INFORMATIE AFKOMSTIG VAN DE INSTELLINGEN, ORGANEN EN INSTANTIES VAN DE EUROPESE UNIE

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/2

Arrest van het Hof (Vijfde kamer) van 17 mei 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Vredegerecht te Antwerpen — België) — Karel de Grote — Hogeschool Katholieke Hogeschool Antwerpen VZW / Susan Romy Jozef Kuijpers

(Zaak C-147/16) (1)

((Prejudiciële verwijzing - Richtlijn 93/13/EEG - Oneerlijke bedingen in overeenkomsten tussen een verkoper en een consument - Ambtshalve onderzoek door de nationale rechter of een overeenkomst binnen de werkingssfeer van deze richtlijn valt - Artikel 2, onder c) - Begrip „verkoper” - Hogeschool die voornamelijk met overheidsmiddelen wordt gefinancierd - Overeenkomst betreffende een renteloos afbetalingsplan voor inschrijvingsgeld en een bijdrage voor een studiereis))

(2018/C 240/02)

Procestaal: Nederlands

Verwijzende rechter

Vredegerecht te Antwerpen

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Karel de Grote — Hogeschool Katholieke Hogeschool Antwerpen VZW

Verwerende partij: Susan Romy Jozef Kuijpers

Dictum

Richtlijn 93/13/EEG van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten moet aldus worden uitgelegd dat een nationale rechter die uitspraak doet bij verstek en die op grond van de nationale procedureregels bevoegd is ambtshalve na te gaan of het beding waarop de vordering steunt in strijd is met de nationale regels van openbare orde, gehouden is ambtshalve na te gaan of de overeenkomst waarin dat beding is opgenomen binnen de werkingssfeer van die richtlijn valt en, in voorkomend geval, of dat beding eventueel oneerlijk is.

Onder voorbehoud van de door de verwijzende rechter te verrichten verificaties, moet artikel 2, onder c), van richtlijn 93/13 aldus worden uitgelegd dat een vrije onderwijsinstelling, zoals die welke aan de orde is in het hoofdgeding, die met een van haar studenten contractueel betalingsfaciliteiten is overeengekomen voor bepaalde bedragen die deze studente verschuldigd is uit hoofde van inschrijvingsgeld en een bijdrage voor een studiereis, met betrekking tot deze overeenkomst als een „verkoper” in de zin van die bepaling moet worden aangemerkt, zodat de betrokken overeenkomst binnen de werkingssfeer van die richtlijn valt.

(1) PB C 211 van 13.6.2016.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/3

Arrest van het Hof (Negende kamer) van 17 mei 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing, ingediend door de Tribunal Supremo — Spanje) — Industrias Químicas del Vallés, SA / Administración General del Estado, Sapec Agro, SA

(Zaak C-325/16) (1)

((Prejudiciële verwijzing - Landbouw - Richtlijn 91/414/EEG - Richtlijn 2010/28/EU - Artikel 3, lid 1 - Procedure voor de nieuwe evaluatie door de lidstaten van toegelaten gewasbeschermingsmiddelen - Termijn - Verlenging))

(2018/C 240/03)

Procestaal: Spaans

Verwijzende rechter

Tribunal Supremo

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Industrias Químicas del Vallés, SA

Verwerende partijen: Administración General del Estado, Sapec Agro, SA

Dictum

Artikel 3, lid 1, van richtlijn 2010/28/EU van de Commissie van 23 april 2010 tot wijziging van richtlijn 91/414/EEG van de Raad teneinde metalaxyl op te nemen als werkzame stof, moet aldus worden uitgelegd dat de op 31 december 2010 verstrijkende termijn waarin die bepaling voorziet om de lidstaten de mogelijkheid te bieden de bestaande toelatingen voor gewasbeschermingsmiddelen die metalaxyl als werkzame stof bevatten, te wijzigen of in te trekken overeenkomstig richtlijn 91/414/EEG van de Raad van 15 juli 1991 betreffende het op de markt brengen van gewasbeschermingsmiddelen, een dwingende termijn is die niet door de lidstaten kan worden verlengd.

(1) PB C 305 van 22.8.2016.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/3

Arrest van het Hof (Vierde kamer) van 17 mei 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Lietuvos Aukščiausiasis Teismas — Litouwen) — Šiaulių regiono atliekų tvarkymo centras, „Ecoservice projektai” UAB, voorheen „Specializuotas transportas” UAB

(Zaak C-531/16) (1)

((Prejudiciële verwijzing - Richtlijn 2004/18/EG - Procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten voor werken, leveringen en diensten - Bestaan van banden tussen inschrijvers die afzonderlijke inschrijvingen hebben ingediend voor dezelfde opdracht - Verplichtingen van de inschrijvers, de aanbestedende dienst en de nationale rechter))

(2018/C 240/04)

Procestaal: Litouws

Verwijzende rechter

Lietuvos Aukščiausiasis Teismas

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: Šiaulių regiono atliekų tvarkymo centras, „Ecoservice projektai” UAB, voorheen „Specializuotas transportas” UAB

in tegenwoordigheid van: „VSA Vilnius” UAB, „Švarinta” UAB, „Specialus autotransportas” UAB, „Ecoservice” UAB

Dictum

Artikel 2 van richtlijn 2004/18/EG van het Europees Parlement en de Raad van 31 maart 2004 betreffende de coördinatie van de procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten voor werken, leveringen en diensten, moet aldus worden uitgelegd dat:

—

bij gebreke van een uitdrukkelijk voorschrift of een specifieke vereiste in de aanbesteding of in het bestek met de voorwaarden voor de gunning van een overheidsopdracht, verbonden inschrijvers die in dezelfde procedure afzonderlijke inschrijvingen indienen, niet verplicht zijn uit eigen beweging aan de aanbestedende dienst mee te delen welke banden er tussen hen bestaan;

—

de aanbestedende dienst, wanneer hij over gegevens beschikt die twijfel doen rijzen over het zelfstandige en onafhankelijke karakter van de inschrijvingen van bepaalde inschrijvers, verplicht is om — in voorkomend geval door aanvullende informatie te vragen aan deze inschrijvers — na te gaan of hun inschrijvingen daadwerkelijk zelfstandig en onafhankelijk zijn. Indien blijkt dat deze inschrijvingen niet-zelfstandig en niet-onafhankelijk zijn, staat artikel 2 van richtlijn 2004/18 eraan in de weg dat de opdracht wordt gegund aan de inschrijvers die een dergelijke inschrijving hebben ingediend.

(1) PB C 6 van 9.1.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/4

Arrest van het Hof (Vijfde kamer) van 17 mei 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Nyíregyházi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság — Hongarije) — Dávid Vámos / Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Zaak C-566/16) (1)

((Prejudiciële verwijzing - Gemeenschappelijk stelsel van belasting over de toegevoegde waarde - Richtlijn 2006/112/EG - Artikelen 282 tot en met 292 - Bijzondere regeling voor kleine ondernemingen - Vrijstellingsregeling - Verplichting om in het referentiekalenderjaar te kiezen voor de toepassing van de bijzondere regeling))

(2018/C 240/05)

Procestaal: Hongaars

Verwijzende rechter

Nyíregyházi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Dávid Vámos

Verwerende partij: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Dictum

Het Unierecht moet aldus worden uitgelegd dat het niet in de weg staat aan een nationale regeling die de toepassing van een bijzondere btw-regeling welke voorziet in een vrijstelling voor kleine ondernemingen en is vastgesteld overeenkomstig de bepalingen van afdeling 2 van hoofdstuk 1 van titel XII van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde, ontzegt aan een belastingplichtige die aan alle inhoudelijke voorwaarden voldoet maar die geen gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid om te kiezen voor de toepassing van deze regeling op het tijdstip waarop hij bij de belastingdienst opgave deed van het begin van zijn economische activiteiten.

(1) PB C 104 van 3.4.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/5

Arrest van het Hof (Vijfde kamer) van 17 mei 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing, ingediend door het Bundesgerichtshof — Duitsland) — Junek Europ-Vertrieb GmbH / Lohmann & Rauscher International GmbH & Co. KG

(Zaak C-642/16) (1)

([Prejudiciële verwijzing - Intellectuele eigendom - Merkenrecht - Verordening (EG) nr. 207/2009 - Artikel 13 - Uitputting van het aan het merk verbonden recht - Parallelimport - Ompakking van de van het merk voorziene waar - Heretikettering - Voorwaarden die gelden voor medische hulpmiddelen])

(2018/C 240/06)

Procestaal: Duitsland

Verwijzende rechter

Bundesgerichtshof

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Junek Europ-Vertrieb GmbH

Verwerende partij: Lohmann & Rauscher International GmbH & Co. KG

Dictum

Artikel 13, lid 2, van verordening (EG) nr. 207/2009 van de Raad van 26 februari 2009 inzake het [Uniemerk] moet aldus worden uitgelegd dat de houder van een merk zich niet ertegen kan verzetten dat een medisch hulpmiddel in zijn oorspronkelijke binnen en buitenverpakking verder wordt verhandeld door een parallelimporteur, wanneer deze een extra etiket zoals het etiket dat in het hoofdgeding aan de orde is, heeft aangebracht dat gezien zijn inhoud, functie, formaat, presentatie en plaatsing geen risico vormt voor de garantie van de herkomst van het medische hulpmiddel dat van dat merk is voorzien.

(1) PB C 104 van 3.4.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/5

Arrest van het Hof (Vierde kamer) van 17 mei 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Naczelny Sąd Administracyjny — Polen) — Dyrektor Izby Celnej w Poznaniu/Kompania Piwowarska S.A. w Poznaniu

(Zaak C-30/17) (1)

((Prejudiciële verwijzing - Fiscale bepalingen - Accijns - Richtlijn 92/83/EEG - Artikel 3, lid 1 - Alcohol en alcoholhoudende dranken - Bier - Gearomatiseerd bier - Graden Plato - Berekeningswijze))

(2018/C 240/07)

Procestaal: Pools

Verwijzende rechter

Naczelny Sąd Administracyjny

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Dyrektor Izby Celnej w Poznaniu

Verwerende partij: Kompania Piwowarska S.A. w Poznaniu

Dictum

Artikel 3, lid 1, van richtlijn 92/83/EEG van de Raad van 19 oktober 1992 betreffende de harmonisatie van de structuur van de accijns op alcohol en alcoholhoudende dranken moet aldus worden uitgelegd dat bij de vaststelling van de heffingsgrondslag van gearomatiseerde bieren volgens de Plato-schaal het droge extract van het stamwort in aanmerking moet worden genomen zonder rekening te houden met de smaakstoffen en de suikersiroop die na afloop van de gisting zijn toegevoegd.

(1) PB C 161 van 22.5.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/6

Arrest van het Hof (Zesde kamer) van 17 mei 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door het Verwaltungsgericht Berlin — Duitsland) — Evonik Degussa GmbH / Bundesrepublik Deutschland

(Zaak C-229/17) (1)

((Prejudiciële verwijzing - Milieu - Systeem voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Europese Unie - Kosteloze toewijzing - Richtlijn 2003/87/EG - Artikel 10 bis - Bijlage I - Besluit 2011/278/EU - Bijlage I, punt 2 - Vaststelling van de productbenchmarks - Productie van waterstof - Systeemgrenzen van de productbenchmark voor waterstof - Proces waarbij waterstof wordt gescheiden van een verrijkte gasstroom die reeds waterstof bevat))

(2018/C 240/08)

Procestaal: Duits

Verwijzende rechter

Verwaltungsgericht Berlin

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Evonik Degussa GmbH

Verwerende partij: Bundesrepublik Deutschland

Dictum

Punt 2 van bijlage I bij besluit 2011/278/EU van de Commissie van 27 april 2011 tot vaststelling van een voor de hele Unie geldende overgangsregeling voor de geharmoniseerde kosteloze toewijzing van emissierechten overeenkomstig artikel 10 bis van richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad, moet aldus worden uitgelegd dat een proces dat, zoals het proces dat in het hoofdgeding aan de orde is, niet de mogelijkheid biedt om waterstof te produceren door chemische synthese, maar enkel om deze reeds in een gasmengsel aanwezige stof af te zonderen, niet binnen de systeemgrenzen van de productbenchmark voor waterstof valt. Dit ligt alleen anders indien dit proces samenhangt met de „productie van waterstof”, in de zin van bijlage I bij richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 oktober 2003 tot vaststelling van een regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap en tot wijziging van richtlijn 96/61/EG van de Raad, zoals gewijzigd bij richtlijn 2009/29/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009, en daarmee technisch in verband staat.

(1) PB C 256 van 7.8.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/7

Beschikking van het Hof (Zevende kamer) van 12 april 2018 — Cryo-Save AG / Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO), MedSkin Solutions Dr. Suwelack AG

(Zaak C-327/17 P) (1)

((Hogere voorziening - Uniemerk - Procedure tot vervallenverklaring - Intrekking van de vordering tot vervallenverklaring - Hogere voorziening die zonder voorwerp is geworden - Afdoening zonder beslissing))

(2018/C 240/10)

Procestaal: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Cryo-Save AG (vertegenwoordiger: C. Onken, Rechtsanwältin)

Andere partijen in de procedure: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) (vertegenwoordiger: D. Hanf, gemachtigde), MedSkin Solutions Dr. Suwelack AG (vertegenwoordiger: A. Thünken, Rechtsanwalt)

Dictum

1)	Op de hogere voorziening behoeft niet te worden beslist.

2)	Cryo-Save AG wordt verwezen in de kosten die het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) in het kader van deze procedure heeft gemaakt.

3)	Cryo-Save AG en MedSkin Solutions Dr. Suwelack AG dragen hun eigen kosten.

(1) PB C 330 van 2.10.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/8

Beschikking van het Hof (Achtste kamer) van 17 april 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Tribunal Administrativo e Fiscal de Coimbra — Portugal) — Luís Manuel dos Santos / Fazenda Pública

(Zaak C-640/17) (1)

((Prejudiciële verwijzing - Artikel 99 van het Reglement voor de procesvoering van het Hof - Binnenlandse belastingen - Verbod van discriminerende belastingen - Artikel 110 VWEU - Algemene motorrijtuigenbelasting - Vaststelling van het belastingtarief volgens de datum van eerste registratie van het voertuig in de heffingsstaat - Uit een andere lidstaat ingevoerde tweedehands wagens - Geen inaanmerkingneming van de datum van eerste registratie in een andere lidstaat))

(2018/C 240/11)

Procestaal: Portugees

Verwijzende rechter

Tribunal Administrativo e Fiscal de Coimbra

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Luís Manuel dos Santos

Verwerende partij: Fazenda Pública

Dictum

Artikel 110 VWEU moet aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen de regeling van een lidstaat volgens welke de algemene motorrijtuigenbelasting over lichte personenwagens die in deze lidstaat zijn ingeschreven of geregistreerd, wordt geheven zonder dat rekening wordt gehouden met de datum van eerste registratie van een voertuig wanneer dat voertuig voor het eerst in een andere lidstaat is geregistreerd, met als gevolg dat uit een andere lidstaat ingevoerde voertuigen hoger worden belast dan gelijksoortige niet-ingevoerde voertuigen.

(1) PB C 42 van 5.2.2018.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/8

Beschikking van het Hof (Eerste kamer) van 10 april 2018 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Judecătorie Oradea — Roemenië) — CV/DU

(Zaak C-85/18 PPU) (1)

([Prejudiciële verwijzing - Prejudiciële spoedprocedure - Artikel 99 van het Reglement voor de procesvoering van het Hof - Justitiële samenwerking in burgerlijke zaken - Bevoegdheid inzake ouderlijke verantwoordelijkheid - Gezagsrecht - Verordening (EG) nr. 2201/2003 - Artikelen 8, 10 en 13 - Begrip „gewone verblijfplaats” van het kind - Beslissing van een gerecht van een andere lidstaat met betrekking tot de verblijfplaats van het kind - Ongeoorloofde overbrenging of niet-terugkeer - Bevoegdheid in gevallen van kinderontvoering])

(2018/C 240/12)

Procestaal: Roemeens

Verwijzende rechter

Judecătoria Oradea

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: CV

Verwerende partij: DU

Dictum

Artikel 10 van verordening (EG) nr. 2201/2003 van de Raad van 27 november 2003 betreffende de bevoegdheid en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in huwelijkszaken en inzake de ouderlijke verantwoordelijkheid en tot intrekking van verordening (EG) nr. 1347/2000, en artikel 3 van verordening (EG) nr. 4/2009 van de Raad van 18 december 2008 betreffende de bevoegdheid, het toepasselijke recht, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen, en de samenwerking op het gebied van onderhoudsverplichtingen, moeten aldus worden uitgelegd dat in een zaak als die in het hoofdgeding, waarin een kind dat zijn gewone verblijfplaats had in een lidstaat, op ongeoorloofde wijze door een van zijn ouders is overgebracht naar een andere lidstaat, de rechterlijke instanties van die andere lidstaat, bij het ontbreken van enige indicatie dat de andere ouder zou hebben berust in de overbrenging dan wel niet de terugkeer van het kind zou hebben geëist, niet bevoegd zijn om te beslissen op een verzoek inzake het gezagsrecht of de vaststelling van een onderhoudsverplichting met betrekking tot dat kind.

(1) PB C 152 van 30.4.2018.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/9

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Fővárosi Ítélőtábla (Hongarije) op 18 januari 2018 — Ottília Lovasné Tóth /ERSTE Bank Hungary Zrt.

(Zaak C-34/18)

(2018/C 240/13)

Procestaal: Hongaars

Verwijzende rechter

Fővárosi Ítélőtábla

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Ottília Lovasné Tóth

Verwerende partij: ERSTE Bank Hungary Zrt.

Prejudiciële vragen

Moet punt 1, onder q), van de bijlage bij richtlijn 93/13/EEG (1) aldus worden uitgelegd dat het, als regel van de Unie met de rang van een regel van openbare orde, op algemene wijze verbiedt — zodat verder onderzoek overbodig is — dat een crediteur aan een debiteur-consument een contractueel beding opdringt in de vorm van een algemeen beding of een beding waarover niet afzonderlijk is onderhandeld en dat tot doel of tot gevolg heeft dat de bewijslast wordt omgekeerd?

Moet, in het geval dat het op grond van punt 1, onder q), van de bijlage bij richtlijn [93/13] noodzakelijk is het doel of het gevolg van het contractuele beding te beoordelen, worden vastgesteld dat de consumenten worden gehinderd in de uitoefening van hun rechten door een contractueel beding

—

uit hoofde waarvan de debiteur-consument gegronde redenen heeft om aan te nemen dat hij de overeenkomst in haar geheel moet nakomen, met inbegrip van alle bedingen, op de wijze en in de mate bepaald door de crediteur, ook als de debiteur ervan overtuigd is dat de door de crediteur geëiste prestatie niet of niet geheel opeisbaar is, of

—	dat tot gevolg heeft dat de toegang van de consument tot een procedure van geschillenbeslechting op basis van eerlijke onderhandelingen wordt beperkt of uitgesloten, aangezien het voor de crediteur volstaat om dit contractuele beding aan te voeren om het geschil als beslecht te beschouwen?

In het geval dat over het oneerlijke karakter van de in de bijlage bij richtlijn [93/13] vermelde contractuele bedingen moet worden beslist in het licht van de in artikel 3, lid 1, van die richtlijn vastgestelde criteria, voldoet een contractueel beding dat de beslissingen van de consument met betrekking tot de nakoming van de overeenkomst, de beslechting van geschillen met de crediteur langs gerechtelijke of buitengerechtelijke weg of de uitoefening van rechten beïnvloedt, dan aan het vereiste van duidelijke en begrijpelijke bewoordingen dat in artikel 5 van de richtlijn is vervat, wanneer het weliswaar duidelijk is geformuleerd uit grammaticaal oogpunt, maar rechtsgevolgen heeft die alleen middels uitlegging van de nationale regels kunnen worden vastgesteld en ten aanzien waarvan op het tijdstip waarop de overeenkomst werd gesloten geen uniforme gerechtelijke praktijk bestond, die zich evenmin heeft ontwikkeld in de jaren nadien?

Moet punt 1, onder m), van de bijlage bij richtlijn [93/13] aldus worden uitgelegd dat een contractueel beding waarover niet afzonderlijk is onderhandeld, ook oneerlijk kan zijn ingeval het de partij die de overeenkomst sluit met de consument de mogelijkheid biedt om eenzijdig te bepalen of de prestatie van de consument strookt met hetgeen is vastgelegd in de overeenkomst, en de consument erkent door het beding te zijn gebonden, zelfs voordat de partijen bij de overeenkomst enige prestatie hebben geleverd?

(1) Richtlijn van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten (PB 1993, L 95, blz. 29).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/10

Hogere voorziening ingesteld op 22 februari 2018 door Tulliallan Burlington Ltd tegen het arrest van het Gerecht (Derde kamer) van 6 december 2017 in zaak T-120/16, Tulliallan Burlington Ltd/Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie

(Zaak C-155/18 P)

(2018/C 240/14)

Procestaal: Engels

Partijen

Rekwirante: Tulliallan Burlington Ltd (vertegenwoordiger: A. Norris, barrister)

Andere partijen in de procedure: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie, Burlington Fashion GmbH

Conclusies

—	vernietiging van het arrest van het Gerecht waarbij het beroep van Tulliallan Burlington Ltd (hierna: „TBL”) tegen de kamer van beroep wordt verworpen;

—	vernietiging van de beslissing van de kamer van beroep [of subsidiair terugverwijzing van de zaak naar het Gerecht om deze af te doen in overeenstemming met het arrest van het Hof van Justitie];

—	verwijzing van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) en Burlington Fashion GmbH (hierna: „BFG”) in de kosten van TBL in verband met deze hogere voorziening.

Middelen en voornaamste argumenten

Rekwirante („TBL”) baseert haar hogere voorziening tegen het arrest van het Gerecht op de volgende onjuiste rechtsopvattingen:

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 5, van verordening 2017/1001 (1)

a)	het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste opvatting door geen vaststellingen te doen inzake „verband”.

b)	voorts heeft het Gerecht blijk gegeven van een onjuiste opvatting door vast te stellen dat TBL niet het noodzakelijke bewijs had geleverd om afbreuk aan het onderscheidend vermogen of ongerechtvaardigd voordeel aan te tonen.

c)	door aldus te oordelen dat het noodzakelijke bewijs niet was geleverd, heeft het Gerecht blijk gegeven van een onjuiste opvatting door (i) te hoge wettelijke eisen te stellen, en (ii) geen rekening te houden met het relevante bewijs.

d)	in feite was het enige mogelijke oordeel voor het Gerecht dat er sprake was van afbreuk aan het onderscheidend vermogen of voorts of subsidiair ongerechtvaardigd voordeel.

e)	het Gerecht heeft het betoog van TBL dat de beslissing van de kamer van beroep was aangetast door het feit dat deze kennelijk geen rekening had gehouden met de voor haar aangevoerde argumenten, ten onrechte afgewezen.

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 4, van verordening 2017/1001

het Gerecht heeft geweigerd vast te stellen dat de kamer van beroep had moeten verzoeken om aanvullende opmerkingen inzake artikel 8, lid 4, in omstandigheden waarin de enige manier om procedurele bescherming te bieden erin had bestaan om dergelijke opmerkingen te verzoeken of alleen te beslissen op de vraag op basis van artikel 8, lid 5 en de vraag inzake artikel 8, lid 4, terug te verwijzen naar de oppositieafdeling. Het Gerecht had de beslissing van de kamer van beroep moeten vernietigen.

Het Gerecht heeft ten onrechte ingestemd met het oordeel van de kamer van beroep dat TBL niet had aangetoond dat was voldaan aan de voorwaarden voor artikel 8, lid 4. Het Gerecht had moeten vaststellen dat de kamer van beroep blijk had gegeven van een onjuiste opvatting, de vaststellingen van de kamer van beroep inzake artikel 8, lid 4, van de hand moeten wijzen en zijn eigen vaststelling dat artikel 8, lid 4, was geschonden in de plaats moeten stellen.

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 1, van verordening 2017/1001

a)	Het Gerecht heeft het arrest Praktiker ten onrechte toegepast, omdat dat arrest, gelet op het arrest van het Hof in de zaak EUIPO/Cactus (C-501/15 P; EU:C:2017:750), in casu niet van toepassing is op de oudere merken.

b)	Voorts of subsidiair heeft het Gerecht het arrest Praktiker ten onrechte toegepast omdat dat arrest niet van toepassing is op diensten van winkelgalerijen.

Zelfs gesteld dat de oudere merken van TBL onder het begrip „detailhandelsdiensten” vielen en het arrest Praktiker dus van toepassing was, heeft het Gerecht blijk gegeven van een onjuiste opvatting door het arrest Praktiker aldus uit te leggen dat het noodzakelijkerwijze de vaststelling van soortgelijkheid die leidde tot verwarring uitsloot.

Omdat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste opvatting inzake de toepassing van het arrest Praktiker, heeft het (i) het verwarringsgevaar niet beoordeeld en evenmin (ii) die beoordeling terugverwezen naar de kamer van beroep. In deze omstandigheden was het verplicht een van deze stappen te ondernemen.

(1) Verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad van 14 juni 2017 inzake het Uniemerk (PB 2017, L 154, blz. 1).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/12

Hogere voorziening ingesteld op 22 februari 2018 door Tulliallan Burlington Ltd tegen het arrest van het Gerecht (Derde kamer) van 6 december 2017 in zaak T-121/16, Tulliallan Burlington Ltd/Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie

(Zaak C-156/18 P)

(2018/C 240/15)

Procestaal: Engels

Partijen

Rekwirante: Tulliallan Burlington Ltd (vertegenwoordiger: A. Norris, Barrister)

Andere partijen in de procedure: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie, Burlington Fashion GmbH

Conclusies

—	vernietiging van het arrest van het Gerecht waarbij het beroep van Tulliallan Burlington Ltd (hierna: „TBL”) tegen de kamer van beroep wordt verworpen;

—	vernietiging van de beslissing van de kamer van beroep [of subsidiair terugverwijzing van de zaak naar het Gerecht om deze af te doen in overeenstemming met het arrest van het Hof van Justitie];

—	verwijzing van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) en Burlington Fashion GmbH (hierna: „BFG”) in de kosten van TBL in verband met deze hogere voorziening.

Middelen en voornaamste argumenten

Rekwirante („TBL”) baseert haar hogere voorziening tegen het arrest van het Gerecht op de volgende onjuiste rechtsopvattingen:

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 5, van verordening 2017/1001 (1)

a)	het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste opvatting door geen vaststellingen te doen inzake „verband”.

b)	voorts heeft het Gerecht blijk gegeven van een onjuiste opvatting door vast te stellen dat TBL niet het noodzakelijke bewijs had geleverd om afbreuk aan het onderscheidend vermogen of ongerechtvaardigd voordeel aan te tonen.

c)	door aldus te oordelen dat het noodzakelijke bewijs niet was geleverd, heeft het Gerecht blijk gegeven van een onjuiste opvatting door (i) te hoge wettelijke eisen te stellen, en (ii) geen rekening te houden met het relevante bewijs.

d)	in feite was het enige mogelijke oordeel voor het Gerecht dat er sprake was van afbreuk aan het onderscheidend vermogen of voorts of subsidiair ongerechtvaardigd voordeel.

e)	het Gerecht heeft het betoog van TBL dat de beslissing van de kamer van beroep was aangetast door het feit dat deze kennelijk geen rekening had gehouden met de voor haar aangevoerde argumenten, ten onrechte afgewezen.

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 4, van verordening 2017/1001

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 1, van verordening 2017/1001

a)	Het Gerecht heeft het arrest Praktiker ten onrechte toegepast, omdat dat arrest, gelet op het arrest van het Hof in de zaak EUIPO/Cactus (C-501/15 P; EU:C:2017:750), in casu niet van toepassing is op de oudere merken.

b)	Voorts of subsidiair heeft het Gerecht het arrest Praktiker ten onrechte toegepast omdat dat arrest niet van toepassing is op diensten van winkelgalerijen.

(1) Verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad van 14 juni 2017 inzake het Uniemerk (PB 2017, L 154, blz. 1).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/13

Hogere voorziening ingesteld op 22 februari 2018 door Tulliallan Burlington Ltd tegen het arrest van het Gerecht (Derde kamer) van 6 december 2017 in zaak T-122/16, Tulliallan Burlington Ltd/Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie

(Zaak C-157/18 P)

(2018/C 240/16)

Procestaal: Engels

Partijen

Rekwirante: Tulliallan Burlington Ltd (vertegenwoordiger: A. Norris, Barrister)

Andere partijen in de procedure: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie, Burlington Fashion GmbH

Conclusies

—	vernietiging van het arrest van het Gerecht waarbij het beroep van Tulliallan Burlington Ltd (hierna: „TBL”) tegen de kamer van beroep wordt verworpen;

—	vernietiging van de beslissing van de kamer van beroep [of subsidiair terugverwijzing van de zaak naar het Gerecht om deze af te doen in overeenstemming met het arrest van het Hof van Justitie];

—	verwijzing van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) en Burlington Fashion GmbH (hierna: „BFG”) in de kosten van TBL in verband met deze hogere voorziening.

Middelen en voornaamste argumenten

Rekwirante („TBL”) baseert haar hogere voorziening tegen het arrest van het Gerecht op de volgende onjuiste rechtsopvattingen:

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 5, van verordening 2017/1001 (1)

a)	het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste opvatting door geen vaststellingen te doen inzake „verband”.

b)	voorts heeft het Gerecht blijk gegeven van een onjuiste opvatting door vast te stellen dat TBL niet het noodzakelijke bewijs had geleverd om afbreuk aan het onderscheidend vermogen of ongerechtvaardigd voordeel aan te tonen.

c)	door aldus te oordelen dat het noodzakelijke bewijs niet was geleverd, heeft het Gerecht blijk gegeven van een onjuiste opvatting door (i) te hoge wettelijke eisen te stellen, en (ii) geen rekening te houden met het relevante bewijs.

d)	in feite was het enige mogelijke oordeel voor het Gerecht dat er sprake was van afbreuk aan het onderscheidend vermogen of voorts of subsidiair ongerechtvaardigd voordeel.

e)	het Gerecht heeft het betoog van TBL dat de beslissing van de kamer van beroep was aangetast door het feit dat deze kennelijk geen rekening had gehouden met de voor haar aangevoerde argumenten, ten onrechte afgewezen.

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 4, van verordening 2017/1001

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 1, van verordening 2017/1001

a)	Het Gerecht heeft het arrest Praktiker ten onrechte toegepast, omdat dat arrest, gelet op het arrest van het Hof in de zaak EUIPO/Cactus (C-501/15 P; EU:C:2017:750), in casu niet van toepassing is op de oudere merken.

b)	Voorts of subsidiair heeft het Gerecht het arrest Praktiker ten onrechte toegepast omdat dat arrest niet van toepassing is op diensten van winkelgalerijen.

(1) Verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad van 14 juni 2017 inzake het Uniemerk (PB 2017, L 154, blz. 1).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/15

Hogere voorziening ingesteld op 22 februari 2018 door Tulliallan Burlington Ltd tegen het arrest van het Gerecht (Derde kamer) van 6 december 2017 in zaak T-123/16, Tulliallan Burlington Ltd/Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie

(Zaak C-158/18 P)

(2018/C 240/17)

Procestaal: Engels

Partijen

Rekwirante: Tulliallan Burlington Ltd (vertegenwoordiger: A. Norris, Barrister)

Andere partijen in de procedure: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie, Burlington Fashion GmbH

Conclusies

—	vernietiging van het arrest van het Gerecht waarbij het beroep van Tulliallan Burlington Ltd (hierna: „TBL”) tegen de kamer van beroep wordt verworpen;

—	vernietiging van de beslissing van de kamer van beroep [of subsidiair terugverwijzing van de zaak naar het Gerecht om deze af te doen in overeenstemming met het arrest van het Hof van Justitie];

—	verwijzing van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) en Burlington Fashion GmbH (hierna: „BFG”) in de kosten van TBL in verband met deze hogere voorziening.

Middelen en voornaamste argumenten

Rekwirante („TBL”) baseert haar hogere voorziening tegen het arrest van het Gerecht op de volgende onjuiste rechtsopvattingen:

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 5, van verordening 2017/1001 (1)

a)	het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste opvatting door geen vaststellingen te doen inzake „verband”.

b)	voorts heeft het Gerecht blijk gegeven van een onjuiste opvatting door vast te stellen dat TBL niet het noodzakelijke bewijs had geleverd om afbreuk aan het onderscheidend vermogen of ongerechtvaardigd voordeel aan te tonen.

c)	door aldus te oordelen dat het noodzakelijke bewijs niet was geleverd, heeft het Gerecht blijk gegeven van een onjuiste opvatting door (i) te hoge wettelijke eisen te stellen, en (ii) geen rekening te houden met het relevante bewijs.

d)	in feite was het enige mogelijke oordeel voor het Gerecht dat er sprake was van afbreuk aan het onderscheidend vermogen of voorts of subsidiair ongerechtvaardigd voordeel.

e)	het Gerecht heeft het betoog van TBL dat de beslissing van de kamer van beroep was aangetast door het feit dat deze kennelijk geen rekening had gehouden met de voor haar aangevoerde argumenten, ten onrechte afgewezen.

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 4, van verordening 2017/1001

Middelen inzake schending van artikel 8, lid 1, van verordening 2017/1001

a)	Het Gerecht heeft het arrest Praktiker ten onrechte toegepast, omdat dat arrest, gelet op het arrest van het Hof in de zaak EUIPO/Cactus (C-501/15 P; EU:C:2017:750), in casu niet van toepassing is op de oudere merken.

b)	Voorts of subsidiair heeft het Gerecht het arrest Praktiker ten onrechte toegepast omdat dat arrest niet van toepassing is op diensten van winkelgalerijen.

(1) Verordening (EU) 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad van 14 juni 2017 inzake het Uniemerk (PB 2017, L 154, blz. 1).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/16

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Consiglio di Stato (Italië) op 19 maart 2018 — Pollo del Campo S.c.a., Avi Coop Società Cooperativa Agricola/Regione Emilia-Romagna e.a.

(Zaak C-199/18)

(2018/C 240/18)

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Consiglio di Stato

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: Pollo del Campo S.c.a., Avi Coop Società Cooperativa Agricola

Verwerende partijen: Regione Emilia-Romagna, Azienda Unità Sanitaria Locale 104 di Modena, A.U.S.L. Romagna

Prejudiciële vragen

Moet artikel 27 van de EG-verordening, dat voorschrijft dat de lidstaten voor de in bijlage IV, afdeling A, en bijlage V, afdeling A, bedoelde activiteiten verzekeren dat een vergoeding wordt geïnd, aldus worden uitgelegd dat de verplichting tot betaling geldt voor alle landbouwondernemingen, ook wanneer zij „de activiteiten van het slachten en het uitsnijden van vlees uitsluitend ten behoeve van en in verband met de veeteelt uitoefenen”?

Mag een lidstaat bepaalde categorieën ondernemers uitsluiten van het betalen van vergoedingen voor de gezondheidscontroles, hoewel hij een stelsel voor het innen van vergoedingen heeft opgezet dat als geheel geschikt is om te garanderen dat de kosten van de officiële controles worden gedekt, of lagere vergoedingen in rekening brengen dan de vergoedingen die zijn vastgesteld bij verordening (EG) nr. 8[8]2/2004 (1)?

(1) Verordening (EG) nr. 882/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften inzake diergezondheid en dierenwelzijn (PB 2004, L 165, blz. 1).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/17

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Consiglio di Stato (Italië) op 19 maart 2018 — C.A.F.A.R. — Società Agricola Cooperativa, Società Agricola Guidi di Roncofreddo di Guidi Giancarlo e Nicolini Fausta/Regione Emilia-Romagna e.a.

(Zaak C-200/18)

(2018/C 240/19)

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Consiglio di Stato

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: C.A.F.A.R. — Società Agricola Cooperativa, Società Agricola Guidi di Roncofreddo di Guidi Giancarlo e Nicolini Fausta

Verwerende partijen: Regione Emilia-Romagna, Azienda Unità Sanitaria Locale 104 di Modena, A.U.S.L. Romagna

Prejudiciële vragen

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/17

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa — CAAD) (Portugal) op 26 maart 2018 — Serviços de Saúde SA / Autoridade Tributária e Aduaneira

(Zaak C-211/18)

(2018/C 240/20)

Procestaal: Portugees

Verwijzende rechter

Tribunal Arbitral Tributário (Centro de Arbitragem Administrativa — CAAD)

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Idealmed III — Serviços de Saúde SA

Verwerende partij: Autoridade Tributária e Aduaneira

Prejudiciële vragen

Verzet artikel 132, lid 1, onder b), van richtlijn 2006/112/EG (1) van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (de „btw-richtlijn”), zich ertegen dat een ziekenhuis dat eigendom is van een privaatrechtelijke handelsvennootschap die overeenkomsten voor de verrichting van gezondheidsdiensten heeft gesloten met de staat en met publiekrechtelijke rechtspersonen, geacht wordt zijn handelingen te verrichten onder sociale voorwaarden die vergelijkbaar zijn met die welke gelden voor de in genoemde wetgeving bedoelde publiekrechtelijke lichamen, wanneer de volgende voorwaarden vervuld zijn:

—

meer dan 54,5 % van de omzet, met inbegrip van de bedragen die zijn gefactureerd aan de betrokken begunstigde gebruikers, wordt gerealiseerd in het kader van met overheidsinstanties en openbare subsystemen in de gezondheidssector gesloten overeenkomsten en akkoorden, tegen prijzen die zijn vastgelegd in die overeenkomsten en akkoorden;

—	meer dan 69 % van de gebruikers is begunstigde van een openbaar subsysteem in de gezondheidssector of afnemer van diensten die worden verricht in het kader van met overheidsorganen gesloten overeenkomsten;

—	meer dan 71 % van de medische handelingen wordt verricht in het kader van met overheidsorganen en openbare subsystemen in de gezondheidssector gesloten overeenkomsten, en

—	de ontplooide activiteiten dienen een belangrijk algemeen belang?

Verzetten artikel 391 en/of het beginsel van bescherming van verworven rechten en bescherming van het gewettigd vertrouwen, het gelijkheidsbeginsel, het non-discriminatiebeginsel, het neutraliteitsbeginsel en het beginsel van niet-vervalsing van de mededinging met betrekking tot gebruikers en belastingplichtigen die publiekrechtelijke lichamen zijn, gelet op het feit dat Portugal er overeenkomstig artikel 377 van de btw-richtlijn voor heeft gekozen om de handelingen van niet in artikel 132, lid 1, onder b), van deze richtlijn genoemde ziekenhuizen vrijgesteld van btw te houden, Portugal genoemde belastingplichtigen de mogelijkheid biedt om te kiezen voor belasting van deze handelingen overeenkomstig artikel 391 van de richtlijn, mits zij gedurende een termijn van ten minste vijf jaar binnen deze heffingsregeling blijven, en Portugal erin voorziet dat zij zich slechts weer kunnen onderwerpen aan de vrijstellingsregeling indien zij dat uitdrukkelijk te kennen geven, zich ertegen dat de Autoridade Tributária e Aduaneira de toepassing van de vrijstellingsregeling oplegt voordat genoemde termijn is verstreken, namelijk vanaf het ogenblik dat zij van oordeel is dat de belastingplichtige is overgegaan tot het verrichten van diensten onder sociale voorwaarden die vergelijkbaar zijn met die welke gelden voor publiekrechtelijke lichamen?

Verzetten genoemd artikel 391 van de richtlijn en/of de voornoemde beginselen zich ertegen dat een nieuwe wet de toepassing van de vrijstellingsregeling oplegt aan belastingplichtigen die op een eerder tijdstip hebben gekozen voor de heffingsregeling, voordat de bedoelde termijn van vijf jaar is verstreken?

Verzetten genoemd artikel 391 van de richtlijn en de voornoemde beginselen zich tegen een regeling die bepaalt dat een belastingplichtige die voor toepassing van de heffingsregeling heeft gekozen omdat hij op het tijdstip waarop hij voor deze mogelijkheid koos, geen gezondheidsdiensten verrichte onder sociale voorwaarden die vergelijkbaar zijn met die welke gelden voor publiekrechtelijke lichamen, in die regeling kan blijven wanneer hij overgaat tot de verrichting van dergelijke diensten onder sociale voorwaarden die vergelijkbaar zijn met die welke gelden voor publiekrechtelijke lichamen?

(1) PB 2006, L 347, blz. 1.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/19

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte (Italië) op 26 maart 2018 — Prato Nevoso Termo Energy Srl / Provincia di Cuneo, ARPA Piemonte

(Zaak C-212/18)

(2018/C 240/21)

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Tribunale Amministrativo Regionale per il Piemonte

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Prato Nevoso Termo Energy Srl

Verwerende partijen: Provincia di Cuneo, ARPA Piemonte

Prejudiciële vragen

Staan artikel 6 van richtlijn 2008/98/EG (1) en in ieder geval het evenredigheidsbeginsel in de weg aan een nationale wettelijke regeling zoals artikel 293 van wetsbesluit nr. 152/2006 en artikel 268 onder eee-bis) van besluit nr. 152/2006, op grond waarvan, ook in het kader van een vergunningsprocedure voor een centrale gestookt op biomassa, vloeibare biomassa die voldoet aan de technische eisen die daarvoor gelden en waarnaar vraag is voor gebruik als brandstof voor productiedoeleinden, als afvalstof moet worden beschouwd, indien en zolang genoemde vloeibare biomassa niet is opgenomen in bijlage X, deel II, afdeling 4, paragraaf 1, bij deel V van besluit nr. 152 van 3 april 2006, en dit ongeacht of is beoordeeld of er een negatief effect op het milieu is en of er in het kader van de vergunningsprocedure sprake was van enige betwisting van de technische eigenschappen van het product?

Staan artikel 13 van richtlijn 2009/28/EG (2) en in ieder geval de beginselen van evenredigheid, transparantie en vereenvoudiging in de weg aan een nationale wettelijke regeling als artikel 5 van besluit nr. 28/2011 voor zover daarin, voor het geval waarin de indiener van een aanvraag verzoekt om een vergunning voor het gebruik van biomassa als brandstof in een centrale die uitstoot in de atmosfeer teweegbrengt, geen regeling is opgenomen ter coördinatie met de vergunningprocedure voor een dergelijk gebruik als brandstof zoals voorzien in besluit nr. 152/2006, bijlage X bij deel V, en daarin ook geen mogelijkheid is opgenomen om de voorgestelde oplossing in het kader van een geïntegreerde vergunningsprocedure en in het licht van vooraf vastgestelde technische specificaties in concreto te beoordelen?

(1) Richtlijn 2008/98/EG van het Europees Parlement en de Raad van 19 november 2008 betreffende afvalstoffen en tot intrekking van een aantal richtlijnen (PB 2008, L 312, blz. 3).

(2) Richtlijn 2009/28/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 april 2009 ter bevordering van het gebruik van energie uit hernieuwbare bronnen en houdende wijziging en intrekking van richtlijn 2001/77/EG en richtlijn 2003/30/EG (PB 2009, L 140, blz. 16).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/19

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Tribunale ordinario di Roma (Italië) op 26 maart 2018 — Adriano Guaitoli e.a. / easyJet Airline Co. Ltd

(Zaak C-213/18)

(2018/C 240/22)

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Tribunale ordinario di Roma

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: Adriano Guaitoli, Concepción Casan Rodriguez, Alessandro Celano Tomassoni, Antonia Cirilli, Lucia Cortini, Mario Giuli, Patrizia Padroni

Verwerende partij: easyJet Airline Co. Ltd

Prejudiciële vragen

Ingeval een partij wier vlucht is vertraagd of geannuleerd, niet alleen de forfaitaire en uniforme compensatie bedoeld in de artikelen 5, 7 en 9 van verordening nr. 261/04 (1) maar ook de verdere compensatie bedoeld in artikel 12 van diezelfde verordening gezamenlijk vordert, moet artikel 33 van het Verdrag van Montreal dan worden toegepast of wordt de „rechterlijke bevoegdheid” (zowel internationaal als nationaal) in elk geval geregeld door artikel 5 van verordening nr. 44/2001 (2)?

Moet artikel 33 van het Verdrag van Montreal, indien de in de eerste vraag bedoelde eerste veronderstelling juist is, aldus worden uitgelegd dat dit artikel alleen de verdeling van de rechtsmacht onder de Staten regelt dan wel eveneens de nationale relatieve bevoegdheid binnen de afzonderlijke Staat?

Is toepassing van artikel 33 van het Verdrag van Montreal, indien de in de tweede vraag bedoelde eerste veronderstelling juist is, „exclusief”, waardoor toepassing van artikel 5 van verordening nr. 44/2001 is uitgesloten, of kunnen de twee bepalingen gezamenlijk toepassing vinden zodat zowel de rechtsmacht van de Staat als de nationale relatieve bevoegdheid van de gerechten van die Staat rechtstreeks kan worden bepaald?

(1) Verordening (EG) nr. 261/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 11 februari 2004 tot vaststelling van gemeenschappelĳke regels inzake compensatie en bĳstand aan luchtreizigers bĳ instapweigering en annulering of langdurige vertraging van vluchten en tot intrekking van verordening (EEG) nr. 295/91 (PB L 46, blz. 1).

(2) Verordening (EG) nr. 44/2001 van de Raad van 22 december 2000 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken (PB L 12, blz. 1).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/20

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Consiglio di Stato (Italië) op 26 maart 2018 — La Gazza s.c.r.l. e.a. / Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), Regione Veneto

(Zaak C-217/18)

(2018/C 240/23)

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Consiglio di Stato

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: La Gazza s.c.r.l., Umberto Bernardi, Giovanni Bressan, Bruno Ceccato, Alessandro Cerbaro, Virgilio Cerbaro, Alessandro Conte, Antonio Costa, Maurizio Dalla Pria, Daniele Donà, Fausto Guidolin, Gianni Mancon, Claudio Meneghini, Antonio Pesce, Dario Poli, Rino Salvalaggio, Luciano Simioni, Tiziano Sperotto, Armando Tollio, Marco Toson, Silvano Marcon, Lorella Cusinato, Federica Marcon, Eleonora Marcon, Caterina Marcon, Azienda agricola Bacchin Fratelli, Baldisseri Giancarlo e Mario s.s., Azienda agricola Ballardin Bortolino e Giuseppe, Facchinello Egidio e Giuseppe s.s., Azienda agricola Marchioron Fratelli di Marchioron Maurizio e Giuliano, Marchioron Ruggero e Massimo s.s., Azienda agricola Milan di Milan Mauro e Maurizio s.s., Azienda agricola Pettenuzzo Luciano e Aurelio s.s., Azienda agricola Stragliotto di Stragliotto Giovanni & c. s.s., Azienda agricola Todescato Giuseppe e Maurizio s.s., Azienda agricola Toffan Piermaria e Antonio s.s.

Verwerende partijen: Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), Regione Veneto

Prejudiciële vragen

Moet, in een situatie als die welke hier is beschreven en in het hoofdgeding aan de orde is, het Unierecht in die zin worden uitgelegd dat de omstandigheid dat een wettelijke bepaling van een lidstaat in strijd is met artikel 2, lid 2, derde alinea, van verordening (EEG) nr. 3950/92 (1), tot gevolg heeft dat de producenten met een beroep op de bepalingen van die verordening niet verplicht zijn de extra heffing te betalen?

Moet, in een situatie als die welke hier is beschreven en in het hoofdgeding aan de orde is, het Unierecht en in het bijzonder het algemene beginsel van bescherming van het vertrouwen, in die zin worden uitgelegd dat het vertrouwen van rechtssubjecten die hebben voldaan aan een door een lidstaat opgelegde verplichting en die profijt hebben gehad van de gevolgen die aan het nakomen van genoemde verplichting zijn verbonden, niet kan worden beschermd wanneer blijkt dat die verplichting in strijd is met het Unierecht?

Staan, in een situatie als die welke hier is beschreven en in het hoofdgeding aan de orde is, artikel 9 van verordening (EG) nr. 1392/2001 (2) en het Unierechtelijke begrip „prioritaire categorie” in de weg aan een bepaling van een lidstaat, zoals artikel 2, lid 3, van voorlopig wetsbesluit nr. 157/2004 van de Italiaanse Republiek, waarin de restitutie van een teveel aan extra heffing betaald bedrag op verschillende manieren is geregeld, waarbij ter zake van de termijnen en de wijze van restitutie onderscheid wordt gemaakt tussen enerzijds producenten die zich plichtsgetrouw hebben gehouden aan een nationale bepaling die in strijd blijkt te zijn met het Unierecht, en anderzijds producenten die zich niet aan die bepaling hebben gehouden?

(1) Verordening (EEG) nr. 3950/92 van de Raad van 28 december 1992 tot instelling van een extra heffing in de sector melk en zuivelproducten (PB 1992, L 405, blz. 1).

(2) Verordening (EG) nr. 1392/2001 van de Commissie van 9 juli 2001 houdende vaststelling van de uitvoeringsbepalingen van verordening (EEG) nr. 3950/92 van de Raad tot instelling van een extra heffing in de sector melk en zuivelproducten (PB 2001, L 187, blz. 19).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/21

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Consiglio di Stato (Italië) op 26 maart 2018 — Latte Più Srl e.a. / Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), Regione Veneto

(Zaak C-218/18)

(2018/C 240/24)

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Consiglio di Stato

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: Latte Più Srl, Azienda agricola Benedetti Pietro e Angelo s.s., Azienda agricola Bertoldo Leandro e Ferruccio s.s., Sila di Bettinardi Virgilio e Adriano s.s., Bonora Delis, Capparotto Giampaolo e Lorenzino s.s., Cristofori Alessandra, Cunico Antonio, Dal Degan Santo e Giovanni, Dalle Palle Silvano e Munari Teresa, Dalle Palle Tiziano, Fontana Luca, Gonzo Dino e Stefano s.s., Guarato Giuseppe, Guerra Giuseppe, Magrin Stefano e Renato s.s., Marcolin Graziano, Marin Daniele, Gabriele e Graziano s.s., Azienda agricola Mascot di Pilotto Bortolo e figli s.s., Azienda agricola 2000 di Mastrotto Giuseppe, Matteazzi Mario, Mazzaron Roberto, Pozzan Michele e Luca, Radin Alessandro, Raffaello Carlo e fratelli s.s., Azienda agricola Rodighiero Elena di Bartolomei Roberto e Michele s.s., Sambugaro Andrea, Scuccato Gervasio, Serafini Candida, Toffanin Giovanni e Mauro s.s., Trevisan Francesco, Zanettin Gianfranco e Giampietro s.s.

Verwerende partijen: Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), Regione Veneto

Prejudiciële vragen

(1) Verordening (EEG) nr. 3950/92 van de Raad van 28 december 1992 tot instelling van een extra heffing in de sector melk en zuivelproducten (PB 1992, L 405, blz. 1).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/22

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Consiglio di Stato (Italië) op 26 maart 2018 — Brenta Scrl e.a. / Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), Regione Veneto

(Zaak C-219/18)

(2018/C 240/25)

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Consiglio di Stato

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: Brenta Scrl, Michele Bianchin, Antonio Bortignon, Doriano Bortignon, Bruno Caron, Francesca Carraro, Antonio Didonè, Loris Donazzan, Rino Guidolin, Silvano Orsato, Valentino Rigo, Roberto Sacchetto, Emiliano Sonda, Azienda agricola Rebesco Antonio e Guerrino s.s.

Verwerende partijen: Agenzia per le Erogazioni in Agricoltura (AGEA), Regione Veneto

Prejudiciële vragen

(1) Verordening (EEG) nr. 3950/92 van de Raad van 28 december 1992 tot instelling van een extra heffing in de sector melk en zuivelproducten (PB 1992, L 405, blz. 1).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/23

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Audiencia Provincial de Almería (Spanje) op 29 maart 2018 — Banco Popular Español S.A./María Ángeles Díaz Soria, Miguel Ángel Góngora Gómez, José Antonio Sánchez González en Dolores María del Águila Andújar

(Zaak C-232/18)

(2018/C 240/26)

Procestaal: Spaans

Verwijzende rechter

Audiencia Provincial de Almería

Partijen in het hoofdgeding

Appellante: Banco Popular Español S.A.

Geïntimeerden: María Ángeles Díaz Soria, Miguel Ángel Góngora Gómez, José Antonio Sánchez González en Dolores María del Águila Andújar

Prejudiciële vragen

Is een regel zoals die van artikel 465, lid 5, van de Spaanse Ley 1/2000, de Enjuiciamiento Civil, die de mogelijkheid van de rechter in hoger beroep om alle gevolgen van een nietigverklaring ambtshalve te onderzoeken, beperkt wanneer die gevolgen in eerste aanleg in beperkte mate zijn vastgesteld en de consument het in eerste aanleg gewezen vonnis waarbij het beding nietig is verklaard, niet heeft aangevochten, verenigbaar met het beginsel dat is opgenomen in artikel 6, lid 1, van richtlijn 93/13 (1)?

Is het voorgaande verenigbaar met de beginselen van artikel 6, lid 1, en artikel 7, lid 1, van die richtlijn indien dat ertoe leidt dat diegenen die een vordering hebben ingesteld overeenkomstig de rechtspraak van de Tribunal Supremo in zijn arrest van 9 mei 2013, die ongeldig is verklaard bij het arrest van het Hof van 21 december 2016 (2), slechts beperkte gevolgen verbonden zien aan de oneerlijkverklaring van een beding zoals het beding dat hier aan de orde is?

Heeft het gezag van gewijsde overeenkomstig de nationale wetgeving (of de toetsing van het beding door de rechter, wanneer alleen de partij die de geldigheid ervan verdedigt, hoger beroep heeft ingesteld) alleen gevolgen voor de eventuele nietigverklaring van een beding, of ook voor alle gevolgen van die nietigverklaring wanneer die gevolgen in de rechterlijke beslissing zijn beperkt en geen enkele partij daartegen is opgekomen?

(1) Richtlijn 93/13/EEG van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten (PB 1993, L 95, blz. 29).

(2) Arrest in de zaak Gutiérrez Naranjo e.a. (C-154/15, C-307/15 en C-308/15, EU:C:2016:980).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/24

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Sofiyski gradski sad (Bulgarije) op 3 april 2018 — Komisia za protivodeystvie na koruptsiata i otnemane na nezakonno pridobito imushtestvo / BP, AB, PB, Agro In 2001 EOOD, Acount Service 2009 EOOD, Invest Management OOD, Estate OOD, Trast B OOD, Bromak OOD, Bromak Finance EAD, Viva Telekom Bulgaria EOOD, Balgarska Telekomunikatsionna Kompania AD, Hedge Investment Bulgaria AD, Kemira OOD, Dunarit AD, Technologichen Zentar-Institut Po Mikroelektronika AD, Evrobild 2003 EOOD, Technotel Invest AD, Ken Trade EAD, Konsult Av EOOD, Louvrier Investments Company 33 S.A, EFV International Financial Ventures Ltd, LIC Telecommunications S.A.R.L., V Telecom Investment S.C.A, V2 Investment S.A.R.L., Interv Investment S.A.R.L., Empreno Ventures Ltd.

(Zaak C-234/18)

(2018/C 240/27)

Procestaal: Bulgaars

Verwijzende rechter

Sofiyski gradski sad

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Komisia za protivodeystvie na koruptsiata i otnemane na nezakonno pridobito imushtestvo

Verwerende partijen: BP, AB, PB, Agro In 2001 EOOD, Acount Service 2009 EOOD, Invest Management OOD, Estate OOD, Trast B OOD, Bromak OOD, Bromak Finance EAD, Viva Telekom Bulgaria EOOD, Balgarska Telekomunikatsionna Kompania AD, Hedge Investment Bulgaria AD, Kemira OOD, Dunarit AD, Technologichen Zentar-Institut Po Mikroelektronika AD, Evrobild 2003 EOOD, Technotel Invest AD, Ken Trade EAD, Konsult Av EOOD, Louvrier Investments Company 33 S.A, EFV International Financial Ventures Ltd, LIC Telecommunications S.A.R.L., V Telecom Investment S.C.A, V2 Investment S.A.R.L., Interv Investment S.A.R.L., Empreno Ventures Ltd.

Prejudiciële vragen

Dient artikel 1, lid 1, van richtlijn 2014/42/ЕU (1) van het Europees Parlement en de Raad van 3 april 2014 betreffende de bevriezing en confiscatie van hulpmiddelen en opbrengsten van misdrijven in de Europese Unie, dat voorziet in de vaststelling van „minimumvoorschriften […] betreffende de bevriezing van voorwerpen met het oog op een eventuele confiscatie”, aldus te worden uitgelegd dat het de lidstaten toestaat om bepalingen vast te stellen met betrekking tot een civielrechtelijke confiscatie die niet op een veroordeling is gebaseerd?

Volgt uit artikel 1, lid 1, gelezen in samenhang met artikel 4, lid 1, van richtlijn 2014/42/ЕU van het Europees Parlement en de Raad van 3 april 2014 betreffende de bevriezing en confiscatie van hulpmiddelen en opbrengsten van misdrijven in de Europese Unie, dat de loutere inleiding van een strafprocedure tegen de persoon wiens vermogen het voorwerp van de confiscatie is, volstaat voor het inleiden en uitvoeren van een civielrechtelijke confiscatieprocedure?

Mogen de gronden van artikel 4, lid 2, van richtlijn 2014/42/ЕU van het Europees Parlement en de Raad van 3 april 2014 betreffende de bevriezing en confiscatie van hulpmiddelen en opbrengsten van misdrijven in de Europese Unie ruim worden uitgelegd, in die zin dat een civielrechtelijke confiscatie die niet op een veroordeling is gebaseerd, toegestaan is?

Dient artikel 5, lid 1, van richtlijn 2014/42/ЕU van het Europees Parlement en de Raad van 3 april 2014 betreffende de bevriezing en confiscatie van hulpmiddelen en opbrengsten van misdrijven in de Europese Unie aldus te worden uitgelegd dat alleen op grond van een discrepantie tussen de waarde van de voorwerpen en het legale inkomen van de persoon een eigendomsrecht kan worden ontnomen als rechtstreeks of indirect uit een strafbaar feit verkregen, wanneer geen definitief strafvonnis gewezen is waarbij is vastgesteld dat de persoon het strafbare feit heeft gepleegd?

Dient artikel 6, lid 1, van richtlijn 2014/42/ЕU van het Europees Parlement en de Raad van 3 april 2014 betreffende de bevriezing en confiscatie van hulpmiddelen en opbrengsten van misdrijven in de Europese Unie aldus te worden uitgelegd dat het voorziet in confiscatie bij een derde als aanvullende of alternatieve maatregel voor directe confiscatie of als aanvullende maatregel op ruimere confiscatie?

Dient artikel 8, lid 1, van richtlijn 2014/42/ЕU van het Europees Parlement en de Raad van 3 april 2014 betreffende de bevriezing en confiscatie van hulpmiddelen en opbrengsten van misdrijven in de Europese Unie aldus te worden begrepen dat het de toepassing van het vermoeden van onschuld waarborgt en een confiscatie verbiedt die niet op een veroordeling is gebaseerd?

(1) PB 2014, L 127, blz. 39.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/25

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Commissione tributaria provinciale di Napoli (Italië) op 5 april 2018 — easyJet Airline Co. Ltd/Regione Campania

(Zaak C-241/18)

(2018/C 240/28)

Procestaal: Italiaans

Verwijzende rechter

Commissione tributaria provinciale di Napoli

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: easyJet Airline Co. Ltd

Verwerende partij: Regione Campania

Prejudiciële vraag

Moeten de artikelen 4 en 5 van richtlijn 30/2002/EG (1) en bijlage II bij die richtlijn aldus worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een bepaling als artikel 1, leden 169 tot en met 174, van wet nr. 5/2013 van de regio Campanië, aangezien de vaststelling van de belasting niet wordt voorafgegaan door een algemeen plan betreffende de maatregel die moet worden vastgesteld om de geluidsemissies van vliegtuigen in luchthavens en aangrenzende gebieden te verminderen, in de zin van artikel 5 van die richtlijn en bijlage II erbij?

(1) Richtlijn 2002/30/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 maart 2002 betreffende de vaststelling van regels en procedures met betrekking tot de invoering van geluidgerelateerde exploitatiebeperkingen op luchthavens in de Gemeenschap (PB L 85, blz. 40).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/25

Beroep ingesteld op 13 april 2018 — Europese Commissie/Ierland

(Zaak C-261/18)

(2018/C 240/29)

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: M. Noll-Ehlers en J. Tomkin, gemachtigden)

Verwerende partij: Ierland

Conclusies

—	vaststellen dat Ierland, door niet de maatregelen te nemen die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van het arrest van het Hof in zaak C-215/06 (1), Commissie/Ierland, de krachtens artikel 260 VWEU op hem rustende verplichtingen niet is nagekomen;

—

Ierland veroordelen tot betaling van een forfaitaire som van 1 343,2 EUR, vermenigvuldigd met het aantal dagen tussen het arrest in de zaak C-215/06 en hetzij uitvoering door Ierland van dat arrest hetzij het in onderhavige zaak uit te spreken arrest, indien die datum eerder valt, met een minimumbedrag van 1 685 000 EUR;

—	Ierland veroordelen tot betaling aan de Commissie van een dwangsom van 12 264 EUR per dag vanaf de datum van het in de onderhavige zaak uit te spreken arrest tot de datum van uitvoering door Ierland van het arrest in de zaak C-215/06; en

—	Ierland verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ierland is krachtens artikel 260, lid 1, VWEU ertoe gehouden de maatregelen te nemen die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van het arrest van het Hof in de zaak C-215/06. Aangezien Ierland niet de noodzakelijke maatregelen heeft getroffen om een einde te maken aan het tweede in dat arrest vastgestelde onderdeel van de niet-nakoming, heeft de Commissie besloten de zaak voor te leggen aan het Hof van Justitie.

In haar verzoekschrift stelt de Commissie voor dat het Hof van Justitie een forfaitaire som oplegt aan Ierland van 1 343,2 EUR per dag en een dwangsom van 12 264 EUR per dag. Bij het vaststellen van deze bedragen is rekening gehouden met de ernst en de duur van de inbreuk, en de afschrikwekkende werking gezien de financiële draagkracht van deze lidstaat.

(1) Arrest van 3 juli 2008, Commissie/Ierland, C-215/16, EU:C:2008:380.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/26

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Markkinaoikeus (Finland) op 27 april 2018 — Oulun Sähkönmyynti Oy

(Zaak C-294/18)

(2018/C 240/30)

Procestaal: Fins

Verwijzende rechter

Markkinaoikeus

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: Oulun Sähkönmyynti Oy

Verwerende partij: Energiavirasto

Prejudiciële vragen

Moet artikel 11, lid 1, van richtlijn 2012/27/EU (1) van het Europees Parlement en de Raad van 25 oktober 2012 betreffende energie-efficiëntie, tot wijziging van [de] richtlijnen 2009/125/EG en 2010/30/EU en houdende intrekking van de richtlijnen 2004/8/EG en 2006/32/EG, aldus worden uitgelegd dat de toekenning van een korting op een basisvergoeding voor elektriciteit op grond van een door de eindafnemer gekozen wijze van facturering betekent dat facturen en factureringsinformatie niet kosteloos worden meegedeeld aan eindafnemers die de korting niet hebben ontvangen?

Voor zover de eerste prejudiciële vraag ontkennend moet worden beantwoord en het toelaatbaar is om voornoemde korting toe te kennen, vloeien dan uit richtlijn 2012/27/EU specifieke aanvullende voorwaarden voort die bij de beoordeling van de toelaatbaarheid van de korting in acht moeten worden genomen, zoals bijvoorbeeld de vraag of de korting strookt met de door de factureringswijze beoogde kostenbesparing, of de korting betrekking heeft op het aantal factureringen en of de korting ten goede mag komen aan de kring van eindafnemers dankzij wie die de kostenbesparing kon worden gerealiseerd als gevolg van de door hen gekozen wijze van facturering?

Voor zover de toekenning van de in de eerste prejudiciële vraag genoemde korting betekent dat van andere eindafnemers dan degenen die voor de speciale wijze van facturering hebben gekozen, vergoedingen in strijd met artikel 11, lid 1, van richtlijn 2012/27/EU zijn geheven, vloeien dan uit het Unierecht bijzondere vereisten voort die bij het besluit over de terugbetaling van de vergoedingen in acht moeten worden genomen?

(1) PB 2012, L 315, blz. 1.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/27

Hogere voorziening, ingesteld op 3 mei 2018 door Jean-Marie Le Pen tegen het arrest van het Gerecht (Zesde kamer) van 7 maart 2018 in zaak T-140/16, Le Pen / Parlement

(Zaak C-303/18 P)

(2018/C 240/31)

Procestaal: Frans

Partijen

Rekwirant: Jean-Marie Le Pen (vertegenwoordiger: F. Wagner, avocat)

Andere partij in de procedure: Europees Parlement

Conclusies

—	Vernietiging van het arrest van het Gerecht van 7 maart 2018, T-140/16.

Bijgevolg:

—

nietigverklaring van het bij brief nr. D 302191 van 5 februari 2016 ter kennis gebrachte besluit van de secretaris-generaal van het Europees Parlement van 29 januari 2016, dat is vastgesteld ter uitvoering van artikel 68 van het gewijzigde besluit 2009/C 159/01 van het Bureau van het Europees Parlement van 19 mei en 9 juli 2008„houdende de uitvoeringsbepalingen van het Statuut van de leden van het Europees Parlement”, waarbij ten aanzien van rekwirant een vordering is vastgesteld van 320 026,23 EUR voor ten onrechte betaalde bedragen in het kader van de assistentie aan de parlementsleden en waarbij redenen zijn gegeven voor de terugvordering ervan;

—

nietigverklaring van debetnota nr. 2016-195 van 4 februari 2016, waarbij rekwirant ervan in kennis is gesteld dat te zijnen aanzien een vordering is vastgesteld ten gevolge van het besluit van de secretaris-generaal van 29 januari 2016, en waarbij bedragen worden teruggevorderd die ten onrechte zijn betaald voor assistentie aan de parlementsleden;

—	uitspraak doen over het bedrag dat aan rekwirant dient te worden toegekend als vergoeding van zijn immateriële schade;

—	uitspraak doen over het bedrag dat aan rekwirant dient te worden toegekend als vergoeding van de procedurekosten;

—	verwijzing van het Europees Parlement in alle kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Middel van openbare orde: schending door het Gerecht van de rechten van verdediging van rekwirant — schending van wezenlijke vormvoorschriften

Door het Parlement niet te verplichten de artikelen 41 en 42 van het Handvest van de grondrechten na te leven, heeft het Gerecht geen loyaal en contradictoir debat mogelijk gemaakt. Het Parlement beschikt over het administratieve dossier en over het dossier van OLAF, die het in zijn voordeel kan gebruiken. Bewijzen van de arbeid kunnen zich in beide dossiers bevinden, maar blijven voor rekwirant verborgen.

Schending van het Unierecht door het Gerecht — Onjuiste rechtsopvattingen en onjuiste kwalificatie door het Gerecht van de juridische aard van de feiten en de bewijsmiddelen — Discriminerende aard en bij uitbreiding fumus persecutionis — Schending van het vertrouwensbeginsel en van het legaliteitsbeginsel

Geen initiatief ten aanzien van andere partijen

Het Gerecht heeft geweigerd het initiatief van Martin Schulz als discriminerend gedrag te beschouwen, terwijl het enkel tegen het Front National en niet tegen andere partijen was gericht. Identieke procedures hadden tegen alle Franse partijen, tegen andere partijen van andere lidstaten en tegen tientallen parlementsleden moeten worden geopend.

Discriminatie ten gevolge van de persoonlijke situatie van Schulz en zijn gebruik van het personeel van het Parlement

Het gerecht heeft geweigerd Schulz en Klaus Welle te verhoren, terwijl rekwirant bewijzen van onrechtmatige gedragingen van de voormalige voorzitter van het Parlement heeft overgelegd, zonder dat hiervoor procedures tegen hem zijn geopend. Het Gerecht heeft geen gewag gemaakt van de overgelegde stukken, wat een feitelijke onjuistheid met rechtsgevolgen is.

c.	Schending van het gewettigde vertrouwen en van de gelijkheid In tegenstelling tot wat het Gerecht aangeeft, zijn er talrijke gevallen waarin de uitvoeringsmaatregelen zijn geschonden en waarin het Parlement geen terugbetaling heeft gevorderd.

Interne onrechtmatigheid van de bestreden handelingen

Kennelijke beoordelingsfout van het Gerecht

Indien het aanhangsel een zo wezenlijk bewijs van de arbeid vormt, is het — anders dan het Gerecht verklaart — aan het Parlement om aan te tonen dat rekwirant heeft nagelaten dat aanhangsel na aanmaningen over te leggen. Het Gerecht keert aldus de bewijslast om en begaat daardoor een feitelijke vergissing met rechtsgevolgen.

Te rechtvaardigen arbeidstijd en wijze van bewijsvoering

Het Gerecht heeft de zin van de secretaris-generaal verkeerd opgevat. Daarin eist hij dat de volledige arbeidstijd in de betreffende periode wordt gerechtvaardigd, en niet dat „het bewijs van de overeenstemming van de arbeid met de uitvoeringsmaatregelen” wordt geleverd.

Het Gerecht kan er niet van uitgaan dat er een verplichting bestaat, indien het Parlement erkent dat er geen verplichting bestaat, hetgeen is opgenomen in een proces-verbaal van een terechtzitting van het Gerecht, en indien geen enkel artikel van de uitvoeringsmaatregelen in een verplichting voorziet. Het Gerecht heeft blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting.

c.	Verrichte arbeid Rekwirant legt twee nieuwe stukken over en roept daarvoor artikel 127 van het Reglement voor de procesvoering in.

Schending van het evenredigheidsbeginsel

Anders dan het Gerecht oordeelt, was er voor het Parlement geen enkele onvoorwaardelijke verplichting om het geheel voor de vijf jaren in te vorderen wanneer er slechts drie als litigieus werden beschouwd. Deze schending van het evenredigheidsbeginsel rechtvaardigt de vernietiging van het arrest.

e.	Externe contracten Het Parlement en vervolgens het Gerecht hebben niet aangetoond dat Jean.-François Jalkh beroepsrelaties heeft onderhouden met derden die rekwirant en de waardigheid van het Parlement schade konden toebrengen of tot belangenconflicten konden leiden.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/29

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Krajský soud v Ostravě — pobočka v Olomouci (Tsjechië) op 7 mei 2018 — KORADO, a.s./Generální ředitelství cel

(Zaak C-306/18)

(2018/C 240/32)

Procestaal: Tsjechisch

Verwijzende rechter

Krajský soud v Ostravě — pobočka v Olomouci

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partij: KORADO, a.s.

Verwerende partij: Generální ředitelství cel

Prejudiciële vragen

1)	Is uitvoeringsverordening (EU) 2015/23 (1) van de Commissie van 5 januari 2015, waarin de in kolom 1 van de tabel in de bijlage beschreven goederen worden ingedeeld onder onderverdeling 7 307 93 19 van de gecombineerde nomenclatuur, geldig?

2)	Indien deze verordening ongeldig is, kunnen de betrokken artikelen dan worden ingedeeld onder onderverdeling 7 322 19 00 van de gecombineerde nomenclatuur?

3)	Indien deze verordening geldig is, moeten de betrokken artikelen dan worden ingedeeld onder onderverdeling 7 307 93 19 van de gecombineerde nomenclatuur?

(1) Uitvoeringsverordening (EU) 2015/23 van de Commissie van 5 januari 2015 betreffende de indeling van bepaalde goederen in de gecombineerde nomenclatuur (PB 2015, L 4, blz. 15).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/29

Verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Competition Appeal Tribunal, Londen (Verenigd Koninkrijk) op 7 mei 2018 — Generics (UK) Ltd, GlaxoSmithKline plc, Xellia Pharmaceuticals ApS, Alpharma, LLC, voorheen Zoetis Products LLC, Actavis UK Ltd en Merck KGaA / Competition and Markets Authority

(Zaak C-307/18)

(2018/C 240/33)

Procestaal: Engels

Verwijzende rechter

Competition Appeal Tribunal, Londen

Partijen in het hoofdgeding

Verzoekende partijen: Generics (UK) Ltd, GlaxoSmithKline plc, Xellia Pharmaceuticals ApS, Alpharma, LLC, voorheen Zoetis Products LLC, Actavis UK Ltd en Merck KGaA

Verwerende partij: Competition and Markets Authority

Prejudiciële vragen

Potentiële mededinging

Moeten de houder van een octrooi op een farmaceutisch geneesmiddel en een generieke onderneming die met een generieke versie van het geneesmiddel tot de markt wil toetreden, als potentiële concurrenten worden beschouwd voor de toepassing van artikel 101, lid 1, VWEU, wanneer de partijen een bonafide geschil hebben over de vraag of het octrooi geldig is en/of over de vraag of het generieke product inbreuk maakt op het octrooi?

Maakt het voor het antwoord op de eerste vraag verschil of:

a)	een gerechtelijke procedure aanhangig is tussen de partijen die bij dit geschil betrokken zijn; en/of

b)	de houder van het octrooi een voorlopige maatregel heeft verkregen die de generieke onderneming belet haar generieke product op de markt te brengen tot de uitspraak in die procedure; en/of

c)	de octrooihouder de generieke onderneming als een potentiële concurrent beschouwt?

Beperking naar strekking

Wanneer een gerechtelijke procedure aanhangig is over de geldigheid van een octrooi op een farmaceutisch geneesmiddel en over de vraag of een generiek geneesmiddel inbreuk maakt op dat octrooi, en het niet mogelijk is vast te stellen wat de kans is dat een van beide partijen in die procedure in het gelijk wordt gesteld, is er dan sprake van een beperking van de mededinging „naar strekking” in de zin van artikel 101, lid 1, VWEU wanneer de partijen een overeenkomst sluiten om dat geschil minnelijk te regelen waarbij:

a)	de generieke onderneming ermee instemt om gedurende de looptijd van de overeenkomst (die niet langer is dan de resterende geldigheidsduur van het octrooi) niet tot de markt toe te treden met haar generieke geneesmiddel en de betwisting van het octrooi niet voort te zetten, en

de octrooihouder instemt met een waardeoverdracht aan de generieke onderneming waarvan het bedrag aanzienlijk hoger is dan de vermeden kosten voor een procedure (met inbegrip van kosten van managementtijd ter voorbereiding van de procedure en van verstoringen van de normale bedrijfsgang) en die geen betaling vormt voor goederen of diensten die aan de octrooihouder zijn geleverd?

Maakt het voor het antwoord op de derde vraag verschil of:

a)	de omvang van de beperking voor de generieke onderneming niet verder gaat dan de omvang van het bestreden octrooi; en/of

b)	het bedrag van de waardeoverdracht aan de generieke onderneming mogelijk lager is dan de winst die zij zou hebben gemaakt indien zij in het octrooigeschil in het gelijk zou zijn gesteld en met een onafhankelijk generiek product tot de markt was toegetreden?

Maakt het voor de antwoorden op de derde en vierde vraag verschil of in de overeenkomst is bepaald dat de octrooihouder aanzienlijke maar beperkte hoeveelheden van een toegelaten generiek geneesmiddel aan de generieke onderneming moet leveren en die overeenkomst:

a)	niet leidt tot concurrentiedruk van betekenis op de door de octrooihouder in rekening gebrachte prijzen; maar

voor consumenten bepaalde voordelen oplevert die zich niet zouden hebben voorgedaan indien de octrooihouder in het geschil in het gelijk zou zijn gesteld, maar die aanzienlijk geringer zijn dan de volledige concurrentievoordelen als gevolg van de onafhankelijke markttoetreding van generieken die zich zouden hebben voorgedaan indien de generieke onderneming in het geschil in het gelijk zou zijn gesteld, of is dit alleen relevant voor de beoordeling op grond van artikel 101, lid 3, VWEU?

Beperking naar gevolg

Is er in de omstandigheden van de derde, vierde en vijfde vraag sprake van een mededingingsbeperking „naar gevolg” in de zin van artikel 101, lid 1, VWEU of hangt dit ervan af of het oordeel van de rechter luidt dat bij gebreke van die minnelijke regeling:

a)	de generieke onderneming waarschijnlijk in het gelijk zou zijn gesteld in het octrooigeschil (d.w.z. dat er minder dan 50 % kans was dat het octrooi geldig was en er inbreuk op was gemaakt); of

b)	de partijen waarschijnlijk een minder beperkende minnelijke regeling zouden hebben getroffen (d.w.z. dat er meer dan 50 % kans was op een minder beperkende minnelijke regeling)?

Bepaling van de markt

Wanneer een geoctrooieerd farmaceutisch geneesmiddel therapeutisch substitueerbaar is met een aantal andere geneesmiddelen in een bepaalde klasse, en het vermeende misbruik in de zin van artikel 102 VWEU bestaat in een gedraging van de octrooihouder waardoor generieke versies van dat geneesmiddel daadwerkelijk van de markt worden uitgesloten, moeten die generieke producten dan in aanmerking worden genomen bij de bepaling van de relevante productmarkt, hoewel zij vóór het verstrijken van het octrooi niet rechtmatig op de markt konden worden gebracht indien (hetgeen onzeker is) het octrooi geldig is en daarop inbreuk is gemaakt door die generieke producten?

Misbruik

8)	Gelet op de omstandigheden van de derde, vierde en vijfde vraag en indien de octrooihouder een machtspositie heeft, vormt het sluiten van een dergelijke overeenkomst dan een gedraging die misbruik oplevert in de zin van artikel 102 VWEU?

9)	Maakt het voor het antwoord op de achtste vraag verschil of de octrooihouder een dergelijke overeenkomst sluit niet om een reëel geschil minnelijk te regelen, maar om te voorkomen dat een procedure wordt ingeleid?

10)

Maakt het voor het antwoord op de achtste of negende vraag verschil of:

a)	de octrooihouder een strategie volgt waarbij hij verscheidene dergelijke overeenkomsten sluit om het risico uit te sluiten dat generieke geneesmiddelen onbeperkt tot de markt toetreden; en

de eerste dergelijke overeenkomst, vanwege de structuur van de nationale regelingen voor de terugbetaling aan apotheken door de volksgezondheidsautoriteiten van de kosten voor de aankoop van farmaceutische geneesmiddelen, tot gevolg heeft dat het bedrag van de terugbetaling voor het betrokken farmaceutische geneesmiddel is gedaald, hetgeen heeft geresulteerd in een aanzienlijke besparing voor de volksgezondheidsautoriteiten (zij het een aanzienlijk kleinere besparing dan die welke zou ontstaan bij de onafhankelijke markttoetreding van een generiek geneesmiddel nadat de generieke onderneming in het gelijk is gesteld in een octrooigeschil); en

c)	de partijen helemaal niet de bedoeling hadden die besparing te bewerkstelligen toen zij de betrokken overeenkomsten sloten?

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/31

Hogere voorziening ingesteld op 7 mei 2018 door Bruno Gollnisch tegen het arrest van het Gerecht (Zesde kamer) van 7 maart 2018 in zaak T-624/16, Gollnisch / Parlement

(Zaak C-330/18 P)

(2018/C 240/34)

Procestaal: Frans

Partijen

Rekwirant: Bruno Gollnisch (vertegenwoordiger: B. Bonnefoy-Claudet, advocaat)

Andere partij in de procedure: Europees Parlement

Conclusies

Vorderingen tegen het bestreden arrest:

—	arrest T-624/16 van het Gerecht van 7 maart 2018 vernietigen;

—	naar recht uitspraak doen over de opgeworpen rechtsvragen;

—	de zaak naar het Gerecht terugverwijzen voor een nieuwe uitspraak;

—	rekwirant 12 500 EUR toekennen in verband met de in het kader van de hogere voorziening gemaakte procedurekosten;

—	het Parlement verwijzen in de kosten.

Vorderingen voor het geval dat de hogere voorziening gegrond wordt verklaard:

—	als het Hof zich voldoende voorgelicht acht, het geding ten gronde zelf afdoen;

—	het besluit van de secretaris-generaal van het Europees Parlement van 1 juli 2016 nietig verklaren; de kennisgeving en de uitvoeringsmaatregelen die zijn vervat in de brief van de directeur-generaal Financiën van 6 juli 2016 alsook debetnota nr. 2016-914 van 5 juli 2016 nietig verklaren;

—	de vorderingen van rekwirant in eerste aanleg toewijzen;

—	rekwirant 20 000 EUR toekennen als vergoeding voor de geleden immateriële schade;

—	het Parlement verwijzen in alle kosten.

Subsidiaire vorderingen:

—	de behandeling van de zaak schorsen totdat de in Frankrijk ingeleide strafrechtelijke procedures beëindigd zijn;

—	de tenuitvoerlegging van het besluit van de secretaris-generaal zolang schorsen en gelasten dat de krachtens dat besluit geïnde bedragen volledig aan rekwirant worden teruggestort.

Middelen en voornaamste argumenten

Eerste middel: onbevoegdheid van de secretaris-generaal en schending van artikel 25, lid 3, van het Reglement van het Europees Parlement

In het bestreden arrest wordt aan de secretaris-generaal een beslissingsbevoegdheid toegekend die hem toestaat eigenmachtig vast te stellen dat een bedrag onverschuldigd is betaald, terwijl hij volgens de regelgeving en de eerdere rechtspraak enkel bevoegd is om te onderzoeken, voor te stellen en uit te voeren.

Tweede middel: schending van de beginselen „una via electa” en „le pénal tient le civil en état”

In het bestreden arrest wordt ten onrechte geoordeeld dat het aangevoerde beginsel deel uitmaakt van het nationale recht en niet van het Unierecht, alsook dat de betreffende zaak geen strafrechtelijke component heeft.

Derde middel: schending van de rechten van de verdediging

In het bestreden arrest is 1) rekwirant niet hersteld in zijn grondrecht om te worden gehoord, terwijl dit recht hem tijdens de hele procedure is ontzegd, is 2) de beoordeling van loutere verdenkingen door de administratieve diensten van het Parlement bevestigd, terwijl het om — overigens niet-steekhoudende — grieven ging die tegen rekwirant werden aangevoerd tijdens die procedure, en terwijl het onbestendige en vage karakter van deze grieven een nuttige verdediging onmogelijk maakte, en is 3) voorbijgegaan aan de gevolgen van het feit dat de administratieve diensten niet hebben geantwoord op de brieven van rekwirant, waarin hij vroeg naar de precieze aard van de van hem verwachte bewijzen van de arbeid van zijn assistent.

Vierde middel: discriminerende behandeling en fumus persecutionis, alsook onrechtmatige omkering van de bewijslast

In het bestreden arrest zijn de aanwijzingen voor een discriminerende behandeling en een fumus persecutionis niet als zodanig gekwalificeerd en is uitgesloten dat de door rekwirant aangevoerde rechtspraak van overeenkomstige toepassing kan zijn op gevallen van politieke discriminatie.

Vijfde middel: ontoereikende motivering en schending van artikel 41 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie

In het bestreden arrest wordt ten onrechte geoordeeld dat de documenten die in verband met de procedure tot terugvordering van het onverschuldigd betaalde bedrag hangende deze procedure zijn opgesteld, rechtens niet relevant waren voor de geldigheid van die procedure en dus ook niet voor het definitieve besluit. In het bestreden arrest worden dus geen consequenties getrokken uit het feit dat zowel de onbestendigheid van de motivering als het uitblijven van een antwoord van de administratieve diensten op de vragen van rekwirant om verduidelijking, tot gevolg had dat hij niet kon weten hoe hij moest aantonen dat er geen sprake was van een inbreuk.

6.	Zesde middel: schending van het rechtszekerheidsbeginsel en van het vertrouwensbeginsel In het bestreden arrest wordt geoordeeld dat de op een parlementslid rustende verplichting om de bewijzen van de arbeid van zijn assistenten te bewaren retroactief noch hinderlijk is.

Zevende middel: onjuiste kwalificatie van de bewijzen, onjuiste opvatting van de feiten en tegenstrijdige motivering

In het bestreden arrest wordt, eenzijdig en a posteriori, zonder rechtsgrondslag en zonder coherente motivering, een theorie ontwikkeld over de erkende en toelaatbare bewijsmiddelen inzake de arbeid van een assistent, worden de door rekwirant overgelegde bewijsmiddelen arbitrair ter zijde geschoven, en wordt hem verweten dat hij geen nieuw bewijs heeft aangedragen in het kader van de gerechtelijke procedure.

Achtste middel: schending van het evenredigheidsbeginsel

In het bestreden arrest wordt geoordeeld dat de uitvoeringsmaatregelen de secretaris-generaal geen enkele beoordelingsruimte laten om een besluit vast te stellen, en voorts dat rekwirant geen toereikende argumenten heeft aangevoerd tegen de uitvoeringsmaatregelen of de regelgeving die daaraan ten grondslag ligt.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/34

Arrest van het Gerecht van 29 mei 2018 — Uribe-Etxebarría Jiménez/EUIPO — Núcleo de comunicaciones y control (SHERPA)

(Zaak T-577/15) (1)

([„Uniemerk - Nietigheidsprocedure - Uniewoordmerk SHERPA - Ouder nationaal woordmerk SHERPA - Gedeeltelijke nietigverklaring - Voorwerp van het geschil voor de kamer van beroep - Normaal gebruik van het merk - Artikel 42, lid 2, van verordening (EG) nr. 207/2009 [thans artikel 47, lid 2, van verordening (EU) 2017/1001] - Artikel 53, lid 1, onder a), van verordening nr. 207/2009 [thans artikel 60, lid 2, onder a), van verordening 2017/1001] - Relatieve weigeringsgrond - Verwarringsgevaar - Artikel 8, lid 1, onder a) en b), van verordening nr. 207/2009 [thans artikel 8, lid 1, onder a) en b), van verordening 2017/1001]”])

(2018/C 240/35)

Procestaal: Spaans

Partijen

Verzoekende partij: Xabier Uribe-Etxebarría Jiménez (Erandio, Spanje) (vertegenwoordiger: M. Esteve Sanz, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (vertegenwoordiger: J. Crespo Carrillo, gemachtigde)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep van het EUIPO, interveniërend voor het Gerecht: Núcleo de comunicaciones y control, SL (Madrid, Spanje) (vertegenwoordigers: P. López Ronda, G. Macías Bonilla, G. Marín Raigal en E. Armero Lavie, advocaten)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de tweede kamer van beroep van het EUIPO van 17 juli 2015 (zaak R 1135/2014-2) inzake een nietigheidsprocedure tussen Núcleo de comunicaciones y control en Uribe-Etxebarría Jiménez

Dictum

1)	De beslissing van de tweede kamer van beroep van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) van 17 juli 2015 (zaak R 1135/2014-2) wordt vernietigd wat de door het litigieuze merk aangeduide waren van klasse 9 betreft.

2)	Het beroep wordt verworpen voor het overige.

3)	Het EUIPO wordt verwezen in zijn eigen kosten en in een derde van die van Xabier Uribe-Etxebarría Jiménez.

4)	Uribe-Etxebarría Jiménez draagt twee derde van zijn eigen kosten.

5)	Núcleo de comunicaciones y control, SL, zal haar eigen kosten dragen.

(1) PB C 406 van 7.12.2015.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/35

Arrest van het Gerecht van 17 mei 2018 — Josefsson/Parlement

(Zaak T-566/16) (1)

([„Openbare dienst - Tijdelijk functionarissen - Overeenkomst voor onbepaalde tijd - Ontslag - Artikel 47, onder c), i), RAP - Kennelijk onjuiste beoordeling - Recht om te worden gehoord - Beginsel van behoorlijk bestuur - Zorgplicht”])

(2018/C 240/36)

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Erik Josefsson (Malmö, Zweden) (vertegenwoordigers: T. Bontinck, A. Guillerme en M. Forgeois, advocaten)

Verwerende partij: Europees Parlement (vertegenwoordigers: aanvankelijk M. Dean en L. Deneys, vervolgens M. Dean en Í. Ní Riagáin Düro, gemachtigden)

Voorwerp

Verzoek krachtens artikel 270 VWEU, ten eerste strekkende tot nietigverklaring van het tot het aangaan van aanstellingsovereenkomsten bevoegd gezag van het Parlement van 19 december 2014 tot beëindiging van verzoekers overeenkomst van tijdelijk functionaris, en ten tweede tot vergoeding van de immateriële schade die verzoeker zou hebben geleden

Dictum

1)	Het besluit van het tot het aangaan van aanstellingsovereenkomsten bevoegd gezag van het Europees Parlement van 19 december 2014 tot beëindiging van de overeenkomst van tijdelijk functionaris van Erik Josefsson wordt nietig verklaard.

2)	Het beroep wordt verworpen voor het overige.

3)	Het Parlement wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 27 van 25.1.2016 (zaak aanvankelijk ingeschreven bij het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie onder nummer F-138/15, en op 1 september 2016 overgedragen aan het Gerecht van de Europese Unie).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/35

Arrest van het Gerecht van 17 mei 2018 — Commissie/AV

(Zaak T-701/16 P) (1)

((„Hogere voorziening - Openbare dienst - Tijdelijk functionarissen - Aanwerving Medisch onderzoek - Onvolledige verklaringen bij het medisch onderzoek - Retroactieve toepassing van het medisch voorbehoud - Geen recht op de invaliditeitsuitkering - Uitvoering van een arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken waarbij het oorspronkelijke besluit nietig is verklaard”))

(2018/C 240/37)

Procestaal: Frans

Partijen

Rekwirante: Europese Commissie (vertegenwoordigers: aanvankelijk C. Berardis Kayser, C. Ehrbar en T. Bohr, vervolgens C. Ehrbar en T. Bohr, gemachtigden)

Andere partij in de procedure: AV (vertegenwoordigers: J.-N. Louis en N. de Montigny, advocaten)

Voorwerp

Hogere voorziening tegen het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie (Tweede kamer) van 21 juli 2016, AV/Commissie (F-91/15, EU:F:2016:170), strekkende tot vernietiging van dat arrest

Dictum

1)	Het arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie (Tweede kamer) van 21 juli 2016, AV/Commissie (F-91/15), wordt vernietigd.

2)	De zaak wordt verwezen naar een andere kamer van het Gerecht dan die welke op deze hogere voorziening heeft beslist.

3)	De beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

(1) PB C 14 van 16.1.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/36

Arrest van het Gerecht van 17 mei 2018 — Basil/EUIPO — Artex (Fietsmandjes)

(Zaak T-760/16) (1)

([„Gemeenschapsmodel - Nietigheidsprocedure - Ingeschreven gemeenschapsmodel dat fietsmanden weergeeft - Nietigheidsgrond - Niet-ontvankelijkheid van de vordering tot nietigverklaring - Artikel 52, lid 3, en artikel 86, lid 5, van verordening (EG) nr. 6/2002 - Openbaarmaking van het oudere model - Eigen karakter - Verschillende algemene indruk - Artikel 6 en artikel 25, lid 1, onder b), van verordening nr. 6/2002”])

(2018/C 240/38)

Procestaal: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Basil BV (Silvolde, Nederland) (vertegenwoordigers: N. Weber en J. von der Thüsen, advocaten)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (vertegenwoordigers: S. Hanne en D. Walicka, gemachtigden)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep van het EUIPO, interveniërend voor het Gerecht: Artex SpA (San Zeno di Cassola, Italië) (vertegenwoordiger: J. Vogtmeier, advocaat)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de derde kamer van beroep van het EUIPO van 7 juli 2016 (zaak R 535/2015-3) inzake een nietigheidsprocedure tussen Artex en Basil

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Basil BV wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 6 van 9.1.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/37

Arrest van het Gerecht van 29 mei 2018 — Fedtke / EESC

(Zaak T-801/16 RENV) (1)

((„Openbare dienst - Ambtenaren - Pensionering - Pensioenleeftijd - Verzoek om langer in dienst te mogen blijven - Artikel 52, eerste en tweede alinea, van het Statuut - Dienstbelang - Louter bevestigende handeling - Nieuwe en wezenlijke feiten - Ontvankelijkheid”))

(2018/C 240/39)

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: Ingrid Fedtke (Wezembeek-Oppem, België) (vertegenwoordiger: M.-A. Lucas, advocaat)

Verwerende partij: Europees Economisch en Sociaal Comité (EESC) (vertegenwoordigers: M. Pascua Mateo, K. Gambino, X. Chamodraka, A. Carvajal en L. Camarena Januzec, gemachtigden, bijgestaan door B. Wägenbaur, advocaat)

Voorwerp

Verzoek krachtens artikel 270 VWEU, strekkende tot nietigverklaring van het besluit van het EESC tot afwijzing van verzoeksters verzoek om tot en met de leeftijd van 66 jaar in dienst te mogen blijven

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Ingrid Fedtke wordt verwezen in de kosten van deze procedure zowel bij het Gerecht van de Europese Unie als bij het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie.

(1) PB C 320 van 28.9.2015 (zaak aanvankelijk ingeschreven bij het Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie onder nummer F-107/15, en op 1 september 2016 overgedragen aan het Gerecht van de Europese Unie).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/37

Arrest van het Gerecht van 18 mei 2018 — Italytrade/EUIPO — Tpresso (tèespresso)

(Zaak T-67/17) (1)

((„Uniemerk - Oppositieprocedure - Aanvraag voor Uniewoordmerk tèespresso - Ouder internationaal beeldmerk TPresso en ouder internationaal woordmerk TPRESSO - Relatieve weigeringsgrond - Verwarringsgevaar - Artikel 8, lid 1, onder b), du van verordening (EG) nr. 207/2009 [thans artikel 8, lid 1, onder b), van verordening (EU) 2017/1001]”))

(2018/C 240/40)

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Italytrade Srl (Bari, Italië) (vertegenwoordiger: N. Clemente, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (vertegenwoordiger: L. Rampini, gemachtigde)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep van het EUIPO, interveniërend voor het Gerecht: Tpresso SA (Zürich, Zwitserland) (vertegenwoordigers: L. Biglia en R. Spagnolli, advocaten)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de vierde kamer van beroep van het EUIPO van 29 november 2016 (zaak R 959/2016-4) inzake een oppositieprocedure tussen Tpresso en Italytrade

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Italytrade Srl wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 104 van 3.4.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/38

Arrest van het Gerecht van 18 mei 2018 — Italytrade/EUIPO — Tpresso (teaespresso)

(Zaak T-68/17) (1)

([„Uniemerk - Oppositieprocedure - Aanvraag voor Uniewoordmerk teaespresso - Ouder internationaal beeldmerk TPresso en ouder internationaal woordmerk TPRESSO - Relatieve weigeringsgrond - Verwarringsgevaar - Artikel 8, lid 1, onder b), van verordening (EG) nr. 207/2009 [thans artikel 8, lid 1, onder b), van verordening (EU) 2017/1001]”])

(2018/C 240/41)

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Italytrade Srl (Bari, Italië) (vertegenwoordiger: N. Clemente, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (vertegenwoordiger: L. Rampini, gemachtigde)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep van het EUIPO, interveniërend voor het Gerecht: Tpresso SA (Zürich, Zwitserland) (vertegenwoordigers: L. Biglia en R. Spagnolli, advocaten)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de vierde kamer van beroep van het EUIPO van 29 november 2016 (zaak R 1099/2016-4) inzake een oppositieprocedure tussen Tpresso en Italytrade

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Italytrade Srl wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 104 van 3.4.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/39

Arrest van het Gerecht van 29 mei 2018 — Sata/EUIPO — Zhejiang Rongpeng Air Tools (1000)

(Zaak T-299/17) (1)

([„Uniemerk - Nietigheidsprocedure - Uniewoordmerk 1000 - Absolute weigeringsgrond - Beschrijvend karakter - Artikel 52, lid 1, onder a) en b), van verordening (EG) nr. 207/2009 [thans artikel 59, lid 1, onder a) en b), van verordening (EU) 2017/1001] - Artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009 [thans artikel 7, lid 1, onder c), van verordening 2017/1001] - Gelijke behandeling - Beginsel van behoorlijk bestuur - Motiveringsplicht”])

(2018/C 240/42)

Procestaal: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Sata GmbH & Co. KG (Kornwestheim, Duitsland) (vertegenwoordiger: M.-C. Simon, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (vertegenwoordiger: D. Hanf, gemachtigde)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep van het EUIPO, interveniërend voor het Gerecht: Zhejiang Rongpeng Air Tools Co. Ltd (Pengjie Town, China) (vertegenwoordigers: S. Fröhlich en M. Hartmann, advocaten)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de vierde kamer van beroep van het EUIPO van 6 maart 2017 (zaak R 650/2016-4) inzake een nietigheidsprocedure tussen Zhejiang Rongpeng Air Tools en Sata

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Sata GmbH & Co. KG wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 231 van 17.7.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/39

Arrest van het Gerecht van 29 mei 2018 — Sata/EUIPO — Zhejiang Rongpeng Air Tools (3000)

(Zaak T-300/17) (1)

([„Uniemerk - Nietigheidsprocedure - Uniewoordmerk 3000 - Absolute weigeringsgrond - Beschrijvend karakter - Artikel 52, lid 1, onder a) en b), van verordening (EG) nr. 207/2009 [thans artikel 59, lid 1, onder a) en b), van verordening (EU) 2017/1001] - Artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009 [thans artikel 7, lid 1, onder c), van verordening 2017/1001] - Gelijke behandeling - Beginsel van behoorlijk bestuur - Motiveringsplicht”])

(2018/C 240/43)

Procestaal: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Sata GmbH & Co. KG (Kornwestheim, Duitsland) (vertegenwoordiger: M.-C. Simon, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (vertegenwoordiger: D. Hanf, gemachtigde)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de vierde kamer van beroep van het EUIPO van 8 maart 2017 (zaak R 653/2016-4) inzake een nietigheidsprocedure tussen Zhejiang Rongpeng Air Tools en Sata

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Sata GmbH & Co. KG wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 231 van 17.7.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/40

Arrest van het Gerecht van 29 mei 2018 — Sata/EUIPO — Zhejiang Rongpeng Air Tools (2000)

(Zaak T-301/17) (1)

([„Uniemerk - Nietigheidsprocedure - Uniewoordmerk 2000 - Absolute weigeringsgrond - Beschrijvend karakter - Artikel 52, lid 1, onder a) en b), van verordening (EG) nr. 207/2009 [thans artikel 59, lid 1, onder a) en b), van verordening (EU) 2017/1001] - Artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009 [thans artikel 7, lid 1, onder c), van verordening 2017/1001] - Gelijke behandeling - Beginsel van behoorlijk bestuur - Motiveringsplicht”])

(2018/C 240/44)

Procestaal: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Sata GmbH & Co. KG (Kornwestheim, Duitsland) (vertegenwoordiger: M.-C. Simon, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (vertegenwoordiger: D. Hanf, gemachtigde)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de vierde kamer van beroep van het EUIPO van 8 maart 2017 (zaak R 651/2016-4) inzake een nietigheidsprocedure tussen Zhejiang Rongpeng Air Tools en Sata

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Sata GmbH & Co. KG wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 231 van 17.7.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/41

Arrest van het Gerecht van 18 mei 2018 — Mendes/EUIPO — Actial Farmaceutica (VSL#3)

(Zaak T-419/17) (1)

((„Uniemerk - Procedure tot vervallenverklaring - Uniewoordmerk VSL#3 - Merk dat een in de handel gebruikelijke benaming is geworden van een waar of dienst waarvoor het is ingeschreven - Merk dat het publiek kan misleiden - Artikel 51, lid 1, onder b) en c), van verordening (EG) nr. 207/2009 [thans artikel 58, lid 1, onder b) en c), van verordening (EU) 2017/1001]”))

(2018/C 240/45)

Procestaal: Italiaans

Partijen

Verzoekende partij: Mendes SA (Lugano, Zwitserland) (vertegenwoordiger: G. Carpineti, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (vertegenwoordiger: J. Crespo Carrillo, gemachtigde)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep van het EUIPO, interveniërend voor het Gerecht: Actial Farmaceutica Srl (Rome, Italië) (vertegenwoordiger: S. Giudici, advocaat)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de tweede kamer van beroep van het EUIPO van 3 mei 2017 (zaak R 1306/2016-2) inzake een procedure tot vervallenverklaring tussen Mendes en Actial Farmaceutica.

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Mendes SA wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 277 van 21.8.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/43

Beschikking van de president van het Gerecht van 15 mei 2018 — Elche Club de Fútbol / Commissie

(Zaak T-901/16 R)

((„Kort geding - Staatssteun - Steun van Spanje ten gunste van bepaalde professionele voetbalclubs - Staatsgarantie die door een overheidsinstantie wordt verleend - Besluit waarbij de steun onverenigbaar met de interne markt wordt verklaard - Verzoek tot opschorting van de tenuitvoerlegging - Fumus boni iuris - Spoedeisendheid - Belangenafweging”))

(2018/C 240/48)

Procestaal: Spaans

Partijen

Verzoekende partij: Elche Club de Fútbol, SAD (Elche, Spanje) (vertegenwoordigers: M. Segura Catalán en M. Clayton, advocaten)

Verwerende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: B. Stromsky, G. Luengo en P. Němečková, gemachtigden)

Interveniënt aan de zijde van verzoekende partij: Koninkrijk Spanje (vertegenwoordiger: A. Gavela Llopis, gemachtigde)

Voorwerp

Verzoek krachtens de artikelen 278 en 279 VWEU tot opschorting van de tenuitvoerlegging van besluit (EU) 2017/365 van de Commissie van 4 juli 2016 betreffende de staatssteun SA.36387 (2013/C) (ex 2013/NN) (ex 2013/CP) van Spanje ten gunste van Valencia Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva, Hércules Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva en Elche Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva (PB 2017, L 55, blz. 12)

Dictum

De tenuitvoerlegging van besluit (EU) 2017/365 van de Commissie van 4 juli 2016 betreffende de staatssteun SA.36387 (2013/C) (ex 2013/NN) (ex 2013/CP) van Spanje ten gunste van Valencia Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva, Hércules Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva en Elche Club de Fútbol Sociedad Anónima Deportiva (PB 2017, L 55, blz. 12), wordt opgeschort voor zover bij dit besluit de steun van Elche Club de Fútbol wordt teruggevorderd, hetgeen in artikel 1 van dit besluit wordt geïdentificeerd als „maatregel 3”.

2)	Het verzoek in kort geding wordt afgewezen voor het overige.

3)	De beschikking van 6 maart 2017, Elche Club de Fútbol/Commissie (T-901/16 R), wordt ingetrokken.

4)	De beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/44

Beschikking van het Gerecht van 4 mei 2018 — Abel e.a. / Commissie

(Zaak T-197/17) (1)

((„Niet-contractuele aansprakelijkheid - Milieu - Vaststelling door de Commissie van een verordening betreffende de verontreinigende emissies van lichte personen- en bedrijfsvoertuigen - Verzoek om vergoeding van de door verzoekers beweerdelijk geleden materiële en immateriële schade - Geen reële en zekere schade - Situatie waarin eenieder immateriële schade zou kunnen lijden - Ontbreken van vergoedbare schade - Verzoek om een bevel”))

(2018/C 240/49)

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partijen: Marc Abel (Montreuil, Frankrijk) en de overige 1428 verzoekers wier namen staan vermeld in de bijlage bij de beschikking (vertegenwoordiger: J. Assous, advocaat)

Verwerende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: J.-F. Brakeland, M. Huttunen en A. Becker, gemachtigden)

Voorwerp

Beroep op grond van artikel 268 VWEU tot vergoeding van de schade die verzoekers zouden hebben geleden als gevolg van de vaststelling van verordening (EU) 2016/646 van de Commissie van 20 april 2016 tot wijziging van verordening (EG) nr. 692/2008 wat de emissies van lichte personen- en bedrijfsvoertuigen (Euro 6) betreft (PB 2016, L 109, blz. 1).

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen

2)	Marc Abel en de overige 1420 verzoekers wier namen staan vermeld in de bijlage bij de beschikking worden verwezen in de kosten.

(1) PB C 151 van 15.5.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/44

Beschikking van het Gerecht van 16 mei 2018 — Argus Security Projects / Commissie en EUBAM Libya

(Zaak T-206/17) (1)

((„Beroep tot nietigverklaring - Overheidsopdrachten voor diensten - Mededingingsprocedure met onderhandeling - Bewakingsdiensten in het kader van de missie van de Europese Unie voor bijstandsverlening inzake geïntegreerd grensbeheer in Libië - Afwijzing van de offerte van een inschrijver en gunning van de opdracht aan een andere inschrijver - Feiten die zich na de gunning van de opdracht hebben voorgedaan - Wezenlijke wijziging van de oorspronkelijke voorwaarden van de opdracht - Beroep dat kennelijk rechtens ongegrond is”))

(2018/C 240/50)

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: Argus Security Projects Ltd (Limassol, Cyprus) (vertegenwoordigers: T. Bontinck et A. Guillerme, advocaten)

Verwerende partijen: Europese Commissie (vertegenwoordigers: F. Castillo de la Torre, P. Aalto en L. Baumgart, gemachtigden), missie van de Europese Unie voor bijstandsverlening inzake geïntegreerd grensbeheer in Libië (EUBAM Libya) (vertegenwoordiger: E. Raoult, advocaat)

Voorwerp

Verzoek krachtens artikel 263 VWEU tot nietigverklaring van het besluit van EUBAM Libya van 24 januari 2017 houdende afwijzing van de offerte van verzoekende partij voor de gunning, door middel van een mededingingsprocedure met onderhandeling, van bewakingsdiensten in het kader van EUBAM Libya inzake geïntegreerd grensbeheer in Libië (contract EUBAM-13-020), en houdende gunning van de opdracht aan Garda World Ltd.

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Argus Security Projects Ltd wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 195 van 19.6.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/45

Beschikking van het Gerecht van 15 mei 2018 — Sensotek/EUIPO — Senso Tecnologie (senso tek)

(Zaak T-470/17) (1)

([„Uniemerk - Oppositieprocedure - Aanvraag voor Uniebeeldmerk senso tek - Ouder Uniebeeldmerk SENSOTEC - Relatieve weigeringsgrond - Verwarringsgevaar - Artikel 8, lid 1, onder b), van verordening (EG) nr. 207/2009 [thans artikel 8, lid 1, onder b), van verordening (EU) 2017/1001] - Beroep dat kennelijk rechtens ongegrond is”])

(2018/C 240/51)

Procestaal: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Sensotek GmbH (Reichenbach an der Fils, Duitsland) (vertegenwoordiger: J. Klink, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (vertegenwoordiger: S. Hanne, gemachtigde)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep van het EUIPO: Senso Tecnologie Srl (Rome, Italië)

Voorwerp

Beroep tegen de beslissing van de tweede kamer van beroep van het EUIPO van 16 mei 2017 (zaak R 1953/2016-2) inzake een oppositieprocedure tussen Senso Tecnologie en Sensotek

Dictum

1)	Het beroep wordt verworpen.

2)	Sensotek GmbH wordt verwezen in de kosten.

(1) PB C 309 van 18.9.2017.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/46

Beschikking van het Gerecht van 15 mei 2018 — Commune de Fessenheim e.a. / Commissie

(Zaak T-726/17) (1)

((„Beroep tot nietigverklaring - Toegang tot documenten - Brief van de Commissie aan de Franse autoriteiten betreffende het compensatieprotocol van de EDF-groep in verband met de intrekking van de vergunning om de kerncentrale van Fessenheim te exploiteren - Impliciete weigering tot toegang - Beroepstermijn - Tardiviteit - Niet-ontvankelijkheid”))

(2018/C 240/53)

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partijen: Commune de Fessenheim (Frankrijk), Communauté de communes Pays Rhin-Brisach (Volgelsheim, Frankrijk), Conseil départemental du Haut-Rhin (Colmar, Frankrijk), Conseil régional Grand Est Alsace Champagne-Ardenne Lorraine, (Straatsburg, Frankrijk) (vertegenwoordiger: G. de Rubercy, advocaat)

Verwerende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: A. Buchet, gemachtigde)

Voorwerp

Verzoek krachtens artikel 263 VWEU tot nietigverklaring van het impliciete besluit van 10 augustus 2017 waarbij de Commissie heeft geweigerd toegang te verlenen tot de brief van de Commissie van 22 maart 2017 aan de Franse autoriteiten betreffende het compensatieprotocol van de groep Électricité de France (EDF) in verband met de intrekking van de vergunning om de kerncentrale van Fessenheim te exploiteren, nietig verklaren

Dictum

1)	Het beroep wordt niet-ontvankelijk verklaard.

2)	Op het verzoek om toelating tot interventie van de Franse Republiek hoeft niet meer te worden beslist.

3)	De gemeente Fessenheim, de gemeenschap van gemeenten Pays Rhin-Brisach, de districtsraad van Haut-Rhin en de regionale raad Grand Est Alsace Champagne-Ardenne Lorraine worden verwezen in hun eigen kosten en in die van de Europese Commissie.

4)	De Franse Republiek draagt haar eigen kosten.

(1) PB C 13 van 15.1.2018.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/47

Beschikking van het Gerecht van 15 mei 2018 — Seco Belgium en Vinçotte / Parlement

(Zaak T-812/17) (1)

((„Beroep tot nietigverklaring - Overheidsopdrachten voor werken - Aanbestedingsprocedure - Technische controle en technisch advies in het kader van de aankoop van, projecten voor en werken aan vastgoed in het Europees Parlement te Brussel - Afwijzing van de inschrijving van verzoekende partijen en gunning van de opdracht aan een andere inschrijver - Intrekking van de bestreden handeling - Geding zonder voorwerp geraakt - Afdoening zonder beslissing”))

(2018/C 240/54)

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partijen: Seco Belgium (Brussel, België) en Vinçotte (Vilvoorde, België) (vertegenwoordigers: A. Delvaux en R. Simar, advocaten)

Verwerende partij: Europees Parlement (vertegenwoordigers: aanvankelijk P. López-Carceller en Z. Nagy, vervolgens Z. Nagy en B. Simon, gemachtigden)

Voorwerp

Verzoek krachtens artikel 263 VWEU tot nietigverklaring van het besluit van het Parlement van 1 december 2017 houdende afwijzing van de offerte die verzoeksters hebben ingediend in het kader van aanbesteding 06D 20/2017/M005, „Technische controle en technisch advies in het kader van de aankoop van, projecten voor en werken aan vastgoed in het Europees Parlement te Brussel”, en houdende gunning van de opdracht aan een andere inschrijver.

Dictum

1)	Op het beroep behoeft niet meer te worden beslist.

2)	Het Europees Parlement wordt verwezen in de kosten, daaronder begrepen de kosten van de procedure in kort geding.

(1) PB C 52 van 12.2.2018.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/48

Beroep ingesteld op 22 april 2018 — European Anglers Alliance/Raad

(Zaak T-252/18)

(2018/C 240/55)

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: European Anglers Alliance (Offenbach am Main, Duitsland) (vertegenwoordiger: L.-B. Buchman, advocaat)

Verwerende partij: Raad van de Europese Unie

Conclusies

—	erkennen dat European Anglers Alliance over een procesbelang beschikt;

—

de bepalingen van artikel 9, leden 4 en 5, van verordening (EU) 2018/120 van de Raad van 23 januari 2018 tot vaststelling, voor 2018, van de vangstmogelijkheden voor sommige visbestanden en groepen visbestanden welke in de wateren van de Unie en, voor vissersvaartuigen van de Unie, in bepaalde wateren buiten de Unie van toepassing zijn, en tot wijziging van verordening (EU) 2017/127 (PB 2018, L 27, blz. 1), nietig verklaren voor zover:

—	die bepalingen tussen burgers van de Europese Unie een onderscheid maakt dat niet-gerechtvaardigd is in het licht van de door die bepalingen nagestreefde doelstelling en zij het gelijkheidsbeginsel schenden;

—	de Raad van de Europese Unie zijn beoordelingsbevoegdheid heeft overschreden door zich niet te baseren op objectieve gegevens over de vangst door de mariene recreatievisserij uit het zeebaarsbestand;

—	die bepalingen het evenredigheidsbeginsel schenden en in strijd zijn met artikel 17 van het gemeenschappelijk visserijbeleid, aangezien het economische en het sociologische gewicht van de mariene recreatievisserij kennelijk niet in aanmerking zijn genomen.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar beroep voert verzoekster drie middelen aan.

1.	Schending van het gelijkheidsbeginsel aangezien de bestreden bepalingen van verordening (EU) 2018/120 een onderscheid maken tussen Europese burgers alsmede tussen recreatievissers en de industriële visvangst, dat niet-gerechtvaardigd is in het licht van de nagestreefde doelstelling.

2.	Overschrijding door de Raad van zijn beoordelingsbevoegdheid.

3.	Schending van het evenredigheidsbeginsel.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/48

Beroep ingesteld op 23 april 2018 — VY / Commissie

(Zaak T-253/18)

(2018/C 240/56)

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: VY (vertegenwoordiger: J.-N. Louis, advocaat)

Verwerende partij: Europese Commissie

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

te verklaren en vast te stellen,

—	het besluit tot benoeming van [vertrouwelijk] (1) in het ambt van hoofd van de eenheid [vertrouwelijk] bij de Delegatie van de Europese Unie in Japan en dat tot afwijzing van verzoekers sollicitatie worden nietig verklaard;

—	de Commissie wordt verwezen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar beroep voert de verzoekende partij drie middelen aan.

1.	Eerste middel, ontleend aan schending van de kennisgeving van vacature.

2.	Tweede middel, ontleend aan niet-nakoming van de motiveringsplicht.

3.	Derde middel, ontleend aan schending van artikel 21 van het Handvest van de grondrechten en van artikel 1 quinquies van het Statuut.

(1) Vertrouwelijke gegevens weggelaten.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/49

Beroep ingesteld op 25 april 2018 — Makhlouf / Commissie en ECB

(Zaak T-260/18)

(2018/C 240/57)

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: Rami Makhlouf (Damascus, Syrië) (vertegenwoordiger: E. Ruchat, advocaat)

Verwerende partijen: Europese Commissie en Europese Centrale Bank

Conclusies

—	het beroep van verzoeker ontvankelijk en gegrond verklaren;

—	bijgevolg de Europese Unie en meer bepaald verweersters veroordelen tot vergoeding van de gehele door verzoeker geleden schade ten bedrage van 6 900 000 EUR vermeerderd met rente;

—	verweersters verwijzen in alle kosten van de procedure.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van zijn beroep voert verzoeker drie middelen aan.

1.	Het eerste middel is eraan ontleend dat de Commissie artikel 17, lid 1, VEU en artikel 13, leden 3 en 4, van het ESM-Verdrag heeft geschonden door er niet voor te zorgen dat het memorandum van overeenstemming van 26 april 2013 verenigbaar is met het Unierecht.

Het tweede middel is eraan ontleend dat de ECB zich schuldig heeft gemaakt aan misbruik van bevoegdheid en schending van artikel 17 van het Handvest van de grondrechten aangezien zij haar bevoegdheden inzake monetaire politiek heeft gebruikt om de Eurogroep en de Cypriotische regering herstructureringsvoorwaarden voor banken op te leggen.

3.	Het derde middel is ontleend aan onteigening van goederen van verzoeker zonder passende vergoeding.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/50

Beroep ingesteld op 26 april 2018 — O’Flynn e.a./Commissie

(Zaak T-270/18)

(2018/C 240/58)

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partijen: Michael O’Flynn (Cork, Ierland), Paddy McKillen (Dublin, Ierland) en David Daly (Malahide, Ierland) (vertegenwoordigers: M. Cush, SC, D. Hardiman, Barrister, P. O’Brien en D. O’Keeffe, Solicitors)

Verwerende partij: Europese Commissie

Conclusies

—

besluit C(2018) 464 final van de Europese Commissie van 25 januari 2018 (SA.43791(2017/NN)) (1) nietig verklaren, voor zover de Commissie daarbij geen bezwaar maakte tegen steunmaatregelen die aan en via de National Asset Management Agency (NAMA) zouden zijn verleend of zij niet van oordeel was dat dergelijke maatregelen steun vormden;

—	verweerster te verwijzen in de kosten van verzoekers, met inbegrip van de incidentele kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van hun beroep voeren verzoekers vier middelen aan.

Verweerster had een formele onderzoeksprocedure in de zin van artikel 108, lid 2, VWEU moeten inleiden.

—

Verzoekers voeren onder meer aan dat verweerster, door na te laten dit te doen, de procedurele rechten die verzoekers aan artikel 108, lid 2, VWEU ontlenen, heeft geschonden alsmede het beginsel van behoorlijk bestuur, doordat zij de op haar rustende verplichting om een zorgvuldig en onpartijdig onderzoek te verrichten naar de vermeende staatssteun, niet is nagekomen.

Kennelijke beoordelingsfouten.

—

Verzoekers voeren aan dat verweerster bij de vaststelling van het bestreden besluit kennelijke beoordelingsfouten heeft gemaakt, onder meer door vast te stellen dat verzoekers niet hebben aangevoerd dat er sprake was van misbruik van staatssteun, terwijl verzoekers in punt 5.25 van hun klacht uitdrukkelijk hadden aangevoerd dat er sprake was van misbruik van staatssteun. Verzoekers betogen voorts dat de beoordeling door verweerster van de activiteiten van NAMA in meerdere opzichten gebrekkig was.

Ontbreken van een motivering.

—

In dit verband voeren verzoekers aan dat verweerster het bestreden besluit niet of ontoereikend heeft gemotiveerd door, met name, niet, ontoereikend of niet op een controleerbare wijze te hebben uiteengezet op welke grond zij haar goedkeuring heeft verleend aan NAMA’s methodologie voor het bepalen van de levensvatbaarheid van ontwikkelingsprojecten.

Schending van artikel 106 VWEU.

—	Volgens verzoekers zijn niet alleen de bepalingen van het VWEU inzake staatssteun geschonden, maar, zoals zij aanvoerden in hun klacht, ook artikel 106 VWEU. Zij hebben op dit punt van verweerster geen antwoord ontvangen.

(1) PB 2018, C 60, blz. 4.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/51

Beroep ingesteld op 30 april 2018 — Bernaldo de Quirós / Commissie

(Zaak T-273/18)

(2018/C 240/59)

Procestaal: Frans

Partijen

Verzoekende partij: Belén Bernaldo de Quirós (Brussel, België) (vertegenwoordiger: M. Casado García-Hirschfeld, advocaat)

Verwerende partij: Europese Commissie

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

—	het onderhavige beroep ontvankelijk en gegrond te verklaren;

dientengevolge

—	het besluit van 6 juli 2017 nietig te verklaren;

—	voor zover nodig, het besluit van 31 januari 2018 tot afwijzing van de klacht nietig te verklaren;

—	vergoeding te gelasten van de immateriële schade die zij door die besluiten heeft geleden en welke wordt begroot op het symbolisch bedrag van 1 EUR;

—	de verwerende partij te verwijzen in alle kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar beroep voert de verzoekende partij drie middelen aan.

1.	Eerste middel, ontleend aan schending van het mandaat dat aan het Bureau voor onderzoek en disciplinaire maatregelen is verleend voor het tegen haar ingestelde administratieve onderzoek alsmede aan schending van de beginselen van onpartijdigheid en behoorlijk bestuur.

Tweede middel, ten eerste ontleend aan schending van het beginsel van eerbiediging van de rechten van verdediging en van artikel 3 van bijlage IX bij het Statuut, en ten tweede aan schending van het beginsel van procedurele gelijkheid tijdens het horen van de verzoekende partij op basis van artikel 22 van bijlage IX bij het Statuut.

3.	Derde middel, ontleend aan schending van het evenredigheidsbeginsel en een kennelijk onjuiste beoordeling.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/52

Beroep ingesteld op 7 mei 2018 — Azarov/Raad

(Zaak T-286/18)

(2018/C 240/60)

Procestaal: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Mykola Yanovych Azarov (Kiev, Oekraïne) (vertegenwoordigers: A. Egger en G. Lansky, advocaten)

Verwerende partij: Raad van de Europese Unie

Conclusies

—

krachtens artikel 263 VWEU, besluit (GBVB) 2018/333 van de Raad van 5 maart 2018 tot wijziging van besluit 2014/119/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB 2018, L 63, blz. 48) en uitvoeringsverordening (EU) 2018/326 van de Raad van 5 maart 2018 tot uitvoering van verordening (EU) nr. 208/2014 betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB 2018, L 63, blz. 5), nietig verklaren voor zover zij verzoeker betreffen;

—	krachtens artikel 64 van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht, bepaalde maatregelen tot organisatie van de procesgang vaststellen;

—	krachtens artikel 87, lid 2, van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht, de Raad verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van zijn beroep voert verzoeker twee middelen aan.

1.	Eerste middel: Schending van het evenredigheidsbeginsel Verzoeker betoogt dat de reeds voor de vijfde maal vastgestelde beperkende maatregelen kennelijk onevenredig zijn.

2.	Tweede middel: Kennelijke beoordelingsfouten Verzoeker voert aan dat de Raad bij zijn beslissing om de beperkende maatregelen te verlengen niet beschikte over de door de rechtspraak vereiste voldoende solide feitelijke grondslag.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/52

Beroep ingesteld op 10 mei 2018 — Republiek Letland/Europese Commissie

(Zaak T-293/18)

(2018/C 240/61)

Procestaal: Lets

Partijen

Verzoekende partij: Republiek Letland (vertegenwoordigers: I. Kucina en V. Soņeca)

Verwerende partij: Europese Commissie

Conclusies

—	brief C(2018) 1418 final van de Commissie van 12 maart 2018, waarbij de Commissie haar standpunt heeft bepaald, nietigverklaren, en de Commissie gelasten een standpunt in te nemen dat geen ongunstige rechtsgevolgen voor Letland heeft;

—	de Europese Commissie verwijzen in de kosten van Letland.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar beroep voert de Republiek Letland aan dat de Commissie met het bepalen van haar standpunt niet alleen artikel 263 VWEU heeft geschonden, en aldus ongunstige rechtsgevolgen voor Letland heeft doen ontstaan, maar ook artikel 17, lid 1, VEU, gelezen in samenhang met artikel 3 VWEU, lid 1, onder d), en de artikelen 38 en 335 VWEU, die de Commissie ertoe verplichten te waarborgen dat Noorwegen de verbintenissen die het is aangegaan krachtens het Verdrag van Parijs (1) correct naleeft met betrekking tot de rechten van de lidstaten van de Europese Unie op niet-discriminatoire toegang tot de visserij in de visserijzone Svalbard.

(1) Verdrag betreffende Spitsbergen, gesloten tussen Noorwegen, de Verenigde Staten van Amerika, Denemarken, Frankrijk, Italië, Japan, Nederland, Groot-Brittannië, Ierland, de Britse overzeese gebieden en Zweden, ondertekend te Parijs op 9 februari 1920. Beschikbaar via https://likumi.lv/ta/id/282051-par-ligumu-starp-norvegiju-amerikas-savienotajam-valstim-daniju-franciju-italiju-japanu-niderlandi-lielbritaniju-un

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/53

Beroep ingesteld op 8 mei 2018 — Wirecard Technologies/EUIPO — Striatum Ventures (supr)

(Zaak T-297/18)

(2018/C 240/62)

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Wirecard Technologies GmbH (Aschheim, Duitsland) (vertegenwoordiger: A. Bayer, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Striatum Ventures BV (Rosmalen, Nederland)

Gegevens betreffende de procedure voor het EUIPO

Houder van het betrokken merk: verzoekende partij

Betrokken merk: Uniewoordmerk „supr” — Uniemerk nr. 13 163 746

Procedure voor het EUIPO: nietigheidsprocedure

Bestreden beslissing: beslissing van de vijfde kamer van beroep van het EUIPO van 20 februari 2018 in zaak R 2028/2017-5

Conclusies

—	de bestreden beslissing vernietigen;

—	het EUIPO en de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep, ingeval deze in de onderhavige zaak intervenieert, verwijzen in de kosten.

Aangevoerde middelen

—	schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening 2017/1001.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/54

Beroep ingesteld op 16 mei 2018 — Klyuyev / Raad

(Zaak T-305/18)

(2018/C 240/63)

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Andriy Klyuyev (Donetsk, Oekraïne) (vertegenwoordigers: B. Kennelly, QC, J. Pobjoy, Barrister, R Gherson en T. Garner, Solicitors)

Verwerende partij: Raad van de Europese Unie

Conclusies

De verzoekende partij verzoekt het Gerecht:

—	nietig te verklaren besluit (GBVB) 2018/333 van de Raad van 5 maart 2018 tot wijziging van besluit 2014/119/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB 2018, L 63, blz. 48), en

—	nietig te verklaren uitvoeringsverordening (EU) 2018/326 van de Raad van 5 maart 2018 tot uitvoering van verordening (EU) nr. 208/2014 betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB 2018, L 63, blz. 5),

—	voor zover deze verzoeker betreffen.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar beroep voert de verzoekende partij vier middelen aan.

1.	Eerste middel, ontleend aan beoordelingsfouten van de Raad bij de vaststelling dat is voldaan aan het criterium om verzoeker op te nemen in artikel 1, lid 1, van het bestreden besluit en in artikel 3, lid 1, van de bestreden verordening.

Tweede middel, ontleend aan schending van de rechten die verzoeker ontleent aan artikel 6, gelezen in samenhang met de artikelen 2 en 3, VEU, en de artikelen 47 en 48 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, doordat de Raad ervan is uitgegaan dat verzoekers behandeling in de Oekraïne in overeenstemming was de fundamentele rechten van de mens.

3.	Derde middel, ontleend aan schending door de Raad van verzoekers rechten van verdediging, van het recht op behoorlijk bestuur en van het recht op een effectieve rechterlijke bescherming.

4.	Vierde middel, ontleend aan het feit dat de Raad zonder rechtvaardiging en op onevenredige wijze afbreuk heeft gedaan aan verzoekers eigendomsrechten en zijn reputatie.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/55

Beroep ingesteld op 16 mei 2018 — Zhejiang Jiuli Hi-Tech Metals / Commissie

(Zaak T-307/18)

(2018/C 240/64)

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Zhejiang Jiuli Hi-Tech Metals Co. Ltd (stad Huzhou, China) (vertegenwoordigers: K. Adamantopoulos en P. Billiet, advocaten)

Verwerende partij: Europese Commissie

Conclusies

—

uitvoeringsverordening (EU) 2018/330 van de Commissie van 5 maart 2018 tot instelling van definitieve antidumpingrechten op bepaalde naadloze buizen en pijpen van roestvrij staal van oorsprong uit de Volksrepubliek China naar aanleiding van een nieuw onderzoek bij het vervallen van de maatregelen overeenkomstig artikel 11, lid 2, van Verordening (EU) 2016/1036 van het Europees Parlement en de Raad nietig verklaren voor zover zij verzoekster betreft;

—	de Europese Commissie verwijzen in verzoeksters kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar beroep voert verzoekster vijf middelen aan.

Eerste middel: verordening 2018/330 is door de Commissie vastgesteld op een wijze die verzoeksters rechten van verdediging wezenlijk schendt, wat in strijd is met artikel 3, lid 2, artikel 16, lid 1, artikel 19, leden 2 en 4, artikel 20, leden 2 en 4, en artikel 21, leden 5 en 7, van verordening (EU) 2016/1036 van het Europees Parlement en de Raad van 8 juni 2016 betreffende beschermende maatregelen tegen invoer met dumping uit landen die geen lid zijn van de Europese Unie, alsook met de artikelen 3.1, 5.3, 6.1, 6.1.2, 6.2, 6.4, 6.5.1, 6.6 en 6.9 van de antidumpingovereenkomst van de Wereldhandelsorganisatie (WTO).

Tweede middel: met de vaststelling van verordening 2018/330 heeft de Commissie blijk gegeven van kennelijk onjuiste beoordelingen van het recht en de feiten, aangezien zij bij de berekening van de normale waarde voor verzoekster heeft gebruikgemaakt van de referentielandmethode, wat in strijd is met artikel 1, leden 2 en 3, artikel 2, leden 1 en 7, en artikel 11, lid 9, van verordening 2016/1036, alsook met de artikelen 2.2 en 6.10.1 van de antidumpingovereenkomst van de WTO. De Commissie heeft nagelaten op enigerlei wijze te motiveren waarom artikel 2, lid 7, van verordening 2016/1036 op verzoekster wordt toegepast.

Derde middel: met de vaststelling van verordening 2018/330 heeft de Commissie blijk gegeven van kennelijk onjuiste beoordelingen van het recht en de feiten, aangezien zij een onjuiste PCN-code heeft vastgesteld voor het betrokken product, wat in strijd is met artikel 2, leden 2, 5 en 6, artikel 6, leden 7 en 8, en artikel 16, lid 1, van verordening 2016/1036, alsook met de artikelen 2.2.1.1, 2.2.2, 2.4 en 2.6 van de antidumpingovereenkomst van de WTO.

Vierde middel: met de vaststelling van verordening 2018/330 heeft de Commissie blijk gegeven van kennelijk onjuiste beoordelingen van het recht en de feiten, aangezien de toegepaste methode de dumpingmarge van verzoekster wezenlijk heeft vertekend, wat in strijd is met artikel 1, lid 4, artikel 2, leden 6, 10 en 11, artikel 17, leden 1 en 2, en artikel 18 lid 3, van verordening 2016/1036, alsook met de artikelen 2.2, 2.2.2, 2.4, 2.4.2, 2.6, 3.6 en 9.2 van de antidumpingovereenkomst van de WTO.

Vijfde middel: met de vaststelling van verordening 2018/330 heeft de Commissie blijk gegeven van kennelijk onjuiste beoordelingen van het recht en de feiten, aangezien zij schade en waarschijnlijkheid van herhaling van schade heeft geconstateerd en aangezien zij het oorzakelijk verband niet heeft onderzocht, wat in strijd is met artikel 1, leden 1 tot en met 3, artikel 2, leden 9 en 12, artikel 3, leden 2, 3, 6, 7 en 9, en artikel 11, lid 1, van verordening 2016/1036, alsook met de artikelen 1, 2.1, 2.4.2, 3.1, 3.5, 3.7 en 9.3 van de antidumpingovereenkomst van de WTO.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/56

Beroep ingesteld op 17 mei 2018 — Buck/EUIPO — Unger Holding (BUCK)

(Zaak T-311/18)

(2018/C 240/65)

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Društvo za proizvodnju inženjering i usluge Buck d.o.o. (Belgrado, Servië) (vertegenwoordiger: I. Lázaro Betancor, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Unger Holding GmbH (Herne, Duitsland)

Gegevens betreffende de procedure voor het EUIPO

Aanvrager van het betrokken merk: verzoekende partij

Betrokken merk: internationale inschrijving waarin de Europese Unie wordt aangewezen, met betrekking tot het beeldmerk BUCK in colours white and red — internationale inschrijving nr. 1 218 386 waarin de Europese Unie wordt aangewezen

Procedure voor het EUIPO: oppositieprocedure

Bestreden beslissing: beslissing van de vierde kamer van beroep van het EUIPO van 7 maart 2018 in zaak R 1024/2017-4

Conclusies

—	de bestreden beslissing vernietigen;

—	verwijzing van het EUIPO in de kosten.

Aangevoerde middelen

—	schending van artikel 47, lid 2, van verordening 2017/1001;

—	schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening 2017/1001.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/56

Beroep ingesteld op 14 mei 2018 — Dentsply De Trey/EUIPO — IDS (AQUAPRINT)

(Zaak T-312/18)

(2018/C 240/66)

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Dentsply De Trey GmbH (Konstanz, Duitsland) (vertegenwoordiger: S. Clark, Solicitor)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: IDS SpA (Savona, Italië)

Gegevens betreffende de procedure voor het EUIPO

Aanvrager van het betrokken merk: andere partij in de procedure voor de kamer van beroep

Betrokken merk: Uniewoordmerk AQUAPRINT — inschrijvingsaanvraag nr. 12 272 407

Procedure voor het EUIPO: oppositieprocedure

Bestreden beslissing: beslissing van de tweede kamer van beroep van het EUIPO van 26 februari 2018 in zaak R 1438/2017-2

Conclusies

—	de bestreden beslissing te vernietigen, behalve voor zover de kamer van beroep heeft geoordeeld dat de waren identiek/soortgelijk zijn en dat het relevante publiek bestaat uit specialisten in de tandheelkunde;

—	overeenkomstig artikel 134 van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht, het EUIPO en, in voorkomend geval, interveniënte te verwijzen in de kosten van Dentsply in de onderhavige procedure;

—

de beslissing ook met betrekking tot de verwijzing in de kosten te herzien en overeenkomstig artikel 134, lid 1, van het Reglement voor de procesvoering van het Gerecht het EUIPO te gelasten interveniënte, nadat haar vordering is afgewezen, te verwijzen in de kosten van de kamer van beroep en de oppositieafdeling.

Aangevoerde middelen

—	schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening 2017/1001;

—	schending van artikel 8, lid 4, van verordening 2017/1001.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/57

Beroep ingesteld op 15 mei 2018 — Hashem en Assi/GAR

(Zaak T-314/18)

(2018/C 240/67)

Procestaal: Spaans

Partijen

Verzoekende partijen: Hashem Asad Mohammad Hashem (Amman, Jordanië), Souhair H. B. Assi (Amman) (vertegenwoordigers: R. Vallina Hoset, A. Sellés Marco, C. Iglesias Megías en A. Lois Perreau de Pinninck, advocaten)

Verwerende partij: Gemeenschappelijke Afwikkelingsraad (GAR)

Conclusies

De verzoekende partijen verzoeken het Gerecht:

—

vast te stellen dat de Gemeenschappelijke Afwikkelingsraad niet-contractueel aansprakelijk is en hem te veroordelen tot vergoeding van de schade die de verzoekende partijen hebben geleden door al het handelen en niet-handelen van bedoelde raad dat voor hen heeft geresulteerd in het totale verlies van de investering in de achtergestelde obligaties van BANCO POPULAR ESPAÑOL, S.A.

—	de GAR te veroordelen om de verzoekende partijen een schadevergoeding te betalen ten bedrage van, primair, 5 571 434,73 EUR, dit is het bedrag van de investering in aandelen Banco Popular, dan wel, subsidiair, 2 341 142,51 EUR;

—	het verschuldigde bedrag te verhogen met compensatoire rente vanaf 7 juni 2017 tot de uitspraak van het arrest betreffende het onderhavige beroep;

—	het verschuldigde bedrag te verhogen met vertragingsrente vanaf de datum van uitspraak van dit arrest tot de volledige betaling van het verschuldigde bedrag, tegen de door de ECB voor basisherfinancieringstransacties vastgestelde rentevoet, vermeerderd met twee procentpunten, en

—	de GAR te verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

De middelen en voornaamste argumenten komen overeen met die in de zaak T-659/17, Vallina Fonseca/Gemeenschappelijke Afwikkelingsraad (PB 2017, C 424, blz. 42).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/58

Beroep ingesteld op 16 mei 2018 — Calvo Gutierrez e.a./GAR

(Zaak T-315/18)

(2018/C 240/68)

Procestaal: Spaans

Partijen

Verzoekende partijen: Maria Graciela Calvo Gutierrez (Alcobendas, Spanje) en 21 andere verzoekende partijen (vertegenwoordigers: R. Vallina Hoset, A. Sellés Marco, C. Iglesias Megías en A. Lois Perreau de Pinninck, advocaten)

Verwerende partij: Gemeenschappelijke Afwikkelingsraad (GAR)

Conclusies

De verzoekende partijen verzoeken het Gerecht:

—

de GAR te veroordelen om de verzoekende partijen de volgende vergoeding te betalen voor de geleden materiële en immateriële schade:

materiële schade: een totaalbedrag van 7 570 098,78 EUR voor de afschrijving van de aandelen in Banco Popular, als volgt verdeeld naar rato van het aandelenbezit van iedere verzoekende partij:

—	María Graciela Calvo Gutiérrez: 8 836,67 EUR

—	Eric Gancedo Holmer: 35 257,42 EUR

—	María Graciela Calvo Gutiérrez en Eric Gancedo Holmer: 39 358,01 EUR

—	Carlos Eric Gancedo Calvo: 7 374,19 EUR

—	Gabriel Gancedo Calvo: 7 062,93 EUR

—	Jorge Gancedo Calvo: 8 545,24 EUR

—	Lucía Gancedo Calvo: 7 388,69 EUR

—	Manuel Gancedo Calvo: 9 472,17 EUR

—	José Gancedo Calvo: 7 389,45 EUR

—	Claudia Sáez de Montagut Gancedo: 763,66 EUR

—	Bosco Sáez de Montagut Gancedo: 2 879,18 EUR

—	Yago Sáez de Montagut Gancedo: 379,16 EUR

—	VICA58, S.L.: 265 763,84 EUR

—	Diana Luisa Gancedo Holmer: 175 499,04 EUR

—	Guillermo de Zavala Gancedo: 722,47 EUR

—	Alfredo de Zavala Gancedo: 718,65 EUR

—	Cosme de Zavala Gancedo: 1 006,27 EUR

—	Bruno de Zavala Gancedo: 689,66 EUR

—	María Astrid Gancedo Holmer: 442 136,41 EUR

—	Marco Gancedo Holmer: 442 135,64 EUR

—	LOS PRUNOS DEL SETO, S.L.: 6 898,14 EUR

—	MANUEL GANCEDO, S.A.: 5 340 911,85 EUR

—	EVEDAM INMUEBLES, S.L.: 620 238,46 EUR

—	GANCEDO Y GONZÁLEZ, S.L.: 138 671,57 EUR, en

immateriële schade: een bedrag van maximaal 7 570 098,78 EUR dan wel een bedrag dat het Gerecht passend acht, verdeeld over elk van de verzoekende partijen naar rato van hun aandeel in de materiële schadevergoeding;

—	het verschuldigde bedrag te verhogen met vertragingsrente vanaf de datum van uitspraak van dit arrest tot de volledige betaling van het verschuldigde bedrag, tegen de door de ECB voor basisherfinancieringstransacties vastgestelde rentevoet, vermeerderd met twee procentpunten, en

—	de GAR te verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

De middelen en voornaamste argumenten komen overeen met die in de zaak T-659/17, Vallina Fonseca/Gemeenschappelijke Afwikkelingsraad (PB 2017, C 424, blz. 42).

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/59

Beroep ingesteld op 18 mei 2018 — Fugro / Commissie

(Zaak T-317/18)

(2018/C 240/69)

Procestaal: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Fugro NV (Leidschendam, Nederland) (vertegenwoordigers: T. Snoep en V. van Weperen, advocaten)

Verwerende partij: Europese Commissie

Conclusies

—	het bestreden besluit nietig verklaren;

—	subsidiair, het bestreden besluit gedeeltelijk, meer bepaald artikel 1, lid 2, ervan, nietig verklaren;

—	de Europese Commissie van de Europese Unie verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Ter ondersteuning van haar beroep voert verzoekende partij drie middelen aan.

Eerste middel: het besluit schendt het evenredigheidsbeginsel.

—

de Commissie genoot geen ruime beoordelingsbevoegdheid bij de vaststelling van het besluit en wanneer wordt getoetst of het besluit het evenredigheidsbeginsel schendt, mag niet enkel worden onderzocht of het besluit uit het oogpunt van de nagestreefde doelstellingen duidelijk of kennelijk ongeschikt is. Het besluit schendt het evenredigheidsbeginsel aangezien:

—	het besluit verder gaat dan nodig is om de nagestreefde doelstellingen te verwezenlijken;

—	de Commissie heeft nagelaten uit de beschikbare passende maatregelen de minst bezwarende maatregel te kiezen;

—	de door het besluit veroorzaakte nadelen onevenredig zijn aan de nagestreefde doelen.

—	Zelfs indien de Commissie een ruime beoordelingsbevoegdheid genoot, is het besluit niettemin een kennelijk ongeschikt middel om de nagestreefde doelstellingen te verwezenlijken.

Tweede middel: het besluit maakt inbreuk op Fugro’s recht op eigendom in de zin van artikel 17 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en ’op haar vrijheid van ondernemerschap in de zin van artikel 16 van datzelfde Handvest.

—	Het besluit maakt inbreuk op Fugro’s recht op eigendom aangezien het Fugro’s onderneming te gronde richt. Het eigendomsverlies is aanmerkelijk en gaat een redelijk economisch risico te boven;

—	Het besluit doet afbreuk aan het bestaan zelf van Fugro’s vrijheid van ondernemerschap.

Derde middel: het besluit schendt het beginsel van niet-verstoring van de mededinging.

—

Het besluit belet de Europese Unie de essentiële taak te vervullen die erin bestaat een interne markt tot stand te brengen zonder verstoring van de mededinging, aangezien:

—	het ertoe leidt dat de publieke sector zich mengt in de markt van diensten op het gebied van offshore GNSS-verhoging op een wijze die onverenigbaar is met de beginselen van onverstoorde mededinging;

—	het een inmenging vormt in de markt van diensten op het gebied van offshore GNSS-verhoging zonder dat sprake is van marktfalen, wat in strijd is met artikel 3, lid 3, VEU en Protocol nr. 27.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/61

Beroep ingesteld op 18 mei 2018 — Serenity Pharmaceuticals/EUIPO — Gebro Holding (NOCUVANT)

(Zaak T-321/18)

(2018/C 240/70)

Taal van het verzoekschrift: Engels

Partijen

Verzoekende partij: Serenity Pharmaceuticals LLC (Milford, Pennsylvania, Verenigde Staten) (vertegenwoordiger: J. Day, Solicitor)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Gebro Holding GmbH (Fieberbrunn, Oostenrijk)

Gegevens betreffende de procedure voor het EUIPO

Aanvrager van het betrokken merk: verzoekende partij

Betrokken merk: Uniewoordmerk NOCUVANT — inschrijvingsaanvraag nr. 13 053 434

Procedure voor het EUIPO: oppositieprocedure

Bestreden beslissing: beslissing van de tweede kamer van beroep van het EUIPO van 8 maart 2018 in zaak R 584/2017-2

Conclusies

—	vernietiging van de bestreden beslissing;

—	vernietiging van de beslissing van de oppositieafdeling van 27 januari 2018 betreffende oppositie B 002437922;

—	verwijzing van het EUIPO en de andere partij in de procedure in hun eigen kosten en in die van verzoekster.

Aangevoerde middelen

—	schending van artikel 47, lid 2, van verordening 2017/1001;

—	schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening 2017/1001.

9.7.2018

Publicatieblad van de Europese Unie

C 240/61

Beroep ingesteld op 22 mei 2018 — Fomanu/EUIPO — Fujifilm Imaging Germany (Afbeelding van een vlinder)

(Zaak T-323/18)

(2018/C 240/71)

Taal van het verzoekschrift: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Fomanu AG (Neustadt a.d. Waldnaab, Duitsland) (vertegenwoordiger: S. Reichart, advocaat)

Verwerende partij: Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO)

Andere partij in de procedure voor de kamer van beroep: Fujifilm Imaging Germany GmbH & Co. KG (Willich, Duitsland)

Gegevens betreffende de procedure voor het EUIPO

Houder van het betrokken merk: verzoekende partij

Betrokken merk: Uniebeeldmerk nr. 5 481 403

Procedure voor het EUIPO: nietigheidsprocedure

Bestreden beslissing: beslissing van de tweede kamer van beroep van het EUIPO van 16 maart 2018 in zaak R 2241/2016-2

Conclusies

—

vernietiging van de bestreden beslissing, voor zover daarbij het litigieuze vervallen wordt verklaard voor de volgende waren en diensten:

klasse 9 — compactdiscs; digitale videodiscs; computerprogramma’s en software, met name software voor het uitwisselen, opslaan, weergeven en voor het systematisch registreren van gegevens;

klasse 16 — drukwerken, voor zover begrepen in klasse 16, uitgezonderd drukwerken die met individuele foto’s zijn bedrukt (inzonderheid fotoboeken, fotokalenders, fotodoeken, fotopuzzels, notitieboekjes met foto’s, ordners met foto’s);

klasse 38 — verhuur van toegangstijd tot een database voor het downloaden van informatie via elektronische media (internet); computerondersteunde verzending van berichten en beelden;

klasse 40 — boekbinderij;

—	verwijzing van het EUIPO in de kosten.

Aangevoerde middelen

—	schending van artikel 58, lid 1, onder a), en lid 2, gelezen in samenhang met artikel 18, lid 1, van verordening (EU) nr. 2017/1001 van het Europees Parlement en de Raad;

—	schending van artikel 19, lid 1, gelezen in samenhang met artikel 10 van gedelegeerde verordening (EU) 2017/1430 van de Commissie.

		ISSN 1977-0995
Publicatieblad van de Europese Unie		C 240

Uitgave in de Nederlandse taal	Mededelingen en bekendmakingen	61e jaargang 9 juli 2018

Inhoud		Bladzijde
	IV Informatie
	INFORMATIE AFKOMSTIG VAN DE INSTELLINGEN, ORGANEN EN INSTANTIES VAN DE EUROPESE UNIE
	Hof van Justitie van de Europese Unie
2018/C 240/01	Laatste publicaties van het Hof van Justitie van de Europese Unie in het Publicatieblad van de Europese Unie	1