11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/1

(1)

De Raad heeft bij Verordening (EG) nr. 2603/2000 (2) een definitief compenserend recht ingesteld op de invoer van polyethyleentereftalaat („PET”) met een viscositeitscoëfficient van 78 ml/g of meer volgens de DIN-norm (Deutsche Industrienorm) 53728, gewoonlijk ingedeeld onder de GN-codes 3907 60 20 („het betrokken product”) van oorsprong uit onder meer India. De maatregelen bestonden uit een specifiek recht dat varieerde van 0 tot 41,30 EUR per ton voor individuele medewerkende Indiase exporteurs, en een specifiek recht van 41,30 EUR voor alle andere Indiase exporteurs.

(2)

Na de instelling van definitieve maatregelen werd op grond van artikel 20 van de basisverordening bij de Commissie een verzoek om inleiding van een versnelde procedure voor de herziening van Verordening (EG) nr. 2603/2000 ingediend door South Asian Petrochem Limited, een Indiase producent van het betrokken product (hierna „de indiener van het verzoek” genoemd). De indiener van het verzoek stelde geen banden te hebben met de andere exporteurs van het betrokken product. Verder meldde hij dat hij het betrokken product in het oorspronkelijke onderzoektijdvak (1 oktober 1998 tot en met 30 september 1999) niet naar de Gemeenschap had uitgevoerd, maar wel na die periode.

(3)

De Commissie heeft het door de indiener van het verzoek voorgelegde bewijsmateriaal onderzocht en is tot de conclusie gekomen dat dit toereikend was om een versnelde herzieningsprocedure in te leiden overeenkomstig artikel 20 van de basisverordening. Na overleg in het Raadgevend Comité en na de betrokken EG-producenten de gelegenheid te hebben geboden opmerkingen te maken, heeft de Commissie, door middel van een bericht in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3), een versnelde procedure ingeleid voor de herziening van Verordening (EG) nr. 2603/2000 ten behoeve van de indiener van het verzoek.

(4)

Het product waarop deze herzieningsprocedure betrekking heeft, is hetzelfde product als dat waarop Verordening (EG) nr. 2603/2000 betrekking heeft (zie overweging 1).

(5)

Het onderzoek naar de subsidiëring betrof de periode van 1 oktober 2003 tot en met 30 september 2004 („het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure”).

(6)

De Commissie stelde de indiener van het verzoek en de Indiase overheid officieel in kennis van de inleiding van het onderzoek. Verder bood zij andere belanghebbenden de gelegenheid om hun opmerkingen schriftelijk bekend te maken en te verzoeken te worden gehoord. De Commissie ontving evenwel geen opmerkingen noch verzoeken om te worden gehoord.

(7)

De Commissie zond de indiener van het verzoek een vragenlijst en ontving binnen de gestelde termijn een volledig antwoord. De Commissie verzamelde en verifieerde alle gegevens die zij voor het onderzoek noodzakelijk achtte en voerde bij de indiener van het verzoek ter plaatse, in Calcutta en in Haldia, controles uit.

(8)

De Commissie onderzocht dezelfde subsidieregelingen als in het oorspronkelijke onderzoek. Zij onderzocht tevens of de indiener van het verzoek gebruik had gemaakt van andere subsidieregelingen of voor het betrokken product ad-hocsubsidies had ontvangen.

(9)

De indiener van het verzoek kon aantonen dat hij geen rechtstreekse of onrechtstreekse banden had met de producenten/exporteurs ten aanzien van wie voor het betrokken product compenserende rechten zijn ingesteld.

(10)

Het onderzoek bevestigde dat de indiener van het verzoek het betrokken product niet heeft uitgevoerd in het oorspronkelijke onderzoektijdvak (1 oktober 1998 tot en met 30 september 1999) en dat hij pas daarna met de uitvoer naar de Gemeenschap is begonnen. Verder werd de indiener van het verzoek tijdens het oorspronkelijke onderzoek niet individueel onderzocht, om andere redenen dan een weigering om met de Commissie samen te werken.

(11)

Bevestigd wordt derhalve dat de indiener van het verzoek als een nieuwe exporteur moet worden beschouwd. Overeenkomstig artikel 20 van de basisverordening moet derhalve voor de indiener van het verzoek een individueel compenserend recht worden ingesteld.

(12)

Op basis van het antwoord van de indiener van het verzoek op de vragenlijst van de Commissie en de gegevens die werden verzameld in de loop van het onderzoek, werden de volgende regelingen onderzocht:

(13)

Deze regelingen zijn gebaseerd op de Foreign Trade (Development and Regulation) Act 1992 (nr. 22 van 1992), die op 7 augustus 1992 in werking is getreden. Deze wet geeft de Indiase overheid het recht mededelingen te doen in verband met de handelspolitiek, voorheen genoemd „in- en uitvoerbeleid” en sinds 1 september 2004„beleid inzake buitenlandse handel”. Het beleid inzake buitenlandse handel 2004-2009, waarvan het in- en uitvoerbeleid 2002-2007 deel van uitmaakt, is in dit geval relevant voor het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure. Bovendien heeft de Indiase overheid de procedures voor het beleid inzake buitenlandse handel vastgesteld in het „Handboek van procedures” deel I (hierna „HOP I” genoemd) (4).

(14)

Deze regelingen zijn beschreven in hoofdstuk 6 (exportgerichte bedrijven) en hoofdstuk 7 (bijzondere economische zones) van het document beleid buitenlandse handel en het HOP I.

(15)

Met uitzondering van zuivere handelsmaatschappijen komen alle ondernemingen die zich er in beginsel toe verbinden hun gehele productie van goederen of diensten uit te voeren in aanmerking voor de regeling exportgerichte bedrijven of de regeling bijzondere economische zones. Alle industriële ondernemingen moeten evenwel — in tegenstelling tot dienstverlenende bedrijven en landbouwbedrijven — een minimumbedrag (10 miljoen INR) in vaste activa investeren om voor de regeling exportgerichte bedrijven in aanmerking te komen.

(16)

De regeling bijzondere economische zones vervangt de voormalige Export Processing Zones Scheme (regeling exportproductiezones). Bijzondere economische zones zijn afgebakende belastingvrije enclaves en worden in het kader van het beleid inzake buitenlandse handel beschouwd als buitenlands grondgebied wat handel, rechten en heffingen betreft. 35 bijzondere economische zones zijn door de Indiase autoriteiten goedgekeurd.

(17)

Exportgerichte bedrijven zijn geografisch flexibeler en kunnen overal in India worden gevestigd. De regeling exportgerichte bedrijven vormt een aanvulling op de regeling bijzondere economische zones.

(18)

In een aanvraag om als bedrijf in een bijzondere economische zone of als exportgericht bedrijf te worden behandeld, dienen gegevens voor de komende vijf jaar te worden verstrekt over onder meer de geplande productie, de verwachte exportwaarde, de behoefte aan ingevoerde en aan binnenlandse inputs. Indien de aanvraag wordt aanvaard, worden de aan deze aanvaarding verbonden voorwaarden aan de onderneming medegedeeld. De erkenning van de onderneming als vallende onder de regeling exportgerichte bedrijven of de regeling bijzondere economische zones is vijf jaar geldig. Deze erkenning kan worden verlengd.

(19)

Een belangrijke verplichting voor een onderneming die in aanmerking komt voor de regeling exportgerichte bedrijven of de regeling bijzondere economische zones is volgens het beleid inzake buitenlandse handel dat haar deviezenrekening een positief saldo moet vertonen, dat wil zeggen dat de totale waarde van haar uitvoer in een referentieperiode (vijf jaar) groter moet zijn dan de totale waarde van haar invoer.

(20)

Bedrijven in bijzondere economische zones/exportgerichte bedrijven komen in aanmerking voor de volgende concessies:

(21)

De voordelen die in het kader van beide regelingen worden verleend, zijn zeer vergelijkbaar, maar er zijn toch enkele verschillen. Zo komen bijvoorbeeld exportgerichte bedrijven in aanmerking voor 50 % vermindering van rechten wanneer ze hun producten op de binnenlandse markt verkopen, terwijl bedrijven in bijzondere economische zones bij een dergelijke verkoop 100 % van de rechten moeten betalen. Een exportgericht bedrijf kan tot 50 % van zijn omzet tegen een dergelijk gereduceerd tarief op de binnenlandse markt afzetten.

(22)

Bedrijven die in het kader van deze regelingen opereren, staan onder het toezicht van douaneambtenaren overeenkomstig Section 65 van de Customs Act (douanewet) van India.

(23)

Op deze bedrijven rust de wettelijke verplichting om in een bepaalde vorm een betrouwbare boekhouding te voeren van alle ingevoerde goederen, van het gebruik dat daarvan is gemaakt alsmede van de uitgevoerde goederen. Deze boekhouding moet periodiek en op verzoek aan de bevoegde autoriteiten worden voorgelegd („driemaandelijkse en jaarlijkse voortgangsverslagen”).

(24)

Volgens de paragrafen 6.11.2 en 7.13.2 van HOP I wordt evenwel van een in een bijzonder economische zone gevestigd bedrijf of een exportgericht bedrijf niet verlangd dat het iedere invoer in verband brengt met uitvoer, overdracht naar andere bedrijven, verkoop op de binnenlandse markt tegen lagere rechten of met voorraden.

(25)

Bij binnenlandse verkoop wordt de verzending van de goederen door de fabrikant zelf geregistreerd, zonder aankondiging van specifieke transacties. Bij uitvoer door een exportgericht bedrijf ziet een douaneambtenaar die permanent in dat bedrijf aanwezig is toe op de verzending van de goederen. De onderneming moet de Indiase overheid het salaris van een dergelijke ambtenaar terugbetalen.

(26)

Tenzij anders bepaald worden alle activiteiten in de zone van bedrijven in bijzondere economische zones, inclusief de uitvoer en de wederinvoer van goederen, door de fabrikant zelf geregistreerd, overeenkomstig paragraaf 7.29 van HOP I. De exportzendingen van een bedrijf in een bijzondere economische zone worden dus niet stelselmatig door de douane gecontroleerd.

(27)

In onderhavig geval werd door de indiener van het verzoek gebruikgemaakt van de regeling exportgerichte bedrijven. Aangezien geen gebruik werd gemaakt van de regeling bijzondere economische zones, behoeft niet te worden nagegaan of die regeling tot compenserende maatregelen aanleiding geeft. De indiener van het verzoek maakte gebruik van de regeling exportgerichte bedrijven om grondstoffen en kapitaalgoederen vrij van rechten in te voeren, goederen op de binnenlandse markt vrij van accijnzen aan te kopen, terugbetaling van omzetbelasting te verkrijgen en een deel van zijn productie op de binnenlandse markt af te zetten. Hij heeft dus gebruikgemaakt van alle voordelen die in overweging 20, onder i) tot en met v), zijn opgesomd. De indiener van het verzoek heeft geen gebruikgemaakt van de voordelen in het kader van de vrijstelling van inkomstenbelasting die voor exportgerichte bedrijven geldt (zie overweging 53).

(28)

De voor een exportgericht bedrijf geldende vrijstelling van twee soorten invoerrechten (het „basisdouanerecht” en het „bijzonder aanvullend douanerecht”), de terugbetaling van de omzetbelasting en de terugbetaling van rechten op stookolie zijn financiële bijdragen van de Indiase overheid in de zin van artikel 2, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening. De overheid derft door deze regeling inkomsten en bovendien verkrijgt de indiener van het verzoek een voordeel in de zin van artikel 2, lid 2, van de basisverordening, daar dit bedrijf liquide middelen bespaart wanneer het de normaal verschuldigde rechten niet behoeft te betalen en de omzetbelasting terugbetaald krijgt.

(29)

Door de vrijstelling van accijnzen en het invoerrechtenequivalent („aanvullend douanerecht”) derft de Indiase overheid evenwel geen inkomsten. Accijnzen en aanvullend douanerecht kunnen, indien ze betaald worden, later weer van toekomstige betalingen worden afgetrokken (het zogenaamde „Cenvat”-mechanisme). Deze rechten zijn derhalve niet definitief. Door het Cenvat-mechanisme wordt alleen op de toegevoegde waarde een definitief recht geheven bij de onderneming, maar niet op de inputs.

(30)

Bijgevolg zijn slechts de vrijstelling van het basisdouanerecht en het bijzonder aanvullend douanerecht, de terugbetaling van de omzetbelasting en de terugbetaling van rechten op stookolie subsidies in de zin van artikel 2 van de basisverordening. Zij zijn rechtens afhankelijk van exportprestaties en worden derhalve geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen ingevolge artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening. Om voor deze regelingen in aanmerking te komen moet een exportgericht bedrijf zich tot export verplichten volgens paragraaf 6.1 van het document beleid inzake buitenlandse handel.

(31)

Bovendien kunnen deze subsidies niet beschouwd worden als een toelaatbare terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs als bedoeld in artikel 2, lid 1, onder a) ii), van de basisverordening. Zij voldoen niet aan de strikte criteria van bijlage I (punten h) en i)), bijlage II (omschrijving en voorwaarden van de terugbetalingsregeling voor inputs) en bijlage III (omschrijving en voorwaarden van de terugbetalingsregeling voor vervangende inputs) van de basisverordening.

(32)

De terugbetaling van omzetbelasting of de vrijstelling van invoerrechten bij de aankoop van kapitaalgoederen is reeds in strijd met de voorwaarden voor toegestane terugbetalingsregelingen omdat deze goederen niet verbruikt worden tijdens het productieproces zoals vereist in bijlage I, punt h) (terugbetaling van omzetbelasting) en punt i) (kwijtschelding van invoerheffingen).

(33)

Voorts is gebleken — en dit geldt ook voor de andere voordelen in het kader van deze regeling — dat de Indiase overheid niet over een effectieve controlemethode of -procedure beschikt om vast te stellen of, en in welke hoeveelheden, inputs die vrij zijn van rechten of inputs waarvoor omzetbelasting of rechten op stookolie zijn terugbetaald, verbruikt werden bij de vervaardiging van het exportproduct (bijlage II, punt II.4, van de basisverordening en, voor terugbetalingsregelingen voor vervangende inputs, bijlage III, punt II.2, van de basisverordening).

(34)

Een exportgericht bedrijf mag een aanmerkelijk gedeelte van zijn productie — tot 50 % van zijn jaaromzet — op de binnenlandse markt verkopen. De wet verplicht de onderneming dus niet om de totale productie uit te voeren. Bovendien wordt deze binnenlandse verkoop door de onderneming zelf geregistreerd, zonder toezicht of controle door een overheidsambtenaar. Bijgevolg wordt het entrepot van een exportgericht bedrijf ten minste ten dele niet fysiek gecontroleerd door de Indiase overheid. Om te kunnen spreken van een verificatiesysteem voor terugbetaling van rechten moeten er echter andere verificatie-elementen aanwezig zijn, met name om het verband te kunnen vaststellen tussen de rechtenvrije inputs en de exportproducten.

(35)

Wat andere verificatie-elementen betreft wordt eraan herinnerd (zoals vermeld in overweging 24) dat de wet op geen enkel ogenblik van een exportgericht bedrijf eist dat alle ingevoerde goederen in verband worden gebracht met de bestemming van het overeenkomstige eindproduct. Maar alleen een dergelijke controle zou de Indiase autoriteiten voldoende gegevens verschaffen over de uiteindelijke bestemming van inputs, zodat zij kunnen controleren of de vrijstelling van rechten, de terugbetaling van omzetbelasting en de terugbetaling van rechten op stookolie niet hoger zijn dan die op inputs bestemd voor de productie van exportproducten. De maandelijkse aangiften betreffende de belastingen op de binnenlandse verkoop door het bedrijf zelf, gevolgd door periodieke controles door de Indiase overheid, zijn terzake ontoereikend. Controlesystemen van het bedrijf zelf, waartoe geen wettelijke verplichting bestaat in het kader van het beleid inzake buitenlandse handel, bijvoorbeeld een systeem van ladingcontrolebladen (batch sheets) kunnen niet in de plaats treden van een daadwerkelijke controle in het kader van een regeling voor de terugbetaling van rechten. Een dergelijk systeem moet door de overheid worden opgezet en toegepast en niet aan het initiatief van de betrokken ondernemingen worden overgelaten. Bijgevolg wordt geconstateerd dat, aangezien van een exportgericht bedrijf volgens het Indiase beleid inzake buitenlandse handel uitdrukkelijk niet wordt geëist dat het het verband aantoont tussen de inputs en het product waarin deze zijn verwerkt, er door de Indiase overheid geen effectief controlemechanisme was opgezet aan de hand waarvan kon worden vastgesteld welke inputs bij de productie van de exportproducten werden verbruikt en in welke hoeveelheden.

(36)

De Indiase overheid verrichtte ook geen verder onderzoek naar de werkelijk verbruikte inputs, hoewel dit normalerwijze dient plaats te vinden indien er geen effectief controlesysteem is (bijlage II, punt II.5, en bijlage III, punt II.3, bij de basisverordening) en kon ook niet bewijzen dat niet teveel was terugbetaald.

(37)

Na de bekendmaking van de feiten voerde de indiener van het verzoek aan dat de Commissie in onderhavig geval wat de beoordeling van de regeling exportgerichte bedrijven betreft niet op dezelfde wijze te werk is gegaan, in de zin van artikel 22, lid 4, van de basisverordening, als bij het oorspronkelijke onderzoek. De exporteurs bij het oorspronkelijke onderzoek verstrekten echter bewijsmateriaal dat geen excessieve terugbetaling had plaatsgevonden, en om die reden gaf de vrijstelling van rechten op de aanschaf van grondstoffen in het kader van de regeling exportgerichte bedrijven in de oorspronkelijke verordening geen aanleiding tot compenserende maatregelen.

(38)

Degelijk bewijsmateriaal werd door de indiener van het verzoek echter in onderhavig geval niet verstrekt. In dit verband wordt ook opgemerkt dat hij het betrokken product tevens op de binnenlandse markt verkocht, dat wil zeggen dat niet noodzakelijk alle met vrijstelling van rechten verkregen inputs voor de exportproductie werden verbruikt. Bovendien was met name het feit dat volgens het Indiase recht exporteurs in het kader van de regeling exportgerichte bedrijven niet verplicht zijn ingevoerde zendingen in verband te brengen met de bestemming van het overeenkomstige uitgevoerde product, een omstandigheid die bij het oorspronkelijke onderzoek niet was vastgesteld. In onderhavig geval is de regeling derhalve beoordeeld overeenkomstig artikel 22, lid 4, van de basisverordening, waarin wordt bepaald dat rekening dient te worden gehouden met gewijzigde omstandigheden. De bevinding dat de regeling exportgerichte bedrijven geen toegelaten terugbetalingsregeling voor inputs of vervangende inputs is, wordt derhalve bevestigd.

(39)

Omdat er geen sprake is van een toegestane regeling voor terugbetaling van rechten op inputs of vervangende inputs, bestaat het tot compenserende maatregelen aanleiding gevende voordeel derhalve uit de kwijtschelding van het gehele bedrag aan rechten dat normalerwijze bij invoer verschuldigd zou zijn geweest (basisdouanerecht en bijzonder aanvullend douanerecht) en de terugbetaling van de omzetbelasting en de rechten op stookolie in het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure.

(40)

Na de bekendmaking van de feiten voerde de indiener van het verzoek aan dat het subsidiebedrag, inclusief de rentecorrectie voor eenmalige subsidies, uitsluitend zou moeten worden berekend op basis van de zeven maanden van het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure waarin het bedrijf commercieel actief was. Als alternatief verzocht de indiener van het verzoek om inachtneming van slechts een periode van tien maanden, die ook de maanden van de productietests omvat.

(41)

Overeenkomstig artikel 5 van de basisverordening wordt de hoogte van tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies berekend in termen van het door de ontvanger daarmee verkregen voordeel waarvan het bestaan wordt vastgesteld in het onderzoektijdvak voor de subsidiëring. Overeenkomstig diezelfde bepaling en de normale praktijk bij de Europese Gemeenschap is een periode van twaalf maanden gekozen als onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure en zijn de bevindingen gebaseerd op die periode. Nergens in de basisverordening wordt bepaald dat de opstartfase van een onderneming niet in aanmerking dient te worden genomen. Het argument van de indiener van het verzoek diende derhalve van de hand te worden gewezen.

(42)

Het subsidiebedrag voor de indiener van het verzoek is berekend op basis van het bedrag aan niet-betaalde invoerrechten (basisdouanerecht en bijzonder aanvullend douanerecht) op de ingevoerde materialen, en het bedrag aan terug te betalen omzetbelasting en rechten op stookolie, alle in het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure. De kosten om de subsidie te verkrijgen werden overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening van het subsidiebedrag afgetrokken, en het resulterende bedrag diende als de teller van de breuk. Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werden deze subsidiebedragen omgeslagen over de waarde van de uitvoer (de noemer van de breuk), daar de subsidie afhankelijk is van de exportprestaties en niet van de gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden. De op deze wijze berekende subsidiemarge is 12,6 %.

(43)

De indiener van het verzoek voerde in dat verband aan dat slechts het gedeelte van de subsidie dat rechtstreeks toegerekend kon worden aan het betrokken product, als teller zou moeten dienen. De indiener van het verzoek produceert een kleine hoeveelheid PET met een lagere viscositeit dan het betrokken product, alsmede het tussenproduct amorfe PET-snippers, waarop dit onderzoek geen betrekking heeft. Hij stelde voor het subsidiebedrag toe te rekenen op basis van de omzet van het betrokken product in verhouding tot de totale omzet.

(44)

De diverse inputs kunnen echter niet specifiek worden gekoppeld aan het betrokken product, aan het PET met lagere viscositeit of aan het tussenproduct, omdat dezelfde grondstoffen voor de vervaardiging van al deze producten kunnen worden gebruikt. Zoals gesteld in de overwegingen 32 tot en met 38 is er bovendien geen goed systeem om de eindbestemming van de inputs te verifiëren. In dergelijke gevallen worden, overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening, de teller en de noemer van de breuk bepaald op basis van het totale productengamma dat de indiener van het verzoek vervaardigt, om te berekenen welk gedeelte van het subsidiebedrag kan worden toegeschreven aan het betrokken product. De indiener van het verzoek kon niet aantonen dat een alternatieve methode tot een preciezer resultaat zou leiden. Met name wordt opgemerkt dat bij aanvaarding van het argument de noemer pro rata zou worden verlaagd, wat tot hetzelfde uiteindelijke resultaat zou leiden.

(45)

In tegenstelling tot grondstoffen worden kapitaalgoederen niet fysiek verwerkt in de eindproducten. Overeenkomstig artikel 7, lid 3, van de basisverordening werd het voordeel voor het onderzochte bedrijf berekend door het bedrag van de niet-betaalde invoerrechten op ingevoerde kapitaalgoederen te spreiden over een tijdvak dat in de betrokken bedrijfstak de normale afschrijvingstermijn voor deze goederen is (dat wil zeggen 18,465 jaar), waaruit een afschrijvingspercentage van (afgerond) 5,42 % resulteert. Het op deze wijze berekende bedrag dat aan het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure kan worden toegerekend, is gecorrigeerd door de toevoeging van rente voor deze periode om de ontwikkeling van de waarde van het voordeel en daarmee het volledige voordeel van de regeling voor de ontvanger vast te stellen. Het toegevoegde bedrag aan rente is gebaseerd op het commerciële rentetarief dat in het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure in India van toepassing was. De kosten om de subsidie te verkrijgen werden overeenkomstig artikel 7, lid 1, onder a), van de basisverordening van het subsidiebedrag afgetrokken, en het resulterende bedrag diende als de teller van de breuk. Overeenkomstig artikel 7, lid 2 en lid 3, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag omgeslagen over de exportomzet gedurende het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure (de noemer van de breuk), daar de subsidie afhankelijk is van de exportprestaties en niet van de gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden. De op deze wijze berekende subsidiemarge is 0,9 %.

(46)

Na de bekendmaking van de feiten voerde de indiener van het verzoek aan dat de voor het bedrijf specifieke afschrijvingstermijn van 18,93 jaar zou moeten worden gebruikt in plaats van 18,465 jaar (het met de oorspronkelijke afschrijvingstermijn gecombineerde gemiddelde). Bovendien voerde hij aan dat zijn individuele afschrijvingstermijn overeenstemt met de huidige norm in zijn bedrijfstak in India.

(47)

Zoals eerder gezegd bepaalt artikel 7, lid 3, van de basisverordening echter dat de normale, dat wil zeggen gemiddelde, afschrijvingstermijn van de bedrijfstak in aanmerking dient te worden genomen, en niet de voor een bedrijf specifieke termijn. Bovendien kon de indiener van het verzoek niet aantonen dat de afschrijvingsnorm van de betrokken bedrijfstak over het algemeen was gestegen. Het argument is derhalve afgewezen.

(48)

Ook voerde de indiener van het verzoek aan dat het afschrijvingspercentage voor het berekenen van het subsidiebedrag niet naar boven had mogen worden afgerond.

(49)

De afronding is echter niet van invloed op het resultaat en dit argument doet derhalve niet terzake.

(50)

De totale subsidiemarge voor de indiener van het verzoek in het kader van de regeling exportgerichte bedrijven is derhalve 13,5 %.

(51)

De indiener van het verzoek heeft geen gebruikgemaakt van de Duty Entitlement Passbook-regeling.

(52)

Er is vastgesteld dat de indiener van het verzoek geen kapitaalgoederen heeft ingevoerd onder de regeling exportbevordering kapitaalgoederen en dus van deze regeling geen gebruik heeft gemaakt.

(53)

Er is vastgesteld dat de indiener van het verzoek gedurende het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure geen belastbare winsten heeft gemaakt en daarom niet in aanmerking is gekomen voor vrijstelling van de inkomstenbelasting op grond van Section 10B van de Income Tax Act 1961.

(54)

De regeling exportkredieten is gebaseerd op de Sections 21 en 35A van de Indiase Banking Regulation Act 1949 die de Reserve Bank of India („RBI”) machtigt handelsbanken instructies te geven op het gebied van exportkredieten.

(55)

Deze regeling wordt beschreven in Master Circular IECD nr. 35/04.02.02/2004-05 (exportkredieten in buitenlandse valuta) en Master Circular IECD nr. 27/04.02.02/2004-05 (exportkredieten in roepie) van de RBI, die alle handelsbanken in India hebben ontvangen.

(56)

Voor deze regeling komen producenten/exporteurs en handelaren/exporteurs in aanmerking.

(57)

In het kader van deze regeling stelt de RBI voor exportkredieten maximumrentetarieven vast, in Indiase roepies of in vreemde valuta, die handelsbanken exporteurs kunnen aanrekenen om ervoor te zorgen dat deze tegen internationaal concurrerende tarieven exportkredieten kunnen verkrijgen. De regeling bestaat uit twee deelregelingen: Pre-Shipment Export Credit Scheme, waarbij aan de exporteur kredieten worden verstrekt voor de financiering van de aankoop, verwerking, fabricage, verpakking en/of verzending van goederen vóór de uitvoer, en Post-Shipment Export Credit Scheme, waarbij bedrijfskapitaal wordt verschaft voor de financiering van vorderingen op buitenlandse debiteuren. De RBI geeft de banken tevens opdracht een bepaald gedeelte van hun nettobankkrediet voor exportfinanciering te benutten.

(58)

Dankzij deze Master Circulars van de RBI kunnen exporteurs exportkredieten verkrijgen tegen een preferentieel rentetarief dat voordelig is vergeleken met de rentetarieven voor gewone handelskredieten (kaskredieten), waarvoor marktvoorwaarden gelden. In de Master Circular betreffende exportkredieten in Indiase roepie wordt gesteld dat de maximumrente bij kredietverlening aan exporteurs als beschreven in deze circulaire lager is dan de maximumrente die doorgaans aan andere leners wordt aangerekend en die dus als voordelig wordt beschouwd.

(59)

Door de Master Circulars van de RBI genoot de indiener van het verzoek een preferentieel rentetarief voor leningen in het kader van de regeling exportkredieten, dat lager was dan de rente voor kaskredieten.

(60)

In de eerste plaats leidden de preferentiële rentetarieven voor exportkredieten volgens de Master Circulars van de RBI (zie overweging 55) tot lagere rentekosten voor de indiener van het verzoek dan een marktconforme lening, waardoor hij een voordeel verkreeg als bedoeld in artikel 2, lid 2, van de basisverordening. In de tweede plaats moet — ondanks het feit dat de preferentiële exportkredieten door handelsbanken worden verleend — dit voordeel worden beschouwd als een financiële bijdrage van de overheid in de zin van artikel 2, lid 1, onder iv), van de basisverordening. Om tot de conclusie te komen dat het om een subsidie gaat, is het volgens artikel 2, lid 1, onder iv), van de basisverordening en de WTO-overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen niet vereist dat gebruik is gemaakt van overheidsmiddelen, bijvoorbeeld in de vorm van een terugbetaling door de Indiase overheid aan de handelsbanken, maar is het voldoende dat de overheid de functies laat vervullen die zijn vermeld in de punten i), ii) of iii), van artikel 2, lid 1, van de basisverordening. De RBI is een overheidsorgaan en valt dus onder de definitie van „overheid” in artikel 1, lid 3, van de basisverordening. Deze bank is voor 100 % in handen van de overheid, streeft doelstellingen na van het overheidsbeleid, bijvoorbeeld het monetair beleid, en de bestuursleden worden door de Indiase overheid benoemd. De RBI heeft zeggenschap over particuliere instellingen in de zin dat de handelsbanken zich aan bepaalde voorwaarden moeten houden, onder meer i) de maximale rentetarieven voor exportkredieten in de Master Circulars van de RBI en ii) de bepaling van de RBI dat de handelsbanken een bepaald bedrag van hun nettobankkrediet voor exportfinanciering moeten bestemmen. Hierdoor zijn handelsbanken verplicht de functies te vervullen die zijn vermeld in artikel 2, lid 1, onder a), i), van de basisverordening, in dit geval de verstrekking van exportkredieten tegen preferentiële voorwaarden. Een dergelijke rechtstreekse overdracht van middelen in de vorm van kredietverlening op bepaalde voorwaarden zou normalerwijze een taak van de overheid zijn, en deze praktijk wijkt in werkelijkheid niet af van de praktijken die overheden plegen te volgen, als bedoeld in artikel 2, onder 1, onder a), iv), van de basisverordening. Bovendien wordt deze subsidie geacht specifiek te zijn en aanleiding te geven tot compenserende maatregelen, daar de preferentiële rentetarieven slechts beschikbaar zijn voor de financiering van exporttransacties en derhalve van uitvoerprestaties afhankelijk zijn in de zin van artikel 3, lid 4, onder a), van de basisverordening.

(61)

Het subsidiebedrag is berekend op basis van het verschil tussen de rente die is verkregen voor exportkredieten die in het onderzoektijdvak van de herzieningsperiode zijn gebruikt en het bedrag aan rente dat de indiener van het verzoek had moeten betalen als dezelfde rentetarieven hadden gegolden als voor gewone handelskredieten. Dit subsidiebedrag (de teller van de breuk) is omgeslagen over de totale waarde van de uitvoer in het onderzoektijdvak van de herzieningsprocedure (de noemer van de breuk), overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening, aangezien de subsidie afhankelijk is van exportprestaties en niet van de gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden. De op deze wijze berekende subsidiemarge voor exportkredieten is 0,4 %.

(62)

Deze regeling wordt beschreven in Commerce & Industries Department Notification nr. 588-CI/H van de overheid van west-Bengalen van 22 juni 1999 („WBIS 1999”), laatstelijk gewijzigd bij Notification nr. 134-CI/O/Incentive/17/03/I van 24 maart 2004 („WBIS 2004”). Aangezien uit het onderzoek gebleken is dat het door de indiener van het verzoek verkregen voordeel onbeduidend is, wordt deze regeling niet verder onderzocht.

(63)

Rekening houdend met de genoemde definitieve bevindingen inzake de regelingen is het percentage van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies voor de indiener van het verzoek als volgt:

(64)

Overeenkomstig artikel 15, lid 1, van de basisverordening dient de hoogte van het compenserende recht lager te zijn dan het totale bedrag van de subsidies waartegen compenserende maatregelen kunnen worden genomen, indien een lager recht toereikend zou zijn om de schade voor de bedrijfstak van de Gemeenschap weg te nemen. In het oorspronkelijke onderzoek werd een algemene schademarge van 44,3 % vastgesteld, die hoger is dan de subsidiemarge die voor de indiener van het verzoek is vastgesteld.

(65)

Op basis van de bevindingen van deze herzieningsprocedure wordt geconcludeerd dat ten aanzien van de invoer in de Gemeenschap van het betrokken product, geproduceerd en uitgevoerd door de indiener van het verzoek, een compenserend recht dient te worden ingesteld dat overeenstemt met de voor dit bedrijf vastgestelde individuele subsidiemarge, namelijk 13,9 %. Aangezien het bij Verordening (EG) nr. 2603/2000 ingestelde recht was uitgedrukt in een specifiek bedrag per ton, is het bovengenoemde recht voor de indiener van het verzoek eveneens omgerekend in een specifiek bedrag, namelijk 106,5 EUR per ton.

(66)

Verordening (EG) nr. 2603/2000 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

(67)

De indiener van het verzoek heeft ten aanzien van de door hem verrichte uitvoer van het betrokken product naar de Gemeenschap een prijsverbintenis aangeboden overeenkomstig artikel 13, lid 1, van de basisverordening.

(68)

Na het aanbod te hebben onderzocht, is de Commissie tot het oordeel gekomen dat de verbintenis kan worden aanvaard, omdat zij de schadelijke gevolgen van de subsidiëring wegneemt. De indiener van het verzoek zal de Commissie regelmatig gedetailleerde verslagen doen toekomen, zodat zij het nodige toezicht kan uitoefenen. Bovendien zijn het product en de verkoopstructuur van de indiener van het verzoek van zodanige aard dat de Commissie het risico op ontwijking van de verbintenis beperkt acht.

(69)

Om de naleving van en het doeltreffende toezicht op de verbintenis te waarborgen, dient om vrijstelling van het recht te verkrijgen bij indiening van het verzoek om de goederen in het vrije verkeer te brengen ingevolge de verbintenis, aan de douanediensten van de betrokken lidstaat een geldige „handelsfactuur” te worden overgelegd, die door de indiener van het verzoek is opgesteld en de in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 2603/2000 vermelde gegevens bevat. Indien een dergelijke factuur niet wordt overgelegd, of indien de goederen op de factuur niet overeenstemmen met de bij de douane aangeboden goederen, dient het toepasselijke compenserende recht te worden betaald om een doeltreffende toepassing van de verbintenis te waarborgen.

(70)

Bij niet-nakoming of intrekking van de verbintenis kan een compenserend recht worden ingesteld overeenkomstig artikel 13, leden 9 en 10, van de basisverordening.

(71)

De indiener van het verzoek en de Indiase overheid werden in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op basis waarvan de Commissie voornemens was wijziging van Verordening (EG) nr. 2603/2000 voor te stellen, en werden in de gelegenheid gesteld opmerkingen in te dienen. Alleen door de indiener van het verzoek zijn opmerkingen ingediend, voornamelijk over de regeling exportgerichte bedrijven, die ter sprake zijn gekomen bij de conclusies over die regeling onder punt 2.1.1, onder d),

a)

In artikel 1, lid 3, wordt de onderstaande vermelding ingevoegd in de tabel bij de producenten in India:

b)

In artikel 2, lid 3, wordt de onderstaande vermelding ingevoegd in de tabel:

11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/10

(1)

De Raad heeft bij Verordening (EG) nr. 2604/2000 (2) een definitief antidumpingrecht ingesteld op de invoer van polyethyleentereftalaat (hierna „PET” genoemd) met een viscositeitscoëffiënt van 78 ml/g of hoger, volgens DIN (Deutsche Industrienorm) 53728 (hierna „het betrokken product” genoemd), welk product gewoonlijk wordt ingedeeld onder GN-code 3907 60 20, van oorsprong uit, onder meer, India. De maatregelen gaan in de vorm van een specifiek recht van 181,7 EUR/t met uitzondering van de invoer van verscheidene uitdrukkelijk vermelde ondernemingen waarvoor individueel verschillende rechten gelden.

(2)

De Raad heeft bij Verordening (EG) nr. 2603/2000 (3) een definitief compenserend recht ingesteld van 41,3 EUR/t op de invoer in de Gemeenschap van hetzelfde product van oorsprong uit India, met uitzondering van de invoer van verscheidene uitdrukkelijk vermelde ondernemingen waarvoor individueel verschillende rechten gelden.

(3)

Na de instelling van definitieve maatregelen heeft de Commissie van een Indiase producent/exporteur, South Asian Petrochem Limited (hierna „de onderneming” genoemd), het verzoek ontvangen om ingevolge artikel 11, lid 4, van de basisverordening een procedure in te leiden voor de herziening van Verordening (EG) nr. 2604/2000 ten behoeve van een nieuwe exporteur. De onderneming voerde aan dat zij met geen enkele Indiase exporteur/producent verbonden was op wiens uitvoer van het betrokken product de antidumpingmaatregelen van toepassing waren. Voorts beweerde de onderneming dat zij het betrokken product in het oorspronkelijke onderzoektijdvak (1 oktober 1998 tot en met 30 september 1999) niet naar de Gemeenschap had uitgevoerd, maar dit wel na dit tijdvak had gedaan.

(4)

De Commissie heeft het door de onderneming ingediende bewijsmateriaal onderzocht en was van oordeel dat dit voldoende was om een herzieningsprocedure in te leiden overeenkomstig artikel 11, lid 4, van de basisverordening. Na overleg met het Raadgevend Comité en na de bedrijfstak van de Gemeenschap de gelegenheid te hebben gegeven om opmerkingen te maken, heeft de Commissie bij Verordening (EG) nr. 33/2005 (4) een procedure ingeleid voor de herziening van Verordening (EG) nr. 2604/2000 ten behoeve van de onderneming en is zij met het onderzoek begonnen.

(5)

Bij Verordening (EG) nr. 33/2005 werd het bij Verordening (EG) nr. 2604/2000 ingestelde antidumpingrecht op de invoer van het betrokken product dat door de onderneming werd geproduceerd en naar de Gemeenschap werd uitgevoerd, ingetrokken. De douaneautoriteiten kregen terzelfder tijd, ingevolge artikel 14, lid 5, van de basisverordening de opdracht passende maatregelen te nemen om deze invoer te registreren.

(6)

Terzelfder tijd en op dezelfde gronden heeft de Commissie op verzoek van de onderneming een versnelde procedure voor de herziening van Verordening (EG) nr. 2603/2000 ingeleid, overeenkomstig artikel 20 van Verordening (EG) nr. 2026/97 van de Raad van 6 oktober 1997 betreffende bescherming tegen invoer met subsidiëring uit landen die geen lid van de Europese Gemeenschap zijn (5).

(7)

De Commissie heeft de onderneming en vertegenwoordigers van India („het land van uitvoer”) in kennis gesteld van de inleiding van de herzieningsprocedure. Voorts heeft zij de rechtstreeks betrokken partijen in de gelegenheid gesteld hun standpunt schriftelijk bekend te maken en te vragen om te worden gehoord. Geen van hen maakte van deze gelegenheid gebruik.

(8)

De Commissie heeft de onderneming een vragenlijst toegezonden en heeft binnen de gestelde termijn de antwoorden ontvangen. De Commissie heeft ook alle gegevens die zij voor de vaststelling van dumping noodzakelijk achtte, verzameld en geverifieerd en bij de onderneming een controlebezoek uitgevoerd.

(9)

Het dumpingonderzoek bestreek de periode van 1 oktober 2003 tot en met 30 september 2004 (hierna „het onderzoektijdvak” genoemd).

(10)

Het onderzoek bevestigde dat de onderneming het betrokken product tijdens het oorspronkelijke onderzoektijdvak niet had uitgevoerd en dat zij pas nadien met haar uitvoer naar de Gemeenschap was begonnen.

(11)

Voorts kon de onderneming aantonen dat zij geen rechtstreekse of onrechtstreekse banden had met de Indiase producenten/exporteurs waarop wat het betrokken product betrof de antidumpingmaatregelen van toepassing waren.

(12)

Bijgevolg wordt bevestigd dat de onderneming als een nieuwe exporteur in de zin van artikel 11, lid 4, van de basisverordening dient te worden beschouwd en dat derhalve voor de onderneming een individuele dumpingmarge moet worden vastgesteld.

(13)

Overeenkomstig artikel 2, lid 2, van de basisverordening is de Commissie eerst nagegaan of de totale binnenlandse PET-verkopen van de onderneming in vergelijking met haar totale exportverkopen naar de Gemeenschap representatief waren. Aangezien deze verkopen meer dan 5 % van haar totale export naar de Gemeenschap bedroegen, worden zij representatief geacht.

(14)

Vervolgens heeft de Commissie onderzocht welke van de door de onderneming op de binnenlandse markt verkochte soorten PET identiek waren aan of rechtstreeks vergelijkbaar waren met de naar de Gemeenschap uitgevoerde soorten.

(15)

Uit het onderzoek kwam naar voren dat slechts twee van de naar de Gemeenschap uitgevoerde soorten van het product identiek waren aan of rechtstreeks vergelijkbaar waren met de producten die op de binnenlandse markt werden verkocht. Voor elk van deze twee soorten werd vervolgens nagegaan of de binnenlandse verkopen ten opzichte van de overeenkomstige exportverkopen voldoende representatief waren. Aangezien de binnenlandse verkopen van beide soorten duidelijk boven de drempel van 5 % lagen, werden beide geacht representatief te zijn.

(16)

Tevens werd onderzocht of de binnenlandse verkopen van elk soort product mochten worden aangemerkt als te hebben plaatsgevonden in het kader van normale handelstransacties, door het aandeel vast te stellen van de verkoop van het soortgelijk product voor een netto verkoopprijs die gelijk was aan of hoger lag dan de productiekosten (winstgevende verkopen) aan onafhankelijke afnemers van de bedoelde soort. Aangezien de winstgevende verkoop van een soort minder dan 80 % maar 10 % of meer van de totale verkochte hoeveelheid vertegenwoordigde, werd de normale waarde gebaseerd op de werkelijke op de binnenlandse markt betaalde prijs, berekend als een gewogen gemiddelde van de prijzen van uitsluitend de winstgevende verkoop.

(17)

Omdat alle uitvoerverkopen van het betrokken product rechtstreeks plaatsvonden aan onafhankelijke afnemers in de Gemeenschap, werd de uitvoerprijs overeenkomstig artikel 2, lid 8, van de basisverordening aan de hand van de werkelijk betaalde of te betalen prijs vastgesteld.

(18)

Om tot een billijke vergelijking tussen de normale waarde en de uitvoerprijs te komen, werden overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening correcties toegepast om rekening te houden met verschillen die de vergelijkbaarheid van de prijzen beïnvloeden.

(19)

Alle correcties die de onderneming voor zijn uitvoerverkopen heeft geclaimd, zijn aanvaard. Deze correcties hebben betrekking op kosten van commissies, binnenlandse vracht, zeevracht, verzekering, laden, lossen, op- en overslag, verpakking en bankkosten.

(20)

Voor binnenlandse verkopen werden de correcties voor de kosten van commissies, binnenlandse vracht, verzekering, verpakking en bankkosten aanvaard. De correcties die de onderneming op basis van artikel 2, lid 10, onder b), van de basisverordening claimde voor indirecte belastingen en invoerheffingen en op basis van artikel 2, lid 10, onder k), van de basisverordening voor de uitgaven voor bijkantoren werden echter verworpen om de volgende redenen:

(21)

De geclaimde correctie voor indirecte belastingen berust op het argument dat de binnenlandse afnemers van de onderneming een niet-terugvorderbaar bedrag aan accijnzen betaalden wanneer zij het betrokken product op de binnenlandse markt kochten, terwijl een dergelijk recht niet gold voor buitenlandse afnemers van de onderneming. Dit niet terugvorderbare bedrag aan accijzen werd geclaimd als een aanpassing op de normale waarde. De normale waarde die met de uitvoerprijs werd vergeleken, werd evenwel vastgesteld aan de hand van de netto binnenlandse verkoopprijs, alle belastingen daarvan uitgezonderd. Daarom omvatte de normale waarde geen enkele accijns met weerslag op de prijs en de vergelijkbaarheid van de prijs in de zin van artikel 2, lid 10, van de basisverordening. Bovendien werd geoordeeld dat de bedragen die de binnenlandse afnemers van de producent/exporteur aan belasting moesten betalen niet in aanmerking kwamen voor een aanpassing uit hoofde van artikel 2, lid 10, onder b), van de basisverordening, aangezien een dergelijke accijns niet „op een soortgelijk product en de fysiek daarin verwerkte materialen wordt geheven”. De accijnzen die door de binnenlandse afnemers van de onderneming worden betaald, komen bovenop de nettoverkoopprijs van de onderneming en zijn niet van invloed op de productiekosten of de prijsstelling van de onderneming. Aangezien verschillen in de indirecte accijnzen op de binnenlandse en op de exportmarkt reeds volledig in aanmerking zijn genomen bij het vergelijken van de netto binnenlandse verkoopprijzen van de onderneming met haar nettoverkoopprijzen bij uitvoer, werd het verzoek van de onderneming om correcties verworpen.

(22)

Nadat de conclusies waren meegedeeld, betoogde de onderneming dat het niet terzake deed dat de vergelijking tussen de normale waarde en de prijs bij uitvoer had plaatsgevonden aan de hand van nettoprijzen, dat wil zeggen uitgezonderd alle indirecte belastingen. Voorts betoogde zij dat de accijns op het soortgelijk product zou moeten worden geheven en dat zulks op de vergelijkbaarheid van de prijs van invloed was, in zoverre dat binnenlandse afnemers niet volledig zouden worden terugbetaald en uiteindelijk een deel van de accijnzen zouden moeten betalen. Daarom zouden haar binnenlandse afnemers een hogere prijs betalen dan de buitenlandse afnemers. Hierboven is evenwel reeds vermeld dat accijnzen niet waren meegerekend in de binnenlandse prijs die als normale waarde werd gebruikt zodat deze niet van invloed konden zijn op de vergelijkbaarheid van de prijs. Voorts heeft de onderneming geen gegevens of bewijsmateriaal verstrekt waaruit kon blijken dat de vergelijkbaarheid van de normale waarde en de prijs bij uitvoer anderszins was beïnvloed. Bovengenoemde argumenten dienden daarom te worden verworpen.

(23)

De geclaimde correctie voor vrijstelling van invoerrechten was gebaseerd op het argument dat telkens wanneer de onderneming het betrokken product op de binnenlandse markt verkoopt, er in de vorm van een „verhoogd” accijnsrecht invoerheffingen op de grondstoffen betaald zouden moeten worden. De term „verhoogd” accijnsrecht verwijst naar een ander belastingstelsel waar de onderneming onder valt aangezien zij anders dan andere Indiase (niet op de export georiënteerde) ondernemingen is opgericht als een Export Oriented Unit (hierna „EOU” genoemd), een op de export gerichte onderneming. Uit hoofde van dit stelsel waren de EOU-bedrijven vrijgesteld van alle invoerrechten op grondstoffen maar gold voor hen een hoger accijnstarief in het geval de door hen geproduceerde goederen alsnog op de binnenlandse markt werden verkocht. Aangezien een dergelijk accijnsrecht niet hoeft te worden betaald voor verkopen voor de uitvoer verzocht de onderneming de normale waarde dienovereenkomstig aan te passen. Dit verzoek werd verworpen met als argument dat de onderneming haar grondstoffen rechtenvrij aankocht, ongeacht of het eindproduct in het binnenland werd verkocht dan wel werd uitgevoerd. Daarom werden in de prijs van het soortgelijk product en de fysiek daarin verwerkte materialen geen invoerheffingen doorberekend wanneer dat product bestemd was voor gebruik op de binnenlandse markt, en werden die heffingen voor het naar de Gemeenschap uitgevoerde product niet geïnd of terugbetaald, zoals vereist in artikel 2, lid 10, onder b) van de basisverordening. Er is zodoende geen invloed geweest op de vergelijkbaarheid van de prijs op de binnenlandse markt en die op de exportmarkt. Bovendien wordt erop gewezen dat de onderneming niet kon aantonen dat er andere aanvullende rechten of indirecte belastingen waren betaald dan de accijnzen op de verkopen van het eindproduct zoals beschreven in overweging 21. Ten slotte was het niet mogelijk om duidelijk vast te stellen of en hoe veel van de ingevoerde of plaatselijk aangekochte grondstoffen bij de totstandkoming van het eindproduct waren gebruikt.

(24)

De onderneming claimde tevens correcties voor de uitgaven van haar plaatselijke bijkantoren die waren belast met verkoop op de binnenlandse markt. Dit verzoek werd verworpen aangezien de uitgaven van deze bijkantoren eveneens de uitgaven omvatten voor verkoopkosten, administratiekosten en algemene kosten voor de verkoop van andere producten dan het betrokken product en zij ook niet rechtstreeks in verband konden worden gebracht met de verkopen van het betrokken product op de binnenlandse markt. De onderneming kon dientengevolge niet aantonen dat de uitgaven van de bijkantoren van invloed waren op de prijs of de vergelijkbaarheid van de prijs. Bij de bekendmaking van de conclusies heeft de onderneming betoogd dat zij slechts één artikel produceert en wel het betrokken product. Dit is evenwel in tegenspraak met de bevindingen. Bovendien geldt volgens artikel 2, lid 1, van de basisverordening voor de vaststelling van de normale waarde de prijs bij verkoop van de bijkantoren aan de eerste onafhankelijke afnemer. Aangezien de bijkantoren deel uitmaken van dezelfde rechtspersoon en bedrijfsstructuur, werden de argumenten van de onderneming verworpen en werd haar verzoek om deze correctie niet ingewilligd.

(25)

Overeenkomstig artikel 2, lid 11, van de basisverordening werd de gewogen gemiddelde normale waarde vergeleken met de gewogen gemiddelde prijs bij uitvoer naar de Gemeenschap, per soort van het betrokken product.

(26)

Uit de vergelijking bleek dat er sprake was van dumping. De voor de onderneming vastgestelde gewogen gemiddelde dumpingmarge, uitgedrukt als een percentage van de cif-prijs grens Gemeenschap, bedraagt 25,5 %.

(27)

Gelet op de uitkomsten van het onderzoek moet een definitief antidumpingrecht worden ingesteld op het niveau van de aangetroffen dumpingmarge, doch, in overeenstemming met artikel 9, lid 4, van de basisverordening, niet hoger dan de voor heel India berekende schademarge die was vastgesteld bij het onderzoek dat tot de instelling van de bestaande maatregelen had geleid.

(28)

In een nieuw onderzoek ten behoeve van een nieuwe exporteur kan geen individuele schademarge worden vastgesteld aangezien een dergelijk onderzoek ingevolge artikel 11, lid 4, van de basisverordening beperkt blijft tot het onderzoeken van de individuele dumpingmarge. Om die reden werd de dumpingmarge vergeleken met de schademarge die voor heel India in de definitieve verordening was vastgesteld. Aangezien deze laatste hoger lag dan de dumpingmarge, dient het niveau van de maatregelen gebaseerd te worden op de dumpingmarge.

(29)

In overeenstemming met artikel 14, lid 1, van de basisverordening en artikel 24, lid 1, van Verordening (EG) nr. 2026/97, kunnen op geen enkel product ter verhelping van eenzelfde situatie die door dumping of toekenning van uitvoersubsidies is ontstaan zowel antidumpingrechten als compenserende rechten worden geheven.

(30)

Bij het gelijktijdige versnelde herzieningsonderzoek van Verordening (EG) nr. 2603/2000 werd voor de onderneming een individueel compenserend recht van 106,5 EUR/t vastgesteld, overeenkomend met een ad valorem compenserend recht van 13,9 % over de waarde.

(31)

Aangezien van alle subsidies in het gelijktijdige, versnelde herzieningsonderzoek werd geconstateerd dat dit exportsubsidies waren, dient het antidumpingrecht te worden aangepast om de werkelijke dumpingmarge weer te geven die er resteert na de instelling van de compenserende rechten waarbij het effect van deze subsidies wordt tenietgedaan.

(32)

Het antidumpingrecht dat van toepassing is op de cif-prijs grens Gemeenschap en waarin rekening wordt gehouden met de uitkomsten van de gelijktijdige antisubsidieprocedure bedraagt derhalve:

(33)

Aangezien uit onderzoek is gebleken dat er sprake is van dumping door de onderneming dient het antidumpingrecht dat op de onderneming van toepassing is met terugwerkende kracht te worden geheven op de invoer van het betrokken product die ingevolge artikel 3 van Verordening (EG) nr. 33/2005 is geregistreerd.

(34)

De onderneming heeft voor haar uitvoer van het betrokken product naar de Gemeenschap een prijsverbintenis aangeboden, overeenkomstig artikel 8, lid 1, van de basisverordening.

(35)

Na bestudering van het aanbod is de Commissie tot het oordeel gekomen dat de verbintenis aanvaardbaar is aangezien deze de schadelijke gevolgen van dumping wegneemt. Bovendien zal daadwerkelijk toezicht mogelijk worden met de geregelde en gedetailleerde verslaggeving aan de Commissie waartoe de onderneming zich heeft verbonden. Voorts zijn de aard van het product en de verkoopstructuur van de onderneming dusdanig dat de Commissie het gevaar van ontduiking van de verbintenis beperkt acht.

(36)

Om naleving en doeltreffende controle van de verbintenis te waarborgen, wordt de vrijstelling van het recht bij de indiening van het verzoek om de goederen ingevolge de verbintenis in het vrije verkeer te brengen afhankelijk gesteld van de overlegging aan de douanediensten van de betrokken lidstaat van een geldige „handelsfactuur” die is opgesteld door de onderneming en die de in bijlage bij Verordening (EG) nr. 2604/2000 vermelde gegevens bevat. Indien een dergelijke factuur niet wordt voorgelegd of de goederen van deze factuur niet overeenstemmen met de bij de douane aangeboden goederen, dient het toepasselijke antidumpingrecht te worden betaald om een doeltreffende toepassing van de verbintenis te waarborgen.

(37)

Indien de verbintenis niet wordt nageleefd of wordt ingetrokken, kan overeenkomstig artikel 8, de leden 9 en 10, van de basisverordening een antidumpingrecht worden ingesteld.

(38)

De onderneming werd in kennis gesteld van de feiten en overwegingen op basis waarvan de Commissie voornemens was een definitief antidumpingrecht op haar invoer in de Gemeenschap in te stellen en werd in de gelegenheid gesteld hierop commentaar te leveren.

(39)

Dit nieuw onderzoek is niet van invloed op de datum waarop Verordening (EG) nr. 2604/2000, overeenkomstig artikel 11, lid 2, van de basisverordening zal vervallen,

11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/15

(1)

In Verordening (EG) nr. 3223/94 zijn op grond van de multilaterale handelsbesprekingen in het kader van de Uruguayronde de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de periodes die in de bijlage bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

Op grond van de bovenvermelde criteria moeten de forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld op de in de bijlage bij deze verordening vermelde niveaus,

11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/17

(1)

België beschikt over interventievoorraden witte suiker. Gezien de behoeften op de markt dienen de voorraden witte suiker die het Belgische interventiebureau tussen 1 april en 30 juni 2005 in interventie heeft genomen, op de interne markt te worden gebracht.

(2)

Verordening (EG) nr. 1262/2001 van de Commissie van 27 juni 2001 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1260/2001 van de Raad, met betrekking tot de aankoop en verkoop van suiker door de interventiebureaus (2), moet van toepassing zijn op een dergelijke verkoop. Zo nodig moet van die verordening worden afgeweken, onder meer met het oog op de vaststelling van specifieke procedurele bepalingen.

(3)

Om rekening te houden met de situatie op de markt van de Gemeenschap, dient te worden bepaald dat de Commissie een minimumverkoopprijs voor elke deelinschrijving kan vaststellen.

(4)

Het Belgische interventiebureau moet de offertes bij de Commissie melden. De identiteit van de inschrijvers mag niet worden bekendgemaakt.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

—

op 9 en 23 november 2005,

—

op 7 en 21 december 2005.

Bureau d’intervention et de restitution belge

Rue de Trèves 82

B-1040 Bruxelles

Tel. (32-2) 287 24 11

Fax (32-2) 287 25 24

a)

door verdeling van de hoeveelheid tussen de betrokken inschrijvers naar rato van de totale, in elke van hun offertes vermelde hoeveelheden, of

b)

per inschrijver, tot een vastgestelde maximumhoeveelheid, of

c)

door loting.

11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/20

(1)

Polen beschikt over interventievoorraden witte suiker. Gezien de behoeften op de markt dienen de voorraden witte suiker die het Poolse interventiebureau tussen 1 april en 30 juni 2005 in interventie heeft genomen, op de interne markt te worden gebracht.

(2)

Verordening (EG) nr. 1262/2001 van de Commissie van 27 juni 2001 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1260/2001 van de Raad, met betrekking tot de aankoop en verkoop van suiker door de interventiebureaus (2), moet van toepassing zijn op een dergelijke verkoop. Zo nodig moet van die verordening worden afgeweken, onder meer met het oog op de vaststelling van specifieke procedurele bepalingen.

(3)

Om rekening te houden met de situatie op de markt van de Gemeenschap, dient te worden bepaald dat de Commissie een minimumverkoopprijs voor elke deelinschrijving kan vaststellen.

(4)

Het Poolse interventiebureau moet de offertes bij de Commissie melden. De identiteit van de inschrijvers mag niet worden bekendgemaakt.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

—

op 9 en 23 november 2005,

—

op 7 en 21 december 2005.

Agencja Rynku Rolnego

Biuro Cukru

Dział Dopłat i Interwencji

Nowy Świat 6/12

PL-00-400 Warszawa

Tel.  (48-22) 661 71 30

Fax  (48-22) 661 72 77

a)

door verdeling van de hoeveelheid tussen de betrokken inschrijvers naar rato van de totale, in elke van hun offertes vermelde hoeveelheden, of

b)

per inschrijver, tot een vastgestelde maximumhoeveelheid, of

c)

door loting.

11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/23

(1)

Italië beschikt over interventievoorraden witte suiker. Gezien de behoeften op de markt dienen de voorraden witte suiker die het Italiaanse interventiebureau tussen 1 april en 30 juni 2005 in interventie heeft genomen, op de interne markt te worden gebracht.

(2)

Verordening (EG) nr. 1262/2001 van de Commissie van 27 juni 2001 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1260/2001 van de Raad, met betrekking tot de aankoop en verkoop van suiker door de interventiebureaus (2), moet van toepassing zijn op een dergelijke verkoop. Zo nodig moet van die verordening worden afgeweken, onder meer met het oog op de vaststelling van specifieke procedurele bepalingen.

(3)

Om rekening te houden met de situatie op de markt van de Gemeenschap, dient te worden bepaald dat de Commissie een minimumverkoopprijs voor elke deelinschrijving kan vaststellen.

(4)

Het Italiaanse interventiebureau moet de offertes bij de Commissie melden. De identiteit van de inschrijvers mag niet worden bekendgemaakt.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

—

op 9 en 23 november 2005,

—

op 7 en 21 december 2005.

AGEA – Agenzia per le erogazioni in agricoltura

Ufficio ammassi pubblici e privati e alcool

Via Torino, 45

I-00185 Roma

Tel. (39-06) 49499558

Fax (39-06) 49499761

a)

door verdeling van de hoeveelheid tussen de betrokken inschrijvers naar rato van de totale, in elke van hun offertes vermelde hoeveelheden, of

b)

per inschrijver, tot een vastgestelde maximumhoeveelheid, of

c)

door loting.

11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/26

(1)

Hongarije beschikt over interventievoorraden witte suiker. Gezien de behoeften op de markt dienen de voorraden witte suiker die het Hongaarse interventiebureau tussen 1 april 2005 en 30 juni 2005 in interventie heeft genomen, op de interne markt te worden gebracht.

(2)

Verordening (EG) nr. 1262/2001 van de Commissie van 27 juni 2001 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1260/2001 van de Raad, met betrekking tot de aankoop en verkoop van suiker door de interventiebureaus (2), moet van toepassing zijn op een dergelijke verkoop. Zo nodig moet van die verordening worden afgeweken, onder meer met het oog op de vaststelling van specifieke procedurele bepalingen.

(3)

Om rekening te houden met de situatie op de markt van de Gemeenschap, dient te worden bepaald dat de Commissie een minimumverkoopprijs voor elke deelinschrijving kan vaststellen.

(4)

Het Hongaarse interventiebureau moet de offertes bij de Commissie melden. De identiteit van de inschrijvers mag niet worden bekendgemaakt.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

—

op 9 en 23 november 2005,

—

op 7 en 21 december 2005.

Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal (MVH)

(Agricultural and Rural Developement Agency)

Alkotmány utca 29

HU-1054 Budapest

Tel. (36-1) 219 45 14

Fax (36-1) 219 45 11 of (36-1) 219 45 12

a)

door verdeling van de hoeveelheid tussen de betrokken inschrijvers naar rato van de totale, in elke van hun offertes vermelde hoeveelheden, of

b)

per inschrijver, tot een vastgestelde maximumhoeveelheid, of

c)

door loting.

11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/29

(1)

Frankrijk beschikt over interventievoorraden witte suiker. Gezien de behoeften op de markt dienen de voorraden witte suiker die het Franse interventiebureau tussen 1 april en 30 juni 2005 in interventie heeft genomen, op de interne markt te worden gebracht.

(2)

Verordening (EG) nr. 1262/2001 van de Commissie van 27 juni 2001 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1260/2001 van de Raad, met betrekking tot de aankoop en verkoop van suiker door de interventiebureaus (2), moet van toepassing zijn op een dergelijke verkoop. Zo nodig moet van die verordening worden afgeweken, onder meer met het oog op de vaststelling van specifieke procedurele bepalingen.

(3)

Om rekening te houden met de situatie op de markt van de Gemeenschap, dient te worden bepaald dat de Commissie een minimumverkoopprijs voor elke deelinschrijving kan vaststellen.

(4)

Het Franse interventiebureau moet de offertes bij de Commissie melden. De identiteit van de inschrijvers mag niet worden bekendgemaakt.

(5)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor suiker,

—

op 9 en 23 november 2005,

—

op 7 en 21 december 2005.

Fonds d’intervention et de régularisation du marché du sucre

Bureau de l'intervention

21, avenue Bosquet

F-75007 Paris

Tel. (33-1) 44 18 23 37

Fax (33-1) 44 18 20 08

a)

door verdeling van de hoeveelheid tussen de betrokken inschrijvers naar rato van de totale, in elke van hun offertes vermelde hoeveelheden, of

b)

per inschrijver, tot een vastgestelde maximumhoeveelheid, of

c)

door loting.

11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/32

(1)

Bij Besluit van 18 juli 2005 (2) heeft de Raad de Euro-mediterrane overeenkomst goedgekeurd waarbij een associatie tot stand wordt gebracht tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, enerzijds, en de Democratische Volksrepubliek Algerije, anderzijds, hierna „de overeenkomst” genoemd.

(2)

De handelsbepalingen in deze overeenkomst voorzien in de toepassing van wederzijdse concessies ten aanzien van de invoerrechten voor bepaalde verwerkte landbouwproducten. Bij de communautaire concessies kan het gaan om rechtenvrije invoer binnen jaarlijkse tariefcontingenten.

(3)

De in de overeenkomst opgenomen tariefcontingenten voor de invoer van verwerkte landbouwproducten van oorsprong uit Algerije zijn jaarlijkse tariefcontingenten die voor een onbepaalde termijn moeten worden toegepast. Zij moeten worden geopend voor 2005 en de volgende jaren.

(4)

Voor 2005 moet de omvang van de nieuwe tariefcontingenten aan de hand van het gedeelte van het jaar dat tot de datum van toepassing van de overeenkomst verstreken is, worden berekend naar evenredigheid van de in de overeenkomst genoemde basisvolumes.

(5)

Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie van 2 juli 1993 houdende vaststelling van enkele bepalingen ter uitvoering van Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad tot vaststelling van het communautair douanewetboek (3) bevat voorschriften voor het beheer van de tariefcontingenten; deze moeten worden gebruikt in chronologische volgorde van de data van de douaneverklaringen. De bij deze verordening geopende tariefcontingenten moeten in overeenstemming met deze voorschriften worden beheerd.

(6)

Aangezien de overeenkomst van toepassing is vanaf 1 september 2005, moet deze verordening ook vanaf die datum van toepassing zijn en moet zij daarom zo spoedig mogelijk in werking treden.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité van beheer voor horizontale vraagstukken inzake het handelsverkeer in verwerkte landbouwproducten die niet onder bijlage I van het Verdrag vallen,

11.10.2005   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 266/35

(1)

Verordening (EG) nr. 874/2004 van de Commissie (3) strekt tot uitvoering van Verordening (EG) nr. 733/2002 door de vaststelling van de regels met betrekking tot het overheidsbeleid voor de toepassing en werking van het .eu-topniveaudomein en de beginselen inzake registratie.

(2)

Artikel 8 van Verordening (EG) nr. 874/2004 strekt tot uitvoering van de regels met betrekking tot het overheidsbeleid voor geografische begrippen door een procedure vast te stellen waardoor de lidstaten, de kandidaat-lidstaten en alle leden van de Europese Economische Ruimte de registratie of reservering van hun naam door hun nationale regeringen kunnen verlangen. Deze bepaling vormt geen volledige garantie voor de geopolitieke en taalkundige verscheidenheid van de Europese Unie en de belangen van zowel de lidstaten als de Europese burgers. Met het oog hierop dient de Commissie Verordening (EG) nr. 874/2004 dienovereenkomstig te wijzigen.

(3)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor communicatie, dat is ingesteld bij artikel 22, lid 1, van Richtlijn 2002/21/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronischecommunicatienetwerken en -diensten (Kaderrichtlijn) (4),

1)

Artikel 8 wordt vervangen door:

„Artikel 8

Reservering van namen door landen en alfa-2-codes die voor landen staan

1.   De in de lijst in de bijlage bij deze verordening opgenomen namen worden uitsluitend door de in de lijst vermelde landen als domeinnaam op het tweede niveau rechtstreeks onder het .eu-TLD gereserveerd of geregistreerd.

2.   Alfa-2-codes die voor landen staan worden niet als domeinnaam op het tweede niveau rechtstreeks onder het .eu-TLD geregistreerd.”.

2)

In artikel 12, lid 1, wordt de eerste alinea vervangen door:

„De stapsgewijze registratie begint niet voordat aan het vereiste van artikel 6, eerste alinea, wordt voldaan.”.

3)

De bijlage bij de onderhavige verordening wordt toegevoegd.