9.8.2014

Publicatieblad van de Europese Unie

C 260/1

MEDEDELING VAN DE COMMISSIE

inzake de afronding van de beperkingsprocedure voor de vier ftalaten (DEHP, DBP, BBP en DIBP) uit hoofde van Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad inzake de registratie en beoordeling van en de autorisatie en beperkingen ten aanzien van chemische stoffen (REACH)

(Voor de EER relevante tekst)

2014/C 260/01

1. INLEIDING

Op 14 april 2011 heeft Denemarken, in overeenstemming met artikel 69, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1907/2006 (1) (REACH), een dossier overeenkomstig de voorschriften van bijlage XV ingediend bij het Europees Agentschap voor chemische stoffen (ECHA) met een voorstel voor een beperking op deze stoffen. Denemarken stelde voor om op EU-niveau beperkingen in te voeren voor het op de markt brengen van voorwerpen bestemd voor gebruik binnenshuis en van voorwerpen die rechtstreeks in contact kunnen komen met de huid of de slijmvliezen en die een of meer van de vier ftalaten bevatten in een concentratie van meer dan 0,1 % van het gewicht van eventuele weekgemaakte materialen. Het gaat om de volgende vier ftalaten: DEHP (bis(2-ethylhexyl)ftalaat; CAS-nr. 117-81-7; EG-nr. 204-211-0); DBP (dibutylftalaat; CAS-nr. 84-74-2; EG-nr. 201-557-4); bbp (benzylbutylftalaat; CAS-nr. 85-68-7; EG-nr. 201-622-7); DIBP (diisobutylftalaat; CAS-nr. 84-69-5; EG-nr. 201-553-2). Denemarken was van mening dat de aanwezigheid van deze ftalaten in voorwerpen en de gecombineerde blootstelling eraan vanwege de voortplantingstoxische en hormoonontregelende eigenschappen van deze stoffen een risico inhouden voor de menselijke gezondheid dat niet afdoende wordt beheerst en op EU-niveau moet worden aangepakt.

Op 15 juni 2012 heeft het ECHA-comité risicobeoordeling (RAC) overeenkomstig artikel 70 van REACH bij consensus een advies goedgekeurd over de voorgestelde beperking. Volgens het RAC-advies is de voorgestelde beperking niet gerechtvaardigd omdat de beschikbare gegevens niet uitwijzen dat de gecombineerde blootstelling aan de vier ftalaten in 2012 risico’s inhield. Volgens het RAC wordt de blootstelling aan deze stoffen verder beperkt door de bestaande regelgevingseisen en de daaruit voortvloeiende daling in het gebruik en door de autorisatieplicht die de komende jaren zal worden opgelegd voor deze ftalaten.

Op 5 december 2012 heeft het ECHA-comité sociaaleconomische analyse (SEAC) overeenkomstig artikel 71 van REACH bij consensus een advies goedgekeurd over de voorgestelde beperking, waarin het tot de conclusie kwam dat het geen gronden kon vinden om de voorgestelde beperking te steunen. Deze conclusie is gebaseerd op het hierboven beschreven RAC-advies.

Op 19 december 2012 heeft het ECHA overeenkomstig artikel 72 van REACH de adviezen van het RAC en het SEAC aan de Commissie overgelegd.

Overeenkomstig artikel 73, lid 1, van REACH stelt de Commissie, indien aan de voorwaarden van artikel 68 is voldaan, binnen drie maanden na ontvangst van het SEAC-advies een ontwerp tot wijziging van bijlage XVII op.

De vier ftalaten zijn ingedeeld als voor de voortplanting giftige stoffen van categorie 1B krachtens bijlage VI bij de CLP-verordening (2). Net zoals andere voor de voortplanting giftige stoffen van categorie 1B en in overeenstemming met vermelding 30 van bijlage XVII bij REACH, kunnen de vier ftalaten niet in de handel worden gebracht in hun eigenlijke vorm, als bestanddeel van andere stoffen of in mengsels bestemd voor de algemene bevolking wanneer het gehalte van een van deze ftalaten 0,3 % of meer bedraagt.

Het gebruik van drie van deze ftalaten (DEHP, DBP en bbp) in speelgoed en kinderverzorgingsartikelen is onderhevig aan de beperkingen die zijn vastgelegd in vermelding 51 van bijlage XVII bij REACH. In het kader van de herzieningsclausule die in deze vermelding is opgenomen, heeft het ECHA in 2010 op verzoek van de Commissie beoordeeld of de vermelding zou moeten worden gewijzigd in het licht van nieuwe wetenschappelijke informatie. Het kwam tot de conclusie (3) dat de beschikbare nieuwe informatie over het gebruik van en de blootstelling aan die drie ftalaten geen nieuw licht wierp op de reeds uitgevoerde beoordelingen die als basis werden gebruikt voor de beperkingen. Het concludeerde eveneens dat deze nieuwe informatie niet aangaf dat er dringend een nieuw onderzoek naar de bestaande beperkingen zou moeten worden verricht.

2. BELANGRIJKSTE ELEMENTEN WAARMEE DE COMMISSIE REKENING HEEFT GEHOUDEN BIJ HAAR BEOORDELING

Om te beslissen of aan de voorwaarden uit artikel 68 van REACH is voldaan en een beperking gerechtvaardigd is, heeft de Commissie met name onderstaande elementen van het beperkingsdossier en de adviezen van de comités in aanmerking genomen.

Ten eerste kon het RAC moeilijk bepalen in welke mate de vier ftalaten bijdragen tot de onvruchtbaarheidsproblemen en de bij mensen waargenomen toename van hormoonafhankelijke kankers. In de beschikbare epidemiologische studies bij mensen is namelijk geen sluitend bewijs te vinden voor een rechtstreeks oorzakelijk verband tussen de onderzochte (hoofdzakelijk antiandrogene) effecten en de blootstelling aan de vier ftalaten. Anderzijds is het RAC het ermee eens dat bepaalde effecten, op basis van gegevens vergaard bij dieren, verband lijken te houden met een antiandrogene werking. Het comité beschouwde al die effecten daarom als relevante eindpunten en koos er de meest gevoelige uit om op basis daarvan het maximale blootstellingsniveau voor de mens vast te leggen (afgeleide doses zonder effect, DNEL’s). Het RAC was evenwel van mening dat de afgeleide DNEL’s om bepaalde, in het advies vermelde redenen, zoals de keuze voor een behoudzame eerste dosis, werden overschat (4).

Ten tweede beoordeelde het RAC in de blootstellingsbeoordeling de in het beperkingsdossier voorgestelde scenario’s waarbij mensen aan ftalaten in voorwerpen kunnen worden blootgesteld via rechtstreeks contact met de voorwerpen of via stof of lucht binnenshuis die de vier ftalaten bevat. Ook blootstelling via voedselopname werd in aanmerking genomen in de beoordeling.

Het RAC beschouwde de blootstellingsniveaus die werden geschat op basis van de modellen in het beperkingsdossier als absolute worstcasescenario’s, die om verschillende redenen niet betrouwbaar zijn, zoals vermeld in zijn advies. De risicokarakteriseringsratio’s (RCR’s) die werden berekend voor de blootstelling via voorwerpen, via de lucht binnenshuis en via de opname van voedsel werden volgens het RAC overschat.

Om een beter beeld te krijgen van de totale/gecombineerde niveaus van de vier ftalaten waaraan de bevolking wordt blootgesteld, heeft het RAC de biomonitoringstudies bij mensen die in het bijlage XV-beperkingsdossier werden verschaft en die tijdens de beperkingsprocedure werden uitgevoerd, benut om blootstellingsramingen af te leiden. De blootstellingsramingen die werden berekend op basis van die biomonitoringgegevens gaven aanleiding tot gecombineerde RCR’s voor de vier ftalaten van 1,59 voor kinderen en 1,23 voor volwassenen (redelijk worstcasescenario), die wijzen op een risico dat groter is dan 1. Het RAC heeft erkend dat de biomonitoringgegevens aanleiding zouden kunnen geven tot een onderschatting van de blootstelling, aangezien er slechts gegevens voorhanden waren voor een relatief beperkt aantal mensen, die niet alle leeftijdscategorieën omvatten en waarschijnlijk niet representatief waren voor de situatie in heel Europa (aangezien er enkel gegevens beschikbaar waren uit Duitsland en Denemarken). Het RAC was evenwel van mening dat aangezien de beschikbare biomonitoringstudies betrekking hadden op monsters genomen vóór 2007, de blootstellingsramingen niet representatief waren voor de huidige situatie en overschat werden in het licht van de tenuitvoerlegging van de EU-wetgeving inzake ftalaten in materiaal dat in contact komt met levensmiddelen (5), in cosmetica (6) en in speelgoed en kinderverzorgingsartikelen (7), die naar verwachting zou leiden tot een daling van de blootstelling.

Zoals aangegeven in het advies van het RAC daalde de aanwezigheid van de vier ftalaten in voorwerpen geproduceerd in de EU met 40 % tussen 2007 en 2010, daalde de aanwezigheid van de vier ftalaten in voorwerpen die in de EU worden ingevoerd in diezelfde periode met 13 % en daalde de hoeveelheid ftalaten in voorwerpen die in de EU op de markt worden gebracht voor deze ftalaten met 35 %. Voorts werd opgemerkt dat de berekende RCR’s gebaseerd zijn op de blootstelling aan alle voorwerpen die ftalaten bevatten, ook die waarvoor geen beperkingen worden gevraagd in het voorstel. Het RAC concludeerde daarom dat de berekende RCR’s die meer dan 1 bedroegen de huidige situatie over het algemeen overschatten.

Bovendien merkten het RAC en het SEAC op dat de geleidelijke afschaffing van de vier ftalaten en/of ftalaten in het algemeen voor veel toepassingen al is doorgevoerd of wordt doorgevoerd. Ook heeft het SEAC op basis van een aantal verschillende scenario’s de hoeveelheden van de vier ftalaten in voorwerpen die in de EU in de handel worden gebracht, geraamd voor 2015 en 2020. Die prognoses wijzen erop dat de aanwezigheid van de vier ftalaten in voorwerpen in de EU ook in de toekomst aanzienlijk zal blijven dalen. Op basis daarvan heeft het RAC geconcludeerd dat de huidige daling van de volumes de blootstelling verder zal verlagen tot een niveau dat geen gevaar inhoudt voor de menselijke gezondheid. Het SEAC was voorts van mening dat aangezien de EU-wetgeving — bijvoorbeeld inzake de indeling van de vier ftalaten als voor de voortplanting giftige stoffen, de EU-wetgeving die het gebruik van deze stoffen in speelgoed en kinderverzorgingsartikelen verbiedt en de EU-wetgeving inzake materialen die in contact komen met levensmiddelen — de belangrijkste drijfveer is achter de vervanging van de vier ftalaten door andere weekmakers, deze vervanging naar verwachting verder zal worden doorgevoerd, aangezien deze ftalaten in de lijst van als zeer zorgwekkende stoffen in aanmerking komende stoffen overeenkomstig artikel 59 van REACH en in bijlage XIV bij REACH zijn opgenomen en er een vervangingsplan moet worden voorgelegd bij het aanvragen van een autorisatie indien er geschikte alternatieven zijn. Andere marktfactoren, zoals de tendens om niet-ftalaatweekmakers te gebruiken en onzekerheid over de prijs en beschikbaarheid van het basismateriaal van ftalaten op de lange termijn, stimuleren deze neiging tot vervanging.

In zijn advies merkte het SEAC op geen evenredigheidsbeoordeling te kunnen uitvoeren voor de voorgestelde beperking aangezien de relevante gegevens ontbreken in het bijlage XV-beperkingsdossier en niet verzameld werden tijdens de beperkingsprocedure. De voordelen van de voorgestelde beperking met betrekking tot een eventuele beperking van de gevolgen voor de gezondheid werden noch aangetoond noch beoordeeld. Het SEAC kon op basis van de informatie waarover het beschikte geen beoordeling uitvoeren van de potentiële voordelen van de voorgestelde beperking voor het milieu. Het SEAC heeft eveneens de kosten van de vervanging voor de sector onderzocht en kwam tot de conclusie dat de prijzen van alternatieven (waaronder zowel ftalaat- als niet-ftalaatweekmakers) gewoonlijk 0-30 % hoger liggen. Vanwege de brede waaier aan toepassingen beschikte het SEAC slechts over beperkte gegevens ten aanzien van eventuele nieuwe samenstellingen en andere relevante vervangingskosten. Over het algemeen was het SEAC van mening dat alternatieven voor de meeste toepassingen zowel technisch haalbaar als betaalbaar zijn. De voorgestelde beperking kan evenwel nadelige economische gevolgen hebben voor de pvc-recyclerende sector en kan in sommige sectoren (zoals de lucht- en ruimtevaartindustrie) meer tijd en middelen vereisen dan in andere. Het SEAC merkte voorts op dat, gezien de grote reikwijdte van het voorstel, niet is aangetoond dat de voorgestelde beperking inderdaad de meest geschikte maatregel zou zijn.

Op 9 april en 12 juli 2013 heeft Denemarken verwijzingen naar aanvullende informatie aan de Commissie voorgelegd, en haar verzocht deze informatie in aanmerking te nemen alvorens een besluit te nemen. De bedoelde informatie had hoofdzakelijk betrekking op gegevens uit biomonitoringstudies en op de aanwezigheid van de vier ftalaten in ingevoerde artikelen. De Commissie heeft het secretariaat van het ECHA verzocht een voorlopige beoordeling uit te voeren om vast te stellen of deze gegevens van dien aard zijn dat de adviezen van het RAC en het SEAC zouden moeten worden betwist.

In zijn voorlopige beoordeling heeft het secretariaat van het ECHA geconcludeerd dat uit nieuwe beschikbare biomonitoringgegevens voor de Deense bevolking is gebleken dat de blootstelling in die lidstaat in 2011 ongeveer de helft bedroeg van die in 2007, hetgeen in overeenstemming is met de veronderstelde dalende tendens en de conclusies van het RAC en het SEAC. De biomonitoringgegevens voor de bevolking van andere EU-lidstaten waren echter niet publiek toegankelijk. Het ECHA beschouwde de gegevens als te voorlopig (namelijk als niet intercollegiaal getoetst) om een behoorlijke analyse uit te kunnen voeren en tot duidelijke conclusies te kunnen komen, en om de adviezen van het RAC en het SEAC te betwisten.

Bovendien was het secretariaat van het ECHA van oordeel dat de gegevens en de door Denemarken voorgelegde aanvullende overwegingen over de aanwezigheid van ftalaten in ingevoerde artikelen het niet mogelijk maken om tot andere conclusies te komen dan die van RAC en SEAC. Hoewel de tendens minder sterk zou kunnen zijn dan door het SEAC werd aangenomen, zijn de gegevens zijn niet in tegenspraak met de door het RAC veronderstelde dalende tendens van het volume van ftalaten in artikelen op de EU-markt, die lijkt te worden bevestigd door de door het ECHA uitgevoerde voorlopige beoordeling van de biomonitoringgegevens.

Op basis van de voorlopige beoordeling door het secretariaat van het ECHA van de informatie waarnaar door Denemarken in zijn correspondentie van 9 april en 12 juli 2013 wordt verwezen, is de Commissie van mening dat deze gegevens, gezien de beperkte beschikbaarheid en voorlopige aard ervan, in dit stadium geen voldoende basis vormen om de adviezen van het RAC en het SEAC te betwisten.

3. CONCLUSIES

Overeenkomstig artikel 73, lid 1, van REACH is de Commissie van mening dat niet aan de voorwaarden van artikel 68 is voldaan en heeft zij bijgevolg geen ontwerpwijziging van bijlage XVII voorgesteld en geen uiteindelijk besluit vastgesteld overeenkomstig de procedure van artikel 73, lid 2, van REACH.

In REACH worden de voorwaarden voor of het verbod op de productie, het gebruik of het in de handel brengen van chemische stoffen die de REACH-beperkingsprocedure (de artikelen 69 tot en met 73 van REACH) hebben doorlopen, geharmoniseerd. Zodra de beperkingsprocedure is afgerond, mogen de lidstaten bijgevolg geen andere nationale beperkingen handhaven of invoeren om de risico’s aan te pakken die in het beperkingsdossier overeenkomstig de voorschriften van bijlage XV zijn beoordeeld dan die welke op EU-niveau zijn aangenomen.

In dit geval, voor de vier ftalaten, betekent dit dat aangezien de Commissie besloten heeft om de voorgestelde beperking niet goed te keuren op EU-niveau, de lidstaten geen nationale beperkingen mogen handhaven of invoeren om de risico’s aan te pakken die reeds tijdens de EU-beperkingsprocedure werden beoordeeld.

De Commissie herinnert aan de verplichting van het ECHA om, na de verbodsdatum (21 februari 2015) die in bijlage XIV is vastgesteld voor de vier ftalaten, overeenkomstig artikel 69, lid 2, van REACH te overwegen of het gebruik van deze stof in voorwerpen een niet afdoende beheerst risico voor de gezondheid van de mens of voor het milieu met zich meebrengt. In deze procedure zou ook rekening kunnen worden gehouden met de aanbeveling van het RAC in zijn advies om de markttendensen, de gebruikspatronen, de belasting van het lichaam op basis van biomonitoring, het gehalte in en de migratie uit voorwerpen in de gaten te houden.

De Commissie is van mening dat nieuwe gegevens, met inbegrip van nieuwe biomonitoringgegevens, zoals bedoeld in door Denemarken op 9 april en 12 juli 2013 ingediende opmerkingen, door het ECHA in het kader van deze procedure zullen worden beoordeeld. De Commissie zal het ECHA verzoeken deze procedure al vóór de verbodsdatum voor deze stoffen in gang te zetten.

Als er bezorgdheid ontstaat over de vraag of andere ftalaten die zijn ingedeeld als voor de voortplanting giftige stoffen van categorie 1A/B tot bezorgdheid zouden moeten strekken of wanneer nieuwe wetenschappelijke bewijzen aangeven dat de blootstelling aan deze vier ftalaten onaanvaardbare risico’s zou inhouden, kan het risico van de totale gecombineerde blootstelling aan alle ingedeelde ftalaten voor de menselijke gezondheid worden beoordeeld, wat overeenkomstig artikel 69 van REACH aanleiding zou kunnen geven tot een nieuwe beperkingsprocedure.

(1) Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2006 inzake de registratie en beoordeling van en de autorisatie en beperkingen ten aanzien van chemische stoffen (REACH), tot oprichting van een Europees Agentschap voor chemische stoffen, houdende wijziging van Richtlijn 1999/45/EG en houdende intrekking van Verordening (EEG) nr. 793/93 van de Raad en Verordening (EG) nr. 1488/94 van de Commissie alsmede Richtlijn 76/769/EEG van de Raad en de Richtlijnen 91/155/EEG, 93/67/EEG, 93/105/EG en 2000/21/EG van de Commissie (PB L 396 van 30.12.2006, blz. 1).

(2) Verordening (EG) nr. 1272/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 betreffende de indeling, etikettering en verpakking van stoffen en mengsels tot wijziging en intrekking van de Richtlijnen 67/548/EEG en 1999/45/EG en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1907/2006 (PB L 353 van 31.12.2008, blz. 1).

(3) http://echa.europa.eu/documents/10162/13641/dehp_echa_review_report_2010_6_en.pdf;

http://echa.europa.eu/documents/10162/13641/bbp_echa_review_report_2010_6_en.pdf;

http://echa.europa.eu/documents/10162/13641/dbp_echa_review_report_2010_6_en.pdf.

(4) NOAEL (dosis of concentratie waarbij geen schadelijk effect werd vastgesteld) of LOAEL (laagste dosis of concentratie waarbij een schadelijk effect werd vastgesteld).

(5) Verordening (EG) nr. 1935/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 27 oktober 2004 inzake materialen en voorwerpen bestemd om met levensmiddelen in contact te komen en houdende intrekking van de Richtlijnen 80/590/EEG en 89/109/EEG (PB L 338 van 13.11.2004, blz. 4) en Verordening (EU) nr. 10/2011 van de Commissie van 14 januari 2011 betreffende materialen en voorwerpen van kunststof, bestemd om met levensmiddelen in contact te komen (PB L 12 van 15.1.2011, blz. 1).

(6) Richtlijn 76/768/EEG van de Raad van 27 juli 1976 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten inzake cosmetische producten (PB L 262 van 27.9.1976, blz. 169).

(7) Richtlijn 2005/84/EG van het Europees Parlement en de Raad van 14 december 2005 (PB L 344 van 27.12.2005, blz. 40), momenteel vastgelegd in vermelding 51 van bijlage XVII bij REACH.

INFORMATIE AFKOMSTIG VAN DE INSTELLINGEN, ORGANEN EN INSTANTIES VAN DE EUROPESE UNIE

PROCEDURES IN VERBAND MET DE UITVOERING VAN HET GEMEENSCHAPPELIJK MEDEDINGINGSBELEID

9.8.2014

Publicatieblad van de Europese Unie

C 260/13

Bekendmaking van een aanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad inzake kwaliteitsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen

2014/C 260/13

Deze bekendmaking verleent het recht om op grond van artikel 51 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad (1) bezwaar aan te tekenen tegen de aanvraag.

ENIG DOCUMENT

VERORDENING (EG) Nr. 510/2006 VAN DE RAAD

inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen (2)

„Potjesvlees uit de Westhoek”

EG-nr.: BE-PGI-0005-01130 — 10.07.2013

BGA ( X ) BOB ( )

1. Naam

„Potjesvlees uit de Westhoek”

2. Lidstaat of derde land

België

3. Beschrijving van het landbouwproduct of levensmiddel

3.1. Productcategorie

Categorie: 1.2 Vleesproducten

3.2. Beschrijving van het product waarvoor de in punt 1 vermelde naam van toepassing is

Algemeen:

Potjesvlees uit de Westhoek is een licht zure vleesbereiding in een gelei. Deze gelei bevat 3 witte vleessoorten: kip, kalf en konijn; de verhouding vlees/gelei is minstens 60 % vlees en 40 % gelei.

Visueel:

De gelei heeft een lichte kleur, is doorzichtig en bevat grote en kleine stukken gekookt wit vlees, eventueel met been. De kleur van het vlees kan variëren tussen zeer wit en grijs-wit. Als garnituur kan er gebruik gemaakt worden van schijfjes citroen, de gelei kan nog stukjes ui, wortel, prei of selder bevatten.

Organoleptisch:

De smaak van Potjesvlees uit de Westhoek wordt gedomineerd door het gekookte witte vlees en zijn bouillon. De gelei smaakt licht zuur.

3.3. Grondstoffen (alleen voor verwerkte producten)

Potjesvlees uit de Westhoek wordt bereid met volgende grondstoffen:

Vlees:

—	kip (maximum 70 %)

—	konijn (minimum 15 %)

—	kalf (minimum 15 %)

Gelei:

—

water

—	zuur: citroen en/of witte wijn en/of azijn

—	gelatine: max. 100 g per liter kookvocht

—

Smaakmakers:

—	groenten: volgende groenten worden toegevoegd: ajuin, wortel, prei, selder

—	kruiden: volgende kruiden kunnen worden toegevoegd: tijm, laurier, peterselie, kruidnagel, kardemom, koriander, curry

—	peper en/of cayennepeper

—

zout

De bereiding bevat geen kleurstoffen of bewaarmiddelen.

3.4. Diervoeders (alleen voor producten van dierlijke oorsprong)

—

3.5. Specifieke onderdelen van het productieproces die in het afgebakende geografische gebied moeten plaatsvinden

Alle fasen van de bereiding van het Potjesvlees uit de Westhoek vinden plaats binnen het afgebakende gebied:

—	het bereiden van de bouillon

—	het koken van het vlees

—	de bereiding van de gelei

—	de afwerking

3.6. Specifieke voorschriften betreffende het in plakken snijden, het raspen, het verpakken enz.

—

3.7. Specifieke voorschriften betreffende de etikettering

Het etiket moet de volgende aanduidingen bevatten: „Potjesvlees uit de Westhoek” en het EU-logo.

4. Beknopte beschrijving van het afgebakende geografische gebied

Het productiegebied is „De Westhoek” en de aangrenzende kustgemeenten in de Belgische provincie West-Vlaanderen. Het gebied omvat de gemeenten: Koksijde, Nieuwpoort, De Panne, Veurne, Alveringem, Diksmuide, Koekelare, Poperinge, Vleteren, Lo-Reninge, Houthulst, Kortemark, Heuvelland, Mesen, Ieper, Langemark-Poelkapelle, Staden, Hooglede, Zonnebeke, Wervik.

5. Verband met het geografische gebied

5.1. Specificiteit van het geografische gebied

Het Potjesvlees uit de Westhoek is onlosmakelijk verbonden met de streek. Aan de basis ligt een lokaal huishoudelijk recept gebaseerd op zeer oude gelei-gerechten. De knowhow werd sinds eeuwen bewaard door huisvrouwen uit de Westhoek en groeide uit tot een heus kermisgerecht. Het gebruik van kip, konijn en kalfsvlees wijst op een feestelijke bereiding die de gewone man zich in de 19e eeuw en tot na WOII maar een of twee maal per jaar kon veroorloven. Als zomers kermisgerecht had het zijn voordelen: het kon in grote hoeveelheden op voorhand gemaakt worden en de toevoeging van „zuur” maakte het fris en verhoogde de bewaarbaarheid.

De lokale slagers namen dit recept over na WOII en boden het Potjesvlees uit de Westhoek aan in hun winkels. Hierdoor kon het gerecht evolueren van een kermisgerecht naar een verfijnd charcuterieproduct dat zowel als broodbeleg als als maaltijd het hele jaar aangeboden wordt. Dit zowel door slagers als door vleeswarenproducenten.

De Westhoek, vlak bij de Belgische kust, is een belangrijke toeristische regio met enkele sterke gastronomische tradities waaronder het Potjesvlees uit de Westhoek.

5.2. Specificiteit van het product

Het resultaat van deze eeuwenlange plaatselijk traditie is een zeer specifiek product waarbij gestreefd wordt naar een lichte kleur en frisse smaak door gebruik te maken van:

—	enkel wit vlees van kip, konijn en kalf

—	een heldere en licht gekleurde bouillon als basis voor de gelei

—	van azijn of citroen voor de witte kleur en de smaak

Deze combinatie van wit vlees, lichte gelei en een zure toets is eigen aan het Potjesvlees uit de Westhoek geproduceerd in het afgebakende geografisch gebied.

5.3. Causaal verband tussen het geografische gebied en de kwaliteit of de kenmerken van het product (voor een BOB) dan wel een bepaalde hoedanigheid, de faam of een ander kenmerk van het product (voor een BGA)

Het verband met het geografische gebied is gebaseerd op de specifieke kenmerken van Potjesvlees uit de Westhoek voortvloeiend uit de lokale knowhow. Potjesvlees uit de Westhoek en zijn faam zijn intrinsiek met de regio en het toerisme in de regio verweven.

Dirk De Prins en Nest Mertens leggen in hun boek „De Belgische keuken” (1995) een link tussen het huishoudelijke recept van Potjesvlees uit de Westhoek en de Spaanse bezetting van België in de 16de eeuw. De Waalse „escavèches”, een koude, zure bereiding op basis van riviervis en het Potjesvlees uit de Westhoek tonen een nauw verwantschap met de Spaanse „escabeche”.

Het huishoudelijke recept werd door de vakmensen ruimer bekendgemaakt. Zo vindt het potjesvlees uit de Westhoek zijn weg naar vakwedstrijden en werden prijzen gehaald op Slavakto in Utrecht (1994) en de Belgische Meat&Fresh Expo (2009).

Om hun traditioneel streekproduct nog meer onder de aandacht te brengen besloten de lokale slagers zich te verenigingen in de Orde van het Potjesvlees uit de Westhoek en een gezamenlijke aanvraag in te dienen voor de erkenning van Potjesvlees uit de Westhoek als traditioneel Vlaams streekproduct. Deze erkenning kwam er in september 2008.

Hoewel het product kleinschalig bereid wordt en vooral lokaal te koop is, hebben zijn specifieke kenmerken en de faam er voor gezorgd dat het Potjesvlees uit de Westhoek binnen de West-Vlaamse toeristisch regio „de Westhoek” een belangrijke gastronomische rol vervult. Zowel Toerisme Vlaanderen, de officiële Vlaamse toeristische instantie, als Westtoer, de West-Vlaamse provinciale toeristische werking, hebben het over het belang van potjesvlees uit de Westhoek:

—	Toerisme Vlaanderen nam, via Tafelen in Vlaanderen, het potjesvlees uit de Westhoek op in zijn actieplan voor de promotie van de Vlaamse eet-, drink- en tafelcultuur 2011-2012-2013.

—	De toeristische brochure „West-Vlaanderen voor Dummies” vermeldt het Potjesvlees uit de Westhoek als representatief product voor de Westhoek.

—	Op de provinciale site www.streekproductwestvlaanderen.be worden alle producenten van het Potjesvlees uit de Westhoek vermeld en de potjes ook meegenomen in geschenkmanden.

De faam en het toeristisch belang wordt ook bewezen door vermeldingen in nationale en internationale toeristische gidsen. We vinden het bijvoorbeeld terug op een kaartje met streekgerechten en streekproducten in de Tourist Guide Michelin Belgium Grand Duchy of Luxembourg van 1999. In de „Ippa’s streekgerechten Gids voor België” uit 1995 of de streekproductengids van De Rouck uit 2008.

Enkele gespecialiseerde Vlaamse boeken namen vanaf de jaren ’70 het traditionele streekproduct op: bijvoorbeeld in „Vlaamse gerechten” uit 1975, „De kleine Culinaire encyclopedie van Vlaanderen” uit 2009 en recent in „De oude Belgen in de keuken” uit 2010.

Het streekproduct verscheen reeds in verscheidene televisieprogramma’s op de nationale tv-zender: Jeroen Meus, bekende Vlaamse tv-kok, bracht het mee naar de populaire avondshow „De laatste show”, daarnaast komt het voor in toeristische reportages over de Westhoek.

Ook online vinden we verwijzingen naar het Potjesvlees uit de Westhoek: op nieuwssites, in recepten, op menukaarten, beurzen, ….

De Westhoek deelt deze traditie met het aangrenzende Frans-Vlaanderen, de regio die in Frankrijk de naam Nord Pas-de-Calais draagt. Het Franse „pot’je vleesch” onderscheidt zich echter duidelijk van het recept in de Westhoek. In Frans-Vlaanderen wordt steeds varkenvlees toegevoegd aan de bereiding en wordt gestreefd naar een bruine kleur door o.a. het gebruik van karamel.

Verwijzing naar de bekendmaking van het productdossier

(Artikel 5, lid 7, van Verordening (EG) nr. 510/2006 (3))

http://lv.vlaanderen.be/nlapps/docs/default.asp?id=180&order

(1) PB L 343 van 14.12.2012, blz. 1.

(2) PB L 93 van 31.3.2006, blz. 12. Vervangen door Verordening (EU) nr. 1151/2012.

(3) Zie voetnoot 2.

9.8.2014

Publicatieblad van de Europese Unie

C 260/17

Bekendmaking van een wijzigingsaanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad inzake kwaliteitsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen

2014/C 260/14

Deze bekendmaking verleent het recht om op grond van artikel 51 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad bezwaar aan te tekenen tegen de wijzigingsaanvraag (1).

WIJZIGINGSAANVRAAG

VERORDENING (EG) Nr. 510/2006 VAN DE RAAD

inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen (2)

WIJZIGINGSAANVRAAG OVEREENKOMSTIG ARTIKEL 9

„GARDA”

EG-nummer: IT-PDO-0117-01142-06.08.2013

BGA ( ) BOB ( X )

1. Rubriek van het productdossier waarop de wijziging betrekking heeft

—

☐ Naam van het product

—

☒ Beschrijving van het product

—

☐ Geografisch gebied

—

☐ Bewijs van de oorsprong

—

☒ Werkwijze voor het verkrijgen van het product

—

☐ Verband

—

☒ Etikettering

—

☐ Nationale eisen

—

☒ Overige:

—	toevoeging van eisen inzake waarborging van de oorsprong en traceerbaarheid van het product;

—	toevoeging van informatie over het verband tussen het product en het geografische gebied die in de samenvatting maar niet in het productdossier was opgenomen.

2. Aard van de wijziging(en)

—

☐ Wijziging van het enige document of de samenvatting

—

☒ Wijziging van het productdossier voor een geregistreerde BOB of BGA waarvoor geen enig document en evenmin een samenvatting bekend zijn gemaakt

—

☐ Wijziging van het productdossier waarbij geen wijziging van het bekendgemaakte enige document nodig is (artikel 9, lid 3, van Verordening (EG) nr. 510/2006)

—

☐ Tijdelijke wijziging van het productdossier als gevolg van een verplichte gezondheids- of fytosanitaire maatregel die is opgelegd door de overheid (artikel 9, lid 4, van Verordening (EG) nr. 510/2006)

3. Wijziging(en):

Gebruik van de benaming „Garda”

Voortaan kan de enkelvoudige benaming „Garda” voor de gehele in het afgebakende geografische gebied verkregen productie worden gebruikt. De verplichting om de aanvullende geografische aanduidingen te gebruiken komt daarmee te vervallen.

Beschrijving van het product

Het productdossier is aan de geldende EU-regelgeving aangepast door invoering van de medianen voor de typische beoordelingskenmerken van de methode van Verordening (EG) nr. 796/2002 en door de oude, niet meer geldende analysemethode te schrappen. Om deze beoordelingskenmerken voor de consument inzichtelijk te maken, is de algemene organoleptische beschrijving van de olie met de BOB „Garda” toegevoegd.

De totale maximale zuurgraad, uitgedrukt in oliezuur, is voor de gehele productie van „Garda” uniform vastgesteld op de lagere waarde van 0,5 %, die voorheen alleen voor de productie van „Garda Trentino” gold. Door deze uniforme parameter zullen de producenten nog meer geneigd zijn kwaliteit bij hun productie voorop te blijven stellen.

De maximale peroxidewaarde is uniform vastgesteld op 14, welke waarde voorheen eveneens alleen op de productie van „Garda Trentino” van toepassing was.

De waarde voor oliezuur is geschrapt, daar ze voor de kwaliteit van de olie „Garda” niet bepalend is. Daarnaast is de afgelopen jaren uit analyses gebleken dat de waarde voor deze parameter niet constant was en over het geheel genomen onder de eerder gevonden waarden bleef, vermoedelijk als gevolg van de stijging van de gemiddelde temperatuur en de afname van de neerslaghoeveelheden.

Daarom is het wenselijk geacht de eis inzake een minimale waarde uit het productdossier te schrappen.

Werkwijze voor het verkrijgen van het product

Voor de variëteiten wordt naast Casaliva nu ook Frantoio, de traditionele naam, vermeld. Deze was in de oorspronkelijke aanvraag uit 1996 bij vergissing niet voor „Garda Orientale” (maar wel voor „Garda Bresciano” en „Garda Trentino”) aangegeven.

Dat Frantoio van oudsher als naam voor de olijfvariëteit wordt gebruikt, in plaats van of in combinatie met de naam Casaliva, blijkt uit de overzichten met variëteiten van de aan de oostelijke oever van het meer gelegen gemeenten die in documenten met betrekking tot de olijfteelt uit de jaren tachtig zijn opgenomen.

Zo moesten ook de namen „Less” en „Lezzo”, voorheen synoniemen van Leccino, worden vervangen door „Leccino”.

Nu deze fouten zijn gecorrigeerd, kan de verhouding tussen de olijfvariëteiten in de olijfgaarden voor de enkelvoudige benaming „Garda”, voor „Garda Orientale” en voor „Garda Bresciano” als volgt worden omschreven: Casaliva, Frantoio en Leccino voor ten minste 55 %, eventuele andere variëteiten ten hoogste 45 %.

Deze correctie verandert niets aan de feitelijke verhouding in de olijfgaarden, aangezien deze van oudsher wordt bepaald door de wijze waarop in de gemeenten rond het oostelijke Gardameer olijven worden geteeld, en heeft evenmin gevolgen voor de olieproductie, waarvan de uniformiteit voor het gehele productiegebied van „Garda” in stand blijft, afgezien van enkele „alleen voor deskundigen waarneembare organoleptische verschillen”, zoals in het oorspronkelijke document uit 1996 wordt vermeld.

Wat de opbrengst betreft, is een verduidelijking aangebracht door deze definitief van 5 000 kg/ha op 6 000 kg/ha te brengen. Het productdossier voorzag namelijk in de mogelijkheid de opbrengst van de olijfproductie met 20 % te verhogen, zodat in 1996 al tot 6 000 kg/ha kon worden geproduceerd.

Uit wetenschappelijke en historische gegevens omtrent de productie blijkt dat rond het Gardameer inderdaad een olijfproductie van 6 000 kg/ha met een olieopbrengst van 25 % mogelijk is. Agronomische studies uit de jaren negentig wezen er al op dat dankzij irrigatie- en bladbemestingstechnieken nog hogere opbrengsten, tot boven 6 000 kg/ha, kunnen worden gehaald zonder dat dit ten koste gaat van de kwaliteit van de olie.

Nader onderzoek op het gebied van olijfboomvoeding heeft duidelijk gemaakt dat met evenwichtige bemesting en vooral irrigatie in combinatie met doordacht snoeien kan worden bewerkstelligd dat de bomen vroeger vrucht dragen en dus dat de productiviteit per hectare en de olieopbrengst toenemen zonder dat de kwaliteit daaronder lijdt.

De procedures voor het aangeven van de productie zijn geschrapt, hetzij omdat ze betrekking hebben op verouderde regelgeving, hetzij omdat ze thans bij het controleorgaan zijn ondergebracht.

Ook de verwijzingen naar de geschiktheid van de olijfgaarden in de verschillende gebieden wat betreft het gebruik van de respectieve aanvullende geografische aanduidingen zijn geschrapt. Deze verwijzingen zijn overbodig geworden nu het gebruik van die aanduidingen in het artikel betreffende het productiegebied is geregeld.

De verwijzingen naar het bewijs van oorsprong zijn in een specifiek artikel in het productdossier opgenomen.

Persing is voortaan mogelijk in het gehele geografische gebied waarop de enkelvoudige benaming „Garda” van toepassing is.

Verband

Met het oog op consistentie met het enige document zijn verwijzingen aangaande het verband met het geografische milieu toegevoegd die in het productdossier uit 1996 ontbraken. Dit betreft omgevings-, menselijke en historische factoren.

Etikettering

Enkele etiketteringsvoorschriften zijn gewijzigd om ze voor zowel producenten als consumenten duidelijker en transparanter te maken (grotere lettertekens).

Op het etiket kan voortaan de geografische locatie van de olijfgaarden worden aangegeven indien het product uitsluitend is verkregen uit olijven die in de vermelde olijfgaarden zijn geoogst en op voorwaarde dat de aanvullende geografische aanduiding op het etiket is aangebracht.

De enkelvoudige benaming „Garda” mag ook alleen, zonder een van de drie traditionele aanvullende geografische aanduidingen Bresciano, Orientale en Trentino, op het etiket worden vermeld.

Verder mag een afbeelding van het Gardameer op het etiket worden aangebracht.

Voortaan mogen ook voor de verkoop van levensmiddelen geschikte metalen recipiënten worden gebruikt, mede met het oog op een betere houdbaarheid.

Het logo van de beschermde benaming moet voortaan op het etiket worden aangebracht.

Verwijzingen naar de controlestructuren

De verwijzingen naar het controleorgaan zijn toegevoegd.

ENIG DOCUMENT

VERORDENING (EG) Nr. 510/2006 VAN DE RAAD

inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen (3)

„GARDA”

EG-nummer: IT-PDO-0117-01142-06.08.2013

BGA ( ) BOB ( X )

1. Naam

„Garda”

2. Lidstaat of derde land

Italië

3. Beschrijving van het landbouwproduct of levensmiddel

3.1. Productcategorie

Categorie 1.5. Oliën en vetten (boter, margarine, spijsolie, enz.)

3.2. Beschrijving van het product waarvoor de in punt 1 vermelde naam van toepassing is

De beschermde oorsprongsbenaming „Garda”, eventueel gecombineerd met een van de aanvullende geografische aanduidingen „Bresciano”, „Orientale” of „Trentino”, wordt uitsluitend gebruikt voor extra olijfolie van eerste persing met de volgende kenmerken:

—	kleur: groen tot min of meer donkergeel,

—	aroma: matig of licht fruitig,

—	fruitige smaak,

—	zoete nuances met een typische nasmaak van amandel.

Chemische beoordeling:

—	zuurgraad (uitgedrukt in oliezuur): maximaal 0,5 %,

—	maximaal aantal peroxiden: <= 14 Meq O2/kg,

Organoleptische beoordeling (IOR-methode):

Bandbreedte medianen

Min.

Max.

—	Fruitig onrijp/rijp

> 0

≤ 6

—

Amandel

> 0

≤ 5

—

Bitter

> 0

≤ 5

—

Pikant

> 0

≤ 6

De mediaan voor de gebreken in de organoleptische beoordeling moet nul zijn.

Grondstoffen (alleen voor verwerkte producten)

Extra olijfolie van eerste persing met de benaming „Garda”, eventueel gecombineerd met een van de aanvullende geografische aanduidingen „Bresciano”, „Orientale” of „Trentino”, wordt verkregen uit de volgende olijfvariëteiten, die alleen of samen de variëteiten in de olijfgaard uitmaken, in de verhoudingen als hieronder beschreven:

—	Casaliva, Frantoio, Leccino, voor ten minste 55 %, en eventuele andere variëteiten voor ten hoogste 45 % voor de benamingen „Garda”, „Garda Bresciano” en „Garda Orientale”,

—	Casaliva, Frantoio, Leccino, Pendolino, voor ten minste 80 %, en eventuele andere variëteiten voor ten hoogste 20 % voor de benaming „Garda Trentino”.

3.3. Diervoeders (alleen voor producten van dierlijke oorsprong)

—

3.4. Specifieke onderdelen van het productieproces die in het afgebakende geografische gebied moeten plaatsvinden

Alle fasen van het productieproces (teelt, oogst, persing) moeten in het afgebakende productiegebied plaatsvinden.

3.5. Specifieke voorschriften betreffende het in plakken snijden, het raspen, het verpakken enz.

Met het oog op behoud van de specifieke kenmerken van het product in alle productiefasen en ter waarborging van de kwaliteitsketen dient het verpakken van de olie „Garda” te allen tijde in het in artikel 4 omschreven gebied plaats te vinden. De producenten in het gebied beschikken namelijk over uitgebreide expertise wat betreft de manier waarop de olie tijdens het (voor)verpakken reageert, onder invloed van bijvoorbeeld de duur en wijze van filteren en bezinken alsook de temperatuur waarbij het verpakken plaatsvindt. Door de olie na het productieproces in het gebied zelf te verpakken, blijven bovendien de organoleptische eigenschappen behouden; deze zouden anders, doordat het product met lucht in contact komt, snel veranderen. Extra olijfolie van eerste persing met de beschermde oorsprongsbenaming „Garda” moet in glazen of metalen recipiënten van ten hoogste 5 liter in de handel worden gebracht.

3.6. Specifieke voorschriften betreffende de etikettering

In verpakking moet het product zijn voorzien van een etiket waarop in duidelijke, onuitwisbare lettertekens van een groter lettertype dan dat van alle andere opschriften de vermeldingen „Garda” en „Beschermde oorsprongsbenaming” of de afkorting daarvan, „BOB”, zijn aangebracht.

Deze vermeldingen kunnen eventueel worden gecombineerd met een van de aanvullende geografische aanduidingen „Bresciano”, „Trentino” of „Orientale”, mits de olie geheel is verkregen uit olijven afkomstig uit het betrokken gebied en het vermalen en verpakken plaatsvinden in het gebied waarop de aanduiding betrekking heeft.

Op het etiket kan de geografische locatie van de olijfgaarden worden aangegeven indien het product uitsluitend is verkregen uit olijven die in de vermelde olijfgaarden zijn geoogst en op voorwaarde dat de aanvullende geografische aanduiding op het etiket is aangebracht.

Het gebruik van namen van bedrijven, landgoederen of boerderijen en van de geografische locatie daarvan is alleen toegestaan als het product uitsluitend afkomstig is van olijfgaarden van het betrokken bedrijf.

Het is verboden kwalificaties als „fine”, „scelto”, „selezionato” en „superiore” (fijn, uitgelezen, geselecteerd, superieur) aan de beschermde oorsprongsbenaming toe te voegen. Het gebruik van namen, bedrijfsnamen of merknamen is toegestaan, mits zij niet in lovende bewoordingen zijn gesteld of in termen die de consument zouden kunnen misleiden.

Het aanbrengen van een afbeelding van het Gardameer is toegestaan.

Op het etiket moet het productiejaar van de olijven waaruit de olie is verkregen worden aangegeven.

Het etiket moet tevens van het logo van de benaming zijn voorzien.

4. Beknopte beschrijving van het afgebakende geografische gebied

Het gebied waar de olie met de BOB „Garda” wordt geproduceerd, ligt in de provincies Brescia, Verona, Mantua en Trentino en omvat de volgende gebieden rondom het bekken van het Gardameer:

5. Verband met het geografische gebied

5.1. Specificiteit van het geografische gebied

Omgevingsfactoren

De olijfteelt rond het Gardameer vindt plaats in een door gletsjers gevormde kom van moreneheuvels die concentrisch rond het Gardameer gelegen zijn en in het noorden de grens met de Alpenketen vormen. De op het zuiden liggende of naar het meer aflopende terreinen worden vrijwel uitsluitend voor de olijfteelt of wijnbouw gebruikt. Dankzij de nabijheid van bergen valt er verspreid over het gehele jaar voldoende regen, met name in het voor- en najaar.

Het klimaat van het gebied, dat sterk wordt beïnvloed door zowel de grote watermassa van het meer als de beschutting die de bergketen biedt, kenmerkt zich in algemene zin door warme zomers zonder grote hitte en niet al te koude winters; het is zo zacht dat het „mediterraan mild” kan worden genoemd, vooral dankzij het van plaats tot plaats variërende microklimaat. Het gebied waar de olijven van het Gardameer worden geproduceerd is in feite de meest noordelijke streek ter wereld waar olijven worden geteeld. Het meer zorgt er verder voor dat de temperatuurverschillen tussen dag en nacht beperkt blijven.

Menselijke en historische factoren

De traditie van de olijfteelt rondom het Gardameer maakt deel uit van het leven van de bewoners. Ze komt tot uiting in de gastronomische cultuur en bepaalt nog steeds mede het inkomen in de landbouwsector, zoals blijkt uit talloze documenten.

De eerste getuigenissen van de kennis en kunde van de olijftelers rond het Gardameer stammen uit de renaissance, toen het (agrarische) landschap rond het Gardameer mede door ingrijpen van de mens zijn karakteristieke eigenschappen kreeg. In die tijd begint men de hellingen tegenover het Gardameer met behulp van constructies opnieuw vorm te geven en ontstaan ware „terras”-arealen die zich lenen voor het telen van olijven en zo kenmerkend voor de streek worden dat deze sinds 1968 bekend staat als de „Riviera degli Ulivi”.

Wat de traditie in termen van menselijke factoren betreft, zowel consumenten als producenten gebruiken van oudsher een van de drie aanvullende geografische aanduidingen „Bresciano”, „Trentino” of „Orientale” om „bepaalde gebieden die uit het oogpunt van de traditie van mens en bestuur van groot belang zijn” beter te kunnen onderscheiden, zoals in de oorsprongsdocumentatie wordt vermeld.

Specificiteit van het product

Kenmerkend voor de olijfolie „Garda” en de olijven waaruit deze wordt verkregen zijn de smaak en het aroma, die minder krachtig en verfijnder zijn dan die van oliën afkomstig uit zuidelijker gelegen, warmere streken. Dit zijn typische kenmerken van het product.

De olijfolie is bij consumenten vooral in trek vanwege de subtiele, evenwichtige en harmonische smaak en de typische lichte nasmaak van amandel, die het product uniek maken in zijn soort en duidelijk onderscheiden van andere Italiaanse oliën met een BOB.

Vanwege zijn unieke kenmerken wordt het product in tal van recepten gebruikt; de subtiele smaak overheerst niet, maar doet de smaak van de gerechten juist beter uitkomen. De olie is ideaal voor gerechten op basis van vis, wit vlees, rauwe of gekookte groenten, peulvruchten, verse of halfrijpe kaas, carpaccio of „carne salada” (gezouten vlees), maar ook voor het bereiden van desserts.

5.2. Causaal verband tussen het geografische gebied en de kwaliteit of de kenmerken van het product (voor een BOB) dan wel een bepaalde hoedanigheid, de faam of een ander kenmerk van het product (voor een BGA)

Dankzij de aanwezigheid van de bergketen in het noorden en het grootste meer van Italië heeft het klimaat een mediterraan karakter. Doordat de effecten van de natuurlijke omgeving worden verzacht, is de teelt van olijven in de streek rond het Gardameer, op deze breedtegraad, mogelijk. De neerslag die het gehele jaar door valt, beschermt de olijfbomen tegen waterstress en voorkomt zo de vorming van uithollingen voor vochtretentie, die nadelige gevolgen hebben voor zowel de boom als de kwaliteit van de olie.

De op het zuiden gelegen en naar het meer aflopende hellingen warmen aan het einde van de winter gemakkelijk op, waardoor de olijfbomen snel uit hun vegetatieve rustperiode ontwaken; deze bijzonderheid, gevoegd bij de „mediterraan milde” meteorologische en klimaatomstandigheden van de streek rond het Gardameer, verleent de olijven en de olijfolie uit dit gebied een smaak- en aromaprofiel dat minder krachtig en verfijnder is dan het profiel dat in de milieuomstandigheden van warmere, zuidelijker streken wordt verkregen. Deze klimaat- en omgevingskenmerken dragen bij tot de voor de olie kenmerkende matige of lichte fruitigheid met amandelnasmaak, die het product uniek maakt in zijn soort en ervoor zorgt dat consumenten het gemakkelijk van andere Italiaanse oliën met een BOB kunnen onderscheiden.

Bovendien hebben de verschillende gebieden rond het Gardameer, die zich uitstrekken van het vlakke land tot aan de berghellingen, elk een eigen microklimaat, hetgeen verklaart dat „alleen voor deskundigen waarneembare organoleptische verschillen” optreden terwijl de specifieke kenmerken van de olie wat het productiegebied van „Garda” in zijn geheel betreft identiek zijn.

Dankzij de kennis en kunde van de producenten aangaande de gehele productieketen, van de bewerking van de bodem — inclusief de traditionele grondwerkzaamheden — tot de teelt van de olijven en het verpakken daarvan, blijven de specifieke kenmerken van het product, zoals het milde karakter en de typische nasmaak van amandel, te allen tijde behouden.

Verwijzing naar de bekendmaking van het productdossier

(Artikel 5, lid 7, van Verordening (EG) nr. 510/2006 (4))

De bevoegde instantie heeft de nationale procedure voor de indiening van bezwaarschriften ingeleid met de bekendmaking van het voorstel tot wijziging van de beschermde geografische aanduiding „Garda” in de Gazzetta Ufficiale van de Italiaanse Republiek nr. 135 van 11 juni 2013.

De geconsolideerde tekst van het productdossier kan worden geraadpleegd op de volgende internetsite: http://www.politicheagricole.it/flex/cm/pages/ServeBLOB.php/L/IT/IDPagina/3335

ofwel

door rechtstreeks de homepage van de site van het Italiaanse ministerie van Landbouw, Levensmiddelen en Bosbouw (http://www.politicheagricole.it) te openen en te klikken op „Qualità e sicurezza” (Kwaliteit en veiligheid) (rechtsboven in het scherm) en vervolgens op „Disciplinari di Produzione all’esame dell’UE” (Productdossiers die voor onderzoek aan de EU zijn overgelegd).

(1) PB L 343 van 14.12.2012, blz. 1.

(2) PB L 93 van 31.3.2006, blz. 12. Vervangen door Verordening (EU) nr. 1151/2012.

(3) Zie voetnoot 2.

(4) Zie voetnoot 2.

9.8.2014

Publicatieblad van de Europese Unie

C 260/24

2014/C 260/15

Deze bekendmaking verleent het recht om op grond van artikel 51 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad (1) bezwaar aan te tekenen tegen de aanvraag.

WIJZIGINGSAANVRAAG

VERORDENING (EG) Nr. 510/2006 VAN DE RAAD

inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen (2)

WIJZIGINGSAANVRAAG OVEREENKOMSTIG ARTIKEL 9

„BEAUFORT”

EG-nr. FR-PDO-0317-01097 — 22.02.2013

BGA ( ) BOB ( X )

1. Rubriek van het productdossier waarop de wijziging betrekking heeft

—

☐ Naam van het product

—

☒ Beschrijving van het product

—

☒ Geografisch gebied

—

☒ Bewijs van de oorsprong

—

☒ Werkwijze voor het verkrijgen van het product

—

☐ Verband

—

☒ Etikettering

—

☒ Nationale eisen

—

☒ Overige: controles

2. Aard van de wijziging(en)

—

☒ Wijziging van het enige document of de samenvatting

—

☐ Wijziging van het productdossier voor een geregistreerde BOB of BGA waarvoor geen enig document en evenmin een samenvatting bekend zijn gemaakt

—

☐ Wijziging van het productdossier waarbij geen wijziging van het bekendgemaakte enige document nodig is (artikel 9, lid 3, van Verordening (EG) nr. 510/2006)

—

3. Wijziging(en):

Beschrijving van het product

Het stremmen, koken en persen, fasen die geen beschrijving van het product geven, worden verplaatst naar de rubriek „Werkwijze voor het verkrijgen van het product”. De bepalingen over het vet- en drogestofgehalte worden uitgedrukt in percentages (berekend na volledige droging resp. rijping van het product).

De alinea over de identificatie van de kaaswielen wordt verplaatst naar punt 4.4 van het productdossier (identificatie van de kazen). Met de herformulering van deze rubriek wordt geen inhoudelijke wijziging aangebracht. Ze is uitsluitend bedoeld ter verduidelijking.

Geografisch gebied

De presentatie van het geografische gebied wordt geherformuleerd om de ligging ervan nader aan te duiden.

De enige wijziging betreft de gemeente „Les Contamines-Montjoie”, waarvoor een overzicht van de kadastersecties van de alpenweiden is opgesteld.

Verder wordt als bijlage een kaart met daarop het geografische gebied toegevoegd.

Bewijs van de oorsprong

In het licht van de nationale ontwikkelingen op wet- en regelgevingsgebied is de rubriek „Éléments prouvant que le produit est originaire de l’aire géographique” (De elementen die bewijzen dat het product uit het geografische gebied afkomstig is) geconsolideerd; deze bevat met name de aangifteverplichtingen en de verplichte registers met betrekking tot de traceerbaarheid van het product en de follow-up van de productievoorwaarden.

Het toezicht op het productdossier van de BOB „Beaufort” vindt plaats aan de hand van een controleplan dat door een controle-instantie is opgesteld.

Daarnaast is deze rubriek aangevuld met diverse bepalingen over registers en aangiftes waarmee de traceerbaarheid van de kazen wordt gewaarborgd.

Identificatie van de marktdeelnemers:

Er wordt een paragraaf ingevoegd over de voorwaarden voor identificatie van de marktdeelnemers.

Elke marktdeelnemer die dit productdossier uitvoert, legt voordat hij aan de slag mag gaan, een identiteitsverklaring over aan de aanvragende groepering, volgens een model dat door de directeur van het Institut national de l’origine et de la qualité is goedgekeurd.

Toezicht op de naleving van de productievoorschriften

Er worden verschillende paragrafen ingevoegd op grond waarvan de kazen kunnen worden getraceerd en waarin de bewijsstukken uitvoerig worden beschreven:

—	aanvulling op en toevoeging van bepalingen over aangifteverplichtingen;

—	aanvulling op en toevoeging van bepalingen over het bijhouden van registers en andere documenten die ter beschikking van de controlestructuren staan;

—	toevoeging van bepalingen over andere controlemiddelen.

De gegevens inzake traceerbaarheid en de aangifteverplichtingen die nodig zijn voor kennis van en toezicht op de productie, zijn in het productdossier aangevuld.

Identificatie van de producten

De paragraaf is geherformuleerd en aangevuld. Zo zijn de bepalingen over de caseïneplaatjes in deze rubriek opgenomen.

„Elke kaas die onder de naam Beaufort voor de verkoop is bestemd, wordt geïdentificeerd door middel van een ellipsvormig blauw caseïneplaatje. Het plaatje heeft een klein (diameter 55 mm) of groot (diameter 100 mm) formaat. Het plaatje wordt tijdens de eerste persing op de zijkant van het kaaswiel aangebracht en moet bovendien met de volgende tekst (in zwart) worden beschreven:

—	het woord France (Frankrijk);

—	het woord „Beaufort”;

—	de naam van de productiewerkplaats;

—	de maand en het jaar waarin de kaas is bereid (in cijfers).

Op beide zijden van het blauwe caseïneplaatje staan de dag en de maand vermeld waarin de kaas is bereid. Deze gegevens moeten tot het eind van de minimale rijpingstijd zichtbaar blijven.

Alleen de aanvragende groepering is gemachtigd de caseïneplaatjes aan de marktdeelnemers te verstrekken. Dit gebeurt maandelijks of aan het begin van het seizoen als het de zomerproductie betreft.

Elke marktdeelnemer die geschorst is of waarvan de bevoegdheid is ingetrokken, moet de caseïneplaatjes aan de groepering retourneren.”

Met deze wijzigingen worden de kenmerken van de caseïneplaatjes, de levering en teruggave ervan en het stadium waarin zij op de kaas leesbaar moeten blijven, nader aangeduid.

Werkwijze voor het verkrijgen van het product

Met het oog op meer duidelijkheid en een grotere leesbaarheid zijn de rubrieken aangaande de werkwijze voor het verkrijgen van het product gewijzigd. De term „kudde” is nader omschreven: hij omvat alle lacterende en droogstaande melkkoeien.

Voeding

Het voeren van de dieren is uitgebreider beschreven:

—	er is een verbod op het toedienen van bietenpulp ingevoegd. Bietenpulp kan de melk een vieze smaak geven en grote onvolkomenheden in de kaas veroorzaken (boterzuur);

—	de kokos- en palmpitschilfers zijn geschrapt en vervangen door pompoen- en saffloerpitten. De schilfers zijn vervangen door oliehoudende voedzame bijproducten;

—	de technische gegevens in verband met de samenstelling van de bijvoeding zijn geherdefinieerd in het licht van de meest actuele wetenschappelijke referenties (INRA) en worden veelal in termen van tussenpoos in plaats van als streefwaarde (PDIE, PDIN, UFL, enz.) beschreven;

—	er wordt een bepaling ingevoegd op grond waarvan de wei die uit de verwerking van de melk van de kudde is ontstaan, in de winterperiode aan diezelfde kudde kan worden toegediend. Vanuit het oogpunt van voedingswaarde is dit voor de winterperiode interessant aanvullend voer;

—	er wordt een bepaling ingevoegd over de minimale weideperiode: de melkkoeien worden zodra de grond dat kan verdragen na het smelten van de sneeuw beweid zolang de weersomstandigheden dat toelaten en voldoende gras met een toereikend draagvermogen aanwezig is;

—

de periode waarin op ander voer wordt overgegaan, wordt nader omschreven. Tussen de winter- en weideperiode is een overgangsperiode van maximaal 30 dagen per jaar in plaats van 15 dagen in het voorjaar en in het najaar toegestaan, waarin het basisrantsoen uit vers gras en hooi bestaat. Op die manier is een soepele overgang van het winter- naar het zomerdieet mogelijk, ook wanneer de weersomstandigheden ongunstig zijn.

Melken

Het gebruik van bepaalde verzorgingsproducten voor de uiers en ontsmettingsmiddelen voor het reinigen van de melkinstallaties wordt verboden. Met deze wijziging wordt beoogd sterk geurende producten op basis van etherische oliën die de kaas een vieze smaak kunnen geven, te weren. Verder laten de bepalingen over het reinigen van de installaties geen ruimte meer voor twijfel over het incidentele gebruik van desinfecterende middelen.

Verwerking van de melk

De voorschriften voor de grondstoffen van „Beaufort” zijn nader omschreven:

—	de termen „rauw” en „gestremd” die niet op dit stadium van het proces van toepassing zijn, worden naar verderop in deze rubriek verplaatst. De herformulering leidt tot een beter begrip en de voorwaarden voor de opslag en de bewaartijd van de melk worden nauwkeuriger omschreven;

—

het beheer van de aanvoer van gekoelde en ongekoelde melk wordt nader omschreven. Het gaat hier om melk die geheel of voor de helft warm is gestremd en waarvan de stremming een specifiek kenmerk van de oorsprongsbenaming „Beaufort” vormt. Als de aanvoer van melk slechts eenmaal per dag plaatsvindt en zowel uit gekoelde als ongekoelde melk bestaat, mag de omvangrijkste gemolken portie ten hoogste 135 % meer opleveren dan de andere melkbeurt;

—

inzameling binnen twee uur na het melken, een tijdsduur die moeilijk te controleren valt, is vervangen door een maximale stremmingstijd, die juist heel gemakkelijk te controleren is. Hierdoor wordt snelle stremming van de warme melk bij aankomst in de kaasmakerij gegarandeerd. Stremming dient plaats te vinden vóór 12.00 uur, wat de bereidingen in de ochtend betreft, of vóór 23.00 uur, als het gaat om de avondbereidingen;

—

de maximale hoeveelheid melk die niet onmiddellijk voor de „Beaufort”-kazen met het kenmerk „chalet d’alpage” (alpenhut) wordt gebruikt, wordt nader omschreven. Voor „Beaufort”-kazen die vanwege specifieke productieomstandigheden de vermelding „chalet d’alpage” mogen dragen, geldt dat de bereiding zo snel mogelijk na het melken plaatsvindt. Maximaal 15 % van de totale hoeveelheid melk van twee dagelijkse melkbeurten mag na koeling voor de eerstvolgende bereiding worden gebruikt. In de alpenweiden is het namelijk al vanouds de gewoonte dat een klein deel van de avondmelk tot de volgende ochtend wordt bewaard, met als doel voor elke bereiding ongeveer dezelfde hoeveelheid melk te verkrijgen. Met deze bepaling wordt deze traditionele praktijk aan een maximum van 15 % van de totale hoeveelheid melk van twee melkbeurten gebonden, zonder afbreuk te doen aan de verplichting om tweemaal per dag kaas te bereiden;

—

wat betreft het prepareren van de fermenten en het stremsel die tot de specifieke kenmerken van de oorsprongsbenaming behoren (het mengsel met de lebmaag dient tegelijkertijd voor het kweken van fermenten en het verkrijgen van het stremsel), wordt het eventueel noodzakelijke gebruik van commercieel stremsel beperkt (ten hoogste 30 % van de gestremde melk uit de kaasbak).

Fabricagemethode

De volgorde van de bereidingsfasen wordt duidelijker omschreven. De termen „vol” en „rauw” ter aanduiding van de melk worden in deze paragraaf ingevoegd. Het „kookproces” wordt nader gedefinieerd.

Het persen wordt aan een minimum van 15 uur gebonden.

Rijping

Aan de temperatuur tijdens de rijpingsfase worden striktere voorwaarden gesteld. De bepaling over de luchtvochtigheid komt te vervallen. Deze regel is niet erg relevant gebleken; hij is vervangen door de verplichting een korst met flora te verkrijgen.

De ontwikkeling van de korstflora wordt nader omschreven:

—	na de buitenkant met grof zout te hebben gezouten, wordt de kaas ingewreven met een zoutoplossing, genaamd „morge” (korstflora), waarmee eerder ook al kazen werden ingewreven om de korst op correcte wijze van flora te voorzien, ofwel

—	de kaas wordt gekeerd, aan de buitenkant in een zoutoplossing gezouten en regelmatig ingewreven.

Na de ontwikkeling van de korstflora wordt de behandeling ten minste eenmaal per week herhaald om de korst in stand te houden.

Vanwege de afmetingen van de kazen is de rijping gemechaniseerd. Door de mechanisering hebben bijna alle werkplaatsen het zouten met grof zout aan de buitenkant vervangen door zouten in een zoutoplossing, eveneens aan de buitenkant. Uit analyses is gebleken dat het zoutgehalte daardoor vrijwel niet is veranderd. De overige wijzigingen zijn van redactionele aard en behelzen geen aanpassing van de gehanteerde technieken.

Etikettering

De verplichting om het „BOB”-symbool van de Europese Unie te gebruiken, wordt toegevoegd.

Nationale eisen

In het licht van de nationale ontwikkelingen op wet- en regelgevingsgebied wordt de rubriek „Exigences nationales” (Nationale eisen) gepresenteerd in de vorm van een tabel met de belangrijkste te controleren punten plus de bijbehorende referentiewaarden en beoordelingsmethode.

Overige

Analytische en organoleptische controle van de kazen: er worden bepalingen over de analytische en organoleptische controle van de producten ingevoegd.

Verwijzingen betreffende de controlestructuren: in dit deel zijn de gegevens van het met de controle op de BOB belaste certificeringsorgaan opgenomen.

ENIG DOCUMENT

VERORDENING (EG) Nr. 510/2006 VAN DE RAAD

inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen (3)

„BEAUFORT”

EG-nr. FR-PDO-0317-01097 — 22.02.2013

BGA ( ) BOB ( X )

1. Naam

„Beaufort”

2. Lidstaat of derde land

Frankrijk

3. Beschrijving van het landbouwproduct of levensmiddel

3.1. Productcategorie

Categorie 1.3. Kaas

3.2. Beschrijving van het product waarvoor de in punt 1 vermelde naam van toepassing is

„Beaufort” is een harde kaas die gemaakt wordt van gekookte zuivel, uitsluitend op basis van volle koemelk. Hij wordt aan de buitenkant in een zoutoplossing gezouten, waarna hij minimaal vijf maanden rijpt.

De kaasmassa is soepel en smeuïg, ivoorkleurig tot lichtgeel. Enkele fijne horizontale scheurtjes zijn mogelijk, evenals enkele kleine gaten („patrijsogen”). De kaaswielen zijn plat met een holronde zijkant, ze wegen 20 tot 70 kg, hebben een diameter van 35 tot 75 cm en een hoogte van 11 tot 16 cm. De ingewreven korst is zuiver en stevig en heeft een uniforme kleur (geel tot bruin). „Beaufort” bevat minimaal 48 % vet na volledige droging en het gehalte droge stof van de gerijpte kaas mag niet lager zijn dan 61 %.

Elke kaas die onder de naam „Beaufort” voor de verkoop is bestemd, wordt geïdentificeerd door middel van een ellipsvormig blauw caseïneplaatje waarop met voedingsinkt de voor de traceerbaarheid vereiste gegevens worden aangebracht. Afgezien van het blauwe caseïneplaatje, moeten de kazen die geproduceerd zijn volgens de specifieke voorwaarden van de „chalet d’alpage”, voorzien zijn van een vierkant rood caseïneplaatje. Dit plaatje moet op de zijkant tegenover het blauwe caseïneplaatje worden aangebracht.

3.3. Grondstoffen (alleen voor verwerkte producten)

De voor de productie van „Beaufort” gebruikte melk moet afkomstig zijn van melkrunderen van de plaatselijke rassen Tarine (andere lokale benaming voor het Tarentaise-ras) en Abondance, die ofwel beantwoorden aan de criteria van de hoofdsectie van het stamboek, ofwel geauthentfiiceerd zijn op basis van erkende fenotypische kenmerken.

De grondstoffen die gebruikt worden voor de samenstelling van Beaufort zijn:

—

volle rauwe melk

—	ofwel de na de meest recente melkbeurt verkregen ongekoelde melk,

—	ofwel een mengsel van de melk van twee opeenvolgende melkbeurten, waarbij de menging binnen 20 uur na de oudste melkbeurt plaatsvindt; de melk van de laatstgenoemde melkbeurt moet op het bedrijf zijn gekoeld, terwijl de melk afkomstig van de meest recente melkbeurt niet gekoeld mag zijn;

—	het stremsel dat afkomstig is van het weken van lebmaag. Indien nodig kan daarnaast ook commercieel stremsel gebruikt worden (ten hoogste 30 % van de gestremde melk uit de kaasbak);

—	thermofiele fermenten die grotendeels uit melkzuurbacteriën bestaan. Het mengsel met de lebmaag dient tegelijkertijd voor het kweken van fermenten en het verkrijgen van het stremsel;

—	het zout dat wordt aangebracht bij een eerste zouting van 20-24 uur in een zoutoplossing en vervolgens tijdens het rijpen in de vorm van grof zout of een zoutoplossing.

Voor de productie van „Beaufort” is het gebruik van ieder ander product verboden.

3.4. Diervoeders (alleen voor producten van dierlijke oorsprong)

Het voeder van de kudde is samengesteld uit:

—

tijdens de winterperiode: gemiddeld minimaal 13 kg hooi per koe per dag waaraan 3 kg gedroogde gebroken luzerne mag worden toegevoegd. De bijvoeding mag niet meer bedragen dan 1/3 van het gewicht van het gemiddelde basisrantsoen van alle lacterende melkkoeien. De mengvoeders bestaan uit energie- en eiwitrijke voeders en geproduceerde concentraten met een stikstofgehalte van in totaal 16 %. Zij zijn afkomstig van welbepaalde soorten en niet-transgene variëteiten en moeten beantwoorden aan de volgende technische eigenschappen: 0,89 UFL per kilogram, 95 g PDIN et 125 g PDIE;

—

tijdens de weideperiode: de melkkoeien worden zodra de grond dat kan verdragen na het smelten van de sneeuw beweid zolang de weersomstandigheden dat toelaten en voldoende gras met een toereikend draagvermogen aanwezig is.

In de vallei wordt aanvullend voer van dezelfde aard als in de winterperiode gegeven naar rato van (voor het hele melkveebeslag) gemiddeld 2,5 kg per dag per lacterende koe. In de alpenweide bedraagt de (voor het hele melkveebeslag) gemiddelde bijvoeding maximaal 1,5 kg per lacterende koe per dag; vóór 1 augustus bestaat deze slechts uit granen;

—

tussen de winter- en weideperiode is een overgangsperiode van maximaal 30 dagen per jaar toegestaan, waarin het basisrantsoen uit vers gras en hooi bestaat.

Voedergewassen van buiten het gebied mogen slechts als bijvoeding gegeven worden. Minimaal 75 % van de behoefte van de kudde aan hooi en weidegras is afkomstig uit het geografische gebied zodat minimaal 75 % van de melkproductie afkomstig is van voedergewassen uit dat gebied. Minimaal 20 % van de jaarlijkse behoefte aan hooi voor het voeren van de melkkoeien moet afkomstig zijn uit het geografische gebied.

De weidegang maakt deel uit van een traditionele vorm van veehouderij en de dierlijke mest wordt over de weiden verspreid. Het verspreiden van slib van een waterzuiveringsinstallatie of derivaten op de weiden, weilanden en alpenweiden die gebruikt worden voor de productie van „Beaufort”, is verboden.

3.5. Specifieke onderdelen van het productieproces die in het afgebakende geografische gebied moeten plaatsvinden

De melkproductie, de fabricage en de minimaal vijf maanden durende rijping van de kazen vinden plaats in het geografische gebied.

3.6. Specifieke voorschriften betreffende het in plakken snijden, het raspen, het verpakken enz.

Wanneer de kaas verkocht wordt na voorverpakking, moeten de stukken verplicht een deel met korst bevatten aangezien de korst kenmerkend is voor de oorsprongsbenaming; deze korst mag echter ontdaan zijn van de korstflora. Indien de kaas echter verkocht wordt na te zijn geraspt, mag de oorsprongsbenaming „Beaufort” niet meer worden gebruikt.

3.7. Specifieke voorschriften betreffende de etikettering

Op de etiketten van de kazen met de oorsprongsbenaming „Beaufort” moeten komen te staan:

—	de naam van de oorsprongsbenaming, in letters die minstens zo groot zijn als twee derde van de grootste tekens op het etiket;

—	het BOB-symbool van de Europese Unie.

Het gebruik van een kwalitatieve of andere vermelding naast de oorsprongsbenaming is verboden in de etikettering, de reclame, de facturen of handelsdocumenten, met uitzondering van:

—	bijzondere handels- of fabrieksmerken;

—	de woorden „été” (zomer) en „chalet d’alpage”, die mogen worden gebruikt wanneer aan de hierna bepaalde voorwaarden is voldaan:

De aanduiding „été” is voorbehouden aan kazen die van juni t/m oktober worden bereid, met inbegrip van de producten op basis van alpenmelk.

De aanduiding „chalet d’alpage” is voorbehouden aan kazen die van juni t/m oktober twee keer per dag op traditionele wijze worden bereid in een alpenhut op meer dan 1 500 m hoogte, op basis van ongeveer de melkproductie van één kudde in de alpenhut gemolken koeien.

4. Beknopte beschrijving van het afgebakende geografische gebied

Het productiegebied van „Beaufort” omvat het hooggebergte van het departement Savoie en de gemeenten in het massief van Beaufortain, Val d’Arly, Tarentaise en Maurienne en twee aangrenzende sectoren in Haute-Savoie.

De melkproductie, de fabricage en de rijping van de kazen vinden plaats in het geografische gebied dat het grondgebied van de volgende gemeenten beslaat:

Departement Savoie

Arrondissement Albertville:

Kantons (geheel): Aime, Beaufort, Bourg-Saint-Maurice, Bozel, Moûtiers.

Kantons (gedeeltelijk):

Kanton Ugine: La Giettaz, Flumet, Notre-Dame-de-Bellecombe, Crest-Voland, Cohennoz, Saint-Nicolas-la-Chapelle.

Kanton Albertville Sud: Rognaix, La Bâthie, Cevins, Saint-Paul-sur-Isère, Esserts-Blay, Tours-en-Savoie.

De volgende gemeente (gedeeltelijk): het deel van Albertville dat overeenstemt met kadastersecties E2, E3 en E4.

Arrondissement Saint-Jean-de-Maurienne:

Kantons (geheel): La Chambre, Lanslebourg-Mont-Cenis, Modane, Saint-Jean-de-Maurienne, Saint-Michel-de-Maurienne.

Kantons (gedeeltelijk): Kanton Aiguebelle: Montsapey.

Departement Haute-Savoie

Arrondissement Bonneville:

Kantons (gedeeltelijk):

Kanton Sallanches: Praz-sur-Arly.

Kanton Saint-Gervais-les-Bains: de volgende gemeente (gedeeltelijk): het deel van Contamines-Montjoie dat overeenstemt met kadastersecties D8 (gedeeltelijk), E6, E7, E8 (gedeeltelijk), F5 (gedeeltelijk), F6 (gedeeltelijk), F8 (gedeeltelijk), F9, F10, F11, F12, F13.

5. Verband met het geografische gebied

5.1. Specificiteit van het geografische gebied

Natuurlijke factoren

De natuurlijke omgeving van de oorsprongsbenaming „Beaufort” wordt gekenmerkt door de massieve gesteenten binnen het Alpengebied, d.w.z. voornamelijk de compacte kristallijne binnenmassieven, evenals afzettingsgesteenten uit het Briançongebied en deels kristallijne buitenmassieven met zachte afzettingsgesteenten van het type leisteen.

Het geografische gebied van de oorsprongsbenaming, waar het blijvende grasland 95 % van het gebruikte oppervlak uitmaakt, vormt een verbinding tussen de noordelijke en zuidelijke Alpen in strikte zin. Dit geeft de volgende voordelen:

—	voldoende (maar niet te overvloedige) neerslag en diepe bodems waarop veel gras groeit, dat bovendien genoeg voedingsstoffen bevat voor het houden van melkkoeien;

—	een grote verscheidenheid aan aromatische gewassen, vergelijkbaar met de flora op droge grasvelden.

Het geografische gebied van de oorsprongsbenaming „Beaufort”, dat het massief van Beaufortain, de valleien van Tarentaise, Maurienne en een deel van Val d’Arly beslaat, wordt gekenmerkt door zijn omvangrijke alpenweiden (92 % van de weide-eenheden in Savoie).

Menselijke factoren

Op deze alpenweiden hebben zich herderspraktijken ontwikkeld die elk voor zich of samen nergens anders op dergelijke schaal terug te vinden zijn in de Alpen, of zelfs een volledig uniek landbouw- en herderssysteem vormen. Dit systeem wordt gekenmerkt door een getrapt gebruik van de vegetatie met aanvullend gebruik van een valleibodem, helling of alpenweide. De runderen worden naar plekken geleid waar gras groeit en dankzij de dagelijkse aanwezigheid van de mens kunnen ze ter plaatse worden gemolken en worden de natuurlijke weiden zorgvuldig beheerd en onderhouden.

Het landbouw- en herderssysteem dat al sinds de zeventiende eeuw functioneert, is met zijn tijd meegegaan maar wel trouw gebleven aan zijn uitgangspunten.

De volgende alpenweiden worden gedurende de 100-110 dagen van de zomerperiode gebruikt:

—

gebieden in het hooggebergte waar een grote kudde kan grazen (50-150 melkkoeien). Omdat er naar en tussen de alpenweiden verbindingswegen bestaan, kan de kudde, die zich naargelang de groei van het gras van 1 500 m tot 2 500 m hoogte verplaatst, met een mobiele melkmachine worden gevolgd. De kudde bestaat uit meerdere kleinere kuddes die zijn samengevoegd;

—	berggebieden met minder hoogteverschil, waar kuddes van familiebedrijven grazen. Het melken gebeurde in de alpenhut, maar deze praktijk is inmiddels minder gangbaar.

De melk (vooral in het hooggebergte) kan ter plaatse worden verwerkt, maar het overgrote deel wordt ingezameld door werkplaatsen die de melk het hele jaar in de valleien verwerken (85-90 % van de productie). De kuddes overwinteren in deze valleien. 's Zomers, wanneer de kuddes zijn vertrokken, wordt er hooi verbouwd.

Tussen vallei en alpenweide ligt een heuvelachtig landschap („montagnette”) waar de kuddes in de overgangsperiode enige tijd verblijven.

In het productiegebied worden vanouds koeien van de rassen Tarine (andere lokale naam voor het Tarentaise-ras) en Abondance gehouden. Tarine, waarvan het ras Tarentaise de bakermat vormt, komt het meest voor. In 1963 gaf E. Quittet de volgende beschrijving: „het ras Tarine heeft opmerkelijke eigenschappen wat betreft uithoudingsvermogen en weerstand tegen de zwaarste levensomstandigheden, wat grotendeels komt door de levenswijze (verblijf tijdens de zomer op alpenweiden op een hoogte van 1 500 tot 2 000 m). Ondanks het regelmatige kalven blijven de dieren in goede gezondheid verkeren. Ze hebben een opmerkelijke geschiktheid om tijdens de winterperiode ruwvoer te verteren en een aanvaardbare melkopbrengst te behouden … De Tarine is een uitstekende melkkoe, zeker voor harde klimaatomstandigheden.”.

„Beaufort” onderscheidt zich van andere harde kazen door het hoge vetgehalte. Het maken van harde kazen uit gekookte zuivel werd begin zeventiende eeuw ontwikkeld en deze bereidingswijze verspreidde zich snel over alle berggebieden in het oosten van Frankrijk. Daardoor konden de verkoop en de consumptie van de melk die 's zomers in overvloed op de alpenweiden in het „Beaufort”-gebied werd geproduceerd, naar de winterperiode worden uitgebreid. Deze technologie opende in eerste instantie nieuwe deuren maar is inmiddels volledig ingebed in de omgeving (gebruik van volle melk en koude rijping).

5.2. Specificiteit van het product

„Beaufort” onderscheidt zich van alle andere harde kazen door:

—	bereiding onmiddellijk na het melken, op basis van rauwe volle melk;

—	het gebruik van een houten vorm, de „cercle à Beaufort” (Beaufortcirkel), waardoor de kaas zijn holronde zijkant krijgt;

—	traditionele bewerkingen (gebruik van wilde fermenten en vorming van de kaas in linnen doeken en de typische „cercle à Beaufort”-kaasmal die omgedraaid moet worden tijdens het persen), vooral het enten van thermofiele melkzuurbacteriën die door de kaasmaker zijn gekweekt;

—	een kaasmassa zonder of nagenoeg zonder gaten dankzij rijping in een koude kelder.

Vanuit organoleptisch oogpunt heeft „Beaufort” een stevige beet, waarna hij smelt zonder evenwel al te kleverig te zijn. Daarbij komen diverse — weliswaar niet overdadig — sterke aroma’s vrij.

De bijzonderheden van de omgeving leiden tot een rijke flora en een grote verscheidenheid aan aanwezige plantengroepen. Alle fytosociologische groepen van gras, hoogveen en heide die als alpenweide geëxploiteerd worden, zijn hier vertegenwoordigd.

Uit diverse onderzoeken — Dorioz et al. (2000), Dorioz 1995; Inra, 1994, Dorioz en Van Oort, 1991, Legros et al., 1987, Dorioz, 1995 — is gebleken dat er een enorme variatie en verscheidenheid aan grasvelden bestaat (in totaal 250-300 soorten). Afhankelijk van de blootstelling aan de zon, de standhoek van de rotsen en het bodemtype kunnen de koeien op één weidedag zeer uiteenlopende voedergewassen tot zich nemen.

Deze bijzonder smakelijke flora vormt een aromatisch mengsel dat zich uit in de zeer bijzondere smaakeigenschappen die „Beaufort” zo typeren (Dumont en Adda 1978, Buchin et al. 1999, Asselin et al. 1999, in Dorioz et al. 2000).

Het herderssysteem is gebaseerd op de benutting van deze grote florarijkdom door de kuddes van de plaatselijke rassen Tarine en Abondance die gehouden worden volgens herderspraktijken die volledig op de omgeving zijn afgestemd. Verder maakt de verwerking van de „warme melk” het mogelijk de oorspronkelijke eigenschappen van de melk (gelieerd aan de diversiteit van de flora) te bewaren. Deze bereidingswijze, waarbij gebruik wordt gemaakt van wilde gisten, staat borg voor een vetrijk, niet afgeroomd product. Het gebruik van een cirkelvormige mal met holronde zijkanten maakt het mogelijk zich aan te passen aan grote verschillen in de hoeveelheden melk die op de alpenweiden worden geproduceerd, de temperatuur binnen in de kaas tijdens het persen te handhaven en een stabiele kaasvorm te verkrijgen. De rijping in een koude kelder — een essentiële stap voor de kwaliteit van de kaas — is een stap die optimaal beantwoordt aan de klimaatomstandigheden van de hooggelegen productieplaats en die volledig in overeenstemming is met de productie van vette kaas.

Het geheel van de productie- en bewerkingsprocessen vormt een coherent systeem dat samenhangt met de specificiteit van het product, waardoor de aromatische verscheidenheid, die te danken is aan de bijzondere flora, tot in het eindproduct tot uiting kan komen.

Verwijzing naar de bekendmaking van het productdossier

(artikel 5, lid 7, van Verordening (EG) nr. 510/2006 (4))

https://www.inao.gouv.fr/fichier/CDCBeaufort.pdf

(1) PB L 343 van 14.12.2012, blz. 1.

(2) PB L 93 van 31.3.2006, blz. 12. Vervangen door Verordening (EU) nr. 1151/2012.

(3) Zie voetnoot 2.

(4) Zie voetnoot 2.

		ISSN 1977-0995
Publicatieblad van de Europese Unie		C 260

Uitgave in de Nederlandse taal	Mededelingen en bekendmakingen	57e jaargang 9 augustus 2014

Nummer	Inhoud	Bladzijde
	II Mededelingen
	MEDEDELINGEN VAN DE INSTELLINGEN, ORGANEN EN INSTANTIES VAN DE EUROPESE UNIE
	Europese Commissie
2014/C 260/01	Mededeling van de Commissie inzake de afronding van de beperkingsprocedure voor de vier ftalaten (DEHP, DBP, BBP en DIBP) uit hoofde van Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad inzake de registratie en beoordeling van en de autorisatie en beperkingen ten aanzien van chemische stoffen (REACH) ( 1 )	1

2014/C 260/02	Besluit om geen bezwaar aan te tekenen tegen een aangemelde concentratie (Zaak M.7266 — D'Ieteren/Continental/JV) ( 1 )	5

2014/C 260/03	Besluit om geen bezwaar aan te tekenen tegen een aangemelde concentratie (Zaak M.7202 — Lenovo/Motorola Mobility) ( 1 )	5

2014/C 260/04	Besluit om geen bezwaar aan te tekenen tegen een aangemelde concentratie (Zaak M.7320 — PAI Partners/DVD Participations) ( 1 )	6

2014/C 260/05	Besluit om geen bezwaar aan te tekenen tegen een aangemelde concentratie (Zaak M.7321 — CVC Capital Partners/Vedici Groupe) ( 1 )	6

2014/C 260/06	Besluit om geen bezwaar aan te tekenen tegen een aangemelde concentratie (Zaak M.7295 — Parkwind/Aspiravi Offshore/Summit Renewable Energy Northwind/Northwind) ( 1 )	7

2014/C 260/07	Besluit om geen bezwaar aan te tekenen tegen een aangemelde concentratie (Zaak M.7137 — EDF/Dalkia en France) ( 1 )	7

2014/C 260/08	Besluit om geen bezwaar aan te tekenen tegen een aangemelde concentratie (Zaak M.7290 — Apple/Beats) ( 1 )	8

	IV Informatie
	INFORMATIE AFKOMSTIG VAN DE INSTELLINGEN, ORGANEN EN INSTANTIES VAN DE EUROPESE UNIE
	Europese Commissie
2014/C 260/09	Wisselkoersen van de euro	9

2014/C 260/10	Samenvattingen van de besluiten van de Commissie betreffende vergunningen voor het op de markt brengen voor gebruik en/of het gebruik van stoffen die zijn vastgelegd in bijlage XIV bij Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad inzake de registratie en beoordeling van en de autorisatie en beperkingen ten aanzien van chemische stoffen (REACH) (Gepubliceerd overeenkomstig artikel 64, lid 9, van Verordening (EG) nr. 1907/2006)	10

	Munteenheid	Koers
USD	US-dollar	1,3388
JPY	Japanse yen	136,45
DKK	Deense kroon	7,4550
GBP	Pond sterling	0,79670
SEK	Zweedse kroon	9,2440
CHF	Zwitserse frank	1,2137
ISK	IJslandse kroon
NOK	Noorse kroon	8,3600
BGN	Bulgaarse lev	1,9558
CZK	Tsjechische koruna	27,825
HUF	Hongaarse forint	313,72
LTL	Litouwse litas	3,4528
PLN	Poolse zloty	4,2010
RON	Roemeense leu	4,4435
TRY	Turkse lira	2,8920
AUD	Australische dollar	1,4419
CAD	Canadese dollar	1,4614
HKD	Hongkongse dollar	10,3772
NZD	Nieuw-Zeelandse dollar	1,5791
SGD	Singaporese dollar	1,6751
KRW	Zuid-Koreaanse won	1 381,25
ZAR	Zuid-Afrikaanse rand	14,3352
CNY	Chinese yuan renminbi	8,2446
HRK	Kroatische kuna	7,6470
IDR	Indonesische roepia	15 766,43
MYR	Maleisische ringgit	4,2843
PHP	Filipijnse peso	58,876
RUB	Russische roebel	48,5790
THB	Thaise baht	43,022
BRL	Braziliaanse real	3,0632
MXN	Mexicaanse peso	17,7284
INR	Indiase roepie	81,9212

	V Adviezen
	PROCEDURES IN VERBAND MET DE UITVOERING VAN HET GEMEENSCHAPPELIJK MEDEDINGINGSBELEID
	Europese Commissie
2014/C 260/11	Voorafgaande aanmelding van een concentratie (Zaak M.7291 — Versalis/Novamont) — Voor de vereenvoudigde procedure in aanmerking komende zaak ( 1 )	11

2014/C 260/12	Voorafgaande aanmelding van een concentratie (Zaak M.7338 — OJI/INCJ/Rank Group Pulp, Paper & Packaging Business) — Voor de vereenvoudigde procedure in aanmerking komende zaak ( 1 )	12

	ANDERE HANDELINGEN
	Europese Commissie
2014/C 260/13	Bekendmaking van een aanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad inzake kwaliteitsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen	13

2014/C 260/14	Bekendmaking van een wijzigingsaanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad inzake kwaliteitsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen	17

2014/C 260/15	Bekendmaking van een aanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad inzake kwaliteitsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen	24

2014/C 260/16	Seponering van klacht CHAP(2010) 723	33