat niet door de betrokken lidstaat/lidstaten is opgelost, moet de Commissie de mogelijkheid hebben om voorlopige spoedmaatregelen te nemen. In dat geval moet het comité dat de Commissie bij haar werkzaamheden uit hoofde van deze verordening bijstaat, te werk gaan volgens de procedure van artikel 3 van Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (10).

(21)

In alle overige gevallen gaat het comité dat de Commissie bij haar werkzaamheden uit hoofde van deze verordening bijstaat, te werk volgens de regelgevingsprocedure van artikel 5 van Besluit 1999/468/EG.

(22)

Aangezien de verhouding tussen deze verordening en artikel 9 van Richtlijn 2004/36/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 inzake de veiligheid van luchtvaartuigen uit derde landen die gebruikmaken van luchthavens in de Gemeenschap (11) anders onduidelijk zou zijn, moet dat artikel omwille van de rechtszekerheid ingetrokken worden.

(23)

De lidstaten moeten regels vaststellen inzake sancties in geval van overtreding van de bepalingen van hoofdstuk III van deze verordening en erop toezien dat de sancties worden toegepast. De sancties, die van civiel- of bestuursrechtelijke aard kunnen zijn, moeten doeltreffend en evenredig zijn en een afschrikkende werking hebben.

(24)

De Commissie moet de toepassing van deze verordening aan een analyse onderwerpen en, na verloop van een toereikende periode, verslag uitbrengen over de doeltreffendheid van de hierin vervatte bepalingen.

(25)

Elke bevoegde burgerluchtvaartautoriteit in de Gemeenschap kan besluiten dat een luchtvaartmaatschappij, ook als die niet opereert op het grondgebied van de lidstaten waarop het Verdrag van toepassing is, een verzoek tot die autoriteit mag richten om de betrokken maatschappij aan systematische inspectie te onderwerpen om na te gaan of zij aan de geldende veiligheidsnorm voldoet.

(26)

Deze verordening belet de lidstaten niet om op nationaal niveau een systeem van kwaliteitslabels voor luchtvaartmaatschappijen in te voeren waarvan de criteria, in overeenstemming met het Gemeenschapsrecht, ook andere aspecten dan de minimale veiligheidsvereisten kunnen omvatten.

(27)

Het Koninkrijk Spanje en het Verenigd Koninkrijk hebben op 2 december 1987 in Londen afspraken over nauwere samenwerking betreffende het gebruik van de luchthaven van Gibraltar neergelegd in een gezamenlijke verklaring van de ministers van Buitenlandse Zaken van de beide landen. Deze afspraken zijn nog steeds niet ten uitvoer gelegd,

a)

het opstellen en openbaar maken van een op gemeenschappelijke criteria gebaseerde communautaire lijst van luchtvaartmaatschappijen die om veiligheidsredenen een exploitatieverbod in de Gemeenschap opgelegd hebben gekregen,

en

b)

het informeren van luchtreizigers over de identiteit van de luchtvaartmaatschappij die hun vlucht verzorgt.

a)

„luchtvaartmaatschappij”: een luchtvervoersonderneming met een geldige exploitatievergunning of een gelijkwaardig document;

b)

„vervoerscontract”: een contract voor of met inbegrip van luchtvervoersdiensten, waaronder begrepen vervoer middels twee of meer vluchten die door dezelfde of verschillende luchtvaartmaatschappijen worden verzorgd;

c)

„luchtvervoerscontractant”: een luchtvaartmaatschappij die een vervoerscontract met een passagier sluit of; indien het contract een pakket omvat, de touroperator. Elke ticketverkoper wordt eveneens als een luchtvervoerscontractant beschouwd;

d)

„ticketverkoper”: een verkoper van een vliegticket die geen luchtvaartmaatschappij of touroperator is en die, hetzij voor een afzonderlijke vlucht of als onderdeel van een pakket, een vervoerscontract met een reiziger tot stand brengt;

e)

„exploiterende luchtvaartmaatschappij”: een luchtvaartmaatschappij die een vlucht uitvoert of voornemens is uit te voeren uit hoofde van een met een passagier gesloten vervoerscontract, dan wel namens een andere natuurlijke of rechtspersoon, die een vervoerscontract met die passagier heeft;

f)

„exploitatievergunning of technische toestemming”: elke wettelijke of bestuursrechtelijke maatregel van een lidstaat die een luchtvaartmaatschappij toestaat luchtvervoersdiensten naar en vanuit de luchthavens van die lidstaat te exploiteren dan wel in het luchtruim van die lidstaat te opereren of verkeersrechten te gebruiken;

g)

„exploitatieverbod”: afwijzing, opschorting, intrekking of inperking van de exploitatievergunning of technische toestemming van een luchtvaartmaatschappij om veiligheidsredenen, of gelijkwaardige veiligheidsmaatregelen jegens een luchtvaartmaatschappij die geen verkeersrechten in de Gemeenschap geniet maar waarvan de vliegtuigen anders via een leaseovereenkomst in de Gemeenschap geëxploiteerd zouden kunnen worden;

h)

„pakket”: de diensten gedefinieerd in artikel 2, lid 1, van Richtlijn 90/314/EEG;

i)

„reservatie”: het feit dat de passagier over een ticket of ander bewijsmiddel beschikt waaruit blijkt dat zijn reservatie is aanvaard en geregistreerd door de luchtvervoerscontractant;

j)

„geldende veiligheidsnormen”: de internationale veiligheidsnormen neergelegd in het Verdrag van Chicago en de bijlagen daarbij alsmede, voorzover van toepassing, die in de desbetreffende communautaire wetgeving.

a)

er aan een luchtvaartmaatschappij op grond van de gemeenschappelijke criteria een exploitatieverbod wordt opgelegd en de maatschappij op de lijst wordt geplaatst;

b)

er een luchtvaartmaatschappij van de lijst wordt afgevoerd omdat zij de veiligheidstekortkoming(en) die tot opneming op de lijst aanleiding gaven ongedaan heeft gemaakt en er op grond van de gemeenschappelijke criteria geen andere reden is om de maatschappij op de lijst te handhaven;

c)

de voorwaarden van het exploitatieverbod voor een luchtvaartmaatschappij die op de communautaire lijst staat gewijzigd worden.

a)

de vlucht vertrekt vanaf een luchthaven op het grondgebied van een lidstaat waarop het Verdrag van toepassing is,

of

b)

de vlucht vertrekt vanaf een luchthaven in een derde land met als bestemming een luchthaven op het grondgebied van een lidstaat waarop het Verdrag van toepassing is,

of

c)

de vlucht vertrekt vanaf een luchthaven in een derde land met als bestemming een luchthaven in een derde land.

a)

de aangegeven luchtvaartmaatschappij op de communautaire lijst is geplaatst en een exploitatieverbod opgelegd heeft gekregen waardoor de betrokken vlucht geannuleerd is of geannuleerd zou zijn indien de vlucht in de Gemeenschap zou hebben plaatsgevonden,

of

b)

de aangegeven luchtvaartmaatschappij is vervangen door een andere luchtvaartmaatschappij die op de communautaire lijst is geplaatst en een exploitatieverbod opgelegd heeft gekregen waardoor de betrokken vlucht geannuleerd is of geannuleerd zou zijn indien de vlucht in de Gemeenschap zou hebben plaatsgevonden,

27.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/23

(1)

De koppeling van steun, direct of indirect, aan de aankoop van goederen en diensten die met die hulp in het donorland worden verkregen vermindert de doeltreffendheid van die steun en is in strijd met het armoedebestrijdingsbeleid. Ontkoppeling van de hulp is geen doel op zich, maar moet gebruikt worden als kruisbestuiving voor andere onderdelen van de armoedebestrijding, zoals participatie, regionale integratie en capaciteitsopbouw, waarbij de nadruk wordt gelegd op empowerment van plaatselijke en regionale leveranciers van goederen en diensten in ontwikkelingslanden.

(2)

In maart 2001 heeft de Commissie voor Ontwikkelingsbijstand (DAC) van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) haar goedkeuring gehecht aan een „Aanbeveling inzake de ontkoppeling van de officiële ontwikkelingshulp aan de minst ontwikkelde landen” (2). De lidstaten namen deze aanbeveling over en de Europese Commissie erkende de strekking van de aanbeveling als leidraad voor de communautaire steun.

(3)

Op 14 maart 2002 deed de Raad Algemene Zaken, die tegelijkertijd met de Europese Raad van Barcelona plaatsvond, in zijn conclusies ter voorbereiding op de internationale conferentie inzake ontwikkelingsfinanciering, die van 18 tot 22 maart 2002 in Monterrey plaatsvond, in punt 7, onder c), de toezegging dat de Europese Unie bereid is „de DAC-aanbeveling inzake de ontbinding van hulp voor de minst ontwikkelde landen toe te passen en de besprekingen met het oog op de verdere ontbinding van de bilaterale hulp voort te zetten en dat de EU tevens maatregelen voor de verdere ontbinding van de communautaire hulp zal bestuderen, met behoud van het bestaande systeem van preferentiële prijzen in het kader van de EU-ACS”.

(4)

Op 18 november 2002 keurde de Commissie een mededeling goed aan het Europees Parlement en de Raad inzake „Ontkoppeling van steun: voor doeltreffendere steun”. Hierin zette de Commissie haar ideeën over dit thema uiteen en beschreef verschillende opties met betrekking tot de verwezenlijking van de toezegging die in Barcelona werd gedaan binnen het systeem voor buitenlandse hulp.

(5)

In een conclusie over de ontkoppeling van de hulp van 20 mei 2003 benadrukte de Raad de noodzaak om de communautaire steun verder te ontkoppelen. Hierin werd ingestemd met de in de bovengenoemde mededeling beschreven methoden en een keuze gemaakt tussen de voorgestelde opties.

(6)

Volgens een resolutie van het Europees Parlement van 4 september 2003 is het noodzakelijk de communautaire steun verder te ontkoppelen. Hierin werd ingestemd met de in de eerdergenoemde mededeling van de Commissie (3) beschreven methoden en de voorgestelde opties. Benadrukt werd dat verder debat over de ontkoppeling van de hulp nodig is, op basis van aanvullende studies en gedocumenteerde voorstellen en werd met name aangedrongen op „een duidelijke voorkeur voor plaatselijke en regionale samenwerking waarbij — in volgorde van belangrijkheid — prioriteit wordt verleend aan leveranciers uit het ontvangende land, naburige ontwikkelingslanden of andere ontwikkelingslanden”, ter intensivering van de inspanningen van de ontvangende landen om hun eigen voedselproductie op nationaal, regionaal, lokaal en gezinsniveau te verbeteren en van maatregelen die gericht zijn op verbetering van de beschikbaarheid en toegankelijkheid voor het publiek van voedingsmiddelen en basisdiensten, die in overeenstemming zijn met de plaatselijke gebruiken, productiemethoden en handelspraktijken.

(7)

Verschillende punten moeten bekeken worden in verband met de toegankelijkheid van de communautaire buitenlandse hulp. In artikel 3 worden de criteria beschreven op basis waarvan personen in aanmerking kunnen komen voor steun. In artikel 4, respectievelijk artikel 5 worden de oorsprongsregels beschreven die gehanteerd worden bij de aankoop van goederen en materialen en de aanwerving van deskundigen door geselecteerde kandidaten. De definitie en uitvoeringsmodaliteiten van deze wederkerigheid worden vastgesteld in artikel 6. Uitzonderingen en de uitvoering daarvan worden beschreven in artikel 7. Artikel 8 omvat specifieke bepalingen inzake activiteiten die gefinancierd worden door een internationale of regionale organisatie of die gecofinancierd worden door een derde land. In artikel 9 worden specifieke bepalingen vastgesteld inzake humanitaire hulp.

(8)

In de basisverordeningen inzake buitenlandse hulp en Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad van 25 juni 2002 over het financieel reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (4) („het financieel reglement”) is de toegang tot communautaire buitenlandse hulp gedefinieerd. De voorgestelde wijzigingen hierin maken wijzigingen van al deze instrumenten noodzakelijk. Alle wijzigingen op relevante basisverordeningen zijn vermeld in bijlage I bij deze verordening.

(9)

Bij het gunnen van opdrachten uit hoofde van een communautair instrument wordt speciale aandacht besteed aan de inachtneming van internationaal overeengekomen fundamentele arbeidsnormen van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), verdragen inzake vrijheid van vereniging en collectieve arbeidsovereenkomsten, de uitbanning van gedwongen en verplichte arbeid, de uitbanning van discriminatie in verband met arbeid en beroep alsmede de afschaffing van kinderarbeid.

(10)

Bij het gunnen van opdrachten uit hoofde van een communautair instrument wordt speciale aandacht besteed aan de inachtneming van de volgende internationaal overeengekomen milieuverdragen: het Verdrag inzake biologische diversiteit van 1992, het Protocol van Cartagena inzake bioveiligheid van 2000, en het Protocol van Kyoto bij het kaderverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering van 1997,

27.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/34

(1)

Bij Beschikking nr. 2256/2003/EG (3) is het programma Modinis voor de monitoring van het actieplan eEuropa 2005, de verspreiding van goede praktijken en de verbetering van de netwerk- en informatiebeveiliging vastgesteld voor de periode van 1 januari 2003 tot en met 31 december 2005.

(2)

Beschikking nr. 2256/2003/EG is gewijzigd bij Beschikking nr. 787/2004/EG teneinde de referentiebedragen aan te passen in verband met de uitbreiding van de Europese Unie.

(3)

In zijn resolutie van 9 december 2004 over een blik op de toekomst van de informatie- en communicatietechnologie (ICT) (4) heeft de Raad de Commissie verzocht voorbereidingen te treffen voor de follow-up van het actieplan eEuropa 2005, als belangrijk onderdeel van de nieuwe agenda voor de informatiemaatschappij na 2005.

(4)

In de mededeling van de Commissie „Uitdagingen voor de Europese informatiemaatschappij na 2005” van 19 november 2004 wordt een analyse gemaakt van de uitdagingen voor een strategie voor de Europese informatiemaatschappij in de periode tot 2010. In de mededeling wordt gepleit voor een ruimer gebruik van ICT en voor blijvende aandacht voor ICT-gerelateerde kwesties in het beleid, hetgeen betekent dat er behoefte is aan monitoring en uitwisseling van goede praktijken. De mededeling diende als uitgangspunt voor een bezinning die in 2005 geleid heeft tot een nieuw initiatief voor de informatiemaatschappij, dat in 2006 van start moet gaan.

(5)

In de mededeling van de Commissie van 2 februari 2005 aan de Europese Voorjaarsraad, „Samen werken aan werkgelegenheid en groei — Een nieuwe start voor de Lissabon-strategie”, is een nieuw initiatief „i2010: De Europese Informatiemaatschappij” aangekondigd, dat erop gericht is de acceptatie van de informatie- en communicatietechnologieën (ICT's) te stimuleren.

(6)

In de mededeling van de Commissie „i2010: Een Europese informatiemaatschappij voor groei en werkgelegenheid” van 1 juni 2005 worden de voornaamste beleidsprioriteiten voor een vijfjarige strategie voor de bevordering van een open en concurrerende digitale economie ontvouwd. Door de uitwisseling van goede praktijken te bevorderen en de acceptatie van op ICT gebaseerde diensten te volgen, zal blijvende steun worden gegeven aan de dialoog met de betrokkenen en de lidstaten, met name via de open coördinatiemethode.

(7)

In het voorstel voor een besluit van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van een kaderprogramma voor concurrentievermogen en innovatie (2007-2013) worden voorstellen gedaan voor een kaderprogramma voor communautaire maatregelen op het gebied van concurrentievermogen en innovatie die gericht zijn op integratie van specifieke maatregelen van de Gemeenschap op het gebied van ondernemerschap, het midden- en kleinbedrijf, het concurrentievermogen van de industrie, innovatie, informatie- en communicatietechnologie, milieutechnologieën en intelligente energie, waaronder de maatregelen van Beschikking nr. 2256/2003/EG.

(8)

Bij Verordening (EG) nr. 808/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 betreffende communautaire statistieken over de informatiemaatschappij (5) is een gemeenschappelijk kader voor systematische productie van communautaire statistieken over de informatiemaatschappij ingevoerd. Deze statistieken omvatten informatie die nodig is voor de benchmarking van eEuropa, zijn relevant voor de structurele indicatoren voor de monitoring van de prestaties van de lidstaten en zijn nodig voor het creëren van een uniforme basis voor de analyse van de informatiemaatschappij.

(9)

In de 12 maanden tussen de afloop van het actieplan eEuropa 2005 en de geplande start van het kaderprogramma in 2007 dient de acceptatie van de ICT in de economie te worden gevolgd en gesteund door benchmarking-activiteiten en statistische analyse op basis van structurele indicatoren, alsmede door de uitwisseling van goede praktijken voort te zetten. De acties op het gebied van benchmarking, goede praktijken en beleidscoördinatie die in 2006 in het kader van het programma plaatsvinden, worden erop gericht de doelstellingen van de genoemde mededelingen van de Commissie van 2 februari 2005 en 1 juni 2005 te bereiken.

(10)

Deze mechanismen voor monitoring en uitwisseling van ervaringen, benchmarking-activiteiten, verspreiding van goede praktijken en analyse van de economische en maatschappelijke consequenties van de informatiemaatschappij dienen in 2006 te worden gecontinueerd teneinde de doelstellingen van de mededelingen van de Commissie van 2 februari 2005, gericht op het bevorderen van de acceptatie van ICT's als verderzetting van de eEuropa-agenda, en van 1 juni 2005 te bereiken.

(11)

Beschikking nr. 2256/2003/EG dient derhalve te worden gewijzigd,

1)

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 1 bis

1.   In 2006 blijft het programma de acceptatie en het gebruik van informatie- en communicatietechnologieën (ICT) in de gehele economie, alsmede de verspreiding van goede praktijken volgen op basis van de volgende doelstellingen:

2.   De activiteiten in het kader van het programma hebben een sectoroverschrijdend karakter en vormen een aanvulling op activiteiten van de Gemeenschap op andere terreinen. Geen van deze activiteiten mag een doublure vormen van werkzaamheden die in het kader van andere programma's van de Gemeenschap plaatsvinden. De acties inzake benchmarking, goede praktijken en beleidscoördinatie in het kader van het programma, moeten bijdragen tot de realisatie van de doelstellingen van de mededeling van de Commissie van 2 februari 2005 aan de Europese Voorjaarsraad: „Samen werken aan werkgelegenheid en groei — Een nieuwe start voor de Lissabon-strategie”, die erop gericht zijn de acceptatie van ICT te stimuleren als verderzetting van de eEuropa-agenda en in het bijzonder breedband, e-overheid, e-business, e-gezondheidszorg en e-leren te stimuleren, alsmede de doelstellingen van de mededeling van de Commissie van 1 juni 2005: „i2010: Een Europese informatiemaatschappij voor groei en werkgelegenheid”, waarmee een open en concurrerende digitale economie wordt bevorderd.

3.   Het programma dient tevens als gemeenschappelijk raamwerk voor complementaire interactie tussen de diverse nationale, regionale en lokale instanties op Europees niveau.”

2)

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 2 bis

Teneinde de in artikel 1 bis genoemde doelstellingen te bereiken, worden de volgende acties ondernomen:

3)

In artikel 4 wordt de eerste alinea vervangen door:

„Het programma bestrijkt de periode van 1 januari 2003 tot en met 31 december 2006.

Het financiële referentiebedrag voor de uitvoering van dit programma bedraagt 30 160 000 EUR.”

4)

De bijlage wordt vervangen door de tekst in de bijlage bij deze beschikking.

27.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/38

(1)

Krachtens Richtlijn 90/544/EEG (4) moesten de lidstaten uiterlijk op 31 december 1992 vier kanalen in de radiofrequentieband van 169,4 tot 169,8 MHz ter beschikking stellen van de pan-Europese openbare semafoondienst te land (hierna „ERMES” genoemd) en zo snel mogelijk plannen voorbereiden om het gehele bandbereik van 169,4 tot 169,8 MHz aan de pan-Europese openbare semafoondienst toe te kunnen wijzen, een en ander afhankelijk van de commerciële vraag.

(2)

In de Gemeenschap wordt de frequentieband van 169,4 tot 169,8 MHz voor ERMES thans niet efficiënt gebruikt (minder vaak of zelfs in het geheel niet), zodat men er beter aan zou doen deze voor andere communautaire beleidsbehoeften te gebruiken.

(3)

Bij Beschikking nr. 676/2002/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake een regelgevingskader voor het radiospectrumbeleid in de Europese Gemeenschap (Radiospectrumbeschikking) (5) is een communautair beleids- en regelgevingskader gecreëerd met het oog op het garanderen van de coördinatie van de beleidsaanpak en, in voorkomend geval, de harmonisatie van de voorwaarden inzake beschikbaarheid en efficiënt gebruik van het radiospectrum die vereist zijn voor het tot stand brengen en het functioneren van de interne markt. Met deze beschikking kan de Commissie technische uitvoeringsmaatregelen nemen om geharmoniseerde voorwaarden te verzekeren voor de beschikbaarheid en een efficiënt gebruik van het spectrum.

(4)

Aangezien het frequentiebereik 169,4 tot 169,8 MHz geschikt is voor toepassingen ten behoeve van mensen met beperkingen en handicaps, en het bevorderen van dergelijke toepassingen een beleidsdoelstelling van de Gemeenschap is, evenals het algemene doel op een goed functioneren van de interne markt toe te zien, heeft de Commissie overeenkomstig artikel 4, lid 2, van de Radiospectrumbeschikking een mandaat verleend aan de Europese Conferentie van de administraties van Posterijen en Telecommunicatie (Conférence européenne des Postes et Télécommunications, hierna „CEPT” genoemd) om onder meer toepassingen te onderzoeken die van nut zijn voor mensen met handicaps.

(5)

In overeenstemming met het haar verleende mandaat kwam CEPT met een nieuw frequentieplan en een kanaalindeling waarmee zes typen voorkeurstoepassingen in het frequentiebereik kunnen worden ondergebracht en er aan verscheidene communautaire beleidsbehoeften kan worden voldaan.

(6)

Om deze redenen en in overeenstemming met de doelstellingen van de Radiospectrumbeschikking moet Richtlijn 90/544/EEG worden ingetrokken,

27.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/40

(1)

Krachtens artikel 14 van het Verdrag dient een ruimte zonder binnengrenzen tot stand te worden gebracht, waarin het vrije verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal wordt gewaarborgd.

(2)

Werkzaamheden met betrekking tot de interne markt moeten de kwaliteit van het bestaan, de bescherming van de gezondheid en de veiligheid van de consumenten verbeteren. Deze richtlijn is in overeenstemming met de eis dat een hoog niveau van bescherming van de gezondheid en van de consument moet worden gewaarborgd bij de vaststelling en implementatie van alle communautaire beleidsmaatregelen en activiteiten.

(3)

De aanwezigheid van bepaalde ftalaten in speelgoed- en kinderverzorgingsartikelen van week gemaakt materiaal of met onderdelen van week gemaakt materiaal, dient te worden verboden aangezien de aanwezigheid van bepaalde ftalaten risico’s, of potentiële risico’s inhoudt, of kan inhouden voor de gezondheid van jonge kinderen. Speelgoed en kinderverzorgingsartikelen kunnen, indien zij in de mond kunnen worden gestopt zonder hiervoor bedoeld te zijn, in bepaalde omstandigheden een gezondheidsrisico vormen voor kleine kinderen, indien zij vervaardigd zijn van week gemaakt materiaal of met onderdelen van week gemaakt materiaal dat bepaalde ftalaten bevat.

(4)

Het Wetenschappelijk Comité inzake toxiciteit, ecotoxiciteit en het milieu (WCTEM) heeft, na door de Commissie te zijn geraadpleegd, adviezen uitgebracht over de aan deze ftalaten verbonden gezondheidsrisico’s.

(5)

Bij Aanbeveling 98/485/EG van de Commissie van 1 juli 1998 betreffende kinderverzorgings- en speelgoedartikelen die bestemd zijn om door kinderen onder de leeftijd van drie jaar in de mond te worden gestopt en vervaardigd zijn van zacht pvc dat bepaalde ftalaten bevat (4), wordt de lidstaten verzocht maatregelen vast te stellen ter waarborging van een hoog niveau van bescherming van de gezondheid van kinderen tegen deze producten.

(6)

Ingevolge Beschikking 1999/815/EG van de Commissie (5), aangenomen in het kader van Richtlijn 92/59/EEG van de Raad van 29 juni 1992 inzake algemene productveiligheid (6), geldt sinds 1999 op EU-niveau een tijdelijk verbod op het gebruik van zes ftalaten in kinderverzorgings- en speelgoedartikelen die bestemd zijn om door kinderen onder de leeftijd van drie jaar in de mond te worden gestopt. Deze beschikking wordt op gezette tijden hernieuwd.

(7)

De reeds door bepaalde lidstaten ingevoerde beperkingen op het op de markt brengen van kinderverzorgings- en speelgoedartikelen vanwege hun ftalaatgehalte, zijn rechtstreeks van invloed op de voltooiing en werking van de interne markt. Het is derhalve noodzakelijk de wetgevingen van de lidstaten op dit gebied onderling aan te passen en wijzigingen aan te brengen in bijlage I bij Richtlijn 76/769/EEG (7).

(8)

Teneinde met name voor kinderen een hoog niveau van gezondheidsbescherming te garanderen, dient het voorzorgsbeginsel te worden toegepast wanneer op grond van de wetenschappelijke evaluatie het risico niet met voldoende zekerheid kan worden bepaald.

(9)

Als organismen in ontwikkeling zijn kinderen bijzonder kwetsbaar voor reproductietoxicologische stoffen. Daarom moet de blootstelling van kinderen aan alle in de praktijk vermijdbare bronnen van emissies van deze stoffen, met name door artikelen die zij in de mond kunnen steken, zoveel mogelijk worden beperkt.

(10)

Tijdens de risicobeoordelingen en/of in het kader van Richtlijn 67/548/EEG van de Raad van 27 juni 1967 betreffende de aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen inzake de indeling, de verpakking en het kenmerken van gevaarlijke stoffen (8), zijn bis(2-ethylhexyl)ftalaat (DEHP), dibutylftalaat (DBP) en benzylbutylftalaat (BBP) onderkend als reproductietoxicologische stoffen en dan ook ingedeeld als reproductietoxicologisch, categorie 2.

(11)

Wetenschappelijke informatie over di-„isononyl”ftalaat (DINP), di-„isodecyl”ftalaat (DIDP) en di-n-octylftalaat (DNOP) is niet beschikbaar of tegenstrijdig, maar de mogelijkheid dat deze stoffen een potentieel risico inhouden indien zij worden gebruikt in speelgoed- en kinderverzorgingsartikelen, die per definitie voor kinderen worden geproduceerd, kan niet worden uitgesloten.

(12)

De onzekere aspecten van de evaluatie van de blootstelling aan deze ftalaten, zoals de vraag hoe lang de artikelen in de mond worden gehouden, alsmede de blootstelling aan andere emissies vanuit andere bronnen, vereisen dat voorzorgsoverwegingen meewegen. Er dienen dan ook beperkingen te worden ingevoerd betreffende het gebruik van deze ftalaten voor speelgoed- en kinderverzorgingsartikelen, alsmede betreffende het op de markt brengen van deze artikelen. Omwille van de evenredigheid dienen de beperkingen voor DINP, DIDP en DNOP evenwel minder streng te zijn dan de voor DEHP, DBP en BBP voorgestelde beperkingen.

(13)

De Commissie dient onderzoek te doen naar andere toepassingen van producten van week gemaakt materiaal of met onderdelen van week gemaakt materiaal, die gevaren kunnen veroorzaken voor de mens, vooral wanneer zij gebruikt worden in medische apparatuur.

(14)

Zoals aangegeven in de mededeling van de Commissie over het voorzorgsbeginsel, zullen de op dit beginsel gebaseerde maatregelen worden getoetst aan nieuwe wetenschappelijke gegevens.

(15)

De Commissie ziet toe op het gebruik van ftalaten en andere stoffen als weekmakers in speelgoed- en kinderverzorgingsartikelen. Zij werkt daarbij samen met de autoriteiten in de lidstaten, die verantwoordelijk zijn voor het toezicht op de markt en de wetshandhaving voor speelgoed- en kinderverzorgingsartikelen en pleegt overleg met de bevoegde producenten- en importeursorganisaties.

(16)

Voor de toepassing van Richtlijn 76/769/EEG moet de term „kinderverzorgingsartikel” worden gedefinieerd.

(17)

Overeenkomstig punt 34 van het Interinstitutioneel akkoord inzake beter wetgeven (9) worden de lidstaten ertoe aangespoord voor zichzelf en in het belang van de Gemeenschap hun eigen tabellen op te stellen, die voorzover mogelijk, het verband weergeven tussen de richtlijnen en de omzettingsmaatregelen, en deze openbaar te maken.

(18)

De Commissie zal het gebruik van de in bijlage I bij Richtlijn 76/769/EEG genoemde ftalaten in andere producten aan een onderzoek onderwerpen wanneer de risicobeoordeling krachtens Verordening (EEG) nr. 793/93 van de Raad van 23 maart 1993 inzake de beoordeling en de beperking van de risico’s van bestaande stoffen (10) is voltooid.

(19)

Deze richtlijn is van toepassing onverminderd de communautaire wetgeving tot vaststelling van minimumvoorschriften voor de bescherming van werknemers, als vervat in Richtlijn 89/391/EEG van de Raad van 12 juni 1989 betreffende de tenuitvoerlegging van maatregelen ter bevordering van de verbetering van de veiligheid en de gezondheid van de werknemers op het werk (11) en in daarop gebaseerde afzonderlijke richtlijnen, met name Richtlijn 90/394/EEG van de Raad van 28 juni 1990 betreffende de bescherming van de werknemers tegen de risico’s van blootstelling aan carcinogene agentia op het werk (12) en Richtlijn 98/24/EG van de Raad van 7 april 1998 betreffende de bescherming van de gezondheid en de veiligheid van werknemers tegen risico’s van chemische agentia op het werk (13),

1)

Het volgende punt wordt toegevoegd aan artikel 1, lid 3:

2)

Bijlage I wordt gewijzigd overeenkomstig de bijlage bij deze richtlijn.

27.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/44

(1)

Richtlijn 2000/14/EG van het Europees Parlement en de Raad (3) is door de door de diensten van de Commissie opgerichte werkgroep Materieel voor gebruik buitenshuis, tegen het licht gehouden.

(2)

In haar verslag van 8 juli 2004 heeft deze werkgroep vastgesteld dat een aantal grenswaarden voor fase II, die met ingang van 3 januari 2006 zouden moeten worden toegepast, technisch niet haalbaar zijn. Het is echter nooit de bedoeling geweest het in de handel brengen of de ingebruikneming van dit materieel te beperken door technisch onhaalbare eisen te stellen.

(3)

Daarom moet erin worden voorzien dat bepaalde in artikel 12 van Richtlijn 2000/14/EG vermelde typen materieel, die om louter technische redenen niet met ingang van 3 januari 2006 aan de grenswaarden voor fase II kunnen voldoen, vanaf die datum toch in de handel kunnen worden gebracht en/of in gebruik kunnen worden genomen.

(4)

De ervaring die in de eerste vijf jaar met de toepassing van Richtlijn 2000/14/EG is opgedaan, wijst uit dat er meer tijd nodig is voor de uitvoering van de artikelen 16 en 20 van die richtlijn en dat moet worden nagegaan of de richtlijn, met name ten aanzien van de grenswaarden voor fase II, moet worden gewijzigd. Daarom moet de termijn voor de indiening bij het Europees Parlement en de Raad van het in artikel 20, lid 1, van Richtlijn 2000/14/EG bedoelde verslag over de ervaring die de Commissie bij de tenuitvoerlegging van die richtlijn heeft opgedaan, met twee jaar worden verlengd.

(5)

In artikel 20, lid 3, van Richtlijn 2000/14/EG is bepaald dat de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad een verslag moet voorleggen over de vraag of en in welke mate de technische vooruitgang een verlaging van de grenswaarden voor grasmaaiers en gazontrimmers/graskantensnijders mogelijk maakt. Aangezien de verplichtingen uit hoofde van artikel 20, lid 1, van die richtlijn dwingender zijn dan die uit hoofde van artikel 20, lid 3, en om dubbel werk te voorkomen, is het wenselijk deze typen materieel op te nemen in het algemene verslag uit hoofde van artikel 20, lid 1, van die richtlijn. Daarom moet de aparte rapportageverplichting van artikel 20, lid 3, van die richtlijn worden geschrapt.

(6)

Daar de doelstelling van deze richtlijn, namelijk het waarborgen dat de interne markt voor materieel voor gebruik buitenshuis kan blijven functioneren door te eisen dat het aan geharmoniseerde omgevingsgeluidseisen voldoet, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt en derhalve vanwege de omvang en de gevolgen van het optreden beter door de Gemeenschap kan worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken, doordat de reikwijdte ervan wordt beperkt tot typen materieel waarvoor de grenswaarden voor fase II momenteel om technische redenen niet kunnen worden nageleefd.

(7)

Overeenkomstig punt 34 van het Interinstitutioneel Akkoord inzake beter wetgeven (4) worden de lidstaten ertoe aangespoord om voor zichzelf en in het belang van de Gemeenschap hun eigen tabellen op te stellen die, voor zover mogelijk, het verband weergeven tussen deze richtlijn en de omzettingsmaatregelen, en deze openbaar te maken.

(8)

Richtlijn 2000/14/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

1)

De tabel in artikel 12 wordt vervangen door de volgende tabel:

2)

Artikel 20 wordt als volgt gewijzigd:

—

trilwalsen met begeleider;

—

trilplaten (> 3kW);

—

trilstampers;

—

dozers (op stalen rupsbanden);

—

laadmachines (op stalen rupsbanden > 55 kW);

—

heftrucks met verbrandingsmotor en contragewicht;

—

bestratingsafwerkmachines met een verdichtingsbalk;

—

met de hand geleide betonbrekers en trilhamers met een inwendige verbrandingsmotor (15 < m < 30)

—

grasmaaiers, grastrimmers/graskantensnijders.

27.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/47

(1)

Richtlijn 90/544/EEG van de Raad van 9 oktober 1990 inzake de voor de gecoördineerde invoering in de Gemeenschap van de pan-Europese openbare semafoondienst te land bestemde frequentiebanden (ERMES-richtlijn) (2) is ingetrokken op 27 december 2005 bij Richtlijn 2005/82/EG van het Europees Parlement en de Raad (3). Krachtens deze richtlijn moesten de lidstaten in het radiofrequentiebereik 169,4 tot 169,8 MHz vier kanalen aanwijzen voor de pan-Europese openbare semafoondienst te land (hierna „ERMES” te noemen) en verzekeren dat ERMES-diensten zo spoedig mogelijk, naar gelang van de commerciële vraag, de gehele band van 169,4 tot 169,8 MHz zouden gaan bezetten.

(2)

In de Gemeenschap wordt de frequentieband van 169,4 tot 169,8 MHz voor ERMES veel minder vaak of zelfs in het geheel niet meer gebruikt, zodat de toepassing van deze frequentieband niet efficiënt is en deze beter voor andere communautaire beleidsbehoeften zou kunnen worden bestemd.

(3)

Krachtens artikel 4, lid 2, van de Radiospectrumbeschikking, heeft de Commissie op 7 juli 2003 een mandaat verleend aan de Europese Conferentie van PTT-administraties (hierna „de CEPT” te noemen) om informatie te verzamelen over de huidige en mogelijke toekomstige toepassingen van de frequentieband van 169,4 tot 169,8 MHz, om een lijst van alternatieve opties voor het gebruik van deze radiospectrumband op te stellen, met speciale aandacht voor die welke niet enkel met traditionele elektronische communicatie verband houden. De CEPT is gevraagd voor iedere mogelijke toepassing na te gaan of deze en andere toepassingen naast elkaar kunnen bestaan en de mogelijkheid van alternatieve radiospectrumbanden te bekijken, zulks in overeenstemming met de beginselen van de kaderrichtlijn. De spectrumband in kwestie, die reeds gedeeltelijk geharmoniseerd is, leent zich voor bepaalde toepassingen in verband met de totstandbrenging en werking van de interne markt in een aantal communautaire beleidssectoren, waarvan sommige waarschijnlijk voor gehandicapten van nut zullen zijn of van pas zullen komen bij de samenwerking in de Europese Unie op het vlak van justitie en binnenlandse zaken.

(4)

Op grond van artikel 8, lid 4, van Richtlijn 2002/21/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (Kaderrichtlijn) (4) dienen de lidstaten ter bevordering van de belangen van de burgers van de Europese Unie onder meer te voorzien in de behoeften van specifieke maatschappelijke groepen, in het bijzonder slechthorenden en mensen die dringend hulp behoeven.

(5)

Zich baserend op technische onderzoeken en de vergaarde informatie bevestigde de CEPT dat er ondanks de vaststelling van Richtlijn 90/544/EEG slechts in zeer beperkte mate voor ERMES-doeleinden van deze frequentieband gebruik is gemaakt en dat de behoefte aan semafoondiensten in Europa is veranderd doordat deze thans functioneel zijn vervangen door andere technologieën, zoals short messaging systems (SMS) via GSM.

(6)

De indeling van het frequentiebereik 169,4 tot 169,8 MHz voor ERMES-toepassingen zou in de Gemeenschap derhalve moeten worden gewijzigd om een efficiënter gebruik van deze radiospectrumband te verzekeren, en tegelijk het geharmoniseerde karakter ervan intact te laten.

(7)

In overeenstemming met het haar verleende mandaat kwam de CEPT met een nieuw frequentieplan en een kanaalindeling waarmee zes typen voorkeurstoepassingen in het frequentiebereik 169,4 tot 169,8125 MHz kunnen worden ondergebracht en er aan verscheidene communautaire beleidsbehoeften kan worden voldaan. Deze behoeften betreffen onder andere het gebruik van gehoorapparaten door slechthorenden, voor wie een geharmoniseerde radiospectrumband in de Gemeenschap het reizen tussen de lidstaten zou vergemakkelijken en, dankzij schaalvoordelen, een prijsverlaging zou inhouden voor de door hen benodigde apparaten; de ontwikkeling van de interne markt voor socialealarmeringsapparaten, waarmee ouderen en gehandicapten in noodgevallen om hulp kunnen vragen, apparatuur voor het opsporen van gestolen goederen overal in de Gemeenschap, meteropnamesystemen voor nutsbedrijven en bestaande semafoonsystemen als ERMES, alsmede particuliere mobiele radiosystemen (PMR) voor tijdelijk gebruik, als communicatiehulpmiddel bij speciale tijdelijke gebeurtenissen die van enkele dagen tot enkele maanden kunnen variëren.

(8)

De resultaten van het aan de CEPT verstrekte mandaat, die door de Commissie als bevredigend worden beschouwd, zouden overal in de Gemeenschap toepassing moeten vinden en door de lidstaten moeten worden geïmplementeerd. De overige ERMES- en/of PMR-vergunningen die niet in overeenstemming met het nieuwe frequentieplan en de nieuwe kanaalindeling zijn, zouden ongemoeid moeten worden gelaten totdat zij verlopen zijn of totdat de ERMES- en/of PMR-toepassingen zonder buitensporige lasten naar de geëigende radiospectrumbanden kunnen worden overgebracht.

(9)

Bij de toewijzing van bandbreedte in het radiospectrum zou steeds het minst belastende vergunningsstelsel moeten worden gehanteerd, zulks in overeenstemming met Richtlijn 2002/20/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 betreffende de machtiging voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (Machtigingsrichtlijn) (5), onder meer zonder individuele gebruiksrechten.

(10)

Onverminderd het feit dat de spectrumbehoeften van specifieke beleidssectoren exclusieve frequentietoewijzingen kunnen vereisen, doet men er in het algemeen goed aan de voorgestelde toewijzingen voor radiospectrumbanden zo generiek mogelijk te houden en het gebruik hiervan dus alleen te laten bepalen door de vaststelling van specifieke gebruiksrestricties, zoals de belastingsgraad of vermogensniveaus, en door middel van geharmoniseerde normen als erkend in Richtlijn 1999/5/EG van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 1999 betreffende radioapparatuur en telecommunicatie-eindapparatuur en de wederzijdse erkenning van hun conformiteit (6) te verzekeren dat toepassingen van apparatuur in het toegewezen radiospectrumbereik waarbij schadelijke interferenties ontstaan tot een minimum worden beperkt.

(11)

De coördinatie van kanalen in het voor hoogvermogentoepassingen bestemde gedeelte van het frequentiebereik 169,4-169,8125 MHz tussen buurlanden dient door middel van bi- of multilaterale overeenkomsten te worden verzekerd.

(12)

Om ook op langere termijn een doeltreffend gebruik van het frequentiebereik 169,4-169,8125 MHz te garanderen, zouden de autoriteiten verder moeten gaan met op een vergroting van de efficiëntie gerichte studies, vooral met betrekking tot het gebruik van de geïdentificeerde beschermingsband („guard band”).

(13)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Radiospectrumcomité,

a)

„gehoorapparaat”: een radiocommunicatiesysteem dat meestal één of meer radiozenders en één of meer radio-ontvangers bevat en waarmee slechthorenden hun gehoorvermogen kunnen verbeteren;

b)

„sociale alarmering”: een betrouwbaar radiocommunicatiesysteem en -netwerk, met inbegrip van draagbare apparatuur, waarmee een persoon in nood binnen een beperkt gebied met behulp van een eenvoudige handeling een verzoek om hulp kan uitzenden;

c)

„meteropnamesysteem”: een systeem waarmee met behulp van radiocommunicatieapparatuur toezicht, meting en besturing van nutssystemen op afstand mogelijk is;

d)

„opsporings- en goederenvolgsysteem”: een systeem waarmee goederen kunnen worden gevolgd en opgespoord, zodat ze kunnen worden teruggevonden, en dat in het algemeen bestaat uit een op het te beschermen goed aangebrachte radiozender plus een ontvanger en eventueel ook een alarm;

e)

„semafoonsysteem”: een systeem waarmee een éénrichtingsradioverbinding tot stand wordt gebracht tussen de zender en de ontvanger en dat gebruikmaakt van een basisstation en een mobiele ontvanger;

f)

„particuliere mobiele radiocommunicatie (PMR)”: een landmobiele communicatiedienst die gebruikmaakt van simplex-, halfduplex- en eventueel volledige duplexmodi op eindapparatuurniveau voor communicatie binnen een gesloten gebruikersgroep.

a)

exclusief gebruik voor gehoorapparaten;

b)

exclusief gebruik voor sociale alarmering;

c)

niet-exclusief gebruik voor meteropnamesystemen;

d)

niet-exclusief gebruik voor laagvermogenzenders voor opsporings- en goederenvolgsystemen.

a)

hoogvermogenzenders voor opsporings- en goederenvolgsystemen;

b)

bestaande semafoonsystemen of semafoonsystemen die overkomen van andere kanalen in de radiospectrumband.

a)

gehoorapparaten voor het niet-exclusieve laagvermogensdeel van de radiospectrumband;

b)

opsporingssystemen, semafoonsystemen, tijdelijk gebruik of particuliere mobiele radiocommunicatie op nationale basis in het hoogvermogensdeel van de band.

27.12.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 344/52

„2.

(…) het volgende tijdschema:

„2.

(…) het volgende tijdschema: