—

gezien artikel 295 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien met name artikel 2, artikel 3, lid 1, artikel 3, lid 3, tweede alinea, artikel 4, lid 3, en de artikelen 5, 6, 7 en 11 van het Verdrag betreffende de Europese Unie,

—

gezien de artikelen van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie die betrekking hebben op de eerbiediging, bescherming en bevordering van democratie, de rechtsstaat en grondrechten in de Unie, waaronder de artikelen 70, 258, 259, 260, 263 en 265,

—

gezien Protocol nr. 1 betreffende de rol van de nationale parlementen in de Europese Unie en Protocol nr. 2 betreffende de toepassing van de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

—

gezien het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

—

gezien de rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie,

—

gezien de criteria van Kopenhagen en het geheel van EU-regels waaraan een kandidaat-lidstaat moet voldoen als hij wil toetreden tot de Unie (het acquis),

—

gezien de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens,

—

gezien de instrumenten van de Verenigde Naties inzake de bescherming van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden en de aanbevelingen en rapporten in het kader van de universele periodieke doorlichting van de Verenigde Naties, evenals de rechtspraak van de verdragsorganen van de Verenigde Naties en de Speciale Procedures van de Mensenrechtenraad,

—

gezien de verklaring van de Verenigde Naties van 8 maart 1999 over mensenrechtenverdedigers,

—

gezien de aanbevelingen en rapporten van het Bureau voor Democratische Instellingen en Mensenrechten, de Hoge Commissaris inzake de nationale minderheden, de OVSE-vertegenwoordiger voor mediavrijheid en andere organen van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa,

—

gezien het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, het Europees Sociaal Handvest, de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en het Europees Comité voor sociale rechten, en de verdragen, aanbevelingen, resoluties en rapporten van de Parlementaire Vergadering, het Comité van Ministers, de Commissaris voor de Mensenrechten, de Europese Commissie tegen Racisme en Onverdraagzaamheid, de Steering Committee on Anti-Discrimination, Diversity and Inclusion van de Raad van Europa (CDADI), de Commissie van Venetië en andere organen van de Raad van Europa,

—

gezien het Memorandum van overeenstemming tussen de Raad van Europa en de Europese Unie van 23 mei 2007,

—

gezien het Verdrag van de Verenigde Naties tegen corruptie,

—

gezien de overeenkomst tot oprichting van de Groep van staten tegen corruptie,

—

gezien de lijst met criteria voor de rechtsstaat, die door de Commissie van Venetië is goedgekeurd tijdens haar 106e plenaire vergadering op 18 maart 2016,

—

gezien de “Toolkit for Member States — Respecting democracy, rule of law and human rights in the framework of the COVID-19 sanitary crisis” van de Raad van Europa van 7 april 2020,

—

gezien het jaarverslag 2020 van de partnerorganisaties van het platform van de Raad van Europa ter bevordering van de bescherming van de journalistiek en de veiligheid van journalisten,

—

gezien de mededeling van de Commissie van 17 juli 2019, getiteld “Versterking van de rechtsstaat binnen de Unie — Een blauwdruk voor actie” (COM(2019)0343),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 29 januari 2020 over het werkprogramma voor 2020 van de Commissie (COM(2020)0037) en het aangepaste werkprogramma van de Commissie van 27 mei 2020 (COM(2020)0440),

—

gezien het EU-scorebord voor justitie 2020,

—

gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 19 juni 2019 over “Verdere versterking van de rechtsstaat binnen de Unie. Stand van zaken en mogelijke volgende stappen” waarin werd voorgesteld om een jaarlijks forum over de grondrechten en de rechtsstaat op te richten,

—

gezien het rapport van de Groep Grondrechten en de rechtsstaat van het Europees Economisch en Sociaal Comité van juni 2020 met als titel “National developments from a civil society perspective, 2018-2019”,

—

gezien het rapport van het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten, getiteld “Challenges facing civil society organisations working on human rights in the EU”, gepubliceerd op 17 januari 2018, en andere rapporten en gegevens van het Bureau,

—

gezien het verslag van het Europees Instituut voor gendergelijkheid, getiteld “Beijing + 25: the fifth review of the implementation of the Beijing Platform for Action in the EU Member States”, gepubliceerd op 5 maart 2020,

—

gezien de conclusies van de Raad van de Europese Unie en de lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, over “Zorgen voor eerbiediging van de rechtsstaat”, van 16 december 2014,

—

gezien zijn resolutie van 25 oktober 2016 met aanbevelingen aan de Commissie betreffende de instelling van een EU-mechanisme voor democratie, de rechtsstaat en grondrechten (1),

—

gezien zijn resolutie van 19 april 2018 over de noodzaak van invoering van een Europees waardeninstrument ter ondersteuning van maatschappelijke organisaties die in de Europese Unie op lokaal en nationaal niveau de fundamentele waarden uitdragen (2),

—

gezien zijn wetgevingsresolutie van 17 april 2019 over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot vaststelling van het programma Rechten en waarden (3),

—

gezien zijn resolutie van 14 november 2018 over de noodzaak van een omvattend EU-mechanisme voor de bescherming van democratie, de rechtsstaat en grondrechten (4),

—

gezien zijn resolutie van 16 januari 2019 over de situatie van de grondrechten in de Europese Unie in 2017 (5),

—

gezien zijn resolutie van 13 februari 2019 over verslechteringen op het gebied van de rechten van de vrouw en gendergelijkheid in de EU (6),

—

gezien zijn resolutie van 28 maart 2019 over de situatie van de rechtsstaat en de strijd tegen corruptie binnen de EU, met name in Malta en Slowakije (7),

—

gezien zijn resolutie van 18 december 2019 over openbare discriminatie en haatzaaiende uitlatingen ten aanzien van LGBTI-personen, zoals LGBTI-vrije zones (8),

—

gezien zijn resolutie van 15 januari 2020 over mensenrechten en democratie in de wereld en het beleid van de Europese Unie ter zake — jaarverslag 2018 (9),

—

gezien zijn resolutie van 16 januari 2020 over hoorzittingen die plaatsvinden in het kader van artikel 7, lid 1, van het VEU met betrekking tot Polen en Hongarije (10),

—

gezien zijn resolutie van 17 april 2020 over gecoördineerde EU-maatregelen om de COVID-19-pandemie en de gevolgen ervan te bestrijden (11),

—

gezien de gezamenlijke aanbevelingen van een aantal maatschappelijke organisaties in het document “From blueprint to footprint: Safeguarding media freedom and pluralism through the European Rule of Law Mechanism” van april 2020,

—

gezien het rapport van het Europees netwerk van nationale mensenrechteninstituten, getiteld “The Rule of Law in the European Union” van 11 mei 2020,

—

gezien de bijdrage van de werkgroep intern mensenrechtenbeleid van de EU van het netwerk Mensenrechten en Democratie (Human Rights and Democracy Network) van 4 mei 2020 aan de Europese Commissie in het kader van de raadpleging van belanghebbenden in verband met de opstelling van het verslag over de rechtsstaat,

—

gezien de beoordeling van de Europese meerwaarde bij het initiatiefverslag van wetgevende aard over een EU-mechanisme voor democratie, de rechtsstaat en grondrechten van oktober 2016,

—

gezien de voorlopige beoordeling van de Europese meerwaarde van een EU-mechanisme voor democratie, de rechtsstaat en grondrechten van het Parlement van april 2020,

—

gezien de artikelen 46, 54 en 148 van zijn Reglement,

—

gezien de adviezen van de Commissie juridische zaken en de Commissie constitutionele zaken,

—

gezien het verslag van de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken (A9-0170/2020),

A.

overwegende dat de Unie berust op de waarden eerbied voor de menselijke waardigheid, vrijheid, democratie, gelijkheid, de rechtsstaat en eerbiediging van de mensenrechten, met inbegrip van de rechten van personen die tot een minderheid behoren, als vastgelegd in artikel 2 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU); overwegende dat de lidstaten deze waarden gemeen hebben en dat alle lidstaten deze waarden vrijelijk hebben onderschreven; overwegende dat de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten waarden zijn die elkaar versterken;

B.

overwegende dat de Unie in haar toetredingscriteria heeft vastgelegd dat lidmaatschap van de Unie vereist dat de kandidaat-lidstaat zo ver is gekomen dat hij beschikt over stabiele instellingen die de democratie, de rechtsstaat, de mensenrechten en het respect voor en de bescherming van minderheden garanderen; overwegende dat de Unie echter niet beschikt over doeltreffende instrumenten om deze criteria te handhaven als een land eenmaal lid is geworden van de Unie;

C.

overwegende dat de waarden van de Unie het afgelopen decennium in enkele lidstaten op schaamteloze wijze zijn geschonden; overwegende dat het Parlement deze zorgwekkende ontwikkelingen vanaf 2011 herhaaldelijk in zijn resoluties onder de aandacht heeft gebracht, onder meer de inleiding van de procedure van artikel 7 VEU van 2018; overwegende dat het Parlement al sinds 2016 pleit voor een omvattende en preventieve monitoring op dit gebied, gepaard gaande met een op feiten gebaseerde aanpak, via een EU-mechanisme voor democratie, de rechtsstaat en grondrechten;

D.

overwegende dat de rechten van kwetsbare groepen zoals vrouwen, personen met een beperking, Roma, LGBTI’s en ouderen, in sommige lidstaten nog altijd niet volledig worden geëerbiedigd, en dat deze groepen niet ten volle beschermd worden tegen haat en discriminatie, hetgeen indruist tegen de waarden van de Unie zoals neergelegd in artikel 2 VEU en het recht op non-discriminatie, zoals neergelegd in artikel 21 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (het Handvest); overwegende dat de noodmaatregelen die genomen zijn in verband met de COVID-19-pandemie de grondrechten verder hebben ingeperkt en de democratische checks-and-balances hebben verzwakt;

E.

overwegende dat ongeveer 10 % van de burgers van de Unie tot een nationale minderheid behoort; overwegende dat de eerbiediging van de rechten van minderheden een integraal onderdeel is van de waarden van de Unie als bedoeld in artikel 2 VEU; overwegende dat minderheden een bijdrage leveren aan de culturele en taalkundige diversiteit in de Unie; overwegende dat de Unie momenteel niet beschikt over een rechtskader om de rechten van minderheden te waarborgen en monitoren;

F.

overwegende dat schendingen van de in artikel 2 VEU neergelegde waarden, zonder dat daarop een passende reactie volgt en zonder dat er op het niveau van de Unie consequenties aan worden verbonden, negatieve gevolgen hebben voor de cohesie van het Europese project, de rechten van alle burgers van de Unie en het wederzijds vertrouwen tussen de lidstaten;

G.

overwegende dat corruptie een ernstige bedreiging vormt voor de democratie, de rechtsstaat en de eerlijke behandeling van alle burgers;

H.

overwegende dat onafhankelijke journalistiek en de toegang tot pluralistische informatie belangrijke pijlers van de democratie zijn; overwegende dat de zorgwekkende toestand van de mediavrijheid en het pluralisme van de media in de Unie niet voortvarend genoeg wordt aangepakt; overwegende dat het maatschappelijk middenveld van groot belang is voor een gezonde democratie; overwegende dat de krimpende ruimte voor het maatschappelijk middenveld bijdraagt aan schendingen van de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten; overwegende dat de instellingen van de Unie een open, transparante en regelmatige dialoog moeten voeren met representatieve organisaties en met alle lagen van het maatschappelijk middenveld;

I.

overwegende dat de onafhankelijkheid, kwaliteit en efficiëntie van nationale rechtsstelsels van cruciaal belang zijn voor het waarborgen van doeltreffende rechtspraak; overwegende dat de beschikbaarheid van rechtsbijstand en de hoogte van griffierechten van grote invloed kunnen zijn op de toegang tot de rechter; overwegende dat het Handvest dezelfde rechtskracht heeft als de Verdragen; overwegende dat het Handvest onder het toeziend oog van het Hof van Justitie van de Europese Unie door de rechterlijke instanties van de lidstaten uitsluitend wordt toegepast als het gaat om de uitvoering van rechtshandelingen van de Unie, maar dat het voor het bevorderen van een gemeenschappelijke juridische, justitiële en rechtsstatelijke cultuur van belang is dat de in het Handvest verankerde rechten altijd in aanmerking worden genomen;

J.

overwegende dat de Commissie op 30 september 2020 haar verslag over de rechtsstaat 2020 heeft gepubliceerd (COM(2020)0580) en voornemens is om daarna de nieuwe strategie voor de tenuitvoerlegging van het Handvest van de grondrechten en het actieplan voor Europese democratie voor te stellen;

K.

overwegende dat een verordening betreffende de bescherming van de begroting van de Unie in geval van algemene rechtsstatelijke tekortkomingen in de lidstaten, eenmaal vastgesteld, een onmisbaar instrument zou zijn voor het waarborgen van de rechtsstatelijkheid binnen de Unie;

L.

overwegende dat het belangrijk is dat belanghebbenden die actief zijn op het gebied van de bescherming en bevordering van democratie, de rechtsstaat en de grondrechten, zoals maatschappelijke organisaties, organen van de Raad van Europa en de Verenigde Naties, de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten, nationale mensenrechteninstanties, relevante autoriteiten en professionele organisaties die zich bezighouden met de ondersteuning van de rechterlijke macht bij de onafhankelijke rechtsbedeling nauw bij het monitoringmechanisme betrokken worden; overwegende dat derhalve toereikende financiering van de Unie nodig is voor het maatschappelijk middenveld, met name via het programma Justitie en het programma Burgers, gelijkheid, rechten en waarden;

M.

overwegende dat de bestaande mechanismen moeten worden versterkt en gestroomlijnd en dat er een doeltreffend mechanisme moet worden ontwikkeld om te garanderen dat de in de Verdragen neergelegde beginselen en waarden in de hele Unie worden verdedigd;

N.

overwegende dat het Parlement, de Commissie en de Raad (de drie instellingen) gezamenlijk de politieke verantwoordelijkheid hebben om de waarden van de Unie te verdedigen, binnen de hun door de Verdragen verleende bevoegdheden; overwegende dat een interinstitutioneel akkoord overeenkomstig artikel 295 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) de mogelijkheid zou bieden om bepalingen vast te leggen die nodig zijn om de samenwerking tussen de drie instellingen in dit kader te vergemakkelijken; overwegende dat elk van de drie instellingen overeenkomstig artikel 295 VWEU een dergelijk akkoord kan voorstellen;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

—

gezien het verslag van de Commissie van 14 oktober 2019 over de uitvoering van vrijhandelsovereenkomsten 1 januari 2018 — 31 december 2018 (COM(2019)0455),

—

gezien het werkdocument van de diensten van de Commissie (SWD(2019)0370) van 14 oktober 2019 bij het verslag van de Commissie over de uitvoering van vrijhandelsovereenkomsten 1 januari 2018 — 31 december 2018 (COM(2019)0455),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 14 oktober 2015 getiteld “Handel voor iedereen: naar een meer verantwoord handels- en investeringsbeleid” (COM(2015)0497),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 29 januari 2020 getiteld “Werkprogramma van de Commissie voor 2020: een Unie die de lat hoger legt” (COM(2020)0037),

—

gezien de politieke richtlijnen voor de Europese Commissie 2019-2024 van 16 juli 2019,

—

gezien zijn resolutie van 30 mei 2018 over het jaarverslag over de uitvoering van het gemeenschappelijk handelsbeleid (1),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 11 december 2019 over de Europese Green Deal (COM(2019)0640),

—

gezien de gezamenlijke mededeling van 8 april 2020 over de wereldwijde EU-respons op COVID-19 (JOIN(2020)0011),

—

gezien zijn resolutie van 29 november 2018 inzake de WTO: de weg vooruit (2),

—

gezien de gezamenlijke mededeling van 9 maart 2020 getiteld “Naar een brede strategie met Afrika” (JOIN(2020)0004),

—

gezien de gezamenlijke verklaring van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) van 25 januari 2019 over elektronische handel,

—

gezien de verklaringen van de handelsministers van de G20 van 30 maart en 14 mei 2020,

—

gezien de gezamenlijke verklaring van de VS en de EU van 25 juli 2018,

—

gezien de gezamenlijke verklaring van 14 januari 2020 van de trilaterale bijeenkomst van de ministers van Handel van Japan, de Verenigde Staten en de Europese Unie,

—

gezien het werkdocument van de diensten van de Commissie van 20 december 2019 over de bescherming en handhaving van intellectuele-eigendomsrechten in derde landen (SWD(2019)0452),

—

gezien het jaarverslag van de Commissie van 27 maart 2019 over handelsbeschermingsinstrumenten (COM(2019)0158),

—

gezien de in november 2019 gepubliceerde speciale Eurobarometer over de houding van de Europeanen ten aanzien van handel en het handelsbeleid van de EU,

—

gezien de gezamenlijke mededeling “EU-China — een strategische visie”, die door de Commissie en de Europese Dienst voor extern optreden op 12 maart 2019 is aangenomen (JOIN(2019)0005),

—

gezien de gezamenlijke mededeling over “Het versterken van de banden tussen Europa en Azië, bouwstenen voor een EU-strategie”, die door de Commissie en de Europese Dienst voor extern optreden op 19 september 2018 is aangenomen (JOIN(2018)0031),

—

gezien het verslag van de Commissie van 26 juni 2019 over handels- en investeringsbarrières,

—

gezien zijn resolutie van 18 mei 2017 over de uitvoering van de vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en de Republiek Korea (3),

—

gezien zijn resolutie van 5 juli 2016 over een nieuw op te stellen toekomstgerichte en innovatieve strategie voor handel en investeringen (4),

—

gezien de op 25 september 2015 door de Algemene Vergadering van de VN goedgekeurde resolutie getiteld “Transforming our world: the 2030 Agenda for Sustainable Development” (Onze wereld transformeren: de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling),

—

gezien zijn resolutie van 5 juli 2016 over de sociale en milieunormen, de mensenrechten en maatschappelijk verantwoord ondernemen (5),

—

gezien de artikelen 2 en 21 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) en hoofdstuk V, titel II, van het Verdrag betreffende de werking van Europese Unie (VWEU), alsook artikel 218 VWEU,

—

gezien zijn resolutie van 9 juni 2015 over de EU-strategie voor de gelijkheid van vrouwen en mannen na 2015 (6),

—

gezien zijn resolutie van 13 maart 2018 over gendergelijkheid in de handelsverdragen van de EU (7),

—

gezien de strategie voor gendergelijkheid van de Commissie van maart 2020,

—

gezien het verslag van de Commissie over het stelsel van algemene preferenties voor de periode 2018-2019 (8),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 22 november 2018, getiteld “De eengemaakte markt in een veranderende wereld: een unieke troef die hernieuwde politieke betrokkenheid nodig heeft”(COM(2018)0772),

—

gezien artikel 54 van zijn Reglement,

—

gezien het advies van de Commissie ontwikkelingssamenwerking,

—

gezien het verslag van de Commissie internationale handel (A9-0160/2020),

A.

overwegende dat de resolutie van het Parlement van 30 mei 2018 over de uitvoering van het gemeenschappelijk handelsbeleid brede steun kreeg vanwege de voorgestelde aanpak om werk te maken van een voorspelbaar handelssysteem dat gebaseerd is op regels en waarden; overwegende dat nieuwe ontwikkelingen sinds 2018, met name de tenuitvoerlegging van de handelsovereenkomst tussen de EU en Canada en meer recent de effecten van de COVID-19-pandemie op de handel, een grondige actualisering van het vorige verslag noodzakelijk maken;

B.

overwegende dat de EU de belangrijkste handelsmacht en het grootste handelsblok ter wereld is en fungeert als belangrijke stuwende kracht achter economische welvaart; overwegende dat zij ook de grootste handelaar in goederen en diensten is; overwegende dat uit de meest recente indicatoren blijkt dat de EU-uitvoer van goederen in 2019 is gestegen tot 2 132,3 miljard EUR, wat neerkomt op een stijging met 3,5 % ten opzichte van het jaar voordien; overwegende dat ondanks de huidige mondiale uitdagingen, de belangrijkste handelspartners van de EU de VS en China zijn; overwegende dat het mondiale bbp tussen 2007 en 2017 met meer dan 70 % is gestegen; overwegende dat als de stijging van de EU met 17 % wordt vergeleken met de cijfers voor landen als de VS (60 %), India (80 %) en China (315 %), het duidelijk is dat de EU achterloopt op het gebied van mondiaal concurrentievermogen;

C.

overwegende dat de Commissie op 14 oktober 2019 haar derde verslag over de uitvoering van vrijhandelsovereenkomsten van de EU heeft gepubliceerd, waaruit blijkt dat in 2018 33 % van de EU-uitvoer en 29 % van de EU-invoer werd verhandeld met partners waarmee vrijhandelsovereenkomsten zijn gesloten; overwegende dat de EU in 2018 een handelsoverschot van 84,6 miljard EUR had met partners waarmee een vrijhandelsovereenkomst was gesloten, tegenover een totaal handelstekort van 24,6 miljard EUR; overwegende dat volgens een recent verslag van de Commissie de uitvoer naar de EU uit ontwikkelingslanden op basis van bijzondere handelspreferenties tussen 2016 en 2018 met 16,2 % is toegenomen, waarbij de waarde is gestegen van 158 miljard EUR in 2016 naar 183,6 miljard EUR in 2018; overwegende dat de mondiale handel in 2020 naar verwachting met 13 à 32 % zal afnemen ten gevolge van COVID-19; overwegende dat de uitvoer van goederen en diensten vanuit de EU-27 naar verwachting met 9,2 % zal afnemen en de invoer van goederen en diensten van buiten de EU-27 met 8,8 %, terwijl het IMF verwacht dat het bbp van de EU met 7,5 % zal afnemen;

D.

overwegende dat het gemeenschappelijk handelsbeleid een exclusieve bevoegdheid van de Unie is die door de Commissie, de Raad en het Parlement ten uitvoer wordt gelegd, wat vereist dat de Unie in handelsaangelegenheden met één stem spreekt, met de Commissie als onderhandelaar; overwegende dat de Commissie in 2015 een mededeling heeft aangenomen getiteld “Handel voor iedereen: naar een meer verantwoord handels- en investeringsbeleid”; overwegende dat de Commissie een evaluatie van het handelsbeleid heeft gestart met het oog op de verbetering van het handelsinstrumentarium na de COVID-19-crisis;

E.

overwegende dat in artikel 207 van het Verdrag betreffende de werking van de EU en artikel 21 van het Verdrag betreffende de EU is bepaald dat de gemeenschappelijke handelspolitiek wordt gevoerd in het kader van de beginselen en doelstellingen van het externe optreden van de Unie, waaronder het bevorderen van de mensenrechten, de democratie, de rechtsstaat en duurzame ontwikkeling; overwegende dat de Commissie in december 2019 de Europese Green Deal heeft aangenomen, waarin is bepaald dat alle acties en beleidsmaatregelen van de EU moeten bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen ervan;

F.

overwegende dat het handels- en investeringsbeleid van de EU investeerders ook markttoegang en investeringsbescherming biedt, via rechtszekerheid en een stabiele, voorspelbare en terdege gereguleerde omgeving waarin zij hun economische activiteiten kunnen verrichten;

G.

overwegende dat uit recente Eurobarometer-cijfers blijkt dat ongeveer 60 % van de EU-burgers denkt dat internationale handel voordelen voor hen oplevert; overwegende dat een deel van de publieke opinie bijzonder goed op de hoogte is van het handelsbeleid en de handelsovereenkomsten; overwegende dat de helft van de ondervraagden voorstelt om het scheppen van banen in de EU en de verdediging van milieu- en gezondheidsnormen tot de prioriteiten van het Europese handelsbeleid te maken; overwegende dat de Commissie en de lidstaten een goede communicatiestrategie over het handelsbeleid en de handelsovereenkomsten moeten blijven ontwikkelen, die nepnieuws over handel moet aanpakken en zoveel mogelijk informatie moet doorgeven, waarbij de aandacht wordt gericht op specifieke belanghebbenden en het bewustzijn van de marktdeelnemers over handelsovereenkomsten wordt vergroot;

H.

overwegende dat het gemeenschappelijk handelsbeleid, dat bestaat uit handelsovereenkomsten en wetgevingsmaatregelen, gericht moet zijn op de totstandbrenging van een stabiel, voorspelbaar en billijk handelsklimaat waarin Europese ondernemingen kunnen bloeien en de belangen van de Europese burgers worden behartigd, en ervoor moet zorgen dat de EU haar bestaande sociale en regelgevingsmodel blijft vrijwaren en tegelijkertijd het handelsbeleid blijft gebruiken om overal ter wereld haar waarden te bevorderen; overwegende dat de EU meer inspanningen dient te leveren om eerlijke mededinging te bevorderen, gelijke mededingingsvoorwaarden te scheppen en actuele handelsproblemen aan te pakken; overwegende dat de realisatie van deze doelstellingen een goede oriëntatie van het handelsbeleid van de Unie vereist, alsook volledige en doeltreffende uitvoering van en toezicht op dit beleid, op een eerlijkere en transparantere wijze; overwegende dat de handelsovereenkomsten van de EU groeikansen moeten bieden, via markttoegang en het wegnemen van handelsbelemmeringen; overwegende dat het van fundamenteel belang is dat onderhandelingen worden gevoerd in een geest van wederzijds voordeel, om oneerlijke handelspraktijken aan te pakken en de naleving van de Europese regels en normen te waarborgen;

I.

overwegende dat de EU op 30 april 2020 samen met 18 WTO-leden formeel de tijdelijke regeling met verschillende partijen inzake beroep en arbitrage bij de WTO heeft aangemeld; overwegende dat die aanmelding het begin vormt van de toepassing van die regeling op geschillen tussen de deelnemende WTO-leden, gelet op de impasse in de Beroepsinstantie;

J.

overwegende dat de COVID-19-uitbraak een complexe crisis met gevolgen op lange termijn heeft veroorzaakt en het gebrek aan veerkracht van de mondiale waardeketens voor bepaalde belangrijke producten, waaronder medische apparatuur en hulpmiddelen, aan het licht heeft gebracht; overwegende dat de crisis heeft aangetoond dat er meer robuuste en veerkrachtige productieketens nodig zijn en dat moet worden geïnvesteerd in strategische gebieden om de weerbaarheid van de Europese toeleveringsketens te vergroten; overwegende dat in wetenschappelijke verslagen wordt gewezen op de toenemende risico’s van wereldwijde uitbraken van pandemieën en van aan de klimaatverandering gerelateerde fenomenen die gevolgen hebben voor de internationale betrekkingen; overwegende dat de handelsministers van de G20 zich ertoe hebben verbonden de effecten van COVID-19 op de internationale handel en investeringen te beperken door te blijven samenwerken om een vrij, billijk, niet-discriminerend, transparant, voorspelbaar en stabiel handels- en investeringsklimaat te verzekeren en door onze markten open te houden om de ononderbroken grensoverschrijdende stroom van levensbelangrijke medische producten en uitrusting, kritieke landbouwproducten en andere essentiële goederen en diensten te waarborgen;

K.

overwegende dat de Commissie op 14 maart 2020 via de spoedprocedure Uitvoeringsverordening (EU) 2020/402 (9) heeft aangenomen om de uitvoer van persoonlijke beschermingsmiddelen te onderwerpen aan een uitvoervergunning volgens Verordening (EU) 2015/479, als tijdelijke maatregel om de EU te helpen omgaan met de stijgende vraag en om haar operationele capaciteit te helpen klaarmaken om derde landen te helpen;

L.

overwegende dat de EU omvattende overeenkomsten inzake de handelsbetrekkingen heeft uitonderhandeld met nagenoeg alle landen van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, met uitzondering van Bolivia, Cuba en Venezuela;

M.

overwegende dat het Parlement in 2015 heeft gewezen op de noodzaak van een genderperspectief in het internationale handelsbeleid van de EU (10), en in 2018 op de noodzaak van gendergelijkheid in handelsovereenkomsten (11); overwegende dat 36 miljoen banen in de EU, waarvan 13,7 miljoen door vrouwen worden bezet, afhankelijk zijn van uitvoer naar landen buiten de EU; overwegende dat vrouwen sterk ondervertegenwoordigd zijn in de handel met markten buiten de EU in de landbouw en de verwerkende sector; overwegende dat slechts een op vijf uitvoerende bedrijven in de EU wordt geleid (d.w.z. in handen is van en/of wordt beheerd) door een vrouw en dat vrouwen maximaal 30 % van de totale beroepsbevolking in de exportsector uitmaken;

N.

overwegende dat talrijke landen tarieven opleggen voor medische hulpmiddelen, waaronder patiëntmonitoren, diagnose-apparatuur en veelgebruikte geneesmiddelen, zoals antibiotica, pijnstillers of insuline, en dat nagenoeg alle landen invoertarieven hanteren voor zeep; overwegende dat de tarieven zijn aangescherpt na de beslissing van de VS om aanvullende rechten te heffen over 370 miljard USD aan invoer uit China, waaronder ook bepaalde aspecten van persoonlijke beschermingsmiddelen vallen;

O.

overwegende dat in wetenschappelijke verslagen wordt gewezen op de toenemende risico’s van wereldwijde uitbraken van pandemieën en van aan de klimaatverandering gerelateerde fenomenen die gevolgen hebben voor de internationale betrekkingen, en dat in die verslagen tot de conclusie wordt gekomen dat onze economische modellen grondig moeten worden hervormd, in het bijzonder in overeenstemming met de Klimaatovereenkomst van Parijs;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

78.

79.

80.

—

gezien de ontwerpverordening van de Commissie tot wijziging van de bijlage bij Verordening (EU) nr. 231/2012 tot vaststelling van de specificaties van de in de bijlagen II en III bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 van het Europees Parlement en de Raad opgenomen levensmiddelenadditieven wat betreft de specificaties van titaandioxide (E 171) (D066794/04,

—

gezien Verordening (EG) nr. 1333/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 inzake levensmiddelenadditieven (1), en met name artikel 14,

—

gezien Verordening (EG) nr. 1331/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 tot vaststelling van een uniforme goedkeuringsprocedure voor levensmiddelenadditieven, voedingsenzymen en levensmiddelenaroma’s (2), en met name artikel 7, lid 5,

—

gezien het samenvattend verslag van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders van 13 mei 2019 (3),

—

gezien de verklaring van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA), aangenomen op 10 mei 2019 en gepubliceerd op 12 juni 2019 (4),

—

gezien artikel 5 bis, lid 3, onder b), en artikel 5 bis, lid 5, van Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (5),

—

gezien artikel 112, leden 2 en 3 en lid 4, onder c), van zijn Reglement,

—

gezien de ontwerpresolutie van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid,

A.

overwegende dat in Verordening (EG) nr. 1333/2008 voorschriften zijn neergelegd voor in levensmiddelen gebruikte levensmiddelenadditieven om de doeltreffende werking van de interne markt, maar ook een hoog niveau van bescherming van de menselijke gezondheid en een hoog niveau van de consumentenbescherming te waarborgen, inclusief de bescherming van consumentbelangen en eerlijke praktijken in de levensmiddelenhandel, in voorkomend geval rekening houdend met de bescherming van het milieu;

B.

overwegende dat bij Verordening (EG) nr. 1331/2008 een uniforme evaluatie- en goedkeuringsprocedure is vastgesteld voor onder meer levensmiddelenadditieven, die bijdraagt tot het vrije verkeer van levensmiddelen in de Unie en tot een hoog niveau van bescherming van de menselijke gezondheid en een hoog niveau van consumentenbescherming, met inbegrip van de bescherming van consumentenbelangen;

C.

overwegende dat titaandioxide (E 171) een levensmiddelenadditief is dat ten dele bestaat uit nanodeeltjes en met name zit in levensmiddelen als snoep, cake, desserts, ijs, koekjes, chocoladerepen en brood en gebak; overwegende dat titaandioxide vooral wordt gebruikt om een dekkende witte kleur te krijgen en producten minder doorschijnend te maken;

D.

overwegende dat titaandioxide (E 171) vooral gebruikt wordt in levensmiddelen die populair zijn bij kinderen, zoals kauwgom, snoepjes, chocola en ijs, en dat er reden is tot bezorgdheid omdat juist dit kwetsbare deel van de bevolking veelvuldig aan titaandioxide wordt blootgesteld;

E.

overwegende dat in het wetenschappelijke advies van EFSA over titaandioxide (E 171) van 28 juni 2016 (6) al werd gewezen op een gebrek aan gegevens op grond waarvan het niet mogelijk was om de veiligheidsrisico’s van het additief volledig te beoordelen; overwegende dat de onzekerheden in verband met de veiligheid van titaandioxide (E 171) ten dele te wijten zijn aan het feit dat producenten niet de nodige gegevens aanleveren om een risicobeoordeling uit te voeren;

F.

overwegende dat in een aanzienlijk aantal recente wetenschappelijke publicaties (7) twijfels zijn geuit over de veiligheid van titaandioxide (E 171), en mogelijke risico’s in verband met de consumptie ervan onder de aandacht zijn gebracht;

G.

overwegende dat het Frans agentschap voor voedsel, milieu en veiligheid en gezondheid op het werk (ANSES) in zijn advies van 12 april 2019 (8) wijst op mogelijke kankerverwekkende en andere schadelijke effecten van titaandioxide (E 171) en vaststelt dat er nog wetenschappelijke onzekerheden en gegevenslacunes zijn wat betreft de veiligheid van titaandioxide (E 171) en dat daarom eventuele ongerustheid over de mogelijke toxiciteit van titaandioxide (E 171) voor consumenten niet kan worden weggenomen; overwegende dat het Nederlandse Bureau Risicobeoordeling & onderzoek (BuRO) (9) eveneens heeft gewezen op gegevenslacunes en onzekerheden;

H.

overwegende dat in de meest recente verklaring van EFSA over titaandioxide (E 171) in levensmiddelen (10) verwezen wordt naar het advies van ANSES en tevens erkend wordt dat er sprake is van diverse onzekerheden in verband met de veiligheid van inname van dit additief;

I.

overwegende dat 19 wetenschappers uit acht landen in februari 2016 in het Internationaal Instituut voor Kankeronderzoek Lyon (Frankrijk) bijeen zijn gekomen om een herbeoordeling uit te voeren van de carcinogeniteit van titaandioxide (E 171) en daarbij tot de conclusie kwamen dat dit additief geclassificeerd zou moeten worden als mogelijk kankerverwekkend voor de mens (groep 2B) (11);

J.

overwegende dat het US National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH) heeft bepaald dat blootstelling aan ultrafijn titaandioxide (E 171) beschouwd moet worden als potentieel carcinogeen op de werkplek (12);

K.

overwegende dat de Franse regering naar aanleiding van het advies van ANSES en de daaropvolgende verklaring van EFSA, waarin de twijfels ten aanzien van titaandioxide niet werden weggenomen, een decreet heeft vastgesteld houdende een verbod op de verkoop van levensmiddelen die titaandioxide (E 171) bevatten per 1 januari 2020, bij wijze van voorzorgsmaatregel ter bescherming van de gezondheid van consumenten;

L.

overwegende dat de Commissie ondanks dit alles niet heeft voorgesteld om het gebruik van titaandioxide (E 171) uit te faseren, maar een ontwerpverordening heeft voorgesteld tot herziening van de definitie en de specificaties van dit levensmiddelenadditief, op grond waarvan titaandioxide (E 171) nog steeds rechtmatig in de handel kan worden gebracht en op de markt mag blijven;

M.

overwegende dat het besluit om titaandioxide (E 171) niet van de markt te weren nadelig uitpakt voor ondernemingen die ervoor hebben gekozen om het voorzorgsbeginsel toe te passen en titaandioxide (E 171) niet meer in hun producten te verwerken of dit door een andere stof te vervangen;

N.

overwegende dat in artikel 191, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) het voorzorgsbeginsel is neergelegd als een van de grondbeginselen van de Unie;

O.

overwegende dat in artikel 168, lid 1, VWEU is bepaald dat “bij de bepaling en de uitvoering van elk beleid en elk optreden van de Unie […] een hoog niveau van bescherming van de menselijke gezondheid [wordt] verzekerd”;

P.

overwegende dat ruim 85 000 burgers uit heel Europa een petitie (13) hebben ondertekend ter ondersteuning van het Franse verbod op titaandioxide (E 171), en aandringen op toepassing van het voorzorgsbeginsel vanwege de onduidelijkheden met betrekking tot levensmiddelenadditieven die geen voedingsdoelen dienen en mogelijk risico’s voor consumenten met zich meebrengen;

Q.

overwegende dat bij de goedkeuring van levensmiddelenadditieven ook andere relevante factoren in aanmerking dienen te worden genomen, waaronder maatschappelijke, economische, traditionele, ethische en milieufactoren, en rekening gehouden moet worden met het voorzorgsbeginsel en met de uitvoerbaarheid van controles, zoals bedoeld in Verordening (EG) nr. 1331/2008;

R.

overwegende dat in artikel 6 van Verordening (EG) nr. 1333/2008 is bepaald dat een levensmiddelenadditief slechts mag worden goedgekeurd als het gebruik ervan veilig en op grond van een technische behoefte gerechtvaardigd is, en als het gebruik ervan de consument niet misleidt, maar hem/haar juist voordelen biedt;

S.

overwegende dat titaandioxide (E 171) slechts gebruikt wordt voor esthetische doeleinden, maar geen voedingswaarde of nuttige technologische functie heeft;

T.

overwegende dat er geen overtuigende technologische noodzaak bestaat voor het gebruik van titaandioxide (E 171) en dat veel voedselproducenten en detailhandelaren die op de Franse markt actief zijn zonder problemen titaandioxide (E 171) uit hun producten hebben verwijderd om te voldoen aan de Franse wetgeving die het in de handel brengen van producten met dit additief verbiedt (14); overwegende dat enkele multinationals hebben toegezegd om titaandioxide (E 171) uit alle producten in hun assortiment te verwijderen (15);

U.

overwegende dat de meeste lidstaten tot op heden nog worstelen met de handhaving van het vereiste inzake etikettering van nanodeeltjes in levensmiddelen; overwegende dat bij tests die zijn uitgevoerd door consumentenorganisaties in Spanje, België, Italië en Duitsland nanodeeltjes van titaandioxide (E 171) zijn aangetroffen in hoeveelheden van meer dan 50 % zonder dat in de lijst van ingrediënten bij het additief het woord “nano” werd vermeld (16), en dat dit het geval was bij levensmiddelen zoals snoepjes, kauwgom en cakejes die vaak door kinderen of andere kwetsbare bevolkingsgroepen worden genuttigd;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

—

gezien het ontwerp van verordening van de Commissie tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1881/2006 wat betreft de maximumgehalten voor acrylamide in bepaalde levensmiddelen voor zuigelingen en peuters (D067815/03,

—

gezien Verordening (EEG) nr. 315/93 van de Raad van 8 februari 1993 tot vaststelling van communautaire procedures inzake verontreinigingen in levensmiddelen (1), en met name artikel 2, lid 3,

—

gezien Verordening (EU) 2017/2158 van de Commissie van 20 november 2017 tot vaststelling van risicobeperkende maatregelen en referentieniveaus voor de reductie van de acrylamidegehalten in levensmiddelen (2),

—

gezien het wetenschappelijk advies over acrylamide in levensmiddelen dat goedgekeurd is door het Panel voor contaminanten in de voedselketen (Contam-panel) van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) op 30 april 2015 en gepubliceerd op 4 juni 2015 (3),

—

gezien artikel 5 bis, lid 3, onder b), van Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (4),

—

gezien artikel 112, leden 2 en 3 en lid 4, onder c), van zijn Reglement,

—

gezien de ontwerpresolutie van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid,

A.

overwegende dat acrylamide een chemische verbinding is die aanwezig is in levensmiddelen en die gevormd wordt door de van nature aanwezige stoffen vrije asparagine en suikers tijdens verwerking bij hoge temperatuur, zoals frituren, roosteren en bakken;

B.

overwegende dat consumenten worden blootgesteld aan acrylamide via industrieel geproduceerde levensmiddelen, zoals chips, brood, biscuits en koffie, maar ook bij het koken thuis, bijvoorbeeld het roosteren van brood of het bakken van frietjes;

C.

overwegende dat zuigelingen, peuters en andere kinderen gezien hun lagere lichaamsgewicht de meest blootgestelde leeftijdsgroep vormen en daarom bijzonder kwetsbaar zijn; overwegende dat het bekend is dat kinderen een hoger metabolisme hebben als gevolg van de grotere lever-/lichaamsgewichtsverhouding, waardoor het waarschijnlijker wordt dat glycidamide (de metaboliet van acrylamide, die ontstaat door biotransformatie) bij kinderen sneller kan worden gevormd, waardoor de mogelijkheid van toxiciteit van acrylamide bij kinderen toeneemt (5);

D.

overwegende dat acrylamide volgens de door de Unie goedgekeurde geharmoniseerde indeling en etikettering (CLP00) giftig is bij inslikken, genetische defecten kan veroorzaken, kanker kan veroorzaken, schade toebrengt aan organen door langdurige of herhaalde blootstelling, schadelijk is bij aanraking met de huid, ernstige oogirritatie veroorzaakt, schadelijk is bij inademing, ervan verdacht wordt de vruchtbaarheid te schaden, huidirritatie veroorzaakt en een allergische huidreactie kan veroorzaken; overwegende dat bovendien uit de indeling die door bedrijven in REACH-registraties wordt verstrekt aan het Europees Agentschap voor chemische stoffen (ECHA), blijkt dat deze stof vermoedelijk de vruchtbaarheid of het ongeboren kind schaadt (6);

E.

overwegende dat daarnaast in sommige hersengebieden die verband houden met de geheugen-, de leer- en de cognitieve functie, een degeneratie van de perifere zenuw- en zenuwterminals is waargenomen (7);

F.

overwegende dat in het wetenschappelijk advies van het Contam-panel van 30 april 2015 over acrylamide in levensmiddelen (8) op basis van alle beschikbare gegevens vier mogelijke kritische eindpunten voor de toxiciteit van acrylamide zijn vastgesteld, namelijk neurotoxiciteit, effecten op de voortplanting van mannen, ontwikkelingstoxiciteit en carcinogeniteit; overwegende dat het Contam-panel ook heeft opgemerkt dat acrylamide mutageen in geslachtscellen is en dat er momenteel geen vaste procedures voor risicobeoordeling aan de hand van dit eindpunt bestaan; overwegende dat het Contam-panel meer specifiek eerdere evaluaties bevestigt op basis waarvan is geconcludeerd dat acrylamide in levensmiddelen het risico op kanker voor consumenten van alle leeftijdsgroepen kan vergroten;

G.

overwegende dat de toxiciteit van acrylamide reeds in 2002 is erkend in een gezamenlijk verslag van de FAO en de WHO (9); overwegende dat acrylamide ingedeeld is als waarschijnlijk carcinogeen voor de mens (“a probable human carcinogen”) door het Internationaal Agentschap voor kankeronderzoek (IARC) (10), als een stof waarvan redelijkerwijs te verwachten is dat zij kankerverwekkend is voor de mens (“reasonably anticipated to be a human carcinogen”) door het National Toxicology Program (NTP) van de VS (11) en als waarschijnlijk kankerverwekkend voor de mens (“likely to be carcinogenic to humans”) door het Environmental Protection Agency (EPA) van de VS (12);

H.

overwegende dat hormoonontregelende eigenschappen van acrylamide worden besproken in diverse wetenschappelijke studies (13) en dringend moeten worden onderzocht;

I.

overwegende dat in artikel 191, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) het voorzorgsbeginsel is neergelegd als een van de grondbeginselen van de Unie;

J.

overwegende dat in artikel 168, lid 1, VWEU is bepaald dat “bij de bepaling en de uitvoering van elk beleid en elk optreden van de Unie […] een hoog niveau van bescherming van de menselijke gezondheid [wordt] verzekerd”;

K.

overwegende dat in artikel 2, leden 1 en 2, van Verordening (EEG) nr. 315/93 wordt bepaald dat levensmiddelen met een gehalte aan een verontreiniging dat toxicologisch onaanvaardbaar is, niet in de handel mogen worden gebracht en dat verontreinigingen beperkt dienen te worden tot het laagst mogelijke gehalte dat redelijkerwijs tot stand kan worden gebracht door middel van goede praktijken in alle stadia van de voedselproductie;

L.

overwegende dat exploitanten van levensmiddelenbedrijven krachtens Verordening (EU) 2017/2158 risicobeperkende maatregelen moeten toepassen en bepaalde acties moeten uitvoeren om de acrylamidegehalten in bepaalde levensmiddelen te reduceren, teneinde ervoor te zorgen dat de acrylamidegehalten in hun producten onder de “referentieniveaus” blijven, die worden gebruikt om de doeltreffendheid van de risicobeperkende maatregelen te controleren door middel van bemonstering en analyse;

M.

overwegende dat de in Verordening (EU) 2017/2158 vastgestelde referentieniveaus van toepassing zijn sinds april 2018 en door de Commissie moeten worden herzien om de drie jaar, de eerste keer binnen drie jaar na de inwerkingtreding van de verordening, teneinde lagere niveaus vast te stellen (14);

N.

overwegende dat referentieniveaus ontbreken voor diverse productcategorieën, zoals groentechips, kroketten en rijstcrackers, waarbij voor sommige hiervan bewezen is dat zij hoge acrylamidegehalten bevatten; overwegende dat Aanbeveling (EU) 2019/1888 van de Commissie (15) een niet-uitputtende lijst bevat van levensmiddelencategorieën die regelmatig moeten worden gemonitord op de aanwezigheid van acrylamide;

O.

overwegende dat de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 315/93 waar nodig maximale toleranties voor bepaalde verontreinigingen mag vaststellen ter bescherming van de volksgezondheid; overwegende dat nog geen maximumgehalten voor acrylamide in levensmiddelen zijn vastgesteld; overwegende dat in overweging 15 van Verordening (EU) 2017/2158 wordt aangegeven dat ter aanvulling van de risicobeperkende maatregelen moet worden overwogen om maximumgehalten voor acrylamide in bepaalde levensmiddelen vast te stellen;

P.

overwegende dat in de ontwerpverordening van de Commissie wordt erkend dat het belangrijk is dat het acrylamidegehalte in levensmiddelen zo laag is als redelijkerwijs haalbaar is;

Q.

overwegende dat in de ontwerpverordening van de Commissie wordt voorgesteld om alleen maximumgehalten vast te stellen voor twee zeer specifieke categorieën levensmiddelen, namelijk “Biscuits en beschuiten voor zuigelingen en jonge kinderen” (150 μg/kg, hetgeen overeenkomt met het huidige referentieniveau) en “Babyvoeding, bewerkte voedingsmiddelen op basis van granen voor zuigelingen en jonge kinderen, met uitzondering van biscuits en beschuiten” (50 μg/kg, hetgeen zelfs 10 μg/kg hoger is dan het huidige referentieniveau van 40 μg/kg);

R.

overwegende dat de monitoringgegevens waarop de Commissie haar ontwerpverordening heeft gebaseerd, betrekking hebben op de periode 2015-2018; overwegende dat, wil Verordening (EU) 2017/2158 een effect hebben op het acrylamidegehalte in levensmiddelen, redelijkerwijs mag worden verwacht dat de fabrikanten van levensmiddelen nu ten minste de referentiewaarde hebben bereikt die drie jaar geleden is vastgesteld;

S.

overwegende dat uit onderzoek dat in het najaar van 2018 is uitgevoerd door tien consumentenorganisaties in heel Europa (16), blijkt dat een reeks producten die niet onder de twee in de ontwerpverordening van de Commissie geregelde categorieën vallen, zoals biscuits en wafels, vaak worden gebruikt door kinderen jonger dan drie jaar; en dat voor sommige van deze producten kinderen duidelijk de doelgroep zijn (d.w.z. verpakkingsontwerp met tekenfilmfiguren die voor kinderen aantrekkelijk zijn); overwegende dat een soortgelijke situatie kan worden verondersteld voor producten als crackers of ontbijtgranen;

T.

overwegende dat het referentieniveau voor “Biscuits en wafels” (350 μg/kg) en het referentieniveau voor “Biscuits en beschuiten voor zuigelingen en jonge kinderen” (150 μg/kg) aanzienlijk verschillen, zonder dat de ouders op de hoogte worden gebracht van het verschil wat het gewenste maximale acrylamidegehalte betreft;

U.

overwegende dat ook werd vastgesteld dat voor biscuits en wafels een derde van de geteste producten op of boven het referentieniveau lag, en dat van de biscuits en wafels waarvan werd vastgesteld dat zij “vaak worden geconsumeerd door kinderen jonger dan drie”, bijna twee derde het referentieniveau voor de categorie “Biscuits en beschuiten voor zuigelingen en jonge kinderen” niet zou hebben gehaald;

V.

overwegende dat het buiten kijf staat dat de aanwezigheid van acrylamide in levensmiddelen tot een minimum kan worden beperkt door de toepassing van passende risicobeperkende maatregelen (17); overwegende dat het voor alle levensmiddelencategorieën mogelijk is gebleken producten te produceren met een laag acrylamidegehalte (18);

W.

overwegende dat, wat de ontwerpverordening van de Commissie betreft, zowel uit consumentenonderzoek in 2018 (19) als uit gegevens over de aanwezigheid die afkomstig zijn uit de EFSA-databank voor de periode 2015-2018, blijkt dat lagere gehalten dan de voorgestelde 150 μg/kg en 50 μg/kg gemakkelijk zijn gerealiseerd door een zeer grote meerderheid van de producenten in beide levensmiddelencategorieën; overwegende dat kan worden aangenomen dat bijna alle producten nu aan deze gehalten kunnen voldoen; overwegende dat daarom striktere maximumgehalten nodig zijn om een stimulans te geven voor verdere vermindering;

X.

overwegende dat de vaststelling van maximumgehalten de handhaving van de voorschriften inzake acrylamide door de lidstaten duidelijk vergemakkelijkt; dat maximumgehalten niettemin steeds moeten worden vastgesteld overeenkomstig het in artikel 2 van Verordening (EEG) nr. 315/93 vastgestelde Alara-beginsel (“as low as reasonably achievable”);

Y.

overwegende, bij wijze van conclusie, dat de meeste producten op de markt al met gemak voldoen aan de in de ontwerpverordening van de Commissie voorgestelde gehalten, en dat lagere gehalten haalbaar zijn gebleken zonder dat grote inspanningen nodig zijn;

Z.

overwegende dat meer onderzoek kan helpen om de redenen voor de hoge variabiliteit van acrylamidegehalten binnen levensmiddelencategorieën te begrijpen en strategieën te bepalen om de vorming van acrylamide tot een minimum te beperken;

AA.

overwegende dat toezicht op de doeltreffendheid van de voorschriften inzake acrylamide van cruciaal belang is; overwegende dat dit inhoudt dat de lidstaten voldoende doeltreffende en frequente controles uitvoeren en gegevens over de aanwezigheid van acrylamide verzamelen;

AB.

overwegende dat voorlichtingscampagnes kunnen helpen om consumenten bewust te maken van producten met potentieel hogere acrylamidegehalten en om hen te informeren hoe de blootstelling aan acrylamide bij het koken kan worden beperkt;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

—

gezien de mededeling van de Commissie van 11 december 2019 getiteld “De Europese Green Deal” (COM(2019)0640), de mededeling van de Commissie van 20 mei 2020 getiteld “EU-biodiversiteitsstrategie voor 2030” (COM(2020)0380) en zijn resoluties van 15 januari 2020 over de Europese Green Deal (1) en van 16 januari 2020 over de 15e bijeenkomst van de Conferentie van de partijen bij het Verdrag inzake biologische diversiteit (COP15) (2),

—

gezien de door de Europese Unie op 23 juni 2014 geratificeerde verklaring van New York inzake bossen;

—

gezien het verslag van de Commissie aan het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s van 7 december 2018 met als titel “Voortgang van de tenuitvoerlegging van de bosstrategie van de EU “Een nieuwe EU-bosstrategie ten bate van de bossen en de houtsector”” (COM(2018)0811),

—

gezien zijn resolutie van 28 april 2015 over een nieuwe bosbouwstrategie van de Europese Unie: ten bate van de bossen en de houtsector (3),

—

gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s van 23 juli 2019 met als titel “Bescherming en herstel van bossen wereldwijd: de actie van de EU opvoeren” (COM(2019)0352),

—

gezien de conclusies van de Raad van 15 april 2019 over de voortgang van de uitvoering van de EU-bosstrategie en een nieuw strategisch kader voor bossen (08609/2019),

—

gezien Verordening (EU) nr. 1143/2014 van het Europees Parlement en de Raad van 22 oktober 2014 betreffende de preventie en beheersing van de introductie en verspreiding van invasieve uitheemse soorten (4) en de daarna volgende uitvoeringsverordeningen met actualiseringen van de lijst van invasieve uitheemse soorten, waaronder ook boomsoorten,

—

gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité van 30 oktober 2019 over het verslag van de Commissie aan het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio’s van 7 december 2018 met als titel “Voortgang van de tenuitvoerlegging van de bosstrategie van de EU “Een nieuwe EU-bosstrategie ten bate van de bossen en de houtsector””,

—

gezien de mondiale evaluatie van biodiversiteit en ecosysteemdiensten die gepubliceerd is door het intergouvernementeel platform voor wetenschap en beleid inzake biodiversiteit en ecosysteemdiensten (Intergovernmental Science Policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services, IPBES) op 31 mei 2019,

—

gezien het verslag van het Europees Milieuagentschap getiteld “The European environment — state and outlook 2020: knowledge for transition to a sustainable Europe”, gepubliceerd op 4 december 2019,

—

gezien het advies van het Comité van de regio's van 11 april 2019 over de tenuitvoerlegging van de bosbouwstrategie van de EU,

—

gezien de tussentijdse evaluatie van de biodiversiteitsstrategie tot 2020,

—

gezien de geactualiseerde EU-strategie voor de bio-economie,

—

gezien de klimaatstrategie voor 2050,

—

gezien de conclusies van de Raad van 29 november 2019 over de geactualiseerde EU-strategie voor de bio-economie (5),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 28 november 2018 met als titel “Een schone planeet voor iedereen — Een Europese strategische langetermijnvisie voor een bloeiende, moderne, concurrerende en klimaatneutrale economie” (COM(2018)0773),

—

gezien het advies van het Comité van de Regio’s van 16 mei 2018 over de tussentijdse evaluatie van de bosstrategie van de EU (6),

—

gezien de Europa 2020-strategie, waaronder de initiatieven Innovatie-Unie en Efficiënt gebruik van hulpbronnen,

—

gezien artikel 54 van zijn Reglement,

—

gezien de adviezen van de Commissie milieu, volksgezondheid en voedselveiligheid en de Commissie industrie, onderzoek en energie,

—

gezien het verslag van de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling (A9-0154/2020),

—

gezien de verantwoordelijkheden van de EU-lidstaten uit hoofde van het Verdrag inzake biologische diversiteit (CBD), het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC) en het Verdrag van de Verenigde Naties ter bestrijding van woestijnvorming (UNCCD),

A.

overwegende dat de interne en internationale verplichtingen van de EU, bijvoorbeeld in verband met de Europese Green Deal, de duurzame-ontwikkelingsdoelstellingen (Sustainable Development Goals, SDG’s) van de VN, het Protocol van Kyoto, de Overeenkomst van Parijs en de totstandbrenging van een emissievrije maatschappij, onmogelijk kunnen worden nagekomen zonder de klimaatvoordelen en andere ecosysteemdiensten die worden geleverd door bossen en de houtsector;

B.

overwegende dat in het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie niet wordt verwezen naar een gemeenschappelijk bosbeleid van de EU en dat de verantwoordelijkheid voor bossen ligt bij de lidstaten; overwegende dat de EU echter reeds lang via haar beleid en richtsnoeren, met inbegrip van artikel 4 VWEU met betrekking tot energie, milieu en landbouw, bijdraagt aan duurzaam bosbeheer en aan de besluiten die over bossen worden genomen door de lidstaten;

C.

overwegende dat bossen en de hele houtwaardeketen van fundamenteel belang zijn voor de verdere ontwikkeling van de circulaire bio-economie, aangezien zij banen scheppen, zorgen voor economische welvaart in plattelands- en stedelijke gebieden, diensten leveren op het gebied van mitigatie van en aanpassing aan de klimaatverandering, voordelen opleveren op het gebied van gezondheid, en de biodiversiteit en de vooruitzichten van berg-, eiland- en plattelandsregio’s beschermen, alsmede woestijnvorming tegengaan;

D.

overwegende dat behoorlijk gefinancierd onderzoek van hoge kwaliteit, innovatie, informatieverzameling, onderhoud en ontwikkeling van databanken, beste praktijken en kennisdeling van cruciaal belang zijn voor de toekomst van de multifunctionele bossen van de EU en voor de gehele houtwaardeketen, gezien de toenemende eisen die aan bossen worden gesteld en het feit dat de vele kansen en uitdagingen waarmee de maatschappij wordt geconfronteerd, moeten worden aangepakt;

E.

overwegende dat bossen ons natuurlijke erfgoed vormen, dat wij moeten beschermen en in stand moeten houden, en dat goed beheer van dit erfgoed van essentieel belang is voor de welstand ervan en voor de ondersteuning van de biodiversiteit en de economische, toeristische en sociale welvaart;

F.

overwegende dat het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling, in het kader van het GLB, instrumenten en middelen heeft verstrekt om de bosbouw te ondersteunen en dit dient te blijven doen in het GLB na 2020, met bijzondere aandacht voor duurzaam bosbeheer;

G.

overwegende dat de EU 16 miljoen particuliere boseigenaren telt die ongeveer 60 % van de bossen in de EU bezitten; overwegende dat de gemiddelde oppervlakte van een bos in privébezit 13 ha is, waarbij ongeveer twee derde van de particuliere boseigenaren minder dan 3 ha bos bezit;

H.

overwegende dat duurzaam beheerde bossen enorm belangrijk zijn voor het garanderen van banen in plattelandsgebieden, en dat deze bossen niet alleen bevorderlijk zijn voor de volksgezondheid, maar ook een essentiële bijdrage leveren aan het milieu en de biodiversiteit;

I.

overwegende dat maatregelen voor de beperking van en aanpassing aan de klimaatverandering in bossen onderling verbonden zijn, doordat bepaalde aspecten in evenwicht moeten worden gebracht en synergieën tussen deze maatregelen moeten worden bevorderd, met name in de aanpassingsstrategieën en -plannen van de lidstaten;

J.

overwegende dat de Europese bossen en de situatie waarin zij verkeren, onderling verschillen en dus op verschillende wijze moeten worden behandeld, maar altijd met het oog op de verbetering van hun economische, sociale en milieufunctie;

K.

overwegende dat de ultraperifere gebieden zeer rijke reservoirs van biodiversiteit omvatten en dat het van fundamenteel belang is om deze in stand te houden;

L.

overwegende dat het verlies van biodiversiteit in bossen aanzienlijke ecologische, economische en sociale gevolgen heeft;

M.

overwegende dat bodemkwaliteit een cruciale rol speelt bij de levering van ecosysteemdiensten zoals waterfiltratie en -opslag, en dus bij de bescherming tegen overstromingen en droogte, CO2-vastlegging, biodiversiteit en de groei van biomassa; overwegende dat verbetering van de bodemkwaliteit, in sommige regio’s bijvoorbeeld door de omvorming van naaldbossen tot permanente loofbossen, een economisch uitdagend proces is dat tientallen jaren duurt;

N.

overwegende dat de cruciale rol van duurzaam bosbeheer duidelijker moet worden gemaakt aan de Europese samenleving, die steeds meer afgesneden raakt van bossen en bosbouw, en dat daarbij de vele voordelen moeten worden onderstreept die bossen te bieden hebben uit economisch, sociaal, en ecologisch, alsmede cultureel en historisch oogpunt;

O.

overwegende dat bossen, naast koolstofvastlegging, een gunstig effect hebben op het klimaat, de atmosfeer, het behoud van de biodiversiteit en het beheer van rivieren en waterwegen, de bodem beschermen tegen erosie door water en wind en andere nuttige natuurlijke eigenschappen hebben;

P.

overwegende dat bijna 23 % van de Europese bossen te vinden is in Natura 2000-gebieden, en in sommige lidstaten meer dan 50 %, en dat bijna de helft van de natuurlijke habitats in Natura 2000-gebieden bossen zijn;

Q.

overwegende dat bossen zowel de bron kunnen zijn van primaire bosproducten zoals hout, als waardevolle secundaire producten kunnen opleveren, zoals paddenstoelen, truffels, kruiden, honing en bessen, die zeer belangrijk zijn voor de economische activiteiten in bepaalde regio’s van de Unie;

R.

overwegende dat de Europese bossen een belangrijke rol spelen in de verbetering van het milieu, de ontwikkeling van de economie, het voorzien in de behoefte van de lidstaten aan houtproducten en de vergroting van het welzijn van de bevolking;

S.

overwegende dat boslandbouw, gedefinieerd als grondgebruikstelsels waarbij bomen worden gekweekt in combinatie met landbouw op hetzelfde perceel, een reeks grondgebruikstelsels is die de algehele productiviteit vergroten, meer biomassa opleveren, de bodem in stand houden en herstellen en een aantal waardevolle ecosysteemdiensten verstrekken;

T.

overwegende dat de multifunctionele rol van bossen, de aanzienlijke tijd die nodig is voor de vorming ervan en het feit dat het belangrijk is een goede diversiteit van soorten te waarborgen, het tot een belangrijke Europese taak maken om de bosrijkdommen duurzaam te gebruiken en om ze in stand te houden en te vermeerderen;

U.

overwegende dat sociaal verantwoorde en milieuvriendelijke jacht ook een belangrijke rol speelt in bossen en halfbeboste regio’s, door het controleren van de hoeveelheid wild en de verspreiding van aan wild gerelateerde ziekten, zoals Afrikaanse varkenspest;

V.

overwegende dat bossen een cruciale rol spelen in de bestrijding van bodemerosie en de desertificatie van landmassa’s; overwegende dat onderzoek aantoont dat bomen in parken en in de stedelijke omgeving een positief effect hebben op de temperatuur, die er lager wordt gehouden dan in boomloze gebieden;

W.

overwegende dat in de huidige programmeringsperiode (2014-2020) maatregelen zijn genomen in het GLB die bedoeld zijn om marktdeelnemers te helpen capaciteit op te bouwen met betrekking tot bosbeheer;

X.

overwegende dat sommige bosrijke regio’s wemelen van de plagen en insecten, zoals houtkevers en diverse zwammen; overwegende dat natuurlijke populaties van kastanjebossen te maken krijgen met een massale invasie van Cryphonectria parasitica (kastanjekanker), die een ernstige bedreiging vormt voor de overleving van deze populaties, maar op termijn ook voor de bijbehorende activiteiten van de mens, zoals de productie en verzameling van kastanjes;

Y.

overwegende dat de beschikbare gegevens over bossen op EU-niveau onvolledig en van wisselende kwaliteit zijn, hetgeen de coördinatie in verband met bosbeheer op EU-niveau belemmert;

Z.

overwegende dat ook in de EU nog steeds illegale houtkap plaatsvindt;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

—

gezien zijn eerdere resoluties over Eritrea, in het bijzonder die van 6 juli 2017 (1),

—

gezien het verslag van 11 mei 2020 van de speciale rapporteur van de VN over de mensenrechtensituatie in Eritrea,

—

gezien de verklaring van 30 juni 2020 van de speciale rapporteur van de VN over de mensenrechtensituatie in Eritrea tijdens de 44e zitting van de Mensenrechtenraad,

—

gezien de resoluties van de VN-Mensenrechtenraad over de mensenrechtensituatie in Eritrea,

—

gezien Resolutie 2444 van de VN-Veiligheidsraad van 14 november 2018, waarin alle VN-sancties tegen Eritrea (wapenembargo, bevriezing van tegoeden en reisverboden) met onmiddellijke ingang worden beëindigd,

—

gezien Besluit (GBVB) 2018/1944 van de Raad van 10 december 2018 tot wijziging van Besluit 2010/127/GBVB betreffende beperkende maatregelen ten aanzien van Eritrea (2),

—

gezien zaak 428/12 (2012), ingediend bij de Afrikaanse Commissie voor de rechten van de mens en volken, namens Dawit Isaak en andere politieke gevangen,

—

gezien de slotverklaring van de 66e bijeenkomst van de Afrikaanse Commissie voor de rechten van de mens en volken van 22 mei 2017,

—

gezien het VN-Verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing,

—

gezien de in 1997 aangenomen grondwet van Eritrea, die de burgerlijke vrijheden, waaronder godsdienstvrijheid, garandeert,

—

gezien het Afrikaanse Handvest inzake de rechten van mensen en volkeren,

—

gezien het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (ICCPR) van 1966,

—

gezien de partnerschapsovereenkomst tussen de EU en de ACS (de Overeenkomst van Cotonou) (3), zoals herzien in 2005 en 2010, die door Eritrea is ondertekend,

—

gezien artikel 144, lid 5, en artikel 132, lid 4, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat Dawit Isaak, die de nationaliteit heeft van zowel Eritrea als Zweden, en dus een burger van de Europese Unie is, journalist is en mede-eigenaar van de eerste onafhankelijke krant van Eritrea, de op grote schaal verspreide Setit, op 23 september 2001 door de Eritrese autoriteiten werd gearresteerd, samen met 21 anderen; overwegende dat de Eritrese regering Dawit Isaak ervan beschuldigt een “verrader” te zijn, hoewel hij nooit in staat van beschuldiging is gesteld of voor de rechter is gebracht; overwegende dat Dawit Isaak was teruggekeerd uit Zweden na de onafhankelijkheid van Eritrea in 1992 om te helpen bij de versteviging van de ontluikende democratie van het land;

B.

overwegende dat de gevangennemingen plaatsvonden na de publicatie van een open brief waarin het regime werd veroordeeld en er bij president Isaias Afwerki werd aangedrongen op democratische hervormingen; overwegende dat de regering op de dag van de arrestaties een verbod op alle onafhankelijke media afkondigde; overwegende dat de gevangenen niet zijn beschuldigd van een misdrijf;

C.

overwegende dat Dawit Isaak op 19 november 2005 uit hechtenis is vrijgelaten nadat onder andere de Zweedse regering op niet mis te verstane wijze zijn pleit hadden bezorgd; overwegende dat hij twee dagen later op weg naar het ziekenhuis opnieuw werd gearresteerd, waarover de Eritrese autoriteiten beweerden dat hij slechts tijdelijk was vrijgelaten om een medische behandeling te ondergaan; overwegende dat Dawit Isaak sindsdien in eenzame opsluiting wordt vastgehouden door de Eritrese autoriteiten, die weigeren zijn exacte locatie of bijzonderheden over zijn gezondheid en welzijn bekend te maken;

D.

overwegende dat er in december 2008 onbevestigde berichten waren dat Dawit Isaak was overgebracht naar een streng bewaakte gevangenis in Embatkala, en dat hij kort daarna, op 11 januari 2009, werd opgenomen in een ziekenhuis van de luchtmacht in Asmara omdat hij ernstig ziek zou zijn; overwegende dat de aard en de ernst van zijn ziekte onbekend blijven en de regering van Eritrea weigert zijn ziekenhuisopname te bevestigen;

E.

overwegende dat de familie van Dawit Isaak, zo ook zijn drie kinderen, sinds zijn verdwijning in grote angst en onzekerheid leeft, omdat zij niet weten of hij gezond is, noch waar hij zich bevindt of wat de toekomst zal brengen; overwegende dat de dochter van Dawit Isaak, Betlehem Isaak, blijft pleiten voor de vrijlating van haar vader; overwegende dat Betlehem Isaak in 2020 heeft bevestigd dat haar vader in leven was;

F.

overwegende dat de Afrikaanse Commissie voor de rechten van de mens en volken heeft geoordeeld dat journalisten die in september 2001 zijn gearresteerd in Eritrea, onder wie Dawit Isaak, op willekeurige en onrechtmatige wijze werden vastgehouden, en dat zij er bij de Eritrese autoriteiten op heeft aangedrongen hen vrij te laten of ze ten minste een eerlijk proces te gunnen;

G.

overwegende dat de situatie in de overbevolkte en onhygiënische detentiecentra in Eritrea neerkomt op wrede en onmenselijke behandeling; overwegende dat gevangenen als gevolg van deze omstandigheden een verhoogd risico lopen op de overdracht van COVID-19; overwegende dat de toegang tot gezondheidszorg, voedsel en sanitaire voorzieningen uiterst beperkt is of volledig ontbreekt, waardoor de gevangenen voor basisvoorzieningen afhankelijk zijn van bezoekers; overwegende dat de lockdowns in gevangenissen die erop gericht zijn om de pandemie te bestrijden, hebben bijgedragen aan verdere ondervoeding en daarmee gepaard gaande mentale en lichamelijke kwalen; overwegende dat er nog veel meer gevangenen in scheepscontainers worden vastgehouden, waar zij blootgesteld worden aan extreme temperaturen;

H.

overwegende dat Eritrea sinds zijn onafhankelijkheid, onder Isaias Afwerki stelselmatig duizenden mensen gevangen heeft gezet vanwege hun politieke opvattingen, hun werk als journalist of het belijden van hun geloof; overwegende dat er structureel sprake is van gedwongen verdwijningen; overwegende dat de meeste gevangenen het slachtoffer zijn geworden van willekeurige en onrechtmatige arrestaties en opsluitingen zonder aanklacht en dat hun de toegang tot advocaten of familiebezoeken wordt ontzegd;

I.

overwegende dat Eritrea volgens het verslag van het Ontwikkelingsprogramma van de VN uit 2019 over de menselijke ontwikkeling de 182e plaats inneemt van de 189 landen op de menselijke ontwikkelingsindex voor 2019; overwegende dat de wereldindex voor persvrijheid van Verslaggevers zonder Grenzen Eritrea in 2020 heeft gerangschikt op de 178e plaats van de in totaal 180 landen; overwegende dat Eritrea door het Comité voor de Bescherming van Journalisten in 2019 werd beschouwd als het land waar de strengste censuur ter wereld geldt;

J.

overwegende dat in het op 9 mei 2016 gepubliceerde verslag van de onderzoekscommissie van de VN over de mensenrechtensituatie in Eritrea te lezen staat dat er de afgelopen 25 jaar op grote schaal en op systematische wijze misdaden tegen de menselijkheid zijn gepleegd in detentiecentra, militaire opleidingskampen en andere plaatsen in het hele land;

K.

overwegende dat volgens het verslag van de speciale rapporteur van de VN over de mensenrechtensituatie in Eritrea van 16 mei 2019“de positieve dynamiek voor vrede en veiligheid in de regio de verwachting van Eritrea en van de internationale gemeenschap heeft gewekt dat de Eritrese regering politieke en institutionele hervormingen zal doorvoeren, maar dat de Eritrese autoriteiten nog niet zijn begonnen aan het proces van binnenlandse hervormingen en dat de mensenrechtensituatie vooralsnog dus ongewijzigd blijft”; overwegende dat de speciale rapporteur van de VN al sinds 2009 een inreisverbod heeft voor Eritrea;

L.

overwegende dat de Eritrese autoriteiten in mei 2019 repressief hebben optreden tegen niet-erkende christelijke congregaties en beslag hebben gelegd op katholieke scholen en gezondheidszorgfaciliteiten, waardoor de rechten van de bevolking op het gebied van gezondheid en onderwijs negatief zijn beïnvloed;

M.

overwegende dat de president van Eritrea vasthoudt aan zijn weigering om verkiezingen te houden en de grondwet van het land uit te voeren, ondanks het feit dat de grondwet in 1997 geratificeerd is en de Eritrese kieswet in 2002 geratificeerd is; overwegende dat het tijdelijke parlement sinds 2002 niet bijeengekomen is en dat de rechterlijke macht onder controle staat van de regering;

N.

overwegende dat verwacht werd dat recente ontwikkelingen op het vlak van regionale vrede en veiligheid zouden leiden tot het doorvoeren van hervormingen in verband met de militaire dienst en tot de demobilisatie van dienstplichtigen in Eritrea; overwegende dat er tot op heden geen officiële aankondigingen zijn gedaan over een verkorting van de duur van de dienstplicht of over eventuele demobilisatieplannen; overwegende dat de militaire dienst nog altijd niet vrijwillig is en nog steeds van onbepaalde duur is; overwegende dat de militaire dienst veel burgers, zo ook vrouwen en meisjes, in een slavernijsituatie dwingt, waarbij hun hele leven gedomineerd wordt door anderen, en zij onder andere te lijden hebben onder lichamelijk, seksueel en verbaal misbruik en soms gedwongen worden om te werken als bedienden;

O.

overwegende dat Eritrea en Ethiopië in juli 2018 een historisch vredesakkoord hebben ondertekend waarmee een einde kwam aan twintig jaar conflict; overwegende dat het vredesakkoord van juli 2018 nieuwe perspectieven bood voor de sociaal-economische ontwikkeling van het land, gekoppeld aan de bevordering van de regionale economische integratie in de Hoorn van Afrika;

P.

overwegende dat de EU sinds het gezamenlijk vredesakkoord tussen Eritrea en Ethiopië haar benadering van Eritrea die gebaseerd was op “de beginselen van engagement”, waardoor eerder geen politieke dialoog noch ontwikkelingssamenwerking van de EU met Eritrea mogelijk was, heeft veranderd in een zogeheten “tweesporenbenadering”;

Q.

overwegende dat het partnerschap van de EU met Eritrea onder de Overeenkomst van Cotonou valt; overwegende dat de partijen bij deze overeenkomst verplicht zijn de bepalingen ervan te eerbiedigen en na te leven, met name de eerbiediging van de mensenrechten, democratie en de rechtsstaat;

R.

overwegende dat de EU, ondanks Eritrea’s grove en stelselmatige schendingen van de essentiële en fundamentele elementen van de Overeenkomst van Cotonou inzake de mensenrechten, nooit overleg op grond van artikel 96 heeft opgestart, hoewel het Europees Parlement daartoe had opgeroepen;

S.

overwegende dat de EU een belangrijke donor voor Eritrea is op het gebied van ontwikkelingshulp; overwegende dat de EU en Eritrea na de sluiting van het vredesakkoord tussen Eritrea en Ethiopië in 2018 tot overeenstemming zijn gekomen over een nieuwe strategie voor ontwikkelingssamenwerking voor 2019-2020, waarvoor de EU 180 miljoen EUR heeft uitgetrokken;

T.

overwegende dat de autocratische regering ook de Eritrese diaspora probeert te controleren door middel van een inkomstenbelasting van 2 % voor expats, en door de diaspora te bespioneren en in Eritrea gebleven familieleden tot doelwit te maken;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

—

gezien zijn eerdere resoluties over Nicaragua, met name die van 31 mei 2018 (1), 14 maart 2019 (2) en 19 december 2019 (3),

—

gezien de Overeenkomst van 29 juni 2012 waarbij een associatie tot stand wordt gebracht tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Midden-Amerika, anderzijds (4),

—

gezien het landenstrategiedocument en het indicatief meerjarenprogramma 2014-2020 van de EU voor Nicaragua,

—

gezien de conclusies van de Raad over Nicaragua,

—

gezien Verordening (EU) 2019/1716 van 14 oktober 2019 betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Nicaragua (5), en de Uitvoeringsverordening (EU) 2020/606 van de Raad van 4 mei 2020 waarbij zes Nicaraguaanse functionarissen in de lijst zijn opgenomen van gerichte sancties, waaronder bevriezing van tegoeden en reisverboden (6),

—

gezien de verklaringen van de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (VV/HV) namens de Europese Unie over de situatie in Nicaragua, met name die van 20 november 2019 en 4 mei 2020,

—

gezien de verklaring van de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten, Michelle Bachelet, tijdens de zitting van de Mensenrechtenraad van 14 september 2020, en het verslag van de VN-Mensenrechtenraad over Nicaragua van 19 juni 2020,

—

gezien de nieuwsbrieven die worden gepubliceerd door het speciaal toezichtsmechanisme voor Nicaragua (MESENI), dat is opgericht door de Inter-Amerikaanse Commissie voor de mensenrechten,

—

gezien het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (ICCPR) van 1966,

—

gezien de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van 1948,

—

gezien de EU-richtsnoeren inzake mensenrechtenverdedigers en die inzake de vrijheid van meningsuiting online en offline,

—

gezien de grondwet van Nicaragua,

—

gezien artikel 144, lid 5, en artikel 132, lid 4, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat op 22 september 2020 de leden van de regeringspartij Alianza Frente Sandinista de Liberación Nacional (Sandinistisch Front voor Nationale Bevrijding) in de Nationale Assemblee van Nicaragua een wet voor de regulering van buitenlandse agenten hebben gepresenteerd, naar het voorbeeld van de Russische wet van 2012 inzake buitenlandse agenten, die, indien aangenomen, elke persoon, organisatie of instelling, waaronder mediakanalen en niet-gouvernementele organisaties, die middelen uit het buitenland ontvangen, verplicht om zich te laten registreren bij het ministerie van Binnenlandse Zaken (Migob) en zich te onderwerpen aan financieel toezicht door de eenheid Financiële Analyse (UAF);

B.

overwegende dat elke persoon of entiteit die bij het ministerie van Binnenlandse Zaken als “buitenlandse agent” is geregistreerd, onder nauwlettend toezicht zou staan en zich zou moeten “onthouden van inmenging in binnenlandse politieke zaken of aangelegenheden”, zoals bepaald in artikel 12, waardoor hun burgerlijke en politieke rechten worden beperkt en zij vervolgd, geïntimideerd en strafrechtelijk vervolgd zouden kunnen worden; overwegende dat deze wet, indien aangenomen, negatieve gevolgen zou hebben voor het recht op gelijke politieke en publieke participatie, met inbegrip van de oppositie, waardoor het politieke bestel in Nicaragua verder wordt verstoord; overwegende dat dit kan leiden tot ernstige situaties van onwettige criminalisering van maatschappelijke organisaties, activisten en mensenrechtenverdedigers;

C.

overwegende dat de wet voor de regulering van buitenlandse agenten, indien aangenomen, zou worden gebruikt als instrument voor repressie van mensen en mensenrechtenorganisaties die middelen ontvangen in het kader van de internationale samenwerking in Nicaragua; overwegende dat de vaststelling van deze wet rechtstreekse gevolgen kan hebben voor de EU-samenwerking in het land en voor personen die betrokken zijn bij Europese belangen;

D.

overwegende dat verschillende leden van de regeringspartij in de Nationale Assemblee ook een speciale wet inzake cybercriminaliteit hebben voorgesteld die gericht is op het censureren van digitale media, alsmede een nieuwe wet inzake haatmisdrijven die het wetboek van strafrecht zodanig zou hervormen dat levenslange gevangenisstraf kan worden opgelegd voor afwijkende politieke standpunten, zonder dat het gedrag waarop een dergelijke strenge straffen van toepassing zou zijn duidelijk gedefinieerd wordt, en die gebruikt zou kunnen worden om diegenen te straffen die zich uitspreken tegen het repressieve beleid van de regering;

E.

overwegende dat deze wetsvoorstellen duidelijk bedoeld zijn om fundamentele vrijheden zoals de vrijheid van meningsuiting, zowel online als offline, de vrijheid van vereniging en de godsdienstvrijheid te begrenzen, de civiele ruimte voor Nicaraguaanse burgers verder te beperken en totalitaire controle uit te oefenen over de Nicaraguaanse burgers, mediakanalen, het maatschappelijk middenveld en mensenrechtenorganisaties, zonder enige vorm van checks-and-balances en met een grote beoordelingsvrijheid bij de tenuitvoerlegging, door op al hun activiteiten toezicht te houden, met de nadruk op politiek, arbeids- en economisch gebied; overwegende dat deze wetten, indien aangenomen, een ernstige schending zouden vormen van de rechten en fundamentele vrijheden die zijn verankerd in de Nicaraguaanse grondwet, en allemaal erkend zijn in de internationale overeenkomsten, convenanten en verdragen waarbij Nicaragua partij is;

F.

overwegende dat deze initiatieven de meest recente voorbeelden zijn van dergelijke schendingen en een meer algemene tendens bevestigen van repressie en schendingen van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden; overwegende dat vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld, milieuactivisten, journalisten, bekende leden van de politieke oppositie, leden van religieuze gemeenschappen, met name de katholieke kerk, studenten, voormalige politieke gevangenen, en hun families nog steeds het doelwit zijn van veiligheidstroepen en regeringsgezinde gewapende groeperingen, met arrestaties, criminalisering, buitensporig geweld, invallen van hun huizen, intimidatie door de politie, aanrandingen en toenemend geweld en intimidatie jegens vrouwelijke activisten, doodsbedreigingen, vandalisme, publieke smaad en online lastercampagnes;

G.

overwegende dat Michelle Bachelet, de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten, heeft verklaard dat er geen vooruitgang is geboekt ten aanzien van de mensenrechtensituatie en dat niets erop wijst dat de regering de spanningen en structurele problemen die tot de sociaal-politieke crisis in april 2018 hebben geleid, constructief aanpakt; overwegende dat maatschappelijke organisaties melden dat 94 personen die als tegenstanders van de regering worden beschouwd, nog steeds willekeurig worden vastgehouden, meestal op grond van valse beschuldigingen van niet-gerelateerde strafbare feiten;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

—

gezien zijn eerdere resoluties over Saudi-Arabië, met name die van 11 maart 2014 over Saudi-Arabië, zijn betrekkingen met de EU en zijn rol in het Midden-Oosten en Noord-Afrika (1), van 12 februari 2015 over Saudi-Arabië, de zaak van de heer Raif Badawi (2), van 8 oktober 2015 over de zaak van Ali Mohammad al-Nimr (3), van 31 mei 2018 over de situatie van voorvechters van vrouwenrechten in Saudi-Arabië (4), en van 25 oktober 2018 over de moord op de journalist Jamal Khashoggi in het Saudische consulaat in Istanbul (5), alsmede die van 25 februari 2016 over de humanitaire situatie in Jemen (6) en van 30 november 2017 (7) en 4 oktober 2018 (8) over de situatie in Jemen,

—

gezien zijn resolutie van 3 mei 2018 over de bescherming van migrerende kinderen (2018/2666(RSP)) (9),

—

gezien zijn resolutie van 5 april 2017 over de aanpak van de vluchtelingen- en migrantenbewegingen: de rol van het externe optreden van de EU (2015/2342(INI)) (10),

—

gezien de verklaring van de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) van 15 september 2020, getiteld “Urgent Action Needed to Address Conditions in Detention in Kingdom of Saudi Arabia: IOM Director General”,

—

gezien de resolutie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 19 december 2018, getiteld “Global Compact for Safe, Orderly and Regular Migration”,

—

gezien het VN-verdrag inzake de bescherming van de rechten van migrerende werknemers en hun gezinsleden,

—

gezien artikel 144, lid 5, en artikel 132, lid 4 van zijn Reglement,

A.

overwegende dat volgens berichten van Human Rights Watch sinds april 2020 ongeveer 30 000 Ethiopische migranten, waaronder zwangere vrouwen en kinderen, die door Houthi-autoriteiten op gewelddadige wijze uit Noord-Jemen waren verdreven, in Saudi-Arabië willekeurig gevangen worden gehouden en in inhumane omstandigheden verkeren; overwegende dat veel van deze migranten volgens berichten bij de grensoverschrijding door Saudische en Houthi-strijdkrachten zijn beschoten; overwegende dat volgens berichten 2 000 migranten die aan de Jemenitische kant van de grens gestrand zijn in zeer slechte omstandigheden verkeren, die nog verder verslechteren door de uitbraak van COVID-19, en dat het hen aan alle elementaire voorzieningen ontbreekt;

B.

overwegende dat arbeidsmigranten op gewelddadige wijze door Saudische strijdkrachten zijn aangehouden en gevangengezet zijn in het detentiecentrum Al-Dayer, en vervolgens zijn overgebracht naar tien andere detentiecentra, waarvan de Shmeisi-gevangenis tussen Jeddah en Mekka en de gevangenis van Jizan de belangrijkste zijn, waar nu volgens berichten duizenden Ethiopische gevangenen verblijven; overwegende dat deze gevangenen volgens de consulaire autoriteiten van Ethiopië niet beschikken over voldoende voedsel en water of behoorlijke sanitaire voorzieningen, geen toegang hebben tot gezondheidszorg en niet behandeld zijn voor hun schotwonden; overwegende dat er volgens berichten diverse personen, waaronder kinderen, overleden zijn en dat diverse gevangenen hebben geprobeerd om zelfmoord te plegen; overwegende dat gevangenen die geprobeerd hebben om bewakers aan te spreken op de slechte omstandigheden waarin zij verkeerden naar verluidt door de Saudische veiligheidstroepen zwaar zijn gemarteld;

C.

overwegende dat arbeidsmigranten uit onder meer Afrikaanse en Aziatische landen naar schatting ongeveer 20 % van de bevolking van Saudi-Arabië uitmaken en dat zij een belangrijke rol hebben gespeeld in de economieën van Saudi-Arabië en andere landen in de regio en veelal werkzaam zijn in fysiek zware en laagbetaalde beroepen; overwegende dat uit talloze rapporten van de VN en andere internationale organisaties blijkt dat deze arbeidsmigranten met lage lonen vaak het slachtoffer zijn van uitbuiting en misbruik en dat hun rechten niet geëerbiedigd worden;

D.

overwegende dat arbeidsmigranten op grond van het Kafala-systeem, een oneerlijk systeem van gesponsorde visa dat door mensenrechtenorganisaties wordt bestempeld als moderne slavernij, het land niet kunnen in- of uitreizen en niet van werk kunnen veranderen zonder dat hun werkgever daarmee akkoord gaat, geen rechtsbescherming genieten en vaak onderbetaald of zelfs helemaal niet betaald worden; overwegende dat Saudi-Arabië naar verluidt overweegt om het Kafala-systeem af te schaffen;

E.

overwegende dat de druk op kwetsbare groepen, met name arbeidsmigranten, in Saudi-Arabië en in andere landen in de regio ten gevolge van de huidige COVID-19-pandemie oploopt, en dat arbeidsmigranten daardoor in toenemende mate het slachtoffer zijn van discriminatie en vijandelijkheden; overwegende dat migranten vaak gestigmatiseerd worden omdat zij het COVID-19-virus zouden hebben overgebracht, met als gevolg dat zij vaak hun baan verliezen en in gevaarlijke situaties terecht komen, zonder dak boven hun hoofd of inkomen, en daardoor niet in staat zijn om hun situatie te legaliseren of zelf hun terugkeer naar hun land van herkomst te bekostigen;

F.

overwegende dat Saudi-Arabië in november 2017 een campagne is gestart om migranten op te pakken die verdacht worden van schending van huisvestings-, grensbeveiligings- of arbeidsregels of -wetgeving; overwegende dat de autoriteiten in september 2019 hebben meegedeeld dat de campagne 3,8 miljoen arrestaties had opgeleverd en geresulteerd had in 962 000 uitzettingen; overwegende dat volgens de IOM tussen mei 2017 en april 2020 ongeveer 380 000 Ethiopiërs van Saudi-Arabië naar Ethiopië zijn gedeporteerd;

G.

overwegende dat de Ethiopische regering op de hoogte is van de afschuwelijke omstandigheden waaronder Ethiopische burgers in Saudi-Arabië worden vastgehouden; overwegende dat het geld dat door Ethiopiërs vanuit landen buiten Ethiopië naar Ethiopië wordt overgemaakt een belangrijk onderdeel vormt van de Ethiopische economie en zeer belangrijk is voor veel families;

H.

overwegende dat er door de Saudische autoriteiten geen doeltreffend onderzoek is uitgevoerd, ondanks de toezegging dat deze kwestie begin september 2020 zou worden onderzocht; overwegende dat de detentieomstandigheden verslechterd zijn, omdat er sindsdien gevangenen geslagen zijn en gevangenen hun mobiele telefoons hebben moeten inleveren;

I.

overwegende dat de slechte behandeling van migranten deel uitmaakt van een breder patroon van grootschalige mensenrechtenschendingen in Saudi-Arabië; overwegende dat de Saudische autoriteiten de beperkende maatregelen in verband met de bestrijding van COVID-19 hebben gebruikt als dekmantel voor verdere schendingen van de mensenrechten van politieke gevangenen, zoals vrouwenrechtenactivist Loujain al-Hathloul, en andersdenkende leden van de koninklijke familie, zoals prinses Basmah bimt Saud en prins Salman bin Abdulaziz bin Salman, door hen willekeurig en zonder contact met de buitenwereld op te sluiten; overwegende dat de arrestaties van deze en andere activisten deel uitmaken van het hardhandige optreden door de Saudische autoriteiten tegen andersdenkenden, dat ook de moord op de journalist Jamal Khashoggi in het Saudische consulaat in Istanbul in 2018 omvat, waarvoor nog steeds niet naar behoren verantwoording is afgelegd;

J.

overwegende dat de Saudische autoriteiten zich volgens de speciale rapporteur inzake buitengerechtelijke, standrechtelijke en willekeurige executies van de VN schuldig maken aan misbruik door middel van het gebruik van elektronische bewakingstechnologie; overwegende dat Saudi-Arabië in de top vijf staat van landen die het vaakst de doodstraf voltrekken;

K.

overwegende dat het Koninkrijk Saudi-Arabië een van de landen is die de minste belangrijke internationale mensenrechtenverdragen hebben geratificeerd en de belangrijkste instrumenten in verband met de bescherming tegen willekeurige detentie en immigratiedetentie, waaronder het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, het Facultatief Protocol bij het Verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing (dat voorziet in nationale preventiemechanismen en controles van detentieomstandigheden) het Verdrag inzake de bescherming van de rechten van migrerende werknemers, het Vluchtelingenverdrag en het Verdrag tot beperking der staatloosheid, niet heeft geratificeerd;

L.

overwegende dat hoge vertegenwoordiger Josep Borrell tijdens zijn ontmoeting met de minister van Buitenlandse Zaken van Saudi-Arabië, Faisal Bin Farhan Al Saud, in Brussel op 29 september 2020 nogmaals heeft gewezen op het voornemen van de EU om de mensenrechtendialoog te intensiveren;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

—

gezien de artikelen 2, 3, 4, 6, 7, 9 en 10 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) en artikel 20 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU),

—

gezien het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

—

gezien het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens (EVRM) en de jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens,

—

gezien de Beschikking van de Commissie van 13 december 2006 tot vaststelling van een mechanisme voor samenwerking en toetsing van de vooruitgang in Bulgarije (CVM) ten aanzien van specifieke ijkpunten op het gebied van de hervorming van het justitiële stelsel en de bestrijding van corruptie en georganiseerde misdaad (1), en de corresponderende jaarverslagen van de periode 2007-2019 en het verslag van de Commissie van 22 oktober 2019 over de vooruitgang van Bulgarije met betrekking tot het CVM (COM(2019)0498),

—

gezien de op 20 mei 2020 gepubliceerde landenspecifieke aanbevelingen voor Bulgarije in het kader van het Europees semester (COM(2020)0502),

—

gezien de uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens van 5 november 2009 in de zaak Kolevi/Bulgarije (2),

—

gezien het jaarlijks beheers- en prestatieverslag van de Commissie over de EU-begroting 2019,

—

gezien de uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens van 1 juli 2014 in de zaak Dimitrov e.a./Bulgarije (3),

—

gezien het verslag van het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) voor 2019,

—

gezien het advies van de Commissie van Venetië van 9 december 2019 over ontwerpwijzigingen van het Bulgaarse wetboek van strafvordering en de wet op de gerechtelijke organisatie in verband met strafrechtelijke onderzoeken naar topmagistraten,

—

gezien speciaal verslag nr. 6/2019 van de Europese Rekenkamer, getiteld “De aanpak van fraude bij EU-cohesie-uitgaven: de beheersautoriteiten moeten de opsporing, reactie en coördinatie versterken”,

—

gezien het advies van de Commissie van Venetië van 9 oktober 2017 over de wet op de gerechtelijke organisatie,

—

gezien het gezamenlijk advies van de Commissie van Venetië en het OVSE-Bureau voor Democratische Instellingen en Mensenrechten (ODIHIR) van 19 juni 2017 over wijzigingen van de Bulgaarse kieswet,

—

gezien het advies van de Commissie van Venetië van 23 oktober 2015 over de ontwerpwet tot wijziging en aanvulling van de grondwet (op het gebied van de rechterlijke macht) van de Republiek Bulgarije,

—

gezien het besluit van het Comité van Ministers van de Raad van Europa van 3 september 2020 betreffende de tenuitvoerlegging van de arresten van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in de zaken S.Z./Bulgarije en Kolevi/Bulgarije,

—

gezien het jaarverslag 2020 van de partnerorganisaties van het platform van de Raad van Europa ter bevordering van de bescherming van de journalistiek en de veiligheid van journalisten,

—

gezien Resolutie 2296 (2019) van 27 juni 2019 van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa over de post-monitoringdialoog met Bulgarije,

—

gezien de Actie tegen economische criminaliteit en corruptie van de Raad van Europa,

—

gezien het tweede nalevingsverslag over Bulgarije van 6 december 2019 van de Groep van Staten tegen Corruptie van de Raad van Europa (GRECO),

—

gezien de verklaring van de commissaris voor de mensenrechten van de Raad van Europa van 3 september 2020 over politiegeweld tegen journalisten in Bulgarije en haar verslag na haar bezoek aan Bulgarije van 25 tot en met 29 november 2019,

—

gezien de verklaring van de OVSE-vertegenwoordiger voor mediavrijheid van 18 maart 2020 over de gewelddadige aanval op de Bulgaarse journalist Slavi Angelov,

—

gezien de verklaring van de voorzitter van de Conferentie van internationale ngo’s van de Raad van Europa van 9 juli 2020 over de voorgestelde wijzigingen van de Bulgaarse wet inzake juridische entiteiten zonder winstoogmerk,

—

gezien de gezamenlijke verklaring van de speciale rapporteurs van de VN over racisme en minderhedenvraagstukken van 13 mei 2020,

—

gezien de verklaring van de speciale rapporteur van de VN inzake geweld tegen vrouwen en de oorzaken en gevolgen ervan, van 21 oktober 2019,

—

gezien de recente slotopmerkingen van de VN-verdragsorganen over Bulgarije,

—

gezien het voorstel voor een nieuwe grondwet van de Republiek Bulgarije, ingediend op 17 augustus 2020,

—

gezien zijn resolutie van 3 mei 2018 over pluralisme van de media en mediavrijheid in de Europese Unie (4),

—

gezien zijn debat over de rechtsstaat en de grondrechten in Bulgarije op 5 oktober 2020,

—

gezien de bespreking in de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken van 10 september 2020 over de stand van zaken van het CVM,

—

gezien de gedachtewisselingen van de Groep voor toezicht op de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten sinds de oprichting ervan door de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken op 5 september 2019, met name de gedachtewisseling op 28 augustus 2020 over de situatie in Bulgarije,

—

gezien de mededeling van de Commissie van 30 september 2020 getiteld “Verslag over de rechtsstaat 2020: De situatie op het gebied van de rechtsstaat in de Europese Unie” (COM(2020)0580) en het begeleidende document getiteld “Country Chapter on the rule of law situation in Bulgaria” (SWD(2020)0301),

—

gezien artikel 132, lid 2, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat de Europese Unie op de volgende waarden berust: eerbied voor de menselijke waardigheid, vrijheid, democratie, gelijkheid, de rechtsstaat en eerbiediging van de mensenrechten, waaronder de rechten van personen die tot minderheden behoren, en overwegende dat de lidstaten deze waarden gemeen hebben in een samenleving die wordt gekenmerkt door pluralisme, non-discriminatie, verdraagzaamheid, rechtvaardigheid, solidariteit en gelijkheid van vrouwen en mannen (artikel 2 VEU);

B.

overwegende dat de eerbiediging van de rechtstaat, de democratie, de mensenrechten en de fundamentele vrijheden en de in de EU-Verdragen en internationale mensenrechteninstrumenten vervatte waarden en beginselen verplichtingen zijn die op de Unie en haar lidstaten rusten en die moeten worden nagekomen;

C.

overwegende dat in artikel 6, lid 3, VEU wordt bevestigd dat de grondrechten, zoals zij worden gewaarborgd door het EVRM en zoals ze uit de gemeenschappelijke grondwettelijke tradities van de lidstaten voortvloeien, algemene beginselen van het recht van de Unie vormen;

D.

overwegende dat het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en de daarin vervatte beginselen deel uitmaken van het primaire recht van de Unie;

E.

overwegende dat de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid en pluriformiteit van de media zijn vastgelegd in artikel 11 van het Handvest van de grondrechten en artikel 10 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (EVRM);

F.

overwegende dat onafhankelijkheid van de rechterlijke macht een essentiële voorwaarde is voor het democratisch beginsel van de scheiding der machten en is verankerd in artikel 19, lid 1, VEU, artikel 47 van het Handvest van de grondrechten en artikel 6 van het EVRM;

G.

overwegende dat de EU functioneert op grond van de veronderstelling van het wederzijdse vertrouwen dat de lidstaten handelen met eerbied voor de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten, als verankerd in het EVRM en het Handvest van de grondrechten;

H.

overwegende dat de rechtsstaat een van de gemeenschappelijke waarden is waarop de Unie is gegrondvest en een voorwaarde is voor de doeltreffende werking van de gehele Unie, en overwegende dat de Commissie, samen met het Parlement en de Raad, krachtens de Verdragen de taak heeft de eerbiediging te waarborgen van de rechtsstaat als fundamentele waarde van de Unie en ervoor moet zorgen dat het recht, de waarden en de beginselen van de Unie worden geëerbiedigd;

I.

overwegende dat de stelselmatige weigering van één lidstaat om de fundamentele waarden van de Europese Unie en de Verdragen waartoe hij uit vrije wil is toegetreden, te eerbiedigen, de Unie als geheel treft en in gevaar brengt; overwegende dat het uitblijven van een reactie op dit soort situaties de geloofwaardigheid van de Unie zou ondermijnen;

J.

overwegende dat de Commissie van Venetië en de OVSE/ODIHR hebben vastgesteld dat de Bulgaarse kieswet de taalverscheidenheid en het stemrecht van burgers die in het buitenland wonen, belemmert (5);

K.

overwegende dat de afgelopen jaren melding is gemaakt van een aantal incidenten in verband met het gebruik van haatzaaiende uitlatingen tegen minderheden, onder meer door ministers van de regering; overwegende dat de parlementaire immuniteit systematisch wordt gebruikt om leden van de Nationale Vergadering te beschermen tegen het afleggen van verantwoording voor haatzaaiende uitlatingen (6);

L.

overwegende dat de laatste jaren meldingen van misbruik van EU-middelen in Bulgarije steeds vaker voorkomen en grondig moeten worden onderzocht; overwegende dat Bulgaarse burgers de afgelopen maanden getuige zijn geweest van een groot aantal beschuldigingen van corruptie op hoog niveau, waarbij in sommige gevallen de premier rechtstreeks betrokken is; overwegende dat de internationale media de afgelopen maanden herhaaldelijk melding hebben gemaakt van mogelijke banden tussen criminele groepen en overheidsinstanties in Bulgarije;

M.

overwegende dat het openbaar ministerie vervolging heeft ingesteld tegen de voormalig minister van Milieu en Water en de voormalig viceminister van Milieu en Water, en tegen de voormalig viceminister van Economische Zaken, die alle onmiddellijk door de regering zijn ontslagen;

N.

overwegende dat deze onthullingen hebben geleid tot grote demonstraties en protesten van het maatschappelijk middenveld die al meer dan drie maanden ononderbroken hebben plaatsgevonden, en dat Bulgaren hebben opgeroepen tot gerechtigheid, eerbiediging van de rechtsstaat en een onafhankelijke rechterlijke macht, en protesteren tegen de uitholling van de democratie en endemische corruptie; overwegende dat de demonstranten onder meer het ontslag van de regering en de procureur-generaal eisen, evenals onmiddellijke parlementsverkiezingen; overwegende dat de rechtshandhavingsautoriteiten naar verluidt met onevenredig geweld zijn opgetreden tegen deze protesten;