1)

Kaderbesluit 2002/584/JBZ van de Raad van 13 juni 2002 betreffende het Europees aanhoudingsbevel en de procedures van overlevering tussen de lidstaten, zoals gewijzigd bij kaderbesluit 2009/299/JBZ van de Raad van 26 februari 2009,

moet aldus worden uitgelegd dat

een uitvoerende rechterlijke autoriteit de tenuitvoerlegging van een Europees aanhoudingsbevel niet kan weigeren op basis van een grond tot weigering van de tenuitvoerlegging die niet voortvloeit uit kaderbesluit 2002/584, zoals gewijzigd, maar uitsluitend uit het recht van de uitvoerende lidstaat. Deze rechterlijke autoriteit kan echter een nationale bepaling toepassen volgens welke de tenuitvoerlegging van een Europees aanhoudingsbevel wordt geweigerd wanneer die tenuitvoerlegging zou leiden tot schending van een in het Unierecht verankerd grondrecht, voor zover de strekking van deze bepaling niet verder gaat dan die van artikel 1, lid 3, van kaderbesluit 2002/584, zoals gewijzigd en zoals uitgelegd door het Hof van Justitie van de Europese Unie.

2)

Artikel 1, leden 1 en 2, en artikel 6, lid 1, van kaderbesluit 2002/584, zoals gewijzigd bij kaderbesluit 2009/299,

moeten aldus worden uitgelegd dat

de uitvoerende rechterlijke autoriteit niet mag nagaan of een Europees aanhoudingsbevel is uitgevaardigd door een rechterlijke autoriteit die daartoe bevoegd was, en de tenuitvoerlegging van dat Europees aanhoudingsbevel niet mag weigeren wanneer dat volgens haar niet het geval is.

3)

Artikel 1, lid 3, van kaderbesluit 2002/584, zoals gewijzigd bij kaderbesluit 2009/299, gelezen in samenhang met artikel 47, tweede alinea, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

moet aldus worden uitgelegd dat

de uitvoerende rechterlijke autoriteit die moet beslissen over de overlevering van een persoon tegen wie een Europees aanhoudingsbevel is uitgevaardigd, niet mag weigeren dat aanhoudingsbevel ten uitvoer te leggen op grond dat deze persoon na zijn overlevering aan de uitvaardigende lidstaat het gevaar loopt te worden berecht door een rechter die daartoe niet bevoegd is, tenzij

De omstandigheid dat de betrokkene zich voor de rechterlijke instanties van de uitvaardigende lidstaat heeft kunnen beroepen op zijn grondrechten om de bevoegdheid van de uitvaardigende rechterlijke autoriteit en het Europees aanhoudingsbevel te betwisten, is in dit verband niet van doorslaggevend belang.

4)

Artikel 1, lid 3, van kaderbesluit 2002/584, zoals gewijzigd bij kaderbesluit 2009/299, gelezen in samenhang met artikel 47, tweede alinea, van het Handvest van de grondrechten,

moet aldus worden uitgelegd dat

in een situatie waarin een persoon tegen wie een Europees aanhoudingsbevel is uitgevaardigd, stelt dat hij na zijn overlevering aan de uitvaardigende lidstaat het gevaar loopt te worden berecht door een rechter die daartoe niet bevoegd is, het bestaan van een verslag van de werkgroep inzake willekeurige detentie dat niet rechtstreeks betrekking heeft op de situatie van deze persoon, als zodanig niet kan rechtvaardigen dat de uitvoerende rechterlijke autoriteit weigert dat Europees aanhoudingsbevel ten uitvoer te leggen, maar dat verslag door deze rechterlijke autoriteit in aanmerking kan worden genomen als een van de gegevens voor de beoordeling of er sprake is van structurele of fundamentele gebreken inzake de werking van het gerechtelijk apparaat van deze lidstaat of van gebreken die afbreuk doen aan de rechtsbescherming van een objectief identificeerbare groep personen waarvan die persoon deel uitmaakt.

5)

Artikel 15, lid 2, van kaderbesluit 2002/584, zoals gewijzigd bij kaderbesluit 2009/299,

moet aldus worden uitgelegd dat

deze bepaling eraan in de weg staat dat de uitvoerende rechterlijke autoriteit de tenuitvoerlegging van een Europees aanhoudingsbevel weigert omdat de persoon tegen wie dit bevel is uitgevaardigd, na zijn overlevering aan de uitvaardigende lidstaat het gevaar loopt te worden berecht door een rechter die daartoe niet bevoegd is, zonder de uitvaardigende rechterlijke autoriteit vooraf om aanvullende gegevens te hebben verzocht.

6)

Kaderbesluit 2002/584, zoals gewijzigd bij kaderbesluit 2009/299,

moet aldus worden uitgelegd dat

het zich niet ertegen verzet dat meerdere opeenvolgende Europese aanhoudingsbevelen worden uitgevaardigd tegen een gezocht persoon om zijn overlevering door een lidstaat te verkrijgen nadat die lidstaat de tenuitvoerlegging van een eerste Europees aanhoudingsbevel ten aanzien van die persoon heeft geweigerd, voor zover de tenuitvoerlegging van een nieuw Europees aanhoudingsbevel niet leidt tot schending van artikel 1, lid 3, van kaderbesluit 2002/584, zoals gewijzigd, en de uitvaardiging van dat nieuwe bevel evenredig is.

1)

Artikel 10, onder a), van richtlijn (EU) 2016/680 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door bevoegde autoriteiten met het oog op de voorkoming, het onderzoek, de opsporing en de vervolging van strafbare feiten of de tenuitvoerlegging van straffen, en betreffende het vrije verkeer van die gegevens en tot intrekking van kaderbesluit 2008/977/JBZ van de Raad, gelezen in het licht van artikel 52 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie

moet aldus worden uitgelegd dat

de verwerking van biometrische en genetische gegevens door de politiediensten voor hun onderzoeksactiviteiten ter bestrijding van criminaliteit en handhaving van de openbare orde is toegestaan bij het lidstatelijke recht in de zin van artikel 10, onder a), van die richtlijn, mits het recht van die lidstaat een voldoende duidelijke en nauwkeurige rechtsgrondslag voor het toestaan van die verwerking bevat. Dat de nationale wetgevingshandeling die een dergelijke rechtsgrondslag bevat, bovendien verwijst naar verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens en tot intrekking van richtlijn 95/46/EG (algemene verordening gegevensbescherming) en niet naar richtlijn 2016/680, doet op zich niet af aan het feit dat die verwerking is toegestaan, voor zover uit de uitlegging van alle toepasselijke bepalingen van nationaal recht op voldoende duidelijke, nauwkeurige en ondubbelzinnige wijze blijkt dat de betrokken verwerking van biometrische en genetische gegevens onder die richtlijn en niet onder deze verordening valt.

2)

Artikel 6, onder a), van richtlijn 2016/680, en de artikelen 47 en 48 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie

moeten aldus worden uitgelegd dat

zij zich niet verzetten tegen een nationale wettelijke regeling die bepaalt dat wanneer een persoon die in verdenking is gesteld van een ambtshalve vervolgbaar en opzettelijk gepleegd strafbaar feit weigert vrijwillig mee te werken aan de verzameling van zijn biometrische en genetische gegevens met het oog op de registratie ervan, de bevoegde strafrechter gehouden is toe te staan dat die gegevens onder dwang worden verzameld, zonder dat hij kan beoordelen of er gegronde vermoedens bestaan dat deze persoon het strafbare feit heeft gepleegd waarvan hij in verdenking is gesteld, voor zover het nationale recht waarborgt dat later een doeltreffende rechterlijke toetsing wordt verricht van de voorwaarden voor die inverdenkingstelling, waarop de toestemming voor die gegevensverzameling is gebaseerd.

3)

Artikel 10 van richtlijn 2016/680, gelezen in samenhang met artikel 4, lid 1, onder a) tot en met c), alsook artikel 8, leden 1 en 2, van deze richtlijn

moet aldus worden uitgelegd dat

het zich verzet tegen een nationale wettelijke regeling op grond waarvan de biometrische en genetische gegevens van elke persoon die in verdenking is gesteld van een ambtshalve vervolgbaar en opzettelijk gepleegd strafbaar feit systematisch worden verzameld met het oog op de registratie ervan, zonder dat de bevoegde autoriteit hoeft vast te stellen of aan te tonen dat deze gegevensverzameling strikt noodzakelijk is voor de verwezenlijking van de nagestreefde specifieke doelstellingen en dat deze doelstellingen niet kunnen worden bereikt met maatregelen die de rechten en vrijheden van de betrokkene op minder ernstige wijze aantasten.

1)

Het arrest van het Gerecht van de Europese Unie van 24 februari 2021, Braesch e.a./Commissie (T-161/18, EU:T:2021:102), wordt vernietigd.

2)

Het beroep in eerste aanleg van Anthony Braesch, Trinity Investments DAC, Bybrook Capital Master Fund LP, Bybrook Capital Hazelton Master Fund LP en Bybrook Capital Badminton Fund LP, strekkende tot nietigverklaring van besluit C(2017) 4690 final van de Commissie van 4 juli 2017 betreffende steunmaatregel SA.47677 (2017/N) — Italië, nieuwe steun en gewijzigd herstructureringsplan van Banca Monte dei Paschi di Siena, wordt niet-ontvankelijk verklaard.

3)

Anthony Braesch, Trinity Investments DAC, Bybrook Capital Master Fund LP, Bybrook Capital Hazelton Master Fund LP en Bybrook Capital Badminton Fund LP worden verwezen in hun eigen kosten alsmede in die van de Commissie in de procedure in eerste aanleg en inde procedure in hogere voorziening.

1)

Artikel 58 van richtlijn 2014/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 betreffende het plaatsen van overheidsopdrachten en tot intrekking van richtlijn 2004/18/EG, gelezen in samenhang met de in artikel 18, lid 1, eerste alinea, van deze richtlijn gewaarborgde beginselen van evenredigheid en transparantie,

moet aldus worden uitgelegd dat

de aanbestedende dienst de mogelijkheid heeft om in de selectiecriteria verplichtingen op te nemen die voortvloeien uit bijzondere regelgeving die van toepassing is op activiteiten die in het kader van de uitvoering van een overheidsopdracht mogelijkerwijs zullen moeten worden verricht en die van ondergeschikt belang zijn.

2)

De in artikel 18, lid 1, eerste alinea, van richtlijn 2014/24 gewaarborgde beginselen van evenredigheid en transparantie

moeten aldus worden uitgelegd dat

zij zich ertegen verzetten dat aan de aanbestedingsstukken automatisch kwalificatiecriteria worden toegevoegd die voortvloeien uit bijzondere regelgeving die van toepassing is op activiteiten in verband met de te gunnen opdracht, die niet in deze documenten waren opgenomen en die de aanbestedende dienst niet aan de betrokken ondernemers heeft willen opleggen.

3)

Artikel 63, lid 1, van richtlijn 2014/24

moet aldus worden uitgelegd dat

het zich ertegen verzet dat een inschrijver van een aanbestedingsprocedure wordt uitgesloten op grond dat hij niet de onderaannemer heeft aangewezen aan wie hij de uitvoering wil toevertrouwen van verplichtingen die voortvloeien uit bijzondere regelgeving die van toepassing is op activiteiten die verband houden met de betrokken opdracht en die niet in de aanbestedingsstukken zijn opgenomen, wanneer die inschrijver in zijn inschrijving heeft vermeld dat hij deze verplichtingen zou nakomen door een beroep te doen op de draagkracht van een andere entiteit, zonder evenwel door een onderaannemingsovereenkomst aan deze laatste te zijn gebonden.

1)

Gedelegeerde verordening (EU) 2016/161 van de Commissie van 2 oktober 2015 tot aanvulling van richtlijn 2001/83/EG van het Europees Parlement en de Raad door de vaststelling van gedetailleerde regels voor de veiligheidskenmerken op de verpakking van geneesmiddelen voor menselijk gebruik, met name de artikelen 25, 31, 32, 35, 36 en 44 ervan,

moet aldus worden uitgelegd dat

zij zich niet verzet tegen een nationale regeling waarbij als instrument voor toegang tot de nationale gegevensbank een interface wordt opgezet die eigendom is van en wordt beheerd door overheidsinstanties.

2)

Gedelegeerde verordening 2016/161, met name de artikelen 25, 31, 32, 35, 36 en 44 ervan,

moet aldus worden uitgelegd dat

zij zich niet verzet tegen een nationale regeling die, ten eerste, apotheken verplicht om telkens wanneer zij door het nationale gezondheidsstelsel gefinancierde geneesmiddelen verstrekken gebruik te maken van een interface die eigendom is van en wordt beheerd door overheidsinstanties, en, ten tweede, de entiteit die de gegevensbank beheert, verplicht om die interface in die gegevensbank te integreren.

1)

De hogere voorziening wordt afgewezen.

2)

Het Europees Parlement wordt behalve in zijn eigen kosten ook verwezen in de kosten van Fernando Carbajo Ferrero.

1)

Artikel 18, lid 1, en artikel 57, lid 4, onder g), van richtlijn 2014/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 betreffende het plaatsen van overheidsopdrachten en tot intrekking van richtlijn 2004/18/EG

moeten aldus worden uitgelegd dat

zij zich verzetten tegen een nationale regelgeving of praktijk die inhoudt dat wanneer de aanbestedende dienst een aan een combinatie van ondernemers gegunde overheidsopdracht beëindigt wegens aanzienlijke of voortdurende tekortkomingen die tot niet-uitvoering van een wezenlijk voorschrift in het kader van deze opdracht hebben geleid, alle leden van deze combinatie automatisch op een lijst van onbetrouwbare leveranciers worden opgenomen waardoor zij, in beginsel, tijdelijk niet kunnen deelnemen aan nieuwe openbare aanbestedingsprocedures.

2)

Artikel 18, lid 1, en artikel 57, lid 4, onder g), van richtlijn 2014/24

moeten aldus worden uitgelegd dat

een ondernemer die lid is van een combinatie waaraan een overheidsopdracht is gegund, in geval van beëindiging van deze opdracht wegens niet-naleving van een wezenlijk voorschrift — teneinde te bewijzen dat het niet gerechtvaardigd is om hem op een lijst van onbetrouwbare leveranciers op te nemen — alle mogelijke gegevens mag aanvoeren, ook gegevens met betrekking tot derden zoals bijvoorbeeld de leidende partner van deze combinatie, die kunnen aantonen dat hij de tekortkomingen die tot de beëindiging van die opdracht hebben geleid niet heeft veroorzaakt en dat redelijkerwijs niet meer van hem kon worden geëist dan hij heeft gedaan om die tekortkomingen te verhelpen.

3)

Artikel 1, leden 1 en 3, van richtlijn 89/665/EEG van de Raad van 21 december 1989 houdende de coördinatie van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen betreffende de toepassing van de beroepsprocedures inzake het plaatsen van overheidsopdrachten voor leveringen en voor de uitvoering van werken, zoals gewijzigd bij richtlijn 2014/23/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014,

moet aldus worden uitgelegd dat

een lidstaat die bij het vastleggen van de voorwaarden voor toepassing van de in artikel 57, lid 4, onder g), van richtlijn 2014/24 bedoelde facultatieve uitsluitingsgrond bepaalt dat de leden van een combinatie van ondernemers waaraan een overheidsopdracht is gegund, in geval van beëindiging van deze opdracht wegens niet-naleving van een wezenlijk voorschrift op een lijst van onbetrouwbare leveranciers worden opgenomen waardoor zij, in beginsel, tijdelijk niet mogen deelnemen aan nieuwe openbare aanbestedingsprocedures, het recht van deze ondernemers moet waarborgen om op doeltreffende wijze beroep in te stellen tegen hun opneming op deze lijst.

—

de hogere voorziening toelaten;

—

de bestreden beschikking van het Gerecht van 16 juni 2022 in zaak T-83/20 vernietigen en, aangezien de zaak in staat van wijzen is, in lijn met de vordering in eerste aanleg, Uniemerk nr. 10 237 543 met werking vanaf 15 november 2017 ook met betrekking tot de diensten “Beschikbaar maken van nieuwsuitzendingen en reportages” vervallen verklaren;

—

de houders van het Uniemerk verwijzen in de kosten van de beroepsprocedure en van de onderhavige procedure;

—

subsidiair, de zaak voor verdere afdoening terugverwijzen naar het Gerecht.

1)

Staan de artikelen 63, 64 en 66 van richtlijn 2006/112/EG van de Raad betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (1) in de weg aan een administratieve praktijk van de belastingdienst als in het onderhavige geding aan de orde is, die bijkomende betalingsverplichtingen heeft opgelegd aan een belastingplichtige, een vennootschap van beroepsbeoefenaren met beperkte aansprakelijkheid (societate profesională cu răspundere limitată of SPRL) waarin insolventiedeskundigen hun beroep kunnen uitoefenen, een praktijk waarbij het belastbare feit en de verschuldigdheid van de btw worden vastgesteld op het tijdstip waarop de diensten in het kader van insolventieprocedures zijn verricht terwijl het honorarium van de insolventiedeskundige later door de insolventierechter of de vergadering van schuldeisers wordt vastgesteld, zodat de belastingplichtige uiterlijk op de vijftiende dag van de maand volgend op het belastbare feit de facturen moest uitreiken?

2)

Staan de artikelen 63, 64 en 66 van [richtlijn 2006/112/EG] in de weg aan een administratieve praktijk van de belastingdienst om, zoals in het onderhavige geding, bijkomende betalingsverplichtingen op te leggen aan de belastingplichtige, een vennootschap met beperkte aansprakelijkheid (societate profesională cu răspundere limitată of SPRL) waarin insolventiedeskundigen hun beroep kunnen uitoefenen, omdat deze vennootschap pas op de datum waarop haar diensten in het kader van de insolventieprocedures zijn betaald, facturen heeft uitgereikt en btw heeft geïnd, ook al heeft de algemene vergadering van schuldeisers bepaald dat het honorarium van de insolventiedeskundige slechts kan worden betaald indien de schuldenaren voldoende geld in kas hebben?

3)

Is het in het geval van een co-brandingovereenkomst tussen een advocatenmaatschap en de belastingplichtige, om recht op aftrek te verkrijgen voor de belastingplichtige voldoende om voor het vaststellen van een rechtstreeks verband tussen zijn inkoop stroomopwaarts en zijn handelingen stroomafwaarts in de keten, na sluiting van die overeenkomst te bewijzen dat zijn omzet of de waarde van zijn belastbare handelingen is gestegen, zonder andere bewijsstukken? Zo ja, welke criteria moeten worden gehanteerd om de concrete omvang van het recht op aftrek te bepalen?

4)

Moet het algemene Unierechtelijke beginsel van eerbiediging van de rechten van verdediging aldus worden uitgelegd dat wanneer in nationale administratieve procedures ter behandeling van een bezwaar tegen een naheffingsaanslag in de btw feitelijke en juridische argumenten zijn aanvaard die nieuw zijn ten opzichte van de argumenten in het belastingcontroleverslag dat als basis voor de vaststelling van de belastingaanslag heeft gediend, en wanneer de belastingplichtige bij wijze van voorlopige maatregel schorsing van de schuldvordering heeft verkregen tot aan de uitspraak van de rechter in eerste aanleg, de bodemrechter kan constateren dat dit beginsel niet is geschonden zonder te verifiëren of de procedure zonder die onregelmatigheid een andere uitkomst had kunnen hebben?

1)

Moet het beginsel van goed financieel beheer aldus worden uitgelegd dat het, gelezen in samenhang met het gelijkwaardigheidsbeginsel, zich ertegen verzet dat een rechtspersoon die een onderneming met winstoogmerk drijft en een subsidie uit het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (EFRO) heeft ontvangen, van de beheersautoriteit van de lidstaat vertragingsrente (boeterente) over de te late betaling van de subsidiabele uitgaven kan verkrijgen gedurende een periode waarin een bestuurshandeling van kracht was die de terugbetaling uitsloot en die later bij rechterlijke beslissing nietig is verklaard?

2)

Indien de eerste vraag ontkennend wordt beantwoord, is de schuld van de begunstigde van de subsidie, vastgesteld bij diezelfde rechterlijke beslissing, dan relevant voor de hoogte van de vertragingsrente, indien die beheersautoriteit alle uitgaven als subsidiabel heeft aangemerkt nadat de betreffende rechterlijke beslissing is uitgesproken?

3)

Is het bij de uitlegging van het gelijkwaardigheidsbeginsel ter zake van het moment waarop vertragingsrente wordt toegekend aan de begunstigde van een EFRO-subsidie, relevant dat een nationale rechtsregel voorschrijft dat de constatering van een onregelmatigheid als enige gevolg heeft dat het financiële voordeel niet wordt toegekend of in voorkomend geval wordt ingetrokken (door terugbetaling van de onverschuldigde bedragen), tot de hoogte van het toegekende bedrag zonder berekening van rente, hoewel de begunstigde het voordeel van het gebruik ervan heeft genoten tot het moment van terugbetaling, en uitsluitend indien het bedrag na het verstrijken van de wettelijke termijn van 30 dagen na kennisgeving van de schuldvordering niet is terugbetaald, rente kan worden geheven op grond van artikel 42, leden 1 en 2, van de ordonanță de urgență a Guvernului nr. 66/2011 (noodbesluit nr. 66/2011van de regering)?

Staat artikel 288, derde alinea, VWEU eraan in de weg dat, in omstandigheden als die van het hoofdgeding, de toepassing van richtlijn 2011/7/EU (1) door een nationale regel wordt uitgebreid tot een financieringsovereenkomst tot toekenning van subsidie uit het EFRO tussen de beheersautoriteit en een rechtspersoon die een onderneming met winstoogmerk drijft?

—

het bestreden arrest te vernietigen;

—

uitvoeringsverordening (EU) 2019/1688 van de Commissie van 8 oktober 2019 tot instelling van een definitief antidumpingrecht en tot definitieve inning van het voorlopige recht op mengsels van ureum en ammoniumnitraat van oorsprong uit Rusland, Trinidad en Tobago en de Verenigde Staten van Amerika (1) gedeeltelijk nietig te verklaren volgens het eerste, het tweede, het derde en het vierde onderdeel van het eerste middel alsmede volgens het eerste en het vierde onderdeel van het vierde middel zoals rekwiranten deze hebben aangevoerd in hun beroep voor het Gerecht, indien de zaak in staat van wijzen is;

—

subsidiair, de zaak terug te verwijzen naar het Gerecht voor een nieuw onderzoek;

—

de Commissie te verwijzen in de kosten van de hogere voorziening en van de procedure voor het Gerecht.

1)

Moeten richtlijn 2014/23/EU betreffende het plaatsen van concessieovereenkomsten (1), alsmede de uit het Verdrag af te leiden algemene beginselen en meer bepaald de artikelen 15, 16, 20 en 21 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie, en de artikelen 8, 49, 56, 12, 145 en 151 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie aldus worden uitgelegd dat zij van toepassing zijn op concessies voor de exploitatie van het bingospel die in 2000 door middel van een selectieprocedure zijn gegund, daarna zijn verlopen en vervolgens herhaaldelijk zijn verlengd op grond van wettelijke bepalingen die in werking zijn getreden na de inwerkingtreding van de richtlijn en na het verstrijken van de omzettingstermijn ervan?

2)

Indien de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord: verzet richtlijn 2014/23/EU zich tegen een uitlegging of toepassing van nationale wettelijke bepalingen, of toepassingspraktijken op basis van die bepalingen, op grond waarvan de overheid geen discretionaire bevoegdheid heeft om op verzoek van de betrokkenen een bestuursrechtelijke procedure in te leiden tot wijziging van de omstandigheden voor de uitoefening van de concessies, al dan niet door middel van de uitschrijving van een nieuwe gunningsprocedure afhankelijk van de vraag of hernieuwde onderhandelingen over het overeengekomen evenwicht als een wezenlijke wijziging worden beschouwd, indien zich niet aan de partijen toe te schrijven, onvoorziene en onvoorzienbare omstandigheden voordoen die van wezenlijke invloed zijn op de normale omstandigheden met betrekking tot het operationeel risico, zolang die omstandigheden voortduren en zolang als nodig is voor het eventuele herstel van de oorspronkelijke omstandigheden voor de uitoefening van de concessies?

3)

Verzet richtlijn 89/665/EEG (2), zoals gewijzigd bij richtlijn 2014/23/EU, zich tegen een uitlegging of toepassing van nationale bepalingen, of toepassingspraktijken op basis van die bepalingen, op grond waarvan de wetgever of de overheid aan de deelname aan de procedure voor de hernieuwde gunning van spelconcessies de voorwaarde kan verbinden dat de concessiehouder deelneemt aan de regeling van de technische verlenging, zelfs indien de mogelijkheid is uitgesloten dat opnieuw wordt onderhandeld over de omstandigheden voor de uitoefening van de concessie teneinde het evenwicht daarvan te herstellen, als gevolg van niet aan de partijen toe te schrijven, onvoorziene en onvoorzienbare omstandigheden die van wezenlijke invloed zijn op de normale omstandigheden met betrekking tot het operationeel risico, zolang die omstandigheden voortduren en zolang als nodig is voor het eventuele herstel van de oorspronkelijke omstandigheden voor de uitoefening van de concessies?

4)

Staan in ieder geval de artikelen 49 en 56 VWEU en de beginselen van rechtszekerheid en effectieve rechterlijke bescherming alsmede het beginsel van gewettigd vertrouwen in de weg aan een uitlegging of toepassing van nationale wettelijke bepalingen, of toepassingspraktijken op basis van die bepalingen, op grond waarvan de overheid geen discretionaire bevoegdheid heeft om op verzoek van de betrokkenen een bestuursrechtelijke procedure in te leiden tot wijziging van de omstandigheden voor de uitoefening van de concessies, al dan niet door middel van de uitschrijving van een nieuwe gunningsprocedure afhankelijk van de vraag of hernieuwde onderhandelingen over het overeengekomen evenwicht als een wezenlijke wijziging worden beschouwd, indien zich niet aan de partijen toe te schrijven, onvoorziene en onvoorzienbare omstandigheden voordoen die van wezenlijke invloed zijn op de normale omstandigheden met betrekking tot het operationeel risico, zolang die omstandigheden voortduren en zolang als nodig is voor het eventuele herstel van de oorspronkelijke omstandigheden voor de uitoefening van de concessies?

5)

Staan de artikelen 49 en 56 VWEU en de beginselen van rechtszekerheid en effectieve rechterlijke bescherming alsmede het beginsel van gewettigd vertrouwen in de weg aan een uitlegging of toepassing van nationale bepalingen, of toepassingspraktijken op basis van die bepalingen, op grond waarvan de wetgever of de overheid aan de deelname aan de procedure voor de hernieuwde gunning van spelconcessies de voorwaarde kan verbinden dat de concessiehouder deelneemt aan de regeling van de technische verlenging, zelfs indien de mogelijkheid is uitgesloten dat opnieuw wordt onderhandeld over de omstandigheden voor de uitoefening van de concessie teneinde het evenwicht daarvan te herstellen, als gevolg van niet aan de partijen toe te schrijven, onvoorziene en onvoorzienbare omstandigheden die van wezenlijke invloed zijn op de normale omstandigheden met betrekking tot het operationeel risico, zolang die omstandigheden voortduren en zolang als nodig is voor het eventuele herstel van de oorspronkelijke omstandigheden voor de uitoefening van de concessies?

6)

Staan meer in het algemeen de artikelen 49 en 56 VWEU en de beginselen van rechtszekerheid en effectieve rechterlijke bescherming alsmede het beginsel van gewettigd vertrouwen in de weg aan een nationale regeling, zoals aan de orde in het hoofdgeding, die bepaalt dat exploitanten van bingohallen maandelijks een vergoeding voor de technische verlenging moeten betalen waarvan in de oorspronkelijke concessiedocumenten geen sprake was en waarvan de hoogte gelijk is voor alle soorten exploitanten, en die hoogte bovendien van tijd tot tijd door de wetgever is gewijzigd zonder dat enig verband met de kenmerken en de voortgang van de afzonderlijke concessieovereenkomst is aangetoond?

1)

Moeten richtlijn 2014/23/EU betreffende het plaatsen van concessieovereenkomsten (1), , alsmede de uit het Verdrag af te leiden algemene beginselen en meer bepaald de artikelen 49 en 56 VWEU aldus worden uitgelegd dat zij van toepassing zijn op concessies voor de exploitatie van het bingospel die in 2000 door middel van een selectieprocedure zijn gegund, daarna zijn verlopen en vervolgens herhaaldelijk zijn verlengd op grond van wettelijke bepalingen die in werking zijn getreden na de inwerkingtreding van de richtlijn en na het verstrijken van de omzettingstermijn ervan?

2)

Indien de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord: verzet richtlijn 2014/23/EU zich tegen een uitlegging of toepassing van nationale wettelijke bepalingen, of toepassingspraktijken op basis van die bepalingen, op grond waarvan de overheid geen discretionaire bevoegdheid heeft om op verzoek van de betrokkenen een bestuursrechtelijke procedure in te leiden tot wijziging van de omstandigheden voor de uitoefening van de concessies, al dan niet door middel van de uitschrijving van een nieuwe gunningsprocedure afhankelijk van de vraag of hernieuwde onderhandelingen over het overeengekomen evenwicht als een wezenlijke wijziging worden beschouwd, indien zich niet aan de partijen toe te schrijven, onvoorziene en onvoorzienbare omstandigheden voordoen die van wezenlijke invloed zijn op de normale omstandigheden met betrekking tot het operationeel risico, zolang die omstandigheden voortduren en zolang als nodig is voor het eventuele herstel van de oorspronkelijke omstandigheden voor de uitoefening van de concessies?

3)

Verzet richtlijn 89/665/EEG (2), zoals gewijzigd bij richtlijn 2014/23/EU, zich tegen een uitlegging of toepassing van nationale bepalingen, of toepassingspraktijken op basis van die bepalingen, op grond waarvan de wetgever of de overheid aan de deelname aan de procedure voor de hernieuwde gunning van spelconcessies de voorwaarde kan verbinden dat de concessiehouder deelneemt aan de regeling van de technische verlenging, zelfs indien de mogelijkheid is uitgesloten dat opnieuw wordt onderhandeld over de omstandigheden voor de uitoefening van de concessie teneinde het evenwicht daarvan te herstellen, als gevolg van niet aan de partijen toe te schrijven, onvoorziene en onvoorzienbare omstandigheden die van wezenlijke invloed zijn op de normale omstandigheden met betrekking tot het operationeel risico, zolang die omstandigheden voortduren en zolang als nodig is voor het eventuele herstel van de oorspronkelijke omstandigheden voor de uitoefening van de concessies?

4)

Staan in ieder geval de artikelen 49 en 56 VWEU en de beginselen van rechtszekerheid en effectieve rechterlijke bescherming alsmede het beginsel van gewettigd vertrouwen in de weg aan een uitlegging of toepassing van nationale wettelijke bepalingen, of toepassingspraktijken op basis van die bepalingen, op grond waarvan de overheid geen discretionaire bevoegdheid heeft om op verzoek van de betrokkenen een bestuursrechtelijke procedure in te leiden tot wijziging van de omstandigheden voor de uitoefening van de concessies, al dan niet door middel van de uitschrijving van een nieuwe gunningsprocedure afhankelijk van de vraag of hernieuwde onderhandelingen over het overeengekomen evenwicht als een wezenlijke wijziging worden beschouwd, indien zich niet aan de partijen toe te schrijven, onvoorziene en onvoorzienbare omstandigheden voordoen die van wezenlijke invloed zijn op de normale omstandigheden met betrekking tot het operationeel risico, zolang die omstandigheden voortduren en zolang als nodig is voor het eventuele herstel van de oorspronkelijke omstandigheden voor de uitoefening van de concessies?

5)

Staan de artikelen 49 en 56 VWEU en de beginselen van rechtszekerheid en effectieve rechterlijke bescherming alsmede het beginsel van gewettigd vertrouwen in de weg aan een uitlegging of toepassing van nationale bepalingen, of toepassingspraktijken op basis van die bepalingen, op grond waarvan de wetgever of de overheid aan de deelname aan de procedure voor de hernieuwde gunning van spelconcessies de voorwaarde kan verbinden dat de concessiehouder deelneemt aan de regeling van de technische verlenging, zelfs indien de mogelijkheid is uitgesloten dat opnieuw wordt onderhandeld over de omstandigheden voor de uitoefening van de concessie teneinde het evenwicht daarvan te herstellen, als gevolg van niet aan de partijen toe te schrijven, onvoorziene en onvoorzienbare omstandigheden die van wezenlijke invloed zijn op de normale omstandigheden met betrekking tot het operationeel risico, zolang die omstandigheden voortduren en zolang als nodig is voor het eventuele herstel van de oorspronkelijke omstandigheden voor de uitoefening van de concessies?

6)

Staan meer in het algemeen de artikelen 49 en 56 VWEU en de beginselen van rechtszekerheid en effectieve rechterlijke bescherming alsmede het beginsel van gewettigd vertrouwen in de weg aan een nationale regeling, zoals aan de orde in het hoofdgeding, die bepaalt dat exploitanten van bingohallen maandelijks een vergoeding voor de technische verlenging moeten betalen waarvan in de oorspronkelijke concessiedocumenten geen sprake was en waarvan de hoogte gelijk is voor alle soorten exploitanten, en die hoogte bovendien van tijd tot tijd door de wetgever is gewijzigd zonder dat enig verband met de kenmerken en de voortgang van de afzonderlijke concessieovereenkomst is aangetoond?

1)

Is artikel 3 van verordening (EG, Euratom) nr. 2988/95 (1) van de Raad van 18 december 1995 betreffende de bescherming van de financiële belangen van de Europese Gemeenschappen (PB 1995, L 312, blz. 1) rechtstreeks van toepassing wanneer steun die de Republiek Oostenrijk aan steunaanvragers op basis van een overeenkomst heeft toegekend in het kader van een agromilieuprogramma in de zin van verordening (EG) nr. 1698/2005 (2) van de Raad van 20 september 2005 inzake steun voor plattelandsontwikkeling uit het Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling (Elfpo) (PB 2005, L 277, blz. 1), door die lidstaat met privaatrechtelijke middelen wordt teruggevorderd omdat de ontvanger van de steun contractuele verplichtingen niet is nagekomen?

2)

Ingeval de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord: dient artikel 3, lid 1, derde alinea, van verordening nr. 2988/95 aldus te worden uitgelegd dat er van een onderzoekshandeling of daad van vervolging die de verjaring stuit, ook sprake is wanneer degene die de steun verleent de ontvanger van de steun na de eerste buitengerechtelijke vordering tot terugbetaling opnieuw en desnoods meermaals tot betaling aanspreekt en hem een buitengerechtelijke aanmaning doet toekomen in plaats van zijn vordering tot terugbetaling bij de rechter aanhangig te maken?

3)

Ingeval de eerste vraag ontkennend wordt beantwoord: is de toepassing van een in het nationale privaatrecht vastgelegde verjaringstermijn van dertig jaar op de in de eerste vraag bedoelde vorderingen tot terugbetaling verenigbaar met het Unierecht, in het bijzonder met het evenredigheidsbeginsel?

—

het arrest van het Gerecht van 21 september 2022, Portugese Republiek/Europese Commissie (T-95/21, EU:T:2022:567), houdende verwerping van het beroep van de Portugese Republiek tot nietigverklaring van de artikelen 1 en 4 tot en met 6 van het besluit van de Europese Commissie van 4 december 2020 betreffende steunregeling SA.21259 (2018/C) (ex 2018/NN) door Portugal ten uitvoer gelegd ten gunste van de vrijhandelszone van Madeira (Zona Franca da Madeira, ZFM) — Regeling III (1), vernietigen;

—

de Europese Commissie verwijzen in alle kosten, daaronder begrepen die van de Portugese Republiek en die van het kortgeding (T 95/21 R).

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

—

de beschikking van het Gerecht van 7 oktober 2022, OG e.a./Commissie, T-101/22, niet gepubliceerd, EU:T:2022:661), vernietigen;

—

indien de zaak naar het oordeel van het Hof in staat van wijzen is, deze inhoudelijk behandelen, hetgeen in eerste aanleg is gevorderd toewijzen en dus overgaan tot nietigverklaring van artikel 1 van gedelegeerde verordening (EU) 2021/2288 van de Commissie van 21 december 2021 tot wijziging van de bijlage bij verordening (EU) 2021/953 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de aanvaardingsperiode van vaccinatiecertificaten die zijn afgegeven in het formaat van het digitale EU-covidcertificaat, met vermelding van de voltooiing van de primaire vaccinatiereeks (1), en nietigverklaring van de artikelen 1 tot en met 3 van gedelegeerde verordening (EU) 2022/503 van de Commissie van 29 maart 2022 tot wijziging van verordening (EU) 2021/953 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de vrijstelling van minderjarigen van de aanvaardingsperiode van vaccinatiecertificaten die zijn afgegeven in het formaat van het digitale EU-covidcertificaat (2);

—

subsidiair, indien het Hof van oordeel is dat de zaak niet in staat van wijzen is en er geen inhoudelijke behandeling mogelijk is, de zaak terugverwijzen naar het Gerecht om uitspraak te doen over hetgeen in eerste aanleg is gevorderd in het beroep tot nietigverklaring;

—

de Europese Commissie verwijzen in de kosten in eerste aanleg en in hogere voorziening.

1)

De litigieuze gedelegeerde verordeningen raken de rechtspositie van rekwiranten rechtstreeks. Dat de vaccinatiecertificaten 270 dagen na de voltooiing van de primaire vaccinatiereeks vervallen, is geen door de lidstaten genomen beslissing, maar vloeit voort uit de gedelegeerde verordeningen van de Commissie. Die verordeningen brengen dat automatische verlies van geldigheid met zich.

2)

Door de gedelegeerde verordeningen worden de vaccinatiecertificaten automatisch ongeldig zonder dat de lidstaten daarin een rol spelen, tenzij de houders van die certificaten instemmen met de toediening van een boosterdosis, zodat er sprake is van een indirecte vaccinatieplicht die de rechtspositie van rekwiranten raakt.

1)

Vloeit voor leveranciers van of handelaren in energiegerelateerde producten reeds rechtstreeks uit artikel 6, eerste alinea, onder a), van [verordening (EU) 2017/1369] (1) een verplichting voort om in advertenties de energie-efficiëntieklasse en de schaal van de energie-efficiëntieklassen te vermelden zonder het voorbehoud dat de genoemde norm concreet is uitgewerkt in een gedelegeerde handeling?

2)

3)

Indien de eerste vraag ontkennend wordt beantwoord:

Is de verplichting voor leveranciers van of handelaren in energiegerelateerde producten om in advertenties de energie-efficiëntieklasse en de schaal van energie-efficiëntieklassen te vermelden volledig opgeschort tot de nieuwe gedelegeerde handelingen in werking treden?

1)

Valt een nationale regeling op grond waarvan een nationale rechter beslist over de confiscatie van de opbrengsten van een misdrijf in een afzonderlijke procedure betreffende illegaal verkregen voorwerpen, die van de strafrechtelijke hoofdprocedure is gescheiden voordat is vastgesteld dat er een strafbaar feit is gepleegd en iemand daaraan schuldig is bevonden, en op grond waarvan de confiscatie plaatsvindt op basis van stukken van het dossier van de strafzaak, binnen de werkingssfeer van richtlijn 2014/42 (1), met name artikel 4 ervan, en kaderbesluit 2005/212 (2), met name artikel 2 ervan?

2)

Indien de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord, moet de regeling inzake de toegang tot de stukken van het dossier van de procedure betreffende de illegaal verkregen voorwerpen dan worden aangemerkt als verenigbaar met het recht op een eerlijk proces dat is neergelegd in artikel 47 van het Handvest en in artikel 8, lid 1, van richtlijn 2014/42?

3)

Moet het beginsel van voorrang van het Unierecht aldus worden uitgelegd dat het zich ertegen verzet dat het grondwettelijk hof van een lidstaat, waaraan is verzocht om een nationale regeling die onverenigbaar is bevonden met het Unierecht constitutioneel te toetsen, oordeelt dat het rechtszekerheidsbeginsel van toepassing is en de rechtsgevolgen van die regeling in stand blijven ten aanzien van de periode dat de regeling van kracht was?

—

vaststellen dat de Portugese Republiek de verplichtingen niet is nagekomen die op haar rusten krachtens artikel 49, lid 1, van bijlage VI en artikel 59, lid 3, van richtlijn 2005/36/EG en de artikelen 45, 49 en 56 VWEU, door artikel 2 van wet nr. 25/2018 van 14 juni 2018 te handhaven, waarbij in artikel 25 van wet nr. 31/2009 van 3 juli 2009, zoals gewijzigd bij wet nr. 40/2015, een lid 7 is ingevoegd dat luidt: “Houders van een diploma van burgerlijk ingenieur als bedoeld in bijlage VI bij richtlijn 2005/36/EG (1) van het Europees Parlement en de Raad van 7 september 2005 betreffende de erkenning van beroepskwalificaties, zoals gewijzigd bij richtlijn 2013/55/EU van 20 november 2013, die hun universitaire opleiding in de daarin bedoelde academische jaren zijn begonnen, en die aantonen, overeenkomstig decreet nr. 73/73 van 28 februari 1973, dat zij tussen 1 november 2009 en 1 november 2017 hebben ingeschreven op een architectuurproject dat door de gemeente is goedgekeurd, mogen de in dat decreet specifiek bedoelde projecten uitvoeren onder de daarin vastgestelde voorwaarden en met inachtneming van de voor die activiteit geldende wettelijke regeling, maar moeten voldoen aan de bij deze wet opgelegde verplichtingen en zo nodig aan de bevoegde administratieve instanties aantonen dat zij daaraan voldoen”.

—

De Portugese Republiek verwijzen in de kosten.

a.

Beperkt de verworven rechten tot burgerlijk ingenieurs die hun opleiding zijn begonnen in de in de richtlijn bedoelde academische jaren — dat wil zeggen dat alle burgerlijk ingenieurs die hun opleiding in eerdere academische jaren zijn begonnen, worden uitgesloten van de mogelijkheid om hun verworven rechten uit te oefenen; en

b.

Vereist op discriminerende wijze en zonder enige grondslag daarvoor in de richtlijn dat een burgerlijk ingenieur, om een architectuurproject te mogen uitvoeren, tussen 1 november 2009 en 1 november 2017 heeft ingeschreven op een architectuurproject dat door een gemeente is goedgekeurd. Het is bijzonder moeilijk om aan dit vereiste te voldoen omdat de Portugese lokale overheden sinds 2015 systematisch architectuurprojecten afwijzen die zijn ingediend door ingenieurs die krachtens richtlijn 2005/36/EG verworven rechten hebben.

Op 24 januari 2019 heeft de Commissie de Portugese Republiek een aanmaningsbrief gestuurd. Vervolgens is de Portugese Republiek op 29 februari 2020 een met redenen omkleed advies toegezonden, waarop de Portugese Republiek niet heeft geantwoord.

1)

Moet artikel 14, lid 2, onder b), gelezen in samenhang met artikel 14, lid 5, van verordening nr. 178/2002 (1) aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een regeling of een interpretatie van een lidstaat die inhoudt dat levensmiddelen als ongeschikt voor menselijke consumptie moeten worden beschouwd wanneer de beoogde bruikbaarheid ervan niet gewaarborgd is, zonder dat er sprake moet zijn van de in artikel 14, lid 5, van verordening nr. 178/2002 genoemde redenen waarom een levensmiddel onaanvaardbaar is voor menselijke consumptie (als gevolg van verontreiniging door vreemd materiaal of anderszins, of door verrotting, kwaliteitsverlies of bederf)?

Indien de eerste vraag ontkennend wordt beantwoord:

2)

Moet artikel 14, lid 2, onder b), gelezen in samenhang met artikel 14, lid 5, van verordening nr. 178/2002 aldus worden uitgelegd dat ervan moet worden uitgegaan dat een levensmiddel ongeschikt is voor menselijke consumptie wanneer het levensmiddel bij de beoogde consumptie als gevolg heeft dat de waarde die door de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) in het kader van de beoordeling van een (in dit levensmiddel opgenomen) levensmiddelenadditief wordt beschouwd als aanvaardbare dagelijkse inname [Acceptable Daily Intake (ADI)], sterk (bij een gemiddelde volwassene met een lichaamsgewicht van 70 kg vijfmaal) wordt overschreden?

1)

Moet artikel 50, lid 3 van verordening (EU) nr. 1307/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 17 december 2013 tot vaststelling van voorschriften voor rechtstreekse betalingen aan landbouwers in het kader van de steunregelingen van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot intrekking van verordeningen (EG) nr. 637/2008 en (EG) nr. 73/2009 van de Raad (2), aldus worden uitgelegd dat deze bepaling de lidstaten de mogelijkheid biedt om als subsidiabiliteitsvoorwaarde te stellen dat de begunstigde van de steun vanaf de datum van indiening van de aanvraag om betaling van 90 % van de steun tot het einde van de exploitatieperiode ononderbroken als hoofdactiviteit en als zelfstandige productieactiviteiten in de landbouw verricht?

2)

Zo niet, moet deze voorwaarde dan worden uitgelegd als een door de begunstigde aangegane verbintenis?

3)

Indien vraag 2 bevestigend wordt beantwoord, moeten artikel 64, lid 1, en artikel 77, lid 1, van verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 17 december 2013 inzake de financiering, het beheer en de monitoring van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en houdende intrekking van de verordeningen (EEG) nr. 352/78, (EG) nr. 165/94, (EG) nr. 2799/98, (EG) nr. 814/2000, (EG) nr. 1290/2005 en (EG) nr. 485/2008 van de Raad (3) aldus worden uitgelegd dat in geval van niet-naleving van een aangegane verbintenis een administratieve sanctie kan worden opgelegd, waarvan de hoogte, met inachtneming van het evenredigheidsbeginsel, wordt vastgesteld op basis van artikel 64, lid 4, onder b), en artikel 77, lid 4, onder b), , met andere woorden, moeten deze bepalingen aldus worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale regeling op grond waarvan het totale steunbedrag moet worden terugbetaald, zonder rekening te houden met de duur van de niet-naleving?

4)

Moeten artikel 64, lid 2, onder e), en artikel 77, lid 2, onder e), van verordening nr. 1306/2013 aldus worden uitgelegd dat onder “niet-naleving van gering belang” ook kan worden verstaan een situatie waarin de begunstigde van de steun in de periode van vijf jaar waarvoor de verbintenis geldt, gedurende 176 dagen niet voldoet aan de voorwaarde betreffende de hoofdactiviteit, mede gelet op het feit dat hij gedurende de gehele periode uitsluitend landbouwactiviteiten heeft uitgeoefend en daaruit zijn inkomsten heeft verworven?

—

het arrest van het Gerecht van de Europese Unie van 9 november 2022 in zaak T-655/19, Ferriera Valsabbia en Valsabbia Investimenti/Commissie, te vernietigen;

—

krachtens artikel 61 van het Statuut van het Hof van Justitie de zaak zelf af te doen en beschikking C(2019) 4969 final van de Commissie van 4 juli 2019 betreffende schending van artikel 65 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (zaak AT.37956 — Betonstaal), voor zover deze rekwirantes betreft, nietig te verklaren;

—

overeenkomstig artikel 138 van het Reglement voor de procesvoering de Commissie te verwijzen in de kosten, zowel voor het Gerecht als voor het Hof.

—

het arrest van het Gerecht van de Europese Unie van 9 november 2022 in zaak T-656/19, Alfa Acciai/Commissie, te vernietigen;

—

krachtens artikel 61 van het Statuut van het Hof van Justitie de zaak zelf af te doen en beschikking C(2019) 4969 final van de Commissie van 4 juli 2019 betreffende schending van artikel 65 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (zaak AT.37956 — Betonstaal), voor zover deze rekwirante betreft, nietig te verklaren;

—

overeenkomstig artikel 138 van het Reglement voor de procesvoering de Commissie te verwijzen in de kosten, zowel voor het Gerecht als voor het Hof.

—

primair, het arrest van het Gerecht (Vierde kamer –uitgebreid) van 9 november 2022, in zaak T-667/19, te vernietigen, voor zover daarbij de primaire vordering van Ferriere Nord tot nietigverklaring van de beschikking van de Europese Commissie van 4 juli 2019 C(2019) 4969 final is afgewezen;

—

dientengevolge die beschikking van de Commissie nietig te verklaren;

—

subsidiair, het arrest van het Gerecht (Vierde kamer — uitgebreid) van 9 november 2022 in zaak T 667/19 te vernietigen, voor zover daarbij de subsidiaire vordering van Ferriere Nord tot gedeeltelijke nietigverklaring van de beschikking van de Europese Commissie van 4 juli 2019 C(2019) 4969 final en bijgevolg tot verlaging van de opgelegde geldboete, is afgewezen;

—

dientengevolge voornoemde beschikking van de Commissie gedeeltelijk nietig te verklaren en bijgevolg een verlaging van de opgelegde sanctie te gelasten.

—

In elk geval de Europese Commissie te verwijzen in de kosten van beide instanties.

(A)

Middelen tot vernietiging van het arrest van het Gerecht in zijn geheel, voor zover daarbij de middelen van Ferriere Nord tot volledige nietigverklaring van de beschikking van de Commissie van 4 juli 2019 zijn afgewezen.

(B)

Middelen tot gedeeltelijke vernietiging van het arrest van het Gerecht, voor zover daarbij de middelen van Ferriere Nord tot gedeeltelijke nietigverklaring van de beschikking van de Commissie van 4 juli 2019 en bijgevolg tot verlaging van het bedrag van de geldboete zijn afgewezen.

—

vaststellen dat de Bondsrepubliek Duitsland haar verplichtingen op grond van artikel 6, lid 2, en artikel 4, lid 1, tweede alinea, van richtlijn 92/43/EEG (1) ten aanzien van de door het Natura 2000-netwerk beschermde habitattypen 6510 (laaggelegen schraal hooiland) en 6520 (hooiland in gebergte) niet is nagekomen, doordat zij

—

op algemene en structurele wijze heeft nagelaten om passende maatregelen te treffen om een verslechtering van de habitattypen 6510 en 6520 in de daartoe aangewezen gebieden te voorkomen, en

—

op algemene en structurele wijze heeft nagelaten om de Commissie bijgewerkte gegevens over de habitattypen 6510 en 6520 in de daartoe aangewezen gebieden te verstrekken;

—

de Bondsrepubliek Duitsland verwijzen in de kosten van de procedure.

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

GEA Group AG zal behalve haar eigen kosten de kosten dragen die de Europese Commissie heeft moeten maken in de procedures T-640/16, T-640/16 RENV en C-823/18 P.

1)

Besluit SGS 21/000067 van de Raad van de Europese Unie van 14 januari 2021 wordt nietig verklaard.

2)

De Raad wordt verwezen in zijn eigen kosten en in die van Emilio De Capitani.

3)

Het Koninkrijk België, het Koninkrijk der Nederlanden, de Republiek Finland en het Koninkrijk Zweden dragen hun eigen kosten.

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Neratax LTD wordt verwezen in haar eigen kosten en in die van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) en Intrum Hellas AE Daicheirisis Apaitiseon Apo Daneia kai Pistoseis.

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Società Navigazione Siciliana SCpA wordt verwezen in de kosten.

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Zielonogórski Klub Żużlowy Sportowa S.A. wordt verwezen in de kosten.

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

NS wordt verwezen in de kosten.

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Elke partij zal haar eigen kosten dragen.

1)

De beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie van 1 april 2022 (zaak R 1107/2021-1) wordt vernietigd.

2)

Het EUIPO wordt verwezen in de kosten.

1)

De beslissing van de eerste kamer van beroep van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) van 1 april 2022 (zaak R 1105/2021-1) wordt vernietigd.

2)

Het EUIPO wordt verwezen in de kosten.

—

nietigverklaring van het besluit van de Europese Centrale Bank van 1 september 2022 (hierna: “bestreden besluit”), waarbij wordt geweigerd om, zoals verzoeker had gevraagd, de correspondentie en uitwisseling van documenten tussen de Europese Centrale Bank en de Ierse centrale bank met betrekking tot besluit 2013/211/EU van de Europese Centrale Bank (1) volledig openbaar te maken;

—

verwijzing van de verwerende partij in de kosten.

1.

Het bestreden besluit schendt artikel 4, lid 1, onder a), vierde streepje, van besluit 2004/258/EG van de Europese Centrale Bank (2). De verwerende partij heeft verzoeker ten onrechte de toegang geweigerd tot de gevraagde informatie op grond dat gehele of gedeeltelijke openbaarmaking van de documenten het openbare belang van bescherming van de integriteit van eurobankbiljetten zou ondermijnen.

2.

Het bestreden besluit schendt artikel 4, lid 1, onder c), van besluit 2004/258. De verwerende partij heeft verzoeker ten onrechte de gedeeltelijke of volledige toegang geweigerd tot de gevraagde documenten op grond dat de uitwisseling van gezichtspunten tussen de ECB en de nationale centrale banken door het Unierecht beschermde vertrouwelijke informatie is.

3.

Het bestreden besluit schendt artikel 4 van besluit 2004/258/EG. De verwerende partij heeft ten onrechte gemeend dat openbaarmaking geen hoger openbaar belang dient, terwijl verzoeker om de documenten heeft gevraagd ter ondersteuning van een gerechtelijke procedure en terwijl weigering van openbaarmaking de uitoefening van het recht op informatie volgens richtlijn 2012/13/EU van het Europees Parlement en de Raad (3) onmogelijk maakt of belemmert.

4.

De weigering om toegang tot de gevraagde documenten te verlenen is ontoereikend gemotiveerd in het bestreden besluit.

5.

Het bestreden besluit schendt het recht op behoorlijk bestuur en het recht op een doeltreffende voorziening in rechte op grond van respectievelijk de artikelen 41 en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311148), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311142), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311133), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311153), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311144), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoekster in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311128), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoeksters rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311156), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311127), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311141), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoekster in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311146), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoeksters rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311164), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311174), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311154), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311170), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311159), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoekster in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311125), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoeksters rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoekster in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311149), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoeksters rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoekster in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311176), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoeksters rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311132), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311143), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D311124), ontvangen op 13 oktober 2022, meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoekster in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D313509) van 28 november 2022 meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoeksters rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

de maatregel waarvan verzoeker in kennis is gesteld door middel van de mededeling van het hoofd van de afdeling Bezoldiging en Sociale Rechten van de leden van het directoraat Financiële en Sociale Rechten van de leden van het directoraat-generaal Financiën van het Europees Parlement, betreffende de bij aangetekende brief (ref. D313497) van 28 november 2022 meegedeelde herberekening van de rechten op ouderdomspensioen, waarbij het Europees Parlement verzoekers rechten op ouderdomspensioen heeft herberekend en de terugvordering van het op basis van de vorige pensioenberekening betaalde bedrag heeft gelast, non-existent dan wel volledig nietig verklaren;

—

het Europees Parlement veroordelen tot terugbetaling van alle ten onrechte ingehouden bedragen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van inhouding tot aan de betaling, en het Europees Parlement gelasten gevolg te geven aan het te wijzen arrest en alle noodzakelijke maatregelen te nemen om het oorspronkelijke bedrag van het pensioen onmiddellijk en volledig te herstellen;

—

het Europees Parlement verwijzen in de kosten.

1.

Onbevoegdheid van de auteur van de bezwarende handeling, schending van wezenlijke vormvoorschriften wegens ontoereikende motivering en bijgevolg schending van artikel 41, lid 2, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

2.

Ontbreken van een rechtsgrondslag en onjuiste toepassing van artikel 75 van de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden.

3.

Kennelijke schending van het rechtszekerheidsbeginsel, het beginsel van bescherming van gewettigd vertrouwen en van verworven rechten, en bijgevolg schending van artikel 1 van het Aanvullend Protocol nr. 1 bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO en, in voorkomend geval, interveniënte in de kosten.

—

schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad.

—

uitvoeringsbesluit (EU) 2022/2261 van de Europese Commissie van 11 november 2022 tot onttrekking aan financiering door de Europese Unie van bepaalde uitgaven die de lidstaten hebben verricht in het kader van het Europees Landbouwgarantiefonds (ELGF) en het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling (Elfpo) (1) gedeeltelijk nietig verklaren, voor zover dit besluit betrekking heeft op eenmalige financiële correcties ten bedrage van 2 515 141,78 EUR die aan Roemenië zijn opgelegd wegens schending van het Unierecht in de aanvraagjaren 2018 en 2019 (begrotingsjaren 2019 en 2020);

—

de Commissie in de kosten verwijzen.

1.

Eerste middel: De Commissie heeft misbruik gemaakt van haar bevoegdheid om krachtens artikel 52 van verordening 1306/2013 bedragen te onttrekken aan financiering door de Unie.

De Commissie heeft ten onrechte vastgesteld dat de Roemeense overheid wat betreft maatregel 10 (op grond waarvan betalingen worden gedaan voor agromilieu en klimaat) en maatregel 13 (op grond waarvan betalingen worden gedaan voor gebieden met natuurlijke of andere specifieke beperkingen) van het nationaal programma voor plattelandsontwikkeling (Programul Național de Dezvoltare Rurală; hierna: “PNDR”) artikel 5, lid 2, onder b), van verordening nr. 640/2014 heeft geschonden. De Commissie heeft onterecht vastgesteld dat het maximale subsidiabele oppervlak werd berekend aan de hand van de bestuurlijke grenzen van de administratief-territoriale eenheden, en dat bijgevolg betalingen voor niet-subsidiabele oppervlakken waren gedaan. Ook heeft de Commissie een fout gemaakt door vast te stellen dat — wat betreft maatregel 8, submaatregel 8.1 (op grond waarvan steun voor herbebossing wordt verleend), van het PNDR 2014-2020 — de Roemeense overheid artikel 30 van verordening nr. 1306/2013 en artikel 28, lid 1, onder b), van verordening nr. 809/2014 heeft geschonden aangezien de betaling voor het verlies van verlies aan landbouwinkomsten in het kader van maatregel 8, submaatregel 8.1 en die voor herbebossing neerkomen op dubbele financiering. De Commissie heeft onterecht vastgesteld dat deze twee betalingen van dezelfde aard zijn en dezelfde kosten compenseren.

2.

Tweede middel: De Commissie heeft de motiveringsplicht van artikel 296, tweede alinea, VWEU geschonden.

De Commissie heeft de motiveringsplicht van artikel 296, tweede alinea, VWEU geschonden, aangezien zij de verweten schendingen onvoldoende heeft onderbouwd en niet genoegzaam heeft aangegeven waarom geen gehoor kon worden gegeven aan de argumenten die de bevoegde Roemeense autoriteiten gedurende de aan het bestreden besluit voorafgaande dialoog hebben aangevoerd en steeds herhaald.

—

uitvoeringsverordening (EU) 2022/2231 van 14 november 2022 tot uitvoering van verordening (EU) 359/2011 van de Raad van 14 november 2022 betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in verband met de situatie in Iran (1) nietig te verklaren voor zover de verzoekende partij daarbij is opgenomen in bijlage I bij verordening (EU) nr. 359/2011 van de Raad;

—

verordening (EU) nr. 359/2011 van de Raad van 12 april 2011 betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in verband met de situatie in Iran (2) (hierna: “verordening nr. 359/2011”) buiten toepassing verklaren voor zover de verzoekende partij daarbij is opgenomen in bijlage I bij verordening (EU) nr. 359/2011 van de Raad; en

—

de Raad van de Europese Unie te verwijzen in de kosten van de verzoekende partij;

1.

Eerste middel: kennelijk onjuiste beoordeling van de feiten en kennelijk verkeerde toepassing van artikel 263 VWEU en de artikelen 3, leden 1 en 2, en 12, lid 2, van verordening nr. 359/2011.

2.

Tweede middel: de Raad heeft in strijd met de artikelen 263 en 296 VWEU en de artikelen 3, leden 1 en 2, en 12, lid 2, van verordening nr. 359/2011 niet voldaan aan zijn verplichting om een (passende) motivering te verstrekken en om redenen te geven die voldoen aan de geldende kwaliteitsnormen (met name wat betreft de objectiviteit van de toegepaste criteria, de verplichting om rekening te houden met de belangen van de verzoekende partij, het evenredige karakter van de besluitvorming, de verplichting om rekening te houden met de belangen van EU-leveranciers, de gelijke behandeling van de verzoekende partij, de eerbiediging van het non–discriminatiebeginsel, het vermijden van willekeur bij de besluitvorming en het vermijden van machtsmisbruik bij de besluitvorming).

3.

Derde middel: schending door de Raad, in strijd met de artikelen 296 VWEU en artikel 12, lid 2, van verordening nr. 359/2011, van het recht van verdediging van verzoekster, in het bijzonder van het recht om te worden gehoord en het recht op effectieve rechterlijke toetsing.

—

het besluit van 6 april 2022 om hem te ontslaan, nietig te verklaren;

—

de Commissie te veroordelen een ex aequo et bono vast te stellen bedrag aan hem te betalen als vergoeding van de geleden immateriële schade en de Commissie te verwijzen in de kosten.

1.

Het eerste middel is ontleend aan schending van de motiveringsplicht, van de rechten van de verdediging, van de zorgplicht en van het evenredigheidsbeginsel.

2.

Het tweede middel is ontleend aan een kennelijk onjuiste beoordeling.

3.

Het derde middel is ontleend aan schending van artikel 2, onder c), van de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden van de Europese Unie.

4.

Het vierde middel is ontleend aan misbruik van bevoegdheid.

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten van de procedure bij het Gerecht en bij de kamer van beroep, inzonderheid met inbegrip van verzoeksters kosten.

—

schending van artikel 25, lid 1, onder a), en van artikel 3, onder a), van verordening(EG) nr. 6/2002 van de Raad.

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO en The Feed.com, Inc. in hun eigen kosten en gezamenlijk in de kosten van Feed SA, daaronder begrepen de kosten van de procedures voor het EUIPO.

—

schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad.

—

de bestreden beslissing vernietigen voor zover daarbij:

—

de zaak naar het EUIPO terugverwijzen met het oog op de vervallenverklaring van het merk THE FEED (nr. 12 392 651) voor “onlinedetailhandel in maaltijdvervangers, energierijk voedsel, voedingsrepen, -gels, -mengsels, -supplementen en -dranken; verkoop van maaltijdvervangers, energierijk voedsel, voedingsrepen, -gels, -mengsels, -supplementen en -dranken”;

—

het EUIPO en The Feed.com, Inc. hoofdelijk verwijzen in de kosten die Feed SA in het kader van de onderhavige procedure en in het kader van de procedures bij het EUIPO heeft gemaakt.

—

de bestreden beslissing vernietigen;

—

de zaak terugverwijzen naar het EUIPO met het oog op een nieuwe behandeling of

—

de bestreden beslissing wijzigen door te oordelen dat er geen relatieve weigeringsgronden in de weg staan aan de inschrijving van Uniemerk nr. 18 204 993 CHERRY Passion voor de waren van klasse 30 en dat het merk dient te worden ingeschreven;

—

wat de kosten betreft, uitspraak doen ten gunste van verzoekster.

—

schending van artikel 8, lid 1, onder b) van verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad;

—

schending van het vertrouwensbeginsel en het rechtszekerheidsbeginsel;

—

schending van artikel 94, lid 1, en artikel 95, lid 1, van verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad.

—

het beroep toewijzen;

—

de bestreden handelingen nietig verklaren;

—

verweerder veroordelen tot betaling van een schadevergoeding van 4 000 EUR;

—

verweerder verwijzen in alle kosten.

—

de bestreden beslissing van het EUIPO van 9 november 2022 gedeeltelijk vernietigen (punten 1 en 2 van het dispositief) en oordelen dat in casu niet is voldaan aan alle voorwaarden als bedoeld in artikel 53, lid 1, onder a), gelezen in samenhang met artikel 8, lid 1, onder b), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad, met als gevolg dat de beslissing in eerste aanleg wordt bevestigd en de vordering tot nietigverklaring van Uniemerk “PREDATOR” (nr. 16 757 262) in haar geheel wordt afgewezen;

—

gelasten dat verzoeksters kosten van de procedure voor het Gerecht worden vergoed alsmede — overeenkomstig artikel 190, lid 2, van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht — de noodzakelijke kosten die zij in verband met de procedure voor de kamer van beroep van het EUIPO heeft gemaakt;

—

de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep verwijzen in haar eigen kosten indien zij in het geding intervenieert.

—

schending van artikel 53, lid 1, onder a), gelezen in samenhang met artikel 8, lid 1, onder b), van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het Uniemerk;

—

schending van het beginsel van vrije beoordeling van de bewijsmiddelen en schending van artikel 95, lid 1, van verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad, gelezen in samenhang met art. 55, leden 1 en 2, en artikel 22, lid 2, van gedelegeerde verordening (EU) 2018/625 van de Commissie.

—

de bestreden beslissing vernietigen;

—

het EUIPO verwijzen in de kosten van de procedure, daaronder begrepen de kosten van de oppositie- en de beroepsprocedure.