—

gezien artikel 225 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

—

gezien artikel 5 van het Besluit van het Europees Parlement van 28 september 2005 houdende aanneming van het Statuut van de leden van het Europees Parlement (1),

—

gezien Richtlijn (EU) 2020/1828 van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2020 betreffende representatieve vorderingen ter bescherming van de collectieve belangen van consumenten en tot intrekking van Richtlijn 2009/22/EG (2),

—

gezien de aanbeveling van de Commissie van 11 juni 2013 over gemeenschappelijke beginselen voor mechanismen voor collectieve vorderingen tot staking en tot schadevergoeding in de lidstaten betreffende schendingen van aan het EU-recht ontleende rechten,

—

gezien de door de onderzoeksdienst van het Europees Parlement uitgevoerde studie getiteld “Responsible Private Funding of Litigation” van maart 2021,

—

gezien de artikelen 47 en 54 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie juridische zaken (A9-0218/2022),

A.

overwegende dat de lidstaten de primaire verantwoordelijkheid hebben om gepaste rechtsbijstand beschikbaar te stellen aan personen die over onvoldoende middelen beschikken, teneinde te waarborgen dat iedereen toegang heeft tot de rechter, overeenkomstig artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie; overwegende dat publieke rechtsbijstand en openbare rechtsvervolging de voornaamste mechanismen zijn en moeten blijven om het grondrecht op een doeltreffende voorziening in rechte en een onpartijdig gerecht te waarborgen;

B.

overwegende dat commerciële procesfinanciering door derden (third-party litigation funding — TPLF) een praktijk is die steeds vaker wordt toegepast, waarbij particuliere investeerders (“procesfinanciers”) die geen partij zijn bij een geschil, uit winstoogmerk in gerechtelijke procedures investeren en de juridische en andere kosten daarvan voor hun rekening nemen in ruil voor een deel van de uiteindelijke schadevergoeding; overwegende dat collectieve vorderingen slechts een van de verschillende soorten rechtszaken zijn waarbij momenteel gebruik wordt gemaakt van TPLF, naast onder meer arbitrage, insolventieprocedures, terugvordering van investeringen en antitrustvorderingen;

C.

overwegende dat TPLF, indien zij naar behoren zou worden gereguleerd, vaker gebruikt zou kunnen worden als instrument om de toegang tot de rechter te ondersteunen, met name in landen waar de proceskosten zeer hoog zijn of voor vrouwen en gemarginaliseerde groepen die met aanvullende financieringsbelemmeringen kampen; overwegende dat TPLF tevens steeds meer zou kunnen helpen ervoor te zorgen dat zaken van algemeen belang voor de rechter worden gebracht en de aanzienlijke economische onevenwichtigheden tussen ondernemingen en mensen die trachten verhaal te halen, zou kunnen helpen verminderen, en daarmee een passende verantwoordingsplicht voor ondernemingen zou waarborgen;

D.

overwegende dat het Brits Instituut voor internationaal en vergelijkend recht (British Institute of International and Comparative Law — BIICL) in zijn verslag getiteld “State of Collective Redress in the EU in the context of the Commission Recommendation” benadrukt dat procesfinanciering door derden in sommige lidstaten een essentiële factor is geworden bij de verwezenlijking van collectieve vorderingen (3); overwegende dat in het verslag van de Commissie over de tenuitvoerlegging van de niet-bindende aanbevelingen van 2013 over collectieve vorderingen (COM(2018)0040) wordt benadrukt dat TPLF een belangrijk aspect van collectieve vorderingen is met een belangrijke grensoverschrijdende dimensie (4);

E.

overwegende dat bij gerechtelijke procedures betrokken procesfinanciers in hun eigen economisch belang kunnen handelen, en niet in het belang van de eisers; overwegende dat zij kunnen proberen de rechtszaak te sturen en een uitspraak kunnen verlangen die hen het meeste oplevert, op de kortst mogelijk termijn (5); overwegende dat het van cruciaal belang is een toereikende schadevergoeding voor slachtoffers te waarborgen;

F.

overwegende dat TPLF in Europa vrijwel onbestaand is, maar niettemin een snelgroeiend verschijnsel is op het gebied van investeringsarbitrage, waardoor het aantal vorderingen van particuliere investeerders tegen staten, alsmede de omvang daarvan, is verveelvoudigd;

G.

overwegende dat procesfinanciers volgens de beschikbare gegevens in bepaalde lidstaten een onevenredig deel van de opbrengst kunnen eisen dat groter is dan het rendement dat gebruikelijk is bij andere soorten investeringen; overwegende dat de door procesfinanciers gevorderde bedragen in de Unie normaliter variëren van 20 % tot 50 % van de toegekende schadevergoeding (6), maar dat het rendement op investeringen buiten de Unie in sommige gevallen kan oplopen tot 300 %; overwegende dat er voorschriften moeten worden vastgesteld om ervoor te zorgen dat de kosten die aan procesfinanciers worden betaald in verhouding staan tot de toegekende schadevergoeding en dat de vergoeding eerst aan de eisers wordt uitbetaald voordat de procesfinancier wordt betaald;

H.

overwegende dat TPLF niet de enige manier is om de toegang tot de rechter te vergemakkelijken en dat er andere instrumenten, zoals rechtsbijstand of een rechtskostenverzekering, bestaan die de toegang kunnen vergemakkelijken, alsmede buitengerechtelijke rechtsmiddelen voor het halen van verhaal, zoals bemiddeling, alternatieve en onlinegeschillenbeslechting, ombudsmannen en klachtenmechanismen van ondernemingen; overwegende dat deze alternatieven een snellere en gepastere vergoeding voor eisers kunnen voortbrengen, maar niet noodzakelijkerwijs altijd doeltreffend genoeg zijn om adequaat verhaal te halen; overwegende dat eisers altijd de mogelijkheid moeten krijgen om rechtstreeks beroep in te stellen;

I.

overwegende dat TPLF gangbaar is in Australië, de Verenigde Staten, Canada, het Verenigd Koninkrijk en Nederland, en door sommigen wordt beschouwd als belangrijke factor voor de waarborging van toegang tot de rechter (7), maar dat er evenwel bezorgdheid bestaat over misbruik in bepaalde rechtsgebieden; overwegende dat uit empirische gegevens (8) blijkt dat procesfinanciers meestal zaken kiezen die het meeste kunnen opleveren en niet investeren in zaken die zij te riskant of niet rendabel genoeg vinden;

J.

overwegende dat bekend is dat er in de Unie ten minste 45 procesfinanciers actief zijn, maar dat moeilijk te achterhalen is hoeveel procesfinanciers er in totaal zijn; overwegende dat TPLF in de meeste lidstaten tot dusver slechts in beperkte mate wordt toegepast, maar in de komende jaren naar verwachting een steeds grotere rol zal gaan spelen; overwegende dat de praktijk in de Unie echter nog grotendeels ongereguleerd is, ondanks het feit dat zij niet alleen voordelen, maar ook wezenlijke risico’s voor de rechtspleging met zich mee kan brengen die moeten worden aangepakt;

K.

overwegende dat er vanwege het huidige gebrek aan regelgeving een risico bestaat dat procesfinanciers op niet-transparante wijze te werk te gaan, als gevolg waarvan het kan voorkomen dat rechtbanken vergoedingen aan eisers toekennen zonder te beseffen dat een deel van de vergoeding, dat soms niet in verhouding staat tot de vergoeding, vervolgens naar procesfinanciers zal gaan, ten koste van de eisers; overwegende dat dit gebrek aan transparantie zou kunnen betekenen dat zelfs de potentiële begunstigden weinig of geen inzicht hebben in de verdeling van de vergoedingen of de financieringsovereenkomsten, met name indien er sprake is van een “opt out”-mechanisme binnen het systeem voor collectieve vorderingen; overwegende dat het gebrek aan gemeenschappelijke minimumnormen op EU-niveau kan leiden tot versnippering en onevenwichtigheden in de regelgeving op het gebied van procesfinanciering;

L.

overwegende dat in Richtlijn (EU) 2020/1828 mogelijkheden worden vastgesteld en waarborgen worden neergelegd met betrekking tot procesfinanciering, die niettemin beperkt blijven tot binnen het toepassingsgebied van de richtlijn namens consumenten ingestelde representatieve vorderingen, waardoor andere soorten vorderingen, zoals zakelijke vorderingen en vorderingen betreffende mensenrechten, en andere categorieën eisers, zoals mensenrechtenorganisaties of werknemers, niet gereguleerd worden; overwegende dat er voor alle soorten vorderingen doeltreffende maatregelen en waarborgen zouden moeten gelden;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

—

gezien de mededeling van de Commissie van 16 juli 2021 getiteld “Nieuwe EU-bosstrategie voor 2030” (COM(2021)0572),

—

gezien zijn resolutie van 8 oktober 2020 over de Europese bosbouwstrategie — de weg vooruit (1),

—

gezien zijn resolutie van 28 april 2015 over “Een nieuwe EU-bosstrategie ten bate van de bossen en de houtsector” (2),

—

gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), en met name artikel 4,

—

gezien de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling en de doelstellingen inzake duurzame ontwikkeling van de Verenigde Naties,

—

gezien de overeenkomst die op de 21e Conferentie van de Partijen bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (COP21) op 12 december 2015 in Parijs is gesloten (de Overeenkomst van Parijs),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 11 december 2019 over de Europese Green Deal (COM(2019)0640) en de daaruit voortvloeiende politieke beleidslijnen van Commissievoorzitter Ursula von der Leyen en de Commissie,

—

gezien Verordening (EU) 2021/1119 van het Europees Parlement en de Raad van 30 juni 2021 tot vaststelling van een kader voor de verwezenlijking van klimaatneutraliteit, en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 401/2009 en Verordening (EU) 2018/1999 (“Europese klimaatwet”) (3),

—

gezien Verordening (EU) 2018/841 van het Europees Parlement en de Raad van 30 mei 2018 inzake de opname van broeikasgasemissies en -verwijderingen door landgebruik, verandering in landgebruik en bosbouw in het klimaat- en energiekader 2030, en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 525/2013 en Besluit nr. 529/2013/EU (4),

—

gezien Richtlijn (EU) 2018/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 ter bevordering van het gebruik van energie uit hernieuwbare bronnen (richtlijn hernieuwbare energie) (5),

—

gezien Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (habitatrichtlijn) (6),

—

gezien Gedelegeerde Verordening (EU) 2021/268 van de Commissie van 28 oktober 2020 tot wijziging van bijlage IV bij Verordening (EU) 2018/841 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de referentieniveaus voor bossen die door de lidstaten moeten worden toegepast voor de periode van 2021 tot en met 2025 (7),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 20 mei 2020 getiteld “EU-biodiversiteitsstrategie voor 2030 — De natuur terug in ons leven brengen” (COM(2020)0380),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 10 maart 2020 getiteld “Een nieuwe industriestrategie voor Europa” (COM(2020)0102),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 30 juni 2021 getiteld “Een langetermijnvisie voor de plattelandsgebieden van de EU — Naar sterkere, verbonden, veerkrachtige en welvarende plattelandsgebieden in 2040” (COM(2021)0345),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 14 oktober 2020 getiteld “Een renovatiegolf voor Europa — groenere gebouwen, meer banen, hogere levenskwaliteit” (COM(2020)0662),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 11 oktober 2018 getiteld “Een duurzame bio-economie voor Europa: versterking van de verbinding tussen economie, samenleving en milieu” (COM(2018)0673),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 23 maart 2022 getiteld “De voedselzekerheid waarborgen en de veerkracht van voedselsystemen versterken” (COM(2022)0133),

—

gezien het Nieuw Europees Bauhaus-initiatief,

—

gezien de ontwerpverordening van de Commissie waarbij bepaalde categorieën steun in de landbouw- en de bosbouwsector en in plattelandsgebieden op grond van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie met de interne markt verenigbaar worden verklaard en tot intrekking van Verordening (EU) nr. 702/2014 van de Commissie (8),

—

gezien de conclusies van de Raad van 5 november 2021 over de nieuwe EU-bosstrategie voor 2030,

—

gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 8 december 2021 over de mededeling van de Commissie getiteld “Nieuwe EU-bosstrategie voor 2030” (9),

—

gezien het advies van het Europees Comité van de Regio’s van 28 april 2022 over de mededeling van de Commissie getiteld “Nieuwe EU-bosstrategie voor 2030”,

—

gezien de verantwoordelijkheden van de lidstaten uit hoofde van het VN-Verdrag ter bestrijding van woestijnvorming,

—

gezien het verslag van de Europese Rekenkamer van 2021 getiteld “Speciaal verslag nr. 21/2021: EU-financiering voor biodiversiteit en klimaatverandering in de bossen van de EU: positieve, maar beperkte resultaten”,

—

gezien de publicatie van de Commissie van 2018 getiteld “Richtsnoeren inzake de cascadering van biomassa, met voorbeelden van goede praktijken inzake houtachtige biomassa”,

—

gezien het verslag van het Gemeenschappelijk Centrum voor onderzoek van de Commissie van 2020 getiteld “Mapping and Assessment of Ecosystems and their Services: An EU ecosystem assessment” (Ecosystemen en hun diensten in kaart brengen en beoordelen: een EU-ecosysteembeoordeling),

—

gezien het verslag van het Europees Milieuagentschap van 2020 getiteld “State of nature in the EU — Results from reporting under the nature directives 2013-2018” (De toestand van de natuur in de EU — Resultaten van de rapportering in het kader van de natuurrichtlijnen 2013-2018),

—

gezien het verslag van Forest Europe van 2020 getiteld “State of Europe’s Forests 2020” (Toestand van de bossen in Europa in 2020),

—

gezien het mondiaal evaluatieverslag over biodiversiteit en ecosysteemdiensten van het intergouvernementeel platform voor biodiversiteit en ecosysteemdiensten (IPBES),

—

gezien de Verklaring van Kunming getiteld “Ecological Civilization: Building a Shared Future for All Life on Earth” (Ecologische civilisatie: werken aan een gezamenlijke toekomst voor al het leven op aarde),

—

gezien het rapport van werkgroep II van de Intergouvernementele Werkgroep inzake klimaatverandering (IPCC) getiteld “Climate Change 2022: Impacts, Adaptation and Vulnerability” (Klimaatverandering 2022: gevolgen, aanpassing en zwakke plekken),

—

gezien het speciaal rapport van de IPCC over klimaatverandering, woestijnvorming, bodemdegradatie, duurzaam landbeheer, voedselzekerheid en broeikasgasstromen in terrestrische ecosystemen,

—

gezien het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 17 april 2018 in zaak C-441/17, Commissie/Polen (10),

—

gezien de projecten en praktijken om informatie inzake bossen in Europa te coördineren (het European National Forest Inventory Network (ENFIN), het FutMon-project, het Diabolo-project, de European Atlas of Forest Tree Species en het MAES-programma om ecosystemen en hun diensten in kaart te brengen en te beoordelen),

—

gezien het verslag van de door het IPBES en de IPCC gezamenlijk georganiseerde workshop over biodiversiteit en klimaatverandering van 10 juni 2021,

—

gezien artikel 54 van zijn Reglement,

—

gezien de adviezen van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid en de Commissie ontwikkelingssamenwerking,

—

gezien het verslag van de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling (A9-0225/2022),

A.

overwegende dat de EU de bindende streefdoelen heeft vastgesteld om tegen 2030 de uitstoot van broeikasgassen met ten minste 55 % te verminderen en uiterlijk in 2050 klimaatneutraliteit te bereiken (11); overwegende dat de EU een verbintenis is aangegaan met betrekking tot de verwezenlijking van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) van de VN, met inbegrip van SDG 15 om terrestrische ecosystemen te beschermen en te herstellen en het duurzame gebruik ervan te bevorderen, bossen duurzaam te beheren, woestijnvorming tegen te gaan, bodemdegradatie te stoppen en ongedaan te maken en biodiversiteitsverlies een halt toe te roepen, alsook met betrekking tot de uitvoering van de Overeenkomst van Parijs en het nakomen van de toezeggingen die tijdens de VN-klimaatconferentie van 2021 (COP26) zijn gedaan; overwegende dat bossen en bosgebaseerde bedrijfstakken en diensten, evenals eigenaren en werknemers, een belangrijke en onvervangbare rol zullen spelen bij de verwezenlijking van de SDG’s en de streefdoelen van de Overeenkomst van Parijs, en dat bosecosystemen en hun koolstofreservoirs van essentieel belang zijn voor klimaatmitigatie en -adaptatie, aangezien zij ongeveer 10 % van de broeikasgasemissies in Europa opnemen en opslaan (12) en belangrijke dragers van biodiversiteit zijn;

B.

overwegende dat in artikel 4 VWEU is voorzien in gedeelde bevoegdheden en verantwoordelijkheid met betrekking tot bossen, met name in het kader van het milieubeleid van de EU, maar dat er geen sprake is van een gemeenschappelijk EU-bosbeleid, waardoor bosbeleid een bevoegdheid van de lidstaten blijft; overwegende dat de bossen in de EU een grote diversiteit kennen wat betreft biogeografie, structuur, omvang, biodiversiteit, eigendomspatronen en bestaand beleid, en dat het daarom bij de ontwikkeling en uitvoering van de nieuwe EU-bosstrategie (“de strategie”) en de desbetreffende EU-wetgeving noodzakelijk is, wanneer beleidsmaatregelen inzake milieu, klimaat en andere relevante kwesties betrekking hebben op bossen, de beginselen inzake subsidiariteit en evenredigheid naar behoren toe te passen; overwegende dat specificaties met betrekking tot bosbeheer op nationaal en regionaal niveau moeten worden aangepast aan de hand van een bottom-upbenadering; overwegende dat verdere coördinatie op EU-niveau noodzakelijk is om de doelstellingen van de Europese Green Deal beter te kunnen verwezenlijken en om potentiële emissiereducties en de grenzen van het bosgebruik nauwkeuriger te kunnen berekenen, gezien de belangrijke rol die bossen spelen bij de verwezenlijking van de Europese klimaatdoelstellingen;

C.

overwegende dat het beginsel van de Europese Green Deal als horizontale benadering om de klimaat- en milieu-uitdagingen aan te pakken, waarbij wordt gewaarborgd dat de natuur en de biodiversiteit naar behoren kunnen worden beschermd op een manier die duurzame groei en banen creëert in een hulpbronnenefficiënte, koolstofneutrale en volledig circulaire en concurrerende economie die de grenzen van de planeet eerbiedigt, als leidraad moet dienen bij de uitvoering van de strategie wat betreft het afwegen van compromissen, het creëren van synergieën en het vinden van het juiste evenwicht tussen de vele functies van bossen, waaronder de sociaal-economische, de milieu- en de klimaatfunctie; overwegende dat een “ecosysteem” een fysieke omgeving is die bestaat uit levende en niet-levende componenten die in wisselwerking met elkaar staan; overwegende dat ecosystemen vanuit deze wisselwerking een hele reeks voordelen aan mensen en de economie bieden die “ecosysteemdiensten” worden genoemd; overwegende dat klimaatverandering en het verlies aan biodiversiteit en de bijbehorende ecosysteemdiensten een systemische bedreiging voor de samenleving vormen; overwegende dat bossen een brede waaier aan ecosysteemdiensten verlenen, onder meer door te voorzien in hout- en andere producten, voedsel, koolstofvastlegging, een beschermde omgeving voor biodiversiteit, schone lucht en schoon water, voordelen voor het plaatselijke klimaat en bescherming tegen natuurlijke gevaren zoals lawines, overstromingen, droogte en vallende stenen, en daarnaast ook recreatieve, culturele en historische waarde bieden; overwegende dat duurzaam bosbeheer tot doel heeft een evenwichtige verlening van de diverse ecosysteemdiensten te waarborgen en de inspanningen op het gebied van klimaatmitigatie en -adaptatie te ondersteunen;

D.

overwegende dat producten op basis van hout bijdragen tot klimaatmitigatie door koolstofopslag en door een alternatief te bieden voor producten met een grote koolstofvoetafdruk, waaronder bouw- en verpakkingsmaterialen, textiel, chemische stoffen en brandstoffen; overwegende dat producten op basis van hout hernieuwbaar en in grote mate recycleerbaar zijn en daardoor een enorm potentieel bieden om een circulaire bio-economie tot stand te helpen brengen; overwegende dat de bosbouwsector en de bosgebaseerde bedrijfstakken daarom een sleutelrol spelen in een groene economie;

E.

overwegende dat in het kader van het “Fit for 55”-pakket en het streefdoel om het klimaatbeleid in overeenstemming te brengen met de Overeenkomst van Parijs wordt gewerkt aan een herziening van de richtlijn hernieuwbare energie en de verordening inzake de opname van broeikasgasemissies door landgebruik, verandering in landgebruik en bosbouw (13); overwegende dat de Commissie een verordening inzake ontbossingsvrije producten heeft voorgesteld; overwegende dat deze initiatieven in het licht van het Europese concept van multifunctionele bossen moeten stroken met de politieke doelstellingen op hoog niveau van de Green Deal, het actieplan voor de bio-economie, de strategie voor een circulaire economie, de bosstrategie, de biodiversiteitsstrategie en de langetermijnvisie voor de plattelandsgebieden;

F.

overwegende dat bosbezit in Europa divers van aard is wat omvang en eigendomsstructuur betreft, met een grote verscheidenheid aan beheermodellen tot gevolg; overwegende dat ongeveer 60 % van de bossen in de EU eigendom is van 16 miljoen particuliere boseigenaren (14), waarbij het voor een aanzienlijk deel om klein grondbezit gaat (15), en dat ongeveer 40 % van de bossen in de EU in een of andere vorm in openbare handen is; overwegende dat een klein aantal boseigenaren een aanzienlijk deel van het totale bosareaal bezit en dat sommigen onder hen eigenaar zijn van de belangrijkste houtverwerkende bedrijven in de EU; overwegende dat het voor het bereiken van de doelstellingen van de strategie, waaronder de levering van klimaat- en andere ecosysteemdiensten, van essentieel belang zal zijn deze eigenaren inspraak te geven, te ondersteunen en aan te moedigen voordat aan bestraffing wordt gedacht, door middel van een alomvattend beleids- en wetgevingskader dat rechtszekerheid biedt en gebaseerd is op de erkenning van hun eigendomsrechten, hun ervaring als beheerders, het belang van de inkomsten uit bosbeheer en specifieke uitdagingen; overwegende dat het in dit opzicht belangrijk is ervoor te zorgen dat dit kader duidelijk en transparant is en dat het voor geen van de betrokken actoren buitensporige administratieve lasten met zich meebrengt;

G.

overwegende dat de EU ongeveer 5 % van het totale bosareaal in de wereld herbergt en dat bossen 43 % van het landoppervlak van de EU beslaan — een iets hoger percentage dan het landoppervlak dat voor landbouw wordt gebruikt — en 80 % van de terrestrische biodiversiteit in de EU herbergen (16); overwegende dat volgens het verslag van het Europees Milieuagentschap getiteld “The European environment — state and outlook 2020: knowledge for transition to a sustainable Europe” (17) de biodiversiteit in Europa drastisch is afgenomen; overwegende dat bijna 23 % van de Europese bossen te vinden is in Natura 2000-gebieden en dat dit aandeel in sommige lidstaten meer dan 50 % bedraagt; overwegende dat bijna de helft van de natuurlijke habitats in Natura 2000-gebieden bossen zijn;

H.

overwegende dat de meest recente gegevens die in het kader van artikel 17 van de habitatrichtlijn zijn verzameld, aangeven dat uit de staat van habitatparameters blijkt dat slechts 49 % van de boshabitats in goede staat verkeert (18), terwijl de staat van 29,6 % van de habitats onbekend is en bij 21,1 % slecht is en moet worden verbeterd; overwegende dat een loutere toespitsing op geaggregeerde gegevens mogelijk ontoereikend is om essentiële informatie over de meest urgente problemen te inventariseren en aan de orde te stellen, en dat het daarom noodzakelijk is een beroep te doen op meer specifieke indicatoren om zicht te krijgen op trends met betrekking tot de toestand en de factoren van druk en ervoor te zorgen dat ontbrekende gegevens in de toekomst beschikbaar zijn; overwegende dat op basis van deze indicatoren geen algemeen negatief oordeel over de staat van de bossen in de EU wordt geveld, maar dat er zowel positieve als negatieve trends te zien zijn (19) die om een genuanceerde respons per geval vragen; overwegende dat bossen steeds kwetsbaarder worden voor de gevolgen van klimaatverandering, met name door de toename van het aantal bosbranden; overwegende dat het op grote schaal kwantificeren van de effecten die dergelijke verstoringen hebben op de veerkracht en productiviteit van bossen nog steeds een grote uitdaging vormt;

I.

overwegende dat een beter inzicht in potentiële door het klimaat veroorzaakte natuurlijke verstoringen in Europese bossen verder richting moet geven aan het bosbeheer en moet dienen als input voor aanpassingsmaatregelen om deze kwetsbaarheden aan te pakken;

J.

overwegende dat het verzamelen en bijhouden van transparante en betrouwbare gegevens van hoge kwaliteit, de uitwisseling van kennis en beste praktijken, en adequaat gefinancierd en goed gecoördineerd onderzoek van cruciaal belang zijn om de uitdagingen aan te pakken en kansen te creëren, alsook om de vele functies van bossen tot hun recht te laten komen, met inbegrip van de diverse voordelen van de producten van bosgebaseerde bedrijfstakken, in een steeds complexere omgeving; overwegende dat de informatie over bossen die op EU-niveau beschikbaar is onvolledig en van wisselende kwaliteit is, hetgeen de onderlinge afstemming van het beheer en de instandhouding van bossen door de EU en de lidstaten belemmert; overwegende dat er met name een betere monitoring moet komen van de toestand van bosecosystemen, alsook van de gevolgen van bosbouwmaatregelen voor de biodiversiteit en het klimaat;

K.

overwegende dat de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) op internationaal niveau het belangrijkste forum is voor de ontwikkeling van internationaal erkende definities met betrekking tot bossen en bosbouw; overwegende dat de FAO gegevens inzake bossen en bosbouw verzamelt en verstrekt; overwegende dat de Commissie en de lidstaten een bijdrage leveren aan de werkzaamheden van de FAO;

L.

overwegende dat de verlening van de diverse bosecosysteemdiensten via de bosbouwsector en de bosgebaseerde bedrijfstakken een belangrijke inkomens- en werkgelegenheidspijler vormt, met name op het platteland, maar ook in stedelijke gebieden door downstreamgebruik van deze diensten; overwegende dat bij de uitvoering van de strategie naar behoren rekening moet worden gehouden met de ontwikkeling van inkomen en werkgelegenheid, maar ook met de aantrekkelijkheid van de werkgelegenheid in de sector door middel van kwaliteitsvolle banen, sociale bescherming, normen inzake gezondheid en veiligheid, de voortdurende ontwikkeling van vaardighedenpartnerschappen met belanghebbenden en passende opleidingsmogelijkheden voor leidinggevenden en werknemers; overwegende dat de werkgelegenheid in de Europese bosbouw tussen 2000 en 2015 met een derde is gedaald — hoofdzakelijk vanwege de toegenomen mechanisatie in de hout- en papierindustrie (20); overwegende dat een beter ontwerp van bosbouwmachines de bescherming van werknemers ten goede kan komen en de impact op bodem en water kan verminderen; overwegende dat houtkap en de houtsector tot de gevaarlijkste industriesectoren behoren en gekenmerkt worden door een groot aantal arbeidsongevallen, beroepsziekten en gevallen van vroegtijdige pensionering;

M.

overwegende dat het areaal en het biomassavolume van Europese bossen toenemen (21), in tegenstelling tot de verontrustende ontbossingstrends wereldwijd; overwegende dat de EU een belangrijke rol kan spelen bij het aanpakken van wereldwijde ontbossing, hetgeen wordt benadrukt door het voorstel van de Commissie voor een verordening inzake ontbossingsvrije producten; overwegende dat, naast het reguleren van de invoer, een Europese bosstrategie die de beste praktijken voor economisch levensvatbaar, duurzaam bosbeheer onder de aandacht brengt, een bijdrage kan leveren aan een verbetering van het bosbeheer wereldwijd;

N.

overwegende dat er momenteel wereldwijde vrijwillige certificeringsregelingen voor duurzaam bosbeheer bestaan; overwegende dat certificeringsregelingen een essentieel instrument zijn om te voldoen aan de zorgvuldigheidsvereisten (22) van de EU-houtverordening (23);

O.

overwegende dat het proces van duurzaam bosbeheer in Europa ervoor moet zorgen dat het juiste evenwicht wordt bereikt tussen de drie pijlers van duurzaamheid, namelijk milieubescherming, sociale ontwikkeling en economische ontwikkeling;

P.

overwegende dat criteria en indicatoren om duurzaam bosbeheer te definiëren die vaak worden gebruikt in de EU gebaseerd zijn op pan-Europese samenwerking in het kader van het Forest Europe-proces waarbij alle lidstaten en de Commissie ondertekenende partij zijn; overwegende dat in het kader van het lopende werkprogramma van Forest Europe een herbeoordeling van de definitie van duurzaam bosbeheer wordt verricht; overwegende dat Forest Europe informatie verzamelt en verstrekt over de toestand en trends in verband met bossen en bosbouw op basis van de criteria voor duurzaam bosbeheer; overwegende dat het noodzakelijk is ervoor te zorgen dat indicatoren en drempelwaarden empirisch onderbouwd zijn en dat in dit verband nauw met de lidstaten moet worden samengewerkt; overwegende dat met nieuwe transparante indicatoren en drempelwaarden de duurzaamheid van de sector zou kunnen worden verbeterd, gezien het belang van de sector wat milieu-, economische en sociale waarden betreft; overwegende dat het kader voor duurzaam bosbeheer duidelijk moet worden omschreven, met name wat betreft de criteria, indicatoren en drempelwaarden met betrekking tot de gezondheid van ecosystemen, biodiversiteit en klimaatverandering, zodat het een gedetailleerder en nuttiger screeninginstrument kan worden om de verschillende beheerbenaderingen, de impact ervan en de algemene toestand en instandhouding van de Europese bossen te bepalen en te vergelijken; overwegende dat duurzaam bosbeheer hand in hand moet gaan met de bevordering van de multifunctionele rol van bossen om ervoor te zorgen dat dit volledig wordt afgestemd op de diversiteit van bossen en de specifieke kenmerken van elke regio;

Q.

overwegende dat agrobosbouw, gedefinieerd als grondgebruikstelsels waarbij de teelt van bomen wordt gecombineerd met landbouw op hetzelfde perceel, bestaat uit een reeks landbeheersystemen die de algehele productiviteit kunnen vergroten, meer biomassa kunnen opleveren, de bodem in stand kunnen houden en kunnen herstellen, woestijnvorming kunnen tegengaan en een aantal waardevolle ecosysteemdiensten kunnen verstrekken; overwegende dat er in de EU twee belangrijke soorten agrobosbouw bestaan: silvopastorale agrobosbouw (grazende dieren of de productie van diervoeder onder bomen) en silviculturele agrobosbouw (gewasteelt onder bomen, met tussenruimte voor tractoren); overwegende dat de bestaande agrobosbouwsystemen in de EU voor het grootste deel silvopastorale systemen zijn en dat de opschaling van agrobosbouw meerdere voordelen kan opleveren in het licht van de druk op het milieu;

R.

overwegende dat de EU-biodiversiteitsstrategie voor 2030 het streven inhoudt om “alle resterende oerbossen in de EU te identificeren, in kaart te brengen, te monitoren en strikt te beschermen”; overwegende dat de bescherming van bossen, met inbegrip van alle resterende primaire en oerbossen in de EU, van cruciaal belang is voor het behoud van de biodiversiteit en het beperken van de klimaatverandering; overwegende dat uit een verslag van het Gemeenschappelijk Centrum voor onderzoek van 2021 (24) blijkt dat er van de primaire en oude bossen van Europa slechts 4,9 miljoen hectare overblijft, wat neerkomt op amper 3 % van het totale bosareaal van de Unie en 1,2 % van de landmassa van de Unie; overwegende dat primaire en oerbossen een essentiële rol spelen bij het behoud van de biodiversiteit; overwegende dat zij vaak een zeer grote biodiversiteit kennen in vergelijking met andere bossen in hetzelfde ecologische gebied, rijk zijn aan soorten en speciale flora en fauna herbergen; overwegende dat primaire en oerbossen ook een breed scala aan andere kritieke ecosysteemdiensten verlenen; overwegende dat er pas sprake kan zijn van een goed ontwerp en een behoorlijke uitvoering en monitoring van het beleid als er een operationele definitie van primaire en oerbossen voorhanden is;

S.

overwegende dat Integrate Network een platform is van vertegenwoordigers van verschillende Europese landen, opgezet door een aantal regeringen van de lidstaten en ondersteund door het Permanent Comité voor de bosbouw van de Commissie, dat wetenschappelijk advies verstrekt en tot op heden heeft gefunctioneerd als een belangrijke motor voor het in kaart brengen van manieren om natuurbehoud te integreren in duurzaam bosbeheer; overwegende dat het platform met zijn werkzaamheden een belangrijke rol heeft gespeeld bij de uitwisseling van ervaringen en beste praktijken;

T.

overwegende dat in het kader van het door Horizon 2020 gefinancierde Alterfor-project is gekeken naar het potentieel om de momenteel gebruikte bosbeheermethoden te optimaliseren en alternatieve bosbeheermodellen zijn voorgesteld, waarbij voor elk alternatief de kansen en uitdagingen werden vermeld;

U.

overwegende dat in het kader van het door Horizon 2020 gefinancierde Sincere-project nieuwe beleidsmaatregelen en nieuwe bedrijfsmodellen zijn ontwikkeld door een bundeling van de kennis en deskundigheid uit de praktijk, de wetenschap en het beleid in heel Europa en daarbuiten, met als doel nieuwe mogelijkheden te onderzoeken om bosecosysteemdiensten te versterken op manieren die zowel voordelen bieden voor boseigenaren als inspelen op de brede maatschappelijke behoeften;

V.

overwegende dat de oorlog in Oekraïne grote gevolgen zal hebben voor de invoer van hout, met name berkenhout, waarvan Rusland 80 % van de wereldwijde productie voor zijn rekening neemt, alsook voor de Europese houtverwerkende industrie en de uitvoer van verwerkte producten; overwegende dat de legitieme sancties die aan Rusland zijn opgelegd vragen doen rijzen over de afhankelijkheid van de EU van houtinvoer uit Rusland; overwegende dat de EU ongeveer 80 % van haar vraag naar hout intern betrekt en dat de invoer uit Rusland slechts zo’n 2 % van het totale verbruik vertegenwoordigt; overwegende dat Finland en Zweden de belangrijkste importeurs van onbewerkt rondhout uit Rusland zijn en gevolgen zullen ondervinden van handelsverboden (25);

W.

overwegende dat illegale houtkap, waaronder houtkap in beschermde gebieden zoals Natura 2000-gebieden, in een aantal lidstaten een aanhoudend en onopgelost probleem vormt;

X.

overwegende dat bossen essentieel zijn voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid en het welzijn van mensen, de transitie naar een fossielvrije economie stimuleren en een belangrijke rol spelen in het leven van lokale gemeenschappen, met name in plattelandsgebieden, waar zij een belangrijke bijdrage leveren aan lokale bestaansmiddelen;

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

—

gezien de artikelen 2 en 3 en artikel 5, lid 3, van het Verdrag betreffende de Europese Unie,

—

gezien de artikelen 165, 166 en 167 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien de artikelen 14, 15 en 32 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

—

gezien de Europese pijler van sociale rechten, en met name de beginselen 1, 3 en 4,

—

gezien zijn resolutie van 17 april 2020 over gecoördineerde EU-maatregelen om de COVID-19-pandemie en de gevolgen ervan te bestrijden (1),

—

gezien zijn resolutie van 8 oktober 2020 over de jongerengarantie (2),

—

gezien zijn resolutie van 10 februari 2021 over de gevolgen van COVID-19 voor jongeren en sport (3),

—

gezien zijn resolutie van 17 februari 2022 over de empowerment van Europese jongeren: werkgelegenheid en sociaal herstel na de pandemie (4),

—

gezien zijn resolutie van 20 mei 2021 over het recht van het Parlement op informatie over de lopende beoordeling van de nationale plannen voor herstel en veerkracht (5),

—

gezien het verslag van het Europees Jongerenevenement 2021 getiteld “Youth Ideas Report for the Conference on the Future of Europe” (Youth Ideas-verslag voor de Conferentie over de toekomst van Europa),

—

gezien Besluit (EU) 2021/2316 van het Europees Parlement en de Raad van 22 december 2021 over een Europees Jaar van de Jeugd (2022) (6),

—

gezien het voorstel voor een aanbeveling van de Raad van 10 december 2021 betreffende een Europese benadering van microcredentials voor een leven lang leren en inzetbaarheid op de arbeidsmarkt (COM(2021)0770) en het bijbehorende werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2021)0367),

—

gezien het door het directoraat-generaal Werkgelegenheid, Sociale Zaken en Inclusie gepubliceerde nieuwsartikel van 7 april 2020 getiteld “COVID-19: how can VET respond?” (COVID-19: hoe kunnen beroepsonderwijs en -opleiding hiermee omgaan?) (7),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 30 september 2020 getiteld “Actieplan Voor Digitaal Onderwijs 2021-2027 — Onderwijs en opleiding herbronnen voor het digitale tijdperk” (COM(2020)0624),

—

gezien de enquête in het kader van Erasmus+ en het Europees Solidariteitskorps over de gevolgen van COVID-19 voor leermobiliteit (8),

—

gezien de komende mededeling van de Commissie over langdurige zorg en onderwijs en opvang voor kinderen,

—

gezien de studie getiteld “Education and youth in post-COVID-19 Europe — crisis effects and policy recommendations” (Onderwijs en jongeren in Europa na COVID-19 — effecten van de crisis en aanbevelingen voor het beleid), die op 4 mei 2021 werd gepubliceerd door zijn directoraat-generaal Intern Beleid (9),

—

gezien de studie getiteld “Youth in Europe: Effects of COVID-19 on their economic and social situation” (Jongeren in Europa: effecten van COVID-19 op hun economische en sociale situatie), die op 24 september 2021 werd gepubliceerd door zijn directoraat-generaal Intern Beleid (10),

—

gezien de studie getiteld “Cultural and creative sectors in post-COVID-19 Europe — crisis effects and policy recommendations” (De culturele en creatieve sector in Europa na COVID-19 — effecten van de crisis en aanbevelingen voor het beleid), die op 18 februari 2021 werd gepubliceerd door zijn directoraat-generaal Intern Beleid (11),

—

gezien ad-hocverslag nr. 3/2021 van het Network of Experts on Social Aspects of Education and Training (Neset) getiteld “Distance learning from student perspective” (Afstandsonderwijs vanuit het perspectief van de student) (12),

—

gezien ad-hocverslag nr. 2/2021 van het Neset getiteld “The impact of COVID-19 on student learning outcomes across Europe: the challenges of distance education for all” (De impact van COVID-19 op de leerresultaten van studenten in heel Europa: de uitdagingen van afstandsonderwijs voor iedereen) (13),

—

gezien het analytisch verslag van het European Expert Network on Economics of Education (Eenee) en het Neset getiteld “The impact of COVID-19 on the education of disadvantaged children and the socio-economic consequences thereof” (De impact van COVID-19 op onderwijs voor kansarme kinderen en de sociaal-economische gevolgen daarvan) (14),

—

gezien het technisch verslag van het Gemeenschappelijk Centrum voor Onderzoek getiteld “The likely impact of COVID-19 on education: Reflections based on the existing literature and recent international datasets” (De te verwachten effecten van COVID-19 op onderwijs: bedenkingen op basis van de beschikbare literatuur en recente internationale datasets) (15),

—

gezien het verslag van het Europees Jeugdforum van 17 juni 2021 getiteld “Beyond Lockdown: the “pandemic scar” on young people” (Na de lockdown: het “litteken van de pandemie” bij jongeren) (16),

—

gezien het verslag van Unicef van 4 oktober 2021 getiteld “The State of the World’s Children 2021: On My Mind: promoting, protecting and caring for children’s mental health” (De toestand van kinderen in de wereld: In mijn gedachten: de geestelijke gezondheid van kinderen bevorderen, beschermen en verzorgen) (17),

—

gezien de beleidsnota van de OESO van 12 mei 2021 getiteld “Supporting young people’s mental health through the COVID-19 crisis” (De geestelijke gezondheid van jongeren ondersteunen tijdens de COVID-19-crisis) (18),

—

gezien de enquête van Young Minds van februari 2021 getiteld “Coronavirus: Impact on young people with mental health needs” (Coronavirus: impact op jongeren met behoeften op het gebied van geestelijke gezondheid) (19),

—

gezien het Horizon 2020-project getiteld “Prevention of child mental health problems in Southeastern Europe — Adapt, Optimise, Test, and Extend Parenting for Lifelong Health” (Preventie van geestelijke gezondheidsproblemen bij kinderen in het zuidoosten van Europa — Aanpassing, optimalisering, toetsing en uitbreiding van ouderschap voor levenslange gezondheid) (20),

—

gezien het verslag van de Mental Health Foundation Scotland van september 2020 getiteld “Impacts of lockdown on the mental health and well-being of children and young people” (Effecten van een lockdown op de geestelijke gezondheid en het welzijn van kinderen en jongeren) (21),

—

gezien het verslag van de Europese Stichting tot verbetering van de levens- en arbeidsomstandigheden (Eurofound) van 9 november 2021 getiteld “Gevolgen van COVID-19 voor jongeren in de EU” (22),

—

gezien de YouMoveEurope-campagne over het verzoekschrift van de International Youth Work Trainers Guild getiteld “Responding to the Impact of COVID-19 on International Youth Work Mobility” (Respons op de impact van COVID-19 op de internationale arbeidsmobiliteit van jongeren) (23),

—

gezien zijn resolutie van 23 november 2021 over het sportbeleid van de EU: beoordeling en mogelijke verdere stappen (24),

—

gezien het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind, en met name artikel 12,

—

gezien het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind van 20 november 1989, en met name artikel 30,

—

gezien Aanbeveling (EU) 2021/1004 van de Raad van 14 juni 2021 tot instelling van een Europese kindergarantie (25),

—

gezien zijn resolutie van 8 juli 2020 over de rechten van personen met een verstandelijke handicap en hun familie tijdens de COVID-19-crisis (26),

—

gezien de Europese jongerendoelstellingen, en met name de doelstellingen 5, 9 en 11,

—

gezien zijn resolutie van 17 september 2020 over het cultureel herstel van Europa (27),

—

gezien zijn resolutie van 22 oktober 2020 over de toekomst van het Europese onderwijs in de context van COVID-19 (28),

—

gezien zijn resolutie van 25 maart 2021 over de vormgeving van beleid inzake digitaal onderwijs (29),

—

gezien zijn resolutie van 20 oktober 2021 over de situatie van kunstenaars en het cultureel herstel in de EU (30),

—

gezien het OESO-project “Student Agency for 2030”,

—

gezien artikel 54 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie cultuur en onderwijs (A9-0216/2022),

A.

overwegende dat door de sluiting van het onderwijs en de opvang voor jonge kinderen, de scholen, universiteiten, ruimten voor jeugdzorg en jeugdwerk, buitenschoolse activiteiten, culturele ruimten en sportfaciliteiten kinderen en jongeren de kans is ontnomen om deel te nemen aan activiteiten die essentieel zijn voor hun algemene ontwikkeling, leervorderingen, hun intellectuele, lichamelijke, emotionele en geestelijke gezondheid en welzijn en hun sociale en professionele inclusie;

B.

overwegende dat kinderen en jongeren tot de kwetsbaarste groepen in onze samenleving behoren en tijdens een cruciale en essentiële periode van hun leven getroffen zijn door de sluitingen in verband met COVID-19; overwegende dat geestelijke gezondheid een van de voorwaarde is en de basis vormt voor een gezonde samenleving en democratie; overwegende dat de toegang tot geestelijke gezondheidszorg derhalve onlosmakelijk verbonden is met andere grondrechten;

C.

overwegende dat de annulering van onderwijs-, culturele, jeugd- en sportactiviteiten en -evenementen de digitale transitie zodanig heeft versterkt dat de dagelijkse routines en de manier waarop kinderen en jongeren met elkaar omgaan en communiceren, zonder sociaal of fysiek contact, abrupt zijn veranderd; overwegende dat de lichamelijke conditie van jongeren door de sluiting van scholen, ruimten voor cultuur en sportfaciliteiten waar dergelijke activiteiten en evenementen plaatsvinden zodanig is afgenomen dat momenteel slechts één op de vier elfjarigen voldoende lichaamsbeweging heeft; overwegende dat dit ertoe heeft geleid dat één op de drie kinderen overgewicht of obesitas heeft, waardoor de risicofactor voor invaliditeit en een hogere morbiditeit is toegenomen (31);

D.

overwegende dat het onderwijs tijdens de COVID-19-pandemie tot de meest emotioneel uitputtende sectoren behoorde (32) en dat uit onderzoek blijkt dat er een duidelijk verband bestaat tussen de geestelijke gezondheid van leerkrachten en die van leerlingen (33); overwegende dat afstandsonderwijs intrinsieke beperkingen heeft met betrekking tot labopractica en kunstvakken, beroepsopleidingen en lichamelijke opvoeding; overwegende dat afstandsonderwijs in veel gevallen pedagogisch ongeschikt is, met name voor jongere leerlingen, die een grotere behoefte hebben aan interpersoonlijk contact met de leerkracht, en vanwege het gebrek aan mogelijkheden voor leerkrachten om behoorlijk te worden opgeleid om digitale instrumenten doeltreffend te gebruiken op school; overwegende dat in de meeste gevallen bij afstandsonderwijs geen rekening is gehouden met de behoeften van lerenden die in een regionale of minderheidstaal onderwijs volgen; overwegende dat deze benadering als discriminerend kan worden beschouwd en bij deze lerenden tot onrust, angst en een gevoel van onveiligheid kan leiden;

E.

overwegende dat veel leerlingen, die geen vast dagschema en vertrouwenwekkende routine meer hadden en in sommige lidstaten lange tijd niet meer naar school zijn gegaan, zich momenteel, nu de scholen weer open zijn, onverschillig lijken op te stellen, niet geïnteresseerd lijken in het schoolleven en moeite lijken te hebben om hun ritme, concentratie en gevoel van betrokkenheid weer te vinden en de doelstellingen van de schoolgemeenschap mee na te streven;

F.

overwegende dat de sluiting van cultuurcentra — die het eerst gesloten werden en het laatst weer mochten opengaan — jonge cultuurmakers en met name jonge uitvoerend kunstenaars de kans heeft ontnomen om in het essentiële beginstadium hun loopbaan te starten en uit te bouwen;

G.

overwegende dat de sportfaciliteiten voor breedtesport zwaar werden getroffen door de negatieve gevolgen van de pandemie en dat vele daarvan lange tijd volledig werden gesloten; overwegende dat professionele sportclubs, met name op lokaal en regionaal niveau, naar verwachting nog steeds ernstige moeilijkheden zullen ondervinden bij hun financieel herstel op lange termijn; overwegende dat het definitieve verlies van breedtesport rechtstreekse gevolgen zou hebben voor jonge sporters, zowel voor hun sociale ontwikkeling als voor hun eventuele toekomstige professionele loopbaan in de sport;

H.

overwegende dat de algemene toestand van de geestelijke gezondheid en het welzijn van jongeren tijdens de pandemie aanzienlijk is verslechterd, dat problemen die verband houden met geestelijke gezondheid in verschillende lidstaten zijn verdubbeld ten opzichte van het niveau van voor de crisis (34) en dat deskundigen als gevolg hiervan zijn gaan spreken van “de stille pandemie” of “het litteken van de pandemie”; overwegende dat de pandemie het gebrek aan steun voor jongeren met geestelijke gezondheidsproblemen aan het licht heeft gebracht; overwegende dat gemarginaliseerde groepen, zoals de lhbtiq+-gemeenschap, raciale en etnische minderheden of jongeren met specifieke behoeften, meer risico lopen een psychische aandoening te ontwikkelen; overwegende dat de werkelijke gevolgen van geestelijke gezondheidsproblemen voor jongeren vaak moeilijk vast te stellen zijn en tot op heden nog niet volledig zichtbaar zijn;

I.

overwegende dat de buitensporige druk op lerenden om te presteren, zelfs van jongs af aan, de geestelijke gezondheid en het welzijn van lerenden extra onder druk heeft gezet; overwegende dat er in onze samenlevingen een sterk stigma rust op geestelijke gezondheidsproblemen, waardoor jongeren met geestelijke gezondheidsproblemen ook worden blootgesteld aan vooroordelen, sociaal isolement, verbaal misbruik of pesterijen en zij leeromgevingen kunnen ervaren als een onveilige omgeving waarin het moeilijk is om hulp of behandeling te zoeken;

J.

overwegende dat er grote verschillen bestaan tussen de specifieke situaties van de lidstaten, als gevolg van de uiteenlopende aard en duur van de genomen maatregelen, alsook als gevolg van verschillen wat de toegang tot technologie en digitale instrumenten betreft, hetgeen de ongelijkheden tussen stad en platteland beklemtoont;

K.

overwegende dat de gedwongen verschuiving naar virtueel leren niet alleen de reeds bestaande ongelijkheden heeft verergerd, maar ook nieuwe ongelijkheden heeft gecreëerd, door kinderen uit sociaal achtergestelde milieus aan hun lot over te laten als gevolg van slechte huisvestingsomstandigheden, gebrek aan digitale infrastructuur of uitrusting en connectiviteitsproblemen, waardoor het risico op lage leerresultaten en daarmee op uitval onder kansarme leerlingen is toegenomen;

L.

overwegende dat de sluiting van onderwijsinstellingen heeft geleid tot een achteruitgang van de bestaande kennis, tot minder methoden om nieuwe kennis te verwerven en tot een feitelijke leerachterstand; overwegende dat deze achterstand, die op lange termijn waarschijnlijk negatieve gevolgen zal hebben voor het welzijn van kinderen en jongeren, groter is bij lerenden uit sociaal-economisch achtergestelde huishoudens, die tijdens de pandemie minder ondersteuning hebben gekregen;

M.

overwegende dat is vastgesteld dat in het voorjaar van 2021 64 % van de jongeren tussen de 18 en 34 jaar risico liep op een depressie (35) en dat zelfdoding de op een na belangrijkste doodsoorzaak is onder jongeren (36) als gevolg van stress, eenzaamheid, isolement, depressie, psychologische problemen, het gebrek aan onderwijs-, werkgelegenheids-, financiële vooruitzichten, de stijging van de jeugdwerkloosheid en onzekerheid bij jongeren in verband met de bredere sociale en levensvooruitzichten;

N.

overwegende dat er in de EU aanzienlijke regionale verschillen bestaan wat betreft de toegang tot geestelijke gezondheidszorg, en dat de toegang van patiënten uit een kansarm milieu, waaronder kinderen, verder wordt bemoeilijkt door de beperking die in sommige lidstaten bestaat voor de terugbetaling voor psychotherapeutische sessies uit de begroting voor volksgezondheid; overwegende dat er sterk behoefte is aan een Europese benadering met betrekking tot de geestelijke gezondheid van kinderen en jongeren, met bijzondere aandacht voor onderwijs, scholen en jongerenbegeleiding;

O.

overwegende dat de lockdownmaatregelen bijzonder negatieve gevolgen hadden voor personen met een handicap of specifieke behoeften; overwegende dat alle maatregelen die de lidstaten in uitzonderlijke omstandigheden nemen, steeds in overeenstemming moeten zijn met hun grondrechten en dat daarbij de gelijke en niet-discriminerende toegang tot gezondheidszorg, sociale diensten en onderwijs, alsook tot jongeren-, cultuur- en sportactiviteiten steeds moet worden gewaarborgd;

P.

overwegende dat gendergerelateerde verschillen van invloed zijn op de manier waarop kinderen en jongeren door de pandemie zijn getroffen, waarbij meisjes en jonge vrouwen vaker te lijden hebben onder huiselijk geweld, psychosomatische ziekten en stemmingsstoornissen (37); overwegende dat de loonkloof tussen vrouwen en mannen tijdens de pandemie verder is vergroot, met negatieve gevolgen voor het evenwicht tussen werk en privéleven van vrouwen en voor hun financiële afhankelijkheid ten opzichte van hun partner, familieleden of vrienden; overwegende dat de lasten voor ouders en voogden door de opeenvolgende lockdowns zijn toegenomen en dat dit heeft geleid tot een groter risico op drugsmisbruik door de ouders en op huiselijk geweld, met negatieve gevolgen voor de geestelijke gezondheid en het welzijn van de kwetsbaarsten, alsook van kinderen en jongeren;

Q.

overwegende dat geestelijke gezondheidsproblemen in een vroeg stadium van de persoonlijke ontwikkeling de kans vergroten dat er op volwassen leeftijd geestelijke gezondheidsproblemen optreden, met verstrekkende gevolgen voor de persoonlijke, sociale en professionele ontwikkeling en de levenskwaliteit; overwegende dat kinderen en jongeren kritieke fasen van hun neurologische ontwikkeling doormaken en bijzonder gevoelig zijn voor het grootschalige gebruik van digitale instrumenten voor afstandsonderwijs; overwegende dat deze intensieve digitalisering van het onderwijs vragen doet rijzen over de gevolgen van technologie voor leerproblemen;

R.

overwegende dat de lichamelijke conditie van jongeren door de sluitingen zodanig is afgenomen dat momenteel slechts één op de vier elfjarigen voldoende lichaamsbeweging heeft;

S.

overwegende dat 2022 het Europees Jaar van de jeugd is;

T.

overwegende dat elke op kinderen en jongeren gerichte EU-strategie voor geestelijke gezondheid hen in de eerste plaats de mogelijkheid moet bieden om gehoord te worden, en dat met hun input rekening moet worden gehouden bij de uitwerking van een inclusieve respons; overwegende dat een succesvolle strategie de betrokkenheid moet inhouden van ouders, gezinnen, vrienden, jongerenorganisaties, jeugdzorgdiensten, jeugdwerkers, culturele instellingen en sportclubs, alsook scholen en leerkrachten, door hen passende opleidingen te bieden over hoe zij met geestelijke gezondheidsproblemen moeten omgaan, teneinde een holistische aanpak mogelijk te maken en ervoor te zorgen dat jongeren uit sociaal-economisch achtergestelde milieus en gemarginaliseerde groepen worden bereikt;

U.

overwegende dat wetenschappelijke gegevens erop wijzen dat bij de jongere generaties het institutionele vertrouwen is afgenomen; overwegende dat dit wordt veroorzaakt door de stress en onzekerheid in verband met de pandemie zelf, maar ook door de beperkte doeltreffendheid van de officiële communicatiekanalen van de lidstaten om de jongere generatie te bereiken, alsook door de toename van desinformatie en nepnieuws over de pandemie; overwegende dat bijzondere aandacht moet worden besteed aan het terugwinnen van dat vertrouwen, en dat dit mogelijk is door middel van op de leeftijd afgestemde participatie, onder meer door jongeren de kans te geven initiatieven en besluiten te nemen om hun eigen leefomgeving mee vorm te geven en door jongerenactivisme te bevorderen, zodat jongeren zelfbeschikking kunnen ervaren en veerkracht kunnen opbouwen;

V.

overwegende dat de pandemie ons de kans heeft geboden om reeds lang bestaande problemen op het gebied van geestelijke gezondheid aan te pakken die in het verleden niet vanuit een alomvattend perspectief zijn benaderd; overwegende dat geestelijke gezondheid is opgenomen in de specifieke doelstellingen van het EU4Health-programma, dat bijdraagt aan de opbouw van een Europese gezondheidsunie op basis van sterkere, toegankelijkere en veerkrachtigere gezondheidsstelsels die opgewassen zijn tegen eventuele toekomstige crises;

W.

overwegende dat de oorlog in Oekraïne en de verwoestende gevolgen daarvoor op humanitair en financieel gebied en op het gebied van voedsel, en energie, alsook andere mondiale dreigingen, tot onzekerheid kunnen leiden, hetgeen naar verwachting verdere negatieve gevolgen zal hebben voor de geestelijke gezondheid en het welzijn van kinderen en jongeren;

X.

overwegende dat de oorlog in Oekraïne ertoe heeft geleid dat miljoenen kinderen en jongeren ontheemd zijn geraakt en zware trauma’s hebben opgelopen;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

—

gezien de VN-Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling en de VN-duurzameontwikkelingsdoelstellingen, en met name doelstelling nr. 4 inzake hoogwaardig onderwijs, doelstelling nr. 11 inzake duurzame steden en gemeenschappen en doelstelling nr. 13 inzake klimaatactie,

—

gezien het rapport van de Intergouvernementele Werkgroep inzake klimaatverandering van de VN van 4 april 2022 getiteld “Climate Change 2022: Mitigation of Climate Change”,

—

gezien de overeenkomst die op de 21e Conferentie van de Partijen bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (COP21) op 12 december 2015 in Parijs is aangenomen (de Overeenkomst van Parijs),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 15 september 2021 getiteld “Nieuw Europees Bauhaus: mooi, duurzaam, samen” (COM(2021)0573),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 10 juni 2016 getiteld “Een nieuwe agenda voor vaardigheden voor Europa — Samenwerken ter versterking van het menselijk kapitaal, de inzetbaarheid op de arbeidsmarkt en het concurrentievermogen” (COM(2016)0381),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 22 mei 2018 getiteld “Een nieuwe Europese agenda voor cultuur” (COM(2018)0267),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 14 oktober 2020 getiteld “Een renovatiegolf voor Europa — groenere gebouwen, meer banen, hogere levenskwaliteit” (COM(2020)0662),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 30 juni 2021 getiteld “Een langetermijnvisie voor de plattelandsgebieden van de EU — Naar sterkere, verbonden, veerkrachtige en welvarende plattelandsgebieden in 2040” (COM(2021)0345),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 14 juli 2021 getiteld ““Fit for 55”: het EU-klimaatstreefdoel voor 2030 bereiken op weg naar klimaatneutraliteit” (COM(2021)0550),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 8 maart 2022 getiteld “REPowerEU: een gemeenschappelijk Europees optreden voor betaalbaardere, veiligere en duurzamere energie” (COM(2022)0108),

—

gezien de conclusies van de Raad van 30 november 2021 over cultuur, architectuur van hoge kwaliteit en gebouwde omgeving als kernelementen van het Nieuw Europees Bauhaus-initiatief (1),

—

gezien de conclusies van de Raad van 15 november 2018 over het werkplan voor cultuur 2019-2022 (2),

—

gezien zijn resolutie van 20 oktober 2021 over de situatie van kunstenaars en het cultureel herstel in de EU (3),

—

gezien zijn resolutie van 8 maart 2022 over de rol van cultuur, onderwijs, media en sport bij racismebestrijding (4),

—

gezien zijn resolutie van 17 september 2020 over het cultureel herstel van Europa (5),

—

gezien zijn resolutie van 17 september 2020 over het maximaliseren van het energie-efficiëntiepotentieel van het gebouwenbestand in de EU (6),

—

gezien zijn resolutie van 17 december 2020 over de EU-strategie voor aanpassing aan de klimaatverandering (7),

—

gezien zijn resolutie van 20 januari 2021 over de ontwikkeling van doeltreffend beleid naar aanleiding van het Europees Jaar van het Cultureel Erfgoed (8),

—

gezien zijn resolutie van 11 november 2021 over de Europese onderwijsruimte: een gedeelde holistische benadering (9),

—

gezien zijn resolutie van 25 maart 2021 over het cohesiebeleid en regionale milieustrategieën in het kader van de strijd tegen de klimaatverandering (10),

—

gezien Verordening (EU) 2021/695 van het Europees Parlement en de Raad van 28 april 2021 tot vaststelling van Horizon Europa — het kaderprogramma voor onderzoek en innovatie en tot vaststelling van de regels voor deelname en verspreiding (11) (de Horizon Europa-verordening),

—

gezien Verordening (EU) 2021/783 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2021 tot vaststelling van een programma voor het milieu en klimaatactie (LIFE) (12),

—

gezien Verordening (EU) 2021/1058 van het Europees Parlement en de Raad van 24 juni 2021 inzake het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling en het Cohesiefonds (13),

—

gezien Verordening (EU) 2021/690 van het Europees Parlement en de Raad van 28 april 2021 tot vaststelling van een programma voor de interne markt, het concurrentievermogen van ondernemingen, met inbegrip van kleine en middelgrote ondernemingen, het gebied van planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders, en Europese statistieken (programma voor de interne markt) (14),

—

gezien Verordening (EU) 2021/694 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2021 tot oprichting van het programma Digitaal Europa (15),

—

gezien Verordening (EU) 2021/817 van het Europees Parlement en de Raad van 20 mei 2021 tot vaststelling van “Erasmus+”: het programma van de Unie voor onderwijs en opleiding, jeugd en sport (16),

—

gezien Verordening (EU) 2021/818 van het Europees Parlement en de Raad van 20 mei 2021 tot vaststelling van het programma Creatief Europa (2021-2027) (17),

—

gezien Verordening (EU) 2021/888 van het Europees Parlement en de Raad van 20 mei 2021 tot vaststelling van het programma “Europees Solidariteitskorps” (18),

—

gezien het nieuwe Handvest van Leipzig betreffende de transformatieve kracht van steden voor het algemeen belang, dat is goedgekeurd tijdens de informele ministeriële bijeenkomst over stedelijke aangelegenheden van 30 november 2020,

—

gezien het verslag van de werkgroep van deskundigen uit de lidstaten van 6 oktober 2021 op basis van de open coördinatiemethode getiteld “Towards a Shared Culture of Architecture: investing in a high-quality living environment for everyone”,

—

gezien de verklaring van Davos van de Conferentie van ministers van Cultuur van 22 januari 2018 getiteld “Towards a high-quality Baukultur for Europe”, alsook het daarna ontwikkelde Davos-kwaliteitssysteem voor Baukultur “Eight criteria for a high-quality Baukultur”,

—

gezien het eindverslag van de commissie “Building Better, Building Beautiful” van de regering van het Verenigd Koninkrijk van 30 januari 2020 getiteld “Living with beauty”,

—

gezien artikel 167 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien het Handvest van de grondrechten van de EU, en met name artikel 17 inzake het recht op eigendom, artikel 18 inzake het recht op asiel, artikel 19 inzake bescherming bij verwijdering, uitzetting en uitlevering, artikel 26 inzake de integratie van personen met een handicap, artikel 34 inzake sociale zekerheid en sociale bijstand, artikel 36 inzake de toegang tot diensten van algemeen economisch belang en artikel 37 inzake milieubescherming,

—

gezien de Europese pijler van sociale rechten, en met name hoofdstuk III inzake sociale bescherming en integratie, beginsel 19 inzake huisvesting en ondersteuning voor daklozen en beginsel 20 inzake toegang tot essentiële diensten,

—

gezien de werkzaamheden die het Gemeenschappelijk Centrum voor onderzoek van de Commissie heeft verricht met betrekking tot het Nieuw Europees Bauhaus (NEB),

—

gezien artikel 54 van zijn Reglement,

—

gezien de adviezen van de Commissie regionale ontwikkeling, de Begrotingscommissie en de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken,

—

gezien het gezamenlijk verslag van de Commissie industrie, onderzoek en energie en de Commissie cultuur en onderwijs (A9-0213/2022),

A.

overwegende dat Europa een ecologische, digitale en sociale transitie doormaakt, die wordt versneld door de economische en sociale gevolgen van COVID-19; overwegende dat de geopolitieke situatie in Europa aan het veranderen is als gevolg van de Russische agressie tegen Oekraïne; overwegende dat populisme, extremisme en anti-Europese sentimenten toenemen;

B.

overwegende dat de EU inspeelt op de uitdagingen van de aantasting van het milieu, de klimaatverandering en de toenemende schaarste van natuurlijke hulpbronnen, die verreikende en ambitieuze beleidsmaatregelen vereisen met het oog op de tenuitvoerlegging van de Europese Green Deal, die het vernieuwings- en innovatieproces zal aanjagen binnen de grenzen van de planeet; overwegende dat het NEB, als de “ziel” van de Europese Green Deal, tot doel heeft op een transdisciplinaire, duurzame, inclusieve, veilige, culturele en esthetische manier tegemoet te komen aan de ruimtelijke en ecologische behoeften van Europa;

C.

overwegende dat de transitie naar een klimaatneutrale economie in 2050 een grote kans en een uitdaging vormt voor de Unie, haar lidstaten en bedrijven in elke sector; overwegende dat het NEB het oorspronkelijke Bauhaus opnieuw moet interpreteren in het licht van de klimaatcrisis, de oorlog, de pandemie en natuurrampen, die de sociale ongelijkheid doen toenemen;

D.

overwegende dat cultuur en de vrijheid van de kunsten in aanzienlijke mate bijdragen tot de dynamiek van een samenleving en ons in staat stellen beter samen te leven, democratische, inclusieve en vrije samenlevingen op te bouwen en een gevoel van gedeelde identiteit en saamhorigheid te hervinden; overwegende dat iedereen recht moet hebben op toegang tot en deelname aan cultuur; overwegende dat cultuur ook essentieel is voor de verkenning van de complexe uitdagingen van de samenleving en dat culturele podia cruciale plekken voor vrijheid van meningsuiting en debat zijn;

E.

overwegende dat cultuur voor de EU een strategische sector is die bijdraagt tot de versterking van haar economie door de aanzienlijke bijdrage ervan aan haar bbp en de werkgelegenheid en de indirecte bijdrage ervan aan andere sectoren en industrieën; overwegende dat de culturele en creatieve sectoren en industrieën een van de gebieden zijn die het zwaarst te lijden hebben gehad onder de pandemie, zich langzamer herstellen dan de rest van de EU-economie en daarom extra moeten worden geholpen en ondersteund; overwegende dat het NEB verdere investeringen in de sector mogelijk kan maken en verschillende actoren kan samenbrengen bij de uitvoering ervan ter plaatse;

F.

overwegende dat architectuur, stadsplanning en ruimtelijke ordening, mobiliteit, design, kunst, sociologie en engineering elkaar aanvullen en een belangrijke rol spelen bij de totstandbrenging van een inclusieve, duurzame en mooie samenleving; overwegende dat deze sectoren, die een sleutelrol spelen bij het bevorderen van onderzoek en innovatie ten behoeve van duurzame ontwikkeling, een duurzame bouwcultuur en innovatieve, ruimte-efficiënte oplossingen die aansluiten bij onze groene en digitale transitie, door de COVID-19-crisis zijn ontwricht;

G.

overwegende dat er dringend behoefte is aan de ontwikkeling van duurzamere economische modellen in de bouw- en energiesector die zowel de circulaire economie mogelijk maken als zullen bijdragen aan de bestrijding van energiearmoede en de verwezenlijking van de klimaatdoelstellingen van de Unie;

H.

overwegende dat gebouwen goed zijn voor 40 % van het energieverbruik in de EU en voor 36 % van haar broeikasgasemissies uit energie (19);

I.

overwegende dat de strategie inzake de renovatiegolf tot doel heeft het tempo van renovatie van gebouwen in Europa te verdubbelen, met als doel de renovatie van meer dan 35 miljoen gebouwen en het scheppen van wel 160 000 banen in de bouwsector;

J.

overwegende dat toegang tot huisvesting een grondrecht is; overwegende dat dakloosheid en het gebrek aan toegang tot kwalitatief goede, betaalbare huisvesting in delen van de EU kunnen worden aangemerkt als een crisis;

K.

overwegende dat steden centra van pluralisme, creativiteit en solidariteit zijn; overwegende dat slechte planning en gebrekkig ontwerp in het publieke domein, en de toename van ongebreidelde stadsuitbreiding hebben geleid tot een verlies van bouwkwaliteit in Europa; overwegende dat het NEB mogelijkheden biedt om na te gaan hoe de beperkte ruimte in steden op duurzame, esthetische en inclusieve wijze kan worden benut, om stad en platteland beter met elkaar te verbinden, en om te zorgen voor participatie van de inwoners in de ruimtelijke ordening en hen te helpen de stad terug te winnen als een ruimte die is gecreëerd voor interactie en culturele activiteiten;

L.

overwegende dat bouwen aan een betere toekomst begint met onderwijs en opleiding van hoge kwaliteit, met inbegrip van milieueducatie, beroepsopleiding en een leven lang leren, onder meer met behulp van onlineleermogelijkheden die voor iedereen toegankelijk moeten zijn en met bij- en omscholing; overwegende dat toegang tot hoogwaardig onderwijs een grondrecht is; overwegende dat onderwijs en cultuur van essentieel belang zijn voor de persoonlijke ontwikkeling en voor de democratische en maatschappelijke participatie van burgers; overwegende dat voor het kwalitatief hoogwaardig bebouwen van een omgeving geschoolde vakmensen, ambachtslieden en professionals uit de cultuursector moeten worden opgeleid; overwegende dat het bereiken van het doel van Unie om strategisch autonoom te worden, afhangt van haar vermogen om uit te blinken op het gebied van onderwijs, onderzoek en innovatie;

M.

overwegende dat cultureel erfgoed, dat een afspiegeling vormt van de waarden van een gemeenschap, in toenemende mate de gevolgen van de klimaatverandering en de aantasting van het milieu ondervindt en te maken heeft met andere uitdagingen zoals onderinvestering, slechte planning en slecht beheerde toeristenstromen; overwegende dat het NEB kan bijdragen tot de instandhouding, het herstel, de aanpassing en de bescherming van cultureel erfgoed met het oog op de toekomst; overwegende dat beroepsbeoefenaren in de bouwsector moeten bijdragen tot het algemeen welzijn door het cultureel erfgoed te respecteren;

N.

overwegende dat NEB-projecten zowel een ondersteunend regelgevingskader vereisen, dat in overeenstemming moet zijn met sectorale EU-wetgeving, als duurzame openbare aanbestedingspraktijken;

O.

overwegende dat de oorlogshandelingen van Rusland in Oekraïne doelbewust gericht zijn op openbare infrastructuur, de woningvoorraad, het cultureel erfgoed en andere civiele infrastructuur;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

—

gezien zijn eerdere resoluties over China en Rusland, met name zijn resoluties van 7 april (1), 5 mei (2) en 19 mei (3) 2022,

—

gezien het Handvest van de VN,

—

gezien het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens,

—

gezien het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten,

—

gezien de Verdragen van Den Haag,

—

gezien de Verdragen van Genève en de bijbehorende aanvullende protocollen,

—

gezien het Statuut van Rome inzake het Internationaal Strafhof,

—

gezien het Internationaal Verdrag van de VN inzake de bescherming van alle personen tegen gedwongen verdwijning,

—

gezien het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind van 20 november 1989, en de aanvullende protocollen daarbij,

—

gezien het Verdrag inzake de voorkoming en de bestraffing van genocide,

—

gezien de conclusies van de Europese Raad over Oekraïne van 30 mei 2022,

—

gezien het verslag van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) van 13 april 2022 en 14 juli 2022 over schendingen van het internationaal humanitair recht en de mensenrechten, oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid in Oekraïne,

—

gezien de verslagen van de commissaris voor de mensenrechten van het Oekraïense parlement,

—

gezien het debat in de VN-Veiligheidsraad van 7 september 2022 over de gedwongen ontheemding en uitzetting van Oekraïense burgers en de gedwongen adoptie van Oekraïense kinderen in Rusland,

—

gezien het verslag van Human Rights Watch getiteld “We Had No Choice: “Filtration” and the Crime of Forcibly Transferring Ukrainian Civilians to Russia” van 1 september 2022,

—

gezien artikel 144, lid 5, en artikel 132, lid 4, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat de Russische Federatie op 24 februari 2022 zonder aanleiding een ongerechtvaardigde en illegale aanvalsoorlog tegen Oekraïne is begonnen; overwegende dat Rusland zich vanaf het begin van zijn grootschalige invasie van Oekraïne schuldig heeft gemaakt aan massale en ernstige mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden, waaronder massamoorden op burgers en krijgsgevangenen, marteling, seksueel geweld, gedwongen verdwijningen, gedwongen uitzetting, plundering en het hinderen van evacuatie- en humanitaire konvooien, en overwegende dat al deze daden krachtens het internationaal recht verboden zijn en moeten worden vervolgd;

B.

overwegende dat er volgens schattingen van de commissaris voor de mensenrechten (Ombudsman) van het Oekraïense parlement sinds 24 februari 2022 meer dan 1 miljoen Oekraïners onder dwang zijn uitgezet naar de Russische Federatie, vaak tot in het uiterste oosten van Rusland; overwegende dat verscheidene bronnen aangeven dat deze cijfers een onderschatting vormen en dat het om tot wel 2,5 personen zou kunnen gaan, en overwegende dat de cijfers voortdurend toenemen; overwegende dat deze gedwongen uitzetting uit Oekraïne, via zogenaamde “filtratiekampen”, sterke historische gelijkenissen vertoont met de massale gedwongen uitzettingen tijdens het Sovjettijdperk en met de concentratiekampen van de Goelag; overwegende dat gedwongen verhuizing een oorlogsmisdaad vormt en een mogelijke misdaad tegen de menselijkheid inhoudt;

C.

overwegende dat internationale organisaties zoals de OVSE en de VN de grootschalige gedwongen uitzetting van Oekraïense burgers naar de Russische Federatie hebben bestempeld als één van de ernstigste schendingen van het internationaal humanitair recht door de Russische Federatie in haar aanvalsoorlog tegen Oekraïne;

D.

overwegende dat het Bureau van de Hoge Commissaris voor de mensenrechten van de Verenigde Naties (OHCHR) het bestaan van zogenaamde “filtratie” heeft bevestigd, en dat het hierbij gaat om een grootschalige, verplichte, bestraffende en excessieve veiligheidsscreening die heeft geleid tot talrijke schendingen van de mensenrechten ten aanzien van Oekraïense burgers; overwegende dat Oekraïense burgers in afwachting van deze screening werden opgesloten, soms voor enkele uren, soms gedurende bijna een maand; overwegende dat Oekraïense burgers tijdens de “filtratie” worden onderworpen aan gedetailleerde ondervragingen, fouilleringen, soms met gedwongen ontkleding, en foltering; overwegende dat Oekraïense vrouwen en meisjes in dergelijke omstandigheden het gevaar lopen seksueel te worden misbruikt;

E.

overwegende dat het “filtratieproces” op systematische wijze plaatsvindt en neerkomt op een massale illegale verzameling van gegevens, die de Russische autoriteiten enorme hoeveelheden persoonsgegevens over Oekraïense burgers verstrekt, inclusief hun biometrische gegevens; overwegende dat dit een duidelijke schending inhoudt van het recht op privacy en dat personen die aan dit proces worden onderworpen, in de toekomst opnieuw een doelwit kunnen worden;

F.

overwegende dat de Russische autoriteiten tijdens dit proces vaak Oekraïense paspoorten confisqueren en Oekraïners ertoe dwingen officieel te verklaren dat zij in Rusland willen blijven, hetgeen hun terugkeer naar Oekraïne bemoeilijkt, en overwegende dat dit een duidelijke poging is om de demografische samenstelling van Oekraïne te veranderen; overwegende dat Rusland in het kader van zijn geopolitieke concept van een “Russische wereld” (“Russkij mir”) niet alleen overgaat tot gedwongen uitzetting en adoptie maar ook tot versnelde russificatie in de bezette Oekraïense gebieden;

G.

overwegende dat Oekraïense burgers die niet “slagen” voor het “filtratieproces”, worden opgesloten en overgebracht naar Russische detentiecentra en strafkolonies, waar zij ernstig gevaar lopen en onder meer kunnen worden gefolterd en mishandeld, of onder dwang verdwijnen; overwegende dat het OHCHR over geloofwaardige meldingen beschikt over kinderen die van hun familie worden gescheiden wanneer de volwassenen gezinsleden het “filtratieproces” niet doorstaan;

H.

overwegende dat kinderen die de oorlog ontvluchten, met name niet-begeleide kinderen, een verhoogd risico lopen op geweld, misbruik en uitbuiting, en het gevaar lopen vermist te raken en het slachtoffer te worden van mensenhandel, met name wanneer zij grenzen oversteken, en overwegende dat met name meisjes het slachtoffer dreigen te worden van gendergerelateerd geweld;

I.

overwegende dat de Oekraïense ombudsman op 3 september 2022 beweerde dat al meer dan 200 000 Oekraïense kinderen onder dwang naar de Russische Federatie zijn overgebracht om daar te worden geadopteerd door Russische gezinnen, en over bewijs beschikte voor de gedwongen uitzetting van 7 000 Oekraïense kinderen; overwegende dat de Russische autoriteiten Oekraïense kinderen opzettelijk van hun ouders scheiden en andere kinderen ontvoeren uit weeshuizen, jeugdinstellingen en ziekenhuizen, en deze kinderen vervolgens in Rusland voor adoptie opgeven; overwegende dat de aanpak van de Russische Federatie systematisch en grootschalig is en dat zij hierbij onder meer de geregistreerde persoonsgegevens van uitgezette personen wist;

J.

overwegende dat Oekraïne het portaal “Oorlogskinderen” heeft opgezet om de familie van vermiste, ontheemde en uitgezette kinderen in staat te stellen alle beschikbare gegevens te delen;

K.

overwegende dat zodra kinderen zich in de door Rusland bezette gebieden of in Rusland zelf bevinden, het ongelooflijk moeilijk is om hen opnieuw te laten vertrekken of om hen met hun voogden te herenigen; overwegende dat er geen officiële procedures bestaan om Oekraïense kinderen terug te sturen naar Oekraïne of om hen te herenigen met hun voogden en verzorgers, en dat dit bijgevolg voornamelijk gebeurt dankzij individuen, plaatselijke vrijwilligers, ngo’s en diplomatie via de achterdeur;

L.

overwegende dat president Vladimir Poetin op 25 en 30 mei 2022 wetten heeft ondertekend ter vereenvoudiging van de procedure voor de toekenning van het Russische staatsburgerschap aan Oekraïense burgers, met inbegrip van kinderen zonder ouderlijke zorg, en voor de adoptie van Oekraïense kinderen door Russische families, hetgeen de terugkeer van deze kinderen naar Oekraïne nog moeilijker maakt en de gedwongen assimilatie van Oekraïense kinderen in de hand werkt; overwegende dat honderden Oekraïense kinderen sindsdien het Russische staatsburgerschap hebben gekregen en zijn ondergebracht bij onthaalgezinnen in heel Rusland;

M.

overwegende dat het internationaal recht uitzetting binnen een bezet gebied of vanuit een bezet gebied naar het grondgebied van de bezettingsmacht ondubbelzinnig verbiedt, en dat dit een ernstige schending inhoudt van de Verdragen van Genève en een oorlogsmisdaad vormt in de zin van het Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof; overwegende dat het internationaal recht en de internationale praktijk adoptie tijdens of onmiddellijk na noodsituaties verbieden; overwegende dat Oekraïne bij het begin van de oorlog een moratorium heeft ingesteld op internationale adopties; overwegende dat het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind en het Vierde Verdrag van Genève verbieden dat bezettingsmachten de persoonlijke status van kinderen, waaronder hun nationaliteit, wijzigen;

N.

overwegende dat de gedwongen overbrenging van kinderen tussen twee bevolkingsgroepen met de bedoeling een nationale, etnische, raciale of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen, volgens artikel II van het VN-Verdrag inzake de voorkoming en de bestraffing van genocide neerkomt op een genocide;

O.

overwegende dat ouderen, personen met een handicap en andere kwetsbare mensen in grote mate het risico lopen om vast te komen zitten in de door Rusland bezette gebieden of in Rusland, aangezien zij vaak tegen hun wil worden geplaatst in faciliteiten zoals verpleeghuizen in Rusland of de door Rusland bezette gebieden; overwegende dat het hierbij om gesloten instellingen gaat en dat kwetsbare personen op die manier worden beroofd van hun grondrecht op vrije verplaatsing;

P.

overwegende dat Oekraïense burgers in Rusland en in de door Rusland bezette gebieden te maken krijgen met grote problemen, zoals een gebrek aan bestaansmiddelen, de onmogelijkheid om Oekraïense geld te wisselen of geld op te nemen met bankkaarten, een gebrek aan kleding en artikelen voor hygiënisch gebruik, en de onmogelijkheid om contact op te nemen met familieleden; overwegende dat Oekraïense burgers onder dwang worden overgebracht naar economisch achtergestelde of geïsoleerde gebieden in Rusland, vaak in Siberië, en dat hun de middelen worden ontnomen om daar weg te gaan; overwegende dat degenen die Rusland proberen te verlaten, vaak moeilijkheden ondervinden bij het oversteken van de Russische grens omdat zij niet over gepaste identificatiedocumenten beschikken, aangezien die in Oekraïne zijn achtergebleven toen ze op de vlucht sloegen voor de oorlog of door de Russische autoriteiten in beslag zijn genomen;

Q.

overwegende dat de propaganda van het Kremlin waarmee de huidige aanvalsoorlog van Rusland tegen Oekraïne wordt gerechtvaardigd, stoelt op een vertekend beeld van de Tweede Wereldoorlog;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

—

gezien zijn eerdere resoluties over Uganda en Tanzania,

—

gezien de EU-richtsnoeren over mensenrechtenverdedigers en de EU-mensenrechtenrichtsnoeren inzake vrijheid van meningsuiting online en offline,

—

gezien de Universele Verklaring van de rechten van de mens van 1948, waarbij Uganda partij is, en met name artikel 9,

—

gezien het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten van 16 december 1966, dat op 21 juni 1995 door Uganda is geratificeerd, en met name artikel 9, waarin het recht op vrijwaring van willekeurige arrestatie of detentie wordt gewaarborgd,

—

gezien de Verklaring over het recht en de verantwoordelijkheid van personen, groepen en maatschappelijke organisaties om de universele rechten van de mens en de fundamentele vrijheden te bevorderen en te beschermen, die ook wel bekendstaat onder de naam “VN-verklaring van de verdedigers van de rechten van de mens” en die werd aangenomen op 9 december 1998,

—

gezien de Overeenkomst van Parijs, die op 12 december 2015 tijdens de 21e Conferentie van de Partijen bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering in Parijs is aangenomen en op 22 april 2016 is ondertekend door onder meer alle EU-lidstaten, Uganda en Tanzania,

—

gezien de gezamenlijke strategie EU-Afrika,

—

gezien de resolutie die de Algemene Vergadering van de VN op 28 juli 2022 heeft aangenomen en waar 161 landen, waaronder alle EU-lidstaten, vóór hebben gestemd, en waarin de toegang tot een schoon en gezond milieu als universeel mensenrecht wordt aangemerkt,

—

gezien artikel 144, lid 5, en artikel 132, lid 4, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat bij het ontwikkelingsproject voor het Albertmeer verschillende partners betrokken zijn, met de Franse multinationale oliemaatschappij TotalEnergies (Total) als belangrijkste investeerder, en verder de China National Offshore Oil Corporation, de Uganda National Oil Company en de Tanzania Petroleum Development Corporation; overwegende dat de output van het project zal worden geleverd aan de haven van Tanga in Tanzania via een grensoverschrijdende pijpleiding, de Oost-Afrikaanse aardoliepijpleiding (EACOP); overwegende dat de aanleg van de EACOP op 1 februari 2022 van start is gegaan en dat de pijpleiding naar verwachting in 2025 voltooid zal zijn; overwegende dat Total is begonnen met twee grote projecten voor oliewinning in Uganda, waaronder het Tilenga-project, dat olieboringen in het beschermde natuurgebied Murchison Falls zal omvatten;

B.

overwegende dat de bouw- en exploitatiefase naar verwachting verdere ernstige negatieve gevolgen zullen hebben voor gemeenschappen in de oliewinnings- en pijpleidinggebieden: zo zullen de watervoorraden in gevaar worden gebracht en zal er onherstelbare schade worden toegebracht aan het levensonderhoud van landbouwers, vissers en eigenaren van toeristische bedrijven die afhankelijk zijn van de rijke natuurlijke hulpbronnen van de regio; overwegende dat de offshore-installaties van de EACOP aan de Tanzaniaanse kust zullen worden gebouwd in een gebied met een hoog risico op tsunami’s, waardoor beschermde mariene gebieden in gevaar worden gebracht; overwegende dat deze risico’s zijn gemeld door de Nederlandse Commissie voor de milieueffectrapportage in haar “Advisory Review of the re-submitted Environmental and Social Impact Assessment for the EACOP”, waarin met name werd benadrukt dat de voorgestelde techniek om door wateren en wetlands te gaan (open geul) aanzienlijke negatieve gevolgen kan hebben, met name in wetlands;

C.

overwegende dat de risico’s en gevolgen van de ontwikkeling van infrastructuur voor olievelden en pijpleidingen naar verluidt al enorm zijn en uitvoerig zijn gedocumenteerd in talrijke op de gemeenschap gebaseerde effectbeoordelingen en studies van onafhankelijke deskundigen; overwegende dat het project volgens de voorspellingen natuurreservaten en habitats in gevaar zal brengen; overwegende dat veel Oost-Afrikanen en Oost-Afrikaanse maatschappelijke organisaties ondanks de aankondiging door de projectpartners van de voordelen ervan op het vlak van economie en werkgelegenheid nog steeds sterk gekant zijn tegen de aanleg van de pijpleiding en bijbehorende projecten en beweren dat de impact ervan op lokale gemeenschappen en het milieu het risico niet waard is;

D.

overwegende dat het grootste deel van de geplande productie van dit grootschalige olieproject pas na 2030 zou worden gewonnen en verkocht; overwegende dat de oliewinning in Uganda tot wel 34 miljoen ton koolstofemissies per jaar zou genereren; overwegende dat het Internationaal Energieagentschap (IEA) er in een verslag uit 2021 voor heeft gewaarschuwd dat voor de beperking van de opwarming van de aarde tot 1,5 oC om de meest verwoestende gevolgen van de klimaatverandering te voorkomen, nieuwe olie- en gasontwikkeling onmiddellijk een halt moet worden toegeroepen; overwegende dat verscheidene milieu- en klimaatdeskundigen hebben gewezen op allerlei kritieke tekortkomingen in deze beoordelingen van de milieu- en sociale effecten, aangezien het onvermijdelijk is dat “de EACOP olie zal lekken tijdens de levensduur van het project”;

E.

overwegende dat de vier speciale rapporteurs van de Verenigde Naties inzake de situatie van mensenrechtenverdedigers in hun mededeling van 24 januari 2022 hun bezorgdheid uitten over de arrestatie en (gerechtelijke) intimidatie van mensenrechtenverdedigers en niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) die actief zijn in de olie- en gassector in Uganda; overwegende dat diverse mensenrechtenactivisten, journalisten en actoren uit het maatschappelijk middenveld naar verluidt het slachtoffer zijn geworden van criminalisering, intimidatie en pesterijen, waaronder Maxwell Atuhura, een milieuactivist en plaatselijke functionaris in Buliisa voor de ngo Africa Institute for Energy Governance, die het slachtoffer is geworden van inbraak en zonder aanleiding werd gearresteerd; Federica Marsi, een Italiaanse journalist, die op 25 mei 2021 zonder aanleiding is gearresteerd; Joss Kaheero Mugisa, de voorzitter van de ngo Oil and Gas Human Rights Defenders Association, die 56 nachten in de gevangenis doorbracht zonder door een rechtbank te zijn veroordeeld; Robert Birimuye, een leider van mensen die kampen met de gevolgen van het EACOP-project in het district Kyotera, die zonder aanleiding werd gearresteerd; Yisito Kayinga Muddu, coördinator van het Community Transformation Foundation Network (COTFONE), bij wie op dezelfde dag zowel thuis als op kantoor werd ingebroken; en Fred Mwesigwa, die getuigde in de zaak tegen TotalEnergies in Frankrijk en vervolgens werd bedreigd met moord;

F.

overwegende dat er sinds 2019 rechtszaken zijn aangespannen tegen Total in Frankrijk vanwege beschuldigingen dat het bedrijf geen adequaat waakzaamheidsplan heeft opgesteld waarin onder andere risico’s voor de gezondheid, de veiligheid, het milieu en de mensenrechten gedekt zijn, zoals vereist door de Franse wet inzake de “waakzaamheidsplicht” in verband met de Tilenga- en EACOP-projecten en de gevolgen daarvan voor de mensenrechten; overwegende dat, aangezien de beroepen van Total in december 2021 door het Franse Hof van Cassatie zijn verworpen, de zaak nu ten gronde moet worden behandeld en dat de uitspraak nog hangende is;

G.

overwegende dat een missie bestaande uit een EU-delegatie en de ambassades van Frankrijk, België, Denemarken, Noorwegen en Nederland op 9 november 2021 de oliezone niet mocht betreden;

H.

overwegende dat bijna 118 000 mensen lijden onder deze olieprojecten: van sommigen zijn de huizen vernietigd om de aanleg van toegangswegen of de verwerkingsinstallatie te vergemakkelijken, van anderen is de grond geheel of gedeeltelijk opgeëist waardoor zij het vrije gebruik van hun eigendommen en dus hun bestaansmiddelen zijn kwijtgeraakt, zonder voorafgaande betaling van een billijke en passende vergoeding; overwegende dat de betaalde vergoeding vaak veel te laag is om landbouwers van wie de grond is onteigend, in staat te stellen vergelijkbare grond te kopen waarop de landbouw kan worden voortgezet; overwegende dat deze lage vergoeding hun inkomen en levensomstandigheden derhalve ernstig en, naar verwachting, definitief aantast, zodat herplaatste mensen niet langer voldoende inkomen kunnen genereren om hun gezin te voeden, hun kinderen naar school te laten gaan of toegang te krijgen tot gezondheidszorg; overwegende dat het recht van inheemse gemeenschappen op vrije, voorafgaande en geïnformeerde toestemming niet wordt geëerbiedigd in overeenstemming met de internationale normen;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

—

gezien zijn eerdere resoluties over Nicaragua, met name die van 16 december 2021 over de situatie in Nicaragua (1) en die van 9 juni 2022 over de instrumentalisering van justitie als instrument van repressie in Nicaragua (2),

—

gezien de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de VN, met name artikel 18 over de vrijheid van mening en meningsuiting, het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, met name artikel 10 over de vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst, en de Amerikaanse Conventie van de rechten van de mens, met name artikel 12 over de vrijheid van geweten en godsdienst,

—

gezien het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en de VN-standaardminimumregels voor de behandeling van gevangenen (de Nelson Mandela-regels),

—

gezien Besluit (GBVB) 2019/1720 van de Raad van 14 oktober 2019 betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Nicaragua (3),

—

gezien de verklaring van de woordvoerder van de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (VV/HV) van 14 maart 2022 over de veroordeling van politieke gevangenen,

—

gezien de verklaring van de woordvoerder van het VN-Bureau voor de mensenrechten van 9 mei 2022 over het harde optreden van Nicaragua tegen het maatschappelijk middenveld, het rapport van de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten van 24 februari 2022 over de mensenrechtensituatie in Nicaragua en de verklaring van de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten voor de 49e zitting van de VN-Mensenrechtenraad op 7 maart 2022,

—

gezien resolutie nr. 49/3 van de VN-Mensenrechtenraad van 31 maart 2022 over de bevordering en bescherming van de mensenrechten in Nicaragua,

—

gezien de Overeenkomst waarbij een associatie tot stand wordt gebracht tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Midden-Amerika, anderzijds (4) (de associatieovereenkomst tussen de EU en Midden-Amerika),

—

gezien artikel 144, lid 5, en artikel 132, lid 4, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat de nationale politie van Nicaragua op 19 augustus 2022 een gewelddadige razzia heeft gehouden bij de bisschoppelijke curie van Matagalpa, waarbij bisschop Rolando Álvarez willekeurig is gearresteerd na een twee weken durende patstelling, samen met vijf priesters, twee seminaristen en één cameraman, en dat zij nu in de gevangenis van El Chipote zitten; overwegende dat bisschop Álvarez een belangrijke rol heeft gespeeld als bemiddelaar in de nationale dialoog van 2018 en voortdurend heeft opgeroepen tot een vreedzame en beredeneerde dialoog in Nicaragua, en dat hij kritiek heeft geuit op de sluiting op 1 augustus 2022 van zeven katholieke radiostations die door het bisdom van Matagalpa werden uitgebaat;

B.

overwegende dat de politie in haar verklaring geen reden opgaf voor de arrestaties en slechts meedeelde dat deze deel uitmaakten van een onderzoek dat op 5 augustus 2022 werd ingesteld naar “destabiliserende en provocerende” activiteiten in het land; overwegende dat de politie later heeft bevestigd dat er “gerechtelijke onderzoeken” lopen; overwegende dat vicepresident Rosario Murillo van Nicaragua enkele uren daarna in een toespraak heeft verklaard dat de politie de orde in Matagalpa aan het herstellen was en dat de arrestatie van de bisschop “noodzakelijk” was;

C.

overwegende dat de apostolische nuntius voor Nicaragua, monseigneur Waldemar Stanisław Sommertag, in maart 2022 het land werd uitgezet, dat priester Manuel Salvador García in juni 2022 gevangen is genomen, dat de Congregatie van Missionarissen van Naastenliefde van de Orde van Sint-Teresa van Calcutta in juli 2022 illegaal werd verklaard en het land werd uitgezet, en dat de nationale politie naar verluidt de religieuze processies die voor 13 en 14 augustus 2022 waren gepland, heeft verboden; overwegende dat vijf andere priesters, Uriel Vallejos, Vicente Martínez, Sebastián López, Mangel Hernández en Dani García, in ballingschap zijn gegaan als gevolg van de arrestatie van bisschop Álvarez; overwegende dat bisschop Silvio Báez in 2019 in gedwongen ballingschap is gegaan nadat hij doodsbedreigingen had gekregen die door het Vaticaan zijn erkend; overwegende dat de Nicaraguaanse autoriteiten op 1 september 2022 monseigneur Leonardo José Urbina Rodríguez tot 30 jaar gevangenisstraf hebben veroordeeld; overwegende dat dit slechts enkele voorbeelden van daden van repressie tegen leden van de rooms-katholieke kerk in Nicaragua zijn;

D.

overwegende dat het Nicaraguaanse regime sinds 2018 op stelselmatige en herhaalde wijze gebruikmaakt van opsluiting, pesterijen en intimidatie jegens presidentskandidaten, oppositieleiders en religieuze leiders — met name van de rooms-katholieke kerk –, alsook jegens studenten- en plattelandsleiders, journalisten, mensenrechtenverdedigers, maatschappelijke organisaties, lhbti-personen en vertegenwoordigers van het bedrijfsleven;

E.

overwegende dat er sindsdien een kader van staatsrepressie is ingevoerd in Nicaragua, dat wordt gekenmerkt door systemische straffeloosheid voor mensenrechtenschendingen, achteruitgang van de instellingen en van de rechtsstaat, en samenspanning tussen de uitvoerende en de rechterlijke macht;

F.

overwegende dat er steeds fellere aanvallen op de vrijheid van meningsuiting, geweten en godsdienst zijn en dat bedreigingen die door het openbaar ministerie worden geuit tegen verschillende journalisten, mensenrechtenverdedigers die kritiek uiten op het regime en leden van de rooms-katholieke kerk — vanwege hun bemiddelingspogingen in de nationale gesprekken van 2018 en hun openlijke veroordeling van mensenrechtenschendingen die worden gepleegd in de context van de aanhoudende crisis in Nicaragua — ertoe hebben geleid dat velen van hen Nicaragua hebben verlaten om bescherming te zoeken;

G.

overwegende dat ook het Bureau van de Hoge Commissaris voor de mensenrechten van de VN en de mandaathouders voor de speciale procedure van de VN-Mensenrechtenraad duidelijk hebben verklaard dat de gedetineerden werden gevangengezet op gronden die onverenigbaar zijn met internationale mensenrechtennormen en de grondwet van Nicaragua;

H.

overwegende dat de sluiting van de katholieke radiozenders en twee andere vrije radio- en televisiezenders kort daarna, met buitensporig gebruik van geweld, de laatste voorbeelden zijn van een lange reeks van meer dan 1 700 maatschappelijke organisaties en ten minste 40 vrouwenorganisaties, verschillende politieke partijen, mediaverenigingen en universiteiten die door het Nicaraguaanse regime zijn aangevallen;

I.

overwegende dat het Nicaraguaanse regime dit jaar de Russische militaire aanwezigheid in het land heeft goedgekeurd, hetgeen duidelijk aantoont dat het regime-Ortega-Murillo en het regime van Poetin sterke banden hebben en elkaar steunen;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

—

gezien het Verdrag betreffende de Europese Unie (EU), met name artikel 2 daarvan, waarin staat dat de Unie is gegrondvest op de waarden van eerbied voor de menselijke waardigheid, vrijheid, democratie, gelijkheid, de rechtsstaat en eerbiediging van de mensenrechten, waaronder de rechten van personen die tot minderheden behoren,

—

gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU),