14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/1

(1)

In Verordening (EG) nr. 3223/94 zijn op grond van de multilaterale handelsbesprekingen in het kader van de Uruguayronde de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de periodes die in de bijlage bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

Op grond van de bovenvermelde criteria moeten de forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld op de in de bijlage bij deze verordening vermelde niveaus,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/3

(1)

In artikel 7, lid 2, van Verordening (EG) nr. 60/2004 van de Commissie (1) is bepaald dat het bedrag dat de nieuwe lidstaten moeten betalen voor de overtollige hoeveelheden die niet zijn weggewerkt, in aanmerking wordt genomen voor de berekening van de productieheffingen voor het verkoopseizoen 2004/2005.

(2)

Wanneer in september 2005 de heffingen voor 2004/2005 worden berekend, zal het te betalen bedrag nog niet bekend zijn omdat de uiterste datum voor het leveren van de bewijzen van de wegwerking bij Verordening (EG) nr. 651/2005 van de Commissie is opgeschoven naar 31 maart 2006. Derhalve dient te worden bepaald dat dit bedrag in aanmerking wordt genomen voor de in september 2006 te verrichten berekening van de productieheffingen voor het verkoopseizoen 2005/2006.

(3)

Verordening (EG) nr. 60/2004 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd. Omdat deze wijziging moet voorafgaan aan de vaststelling van de heffingen voor het verkoopseizoen 2004/2005, dient te worden bepaald dat de onderhavige verordening onmiddellijk in werking treedt.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/4

(1)

In artikel 3 van Verordening (EEG) nr. 411/88 van de Commissie van 12 februari 1988 met betrekking tot de bij de berekening van de financieringskosten van de interventies in de vorm van aankoop, opslag en afzet toe te passen methode en rentevoeten (2) is bepaald dat de bij de berekening van de financieringskosten van de interventies te gebruiken uniforme rentevoet gelijk is aan de Euribor-rentevoet voor driemaands- en twaalfmaandsdeposito’s, gewogen op basis van, respectievelijk, één derde en twee derde.

(2)

De Commissie stelt deze rentevoet vóór het begin van elk boekjaar van het Europees Oriëntatie- en Garantiefonds voor de Landbouw (EOGFL), afdeling Garantie, vast op basis van de in de zes maanden vóór de vaststelling geconstateerde rentepercentages.

(3)

Overeenkomstig artikel 4, leden 1 en 2, van Verordening (EEG) nr. 411/88 wordt, wanneer het rentepercentage voor rekening van een lidstaat gedurende ten minste zes maanden lager is geweest dan de voor de Gemeenschap vastgestelde uniforme rentevoet, voor die lidstaat een specifieke rentevoet vastgesteld. Als een lidstaat zijn gemiddelde rentekosten niet vóór het einde van het boekjaar meedeelt, wordt de toe te passen specifieke rentevoet bepaald op basis van de in de bijlage bij die verordening genoemde referentierentevoet.

(4)

In artikel 4, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 411/88 is bepaald dat voor de boekjaren 2005 en 2006 geldt dat, wanneer het door een lidstaat betaalde gemiddelde rentepercentage meer dan tweemaal zo hoog is als de voor de Gemeenschap bepaalde uniforme rentevoet, de Gemeenschap de rentekosten kan vergoeden op basis van de uniforme rentevoet, verhoogd met het verschil tussen het dubbele van die rentevoet en het werkelijk door die lidstaat betaalde rentepercentage.

(5)

De rentevoeten voor het boekjaar 2006 van het EOGFL, afdeling Garantie, dienen met inachtneming van deze verschillende elementen te worden vastgesteld aan de hand van de door de lidstaten aan de Commissie meegedeelde gegevens.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van het EOGFL,

1.

de in artikel 5 van Verordening (EEG) nr. 1883/78 bedoelde uniforme rentevoet vastgesteld op 2,2 %, welke rentevoet geldt voor de niet in de punten 2 en 3 van het onderhavige artikel genoemde lidstaten;

2.

de in artikel 4, lid 1, van Verordening (EEG) nr. 411/88 bedoelde specifieke rentevoet vastgesteld op:

3.

het aan de lidstaten vergoede rentepercentage zoals bedoeld in artikel 4, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 411/88 vastgesteld op:

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/6

(1)

In Verordening (EG) nr. 1422/95 van de Commissie van 23 juni 1995 tot vaststelling, voor de sector suiker, van de uitvoeringsbepalingen voor de invoer van melasse en tot wijziging van Verordening (EEG) nr. 785/68 (2) is bepaald dat de cif-invoerprijs voor melasse, vastgesteld overeenkomstig Verordening (EEG) nr. 785/68 van de Commissie (3), als „representatieve prijs” wordt aangemerkt. Deze prijs geldt voor de standaardkwaliteit als gedefinieerd in artikel 1 van Verordening (EEG) nr. 785/68.

(2)

Voor de vaststelling van de representatieve prijs moet rekening worden gehouden met alle in artikel 3 van Verordening (EEG) nr. 785/68 genoemde inlichtingen, behalve in de in artikel 4 van die verordening genoemde gevallen. In voorkomend geval, mag deze vaststelling plaatsvinden overeenkomstig de in artikel 7 van Verordening (EEG) nr. 785/68 aangegeven werkwijze.

(3)

Voor andere kwaliteiten dan de standaardkwaliteit moeten de prijzen naar gelang van de kwaliteit van de aangeboden melasse overeenkomstig artikel 6 van Verordening (EEG) nr. 785/68 worden verhoogd of verlaagd.

(4)

Indien er een verschil is tussen de reactieprijs voor het betrokken product en de representatieve prijs, moeten aanvullende invoerrechten worden vastgesteld overeenkomstig artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1422/95. Als de invoerrechten worden geschorst overeenkomstig artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1422/95, moeten specifieke bedragen ter vervanging van die rechten worden vastgesteld.

(5)

De representatieve prijzen en de aanvullende invoerrechten voor de betrokken producten moeten worden vastgesteld overeenkomstig artikel 1, lid 2, en artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1422/95.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/8

(1)

Krachtens artikel 27 van Verordening (EG) nr. 1260/2001 kan het verschil tussen de noteringen of de prijzen op de wereldmarkt voor de in artikel 1, lid 1, onder a), van die verordening genoemde producten en de prijzen voor deze producten in de Gemeenschap overbrugd worden door een restitutie bij de uitvoer.

(2)

Krachtens Verordening (EG) nr. 1260/2001 moeten de restituties voor witte suiker en ruwe suiker, welke niet gedenatureerd en in onveranderde vorm uitgevoerd zijn, vastgesteld worden rekening houdend met de toestand op de markt van de Gemeenschap en op de wereldmarkt voor suiker, en vooral met de in artikel 28 van genoemde verordening bedoelde prijs- en kostenelementen. Volgens dit artikel moet eveneens met het economische aspect van de voorgenomen uitvoertransactie rekening worden gehouden.

(3)

Voor ruwe suiker moet de restitutie vastgesteld worden voor de standaardkwaliteit die bepaald is in bijlage I, punt II, van Verordening (EG) nr. 1260/2001. Deze restitutie werd bovendien vastgesteld overeenkomstig artikel 28, lid 4, van deze verordening. Kandijsuiker werd omschreven in Verordening (EG) nr. 2135/95 van de Commissie van 7 september 1995 inzake uitvoeringsbepalingen voor de toekenning van uitvoerrestituties in de sector suiker (2). Het aldus berekende restitutiebedrag voor gearomatiseerde suiker en suiker waaraan kleurstoffen zijn toegevoegd, moet gelden voor de hoeveelheid sacharose in de betreffende suiker en bijgevolg worden vastgesteld per percent sacharosegehalte.

(4)

In bijzondere gevallen kan het bedrag van de restitutie worden vastgesteld bij besluiten van verschillende aard.

(5)

De restitutie moet elke twee weken worden vastgesteld. De restitutie kan tussentijds gewijzigd worden.

(6)

Krachtens artikel 27, lid 5, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 1260/2001 kan de restitutie voor de in artikel 1 van deze verordening genoemde producten naar bestemming variëren indien dat vanwege de situatie op de wereldmarkt of de specifieke vereisten van bepaalde markten noodzakelijk is.

(7)

De aanzienlijke en snelle toename van de preferentiële invoer van suiker uit de westelijke Balkanlanden sedert begin 2001 en de uitvoer van suiker uit de Gemeenschap naar die landen lijken grotendeels kunstmatig te zijn.

(8)

Ter voorkoming van misbruiken waarbij producten van de suikersector waarvoor een uitvoerrestitutie is toegekend, weer in de Gemeenschap worden ingevoerd, mag voor geen van de westelijke Balkanlanden een restitutie worden vastgesteld voor de in deze verordening bedoelde producten.

(9)

Op grond van bovenstaande overwegingen en van de huidige situatie van de suikermarkt, en met name van de noteringen of prijzen van suiker in de Gemeenschap en op de wereldmarkt, dienen de restituties op een passend niveau te worden vastgesteld.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/10

(1)

Krachtens Verordening (EG) nr. 1138/2005 van de Commissie van 15 juli 2005 inzake een permanente inschrijving voor het verkoopseizoen 2005/2006 voor de vaststelling van heffingen en/of restituties bij uitvoer van witte suiker (2) worden deelinschrijvingen gehouden voor de uitvoer naar bepaalde derde landen van deze suiker.

(2)

Overeenkomstig de bepalingen van artikel 9, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1138/2005, naar gelang van het geval, wordt een maximumbedrag van de restitutie bij uitvoer vastgesteld voor de betrokken deelinschrijving, waarbij met name rekening wordt gehouden met de situatie en de te verwachten ontwikkeling van de suikermarkt in de Gemeenschap en daarbuiten.

(3)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/11

(1)

Verordening (EG) nr. 581/2004 van de Commissie van 26 maart 2004 tot opening van een permanente inschrijving voor de bepaling van de uitvoerrestituties voor bepaalde soorten boter (2) voorziet in een permanente inschrijving.

(2)

Krachtens artikel 5 van Verordening (EG) nr. 580/2004 van de Commissie van 26 maart 2004 houdende een inschrijvingsprocedure tot vaststelling van de uitvoerrestituties voor bepaalde zuivelproducten (3) moet, na bestudering van de offertes die in het kader van de inschrijving zijn ingediend, een maximumuitvoerrestitutie worden vastgesteld voor de inschrijvingsperiode die eindigt op 11 oktober 2005.

(3)

Het Comité van beheer voor melk en zuivelproducten heeft geen advies uitgebracht binnen de door zijn voorzitter bepaalde termijn,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/13

(1)

Verordening (EG) nr. 582/2004 van de Commissie van 26 maart 2004 een permanente inschrijving voor de bepaling van de uitvoerrestituties voor mageremelkpoeder (2) voorziet in een permanente inschrijving.

(2)

Krachtens artikel 5 van Verordening (EG) nr. 580/2004 van de Commissie van 26 maart 2004 houdende een inschrijvingsprocedure tot vaststelling van de uitvoerrestituties voor bepaalde zuivelproducten (3) moet, na bestudering van de offertes die in het kader van de inschrijving zijn ingediend, een maximumuitvoerrestitutie worden vastgesteld voor de inschrijvingsperiode die eindigt op 11 oktober 2005.

(3)

Het Comité van beheer voor melk en zuivelproducten heeft geen advies uitgebracht binnen de door zijn voorzitter bepaalde termijn,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/14

(1)

De quota voor 2005 zijn vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 27/2005 van de Raad van 22 december 2004 tot vaststelling, voor 2005, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de wateren van de Gemeenschap en, voor vaartuigen van de Gemeenschap, in andere wateren met vangstbeperkingen van toepassing zijn, en tot vaststelling van de bij de visserij in acht te nemen voorschriften (3).

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2005 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Derhalve moet het worden verboden op dit bestand te vissen en vis uit dit bestand aan boord te houden, over te laden en aan te voeren,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/16

(1)

Volgens artikel 13 van Verordening (EG) nr. 1784/2003 kan het verschil tussen de noteringen of de prijzen op de wereldmarkt van de in artikel 1 van die verordening bedoelde producten en de prijzen van deze producten in de Gemeenschap worden overbrugd door een restitutie bij uitvoer.

(2)

De restituties moeten worden vastgesteld met inachtneming van de elementen als bedoeld in artikel 1 van Verordening (EG) nr. 1501/95 van de Commissie van 29 juni 1995 tot vaststelling van enkele toepassingsbepalingen van Verordening (EEG) nr. 1766/92 van de Raad voor wat de toekenning, in de graansector, van uitvoerrestituties en van bij verstoring van de graanmarkt te treffen maatregelen betreft (2).

(3)

Voor meel, gries en griesmeel van tarwe of van rogge moet de restitutie worden berekend met inachtneming van de hoeveelheid granen benodigd voor de vervaardiging van de betreffende producten. Deze hoeveelheden zijn vastgesteld in Verordening (EG) nr. 1501/95.

(4)

De situatie op de wereldmarkt of de specifieke eisen van bepaalde markten voor sommige producten kunnen een differentiatie van de restitutie naar bestemming nodig maken.

(5)

De restitutie moet eenmaal per maand worden vastgesteld. Zij kan tussentijds worden gewijzigd.

(6)

De toepassing van deze regelen op de huidige situatie in de sector granen en met name op de noteringen of prijzen van deze producten in de Gemeenschap en op de wereldmarkt voert tot het vaststellen van de bedragen van de restitutie zoals vermeld in de bijlage.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor granen,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/18

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1058/2005 van de Commissie (2) is een inschrijving voor de restitutie bij uitvoer van gerst naar bepaalde derde landen opengesteld.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1501/95 van de Commissie van 29 juni 1995 tot vaststelling van enkele toepassingsbepalingen van Verordening (EEG) nr. 1766/92 van de Raad voor wat de toekenning, in de graansector, van uitvoerrestituties en van bij verstoring van de graanmarkt te treffen maatregelen betreft (3) kan de Commissie op grond van de meegedeelde offertes besluiten niet tot toewijzing over te gaan.

(3)

Het is, met name rekening houdend met de in artikel 1 van Verordening (EG) nr. 1501/95 genoemde criteria, niet wenselijk een maximumrestitutie vast te stellen.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor granen,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/19

(1)

Er is een openbare inschrijving voor de vaststelling van de restitutie bij uitvoer uit Finland en Zweden van in die landen geproduceerd haver naar alle derde landen, met uitzondering van Bulgarije, Noorwegen, Roemenië en Zwitserland, opengesteld bij Verordening (EG) nr. 1438/2005.

(2)

Het is, met name rekening houdend met de in artikel 1 van Verordening (EG) nr. 1501/95 genoemde criteria, wenselijk een maximumrestitutie vast te stellen.

(3)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor granen,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/20

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1059/2005 van de Commissie (2) is een openbare inschrijving voor de restitutie bij uitvoer van zachte tarwe naar bepaalde derde landen opengesteld.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1501/95 van de Commissie van 29 juni 1995 tot vaststelling van enkele toepassingsbepalingen van Verordening (EEG) nr. 1766/92 van de Raad voor wat de toekenning, in de graansector, van uitvoerrestituties en van bij verstoring van de graanmarkt te treffen maatregelen betreft (3) kan de Commissie, op grond van de meegedeelde offertes, besluiten een maximumrestitutie bij uitvoer vast te stellen, daarbij rekening houdend met de in artikel 1 van Verordening (EG) nr. 1501/95 bedoelde criteria. In dat geval wordt gegund aan de inschrijver(s) wiens (wier) offerte niet hoger is dan de vastgestelde maximumrestitutie.

(3)

De toepassing van de bovenbedoelde criteria op de huidige marktsituatie leidt voor de betrokken graansoort tot de vaststelling van de maximumrestitutie bij uitvoer.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor granen,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/21

(1)

De Europese Unie heeft een solidariteitsfonds van de Europese Unie (hierna „het fonds” genoemd) opgericht om solidariteit te tonen met de bevolking van door rampen getroffen regio's.

(2)

Slowakije heeft op 24 januari 2005 een beroep gedaan op het fonds in verband met zware schade als gevolg van een storm.

(3)

Het Interinstitutioneel Akkoord van 7 november 2002 staat uitgaven uit het fonds toe binnen het jaarlijkse maximum van 1 miljard EUR.

(4)

In het geval van de storm die Slowakije in november 2004 trof, is voldaan aan de criteria voor beschikbaarstelling van middelen uit het Solidariteitsfonds van de EU,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/23

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/24

a)

het bedrag voor de subrubriek 1a „Gemeenschappelijk landbouwbeleid” wordt in 2006 verlaagd met een bedrag dat overeenkomt met de modulatie;

b)

het bedrag voor de subrubriek 1b „Plattelandsontwikkeling” wordt in 2006 verhoogd met een bedrag dat overeenkomt met de modulatie;

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/30

(1)

De Commissie heeft Frankrijk bij schrijven van 31 januari 2003 in kennis gesteld van haar besluit tot inleiding van de formele onderzoeksprocedure van artikel 88, lid 2, van het EG-Verdrag (hierna „het besluit tot inleiding van de procedure”) ten aanzien van de financiële maatregelen van de Franse autoriteiten ten gunste van France Télécom (hierna „FT” of „de onderneming” genoemd) en ten aanzien van de bedrijfsbelastingregeling die voor deze onderneming geldt. De beschrijving van de feiten die tot de inleiding van deze procedure hebben geleid, is niet overgenomen in deze beschikking (2).

(2)

Het besluit tot inleiding van de procedure is op 31 januari 2003 aan Frankrijk ter kennis gebracht. Na correctie van de materiële fouten werd op 7 maart 2003 een rectificatie aan Frankrijk ter kennis gebracht.

(3)

Frankrijk heeft de Commissie aanvullende inlichtingen verstrekt bij brieven van 4 april 2003, 15 mei 2003 en 29 januari 2004.

(4)

Het besluit van de Commissie tot inleiding van de procedure werd bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3). De Commissie heeft belanghebbende derden uitgenodigd hun opmerkingen over de onderhavige steunregeling kenbaar te maken.

(5)

De Commissie heeft hierover de volgende opmerkingen van belanghebbende derden ontvangen:

(6)

Zij heeft deze op 16 mei 2003 aan Frankrijk toegezonden met het verzoek haar opmerkingen te maken.

(7)

De Franse autoriteiten hebben bij brieven van 30 juni 2003 en 29 juli 2003 hun opmerkingen kenbaar gemaakt.

(8)

De Commissie heeft nog meer inlichtingen en documenten ontvangen van de hierna genoemde belanghebbenden:

(9)

De Commissie heeft de Franse autoriteiten op de onderstaande data per brief om nadere toelichting verzocht:

(10)

De Commissie heeft op 3 mei en 14 juni 2004 de in overweging 8 opgesomde brieven doorgezonden aan de Franse autoriteiten.

(11)

De Commissie heeft in de loop van de procedure tijdens verschillende bijeenkomsten de vertegenwoordigers van de belanghebbende derden gehoord.

(12)

De Commissie heeft op 22 januari en 16 en 23 juni 2004 een ontmoeting gehad met de Franse autoriteiten en FT.

(13)

De Franse autoriteiten hebben per fax van 5 juli 2004 nieuwe berekeningen aan de Commissie doen toekomen over de speciale bedrijfsbelastingregeling. Op 13, 15 en 16 juli 2004 hebben de Franse autoriteiten aanvullende opmerkingen aan de Commissie doen toekomen.

(14)

Deze beschikking heeft alleen betrekking op de speciale bedrijfsbelastingregeling voor FT, zoals beschreven in het besluit tot inleiding van de procedure.

(15)

Aangezien de onderhavige maatregel reeds uitvoerig is beschreven in het besluit tot inleiding van de procedure (7), wordt deze beschrijving slechts voor zover nodig in deze beschikking herhaald.

(16)

Tot in 1990 werden de werkzaamheden van de onderneming FT uitgeoefend door een directoraat van het ministerie van Post en Telecommunicatie. Als overheidsdienst hoefde het vroegere directoraat-generaal Telecommunicatie geen enkele van de volgende belastingen te betalen: i) bedrijfsbelasting, ii) grondbelasting over bebouwde en onbebouwde eigendommen en iii) vennootschapsbelasting (8). Hiervoor was een begroting voorzien als bijlage bij de staatsbegroting, die een groot overschot vertoonde, waaruit onder de noemer exploitatieoverschot een afdracht aan de algemene begroting werd gedaan, alsmede bepaalde heffingen werden voldaan ter financiering van specifieke maatregelen.

(17)

Bij wet nr. 90-568 van 2 juli 1990 betreffende de organisatie van de overheidsdienst post en telecommunicatie werd het vroegere directoraat-generaal Telecommunicatie omgezet in twee verschillende publiekrechtelijke rechtspersonen (La Poste en FT), die over financiële autonomie beschikten en onder het handelsrecht vielen. De verlening van deze rechtspersoonlijkheid aan deze twee entiteiten had tot de toepassing van het stelsel van algemene belastingen moeten leiden. In artikel 1654 van het Franse belastingwetboek („Code général des impôts”), hierna te noemen „belastingwetboek”, wordt namelijk het volgende bepaald: „openbare instellingen, industriële of commerciële bedrijven van de staat, alsmede ondernemingen waarin de staat of lagere overheden participeren, moeten volgens de regels van het gemene recht alle belastingen en heffingen voldoen waaraan particuliere ondernemingen die zich met dezelfde activiteiten bezighouden, onderworpen zijn”. Bijgevolg had FT vanaf de oprichting ervan op 1 januari 1991 onderworpen moeten worden aan het stelsel van algemene belastingen (artikel 1 van wet nr. 90-568 van 2 juli 1990). Evenwel in strijd met dit principe heeft de wetgever, zoals overigens in wet nr. 90-568 zelf is voorzien (9), een van het gemene recht afwijkende fiscale regeling voor FT ingevoerd (artikelen 18 tot en met 21 van wet nr. 90-568), bestaande uit een „overgangsregeling” voor de periode van 1 januari 1991 tot 1 januari 1994, en vervolgens een „definitieve” regeling die vanaf 1 januari 1994 voor onbeperkte duur van toepassing was:

(18)

De opmerkingen die door belanghebbenden zijn toegezonden, beperken zich tot het herhalen van de argumenten die de Commissie uiteengezet heeft in haar besluit tot inleiding van de procedure. Bijgevolg zullen deze hier niet worden herhaald.

(19)

Het betoog van de Franse autoriteiten richt zich op een belangrijk punt, namelijk dat de specifieke regeling die door de staat voor FT is ingevoerd, geen voordeel heeft geleverd voor die onderneming. De Franse autoriteiten geven inderdaad toe dat FT van 1991 tot en met 2002 aan een speciale bedrijfsbelastingregeling is onderworpen, maar zij vinden dat deze regeling haar geen enkel voordeel heeft verschaft en geenszins van invloed is geweest op de overheidsmiddelen, omdat deze tot een te hoge belasting van FT heeft geleid in vergelijking met het stelsel van algemene belastingen. De Franse autoriteiten baseren deze conclusie op de volgende drie punten:

(20)

In de tweede plaats houden de Franse autoriteiten staande dat de onderhavige maatregel als een bestaande steunregeling moet worden beschouwd. En ten slotte, in de vergaderingen met de Commissie op 16 en 23 juni 2004 hebben de Franse autoriteiten de juistheid betwist van de berekeningen die zij zelf eerder aan de Commissie hadden voorgelegd met betrekking tot het verschil tussen de door FT betaalde bedrijfsbelasting en hetgeen zij had moeten betalen indien zij onder het stelsel van de algemene belastingen zou vallen. Volgens de Franse autoriteiten kan onmogelijk met zekerheid worden berekend in hoeverre FT vanaf 1994 te laag is aangeslagen voor de bedrijfsbelasting. Bijgevolg diende de Commissie, aldus de Franse autoriteiten, geen uitspraak te doen over dit vraagstuk. Bij schrijven van 5 juli 2004 hebben de Franse autoriteiten nieuwe berekeningen aan de Commissie voorgelegd, die door FT zelf waren gemaakt. Deze berekeningen hebben geenszins de pretentie nauwkeuriger of accurater te zijn dan die welke eerder werden ingediend, maar zijn enkel bedoeld om te illustreren dat het onmogelijk is om een nauwkeurige schatting te maken van het voordeel dat FT vanaf 1994 aan de speciale bedrijfsbelastingregeling heeft ontleend.

(21)

In artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag wordt bepaald dat steunmaatregelen van de staten of in welke vorm ook met staatsmiddelen bekostigd, die de mededinging door begunstiging van bepaalde ondernemingen of bepaalde producties vervalsen of dreigen te vervalsen, onverenigbaar zijn met de gemeenschappelijke markt, voor zover deze steun het handelsverkeer tussen de lidstaten ongunstig beïnvloedt. In het besluit tot inleiding van de procedure heeft de Commissie vastgesteld dat a priori alle bestanddelen van een steunmaatregel in de zin van artikel 87, lid 1, van het EG-Verdrag, voorhanden waren. Alleen de voornaamste conclusies van deze bevinding worden hier weergegeven (13):

(22)

Voor het onderzoek van de bedrijfsbelastingregeling in de periode 1991-1993 dient nader te worden ingegaan op het eerste argument van de Franse autoriteiten dat de heffing die FT van 1991 tot en met 1993 afdroeg aan de algemene begroting, van fiscale aard was en als een betaling van de bedrijfsbelasting volgens specifieke voorwaarden kan worden aangemerkt. Wat dit aangaat, merkt de Commissie op dat, overeenkomstig de rechtsspraak, het feit dat een onderneming waarvoor een voordelige belastingregeling geldt, uit anderen hoofde aan een zwaardere belasting onderworpen is, niets afdoet aan het bestaan van een steunmaatregel (14). Elke belasting heeft namelijk haar eigen logica en berust op andere vooronderstellingen.

(23)

Met betrekking tot de fiscale aard van de heffing onderstreept de Commissie om te beginnen dat deze heffing niet expliciet verband houdt met de wet op de bedrijfsbelasting. Hierin wordt volstrekt niet bepaald dat deze heffing verschuldigd was in plaats van de bedrijfsbelasting. Ook werd het bedrag van deze heffing niet vastgesteld volgens de parameters die gehanteerd worden voor de bepaling van het bedrag van de bedrijfsbelasting.

(24)

Bovendien had de Commissie in haar besluit tot inleiding van de procedure opgemerkt dat het forfaitaire bedrag dat door FT aan de staat werd betaald als bijdrage aan de algemene begroting, gelijk was aan de winst die de PTT in 1989 en 1990 aan de staat overmaakte. Zij vond derhalve dat de betaling van dit bedrag meer weg had van een heffing over de bedrijfsresultaten van FT dan van een bijzondere aanslag voor de bedrijfsbelasting.

(25)

Vóór 1990, toen de activiteiten van FT nog werden uitgeoefend door een directoraat van het ministerie voor Post en Telecommunicatie, vertoonde de begroting van dit directoraat een overschot. Om de tekorten op de algemene begroting van de staat te dekken, werd onder de noemer „exploitatieoverschotten”, een afdracht gedaan aan de algemene begroting waarbij naderhand nog meer heffingen kwamen ter financiering van specifieke maatregelen. In 1988 heeft de regering zich ertoe verplicht om tot in 1992 deze bijdrage aan de algemene begroting te stabiliseren op 13,7 miljard FRF voor 1989 en 14 miljard FRF voor 1990. Dit bedrag werd als referentiepunt genomen voor de vaststelling in wet nr. 90-568 van de afdracht door FT aan de algemene begroting voor de jaren 1991, 1992 en 1993 (15).

(26)

De kenmerken van deze afdracht (betaling van een forfaitair bedrag, een bedrag dat vastgesteld wordt op basis van de in het verleden behaalde exploitatieoverschotten) komen bovendien niet overeen met die van de klassieke belastingen.

(27)

Gezien de voorgeschiedenis en de wijze van vaststelling ervan lijkt deze afdracht derhalve meer op een deelneming in de bedrijfsresultaten.

(28)

Maar hoewel deze afdracht niet uitdrukkelijk verband houdt met de wet op de bedrijfsbelasting, is deze wel gekoppeld aan de specifieke belastingregeling die voor FT geldt. In wet 90-568 wordt namelijk in hetzelfde hoofdstuk „belastingen” en in hetzelfde artikel bepaald dat FT geen andere belastingen hoefde te betalen (dan die welke door de staat worden betaald) en dat zij een afdracht moest doen ten voordele van de algemene begroting, twee bepalingen die gedurende dezelfde periode (van 1 januari 1991 tot 1 januari 1994) van toepassing waren.

(29)

Deze afdracht vertoont bovendien typische kenmerken van een belasting, te weten een geldelijke vergoeding die definitief, zonder tegenprestatie en van hogerhand, wordt geïnd door de staat of een andere overheidsinstantie. En ten slotte verschaft deze afdracht de staat financiële middelen.

(30)

Artikel 19 van de wet lijkt dus te zijn bedoeld om een overgangsperiode van drie jaar in te voeren waarin FT dezelfde bedragen als in het verleden aan de staat zou overmaken bij wijze van deelneming in de bedrijfsresultaten en tegelijkertijd vrijgesteld zou zijn van de betaling van alle belastingen (behalve die welke door de staat worden voldaan). Indien FT onmiddellijk aan het stelsel van algemene belastingen zou zijn onderworpen, zou zij onder andere plaatselijke belastingen moeten hebben betaald (die ten goede komen aan de plaatselijke overheden en niet aan de algemene overheidsbegroting, zoals bijvoorbeeld de bedrijfsbelasting), waardoor de bijdrage van FT aan de nationale begroting dreigde te verminderen (voor zover er niet onmiddellijk een nieuwe vorm van deelneming in de bedrijfsresultaten werd ingevoerd).

(31)

Het lijkt er derhalve op dat de afdracht aan de algemene begroting waartoe FT van 1991 tot en met 1993 was verplicht, van gemengde aard was, namelijk ten dele fiscaal en ten dele deelneming in de bedrijfsresultaten in die zin dat deze afdracht ervoor moest zorgen dat de onderneming gedurende een overgangsperiode van drie jaar een bedrag aan de staat zou overmaken dat gelijk was aan hetgeen zij zou hebben betaald indien zij belastingen volgens de bepalingen van het gemene recht zou hebben betaald, plus een bijkomend bedrag dat neerkwam op een heffing over de bedrijfsresultaten. Met andere woorden, de speciale afdracht door FT van 1991 tot en met 1993 aan de staat had een tweeledige functie: ten dele kwam het neer op de betaling van verschillende belastingen en voor het overige kwam het neer op een deelneming van de staat als eigenaar in de bedrijfsresultaten.

(32)

In het licht van het voorgaande (met name het ten dele fiscale karakter van de afdracht en het verband tussen deze afdracht en de specifieke belastingregeling voor de onderneming) en ondanks het ontbreken van expliciete tekstuele verwijzingen dat deze afdracht moet worden beschouwd als een specifieke vorm van betaling van de bedrijfsbelasting, komt de Commissie tot de slotsom dat de onderhavige afdracht in de jaren 1991 tot en met 1993 ten dele neerkwam op de betaling van belastingen, met inbegrip van met name de bedrijfsbelasting, en voor het overige neerkwam op een deelneming van de staat als eigenaar in de bedrijfsresultaten van de onderneming.

(33)

In dit verband dient hieraan te worden toegevoegd dat volgens de informatie die de Franse autoriteiten over de jaren 1991 tot en met 1993 hebben verstrekt, de bewuste afdracht omvangrijker was dan de belastingen die FT had moeten betalen indien zij volgens het algemene recht aan de algemene stelsels van bedrijfsbelasting en vennootschapsbelasting zou zijn onderworpen. Bijgevolg zou FT in die periode geen enkel voordeel hebben genoten ingevolge de vrijstelling van de bedrijfsbelasting. De Commissie herinnert er evenwel aan dat FT van 1991 tot en met 1993 alleen onderworpen was aan de belastingen die daadwerkelijk door de staat werden betaald (zij heeft met name geen grondbelasting betaald). Om zich ervan te vergewissen dat de vrijstelling van de bedrijfsbelasting en in plaats daarvan de betaling van de bewuste afdracht geen belastingvoordeel aan FT heeft verleend, heeft de Commissie de Franse autoriteiten derhalve gevraagd of deze afdracht hoger was dan alle andere belastingen die FT zou hebben betaald indien zij belast zou zijn volgens het gemene recht (en niet alleen hoger dan het bedrag van de bedrijfsbelasting en de vennootschapsbelasting) (16). Tijdens de vergaderingen met de Commissie die op 16 en 23 juni 2004 hebben plaatsgevonden, hebben de Franse autoriteiten bevestigd dat deze afdracht inderdaad hoger was dan het bedrag van alle andere belastingen. Bijgevolg is de Commissie van oordeel dat FT in de periode van 1991 tot en met 1993 geen voordeel heeft ontleend aan het feit dat zij gehouden was tot voldoening van een speciale afdracht van gemengde aard die deels als betaling van verschillende belastingen gold en voor het overige neerkwam op een heffing over de bedrijfsresultaten, aangezien deze speciale afdracht hoger was dan de som van de belastingen waarvan FT was vrijgesteld.

(34)

Voor het onderzoek van de bedrijfsbelastingregeling over de periode van 1994 tot 2003 dient nader te worden ingegaan op het tweede en derde argument van de Franse autoriteiten.

(35)

De Franse autoriteiten benadrukken het feit dat bij wet nr. 90-568 „ter enenmale” één enkele belastingregeling voor FT voor de periode van 1991 tot en met 2002 is ingevoerd. Volgens hen dient er een globale berekening plaats te vinden van het voordeel dat deze regeling aan FT heeft verleend voor de gehele periode van 1991 tot en met 2002. Dit betekent dat volgens hen een te hoge aanslag van FT voor het ene jaar de te lage aanslag van FT voor een ander jaar kan „compenseren”. Meer in het bijzonder houden de Franse autoriteiten staande dat de te lage aanslag van FT voor de „definitieve” periode (1 januari 1994-1 januari 2003) gecompenseerd wordt door een te hoge aanslag (als gevolg van de betaling van de afdracht) tijdens de „overgangsperiode” (1 januari 1991-31 december 1993). Het bedrag dat FT bij wijze van afdracht over de jaren 1991, 1992 en 1993 aan de staat heeft voldaan, zou namelijk dusdanig veel hoger zijn dan hetgeen FT volgens de gewone belastingregeling verschuldigd was, dat daardoor volgens hen het voordeel teniet werd gedaan dat FT zou hebben ontleend aan de specifieke uitvoeringsbepalingen van de bedrijfsbelasting tijdens de „definitieve” periode.

(36)

Deze redenering kan niet worden aanvaard. Bij wet nr. 90-568 zijn twee duidelijk verschillende belastingregelingen ingevoerd:

(37)

Volgens de rechtspraak kan steun die aan een onderneming wordt verleend, niet worden „gecompenseerd” door een specifieke last die diezelfde onderneming uit anderen hoofde moet dragen. Zo heeft het Hof van Justitie uitgesloten dat een gedeeltelijke ontheffing van sociale lasten behorende bij gezinstoelagen, die aan sommige ondernemingen ten goede komt, als „compensatie” dient voor de extra lasten die op diezelfde ondernemingen drukken uit hoofde van de werkloosheidsverzekering (17).

(38)

Overeenkomstig deze rechtspraak kan de Commissie niet aanvaarden dat de „te lage aanslag” van FT voor de bedrijfsbelasting vanaf 1994 wordt weggestreept tegen de speciale afdracht die door FT van 1991 tot 1994 werd voldaan en die niet specifiek verband hield met de bedrijfsbelasting. Want zoals de Commissie reeds heeft vastgesteld, wordt in wet nr. 90-568 geenszins bepaald dat de speciale afdracht verschuldigd was in plaats van de bedrijfsbelasting. Ook werd het bedrag van deze afdracht niet vastgesteld volgens de parameters die gehanteerd worden voor de bepaling van het bedrag van de bedrijfsbelasting, maar veeleer gerelateerd aan de winst die de PTT in 1989 en 1990 aan de staat overmaakte. Gezien de voorgeschiedenis en de wijze van vaststelling ervan heeft deze afdracht meer weg van een heffing over de bedrijfsresultaten dan van een bijzondere aanslag uit hoofde van de bedrijfsbelasting. Op grond hiervan zou de Commissie normaal gesproken iedere compensatie moeten uitsluiten en het niet betalen van bedrijfsbelasting tijdens de „overgangsperiode” moeten aanmerken als een specifiek voordeel dat aan de onderneming is verleend.

(39)

Bij wijze van uitzondering is de Commissie ermee akkoord gegaan dat de afdracht die van 1991 tot en met 1993 door de onderneming werd gedaan, ook gold als betaling van de bedrijfsbelasting. Gezien namelijk de tweeslachtige aard van deze afdracht die verband lijkt te houden met de specifieke belastingregeling die van toepassing is op FT (18), en gezien het feit dat deze afdracht hoger was dan het bedrag dat verschuldigd zou zijn bij toepassing volgens het gemene recht van het stelsel van algemene belastingen, alsmede gezien het tijdelijke karakter van de onderhavige regeling, heeft de Commissie besloten de onderneming het voordeel van de twijfel te vergunnen en te erkennen dat de afdracht ten dele van fiscale aard was en ook als betaling van belasting gold. Het deel van de afdracht dat hoger was dan de normaal toepasselijke belastingdruk, mocht evenwel alleen worden gezien als een vergoeding voor het kapitaal, waarmee iedere rechtsgrondslag voor een eventuele compensatie wegvalt. Wanneer namelijk de bedragen die door FT werden betaald bij wijze van heffing over de exploitatieoverschotten zouden worden weggestreept tegen de te lage aanslag van FT voor de bedrijfsbelasting, dan zou dit neerkomen op verwarring met elkaar van afdrachten van verschillende aard (belastingfaciliteiten en kapitaalopbrengsten), hetgeen niet toelaatbaar is.

(40)

Ten slotte merkt de Commissie op dat in wet nr. 90-568 geenszins is voorzien dat de te lage aanslag van FT vanaf 1994 door een te hoge aanslag over de jaren 1991 tot 1994 wordt gecompenseerd. Een globale berekening zoals die door de Franse autoriteiten wordt voorgesteld, zou betekenen dat de te hoge belasting die FT zogenaamd tijdens de „overgangsperiode” zou hebben betaald, achteraf wordt aangemerkt als een belastingtegoed (belastingkrediet) die in de komende jaren in mindering kan worden gebracht, hetgeen geenszins de bedoeling was bij de invoering van deze twee regelingen bij wet nr. 90-568. Dat de Franse autoriteiten thans voorstellen om afdrachten van verschillende aard (de speciale afdracht van tweeërlei aard die zowel van fiscale aard is als een dividend, en de te lage aanslag van FT voor de bedrijfsbelasting) die tijdens twee verschillende perioden werden opgelegd, tegen elkaar weg te strepen, heeft niets te maken met de toepassing van de normale belastingregelingen volgens het Franse recht, maar is een rationalisatie achteraf met de bedoeling terugvordering van de aan FT verleende steun te voorkomen.

(41)

Voorts kan de Commissie zich niet vinden in het tweede argument van de Franse autoriteiten dat moet worden overgegaan tot een globale berekening van het voordeel dat door deze regeling aan FT is verleend over de hele periode van 1991 tot en met 2002.

(42)

Dit betekent dat het verschil tussen de bedrijfsbelasting die daadwerkelijk door FT is betaald, en die welke op grond van het gemene recht verschuldigd zou zijn van 1 januari 1994 tot 1 januari 2003, neerkomt op staatssteun aangezien het een voordeel betreft dat aan FT is verleend uit middelen die anders in de staatsbegroting zouden zijn opgenomen.

(43)

De Commissie kan zich evenmin vinden in het argument dat de bedrijfsbelasting meegenomen dient te worden in de berekening van het belastbare resultaat en dat de correctie van een eventuele te lage aanslag voor de bedrijfsbelasting gepaard zou moeten gaan met een neerwaartse bijstelling van het bedrag van de vennootschapsbelasting, aangezien de wijze waarop de onderneming voor de bedrijfsbelasting wordt aangeslagen niet los kan worden gezien van de aanslag voor de vennootschapsbelasting.

(44)

Dit argument is namelijk van de hand gewezen door het Gerecht van eerste aanleg, dat duidelijk het volgende heeft gesteld: „De Commissie mag (...) in beschikkingen waarbij zij terugvordering van staatssteun gelast, niet de fiscale effecten op het terug te vorderen steunbedrag berekenen, aangezien die berekening binnen de werkingssfeer van het nationale recht valt, doch mag alleen het terug te vorderen brutobedrag aangeven. Dit verhindert niet dat de nationale autoriteiten bij de terugvordering eventueel bepaalde bedragen overeenkomstig hun interne regels aftrekken van het terug te vorderen bedrag, mits de toepassing van deze interne regels de terugvordering niet praktisch onmogelijk maakt en niet discriminerend is vergeleken met soortgelijke, door het nationale recht beheerste gevallen.” (19).

(45)

Met betrekking tot de aard van de steun bevestigt de Commissie haar aanvankelijke conclusie die in het besluit tot inleiding van de procedure is uiteengezet dat de onderhavige maatregel als nieuw moet worden beschouwd. De afwijkende regeling voor de bedrijfsbelasting is namelijk ingevoerd bij een wet van 1990 (dat wil zeggen na de inwerkingtreding van het Verdrag), juist om te voorkomen dat de oprichting van FT als publieke exploitant ertoe zou leiden dat deze aan het stelsel van algemene belastingen zou worden onderworpen. Bovendien is de telecommunicatiesector vanaf 1988 geleidelijk geliberaliseerd. Aangezien FT vanaf 1994 steun ontving die verband houdt met de specifieke bedrijfsbelastingregeling en aangezien vanaf die datum de markten waarop FT actief was, althans ten dele aan concurrentie onderhevig waren (20), moet de Commissie concluderen dat de onderhavige maatregel een nieuwe steunmaatregel is.

(46)

De Franse autoriteiten zijn van mening dat de vermeende steunregeling ten gunste van FT die bij wet nr. 90-568 is ingevoerd, hoe dan ook een bestaande regeling is voor de verlening van steun die niet kan worden teruggevorderd. Zij merken op dat deze regeling bij wet nr. 90-568 van 2 juli 1990 is ingevoerd en zijn van mening dat de steun op 2 juli 1990 (dus op de dag van de goedkeuring van de wet) aan de begunstigde is verleend. Aangezien op 30 januari 2003, dus na de termijn van tien jaar vanaf de verlening van de steun, tot de inleiding van de procedure is besloten, houden de Franse autoriteiten staande dat, overeenkomstig artikel 15 van Verordening (EG) nr. 659/1999, de vermeende steun ten gunste van FT onder de communautaire regels inzake de verjaring van staatssteun valt.

(47)

In dit verband zij opgemerkt dat in artikel 15 het volgende wordt bepaald:

„1.   De bevoegdheden van de Commissie om steun terug te vorderen verjaren na een termijn van tien jaar.

2.   Deze termijn gaat in op de dag waarop de onrechtmatige steun als individuele steun of in het kader van een steunregeling aan de begunstigde is verleend. Door elke maatregel van de Commissie op een op haar verzoek optredende lidstaat ten aanzien van de onrechtmatige steun wordt de verjaring gestuit. Na elke stuiting begint de termijn van voren af aan te lopen. De verjaring wordt geschorst, zolang over de beschikking van de Commissie een beroep aanhangig is bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen.

3.   Steun ten aanzien waarvan de verjaringstermijn is verstreken, wordt als bestaande steun beschouwd.”.

(48)

Er zij op gewezen dat de termijn van tien jaar die in artikel 15 van Verordening (EG) nr. 659/1999 is voorzien, „niet de uitdrukking vormt van een algemeen beginsel waardoor nieuwe steun in bestaande steun wordt omgevormd, maar enkel uitsluit dat steun wordt teruggevorderd die meer dan tien jaar vóór het eerste optreden van de Commissie is ingevoerd” (21). Hieruit vloeit voort dat overeenkomstig artikel 15 van de verordening de steun die aan FT ten goede is gekomen op grond van de specifieke bedrijfsbelastingregeling, niet het karakter van nieuwe steunmaatregel zou verliezen op grond van het feit dat deze regeling meer dan tien jaar eerder is ingevoerd. Op grond van deze bepaling kan de Commissie alleen de terugvordering gelasten van de steun die in de tien jaar voorafgaand aan haar optreden ten goede is gekomen aan de onderneming. Welnu, aangezien de steun vanaf het boekjaar 1994 aan FT ten goede is gekomen en aangezien het besluit tot inleiding van de procedure van 30 januari 2003 dateert, moet de Commissie gelasten om de steun in kwestie in zijn geheel terug te vorderen.

(49)

Er zij eveneens opgemerkt dat overeenkomstig artikel 15 van Verordening (EG) nr. 659/1999 „de bevoegdheden van de Commissie om steun terug te vorderen … na een termijn van tien jaar” verjaren en dat deze termijn ingaat „op de dag waarop de onrechtmatige steun … in het kader van een steunregeling aan de begunstigde is verleend”. Wat dus op grond van de verordening telt, is de datum waarop de individuele steun in het kader van een steunregeling aan de begunstigde is verleend en niet de datum waarop de regeling zelf is ingevoerd. Met andere woorden, wat op grond van artikel 15 van de verordening verjaart, is de mogelijkheid voor de Commissie om de terugvordering te gelasten van steun die meer dan tien jaar daarvoor onrechtmatig aan de begunstigde is verleend en in geen geval, in tegenstelling tot hetgeen de Franse autoriteiten beweren, de steunregelingen zelf. Hieruit vloeit voort dat in het geval van steunregelingen de verjaringstermijn voor de terugvordering niet ingaat op de dag waarop de regeling is ingevoerd, maar op de dag waarop de steun daadwerkelijk aan de begunstigde is verleend. Bij wet nr. 90-568 is een steunregeling ten gunste van FT ingevoerd (22). De verjaringstermijn voor de steun die op grond van deze specifieke belastingregeling aan FT is verleend, loopt derhalve niet vanaf de datum van goedkeuring van wet nr. 90-568 maar vanaf de dag waarop de steun daadwerkelijk aan FT werd verleend, dat wil zeggen elk jaar op het tijdstip waarop de bedrijfsbelasting verschuldigd was.

(50)

Voor de stuiting van de verjaring is geen formeel besluit van de Commissie vereist, in tegenstelling tot hetgeen de Franse autoriteiten beweren. Op grond van artikel 15 van Verordening (EG) nr. 659/1999 wordt „door elke maatregel van de Commissie... ten aanzien van de onrechtmatige steun... de verjaring gestuit”. Het Gerecht van eerste aanleg heeft reeds geoordeeld dat een eenvoudig informatieverzoek de verjaring van artikel 15 van Verordening (EG) nr. 659/1999 kan stuiten (23). In dit geval dateert het eerste verzoek om inlichtingen van de Commissie aan de Franse autoriteiten inzake de speciale bedrijfsbelastingregeling voor FT van 28 juni 2001. Op die datum is dus de verjaring gestuit in de zin van artikel 15 van Verordening (EG) nr. 659/1999 (24).

(51)

Bijgevolg kan alleen de steun die meer dan tien jaar voor het eerste verzoek om inlichtingen aan FT is verleend (dat wil zeggen vóór 28 juni 1991) niet meer worden teruggevorderd. Aangezien evenwel de steun aan FT vanaf het boekjaar 1994 is verleend in het kader van de bedrijfsbelastingregeling die voor de periode 1994-2003 van toepassing was, moet de Commissie gelasten de onderhavige steun in zijn geheel terug te vorderen.

(52)

De Franse autoriteiten hebben geen enkel concreet argument aangevoerd ter staving van de verenigbaarheid van de steunmaatregel. De Commissie benadrukt dat zij van mening is, om de redenen die in de overwegingen 122 en 123 van het besluit tot inleiding van de procedure zijn uiteengezet, dat de steunmaatregel niet verenigbaar is met de gemeenschappelijke markt in de zin van artikel 87, lid 2, of artikel 87, lid 3, onder a), c) (onder verwijzing naar de economische ontwikkeling van bepaalde regio's), onder d) en e). Bovendien is de onderhavige steun niet gekoppeld aan enig project tot herstructurering van de onderneming maar komt deze eerder neer op exploitatiesteun. Bijgevolg kan de steun niet als verenigbaar worden beschouwd op grond van artikel 87, lid 3, onder c), (onder verwijzing naar de ontwikkeling van bepaalde vormen van economische bedrijvigheid).

(53)

In het licht van het voorgaande constateert de Commissie het volgende:

(54)

Het rapport dat in november 2001 door het directoraat-generaal Belastingen aan het Parlement is toegezonden, gaat uit van de volgende schattingen: „de onmiddellijke normalisering van de voorwaarden voor de aanslag van FT voor de bedrijfsbelasting zou bij ongewijzigd tarief (dat wil zeggen onafhankelijk van de beslissingen van plaatselijke overheden) een verhoging van de aanslag voor de onderneming met bijna 198 miljoen EUR meebrengen”. Bij schrijven van 15 mei 2003 hebben de Franse autoriteiten evenwel nauwkeuriger informatie verstrekt aan de Commissie over de te lage aanslag van FT voor de specifieke bedrijfsbelastingregeling (zie onderstaande tabel):

(55)

Bij brief van 29 januari 2004 hebben de Franse autoriteiten de Commissie meegedeeld dat de bedrijfsbelasting die over 2003 (eerste jaar van de toepassing van de regeling volgens het gemene recht) door de onderneming verschuldigd was, 773 miljoen EUR bedroeg. Dit was veel minder dan het op grond van de simulatie voor 2002 verkregen bedrag van 971 miljoen EUR, terwijl het bedrag van de effectief over 2003 verschuldigde bedrijfsbelasting nog niet bekend was. De autoriteiten benadrukten dat wanneer dit cijfer op de voorgaande jaren wordt geprojecteerd, hun standpunt wordt bevestigd en bekrachtigd, aangezien hieruit de te hoge belasting van FT in vergelijking tot het gemene recht blijkt.

(56)

En ten slotte in de vergaderingen met de Commissie van 16 en 23 juni 2004 hebben de Franse autoriteiten staande gehouden dat de berekeningen die eerder aan de Commissie werden voorgelegd, onnauwkeurig waren en dat het onmogelijk was om met zekerheid het bedrag te schatten van de steun die over de periode van 1994 tot 2003 aan FT ten goede was gekomen. Derhalve hebben zij de Commissie verzocht geen uitspraak te doen over de steun die aan FT ten goede zou zijn gekomen op grond van de speciale bedrijfsbelastingregeling.

(57)

Wat dit laatste argument betreft merkt de Commissie om te beginnen op dat dit een nieuw argument is dat in tegenspraak is met het eerdere standpunt van de Franse autoriteiten, die op 15 mei 2003 schattingen hadden overgelegd die op 29 januari 2004 werden bevestigd en aangevuld. De Franse autoriteiten hebben overigens tijdens de hele procedure niet de juistheid van deze schattingen ter discussie gesteld. Pas tijdens de vergaderingen van juni 2004, toen bleek dat het onderzoek van de Commissie bijna was afgerond, betwistten de Franse autoriteiten de eerder verstrekte schattingen. Daarom kan het argument niet worden aanvaard dat het onmogelijk is om het bedrag van de steun die aan FT ten goede is gekomen, nauwkeurig te berekenen.

(58)

Voorts hebben de Franse autoriteiten op 5 juli 2004 nieuwe schattingen aan de Commissie doen toekomen betreffende de bedrijfsbelasting die door FT verschuldigd zou zijn geweest indien zij van 1991 tot en met 2002 aan het algemene belastingstelsel onderworpen zou zijn geweest. Per fax van 13 juli 2004 hebben de Franse autoriteiten gepreciseerd dat „deze schattingen uitsluitend gebaseerd zijn op het thans bekende, effectieve bedrag aan de bedrijfsbelasting dat FT voor 2003 heeft voldaan volgens de bepalingen van het gemene recht”. Per fax van 16 juli 2004 hebben de Franse autoriteiten de methodiek die gevolgd is voor deze nieuwe schattingen, nader toegelicht:

(59)

Gezien de uiteenlopende informatie die door de Franse autoriteiten is verstrekt, kan de Commissie in dit stadium niet het precieze bedrag van de terug te vorderen steun bepalen; zij is echter van mening dat FT staatssteun heeft ontvangen voor een bedrag waarvan de indicatieve hoofdsom tussen de 798 miljoen EUR en 1 140 miljoen EUR ligt, plus rente vanaf de datum waarop deze aan de begunstigde ter beschikking is gesteld tot de datum van de terugvordering ervan (25). Het precieze bedrag van de terug te vorderen steun zal door de Commissie worden vastgesteld in samenwerking met de Franse autoriteiten in het kader van de terugvorderingsprocedure, en wel uiterlijk vóór 1 november 2004.

(60)

Tot besluit is de Commissie van mening dat de specifieke bedrijfsbelastingregeling die van 1994 tot 2003 op FT van toepassing is geweest, haar een voordeel heeft verleend dat staatssteun behelst, in die zin dat zij te laag voor de belastingen werd aangeslagen in vergelijking met het gemene recht. Deze staatssteun, die door de Franse autoriteiten is verleend in strijd met hun verplichting tot voorafgaande aanmelding, is onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt en dient te worden teruggevorderd. De Commissie verzoekt de Franse autoriteiten om, overeenkomstig hun verplichting tot loyale samenwerking, met haar samen te werken om het precieze bedrag van de terug te vorderen steun vast te stellen,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/42

(1)

Aviaire influenza is een besmettelijke virale ziekte bij pluimvee en vogels, die aanleiding geeft tot sterfte en anomalieën die snel de vorm van een epizoötie kunnen aannemen en daardoor een ernstige bedreiging vormen voor de dier- en de volksgezondheid en voor de rentabiliteit van de pluimveehouderij. Het gevaar bestaat dat de ziekteverwekker via de internationale handel in levend pluimvee en pluimveeproducten wordt binnengebracht.

(2)

Op 12 oktober 2005 heeft Roemenië de Commissie meegedeeld dat bij een klinisch geval een aviaire-influenzavirus van type H5 geïsoleerd is. In afwachting van de bepaling van het neuraminidasetype (N) en de pathogeniteitsindex wordt op grond van het klinische beeld vermoed dat het hier om een hoogpathogeen aviaire-influenzavirus gaat.

(3)

Gezien de risico's voor de diergezondheid bij insleep van de ziekte in de Gemeenschap dient daarom bij wijze van onmiddellijke maatregel de invoer van levend pluimvee, levende loopvogels, levend gekweekt en vrij vederwild, andere levende vogels dan pluimvee, alsmede broedeieren van al deze soorten uit Roemenië te worden opgeschort.

(4)

Aangezien de invoer van jachttrofeeën, voor menselijke consumptie bestemde eieren en onbewerkte veren uit Roemenië is toegestaan, moet ook de invoer van deze producten in de Gemeenschap worden opgeschort in verband met het daaraan verbonden risico voor de diergezondheid.

(5)

Bovendien moet de invoer uit Roemenië in de Gemeenschap van vers vlees van pluimvee, loopvogels en gekweekt en vrij vederwild en van vleesbereidingen en vleesproducten van of met vlees van die soorten worden opgeschort.

(6)

De invoer van bepaalde producten van vóór 1 augustus 2005 geslacht pluimvee moet toegestaan blijven gezien de incubatietijd van de ziekte.

(7)

Beschikking 2005/432/EG van de Commissie van 3 juni 2005 tot vaststelling van de veterinairrechtelijke en de gezondheidsvoorschriften en het model van de certificaten voor uit derde landen ingevoerde vleesproducten voor menselijke consumptie en tot intrekking van de Beschikkingen 97/41/EG, 97/221/EG en 97/222/EG (3) bevat de lijst van derde landen waaruit de lidstaten de invoer van vleesproducten toestaan en legt vast welke behandelingen voor het inactiveren van de verschillende ziekteverwekkers doeltreffend geacht worden. Om de overdracht van ziekten via deze producten te voorkomen is een adequate behandeling nodig, die verschilt naar gelang van de gezondheidsstatus van het land van herkomst en de diersoort waarvan het product is verkregen. Daarom moet de invoer van vleesproducten van pluimvee van oorsprong uit Roemenië die een hittebehandeling hebben ondergaan bij een temperatuur van ten minste 70 °C in het gehele product, toegestaan blijven.

(8)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

—

levend pluimvee, levende loopvogels, levend gekweekt en vrij vederwild en levende andere vogels dan pluimvee, als bedoeld in artikel 1, derde streepje, van Beschikking 2000/666/EG van de Commissie, met inbegrip van vogels die hun eigenaar vergezellen (gezelschapsdieren), alsmede broedeieren van deze soorten;

—

vers vlees van pluimvee, loopvogels, gekweekt en vrij vederwild,

—

vleesbereidingen en vleesproducten van of met vlees van bovengenoemde soorten;

—

rauw voeder voor gezelschapsdieren en niet-verwerkte voedermiddelen met delen van deze soorten;

—

voor menselijke consumptie bestemde eieren;

—

niet-behandelde jachttrofeeën van vogels, en

—

onbewerkte veren en delen van veren.

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/44

(1)

Ter voorbereiding van de toetreding van Roemenië tot de Europese Unie wordt het goederenverkeer met dat land vergemakkelijkt door vereenvoudiging van de formaliteiten in het goederenverkeer tussen Roemenië en de Europese Gemeenschap, de Republiek IJsland, het Koninkrijk Noorwegen en de Zwitserse Bondsstaat.

(2)

Om deze vereenvoudiging te verwezenlijken moet Roemenië worden uitgenodigd tot de overeenkomst toe te treden,

14.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 269/46

(1)

Bevordering van de handel in goederen met Roemenië wordt vergemakkelijkt door vereenvoudiging van de formaliteiten in het goederenverkeer tussen Roemenië en de Europese Gemeenschap, de Republiek IJsland, het Koninkrijk Noorwegen en de Zwitserse Bondsstaat.

(2)

Om deze vereenvoudiging te verwezenlijken moet Roemenië worden uitgenodigd tot de overeenkomst toe te treden,